نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.من 27 سالمه.به اصرار خانواده ام به خواستگاری دختری رفتم که اصلا ندیده بودمش ولی ازقیافش خوشم نیومد. حالا از طرف خونواده به بهونه گیری متهم شده ام و میگن که دیگه برای من کاری نخواهند کرد. تقصیر من چیه که از یه دختر خوشم نیومده. من چه طوری باید به خونواده ام اینو تفهیم کنم که حتی ما به صحبت در مورد مسایل مورد تفاهم هم نرسیدیم.به نظرتون خنده دار نیست . می گن که خودت بگرد هر کی رو می خوای پیدا کن .
کمکم کنید . این قضیه واقعا تبدیل به یه بحران بران شده .
سلام بر دوست عزیز و گرامی...به تالار همدردی خوش آمدید...
البته در این جریان دو قسمت بدن فعالیت بیشتری دارند.....قسمت لبها(خنده) و قسمت چشم ها(گریه)..هم خنده دار هست و هم گریه آور...نه؟
خوب حالا که خنده ها و گریه هامونو کردیم برویم سر اصل مطلب...
دوست عزیز خوب چرا شما اصرار دارید خانواده بدنبال همسر آینده شما باشند.....
مگر شما ملاک ها و انگیزه ی خود را از ازدواج مشخص نکرده اید.......اگر انگیزه و ملاک ها و امکانات هم محیا است....خودتان دست بکار شوید..چه اشکالی دارد؟؟
موفق باشید..
سلام . من معیارهام رو شناخته ام . ولی به دلیل شغلی که دارم (با جنس مونث هیچ ارتباطی ندارم ) و نحوه ی زندگی ام (تنها و در یک شهر غریب) با این که خیلی سعی کرده ام نتونسته ام کسی رو پیدا کنم .
شما راه حلی برای من سراغ دارید غیر از کمک خونواده ؟
سلام دوست عزیز من یه پیشنهاد دارم که خودم انجام دادم و جواب گرفتم. 40 روز به نیت داشتن همسر خوب زیارت عاشورا رو بخون مطمئن باش 40 روز نشده خدا همسرت سر رات قرار میده
این راه حل جدید همسر یابیه!!!زیارت عاشورا و این چیزا فقط کمک میکنه وسیله نیس!!
توصیه میکنم از راه دیگه ای استفاده کنی
اگه توي محيط دور و برت دختر مورد علاقه خودتو پيدا نكردي (يا دوس داري اينكار ور خانوادت انجام بدن)، شما مشخصات همسر مورد علاقه ت رو به مادرت بده، تا اونو برات پيدا كنه. در غير اينصورت مادرت دختر مورد علاقه خودشو برات ميگيره!!!!!!!!!
به خانواده محترم هم سلام برسونيد، بگيد مردم براي پسرشون 100 جا مي رن خواستگاري، با يه بار " نه " شنيدن و " نه " گفتن كه ميدون رو نبايد خالي كرد.
اصلا چي شده كه به فكر ازدواج افتادي؟
ضمنا "توكل" هم يادت نره!
سلام دوست عزیز
به نظر من این مساله که از نظر شما مشکل جلوه میکنه برای خیلی از آدما میتونه یه امتیاز محسوب بشه
انشا الله که خدا سایه خانوادتون را تا 100 سال از سرتون کم نکنه ولی فرض کنید که شما مادر یا خواهر یا خانواده ای که تو این زمینه واسه شما اقدام کنند نداشتین اونوقت چی کار میکردین واسه همیشه مجرد می موندین؟
احتمالا تو محیط کار یا بین دوستانتون افرادی هستند که متاهل باشند و یا اینکه دخترانی رو در بین دوستان یا اقوام میشناسند که شرایط ازدواج دارند ویژگی های مورد نظرتون رو واسشون بیان کنید و از اونا بخواین که تو این امر بهتون کمک کنند
بعد از اینکه فرد موردنظرتون را از جهت شرایط اولیه یافتین از خانوادتون دعوت کنید که تو ادامه مسیر همراهتون باشن
به امید موفقیت
اگه به فكر ايني كه با ازدواج از تنهايي در بياي در اشتباه محضي. ازدواج فقط حجم مسئوليتت رو بيشتر مي كنه. برادر من دقيق تر باش.
دوست عزیز
از چی ناراحت شدی؟
این که خیلی خوبه خودت همسرتو انتخاب کنی و و از تجربیات خانوادت هم استفاده کنی.
دوست عزيز سلام
يه مورد هست و اون اينكه آيا خودتون اصلا ميخواهيد ازدواج كنيد يا اينكه خانواده اصرار به اينكار داشته و اگر جواب مثبته كه با توجه به معيارهاي خودتون كه درنظر داريد جستجو كنيد و اگر كه جواب منفي است و شرايط ازدواج را نداريد يا اينكه به اجبار مي خواهيد اينكار را انجام بدين اصلا بيخيالش باش تا زمان مناسبش برسه و آمادگي روحي اش را داشته باشي ... پيدا كردن همسر پله اول هست و پذيرش مسئوليتش را هم بايد در نظر بگيري
موفق باشي
نمی دونم چرا یکی می خواد ازدواج کنه می ترسوننش ، اینایی که می ترسونن خودشون می ترسن شما توجه نکن.
من فرض رو بر این می گذارم که شما با دید درست دارید به مسئله ی ازدواج نگاه می کنید به خصوص که سنتون مناسبه (متاسفانه آقایون زیر 27 سال مثل فصل بهار هر ثانیه یه حالن و نمی شه روشون حسابی باز کرد)، پس معیارهاتون رو به خانوادتون بگید تا مطابق با اونها برای شما کسی رو پیدا کنند در ضمن سعی کنید با دوستان نزدیکتون هم مطرح کنید تا اگر کسی رو سراغ دارن معرفی کنن ، خلاصه یه جوری در محیط کار و ... به دیگران بفهمونید که قصد ازدواج دارید، بعد می بینید با چه سرعتی ربوده می شید!!!
تو این دوره آدم شجاع کم پیدا می شه هم دختر و هم پسر که مسئولیت ازدواج رو قبول کنند.
موفق باشید
سورناي عزيزنقل قول:
نوشته اصلی توسط sorena_arman
چرا اشتباه اونم از نوع محضش ؟ يکي از دلائل ازدواج هم مي تونه اين باشه که ادم از تنهائي در مياد.
درثاني چه اشکال داره مسئوليت آدم بيشتر بشه که شما انقدر ازش گريزاني؟؟
اما جمله آخرتونو باهاش موافقم
" برادر من دقيق تر باش!"
با نظر ناديا موافقم
با تشکر از همه دوستان .
همه نوشته هاتونو خوندم.دستتون درد نکنه . ولی حقیقت قضیه اینه که من به یه وسواس فکری توی این قضیه دچار شده ام و در بعضی از موارد خیلی نکته سنجی ( یا ایراد گیری ) می کنم . حتی بعضی ها رو ندیده کنار گذاشتم . قبل ازینکه طرف رو ببینم اول به خودش و خونوادش فکر می کنم و حقیقتش دنبال یه مورد برای نتیجه گیری منفی می کنم . کلا" خودم هم به این نتیجه رسیده ام که خیلی منفی گرا شده ام .دلیلش هم فقط زندگی کاملا" مجردیه . من بیش از نیمی از عمرمو دور از خونه زندگی کرده ام و تنها بوده ام و تا حدی هم به این وضع عادت کرده ام و حالا هم می ترسم که نکنه این آرامش "کذایی" به هم بخوره . گفتم کذایی چون زیاد هم آرامش ندارم و گاهی اوقات از فرط تنهایی واقعا" کم میارم .می ترسم . چون رفته رفته اخلاقم بدتر می شه . به نسبت هم سن و سالام خیلی توی این قضیه منطقی فکر می کنم و این داره منو می ترسونه.
واقعا" احتیاج به کمک دارم .
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط 5003
وضعیتت کمی شبیه چند ماه پیش من هست .
منم وضعیتی شبیه تو داشتم که برای ازدواج اقدام کردم و خدارو شکر تا الان خوب پیش رفتم .
همیشه تغییر وضعیت سخت و کمی ناخوشایند هست . ولی ازدواج موفق آرامشی بهت میده که هیچ مجردی ( در بهترین شرایط ) هم اونو بدست نمیاره ( نظر شخصی ) . از مطالب همین سایت هم میتونی برای بالا بردن اطلاعات و مهارت خود برای انتخاب همسر ، استفاده کنی .
موفق باشی