دردلهایی که دیوانه ام کردند

سلام
نمی دونم الان باید روی صحبتم با کی باشه نمی دونم کمک می خوام یا همدردی یا فقط یه شنونده .حتی نمی دونم برای چی درام زندگی می کنم .
فقط دلم خیلی گرفته بود خیلی دلم می خواست یکی باشه یا یجا برم تا راحت گریه کنم و حرفایی که داره داغونم می کنه رو بزنم .
می دونم شاید این چیزایی که داره داغونمم می کنه به نظر خیلی ها یا حتی همه مسخره و چیزهای کوچیک و پیش و پا اقتاده ای باشه و ولی واقعا من دیگه تاقتش و ندارم هرچی سعی می کنم درست نمی شه .
امیدوارم که غلط دیکته ای نداشته باشم چون اصلا تو حال خودم نیستم انقدر چشمام خیس که نمی تونم صفحه مونیتورو فاضح ببینم .
قبلا توی تاپیک ها راجع به بعضی از مشکلاتم صحبت کردم نتیجه ای که باید می گرفتم گرفتم ولی هیچی روبه راه نشد نمی شه روز به روز بدتر می شه اصلا نمی خوام بگم تاپیک مشکلم و حل نکرد چرا حل کرد ولی خودم همش دائمن دارم خرابکاری می کنم تا می خوام یه مشکل و حل کنم یه مشکل دیگه ای می سازم شاید خودش ساخته می شه.
خدایا بخدا خسته شدم .
چرا من چرا اینقدر کلاف گره خورده یا حداقل چرا اینقد تحمل من کمه .
چرا میام وقتی فقط فقط یه مشکل زندگیم که یه نامزدی اشتباه رو جبران می کنم در ادامش انهمه مشکل میاد چرا مادرم ازم متنفر میشه چرا همه عجیب می شن چرا یکسال مامانم وقتی از خواب بلند می شم میاد تو اتاق به یه بهونه ای باهام دعوا می کنه چرا بخدا دیگه تحملشو ندارم مثلا همین امروز صبح در رو باز کرده یه موضوعی رو بهونه کرده دوباره شروع به دعوا کرده وقتی بعد از اینهمه تحمل بهش جوابشو میدم البته نه اینکه توهین کنم فقط بهش جواب حرفاشو میدم وقتی می گم چرا اینقدر دمدمی هستی چرا سر هر موضوعی داد بیداد می کنی سریع بر میگرده می گه مگه شما برای من چیکار کردین وای که چقدر این حرفش عذاب آوره آره خوب می دونم آدم تمام عمرشم در خدمت مادر باشه بازم کم گذاشته ولی به خدا انصاف نیست من هرکاری که در توانم باشه براش انجام میدم چرا چیزی که در توانم نیست مثلا مثل یه خونه خریدن و نمی تونم انجام بدم همه کار می بینه بخدا انصاف نیست درست مادر ولی اخه تا کی می خواد اینقدر بهم توهین کنه بخواد هر چیز و هرکس خودشم خوب می دونه من توی این دنیا به هیچکس به اندازه اون وابسته نیستم خودشم خوب میدونه همه چیزه منه ولی بخدا منم یه تحملی دارم منم شخصیت دارم دوست ندارم وقتی دارم رانندگی می کنم بخاطر اینکه یه ماشین می پیچیه جلوی من بخواد وسط خیابون داد بیداد کنه و بهم فحش بده .
وقتی ام هرجا گلگی می کنی از مادر همه می گن خب مادره دیگه هرچی بگه نباید چیزی بگی و لی تو رو خدا این انصاف هرچی هر وقت دلش می خواد بگه یعنی من به عنوان بچه باید همه چیزو تحمل کنم یعنی من هیچ حقی ندارم هر روز می یاد می گه تو بدبختی بی عرزه ای از زندگی عقب موندی آخه چه عقبی موندم دارم دانشگاهم و می رم چیزایی که دوست دارم مثل موسیقی ادامه می دم برای کارم هم بعضی وقتها کار ترجمه می گیرم خوب آره شغل دولتی ندارم و فکر نمی کنم تا آخره عمرم هم بتونم وارد یه شغل دولتی بشم بخدا اینطور شغلهارو دوست ندارم بخدا دوست دارم موسیقی و آهنگسازیم و ادامه بدم دوست دارم برم تابلوی نقاشی بکشم بفروشم دوست دارم کارای هنری انجام بدم دوست دارم تئاترم و ادامه بدم دلم می خواد با اون کسی که به فکرم و من و واسه خودم می خواد ازدواج کنم و به کارایی که دوست دارم بپردازم آخه این بدبختی .
نمی دونم بخدا دیگه تحمل ندارم هر روز دارن به هم تلقین می کنن که من آدمه بی عرزه و بدبخت و از همه چیز عقب موندم .
هر روز سرکوفت نامزدی اشتباهم و میزنن حتی بخاطر اینکه چرا یک روز اتاقم و مرتب نکردم من بازخواست می شم و مجبورم بدترین حرفارو بشنوم.
مشکلات مادرم هم می دونم چه مادی چه معنوی ولی به خدا دیگه تحمل ندارم تا کی باید این وضع و تحمل کنم تا کی باید مادرم برام تصمیم بگیره یعنی اینکه من دوست دارم خودم برای زندگیم تصمیم بگیرم واقعا اشتباهه . اگه اشتباه چرا من همیشه باید اشتباه کنم بخداانقدر عصبی شدم اصلا دلم نمی خواد کسی بهم حرفی بزنه حتی وقتی پلیس چیزی بهم می گه باهاش دعوا می کنم .شاید هرکی این نوشته هارو بخونه بگه اینم از اون بچه هاس که مامانش صلاحش و می خواد و نمی خواد به حرف مامانش گوش کنه و خیلی چیزهای دیگه و لی اونایی که اینا رو می گن یا می گن مادره دیگه تورو خدا خودشونو جای من بزارن . هر روز صبح دعوا سرکوفت اونم به مدت 2 سال و همچنان ادامه داشته باشه . و هروقت بهش برن پشت سره من که انقد با مامانم همراهم و تاحالا حتی کوچکترین چیزو ازش مخفی نکردم برعکس خواهر بزرگم. همیشه دل به دلش دادم هروقت هرچی خاسته براش تهیه کردم .بازم بیاد باهام دعوا کنه . اون از نامزدم که بخاطره پول همیشه باهام دعوا می کرد و فقط فکر خودش بود و مامانم و فامیلا بخاطر قیافش و شغلش می گفتن که فرد مناسبی درحالی که تمام رفتارهاش علیه من بود .
البته نمی گم که بخاطر اینکه با اون ازدواج کنم زورم کردن نه اتفاقا خودم خواستم چون اون موقع من احمق عاشقش شده بودم و می گفتم خوب یه طوری هم هست که همه تاییدش می کنن و باهاش نامزد شدم. ولی وقتی بعدا به اشتباهاتم پی بردم . ولی فهمیدم نباید پی میبردم و باید باهاش زندگیم و ادامه می دادم چون مهم نبود که اون با من چه رفتاری داره و می خوام در کنارش عذاب روحی بکشم اونم تو یه کشور دیگه مهم این بود که همه می گفتم عجب شوهری تو خارجه . خوشتیپه و همه ازدور حسادت می کردن . و مامانم هم به دامادش افتخار میکرد و خوشحال بود که دخترم تو خارجه و خوشبخته ولی چه کنم که بازم اشتباه و سعی می کردم برای خودم زندگی که توش راحت باشم رو بسازم. و سعی کرم کسی که خودم و دوست داشته باشه و هر کاری برام بکنه و زندگی رو برام جهنم نکنه رو پیدا کردم . ولی افسوس زیاد خوشگل نیست تحصیلات نداره زیادم پولدار و به قول خودمون مایه دار نیست . ولی می تونه زندگی رو اداره کنه و البته خوب اداره کنه و درآمد خوبی داره .
بازم اشتباه چون یا باید تحصیل کرده دکتر مهندس باشه یا آخره مایه که بنز SL سوار شه . ولی مهم نیست چه رفتاری داره چون باید تحمل کرد و تو زندگی درست می شه .
اشتباه بعدی چرا علاقه به هنر داری اینا نون و آب نمی شه حقوقشم کم فقط شغل دولتی یا اینکه باید تو دانشگاه یا پزشکی می خوندم یا مهندسی عمران یا الکترونیک .
راست میگه من بدبختم و از دنیا عقب موندم چون نه مهندسم نه دکتر نه معلومات قبولی در کارهای دولتی رو دارم و نه یه شوهر توپ می تونم پیدا کنم .
جدا چرا اینقدر به خودم فشار میارم وقتی می بینم حق با مادره . ولی چیکار کنم یعنی باید خودم و بکشم چون من نمی تونم هیچکدوم اون کارا رو بکنم حتی می دونم سعیش بی فایده است چون اصلا موفق نمی شم و روحیم با اونا سازگار نیست که البته می دونم روحیه بیماری روحی فشار روحی و اینکه زندگی زندانیت کنه اهمیتی نداره . فقط پول شغل دولتی شوهر توپ.
آخرین راه خود کشی .
مادرم همیشه منو از همه چیز ترسونده شاید باورتون نشه با اینهمه حرف و غرغر بازم نمی تونم یکدفعه کاری بر خلاف میلش بکنم . همین به هم زدن نامزدیم که باهاش نیمه موافق و نیمه مخالف بود این همه داره عذابم می ده .
اینقدر بهم فشار آورده که بعضی وقتها اصلا دلم می خواد بدبخت بشم ولی بذاره خودم تصمیم بگیرم و.
ولی بازم نمی تونم تصمیم بگیرم می گم نکنه انیکارو کنم بدبخت شم مامانم بازم فحشم بده نکنه با این فرد ازدواج کنم حرف مامانم بشه و اونوقت بازم باهام دعوا کنه و ...
واقعا فقط مرگ ادم و از این وضع نجات می ده .
چقدر حرف زدم اگرم امید داشتم که ممکن گذرا یکنفر بخونه اونم از بین رفت چون اینهمه حرف حوصله آدم و سر می بره . ولی حداقل یکم دردل کردم .
حالا که اینهمه حرف زدم این حرف رو هم بگم همیشه دوست داشتم که یکی بود میششت دونه دونه به مشکلاتم گوش می داد و او چیزایی که توش همیشه سر درگمم رو برام باز کنه البته اینم هست فکر کنم که من بیشتر دوست دارم اون چیزی که درلم می خواد بشنوم ولی نمی دونم چرا . همیشه بیشتر دوست دارم کسی با شه که کمکم کنه تا توی اون راهی که انتخاب کردم طوری راهنماییم و کمک کنه که توی او را موفق بشم .

سلام بر دوست عزیز و گرامی.
خوبی از حرفات که معلومه زیاد خوب نیستی.
من تمام نوشته هاتو خوندم و می تونم کمی درکت کنم.
من نه تنها از خوندن نوشته هاتون حوصله ام سر نرفت بلکه خوشحال هم شدم.
اگر اجازه بدید چند تا سوال از شما بپرسم. اگر اجازه بدید چند دقیقه بعد بپرسم؟

اولین سوالم اینه که مادرتون از بچه گی با شما رفتار خوبی نداشت؟
دوم اینکه شما به زور رضایت مادر خود را برای ازدواج با آن آقا گرفتید؟
سوم: رفتار مادرتون بعد از ازدواج با آن آقا با شما بدتر شد بعد جدایی چطور؟
به نظرتون خواهر بزرگتون چه خصوصیاتی داره که مادرتون بیشتر از اون دفاع می کنه؟
و در آخر اینکه خواهشن هیچ گاه به خود تلقین نکنید که آدم بدبختی هستید چون هر چقدر در مرد بدبختی خود فکر کنید روز به روز بدبخت می شید.
می دونید اینا یه دورانی می گذره فقط کمی صبر بکنید می دونم حالا می گید بابا تو چه می دونی من چی می کشم یا میگید صبر دیگه چقدر ... اما به شما اطمینان میدم اگه صبر کنید و کمی روحیه داشته باشید این نیز بگذرد.

سلام
بمیرم الهی اشکال نداره خدا بزرگه! توکل کن! همه اشتباه میکنن و فشارهایی تو زندگی دارن اما این تویی که باید مقاومت کنی! سرپا وایسی و زمانی که مشکلی تموم شد به هخودت افتخار کنی که هنوز هستی و استواری اما باید بدونی بعدش یه مشکل دیگست! اینجاست که به فرموده ی خدا پی میبری: وما انسان را در رنج آفریدیم!
موفق باشی.
یاعلی:72:

ارتمیس عزیز سلام!
منم تو تاپیکم با یه همچن مشکلاتی مواجه بودم و البته به واضحی شما نتونستم توضیح بدم چون فکر میکردم هیچکی نمیتونه درک درستی از این مادری که من میگم به هیولا تبدیل شده داشته باشه و بهم میگن این توئیکه نمیتونی باهاش بسازی و البته برداشت بعضیام همین بود و منم هنوز روی حرفم هستم و هیچ بهبودی هم توی اوضاع روانی ش که قبلا لااقل برای بقیه دایه مهربان بود اگه برای من چیزی بیشتر از یه زن بابا نبود ولی حالا که میبینم خودخواهی و غرور و تکبری که از خودش نشون میده داره همه گیر میشه منم واقعا نمیدونم چی بگم و چه راه چاره ای برات بگذارم!
حسودی رو هم به دیگر دردهایی که داشته حالا خیلی بیشتر شده اضافه میکنم.و تو بگو توی این آشفته بازار چه کار دیگری میتونی بکنی جز اینکه کار خودتو بکنی و به هیچ حرف و تلقین منفی ازش توجهی نکنی و توی بحثها طوری محکومش بکنی که دیگه نتونه روی تو تاثیر منفی بگذاره.آخه تو که تقصیری نداری که خونه ندارین یا بقیه نمیتونن به جای تو با اونی که اونا میگن زندگی کنی!
رو خودت بیشتر کار کن و اجازه نده تلقینات منفی روت تاثیر بدی بگذاره چون هنرمندی و حساس و اگه روحیه ات رو ببازی بیشتر از بقیه آسیب میبینی!
موفق باشی!

سلام به همه شما عزیزان
و بخاطره اینکه نوشته ام رو خواندید متشکرم خدا می دونه وقتی اومدم دیدم که برام جواب نوشتید چقدر خوشحال شدم .
نقاب عزیز بخاطر توجهتان متشکرم و اگر اجازه دهید در پست بعدی بلافاصله بعد از این پست جواب سوالهایتان را خواهم نوشت.
mke و نیلوفر جان بخاطر همدردیتون و اینکه به درددلم گوش دادین متشکرم حالا چقدر احساس بهتری دارم .
وقتی نوشته هاتان را خواندم چرا دروغ بگم خود بخود لبخند رو لبام نشست .بازم متشکرم

نیلوفر جان
من سعی ام رو می کنم ولی هرچی بیشتر کوتاه میام بدتر می شه و فکر می کنه که حق با خودش و چون مادر من انسان منطقیی نیست مادر من خیلی دمدمی مزاج الان با آدم خوبه و 1 ساعت بعد بخاطر یک موضوع ساده مثل اینکه گفته برو ماست بخر بگی اگه می شه من نرم یا الان نه بعدا. براش می شم بدترین موجود زمین دختری که به هیچ درد نمی خورده و غیره و غیره و داستانهایی که گفتم .
راستی گفتی حسادت جالب منم بعضی وقتها نسبت به مادرم چنین حسی دارم فکرم . چون وقتی می بینه که من مثلا یکروز تصمیم گرفتم به گردش برم یا اینکه می بینه به هر دلیل داره بهم خوش میگذره تمام سعی اش رو می کنه تا یه موضوعی پیدا کنه و باهام دعوا کنه.
ولی خدا نکنه من غمگین باشم اینقدر شارژ می شه که خدا می دونه.
بازم متشکرم

جواب سوالهاتان نقاب عزیز
1. نه به هیچ وجه برعکس من و مادرم اینقدر باهم خوب بودیم که مثل دوقلوهای به همچسبیده بودیم حتی خواهرم به ما حسودی میکرد و همه جا می گفت مادرم من و بیشتر از خواهرم دوست داره . من خیلی به مادرم وابسته بودم . من همیشه مایه ی افتخار مادرم بودم ولی نمی دونم چرا اینطور شده . همه به غیر از من خوب روش تاثیر می ذارند .
2. نمی شه گفت به زور نمی شم گفت کاملا راضی بود ولی از اینکه داماد خوشگل خوش تیپی گیرش افتاده که می خواد بره خارج خوشحال بود . دروغ نگم حتی یکی از دلیلهایی که اون آقارو برای ازدواج انتخاب کردم همین بود . اول اینکه عاشقش بودم بعدم اینکه احساس می کردم از نظر مادرم مورد تاییده و بعد چشمم و بستم .
3.در طی دوران نامزدی خیر ولی بعد از جدایی حتی با وجود اینکه تمام رفتارهای بد آقارو گفتم یکروز خوب بود و یکروز بد . وقتی میگم یکروز خوب وقتی بود که رفتارهای بد آقارو به مادرم گوشزد میکردم . و چند روز بعد بخاطر اینکه جدا شدم بخاطر فامیلا و خیلی چیزهای دیگه که شاید من ندونم هر روز سرکوفت و دعوا .
4.نه مادرم از اون دفاع نمی کنه فقط اینکه می گم با وجود اینکه در گذشته ما دو نفر خیلی باهم خوب بودیم به طوری که خواهرم حسادت می کرد ولی راحت می تونست شخصیت من و خورد کنه و اینکه با گفته های خواهرم و یا شخص دیگه ای راحت علیه من می شد و سریعا به سراغ من میاد و با من دعوا می کنه با هر بهانه ای.
من هیچوقت نمیگم که شما موقعیت من و درک نمی کنید یا صبر چیه . برعکس من عقیده دارم که گاهی انسانهایی که ماجرا را از بیرون می بینند شاید بهتر بتونند حل و فصل کنند . و در مورد صبر موافقم ولی به شرطی که به بهبود وضعیت امید داشته باشم نه اینکه وضعیت بدتر بشه.
متشکرم.

عزیزم میشه مشکل رو از یه دید دیگه هم دید:
اینکه مادرت آدمه ساده ایه و در آینده با اتفاقات خوب (انشاءالله) گذشته فراموشش میشه و زمان هم به این قضیه کمک می کنه!
پیشنهاد می کنم در عین سیاست زیاد سخت نگیری! تا آرامش داشته باشی که شرط موفقیت در مواجهه با هر مشکلیه!
یاعلی:72:

artimisجان سلام. امیدوارم که کمی خوب شده باشید.
با توجه به توضیحاتی که دادی می تونم بگم مادرتان نسبت به شما کمی بدبین شده و کمی هم بی اعتماد. البته این نیز می تواند بدلیل جدایی از همسرتان و نیز کنایه های دیگران و فامیل خانواده به مادرتان باشد.
مادرتان از کنایه ها و حرف های دیگران خسته شده و تحت تاثیر حرف های انها قرار گرفته و شما را مقصر می داند.
شما باید تلاش کنید همان حس وابستگی و اعتماد را در مادرتان ایجاد کنید. و این کار نیز به صبوری شما بستگی داره.
تا حالا شده بشینی و با مادرت از ته دل صحبت کنی و دلیل رفتارشو نسبت به خودت بپرسی و بگی مادر چه چیزی شما را ناراحت ساخته است؟
شما باید با آرامش با مادرتان ارتباط برقرار کنید . یه روز که حالش خوبه بشینید و باهاش در دودل کنید اول از اینکه شروع به صحبت کنید از زحمات او تشکر کنید و بگید صمیم قلب دوستش دارید بگید که می دونم چه سختی های کشیدی تا مارو بزرگ کنی (حتی اگر مادر شما برایتان کاری انجام نداده باشد) بغلش کنید ببوسیدش بخدا میشه یکبار امتحان کنید حتی اگه مادرتون با اخم جوابتان را داد و توجهی به شما نشان نداد در هر صورت این کار را انجام دهید.
بعد از مشکلات و خواسته های خودتان بهش بگید بدون هیچ دلهره ای احساسات خود را با او در میان بگذارید بگویید به آرامش نیاز دارید تا تمام سعی خود را برای حل مشکلات کنید.
ممکن است در حین گفتن این حرف ها مادرتان چیزی بگویید که شما را ناراحت کند اما شما توجهی نکنید و بگویید حق با تو است و وانمود کنید که تاییدش می کنید.
این تنها راهی بود که به فکرم رسید . نگران نباشید خوب بعضی وقت ها باید چیزهایی را تحمل کنیم که عذاب آورند . بخدا می دانم سخت است و درکتان می کنم و هرگز هم نمی توانم بگوییم مشکلی بزرگی نیست چون من در جای شما قرار ندارم . ولی این را می دانم با گذشت زمان و تلاش شما همه چیز حل می شود. موفق باشید دوست گرامی

سلام
نمی دونم چطور بهت بگم.من هم شرایط شما رو داشتم اونقد مادرم روی شوهرم مصر بود و اونقد به روشهای مختلف منو تشویق کرد یا تحت فشار گذاشت که هیچوقت کینه اش از دلم در نمی اد احساس می کنم عامل بدبختیم اون بود و بس هیچوقت نتونستم ببخشمش و اگه بگم ازش متنفربودم دروغ نگفتم هیچوقت اجازه نمی داد خواستگارامو حتی بشناسم خودش رد می کرد اونم بی دلیل واقعا موجه و اونی که همکلاسیم بود و انتخاب خودم بود فقط کم مونده بود شب خواستگاری از پنجره بندازدش پایین!!!!
چشمش فقط دنبال پول و خانواده سرشناس بودو به قول خودش دهن پر کن که از دختر خاله هاش جا نمونه.
باور کن تا ایران بودم از اینکه زجری که من تو زندگیم می کشیدم رو میدید و آب می شد لذت می بردم و احساس خوشحالی می کردم اما الان که ازش دورم ............
احساس می کنم که فقط اون موجودیه که تو دنیا واقعا نگرانمه از فکر نبودش دیوونه می شم عزیزم تا از دستش ندی قدرشو نمی دونی الان حتی دلم برا غرغراشم تنگ شده برای بوی غذاهاش برای بوی بدنش برای حیاط خونش برای صداش.
خانمی الان می دونم که تنها کسیه که محبتش واقعیه و بی چشمداشت.هنوزم افکارش همون افکاره هنوزم دنبال اینه که من یه شوهر خوب پیدا کنم و جدا شم!!!!!!!!اینم ادامه همون اشتباهاتشه ولی برام مهم نیست دوستش دارم و بش محبت می کنم
اینا رو گفتم که بدونی عزیزم تو نمی تونی اونو عوض کنی فقط فاصلتو باش بیشتر کن و بدون که کاراش رو علاقست فقط دوستبش دوستی خاله خرسست!!!!!
پس خودتو عذاب نده به قول معروف
take it easy.

سلام
نقاب عزیز باور کنید که من بارها و بارها با مادرم دوستانه صحبت کردم ولی همونطور که گفتم فقط اثرش تا یک روز دوام میاورد .یعنی انگار که اصلا با مادرم صحبت نکردم.
می دونید مادرم حرفهاش عوض می شه حتی خود ش گاهی اوقات می گه من دوست ندارم ببینم کسی دخترم و اذیت کنه .ولی بعد کنایه های بدی می زنه.
چشم بازم سعی می کنم

میدونید مشکل من اینکه بی انصافی و کسی که حرفشو عوض کنه خیلی خیلی ازارم میده و خیلی روش حساسم .
منم میدونم که مادرم تنها کسی هست که تماما به صلاح آدم حرف می زنه. ولی خوب یه روزایی ام میشه که آدم کم میاره .منم نگفتم ازش متنفرم ولی تحمل اینکاراشو ندارم و امیدوارم که همون مادر ثابقم بشه.

می تونم یه راهنمایی از شما بخوام ؟!
می شه لطفا بگید من از کجا بفهمم راهی که می خوام انتخاب کنم یا فردی که می خوام انتخاب کنم راه یا فرد اشتباه چون بعد از اینهمه افتضاحی که به بار آوردم نمی خوام در قدم بعدیم یا حداقل در ازدواج بعدیم اشتباه کنم .
به نظر شما آیا اینکه برای همسر آیندم این شرایط رو در نظر گرفتم که اول از همه من و خیلی دوست داشته باشه و با اخلاق من تا حدی کنار بیاد و دوم اینکه حقوق خوبی داشته باشه که بشه باها ش زندگی خوبی داشت و سوم اینکه فرد مسئولیت پذیری باشه می تونه ملاک های خوبی برای انتخاب همسر باشه ؟

