باهام حرف بزنید...

سلام بچه ها
خیلی احساس درماندگی می کنم، واقعا نیاز دارم که باهام حرف بزنید...
5 ماه ازشروع زندگی مشترک ما می گذرد و ما برای چندمین بار است که به مشکل می رسیم. تمام میلم را برای ادامه زندگی از دست داده ام. دیگر هیچ احساس علاقه ای به همسرم ندارم (فقط دلم برایش می سوزد!)

چند وقت پیش سر یک کارت سوخت ناقابل دست رویم بلند کرد که جریانش را همین جا مطرح کردم
اینبار هم سر این موضوع دعوایمان شد که دوست همسرم که خانمش مسافرت بود، او را دعوت کرده بود. و همسر من گفت می روم او را می بینم و تا ظهر بر می گردم.( من و همسرم تمام هفته را کار می کنیم و فقط یک روز جمعه را داریم که با هم باشیم) با بی میلی قبول کردم که برود و تا زمانی که نبود ناهار را آماده کردم تا برویم پارک و با هم بخوریم. همه چیز را آماده کرده بودم، ساعت 2 شد و نیامد و وقتی یهش زنگ زدم، با بی تفاوتی گفت دوستم ناهار سفارش داده و وقتی من از این همه بد قولی و بی تفاوتی عصبانی شدم، آمد خانه و به نهایت به من توهین کرد.
همیشه می گوید، به چه چیزت می نازی، زشتی، بد هیکلی، مدرکت هم مال دانشگاه آزاد است و با پول خریدی، خانه و ماشبنت هم که افتخار نیست، عفت و پاکدامنی را هم که همه دخترها دارند..
همه این حرفها را هم بلند بلند می زند که در و همسایه بشنوند. (قبل از ازدواج من در آن خانه صاحبخانه بودم و آنجا کلی غرور دارم)
خلاصه هر بار که دعوایمان می شود، جای خوابش را جدا می کند و بعد افتخار می کند که دیدی من دفعه پیش یک ماه محلت نگذاشتم.

آخر با این شرایط من چه نیازی به این مرد دارم؟ شوهر کردم که تحقیر شوم؟ اگر فردای روزی هم بچه دار شویم، هیچ دلم نمی خواهد نقش یک نادر ضعیف و تحقیر شده را داشته باشم.

بچه ها چکار باید بکنم، اگر دوستم نداشت چرا با من ازدواج کرد؟!
و الان هم که دیگر من هیچ مهری ازش در دل ندارم.

باهام حرف بزنید، راهنماییم کنید، تنهام نزارید..

عزیزم ما راهنماییت کردیم ولی شما باز هم راه خودت رو رفتی.

نازنین جان، چی گفتید که من به خاطر ندارم؟! اگر زحمتی نیست، دوباره برایم بگو..
اتفاقا آخرین تاپیکم، تقریبا بدون جواب ماند و کم کم به فراموشی سپرده شد.....
من اصلا نمی دانم باید چکار کنم؟
دفعه اول که به مشکل رسیدم، دقیقا به نصایح آقای سنگتراشان عمل کردم، اما مشکلاتمان حل که نمی شود، اضافه هم می شود..

يه كم حوصله به خرج بده دوست عزيز ، اينقدر مضطرب نباش . اينا تو زندگيه همه هست زيادي حساس شدي عزيزم
اين رفتار شوهرت به خود شما هم بر ميگرده ، من تصور ميكنم كه برايه يه دعوايه اساسي شمايي كه ميدون براش باز ميكني كه اون هر رفتاري بخواد از خودش بروز ميده ، چرا جلويه در و همسايه صداتون بلند شه ؟؟ چرا دست روت بلند ميكنه ؟؟ چرا بهت بد و بيراه ميگه ؟؟ اينا همه انعكاسش تو رفتاره خودته . درسته همسرت نبايد بدقولي ميكرد و بدتر از اون نبايد دست روت بلند ميكرد ، ولي عزيزم قبول كن مسبب اصلي هر چيزي كه سرمون مياد خودمونيم . سعي كن يه كم به نوع برخوردت به همسرت بيشتر توجه كني ، از محبت سرشارش كن و خواهي ديد كه همون شير خشمگين حال به موجودي رام شدني تبديل خواهد شد كه هر لحظه عشق تو رو مي طلبه .
همه ما كارمنديم به نوعي تو محل كارمون درگيري داريم ؛ و بعضا همين كم حوصله گيهامونو به خونه هم انتقال ميديم
كي پيامدش ميشه دعوا و ... ؛ پس اجازه نده اين معضلات به زندگي قشنگت رسوخ كنه و غمگينت كنه !!! .
به قوله مامان من : خوب زندگي كردن هنره و هنرمندش هم تويي كه طوري زندگي كني كه هيچ كس صداتو نفهمه
و هميشه به خوبي و خانومي ازت ياد كنن . پس به زندگي ات بيشتر بها بده عزيزم .

