نمایش نسخه قابل چاپ
این سوال برای من مطرحه که چرا آرامش زندگی از اول کودکی تا الان از من سلب شده
من مشکلات لاینحل ندارم اما نمی دونم چرا همیشه باید استرس و اظطراب داشته باشم و همیشه دغدغه برای زندگی کردن
برای رسیدن به هر چیز تو زندگی باید خودمو بکشم تا به چیزی برسم
ولی بعضی یا این همه تلاشو ندارن اما به بهترین درجات و موقعیتها می رسن
من میگم چرا خدای مهربون من این همه به من سخت می گیره ؟:305::54::54::54::54:
سلام دوست عزیز .ببخشید امشب حس نقد کردنم گل کرده.نقل قول:
نوشته اصلی توسط دانا
1-من مشکل لاینحل ندارم
2-همیشه استرس واظطراب دارم
3-دغدغه برای رسیدن به هر چیز(حرص )
شما که شکر خدا مشکل نداری چرا دادوبیداد میکنی ؟اعتماد به نفس شما پایین هست(استرس داری) چه ربطی به خدا داره؟اصلا"تواین دوره زمونه کسی پیدا میشه که استرس یا اظطراب نداشته باشه!
از طرف دیگه زندگی رو به خودت سخت میگیری ؟ این مشکلها رو خودتون برا خودتون به وجود میارید شما که خودت رو دوست نداری توقع داری خدا دوستت داشته باشه؟(( یا اینکه خدای مهربون به من سخت میگیره.))
«نا برده رنج گنج میسر نمیشود. »یا به قول معروف هولو بیا تو گلو ؟!مگه میشه
دوست عزیز یه نگاه به پایین تر از خودت بنداز نعمتهات رو بشمار فکر کن خدا کجاها به دادت رسیده ؛فکر کن کاری که درست بشو نبوده چه طوری سر گرفت برای همه ما آدمها از اینجور موارد زیاد پیش اومده وما نمیتونیم منکر اون باشیم..البته تا حدودی مقصر نیستی چون انسان جماعت زیاده خواه وراحت طلب میباشد.
سلام
دوست من اینکه میگید از بچگی تا الان این مسائل رو دارم فکر میکنم بی ربط به محیط پرتنش خانوادگیتون نباشه،اگه مسئله این نیست به کند و کاو درونیه بیشتری بپرداز تا ریشه ی مخرب رو که همچین رویی از زندگی رو بهت نشون داده پیدا کنی.
بیشتر به خودت فکر کن،
و مطمئن با ش وجود این مسائل حاوی درس های سازنده ای برات بوده و هست،
اصلا حداقل مسئله اینه که وادارت میکنه به خودشناسیه بیشتر ی برسی و لایه های دیگری از وجودت رو تجربه کنی.
بی خبر نذارمون
شاد باشی
اقا کیوان من خودمو خیلی دوست دارم اولا بعدشم خانم یا اقای مهاجر من خونواده ی پر تنشی نداشتم اما من استرس دارممممممممم خیلی زیاد خدا هم قربونش برم هر چی بهش می گم خدای من یه کمم به من نگاه کن قربون کرمت برم برا همه هستی برا منم بودی خیلی جاها خیلی وقتا اما من الان بیشتر بهت نیاز دارم خیلیییییییییییییییییییییی ی زیاد الان چرا من ایجور شدم نه روز دارم نه شب دارم نه خواب دارم نه خوراک ..............
هی داد بیداد از این روزگار هی
چه بد میچرخی روزگار
می شه در مورد خودتون کمی توضیح بدین؟ در مورد مشکلاتتون ؟؟؟
من اصلا نمی دونم چم شده فقط می دونم خیلیییییییییییییییییییییی یی بیکارم
ای روزگارررررررررررررررر
دانای گرامی : هرچند راجع به خودت زیاد توضیح ندادی . ولی با این توضیح اندک من فکر میکنم که چون شما هدف خاصی رو در زندگی نداری دچار یک نوع پوچی و بیهودگی شده ای
سلام دوست گرامینقل قول:
نوشته اصلی توسط دانا
در رابطه با مشکل استرس یه سر بیا این پایین.
http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=2332
اضطراب تو برای کم تجربگی و کمبود اطلاعات تو از زندگی و محیط اطراف...و حساسیت بیش از اندازه شماست
به فرض
تو پشت یک دیوار ایستادی و نمیدونی که پشت دیوار چیه .