خواهش می کنم دوست عزیز من در خدمت گذاری حاضرم.
من دیگر در مورد مادرتون چیزی به فکرم نمیرسه امیدوارم با انتخاب همسر آینده ی خود حال مادرتان نیز خوب شود.
اما اگر ملاک های شما برای ازدواج این باشد باید بگویم خیر کاملا اشتباه می کنید....
ببینید دوست گرامی انگیزه در ازدواج خیلی مهمه.... انگیزه و ملاک شما از ازدواج هر چه باشد با گذشت زمان قدرت و خاصیت خود را از دست می دهد مثلا: اگر همان گونه که خود گفتید اگر خواستار حقوق بالا باشید این حقوق شاید بتواند زندگی شما را تضمین کند اما آسایش و آرامش شما را هرگز نخواهد توانست حفظ کند. تنها ملاک و انگیزه ای که خاصیت و ویژگی خود را از دست نمی دهد "عشق" است... "عشق: یعنی اینکه با صبوری در برابر مشکلات اول زندگی مشترک ایستاده و مبارزه و تلاش هردو طرف زندگی مسیر خود را پیدا کرده و رو به پیشرفت باشد.
در ضمن خودتونو عاشقانه دوست داشته باشید تا بتونید کسی رو به بهترین شکل انتخاب کنید چون اگه خودتونو دوست نداشته باشید مهال است کسی رو هم دوست داشته باشید.
توقع شما باید از همسر خود در حد خودتان باشدمثلا: آیا شما خود خوش اخلاق هستید اگر این گونه نیست نباید توقع خوش اخلاقی از همسرتان داشته باشید.
در انتخاب همسر بیشتر به ظواهر توجه نکنید این را در نظر داشته باشید آیا این مرد می تواند در آینده پدر خوبی برای فرزندانتان باشد و تلاشس را برای آسایش شما انجام دهد.
و بعد از ازدواج از اشتباهات سال اول زندگی که عبارتند از:(نباید پیش دوستان و همکاران خود از همسرتان بدگویی کنید. این نشانه عدم احترام است......وقتی همسرتان با شما صحبت می کند هر کاری که انجام می دهید متوقف کرده و به او گوش دهید..... سعی نکنید نشان دهید همیشه حق با شما است...... شوخی کردن اگر به معنای آزار دادن باشد اصلا سرگرم کننده نیست.)
جلوگیری کنید.همچنین دوست گرامی در این تالار تاپیک های زیادی در مورد ملاک های ازدواج بیان شده اگر بخواهید می توانید مطالعه کنید.
امیدوارم در تمام مراحل زندگی بخصوص در امر مهم ازدواج موفق باشید.... دوست عزیز می دانم در شرایط سختی قرار داری اما انشاالله با گذشت زمان هم چیز حل می شود. منتظر خبرهای خوش از سوی شما هستیم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط artimis

به نظر شما آیا اینکه برای همسر آیندم این شرایط رو در نظر گرفتم که اول از همه من و خیلی دوست داشته باشه و با اخلاق من تا حدی کنار بیاد و دوم اینکه حقوق خوبی داشته باشه که بشه باها ش زندگی خوبی داشت و سوم اینکه فرد مسئولیت پذیری باشه می تونه ملاک های خوبی برای انتخاب همسر باشه ؟

---

سلام ,دوست عزیز

در رابطه با مشکلی که در ارتباط با مادرتان دارید,چیز خاصی به ذهنم نمیرسه که درست و منطقی باشه,فقط برداشت من اینه که مشکلات روابطی شما نشئت گرفته از یک مشکل بزرگتر است.که این مشکل بزرگ باعث شده شما رابطه خوبی با هم نداشته باشید.
یا اینکه مادرتان زیاد تحت تأثیر حرفهای دیگران نسبت به شما قرار میگیرند؛

البته ناگفته نمونه شاید شما هم مقصر باشی (منظور خاصی ندارم)به این خاطر این رو نوشتم که شما هم به خودتون بیاید.به عقیده من هر مشکلی که در زندگی ما پیش میاد اول باید از خودمون شروع کنیم.

معیار و شرایطی روکه به اونها اشاره داشتی ؛به قول خودت خوب و مناسب هستن. به این جمله خوب فکر کن:"برای یافتن دوستان صمیمی باید اول خودت یک دوست باشی"
یه نگاه به انجمن مقالات و مطالب آموزشی در مورد ازدواج بینداز ؛ کمک شایانی به شما خواهد کرد.
موفق باشید

سلام
بسیار بسیار از شما متشکرم و خیلی کمکم کردید .
الان خیلی احساس بهتری از قبل دارم .
هم در مورد مادرم که باید بگم روش پیشنهادی شما تا الان خیلی خوب جواب داده و هم در مورد ازدواج که بدبینی من و نسبت به ازدواج کمتر کرد. بازهم متشکرم
ولی بازهم از شما راهنمایی خواهم خواست . امیدوارم که در آیند ه از دست سوالهای من خسته نشوید.
آخه من خیلی کم می تونم کاری رو بدون مشورت و رهنمایی انجام بدم .
امیدوارم همیشه پاینده و موفق باشید .

خوشحالم اینو میشنوم!
هیچکس از مشورت پشیمون نمیشه!
موفق باشی.
یاعلی:72: