اختلاف مادرو دخترش

با سلام و شب بخیر
ممنون میشم دوستان مشکل من رو بخونن و راهنماییم کنن قبل از پرسش خودم رو کمی معرفی می کنم .
خانمی هستم پنجاه ساله یک فرزند دختر دارم بیست و هشت ساله و هشت سال هم هست که از همسرم جدا شدم و با دخترم باهم زندگی میکنیم.
مشکل پیش اومده این هست که دخترم در محیط کارش با پسری که پنج سال از خودش کوچکتر هست آشنا شده و حدودا نزدیک دوسالی از آشناییشون میگذره و اینطور که فهمیدم همدیگرو برای ازدواج مناسب می بینند و قرار ازدواج دارن ولی چون پسر سنش کمه و الان رو برای ازدواجش زود می بینه و هنوز مسکن و ماشینی هم نداره به دخترم گفته سه یا چهار سال دیگه تصمیم به ازدواج دارم چون هنوز خونه یا پس اندازی ندارم و تصمیم گرفتن که تا اون موقع با هم دوست بمونن و الان دخترم تصمیم گرفته بادوست پسرش یه مسافرت سه چهارروزه تفریحی برن.
من از شنیدن این سفر تعجب کردم و به دخترم گفتم فکر نمیکنم این مسافرتتون درست باشه و در جواب بهم گفت نخواستم که نظرتو بگی فقط اطلاع دادم که بدونی میخوام برم سفر.
و یک سوال دیگری که از دخترم پرسیدم این بود که چی شد که تصمیم گرفتید به این مسافرت برید؟
هیچی دیگه با شنیدن سوالم بشدت عصبانی شد و در جوابم دقیقا این جملات رو گفت که تو از اینکه دارم میرم مسافرت حرصت گرفته و هر بی شعوری میدونه که آدم برای چی میره مسافرت، و......و در نهایت.بعد از بحث های متفاوت تقریبا با هم قهر کردیم.
حالا سوال من از شما دوستان این هست که:

1...آیا بعنوان یک مادر حق پرسیدن ندارم و آیا سوال من ایرادی داشته آیا در سته که در جواب سوالم این پاسخ زشت رو از دخترم دریافت کنم و آیا حق دخالت در امور دخترم رو ندارم.
با تشکر

فکر میکردم میتونم تو این سایت از راهنمایی دوستان استفاده کنم ولی گویا اشتباه کردم.....

دختر شما و اون پسر روند ازدواج را دارن اشتباه میرن . باید سعی کنن این روند و این دوستی را قطع کنن و هر دو از این رابطه خارج بشن . خواستگار هم موقعی خواستگار هست که بیاد جلو رسمی با خانواده مگرنه به هیچ عنوان نباید حساب باز کنین . دختر و پسر نباید وارد فاز احساسی و دوستی بشن در قبل از ازدواج رسمی و باید عاقلانه و عقلانی معیارهای همو به صورت رسمی بررسی کنن .
متاسفانه نوع گفتار دختر شما خوب نبوده . شما هم مادر ایشون هستین صد البته می تونین در زندگی دخترتون نظر داشته باشین . دخترتون شخصیتش شکل گرفته و سخته عوض کردنش به تنهایی مخصوصا که در فاز احساسی اشتباهی هم هست .کمکی که می تونین بکنین اینکه به مشاوره بفرستین حضوری و خودتون هم در این زمنیه مطالعه داشته باشین باید کاری کنی لج و لجبازی نشه .
مقالات قسمت ازدواج تاپیک زیر را هم خودتون و هم دخترتون بخونین . مانا باشی .
http://www.hamdardi.net/golchin_link/golchin_link.htm

سلام به همدردی خوش اومدید

قبل از اینکه به سوال شما جواب بدهیم لطفا جواب پرسشهای زیر رو بدید

قول و قرار شما و همسر سابقتون برای نحوه مراقبت از فرزندتون چی بوده؟ چرا دختر شما با شما زندگی میکنه؟ فرزند دیگه ای هم دارید؟

این خونه ای که الان در اون زندگی میکنید چه کسی مالکش هست؟

درآمد شما به چه شکله هزینه شما و دخترتون چطور تامین میشه؟ دخترت بهت کمک مالی میکنه؟

دخترت چند ساله شاغله؟

قبلا هم برای حل مشکلات و مسائل دخترت با همسر سابقت مشورت کردی؟

نظر دخترت در مورد جدایی شما و شوهرت چیه؟ چه برداشتی از این قضیه داره؟

دخترت قبلا هم خواستگار داشته؟ تا قبل از پیدا شدن این خواستگار جدید رابطه شما و دخترتون چطور بوده؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

دختر شما و اون پسر روند ازدواج را دارن اشتباه میرن . باید سعی کنن این روند و این دوستی را قطع کنن و هر دو از این رابطه خارج بشن . خواستگار هم موقعی خواستگار هست که بیاد جلو رسمی با خانواده مگرنه به هیچ عنوان نباید حساب باز کنین . دختر و پسر نباید وارد فاز احساسی و دوستی بشن در قبل از ازدواج رسمی و باید عاقلانه و عقلانی معیارهای همو به صورت رسمی بررسی کنن .
متاسفانه نوع گفتار دختر شما خوب نبوده . شما هم مادر ایشون هستین صد البته می تونین در زندگی دخترتون نظر داشته باشین . دخترتون شخصیتش شکل گرفته و سخته عوض کردنش به تنهایی مخصوصا که در فاز احساسی اشتباهی هم هست .کمکی که می تونین بکنین اینکه به مشاوره بفرستین حضوری و خودتون هم در این زمنیه مطالعه داشته باشین باید کاری کنی لج و لجبازی نشه .
مقالات قسمت ازدواج تاپیک زیر را هم خودتون و هم دخترتون بخونین . مانا باشی .
http://www.hamdardi.net/golchin_link/golchin_link.htm

---

سلام ابتدا از وقتی که گذاشتین متشکرم.
در مورد قطع ارتباط دخترم و دوست پسرش کاری از دست من برنمیاد
دخترم اعتقادی به ازدواج سنتی نداره و ترجیح میده که قبل از ازدواج از طریق دوستی و شناخت دخترو پسر از هم ، تصمیم به ازدواج و خواستگاری این مسائل بگیره.
دخترم متاسفانه علیرغم خصوصیات خوبی که داره مثل اعتماد بنفس ، مهارت و تخصص در حرفه ایی که به اون مشغوله ووووو خصوصیات اخلاقی خوب دیگر متاسفانه نسبت به من بی پرواست و استدلالش هم این هست که تقدسی برای مادر قائل نیست و مادر رو مثل افراد دیگر جامعه می دونه و البته باید بگم در تمام این سالها این دومین بار هست که اینقدر بی پروا با من حرف می زنه و این مسئله برای من واقعا ناراحت کننده س و تقریبا تو این مورد حرف شنوی از من ندارهو معتقده که دیگه ۲۸ سالشه و خودش برای زندگیش تصمیم میگیره .

[QUOTE=ammin;465606]سلام به همدردی خوش اومدید

قبل از اینکه به سوال شما جواب بدهیم لطفا جواب پرسشهای زیر رو بدید

قول و قرار شما و همسر سابقتون برای نحوه مراقبت از فرزندتون چی بوده؟ چرا دختر شما با شما زندگی میکنه؟ فرزند دیگه ای هم دارید؟

این خونه ای که الان در اون زندگی میکنید چه کسی مالکش هست؟

درآمد شما به چه شکله هزینه شما و دخترتون چطور تامین میشه؟ دخترت بهت کمک مالی میکنه؟

دخترت چند ساله شاغله؟

قبلا هم برای حل مشکلات و مسائل دخترت با همسر سابقت مشورت کردی؟

نظر دخترت در مورد جدایی شما و شوهرت چیه؟ چه برداشتی از این قضیه داره؟

دخترت قبلا هم خواستگار داشته؟ تا قبل از پیدا شدن این خواستگار جدید رابطه شما و دخترتون چطور بوده
.................................................. ........................

سلام وممنون از خوش آمد گویی
سوال هارو با شماره جواب میدم که خواندنش راحتتر باشه

سوال اول.....دخترم تنها فرزند منه و هم دخترم و هم من تمایل داشتیم که بعد جداییم باهم زندگی کنیم و همسرم قرار بود ماهی پونصد هزار برای مخارج دخترم تقبل کنه که پونصد رو رسوند به سیصد هزار و ماه اول بعد از جدایی صد هزار بیشتر نداد و دیگه مبلغی تا به الان که تقریبا هشت سال از جدایی میگذره پرداختی نکرد.

سوال دوم....خونه چون ورثه ایی هست و تقریبا مالک نیمی از خونه هستم و با رضایت خانواده ساکن شدم.

سوال سه ....خودم شاغلم و دخترم هم تقریبا بعداز لیسانس شاغل شد و میتونم بگم شغل خوبی داره و هزینه زندگی شراکتی پرداخت میشه که این هم بخواست دخترم بود چون نمیخواست من متحمل هزینه برای دخترم باشم .

سوال سوم.... دخترم بیست و هشت ساله شه و همسرم کلا کاری با دخترم نداره و مسئولیتی در قبال دخترم احساس نمی کنه و اگر هم ارتباطی برقرار میشه فقط تماس تلفنی هست که اون رو هم دخترم تماس میگیره ایشون کلا هیچ قدمی بر نمیداره.و اینرو هم باید بگم دلیلی که باعث شد از همسرم جدا شم همین بی تفاوتی و بی خیالی عدم احساس مسئولیت نسبت به من و دخترم و زندگیمون بود که دوازده سال به همین منوال بود و تقریبا میتونم بگم هیچ نقشی تو زندگی ما نداشت.

سوال چهارم....در مورد جداییم دخترم نظر مثبتی داره هم من و هم دخترم به این نتیجه رسیده بودیم که ادامه زندگی با توجه به اینکه همسرم کلا هیچ نقشی تو زندگی نداره و حتی خرج زندگی رو هم نمیداد ، صحیح نیست که هم من و هم دخترم معتقدیم که این جدایی خیلی سال پیش باید اتفاق می افتاد .من بیشتر از ده سال تلاش کردم همسرم رو به زندگی برگردونم ولی متاسفانه نشد.

سوال پنجم...بله خواستگار داشتن ولی چون خیلی سخت گیر هست خواستگارانشون رو رد کرد ...در مورد ارتباط منو دخترم باید بگم چه قبل از این خواستگار چه قبل از اون تغییری نکرده و منو دخترم تقریبا مشکلی باهم نداریم میتونم بگم بسیار دلسوز هم هست ولی تو اختلافاتی که گاهی پیش میاد کمی نسبت به من بی پرواست و تقریبا همونجور که اگر با مثلا همکلاسیش بحث کنه و یکی بدو داشته باشن با منم همونطوره و هر چقدر هم که من تذکر بدم که اینجور بحث کردن با مادر درست نیست قبول نمی کنه و من رو هم مثل دوستان و دیگران می بینه .

متشکر از پاسخت .
ما چیزی به نام ازدواج مدرن یا سنتی نداریم . درسته شاید شیوه ها مقداری متفاوت باشه . مدرن و سنتی فقط بازی با کلمات هست .ازدواج یا در مسیر درست هست یا اشتباه .
ازدواج در مسیر اشتباه ازدواجی هست که دختر و پسر : احساسی ، مخفی و با خیال پردازی و دوستی شروع کنن . ازدواج در مسیر صحیح هم بر خلاف این جریان هست . دختر شما و اون پسر مسیر ازدواج اشتباهی آغاز کردن . واقعیتش من خیلی کم دیدم دختر و پسرهایی که فاز احساسی این چنینی دارن و مسیر اشتباه را می رن بتونن به احساسات خودشون حاکم باشن - معمولا احساس بر اونها حاکم هست . شاید زندگی بهشون یاد بده که مسیر اشتباه هست مگرنه حاضر نیستن پند و مشورت بگیرن ،حاضر نیستن بینش را چاشنی احساس کنن . خب به خودشون آسیب می زنن .الان دختر شما و اون پسر مثلشون شبیه اینکه پشت فرمان نشستن و در اتوبان فقط پا را در پدال گار فشار می دهن . طبیعتا اتفاقی در انتطار آنها هست . بعضی ها هستن که می فهمن اشتباه کردن و پدال را از گاز بر می دارنن و به خوبی عبور می کنن . هر موقع جلوش را بگیرن برنده ان هر دو . درسته هر دو با هم اشتباه کردن . ولی الان جلوی این سرعت گرفته بشه بهتره تا اتفاق بدتر بیافته . باید به این آگاهی برسن . بعضی دیگر با لجاجت این پدال را فشار می دهند و فقط تصادف هست که به آنها یاد خواهد یاد که اشتباه کردن . دختر شما و اون پسر متاسفانه هر دو پا را با به پدال گاز آمیخته و منتظر حادثه هستن .
بهتره با مشاور صحبت کنن .

احساس آزار دهنده ای که در این شرایط به شما دست داده رو میتونم درک‌کنم.

به لحاظ قانون، شرع و عرف حق با شماست. اگر دختر شما با اون پسر در شهری دیگه یا در شرایطی دیگه مورد شک و سوظن قرار بگیرن به دلیل محرم نبودن مجرم شناخته میشن و اولین سوالی که از دختر شما میپرسن اینه که پدر ومادرت کجان و به اجازه چه کسی با این پسر خلوت کردی؟ اینو برای این نگفتم که شما رو نگران کنم برای اینکه به حق خودتون واقف باشید.

ظاهرا اطلاع دادن به شما کسب اجازه هم‌ نبوده.

از طرف دیگه اگر این آشنایی ناموفق باشه و دخترت آسیب احساسی ببینه ممکنه به شما بگه چرا اون موقع راهنماییش نکردید. بنابراین عکس العمل شما منطقی بوده.

بی پروا بودن دخترتون نسبت به شما یک دفعه ایجاد نشده. این مساله به مرور زمان بوجود آمده. اگر بهش بگید به من به عنوان مادرت احترام بذار احتمالا فایده چندانی نداره شاید حتی گاهی نتیجه معکوس بدهد. این احترام و عزت رو ابتدا خودت برای خودت باید قائل بشی. و از هر رفتاری که شما رو در چشم دخترت کوچیک کنه خودداری کنی. همدلی و همراهی و صمیمت بین تو دو دخترت یه مساله طبیعی و لازمیه اما در کنارش احترامی که قبلا به خودت میذاری و ارزشی که برای خودت قائلی باعث میشه رفتارها و گفتارهات رو طوری تنظیم کنی که این احترام کمتر خدشه دار بشه.

در مورد همسرت حتی اگه فرد مسئولیت پذیری نبوده، نباید دخترت احساس کنه در چشم شما حرمتی نداره. چون معمولا وقتی فرزند میبینه یکی از والدینش از چشم اون یکی افتاده و به راحتی در این مورد باهاش صحبت میشه، نسبت به هر دو نفر جری میشه. بنابراین بحث اختلاف و جدایی شما و همسرت به بحث جداست و حرمت شما به همسر سابقتون به عنوان پدر دخترت هم یه بحث جدا.مخصوصا این رو از لابلای گفتگوهات با دخترت وقتی در مورد همسرت صحبت میکنی باید احساس کنه

در آینده دخترت با هر کسی ازدواج کنه به حضور پدر و مادرش سر سفره عقد نیاز داره، حتی بعد از ازدواج هم به حمایت مخصوصا شما نیاز داره نگاه بی پروا و فیلتر شده به روند ازدواج و آینده و نسنجیدن جوانب از جانب دخترت نشون میده در شرایط احساسی قرار گرفته.

رفتار قاطعانه در برابر دخترت حداقل دو ریشه اصلی داره. یکی ریشه در عزت و احترام شما و توضیحاتی که در بالا گفتم دوم شناخت کامل و بروز شما از فرایند ازدواج از زمان آشنایی تا نامزدی و بعد ازدواج. وقتی در این زمینه خودت احساس کنی افکار قدیمی داری، یا باورهای صحیحت در این زمینه برچسب قدیمی بودن بخوره نمیتونی در برابر شک اندازی های دخترت مقاومت کنی.

به زبان ساده تر همون باورهای درست رو نیازه با زبان امروز به ایشون بگید تا تاثیرش بیشتر باشه.

اگر در این زمینه ابهامی داری میتونی نوع ابهام رو مشخص کنی تا با مقاله های کوتاه یا استدلالهای روشن برای شما توضیح بدیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

متشکر از پاسخت .
ما چیزی به نام ازدواج مدرن یا سنتی نداریم . درسته شاید شیوه ها مقداری متفاوت باشه . مدرن و سنتی فقط بازی با کلمات هست .ازدواج یا در مسیر درست هست یا اشتباه .
ازدواج در مسیر اشتباه ازدواجی هست که دختر و پسر : احساسی ، مخفی و با خیال پردازی و دوستی شروع کنن . ازدواج در مسیر صحیح هم بر خلاف این جریان هست . دختر شما و اون پسر مسیر ازدواج اشتباهی آغاز کردن . واقعیتش من خیلی کم دیدم دختر و پسرهایی که فاز احساسی این چنینی دارن و مسیر اشتباه را می رن بتونن به احساسات خودشون حاکم باشن - معمولا احساس بر اونها حاکم هست . شاید زندگی بهشون یاد بده که مسیر اشتباه هست مگرنه حاضر نیستن پند و مشورت بگیرن ،حاضر نیستن بینش را چاشنی احساس کنن . خب به خودشون آسیب می زنن .الان دختر شما و اون پسر مثلشون شبیه اینکه پشت فرمان نشستن و در اتوبان فقط پا را در پدال گار فشار می دهن . طبیعتا اتفاقی در انتطار آنها هست . بعضی ها هستن که می فهمن اشتباه کردن و پدال را از گاز بر می دارنن و به خوبی عبور می کنن . هر موقع جلوش را بگیرن برنده ان هر دو . درسته هر دو با هم اشتباه کردن . ولی الان جلوی این سرعت گرفته بشه بهتره تا اتفاق بدتر بیافته . باید به این آگاهی برسن . بعضی دیگر با لجاجت این پدال را فشار می دهند و فقط تصادف هست که به آنها یاد خواهد یاد که اشتباه کردن . دختر شما و اون پسر متاسفانه هر دو پا را با به پدال گاز آمیخته و منتظر حادثه هستن .
بهتره با مشاور صحبت کنن .

---

با سلام و وقت بخیر
حق با شماست ولی متاسفانه نه پیشنهاد طرفتن برای مشاوره رو قبول میکنه و نه نامزدی و عقد بصورت رسمی، دلیلشم اینه که میگه نظر مشاور برام مهم نیست و عقد رسمی رو هم نمی پذیره به این دلیل که چون چند سال دیگه تصمیم به ازدواج دارن و ممکنه تو این مدت به هر دلیلی حالا یا دخترم و یا پسر از ازدواج منصرف شن و یک دلیل دیگری هم که داره اینه که میگه اگر دونفر نتونن باهم کنار بیان چه دوست باشن یا نامزد و یا عقد و ازدواج کرده ، از هم جدا میشن و بیخودی اسم مطلقه میره تو شناسنامه دختر.

متاسفانه مشخصه دختر شما و اون پسر دنبال رابطه دوستی هستن و آخر روابط دوستی هم مشخصه چی میشه . باید سعی کنی لج و لجبازی نشه و از بزرگترهای دیگر یا مشاور به هر طریقی شده مشاوره بگیرین .
من به ندرت دیدم این فاز احساسی از دختر و پسر بتونه کنترل بشه . مگر با اتفاق ! - نه اون پسر و نه دختر شما حاضر نیستن مشورت بگیرن و حداقل یکیشون این رابطه اشتباه را الان و در ابتدا قطع کنه . هر چی بیشتر و نوع ارتباط عمیق تر بشه مثل همین مسافرت رفتن ، آسیبش بیشتر و خوب این کار را سخت می کنه .
زیاد در محیط مجازی کاری نمیشه کرد و ما هم به دخترتون دسترسی نداریم چون یه طرف مشکل اصلی الان دختر شماست که پا روی پدال گاز گذاشته و در حال حرکته بدون نظر به اطرافیان . آخرش با این روند مشخصه . در هر صورت امیدوارم بتونین حضوری از مشاور پیگیری کنین .مانا باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

احساس آزار دهنده ای که در این شرایط به شما دست داده رو میتونم درک‌کنم.

به لحاظ قانون، شرع و عرف حق با شماست. اگر دختر شما با اون پسر در شهری دیگه یا در شرایطی دیگه مورد شک و سوظن قرار بگیرن به دلیل محرم نبودن مجرم شناخته میشن و اولین سوالی که از دختر شما میپرسن اینه که پدر ومادرت کجان و به اجازه چه کسی با این پسر خلوت کردی؟ اینو برای این نگفتم که شما رو نگران کنم برای اینکه به حق خودتون واقف باشید.

ظاهرا اطلاع دادن به شما کسب اجازه هم‌ نبوده.

از طرف دیگه اگر این آشنایی ناموفق باشه و دخترت آسیب احساسی ببینه ممکنه به شما بگه چرا اون موقع راهنماییش نکردید. بنابراین عکس العمل شما منطقی بوده.

بی پروا بودن دخترتون نسبت به شما یک دفعه ایجاد نشده. این مساله به مرور زمان بوجود آمده. اگر بهش بگید به من به عنوان مادرت احترام بذار احتمالا فایده چندانی نداره شاید حتی گاهی نتیجه معکوس بدهد. این احترام و عزت رو ابتدا خودت برای خودت باید قائل بشی. و از هر رفتاری که شما رو در چشم دخترت کوچیک کنه خودداری کنی. همدلی و همراهی و صمیمت بین تو دو دخترت یه مساله طبیعی و لازمیه اما در کنارش احترامی که قبلا به خودت میذاری و ارزشی که برای خودت قائلی باعث میشه رفتارها و گفتارهات رو طوری تنظیم کنی که این احترام کمتر خدشه دار بشه.

در مورد همسرت حتی اگه فرد مسئولیت پذیری نبوده، نباید دخترت احساس کنه در چشم شما حرمتی نداره. چون معمولا وقتی فرزند میبینه یکی از والدینش از چشم اون یکی افتاده و به راحتی در این مورد باهاش صحبت میشه، نسبت به هر دو نفر جری میشه. بنابراین بحث اختلاف و جدایی شما و همسرت به بحث جداست و حرمت شما به همسر سابقتون به عنوان پدر دخترت هم یه بحث جدا.مخصوصا این رو از لابلای گفتگوهات با دخترت وقتی در مورد همسرت صحبت میکنی باید احساس کنه

در آینده دخترت با هر کسی ازدواج کنه به حضور پدر و مادرش سر سفره عقد نیاز داره، حتی بعد از ازدواج هم به حمایت مخصوصا شما نیاز داره نگاه بی پروا و فیلتر شده به روند ازدواج و آینده و نسنجیدن جوانب از جانب دخترت نشون میده در شرایط احساسی قرار گرفته.

رفتار قاطعانه در برابر دخترت حداقل دو ریشه اصلی داره. یکی ریشه در عزت و احترام شما و توضیحاتی که در بالا گفتم دوم شناخت کامل و بروز شما از فرایند ازدواج از زمان آشنایی تا نامزدی و بعد ازدواج. وقتی در این زمینه خودت احساس کنی افکار قدیمی داری، یا باورهای صحیحت در این زمینه برچسب قدیمی بودن بخوره نمیتونی در برابر شک اندازی های دخترت مقاومت کنی.

به زبان ساده تر همون باورهای درست رو نیازه با زبان امروز به ایشون بگید تا تاثیرش بیشتر باشه.

اگر در این زمینه ابهامی داری میتونی نوع ابهام رو مشخص کنی تا با مقاله های کوتاه یا استدلالهای روشن برای شما توضیح بدیم.

---

سلام روزتون بخیر
در مورد مسافرت دونفره ایی که دخترم میخواد بره به من می گه چرا فکر میکنی که اگه دوتا دختدو پسر باهم برن مسافرت لابد قصد انجام کار خلافی رو دارن ، چرا فکر نمی کنی که میشه مثل دوتا دوست معمولی باهم برن بدون اینکه هیچ اتفاقی بینشون بیوفته که اگر دخترو پسر اهل خلافی باشن تو هر جایی امکان خلاف هست و لزومی نداره پاشنبرن مسافرت و متاسفانه دخترم برداشتش از مخالفت من اینه که فکر میکنه من دارم دور از جون برچسب خراب بهش میزنم. در مورد همسر سابق میتونم بگم منو همسرم همدیگر رو دوست داشتیم و زندگیمون از هر لحاظی خوب بود ( البته ماجرای جداییمون بسیار مفصل و پیچیده س که برای مطرح کردنش زمان جداگانه ایی میخواد) و در تمام دوازده سال اختلافمون هیچوقت بگو مگو جارو جنجال و کشمکش نبودیم وودخترم هیچگاه اختلاف مارو ندیده بود و احترام هم رو داشتیم و هنوزم وقتی حرف از گذشته میشه بی احترامی و یا توهینی نسبت به پدرش ندارم و من همون موقع جدایی شوهرم رو با تمام وجودم بخشیدم.
در مورد بی پروایی دخترم نسبت بهمن و اینکه یکدفعه این مسئله پیش نیومده بله حق باشماست چون متاسفانه در خانواده ایی بزرگ شدم که ارزشی برای دختر قائل نبودن و بدلایل نامعلومی باز هم متاطفانه من نسبت به دوخواهر دیگرم از مقبولیت کمتری برخوردار بودم و اینها باعث شد کمرو و خجالتی بشم و خودتون مطلعید که خجالتی بودن خصوصیات منفی دیگری رو هم باعث میشه که در نتیجه این عدم اعتماد بنفس و خودباوری باعثشد تو زندگی و تحصیل و اجتماع پیشرفتی نداشته باشم واثراتش هنوز با من هست.
و همینطور بخاطر ارزش و حرمتی که بین افراد خانواده قائلم معمولا در اختلافاتی که گاهی پیش میاد اونی که کوتاه میاد منم و خانواده م عادت کردن که ازشون حرف شنوی داشته باشم و نگاهشون به من از موضع بالا به پایینه و البته فرقی که مادرم بین منو خواهر برادرام میگذاشت که هنوزم ادامه داره در نگاه اونها به من بی تاثیر نیست
فکر می کنم من خودم به یه مشاوره درست و حسابی نیاز دارم چون اصلا مادر و زن قوی نیستم������
در مورد دخترم میدونم که در آخر به حرف من گوش نخواهد کرد و کاری که از دید خودش صحیح هست انجام میده و من فقط سعی میکنم شاید بتونم از آسیبی که ممکنه در آینده ببینه جلوگیری کنم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

متاسفانه مشخصه دختر شما و اون پسر دنبال رابطه دوستی هستن و آخر روابط دوستی هم مشخصه چی میشه . باید سعی کنی لج و لجبازی نشه و از بزرگترهای دیگر یا مشاور به هر طریقی شده مشاوره بگیرین .
من به ندرت دیدم این فاز احساسی از دختر و پسر بتونه کنترل بشه . مگر با اتفاق ! - نه اون پسر و نه دختر شما حاضر نیستن مشورت بگیرن و حداقل یکیشون این رابطه اشتباه را الان و در ابتدا قطع کنه . هر چی بیشتر و نوع ارتباط عمیق تر بشه مثل همین مسافرت رفتن ، آسیبش بیشتر و خوب این کار را سخت می کنه .
زیاد در محیط مجازی کاری نمیشه کرد و ما هم به دخترتون دسترسی نداریم چون یه طرف مشکل اصلی الان دختر شماست که پا روی پدال گاز گذاشته و در حال حرکته بدون نظر به اطرافیان . آخرش با این روند مشخصه . در هر صورت امیدوارم بتونین حضوری از مشاور پیگیری کنین .مانا باشی.

