+پسره میگه این دختره چقدر هوله!!!

با سلام به تمامی دوستان عزیز:72:
راستش من سوالی دارم که مدتی هست ذهنم رو مشغول کرده و اون هم در مورد دوستی با جنس مخالفه
ببینین تو این سایت گفته میشه که دوستی قبل زدواج چیز خوبی نیست و تاکید میشه که به این دوستی ها روی نیاورید که عاقبتش ازدواج نیست
اما در عین حال به پسری که به دختری از روی ظاهرش یا یک رفتا ر خاصش علاقه مند شده گفته میشود که تو مگه اینو میشناسی یه مدت باهاش باش تا ببینی که چقدر میشناسیش و تازه گفته میشه که حرف ازدواج رو باهش نزن و فعلا یه مدت اونو زیر نظر بگیر تا ببینی به درد ازدواج میخوره یا نه؟(خوب این مگه چیزی غیر از دوستی نیست)
اما تو این سایت همینطور به دخترا گفته میشه که اگه پسری خواست باهاتون اشنا بشه اولش بپرسین از طرف که قصدت از این اشنایی چیه؟
اما دوستان ایا به نظرتون این راه عملی ایا اون پسر پیش خودش نمیگه که این دختر چقدر هوله ؟؟؟
اما دوستان موضوعی که باعث شد این سوالو از شما عزیزان بپرسم این تجربه ای است که واسم پیش اومد
در اوایل دوران دانشجویی خویش پسری از همکلاسهایمان بود که مرا دوست داشت و به من خیلی نخ داد ولی من کاملا بهش بی توجه بودم و پیش خود میگفتم اگه منو واسه ازدواج میخواد باید بیاد جلو و مستقیم اینو مطرح کنه و اگه غیره اینه که هیچی خلاصه او که از من ناامید شد بعدا رفت با یه دختری دوست شد یه مدت نزدیک یک سال و نیم با هم دوست بودن و الان چند ماهه که شنیدم عقد کردن .حالا این موضوع منو به فکر فرو برد که من باید در مورد چنین پیشنهاهای دوستی چه کنم؟؟؟اخه شنیدم که پسرا زیاد خوششان نمیاد که همون اول اسم ازدواج اورده بشه چون این مسئولیت اونا رو زیاد میکنه و اونا میخان یه مدت بدون این بار مسئولت دخترو زیر نظر بگیرن
من کاملا گیج شدم.............
خوب حالا تکلیف چیست و با چنین موواردی چگونه باید برخورد کرد؟؟؟ایا بایذ بازم همون اول پرسید که قصدتون ازدواجه یا نه؟ایا این باعث فراری شدن طرف نمیشه

سلام
کاترین گرامی طرز فکر انسانها با هم خیلی تفاوت دارد . هر پسری برای خود نظری دارد . بعضی ها میخواهند اول دوست بشوند و بعد طرف را بشناسند و بعضی ها هم قصد شناخت طرف را دارند اما نه در دوستی بلکه در رابطه ای زیر نظر خانواده ها و برخی هم هنوز به خواستگاری سنتی معتقدند .
من خودم هرگز بدون آشنایی با شخصی با او ازدواج نخواهم کرد . اما این آشنایی بهتر است زیر نظر خانواده دوطرف باشد .

مرد دیجیتالی عزیز
اما به هر حال این مسئله ای هست که وجود دارد
بعضی پسرها تا به اندازه ای از دختر خیالشان راحت نشود مایل به اشنایی با خانواده نیستند مثه همون موردی که واسم پیش اومد
یعنی اکه بازم واسم همچین موردی ییش اومد چیکار کنم بازم بیخیالش بشم.

شما هم خودتان باید بر اساس عقاید و نظریاتتان روشی را انتخاب کنید . و تمام ملاکهای خودتان را هم در نظر بگیرید .
ممکن است با خود بگویید که من اجازه نمیدهم رابطه دوستی به انحراف کشیده بشود و قصد من فقط شناخت است . اما این را بدانید که خیلی ها قصدشان از دوستی سوء استفاده و یا تفریح روزمره و ... است و تشخیص اینها هم راحت نیست و حتی اگر شما متوجه باشید زمان میبرد و شما ممکن است با شکست عاطفی مواجه بشوید . البته در حال حاضر خیلی ها به خواستگاری هم میروند و چند مدت نامزد هم میکنند و وقتی دلشان را زد ول میکنند و میروند ( این هم جدید باب شده )
به هر حال شما باید مسائل زیادی را در نظر بگیرید و روشی را برای انتخاب همسر و محک خواستگاران داشته باشید .

digital man حرف شما درست اما فرض کنیم دختر یبا ابن شرایط که اول آشنا بشیم زار نظر خانواده ها بعد اگر برای هم مثبت بودیم ازدواج کنیم
3 ماه هم با هم رابطه دارن زیر نظر خامواده ها و بعدش از نظر اون آقا به درد هم نمیخورن!!
این اولین خواستگار....
دومین
سومین
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
به نظرتون خانواده قبول مبکنن؟؟؟دخترشون آشنا بشه و بعدش هم اروپایی بازی""ما به درد هم نمیخوریم!!""

قرار نیست هر کس پیشنهاد داد سریع قبول کنید که چند ماه با هم باشید . بسیاری از مسائل در یکی دو جلسه اول مشخص میشود . برای آغاز آشنایی لازم است که دو خانواده هم یکدیگر را ملاقات کنند تا آنها هم شرایط خانواده مقابل را بررسی کنند ضمنا از مشاور هم میتوان کمک گرفت .
این چند ماه آشنایی هم برای شناخت بیشتر و تکمیلی است .

مرد دیجیتالی من کاملا متوجه منظور شما هستم
اما با این وجود ممکن است که شانسهایی را انسان ار دست بدهد به خاطر اینکه امکان سوئ استفاده است
با این حساب و به نظر دوستان چنان که پسری امد جلو فقط باید در صورتی که او از ازدواج حرف زد به او توجه کنیم در غیر این صورت نباید هیچ رابطه ای شروع شود؟؟؟
اما ایا اینگونه درست است و ادم بعدا پشیمون نمیشه؟؟؟
در غیر این صورت باید با فردی که مایل به اشنایی است چگونه رفتار کرد ؟او را از خود راند؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

اما با این وجود ممکن است که شانسهایی را انسان ار دست بدهد به خاطر اینکه امکان سوئ استفاده است
با این حساب و به نظر دوستان چنان که پسری امد جلو فقط باید در صورتی که او از ازدواج حرف زد به او توجه کنیم

---

بله,البته اگر شرایط ازدواج فراهم باشد.مثل سن!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ester

digital man حرف شما درست اما فرض کنیم دختر یبا ابن شرایط که اول آشنا بشیم زار نظر خانواده ها بعد اگر برای هم مثبت بودیم ازدواج کنیم
3 ماه هم با هم رابطه دارن زیر نظر خامواده ها و بعدش از نظر اون آقا به درد هم نمیخورن!!
این اولین خواستگار....
دومین
سومین
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
به نظرتون خانواده قبول مبکنن؟؟؟دخترشون آشنا بشه و بعدش هم اروپایی بازی""ما به درد هم نمیخوریم!!""

---

نه؛! حتما" خانواده ها قبول میکنند که دخترشون هر چند ماه با یه نفر باشه جهت شناخت!؟ (سوءتفهام پیش نیاد)رابطه پنهانی که از این روش خیلی بدتره اونچه که شما نوشتین در رابطه های امروزی داد میزنه!.غیر از اینه که با یه نفر آشنا میشه به نیت شناخت و بعد اگر وشاید ازدواج!بعد از چند مدت که از چشم هم افتادن میگن که ما بدرد هم نمیخوریم ,حالا نفر بعدی جهت شناخت و...........؟؟!

این سوال برای هر من هم پیش اومده و مزیت اون اینکه که کسی نمی تونه از مون سوء استفاده کنه ولی بعضی از دخترا چون براشون عادی شده وارد رابطه میشن یا به ازدواج می انجامه یا دوستی البته فکر کنم زیاد پایانش براشون مهم نیست در صورت قطع رابطه ضربه ای نمی خورن البته فکر کنم مخ زدن هم بلدن

سلام
من هم با کاترین موافقم
گاهی اوقات دیگه نمی تونم تشخیص بدم چه کاری درسته و چه کاری غلط ... به هر حال هر کسی برا ی خودش باید نباید هایی داره که ممکنه از نوع تربیت ، محیط که بزرگ شده و یا دید خودش به جامعه و اطرافش نشات بگیره
من هم یه اخلاقی دارم که احساس میکنم کسی نمیتونه بیا د با من راحت صحبت کنه به قول یکی از دوستهام( که خودش برو بیایی داره که نگو و نپرس)
که بهم میگه : انگارشمشیری دستته و کسی نمیتونه بیاد راحت با تو حرف بزنه ... خوب چکار کنم من نمیتونم قبول کنم که یه پسر برای خوش گذرونی بیاد با من دوست بشه و من وسیله تفریح ان باشم ، من دنبال یه رابطه واقعی با یه فرد مناسب هستم ... ولی نمیتونم تشخیص بدم یه پسر چه وقت چه هدفی داره!!!!!!!!!!!!!!

دوستان گرامی.این واقعیت را قبول کنید که اگر پسری پایبند به حریم خانواده باشد و زندگی آینده اش برای او اهمیت داشته باشد,هیچ گاه میلی به داشتن رابطه آن هم به این شکل که شما میگوید ندارد؛اگر واقعا" طرف مقابل را پسنیده بداند وشرایط آغاز زندگی مشترک را داشته باشد مطمئنا" پیشنهاد ازدواج را خود او میدهد.و نیازی به دختر خانوم نیست.

سلام دوست عزيز.به نظر من مگه چه اشكالي داره يه دختر و پسر با هم دوست باشن؟ببين عزيز شما اول بايد محركهاي اخلاقي و حفره هاي اخلاقي هر فردي رو پيدا كني.به قصد اون توجه نكن و پيشنهادشو براي دوستي قبول كن.اما كاري نكن كه اون فكر كنه بهش نيازمندي يا از هدفش كه ميتونه ازدواج و... باشه بخواي با خبر بشي.اينا مهم نيست.مهم اينه كه شما اول بايد اينو به خودت بفهموني كه ارزشت خيلي بالاست.غرورتو حفظ كن و به محركهاي مخاطبت كمتر پاسخ بده.مطمينا باعث جذب مخاطب ميشي.و اون حتما خودش هدفشو بهت ميگه كه ازدواجه يا نهاما اين وسط مهم اينه كه شما ارزشتو از دست ندادي

اقا kaivan من به شخصه با هر دوش مخالفم چه زیر نظر خانواده چه پنهانی....فرقی هم نداره
اما این که خیلی از مشاورین میگن 6 ماه آشنای برای شناخت به نظر من کمتر خانواده ای قبول میکنه در عمل همچین چیزی در ایران وجود نداره!
خانواده ها دخترشون عقد میکنه(زن و شوهرن)دائم به جونه داماد غر میزنن بیا دیگه دست زنتو بگیر ببر!!ما ابرو داریم!!
چطور قبول میکنن"خوب ما حالا آشنا بشیم اگر به درد هم خوردیم ازدواج کنیم" 3 ماه یا 6 ماه ببخشیدا (البته همه اینطور نیستن منظورم یک بیوجدانه به آقایون اینجا برنخوره) میاد و میره بعدشم "ما به درد هم نمیخوریم!!"

من خودم اصلا قبول ندارم.برای شناخت مهم پدر و مادر چون پخته هستن و ادم شناسند 3 بار 4 بار مراسم رسمی کافیه تا به خوبی بشناسن چه خانواده دختر چه پسر...

digital man همون یک بار هم لکه ننگی میشه برای اون دختر تا اخر عمرش...

هر کی بهش برسه میگه"نامزد داشته"حالا اون دختر قسم و قران بخوره بابا زیر نظر خنواده هامون بود هیچ ارتباط خلاف شرعی نداشتیم معذرت میخوام انگشتش هم به من نخورد.... کی باور میکنه؟

توی ایران با فرهنگ ایرانی سازگاری نداره....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط keivan

دوستان گرامی.این واقعیت را قبول کنید که اگر پسری پایبند به حریم خانواده باشد و زندگی آینده اش برای او اهمیت داشته باشد,هیچ گاه میلی به داشتن رابطه آن هم به این شکل که شما میگوید ندارد؛اگر واقعا" طرف مقابل را پسنیده بداند وشرایط آغاز زندگی مشترک را داشته باشد مطمئنا" پیشنهاد ازدواج را خود او میدهد.و نیازی به دختر خانوم نیست.

---

:104:

البته بدون این جمله"بیا با هم بیشتر آشنا بشیم!!!!!!":160:

دوستان عزیز ممنون از پاسخهایتان

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط keivan

د؛اگر واقعا" طرف مقابل را پسنیده بداند وشرایط آغاز زندگی مشترک را داشته باشد مطمئنا" پیشنهاد ازدواج را خود او میدهد.و نیازی به دختر خانوم نیست.

---

کیوان عزیز میدونید اخه اون پسری که طرف مقابلش را واقعا شناخته باشد باید مدتی با او بوده باشد که بتواند اینقدر اعتماد داشته باشد که پیشنهاد ازدواج به او بدهد
مگر میشود کسی با یک با چند برخورد کوتاه این اعتماد را پیدا کند که طرف میتوان همسر او باشد
مگ اینکه کسی این دختر وبه پسره معرفی کرده باشه
واقعا شما پسرا ممکنه با چند برخورد به این نتیجه برسین که به دختره پیشنها ازدواج بدهید؟؟؟؟؟/

مرد دیجیتالی شما وقتی با اون خانوم اشنا شدی همون او ل اول گفتی واسه ازدواج؟؟؟
بابا اخه واقعا تو جامعه اینطوری هست ؟؟/
تو همون تاپیک خودتون مگه بهتون بچه ها نگفته بودن که این مدت اشنایی واسه پیشنهاد ازدواج زود بود؟؟/
چرا اینقدر ههه چی ضد و نقیضه!!!
این یکی از همون پستهاست که جوکر به مرد دیجیتالی گفته:

نقل قول:

---

...یهو گفتی واسه ازدواج بیشتر آشنا شیم!من کاری با این مورد خاص ندارم ولی این روش حداقل اشکالی که داره اینه که رو حرف طرف داری جلو میری.برای مثال از نظر تئوری میگه معتقدم اما از نظر عملی چی؟وقتی میگی واسه ازدواج بیشتر آشنا شیم یه ضرری که داره اینه که طرف خودشو بهتر از اونی که هست نشون میده اما اگه از طریق دوستی کاملاًعادی بری جلو رفتاراشو عوض نمیکنه.باید از اول نگی اینو.

---

خوب حالا نظرتون چیه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

مرد دیجیتالی شما وقتی با اون خانوم اشنا شدی همون او ل اول گفتی واسه ازدواج؟؟؟
بابا اخه واقعا تو جامعه اینطوری هست ؟؟/
تو همون تاپیک خودتون مگه بهتون بچه ها نگفته بودن که این مدت اشنایی واسه پیشنهاد ازدواج زود بود؟؟/
چرا اینقدر ههه چی ضد و نقیضه!!!
این یکی از همون پستهاست که جوکر به مرد دیجیتالی گفته:

نقل قول:

---

...یهو گفتی واسه ازدواج بیشتر آشنا شیم!من کاری با این مورد خاص ندارم ولی این روش حداقل اشکالی که داره اینه که رو حرف طرف داری جلو میری.برای مثال از نظر تئوری میگه معتقدم اما از نظر عملی چی؟وقتی میگی واسه ازدواج بیشتر آشنا شیم یه ضرری که داره اینه که طرف خودشو بهتر از اونی که هست نشون میده اما اگه از طریق دوستی کاملاًعادی بری جلو رفتاراشو عوض نمیکنه.باید از اول نگی اینو.

---

خوب حالا نظرتون چیه؟

---

من قبل از اینکه پیشنهاد بدم با اون خانوم آشنا بودم . مثل خیلی از مردم که توی فامیل و دانشگاه ومحل کار و ... همدیگه را میشناسند . بعد هم من اون اول پیشنهاد ازدواج ندادم . پیشنهاد آشنایی دادم . گفتم بیا برای ازدواج آشنا بشیم و اون هم قبول کرد و البته از همون اول زیر نظر خانواده ها بود .
توی جامعه هم ( حداقل در تهران ) همه جوره هست . در بین همکلاسیهای خود من در دانشگاه دختری بود که خیلی راحت با همه پسر ها دوست میشد ( با بعضی ها صمیمی و با بعضی ها عادی ) و دختری هم بود که اگر خیلی نظرش نسبت به پسری مساعد بود نهایتا آدرس منزل را میداد که پسر بیاید خواستگاری .

کاترین جان من کاملا شما رو درک میکنم
اینکه میبینی که حرفهای دوستان ضد و نقیضه برای اینه که اعتقادها و افکارشون راجع به رابطه ها متفاوته،ببین در بین این همه راه آشنایی کدوم برات قابل قبوله...
من با توجه به شناختی که در این جا ازت دارم،میدونم که اهل روابط آزاد نیستی،پس اگر پسری اومد جلو و گفت نیتم دوستیه (هرچند که ازش خوشت اومد) قبول نکن،فکر این رو هم که شاید یک روزی نیتش ازدواج بشه رو از سرت بیرون کن،چون به نظر قبول کردن این پیشنهاد ها ارزش ریسک کردن رو برای یک دختر خوب مثل تو رو نداره

اگر هم کسی اومد جلو و گفت برای ازدواج با هم بیشتر آشنا بشیم و برای شروع اشنایی ارزششو داشت بگو که با خانوادش بیاد و بعدش هر چه قدر نیاز داشتید با هم آشنا بشید،این طوری خیلی بهتره

عزیزمن هیچ وقت به این فکر نکن که آقایون حق دارند که اول با دختری دوست بشن ،بعد پیشنهاد ازدواج رو بدن
چون مطمئنم کسی که انسان درستیه از راه درست وارد میشه

موفق باشی:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ester

اما این که خیلی از مشاورین میگن 6 ماه آشنای برای شناخت به نظر من کمتر خانواده ای قبول میکنه در عمل همچین چیزی در ایران وجود نداره!

---

آنچه که یک مشاور میگه صحیحه ولی متأسفانه هنوز جا نیافتاده و فرهنگ اون هم در .....پیدا نمیشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

کیوان عزیز میدونید اخه اون پسری که طرف مقابلش را واقعا شناخته باشد باید مدتی با او بوده باشد که بتواند اینقدر اعتماد داشته باشد که پیشنهاد ازدواج به او بدهد

---

دوست عزیز میخواد بهش پیشنهاد ازدواج بده نه اینکه همون لحظه خطبه عقد رو بخونه.
یا باید روال سنتی رو در پیش بگیریم یا.در چند برخورد اول آقا پسر دختر خانوم رو میپسنده ؛بعد از قبول پیشنهاد خواستگاری به طور رسمی و چند جلسه مثلا"4یا5اون هم زیر نظر خانواده ها برای شناخت بیشتر.بازم میگم شناخت بیشتر,, لازمه که هم دختر و هم پسر کاملا" خودشون رو بشناسن,و از امر ازدواج آگاهی داشته باشند.خواسته ها ,ملاک ها, توقعاتشون ووو.....
و به جای تعارف و ناز کردن؛ سوالاتی رو یا صحبتهای که بیانگر شخصیت واقعی و طرز فکر طرف مقابل باشد و نظرشون در مورد خواسته ها وعلایق هم ,
از هم بپرسند.
تا شناخت لازم برای ازدواج مهیا بشه .

----------------
دوستان من شخصا" در طول مدتی که درتالار فعالیت دارم و با توجه به تجربیاتم به این نتیجه رسیدم که روابط قبل از ازدواج مفید نیست.اون هم در ایران ما .به این خاطر چون ما (منظورم شخص خاصی نیست)جوانان هنوز نسبت به جنس مخالف شناخت نداریم وپیدا نکردیم 2-یاد نگرفتیم کنترل عواطف واحساسات خودمون رو در دست داشته باشیم3-یادنگرفتیم که احساس برتر از عقل _و تصمیم از روی احساس مطمئن نیست4-یاد نگرفتیم که حق داریم آزاد باشیم و به هیچ چیز و هیچ کس عادت نکنیم4 یا حداقل تا زمانی که شناخت مناسبی از هم داشته باشیم6-یاد نگرفتیم که واقعبین باشیم.7-مسئولیت زندگیمون رو به عهده نمیگیریم.اگر اشتباهی بوده خودمون مسئول باشیم.و درآخر هنوز شناخت نسبت به خود رابطه هم پیدانکردیم.یاد نگرفتیکم که یک رابطه صرفا" جهت شناخته نه رومانیک بازی
به همین خاطر پایان خوبی نداره.

دوستان عزیزم من از شما سپاسگذرام
مریم جان از تعریفتان ممنونم درست میگویید من اهل روابط ازاد با پسرها نیستم و راستش نمیتوانم هم باشم
اما نمیدانم چرا این احساس را درام که این رفتارم داره به ضررم تمام میشه و شاید زیادی سختگیرم و اینمه الان جو جامعه یه جور دیکه ای شده و تو این جامعه خیلی از ازدواجا با دوستی شروع شده مثلا تو همین تالار خیلی ها قبل ازدواج با شوهرشون دوست بودن
به هر حال از شما دوستانم که دلسوزانه راهنماییم میکنید ممنونم

روش صحیح در دستان شماست. به هیچ کس اجازه سواستفاده ندهید ولی نیاز نیست که بگویید آیا قصدت ازدواج است یا خیر. ولی حتما هم این را مطرح کنید که نمی خواهید رابطه خویش را احساسی به پیش ببرید و این را خود نیز مد نظر قرار دهید. بنابراین هرگز به سمت رابطه عاشقانه پیش از ازدواج یا رابطه جنسی رابطه خود را معطوف نکنید و از هرگونه تحریکی به این سمت خودداری کنید. در این صورت نیاز نیست که رابطه با پیشنهاد ازدواج شروع شود. رابطه شروع می شود بدون اینکه هدفی گفته شود! مدت کوتاهی به شناخت اولیه می رسید!توجه داشته باشید که آیا پسری که در مورد آینده خویش صحبت می کند درصحبتهایش جایی برای ازدواج قائل هست؟ ( نه ازدواج با شما که کلا ازدواج). هوشمندانه عمل کنید و بعد از یک یا چند ماه که احساسات در پرده قرار داده شده و اجازه رشد به آنها داده نمی شود( چون شما باید با کسی درد دل کنید که او را شریک حتمی زندگی خویش می دانید و نه کسی که قصد شناخت او را دارید! در این شرایط که نه درد دلی وجود دارد و نه ابراز احساساتی به تبع مسیر تنها مسیر شناخت است. و احساسات اجازه رشد آنچنانی پیدا نمی کنند) بعد از این کوتاه مدت رفتار پسر خود نشان دهنده این است که آیا قصدش ازدواج است و او هم رابطه را با این هدف شروع کرده یا خیر.
سعی داشته باشید که فرد را به مرور بشناسید. نه به این صورت که من می خواهم تو را بشناسم! از روی روابطی که از سمت او درخواست می شود. دیدگاههایی که ارائه می کند ، رفتارهایی که دارد و...
هیچ الزامی نیز بر این نیست که شما یکدیگر را با واژ ه های محبت آمیز بدرقه کنید! بدی روابط دوستی به خاطر ضربه ایست که از لحاظ عاطفی ممکن است به یکی یا هر دو نفر از طرفین وارد شود. دوست دختر خود را چگونه شناختید؟ با او از "دوستت دارم" مسلما شروع نکردید!!
هوشمندانه رابطه را شروع کنید و ترسی نداشته باشید. ولی هوشمندانه. از کوه بالا نمی روم چون سقوط می کنم اوج اشتباه است. به جای نفی مسیر کفش کوه را به پا داشته باشید!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sorena_arman

روش صحیح در دستان شماست. به هیچ کس اجازه سواستفاده ندهید ولی نیاز نیست که بگویید آیا قصدت ازدواج است یا خیر. ولی حتما هم این را مطرح کنید که نمی خواهید رابطه خویش را احساسی به پیش ببرید و این را خود نیز مد نظر قرار دهید. بنابراین هرگز به سمت رابطه عاشقانه پیش از ازدواج یا رابطه جنسی رابطه خود را معطوف نکنید و از هرگونه تحریکی به این سمت خودداری کنید. در این صورت نیاز نیست که رابطه با پیشنهاد ازدواج شروع شود. رابطه شروع می شود بدون اینکه هدفی گفته شود! مدت کوتاهی به شناخت اولیه می رسید!توجه داشته باشید که آیا پسری که در مورد آینده خویش صحبت می کند درصحبتهایش جایی برای ازدواج قائل هست؟ ( نه ازدواج با شما که کلا ازدواج). هوشمندانه عمل کنید و بعد از یک یا چند ماه که احساسات در پرده قرار داده شده و اجازه رشد به آنها داده نمی شود( چون شما باید با کسی درد دل کنید که او را شریک حتمی زندگی خویش می دانید و نه کسی که قصد شناخت او را دارید! در این شرایط که نه درد دلی وجود دارد و نه ابراز احساساتی به تبع مسیر تنها مسیر شناخت است. و احساسات اجازه رشد آنچنانی پیدا نمی کنند) بعد از این کوتاه مدت رفتار پسر خود نشان دهنده این است که آیا قصدش ازدواج است و او هم رابطه را با این هدف شروع کرده یا خیر.
سعی داشته باشید که فرد را به مرور بشناسید. نه به این صورت که من می خواهم تو را بشناسم! از روی روابطی که از سمت او درخواست می شود. دیدگاههایی که ارائه می کند ، رفتارهایی که دارد و...
هیچ الزامی نیز بر این نیست که شما یکدیگر را با واژ ه های محبت آمیز بدرقه کنید! بدی روابط دوستی به خاطر ضربه ایست که از لحاظ عاطفی ممکن است به یکی یا هر دو نفر از طرفین وارد شود. دوست دختر خود را چگونه شناختید؟ با او از "دوستت دارم" مسلما شروع نکردید!!
هوشمندانه رابطه را شروع کنید و ترسی نداشته باشید. ولی هوشمندانه. از کوه بالا نمی روم چون سقوط می کنم اوج اشتباه است. به جای نفی مسیر کفش کوه را به پا داشته باشید!

---

عالي بود:104:
ولي رابطه نه با هركسي و در هرجايي !!! مثلا دانشگاه و محيط كار فرق ميكنه با پارك و خيابون و ...البته با شناخت نسبي اي كه از قبل وجود داره ، نه اينكه طرف با يك نگاه عاشقت بشه و بهت پيشنهاد بده ، اين درست نيست !!! به نظرم كسي كه شناخت نسبي ازت داره مثلا همكار يا همكلاسي قابل اطمينان تر هستن
رابطه اي براي شناخت و به دور از احساسات ، بدون عاشقي ، احساس قبل از ازدواج كاملا غلطه !!!
كاترين جان به نظرم يه مدت كوتاه هم كه بگذره ، خودت واقعا ميتوني بفهمي طرفت چه جور آدميه و اهل چيه و هدفش چيه ؟؟
ترجيحا اگه خانواده هم مطلع باشن بهتره ولي اگه رابطه سالم باشه چندان مشكلي نيست !! اونم نه براي مدت طولاني
واسه اينكه احساس توي رابطه دختر و پسر مياد ، ميگن اينجور روابط خوب نيست ولي اگه دوطرف هدف داشته باشن و به دور از احساس باشن به نظرم مشكل چنداني پيش نمياد
موفق باشين

از تمامی دوستان عزیزم که مرا راهنمایی کردن بی نهایت ممنونم
کلا دو نمونه نظر ارائه شد
که گروهی عقیده داشتن که هرگز نباید این ریسک را کرد و رابطه ای را بدون نیت ازدواج شروع کرد
و گروهی عقیده داشتند که چرا می توان رابطه ای را حتی بدون اوردن اسم ازدواج شروع کرد به شرطی که هرگز و هرگز وارد بعد احساسی وخطرناک نشد و هوشمندانه نیت طرف را کشف کرد
هر دو نظرقابل احترام است
اما درمورد نظر دوم اگه پسری پیشنهاد دوستی داد که معمولا هم اغاز این روابط با گرفتن شماره شروع میشود ایا اگه به راحختی این پیشنهادو قبول کرده و شماره رو در اختیارش بگذاریم او پیش خود در مورد پاکی این دختر شک نمیکند
خواهش میکنم در مور د این موضوع و کلا شروع درست این روابط هم راهنماییم کنید

سلام بر کاترین تیرانداز
اگه یادت باشه اینو برام فرستادی " تو را به خدا قدر چیزهایی را که دارید بدانید"
موضوعی را که مطرح کردی شاید جواب آن برای خیلی ها در نگاه اول ساده به نظر بیاد
مثلا می گویند اگه پسری ، دختری را مد نظر داشته باید برود خواستگاری و پیشنهاد ازدواجش را مطرح کند
ولی کاترین جان به نظر من پسرها 3 جور رفتار می کنن:
1- پسرهایی که در مرحله عشقهایی با ضریب احساس خیلی بالا هستن بسیار عجولانه رفتار می کنن و سعی می کنن به چیزی که می خوان زودتر برسن ، تحمل مخالفت و
ممانعت رو ندارن ،قدرت حسابگری کمتری از خود نشان میدهند و در برخورد با دلبرشان کاملا دست و پاهایشان را گم میکنن و اگه عاقل باشی می تونی کاملا به افکار پریشون اونا پی ببری و چون مبنای عشقی اونا از اول محکم نبوده با بالا رفتن سنشون واقعیتها رو بهتر حس می کنن
2- پسرهایی که برای هوا و هوس خود به دخترها نزدیک می شوند. شناخت درست چنین افرادی بسیار سخت است زیرا با شگردهای گوناگون وارد عمل می شوند
3- پسرهایی که می توانند مرد زندگی باشند ، هم تجربه کافی در زندگی کسب کرده اند و هم خلق و خوی مناسب
و با صداقت و مردانگی پیشنهاد ازدواجشونو مطرح می کنن. این دسته تا آگاهی و شناخت کامل از خانواده دختر پیدا نکنند هیچ پیشنهادی را مطرح نمی کنن

با توجه به محدودیت های شدیدی که توی رسم و رسومات ما هست تنها راه تشخیص گروه 3 تحقیقات جامع و مدت دار است
انجام کارهای زیر بر خلاف نظر بنده است
************************************************
برای شناخت بیشتر اگر می خواهید در تماس با فرد مورد نظر باشید حالا یا از طریق اینترنت و یا پیامک و یا نامه و...

بسیار مواظب باشید زیرا پسرها در این گونه موارد می توانند شدیدا دخترها را اغفال نمایند

به نظر من تحقیقات غیر مستقیم بهتر است


برای اینکه

کاترین نازنینم این تاپیک بنا به خواست شما و رو به شما ست


من با نگاه جنسیتی بی نهایت مخالف هستم . زن و مرد ، دختر و پسر ، اینگونه تفکیکها در روابط اجتماعی کاملا بی معناست . کجا بی معنا می شود ،جایی که شما رفتارمناسب و قابل قبول اخلاقی و انسانی داشته باشید ( مجددا به این جمله توجه بفرمائید ) .در اینجا بحث روابط آزاد میان زن و مرد و دختر و پسرمنتفی می شود ، یعنی شما ازساختار شخصیتی مناسب برخوردار هستید و همانگونه ، به شکل معقول با یک جنس مخالف برخورد می کنید و جنس مخالف را شناسایی می کنید درست به همان میزان که جایگاهتان با همجنسان در روابط اجتماعی تعریف دارد .به نوعی یک محدوده و حریم رفتاری ، قابل قبول انسانی و اخلاقی را نسبت به هم جنس و غیر هم جنس رعایت می فرمائید ، این به معنای سانسور نیست بلکه رسیدن به بلوغ و تفکر و باور و عملکرد است .

و از طرف دیگر

در مسیر زندگی یک مبحث اختیار است و دیگری جبر .

روابط جبری این خواهد بود که شما از جانب دیگری و یا دیگرانی ، مثلا انتخاب می شوید ،که با این مقوله کاملا مخالف هستم ، چون شما یک انسان بالغ و کامل و دانا و صاحب اختیار هستید که می توانید برا ی خود تصمیم بگیرید و نیازی به حضور و وجود قیم ندارید .( توجه بفرمائید ما در مورد انسانهای بالغ به لحاظ فکری و دارای شعورذاتی صحبت می کنیم .)
و از طرف دیگر به عنوان یک انسان بالغ و کامل انتخاب می کنید . و انتخاب کردن به معنای از دست دادن ریشه ها و باورهای فکری و عملی انسان نیست . شما حق و اختیار، انتخاب دارید .اما در این اختیار، شما اجازه ندارید خود را به هر آب و آتشی بزنید تا اختیارات انتخاب خود را جامع عمل بپوشانید . اما سعی و تلاش در چهار چوبهای درست و قانونی که تا حدی با تفکرات خانواده ، نظام اجتماعی وشخصیت و انسانیت واخلاقیات .... همخوانی داشته باشد بلا مانع است .

من از هر حرکت تازه و درست و بستر ساز حمایت می کنم .

ما آنچنان که باید از فکرمان استفاده نمی کنیم ، آنچنان که باید از خلاقیتهای خود بهره نمی بریم و این شروع تمامی اشتباهات ما در مسیر زندگی است . هر چه میزان کرکره پائین کشیدن مغزی پائین تر باشد میزان اشتباه بالاتر خواهد بود . ما شطرنج بازان ماهری نیستیم .

یک آرزوی قلبی : ای کاش خانواده ها به بازی شطرنج ، به اندازه کلاس فوتبال و رقص و مدرسه بچه ها اهمیت می دادند ، این بازی قدرت فکر ، راه یابی ، چاره جویی و...بقا را حد فوق العاده به ما یاد خواهد داد .

چه منافات دارد در مسیر و جریان یک رفتار مناسب پیش قدم باشیم ؟! اما قطعا شناسایی شخصیت روبه رو به عنوان همجنس و یا غیر همجنس بسیاز حائژ اهمیت خواهد بود و ما اختیارات خود را با تو جه به شخصیت و باور طرف مقابل هماهنگ خواهیم کرد (به این جمله توجه خاص بفرمائید )

ما یاد نگرفته ایم که با قدرت تمرکز خواسته هایمان را عینیت بخشیم . این مورد هم در روابط، به قول شما احساسی میان زن و مرد معنا می یابد و هم در روابط اجتماعی ، در جایگاه شغلی و...

در نتیجه برای رسیدن به یک انتخاب زمان، دوست و یار درجه یک ما خواهد بود .به دلیل نو بودن حرکت ، لازم نیست شما مستقیما جلو رفته و به طرف مقابل پیشنهاد ازدواج بدهید ، شما با درایت و با سیاست هماهنگی های لازم را ایجاد خواهید کرد ودر راستای انتخاب خود ، همین پیشنهاد را از طرف مقابل خواهید شنید .

از پاسخهاتون ممنونم
انی عزیز من هرگز نمی خواهم تاپیک رو به من باشه می خواهم رو به حقیقت باشه
در مورد روابط بین دو جنس مخالف میخواستم همینو بگم که خودتان میدونید اینجا ایرانه و در ایران محیطهای مختلط برای اینکه دو جنس با هم اشنا بشن بسیار اندک است و ازدواجهایی هم که صورت میگیره یا توسط اشنایی های خانوادکی هست و یا معرفی شدن است اما اگه بخوایم چیزی غیر از این باشه باید گفت بقیه ازدواجا با چه شناختی مگر هست ؟تصور کنید دختری که دوران دانشجویی اش تمام شده و متاسفانه در محیط کار هم نیست در این صورت شانس هایی که برایش است از طریق تعاملات کوتاهی است که با دیگرن دارد حالا ایا در این تعاملات چقدر فرصت برای پی بردن به عمق ودرون این دختر وو رفتار او هست نتیجه ای که گرفته میشود این است که در این تعاملات تنها ظاهر و صدا و فوقش تیپ و حجاب این دختر دیده میشود حالاممکنه پسری به صرف دیدن این چیزها فوری عاشق و شیفته شده و پیشنهاد ازدواج بدهد ولی ایا این درست است ؟؟؟
اما احتمالا پسری که کمی عاقل تر است یا نمی خواهد به این راحتی ها وار د مسئولیت شود حتی با اوردن اینکه اشنای برای ازدواج فقط به این نکته بسنده میکند که اشنا شویم و ین دختر است که باید به قصد و نیت او پی ببرد ولی ایا با توجه به این جامعه و این جو خراب همین اشنایی حالا بدون احساس هم به ضرر دختر تمام نخواهد شد ؟؟؟
من هرگز منظورم مطرح کردن پیشنهاد از طرف دختر نیست من منظور م این است که این دختر اگه خواست این پیشنهادو قبول کنه چگونه باشه
تا در موردش این فکر نشود که این دختر اهل رابطه ازاد با جنس مخالفه و به پاکی اش شک ببرند؟

خیر! آشنایی بدون احساس به دختر شهامت می دهد. به دختر غرور می بخشد و او را از لاک خویش خارج می کند.
دختر چه پیشنهادی را بپذیرد؟آیا پیشنهاد دوستی است؟ خوب خیر! بهتر است نپذیرد. آیا پیشنهاد افزایش ارتباط به منظور شناخت هست؟ بله.جوابی که می دهید"به من اجازه دهید اندکی سبک سنگین کنم و فکر کنم" و سپس اجازه دهید که خود او تماس بگیرد ونه شما.
اگر در نگاه اول دختر، پسر رد نمی شود دختربعد از مدتی پیشنهاد را می پذیرد.قرار بر ارتباط آزاد نیست! شما برای اینکه یک هم پروژه ای مناسب پیدا کنید نیاز دارید که از دیدگاههای علمی او با خبر شوید. بدون رد و بدل شدن احساسات.
بنابراین شما دو نفر مانند دو انسان بالغ رفتار می کنیدبیان جملاتی مانند" من و شما هر دو عاقل و فهیم هستیم و یقینا به قصد بهبود مسیر زندگی خویش هستیم.. دو نفر که قدرت حفظ حدود رابطه را در خویش می بینید . "و هرگز به خویش شک نمی کنید.بدیهی است که یک پسر اگر مقاومت شما را در ایجاد ارتباط احساسی و علی الخصوص جنسی ببیند و محکم بودن شما را ببیند هرگز به پاکی شما شک نخواهد برد. مشکل از جایی شروع می شود که دختر وا دهد. کاترین گرامی روبروی خویش را ببینید اگر سستی نمی بینید خود محکم گام بردارید.

کاترین عزیزم


من تاپیک را رو به شما نوشتم و این اقدام من منافاتی با طرح واقعیت ندارد .

حقیقت مسئله مهمی است اما من بیشتر با واقعیات زندگی کنار می آیم و زندگی می کنم و حتی واقعیتات را بسیار زیاد دوست دارم تا حقیقت که گاهی فرسنگها با زندگی عادی و روزمره ما فاصله میابد، که اگر نگاهم به حقیقت باشد رنگ زندگی برایم سفید و سیاه خواهد بود و من دلم می خواهد از طیف های مختلف رنگی بهره ببرم چرا که چشم نوازترند ،اما به هر حال اگر در میان راه حقیقت را هم دیدم سلام و علیک گرمی با وی خواهم کردو سخت در آغوشش می کشم و از اینکه مدتی کوتاه در کنارش قرار گرفتم قطعا لذت بسیاری می برم .

شما به عنوان یک دختر خانم اهل تفکر و خواهان دانستن در تمام صحبتهایتان به اجتماع خراب اشاره می کنید . دوست من اگر شما باور دارید که این اجتماع خراب ، محدود و منهدم است ، عاملش من و شما هستیم و تا زمانی که من و شما راه درست را پیدا نکنیم همین گونه باقی خواهد ماند و حتی با توجه به عملکرد ما بدتر هم خواهد شد . دوست من دختران و زنان بسیاری در همین جامعه ی به قول شما خراب کار خودشان را خیلی درست و اساسی انجام می دهند و موفق هم هستند . پس فرق میان من و شما با آنها چیست ؟! توجه بفرمائید ما از گروهی صحبت می کنیم که کارشان را درست و اخلاقی و انسانی پیش می برند و موفق می شوند .



شما با قدرت تفکر در مرحله ی اول خواست خودتان را مطرح کنید و کاری هم به نظام اجتماعی نداشته باشید همین بس که شما تمام اصول اخلاقی و انسانی را مد نظر دارید و در مرحله بعد منتظر بمانید تا خواست شما با تمام انرژی و به شکل مثبت در جهان هستی ثبت شود وبعد در مرحله ی بعد منتظر باشید تا پاسخ تمام مثبت اندیشی و خواست و تمرکزتان را از جهان بگیرید و انرژی های مثبت در جهت پیش برد هدف شما جذب خواست های معقول و مثبت شما شود .. این پاراگراف تنها معطوف به مسئله دختر و پسر نیست بلکه در تمام امور از جمله جذب ثروت و در جهت رفع گرفتاری و ... کاربرد فراوان دارد .

دوست محترم و جوان

به جای ایراد گیری که کار ما انسانهاست لیوان جلوی روی خود را اگر پر ببینیم چه اشکالی دارد ؟!اگر تصمیم بگیریم به جاده خاکی نزنیم چه اشکالی دارد ،شما فکر می کنید زندگی پیچیده و ناممکن می شود ؟!
بیائید سعی کنیم مسائل را با بهانه جویی و طرح ایرادات بی ربط پیچیده نکنیم . زندگی کردن آنقدر ها که فکر می کنید نه سخت است و نه ناممکن . هر لحظه از زندگی سرشار از زیبایی و لذت است حتی با وجود رعایت اصول اولیه انسانی و اخلاقی . شاید دوست من ، من خیلی کلی گویی می کنم ولی واقعیت همین است اگر چند اصل اولیه را باور داشته باشیم و رعایت کنیم اصلا زندگی کردن ، انتخاب کردن ، رسیدن به هدف های مثبت و معقول و... سخت نیست . تنها شناخت و تعقل و مهارت می خواهد باید این قسمت از توانایی ها را افزایش دهیم .امیدوارم پاسخ سئوالهای خودرا گرفته باشید .

ممنونم از دوستان عزیزم که پاسخ دادند
انی عزیزم خودتان بهتر از من میدانید که واقعیت های زندگی از دید هر کسی متفاوت هست
و از نظر کسی کاری که ممکنه خوب و عادی باشه از دید کس دیکه بسیار بد تلقی میشه
و این خاصیت در جامعه ایران نمود بارزتری دارد
در ایران فاصله بین خوب و بد به تار مویی بند است و شایدد همان تار مو هم نباشد
حتی در همین تاپیک هم اگه از اول اونو بخونین متوجه میشین که چه تفاوتی در نظرات افرا دوجود دارد
من این تاپیک را ایجاد کردم تا در مسیر زندگی ام دوباره اشتباه نکنم /تا راه درست را بروم
تا ببینم ایا من اشتباه میکردم /ایا جامعه من به راستی تفاوت کرده ؟؟/نباید ان اصول قدیمی را به کار برد
من به عینه دیده ام که عده ای بدون هیچ فکر و تفکری به شکل باداباد وارد هر چیزی میشوند /من نخواستم اینگونه باشد
به هر حال نکته مهم اینه که الان در جامعه ایرانی تفاوت و تضادهای فکری بیداد میکنه به طوری که شاید گاهی به مرز عجیب گیج شدن برسی
در نهایت هم همه چیز شاید به شانس برگردد
نمیدانم شانس همان خواست خداست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

انی عزیزم خودتان بهتر از من میدانید که واقعیت های زندگی از دید هر کسی متفاوت هست
و از نظر کسی کاری که ممکنه خوب و عادی باشه از دید کس دیکه بسیار بد تلقی میشه
و این خاصیت در جامعه ایران نمود بارزتری دارد
در ایران فاصله بین خوب و بد به تار مویی بند است و شایدد همان تار مو هم نباشد

---

کاترین عزیز

واقعیت همان چیزی است که جریان دارد که ممکن است حق هم نباشد ولی هست ، به طور مثال کسی که فرزندش به ناحق کشته می شود، مثلا زیر ماشین می رود. این اتفاق حق نبوده و اتفاق افتاده پس واقعیت از دست رفتن و کشته شدن این فرزنداست و اینکه گفته اید در نگاه هر کسی متفاوت است . بله تا حدی در بعضی از مسائل می توانم با شما هم عقیده باشم اما واقعیت همان است که وجود دارد و من و شما با خود درونی خویش می توانیم در مقابل آن سر تعظیم فرود بیاوریم حتی اگر حقانیتی در آن وجود نداشته باشد . چرا این کار را می کنیم ؟! به نوعی واکسینه کردن است و مراقبت از خویش برای آسیب پذیری کمتر و بعضی هم دلشان می خواهد مدام غر بزنند و در جا بزنند خوب خود را واکسینه نمی کنند و دائم در حال آسیب خوردن هستند و .....و بعضی هم سینه چاک راه مبارزه هستند . ممکن است حق و حقانیتی در واقعیت وجود نداشته باشد ولی هست و تنها برخورد مردم و نوع کنار آمدنشان با واقعیات متفاوت است .

در خط دوم نوشته تان نوشته اید: کسی کاری که ممکنه خوب و عادی باشد از دید کس دیگر بسیار بد تلقی میشه

دوست عزیزم چقدر وقتی خودت به کاری که انجام می دهی ایمان و باور داری ؟! اگر قطعا از خودت ورعایت اصول اخلاقی و انسانی مطمئن باشی چقدر حرف مردم می تواند مهم باشد ؟! شما برای خودت باید زندگی کنی ، چکار به کار مردم و نوع نگاه مردم داری ، این مردم همیشه در حال قضاوت و داوری و کافری هستند . کار شما مربوط به شما و شرایط شماست به کسی مربوط نیست . همین اندازه کافی است که بدانی کار بدی انجام نمی دهی و باورداشته باشی انسان درستی هستی . در این صورت اگر کسی تو را قضاوت کرد یک آدم بیکار است که وقت اضافی دارد که با تو و مسائل تو که به دردش هم نمی خورد وقت کشی می کند . این افراد اهل کتاب نیستند چرا که اگر بودند حداقل دو صفحه کتاب می خوانند و تصمیم نمی گرفتند که وقتشان را با فضولی پر کنند . آیا این دسته از افراد جامعه برای تو مهم هستند ؟!

دوست جوان من و پاسخم به دو خط پایانی که پاسخش را در تاپیکی که در اولین بار رو به شما داده ام ، نوشته ام و به تکرار.

آیا به دلیل اینکه یک جریان و یک عادت غلط بر جامعه حاکم است از جمله فضولی ، قضاوت ، پشت هم حرف زدن ، دزدی، سر هم کلاه گذاشتن ، رشوه ، ظلم ، غیبت. من و شما هم بنا بر عادت افسار خودمان را به دست عادات غلط اجتماعی باید بدهیم ؟! پس تفاوت من و شما اهل تفکر و مطالعه با یک فرد عادی چیست ؟! بچه ای که از دامن من و شما به اجتماع وارد می شود نباید هیچ تفاوتی با یک فرد بیکار و مزاحم داشته باشد ؟!

این همان حرکت بستر ساز است . دوست من شما به دقت به صحبتهای من توجه نکردید و یا اصل منظور را به دلیل پیچیدگی آن و فضا ی مجازی متوجه نشده اید .

دوست من ، اینکه شما دائم گناه را به گردن اجتماع ایران بیندازید درست نیست . عرض کردم در همین جامعه به ظاهر ویا در باطن ناسالم و ناامن ، افراد زیادی هستند که موفق هستند و کار خودشان را خیلی درست و اصولی انجام می دهند . من اگر قرار باشد به کسی اقتدا کنم قطعا در این جامعه به قول شما .... کسی را پیدا می کنم که راهش را بلد است و خیلی نرم و نازک کار درست را انجام می دهد و یا شاید هم خیلی قاطع و تند . مگر کم افرادی مثل شیرین عبادی داریم . این زن باعث مباهات جامعه زنان ایرانی است و یا اگر فرض کنیم که سیمین دانشور فرزندی می داشت و یا خانم صفارپور و...

عزیزم کافی است خوب ببینیم و دقت کنیم . من نمی دانم دقیقا آن چیزی که شما مد نظر دارید چیست ؟!برای همین به شکل کلی دست به پاسخگویی می زنم و در نتیجه شما هم خیلی عمیق تر از یک متن مربوط به مسائل دختر و پسر باید به آن توجه بفرمائید .

کاترین عزیزم، پاسخ های سورنا و آنی عزیز خیلی کامل هستن.
به نظر من بهتره یه طور دیگه به قضایا نگاه کنیم. هیچ کس نمی تونه با اولین برخورد یا دیدار با کسی به ازدواج با اون فکر کنه؟ اصلا منطقی نیست! تصمیم به ازدواج گرفتن و یا شناخت برای ازدواج بعد از یک شناخت کلی صورت میگیره (البته اگر کاری به ازدواجهای سنتی نداشته باشیم). اینکه این کار زیر نظر خانواده ها باشه 99 درصد خانواده ها در ایران این امر رو نمی پذیرن و اونقدر این قضیه براشون پیچیده هست که حتی اگه خود دختر هم بخواد این قضیه رو به هم بزنه و متوجه شده باشه که به درد هم نمی خورن جرأت انجام این کار رو نداره. در واقع در جامعه ما وقتی پای خانواده ها وسط کشیده می شه در بیشتر مواقع یعنی دیگه انتخابت رو کردی و چیزی جز ازدواج پیش روت نیست البته من خانواده ها رو درک می کنم اما مخالف این طرز فکر هستم.
بهتره که در روابط خیلی آرام و منطقی پیش رفت، مخصوصا خانمها که سریع وابسته میشن باید به رابطه نه به عنوان پلی برای ازدواج بلکه به عنوان یک رابطه اجتماعی با جنس مخالف نگاه کنن، از احساسی کردن رابطه بپرهیزن، هر دو باید تا جای ممکن همه جوانب رو زیر نظر داشته باشن، این مرحله به شناخت کلی ختم میشه، بعد از اون هست که اگه دید کلی دو طرف نسبت به هم مثبت بود رابطه به سمت شناخت بیشتر کشیده میشه که در بیشتر موارد در این سطح از رابطه ها خانواده ها هم در جریان گذاشته میشن.
باید دقت داشت که در دوستی ها امکان سه نوع سوء استفاده هست، جنسی، مالی، عاطفی.. برای همین نباید محدوده ی روابط رو زیر پا بگذاریم و خودمون رو اسیر خواسته شخصی دیگه بکنیم..

:72:

با درود فراوان به تمامی دووستان عزیز و تشکر از تمامی دوستانی که در این تاپیک کمکم کردند:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

دوست عزیزم چقدر وقتی خودت به کاری که انجام می دهی ایمان و باور داری ؟! اگر قطعا از خودت ورعایت اصول اخلاقی و انسانی مطمئن باشی چقدر حرف مردم می تواند مهم باشد ؟! شما برای خودت باید زندگی کنی

---

انی مهربان موضوع دقیقا همینجاست بنده این تاپیک را ایجاد کردم چون به درستی این اشنایی ها زیاد مطمئن نبودم
چون از اینکه چنین رابطه ای بدون قصد ازدواج ایجاد شود و بعد طی شناخت به ازدواج بزسد زیاد مطمئن نبودم
چون این حرف را همیشه شنیده بودم و میشنیدم که اگه کسی واقعا تو را بخواهد همان اول با نام اشنایی واسه ازدواج میاد جلو
اما عملا دیده و میبینم که خیلی از ازدواجا با اشنایی هایی( که ابتدا نام ازدواج برده نمیشه) تشکیل میشه /
خواستم نظر و عقیده بچه ها را هم بدونم که کمک های زیادی انصافا کردید
(البته انی عزیز نظرات شما بسیار کلی است ومن سعی میکنم تو زندکیم با این دید و نگاه زیبای شما به زندگی... زندگی کنم)
باز هم ازکمکهای همگی ممنونم :72:

سلام کاترین عزیز
با صحبت های دوستان باتجربمون تا الان به چه نتیجه ای رسیدی؟
یعنی الان به درستی این آشنایی ها مطمئن شدی؟

دوست گرامی واقعاً نمیشه به محض آشنایی با یک دختر خانم به ایشون پیشنهاد ازدواج داد و اگر هم کسی این کار رو کنه یا از قبل بسیار شناخت داشته راجع به دختر یا اینکه فردی خام و عجول است که دیدی عمیق به مسئله ی ازدواج ندارد. من نوعی به طور مثال اگر شیفته ی یک دختر هم بشوم این علاقه به ظاهر و برخی از رفتارهای ظاهری اوست و حال اینکه برای زندگی مشترک و ازدواج یک شناخت دقیق تر از شخصیت فرد و خانواده و نوع نگرش آنها به زندگی لازمه پس در صورت علاقه ی زیاد هم عاقلانه تر این است که بعد از داشتن مدتی ارتباط و حاصل شدن شناخت کافی پیشنهاد ازدواج از سوی پسر مطرح بشه.
اگر پسری به یک دختر خانم به محض آشنایی پیشنهاد ازدواج بدهد و بعد مدتی که از ارتباط این دو نفر گذشت متوجه بشه که خانم با معیار ها و ملاک های اخلاقی و رفتاری ایشون در مورد همسر آینده تضاد داره شما چه راهکاری ارائه می کنید که پسر بدون وارد کردن ضربه ی عاطفی به دختر به این رابطه خاتمه بده؟
البته طرز صحبت و رفتار کسی که دارای هدف جدیست برای آشنایی و رابطه را برای حصول شناخت از دختر ایجاد میکنه کاملاً متین و سنگین است و خود خانم ها معمولاً متوجه این مطلب می شوند و بین این جور آدمها و دیگرانی که هدف ازدواج رو دنبال نمی کنند تفاوت قائلند.
به نظر من راه درست این است که خانواده ی دختر سعه ی صدر لازم رو داشته باشند و اجازه بدهند تحت نظارت آنها این ارتباط شکل بگیره اما این رابطه را به منزله ی ازدواج قطعی دختر و پسر در آینده ندونند و البته برای اون مدت زمان محدودی قائل شوند که هر دو طرف از هم شناخت پیدا کنند زیرا دختر هم به همان میزان، قبل از ازدواج نیازمند شناخت از پسر و رفتار او وخانواده ی اوست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط wintersun77

به نظر من راه درست این است که خانواده ی دختر سعه ی صدر لازم رو داشته باشند و اجازه بدهند تحت نظارت آنها این ارتباط شکل بگیره اما این رابطه را به منزله ی ازدواج قطعی دختر و پسر در آینده ندونند و البته برای اون مدت زمان محدودی قائل شوند که هر دو طرف از هم شناخت پیدا کنند زیرا دختر هم به همان میزان، قبل از ازدواج نیازمند شناخت از پسر و رفتار او وخانواده ی اوست.

---

:104:

سلام به همگي دوستان
من خيلي وقت بود كه به تالار نيامده بودم،دلم واسه همه بچه ها تنگ شده بود
كاترين،خيلي مسائل هست كه توي ايران هنوز جا نيفتاده و در حال كامل شدنه مثل همين رابطه دختر و پسر،من در مورد اين روابط توي كشورهاي ديگر مطالبي بدست آوردم و به اين نتيجه رسيدم كه
هنگامي كه در اونجا دو نفر با هم دوست مي شوند به پيمان خود براي امر دوستي پايبندند و به اين مسئله از همون اول به ديد مثيت نگاه مي كنند يعني در ابتدا هر دو ميپذيرند كه با هم دوست هستند و در تمامي موارد حاضرند به هم كمك كنند،مانند دو دوست همجنس
درنهايت كار هم به زندگي خودشون به اين ديد نگاه مي كنند كه يا باهم به توافق رسيده و ازدواج مي كنند و يا اينكه اگر نتوانستند با هم باشند براي هم آرزوي خوشبختي كرده و حاضرند تا آخر عمر هر زمان كه به هم نياز داشته باشند به همديگر كمك و ياري برسونند،اين رو هم بگم كه حتي به عنوان ميهمان هم در عروسيهاي هم شركت مي كنند
حالا در ايران،هيچ حد تعادلي بين دوستيها نيست،يا هر دو تا آخر پيش مي روند و براي هم مي ميرند و يا به شدت از هم متنفر مي شوند به طوري كه سايه هم رو هم نمي خواهند ببينند،هيچ حد وسطي وجود نداره،اصلا انگار نمي خواهند واقعا دوست يكديگر باشند
البته به نظر من اين فقط به اين دليله كه دختر و پسرهاي اين جامعه بعد از يك وقفه 12 ساله و در دانشگاه مي توانند بيشتر باهم آشنا بشوند و اين آشنايي به طور ناخودآگاه همراه است با يك خلاء چندين ساله كه باعث ميشه همچي اونطور كه منطقي هست درست پيش نره،نيازهايي كه در هر دو طرف در طول اين سالها جمع شده و در حال تركيدن است
به اين دليل است كه عشق و تنفر در كنار هم قرار مي گيرند،يا عاشق يا متنفر
در هر صورت اميدوارم يك روزي جوانهاي ما به اين بلوغ فكري برسند كه مي توان حد وسطي رو هم در نظر گرفت،
دوستيهايي صميمي،پايدار و بادوام براي تمام طول عمر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lمریم

سلام کاترین عزیز
با صحبت های دوستان باتجربمون تا الان به چه نتیجه ای رسیدی؟
یعنی الان به درستی این آشنایی ها مطمئن شدی؟

---

سلام مریم جان
راستش در مورد این مسائل ادم نمیتونه به نتیجه قطعی برسه
همین طور که میبینی بعضی از پسرا هم باید به یه اشنایی نسبی ار دختر برسند و قبل از ان حتی برای اشنا شدن هم اشاره نمیکنند که این اشنایی واسه ازدواج است اخه من در مورد بعضی ها شنیدم که اعتقاد دارن این باعث میشه دختر رفتارش عوض شه و خود واقعیشو نشون نده و بعضی پسرها هم مثه دوست عزیزمون" وینتر سان" میگن این باعث میشه که دختره تو دلش امیدهای زیادی پیدا کنه و بعد اگه به این نتیجه برسیم که به درد هم نمیخوریم لطمه ببینه
به نظر من همونطور که سورنا گفت باید اگه وارد این اشناییها شدیم کاملا هوشمندانه رفتار کرده و از نیت طرف هم اگاه شویم
ببین ممکنه حالا پسری هم قصد سوئ استفاده را نداشته باشد ولی اصلا حالا حالا ها تو فکر ازدواج نباشد
و به دلیل رودر بایسی دختر نمیتونه ازش مستقیم بپرسه واسه همین باید از رفتارش و گفته هاش بفهمه که این اقا قصد ازدواج داره یا نه
که البته قطعا کار اسانی نیست:54:
در کل به نظرم مدت این اشنایی نباید طولانی شود وقتی به حد معقولی از اشنایی رسید باید به نحوی تکلیف را روشن کنی و خودمان را بیشتر از این معطل نکنیم
و خوب احساس هم هرگز نباید باشد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط wintersun77

به نظر من راه درست این است که خانواده ی دختر سعه ی صدر لازم رو داشته باشند و اجازه بدهند تحت نظارت آنها این ارتباط شکل بگیره اما این رابطه را به منزله ی ازدواج قطعی دختر و پسر در آینده ندونند و البته برای اون مدت زمان محدودی قائل شوند که هر دو طرف از هم شناخت پیدا کنند زیرا دختر هم به همان میزان، قبل از ازدواج نیازمند شناخت از پسر و رفتار او وخانواده ی اوست.

---

ممنونم اقای وینتر سان
اما در مورد این جمله بیشتر شبیه یک ارزو میباشد تا چیزی که هم اکنون وجود دارد
من در این مورد با نظر شاد موافق هستم
اخه در ایران بعید میدانم خانواده ای به راحتی با اینجور رفت وامدا موافق باشن و یا اگر هم موافقت کنند به خاطر نگرانیشون همیشه دلواپسن هنوز این فرهنگ متاسفانه جا نیفتاده

اقای رامتین(ضمن خیر مقدم مجدد )
من با حرفاتون موافقم
البته به نظر من بین دوستی و اشنایی تفاوت است (شاید اشتباه میکنم)
من منظورم اشنایی بود که دو طرف را به شناخت برساند نه رابطه ای دوستی که به هر حال در دوستی صمیمیت بیشتر از اشنایی است

نمیدانم واقعا دوستی واشنایی با هم فرق دارند؟؟؟؟