بی گمان راهی هست ...

سلام ...
من تازه اینجا عضو شدم ... هنوز با اهالی این سرزمین مجازی آشنا نیستم ...اما مطمئنم حرف شنیدنی زیادی
هست که می تونم از شما بشنوم ... و شاید اینطوری راهمو پیدا کنم ...
من یه ماه دیگه وارد 25امین بهار زندگی میشه ...
بهار ...وقتی میگم بهار، نمیدونم چرا یکهو دلتنگ ِ تازگی هاش میشم ....
انگار امسال واقعاً فراموش کردم باید برم شکوفه هاشو ببینم و از قشنگی هاشون
کلی شاد و ذوق زده، بشم ...
ذهنم اینقدر مشغوله که هر حسی توش گم میشه ....
شاید هم من ضعیفم و نمی تونم از سد این مشکلات بگذرم ...
اما راستش دیگه واقعاً نمی دونم چکار باید بکنم ...

3ساله که درسم نموم شده و با یه مدرک لیسانس هنوز نتونستم کار مناسبی پیدا کنم ...
آخه وقتی استقلال مالی نداشته باشی چطور می تونی انتظار داشته باشی جامعه تو رو به عنوان
یه فرد با تمام حقوق انسانی و شهروندی به رسمیت بشناسه؟ ... اصلاً جدای از جامعه،
چطوری می تونی خودتو راضی کنی توی 25 سالگی هنوز برای برطرف کردن نیازهای مادی اولیه زندگی،
به خانواده یا کس دیگه ای وابسته باشی؟ .... اونم تازه من که یکی از آرمان های اصلی زندگیم
اینه که یه انسان آزاد و مستقل باشم ... من که هیچوقت نپذبرفتم باید به خاطر دختر بودن، یه پله پایین تر
از جامعه مردسالاری که توش زندگی می کنم بایستم ...
آخه اگه استقلال مالی نداشته باشم چطور می تونم یک انسان خودکفا باشم؟ ... چطور می تونم زندگی سنتی
زنان خانه نشین جامعه ام رو پس بزنم و پیرو الگوی زنی باشم که سازنده و پویاست ..و مستحق تمام حقوق
انسانی ...و نه تحقیر شده ی فرهنگ و قانونی که اونو به اندازه نصف انسان به رسمیت میشناسه..
و اصلاً جدای از این مسائل، استقلال مالی مقدمه رسیدن به استقلال فکریه ... تا وقتی از نظر مالی
مستقل نباشی که نمی تونی زندگیتو خودت بسازی، می تونی؟

3ساله دارم کنکور ارشد شرکت می کنم اما ... هر سال درسای تکراری رو می خونم اما
فایده نداره ... هرسال با یه فاصله کوچیک، جا می مونم ... رشته ای که انتخاب کردم خیلی کم
پذیرش داره ... می دونی، هرسال که شرکت می کنم همه میگن واقعاً چقدر محکم و قوی هستی که
هنوز اینهمه امیدوارانه درس میخونی ... اما ته دلم خیلی غصه می خورم ... کسی نمیفهمه چقدر سخته برام
این همه تکرار ... چقدر دشواره که خودم رو محکم بگیرم و این راهو ادامه بدم ...این دلخوشی کوچیک
که زمانی اینقدر بخاطرش ذوق داشتم ... رشته خودم نبود ... فقط خدا می دونه چقدر بابت تک تک درساش
سختی کشیدیم (آخه ما چند تا دوست بودیم که تصمیم گرفتیم برای ارشد، تغییر رشته بدیم)... چقدر آواره ی دانشکده های
مختلف شدیم تا بتونیم بریم سر کلاسای درسش بشینیم ... چقدر جزوه ... چقدر کتاب ... چقدر دردسر ...
و حالا هیچی ... دارم کم کم ناامید میشم ...

این دو تا مشکل اساسیه منه ... بقیه مشکلاتم هم از همین دوتا ناشی میشه ...
تازه من آدمی هستم که توی خیلی جمع های مختلف هستم ... دوستان خیلی خوبی دارم ...
کلاً از خودم غافل نمیشم ... کتابای روانشناسی هم زیاد می خونم ... یعنی تقریبا همیشه
خودم این ذهن سرگردان رو آروم می کنم .... اصولاً خوددرمانی زیاد انجام میدم...
اما با این وجود بعضی وقتا بدجوری دچار افسردگی و ناامیدی میشم .... و این حس و حال
معمولاٌ چند روزی باقی میمونه ...
این اواخر زیاد احساس اندوه می کنم ... فکر می کنم دارم بی دلیل تموم میشم ... دارم به انتها
میرسم بدون اینکه کار مهمی انجام داده باشم ... عمرم داره می گذره ... جوونی م ...
به این فکر می کنم که شاید خیلی دیر بشه برای رسیدن به خواسته های امروزم ... اونقدر دیر
که دیگه رسیدن بهشون هیچ لذتی نداشته باشه ...
هر آرزویی توی زمان خودش معنادار و باارزشه ... وقتش که گذشت دیگه چه اهمیتی داره...
میترسم از آخرش که حسرت این روزهای تلف شده رو بخورم ... اونوقت دیگه هیچ کار نمیشه کرد

