وابستگی - علائم - دلایل - درمان

سلام

علائم وابستگی :
احتمالا شما هم در این تالار با جملاتی نظیر این مواجه شده اید :
دلم براش تنگ شده
میخوام بهش زنگ بزنم
چطوری بدون اون زندگی کنم
و ...
بنظر اینها برخی از نشانه های وابستگی هستند .فرد وابسته هنگام دوری از کسی که به او وابسته است به شدت پریشان و بی حوصله است و چیزی جز دیدار و صحبت با وی را نمیخواهد .
من وابستگی را عادت به دیدار و صحبت با فردی خاص از جنس مخالف تعریف میکنم ( تعریف علمی و روانشناسی آنرا نمیدانم ) .

دلایل وابستگی :
همانطور که می دانید به دلیل وضعیت بد اقتصادی و فرهنگی ، ازدواج کردن مشکل شده . از سوی دیگر بسیاری از جوانان وقتی به سنین 18 19 میرسند کم کم نیاز به جنس مخالف را حس میکنند و چون توانایی ازدواج را ندارند ، وقتی کوچکترین آشنایی با فردی از جنس مخالف پیدا میکنند به او وابسته میشوند . خصوصا اگر فرد مقابل شیوه های دلبری را هم بداند این وابستگی دو چندان میشود و در برخی موارد به سوء استفاده از فرد وابسته می انجامد . در برخی موارد نیز وابستگی دوطرفه بوده و به ازدواج میرسد و متاسفانه اینگونه ازدواجها چون بدون رعایت اصول یک ازدواج صحیح انجام شده اند اغلب به شکست منجر میشوند .

درمان :
یکی از روشهای خوب و کاربردی برای قطع وابستگی ، سرگرم شدن به کارهای دیگر ( مخصوصا فعالیتهای مورد علاقه ) است . حضور در جمع نیز برای روزهای اول قطع وابستگی بسیار مفید است.
از همه دوستان ( خصوصا کسانی که تجربه وابستگی و قطع آنرا دارند ) می خواهم در مورد راههای دیگر صحبت کنند .

digitalman
پنج شنبه ۲۶ دي ۱۳۸۷

[attachment=538]

خیلی جالب بود دقیقا همین طوره
منم خیلی دلم می خواد راه کارهای دوستان دیگه رو بدونم چون وابستگی گاهی آدمو خیلی داغون می کنه من خوشبختانه یا متاسفانه به دلیل این وابستگی بدجور دارم اذیت می شم خیلی دلم می خواد واستگیمو با یه راه کار خوب کم کنم البته من هیچ گاه نمی خوام رابطه ام رو قطع کنم فقط می خوام اونو کم کنم چون این وابستگی گاهی طرف مقابل رو هم اذیت می کنه

سلام
ميدونين ؟ به نظر من فرد وابسته تا حد خيلي زيادي نابيناست !! نگاه ميكنه ولي نميبينه !!!
واسه قطع وابستگي ايني كه شما ميگين درسته ولي به نظرتون خيلي سخت نيست ؟ اينكه بتوني با راديو و تلويزيون و تفريح سر خودت رو گرم كني ؟
شايد ولي اذيت شدن خيلي زياده !!!اول اينكه سر كارهايي كه به تمركز نياز داره نميتونه بره چون دائما ذهنش منحرف ميشه !!يعني نميتونه درس بخونه و تمركز كنه ، چون همش به يياد عشقش ميوفته !!
به نظر من بهترين راه حل واسه كاهش و نهايت قطع وابستگي ، مواجه شدن با حقيقته !
چرا بايد يه موضوع رو به صورت حل نشده توي ذهن باقي بذاري تا هر دفعه سرت خلوت شد به اولين چيزي كه فكر كنه ، اون موضوع حل نشده باشه ؟؟؟
اينكه به يه دختر يا پسري بگي طرفت به دردت نميخوره و بايد فراموشش كني ، به نظرم كافي نيست ! اينكه خود طرف هم به اين حقيقت پي ببره و لمسش كنه خيلي كمك زيادي ميكنه !
راه حل :
1) اول اينكه خود طرف دقيقا بايد به اين نتيجه برسه كه با عشقش نميتونه زندگي كنه و اين آدم فرد مناسبي براي او نيست و اگه با هم ازدواج كنند ، به خوشبختي نميرسن ... ميدونين ؟ يكي از ويژگي هايي كه عاشق ها دارن اينه كه اميد دارن ! اگه طرفشون ايرادهايي داشته باشه ، فرد عاشق پيش خودش ميگه درست ميشه ، درستش ميكنم ، اينجوري كه من ميبينم نيست ،‌حتما تغيير ميكنه و ...
ولي فرد بايد بدونه كه معشوقش همينيه كه ميبينه !! بايد باور كنه كه اون همينه و بهتر از اين نميشه !
فرد عاشق ميگه عيب نداره ، من توي زندگي تحمل ميكنم ، من كوتاه ميام ... ولي وقتي عشق از سرش بپره تازه مشكلات شروع ميشه !!
پس به نظر من تا فرد عاشق به اين نتيجه نرسه و حقيقت رو نبينه !! هر دفعه هم كه بخواد قطع رابطه و وابستگي بكنه نميشه !! احساسش همش بهش ميگه ، عيب نداره ، تحمل ميكنم ، فقط اون و ... و به خاطر همين هم هست كه دوباره تا يك ميل از معشوقش ميبينه ، دوباره به سمت اون برميگرده ، چون واقعا به اين نتيجه نرسيده كه واقعا به درد هم نميخورن ...
به نظر من اگه دو طرف بشينن و با هم منطقي صحبت كنن يا برن پيش يك مشاور تا اين حقيقت رو واسشون معلوم كنه ، خيلي كمك ميكنه.
2)بعد از اينكه به اين حقيقت رسيد فرد نبايد تنها گذاشته بشه ، چون ممكنه اين حس كه هيچ كس دوستش نداره و هيچكي اون رو نميخواد ، و چرا تنها كسي كه اون رو ميخواست رو از دست داده ، باعث افسردگي اش بشه ، به نظرم فرد بايد بره پيش روانشناس يا مشاور و از طرف اعضاي خانواده يا دوستان خيلي حمايت بشه تا دچار افسردگي نشه !!!
3) به نظرم قطع وابستگي به صورت يك دفعه خيلي مشكله ، اگه به مرور اين امر صورت بگيره ، آسيبش كمتره !!
4)در آخر هم همون چيزي كه شما گفتين ، سرگرم كردن ، ميتونه در كمتر فكر كردن موثر باشه ،‌در صورتي كه واقعا خودش بخواد و منطقا به اين باور برسه كه : نه بي اون هر گز !! بلكه با اون هرگز !!!

نميدونم شايد من دارم اشتباه ميگم ، ولي واقعا در مورد خودم اين رو ميدونم كه اگه واقعا به اين حقيقت دست پيدا نميكردم كه من و عرفان به درد هم نميخوريم و اصلا با هم جور نيستيم و با هم نميسازيم ، هيچ موقع نميتونستم وابستگيمو كم كنم و دوريشو تحمل كنم !!و دوباره به اون برميگشتم !!
ولي الان تونستم ، گاهي دلتنگ ميشم ولي ميدونم تا حد اكثر يك سال ديگه احتمالا همه چيز واسم عادي ميشه !!!

پس اي كساني كه ميخواين وابستگي تون رو از بين ببرين ! ببينين آيا واقعا به اين نتيجه رسيدين كه با اون هرگز!!
اگه به اين نتيجه نرسين به نظرم عمرتون رو هدر ميدين !! و فقط در مدت زمان طولاني ميتونين موفق به قطع وابستگي بشين ، خيلي طولاني تر از حالتي كه واقعا به اون حقيقت رسيده باشين !!
پس وقت و عمرتون رو بيهوده سر قطع وابستگي بدون رضايت باطني نكنين چون احتمالا با يك نشونه و ميل و رغبت از جانب معشوقتون همه ي زحمت هاتون به باد ميره !
پس اول بايد روي خودتون كار كنين ...
البته اين واسه قطع كامل وابستگيه !! من راهي رو بلد نيستم كه بتوني رابطه رو داشته باشي ولي وابستگيتونو كم كنين !! يعني تجربه نداشتم ...نميدونم .... شايد بقيه ي دوستان بدونن!!
موفق باشين دوستان عزيز

راستي دوستان اين راه حل ها در مواردي جواب ميده كه واقعا دو طرف به درد هم نخورن و زندگيشون در آينده به نتيجه نرسه !ولي براي كساني كه مثلا عزيزي رو نا خواسته از دست دادن يا اينكه همه چيز مناسب بوده ولي اتفاقي مانع رسيدن دوطرف به هم شده !!! نميدونم واقعا اين راه حل جواب ميده يا نه !!
ولي اين رو ميدونم كه قطع كامل اميد !! حتما لازمه ، توي هر وابستگي و تلاش براي قطع اون نبايد اميدي واسه رسيدن دوباره به طرف وجود داشته باشه
موفق باشين

سلام
وابستگی برای چی به وجود میاد؟
به نظر من چون افراد تامین نیازهاشون رو در شخص دیگری جستجو میکنند. و خودشون رو کاملا منفعل میبینند در تامین این نیاز.
اول باید این بینش اشتباه اصلاح بشه. یعنی "درهم یکی شدن دو انسان موجب میشه هر کدوم فقط یک نیم انسان باشند." شما باید بدونید که به تنهایی هم میتونید این نیازها رو تامین کنید. فقط کافیه این قدر خودتون رو منفعل نبینید.

یکی دیگر از دلائل وابستگی میتونه احساسات و رویاپردازی زیاد افراد باشد. یعنی طرف مقابل رو در ذهنشون جوری تصویر میکنند. که یه فرشته است و تمام خوبی ها در اون جمع است. هیچ بدی ای هم ندارد.
دراین شرایط متاسفانه تا طرف سرش به سنگ نخورد به هیچ عنوان متوجه اشتباهش نمیشه.(البته این نظر منه...). تا زمانی که این احساسات فرد فروکش نکنه نمی تونه تصمیم درستی بگیرد.

دلیل دیگر میتونه این باشد که توی سنین 16-17 سالگی فرد این رو برای خورش هضم نمی کنه که طرف مقابل هم یه انسانی است از جنس خودش، فقط ظاهری متفاوت و دیدگاهی متفاوت دارد. همون طور که در بین دخترا یا پسرا هم این تفاوت ها وجود دارد. به خاطر همین جنس مخالف براش یه معمای دست نیافتنی میشه، که دوست داره اون رو تجربه کنه. بعدش رویاپردازی به اون دامن میزند و وابستگی شدیدی به فرد پیدا میکنه.

رفتن در جمع، اجتناب از تنهایی، هم صحبت شدن با افرادی که بتونند به اون کمک کنند، پرداختن به چیزی که واقعا به اون علاقه دارد، انتقال دادن مفاهیم و تجربیات درست به افراد، میتونه بهش کمک کنه.

سلام
من 4-5 ماهه که از کسی که فکر میکردم عاشقشم ولی الان فهمیدم فقط بهش وابسته بودم جدا شدم.رابطه ی ما طوری بود که علاوه بر ملاقاتهای توی دانشگاه و تفریحات وبیرون رفتنای عاشقونه(کافی شاپ و...)روزی 150 تا 200 تا sms به هم میزدیم.صبح تا شب گوشی دسمون بود.واقعا همدیگه رو دوست داشتیم.واسه یه روز دوری یا قاطی کردن خطها که نمی شد به هم sms بزنیم ساعتها گریه می کردیم.
با این حرفا که گوشه ای از داستان عشق یا همون هوس من بود می خواستم به عمق وابستگی پی ببرید.
اما اینا فقط روزای خوش ما بود سختی کار از اونجا شروع شد که ما تصمیم گرفتیم با هم ازدواج کنیم !این در حالی بود که خونواده ی ما مذهبی و اونا میشه گفت لا مذهب بودند!
پس از کش و قوسهای فراوان و مخالفتهای خونواده ی من من و اون دیدیم چاره ای جز فراموشی هم نداریم.البته واسه رسیدن به این نتیجه کلی گریه و بی تابی کردیم که سهم من تو این گریه ها شاید 10 برابر اون بود.اما چاره ای جز این نداشتم .
اون با حرفاش کلی منو آروم کرد .گفت( تو الکی میگی منو دوست داری چون اگه واقعا منو دوست داشتی منو فراموش میکردی .توبا شرایطی که خونوادت دارند نمیتونی منو خوشبخت کنی و.....)
بعد که من همه ی درا رو به روی خودم بسته دیدم تصمیم گرفتم که از اون پیش خودم بدگویی کنم .به خودم میگفتم(اون دوست نداره بد بخت الکی داری خودتو به پاش میسوزونی .اون اگه دوست داشت به این راحتی ولت نمیکرد و بره دنبال زندگیش و....)
این یه بعد کار بود .از اونجایی که ما مشهدیا هر وقت دلمون میگیره هیچ جا رو بهتر از حرم امام رضا پیدا نمیکنیم به امام رضا متوسل شدم که ایشون مهر اونو تو دلم تقلیل بدهند .
یکی دیگهاز کاراییم که کردم این بود که با رفتن به سر کار به اضافه ی درس خوندن بیش از اندازه الان که حدود 5 ماه از روزی که تصمیم به فراموشیه اون گرفتم میگذره .با اینکه هر روز تو دانشگاه میبینمش کوچک ترین احساسی نسبت بهش ندارم.
ببخشید پر چونگی کردم .گفتم شاید به درد یکی خورد.
با آرزوی موفقیت

سلام
چه تاپیک زیبایی و چه نظرات زیبایی!:73:واقعاً موضوع فوق العاده ایه!من فقط میخواستم چند مورد دیگه ای رو هم یادآور بشم یکی اینکه باید حتماً شخص به روانپزشک مراجعه کنه چون یکی از دلایل وابستگی زیاد افسردگیه.دیگه اینکه بر خلاف نظر رویا (با عرض معذرت) نظر من اینه که بهتره رابطه یکدفعه قطع شه و اینو روانپزشک من بهم گفت.به علاوه بهتره حتی آدم به اون طرف نگاه هم نکنه!راه حل دیگه ای هم که هست و عالیه اینه که عیبهای طرف رو بزرگ کنی و قضاوت به ناحق ذر موردش کنی و فقط بدیهاشو ببینی.ضمناً اگه اطرافیان ازش حرف میزنن ازشون بخوای جلوی تو ازش حرف نزنن.

چگونه پس از بر هم خوردن رابطه، التیام یابیم

وارد شدن بـه رابـطه خیـلی آسـان است، امـا بیـرون آمدن از
رابـطه ای کـه دیـگر بـه دردتـان نمی خورد و التیام یافتن از آن
کار خیلی سختی است.

بنظر میرسد بـه هر کجـا کـه نگاه میکنید، روابط یا ازدواجهای
بسیـار بـادوامــی را می بینید که در حال فروپاشی است. به
همین دلیل در این مقاله تصمیم گرفته ایم برای کمک به این
دسـته افـراد که هنـوز مراحل التیام و بهبودی از برهم خوردن
رابطه شان را طی می کنند، پیشنهاداتی ارائه کنیم.

این پیشنهادات از این قبیل اند:

1) هیچ وقت به رابطه ای که برهم خورده است به چشم یک شکست در زندگی نگاه نکنید. شکست به این معنی نیست که کار برای شما تمام شده، شکست یعنی شما یک فرصت دیگر دارید. شکست به این معنی نیست که خدا شما را فراموش کرده، شکست یعنی خدا فکر بهتری برای شما دارد. همیشه شکست های گذشته یا کنونی است که شما را به سمت موفقیتی که همیشه آرزویش را داشتید، راهنمایی میکند.

2) رویتان را از گذشته برگردانید و به سمت آینده نگاه کنید...آینده خودتان. گذشته شما برابر با آینده تان نیست. گاهی اوقات بعد از جدایی در یک رابطه ما هنوز در گذشته مان زندگی می کنیم، و افکارمان همه و همه خرج آن فردی می شود که دیگر از او جدا شده ایم. شما زمانی بهبودی پیدا می کنید که شروع به فکر کردن یا نوشتن در مورد چیزی که از زندگی می خواهید کنید.

3) بدانید و درک کنید که هیچ چیز اتفاقی در زندگی آدم روی نمی دهد و همه چیز نظمی الهی دارد. همه افکار، همه لحظات، هر عملی که انجام می گیرد، هر رابطه و هر پیشامدی که در زندگی شما اتفاق می افتد، برای این اتفاق می افتد که شما را به سمت مرحله بعدی یادگیری و رشد فردیتان راهنمایی و هدایت کند.

4) بدانید که شما هم در بر هم خوردن رابطه سهم داشته اید. وقتی رابطه ای موفق نمی شود، هر دو طرف به یک اندازه باید مسئولیت بر هم خوردن آن را بر گردن گیرند. مهم نیست که اشتباه از طرف که بوده باشد.

5) از تجربیات گذشته درس بگیرید. در همه روابطتان کاملاً هوشیار و آگاه باشید تا دوباره اشتباهات گذشته خود را تکرار نکنید.

6) به خاطر درس هایی که در آن رابطه یاد گرفتید، متشکر باشید. به فرد مقابلتان به عنوان یک معلم احترام بگذارید که به شما کمک کرده این تجربیات را به دست آورید.

http://www.mardoman.net/?sn=articles&pt=full&id=401

روشهای قطع رابطه

قطع رابطه کردن براستی یکی از کارهای بسیار دشوار و دردناک میباشد. هر اندازه هم که به عقیده شما صـحـیح و روا باشد باز سخت است. اگر قـصد قـطع رابطه کردن با کسی را در سر دارید راهکارهای ارایه گشته ذیل انـجـام آن را برای شما آسانتر میگرداند.



1- صادق باشید
امکان دارد بخواهید با نگفتن و کتمان آنـکه با فرد دیـگری دیدار کرده و آشنا شده اید از رنجش وی جلوگیری بعـمـل آورید. اما آگاه باشید که هنگامی که به او هیچ نـگویـید و وی بعد ها خودش متوجه موضوع گردد، بـسـیـار بـیـشـتر موجب رنجش و آزار وی خواهید شد.

2- شجاع باشید
بـی اعـتـنـایی و کم محلی کردن به او به امید آنکه عاقبت خودش دست از سر شما بـر خواهد برداشت (بدون آنکه احساس درونی خود را بیان کنید) و از شما جدا خواهد شد را از سرتان بیرون کنید. خاتمه دادن به یک رابطه مهارتی است که شمـا نیاز به آموختن آن دارید. نفس عمیقی کشیده و ادامه مقاله را با دقت مطالعه کنید.

3- دور اندیش باشید
ممکن است وسوسه شوید که تنها با وی تماس تلفنی گرفته و به پـیـغام گـذاشتن و یا فرستادن یک ایمیل اکتفا کنید. اما چه شرم آور خواهد بود هنگامی که شما مجددا او را ملاقات میکـنید؟ کمترین کاری که میـتـوانید انجام دهید آن است که برای آخرین بار هم که شـده بـا صـحـبـت کـردن حـضوری بـه او احترام بگزارید.

4- زمان و مکان مناسبی را انتخاب کنید
بـه مـحض آنـکه تصمیم خود را بطور قاطع اتخاذ کردید هر چه سریعتر او را از تصمیم خود مطلع سازید. زمان و مکانی را انتخاب کنید که هر دوی شما قادر باشید بدون هیچگونه مزاحمت و بطور خصوصی با یکدیگر صحبت کنید. نه میان مرکز خرید و یا صف رستوران!

5- خود را آماده کنید
بـا این که شما در رابطه با جدایی و قطع رابطه پیش از این تـامل کرده اید و فرصت آن را داشته اید که آن را بپذیرید، آگاه باشید که فرد مقابل شما کوچـکتـرین اطـلاعی از اینکه ارتباط شما با او میخواهد از میان برود ندارد. متوجه باشید که او ممکـن اسـت ناراحـت، خـشـمـگین و یا شوکه شود. به وی زمان بدهید تا هر آنچه که میخواهد بـگوید را بگوید. چنین نباشد که موضوع را مطرح نموده و سپس پا به فرار بگذارید!

6- با صراحت و رک باشید
از پیامهای درهم و بی اساسی همچون آنکه "شاید در آینده دوباره در کنار هم باشیم" تا آنکه او را سر کار بگذارید و یـا آنـکه هـرگاه او خـود را تـغیـیـر دهد ممکن است شما در تـصـمـیـم خـود تـجـدیـد نـظر کـنـیـد، خـود داری کنید. یا به ارتباط خود با وی ادامه داده و مشکلات را با کمک یکدیگر حل کنید و یا آنکه رابطه خود را با او کاملا قطع نموده و آینده را به خودش واگذار کنید.

7- حزن و اندوه خود را ابراز کنید
شما وارد رابطه ای شده بودید و به هر دلیل اکنون احـساس می کنید باید به این رابطه پایان دهید. مهم است که غم و اندوه خود را در یک مکان خلوت و خصوصی تخلیه و ابراز کنید. و بـپـذیریـد که همه چیز پایان یافته. مدت زمانی که نیاز دارید بستگی به عواملی همچون: مدت، شدت و انتظارات ارتباط شما خواهد داشت. فردی را بیابید که پشتیبان و تکیه گاه شما باشد. قطع رابطه دردناک است حتی اگر بهترین کار ممکن باشد. شاید لازم باشد مدتی را با یک دوست خوب سپری کنید.

8- هرگاه فردی با شما قطع رابطه کرد, هیچگاه تهدید نکنید که در صورتی که او شما را تـرک کـنـد بـه خودتان صدمه خواهید زد و یا خودکشی خواهیـد کـرد کـسی را برای انتقام گرفتن اجـیر نکنید. عصبانیت خود را نیز سر فرد،حیوان و یا وسـایل دیگر خالی نکنید. اگر شما حقـیقتا در صدد انتقام جویی می باشید بهترین انتقـام کنار آمدن صادقانه با احساسات خودتان میباشد. با خود مـهربان باشید. بدانید پـایــان روابط بـخـشی از زنـدگی شما بـوده و به ایـن مفهوم نیست که شکست خورده اید و یا فردی دوست داشتنی نمی باشید. شاید تنها زمان مناسب نبوده و یـا فرد مـقابل شما در آن برهه از زمان آمادگی برقراری یک رابطه مناسب را نـداشته و یا آنکه اصلا شایسته شما نبوده است.

هـیچ مشکلی در شما نیست از خودتان بخوبی مراقبت کنید و بسوی زندگی بهتر گـام بردارید. به خاطر داشته باشید که هر قطع رابطه ای هم ناگوار و دردناک نیست.ارتباطی که فرد در آن مورد بی احترامی و یا سوء استفاده قرار می گرد و جـز نـاراحـتی و دردسر چـیـزی عـایـد وی نـمی گـردانـد، بهتر است هر چه زودتر پایان پذیرد. خـورشـید همچنان می درخشد، گلها هنوز شکوفه می کـنـنـد. زنـدگـی بـه پـایـان نـرسیده تنها تغییر یافته است. ممکن است شما هنگامی که دلگـیـر و نـاراحت می باشـد از آن غافل باشید اما زمانی که دوره غم واندوه خود را سپری کردید دوباره شادمان خواهید گشت. هـیـچـگاه نمی دانید که چه چیز در انتظار شما می باشد پس هیچگاه نا امید نـشـوید. شاید فرد بسیار بهتر و فوق العاده ای (بله امکان دارد) در انتظار شما باشد.

http://www.mardoman.net/?sn=articles&pt=full&id=294

آقاي digitalman واقعا عالي بود ، ممنون از لطفتون
به نظر من مهم ترين عاملي كه در قطع رابطه بايد انجام بشه حفظ احترام هستش !! نميدونين كه اين عامل چقدر مهمه !! بعضي افراد واسه قطع رابطه كاري ميكنن تا طرف مقابل ازشون متنفر بشه يا بهش توهين ميكنن ولي واقعا نميدونن چيزي كه طرف مقابلشون توي اين زمان بيشتز محتاجشه احترامه !!! احترام توي قطع رابطه در نظر من يعني همه چيز .... همه چيز
بي اعتنايي و كم محلي باعث شكستن طرف مقابل ميشه !! توهين هم همينطور !!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط digitalman

قطع رابطه کردن براستی یکی از کارهای بسیار دشوار و دردناک میباشد. هر اندازه هم که به عقیده شما صـحـیح و روا باشد باز سخت است.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط digitalman

2- شجاع باشید
بـی اعـتـنـایی و کم محلی کردن به او به امید آنکه عاقبت خودش دست از سر شما بـر خواهد برداشت (بدون آنکه احساس درونی خود را بیان کنید) و از شما جدا خواهد شد را از سرتان بیرون کنید. خاتمه دادن به یک رابطه مهارتی است که شمـا نیاز به آموختن آن دارید. نفس عمیقی کشیده و ادامه مقاله را با دقت مطالعه کنید.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط digitalman

3- دور اندیش باشید
ممکن است وسوسه شوید که تنها با وی تماس تلفنی گرفته و به پـیـغام گـذاشتن و یا فرستادن یک ایمیل اکتفا کنید. اما چه شرم آور خواهد بود هنگامی که شما مجددا او را ملاقات میکـنید؟ کمترین کاری که میـتـوانید انجام دهید آن است که برای آخرین بار هم که شـده بـا صـحـبـت کـردن حـضوری بـه اواحترام بگزارید.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط digitalman

7- حزن و اندوه خود را ابراز کنید
شما وارد رابطه ای شده بودید و به هر دلیل اکنون احـساس می کنید باید به این رابطه پایان دهید. مهم است که غم و اندوه خود را در یک مکان خلوت و خصوصی تخلیه و ابراز کنید. فردی را بیابید که پشتیبان و تکیه گاه شما باشد. قطع رابطه دردناک است حتی اگر بهترین کار ممکن باشد. شاید لازم باشد مدتی را با یک دوست خوب سپری کنید.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط digitalman

هـیچ مشکلی در شما نیست از خودتان بخوبی مراقبت کنید و بسوی زندگی بهتر گـام بردارید. به خاطر داشته باشید که هر قطع رابطه ای هم ناگوار و دردناک نیست.ارتباطی که فرد در آن مورد بی احترامی و یا سوء استفاده قرار می گرد و جـز نـاراحـتی و دردسر چـیـزی عـایـد وی نـمی گـردانـد، بهتر است هر چه زودتر پایان پذیرد. هـیـچـگاه نمی دانید که چه چیز در انتظار شما می باشد پس هیچگاه نا امید نـشـوید. شاید فرد بسیار بهتر و فوق العاده ای (بله امکان دارد) در انتظار شما باشد.

---

اين نكات به نظر من خيلي مهم بودن
اميدوارم كه موفق باشين

با تشکر از همه. این حرفا در عین جالب بودن به نظر من توجیهی بیش نیستند.(البته ببخشید) همه چیز دست خود آدمه. مشاور، روانپزشک، فقط یه نسخه ی آماده می پیچن و به بیماراشون تجویز می کنن. انگار که همه رابطه ها و همه آدما مثه همن! همه ی این چیزا برمیگرده به سرشت و ذات آدما... کسایی که رابطه رو به دلایل پوچ قطع می کنن، فکر می کنن 100 سال قراره عمر کنن و میخوان در سالهای باقی مونده! نهایت لذت رو ببرن... در صورتی که هر رابطه ای با کمی از خود گذشتگی و فداکاری می تونه پایدار بمونه ولی 95 در صد این فداکاری تو ذات و وجودشون نیست...فطرتشون همینجوریه. شادی امروز را در جستجوی شادی فردا از دست میدن به امید اینکه روزی به شادی برسن... انسانا معمولا همینجورین. معنی زندگی ساده س...خیلی... اینقدر پیچیده ش نکنید و براش شماره 1 2 3 4... و تبصره نیارین. فرمول نویسی نکنید. اگه آدم چیزیو لمس کنه اونوقت می تونه به معنای حقیقیش پی ببره.

slimslim جان شما يك طرفه داري قضاوت ميكني ، ببين همه چيز هم دست ما نيست ، وقتي رابطه اي تشكيل ميشه 2 نفر توش دخالت دارن و موقع قطع رابطه هم دو نفر !!!
خوب قطع رابطه سخته واسه اينكه ما دلبسته شديم ، واسه اينكه طرفمون رو دوست داريم و ... حالا چرا بايد رابطه رو تموم كنيم و زجر بكشيم ؟؟؟؟ خوب حتما چيزي بوده كه نميشه تحملش كرد !!! اي كاش همه چيز با فداكاري حل ميشد
من شخصا بگم كه خيلي واسه رابطه ام و نگهداريش تلاش كردم و فداكاري كردم ولي طرفم نتونست !!! همين !!! اگه قرار بود با فداكاري و از خود گذشتگي من رابطه درست بشه كه الان اين وضع من نبود !!!!من خودم شخصا ، اصلا دوست نداشتم و ندارم كه كسي غير از اون توي زندگيم باشه !! ولي به چه قيمتي ؟؟ عزيز همه چيز رو نميشه تحمل كرد ؟ دقيقا به همون دليلي كه ما 100 سال عمر نميكنيم ، بايد رابطه رو تموم كنيم ...
وقتي با يكي طرف ميشي كه هيچي نميدونه ! هيچ جوانمردي و درايتي نداره و ... ادامه دادن باهاش به صلاحه ؟؟ اين نيست كه تا يك خطايي از طرف ميبينيم خودمونو توجيح كنيم كه رابطه بايد تموم بشه ولي خوب خطا تا چه حد ؟؟؟
من خودم شخصا بارها و بارها از طرفم خطا ديدم ، هر بار بدتر از دفعه ي قبل ، تازه بعضي هاشم با نهايت پررويي و خودخواهي !!ده ها بار بخشيدمش و به روم نباوردم ، ده ها بار از خود گذشتي كردم و آخر هيچ نتيجه اي نداشت ، باور ميكني بد تر شد كه بهتر نشد ؟ فكر ميكرد كه حقشه كه خطا كنه و من وظيفمه كه ببخشمش !!!

كلا خواستم بگم ، اگه دو نفربخوان شايد بتونن يك رابطه رو نگه دارن ولي وقتي يكي نميخواد ، نميشه !!! شايد هميشه اوني كه نميخواد ، رابطه رو تموم نكنه ولي وقتي طرفش ميبينه كه اون اينطوريه ولي روش نميشه ، خودش همچين كاري رو انجام ميده !!
و در ضمن همه چيز هم كه نميشه با اجبار و زور درست كرد ، مثلا دو نفر هم رو دوست دارن ولي اخلاقياتشون با هم جور در نمياد !! اينها مگه چقدر ميتونن خودشون رو تغيير بدن تا باهم بسازن ، خيلي سخته كه بخواي اخلاقيات يك فرد رو تغيير بدي !!!
حالا اگه تغيير هم بدن ، آيا اين تغييرات پايدار ميمونه ؟
كلا اينكه هميشه به صلاح نيست كه دو نفر رابطه رو حفظ كنن !!! گاهي يكي به زور داره اين رابطه رو تحمل ميكنه ، گاهي دو طرف با هم نميسازن ، گاهي ....
البته اون موردي هم كه شما ميگين هست ! خيلي از زنهايي هستن كه توقعات بي جا از شوهرهاشون دارن و مثلا تا شوهرش پولش كم ميشه و ... ميخوان طلاق بگيرن و ... كه اين قطعا با از خودگذشتگي و فداكاري زن حل ميشه ولي در وجودش نيست اين فداكاري و اونقدر خودخواهه كه نميتونه كوتاه بياد....

ولي اين رو هم بگم كه اكثر روابط ( مخصوصا روابط بين دختر و پسر قبل از ازدواج ) آنگونه كه شما فكر ميكني نيستن !!!

موفق باشي

دوستان واقعا مطالبتون جالب بود.من که خیلی استفاده کردم.مخصوصا از یادداشتهایroya.b.
ولی من فکر میکنم قطع یه رابطه ی عاشقانه یا همون شکست عشقی میتونه روی روابط بعدی تاثیر بذاره.حالا تاثیر مثبت یا منفی نمیدونم ولی میدونم که آدم رو تو روابط بعدیش خیلی محافظه کار میکنه.
گاهی آدم به این نتیجه میرسه که نباید به روابط بعدی اعتماد کنه چون تمام روابط عاشقانه مثل حباب روی آب میمونن که هر آن ممکنه از بین بره.گاهی هم بعد از ترک یه رابطه ما توی روابط بعدیمون پخته تر عمل میکنیم.
ولی اینومیدونم که ارزشمندترین چیزی که واسه دو نفر میمونه همون خاطره ها هستن.خاطره هایی که گاهی اوقات اگر چه تلخ یا شیرین ارزش مرور کردن دارن.خاطره هایی که وقتی بعد از چندین سال بر میگردیم و اون هارو ورق میزنیم لبخندی بر روی لبهامون نقش میبنده و زیر لب میگیم یادش اون روزا بخیر.تو هر شرایطی که باشیم اون خاطره ها به دادمون میرسن.

بچه ها از لحاظ علمی و روانشناسی تا چه مدت بعدش ادم هنوز التیام پیدا نکرده؟ یعنی باید چه قدر صبر کنه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baran

بچه ها از لحاظ علمی و روانشناسی تا چه مدت بعدش ادم هنوز التیام پیدا نکرده؟ یعنی باید چه قدر صبر کنه؟

---

دوست عزیز علمی رو بی خیال شو عملی رو بچسب.من 6 ساله که ندیدمش ولی به قول خودت هنوز التیام پیدا نکردم!
شاید بالاخره یه روز رفتم دیدمش!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط digitalman

روشهای قطع رابطه
7- حزن و اندوه خود را ابراز کنید
شما وارد رابطه ای شده بودید و به هر دلیل اکنون احـساس می کنید باید به این رابطه پایان دهید. مهم است که غم و اندوه خود را در یک مکان خلوت و خصوصی تخلیه و ابراز کنید. و بـپـذیریـد که همه چیز پایان یافته. مدت زمانی که نیاز دارید بستگی به عواملی همچون: مدت، شدت و انتظارات ارتباط شما خواهد داشت. فردی را بیابید که پشتیبان و تکیه گاه شما باشد. قطع رابطه دردناک است حتی اگر بهترین کار ممکن باشد. شاید لازم باشد مدتی را با یک دوست خوب سپری کنید.

---

این جوری که شما به یه نفر دیگه وابسته می شین!
حتا ممکنه وابستگیتون به نفر قبلی برطرف نشه، و در آن واحد به 2 نفر وابسته بشین!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baran

بچه ها از لحاظ علمی و روانشناسی تا چه مدت بعدش ادم هنوز التیام پیدا نکرده؟ یعنی باید چه قدر صبر کنه؟

---

باران گرامی بنده هم از نظر علمی در سطحی نیستم که جواب این سوال رو بدم . ولی به نظر من مساله مهم اینه که شما در مواجه شدن با این مساله فعالانه عمل کنید . نمیشه شما گوشه ای بشینید و انتظار داشته باشید که این موضوع براتون به راحتی حل بشه .
شما به مطالب مطرح شده در این تاپیک توجه کنید و به یاد داشته باشید که زندگی همچنان ادامه دارد و گرچه جدایی تلخه ولی شیرینی یک انتخاب صحیح هزار برابر هست .
موفق باشید .

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6662&pid=69055#pid69055[hr]http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6688

10 روش برای پذیرش جدایی


قــطع رابطه همیشه به عنوان مسئله ای دردناک شناخته
می شود. در این قسمت نظراتی را برایتان مطرح کرده ایم
که شاید بواسطه آن بتوانید پس از بـروز چنین واقعه تلخی
به راحتی با آن کنار بیایید.

بهم خوردن رابطه ساده نیست. شما ناخواسته با توده ای
از احسـاســـاتی نظیر: حسادت، خشم، زیان و جراحت، و
تنـفـر روبـرو خـواهـیـد شـد. ایــن امـکان وجود دارد که دچار
افسـردگــی شوید و به مروز زمان افسردگی شما تبدیل به
خشم و نفرتی تلخ شود. به تنها چیزهایی کـه فکر میکنید
این است که: چه خطایی از من سر زد؟ آیا میـتوانم دوباره
بـا او ارتـبـاط برقرار کنم؟ بـه او نشـان خــواهم داد که با چه
کـسی طــرف است؛ اما اگر بخواهید واقع بیـن باشید، می
بینید که تنها مسئله ای که در ذهنتان می گذرد این است
که " الان چه کاری میــتوانم انجام دهم که احساس بهتری
پیدا کنم؟" در این قسمت چند پیشنهاد برایتان داریم که مطمئناً به شما کمک خواهند کرد.

1- خانواده و دوستان. شاید کمی پیش پا افتاده به نظر برسد، اما اگر به خانواده و دوستان خود تکیه کنید و سعی کنید مدت زمانی را با آنها بگذرانید وضعیتتان بهبود پیدا می کند. وقت خود را برای انجام کارهای متنوع با آنها صرف کنید و یادتان باشد که در طول این زمان حتماً لازم نیست که در مورد رابطه گذشته خود با آنها صحبت کنید. اگر این کار برایتان کافی نبود به راحتی می توانید به یک گروه حمایت اجتماعی و یا مشاوره جمعی بپیوندید.

2- مقاومت در مقابل خواهش های باطنی. مطمئناً آرزو می کنید که ای کاش کسی را که از دست داده اید، مجدداً بازگردد؛ اما به چه قیمتی حاضر به انجام این کار هستید؟ شاید در یک لحظه این امر به نظرتان درست بیایید، اما سعی کنید کمی بیشتر روی آن فکر کنید. پس از سپری شدن زمانی طولانی، آنها ارزش اولیه را در نظر شما از دست خواهند داد. البته این امر به آن معنا نیست که برای درست شدن موقعیت خود تلاش نکنید. اگر احساس می کنید که شانسی برای برگشت وجود دارد، کوتاهی نکنید؛ اما اگر شریک قبلی شما با صراحت کامل مشخص کرده که دیگر این رابطه کار به جایی نمی برد، بهتر است دست از خواهش و تمنا بردارید چرا که نه تنها با این کار هیچ نتیجه ای عایدتان نخواهد شد، بلکه این امکان وجود دارد که شرایط را سخت تر نیز بکنید.

3- ایجاد تغییر در زندگی شخصی. برای گذراندن وقت خود راههای جدیدی پیدا کنید. در کلاس های مختلف ثبت نام کنید، باشگاه بروید، یک حیوان خانگی بگیرید و یا دست به انجام به کارهای داوطلبانه بزنید. هر کاری که باعث می شود نسبت به خودتان احساس بهتری پیدا کنید را انجام دهید. ضمیر شما در چنین حالتی، آسیب دیده است؛ کاری کنید که جراحات آن از بین برود.

4- اشتباهات خود را قبول کنید اما خود را بازنده تصور نکنید. با خودتان در گیر نشوید، اگر اشتباهی از جانب شما سر زده، باید آنرا بپذیرید، از آن درس بگیرید، و سعی کنید که دیگر هیچ گاه آنرا در زندگی خود تکرار نکنید. همانطور که برای ایجاد یک رابطه نیاز به دو نفر هست، برای خاتمه دادن به آن نیز وجود دو نفر ضروری است. شما تنها کسی نیستید که مرتکب اشتباه شده است. شاید الان به چشمتان نیاید، اما اگر بتوانید از اشتباهاتتان درس بگیرید و آنها را در روابطه بعدی به کار گیرید، آنوقت متوجه خواهید شد که تا چه اندازه روابطتان محکم تر و سالم تر خواهند شد.

5- روابط جدید. شاید در ابتدا هیچ تمایلی به انجام چنین کاری نداشته باشید، اما نباید برای مدت زمان طولانی خودتان را از محیط های اجتماعی دور نگه دارید. بیرون رفتن با دیگران سبب می شود زخم های شما زودتر بهبود پیدا کنند و ضمیرتان آرامش بیشتری پیدا کند.

6- بازیچه دست دیگران نشوید. بسیاری از افراد هستند که در یک چنین مواقعی شروع می کنند به تجویز کارها مختلف و به شما تضمین می دهند که اگر بر طبق گفته هایشان عمل کنید، حتماً شریک زندگی قبلی خود را از پای در می آورید. اجازه ندهید در زمانی که آسیب پذیر هستید، دیگران از شما سوء استفاده کنند. همیشه در نظر داشته باشید که همانقدر که احتمال برد در گفته های آنها وجود دارد، به همان میزان نیز احتمال شکست وجود دارد.

7- انتخاب سرگرمی های جدید. یک چیز جدید یاد بگیرید. احتمالاً کارهایی هستند که همیشه دوست داشتید آنها را انجام دهید، اما هیچ گاه زمان آنرا پیدا نمی کردید. حالا وقتش رسیده؛

8- عدم ورود شتبازده به روابط جدید. در حالیکه قرار ملاقات گذاشتن می تواند به شما کمک کند، اما بهتر است تا جایی که می توانید، یک مرتبه وارد یک رابطه جدید نشوید. پیش از اینکه آماده پذیرش هر گونه تعهد جدید شوید، باید به طور کامل شرایط روحیتان بهبود پیدا کند، در غیر اینصورت طرف مقایل به شدت آسیب می بیند.

9- آزاد کردن افکار ذهنی. متوجه هستم که نمی توانید به این مسئله فکر نکیند، اما اگر این امر برای مدت زمان طولانی ادامه پیدا کرد، راهی پیدا کنید که به واسطه آن بتوانید ذهن خود را از آن مطلب منحرف سازید. به دوستتان تلفن بزنید، به باشگاه ورزشی بروید، هر کاری که به ذهنتان می رسد انجام دهید. اگر احساس کردید که هیچ کدام از این کارها جواب نمی دهند، این یکی را امتحان کنید: لیستی از دلایلی که "چرا بهتر شده که او را رها کرده اید" تهیه کنید. این لیست می تواند شامل مواردی از این دست باشد: به اندازه کافی وقت دارم که به کارهای دیگر خود رسیدگی کنم؛ می توانم با هر کسی که دلم می خواهد قرار ملاقت بگذارم، دیگر وقتم تلف نمی شود و میتوانم با کسی ارتباط برقرار کنم که به اندازه کافی برای من ارزش و اهمیت قائل باشد. همچنین می توانید به کارهایی که شریک قبلی انجام می داد و باعث دیوانه کردن شما می شد هم فکر کنید. لازم نیست یک عینک رمانتیک به چشم هایتان بزنید و فقط وقایع خوش و خاطرات شیرین گذشته را به یاد بیاورید. این عقیده را در ذهن خود پرورش ندهید که اگر یکبار دیگر می توانستیم در کنار هم باشیم، من خوشبخت می شدم و دیگر چیزی از دنیا نمی خواستم. اشتباه می کنید؛ آیا اگر یک بار دیگر به رابطه گذشته باز می گشتید، هویت و شخصیت او برایتان سوال برانگیز جلوه نمی کرد؟ ترک کردن شما، بزرگترین اشتباهی بود که او می وانست در کل زندگی خود انجام داده باشد. بگذارید همانجایی که هستند بمانند، شما به سمت جلو پیش بروید.

10-باطن خود را بهبود بخشید. در قسمت های بالا اشاره کوتاهی به این نکته داشتم اما چون از اهمیت بالایی برخوردار است، یکبار دیگر نیز اشاره کوتاهی به آن می کنم. می باست کاری کنید که نسبت به خودتان احساس بهتری پیدا کنید. این کار را می توانید با کوتاه کردن موها و یا خریداری لباس های جدید شروع کنید. اگر باز هم هیچ یک از این موارد به شما کمک نکرد، این یکی را امتحان کنید: لیستی از مواردی که از شما یک انسان برجسته می سازد، تهیه کنید. فقط خواهش می کنم آنجا ننشینید و دست روی دست بگذارید و بگویید هیچ چیز به ذهنتان نمی رسد. من قبول نمی کنم. یکبار دیگر فکر کنید، مهربان هستید؟ صبور؟ با هوش؟ مانند یک آشپز حرفه ای غذا درست می کنید؟ توانایی تعمیر وسایل مختلف را دارید؟ چیزهای زیادی هستند که از شما یک انسان بزرگ می سازند. آنها را بر روی یک تکه کاغذ بنویسید و هر زمان که احساس حقاورت به شما دست داد، یک بار از روی آن بخوانید و اگر چیز جدیدی به ذهنتان رسید به انتهای لیست اضافه کنید. شما خودتان هستید و یک فرد بزرگ می باشید؛ هیچ گاه به هیچ کس اجازه ندهید که این حس را در وجود شما سرکوب نماید.


منبع مطالب

بعد از چه مدت زمانی اگه یه موقعیت دیگه واسه آدم پیش بیاد واردش بشه عیبی نداره؟
اگه جواب این باشه که هر موقع بهبود پیدا کرده باشیم .. بازم این سوال هست که چه میزان بهبودی به نظر من تا یه رابطه ی قوی و محکم دیگه ایجاد نشه بهبودی کامل حاصل نمی شه

این که از برقراری یه رابطه دیگه گریزان باشه تا چه میزان طبیعی تا کی؟

نقل قول:

---

سلام lord.hamed
ضمن تشکر از این موضوع جدیدی که ایجاد کردید.
این موضوع اشاره به مسئله وابستگی داره. که حتما ما به مرور در این تالار انواع آن را بررسی می کنیم و مسائل آن را باز خواهیم کرد. اما تا آن موقع من نکته ای را اشاره می کنم.

چقدر عالی تصویر فوق را انتخاب کرده اید.
به نظرم جواب شما در همین تصویر نهفته است.
جاده...... مسیر ...... راه...... و گذر

هیچ وقت جاده برای این نیست که به آن بچسبیم. و بمانیم. جاده اساسا برای این ساخته شده است که در جهت هدف خودمون از مسیر جاده استفاده کنیم. و هرچه جاده صحیح تر و هموار تر باشه بهتر به هدف می رسیم.

همه چیزهای زندگی همین نقش را دارند.
مگر مادر برای چسبیدگی و وابستگی هست. آیا همشه ما می توانیم سر در آغوشش داشته باشیم. و با جدا شدنش مضطرب شویم.

شکوفه هایی که روز قبل از اول مهر با مادرشون به مدرسه می روند ، نگاهها و رفتارشان دیدنی است. اضطرابها و اشک و لبخندهایشان حکایت از این جدا شدگی های موقت داره.

وقتی ازدواج می کنیم جدایی از کانون خانواده اصلی امان به همین صورت است.

تمام این جدایی ها روز به روز بزرگتر می شود و اگر خیلی قشنگ تمرین کرده باشیم و آموخته باشیم ، نهایتا جدایی از تمام نعمتهای این دنیا با پرواز ما به جهان دیگر محقق می شود.

خب حالا چه کار کنیم؟
ما در این تالار آگاهی ها و مهارت ی مختلفی را هم می آموزیم و هم عملا در حال تمرین هستیم. این خانواده بزرگ همدردی شاید به نظر مجازی برسه ولی تک تک آدمهای این تالار واقعی اند، مشکلاتشان، شادیهایشان، غمهایشان ، عصبانیت هایشان ، نقاط ضعف و قوتشان، عشق هایشان، رنج ها و لذت هایشان، دردهایشان، امیدهایشان، و شیوه های ارتباطی اشان و ....، ما با آدمهای واقعی در این تالار در ارتباطیم، بعضی وقتها می رنجیم، بعضی وقتها شاد می شویم، گاهی امید می گیریم، گاهی حل مسئله می کنیم، گاهی از احساس هایمان می گوئیم و .....
پس ما به صورت تئوری و عملی در این کارگاه بزرگ آموزشی مشغول هستیم. و از میان هزاران درسی که می آموزیم استقلال و عدم وابستگی هست. شکست عادت ها و ....، یکی از آن درسهاست.

حالا اگر سعی کنیم به مرور این آموخته های خود را در زندگی پیش بگیریم. کم کم تالار مثل یک مرجع راهنما و یک کارگاه آموزشی در کنار دستمان به ما کمک خواهد کرد، نه به عنوان منفذی برای تنفس .
و این مهم، میسر نیست ، مگر اینکه دانسته ها و مهارتهایی را که در این تالار تجربه می کنیم در زندگی واقعی بیرونی بتدریج پیاده کنیم و عیب و نقص های روشی خود را حل کنیم. و در این مسیر مستمر و صبور و آرام پیش برویم. همیشه اوائل به خاطر نیاز ممکن است شکلی از وابستگی را تجربه کنیم مانند نوزادی که در آغاز واقعا خیلی به خانواده و به مادر چسبیده هست، اما این نوزاد همین طور نخواهد ماند، روزی بالغ می شود، و برای سفر و آزادی و استقلال جدا از خانواده نیز لذت خواهد برد.

ولی اگر صرفا مطالب را بخوانیم. و یک پست تشکر زیرش بزنیم، یا قطعه جالبی از مطالب را کپی و پست کنیم و بدون اینکه تکانی به خود بدهیم، منفعلانه از آن گذر کنیم، باید بگویم که هیچ نتیجه ای برایمان نخواهد داشت، بلکه ممکن است ما را مقاوم کند، و دیگر تصور کنیم ، حتی روشهای روانشناختی نیز کمکی به ما نمی کند.فراموش نکنیم همه اینها با به کار گیری من و تو نتیجه بخش هستند.
اگر بخواهیم مانند گذشته ترس های خود را داشته باشیم.
اگر بخواهیم مانند گذشته نگرانی ها را با خود حمل کنیم.
اگر بخواهیم مانند گذشته بر روش و مسیر خود پافشاری کنیم.
اگر بخواهیم چون گذشته بدون جسارت در حل ضعف های کودکی مان عمل کنیم.
اگر بخواهیم بی توجه به صحبت های مشاوره ای، احساسات خود را دنبال کنیم و
اگر بخواهیم .....
در آن صورت حتما، وابستگی نتیجه اجتناب ناپذیری هست که از هر منبع مفیدی خواهیم برد، حتی اگر آن منبع تالار همدردی باشد.
از این مهمتر حتی افرادی هستند که با عشق و معشوق نیز همین کار را می کنند، یعنی وابستگی....
به خاطر همین است که شکست را تجربه می کنند. و گرنه یک عشق آزاد، هیچ وقت غم و وابستگی با خود ندارد.

---

http://www.hamdardi.net/thread-1679-post-14669.html#pid14669

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baran

بعد از چه مدت زمانی اگه یه موقعیت دیگه واسه آدم پیش بیاد واردش بشه عیبی نداره؟
اگه جواب این باشه که هر موقع بهبود پیدا کرده باشیم .. بازم این سوال هست که چه میزان بهبودی به نظر من تا یه رابطه ی قوی و محکم دیگه ایجاد نشه بهبودی کامل حاصل نمی شه

این که از برقراری یه رابطه دیگه گریزان باشه تا چه میزان طبیعی تا کی؟

---

دوست عزیز اینکه تا چه مدت بعد از تموم شدن یه رابطه آدم التیام پیدا میکنه یا بعد از چه مدت میشه به کس دیگه ای فکر کرد چیزی نیست که بشه به طور کلی جواب داد
همه اینا بسته به مدت...شدت وچگونگی رابطه داره....بستگی داره ازاین رابطه چه انتظاری داشتین و سرانجام چی شده....بستگی داره به اینکه خود شما راجع به این قضیه چه حس و فکر ی دارین
به نظر من وقتی میتونی بگی این رابطه دیگه برای همیشه برام تموم شده که دیگه فکر کردن بهش وحتی مرور خاطرات بدش آزارت نده وهمشو بذاری به حساب بخشی اززندگیت و تجربه ای که هرچند تلخ وناگوار بود و غیرقابل فراموش شدن ولی این ارزش رو داشت تا توی زندگیت تجربه هایی رو به دست بیاری که دیگه هرگز تکرارشون نکنی...زمانیکه دیگه همش اینو اون رو مقصر نکنی...زمانیکه به خودت بفهمونی که هرچه قدراین قطع رابطه برات سخت ودشواربود اما از ادامه دادنش به مراتب بهتربود...زمانیکه این جدایی را فرصتی برای پیدا کردن رابطه ای بهترو محکمتر بدونی...رابطه ای که دیگه اجازه نمیدی اشتباهات گذشته تکرار بشن...شاید رسیدن به چنین طرز فکری زمان ببره ولی مطمئن باش اون روز ازراه میرسه....تا اون موقع به خودت فرصت بده و رابطه جدیدی رو شروع نکن چون اون وقت هدفت از ایجاد رابطه خواه ناخواه التیام درد و جدایی رابطه قبلیه نه چیزی بیشتر
رابطه ای که شبیه یه قرص مسکن میمونه و دیر یا زود اثرش میره و فقط ضررش میمونه

بچه ها این مقاله خیلی واسم مفید بود و استفاده کردم و همش درست بود .... اما الان خیلی احساس افسردگی و تنهایی میکنم نیاز به یه مشاور دارم اما پیدا نمیکنم فک می کنم باید با کسی حرف بزنم یکی که فقط به حرفای نگفتم گوش بده...
"هـیچ مشکلی در شما نیست از خودتان بخوبی مراقبت کنید و بسوی زندگی بهتر گـام بردارید. به خاطر داشته باشید که هر قطع رابطه ای هم ناگوار و دردناک نیست.ارتباطی که فرد در آن مورد بی احترامی و یا سوء استفاده قرار می گرد و جـز نـاراحـتی و دردسر چـیـزی عـایـد وی نـمی گـردانـد، بهتر است هر چه زودتر پایان پذیرد. هـیـچـگاه نمی دانید که چه چیز در انتظار شما می باشد پس هیچگاه نا امید نـشـوید. شاید فرد بسیار بهتر و فوق العاده ای (بله امکان دارد) در انتظار شما باشد."
خیلی مورد جالبی من دقیقا مورد بی احترامی قرار گرفتم تا چند روز فقط به این فکر می کردم که مگه چه گناهی کردم که چنین رفتاری باهام شد ... هنوز بعد از 2 ماه یادش میافتم گریم میگیره و حس میکنم قلبم از درون میسوزه :) فقط از خدا میخوام بهم صبر بده و کسیو بهم بده که هیچ وقت حسرت گذشترو نخورم

سلام . خیلی مطلب خوبی بود. منم می خوام قطع رابطه کنم. با کسی که بهم بی احترامی می کنه. یعنی احساس می کنم نمی خواد ادامه بده ، اما روش نمیشه که اینو عنوان کنه. خیلی غمگینم
اما متاسفانه این موضوع در شرایطی اتفاق افتاده که
اولا دو تا از صمیمی ترین دوستای من ازدواج کردن و به دلیل مشغله کاری ارتباط ما با هم قطع شده
خواهرم ازدواج کرده و من شدیدا احساس تنهایی می کنم
من تقریبا شغلم رو از دست دادم و تا شش ماه آینده بیکارم
توی این شش ماه مجبور به انجام کاری هستم که نیاز به تمرکز بالایی داره و منم اصلا دوسش ندارم . یعنی انگیزه ای برا انجامش ندارم (نوشتن پایان نامه)
کمک هایی هم که ازش می گرفتم برای انجام برخی کارام قطع میشه مسلما
اما این رابطه احترامم رو هم زیر سوال برده. بی توجهی های مداوم خسته م کرده. می دونم اینجا جای مطرح کردن سوال نیست ، اما می بینید که در همچین شرایطی هم باید وابستگی رو قطع کرد. شرایطی که اصلا ایده آل نیست. برای این شرایط هم راهکاری بیان کنید ممنون می شم.

سلام
سوالی که برام پیش اومده این بودکه چرامابه جنس مخالف بیشتروابسته میشیم ؟
چراباوجوداینکه ساعتهاباهم جنسامون میگذرونیم ولی وقتی جدامیشیم فکر نمیکنیم بایدحالش روبپرسیم؟
چراهمش به دنبال بهانه ای برای زنگ زدن به جنس مخالف هستیم؟
امانظرخودم :به نظرم اگه بخوایم کم کم رابطه روتموم کنیم کاراشتباهیه چون همش به خودمون میقبولونیم که اخرین باره زنگ میزنم یاپیام میدم واین باعث میشه رابطه ادامه پیداکنه
من خودم جزوادمهایی بودم که فکرمیکردم وابسته نمیشم یعنی این اجازه روبه خودم نمیدم که وابسته بشم درحالیکه شدم
وهمش به دنبال بهانه ای برای زنگ زدن یاپیام دادنم درحالیکه اوایل چنین نبودم ومیتونستم خودم روکنترل کنم ازاونجایی که خودم روکنترل میکردم وزنگ نمیزدم پیام نمیدادم فکرمیکنم یعنی مطمئنم ارزش واحترامم خیلی بیشتروبالاترازاین بود چون حالامی بینم وحس میکنم که دیگه نمیخوادبهم زنگ بزنه یاپیام بده مدام منتظرتماس منه بهانه های پی درپی که شارژندارم حوصله خریدن شارژروندارم فرداحتمامیخرم ومثل دخترهاتک میزنه البته اگه دلش بخوادتازنگ بزنم واین اقاحرف بزنه مقصرهم خود خودمم که اجازه دادم تااینجاپیش بره وجلوی احساسات خودم رونگرفتم که این اقابعداین مدت به راحتی میتونه حرف ازجدایی بزنه وبگه اصلابهش فکرنکن چون پنج دقیقه دیگه میتونیم کلاباهم تموم کنیم وبدون اینکه به چیزدیگه ای فکرکنیم درحالیکه اوایل این اقاالتماس میکردولی من زیادتحویل نمیگرفتم
به نظرمن هرچقدربیشتربه دنبال پسرهابری وازوابستگی وعلاقت بهشون بگی اونابیشترخودشون روکنارمیکشن وخواهان این هستندکه دختربه سراغشون بره والتماسشون کنه واوناهم نازکنندبه اینخاطرفکرمیکنم هرچقدرهم که وابسته به پسری شده باشیدبایستی خودتون روکنترل کنیدبه خودتون احترام قائل بشیداجازه ندیداحساسات بهتون غلبه کنه یکی تاپیکهاخیلی خوب نوشته بودکه بایدواقعیت روبپذیریم وباواقعیت روبروبشیم تابتونیم ازوابستگی رهابشیم

رزفلاور عزیز دکتر انوشه - روانشناس _ حرف خوبی می زنه
که به قول خودش باید این حرف رو از طلا گرفت و سر در روابط بین دختر و پسر زد
و اون جمله اینه
آویزونی گریزونه ، گریزونی آویزونه
نمی دونم چرا در مورد ما دخترا این موضوعات پیش میاد
در واقع تا متوجه میشیم که داریم علاقه مند میشیم طرف می فهمه و بنای ناز کردن میذاره و یه چرخه منفی شروع میشه . هر چی اون کمتر توجه می کنه احساس می کنی باید بیشتر توجه کنی (که البته این اشتباهه ، اما احساس نمیذاره راه درست رو بری ) و در نهایت به اتمام رابطه با وابستگی زیاد می رسه
البته من این همه تجربه ندارمااا ;) مجموعه تجربیات مشترک خودم و دوستانم بود

ممنون اسمانی
دقیقاحرف دل منورو زدیدکه فکرمیکنم هرچقدربیشترفاصله میگیره ونازمیکنه مافکرمیکنیم که بایدبیشتربه سراغش بریم والاازدستش میدیم چرابایداینطوربشه؟
خودمن همین مشکل رودارم مدام دنبال بهانه ای هستم زنگ بزنم یاپیام بدم
این اواخرکه حدودیه ماهه سردترشده وهروقت هم دلش بخوادتک میزنه یاپیام میده که زنگ بزن چرابایدمنتظرهمچین ادمی باشم بااینکه میدونم کارم اشتباه ولی بازم زنگ میزنم ولی اوایل اصلابرام مهم نبودوخودم زنگ نمیزدم هرچندروزیاهفته خبری نمیشدمن هم بی توجه بودم شایدبه گوشیم نگاه میکردم که ببینم خبری هست یانه ولی دیگه خودم زنگ نمیزدم وفکرمیکردم وابسته نمیشم ولی شدم بااینکه میدونم ازنظرروحیه ای که دارم نمیتونم بی توجهی روتحمل کنم حرف زورروتحمل کنم نمیتونم باسازکسی برقصم ولی نمیدونم چرانمیتونم دست ازوابستگی بردارم وقتی کتابهام رومیزارم جلوم ومیخوام درس بخونم مدام بهش فکرمیکنم وطوریکه خسته میشم باتوجه به اینکه رشته تحصیلیم سخته ونیازبه مطالعه زیادداره ازاونجایی هم که ارشدم خودم هم خسته شدم ومیخوام باخیال راحت فقط به درسام برسم ونتیجه خوبی بگیرم خواهشایه سری راهکاربدین که بتونم باواقعیت کناربیام بخدادیگه نمیتونم بی تفاوتی هاروتحمل کنم خودم کردم که لعنت برخودم بادولی میخوام محکم باشم خواهشاکمکم کنید

رز فلاور جان در مورد خودمم همینطوره. رابطه ما خیلی خوب پیش می رفت . الان حدود یه ماهه که اینطور شده. بی توجهی مداوم. من زنگ بزنم حرف می زنه. نزنم اصلا توجهی نمی کنه. احساس می کنم اصلا مهم نیستم براش. با خودم میگم شاید مشکلی پیش اومده. برای خودم بازه زمانی گذاشتم .مثلا به مدت یه ماه بدون اینکه رفتارم رو تغییر بدم تحمل می کنم. اما بعدش باید تکلیفم رو روشن کنم. یه سوال می پرسم و اون سوال اینه : اگه قصد اتمام این رابطه رو داری بهم بگو. من حق دارم که بدونم تغییرات اخیر تو به خاطر این موضوع هست یا نه . در نتیجه خیلی راحت تر تصمیم می گیرم. اگه بدونم تغییرش در این جهت بوده و همچین قصدی داره بدون شک رهاش می کنم. می دونم سخته جدا شدن. اما می دونم وقتی برای خودم قانون بذارم مجبور میشم اجراش کنم. غرورم باید برام خیلی بالاتر باشه . ضمن اینکه با تجربه ای که داشتم حداقل به اینجا رسیدم که وقتی یه مرد تو رو نخواد باید بی برو برگرد رهاش کنی. چون نتیجه بیخود می گیری . الکی غرورت رو می شکنی و به هیچ جایی نمی رسی. بعدش از خودت حرص می خوری که چرا اینکارا رو کردی.
خلاصه اینکه مهم ترین مرحله اینه که بدونی تو رو میخواد یا نه و اینو خودت باید بفهمی . نه اینکه بعد شش ماه آخر برگرده بگه "بابا من چطوری بهت بفهمونم که نمی خوامت. چقدر زنگ نزنم و اس ام اس ندم و توجه نکنم تا بفهمی نمی خوامت." باور کن ترس شنیدن این جمله نمیذاره هیچ وقت به تهش برسم. دقیقا لحظه سقوط غرورم کمکم می کنه . توام همین کارو بکن. بهتره اگه بخوای تمومش کنی با اس ام اس بپرسی تا بی رو دربایستی جواب بده و در هر صورت جوابش هرچی که بود یه ملاقات حضوری داشته باشی و حرفات رو بزنی. چون نزدن حرفا خیلی بعدا اذیتت می کنه . فقط اینکه تو حرفات از اصرار و التماس هیچ خبری نباشه .
منم ارشد می خونم و الان یه ماهه به جای اینکه تمرکزم رو پایان نامه م باشه گذاشتم رو مسخره بازی های این حضرت آقا. این راهکاریه که برای خودم ریختم. خوشحال میشم هم نظر تو و هم نظر دوستان و مدیران رو بدونم تا ببینم راهم خوبه یا نه .
توام موفق میشی عزیزم. حرفات رو بنویس برام:46:

به نظرم تصمیمی که گرفتی تصمیم خوبیه البته اگه بتونی عملیش کنی ومثل من نگی این دفعه روهم بهش فرصت میدم
اتفاقاازش پرسیدم بهش گفتم که سردترشدی دیگه اون ادم قبلی نیستی یامن اینطوری فکرمیکنم ؟جوابی نگرفتم فرداش بهش زنگ زدم بهم گفت که چرااینطوری فکرمیکنی لزومی نداره به این چیزافکرکنی اگه مابخوایم براحتی میتونیم بعدپنج دقیقه همه چی روتموم کنیم بدون اینکه بهش فکرکنیم این روهم به حساب اجتماعی بودنش میذاره ومیگه شماادم اجتماعی وتحصیل کرده ای هستی چرابایدفکرکنی که نبایدبایه پسرحرف میزدی درحالیکه ازهمون اول بهش گفته بودم اعتقادی به دوستی ندارم وفقط مدتی باهم زیرنظرخانواده هااشنابشیم قبول کرده بود
امادرمورددیدارحضوری بایدخدمتتون عرض کنم که خیلی دلم میخوادببینمش وحرفام روبهش بزنم ولی وقتی میبینمش لرزبرم میداره ونمیتونم به چشماش نگاه کنم یاحرف بزنم
ویاخودش اصرارمیکنه همدیگرروببینیم ومثلاقرارمیذاریم که یه روزهمدیگرروببینیم همون روزیاشب قبلش بهانه تراشی میکنه ومیگه نمیتونم بیام ناراحت نشووازاین حرفا
ولی خسته شدم ومیخوام هرچه زودترتکلیفم مشخص شه
اوایل اینطوری نبودولی ازوقتی دانشگاه قبول شدم رفتارش عوض شدیعنی من اولین روزبهش گفته بودم که قصدادامه تحصیل دارم وایشون فرمودندخیلی خوشحال میشم که ادامه تحصیل بدی تاجایی که بتونم کمکت میکنم وخودم هم میخوام ادامه بدم یه بارارشدانصراف دادم ولی بعدش بهم گفت بخاطرمن ازدرست نزن وادامه بده من هم کمکت میکنم ودوباره درخواست ثبت نام دادم موافقت شدولی ازوقتی خبرقبولیم روشنیدعوض شدحتی یه روزازم پرسیداگه من ادامه ندم چیکارمیکنی من هم حقیقت روگفتم که یکی ازشرطهای اصلی من واینکه میخوام کتبیش کنم ادامه تحصیلشه دیگه هیچی نگفت ولی هرروزسردترشدوسردترتاامروز
نمیدونم خانواده شماهم درجریان رابطتون بودندیانه ولی خانواده من میدونستندخیلی موافق نبودندولی من اصرارمیکردم که ادم خوبیه ولی به هیچ کدوم ازقولهایی که میده عمل نمیکنه زنگ هم بزنم دلش بخوادجواب میده نخوادخاموش میکنه بعدش میگه به میس کالهام نگاه نکرده بودم ای زنگ زده بودی پیام داده بودی ندیدم مگه میشه ؟همه ادمهایی که ایشون ومن رومیشناسندمیدونندخودش همه جا جارزده بودوگفته بود ولی سردبودناش اذیتم میکنه اینکه انتظارداره من زنگ بزنم اینکه باهمه راحتم ولی نمیتونم به ایشون حرف دلم روبهش بزنم اینکه نمیتونم بهش بگم خسته شدم تکلیف رومشخص کن
من که صبرایوب ندارم تایه جایی میکشم ولی دیگه نه بسه سنمون هم که کم نیست بخوایم بزرگترشیم همه چی مهیاست ولی ایشون نمیدونم چرااینکارهارومیکنه

رزفلاور جان چقدر حرفات شبیه حرفای دل منه . من فکر نمی کنم دانشگاه قبول شدنت ربطی به این کارش داشته باشه . در واقع ما آدما کلا اینطوری هستیم. منم اینجوری ام. یعنی مدام دنبال یه علت تو وجود خودمون می گردیم و فکر می کنیم که حتما ما اشتباهی کردیم. کوچکترین کارهامونو می بریم زیر ذره بین و میگیم نکنه از این ناراحت شد و یا نکنه از اون ناراحت شده و اینجور حرفا . در حالی که پروسه دوس داشتن اصلا این نیست. این اشکالات کوچیک خللی ایجاد نمی کنه اگه عشق واقعی باشه . به خصوص در مورد درس خوندن که اصلا ایرادی توش نیست . و به فرض اگه آدمی با درس خوندن تو مشکل داشته باشه که تو باید کلا با اون مشکل داشته باشی. والا زحمت کل درس خودندن به دوش توئه . اون وقت اون حرص می خوره ؟!!!!
در مورد زنگ زدن خوب اومدی. من پنجاه بار زنگ می زنم و اس ام اس میدم . اون وقت حضرت اقا می فرمایند : خواب بودم و وقتی بیدار شدم گوشیم خاموش شده بود و میس کال ها رو ندیدم. والا به خدا ما نجابت می کنیم ، خانمی می کنیم و میگیم دروغ رو به روی کسی نیاری که دفعه بعد پرو میشه . اینام فرض میکنن ما نمی فهمیم دروغ گفتن و دفعه بعد دروغ بزرگتری میگن. انقدر این رفتارای این مدلی ازش دیدم که اگه بگه تموم ، تمومه . به خدا اینو راست میگم . فقط تکلیفم رو روشن کنه. با یه روانشناس حرف زدم میگه زیاد مظلومی. من واقعا نمی دونم چطوری باشم . والا من سعی می کنم خانمی کنم و متانت داشته باشم و گیر ندم و ...
اما می بینم نمیشه . ما تو دانشگاه آشنا شدیم . چون دوستیمون دوستی دو تا همکلاسی بود و رفع اشکال و این حرفا خانواده م چیزی نمی گن. اما خب کم کم بیشتر شد و حرف به دوست داشتن و اینا رسید. که می دونم اشتباه کار اینجا بود.
اما با خودم میگم آخرش که چی ؟ خب یکی باید تو همین محیط ها و از همین راهها بیاد سراغ آدم دیگه. از آسمون که قرار نیست نازل بشه .
نمی دونم. دارم از خودم نا امید میشم . احساس می کنم سیاست نگه داشتن یه آدم تو زندگیم رو ندارم . :dejection:
می ترسم برای آخرش. کاش یه کم از زرنگی این دخترای دیگه رو ما هم یاد می گرفتیم . ببخش. حرفام بیشتر جنبه درد و دل پیدا کرد:)

نه عزیزم اونی که بایدبمونه میمونه سیاست چیه؟درسته من هم قبول دارم نبایدبانیش وکنایه حرف زدکه خودم براحتی ناراحتیهام روبروزمیدم ولی ازبس خسته میشم دیگه طاقت نمیارم وبهش میگم ولی ایشون انگارنه انگارکه چیزی شده بی خیال میشه اصلابه روی خودش هم نمیاره بعدش برمیگرده میگه من هم ناراحتیهای خاص خودم رودارم مگه به تومیگم که شماناراحتیت روبه من میگی سعی کن خودت حلشون کنی به من نگی

به آن مرد تلفن نکن - کتابی از الهام آرام نیا
کلبه ی شادی - به آن مرد تلفن نکن