---

ممنونم خانم لاله امیدوارم بتونم دخترمو قانع کنم که حداقل یکبار هم که شده یه مشاوره بگیره
انشاءالله سربلند و موفق باشید.������������

سلام به عنوان یه مادر درک میکنم که چقدر عاشقانه فرزندتون را دوست دارین و چقدر زندگی و موفقیت و خوشبختی اش براتون مهم و ارزشمند است


و تو این مورد کاملا حق را به شما میدم

کاش دختر شما قبول میکردن که مشاوره قبل از ازدواج برن

به قول دکتر هلاکویی مشاور چراغ ها را روشن میکنه

چه خوب بود که شما و دختر عزیزتون با ایشون آشنا می شدین و برنامه رازها و نیازها را گوش میکردین




فقط میتونم بگم اگه دختر تون به حرفای شما گوش نمیکنه و نظر منفی شما را میدونه بهتره در این مورد سکوت کنین دیگه بحثی نداشته باشین ولی به عنوان یه مادر همیشه آغوش گرمتون باز باشه و پذیرای اون در هر شراطی باشین و هیچوقت کارای بدی که انجام داده را یادآور نشین و تنها و تنها همراز و همدرد و حمایتگر او باشین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

سلام به عنوان یه مادر درک میکنم که چقدر عاشقانه فرزندتون را دوست دارین و چقدر زندگی و موفقیت و خوشبختی اش براتون مهم و ارزشمند است


و تو این مورد کاملا حق را به شما میدم

کاش دختر شما قبول میکردن که مشاوره قبل از ازدواج برن

به قول دکتر هلاکویی مشاور چراغ ها را روشن میکنه

چه خوب بود که شما و دختر عزیزتون با ایشون آشنا می شدین و برنامه رازها و نیازها را گوش میکردین




فقط میتونم بگم اگه دختر تون به حرفای شما گوش نمیکنه و نظر منفی شما را میدونه بهتره در این مورد سکوت کنین دیگه بحثی نداشته باشین ولی به عنوان یه مادر همیشه آغوش گرمتون باز باشه و پذیرای اون در هر شراطی باشین و هیچوقت کارای بدی که انجام داده را یادآور نشین و تنها و تنها همراز و همدرد و حمایتگر او باشین

---

سلام بله همینطوره تا آدم خودش مادر نشه نمیتونه درک کنه که این گونه حرف زدن چه رنجش عمیقی در دل مادر ایجاد می کنه ، متاسفانه بخاطر کمرویی و خجالتی بودن که از کودکی همراهمه که (البته الان دیگه به اون شدت نیست) اعتماد بنفس و خودباوری رو ازم گرفت و باعث شد خونگرم بذله گو و خوش خنده و سرزنده نباشم و کم حرفیم همه اینها مطمئنن اجازه نمیده که یه مادر ایده آل برای فرزند باشم ولی مادر هر چی که باشه باز توقع نداره از فرزند خودش بی احترامی ببینه البته از دید دخترم معنی احترام با مفهومی که من در ذهن دارم متفاوته
کلیپ های دکتر هلاکویی رو گه گداری تو اینستا دیدم البته مطالعات خودم رو دارم منو دخترم هردو اهل کتاب و مطالعه ایم و البته بخاطر حافظه ضعیف و عدم حضور ذهن من خیلی نمود بیرونی نداره .
و همونطور که گفتین نهایت می تونم نظرم رو بگم و باقیش با خودشه که تا چه حد به نظراتم اهمیت بده .

سلام مادر بزرگوار:72:
البته که شما مادرها همه مقدس هستین...چه ما فرزندان واقف باشیم چه نباشیم.

مادری رو دیدم که از دست حرفای بچه ناخلف اش گریه اش بند نمیومد ولی
تو همون حال میگفت خدایا بچه ام رفت بیرون چیزیش نشه ی وقت چون من ناراحت شدم
...طفلی میترسید ناخودآگاه گریه اش به منزله آه مادر باشه
یعنی این عشق رو فقط یه مادر میتونه معنا کنه پس قطعا شما مقدس هستین:heart:

از اون طرف ما فرزندان خیلی خیلی نیازمند به اعتماد شما هستیم.

اگر دختر خانم شما بشنوه و یا حتی حس کنه که پیش شما اعتباری نداره میره تو لاک دفاعی ...
. مخالفت ایشون رو به معنای تلاش در جلب اعتماد و به رسمیت شناختن استقلالش بدونین.
بماند که درستش این بود که به گونه بهتری بیان بشه
چون ایشون ۲۸ سالشه و باید بتونه
و به همین دلیل که میگیم دیگه بچه نیست پس همینطور میگیم باید بتونه برای زندگیش خودش تصمیم بگیره هر چند تصمیماتی که با چهارچوب ذهنی و باید ها و نباید های فرهنگی و اعتقادی ما در تضاد باشه.

حتما موافقید که الان وقت دیکته کردن و توضیح دادن شیوه ازدواج صحیح نیست
اونم با بیان تحکمی و انتقال این مفهوم که تو بچه ای تو خوب و بد و تشخیص نمیدی راهی که میری آخرش ازت سو استفاده میکنن...
الان توی این مرحله که هستیم خوبه که نظر و تجربه فقط در قالب نظر و تجربه بیان بشه نه دستوری و تحکمی که قهر و تنش در پی داشته باشه ...
خوبه که اهل مطالعه هستن باهم گفتگو کنین در مورد عقاید و نظراتتون در مورد ازدواج صحیح. در مورد شیوه گفتگوی به دور از تنش مقالات خوبی هست

و صبوری و مدیریت همه اینها به عهده شماست
ما بچه ها ما جوونها شاید گاهی چون انقدر تو تلاطم زندگی به ثبات نرسیدمون تو این دنیا هستیم که هنوز خیلی چیزها رو بلد نیستیم و نمیتونیم ...

از نظر من چیزی که برای شما خیلی الان توی این مرحله خطرناکه جدایی و نبودن محبت بینتون خراب شدن رابطه تون هست نه سفر و شیوه ازدواج و سبک زندگی ایشون.

شما که همیشه نمیتونین خطرات رو گوشزد کنین خودش باید تشخیص بده ۲۸ سالشه
من فکر میکنم بهتره جوری رابطه تون رو پیش ببرین که ایشون خرسند از اعتماد شما باشه و در تلاش برای حفظش..

جوری بشه که تو هر راهی قدم میذاره حواسش باشه که ی وقت ذهنیت مادرم نسبت من خراب نشه اون منو قبول داره منو میبینه منو دوست داره
اینجوری قشنگتر نیست؟؟
و در هر صورت به قول دوستمون آغوش شما همیشه پذیرای اون هست و حمایت شما رو در هر صورت داره و تنها نمیمونه.

امیدوارم شما و دختر خانومتون تو هر مسیری که هستین خیر باشه براتون:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طهوراالف

ممنونم خانم لاله امیدوارم بتونم دخترمو قانع کنم که حداقل یکبار هم که شده یه مشاوره بگیره
انشاءالله سربلند و موفق باشید.������������

---

ممنون طهورا
ماها تو خودمون چند تیپ شخصیتی داریم مثل والد درون - بالغ درون - کودک درون
طهورا نباید والد درونی دخترت زیاد فعال بشه . معمولا در این جور اتفاق ها و به خاطر مسائل احساسی امکان داره دختر شما جبهه والدانه بگیره در مقابل نصیحت هات .ی مقاله می خوندم نوشته بود یکی از شیوه های خوب با افرادی که والد قوی ای دارن بهتره از طریق کودک درون باهاشون صحبت بشه . نمی دوم در تالار همدردی مقاله داریم در این مسائل یا نه - یا دوستان دیگر آشنا هستن کمکتون کنن یا خیر . می تونی حضوری برین مشاور از مشاور بپرسین . دعا می کنم حل شه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طهوراالف

در مورد دخترم میدونم که در آخر به حرف من گوش نخواهد کرد و کاری که از دید خودش صحیح هست انجام میده و من فقط سعی میکنم شاید بتونم از آسیبی که ممکنه در آینده ببینه جلوگیری کنم

---

تایپیکهای زیادی هست که دختر و پسری با دوستی های قبل ازدواج یا اصلا به ازدواج منجر نشده یا بعد ازدواج دچار مشکلات پیش بینی نشده ای شدند. دلیل این مشکلات پیش بینی نشده اینه که حتی ممکنه دختر و پسری قبل ازدواج هم خونه بشند اما به دلیل نداشتن برخی مسئولیتها و محدودیت ها، فکر میکنند منطق زندگی مشترک هم مثل منطق دوستی قبل ازدواجه.

یک دلیل مهم دیگه اینه صمیمیتی که لازمه مهم دوست داشتن و علاقه ست.بعد سنجیدن یه معیارها و اصول و شباهتهایی مشخص میشه. اما در این دوستی ها به دلیل درگیر شدن احساسات این صمیمیت به شکلی غیر واقعی ایجاد میشه. این مساله مبانی مهمی توی علم روانشناسی داره. خیلی خلاصه بهش اشاره کردم.

در روش ازدواج سنتی مثل قبل رفتار نمیشه که حتما جلسه دو یا سوم دیگه جواب مثبت داده بشه.پسر با درخواست رسمی از خانواده دختر نشون میده با خود واقعی و مسئولیت پذیرش اومده جلو و بقیه مراحل ممکنه جلسات خیلی زیادی باشه .از مشاور ازدواج هم در فرایندکمک میگبرند تا تقریبا از انتخابشون مطمئن یشن

این تایپیک آماری رو هم میتونید نگاه کنید

http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=45054

ارزشهای شما و دخترت در تعارض با هم قرار گرفتن، اگر نتونید ایشون رو قانع کنید سه راه دیگه وجود داره یا در برابر خواسته ش کوتاه بیاید و ارزشهای اونو بپذیرید که این مساله انفعاله ، یا به شکلهای دیگه ای جلوی مسافرت ایشون رو بگیرید که این یه توانایی ها و روحیه قوی تری میخواد. یا بر ارزشهای خودتون پای بند باشید و همچنان به روشهای مختلف بر صحبتتون تاکید کنید. . گزینه اول انفعاله که آسیب زاست . گزینه دوم اختیار و میل شماست و من در اون نظری ندارم گزینه سوم شاید در کوتاه مدت جواب نده ولی در بلند مدت تا حدودی موثره. چون به حکم مادر بودن و هم خونه بودن با دخترت افکار و باورهات روی اون تاثیر داره.

این تایپیک یه سرمشقهایی داره که تا حدودی کمکتون میکنه. اگه وقت ندارید پست سوم و بیستمش رو بخونید. پست بیستم در مورد تکنیک کاغذ خط خورده این تکنیک زمانی به کار میره که کسی درخواستی خارج از ارزشهای شما داره. اما در اینجا اگر چه دخترت درخواستی ازت نداشته ولی تا حدودی برای پافشاری روی ارزشهات کمک کننده ست.

http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=19883&page=2

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طهوراالف

همینطور بخاطر ارزش و حرمتی که بین افراد خانواده قائلم معمولا در اختلافاتی که گاهی پیش میاد اونی که کوتاه میاد منم و خانواده م عادت کردن که ازشون حرف شنوی داشته باشم و نگاهشون به من از موضع بالا به پایینه و البته فرقی که مادرم بین منو خواهر برادرام میگذاشت که هنوزم ادامه داره در نگاه اونها به من بی تاثیر نیست
فکر می کنم من خودم به یه مشاوره درست و حسابی نیاز دارم چون اصلا مادر و زن قوی نیستم

---

برای تقویت عزت نفس بهتره همانطور که هستید خودتون بپذیرید و دوست داشته باشید. اگر قرار باشه چیزی باعث ارزش یک زن در جامعه ما باشه اون اصالت، نجابت و پاکی زن هست. اگه تونستید بر شخصیت اجتنابی یا به قول خودتون کمرویی غلبه کنید که فبها المراد اگرهم نتونستید هیچی از ارزشهای شما کم نمیکنه. به عنوان یک خانم پنجاه ساله شاغل به اندازه کافی تجربه و آگاهی دارید فقط کافیه خودت رو دوست داشته باشی و باور کنی. برای این مساله میتونی شخصا مشاوره حضوری بری.

سلام

خانم الهه زیبایی ها و خانم لاله و جناب امین متشکر از مطالب بسیار خوبتون
الان که اینهارو می نویسم حال خوبی ندارم دخترم به سفرش رفت و دیروز حرف هایی رو بهم زد که هنوز از شنیدنش در تعجبم اونقدر که از حرف های دخترم ناراحتم از سفرش ناراحت نیستم.

اینها جملاتیست که دخترم بهم گفته :
تو همیشه تماشاچی بودی
هیچکاری برام نکردی
جز ضررو زیان چیزی برای آدم نداری
عقده و کمبود داری
یه خونه داری منتشو هی سرم میذاری
یه قت سکته نکنی از اینکه من تو این خونه ام
چون هم خونه ایم بهت سفرمو اطلاع دادم والا همینم بهت نمی گفتم
و یه سری جملات دیگه که باورم نمیشه اینهارو از دخترم دارم میشنوم

بخاطر کمرویی و ضربه هایی که از خجالتی بودنم خوردم سعی کردم دخترم رو با اعتماد به نفس و مستقل و خودساخته بزرگ کنم و اجازه دادم خودش انتخاب کنه و نظر مخصوص بخودش رو داشته باشه
البته موفق بودم چون دخترم تو تمام این موارد از همسن و سالهای خودش چه فامیل و چه دوستانش جلوتره ولی هیچوقت بهش بی ادبی و بی احترامی به بزرگتر یا جواب سربالا دادن رو یاد ندادم چون خودم نه آدمی هستم که پشت سر دیگران حرف بزنم و یا بی احترامی کنم. اهل تحکم و زور گویی نیستم همیشه گذاشتم خودش انتخاب کنه و فقط نظرم و یا خوب و بد بودن موضوع رو بهش گفتم ...

بهش اعتماد داشتم و به اصطلاح سین جینش نمی کردم برای همین شنیدن حرفاش دیروز که با کینه بیان میشد در تعجبم تاحالا اینطور ناجور باهام حرف نزده بود ...اگه کسی بدون اینکه منو بشناسه حرفای دخترم میشنید فکر میکرد عجب چه مادر فولاد زره ایی داره ، در صورتیکه اینطور نیست .حداقل نزدیکانم میدونن که من هر چی خواستم برای دخترم بودوبس.

چطور ممکنه مادری که ده شب از سر کارش میاد باید اول به مادرش یه سر بزنه ( منو مادرم تو یه ساختمونیم ) بعد یه استراحت کوچیک تا بیاد کاراشو انجام بده و یک نصف شب فرصت میکنه برای دخترش غذا درست کنه تا با خودش ببره ، میتونه آدم بدی باشه.

چطور میشه مادری که بعد دوماه مشتری نداشتن ، شب عید که زمان فروش لباس فروشیاست مغازه شو میبنده و با کمال رضا و رغبت و بدون هیچ دلخوری از دخترشو مادرش که هردو باهم مریض شدن ، وقتش رو میذاره برای دوا و دکتر و پرستاری کردن از اونها ، میتونه آدمی بدی باشه .

چطور میشه من آدم بدی باشم وقتی دارم از مادرمو دخترم پرستاری میکنم بخاطر یه تذکر کوچیک که با ملایمت بیانش کردم این جمله رو از دخترم بشنوم...برو رد کارت بابا ( واقعا بیانش برام جای شرمندگی داره)

چطور ممکنه من آدم بدی باشم وقتی به مادرم که ۸۵ ساله شه و دیگه توانایی همیشگی رو نداره ازش مراقبت می کنم و کارهاشو انجام میدم و دخترم شاهد همه اینهاس و برمیگرده بهم میگه یه وقت این کارهایی که تو برای مامانی میکنی توقع نداشته باشی منم برات وقت پیری انجام بدم ، میتونه آدم بدی باشه که البته منم در جواب دخترم گفتم نگران نباش اون موقع خودم میرم خانه سالمندان.

هر چی فکر می کنم چرا دخترم این برخورد رو باهام داره و اینقدر بی پروا شده به دوعلت میدونم یکیش خصوصیات خودم هست مثل کم حرفی خونگرم نبودن ، سرزنده و پر انرژی نبودن، خوش صحبت و زبان گرم نداشتنه و دیگریش هم فکر میکنم دخترم منو با مادر اون پسر مقایسه میکنه چون چند بار بهم گفت وقتی مادردوست پسرش زنگ میزنه و می بینه بیرونیم و منم پیش پسرشم کلی بگو بخند میکنه و ایشالا خوش بگذره و از این حرفا بهمون میگه ولی وقتی تو زنگ میزنی حس منفی به آدم می دی...البته شاید این فقط تصور منه که فکر میکنم بخاطر مقایسه بین منو مادر اون پسر اینطور بی پروا شده.

دختر من کلا از ایرانو آداب رسوم و فرهنگش خوشش نمیاد تلاششم اینه که برای ادامه زندگی به یکی از کشورهای اروپایی بره، اهمیتی برای رسم و رسوم ازدواج و نامزدیو خواستگاریو و اینها نمیده و براش مهم نیست ، معتقده مهم اینه که دخترو پسر از هم خوششون میاد و میخوان باهم باشن و دیگه بقیه ش به کسی مربوط نیست و ممکنه اصلا نخوان باهم ازدواج کنن.
البته این عقیده ش تقریبا بخاطر اینه که بعضی از دوستانش و اطرافیانمون تقریبا ازدواج های ناموفقی داشتن و الان همه شون یا درگیر طلاق و جدایی از همسرانشونن یا در گیر کشمکشو دعوا و جنجال.

البته حرف های دیگری هم داشتم که فعلا فراموششون کردم.
یه نکته هم در مورد مغازه لباس فروشی بگم ، چون اسم لباس فروشی که میاد ممکنه یه بوتیک بزرگ و خوب به ذهن آدم برسه در صورتیکه اینطور نیست مغازه من غرفه ای ست که به زنان سرپرست خانوار میدن و محلش هم یه مکان کم رفت و آمده و فروش بالایی نداره فروشمون اکثرا شب عید و اول تابستونه و بقیه سال فروش خیلی میاد پایین.

مشکلات جمع میشه و یکدفعه از کنترل خارج میشه . برای حلش باید زمان بگذارین و یک چیزها را دوباره بازسازی و تعریف کنین برای خودتون و دخترتون . اون تاپیک هایی که بهتون معرفی شده را سعی کنین با دقت مطالعه کنین . الان وقت اما و اگرها و چطور ها نیست . بعدش هم زمان را از دست ندین و حتما مراجعه حضوری داشته باشین و از مشاور بپرسین که چه راهکاری برای کوتاه مدت و بلند مدت لازمه برای دخترتون .

طبق پژوهشی که سال ۲۰۰۷ توی آمریکا انجام شده ازدواج سفید و هم خانگی قبل ازدواج ۶۵ درصد پایداری ازدواج رو کاهش میده و معمولا این نوع روابط یک سال و نیم بیشتر دوام ندارن.(این مطلب رو برای قضاوت در مورد مسافرت دخترت نمیگم در مورد بخشی از نقل قول شما از ایشون میگم. اگراعتقاد به چنین پروسه ای داشته باشه)

اگه شما با دختر موافقت میکردی الان احتمالا حالت خوب بود. دخترت ازت تعریف میکرد. اما به یه قیمت خیلی گزاف به قیمت خیانت به دخترت وخیانت به ارزشهای خودت.

مادر اون پسر اگه مسئولیت پذیر بود و به فکر آینده پسرش بود حتما هدایتش میکرد که از مسیر درست اقدام کنه.

شما گفتنی ها رو به دخترت گفتی و اون ترجیح داد به میل خودش عمل کنه. خوش بینانه ترین اتفاق اینه که دخترت با اون پسر چند سال دیگه ازدواج کنند.آنوقت با مشکلات جدیدی دسته و پنجه نرم میکنند که باید دوره آشنایی متوجهش میشدند. اگه خیلی قوی و باهوش باشند باید با یه سختی هایی نگرششون رو تغییر بدند و به زندگی مشترک ادامه بدن .

اما اگر به نتیجه نرسند حتی اگه قصدشون دوستی بوده باشه افسردگی ها و پوچی های بعد رابطه مواجه میشن. و تمام اینها به دلیل کم تجربگی و دیدن ظواهر زندگیه.

با توجه به اینکه دخترت تصمیمش رو گرفت اگه در آینده نیاز بود نکته ای رو بهش گوشزد کنید بهتره سنجیده و بدور از تکرار زیاد باشه تا دخترت برای درک تبعات تصمیمش به حالت گارد فرو نره وبتونه مسئولیت و تبعات تصمیمش رو خودش به عهده بگیره
متاسفانه شرایط بیرونی جامعه هم زیاد جالب نیست. برای بعضی از جوونها راههای اشتباه زیبا به نظر میرسه. بعضی ارزشها تبدیل به ضد ارزش شده.


احتمالا دخترت اون حرفها رو از روی عصبانیت زده، و گرنه اگر بخواد با خودش صادق باشه نمیتونه نقش شما و زحمتهاتون رو نادیده بگیره.

باز هم تاکید میکنم منتظر نباشید کسی قدر شما رو بدونه این نگاه دیگرانه و نمیتونید نگاه دیگران به خودتون رو کنترل کنید.البته صحبت و گفتگو و استدلال و منطق برای آگاه کردن دیگران در جای خودش خوبه ولی اول و آخرش این خودت هستی که باید با خودت در صلح و آرامش باشی.به خودت احترام بذاری و برای خودت ارزش قائل باشی. این یه پروسه تدریجی ولی همیشگیه. آنوقت اگر قرار باشه کسی قدر و ارزش شما رو بدونه اینو بیشتر درک میکنه.

میدونم شرایط سخت و دردناکی رو داری پشت سر میذاری. میشه همچنان با دخترت همدل و همراه باشی ولی بر ارزش خودت پایبند باشی. امیدوارم در پس این سختی به معنا و درک و رشد بالاتری برسید و به آرامش عمیق تری دست پیدا کنید.

اگر بتونی حضوری با یه مشاورمتعهد ومتخصص هم در مورد دخترت هم عزت نفس خودت صحبت کنی زودتر حالت خوب مبشه ، راه روشن رو هم سریعتر پیدا میکنی

جناب امین چقدر با حرف هاتون موافقم دقیقا همینطور و درست میفرمایین دخترم خودش اهل مطالعه س چند دوره مجازی اصول روانشناسی رو گذرونده به مطالبی که در مورد دوستی دخترو پسر و ازدواج سفید گفتین آشنایی داره و میدونه اینهارو چون خیلی وقتها در مورد تمام اینها باهم حرف زدیم ولی در حال حاضر این راه رو برای خودش انتخاب کرده ، واقعا توقع قدردانی ندارم چون یه مادر وظیفه شه که آرامش همسر و یا فرزندانش رو فراهم کنه بخود دخترمم اینو گفتم که من وظیفه هر کاری از دستم بر میاد برات انجام بدم و بقول شما خشم و عصبانیت دخترم از شرایطی که موجوده مثل جدایی منو همسرم و اینکه پدرش سراغی ازش نمیگیره و ووو..انتظاری که ازمن داره باعث زدن این حرف هاست و میدونم که تا خودم رو درست نکنم و تا وقتی دوتاییمون در یه شرایط آروم و و بی تنش حرف نزنیم مشکلی حل نمیشه دخترم وقتی می خواست بره باهام تماس گرفت برای خداحافظی و پیامی گذاشت که قصد ناراحت کردن منو نداشته و چون من اون حرفارو بهش زدم فقط جوابم رو داده البته من جوابی به پیامش ندادم ولی تصمیم دارم از موضع خودم پایین نیام چون مطمئنم که حاقل در اینمورد حق با منه. لینک هایی که معرفی کردین رو سر فرصت میخونم .

خانم لاله مهربان حرفام درددلی بود که سرباز کرد و نگفته هایی بود که با کسی نمیتونستم بیان کنم و امیدوارم بتونم راه حل مناسبی براش پیدا کنم منو دخترم روزهای بسیار خوبی هم باهم داشتیم ولی خب گاهی این مشکلات هم پیش میاد.

نمیدونم واثعا با چه زبانی از اینکه دوستان وقت میذارن برای خوندن مطالب و برای راهنمایی چطور تشکر کنم ان شاءالله بهترین ها همیشه سر راه زندگیتون قرار بگیره.

درود

_ گاهی اوقات ممکن هست والدین خیلی سختگیرانه با فرزندانشون رفتار کنن و از طرف دیگه گاهی هم ممکن هست همه چیز رو رها کنن و هر دوی اینها نتیجه ای جز آسیب نخواهد داشت. اگر والدین بتونن در کنار پیوند های روحی و عاطفی با فرزندانشون قاطعیت رو همراه با انعطاف و پذیرش لازم اجرا کنن، میشه که انتظار موفقیت رو داشته باشن.

بنظر من لازم هست شما هر چه زودتر با خانواده اون پسر آشنا بشین و گفتگویی با پدر و مادرش داشته باشین. اگر چنانچه پدر و مادرش سالخورده هستن با بزرگتری که توی اون خانواده هست صحبت کنین. این آشنایی فرصتی ایجاد میکنه که از نیت این پسر و تصمیم خانوادش اطلاعات مفیدی کسب کنین که مسیر رو هم به شما و هم به دخترتون نشون بده و از زمان خوردن و آسیب های خطرناک پیشگیری کنین.

با زمان خوردن به این دست ارتباط ها نیازها و احساسات شعله میکشن و ممکن هست این ارتباط رو از رویای ازدواج به آسیب های جدی و جدایی های ور هزینه منجر بشه و بسترش هم با مسافرت و ... در حال فراهم شدن هست.

از طرفی مسئله سن اون پسر و رضایت خودش و خانوادش مطرح هست، مورد سن معمولا اوایلش خیلی حاد نیست اما رفته رفته ممکن هست به یک تهدید یا بهانه جدی برای عدم پایداری ارتباط یا ازدواج ختم بشه . ( این مسئله سن میشه در موردش یک تاپیک جداگانه نوشت )

بهمین علت شما باید نسبت به این مورد حساس تر عمل کنین.


_ مسئله ی بعدی که روان دختر شما رو متأثر کرده و از علل تمایل پیدا کردن به این ارتباط غلط و سراسر نقص بوده عدم پیوند روحی و عاطفی عمیق با پدرش هست. از طرفی مواردی هم در خصوص خودتون مطرح هست که دوستان اشاره کردن و این مهم رو میرسونه که هر دو ( شما و دخترتون ) نیاز دارید با یک متخصص در ارتباط باشید و در راه اصلاح عیوب، ترمیم آسیب ها و یادگیری یکسری موارد قدم بردارین.

برای همراهی دخترتون سعی کنین با توجه دقیق به خصوصیات و نقطه پذیرشش بهش نفوذ پیدا کنین و از این کانال وارد بشین تا به اهداف مد نظرتون برسین.

:72:

اینجا فقط شما هستین که ما می تونیم نکاتی را خدمتتون بگیم . ما به پسر طرف مقابل این رابطه دسترسی نداریم و نه به دخترتون .چیزی که مشخصه دخترت متاسفانه در مورد ازدواج آگاهی بالایی ندارن ، باید در مورد سواد ازدواج مطالعه داشته باشن . یعنی از دوستی فاصله بگیرن و احساسات خودشون را کنترل کنن تا خواستگاری رسمی و عقد رسمی .خیلی از دختر و پسرها به خاطر این ناآگاهی به خودشون آسیب می زنند .
سعی کنین خودتون را به دخترتون نزدیک کنین - وقتی صمیمت بهتر شد حرف های همو بهتر می فهمید - نصیحت فایده نداره الان - دخترتون وابستگی و احساسات اشتباهی برای خودش ایجاد کرده .
معمولا پسرها اگه تو ازدواج دختر به دلشون بشینه حتما تلاش می کنن برای رسیدن به اون .. اگه تلاش نیست برای اقدام رسم جدا شرایط دختر و پسر و خانواده ها و مشکلات ؛ یعنی یا اون پسر روابطتش برای روابط دوستی هست و یا اون دختر معیارهای اون پسر را نداره ! در ماجرای شما انگار فقط یه احساس غلط و دوستی هست که دختر شما هم متاسفانه مقصره
. با مشاور صحبت داشته باشین برای اینکه چطور صمیمیت را با دخترتون بهتر کنین .

این جا را هم بخون :
گفتگوی صمیمانه مدیر همدردی با دخترانش


مهارت گوش دادن و مهارتهای ارتباطی(به همراه لینک مقالات برگزیده)

با سلام

سعی می کنم مطالبی خدمت بزرگوار شما بگم ،،، امیدوارم بتونه کمک کنه بهتون :
بعضی موقع ها فرزندان از بُعد احساسی از طرف خانواده تامین نمیشن برای همین امکان داره دنبال این باشن احساس را از بیرون تامین کنن . ( تله طرد و رها شدگی )
وقتی بچه ها این حس را تامین نبینن و خانواده ها هم رفتار سرد و خوبی نداشته باشن ، اون بچه یه حس بی اعتمادی و بد رفتاری از دیگران در ذهنش تفسیر می کنه ( تله بد رفتاری - بی اعتمادی )
از طرفی اگه روی هیجانات خودش مطالعه نکرده باشه و مدیریت اون را بلد نباشه،،، با موارد ذکر شده بالا ، باعث میشه با شدت بیشتری وارد تله محرومیت هیجانی - تله بازداری هیجانی - تله وابستگی بشه .
با این روند وقتی از بیرون دلبری هم بشه ، شرایط را فراهم می بینه برای رفتن به کار اشتباه ،،،اشتباهی که خودش نمی دونه اشتباهست .
اشتباهی که هم خود فرد دخیل بوده ( روی خودش کار نکرده ) و هم خانواده و محیط بیرونی تاثیر داشتن ( پدر - مادر - برادر و خواهر و ....)
برای همین علاوه بر نقش خود فرد ، خانواده هم خیلی مهمه .
می بینین ،،، مسائل یه شاخه نداره و باید خیلی موارد را مطالعه و بررسی کنین در این حوزه ( از طرف خودتون )
سعی کنین با شیوه مهارت های ارتباطی ، خودتون را به دخترتون نزدیک کنید .
شیوه این ارتباط هم از طریق بالغ درون و کودک شاد هست .
خیلی از والدین با والد درون با این جور مسائل برخورد می کنن که اشتباه هست .
در تاپیک معرفی شده زیر 18 طرحواره +ذهنیت های طرحواره ای ( کودک شاد - بالغ درون و... ) بررسی شده .
این تاپیک را با دقت بخونین .

تله های زندگی



فرزند شما و اون پسر متاسفانه مسیر اشتباهی را دارن انجام میدن و از لحاظ قانونی و شرعی هم تعهد رسمی نسبت به هم ندارن در قبل از عقد طبق ماده1035 قانون مدنی .
برای همین بارها به دختر و پسرها گفته شده احساسات و هیجانات کنترل بشه در قبل از عقد و از راه رسمی و خانواده اقدام بشه و وابستگی احساسی ممنوع !
دختر و پسر باید متذکر هم بشن و مسیر اشتباه را قطع کنن نه که هر دو با هم مسیر اشتباه را طی کنن .
در این مسائل ، به هر دلیل پسر اگه بهانه آورد که مشکل داره و نمی تونه بیاد جلو رسمی ، باید این ارتباط قطع بشه ! یعنی اصلا به عنوان خواستگار محسوب نمیشه .،،
مگر اینکه با خانواده رسمی بیان جلو و موارد مشکلات را بگن که این پسر این گونه نیست . از طرفی اگه پسر این روند را نداشته باشه و رسمی نیاد جلو ، بدیهی هست دختر و خانواده دختر باید یه خط قرمز بکشن و خواستگارهای واقعی را بررسی کن .ولی مشکل اینجاست که دختر و پسر امکان داره خودشون را وارد وابستگی های اشتباه و دوستی ها کنن ،،، کاری که الان داریم می بینیم ،،، یعنی هم مسیر اون پسر اشتباه هست و هم دختر شما .
سعی کنید با تکنیک هایی که در تاپیک تله های زندگی گفته شده این قضیه را مدیریت کنین .
این مقالات هم بررسی کنین :
لینک های مطالعاتی
مشاوره حضوری هم داشته باشین .

در پناه خدا

سلام و شبتون بخیر.

ممنون و سپاس خانم سحر بهاری و جناب باغبان و خانم نیاگارا ( البته اگر درست حدس زده باشم )

نوشته ها و توصیه های دلسوزانه تون رو چند بار خوندم و نمیدونم واقعا چه جوابی بدم حرف زیاده ولی گویا زبان قفل و کلمات در حصرن.

همانطور که شما عزیزان گفتین دخترم راه اشتباهی میره البته استثناء هم وجود داره و شایدم این راه ختم به خیر شه.
تنها چیزی که دقیقا میدونم اینه که با توجه به سن دخترم خیلی نمیتونم رو نظر و عقایدش تاثیر بذارم و میدونم که ازمن حرف شنوی نداره و اجازه دخالت تو این مورد رو بهم نمیده ، حتی در حد دوسه جمله....تنها دلیلشم اینه که دیگه بیست و هشت سالمه و بچه نیستم و کسی حق دخالت تو زندگیم نداره ، و آخرشم به این میرسه که بهم میگه اینهایی که میگی نظر توست و من چنین اعتقادی ندارم.....چون منم همین صحبت های شمارو بهش گفتم.

البته این رو هم بگم قبل از آشنایی با این آقا با کسانی که در محیط کار یا تحصیل آشنا شده بود و اونها تمایل به ادامه دوستی داشتن با نظر منفی دخترم مواجهه میشدن و جوابی که دخترم به اونها میداد این بود """"که من دختر هفده هجده ساله نیستم که دنبال دوستیو این حرف ها باشم ، میخوام ازدواج کنم و اگر تمایل شما هم به ازدواج هست قدم بعدی برداشته شه وگرنه تمایلی به دوستی ندارم"""
غرض از گفتن اینها اینه که بگم دخترمم دوست داره ازدواج کنه و از شما چه پنهون کمی بخاطر مشکلات مالی خودمون و همینطور وسع مالی پسر که هنوز به اونچه که میخوان نرسیده، دخترم نمیخواد فعلا اقدام رسمی صورت بگیره، چون با توجه به زمان طولانی که برای ازدواج در نظر گرفتن شاید دخترم و یا حتی خود پسر کلا از ازدواج منصرف شن، منظورم اینه که دخترم با علم به این موضوع این رابطه رو داره ادامه میده و بارها وقتی در این مورد باهم حرف میزنیم بهم میگه مسئله خیلی ساده س و تو بغرنجش میکنی و مهم اینه که دوتا آدم ازهم خوششون اومده میخوان باهم باشن حالا چه ازدواج کنن و چه ازدواج نکنن داخل پرانتز بگم میدونم و یقین دارم که دخترم گرچه الان این نظر رو داره ولی چند ساله دیگه اگه ازدواجی سر نگیره و از هم جدا شن ، اونی که بهم خواهد ریخت و ضربه خواهد خورد دختر منه ولی در هر حال فعلا از هر راهی که من وارد میشم ، نهایت جوابی که می شنوم اینه که "" ۲۸ سالمه و خودم برای زندگیم تصمیم میگرم ""و همین الانم اگه دخترم از نظر مالی به حدی برسه که بتونه بره مستقل زندگی کنه حتمن اینکارو خواهد کرد.

بخاطر خصوصیات اخلاقی که دارم نتونستم اونطور که باید و دوست دارم با دخترم خیلی صمیمی باشم ، بارها خواستم دخترم رو در آعوش بکشم ولی هیچوقت نتونستم ( البته به استثناء جشن های رسمی مثل عید و یا تولدها).... البته دخترم مهربونه ونگرانی و دلسوزی نسبت من داره و میدونه که من همیشه نگران زندگی و آینده ش هستم ولی خب اون صمیمیتی که مد نظرم هست وجود نداره .
لینک ها و مطالبی که شما عزیزان توصیه کردین رو حتمن می خونم.
این رو هم الان یادم اومد دخترم از مسافرت که اومد سوغاتی برام گرفته بود و برای آشتی پیش قدم شد گرچه معذرت خواهی نکرد ولی با صحبت هاش معلوم بود از زدن اون حرف ها پشیمونه.
همه اینهارو گفتم که بگم تنها کاری که میتونم انجام بدم همونطور که شما عزیزان گفتنین خودم رو تغییر بدم( که البته سخته) .

سلام

مادر گرامی نگاه دقیق به بافت خانواده شما، بررسی نقش ها و مشکلات فردیشون توسط یک فرد صاحب صلاحیت مهم ترین مسئله ای هست که پیش رو دارین.

فرزند شما با توجه به شرایطی که مطرح کردین ممکن هست به هر ریسمانی پوسیده ای چنگ بزنه و این به ضرر او و حتی شما تمام خواهد شد.

در مورد همسر سابقتون آنچه که نوشتین کافی نبود، لطفا در موردش بیشتر بنویسین و دلایل جداییتون رو شرح بدین، از شخصیتش بنویسین.
:72:

با سلام و احترام
همانطور که خودتون متوجه شدید، بچه های ما به مرور که بزرگ می شوند، تاثیرپذیریشان از ما کمتر می شود. و بر اساس شکل گیری شخصیت و تربیتی که شده اند مستقل می شوند.

و البته احساسات آزارده شده شما به عنوان مادر طبیعی هست. و هر مادر دیگری جای شما بود حتما ناراحت می شد.

اما چه باید کرد؟
آنچه که وظیفه شما در مورد دخترتان هست. این است که بر اساس ارزشهای خود اقدامات موثری داشته باشید. این اقدامات گاهی فقط دلسوزانه راهنمایی کردن هست. و یا هر افدامی که احتمال اثر گذاری مثبت را دارد.
اما اگر احساساتان آزرده می شود یا دلتان می سوزد و سعی می کنید به هر قیمت او را هدایت کنید این اشتباه هست.

****مهمترین بخش وظیفه شما در قبال خودتون هست. به نظر می رسد شما توجه کافی به خودتون ندارید. با خودتون به اندازه کافی مهربون نیستید. یعنی به خودتون بیشتر آسیب می زنید تا دیگران.
برای این منظور پیشنهاد جدی دارم حتما به یک مشاور به صورت حضوری مراجعه کنید و سوای موضوع دخترتان، صرفا روی خودتون تمرکز کنید. اینکه با احساسات و هیجانات و درون خود بیشتر آشنا بشوید. و بتوانید به خودتون رسیدگی کنید. بتوانید حال خود را بهبود ببخشید.
قطعا به غیر از دخترتان، مسائل و موضوعات دیگر هم شما را آزار می دهد و شما روش صحیحی را در قبال خودتون پیش نمی گیرید.
شما در جلسات مشاوره حضوری نحوه پذیرش این نگرانی ها و احساسات و ... را تمرین خواهید کرد و برای آنچه برایتان ارزشمند هست اقدامات موثری را کشف خواهید کرد.

با سلام

جناب مدیر و خانم بهاری ممنون و سپاس از مطالبی که عنوان کردین

خانم بهاری
در مورد همسر سابقم شاید روزی اینجا بنویسم شرحش مفصله و البته فکر می کنم تاثیری در حل مسائل منو دخترم نداشته باشه...و اجازه بدید در کمال احترام در یه مورد باهاتون هم نظر نباشم، در مورد ریسمان پوسیده باید بگم دخترم در کنار دوسه مورد ایرادهایی که داره صفات و خوبیهای زیادی هم داره که حالا اینجا بیانش نکردم و با شناختی که ازش دارم ، میدونم که اینطور نیست.

جناب مدیر
همونطور که عنوان کردید بله با خودم زیاد مهربون نبودم تقریبا ، بخودم سخت گرفتم و خودم رو از خیلی چیز ها محروم کردم و البته این رو هم بگم راحتی و آسودگی مادرم رو که می بینم و همینطور سلامتی و آسایش دخترم ، اینها برام بسیار ارزشمند و مهمه. خوشبختانه هیچوقت اهل تحکم و تحمیل نظر و عقیده م نبودم ، راهنمایی کردم و یا نظرم رو گفتم و یا خوب و بد بودنش رو ، ولی اجبار و تحمیل هیچوقت بین منو دخترم نبود، و همونطور که بیان کردین بله مشکلات دیگری هم هست .، مدتهاست تصمیم دارم مشاوره برم ولی خب حالا یا تنبلی بوده یا کمبود وقت و مشغله زیاد ، هنوز فرصتش برام پیش نیومده ،

از دوستان و جناب مدیر که وقت میگذارن و مطالبم رو میخونن واقعا سپاسگزارم::72:

سلام خانم طهور

به نظر میرسه فعلا سوالی در مورد رابطت با دخترت نداری و به این نتیجه رسیدی باید بیشتر روی خودت کار کنی. در این زمینه مشاوره حضوری نتیجه بخش تره ولی قبل از مشاوره حضوری در صورت تمایل میتونی تایپیکی جدا گانه با این موضوع ایجاد کنی

ممنونم

خانم طهورا الف اجازه بدید جور دیگری بنویسم، ممکن هست در تاریخ با شخصیت های مختلفی از طریق کتاب ها یا فیلم ها آشنا شدین. بین اینها افراد ستمگر، مفسد، قاتل، کلاهبردار، قاچاقچی و ... مختلفی بودن اما حتی اونها هم ممکن هست چند خصوصیت خوب داشتن. مثلا به هر کسی ظلم میکردن اما خانواده خودشون در ناز و نعمت و آرامش زندگی میکرده، اما مثلا در یکسری کارای خیریه و حمایتی شرکت میکردن. پس انسانها در کنار صفات یا ویژگی های خوبی که ممکن هست داشته باشن از معایبی یا مشکلاتی هم رنج میبرن و حتی خانواده و جامعه رو هم درگیرش میکنن.

بله دختر شما هم حتما ویژگی های خوبی داره اما دلیل نمیشه نگرشش در همه ی ابعاد هم درست باشه، تصمیماتش ارزشمند باشه و در همه ی حوزه ها موفق عمل کنه.

صدرصد نوشتن در مورد همسر سابقتون کمک کننده هست، ممکن هست تکه ای جدا شده از زندگی شما باشه اما تا هر زمانی که دخترتون زندگی میکنه پدر او هست و نقش و جایگاهش محفوظ و بسیار مهمه. بخشی از آسیب هایی که دخترتون داره تجربش می‌کنه و بعدها دردش بروز خواهد کرد به نقش پدرش در زندگیش مرتبط هست و نمیشه اینو انکار یا پاک کرد.

:72:

ممنون طهورا . همین طور که مدیر گفتن سعی کن روی خودت کار کنی و هیجانات خودت را تحت کنترل درآوری . اگه نتونی روی هیجانات و آرامش خودت کار کنی چطوری هیجانات دخترت که داره به خودش آسیب میزنه را می خوای مدیریت کنی . نوشتن و تمرکز روی علت جدایی همسر سابقت کمکی بهت نمی کنه الان . جز اینکه خاطرات تلخ را برایت روشن می سازه . تمرکزت را فعلا در مرحله اول بذار روی خودت و بعد دخترت . دخترت هم باید یاد بگیره چطوری احساسات خودش را مدیریت کنه . اگه مادرش بتونه فرزند هم الگو برداری می کنه .
همین طور که مدیر گفتن به طور جد حضوری پیگیری کن .می تونی همسر سابقت را هم در جریان قرار بدی که اون هم اطلاع داشته باشه که دخترش داره چه مسیر اشتباهی را میره . بعدشم مشکل اصلی این روابط که دختر و پسرها دارن اینکه نمیتون روی احساسات و هیجانات خودشون کنترل داشته باشن . تاپبک های جناب باغبان و جناب امین را بخونین که براتون معرفی کردن .

به نظر منم الان وقت این نیست که برین دنبال علت طلاقت چون امکان داره باعث میشه اثر بد روی روح و روانت بذاره و نتونی اون مطلبی که آقای مدیر همدردی فرمودن انجام بدی . ولی به شوهر سابقت اطلاع بده که همچین کاری را دخترتون داره انجام میده چون پدرشه . راستی اونجور فکر نکنین که شاید این رابطه درست بشه و بهم بخورن و در آخر ازدواج کنن ، روی شانس امید نبندین . این رابطه ها همه اشتباه هستش . وقتی رسمی بیان خواستگاری و حضوری در خانواده ها صحبت کنن شاید تازه بفهمن چه معیارهایی را بررسی نکردن و می فهمن این همه احساس و وابستگی غلطی که برای خودشون درست کردن همه اشتباه بوده که هر دو انجام دادن و خیلی چیزها را در نظر نگرفتن و بررسی نکردن . هر کار اشتباهی هم عواقب داره متاسفانه . امیدوارم حداقل یکی از دوطرف بفهمن که اشتباه هستش کارشون و قاطعانه خارج بشن و قطع کنن این ارتباط را ،
اگه هم معیارهای همو دارن بیان با خانواده ها جلو .
راستی مراقب باشید تجسس و کنجکاوی زیاد نشه . ابن باعث میشه اطمینان ها بره و لج و لجبازی بیشتر بشه . اگه والدین تند صحبت کنن و بخوان هر دو طرف را تهدید کنن باز خطاست چون نمیشه . پدر و مادرها نمی تونن همیشه و در همه جا فرزندشون را کنترل کنن و فرزند باز دور از چشم ولدین راه خطا احساسی خودش را میره و آسیبی به مراتب بدتر وارد میشه . باید بچه ها خودشون یاد بگیرن که نباید دل به این رابطه ها ببندن و ارتباط اشتباهی داشته باشن . الان اولویت اول تمرکز روی احساس و آرامش خودته که حتما حضوری برو پیش مشاور . مجازی نمیشه طهوراالف باید یکی باهات رودرو صحبت کنه و تمرین های لازم را بده و تو هم انجامش بدی و اون بررسی کنه .
مانا باشی

سلام و ممنونم از جناب امین خانم نیاگارا و خانم بهاری و خانم لاله

بقول جناب امین درمورد دخترم سوال دیگری ندارم و کاری ام از دستم بر نمیاد ، تصمیم گرفتم به نظر دخترم احترام بذارم و این رو هم بگم پدرو مادر پسر از هم جدا شدن وپسر با مادرش زندگی میکنه، دخترم رو هم دیده و ازش خوشش اومده و مشوق پسرشم هست و از دوستی دخترم با پسرش راضیه. ولی پدرشون بخاطر اختلاف سنی راضی به این ازدواج نیست. داخل پرانتز هم بگم که براجالبه دوتا از برادرهای همسر سابقم پنج سال از همسرانشون کوچیکترن.....
گفتن موضوع به پدر دخترم تقریبا بی فایده س چون مسائل ما و زندگیمون براش اهمیتی نداره ، مثالی میزنم چند سال پیش دخترم اعصاب گردن و دست و پاش بی حس شد و تقریبا مثل رباط شده بود ، برای درمانش متحمل هزینه شدیم ، حالا هزینه زیاد مهم نبود ، این نگرانی که نکنه خوب نشه و همینجوری بمونه واقعا نگران کننده بود ، دخترم که اصلا فکر میکرد دیگه خوب نمیشه و همینجوری می مونه، تو همون دوران دخترم به پدرش زنگ میزنه برای احوالپرسی و ماجرا رو میگه،
شما فکر میکنید عکس العمل پدرش چی بود ؟ تقریبا هیچی ، حتی دریغ از یه دلداری و یا یه دلخوشی بده که نگران مخارج معالجه نباش من هستم....هیچی به دخترم نگفته بود ، هیچی. بخاطر همین بی تفاوتیای پدرشه که به دخترم هیچوقت سخت نگرفتم و امرو نهی نکردم.
عزیزان وقتی من جدا شدم دخترم ۲۰ سالش بود و من ۴۲ ساله ، یعنی سرد و گرم روزگار رو چشیده بودم و با آگاهی کامل و با میل بعد از بیست و سه سال زندگی مشترک به جدایی
رضایت دادم، منظورم اینه که یادآوری جداییم و یا اینکه بخوام در موردش حرف بزنم، اصلا برام ناراحت کننده نیست، و راستش این جدایی یه منشاء خیر هم برام شد. یه عادتی هم که دارم اینه که معمولا آدمایی که بهم بدی کردن ،رو می بخشمشون ..و همین بخشیدنا باعث آرامش خودم شده، همسرم رو هم همون موقع جدایی از ته قلبم بخشیدم و کدورتی ازش ندارم.