کاش اینقدر ساده بود..
یکبار بهم گفت مشکلات کارت رو نیار خانه، من هم چبزی نمی گویم، اما وقتی چیزی هم نمی گویم، فکر می کند من بیکار نشسته ام آنجا و فقط حقوق می گیرم.
می دونید مشکل چیه؟ من احساس می کنم، شوهرم می خواهد از من چیز دیگری بسازد. و من به خودم و راهی که در پیش گرفتم، اعتقاد دارم.
اگر ظاهر من را دوست نداشت، چرا انتخابم کرد؟ شوهرم زن بور دوست دارد، آخه مگه چشم کورش ندید که من بور نیستم...

پریروز بقدری فشارم پایین آمده بود که از هوش رفتم، در خانه تنها بودم و چون قرار بود به مراسم عروسی برویم، خانواده ام مطلع شدند و به دادم رسیدند و به درمانگاهم بردند. وقتی آمد حتی دستم را هم نگرفت.

می گویید از محبت سرشارش کنم، وقتی دوستش ندارم، چگونه محبت کنم؟!

طلاق بگیرید . تصور نمی کنم شمایی که اون رو دوست ندارید هم رفتار شایسته ای با اون انجام می دین و انتظارتون مبنی بر اینکه اون به شما علاقه داشته باشه منطقی باشه!!

من نمیفهمم شما خانوما در ارتباطهایتان چطور هستید که یک مرد به خودش اجازه چنین جسارتهایی رو میده. یک زن باید همیشه طرف قوی رابطه باشه. من با نظر خانوم ماندگار موافق نیستم . یک زن به جای هنر زندگی کردن باید هنر معشوق بودن را داشته باشد. این مرد زخمت و خشن فقط با بی تفاوتی و بی توجهی تبدیل به یک بره سر به راه میشه. اصلا چه اهمیتی داره بهش فکر کنید و در فکر چاره در بهبود روابطتون باشید، در عوض طوری برخورد نمایید که انگار اصلا وجود ندارد. بگذارین به جای شما همسر نامهربانتان در فکر بهبود و چاره کار باشد. فقط خودتون رو دست بالا بگیرین و به نظرات سطحی و عوامانه اش توجهی نکنید.

عجب باحالی خانوم افسون!! به شوهر بی عرضت کجا می شه امتیاز منفی داد؟ حقا که طبق گفته خودت بی عرضست و الان می فهمم چه حسی داری!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ماندگار

من تصور ميكنم كه برايه يه دعوايه اساسي شمايي كه ميدون براش باز ميكني كه اون هر رفتاري بخواد از خودش بروز ميده ، چرا جلويه در و همسايه صداتون بلند شه ؟؟ چرا دست روت بلند ميكنه ؟؟ چرا بهت بد و بيراه ميگه ؟؟ اينا همه انعكاسش تو رفتاره خودته . درسته همسرت نبايد بدقولي ميكرد و بدتر از اون نبايد دست روت بلند ميكرد ، ولي عزيزم قبول كن مسبب اصلي هر چيزي كه سرمون مياد خودمونيم .

---

با این چند جمله ماندگار موافقم . خودت باعث شدی عزیزم. واقعا همچین مردی که تمام هست و نیستش از وجود شماست حق همچین کاری رو داره ؟؟؟؟؟؟؟؟
خانمی محکم تر. قوی تر. واقعا چه طور به همچین آدمی اجازه دادی هر کاری که می خواد بکنه.
در من ایشان اعتیاد داره و حق حضانت بچه هات مال خودت.

با همه این تفاسیر می شه بپرسم انگیزت از دوست داشتن و هنوز ادامه دادن زندگیت با همچین ادمی چیه ؟؟؟؟:160:

آقای سورنااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا اااااااا. خواهش می کنم دست از این لحن تمسخر امیزتون بردارید. به خدا زشته.

ماندگار همچین حرقهایی رو زد؟ اونکه داره می گه اگر مراعات همسرت رو می کردی اون بهت بد و بیراه نمی گفت!!

افسون جون طرف قوي رابطه بيشتر در زندگي شخصي شما نمود ميكنه ، كه چون به همسرت به چشم يه موجود موقت در زندگيتون نگاه كرديد ، وجود داره ، زن ميتونه يك طرف ديگر رابطه باشه نه همه رابطه !!!!!
مرد در رابطه جايگاه خودشو داره زن هم همين طور ، درضمن يك زن هست كه مي تونه زندگيشو بسازه يا به اتيش بكشه ، زندگي رو نگه داره يا رها كنه !!!! يادمه كه شما مي خواستيد زندگيتونو بذاريد و بريد ، پس خود شما در زندگي خودتون نه هنر زندگي كردن و بلديد نه هنر معشوق بودن رو خانوم افسون .
ببخشيد mohat جان ؛ بحث به اينجا كشيد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین غ

در من ایشان اعتیاد داره و حق حضانت بچه هات مال خودت.