سلام ghasedake sargardan
با شما همدردي مي كنم.
شما از اون تيپ آدمهايي هستي كه به شغل وابسته هستيد،البته من هم اينطوريم.
چرا كه نداشتن شغل خيلي از اين مسائل رو به وجود مياره.
سعي كنيد از تمام فرصتهايي كه براي كسب شغل هست بهره بگيريد،شما مدرك كارشناسي هم داريد ،درسته كه بازار كار چندان جالب نيست اما اگر تلاش خود رو كنيد ان شاالله موفق ميشيد.
بلي...بي گمان راهي هست...

سلام دوست عزیز
من کارشناسی ارشد دارم ولی باید بهتون بگم بی خودی وقتتونو تلف نکنید البته اگه تونستید بخونید خیلی خوبه ولی من جای شما بودم اول انرژیمو می گذاشتم برای کار پیدا کردن و بعد در کنارش درس هم می خوندم تا فوق قبول بشم. موفق می شی . مطمئنم.

سلام

اندیشه و کاملیا عزیز

ممنونم از راهنمایی هاتون!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ghasedake sargardan

اصلاً جدای از جامعه،
چطوری می تونی خودتو راضی کنی توی 25 سالگی هنوز برای برطرف کردن نیازهای مادی اولیه زندگی،
به خانواده یا کس دیگه ای وابسته باشی؟ .... اونم تازه من که یکی از آرمان های اصلی زندگیم
اینه که یه انسان آزاد و مستقل باشم ... من که هیچوقت نپذبرفتم باید به خاطر دختر بودن، یه پله پایین تر
از جامعه مردسالاری که توش زندگی می کنم بایستم ...
آخه اگه استقلال مالی نداشته باشم چطور می تونم یک انسان خودکفا باشم؟ ... چطور می تونم زندگی سنتی
زنان خانه نشین جامعه ام رو پس بزنم و پیرو الگوی زنی باشم که سازنده و پویاست ..و مستحق تمام حقوق
انسانی ...و نه تحقیر شده ی فرهنگ و قانونی که اونو به اندازه نصف انسان به رسمیت میشناسه..
و اصلاً جدای از این مسائل، استقلال مالی مقدمه رسیدن به استقلال فکریه ... تا وقتی از نظر مالی
مستقل نباشی که نمی تونی زندگیتو خودت بسازی، می تونی؟

---

شما و دیدگاهتون شایسته تحسین هستید. اینکه می دونید باید برای رسیدن به حقوقتون تلاش کنید واقعا جای ستایش داره.
به شما پیشنهاد می کنم حتما کار پیدا کنید و بعد به فکر ادامه تحصیل باشید. ای کاش اشاره می کردید چه رشته ای دارید تا بهتر راهنمایی شوید برای پیدا کردن کار.

sorena_arman عزیز

ممنونم از لطفت...
خودم هم بیشتر به کار فکر می کنم .... و سعی خودمو می کنم به زودی یه کار مناسب پیدا کنم..
من ریاضی خوندم...

فکر نمی کنید دیگه خیلی دارید موضوع کار و مستقل بودن رو برای خودتون بزرگ می کنید سرکار بودنه خوبه مستقل شدن و خیلی مزیت های دیگه ولی همه چیز نیست من اگه جای شما بودم محکم تر می شدم برای درس خواندن و در عین حال به دنبال کار هم بودم ولی ببخشید کارکردن و درس خواندن سخته چون خودم در این شرایط هستم موفق باشی و به خدا توکل کن

با درود؛
من مردم و فوق لیسلنس و بیکار و بیشتر موهایم نیز سپید شده اند و زن هم به همین دلیل بهم نمی دهندد،اما بی خیالشم و باز هم به این در و اون در می زنم تا کاری پیدا کنم.البته خدا،والدین،دوستان و امید را دارم،پس زیاد هم وضعم بد نیست،وضع شما هم نباید زیاد بد باشد،مگر نه؟
بدرود./

منم یه زمانی وضعیت شمارو داشتم لیسانس بودم هر جا کار دولتی برای استخدامی آزمون میدادم نفر 1 یا 2 تئوری میشدم اما از نظر پارتی -----0 میشدم و ردم میکردند 3 بار توی یک اداره دولتی ذخیره اول شدم یعنی پارتی ها رو بر میداشتند تا اینکه عزممو جزم کردم برای فوق بخونم و رتبه 9 شدم اما الان دارم پایان نامه ام را انجام میدم از همین الان دپرس شدم چرا که کار برای فوق هم گیر نمیاد . به نظر من اگه بتونی زودتر یه کاری رو شروع کنی بهتر از سفید کردن موی سر برای ارشده به خدا این روزا ارشدم به درد نمیخوره کار کار کار !!!

خانمی نگران نباش به خدا توکل کن وبا کمک دوستان و خانواده ات موفق می شوی امروزه افراد با تحصیلات بالا مثل تو زیاد هستند ولی کار هم زیاد هست به روزنامه ها و نزدیکانت مراجعه کن موفق می شوی و درمورد درست انگیزه خودت رو از دست نده
تو پشتکار خوبی داری حتما موفق میشی عزیزم منتظر ارسال های دیگتم هستم

ممنون از حرفهاي اميدواركننده اي كه نوشتيد

به نظر خودم هر دو تا مهمه ... هم كار و هم درس ... اما كار مساله ايه كه بيشتر ذهنم رو مشغول ميكنه ...
خب البته شايد اين يه مقداري هم برميگرده به وضعيت روحي ِ خودم و بيشتر از اون شرايط جامعه مون .... من توي خانواده هيچوقت طعم محدوديت رو نچشيدم ... هميشه دنبال اين بودم كه بيشتر وبيشتر ناشناخته هاي اين دنياي نامحدود رو بشناسم ... توي هر زمينه و فعاليتي كه دوست داشتم كار كردم بدون اينكه كسي بهم امر و نهي كنه كه مثلاً اجازه نداري اينجا بري يا اين كارو انجام بدي ....
براي همين هم هست كه تصوري كه از محدوديت دارم براساس چيزهاييه كه از ديگران شنيدم يا جاهايي خوندم .... هميشه آدم از يه حس ناشناخته بيشتر ميترسه تا از چيزي كه قبلاً اونو حس كرده...
يه مدتي هم مطالعات گسترده اي داشتم درباره مسائل حقوقي ... و اين شرايط رو خيلي برام سخت تر كرد .... اصلاً باورم نميشد حقوق زنان توي ايران اينقدر عقب مونده و ضدانساني باشه ... ميگم ضدانساني چون نمودش رو توي زندگي خيلي از زنانِ
رنج كشيده. ديدم ... زناني كه اكثراً چون از نظر مالي به همسرشون وابسته هستن
مجبورند خيلي حقارت ها رو تحمل كنند ... قطعاً اين همه مشكل نيست اما استقلال مالي پيش زمينه ايه براي استقلال فكري .... تازه وقتي از نظر مادي بتوني خودت رو تامين كني
اين حق رو داري كه به اين شرايط نابرابر اعتراض كني ... و انتظار داشته باشي جامعه هم آزادي هاي انساني تو رو به رسميت بشناسه ....
راستش حتي تصورش هم برام سخته كه يكي جلوي پيشرفتم رو بگيره و براساس سلايق شخصي ِ خودش منو از فعاليت هايي كه دوست دارم پيگيرشون باشم محروم كنه... خب كار كردن لااقل اين اطمينان رو بهم ميده كه اگه 1% (با خوشبينانه ترين نگاه) كسي خواست اين اجحاف رو در حقم بكنه من اونقدر استقلال داشته باشم كه بتونم از راه و اعتقاد خودم دفاع كنم .... حالا اين آدم ممكنه همسر باشه يا هر كس ديگه!
اما كلاً به نظر من اين از اصول يه جامعه انساني سالم هستش كه آدم هاش بتونن نيازهاي شخصي شون رو خودشون برطرف كنن ... اصلاً اين باعث بالا رفتن اعتمادبه نفسِ
خود فرد ميشه ... و حتي توي روابط اجتماعي شخص با ديگران هم تاثير مثبت ميذاره ...
خلاصه اينكه دعا كنيد بتونم زودتر يه كار مناسب پيدا كنم .... آخه توي اين مدتي هم كه درسم تموم شده دو جا كار مي كردم اما خيلي بيخود و الكي بود .... بيشتر سرگرمي بود تا كار .... درآمدش هم درحد پول تو جيبي ... الان دنبال يه كار اساسي مي گردم ...
والبته درس خوندن هم دوست دارم ... يه جورايي آدم رو سرزنده و بانشاط نگه ميداره!