پشت اون دیوار یک برکه آب کم عمق و تعدادی غو در حال شنا هستند و در اطراف اون هم گلهای زیبا وجود داره .....اما تو اونجا رو ندیدی و علاوه بر این چون خودتو پر تنش تربیت کردی اضطراب داری و از اینکه نکنه پشت این دیوار محل خطرناکی باشه استرس داری و همیشه نگرانی ....چون تا حدی بد بین هم هستی
پس هر چه انسان بیشتر بداند و روح و جسم قوی داشته باشد از اضطراب بدور است
نمونه انسانهای آرام افراد با ایمان ویا دانشمندان هستند .
نه پس چرا من اون غو ها رو نمی بینم
من هدف دارم هدفای زیادی اما نمی رسم بهشون هر چی بیشتر میدوم دنبالشون اونا از من دور تر می شن
دانای خوب و دوست داشتنی:16: تو که میگی هدف داری پس چرا غوها رو نمیبینی؟...
البته اگر به هدفت نرسیدی مشکلت ممکنه یکی... یا هر سه از موارد زیر باشه
1.یا شما هدفهای خیلی بزرگتر از ظرفیتت انتخاب میکنی.
2.یا راه و وسیله رسیدن به هدف را درست انتخاب نکردی
3.یا اینکه به اندازه کافی برای رسیدن به هدفت تلاش نکردی.
یادم نمیاد!
قانون دوم بود یا سوم،
قانونای نیوتون منظورمه،که مفهوم علمی عمل و عکس العمل رو میرسوند،
این قانون در تمام جوانب زندگیه ما جریان داره و اعمال میشه،
حتی در رفتار و روحیات ما ...
شما مطمئن باش که روحیه ی فعلیت نتیجه ی یه سری افکاره، و به نظر من بهتر خودت سر
رشته ی این نخ رو پیگیری کنی و بیابیش اون وقت شاید با همفکریه بقیه بتونی بزنی تو هدف.
و الا باید همچنان از افاضات کلام و قضاوت های ما بهره مند بشی ها!!!!!
موفق باشی
هی دنیا چرا نمی شه فقط به خوبی ها فکر کرد
تا زمانی که به رقص در نیایی و آواز نخوانی تا زمانی که زندگی را جشن نگیری ،آماده پذیرش خدا نخواهی بود.خدا جشن شادی است.خدا رقص وپایکوبی وآواز وترانه است.خدا بر کسانی که غمگین وجدی هستند ظاهر نمیشود.خدا نمیتواند بر انسانهای بدبخت ظاهر شود.
بدبختی انسانهارا تنگ وفشرده میسازد .وشادمانی گسترده وباز .شادمانی انسانهارا وسیع و وجادار میسازد.وخدا به تمام این فضا نیاز دارد .فقط آن گاه همه ی آ سمان میتواند وارد توشود.تو باید به پهناور آسمان شوی و این
؛فقط در اوج شادمانی امکان پذیر است...«اشو»
آقا کیوان ارسال 14 تون خیلی خوب بود.
خدا تو قرآن هم داره که ما سرنوشت هیچ ملتی را تغییر نمی دهیم مگر آنکه خود بخواهند.
تا وقتی که خودتون و طرز فکرتون رو عوض نکنید و سرنوشت تون رو به دست نگیرید، هیچ وقت اون رضایت و آرامش رو ندارید.
من خدا رو دوست دارم آرامش هم کم کم به دست می یارم من خدا رو صدا میزنم اونم جوابمو می ده مطمئن باشین
درود دوست عزیز.آفرین به این ذهنیت مثبت.در ضمن ما مطمئنیم.این تویی که باید مطمئن باشی.نقل قول:
نوشته اصلی توسط دانا
خدایا؛ قربان لحظه های سبز با تو بودن.....با تو بودن عین آرامش است
من مطمئن هستم اما عجولم خیلی عجول صبح ارومم ظهر که میشه می ریزم به هم دوست دارم بازم اروم باشم اما حرص میخورم دوباره شب اروم اروم می شم
قبل از اینکه بنویسم صبر داشته باش باید این سوال رو از شما بپرسم که در رابطه با چی و چرا عجول هستین ؟
در مورد همه چیز می خوام خیلی سریع به هر چه بخوام برسم خیلی زود واگه نشه اروم و قرار ازم ربوده می شه