---

نازنین خانم میتونم سوال کنم منظورتان از این جمله چیست؟ مطمئنید به موضوع من پاسخ دادید؟! فکر کنم مرا با کس دیگری اشتباه گربته باشید!

آقای سورنا به عنوان آخرین راه چاره نسخه شما را عمل خواهم کرد، ممنون که توجه کردید.

دوستان من می خواهم بدانم اشکال کار کجاست؟ من و شوهرم بدون عشق ازدواج کردیم و هر دو با منطق ازدواج کردیم ولی ظاهرا هررو تشنه محبتیم. و این محبت را از یکدیگر سیراب نمی شویم. البته این تصور من است...

دوستانی که از بیرون به قضیه نگاه می کنند، کمی ریشه یابی کنند. آیا این زندگی، زندگی می شود؟؟؟؟؟

سلام من معذرت می خوام . ببخشید اشتباه فرستادم.

خانم mohat این حرفها را که در پایان نوشتارم خطاب به نازنین غ خواهم زد،ملاک نگرفته و زودی شما را تحریک نکند و از شما می خواهم هیچگاه یک سوی مشاجره خانوادگی تان نباشید و آرامش خود را حفظ کنید.اگر در برابر کارهای زشت همسرتان که اصلاً قابل قبول نیست بی تفاوت باشید و بفهبمید و از درون خود در یابید که خوبی،شخصیت،محترم بودن و زیبا و باهوش بودن تان به حرفهای او ربطی ندارد و شما براستی چنین هستید که واقعیت هم همین است،راحت می شوید.
هیچ کسی و حتی همه مردم دنیا نیز شخصیت و هویت و اعتماد به نفس ما را تعریف نکرده و این ویژگیها وابسته نه تنها به حرفها و نظرات شوهر شما،بلکه همه مردم دنیا هعم نیست.این را بیاموزید که برای نظرات دیگران درباره خود و باورهایتان هیچگونه ارزشی قائل نشوید ئ حالت تدافعی نگیرید و داوری آنها را درباره خودتان ارزشمند ندانید،اما به آنها احترام بگذارید؛شاید در نگاه اول این نشدنی است،اما اگر اندیشه و خودباوری لازم را کسب کنید،این کار شدنی است.
مثلاً در برابر کسانی که نظرات بی منطقی دارند یا توهین می کنند یا ما را تحقیر می کنند،باید تنها آنها را بشنوید و ناراحت نشوید،نه در همان زمان و نه در آینده با یادآوری آن خاطرات خودتان آزار ندهید.یک راهش آن است که خودتان را در جای یک ناظر یا یک نفر سوم قرار دهید و خودتان را بنگرید و بفهمید که آن حرفها و حرکات زشت دیگران هیچ اثری روی شما ندارند.اگر با تمام وجود بفهمید که شما چیزی کم ندارید و محترم و کامل و خوب هستید،90% راه را رفته اید.البته همه اینها در صورتی است که به حقوق دیگران زبانی و عملی تجاور نکرده و جرم و تعدی را مرتکب نشده باشید که ان شاءا . . . چنین نیست.
و نازین غ نازنین و ارجمند
می دانم که می خواهید حربه شکیبایی و سیاست ورزی زنانه را به مراجعان بیاموزید و از عصبانیت آنها بکاهید،اما در همین مورد این خانم اگر همه حرفهایشان راست باشند،بنده شوهرشان را صددرصد تقصیرکار دانسته و واکنش بجا را در برابر چنین انسان بیماری جائز می دانم.اگر در بابر تجاوز،توهین،تمسخر،تهمت و ستم دیگران کوتاه بیاییم حالا بنابر هر مصلحت اندیشی،خودمان داریم بر خودمان ستم روا داشته و انسانیت ما زیر سؤال می رود.
اگر طرف مقابل ما بیماری روانی پنهان با آشکار خفیف یا شدیدی داشته باشد،مقصر ما نیستیم و باید از خود دفاع مشروع کرده یا به رابطه مان خاتمه دهیم.

mohatاغلب مردان دوست ندارند ببینند همسرشان از آنها بالاتر هست چه در تحصیل چه دردارایی تنها استثنا فک کنم زیبایی باشد که بدشان نیاید همسرشان جذاب باشند چون به این امر دیگر مردانه نگاه نمی کنند وآنرا ازخصوصیات یک زن ایده آل می دانند .من کامل درجریان زندگیتان نیستم اما اگراینطورکه می گویید من استنباطم براین بود که احتمال زیاد ازبالا بودن وضع خوب شما احساس نا خوشایندی دارند ویک مرد دوست دارد که همسرش به او نیازداشته باشد وبه اوتکیه کند.شما هم با این توصیفی که ازخود کرده ایی یک عامل بزرگ ناراحتی درزندگیتان را ذکر کرده اید شما باید خودتان را نیازمند به ایشان نشان دهید که به او به چشم یک تکیه گاه نگاه می کنید وپیشنها د می کند یک مرخصی موقتی را بگیرید وخودتان را صرف همسرتان بکنید وبه نشان دهید که اواولیتش درزندگی شما از هرچیزی بالاتر است وباید اواحساس کند که شما به اونیازداری می تونی این کار را بکنی؟!!

دلداده جان همسر من وقتی به خواستگاری من آمد یک مرد 36 ساله یعنی یک مرد کامل بود، ÷س با چشم باز انتخاب کرده است. من هم بعد از 30 سال زندگی راه زندگی و ÷یشرفت شغلی ام را انتخاب کرده ام. حالا نمی توانم بخاطر اینکه همسرم نزد من احساس کمبود نکند، تمام زحماتم را به باد فنا بدهم و بشوم یک زن معمولی!(او می توانست یک زن ساده بگیرد و مدام نزدش فخرفروشی کند). اگر قرار بر این بود در سن 22-23 سالگی که مانند غالب دخترها، خواستگاران زیادی داشتم که کلی از ظاهرم تعریف و تمجید می کردند، ازدواج می کردم.
تازه اگر زندگی ما با درآمد همسرم بخواهد بگذرد، ما باید یک زندگی فقیرانه داشته باشیم که من نمی توانم. (البته همسرم هم تحصیلکرده است.)

گردآفرید جان، من به آنچه هستم واقفم. از نظر خودم و بیشتر اطرافیانم از لحاظ هیکل و هوش و موفقیت لااقل چیزی کم ندارم. از قیافه خودم هم راضی هستم ولی حوری بهشتی نیستم. و اگر سلیقه همسر من زن بور است هرگز نخواهم توانست بور شوم. گفته بودی به حرفش بی تفاوت باشم، اما قبول کن که در برابر همسر نمی توان بی تفاوت بود. من در همان دوران خواستگاری به او گفتم که اگر به نظرت زیبا نمی آیم، با من ازدواج نکن. چون من هم مثل خیلی از زنها از اینکه همسرم از ظاهرم تعریف کند، لذت می برم.
گردآفرید عزیز، زن و مرد مکمل هم هستند و با کمک به یکدیگر است که می توتنند در زندگی موفق شوند و فرزندی نیکو تحویل جامعه بدهند. در هر حال ازدواجی که بخواهد دوام یابد، ناگزیر از وجود فرزند است و من نمی خواهم شوهرم مدام نزد همسرم مرا تحقیر کند و اگر من هم متقابلا اینکار را کنم، آن بچه فکر خواهد کرد که ÷در و مادرش موجوداتی ضعیف هستند و حتما خارج از خانواده الگو انتخاب خواهد کرد.َ

نمی دانم، ایا می شود رفتار همسرم اصلاح شود و یا باید از هم جدا شویم؟!

یه سری به مشکل من بزنید راه حلهای خوبی بهم پیشنهاد شد و خودمم کارهای خوبی انجام دادم البته یه سریش در مورد نامزدم فایده نداشته ولی شاید برای شما فایده باشه
"زندگی برای من چرا شده یه وهم؟"
بخونید امیدوارم کمکی بهتون بکنه

فیلم " زنها فرشته اند " رو دیدی؟
پیشنهاد می کنم ببینیش ولی نه تا آخرش! یه سه چهار دقیقه آخرش رو نگاه نکن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط وهم

یه سری به مشکل من بزنید راه حلهای خوبی بهم پیشنهاد شد و خودمم کارهای خوبی انجام دادم البته یه سریش در مورد نامزدم فایده نداشته ولی شاید برای شما فایده باشه
"زندگی برای من چرا شده یه وهم؟"
بخونید امیدوارم کمکی بهتون بکنه

---

سلام وهم جان
تمام موضوع مشکلت را خواندم. متاسفانه فکر نمی کنم راهنمایی های دوستان در آنجا برای مشکل من هم تاثیر کند.
وهم جان از سر همدردی می خواهم چند جمله ای را بگویم؛ ناراحتی از اینکه همسرت فقط وقتی نیاز جنسی دارد به سراغت می آید، حتی اگر با هم مشکل داشته باشید. اما بدان که یکجا توی این دنیا کسی هست که آرزوی این برخورد را داشته باشد. همسر من به محض اینکه با هم حرفمان می شود جای خوابش را از من جدا می کند و اصلا محلم نمی گذارد و به این کارش افتخار می کند. خودت را جای من بگذار، اگر همسرت نسبت به زنانگی ات هم بی تفاوت بود، چقدر غرورت بعنوان یک زن می شکست و چقدر اعتماد به نفست را از دست می دادی...
در مورد شال و کلاهی که زحمت کشیده بودی، درد دل کردی، من هم هربار برای همسرم هدیه خریدم (چه از لحاظ مالی ÷رارزش یا عکش) چنان به ذوقم زده که حساب ندارد.
همسرت لااقل لیست درخواستی تو را برایت خرید، اما من بارها از همسرم تقاضای گل کردم و او هیچگاه این کار را نکرد.
ببین باز همسر تو بهتر است و بنظر من بیشتر به خانمش علاقه دارد.
همسر من متاسفانه ب توجهی عاطفی به زن را افتخار می داند.

بانوی گرامی شما منظور مرا از بی تفاوت بودند در برابر این رفتار ناپسند شوهرتان نگرفتید.بنده هم به سی و چند سال ذسن و انبوه تجربیات از دیدن زندگی مشترک دیگران،چون خودم مجردم،این را می فهمم که حرف کسی که زیر یک سقف با او هستیم را به هر حال می شنویم،آما بنده به شما گفتم:
نباید به حرفهای دیگران و از جمله همسرتان درباره هویت و شخصیت و وجودتان توجه کرده و نظری را که نسبت به خود دارید بر پایه آن بسازید.همچنین بنده در هیچ کجای کلامم سخن از تحقیر همسرتان به میان نیاوردم.گفتم،در برابر او وحرفهایش که بهد دلیل ناراحتی درونی اوست بی تفاوت باشید،همین.
اگر بتوانید با تمرین این کار را در همه زندگی بکنید شیرینی و موفقیت درونی به شما روی خواهد آورد وگرنه مدام خودتان را به دلیل توهین،تمسخر و نظرات دیگران آزار خواهید داد.
شاید بگویید که خود بنده در هیم سایت با خیلی ها به دلیل توهین،تمسخر و نظرات آنها درباره خودم در افتادم و پاسخشان را دادم،این از ناراحتی من نبود بلکه برای این بوده است که جلوی سفسطه ایشان را گرفته و پاسخ منطقی و راه منطقی را به آنها بنمایانم.اگر ناراحت شدید مانند بنده لحظه ای باشد و همانجا پاسخ طرف را بدهید،در همه زندگانی و البته خیلی جاها نیز اگر بدایند که کجاست،سکوت بهترین است.البته همه اینها تجربه و موقعیت شناسی می خواهد.
به هر حال پیشنهاد بنده این است که یک بار که اوضاع تا همین چند روز آینده خوب است به شوهر خود بگویید که باهم و جداگانه بروید پیش یک روانکاو و مشاور مجرب خانواده و مشکل خودتان را حل نمایید.یا همین حرفهایتان را که درباره پیشرفت و کار کردنات و زیبایی تان و یا برتر بودنتان در نظر اجتماع است را به مشاور مجرب و نه در پیتی ها که همه جا هستند را بیان نموده و هسرتان نیر حرف دلش را تا ببینید که چکاری باید برای بهبود زندگی تان بکنید.
اگر به نظر دوستانی که کوتاه آمدن یک طرفه تان را می گویند رفتار کنید،با توجه به اینکه نمی توانید از موقعیت اجتماعی و شخصی خود در کار و تحصیل چشم پوشی نمایید باز دوباره طاقت شما طاق شده و مشاجرات بالا می گیرند.باید یک بازنگری جدی و کلی هم شما و هم شوهرتان درباره خودتان و زندگیتان داشته باشید،هر چه زودتر بهتر.

گفتید؛ مشاور مجرب!
من در ÷یدا کردن یک مشاور مجرب و حاذق واقعا درمانده ام.تا بحال ÷یش دو مشاور رفته ام، ولی به خدا قسم حیف نام مشاور که روی خود گذارده بودند.
اگر شما یا دوستان دیگر مشاوری با تجربه می شناسید، لطفا به بنده هم معرفی نمایید. یک عمر دعایتان کردم.

(راستی گردآفرید گفتی مجردی، خوش به حالت!!!!!!
کاش من هم مثل شما توانمند بودم و قدرت مبارزه با اجتماع را داشتم و مجرد می ماندم!)

من چون تا اکنون دنبالش نبوده ام نی توانم راهنمایی تان نمایم،اما اگر در تهران یا قم هستید از جناب مدیر تالار آدرس آنها را بگیرید.در ضمن اگر روانکاو نیز باشد بهتر است،زیرا ریشه ای به مشکلات آدم رسیدگی می کند.
خانم ارجمند همه ماها مشکلاتی برای خودمان داریم و به خدا خود من در ته دلم چون تا حالا دوست دختری نداشته و خواهر هم ندارم،دلم غنج می زند که همسری و غمخواری داشته باشم از جنس مخالفم.از شما م خواهم به سفارش هایم عمل کنید و زندگی خود را به خاطر بددهنی یا شاید حسادت همسرتان بهم نزنید و همه سوءتفاهم ها و مشکلاتتان را با او شفاف بیان کنید و ببینید که حرف دلش و دل خودتان چیست و بفهمید که ته دلش چه می خواهد و شما هم خواسته هایتان را بگویید و مشاوره را فراموش ننمایید.

بچه ها من از چهارشنبه به بهانه بیماری ام رفتم منزل پدرم استراحت کنم، دیشب زنگ زدم خانه خودمان ببینم همسرم آنجاست یا نه، حدود یکساعت حرف زد (حالا خودش اصلا زنگ هم نزده بود که حالم را بپرسد و از این بابت کلی پیش پدر و مادرم سرافکنده ام کرد!!!)، تمام مدت حرفش، با اینکه حتی حرصم می گرفت هیچی نگفتم و فقط گوش کردم.
آخر سر هم می دانید چه گفت: "گفت که من از خودت و پدر و مادرت شاکی هستم، تو پرونده روانی داشتی و از من پنهان کردید."

می دانید، موضوع چیست چند سال پیش من افسردگی داشتم (البته زمانی که همسرم به خواستگاریم آمد، من هیچ مشکلی نداشتم و دارویی هم مصرف نمی کردم) و در آن حال چیزهایی نوشته بودم که من نادان تمام آن نوشته ها را چسب زده و نگه داشته بودم و همسرم بدون اجازه من سراغ آنها رفته و خوانده بودشان! من هم برای اینکه اطمینان کند که آن نوشته ها در حالت بیماری بوده و هیچکدام حقیقت نداشته، نزد پزشکم بردمش تا گواهی دهد. پزشکم هم گفت که هیچ لزومی نداشته که از بیماری اش بگوید چون در یک زمانی مشکل داشته و الان کاملا بهبود یافته، درست مثل سرماخوردگی.
حالا شوهر من این موضوع را کرده پیراهن عثمان، دلش می خواهد از من باج بگیرد، هر نوع زوری به من بگوید و من هم دم نزنم، چون اگر اعتراضی کنم و یا هر نوع بیماری دیگری بگیرم، فقط به خاطر اینست که پرونده روانی داشتم...
تو رو خدا بگویید، من باید چه کار کنم؟ شما جای من بودبد، چه کار می کردید؟

اینطور که پیداست همسرت از تو بسیار دلخور میباشد و تمامی رفتارهایش هم حاکی از این موضوع است. نه بابت بیماری قبلیت ، کلا از تو رنجیده است ولی واضح بیان نمی کند و به طور غیرمستقیم اینکار را میکند و دنبال بهانه است که بابت دلخوریش عذابت بدهد. این یک برداشت است . برداشت دیگرم این است که احتمالا علاقه همسرت نسبت به تو کاهش یافته است و دچار سرخوردگی گشته است.

چه خبر از همسرت؟ برگشتی خونه؟ همسرت باهات تماس گرفت؟
یه سئوال دیگه در دوران عقد همسرت ابراز علاقه میکرد یا نه ؟ تا به حال شده که احساس کنی واقعا دوست داره؟

سلام آزاده جان
اگر بدونی چقدر خوشحالم کردی، وقتی دیدم ازم سراغ گرفتی. واقعا مستهسل هستم. خیلی احتیاج دارم با کسی درد دل کنم.
من در دوران عقد هم خیلی مشکل داشتم و یکبار که اختلافمان به نهایت رسیده بود، سرانجام با مداخله خانواده معرفمان، موضوع فیصله پیدا کرد.
------------------------------------
منزل برگشتم، چون به قهر نرفته بودم و گفته بودم چون نیاز به مراقبت دارم، آنجا می روم. اما ...
دعوا و بی احترامی پشت سرهم. دیشب تولد مادرم بود، خانواده من جز احترام در حق شوهرم انجام نداده اند، اما او با کمال وقاحت نیامد. امروز صبح هم به شدت دعوایمان شد، در خانه را باز کرد و کلی بهم ناسزا کرد. (آنقدر احساس پوچی و بی ارزشی می کنم که دلم می خواهد بمیرم)
نمی دانم چکار کنم. کار به جایی رسیده که سر مهریه و وکیل و طلاق و .. دعوا می کنیم. اینبار کاملا به رگ بی عاری زده است.
من چنین مردی را نمی خواهم، اما ظاهرا رهایی از این مردابی که گرفتارش شدم، جز با بی آبرویی و خواری امکانپذیر نیست.
چه کار کنم که بیشتر از این حرمتهایمان شکسته نشود؟!

سلام mohat جان،مطالبت رو با دقت خوندم و بايد بگم كه اصولا آدمى نيستم كه خيلى اهلِ نظر دادن باشم كه تو زندگيم شايد يكى از مشكلاتم هم همين باشه،ولى بعد از خواندنِ سرگذشت شما تا اينجا،قبل از اينكه نظر نهايى رو بدم كه خواهر گُلم آخه چرا عمره با ارزشتو در كنار اين آدمِ بى منطق هدر ميدى،اين يه راه رو كه ميگم هم امتحان كن ببينيم نتيجه چى ميشه:
در اولين فرصت يه آرايشگاه خوب برو و موهاتو يه رنگ blond ناتورال(طبيعى)كن كه به صورتت هم بياد،و بعدش با توجه به اخلاقِ همسرت كه در زمينه ى دلبري زنانگي چه روشهايي رو بيشتر مى پسند به قول خودش لبريز از محبت اش كن،باور كن هم براى روحيه ي خودت خوبه و هم اينكه بعضى مواقع اين آقايون به قدرى در مقابله يه سرى تحولات كوچيك عوض ميشن كه بقيه زندگيت ديگه راه دستت مياد،قبلش فقط خواهشاً ديگه نه به ناسزاهاش، و نه به بى احترامى هايى كه كرده كليد كن و به چشم كسى ببينش كه ميخواى شيفته اش كنى ،نميدونم چه جورى بگم،ولى باور كن بعضى از اين راهكارهاي كوچيك و ساده بعضى اوقات معجزه ميكنه!به امتحانش مي ارزه،اين هم كه گفته بود سرشار ازمحبتش كني سرلوحه ي حتى قدم زدنت در مقابلش كن ببين چى ميشه،منتظرِ خبرهاى خوش ازت هستم،واسه زندگى يه شما كه همسرت گرفتارِ هيچ فرقه اى نيست به شكر خدا،اين روشها،واقعا ارزشِ اجرا داره،راستى در مورد رنگ بور ،ببين تا چه حد روشن دوست داره،اگر خيلى هم روشن دوست داره،اصلا فكر نكن بهت اين رنگ مياد يا نه،ولى انجامش بده به خاطره شوهرت،بذار از راه چشم به قلبش برى،مطمئن باش اگر اينجورى ارضا بشه،روزى ميرسه كه عاشق همون mohat ِ واقعى ميشه!
موفق باشى.

سلام
من با همه نظرات موافقم غیر از نظر خانم ماندگار ولی یه مسئله اینجا اینه که افرادیکه اینجا نظراتشون رو می نویسن واقعا" مشکل دارن وبرای حل مشکل به اینجا مراجعه می کنن حتی افرادی مثل من که گاهی چیزی رو می نویسم وبیشتر خواننده مطالب هستم تا شاید یه چیزی یاد بگیرم ویا مرهمی روی ناراحتیهام باشه ولی نکته اینجاست که مدتی هست مدیرهمدردی یا سایر افرادیکه واقعا" تخصص دراین موضوع دارن ودر این رشته تجربه مشاوره کلینیکی و حل مشکلات زوجین را دارند، نظری نمی دهند واین کم کم داره به اعتبار این سایت لطمه میزنه مثلا" درمورد این تاپیک بعضیها نوشتند طلاق بگیر یا اینجوراستنباط میشد که منظورشون اینه که البته نظر منم اینه وعده ای مثل خانم ماندگار نظر عکس اینو دارن ومطمئنم که ما همگی افرادبیسوادی نیستیم ولی آیا واقعا" نظرات ما با نظر یک مشاور خانواده یکی هست ؟ قبلا" این سایت علاوه بر اینکه محلی بود برای دردودل محلی برای حل مشکلات هم بود ولی الان فقط یه سری اظهار نظرهای شخصی(که البته هرکسی حق اظهار نظر داره) ولی آیا گرهی ازمشکلات افراد بازمیکنه؟

عزیزم شغل همسر شما چیه؟ چرا با این سن و سال هنوز ثبات شخصیت نداره؟ همسر شما خانه و ماشین داره یا خانه و ماشین برای شماست؟ به نظر من همسر خیلی بیرحمی دارین. چرا به شما توهین میکنه برام جای سئواله. آیا دست بزن هم داره یا فقط ناسزا میگه؟

آزاده جان، همسر من اپتومتر(از شاخه های پیراپزشکی) است. او هم خانه و ماشین دارد. اما در خانه من زندگی می کنیم و او بخشی از قسط خانه را بعنوان اجاره خانه می دهد. ماشین من هم بهتر از اوست.
یکبار دست رویم بلند کرد. من هم رفتم از پزشک قانونی تاییدیه گرفتم اما کلانتری شکایت نکردم و فقط دوست صمیمی اش و همسرش را دعوت کردم تا نزد آنها تضمین دهد که دیگر دست رویم بلند نمی کمد و تا مدتها قهر بودیم تا سرانجام خودش برای آشتی پا پیش گذاشت، تا 2-3 ماهی هم خوب بود، در کار خانه کمکم می کرد و تا محل کارم مرا می برد. اما با پیش آمدن کوچکترین اعتراض از جانب من، روز از نو و روزی از نو.

موضوع اختلافتان کجاست ؟ اختلاف عقیده دارید؟ اختلاف سلیقه؟ ریشه کجاست؟
تحصیلات و شغل خودتان چیست؟ از نظر ظاهری خودتان بهتر هستید یا همسرتان؟
امروز صبح سر چه موضوعی دعوایتان شد؟

mohat جان سلام،در مورد راهى كه یپشنهاد كردم حتى نظر هم ندادى،به نظرت مسخره اومد؟ واقعا نميدونم چى بگم،از گفتنِ اينكه اين آقا بلا نسبت ديونه هست و بى رحم و .... هم شديدا خود دارى ميكنم و از اون محال تر اينكه بگم ايشون ارزشِ علاقه شما رو ندارن كه واقعيت امر اينه كه شما كاملا از ايشون دل سرديد و ناراحت و گوييا نظراتي كه شما رو تشويقِ به ختم اين ازدواج مى كنرو مناسبتر ميبينيد ،البته اين برداشتِ شخصىِ منه و ميتونه كاملا بر عكس باشه،موفق باشى.
ما براي وصل كردن امديم
ني براي فصل كردن امديم

mohat عزيز . حداقل كاري كه مي توني براي خودت بكني اينه كه در برابر مشكلاتت روحيه ات رو حفظ بكني و نگذاري دوباره دچار آسيب بشي . عزيزم زياد به حرفهاي شوهرت تو حساسيت نداشته باش چون تقريبا" بيشتر آقايون همينجورند و وقتي عصباني مي شوند حرفهاي سوزنده و تاثير گذار مي رنند . راستي به نظر خودت شوهرت نمي خواد بهت كمك كنه اختلافاتتون رو كم كنيد .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khoshbavar

mohat جان سلام،در مورد راهى كه یپشنهاد كردم حتى نظر هم ندادى،به نظرت مسخره اومد؟ واقعا نميدونم چى بگم،از گفتنِ اينكه اين آقا بلا نسبت ديونه هست و بى رحم و .... هم شديدا خود دارى ميكنم و از اون محال تر اينكه بگم ايشون ارزشِ علاقه شما رو ندارن كه واقعيت امر اينه كه شما كاملا از ايشون دل سرديد و ناراحت و گوييا نظراتي كه شما رو تشويقِ به ختم اين ازدواج مى كنرو مناسبتر ميبينيد ،البته اين برداشتِ شخصىِ منه و ميتونه كاملا بر عكس باشه،موفق باشى.
ما براي وصل كردن امديم
ني براي فصل كردن امديم

---

دوست من اصلا اینطور نیست، اما فعلا نمی توانم موهایم را بولند کنم چون بتازگی مش کردم؛ هم کلی پول دادم و هم بهم می آید.
از طرف دیگر من دوست ندارم از همسرم جدا شوم. و در مرحله اول دلم می خواهد مشکلمان حل شود ولی اهل باج دادن نیستم.

دوستهاي عزيز به خدا آقاي sorena_arman بي ربط صحبت نميكنه شايد باور نكنيد اما من بيشتر مشكلات اين تالار رو خوندم و از حرفايي ايشون خيلي چيزها متوجه شدم.
البته نظر شخصي من اينه شايد براي شما ............

نميدونم تا به كي ما ادمها پيش دستي كردن در ابراز عشق وصميميت رو ميخواهيم باج دهي تصور كنيم در صورتيكه بالاخره در تمام روابط مخدوش,يكي از دو طرف بايد بزرگمنشي و گذشت خودشو اول نشون بده تا بشه به اين رابطه اميد وار شد,و طرف مقابل رو هم اميد وار كرد

سلام موهات جان. اول از همه آرامش خودت حفظ كن و از خدا بخواه كه آرامش رو به زندگيت برگردونه. شما گفتيد تو اون دو ماه كه خوب بود واقعاً خوب بود و با اعتراض شما ورق زندگيتون برمي گرده. ازش زياد انتقاد مي كني؟ مالت رو به رخش مي كشي؟ بهش زياد گير مي دي؟ با خانواده شون كه مشكلي نداري؟

میشه از تمامی دوستهای بزرگوارم در خواستی بکنم؟!!!!!!
لطفا دیگه در مورد حرفهای هم نظر ندید هر کسی نظرش رو بگه و به دیگری اعتراض نکنه
امکان داره که چنین حرکتی رو انجام بدید؟

دوست خوب معمولا بیشترین اختلافات زناشویی مربوط به ماههای اول زندگی است مثل این که دو سطح ناصاف روی هم آنقدر ساییده میشوند که کم کم یکی میشن ولی باید سعی کنی حرمتت شکسته نشه دوست من سعی کن هیچ وقت برتربهاتو به رخ همسرت نکشی چون هیچ مردی نمی پسنده، اگر همسرت رختخوابش رو جدا میکنه تو برو پیشش در بعضی موارد اشکالی نداره اگر پیش قدم بشی نمیگم خودت را کوچک کن ولی این تشان دهنده محبتت است ،مثلا چرا تنها رفتی خونه پدرت بهتر بود که از همسرت هم میخواستی با تو باشه نشون بده که هم بهش وابسته ای و هم علاقه مند
از محبت خار ها گل می شود