خیلی زودرنجم چیکار کنم؟

سلام.من تازه عضو انجمن شما شدم .انجمن خوبی دارید.تبریک میگم:104:واما مشکل من::302:
خیلی زود عصبانی میشم و خیلی زودرنجم.چند وقت پیش از دست خواهرم عصبانی شدم.اونم واسه حرفی که وقتی به دوستم تعریف کردم گفت اونم چند بار این حرفو از خواهرش شنیده و کمی رنجیده ولی زود یادش رفته.اما من اولش سعی کردم خودمو خونسرد نشون بدم.بعدش شروع به فریاد زدن کردم و آخرش نتونستم تحمل کنم کتک کاری کردم :101:البته دست خودم نیست به خدا...شاید واستون جالب باشه بدونین حتی همون موقع که میزدمش احساس میکردم چقدر دوستش دارم اما نمیتونم تحملش کنم .بعدش خیلی ناراحت شدم .البته به خودم حق میدم بخام ناراحت شم ولی اینجوری که نمیشه باید روی رفتارم کنترل داشته باشم که ندارم:161: به نظر شما من چیکار کنم که اینقدر زود ناراحت نشم واقعا این خصوصیتم تاثیر بزرگی روی زندگیم گذاشته خیلی راحت شادی من به غصه مبدل میشه اونم با کوچیکترین حرفی:301: اینو همه میگن.به نظر شما باید به مشاور مراجعه کنم؟اصلا تاثیری داره؟به نظر من مشاور فقط حرفای خودمونو به خودمون تحویل میده موافقین؟منتظر راهنمایی همه جانبتون هستم:72:

با عرض سلام و خوش آمد خدمت خواهر خوبمون خانم الناز

چند تا لينك كه در انجمنهاي مختلف در مورد زودرنجي و كنترل خشم بحث شده واستون قرار مي دم اميدوارم به دردتون بخوره !توصيه مي كنم حتما مطالعه بفرماييد.
http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6258
http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=1701
http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=5821
موفق باشيد

سلام بر دوست عزیز و گرامی..به تالار همدردی خوش آمدید..امیدواریم یکی از عضو های فعال در این تالار بشوید...
دوست عزیز کاش سن خود ذکر می کردید....چون در برخی موارد افراد در سنین خاصی دچار چنین مشکلی می شوند که با گذر زمان حل می شود.
اولین اقدام در چنین شرایطی:
1:برای از بین رفتن خشم و عصبانیت خود صحنه را ترک کنید: وقتی نزدیک هست که عصبانی شوی زود محل را ترک کن..البته صرفا دور شدن از کسی که از دست او عصبانی هستی فایده ای ندارد باید آن محل را ترک کنی و بجای بروی که در انجا بتوانی بر اعصابت مسلط باشی....توی پارکینک...کوچه...پارک...و به هیچ چیز فکر نکن.
2:آرامش داشته باش و اخم هاتو باز کن:میدانی هیچ وقت فرد عصبانی و زودرنج متوجه حالت و قیافه خشمگین خود نمی شود و وقتی کسی از او می پرسد چرا این قدر عصبانی هستی می گوید من را می گویی...خیال می کنی عصبانیم...حتما می خوای با حرفات عصبیم کنی....چرا؟؟چون دیگران از قیافه شما پی می برند که خشمگین هستید پس اخم هایتان را باز کنید. نفس عمیق بکش...عادی حرف بزن...
3:دیگران را کنترل نکن:تو عصبانی می شوی و فکر می کنی دیگران به تو مدیون هستند و باید طبق میل شما رفتار کنند همه باید عین تو فکر کنند...این طرز فکر غلط است واقعیت را بپذیر.
4:تفاوت خودت را با دیگران پذیرا باش:عقاید افراد با هم تفاوت دارند و همه هم عقیده نیستند... شما فکر می کنید غذای مورد علاقه همه یک چیز است...شما فکر می کنید باور همه در مورد جریانی یکسان است...و هر کس با شما مخالفت کند نادان و بی سلیقه هست و کوشش تو بیهوده هست. از جروبحث با این و آن دست بردارید تفکر آنان با شما متفاوت هست و همچنین نحوی عملکردشان..
5:درخواست کن نه دعوا: یعنی فقط بگو"لطفا" یا "تشکر" ..."خواهش می کنم"

زود رنجی و عصبانیت حس آرامش شما را برهم می زند و علاوه بر این تولید استرس می کند و اثرات روانی بدی دارد. عصبانیت معمولا بر اثر ناکام شدن و عدم موفقیت به وجود می آید اگر در این لحظه توقف کرده و ذهن و فکر خود را سازماندهی و مرور کنید می توانید این حس را از خود دور کنید. گاهی اوقات هیچ دلیل و منطقی برای خشم و زودرنجی خود ندارید مثل همان نوشته ای که گفتید"دست خودم نیست به خدا..." اما گرفتار این حس می شوید و احساس شادی و آرام بودن یکباره جای خود را به عصبانیت می دهد....بهترین کار برای مهار این حس در چنین شرایطی ....پرداختن به کارهایی هست که به وسیله انجام دادن آنها حس تعادل و شادی مجددا در درون شما جاری می شود.
من توصیه می کنم افکار خود را روی دفترچه ای یادداشت کنید و همچنین دلیل عصبانیت و زودرنجی خود را نوشته.....و هر چند روز یکبار آنها را مرور کرده و راه حلی برایشان بی یابید.
موفق باشید دوست گرامی

ببخشید من متوجه راهنمایی آرمان گرامی نشدم....الناز خانوم همان طور که آرمان اشاره کردند تاپیک های زیادی در این مورد وجود دارند...موفق باشید

مرسی از راهنماییتون راستی من 17 سالمه

سلام
این لینک ها در مورد زود رنجی هستش
http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=47

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6258
امیدوارم به دردتون بخوره
منم زود رنجم یکی از اعضای تالار این لینک هارو معرفی کرد

در مورد زود عصبانی شدنتون هم
به این آدرس مراجعه کنید
http://www.pasokhgoo.ir/fa/node/1043
سایت پاسخگو
خیلی سایت مفیدی هستش

زود رنجی تو این سن طبیعیه ، بعدش بهتر می شید ...شما که خدای نکرده ، سابقه بیماری که ندارین ، پس خیالتون راحت باشه ...دارین وارد مرحله جوانی می شید .

با سلام مجدد:shy: خوشبختانه اینجا محیط مجازی هست و راحت تر میتونیم صحبت کنیم.از پاسخ همتون تشکر میکنم.اما پسر بهاری در پاسخشون به نکته ای اشاره داشتن که شاید بد نباشه منم بهش اشاره کنم ممکنه در راهنماییتون موثر باشه هرچند که تا الان هم با پاسخهای خوبی مواجه شدم
راستش من سابقه بیماری رو دارم اونم مربوط میشد به واکنش غیر طبیعی که بعضی وقتا که خیلی عصبانی میشدم داشتم.که اونم با مصرف دارو تا حدود زیادی بهتر شد(نه کاملا).من فکر میکنم برای بهبودی کاملم باید شرایط دور و برم که باعث آسیب روحی به من شده رو تغییر بدم اما اینکار فکر نکنم امکان پذیر باشه بیشتر از اون باید نوع نگاهمو به اتفاقات دور و برم تغییر بدم.متاسفانه راهنمای خوبی ندارم روانپزشکم که کارشو با تجویز دارو فقط انجام میده.یکبارم به یک مشاور مراجعه کردم اونم زیاد ازش خوشم نیومد و اصلا نتونستم بهش اعتماد کنم .بیشتر از همه چیز احتیاج دارم یکی یادم بده چجوری میشه به زندگی با وجود مشکلاتی که داره لبخند زد چون زندگی بدون مشکل نمیشه که؟نمیدونم باید از کجا شروع کنم گاهی وقتا خیلی شادم ولی بعضی وقتا عینهو افسرده ها رفتار میکنم که خودم اصلا خوشم نمیادهمین دیگه منتظر راخنماییتون هستم

سلام دوست عزیز....به نظر شما دچار اختلال ""شیدایی"" هستید..البته اگر اشتباه نکنم.
به همین دلیل بعضی اوقات بسیار پر جنب و جوش و بعضی اوقات بسیار دمق و افسرده اید.
اخه ما از اول یاد گرفتیم وقتی مشکلی سراغمون می یاد باید زانوی غم بغل بگیرم و چون آن مشکل ناراخت کننده ای است باید ژشت غمگین بودن و ناراحتی به خود گیریم.
بر فرض مثال: اگر کسی ورشکست شد همه از او انتظار دارند که ناراحت باشد و اگر او با وجود این مشکل بخند و شاد باش همه تعجب می کنند چرا؟؟؟ چون ناراحت بودن و غمگین بودن تنها انتظاری است که از آن طرف دارند....
یک مثال دیگر: فرض کنید دانشجوی از اول ترم کتاب هایش را ورق نزده و الان که آخر ترم است و سه روز مانده به امتحانات به جایی اینکه آن سه روز را هم غنیمت بشمارد و درسش را بخواهد با خود می گویید ""وای من حتما در امتحان قبول نمی شوم ...اگر هم این سه روز را مطالعه کنم بی فایده است و این افکار تمام وجود او را فرا می گیرد و او در این مدت بالاترین فشار روحی را تحمل می کند و بخاطر همین فشار مجبور می شود قرص آرام بخش مصرف کند و بدین صورت آن اندک تمرکز و آگاهی را هم که برای امتحان ضروریست از دست می دهد.

همان گونه که خود شما نیز به خوبی اشاره کردید باید با وجود مشکلات لبخند زد......شما از هیچ جایی به جز همین ""لبخند زدن"" نمی توانید شروع کنید.....اگر سعی کنید روحیه خود را زنده نگه دارید و همواره شاد باشید به دنبال آن نیروهای مثبت را جذب کرده و زندگی پرباری خواهید داشت...موفق باشید

سلام الناز خانوم
امیدوارم حالتون خوب باشه
راستش منم چند وقت پیش از یکی از اعضای تالار این سوالو پرسیدم
که گاهی وقتا خیلی خوشحال بودم (پر انرژی) و بیشتر وقتا هم ناراحت بودم(من تو این مدت که گاهی شاد بودم و بیشتر وقتا ناراحت دوستمو از دست داده بودم)
ایشون گفتن که شما اون زمونی که خوشحالید ببیند شب قبلش یا یک روز یا 1 ساعت قبل از خوشحالیتون چیکار کردین( مثلا با خدا راز و نیاز کردی و..) که انقد خوشحالین آن کار را انجام دهید
موفق باشی
یا حق

چند وقته اینطوری شدین؟
راستی الناز جون برا شما اتفاق نارحت کننده ای(خدای نکرده) نیفتاده

با سلام الناز جان
خوشامد میگم.من ایمان هستم.حرفهای برادرا و خواهرا بسیار زیباست.من فکر میکنم به اقتضای سن شماست که اینگونه عصبانی میشید.
بعد اینکه به خودتون تلقین نکیند که من اینجور من اونجور.اگر تلقین کنی متاسفانه مشکلاتت بیشتر میشه.سعی کن نسبت به مسائلی که عصبانیت میکنه بی اهیمت باشی.
من هم یکجورایی مثل شما بودم.دست میشه.درهر برحه زمانی ما مشکلاتی داریم.من 2 سال پیش به دادشم میخندیم که چرا میگه باید ازدواج کنم.2 سال پیش من مبتلا نشده بودم ولی الان به اقتضای سنم و شرایطم نیاز
به همسر در زندگیم ضروری شده.
در هر مقطع سنی مشکلاتی به سراغ انسان میاد و مشکلاتی ازش دفع میشه.
قوی باش دختر جان.سعی کن موسیقی های آرامش بخش گوش بدی.تسکین دهندست.
موفق باشي

نقاب متوجه نشدم شیدایی چه ربطی به مشکل من میتونه داشته باشه؟اره پرنده جان بعد از اون اتفاق که البته از نظر خیلیا زیادم ناراحت کننده نبود حدود 5سال پیش اینطوری شدم البته مساله رفع شد این استارتش بود سال قبل هم باز موضوعی واسم پیش اومد که بازم از نظر خیلیا موضوعی نبود البته اونم رفع شد اما رفتار من شدت گرفت

الناز جان خواهر 17 ساله من.من از شما در حضور همه معذرت میخام.
همه شما رو قلبا دوست دارم.بدل نگیر خواهر گلم.ای کاش من یک خواهر 17 ساله داشتم.اون موقع تنها نبودم و غمی تو زندگیم نداشتم
دوستتون دارم.همه شماها رو.
اول و آخر یار.

بازم میگم نیازی به عذر خواهی مجدد نبود اصلا موضوعی نبود که شما بخای بابتش معذرت بخای..شما سخت نگیر