مرد : من دوست دارم که همسرم به این نکات اهمیت دهد

با نیاز های مردتان آشنا شوید!
مرد و دریا

نیاز مرد است که احساس کند قوی و قدرتمند است. او می خواهد حامی زنش باشد. مرد می خواهد که دد و دیو را بکشد و زن را نجات بدهد.


مرد به این نیاز دارد که زنش نشان دهد به قدرت او برای رسیدن به خواسته هایش در زندگی احتیاج دارد.

مردها از زنان شان می خواهند به آنها احساس قدرتمند بودن بدهند. مردها می خواهند رئیس خانواده باشند. منظورم آن نوع ریاست مردان در دوران غارنشینی نیست که موی زنان را می گرفتند و آنان را با خود روی زمین می کشیدند. اما مرد احتیاج دارد که رهبر خانواده باشد.

یک مرد از زنش احترام، مهربانی، عشق و محبت می خواهد.

مرد می خواهد در نظر زنش مهمترین شخص مورد علاقه ی او باشد.

مرد به این نیاز دارد که زنش نشان دهد به قدرت او برای رسیدن به خواسته هایش در زندگی احتیاج دارد.
عضله ای قوی در كنار استخوانی محكم

مرد باید نان آور اصلی خانواده باشد. هر مرد باید در نبرد و در جبهه ای پیروز شود تا به این باور برسد که می تواند اژدها را بکشد. مراقبت از خانواده و تامین افراد خانواده اش در حکم جبهه های نبرد مرد هستند.

مرد به این احتیاج دارد که تایید شود، مورد قدردانی واقع گردد، زنش به او احترام بگذارد، آن هم به این دلیل که او مردی واجد شرایط است، شوهر و پدر واجد شرایط است.
یک مرد از زنش احترام، مهربانی، عشق و محبت می خواهد.

مرد به این احتیاج دارد که زن به علائق او علاقه نشان بدهد.

مرد به این احتیاج دارد که وقتی از سر کار به خانه می آید، زنش با روی خوش از او استقبال کند.

مرد به این احتیاج دارد که زنش به روزی که او پشت سر گذاشته علاقه نشان دهد.

مرد به تشویق های زنش احتیاج دارد تا یک مرد باشد.

اقتباس از کتاب« آیین شوهرداری» اثر: دکتر لوراسی. شلسینگر

اگر همه این کارها رو برای مرد کردیم و بهمون خیانت کرد چه؟
اگر مرد خونه نسبت به مسائل زن و بچه و زندگیش احساس مسولیت نداشت چه؟
اگر......
چی بگم از بعضی مردهای هرزه که به واقع نمیشه بهشون گفت مرد.
از دیو و دد ملولم و انسانم ارزوست

قصاص پيش از جنايت كه نمي توان كرد

منتظر هر چه باشي همان خواهد شد

زیبا بود و کاملا درست :104:

عالی بود.
ممنون

ممنون. من با اجازتون چند نکته رو عرض می کنم:
مردان به دلایلی مثل عدم توانایی درد دل و آرامش یافتن در محیط بیرون به همون شدت زنان و یا حتی بیشتر به درد دل و همدردی نیاز دارند. معمولا به اونها این یاد داده نمی شه و حتی بعضا نشونه ضعف مرد تلقی می شه. که این به زندگی ضربه های فراوان می زنه. راه نزدیک شدن به قلب همسرتون از ارزش قائل شدن برای مشکلات اون می گذره. یک مقدار در این مورد وقت بذارید. شاید دفعه اول دوم به دلایلی که عرض کردم(یاد داده نشده بهشون روش درد دل کردن یا اصلا اینکه می تونن درد دل کنند و غرور ذاتیشون و...) بد برخورد بشه . ولی آرامش شما در حل مشکلات اون یا لااقل کمک به اینکه اون بتونه تخلیه بشه زندگی بی نظیری رو برای هر دوی شما به ارمغان میاره.

ممنوم لرد حامد عزیز

ممنونم جالب بود و اموزنده

ممنونیم ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Lord.Hamed

نیاز مرد است که احساس کند قوی و قدرتمند است. او می خواهد حامی زنش باشد. مرد می خواهد که دد و دیو را بکشد و زن را نجات بدهد.

مرد به این نیاز دارد که زنش نشان دهد به قدرت او برای رسیدن به خواسته هایش در زندگی احتیاج دارد.

مردها از زنان شان می خواهند به آنها احساس قدرتمند بودن بدهند. مردها می خواهند رئیس خانواده باشند. منظورم آن نوع ریاست مردان در دوران غارنشینی نیست که موی زنان را می گرفتند و آنان را با خود روی زمین می کشیدند. اما مرد احتیاج دارد که رهبر خانواده باشد.

---

حالا اگر زنی قدرتمندتر از شوهرش بود، تکلیف چیست؟!
آیا زن باید تواناییهایش را در نطفه خفه کند و به درجه ای پایین تر از آنچه هست تنزل یابد تا شوهرش احساس اقتدار و ریاست کند؟!
واقعا تکلیف زنانی که قویتر از شوهرانشان هستند، چیست؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohat

حالا اگر زنی قدرتمندتر از شوهرش بود، تکلیف چیست؟!
آیا زن باید تواناییهایش را در نطفه خفه کند و به درجه ای پایین تر از آنچه هست تنزل یابد تا شوهرش احساس اقتدار و ریاست کند؟!
واقعا تکلیف زنانی که قویتر از شوهرانشان هستند، چیست؟؟؟؟

---

زن اگر عاقل باشه صبر می کنه با کسی ازدواج کنه که از خودش ضعیف تر نباشه. اگر با مردی ازدواج کنید و هی بخواهید خودتونو به رخش بکشید و اونو از خودتون پایین تر جلوه بدین سرنوشتی جز شکست در زندگی انتظارتونو نمیکشه. زندگی عرصه ی زورآزمایی نیست. در ضمن خانمی که دوست داره اقتدار گرایی کنه همون بهتر که ازدواج نکنه چون به این جور زنها نمیگن مقتدر بهشون میگن سلیطه!

ما که بعد از ازدواج در زندگی به دنبال قد و قامت کرفتن علمی و اخلاقی و اجتماعی و... نیستیم . هر کدام از زوجین ممکن است نسبت به دیگری برتری ها و یا نقطه ضعف هایی داشته باشد . قد و قامت گرفتن اشتباه است ولی به لحاظ روحیه آقایان بهتر است خانم ها با سیاست باشند و خودشان را جوری در کنار مرد قرار دهند که مرد احساس کند زن یک گام از او عقب تر حرکت می کند .مطمئن باشید اگر به این مورد توجه کنیم امتیازات خوبی از طرف همسرانمان در انتظارمان خواهد بود .و آقایان هم متوجه قضیه می شوند و همیشه یک حس سپاس و قدر دانی به خاطر این ظریف نگری قائل خواهند شد . اگر مردی احساس کند که همسرش به او احتیاج ندارد و کاملا بی نیاز است انگیزه های زندگی مشترک خودش و...را از دست می دهد . یادمان باشد پشت سر هر مرد موفقی یک زن با سیاست هست .

آفرین. نکته ی درست همینه که فرمودین.

aniعزیز کاملا درست گفت منم با گفته هاش موافقم

ممنون
اگرمردی از طرف زن این ها را دید و باز هم خیانت کرد مرد نیست
ولی تعدادشان کم است

عارف
در مسئله خیانت نکات دیگری هم مد نظر هست . اگر رفتار زنی در مقابل شوهرش درست باشد و صد البته مرد نسبت به زن ، مسئله خیانت پیش نمی آید ولی رعایت مورد بالا می تواند یکی از مسائل بازدارنده باشد وبعد مرد وزنی که تا این اندازه نکته بین و ظریف بین و همین طورظریف رفتار باشند قطعا با مسئله ای مثل خیانت روبه رو نمی شوند . چون قطعا رفتار ناصحیح ما را به سمت جریان اشتباه هدایت می کند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sorena_arman

ممنون. من با اجازتون چند نکته رو عرض می کنم:
مردان به دلایلی مثل عدم توانایی درد دل و آرامش یافتن در محیط بیرون به همون شدت زنان و یا حتی بیشتر به درد دل و همدردی نیاز دارند. معمولا به اونها این یاد داده نمی شه و حتی بعضا نشونه ضعف مرد تلقی می شه. که این به زندگی ضربه های فراوان می زنه. راه نزدیک شدن به قلب همسرتون از ارزش قائل شدن برای مشکلات اون می گذره. یک مقدار در این مورد وقت بذارید. شاید دفعه اول دوم به دلایلی که عرض کردم(یاد داده نشده بهشون روش درد دل کردن یا اصلا اینکه می تونن درد دل کنند و غرور ذاتیشون و...) بد برخورد بشه . ولی آرامش شما در حل مشکلات اون یا لااقل کمک به اینکه اون بتونه تخلیه بشه زندگی بی نظیری رو برای هر دوی شما به ارمغان میاره.

---

درسته حق با شماست
اما من یه مشکلی دارم

اونهم اینه که میگن مردها وقتی ناراحتند نباید در مورد ناراحتیشون صحبت کنید بلکه باید موضوع رو عوض کنید تا اون رو فراموش کنند
حالا من نمی دونم که در چه مواقعی باید موضوع رو عوض کرد و کاری کرد که اون رو فراموش کنند؟

و در چه مواقعی باید نشست و در موردش باهاشون صحبت کرد و موضوع رو باز کرد ......؟

سلام ورودتون رو به سایت تبریک می گم.
شما می تونید بسنجید شرایط رو. جملات کلیدی مثل" عزیزم چرا اینقدر ناراحت شده" "دلم نمیاد تو اینطوری باشی و من کمکی بهت نکنم. می ذاری منم شریک دردت باشم" " آقای گلم به چیزی احتیاج داری ؟" و...
کلمات کلیدی همدردی که مردها خیلی نیازمندش هستند. ولی بهشون توجه نمی شه. اونا نمی تونن مثل شما گریه کنند.بهشون به تدریج نزدیک بشید. اگر خیلی عصبی بودن بهشون بگید" می دونم آقای گلم چه رنجی می کشه. با تمام وجودم دوست دارم آرومتر بشی. اگه نبودن من اینجا آرومترت می کنه من همین اتاق کنار منتظر می مونم .حتما خبرم کن اگه چیزی لازم داشتی"
خیلی خوبه که شما جویای این نکات هستید. عمدتا مشکل اینجاست که برخی از خانومها و آقایون مطابق توهماتی که از طریق ذهنهای مریض رویایی و متوهم اطرافشون براشون ایجاد شده این رو که یک مرد هم می تونه نیازمند به کمک باشه نشونه ضعف مرد می دونن!! و تو ذهنشون اینه که مرد خودش باید مشکلاتشو حل کنه.

ممنون از راهنماییتون دوست عزیز..
به عبارات خیلی جالبی اشاره کردید
من واقعا تا به حال اینها به ذهنم نرسیده بود
شاید مشکل ما اینه که اینجور مواقع که میشه تو این فروم ها و .. به طور غیرمستقیم همش به اینها اشاره می کنیم.
در صورتیکه اینها چیزهای بدی نیستند فقط چند جمله محبت آمیزند.

سلام
روی صحبتم با عزیزانی که مراتب ادب را رعایت نمی کنند نیست.
خواهشا آن دسته از دوستانی که مایلند یک بحث منطقی کنیم تا به یک نتیجه معقول برسیم که هم خودمان و هم سایرینی که دچار مشکل یا سوال مشابه هستند، نیز بتوانند استفاده کنند، لطف کنند و راهنمایی کنند.

فرض کنیم چنین ازدواجی به هر دلیلی (فریب و ...) صورت گرفته است؛ زن از لحاظ پیدا کردن راههای پیشرفت اجتماعی، موفق تر از مرد است. ناگزیر برای پیشرفت درآن زندگی، می بایست راهکارهای زن را بکار بست. و متاسفانه مرد هم هنوز به آن بلوغ فکری نرسیده که زن را شریک زندگی خود بداند و بر این باورباشد که اگر تصمیمی در داخل منزل گرفته شد، در بیرون منزل تصمیم ماست و نه شخص زن یا مرد! لذا در مقابل تصمیمات زن مقاوت می کند.

حالا زن در چنین شرایطی چه سیاستی باید اتخاذ کند؟!
بایستد و تماشا کند که چطور مرد، برای پاسخگویی به حس ریاست طلبانه اش و گاه فقط از روی لجبازی، زندگی را به سمت درجا زدن سوق می دهد؟!
فرض کنیم ایده ازدواج یعنی شراکت دو فرد عاقل و کامل جهت رسیدن به آرامش و تکامل باطل است، و ازدواج یعنی همزیستی به صورت رئیس و مرئوس یا معلم و شاگرد! با این فرض شاگرد قصه ازدواج ما دوران ابتدایی و راهنمایی را در تجرد خود پشت سر گذاشته و به دبیرستان رسیده است، اما از بد روزگار متوجه می شود که معلمش هنوز در دوره راهنمایی است!
حالا تکلیف این شاگرد چیست؟!
در جا بزند و صبر کند تا معلمش به او برسد، پیشی بگیرد تا قادر به تعلیم او باشد(تازه اگر معلم قصد چنین کاری را داشته باشد!)؟! وانمود به نداستن آنچه می داند، کند و تکالیف بدیهی معلمش را فقط جهت خوشایند او، انجام دهد؟!
واقعا راه چاره چیست؟

من ....

من...........

شما چی؟!!!

mohat

صبر عزیزم و طی کردن راه به همان منوالی که در بالا به آن اشاره کردم والبته مشاوره گرفتن . دادن نظر بدون بکار گیری از واژه دیدی من که به تو گفته بودم ! یا من که ....! و زمان و کسب تجربه به آن آقا هم ثابت می کند که چه کسی ، چه توانایی دارد . شما به من خواهید گفت :فرصتها از دست می رود .و من به شما خواهم گفت : بله شاید یک فرصتهایی از دست برود ولی در همان زمان اتفاقات خوبی از جمله کسب تجربه به دست خواهید آورد . راه زندگی راهی است لاجرم از دست می دهی و چیز دیگری به دست می آوری . به همین سادگی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohat

سلام
روی صحبتم با عزیزانی که مراتب ادب را رعایت نمی کنند نیست.
خواهشا آن دسته از دوستانی که مایلند یک بحث منطقی کنیم تا به یک نتیجه معقول برسیم که هم خودمان و هم سایرینی که دچار مشکل یا سوال مشابه هستند، نیز بتوانند استفاده کنند، لطف کنند و راهنمایی کنند.

فرض کنیم چنین ازدواجی به هر دلیلی (فریب و ...) صورت گرفته است؛ زن از لحاظ پیدا کردن راههای پیشرفت اجتماعی، موفق تر از مرد است. ناگزیر برای پیشرفت درآن زندگی، می بایست راهکارهای زن را بکار بست. و متاسفانه مرد هم هنوز به آن بلوغ فکری نرسیده که زن را شریک زندگی خود بداند و بر این باورباشد که اگر تصمیمی در داخل منزل گرفته شد، در بیرون منزل تصمیم ماست و نه شخص زن یا مرد! لذا در مقابل تصمیمات زن مقاوت می کند.

حالا زن در چنین شرایطی چه سیاستی باید اتخاذ کند؟!
بایستد و تماشا کند که چطور مرد، برای پاسخگویی به حس ریاست طلبانه اش و گاه فقط از روی لجبازی، زندگی را به سمت درجا زدن سوق می دهد؟!
فرض کنیم ایده ازدواج یعنی شراکت دو فرد عاقل و کامل جهت رسیدن به آرامش و تکامل باطل است، و ازدواج یعنی همزیستی به صورت رئیس و مرئوس یا معلم و شاگرد! با این فرض شاگرد قصه ازدواج ما دوران ابتدایی و راهنمایی را در تجرد خود پشت سر گذاشته و به دبیرستان رسیده است، اما از بد روزگار متوجه می شود که معلمش هنوز در دوره راهنمایی است!
حالا تکلیف این شاگرد چیست؟!
در جا بزند و صبر کند تا معلمش به او برسد، پیشی بگیرد تا قادر به تعلیم او باشد(تازه اگر معلم قصد چنین کاری را داشته باشد!)؟! وانمود به نداستن آنچه می داند، کند و تکالیف بدیهی معلمش را فقط جهت خوشایند او، انجام دهد؟!
واقعا راه چاره چیست؟

---

به نظر من شما با رفتارتون می تونید اوضاع رو کاملا تغییر بدید.
به قول معروف " بشین و بتمرگ و بفرما" هر سه یک معنی رو دارند..

شما می تونید تمام افکار و برنامه هاتون رو برای بهبود زندگیتون عملی کنید
فقط باید طوری رفتار کنید که شوهرتون احساس سیادتش رو از دست نده.

ببینید مرد ها نیاز دارند که حس کنند فرمانده و تصمیم گیرنده خانواده هستند.
رمز موفقیت شما هم همینه. نباید این احساس رو ازش بگیرید.
می تونید کارائی رو که می خواید انجام بدید رو به جای اینکه بهش امر کنید ازش خواهش کنید.
باهاش بحث نکنید و اونها رو با محبت ازش بخواید..
با حرفهاتون این اطمینان رو بهش بدید که در نظر شما اون یه مرد قدرتمند و بزرگه و تکیه گاه شماست
بهش این اطمینان خاطر رو بدید که بهش "تکیه" دارید و حرفهاتون یک پیشنهاده..
گاهی ازش بخواید بهتون اجازه بده..

حتی وقتی در مورد چیزهای دیگه رف می زنید ، در طول روز و .. می تونید گاهی جمله ای بگید که مفهوم قدرت داشتن و فرمانده بودنش رو در خانواده بهش القا کنه.
فکر کنم اینطوری دیگه بیخودی باهاتون بحث نمی کنه..
بذارید ظاهر قضیه اینطوری باشه و در باطن ، تدابیر خودتون رو برای زندگیتون پیش ببرید. :72: