نداشتن پشتکار

من نمیتونم یه کاری رو برای یه مدت طولانی درست انجام بدم مثلا چندروز پشت سر هم نماز میخونم بعد کم کم یادم میره و بعد از یه مدت مثلا 2 هفته دوباره شروع میکنم. یا درس چند روز حسابی میخونم ولی بعدش کم کم ول میشه. چه جوری میشه یکم پشتکار داشته باشم؟ تمرینی هست که به من کمک کنه؟ احساس میکنم اینجوری به هیچ چیزی تو زندگی نمیرسم.

چه جوریه که اینجا به بعضی ها کمک میکنین ولی به بعضی ها نه؟
نکنه این راه حل نداره؟

سلام.راه حل داره ,احتمالا" اعضا متوجه مشکل شما نشدن یا مثل من در این مورد آگاهی ندارن .اما خوب من تا جای که بتونم کمکت میکنم ولی باید بیشتر توضیح بدی,

شما باید هدفمند زندگی کنید.!متوجه میشید!
هدف شما از خوندن نماز چیه؟برای چی نماز میخونی ؟شما معبود رو ستایش میکنید ولی آیا در راه شناخت اون گام برداشتی؟
جواب سوالها رو به خودت بده,دوست عزیز هر کاری رو در زندگی میخوای انجام بدی باید هدف داشته باشی؟باید انگیزه داشته باشی.چون خدا نماز واجب کرده من نماز بخونم عاقبتش همینه که میبینی!باید هدف داشته باشی هدفی که در اون آگاه باشی دنبالش دویده باشی.
اون وقت برات ارزش داره .ارزش ظاهری نه؛؛ باید عمیق باشه.از سر اجبار درس نخون تا با علاقه ومیل باطنی خودت این کار رو انجام ندی از خودت انتظار نداشته باش.هر کاری رو انجام میدی باید به اون فعالیت علاقه داشته باشی .
فکر میکنم تا حدودی عجول باشی؟

بازم گلی به گوشه جمال این اقا کیوان ایول بابا از بین 12/ 13 هزار عضو فقط شما جواب دادی.
نمی دونم حتما باید پای یه دختر پسر بی تجربه میون باشه یا یه دعوای زنو شوهری تا چندین صفحه جواب برات بزارن؟!

اقا کیوان من عجول نیستم اتفاقا صبرم خیلی زیاده. دلیل نماز یا کارایی که میکنمو هم میدونم. شاید دلیلش هدف باشه که خداییش تو اون مشکل دارم. شنیدی میگن خیلی از اونایی که به مدارج بالا رسیدن تو زندگیشون سختی های زیادی کشیدن. شاید من یه کم سختی لازم دارم بعضی وقتا به سرم میزنه از خونه بزارم برم یه جای قریبو دور از صفره صفر شروع کنم شاید اونجوری یکم ارزش زندگی رو بفهمم. تا حالا که هرچی فکر میکنم نمی کنم نمیدونم مثل همه زندگی کنی زن بگیری پول جمع کنی بچه دار بشی که اخرش چی بشه؟ بمیری بزارنت تو قبر!! برای سعادت اون دنیا هم که این کارا لازم نیست, هست؟ کلهم هیچی رو نمیفهمم.
البته شایدم میفهمم خودمو زدم به نفهمی. چون خیلی تنبلم.

سلام
این تاپیک را یک نگاه بنداز شاید بدردت بخوره

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=5327

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط who

شاید من یه کم سختی لازم دارم بعضی وقتا به سرم میزنه از خونه بزارم برم یه جای قریبو دور از صفره صفر شروع کنم شاید اونجوری یکم ارزش زندگی رو بفهمم. تا حالا که هرچی فکر میکنم نمی کنم نمیدونم مثل همه زندگی کنی زن بگیری پول جمع کنی بچه دار بشی که اخرش چی بشه؟ بمیری بزارنت تو قبر!! برای سعادت اون دنیا هم که این کارا لازم نیست, هست؟ کلهم هیچی رو نمیفهمم.
البته شایدم میفهمم خودمو زدم به نفهمی. چون خیلی تنبلم.

---

سلام
اگه با این فکر یک جای غریب هم بری همین وضع است چیزی عوض نمیشه باید خودتو تغییر بدی نه محیط رو. این کارایی که گفتی زن گرفتن ، پول درآوردن و .... شیرینی زندگی است و یک نوع تلاش و هدف و احساس لذت از این که میتونی مفید باشی و زندگی کنی میتونی عشق بورزی و بهت عشق بورزن کسی یه جایی همیشه نگرانت باشه (نه اینکه حتی اگه بلایی سرت بیاد کسی با خبر نشه یا براش مهم نباشه) اگه قرار بود همه این طوری زندگی کنند که نسل انسان منقرض میشد مثلا دکتر (البته اگه کسی همت میکرد و درس میخوند و دکتر میشد!!) میگفت این مریض که اگه خوب بشه تو آخرتش یا به قول شما سعادت آن دنیا چه تاثیری داره این طوری لااقل کمتر گناه میکنه بزار بمیره چه فرقی میکنه یا . . .
در ضمن خدا از انسان در آخرت می پرسه عمر و جوانیت را چه طور گذراندی پس بی تاثیر نیست. باید اهدافت را مشخص کنی و از زندگی ات لذت ببری. به نظرم همون تنبلیتون زیاده یه کم باید رو خودت کار کنی اصلا از کنار این موضوع ساده نگذر.:72:

با تشکر
اسم این تاپیک نداشتن پشتکار هست. یعنی خودم تا حدودی مشکلمو میدونم. واز شما میخوام تو حل اون کمکم کنین. بازم ممنون.

سلام
اقای digitalman تاپیک منو پیشنهاد کردن که راهنمایی های خوبی توش هست.
به نظر من تا ادم خودش نتونه با خودش کنار بیاد و یه دلیل برای زندگیش پیدا کنه حرفای دیگرون فقط باعث میشه که بیشتر فکر کنه. البته این راهنمایی ها فکر ادمو بازتر میکنه.
لطفا اگر به نتیجه ای رسیدین منو هم در جریان بزارین چون تو این زمینه خیلی افکارمون مشابهه.
:72:

سلام.دوست عزیز شما میخوای هدفمند زندگی کنی منتها هدف خودت رو مشخص نکردی ,اما اولین گامت رو هم برداشتی اینکه ,کم وکاستی های روش زندگی امروزی و آدمهاش رو میدونی و این رو هم میدونی که اگه مسیر اونها رودرپیش بگیری زندگی بی معنی داشتی,تو میخوای به زندگیت معنی بدی ؛سعی کن 1-خودت رو بهتر بشناسی؛(خودشناختی)2-هدفهای که میخوای به اونها برسی رو مشخص کن؛3-تا انگیزه کافی برای حرکت رو داشته باشی ؛و به کل زندگیت معنی بدی حتی به رنجهای زندگیت.سختی های که ما میکشیم یه فرصت بزرگه چون خیلی چیز ها میشه از همون سختی ها فهمید که در اوج خوشختی هم بدیست نمیاد ....
فکر میکنم یه کم بدبینی,نسبت به زندگی ؛آدم هاش......
اما ذهنیت منفی تو رو به سو هدفت سوق نمیده پس 4-این ذهنیت رو از خودت دور کن (چون ممکنه دچار سردرگمی بشی,)اون وقت با انرژی بیشتری و میل بیشتری به آنچه که از زندگی میخوای فکر میکنی و گام برمیداری,ما از زندگی توقع داریم ؛اما یادمون نره گاهی اوقات ما در برابر همین زندگی مسئولیت داریم.باید طوری زندگی کنیم که انگار ساعت به ساعت و یا شب همون روزی که سپری کردیم قرار از ما باز خواست کنن و به ما نمره بدن.
یادت نره که هدف خودت رو از زندگی کردن مشخص کنی ,مثل نماز خودن ....
------------
به محض اینکه چیزی رو شروع کردی باید سخت روی آن کار کنی ؛هم ذهنی و هم جسمی.«مارک فیشر»

موفق باشید:72:

با تشکر از اقا کیوان
یه تمرین عملی و مخصوص برای این وجود نداره؟ یه سری کارایی که مثلا هر روز انجام بدی تا پشتکارت تقویت شه.
اگه کسی یه همچین چیزی رو بلده بگه یا کتابی در این مورد میدونه معرفی کنه که منم بخونم.

من کتاب
روانشناسی اهمالکاری غلبه بر تعلل ورزیدن
نوشته : آلبرت الیس -ویلیام جیمزنال
ترجمه : محمد علی فرجاد
انتشارات رشد

را پیشنهاد میکنم .

سلام.
دوست عزیز در پستهای قبلی به این نکته اشاره کرده بودم که خودت رو بشناس......
به نظربنده شما این کار را انجام دهید(استارت) ،ببینید به چه فعالیت های علاقه دارید,در کدام مسیر میخواهید گام بردارید.این پرسش که « من کیستم ؟ » و پس از آن « چه نقشی دارم ؟ »وبعد «که میخواهم باشم»؟
تا اینجا هدف یا هدفهای شما مشخص میشود.هدف ها ، آدمی را به کار و کوشش و تکاپو وامی ‏دارند و روش زندگی او را معین می ‏کنند . در این زمینه ، توجه به نکات پیشنهادی زیر می ‏تواند مفید واقع شود :

برای تعالی زندگی هدف هایی قابل قبول در نظر بگیرید و به آنها ایمان داشته باشید . در صورت رسیدن به هدف مورد نظر( برای آغاز از هدفهای کوچک شروع کنید )، بلافاصله هدفی دیگر را جایگزین نمایند . آرمان های برتر و هدف های والاتر ،
و یک نکته:پدیده ‏هایی همچون تحصیل ، اشتغال ، درآمد مکفی ، زندگی مرفه و شهرت ، هیچ ‏کدام هدف نهایی زندگی به شمار نمی ‏آیند ، بلکه همه اینها وسایل و ابزاری هستند برای رسیدن به هدف نهایی


چند پرسش از خود؟
آیا به روشنی می‏ دانم که چه جنبه ‏های خوب و سازنده ‏ای در شخصیت من وجود دارد ؟ و آیا توانسته ‏ام این جنبه‏ های مورد نظر را پرورش داده ، به تقویت و توسعه آنها بپردازم ؟ تا چه اندازه به جنبه ‏های منفی خود ، آگاهی دارم ؟ و آیا برای پذیرفتن آنها شجاعت روحی لازم را دارم ؟ آیا سعی می ‏کنم که هر روز یکی از آنها را در وجود خود محو نموده ، مجموعه آنها را تقلیل دهم ؟ آیا تا به حال ، عملی انجام داده ‏ام که به ضرر خود و نفع دیگران باشد ، یا برعکس ؟ چه واکنشی در رابطه با تذکر خیرخواهانه دوستانم انجام می ‏دهم؟

موفق باشید