افسردم

سلام به همه دوستان خوبم در تالار همدردی
تغریبا سه ماهی می شه که شدیدا احساس افسردگی می کنم(البته 1-2 هفته ای هست که شدت بیشتری پیدا کرده) طاقت هیچ چیز و حرفی را ندارم حوصله هیچ کس و هیچ کاری را ندارم ترجیح می دم فقط بخوابم و مثل آدمی شدم که انگار قفل به دهنش زدن دوست ندارم حرف بزنم
مسایل زیادی ممکن عامل افسردگیم باشه
1- به پدرم خیلی وابسته بودم و تنها حامی من توی خونه ایشون بود متاسفانه 4سال است ایشون را از دست دادم و در مشکلاتم جای خالی ایشون را خیلی احساس می کنم
2- با مردی ازدواج کردم که از نظر سطح خانوادگی کمی با من فرق داره و آدم خیلی آرومی است و برای رسیدن به اهدافمون کمی کند است و در عوض من خیلی عجولم( البته ایشون از هر حیث آدم خیلی خوبی هستن و من ایشون را دوست دارم)
3- فشارهایی که مادرم در دوران نامزدی آورد (در تاپیک روحم خسته است توضیح دادم)
4- تفاوتهایی که مادرم بین من و خواهر و برادرم میذاره برام درد آوره
5-.........
خلاصه این قدر احساس افسردگی می کنم که حد نداره و این حسم در روابطم با همسرم خیلی تاثیر داره دوستش دارم اگه ازش بی خبر بمونم دلم 1000 جا می ره اما وقتی پیشم است حوصلش را ندارم
کمکم کنید 1 راه حل منطقی و قابل اجرا بهم بدین تو را خدا دعوام نکنید( آخه امروز یکی از همکارام حسابی بهم توپید):54:

سلام
لطف کن و جلوی آینه وایسا و چشمت رو خوب نگاه کن. خوب خوب

من منتظر می مونم
.
.
.
.
.
.
.


انداختی؟
چی دیدی؟
یه چشم، عین یه تیله رنگی، یه دریچه سیاه وسطش، یه نوار رنگی دور دریچه ...
خوب؟
حالا دوباره به اون نوار رنگی توی چشمت نگاه کن، از نزدیک تر ببین:
بهش میگن عنبیه/رنگینه/iris. میدونی اون نوار رنگی علاوه بر رنگ کردن و قشنگ کردن چشم، کارای دیگری هم داره؟ میدونی توی اون نوار رنگی، عین دفترچه یادداشت، خدا یه سری نت نوشته؟ یه سری رمز...
اول اینکه عنبیه یک کلید دیگه برای هویت توئه، یک کلید برای شناسائی تو. اون منحنی ها و فرکتال هل توی نوار عنبیه برای هر فرد و برای هر چشم یکتا و یگانه هست. یعنی هویت تو توی این منحنی ها حک شده. رمز شده. نوشته شده "فقط تو و نه هیچکس". یادداشت شده" فقط برای تو عزیزم!"
دوم اینکه همین جناب عنبیه دقیقا صفحه آمپر بدنه، قسمت های مختلف در بالای اون دایره رنگی نمایانگر دستگاه های مختلف حیاتی بدنه و در پائین نمایانگر وضعیت فردی هر یک از اعضا. یعنی از روی چشمت میشه فهمید که کدوم دستگاه حیاتی بدنت در چه وضعیتی قرار داره. و اینکه اگر ناخوشی داشته باشی - خدای نکرده - این ناخوشی از چه دستگاه حیاتی و از چه عضو اون دستگاه سرچشمه میگیره.
سوم اینکه همین تیله رنگی کوچولو یعنی چشم شما، بر اساس روحیات و خلق و خوی ثابت یا گذرای شما تغییر کرده یا میکنه. میشه از روی چشمت فهمید که چه شخصیتی داری: عصبی/شجاع/آروم...یا به چه وضعی دچاری ترس/شادی/تاثر...
سواد جماعت بشر تا اینجا رسیده و این چیزارو تونسته بخونه از توی چشم ها.
فقط چشم ها
گوش ها - دست ها - زبان - مغز....اینا تازه جسم توئه: روح...
تو اینقدر شگفت انگیزی، این همه، به این مفصلی ی ی ی....
یگانه، بیکران، بی همتا، پر انرژی!
چی بگم؟ خداوکیلی جا برای چیزی گفتن موند؟!!

پیروز باشید

مرسی دوست خوبم اما خیلی راهنماییت سنگین بود

به اين ادرس مراجعه كن ايشااله كه بهتر ميشي http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=2218

کمممممممممممممممممممممممم کککککککککککککککککک

گذشته رو فراموش کن و تو حال زندگی کن این خیلی مهمه. تو الان داری با گذشته خودت زندگی میکنی و دست و پنجه نرم میکنی در صورتی که الان اون زمان رو پشت سر گذاشتی و به یه جاهای خوب هم رسیدی یه کم به خودت استراحت بده یا یه مسافرت برو بعد نیروتو جمع کن و از اول شروع کن. با خودت فکر کن چه چیزهای مهم و خوبی داری که شاید دیگران . . .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahsan

2- با مردی ازدواج کردم که از نظر سطح خانوادگی کمی با من فرق داره و آدم خیلی آرومی است و برای رسیدن به اهدافمون کمی کند است و در عوض من خیلی عجولم( البته ایشون از هر حیث آدم خیلی خوبی هستن و من ایشون را دوست دارم)

---

قرار نیست همه با همسرشون تفاهم کامل داشته باشند این طوری خوب همسرت هم میتونه بگه خانمم با من تفاوت خانوادگی داره پس من ناراحتم یا افسرده شدم!!!
یه کم محکم باش:72::72:

خدا را شکر که شوهر ت آروم است و دیوانه بازی در نمی آورد که در این شرایط نور الا نور می شد . عزیزم باید با خودت تمرین کنی ، پدرت راتو نمی توانی ببینی ، او وجود دارد وهمیشه با توست ، انگار افسردگی و غم از دست دادن پدرت زیادی طول کشیده ، باید خودت را سرگرم کنی ، ورزش ، کتاب ، دوش آب ولرم ، تفریحات سالم و گروهی مثل قرارهای دوستانه و... باید از این فضا خودت را بیرون بکشی ، البته مشاورکه دیگه محشر است او زودتر می تواند تو را به شرایط عادی برگرداند .

من می گم یه سر به تاپیک خودکشی بزن!
شوخی کردما، نزنی...
بقول شاعر:
Getting marriage is an ART, but saving your husband is a TASK!
یعنی که ازدواج یک هنره، اما نگه داشتن شوهر یا وظیفه خطیر!
شما که هنرش رو داشتی، حفظش هم بکن بابا.
به این فکر کن که خدای نکرده این اوضاعت روی اقاتون هم تاثیر منفی بذاره...اونوقت وانت بار بیار و افسردگی بار کن!
به این فکر نکن که چه چیزهائی رو از دست داده ای، به این فکر کن که الان چه چیزهائی رو داری.
فکر کنم افسردگی یه جور ناسپاسیه، چون آدم از نعمتهائی که در اختیار داره بهره نمیبره، و ضایعشون می کنه و اونوقت خدا نکرده ازش گرفته میشه.
بخواه، میشه!
راستی چرا ما هی فکر میکنیم مشکلاتمون حل نشدنیه؟

سلام مهسان جان
توی تاپیک قبلی هم برات نوشته یودم .سعی کن خودتو بیشتر سرگرم کنی که وقتی برای جر وبحث با دیگران نداشته با شی
قران خوندن دعا خوندن ونماز حاجت خوندن خیلی بهت ارامش میده.در ضمن 14000تا صلوات نذر سلامتی امام زمان (ع)بکن ان شا الله هر چه زودتر مشکلاتت حل میشه عزیزم منم برات دعا میکنم .:46:[/align]

سلام مهسان عزیز!
من فکر میکنم باید شادی از درونمون بجوشه تا از این وضعیت افسردگی بیرون بیایم .باید یه کاری کنی که در درونت شادی بوجود بیاری.مثلا از اینکه نماز بخونی آروم میگیری باید یه ساعتهائی را با خدای خودت خلوت کنی و نماز بخونی ویا اینکه وقتی با شوهرت هستی به جای اینکه به حل مشکلات فکر کنی به مسائلی که دوست دارین درباره اش با همدیگه صحبت کنید یا انجام بدین بپردازین.مطمئن باش باآرامشی که بدست میارین مشکلات هم بهه همین زودی به خوبی و خوشی حل میشه!
موفق باشی!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niloofar 25

من فکر میکنم باید شادی از درونمون بجوشه تا از این وضعیت افسردگی بیرون بیایم .باید یه کاری کنی که در درونت شادی بوجود بیاری.

---

:104:
دوست عزیز ازت خبری نیست چه طوری؟

مشکلم اینه که هیچ چیزی خوشحالم نمی کنه شوهرم کم کم داره اون روی خودشو نشون می ده خیلی بد اخلاق شده هر حرفی را به من میزنه وقتی من جوابش را می دهم میگه نذار فکر کنم بل بل زبونی میگه تو نباید جواب من را بدی بعد من وقتی آروم شدم و با خودم در مورد رفتارم فکر کردم و دیدم مقصرم با خودم می گم چه زن خوبی دارم که جوابم را نداد آخه تو رو خدا این انصافه خوب منم آدمم ممکن است ناراحت شم عصبانی شم نمی دونم احساس خوبی دیگه ندارم مشکل بزرگمون هم مشکل مالیه دو تایی روی هم 600000 حقوق داریم 550000 قسط البته من آدم خیلی قانعی هستم اما این قناعتم شوهرم را پرو کرده هیچ توجهی به من نداره که 1 بار بگه ای زن برو یک جوراب بخر هیچی .......

می فهمم چی می گویی ولی عزیزم مشکل مالی امروزه مشکل اکثریت مردم است ، و اینکه تو و شوهرت 600000 هزار حقوق دارید و 550000 آن بابت قسط می رود آیا پولی باقی می ماند که شوهرت بخواهد به یک جفت جوراب برای تو فکر کند؟!

تصمیم داری شوهرت را خجالت بدهی ؟! ندارد ! نداری هم این روزها اپیدمی است فقط مسئله تو نیست که فکر کنی تنها زنی که توانایی جوراب خریدن ندارد تو هستی ، البته می توانم کاملا بفهمم که چه می گویی ولی عزیزم گاهی نباید به یک مسائلی فکر کنی چرا که مشکل ات تورا کم نخواهد کرد و اضافه هم خواهد کرد ، از همان چیزی که داری لذت ببر ، روزها ی بی پولی و تنگدستی می گذرد ، نان تان را با دلخوشی بخورید ، روزگار خودش سخت هست

و دوم اینکه شوهرت عزیزم مرد بدی به نظر نمی آید ، برای زندگی تلاش می کند و برای تو هم ارزش زیادی قائل است ، دلش می خواهد وقتی عصبانی است وحرفهای بی ربط می زند که خودش هم به بی ربط بودن آنها اذعان دارد ، تو حرف بی ربطی از سر عصبانیت نزنی ، بهترین فرصت را برای گفتگو به تو می دهد ، زمانی که آرامش دارد و حرف پذیر است ، فحش و حرف بیخودی از خواص شرایط دعواست ، اما حرف حساب ! و او تو را در شرایط آرامش به حرف زدن دعوت می کند و بهترین فرصت را دراختیار تو قرار می دهد .

الان خسته ای و نمی خواهی خوبی ها و قشنگی های زندگی ات را ببینی ، مردت مرد محترمی است ، اکثر مردهای محترم این فرصتها را به زنانشان می دهند و بعد از اتمام جنگ حرف خانم را با حالت منطقی تری بررسی می کنند و پذیرش شان هم بالاتر است .