نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان
ميخواستم با توجه به تجربه هايي كه داشتين جواب اين سوال رو بدين !
كه آيا درسته كه به خاطر عشق غرورت رو بشكني ؟
اصلا غرور و شخصيت به هم ربط دارن يا نه ؟
آيا به نظر شما اگه كسي غرورش رو به خاطر عشقش شكسته باشه ، خودشو كوچيك كرده ؟
پيشاپيش ممنون از پاسخ هاتون:72:
بستگی داره عشق را چی بدونی ؟
بعضی دختر و پسر ها یکی دو ماه با هم میگردن بعد میگن ما عاشق شدیم !بعد بهم میزنن و میرن چند ماه با یکی دیگه میگردن و دوباره عاشق میشن .
اگر عشق اینه نه تنها نباید واسش غرورت رو بشکنی بلکه حتی نباید واسش تره خورد کنی .
موفق باشی .
ُسلام و ممنون آقاي digitalman
منظور من اينه كه آيا واقعا اگه كسي عشق و علاقه اش رو ابراز كنه ، واسه كسي كه دوستش داره ، به عنوان آخرين تلاشها براي حفظ رابطه ، آيا به نظر شما با اين كار شخصيتش كوچيك ميشه يا نه ؟
حالا من به اين كاري ندارم كه ارزشش رو داره يا نه ؟ ولي ابراز عشق به عنوان يك حقيقتي كه وجود داره ! آيا اين كوچيك شدنه ؟
يعني منظورم اينه كه ، نميدونم چه طور بگم ؟
فقط اينكه ديگه بعدا خودش رو سرزنش نكنه ! كه چرا من علاقه ام رو ابراز نكردم ، اگه ميكردم شايد اينجور نميشد و ...!! به عنوان آخرين تلاش
و سوال اصلي من بر سر درست بودن يا نبودن اين كار نيست ! بر سر اينه كه آيا اين كوچيك شدنه ؟
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط romina22
اینکه ابراز علاقه برای حفظ رابطه آیا کوچیک شدنه :
باز هم بنظرم بستگی به رابطه داره . اگر این رابطه رابطه مقدس زناشویی و ازدواج باشه نه بنظ م کوچک شدن نیست و یک زندگی خوب ارزش فداکاری رو هم داره چه برسه به ابراز احساسات ولی در روابط خارج از این چارچوب بنظر من ابراز احساسات خوب نیست . مخصوصا با آخر و عاقبت خیلی از این روابط که دیدم بنظرم این کار بیهوده هست و در خیلی وقتها پشیمونی به بار میاره ( شنیدیدن که میگن طرف با احساساتم بازی کرد )
digitalman نظر خوبی دادند.
من هم میگویم رابطه ای که طرف مقابل میخواهد یا اجازه میدهد توغرورت را بشکنی ارزش ندارد و کوچک شدنه. عزیزم لطفا بر احساست غلبه کن، بعد از جدایی طرف مقابل اگه شما را بخواهد برمیگردد و اگه برنگشت بدون ارزش نداشته. بعدا ممکنه سر این شکستن غرور مشکلاتی پیدا کنی. چرا فکر میکنی موقعیت بهتری پیش نمیاد و میخواهی آخرین تلاشت را بکنی؟ چرا او نباید بگوید من آخرین تلاشم را بکنم؟!!! ابراز عشق به همسر شکستن غرور و کوچک شدن نیست به خانواده هم همینطور اما به دیگران چه؟ چرا فکر نمیکنی بعد از ابراز عشق و جواب رد شنیدن کوچک نشده ای؟ چرا میگویی به این که ارزشش را دارد یا نه کاری ندارم؟ خواهشا اینقدر احساسی برخورد نکن. الان خودت یه تاپیک زدی که بعد از آشنایی با همدردی چی تغییری کردین حالا این طوری برخورد میکنی؟
خانم مثل من عزيز :72:
راستش من همچين كاري رو نكردم ولي ...
ببينيد ، شده تا حالا خودتون رو به خاطر كاري رو كه به موقع انجام ندادين ، و حالا هم ديگه دير شده ، سرزنش كنين ؟
مثلا تاپيك خانم دانه را ميخواندم ، همون 12 سال عاشقي
جريان سر اين بوده كه اون پسر سر يك سو تفاهمي كه پيش اومده بود ، رفتن با يكي ديگه ازدواج كردن ولي بعد از رفع شدن سو تفاهم ، از كارش پشيمان شده بود !
منظور من اينه كه اگه آيا بايد آدم به خاطر غرورش اين حس رو پنهان كنه ! شايد طرفش فكر كنه كه دوستش نداشته و با يكي ديگه ازدواج كنه ! در حالي كه اگه اين حس رو ابراز ميكرده شايد هيچ موقع همچين اتفاقي نميوفتاده !
البته راجع به اين موضوع من بايكي از دوستان خوبم ، مشورت كردم ولي خوب ميخواستم نظرات ديگران رو هم بدونم !
آيا آدم بايد اين حقيقت رو پنهان كنه ؟ اونوقت اگه بعدا بفهمه كه با گفتن اين حرف شايد سرنوشتش تغيير ميكرد ، آيا خودش رو سرزنش نميكنه ؟؟
ديجيتال من عزيز :72:
شما درست ميفرمايين ! بحث منم راجع به روابط زناشويي نيست!
يعني به نظر شما ابراز عشق و علاقه واسه حفظ رابطه اي غير از رابطه ي زناشويي ، كوچيك شدن و خرد شدن شخصيت طرفه ؟ آيا آدم بايد ترس داشته باشه از بيان حقيقتي كه حسش ميكنه ؟
من اصلا به روابطی که خارج از ازدواج باشه اعتقاد ندارم ( البته نامزدی را هم جزو روابط مربوط به ازدواج میدانم ) این نظر شخصیه منه .نقل قول:
نوشته اصلی توسط romina22
بدیهیه که وقتی رابطه برقرار میشه احساسات هم بوجود میاد ولی حرف من اینه که وقتی یک رابطه از اساس غلط هست اصلا بحث اینکه احساسات ابراز بشه یا نشه ، مطرح نیست .
البته من فقط نظر خودمو گفتم . امیدوارم دوستان دیگر هم در این تاپیک شرکت کنند و نظر خودشون رو بگند .
تصمیم گیرنده نهایی هم شما هستید . اگر مطمئن هستید که با ابراز احساسات این رابطه حفظ میشه و به سرانجام خوش میرسه و شما خوشبخت میشید خوب بهتر نیست این کارو انجام بدید ؟
موفق باشید . :72:
نه ديجيتال من عزيز
من هيچ چيز نميدونم ، فقط ميگم اين كار رو بكنم ، يعني حسم رو بگم كه نكنه بعدا از نگفتنش پشيمون بشم !
وگرنه نه اطميناني به اين دارم كه در آخر به خوشي برسه ! نه اطمينان به اينكه با گفتنم چيزي حل بشه ! فقط انگار با نگفتنش همش يه جورايي پيش خودم مديونم كه اگه اين كار رو نكنم ، شايد يه راز بزرگ يا يك حرف نگفته اي دارم كه بايد تا هميشه تو قلبم بمونه و بيرون نياد !
البته گفتم كه با يكي از دوستان خوبم مشورت كردم و تقريبا تصميم گرفتم كه نگم ! ولي خوب يه حس شك و ترديد هميشه باهامه كه نكنه من نگم و بعدش حسرت بخورم كه چرا نگفتم و تمام تلاشم رو براي حفظ رابطه نكردم
باز هم ممنون از نظراتتون :72:
میدونم که اگر نگی ممکنه این حس که اشتباه کردی حتی تا چند سال باهات باشه .
این مشکل یک راه حل داره ، و اون اینه که حستو بگی و نتیجه کارت رو ببینی تا دیگه این خیال رو نداشته باشی . البته نتیجه این گفتن نمیدونم چی باشه شاید از اون احساس شک بد تر باشه .
به عنوان یک برادر ( اگر قبول کنی ) میگم . قدر خودتو بدون . بزار کسی که واقعا تو رو میخواد و اینو در عمل نشون میده و رسما اقدام میکنه پیدا بشه و بعد از طی مراحل عقلانی احساستو بهش بگو . احساسات پاک خیلی ارزش داره راحت خرجش نکن .
موفق باشی
دوستان همه نظرات را گفتند و بسیار خوب راهنمایی کردند....اما من هم نظرمو میگم...
اگر ابراز علاقه بخاطر حفظ کسی باشد که آن کس تمایلی برای با شما بودن را ندارد نه تنها باعث شکستن غرور شما بلکه باعث پایین آمدن ارزش و شخصیت شماست....
اما ابراز علاقه به کسی که او شما را به عنوان یار خود می داند نه تنها اشکالی ندارد بلکه باعث پیوند هر چه بیشتر رابطه می شود.......(البته نباید زیاد از حد باشد)..
اصولا ابراز علاقه باید در سمت و سوی ابراز علاقه طرف مقابل باشد.
من به شما پیشنهاد می کنم با توجه به اوصافی که گفتید زیاد ابراز علاقه نکنید....چون در شرایط شما این عمل باعث به وجود آمدن برداشت بد در طرف می شود چطور بگم طرف مقابل خود را بالاتر از شما می بیند. (البته این یک نظر شخصی است)
در آخر باید بگم ابراز علاقه و نشان دادن عشق شیوه های مختلفی دارد انتخاب شیوه درست عشق ورزیدن نیز بهترین و مطمئن ترین شیوه هست.
یک چیز رو هم من اضافه کنم با اجازه:
اول غرور خارج می شه بعد عشق وارد. یعنی که اول غرور شکسته ای تا عاشق شده ای، حالا چی رو قراره دوباره بشکنی؟
توی جایی خوندم وقتی چیزی رو به دست میاری یه چیزی رو از دست میدی حالا باید ببینید با ابراز علاقه چه به دست میارید و چی از دست میدید!
توی جامعه ما با فرهنگی که جا افتاده ابراز علاقه از طرف یه دختر قبل از براز علاقه از طرف پسر عاقبت خوشی نداشته!
مردی عاشق خواهر زنش میشه وقتی ابراز علاقه به خواهر زنش میکنه خواهر زنش در ابتدا دست رد به سینه شوهر خواهر میزنه ولی یادآوری جملات شوهر خواهر باعث میشه یه کشش و علاقه ای بوجود بیاره وقتی خواهر زن ابراز علاقه می کنه یه رابطه بوجود میاره حالا این براز علاقه ها درسته؟
مردی به زنش که بر اثر یه سوء تفاهم زندگیشون به طلاق کشیده شده ابراز علاقه می کنه در ابتدا زن دست رد به سینه شوهرش میزنه ولی یادآوری جملات شوهر باعث میشه یه کشش و علاقه ای جدیدی بوجود بیاد وقتی زن ابراز علاقه می کنه یه رابطه بوجود میاد حالا این ابراز علاقه ها درسته؟
دو پروسه ابراز علاقه با یه شکل و فرم فقط با افراد متفاوت و جایگاههای متفاوت نتیجه هایی متفاوت داره
حالا شما دوست عزیز ببینید که این ابراز علاقتون به فردیه که در جایگاهی هست که بشه بهشون ابراز علاقه کرد یا نه
غروز جدا از شخصیته همدیگر رو تحت شعاع قرار میدن ولی رابطه علل و معلولی ندارن خیلی وقتا باید غرورتون رو بشکنید تا شخصیتتون رو بالا ببرید و بعضی مواقع باید غرورتون رو حفظ کنید تا شخصییتون از بین نره
اگر در مورد جزئیات این ابراز علاقه توضیح بدید بتونم راهنمایی های بیشتری بهتون بکنم
سلامي دوباره به همه ي دوستان
راستش خلاصه بگم كه من و اون قصد ازدواج داشتيم ، ولي به دلايل يك سري مشكلات كه جاي گفتنش اينجا نيست ! رابطه مون خيلي سرد شد و رو به جدايي هستش !يعني چه عرض كنم تقريبا 90% ما از هم جدا شديم ! و شايد چيزي كه رابطه ي ما رو نگه داشته به اندازه ي يك تار مو سست و نازك باشه !
من حس كردم كه شايد ايشون ، علت جدايي رو عدم محبت و علاقه ي من به خودشون ميدونن ! يعني اينكه حس ميكنن كه من ازشون خوشم نمياد !يا از سر ناچاري باهاشون موندم يا از سر عادت ...
البته مشكلات ما فراتر از اين حرفهاست ! مخالفت خانواده در راسش قرار داره ! راستش از اين حرفا بگذريم ، چون من توي اين تاپيك دنبال رفع مشكلاتم نيستم ! چون ميدونم احتمالا درماني نداره مگر اينكه اون خيلي از خودش مايه بذاره !و من هم كمكش كنم ، ولي تا اون كاري نكنه ، من از دستم كاري برنمياد.
ولي خوب ، ما خيلي رابطه ي خوبي با هم داشتيم و ميشه گفت عاشق هم بوديم ، ولي خوب مشكلاتي پيش اومد كه باعث شد سردي بين ما حاكم بشه كه نهايتش داره به جدايي ميرسه ! راستش من خيلي محبتم رو به ايشون ابراز نميكردم اوايل چرا ولي اين اواخر يعني حدودا 6-7 ماه بود شايدم بيشتر كه فقط غر غر كردنهام واسش بود وتحت فشار گذاشتناش و ايراد گرفتن هام ! ( البته به اعتراف خودش حقش بود ولي خوب ميگم شايد من زياده روي كردم )
ولي نه ! حالا كه فكرش رو ميكنم ميبينم كه من بيشتر از اونكه علاقه ام رو بهش نشون بدم توي دل خودم نگهش ميداشتم ! شايد اون نميفهميد !!!
نميدونم !!؟؟؟ البته من بهش ميگفتم دوستت دارم ولي همش ميگفت چقدر خشكي يا ... چقدر بي احساس !! نميدونم شايد اين عدم توانايي من در ابراز احساساتمه ! چون بار اولم نيست كه يك نفر اين رو بهم ميگه !!!!
رفتارهام جوري بود كه اون بهم ميگفت تو از سر عادت منو ميخواي و ...
خلاصه اش بگم كه نميگم گفتن اين دوستت دارم دردي رو دوا ميكنه ، چون كار از اين كارها گذشته ! ولي خوب دلم نميخواد كه رابطه مون به اين دليل كه واقعا هم حقيقت نداره به هم بخوره ! اصلا اگه صلاحه به هم بخوره ولي نه به اين دليل ، واقعا واسم زجر آوره كه به خاطر يه سو تفاهم همه چيز به هم بريزه !
چون من واقعا ايشون رو دوست دارم ، و دلم نميخواد كه وقتي كار از كار گذشت ، تازه اون موقع حقايق آشكار بشه كه ديگه فايده اي نداشته باشه !
ميدونين ، من اوايلش خيلي غرور داشتم ، ولي الان به خودم ميگم : اينكه تو بهش ابراز علاقه كني ، چيزي از تو كم نميشه ! اون هم موقعيت تورو ميدونه و هم اخلاقياتت رو ميشناسه ! من نميخوام به پاش بيوفتم و بهش بگم تورو خدا ولم نكن ! فقط بهش بگم كه من به شما علاقه دارم تا نكنه به دليل ناتواني من در گفتن اين حرف ! همه چيز خراب بشه
ميدونين ، به نظر من بعضي ها به محرك احتياج دارن ! اينكه يه حامي و پشتيبان دارن كه همواره پشتشونه ! به نظرم شايد گفتن اين حرف به ايشون يه دلگرمي باشه براشون ....
نميدونم !! شايد !!!!
البته اين احتمال هم وجود داره كه اصلا از من استقبال نكنه ! ولي خوب ، نميدونم در نظر من اينه كه حتي اگه به بدترين نحو هم با من برخورد كنه ، بدتر از اين نميتونه واسم باشه كه اين حرف رو نگم و ازش جدا شم ! حد اقل بگم كه بعدا خودمو سرزنش نكنم كه چرا زماني كه موقع اش بود نگفتم و چرا كوتاهي كردم !
نظر شما چيه ؟
سلام sedmammad عزيز:72:
راست ميگيا ! :72: غرورم كجا بود ؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط sedmammad
نقاب و قلب سپيد عزيز:72:
نظر شما ها چيه ؟ به نظر شما اين كار رو بكنم ؟
به قول سد ممد عزيز اين وسط غرورم مطرح نيست ! هزار بار خورد شد و من دوباره جمعش كردم ، اين بار هم خورد بشه واسم مهم نيست
مهم اينه كه نكنه شخصيتم بره زير سوال و كوچيك بشم ... ( بهتر بود عنوان تاپيك رو جور ديگه انتخاب ميكردم )
با اين اوصاف شما چي فكر ميكنين ؟؟؟
خوب الان وضع تغییر کرد......
حرف های شما خیلی متفاوت از حرف هایی است که در پست های اول زدید.....البته شما تقصیری ندارید ما اشتباه متوجه شدیم...
الان بحث.....بحث شخصیت هست و تمایل شما برای برقراری دوباره ارتباط با او و رسیدن به او...
با این اوصاف بنظر من عیبی ندارد و شما می توانید علاقه خود را ابراز کنید(البته علاقه نه اصرار)....که احتمالا تاثیر زیادی روی او خواهد گذاشت...
ولی مطمئن هستید که همه جوانب امر را سنجیده اید......تفاوت فرهنگی و اقتصادی در ازدواج مهم است...پس دقت فرمایید.
حالا شما کمی از خود الکترون(عشق) پخش کنید تا با نوترون (احساس) او برخورده کرده و انشالله یک انرژی هسته ای خوب(ازدواج مناسب)داشته باشید.
موفق باشید دوست عزیز.
مرسي نقاب عزيز
ممنون از پاسختون ! راستش وضعيت بدتر از اوني هستش كه بخواد به ازدواج ختم بشه ! مگر اينكه اون خيلي خيلي از خودش مايه بذاره كه قضيه مون درست بشه و اين هم فقط به دليل اشتباهي هستش كه خودش يك بار مرتكب شد و قبولش هم داره كه اشتباه كرده و به خاطر اون ما محكوم شديم به به هم نرسيدن !
يعني اين دوستت دارم گفتن من دردي رو دوا نميكنه ! فقط واسه دونستن حقيقت ميگم و اينكه شايد يه محركي باشه واسه ايشون كه شليد معجزه اي بشه تا اوضاعمون درست بشه ! گفتم كه دست من نيست دست اونه كه فكر نميكنم اونقدر بتونه از خودش مايه بذاره !
اصلا شايد حتي ازم استقبال هم نكنه ! ولي خوب بازم ميگم ، انگار يه جورايي آروم ندارم تا اينو بهش نگم ! حالا با شرح اين اوضاع بازهم به نظرتون كارم درسته ؟
حالا نميخوام واسش عشقولانه حرف بزنم ، ميخوام جدي باهاش حرف بزنم و از علاقه ام بهش بگم كه نكنه يه موقع به اشتباه و با سو تفاهم از هم جداشيم .
ميگم نكنه اينكه اون فكر ميكنه من علاقه اي به رسيدن بهش ندارم يا دوستش ندارم باعث ميشه كه تلاشي نكنه ؟؟؟
به هر حال آيا كارم درسته يا نه ؟
با درود؛
دختران و پسران نوجوان و جوان!برخی مقولات را با هم مخلوط نکنید.داستانها و فیلمهای عشقی هیچ ارتباطی به امر عشق میان دو نفر و البته از دو جنس متفاوت نمی کند.عشق مفهومی انسانی و البته با صفات انسانی است و در جهت کمال انسان و از سوی دیگرغرور در ذات خود اصلاً امر پسندیده ای نیست که بخواهیم آن را نخست داشته باشیم و سپس به دلایلی آن را بشکنیم.داشتن شخصیت و اعتماد به نفس و احترام به خود و مراقبت از حریم خویش از ضروریات یک زندگی انسانی و هر فردی هستند.
شما غرور با موارد بالا مخلوط کرده اید و عشق انسانی را نیز با داستانها و قیلمها و افسانه ها،لذا چون شخصیت و اعتماد به نفس و احترام به خود و مراقبت از حریم خویش از ویژگیهای یک انسان سالم هستند و عشق میان دو جنس نیز مقوله ای انسانی است،اینها هیچ مغایرتی با هم ندارند.حتم دارم که منظور اصلی شما از واژه غور مواردی است که بیانشان نمودم،لذا اصلاً نباد حرمت داشتن خودمان را برای علاقه به دیگری زیر پا بگذاریم.
بدرود./
خیلی سخته اگه بخواهی غرورتو بشکنی ولی اگه بفهمی ارزششو داره باید بشکنشی ولی خیلی خیلی سخته و سختر از اون وقتیه که یکی غرور تو رو بشکنه
سلام
ممنون از نظرات همه ي شما دوستان گرامي
من ديشب بهش گفتم ، همونطور كه ميدونستم اتفاق خاصي نيوفتاد ولي خودم خوشحالم و انگار كه يك بار بزرگ از دوشم برداشته اند . اصلا اين حس رو كه من كوچيك شدم يا شخصيتم زير سوال رفت ندارم ! ديگه نه دغدغه اي دارم و نه چيز ديگر!
يه جورايي انگار سنگ بزرگي رو كه روي سينه ام گذاشته بودن ، ديشب برداشته شد ! و تونستم يه نفس درست و حسابي بكشم . آخه همش به خودم تلقين ميكردم كه نكنه همه ي اين چيزها تقصير من باشه يا سو تفاهم .........
قبل از گفتن اين موضوع ، اون همش توي فكر و خيالم بود و همش به ياد عشقش بودم ، بي اختيار به يادم ميوفتاد و نميدونستم چيكار كنم ؟ بايد كلي تلاش ميكردم تا يادش از ذهنم بيرون بره !
ولي الان بايد كلي تلاش كنم تا يادش بيوفتم ! يعني ديگه ذهن و فكرم رو به خودش مشغول نكرده ! آزادم و رها
بعد از گفتن اين موضوع انگار يه مسئوليت از دوش من برداشته شد ، همه چيز رو به اون سپردم و خداحافظي كردم .
هيچ موقع فكرش رو نميكردم كه گفتن اين موضوع اينقدر بتونه در آرام كردن من تاثير داشته باشه.
باز هم ا زهمه ي شما دوستان گرامي ممنونم :72:
موفق و شاد باشيد :72: