+بابام گیر الکی میده

با سلام خدمت دوستان عزیز و محترم
سریع میرم سر اصل مطلب، سال دوم دانشگاه با یکی از هم دانشگاهی ام اشنا شدم در حدود یکسال تحقیق کردم خیلی خوب بود
با خانوادم مشورت کردم مخالفت کردن، الان هم در حدود 3سال میشه که صبر کردم اما نظرشون عوض نشده، چون من از شهرستان داشتم اونجا درس میخوندم برای همین بعد مسافت زیاد بود(در حدود 1000 کیلومتر) برای همین تنها دلیل مخالفت خانواده ام هم همینه، خواهشمندم که که یه راه حل جلوی پام بزارید تا مشکلم حل بشه! هر چی با خانواده ام صحبت میکنم موافقت نمیکنند.
پیشاپیش ممنون از راهنمائیتون

سلام
شما بشینید یکبار خواسته خودتون رو با دلایلی که دارید توضیح بدید و بگید این نوع ازدواجها در زمان ما عادی هستند . البته همه این توضیحات باید با زبان نرم و با رعایت کامل احترام باشه .
بعد اگر مخالفت کردند دلایل مخالفت پدر را بیایید اینجا ذکر کنید تا مساله را بیشتر بررسی کنیم .
ضمنا اگر میشه توضیحاتی در مورد خودتون و طرف مقابل و خانواده ها بدین .
موفق باشین .

ممنون دوست عزیز از پاسختون
والا من در زمینه احترام همیشه بجا آوردم، برای همینه که این همه مدت طول کشیده، واقعیت رو بخواین من چند بار با بابام صحبت کردم جواب درست حسابی نداد، ولی میرفته به مامان میگفته که مامان به من بگه این موضوع رو تمام کنم، دیگه حرفی ازش بمیون نیارام، جالب اینجاست که یکسال پیش 3بار تحقیق کردن هر3بار عالی بود، خانواده اونها از نظر مالی یه پله پائین تر هستند که این به نظر من خیلی بهتره از اینکه اونها بالاتر باشند.
در مورد خودم هم اینکه مدرک خودم مهندسی کامپیوتر و ایشون هم کاردانی دارند. اگه چیز دیگه ای لازمه که من عرض کنم.
با تشکر

کسی نیست منو راهنمائی کنه؟

امیر جان بنظر من باید باز با پدرت صحبت کنی و دلیل اصلی مخالفتش را متوجه بشی . بهش بگو که دلیلش رو بگه و قانع کننده باشه منصرف میشی .

ای بابا زیادی مسافت هم شد دلیل ...این روزا زنا و مردا از کشورهای مختلف با هم ازدواج میکنن و خوشبخت میشن ....یه کم بیشتر توضیح بدین ..دلیل اصلی مخالفت پدرتون چیه ؟؟؟ فاصله یسنی تون چقدره وووو ...بیشتر بگین شاید بتونیم کمکتون کنیم ...

سلام عاشق ، سلام دلباخته ، سلام فرهاد.
اگر شیرینو دوست داری و اون هم شما رو دوست پس به خانواده بگو خدا یک است و دو نیست.
همینو میخام و همین.اگر بگندم هم با کسی دیگه نمیرم.
البته حرف پدر و مادر هم گوش کن.خلاف میل پدر و مادر نروید که تباه می شوید.

قال اما صادق (ع) : و باالوالدین احسانا.
امام صادق (ع) فرمودند : احسان و نیکی کنید به پدر و مادر.
البته اگر اشتباه نکنم این از امام صادق عزیزه.

مبادا دل پدر و مادر بشکنی .گر صبر کنی زقوره حلو سازی.یواش یواش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط iman-tanboor

سلام عاشق ، سلام دلباخته ، سلام فرهاد.
اگر شیرینو دوست داری و اون هم شما رو دوست پس به خانواده بگو خدا یک است و دو نیست.
همینو میخام و همین.اگر بگندم هم با کسی دیگه نمیرم.
البته حرف پدر و مادر هم گوش کن.خلاف میل پدر و مادر نروید که تباه می شوید.

قال اما صادق (ع) : و باالوالدین احسانا.
امام صادق (ع) فرمودند : احسان و نیکی کنید به پدر و مادر.
البته اگر اشتباه نکنم این از امام صادق عزیزه.

مبادا دل پدر و مادر بشکنی .گر صبر کنی زقوره حلو سازی.یواش یواش.

---

ایمان جان این گفته حدیث نیست و در قرآن آمده از جمله در سوره نساء:

وَاعْبُدُواْ اللّهَ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا ﴿۳۶﴾

و خدا را بپرستيد و چيزى را با او شريك مگردانيد و به پدر و مادر احسان كنيد و در باره خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايه خويش و همسايه بيگانه و همنشين و در راه‏مانده و بردگان خود [نيكى كنيد] كه خدا كسى را كه متكبر و فخرفروش است دوست نمى‏دارد (۳۶)

اوه ببخشید.اینقدر امام صادق عزیزه و حرفها و احادیث ایشون موزونه با قرآن که بنده اشتباه میکنم.
خطای منو ببخشید.
خدای من آیه خیلی جالبه.میزارم توی آرشیوم داشته باشم.اگر کسی نیاز داشت براش بفرستم.
الحق که دیجیتال من هستی.

فدای شما.

سلام بر دوست گرامی..به تالار خوش آمدید..
دوست عزیزم اگر سن خود و او را مطرح می کردید بهتر بود و آیا شما امکانات ازدواج کردن را دارید(بلوغ فکری...امکانات اولیه)؟؟
در پاسخ باید بگوییم بعضی اوقات دلیل مخالف خانواده ها چیزهایی زیادی است اما آنان نمی توانند دقیق دلیل مخالفت خود را بگویند و به یک دلیل گمراه کننده مانند ""مسافت"" اشاره می کنند.
همان طور که فهمیدم مثل اینکه ::دلیل مخالفت خانواده شما ""مسافت"" نیست بلکه فاصله ""فرهنگی"" بین شماست...آره؟/ چون آن خانوم در شهر دیگری هستند.؟
آیا حدسم درست است؟ اگر جواب بدهید بنده هم راحت تر راهنمایی می کنم

ممنون از راهنمائیتون دوستان عزیز
درسته یکی از دلیلاشون فاصله فرهنگی هم هست اما بیشتر از همه میگن این بعد مسافت هست که همه چی رو در بر میگیره
سن من 27 و ایشون هم 22 که فکر نمیکنم از نظر سنی مشکلی داشته باشیم
از نظر شغل هم خدا رو شکر بنده شرکت خصوصی دارم با درآمد نسبتا خوب
از نظر امکانات هم مشکلی نیست، ماشین و خونه هم روبراهه

کجا رفتین دوستان، بابا من پشیمون نشدم ها

سلام بر دوست گرامی...
ما در این تاپیک باید دو مشکل را دنبال کنیم یکی::اختلاف فرهنگی.....و دیگری::مخالفت خانواده
دوست عزیز وقتی بحث از اختلاف می شود آنهم از نوع فرهنگی باید به چند نکته توجه داشته باشید....
1:بر فرض فردی که مثلا:در تهران زندگی می کند با فردی که در تبریز زندگی می کند ....از لحاظ دید...از لحاظ امکانات.از لحاظ تربیت خانوادگی...از لحاظ اوضاع و احوال اجتماعی تفاوت زیادی دارند...زیرا هر محیط ....شرایط خاص خود را می طلبد..
2:شاید در فرهنگ تربیتی آنان و در شهر او ....احترام به مادرزن بسیار ارزشمندتر از احترام به خود همسر باشد.....اما در فرهنگ تربیتی شما چطور؟(مثال بودها)
البته اختلاف فرهنگی ...حل شدنیست و دو طرف می توانند با بحث و گفت و گو در این مورد به توافق برسند...کمی دشوار است
ولی در مورد مخالفت خانواده ...باید بگوییم این را در لحاظ داشته باش اگر خانواده عروس خود را قبول نداشته باشند قطعا رفتار مناسبی هم با او نخواهند داشت و چه سوء تفاهم های که در زمینه پیش نخواهد آمد...
اگر تمام این سخنان را قبول داری ....ولی می خواهی خانواده ات را راضی کنی .....در درجه اول باید با پدر گرامی مانند یک مرد صحبت کنید و شما خواسته های خود را مطرح کنید و ایشان نیز توقعات خود را...

درسته دوست عزیز، فاصله فرهنگی حل شدنیه،
صحبت کردم، حرفه خودشو میزنه، مثلا حرف حرف خودشه، هر چی دلیل و برهان میارم حرف خوشو میزنه،

امروز عموم رو فرستاده بودم بره صحبت کنه، نیم ساعت پیش عمو اومد دنبالم، گفت کاملا بیخیال شو، چون به هیچ صراطی مستقیم نیست، میگه تو بیخیال شو،
دوستان دیگه چه راهی به فکرتون میرسه! شما رو خدا

بنظر من بهتره فعلا پیگیر این مساله نشی و بزاری زمان بگذره . حداقل یکی دوماه . توی این مدت هم سعی کن رابطه ات را با پدرت بهتر کنی .

ما که 3 سال صبر کردیم این 2ماه هم روش
امشب اومد کلی سر و صدا کرد که چرا رفتی به عمو گفتی، اومدم توجیهش کنم دیدم هر چی میگم حرف خودشو میزنه، دیگه هیچی نگفتم، کلی دلیل و برهان الکی آورد که اصلا ارزش نداشت، نمیدونم ما آدما تا کی میخوایم با فکر گذشته ها زندگی کنیم.
فعلا نظر خودم هم همینه
ممنون از راهنمائیهاتون.
باهاتون همرام و دوستتون دارم

جالبه مامان من هم همیشه به من گیر می ده که از شهر خودمون زن بگیر
می گم دوست ندارم مسافت زیادباشه از همین تهران میگیرم

ولی وجدانی مسافت طولانی عذاب آوره دو طرف هم اذیت می شند

ولی یکبار داشتم عاشق یک دختر شیرازی می شدم و مسافت هم برام اصلا مهم نبود ،ولی باور کنین از مسافرت طولانی بیزارم مگه با هواپیما باشه فکرکنم اونها به دوری واقعا فکر می کنند ولی به عاشقی نه

درسته مسافت برای معضی افراد مشکل سازه، اما من تمام زندگیم مسافرته،
برای این بعد مسافت اصلا برام مهم نیست،

سلام اقا امیر
امیدوارم امروز که روز هشتم فروردینه مشکلتون حل شده باشه ولی اگر هم حل نشده یک حرف و درد دل خواهرانه (به عنوان یک خواهر خیلی کوچک) دارم

گاهی اوقات پدر و مادر مسائلی رو می بینند که ما علی رغم تحصیلات بیشتر نمیتونیم اونها رو ببینیم به دلایل مختلف که یکی از مهمترین دلایل عشق و دوست داشتن میتونه باشه .
با توجه به این نکته که موردی نظیر انچه مطرح فرمودید برای یکی از عزیزانم پیش امده جسارت کرده و موارد ذیل رو براتون می نویسم

یکی از دغدغه های پدر شما ممکنه این باشه که دخترخانم مدنظر شما پس از مدتی دلتنگ خانواده بشن و نتونن غربت رو تحمل کنن ( این مورد با توجه به شرایط روحی خاص دختران اصلا دور از انتظار نیست ) و شما نیز به خاطر تداوم زندگی مجبور بشید جلای وطن کنید و در شهر همسرتون زندگی کنید . این مسئله علاوه بر اینکه شما رو از خانواده تون دور میکنه باعث میشه از برخی حمایت ها و پیشرفت ها نیز محروم بشید

نکته دومی که فکر میکنم مهم باشه اینه که تغییرات در فرهنگ یک شخص شاید ( البته شاید) ممکن و میسر به ذهن برسه ولی تغییر فرهنگ یک خانواده به طور قطع غیر ممکنه و هنگامی که پیوند مقدس ازدواج صورت میگیره شما با یک خانواده ایی (شاید بزرگتر از خانواده خودتون ) ارتباط پیدا میکنید و باید این نکته رو در نظر بگیرید که عادات رفتاری و اعتقادات و طرز فکرهای یک خانواده جز لاینفکی انها به شمار رفته و تغییر ان مشکلات و دردسرهای زیادی رو در پی داره . شاید ذکر بفرمائید با یک بار در ماه دور هم جمع شدن مشکلی پیش نمیاد . اما تجارب من و اغلب دوستانم نشون میده از اختلاف نظرهای کوچک مسائل ریشه ایی به وجود میاد .

با این حال من فکر میکنم با تدبیری عمقی تر ابتدا در مورد دلایل پدرتون فکر کنید و اگر برای خودتون قابل توجیه بود از یک مشاور دارای تخصص خانواده بخواید با پدرتون صحبت کنند . مطمئنم به نتیجه قابل قبولی میرسید

دوست عزیز خانم النا
فرمایشات شما متین و صحیح
در مورد فرمایش اول شما باید عرض کنم که این مشکل حل شده است، چون من گفتم که بهیچ عنوان حاضر به زندگی در شهر اونها نیستم، هم به بابا و هم به خانم
در مورد فرهنگ هم درسته مسائل کوچیک ممکنه باعث ایجاد مشکلات بزرگتر بشه، اما حل شدنیه
جالب اینجاست که یکی از حرفهائی که میزنن و خیلی خنده داره اینه که میگن اگه تو با اون دختر ازدواج کنی اقوام و مردم میگن حتما تو رو با اون گرفتن که با اون ازدواج کردی، قابل توجه اینکه اینها توسط یکی از دوستای بابام 3بار کامل تحقیق کردن و هر سه دفعه هم نتیجه ی تحقیقشون عالی بوده
آیا این چنین دلایلی خنده دار و پوچ نیست؟

سلام آقا امیر
امیدوارم جسارت من رو ببخشید.من قصد جسارت نداشتم و انچه را که به ذهنم رسید براتون نوشتم شاید کمکی کرده باشم. با تمام حرفهایی که از جانب شما و پدر محترم ( به طور غیر مستقیم ) شنیدم من باز فکر میکنم بیشتر تامل کنید .
دلیل پدرتون رو بابت اینکه ((میگن اگه تو با اون دختر ازدواج کنی اقوام و مردم میگن حتما تو رو با اون گرفتن)) قبول ندارم ولی حال و احساس و نگرانی شون رو به عنوان یک پدری که وابسته و دلسوز پسرشه میتونم درک کنم . برادر خوبم سعی کنید شیرینی و حلاوت اغاز زندگی مشترک و مستقلتون رو با جلب رضایت پدر صدبرابر کنید . چرا که همسر و فرزندان شما قطعا در اینده نیاز به محبت پدر شما دارند . سعی کنید پدر رو خاطر جمع کنید که تحت هیچ شرایطی حاضر به ترک شهرتون نیستید و به ایشون این اطمینان رو بدید که دختر منتخب شما تنها کسی است که میتونه فرزندش رو خوشبخت و شاد کنه . اگر پدر دید مثبت نسبت به مشاوران دارند سعی کنید حتما و حتما به اتفاق هم به نزد یک مشاور برین که بدون شک مشاور از طریق علمی و معتبر مشکل شما رو رفع خواهد کرد.

امیدوارم به زودی در همین تاپیک خبر رضایت پدرمحترمتون و مقدمات ازدواجتون رو بخونم

سلام مجدد به دوستان خوبم
والا چند مدتی بود رفته بودم تهران واسه به پروژه نبودم، برای همین هم دعواها خوابیده بود و هم اینکه توپها همه پره اما جرات شلیکش نیست.
از جائی که با جاسوسهای خونه مشورت کردم ظاهرا بابا مامان روی حرفشون هستن اساسی،
قصد عوض کردن نظرشون رو هم ندارن، با هرکی از اقوام صحبت کردم(از قبل مامان بزرگ و پدر بزرگم، خاله، دائی، عمو) همشون گفتن حق با توئه اما وقتی بابا میگه نه چیکار میشه کرد، بخدا موندم دیگه از چه راهی وارد بشم، دوست عزیز النا61 وقتی بابا حرف اینها رو قبول نداره فکر میکنین حرف یه مشاور رو قبول کنه؟ معلومه که نه. کاره ما شده فقط فکر روی این موضوع :203:
زمان هم که همه چیو تغییر میده داره میگذره، الان 3سال میشه که درگیره این موضوع هستیم.

امیر جان امیدت و از دست نده در ناامیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است :305:شاید صلاحی باشد وبه خدا امید داشته باش و خود شما هم درست فکر کن از روی احساس و سریع تصمیم گیری درست نیست و عاقبت خوشی ندارد پدر شما هم خیر و صلاح شما رو می خواد شاید در حال حاضر فاصله برای شما مهم نباشد ولی همین فاصله ودوری بعدا برایت مشکل ساز باشد موفق باشی :203: وبه خواستت برسی ما رو بی خبر نذار :72:

با سلام مجدد به تمام دوستام که منون راهنمائی نمودن!
خاطره جان مرسی از راهنمائی و دلداریت، یه انتخاب برای ازدواج نمیتونه 3سال طول بکشه! یه انتخاب برای ازدواج نمیتونه 1سال تحقیق و شناخت داشته باشه.
برام دعا کنین، همتونو خبر میکنم

امیر عزیز
یادت باشه که حتما با رضایت خونواده ازدواج کنی و هر طور شده اونا رو قانع کنی و اینکه
صبر و پا فشاری شما شاید تنها راه حل ممکن باشه.
بیشتر تحقیق کن شاید بابا دلیل دیگه ای داره به هر حال باید دلیل بابا رو از بین ببری.
موفق باشی.

جاتون خالی الان بهشون زنگ زدم، آخه بابا مامان مکه تشریف دارن،
به مامان گفتم برامون دعا کن، میگه نه فقط واسه تو دعا میکنم و اونی که دلم میخواد تو باهاش ازدواج کنی،
فقط میخوان حرف خودشون بشه!

صبر کن و همچنان رو تصمیمیت پافشاری کن
اگه خدا بخواد حتما درست میشه

با سلام.
می دونم این تاپیک مال خیلی وقت پیش هست، اما با خوندنش یک سوال برام ایجاد شد.
آقای امیر (امیدوارم همچنان به اینجا سر بزنید) شما طی این سه سال، موضوع را مداوم مطرح کردید یا اینکه بعد از بحث و تلاش و شنیدن پاسخ غیر منطقی اما قطعی پدرتون؛ چند ماهی فرصت دادید (اصلا در بارش حرف نزدید) و بعد از سر گرفتید؟

کلا دوستانی که تجربه دارند و شنیده و دیده اند؛ به نظرتان زمان دادن و فرصت دادن (یعنی اصلا حرفش رو نزدن)چقدر می تونه موثر باشه؟