زخم زبان های مادر زن

با سلام
بنده شاید از محدود افرادی باشم که مرد هستند و مشکل با مادرزن دارند. خانمها اکثرا از مادر شوهر می نالند و جالب بود وقتی مشکلاتم رو در اینترنت سرچ می کردم حتی گوگل هم به من ایراد گرفت که باید بنویسی مادر شوهر و مادر زن رو به مادر شوهر تصحیح می کرد.

و خلاصه مشکل اساسی من با مادر زنم هست. برای بهتر خوانده شدن مطالبم، آنها را تیتروار بیان می کنم که شما اساتید گرانقدر بتوانید بهتر راهنمایی بفرمایید.

* ایشان (مادر زن) دائم زخم زبان می زند. نمونه هایی از زخم زبانهایش این است: قبل از توضیح زخم زبان باید عرض کنم که ما اهل شهرستان الف هستیم. در شهرستان الف یک روستایی به فاصله یک کیلومتر است که بهش میگن ایکس آباد. خانواده همسرم مال ایکس آبادند. ولی ما حدود بیست سال می شود که به مرکز استان مهاجرت کرده ایم. در شهر ما مثلا به شب می گویند شِو و خانمم یه بار داشت حرفی می زد و این واژه را بکار برد. مادر زنم جلوی من و با نیم نگاهی به من، رو به خانمم کرد و گفت: چرا اینقدر میگی شِو ... ؟ مثل مادر شوهرت!!! هی این کلمه رو تکرار می کنی... این در حالی است خودشان کاملا سطحشون از ما پایین تره و مسلما آنها این واژه ها را بیشتر تکرار می کنند.

* مادر شوهرم اخلاقی داشت که مثلا می آمدند خانه ما انتظار داشت من پارکینگ خانه را خالی کنم تا بتوانند ماشینشان را در پارکینگ ما پارک کنند. این در حالی است که وقتی خانه آنها می رفتیم (شهرستان) و من دنبال جای پارک برای ماشینم می گشتم می گفت دم درب خانه ما امنه و شما همینجا پارک کنید نمیخواد ماشین رو بیارید داخل. در حالیکه خودم یه بار توی خانه خودمان بهش اینو گفتم ناراحت شد.

* همسر بنده بسیار آرام و بی سر و صداست. ولی مادر و خواهرهایش وحشتناک فضول و پر رو هستند.

* روزیکه مادرزنم به خانمم دور از چشمم گفت: "تو بچه دار شو، به شوهرت چه ... " را هرگز فراموش نمی کنم.

* در خانواده همسرم مرد وجود ندارد بجز پدر زن و بعبارتی من فقط خواهر زن دارم. و به همین دلیل یکروز که همه نشسته بودیم مادر زن گفت اگر شما بچه تون پسر بشه مال منه و اگر دختر بشه پرتش می کنم پیش خودتون.

* وقتی بچه دار شدیم، تصمیم داشت بچه ما رو به شهرستان ببره و وقتی با مخالفت من مواجه شد قهر کردند و به شهرستان رفتند. چند روز بعد خواهر زنم زنگ زده به خانمم و میگه بهنظرم منطقی تر اینه که اینقدر مطیع شوهرت نباشی و مثلا اگه اون مخالفه که بچه ات رو بیاری پیش ما بهش بگو سه روز هفته باشه شهرستان پیش ما و سه روزم پیش خودتون. (خواهر زنم که این حرف رو زده بود 16 ساله بود.)

* بچه ام تا الان که حدود سه سال دارد هیچ علاقه ای به آنها نداشت. و آنها هم هیچ محبتی به بچه ما نمی کردند در حالیکه والدین بنده تمام جانشان را فدای بچه ما می کنند ولی الان اتفاق بسیار عجیبی افتاده و آن اینکه فرزندم، به شدت به این خانواده علاقمند شده و دائم یاد مادر زن و خواهر زنهایم می کند و این موضوع هم برای من عجیب و هم ناراحت کننده است.

* ضمن اینکه موضوعات متعدد و زیادی هست که از حوصله این تاپیک دور است و صلاح می دانم که خلاصه این موضوع را گفته باشم تا شما مخاطب گرامی خسته نشوید. بعدا موضوعات دیگر را هم بیان خواهم کرد.

لطفا راهکار بدهید و اگر کسی تجربه داره منو از اون تجربه اش بی نصیب نذاره

متشکرم

لطفا دوستان نظر خودشون رو بفرمایند. بنده واقعا دیگه نمی دونم با این مادر زن و خواهر زن ها چه کنم. بریدم...:320:

شما مادر خانمتون را نمی تونید تغییر بدین جناب . یه جورایی روی خودتون و زندگیتون کار کنین .با همسرتون بشینید صحبت کنین و تصمیم بگیرید اجازه دخالت بیش از حد دیگران را به زندگیتون را ندین . شما چه مردی هستین همچین اجازه ای میدین آخه ؟ قوانین درست درمون برای زندگیتون بزارید .شما مرد هستید ها . این قوانین را نباید مادر زن و خواهر زن ها بزارن برای شما که .
خانم شما هم مقصره در این جریانات . معمولا این اتفاق ها به خاطر وابستگی های افراطی خانم ها به خانواده شون هست . ببخشید عامل دوم زن ذلیلی مردها هم مهمه . شاید اختلاف طبقات زیاد فرهنگی در دو خانواده هم دخیل باشه .احترام و ادب جای خودش را داره و باید باشه . ولی سعی کنین بالغانه به همسرتون و خانواده اش تذکر بدین . بعدش به نظرم رفت و آمدها را هم محدودتر کنین . همه چیز بین خودتون و همسرتون را لازم نیست شما و همسرتون به خانواده هاتون بگین . اگه همسرتون این کار را میکنه باهاش صحبت کنین این کار را نکنه . چقدر زندگی ها اینجوری فرو پاشیده . رفتار قاطعانه داشته باشین یه خورده .
راستی انتظار تغییر هم نداشته باشین از دیگران . یعنی به فکر تغییر مادر همسرتون نباشین . روی خودتون و قوانین خودتون و همسرتون با هم بیشتر کار کنین . اینجوری راحتر زندگی می کنین .

جالبه مدیر همدردی تاپیک 10 سال پیشت با موضوع کاملا متفاوت گفته:

نقل قول:

---

ما معمولا چیزهایی برایمان مهم هست و از بیرون جذب می کنیم که جاذب آن درونمان باشد.
این مشکل بیشتر از اینکه به خاطر شخصی باشد که در بیرون توست، ناشی از نگاه و تمرکز شما روی این مسئله درون ذهنتان هست.

---

ادرس پست :
http://www.hamdardi.net/showthread.p...l=1#post166036

یکم حساسیتت بالاست،
فک کنم سنت رو 34 و اینا باشه در اون صورت :

نقل قول:

---

(خواهر زنم که این حرف رو زده بود 16 ساله بود.)

---

واقعا حرف یه بچه 16 ساله باید بریزدت بهم؟

اینو ببین:

نقل قول:

---

مسلما آنها این واژه ها را بیشتر تکرار می کنند.

---

این یکی از مصداقای صحبت مدیر همدردیه . شِو بیشتر برای تو مهمه تا مادرزنت وگرنه چه اهمیتی داره ؟ تو هر لهجه و گویشی به سری لغت غیر معبار هست. مثلا اونایی که فرانسوی حرف میزنن و کلا به شب یه چیز دیگه میگن بی کلاسن؟

الیته مادرزنتم (داشتم مینوشتم مادر شوهر !!) اخلاقای خاص خودشو داره اما خب صبر بیشتری از سمت تو انتظار میره. مثلا:

نقل قول:

---

اگر شما بچه تون پسر بشه مال منه و اگر دختر بشه پرتش می کنم پیش خودتون.

---

من اینو بیشتر یه شوخی تلقی میکنم.

میتونی چند تا ویژگی مثبت مادر خانمتو بگی؟ کارای مثبتی که براتون کرده؟ مثه همین که میگی بچت الان بهشون علاقه مند شده. این یه نکته مثبته چرا بدت میاد؟ بذار بچت بزرگ شد 4 تا آدم داشته باشه.

سعی کن به شخصیتش پی ببری ، بعضیا ظاهرشون یکم تنده ولی باطنشون خوبه بلعکس بعضیا خیلی موجه اند اما فوق العاده خبیث اند.

راهکار دومم اینه که رابطتو کمتر و کنترل شده تر کن باهاشون . ولی حتما باید رو خودتم کار کنی . با همچین روحیه ای نمیدونم چه جوری با مردم بیرون تعامل و کار میکنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

شما مادر خانمتون را نمی تونید تغییر بدین جناب . یه جورایی روی خودتون و زندگیتون کار کنین .با همسرتون بشینید صحبت کنین و تصمیم بگیرید اجازه دخالت بیش از حد دیگران را به زندگیتون را ندین . شما چه مردی هستین همچین اجازه ای میدین آخه ؟ قوانین درست درمون برای زندگیتون بزارید .شما مرد هستید ها . این قوانین را نباید مادر زن و خواهر زن ها بزارن برای شما که .
خانم شما هم مقصره در این جریانات . معمولا این اتفاق ها به خاطر وابستگی های افراطی خانم ها به خانواده شون هست . ببخشید عامل دوم زن ذلیلی مردها هم مهمه . شاید اختلاف طبقات زیاد فرهنگی در دو خانواده هم دخیل باشه .احترام و ادب جای خودش را داره و باید باشه . ولی سعی کنین بالغانه به همسرتون و خانواده اش تذکر بدین . بعدش به نظرم رفت و آمدها را هم محدودتر کنین . همه چیز بین خودتون و همسرتون را لازم نیست شما و همسرتون به خانواده هاتون بگین . اگه همسرتون این کار را میکنه باهاش صحبت کنین این کار را نکنه . چقدر زندگی ها اینجوری فرو پاشیده . رفتار قاطعانه داشته باشین یه خورده .
راستی انتظار تغییر هم نداشته باشین از دیگران . یعنی به فکر تغییر مادر همسرتون نباشین . روی خودتون و قوانین خودتون و همسرتون با هم بیشتر کار کنین . اینجوری راحتر زندگی می کنین .

---

ضمن تشکر از شما دوست گرامی بابت پاسخهای خوب و دلسوزانه تون. ببخشید اگر مطالبم رو ناقص گذاشتم. اما برای شفاف سازی چند مورد رو خدمت شما عرض می کنم تا بتوانم از راهنمایی بهترشما خوبان نتیجه بگیرم.

1. بنده قصد تغییر مادر خانمم را ندارم. بارها این موضوع را حتی به خانمم تذکر داده ام. فقط مسئله ام این است که بتوانم دخالت آنها را در زندگی کم کنم که جلوتر توضیح خواهم داد.

2. با همسرم خیلی صحبت می کنم. یه روزی مادر خانمم جلوی من و خانمم دقیقا همین رو گفت. خانمم خیلی مطیع بنده بودند. ایشون به صراحت و پر رویی تمام گفت: "دختر تو خیلی ساده ای. باید مدیریت زندگی دستت باشه. من بخاطر خوبی خودت میگم. ...!!!" بنده هم به شدت محدودیت اعمال کردم. به حدی که کلا از استان هم خارج شدیم و رفتیم یه استانی که فرسخ ها دور تر از آنجاست. ولی تلفن و موبایل و ... اجازه نمی ده. و وقتی ایام عید و امثالهم میریم خونشون از خجالتمون حسابی در میاد.

نقل قول:

---

سعی کنین بالغانه به همسرتون و خانواده اش تذکر بدین .

---

این موضوع خوبی بود که فکر کنم در این زمینه قوی نیستم. مشکلی که دارم نمی تونم خیلی متین باشم و کنترل داشته باشم. سریعاً قلبم شروع به تپش می کنه و عصبانی میشم. یه بار این کار رو کردم و تماس گرفتم به مادر خانم ولی پدر خانم جوابمو داد. گفتم گوشی رو بدید به ایشون من با ایشون کار دارم ولی گوشی رو ندادند و کاملا صداشون میومد که فال گوش وایساده و منتظره که شوهرشو در جهت خواسته اش هدایت کنه. (لازم به ذکره که پدرخانم انسان بسیار مهربان و ساده ای هستند. ولی الان تحت تاثیر این مادر خانم دیگه از حالت عادی خارج شده.)

نقل قول:

---

روی خودتون و قوانین خودتون و همسرتون با هم بیشتر کار کنین .

---

ممنون می شوم دقیق تر توضیح بدهید. روی خودم و همسرم کار کنم دقیقا چه کاری بکنم؟

نقل قول:

---

یکم حساسیتت بالاست،

---

راهکار پایین آوردن حساسیت چیه؟

نقل قول:

---

واقعا حرف یه بچه 16 ساله باید بریزدت بهم؟

---

حرف اون بچه منو بهم نمی ریزه. بیشتر غرض اینکه میخوان شخصیتم رو تحقیر کنند و اینکه اصلا چرا باید این کار رو انجام بدهند برام مهمه.

نقل قول:

---

ما معمولا چیزهایی برایمان مهم هست و از بیرون جذب می کنیم که جاذب آن درونمان باشد.
این مشکل بیشتر از اینکه به خاطر شخصی باشد که در بیرون توست، ناشی از نگاه و تمرکز شما روی این مسئله درون ذهنتان هست.

---

این حرفها خیلی قشنگن و آدم با خواندن اونها واقعا لذت می بره ولی راهکار چیه؟ اینکه یکی واقعا دلش درد کنه و یکی دیگه بیاد بهش بگه ببین باید غذاهای خوب بخوری و ورزش کنی و سعی کنی غذا رو خوب بجوی بسیار قشنگه و کاربردی ولی الان این بنده خدا که مثل مار به خودش میپیچه و درد داره بگید باید چه کار کنه. جاذب این موضوع در درون من چیست؟ نگاه من چگونه بوده که اینها رو برای من جذب کرده؟

نقل قول:

---

شِو بیشتر برای تو مهمه تا مادرزنت وگرنه چه اهمیتی داره ؟

---

ببین دوست خوبم، بحث اینها نیست. بحث سر اینه که این افراد سعی در تحقیر من می کنند. شما به من بگو من چه کار کنم که این تحقیر ها برام اهمیتی نداشته باشه. لطفا نگید بهشون بی توجه باش. بهم راهکار بدید.

نقل قول:

---

من اینو بیشتر یه شوخی تلقی میکنم.

---

آره منم شوخی تلقی کردم ولی وقتی بچه به دنیا اومد واقعا جدی شد. اینها اصلا میخواستن ما خونه زندگیمونو بیخیال شیم بریم شهرستان. تازه اینطوری هم نیست که مثلا بگن خب شما بیایید. میگه: شما نمیخواد بیایید من خودم بچه رو می برم. یه زمانی اوایل ازدواجمون یه بار خواهر زنم و یه بار مادر زن دقیقا این حرف رو زد. بهم گفتند: بذار یه بار دخترم تنها بیاد شهرستان پیش ما...!!! به نظر شما نباید ناراحت شم؟ واقعا اگر ناراحت کننده نیست به صراحت بهم بگید. چون خودمم الان کلا قاطی کردم چی خوبه و چی بد...

نقل قول:

---

میتونی چند تا ویژگی مثبت مادر خانمتو بگی؟ کارای مثبتی که براتون کرده؟ مثه همین که میگی بچت الان بهشون علاقه مند شده. این یه نکته مثبته چرا بدت میاد؟ بذار بچت بزرگ شد 4 تا آدم داشته باشه.

---

ویژگی های مثبت ایشون که به درد ما بخوره فقط این بوده خیلی دخترشو نصیحت دلسوزانه می کنه که خوبیشو میخواد و دخترشم وقتی صحبتهای مادرشو می شنوه میخواد شوهرش یه زی زی به تمام معنا باشه و تازه هرچی خودش گفت رو نه، بلکه هرچی مادرش گفت رو شوهرش مو به مو اجاره کنه. البته کل مشکلات من هم از همین جا شروع شد. مادر زن خیلی دلش میخواست من سمعا و طاعتا در اختیارش باشم. در حدی که برو ماشین رو بنزین کن. برو برامون نون بگیر. برو خواهر زنهاتو برسون مدرسه.
مثلا یه مورد این بود که زمانیکه با خانمم نامزد بودم رفتیم روی زمین های کشاورزیشون. خودش دست به سینه نشست و با حالت دستوری بهم گفت برو کمک شوهرم علف های هرز رو از زمین در آر. حالا روز عید غدیر بود و من خیلی شهرستان نمی رفتم ولی شب قبلش خانمم خیلی پشت تلفن گلایه کرد که پسرخاله اش از راه دور آمده دیدن نامزدش و فلانی این کار رو کرده ولی من فردا تنهام و منم دلم سوخت و یه هدیه گرفتم و با لباس پلو خوری راهی شدیم که وقتی از روی زمین های کشاورزی آمدم خانه البته با اعصاب خورد کل لباسهای نو و اتو کشیده ام خاکی شده بود و مادر زن هی بهم می خندید که ببین چه تیپی شدی. دیگه باید عادت کنی کمک همسرم بدی چون دیگه کمر درد شده و یکی باید کارهاشو انجام بده.

حالا از یه طرف از روی دلسوزی کمکشون دادم بخاطر اینکه خانمم رو خوشحال کرده باشم و از طرفی اعصابم خورد بود که مث یه برده با من برخورد می کنند. همان موقع هم میخواستم به صراحت بگم این کار من نیست ولی گفتم چقدر خوبه که آدم بدی های دیگران رو چشم پوشی کنه و تا میشه خدمتی بکنه ولی نگو داستان این نبود خدمتی کرده باشیم. داستان این بود که داشتند ما رو تربیت می کردند که سواری بگیرند و این موضوع زمان بحث مشخص شد.

یه بار از شما درخواستی می کنند و وقتی براشون انجام میدید خیلی خوشحال می شوند و از شما تشکر می کنند. یه بارم بهت تذکر می دن این تازه چیزی نبود و تو باید در بقیه کارها هم کمکمون کنی. تازه کاری نکردی.

البته بعدها در کتاب بیشعوری خواندم که انسان های بیشعور بجای درخواست و تقاضا دستور می دهند و این موضوع کمی آرومم کرد ولی چه فایده که من در ذهنم اونو بیشعور تصور کنم. اون تو ذهنم نیست. مهم اینه اون بفهمه که من بیشعور می دونمش. اینکه خودم رو آروم کنم و میدون به اون بدم هر غلطی خواست بکنه که بنظرم راهکار خوبی نیست. من میخوام کاری کنم که هم نشان دهنده شخصیت بالای خودم باشه و هم از طرفی میدون به اون ندم که هر روز جرات به خودش بده و من رو تحقیر کنه.

نقل قول:

---

سعی کن به شخصیتش پی ببری ، بعضیا ظاهرشون یکم تنده ولی باطنشون خوبه

---

والا خانمم همین رو میگه ولی من هرچی به باطنش می رم جز بدی بیشتر چیزی نمی بینم. فقط در یه صورت باهام خوب میشه و اون اینکه هر چی گفت بگم چشم و همونطوری که شوهر خودش مطیعشه منم همینطور بشم که من خیلی خوشم نمیاد و دوست دارم تصمیم گیرنده باشم تا مطیع و رهرو

نقل قول:

---

راهکار دومم اینه که رابطتو کمتر و کنترل شده تر کن باهاشون . ولی حتما باید رو خودتم کار کنی . با همچین روحیه ای نمیدونم چه جوری با مردم بیرون تعامل و کار میکنی

---

همانطور که گفتم خیلی رابطه رو کم کردیم ولی اصلا ول کن نیست وقتی بعد از ماه ها میریم دوباره همون آش و همون کاسه.
لطفا کمکم کنید باید چه چیزی رو تغییر بدهم؟ یه بار جواب زخم زبونهاشو میدم و ساکتش می کنم ولی وقتی بر می گردیم حسابی ناراحت میشم که چرا اینکار رو کردم. یه بار سکوت می کنم و هیچی نمی گم ولی وقتی بر می گردم حسابی حرصم در میاد که چرا اینقدر اهانت کرد و من سکوت کردم. الان کاملا کلافه و گیجم.

با سلام و احترام

چند نکته مهم رو مورد اشاره قرار می دهم.

1 - تنها با اینکه کسی در مورد زندگی ما حرفی بزند مداخله انجام نمی شود.
مداخله از آنجایی شروع می شود که یکی از اعضاء خانواده (مثلا شما یا همسرتان یا فرزندتان)، تحت تاثیر آن حرف، یک عملی انجام دهید.
یعنی اگر خانم شما حرف مادرش را گوش کند و با شما درگیر شود. یعنی شما مداخله را قبول کردید.

نتیجه مهم این بند اینست:
اگر زن و شوهری با هم یک پارچه باشند و همدیگر را قبول داشته باشند و دوست داشته باشند، آنگاه هیچ کس از بیرون نمی تواند مداخله کند.

پس اگر می خواهید نگران مداخله نباشید. حتما رابطه خودت و همسرت را همین طور خوب نگه دارید. چگونه ؟؟؟!!!
مادر همسرت و خواهرانش عزیزان و ریشه های اویند. حتی اگر آنها نظرهای اشتباه داشته باشند یا منفی بگویند. پس هر بار که آنها این مداخله ها را بکنند همسرت درونش آزرده می شود و دلش می شکند. اما نمی تواند با آنها قطع رابطه کند و یا درگیر شود. تنها برای اینکه اوضاع را خوب کند نزد شما وساطت می کند مثلا می گوید حرفهایشان شوخی است. یا می گوید منظوری نداشته اند. همه اینها را می گوید که رابطه شما با او خراب نشود. یا رابطه شما با ریشه هایش (خانواده هایش ) خراب نشود.

دقت کند. اگر بخواهی برای هر حرف اشتباهی از دیگران اینگونه به هم بریزی، نمی توانی این زندگی خوبت را حفظ کنی و نمی توانی عشقتان را ارتقاء دهید.
به خاطر عشق با همسرت، سعی کن زیاد روی حرفهای خاانواده همسرت حساب باز نکنی و مرتب به آن فکر نکنی. حتی اگر همسرت از حرفهای خانواده اش شرمنده شد، شما باید پادرمیانی بکنی و بگویی منظوری ندارند. آنها هم تو را دوست دارند و به خاطر آن این مسائل را طرح می کنند.

نکته مهم اینجا اینست که روحیه ات آزرده نشود ، چون باعث می شود که رابطه ات با همسرت به مرور آسیب ببیند.




2 - با همسرت بیش از پیش صمیمی شو، و حتی از خانواده اش و دلسوزی هایشان تعریف کن. اما بگو برای اینکه خدایی نکرده سوء تفاهمی پیش نیاید. حریم های خانواده را محترمانه حفظ کنیم. در این مورد بگو من قول می دهم در مورد خانواده ات و حرفهای احتمالا اشتباهش با آنها و یا شما مشاجره و گفتگو نکنم. شما هم سعی کن اطلاعات کمتری در مورد خودمون به آنها بدهی و حرفهای آنها را هم برایم نقل نکن مگر حرفهای دلگرم کننده.





3 - ما وقتی که توقع و انتظاراتمان نسبت به کسی بالا برود به همان اندازه آسیب پذیر می شویم.

مثال:
شما سلامی به کودک 3 ساله ای می کنید. او جواب نمی دهد و به شما زبان در می آورد.
احتمال اینکه به هم بریزی و ناراحت شوی و به دل بگیری خیلی کم هست. چون انتظاری جز بچه بازی را از او نداری.

اما اگر به همسرت سلام کنی و او به شما جواب ندهد حتما به هم می ریزی چون انتظار عشق و محبت از او داری.

یکی از راههایی که کمک می کند ما از رفتار و حرفهای کسی به هم نریزیم این است که او را دقیق بشناسیم متناسب با خودش انتظار داشته باشیم.
مثلا اگر شما نسبت به مادر یا خواهر همسرت توقع خود را کاهش دهید و بپذیرید آنها گاهی از روی عدم مهارت یا جهل یا اشتباه یا دلسوزی یا هر چیز دیگری ، حرفهای نامناسب و کردار نامناسب دارند. آنگاه متناسب با این انتظار راحت می شوی. هرگاه اشتباهی سر می زند شما از قبل انتظارش داشتید و به هم نمی ریزید.
مشکل اینجاست:
که شما توقع و انتظاری از آنها دارید(البته انتظار شما کاملا به جاست)، اما آنها برآورده نمی کنند و حرفها و رفتارشان غیر منطقی به نظر می رسد و شما به هم می ریزید.
حالا اگر انتظارات و توقع خود را از آنها تغییر دهید یعنی انتظار داشته باشید گاهی آنها حرفهای به ظاهر اشتباه و تحقیر آمیزی می زنند ، آنگاه کمتر ناراحت می شوید.





4 - مسئله بعدی مهارتهای ارتباطی است.
بسته مهارتهای ارتباطی خودش بیش از یک کتاب هست که نیاز به تمرین دارد. با مهارتهای ارتباطی حتی می توان با افرادی که چنین برخوردهایی دارند ، تعامل کرد و کمتر آسیب دید. اگر تمایل دارید خود را تقویت کنید حتما این مهارتها را نخست یادبگیرید و بعد طی ماهها و سالها تمرین کنید. (این تمرین ها ثانویه هست. اولیه آنست که شما توقع و انتطارات از خانواده همسرت را تغییر داده و با همسرت بیش از پیش یکپارچه شوی و عیب ها خانواده اش را به او نشان ندهی و صحبت نکنی و شرمنده اش نکنی)


مهارتهای ارتباطی و لینکهای آن جهت مطالعه و تمرین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

""
ضمن تشکر از شما دوست گرامی بابت پاسخهای خوب و دلسوزانه تون. ببخشید اگر مطالبم رو ناقص گذاشتم. اما برای شفاف سازی چند مورد رو خدمت شما عرض می کنم تا بتوانم از راهنمایی بهترشما خوبان نتیجه بگیرم.
1. بنده قصد تغییر مادر خانمم را ندارم. بارها این موضوع را حتی به خانمم تذکر داده ام. فقط مسئله ام این است که بتوانم دخالت آنها را در زندگی کم کنم که جلوتر توضیح خواهم داد.
با همسرم خیلی صحبت می کنم. یه روزی مادر خانمم جلوی من و خانمم دقیقا همین رو گفت. خانمم خیلی مطیع بنده بودند. ایشون به صراحت و پر رویی تمام گفت: "دختر تو خیلی ساده ای. باید مدیریت زندگی دستت باشه. من بخاطر خوبی خودت میگم. ...!!!" بنده هم به شدت محدودیت اعمال کردم. به حدی که کلا از استان هم خارج شدیم و رفتیم یه استانی که فرسخ ها دور تر از آنجاست. ولی تلفن و موبایل و ... اجازه نمی ده. و وقتی ایام عید و امثالهم میریم خونشون از خجالتمون حسابی در میاد. ""

---

تشکر از جناب شما .ببخشین اگه پست قبلیم کمی تند بود . ممنون از انعطاف شما . احساس کردم شاید یکی باید این حرف ها را بزنه .بالاخره شما مرد خانواده تون هستین و باید مدیریت لازم را داشته باشین .البته مدیریت مردانه لازم به فرمان حکومت نظامی نیستا .
حذف یه سیستم مهم مثل مادر شوهر یا مادر زن از خانواده غیر ممکنه فکر کنم . و اگه حذف هم بشه کدورت در زوجین بوجود می یاد . اگه مقابله به مثل هم زیاد باشه جواب معکوس میده خب .مثلا اگه شما برین یه شهر دیگه و یا جواب تلفن را ندین صورت مسئله فقط پاک شده و این مشکل هست جای خودش . اولش به نظرم یه بار باید با مادر زنتون و همسرتون صحبت کنین که بگین با این وضعیت اگه اینجوری پیش بره زندگیمون مشکل پیدا می کنه .
بعدش شما و همسرتون مجبور نیستین هر چی خانواده ها میگن انجام بدین . می دونید چی می خوام بگم ، می خوام بگم حرف های اونا را بشنوید ولی قانونی نیست که باید انجامش بدیم . همین که اونها فکر کنن حرف ها را می شنویم خودش یه مهارت ارتباطی هست دیگه . یعنی از این گوش بگیرین و از اون گوش بدین بیرون . البته صحبت های خوب و درست پذیرفته بشه . اگه شما برین یه شهر دیگه و تلفن را مثلا جواب ندین اونها بیشتر تحریک میشن
. مسئله بعدی همسر شماست . با همسرتون صحبت کنین . با همسرتون به مشاوره حضوری برین در این رابطه تا با همسرتون مشاور صحبت کنن . اگه خانمتون با شما هماهنگ باشن راحت حل میشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

این موضوع خوبی بود که فکر کنم در این زمینه قوی نیستم. مشکلی که دارم نمی تونم خیلی متین باشم و کنترل داشته باشم. سریعاً قلبم شروع به تپش می کنه و عصبانی میشم. یه بار این کار رو کردم و تماس گرفتم به مادر خانم ولی پدر خانم جوابمو داد. گفتم گوشی رو بدید به ایشون من با ایشون کار دارم ولی گوشی رو ندادند و کاملا صداشون میومد که فال گوش وایساده و منتظره که شوهرشو در جهت خواسته اش هدایت کنه. (لازم به ذکره که پدرخانم انسان بسیار مهربان و ساده ای هستند. ولی الان تحت تاثیر این مادر خانم دیگه از حالت عادی خارج شده.)

---

خب سخته دیگه برای همه آرام بودن در شرایط سخت . وقتی عصبانی و احساسی میشین 10 تا نفس عمیق بکشین . بعد به خودتون نیم ساعت فرصت بدین . این نیم ساعت فرصت باعث میشه انفجار اتمی احساسات بر ما کم تر تاثیر بذاره . مثلا برین پیاده روی .بعد یه بار دیگه مرور کنین .
رفتار جرات مندانه و قاطع و بالغانه خیلی مهمه مخصوصا برای مردها که ناخدا و آرامش و امنیت همسرشون هستن . و این ها منافانی با ادب و احترام نداره .
شما نیاز و احساس خطر در زندگیتون را به اطرافیانتون میگین در کمال آرامش . اگه تغییر نمی بینین باید اینجا دیگه از مشاوره بهره ببرین .






ممنون می شوم دقیق تر توضیح بدهید. روی خودم و همسرم کار کنم دقیقا چه کاری بکنم؟

* با همسرتون یه توافق برسین که لازم نیست تمام حرف ها زن و شوهری به بیرون منتقل بشه و یا تمام کارهایی که می خوایم انجام بدیم را حتما باید گفته بشه .

* با همسرتون به توافق برسین که مشورت خوبه - دلسوزی اطرافیان هم خوبه و خوبه که حرف های دیگران را بشنویم ، ولی لازم نیست دونه دونه همه آنها را انجام بدیم .

*با همسرتون به توافق برسین مثلا موردی که دیگران مشورت می دن ، بگین که همسرم هم نظرش مهمه و باید نظر ایشون را بدونم . اینجوری مثلا اگه مادر همسرتون به همسرتون مشورتی میده ،حرف های ایشون شنیده میشه و خودش یه احترام هست . بعدش قاطعانه همسرتون میگه نظر همسرم هم مهمه و از ایشون هم باید مشورت بگیرم . اینجا نقش همسرتون حیاتی دیگه و اگه نتونن مدیریت کنن و این مسائل را بلد نباشن خودش باعث تنش هست .همسرتون باید یه خورده بهتر همکاری کنن . می تونین با همسرتون مشاوره برین در این مورد بیشتر جویا بشین .

* نمیدونیم مستقل هستین یا نه . یعنی کمکی می گیرین یا نه . هر چی مستقل تر باشین موفق ترین .

* رفت و آمد های خودتون را مدیریت کنین - یعنی افراط و تفریط نشه دیگه .

* ببنین شخصیت همسرتون وابسته بیش از حد هست یا نه . یعنی در تمام کارها نیاز داره از خانواده اش نظر بگیره . اگه هست خوب نیست .باید حلش کنین با کمک مشاور .


* هر چی بیشتر تو قلب همسرتون برین بهتر می تونین با هم هماهنگ باشین از خطرات محیط .


مانا باشین .

اول از همه تشکر می کنم از مدیریت محترم که بنده رو قابل دونستند و پاسخ های زیبایی رو برای اینجانب ارسال کردند. پاسخ شما را چند بار مطالعه کردم و موضوعاتی رو به ذهنم رسید...

نقل قول:

---

1 - تنها با اینکه کسی در مورد زندگی ما حرفی بزند مداخله انجام نمی شود.
مداخله از آنجایی شروع می شود که یکی از اعضاء خانواده (مثلا شما یا همسرتان یا فرزندتان)، تحت تاثیر آن حرف، یک عملی انجام دهید.
یعنی اگر خانم شما حرف مادرش را گوش کند و با شما درگیر شود. یعنی شما مداخله را قبول کردید.

---

راستش را بخواهید از روزی که در این خصوص کارهایی انجام داده اند و توجهی به شخصیت بنده نمی کنند اصلا دوست ندارم حتی یکبار فرزندم رو در آغوش آنها ببینم. حتی آنها می دانند من دوست ندارم فرزندم آنها (خواهر همسرم) را خاله صدا کند زیرا خودشان می دانند چه کرده اند. ولی در ایام عید که رفته بودیم نزدشان برای سال تحویل، زمان تحویل سال آنها می دانستند که بخاطر کرونا نباید روبوسی کرد ولی بدون توجه به بنده و درخواست های قبلی بنده فقط با دخترشان روبوسی کردند. یعنی مثلا کرونا از طریق دخترشان به من منتقل نمی شود...! وقتی من گفتم کاش رعایت می کردید آنها ناراحت شدند و از اون روز به بعد دائم میان نزد فرزندم و بهش میگن به ما بگو خاله و فرزندم هم میگوید و این کارشان گره کار را بیشتر محکم می کند. اینجا مداخله انجام شده بدون اینکه ما عملی انجام دهیم و از آنجایی که بنده دوست دارم فرزندم لهجه نداشته باشد خیلی روی صحبتش کار می کنم ولی آنها این موضوع را می دانند و حرفهای لهجه بهش می گن و خب اونهم از روی بچگی تکرار می کنه و یاد می گیره و بعدش باید چیزی حدود یکماه روی صحبتش کار کنم تا لهجه اش درست بشه. لازم به ذکره وقتی اینکار رو می کنند با لبخند تمسخر آمیز و نیم نگاهی به من مثلا می گویند ما داریم لهجه اش رو خراب می کنیم... به نظر شما اینجا باید چه کار کنم؟ یه بار خواستم زهر چشم بگیرم ولی اونها فکر کردند من عصبانی شدم و بیشتر تحریک به این کار شدند و تلافی کردن.

نقل قول:

---

دقت کند. اگر بخواهی برای هر حرف اشتباهی از دیگران اینگونه به هم بریزی، نمی توانی این زندگی خوبت را حفظ کنی و نمی توانی عشقتان را ارتقاء دهید.

---

عالی بود. :72::104:

علتش رو هم پیدا کردم دیدم بخاطر کمبود عزت نفس و اعتماد بنفسمه و دارم روی خودم کار می کنم.

نقل قول:

---

یعنی انتظار داشته باشید گاهی آنها حرفهای به ظاهر اشتباه و تحقیر آمیزی می زنند ، آنگاه کمتر ناراحت می شوید.

---

خیلی سخته.

نقل قول:

---

بسته مهارتهای ارتباطی خودش بیش از یک کتاب هست که نیاز به تمرین دارد. با مهارتهای ارتباطی حتی می توان با افرادی که چنین برخوردهایی دارند ، تعامل کرد و کمتر آسیب دید.

---

دارم می خونمش، عالیه... متشکرم.

سلام.
علاوه بر نکاتی که سایر اعضا فرمودن، به این نکته هم توجه داشته باشید که همه آدمها در نوع خود و حد خود، کمبودهایی دارند و زخمهایی در طول زندگیشان خورده اند. اگر نه خودمان را کامل بدانیم نه دیگران رو، راحت تر بشه توقع بدرفتاری هم از دیگران داشت.

با سلام
مواردی هم در صحبت های شما دیدم که نیاز هست اطلاعات و مهارت خود را بالا ببرید. چون وقتی ما اشتباه فکر کنیم. حتما اشتباه هم رفتار خواهیم کرد. نمونه هایی را در ذیل می آورم:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

اصلا دوست ندارم حتی یکبار فرزندم رو در آغوش آنها ببینم.

---

ما مالک فرزندانمان نیستیم. آنها علاوه بر پدر، مادر هم دارند، مادر بزرگ هم دارند. خاله و عمو و دایی و عمه و رفیق و معلم و همبازی و .... هم دارند. و با همه اینها تعامل خواهند داشت.
به مرور که بزرگ می شوند یاد می گیریند که با هر کدام چگونه تعامل داشته باشند.
شما به عنوان والدین حتما نیاز هست متناسب با سن او تربیتش کنید. در این سن نباید او را درگیر تعارض ارتباطات بکنید. او فهمی برای این تفکیک سازی ها را ندارد.
از طرف نمی توانید انتظار داشته باشید همه بستگانش را که شما نمی پسندید او را ترک کنند.
باید واقعیت را بپذیرید و اجازه دهید اکنون رشد عاطفی اش کامل شود. نگرانی های شما بیش از اندازه هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

من دوست ندارم فرزندم آنها (خواهر همسرم) را خاله صدا کند

---

همان پاسخ بالا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

از اون روز به بعد دائم میان نزد فرزندم و بهش میگن به ما بگو خاله و فرزندم هم میگوید و این کارشان گره کار را بیشتر محکم می کند. اینجا مداخله انجام شده بدون اینکه ما عملی انجام دهیم ...

---

انتظارتان را اصلاح کنید. پاسخ بالا را مجددا با دقت مطالعه فرمایید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

بنده دوست دارم فرزندم لهجه نداشته باشد خیلی روی صحبتش کار می کنم ولی آنها این موضوع را می دانند و حرفهای لهجه بهش می گن و خب اونهم از روی بچگی تکرار می کنه و یاد می گیره و بعدش باید چیزی حدود یکماه روی صحبتش کار کنم تا لهجه اش درست بشه.

---

دقت کنید. اینجا مهارتهای تربیت کودک را باید بیاموزید.
شما والدین همیشه روزهای سال و ماه و هفته و روزها و ساعتها و ثانیه ها در کنار فرزندتان هستید. مطمئنا اگر با محبت و عاطفه با او گرم باشید، نهایتا او به شما شبیه خواهد شد.
اما اگر با نگرانی و ترس و حساسیت او را محدود کنید یا تنش برایش پیش بیاید او به همان کسانی شبیه خواهد شد که زمان کمتری با او هستند، اما فرزند شما با آنها احساس محدودیت نمی کند.
لطفا این پاسخ را با دقت بیشتری مطالعه کنید.


نتیجه:
بخشی وسیعی از این فشارهایی که حس می کنید نگاه غیر واقع بینانه و کمالگرایانه به ارتباطات هست.

ما انسانها نمی توانیم انتظار داشته باشیم که همه افراد دیگر آنطور رفتار کنند که ما دوست داریم.
خودتان دقت کنید. همیشه مردم اطراف ما به شیوه خود برخورد می کنند. نمی توانیم خود را ایزوله از همه بکنیم. از دوستان، اقوام ، فامیل، همسایه و ....
بلکه باید متناسب با هر کس رفتار صحیح را اتخاذ کنیم.

اکنون مهمترین رسالت شما اینست که بستر آرامی برای فرزند و همسرت و خودت ایجاد کنید. این بستر هست که محافظت می کند از خانواده (خودت، همسرت و فرزندت)
مهم مهم :دقت کنید آسیب عاطفی که فرزندت از این محدودیت ها و حساسیت ها می بینید بسیار بیشتر از آسیب هایی هست که احتمالا ممکن است از رفتار بستگان همسرت ببیند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.
علاوه بر نکاتی که سایر اعضا فرمودن، به این نکته هم توجه داشته باشید که همه آدمها در نوع خود و حد خود، کمبودهایی دارند و زخمهایی در طول زندگیشان خورده اند. اگر نه خودمان را کامل بدانیم نه دیگران رو، راحت تر بشه توقع بدرفتاری هم از دیگران داشت.

---

بسیار پاسخ خوب و قابل تأملی بود. یکی دیگه از اشتباهاتم رو پیدا کردم و از شما نهایت تشکر را دارم. بنده خیلی دوست دارم کامل باشم ولی با این طرز فکر نه اینکه به سمت کامل بودن پیش نمی روم بلکه انتظار کمال را از دیگران دارم.

تصمیم می گیرم به جای کمالگرایی هر روز بر روی تفکرات و سطح انتظاراتم کار کنم و از دیگران انتظار کمالگرایی را نداشته باشم.


خیلی عالی بود.
لطفا اشتباهات دیگرم را هم شما و سایر بازدیدکنندگان و اساتید بیان کنند ممنون می شوم.:72:

با سلام و عرض ادب خدمت مدیریت محترم سایت همدردی

ممنون از پیگیری دلسوزانه شما

نقل قول:

---

مواردی هم در صحبت های شما دیدم که نیاز هست اطلاعات و مهارت خود را بالا ببرید

---

بله دقیقا این خلا را در زندگی ام حس می کنم. احتمالا منظورتان از اطلاعات و مهارت، اطلاعات و مهارتهای ارتباطی هست. لطفا بفرمایید چه کتابها، محصولات و مجلاتی در این زمینه هست تا مطالعه کنم.

نقل قول:

---

ما مالک فرزندانمان نیستیم. آنها علاوه بر پدر، مادر هم دارند، مادر بزرگ هم دارند. خاله و عمو و دایی و عمه و رفیق و معلم و همبازی و .... هم دارند. و با همه اینها تعامل خواهند داشت.

---

:104:

نقل قول:

---

* در این سن نباید او را درگیر تعارض ارتباطات بکنید.
* او فهمی برای این تفکیک سازی ها را ندارد.
* از طرفی نمی توانید انتظار داشته باشید همه بستگانش را که شما نمی پسندید او را ترک کنند.
* باید واقعیت را بپذیرید و اجازه دهید اکنون رشد عاطفی اش کامل شود.
* نگرانی های شما بیش از اندازه هست.

---

خیلی عالی بود. خیلی. لطفا راهکاری ارائه نمایید تا این نگرانی ها را کم کنم. سخنان شما و سایر اساتید محترم مرهمی بود بر روی زخم های دلم.


* اینجا مهارتهای تربیت کودک را باید بیاموزید.

* مطمئنا اگر با محبت و عاطفه با او گرم باشید، نهایتا او به شما شبیه خواهد شد. اما اگر با نگرانی و ترس و حساسیت او را محدود کنید یا تنش برایش پیش بیاید او به همان کسانی شبیه خواهد شد که زمان کمتری با او هستند، اما فرزند شما با آنها احساس محدودیت نمی کند.

خیلی عالی بود.
برای خلاصه برداری نوشتم کدام قسمتهاش نقاط ضعفم بود.

سلام به شما
در راستای توصیه ها در مورد فرزندتون؛

از اونجایی که شما وقت بیشتری رو با فرزندتون سپری میکنین کارهای زیر میتونه ارتباط قوی تری رو شکل بده؛

_ هر روز چند دقیقه ای رو صرف بازی بازی با فرزندتون کنین، توجه به این بازیها، توجه به سن فرزندتون و شیوه اجرای اون مهم هست. مثلا بازیهای کسل کننده نباشه... من توجه کردم شبکه ی پویا بازیهای خانوادگی رو نشون میده که هم شامل تحرک هست و هم میتونه به فرزندتون کمک کنه... در حالی که آموزشی هم هست .

_ فرزندتون رو در آغوش بگیرین و بهش بگین که دوستش دارین، در عین اینکه شنونده خوبی هم هستین. روابط پانتومیم نیست باید احساسات خودتون رو به فرزندتون منتقل کنین.
» اشتباهی که والدین مرتکب میشن اینه که؛

* میگن من برای فرزندم زحمت میکشم چه بیرون از خانه و چه داخل خانه و فکر میکنن این کافی هست. خیر این غلطه و لازمه احساستمون رو بروز بدیم... هم با حرف و هم با عمل این دو تا مثل بال هستن. شما پرنده ای نمیبینین که با یه بال پرواز کنه.
* محبت و توجه رو شرطی نکنین، مثل شرطی کردن محبت در صورت موفقیت یا ... این هم غلطه.
* سرزنش، محرومیت، تحمیل، انتقاد مخرب، تبعیض، توهین، تنبیه، مقایسه و ... اینها هم زحمات و عشق ما رو به فرزندمون کمرنگ میکنه و باعث تیرگی روابط بین والدین و فرزندان میشه.

متاسفانه فرزندانی که عشق و توجه کافی رو از والدین دربافت نمیکنن در معرض آسیب های بیشتری قرار میگیرن .

_ با فرزندتون مثبت صحبت کنین، در عین اینکه بصورت واضح مفهوم رو انتقال میدین . اگر میوه نخوری خبری از بازی نیست ( اشتباه ) ← میوه رو باهم بخوریم و بازی رو شروع کنیم. ( درست ).

_ فرزندتون رو تحسین کنین، این تحسین آدابی داره که باید رعایتش کنین. مثلا رفتار درست فرزندتون رو تشویق کنین ، نه شخصیتش رو. ( این آداب تشویق و تحسین رو میتونین سرچ کنین و مطالعه کنین )

_ او رو هم کم کم با افزایش سن وارد همکاری ها و مشورت هاش کنین و اجازه بدین خودش رو بصورت یک فرد مستقل، توانمند و صاحب نظر احساس کنه. جایی که بهش توجه میکنن و نظرش رو در کنار سایر نظرات قرار میدن، جایی که احساس میکنه میتونه همکاری کنه و میشه روش حساب کرد.

_ خانواده باید به نامش بیاد، پراکندگی و بی توجهی به محیط خانه میتونه افراد رو فراری بده و اونها رو جذب شبکه های اجتماعی، دوستان، اقوام و ... کنه. سعیتون این باشه اغلب با هم غذا بخورین، با هم گردش برید، با هم مشارکت داشته باشین، با هم بازی کنین و ... البته این بمعنی وابسته کردن نیست بلکه میخوایم خانواده هایی رو اشاره کنیم که برای هر چیزی وقت دارن جز با هم بودن و از در کنار هم لذت بردن.

مثلا آخر هفته پدر میره به اقوامش سر بزنه، مادر بدلایل خودش در خانه میماند، دختر میره خونه ی دوستش و پسر هم میره تو پارک یا مسافرت با رفقاش. این گسیختگی، فقدان برنامه و رها شدگی نمیتونه فرزندان سالمی رو تحویل اجتماع بده.
شما از این دختر و پسر نباید انتظار داشته باشین از دوستانش و سایرین تأثیر مخربی نگیره ، افراد سمی رو کنار بگذاره، برای خانواده ی آیندش وقت بگذاره، پی رفیق بازی نره، به رفتارهای خطرناک رو نیاره، بتونه احترام والدین و اقوام رو بجا بیاره و ... .

و + توصیه هایی که بالاتر یا در ادامه بشما شد یا خواهد شد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

ب احتمالا منظورتان از اطلاعات و مهارت، اطلاعات و مهارتهای ارتباطی هست. لطفا بفرمایید چه کتابها، محصولات و مجلاتی در این زمینه هست تا مطالعه کنم.

---

با سلام
نه مهارتهای دیگری بود. مثل خود آگاهی
شما برای شناخت خود می توانید 2 مقاله ذیل را مطالعه کنید ببینید چقدر به شخصیت شما می خورد؟!
خوب هایی که از زندگی لذت نمی برند (تیپ شخصیتی کمال گرا)

«آنهایی که از خودشون راضی نیستند (شخصیت کمالگرا) »
درمان شخصیت کمالگرا (شخصیت وسواسی)
پرسشنامه کمالگرایی هیل به همراه شیوه نمره گذاری
تله های شخصیتی


همچنین دو تست معتبر شخصیت ذیل را می توانید انجام دهید تا در مورد شخصیت خود بیشتر بدانید
تست NEO240

تست MMPI567

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ارشد

* اینجا مهارتهای تربیت کودک را باید بیاموزید.

* مطمئنا اگر با محبت و عاطفه با او گرم باشید، نهایتا او به شما شبیه خواهد شد. اما اگر با نگرانی و ترس و حساسیت او را محدود کنید یا تنش برایش پیش بیاید او به همان کسانی شبیه خواهد شد که زمان کمتری با او هستند، اما فرزند شما با آنها احساس محدودیت نمی کند.

---

برای آموزش بیشتر در مورد مسائل کودکان می توانید به بخش مشاوره کودک در سایت همدردی (hamndardi.com) مراجعه فرمایید.



===
پاورقی:
سایت hamdardi.com در حال بازطراحی هست که می توانید از این آدرس مشاهده بفرمایید:
www.hamdardi.webexir.net

بعضی از پدر و مادرها از دلسوزی زیاد در زندگی بچه هاشون وارد میشن و این وارد شدن طبیعتا بعضی موقع ها برای زوجین مشکل ساز و آسیب زاست .کاری که شماباید انجام بدین این آتش و این غذا را هم نزنین . یعنی وارد بازی مادر همسرتون نشین . یه کتاب هست به نام کتاب : بازی ها . از اریک برن . مطالعه داشته باشین .اریک برن در کتابش از والد درون - بالغ درون - کودک درون صحبت می کنه .
اونجا دیگه می فهمید مادر همسرتون ، کودک درونش فعال تره یا والد درونش یا بالغش .
بحث بعدی هم کمال گرایی هست . روی نگاه کمال گرایی خودتون کار کنین . .یعنی مادر همسرتون را با این شخصیت و این آگاهی و همین بینش بپذیرین . خواهید دید با وجود همین رفتارها، ویژگی های مثبتی هم در وجودشون هست . لازم به ذکر هست که نگاهتون به مادر همسرتون یک مادر زن معمولی باشه نه رویایی . وقتی تصور کنین ایشون هم مثل خیلی از آدم ها معمولی هست از کمال گرایی شما کم میشه خب ، و این را راحتتر می پذیرین . خود این روش باعث میشه مادر همسرتون هم اگه رفتار اشتباهی داره به رفتارهای اشتباهش پی ببره و مدیریت بهتری داشته باشه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Niagara

بعضی از پدر و مادرها از دلسوزی زیاد در زندگی بچه هاشون وارد میشن و این وارد شدن طبیعتا بعضی موقع ها برای زوجین مشکل ساز و آسیب زاست .کاری که شماباید انجام بدین این آتش و این غذا را هم نزنین . یعنی وارد بازی مادر همسرتون نشین . یه کتاب هست به نام کتاب : بازی ها . از اریک برن . مطالعه داشته باشین .اریک برن در کتابش از والد درون - بالغ درون - کودک درون صحبت می کنه .
اونجا دیگه می فهمید مادر همسرتون ، کودک درونش فعال تره یا والد درونش یا بالغش .
بحث بعدی هم کمال گرایی هست . روی نگاه کمال گرایی خودتون کار کنین . .یعنی مادر همسرتون را با این شخصیت و این آگاهی و همین بینش بپذیرین . خواهید دید با وجود همین رفتارها، ویژگی های مثبتی هم در وجودشون هست . لازم به ذکر هست که نگاهتون به مادر همسرتون یک مادر زن معمولی باشه نه رویایی . وقتی تصور کنین ایشون هم مثل خیلی از آدم ها معمولی هست از کمال گرایی شما کم میشه خب ، و این را راحتتر می پذیرین . خود این روش باعث میشه مادر همسرتون هم اگه رفتار اشتباهی داره به رفتارهای اشتباهش پی ببره و مدیریت بهتری داشته باشه .

---

با سلام و سپاس از راهنمایی شما بزرگوار و سایر اساتیدی که بنده رو مورد لطف خود قرار داده و راهنمایی فرمودند.
وقتی این پست شما را مطالعه کردم لازم دونستم در یک زمینه خاص هم موضوع را درمیان بگذارم تا دوستان اگر پیشنهادی به ذهنشون می رسه رو به بنده ابلاغ بفرمایند.

روزهای اول که نامزد بودیم و بعد از ازدواج، متوجه این رفتارهای خودپسندانه ایشون شدم و سعی در نادیده گرفتن داشتم و از آنجایی که همیشه مهربانی را بر حق داشتن ترجیح می دهم لذا سکوت می کردم و در مقابل زخم زبانها فقط لبخند می زدم ولی به مرور متوجه مداخلات عجیب ایشون شدم و از همه بدتر متوجه شدم بنده رو هالو فرض کرده و چون سکوت کردم داره کار به جاهای باریک می کشه.

مثلا زمان تهیه جهاز، همیشه می گفت ما بهترین جهاز رو برای دخترم خریدیم و سعی کردیم سنگ تموم بذاریم. یادمه من با یکسری مارکها خیلی موافق نبودم و خیلی دوستانه بهشون گفتم شما که میخواهید زحمت بکشید لطفا اگر ممکنه فلان مارک رو بخرید ولی رفتاری که از ناحیه ایشون می دیدم جلوی من در حضور جمع از دیگران مشورت میخواست (دقیقا از همان کالایی که من گفته بودم فلان مارک رو بگیرید بهتره) و در نهایت دقیقا همان چیزی را که بنده گفته بودم مشکل دارم با مارکش رو خرید کردند. و این موضوع چندین مرتبه در چند محصول و کالای جهاز تکرار شد ولی خب از آنجاییکه والدین بنده دنبال خاموش کردن این آتش بودند به من می گفتند بذار هرچی میخوان بخرن بعد برو خودت واسه خودتون دوباره بخر و اونها رو بفروش. که این موضوع آرامم کرد و بعد از ازدواج باز دلم سوخت و میگفتم اونها با تمامی شادی این جهاز رو خریدند و نفروختمشون و با همون ها زندگی گذراندیم.

بعد از ازدواج هم ایشون می آمد خانه ما و دائم اظهارنظر می کرد. مبل باید فلان جا باشه، قالی باید اینطوری پهن بشه، چرا قابلمه ها رو فلان جا گذاشتید. مگه تلویزیون باید جاش فلانجا باشه و... حالا کاش حداقل خودش جابجاشون می کرد. من و همسرم و اجیر می کرد که باید اینها رو جابجا کنیم.

یه خواهر خانم جغله هم دارم که وقتی می آمدن منزل ما، حالا تصور کنید منزلی که نو سازه و دیوارهاش همه سفیدن. این جغله یه مهر داشتم رفته بود مهر رو زده بود به دیوار و کل دیوار رو خراب کرده بود. دستاش رو سیاه کرده بود و زده بود به دیوار من وقتی رسیدم خونه و با این صحنه مواجه شدم با خونسردی جغله رو آوردم و گفتم فلانی خانم چرا این کار رو کردی؟ کارت خیلی بد بود که ناگهان مادر خانم خندید و نازش می کرد. که مثلا برو پی کارت دخترمه دوستش دارم به درک که خونه تو خراب کرده.

وقتی خواهر خانمم در مرکز استان قبول شده بود برای ادامه تحصیل. اینها از ما میخواستند که ما به شهرستان برویم پنجشنبه ها و جمعه ها خواهر زن را به مرکز استان (محل سکونت خودمان) برسانیم.

وقتی هم قبول شده بودند کلا قصدشون این بود که ایشون بیاد خانه ما بجای خوابگاه و بنده هم حرفی نداشتم ولی اخلاقشون طوری هست که باید همیشه مطیعشون باشیم. مثلا یادمه من هنوز از تصمیم شون خبری نداشتم یه روز بهم گفتند که فلانی وقتی دخترمون میاد خونه تون تنهاش نذارید و عصرها ببریدش سینما و پارک و شبها برید پیتزا بخورید و خلاصه... که من فکر کردم منظورشون اینه که وقتی تو خوابگاه هست بریم بیاریمش پیش خودمون و از این حرفها ولی بعد از مدتی دیدم نه ظاهرا منظورشون اینه که کلا میخوان بیارنش خانه ما و من هم خیلی رک گفتم من حرفی ندارم ایشون بیاد منزل ما و اصلا یه اتاق مال ایشون ولی نه من و نه خانمم وقت نداریم ببریمشون و برسونیمشون و عصرها هم به گردش ببریمشون که ناگهان پدر خانم گفت: وظیفه تونه...!!! ما بچه بزرگ کردیم که عصای دستمون باشه و... منم گفتم بله درست می فرمایید ولی دختر خانم خودتون (همسرم) از صبح تا عصر دانشگاه هست و منم محل کارم هستم و عصرها حتی واسه تفریح خودمون وقت نداریم. اگر میخواهید ما یه اتاق در اختیار ایشون می ذاریم ولی آمد و شد به عهده خودش. وقتی پافشاری من رو دیدند گفتند کاری به شما نداریم. شما ماشینتون رو بدید دست دخترم (همسر من) تا فلانی رو روزها برسونه و برگردونه...!!!

بعد از اینکه موفق نشدند موضوع فوق رو عملی کنند، نازدونه شون رو فرستادن خوابگاه. هر روز به من زنگ می زدند که فلانی تنهاست ببریدش سینما و پارک و براش کباب بخرید تا از تنهایی درآد. حالا جالبه تا زمانیکه در خانه خودشون بود یه بارم خودشون بیرون نمی بردنش و همیشه دختره با پدر و مادر بابت این موضوع دعوا داشت و جالب تر اینکه پدر خانم رو کرد به من و گفت: دخترم باشه خانه شما و هر روز ببریدش بیرون و بیاریدش و آخرای هفته بیاریدش شهرستان من ماهی بهتون 100 هزار تومان میدم که هزینه ای روی دست شما نداشته باشه. حالا تصور کنید ما برای ایاب و ذهاب به شهرستان فقط 30 هزار تومان در هفته میبایست هزینه کنیم.

یا مثلا وقتی از شهرستان می آمد مرکز استان به من میگفتند برو دنبالش یا وقتی میخواست بره شهرستان به من زنگ می زدند که برو دنبال فلانی و از خوابگاه تا پایانه مسافربری برسون فلانی رو که روزهای اول یکی دو بار این کارها رو انجام می دادم دیگه دیدم کلا از کار و زندگی افتادم و تبدیل شدم به یه راننده تاکسی... بخاطر همین اول به خوبی بهشون گفتم من وقت نمی کنم این کارها رو انجام بدم و بعد از مدتی دیدم دست بردار نیستند دیگه باهاشون بصراحت اعلام کردم نه من و نه همسرم هیچ کدوم از این کارها رو براتون انجام نمی دیم.

حالا دخترش نامزد کرده. جلوی من به نامزدش زنگ می زنه میگه فلانی بیا منو برسون مرکز استان (از شهرستان تا مرکز استان حدود 2 ساعتی راهه) و برگرد شهرستان !!! هم مادر خانم و هم خواهر خانم جلوی من میگن چقدر فلانی (نامزدش) آدم خوبیه که کارهای ما رو انجام میده. منظورشون اینه که اون زمان من این کارها رو نمی کردم الان مثلا میخوان تلافی کنند.

متاسفانه پست بالا دیگه اجازه افزودن بقیه مطلب را نداد و من بقیه اش را در این پست مجزا می آورم.

در کل خدمت شما دوستان عرض کنم که اگر میخوام اونها خوب باشند با من باید هرچی گفتند بگم چشم ولو کار داشته باشم.

الانم دیگه روی آوردند به آزار بنده. به من میگن فلانی میتونی بری فلان کار رو برامون انجام بدی؟ خب طبیعتا منم میگفتم بله و میرفتم انجام می دادم و بعدش میدیدم رفتند و خودشون انجام دادند.

یه شب منزل ما بودند و من تا دیر وقت محل کارم بودم. ساعتهای 7 عصر پدر خانم تماس گرفته میگه من فلان جا هستم میتونید بیایید دنبالم؟ منم گفتم تا بیام با توجه به مسافت و ترافیک یک ساعتی تو راهم و ایشون هم گفت اشکال نداره من صبر می کنم. منم کارم رو تعطیل کردم و راه افتادم که مثلا دلخوری های گذشته از بین بره و بعد از سپری کردن کل ترافیک و تقریبا یک ساعتی توی راه بودم تا رسیدم. تماس گرفتم که بگم رسیدم. میگه: دیدم شما دیر کردید آمدم خانه!!! بیایید خانه و زحمتتون دخترای من نان خانگی دوست ندارند تو راه چند تا نان بازاری بگیرید. منم عصبانی شدم و نخریده رفتم خونه و گفتم نانوایی تعطیل بود.

یه بار پدر خانم زنگ زده به من که در مرکز استان فلان کار رو در فلان اداره دولتی دارم و تا آخر وقت امروز بیشتر فرصت نیست. کسی هم ندارم برام انجامش بده. شما برام انجامش می دید؟ گرمای تیر ماه و ماه رمضان که اصلا حوصله انجام کارهای خودمم نداشتم گفتم باشه. رفتم مراحل رو انجام دادم تا جایی که گفتند دیگه کاری نداره و تمام و فقط باید فلانی خودش باشه تا امضا کنه. منم خوشحال زنگ زدم گفتم کارتون انجام شده مونده امضای شما. هفته بعد آمدن منزل ما و خانمش رو کرد به شوهرش میگه راستی کارت توی اداره انجام شد؟ من پیش خودم گفتم الان پدر خانم میگه بله دامادم انجام داد و منم امضا کردم تمام شد. ولی پدر خانم گفت: آره خدا خیری به فلانی بده از شهرستان خودشو رسوند مرکز استان و کار رو برامون انجام داد. من گفتم مگه کارتون انجام نشده بود. چون به من گفتند فقط شما امضا کنید تمامه. گفت نه من وقتی شما اینطوری گفتید به دوستم گفتم پیگیر کارم بشه و رفته کارمو از اول انجام داده و نیازی به امضای منم نبوده...!!!!

پدر خانمم امده میگه من یه مقدار پول بیکار دارم میخوام سرمایه گذاری کنم شما میتونید باهاشون کار کنید و هرچی شد نصف نصف؟ منم گفتم چشم و پول رو گرفتم. بعد از یک هفته زنگ زده میگه من پولمو لازم دارم لطفا امروز تا آخر وقت واریزش کنید. گفتم آخه من الان باهاش کارهایی کردم نقدینگی ندارم. مادر خانم گوشی رو میگیره میگه نه ما الان پول لازمیم و باید تا فردا پولمون تو حسابمون باشه!!! الانم که میرم شهرستان بهم میگن دامادمون (باجناق بنده) پولمون رو گرفته و ماهی کلی سود بهمون میده.

میخواستیم بریم تفریح. به من گفتند شما دارید میایید آبم بیارید ما آب نداریم. ما هم با خانم آب برداشتیم بردیم دیدیم خودشون از قبل دو تا ظرف آب آوردند.

به خانمم میگم چرا اینکاری می کنند؟ میگه سوء تفاهم شده. اونها قصد بدی ندارند. میگم خب اشکال نداره ولی دیگه من کاری براشون انجام نمی دم. میگه میخوای تلافی کنی؟؟؟

یه بار میخواستند ما رو دعوت کنند و در بین خانواده های ما و اونها این رسمه چون جمعیتمون کمه معمولا علاوه بر والدین بنده به خواهرم هم میگن بیا ولی مادر خانم یه بار فقط خواهر و برادرمو دعوت کرد و تمام. ولی وقتی ما میخواستیم این کار رو باهاش بکنیم. قهر کرد و گفت من و بچه هام یا با هم یا هیچکداممون. شما تصور کنید برای عروسی خواهر خانمهام، خانواده ما رو دعوت نکردند ولی تا دخترخاله پدر باجناقمو دعوت کردند...

یه مدت بینمون کدورت بیش اومد و تقریبا رابطه ها کمرنگ شد. منم گفتم تا زمانیکه اونها دست از این کارهاشون بر ندارند نه من میرم شهرستان و نه میذارم بیان بچه مو ببینند. یه روز خانمم میگه: مامانم گفته مشکل ما با شوهرت حل نمیشه باید بری پیش مادر و پدر شوهرت و جلوی اونها بگی پسرتون توی زندگی منو محدود کرده. من گفتم مگه محدودت کردم. میگه نمی دونم جواب مامانمو چی بدم؟ گفتم من آزادت میذارم ولی با افشا کردن موضوع پیش والدین من مشکل حل نمیشه. اونها باید رفتارشون رو تغییر بدهند. من کاری نکردم. اگه مامانت اصرار داره برو بگو.... خلاصه موضوع افشا شد. والدین از من خواستند توضیح بدهند و من هم ماجرا رو گفتم. از آنجاییکه اونها از اخلاق خانواده همسرم اطلاع داشتند طرف من رو گرفتند و گفتند خوب کاری کردی و این موضوع به گوش مادر زن رسید. نمی دونم زنگ زده بود به والدینم چی گفته بود که اونها یه شب اومدن خانه ما و من را نصیحت کردند که از خر شیطون بیا پایین...!!! گفتم چرا چی شده؟ گفتند برو شهرستان و به خانواده همسرت سر بزن. گفتم آخه اونها چقدر آزارم دادن و الانم اگه برم میگن دیدی به والدینش گفتیم آدم شد. خلاصه والدین ما اصرار تا اینکه برای اینکه دلشونو بدست بیارم گفتم باشه. بعدها متوجه شدم مادرخانمم زنگ زده به والدین بنده و یکی از حرفهاش این بوده که پسرتون همه حرفهاش دروغه. اون کلا دروغ گفته تا ما رو بد کنه...

دوستان لطفا راهکار بدهید... ضمن اینکه دوست دارم مهربانی کنم و گذشت داشته باشم ولی همش به ضررم تمام شده...:72:

سلام.
جناب ارشد، لطفا بفرمایید خودتون فرزند چندم هستید؟ و چند خواهر و برادر دارید؟


میتونید در دو خط بفرمایید نحوه و روش رفتاری پدر و مادرتون با شما در کودکی چگونه بوده؟
وقتی با خودتون تنها هستید چه احساسی نسبت به خودتون دارید؟


اگر شرایط چگونه باشه احساس رضایت و آرامش خواهید داشت؟


فکر میکنم مطالعه در مورد گره ها و عقده های شخصیتی براتون مفید باشه. کلمه عقده منظور بدی نداره. در واقع در ترجمه complex هست. همه ما آدمها بدون هیچ استثنایی یک سری complex. رو به همراه خودمون داریم. این عقده ها، میتونن بدون اینکه بهشون آگاه باشیم، کنترل رفتار و برداشتها و احساسات ما رو در دست داشته باشند. اما اگر بهشون آگاهی پیدا کنیم، دست خودمون رو زودتر میخونیم وهر جا عقده شروع به عمل کرد، میتونیم در جهت درست هدایتش کنیم.

کتاب عقده ها میتونه خیلی به شناخت خودتون و کشف دلایل مشکلاتی که براتون زیاد پیش میاد، کمک کنه.

همینطور کتاب بازی ها اریک برن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.
جناب ارشد، لطفا بفرمایید خودتون فرزند چندم هستید؟ و چند خواهر و برادر دارید؟


میتونید در دو خط بفرمایید نحوه و روش رفتاری پدر و مادرتون با شما در کودکی چگونه بوده؟
وقتی با خودتون تنها هستید چه احساسی نسبت به خودتون دارید؟


اگر شرایط چگونه باشه احساس رضایت و آرامش خواهید داشت؟


فکر میکنم مطالعه در مورد گره ها و عقده های شخصیتی براتون مفید باشه. کلمه عقده منظور بدی نداره. در واقع در ترجمه complex هست. همه ما آدمها بدون هیچ استثنایی یک سری complex. رو به همراه خودمون داریم. این عقده ها، میتونن بدون اینکه بهشون آگاه باشیم، کنترل رفتار و برداشتها و احساسات ما رو در دست داشته باشند. اما اگر بهشون آگاهی پیدا کنیم، دست خودمون رو زودتر میخونیم وهر جا عقده شروع به عمل کرد، میتونیم در جهت درست هدایتش کنیم.

کتاب عقده ها میتونه خیلی به شناخت خودتون و کشف دلایل مشکلاتی که براتون زیاد پیش میاد، کمک کنه.

همینطور کتاب بازی ها اریک برن.

---

سلام
اگه ممکنه بفرمایید از پاسخ به این سوالات میخواهید به چه نتیجه ای برسید؟
اگرچه بر این باورم که رفتار دیگران دقیقا مربوط به نحوه برخورد ما با آنهاست و اگر ما خط قرمزهامون رو به دیگران نشان بدهیم دیگر نمی توانند مزاحمت ایجاد کنند ولی بنظرم در موضوعی که مورد بحث هست بیشتر یک جاده یکطرفه از آنهاست که ایجاد کردند. ممنون می شوم بفرمایید ممکنه چه عقده هایی در من بوده که این روابط شکل گرفته.
بابت توجه تان از شما متشکرم

سلام.
جواب این سوالات برای من مهم نیست. اما برای دید جامعتر خودتون نسبت به خودتون اهمیت داره.

من نمیدونم چه گره ها، تله ها یا به اصطلاح عقده های در شما هست. خودتون با خوندن کتاب میتونید خودتون رو ارزیابی کنید.


مثلا من خودم تا حالا فقط عقده مادر (mother comple) رو بررسی کرده ام و فهمیده ام دارمش. و باید روش کار کنم.

کامپلکس ها انواع مختلف دارند و بدون استثنا در تمام آدمها وجود دارند. چون در واقع از گذشته ی ما میان. آیا میتونیم بگیم کسی گذشته نداره؟ نه. همه گذشته دارند. و کامپلکس های ما از گذشته ما میان. و چون همه آدمها گذشته دارند، همه کامپلکس هم دارند.


دقت کنید اینکه میگیم عقده هامون رو شناسایی کنیم، منظورمون توهین نیست. منظورمون اون اصطلاح عقده ای که برای ناسزا گویی استفاده میشه نیست). بلکه منظور اون پیچیدگی هایی است که تجربیات ما از زمان تولد برامون ایجاد کرده اند و در واقع خط سیر دریافتها، برداشت ها، واکنش ها، تصمیمات، احساسات و ....ما رو ترسیم کرده اند.


گاهی ما دچار رنج هایی میشویم که اغلب تکراری است. مثلا من خودم میبینم در محیط کار با فلان همکار نمی سازم، بعد میبینم باز توی محیط خونه با اعضای خانواده به خصوص برادرم دچار تنش میشم و این حالت تاسازگاری در محیط ها و شرایط متفاوت، باز هم به شکل مشابهی برام تکرار میشه. این یک نشانه است که چیزی در من میلنگد. (دقت کنید اینجا این فقط یک کشف است نه قضاوت و داوری بین من و دیگران. به معنا و هدف محکوم کردن خودم نیست. بلکه برای کشف و شناخت و سپس کنترل عاملی است که در من رنج ایجاد کرده)



من، شما و همه انسانها شایسته آرامش هستیم. شایسته ی رها شدن از حصار زندان تنگی هستیم که کامپلکس هامون به دورمون کشیده اند.


ضمنا من استاد و کارشناس نیستم. :)

مطالبتون را مطالعه کردم آقای ارشد . مسائلی را مطرح کردین نشون میده خانواده همسرتون زیاد بالغانه رفتار نمی کنند و حد انتظار و حد توقع خاصی برای شما در نظر می گیرن . جناب ارشد کلا حس انتظار از دیگران همیشه برای ما دردسر ساز هست .مثلا اگه حد انتظار شما از خانواده همسرتون جوری باشه که توش یه بایدی باشه و این انتظار تامین نشه ،اذیت میشین .خانواده همسرتون هم حد انتظار خاصی برای خودشون تشکیل دادن و انها هم اگه واقعی سازی نکنن اذیت میشن . آدم ها نمی تونن تماما حد استاندارد ما را رعایت کنن . پس به جای بیرون و دیگران به خودمون فوکوس کنیم .
برای خودتون یه حد آرامشی تعریف کنین . یعنی اینکه مثلا دخالت های محیط بر ما و یا امر دیگران بر ما ، چقدر قابل انجام و انعطاف هست . اگه دیدین قابل انجام و انعطاف هست ، انجام و انعطاف نشون بدین . ولی اگه دیدین درخواست دیگران قابل انجام نیست خودتون را اذیت نکنین - ذهن را درگیر نکنین . با یاد گرفتن مهارت " نه " جرا تمندانه عمل کنین . اینجوری دیگران یاد می گیرن ما چه استانداردی داریم .
دایی بنده قبلا وقتی می یامدن مهمانی افرادی را با خودشون و از جانب خودشون دعوت می کردن که ما اصلا نمی شناختیم . یه بار بهشون گفتم خانواده من راضی نیستن اینجوری انجام بشه . یادمه اولش یه خورده ناراحت شدن .ولی بعدها فهمیدن کارشون اشتباه ست و الان دیگه این کار را انجام نمیدن .

+حد انتظار خودتون را بیارین پایین از دیگران
+ کمال گرایی را بررسی کنین در خودتون و اگه دیدین مسئله ساز هست حلش کنین .
+هر فردی آگاهی و بینش بالغانه ، کودکانه یا والدانه خودش را داره
+برای خودتون و زندگیتون حد استاندارد تعریف کنین
+ تا می تونید کمک و انعطاف داشته باشین به خودتون ، همسرتون ، خانواده هاتون .. ولی لازمه رفتار جراتمندانه و مهارت "نه " گفتن را تمرین کنین .

سلام
از شما بابت معرفی کتابهای خوب متشکرم. دیروز رفتم کتاب عقده ها گیرم نیومد و کتاب بازی ها رو گرفتم و مقداری مطالعه کردم.

نقل قول:

---

جواب این سوالات برای من مهم نیست. اما برای دید جامعتر خودتون نسبت به خودتون اهمیت داره.

---

آره متوجه منظورتون هستم. میخوام بدونم فرزند چندم بودن من چه تاثیری در روند اصلاحی این ماجرا داره؟

در هر صورت ممنون می شوم در این خصوص بنده رو راهنمایی کنید.
متشکرم

خیلی ممنونم از کاربر گرامی Niagara

حالا فکر کنم اگر این موضوع رو بیان کنم بهتر بتونم راهنمایی بشوم.

درسته شاید من مشکلات و عقده های درونی خودم را داشته باشم و این موضوع باعث اتفاق افتادن این رخدادها در زندگیم شده باشد. ولی چیزی که برام مهمه و واقعا نمی دونم چه کار کنم اینه که خیلی دوست داشتم با خانواده همسرم خوب باشم ولی الان دقیقا عکس اون چیزی که میخواستم شده. حتی یه بار به مادر خانم این حرف رو زدم و گفتم: من خیلی دوست داشتم که با هم دوست باشیم ولی متاسفانه اونطوری که میخواستم نشد. ایشون هم در جواب بنده گفت: ما هم دلمون داماد خوبی میخواست که متاسفانه داماد خوبی نصیبمون نشد. دیگه از این به بعد حواسم هست به هر کسی بله نگم... !!!

حالا در نظر بگیرید کاملا بدون هیچ رودربایستی این حرف رو جلوی بنده زد... بعد کمی بحث رو تند کرد و گفت کاش روز اول شما رو قبول نمی کردیم. حتی پا رو فراتر گذاشته و گفت: شما که دیدید ما اینطوری هستیم (من انتقاد کرده بودم که چرا حرمت ها رو نگه نمی دارید.) چرا اومدید جلو؟ من اگر روز اول میدونستم این اخلاق رو دارید اصلا به هیچ عنوان قبول نمی کردم.!!! (حالا بیا و درستش کن...)

بعبارتی اگر من فقط یه حرف از دهنم در بیاد و بخوام انتقادی بکنم به سرعت جبهه می گیره و صدها حرف تندی از قبیل بالا رو بهم میزنه.

چیزی که من دوست دارم اینه که دلم میخواست اونها متوجه اشتباهشون می شدند و کمی در رفتارشون با من تجدید نظر می کردند و می دونم متوجه اشتباهشون شدند ولی اصلا به روی خودشون نمیارند که اشتباه کردند و رفتارشون روز به روز با من توهین آمیزتر میشه. این رو هم از این قضیه متوجه شدم که وقتی دامادهای بعدی آمدند با اونها رفتار بسیار متواضعانه ای دارند.

ببخشید هر دفعه یه موضوعی رو میکشم پیش و درد دل می کنم. احساس می کنم اینجا خواهران و برادرانم هستید که دارم راحت عقده های دلم رو می گشایم و گاهاً نصایح شما مرهمی بر زخم های دلم است.

دوستان یه مشورتی میخواستم با شما بکنم.

ما هر وقت میریم شهرستان به جز خانه مادر زن جای دیگه نداریم و از طرفی همه جا گفتند بدون اینکه آنها دعوتتان کنند هرگز به خانه آنها نروید.

به نظر شما چطوره که ما بریم شهرستان و بریم هتل و هر وقت دعوتمون کردند بریم منزلشون؟

لطفا نظرتون رو بهم بگید.

مگه میشه شهر همسرتون برین و پیش خانواده اش نرین آخه ؟ مگر اینکه همسرتون هم علاقه ای به دیدن خانواده اش نداشته باشه . .پست ها را یه بار دیگه از اول بخونین جناب ارشد . ماهیگیری به شما یاد داده شده .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

مگه میشه شهر همسرتون برین و پیش خانواده اش نرین آخه ؟ مگر اینکه همسرتون هم علاقه ای به دیدن خانواده اش نداشته باشه . .پست ها را یه بار دیگه از اول بخونین جناب ارشد . ماهیگیری به شما یاد داده شده .

---

نه. اینکه یکی از دوستان گفتند تا دعوتتون نکردند نرید خونشون گفتم آیا این کار معقولانه هست؟ که ظاهرا نظر شما منفی هست. علت اینکه شاید برخی سوالاتم معقول بنظر نرسه به این دلیله که الان من در دره زندگی ام هستم و شما از بالا دارید بنده رو می بینید و بهتر می تونید راهنمایی ام کنید که از کدام مسیر می توانم به قله برسم و خودم هیچ دیدی ندارم الان.

بله جناب ارشد - به نظرم معقولانه نیست وقتی شهر همسرتون میرین پیش خانواد هاش نرین - مهارت های ارتباطی و کم کردن انتظار از دیگران دعوای این درد هست . ان شالله با تلاشی که ازتون دیدیم و انعطاف شما ، بهش می رسین و خانواد همسرتون هم حتما در این تعامل شما ، چیزهای خوبی یاد می گیرن و روابط خانوادگی شما بهتر میشه .

با سلام خدمت دوستان گرامی
متاسفانه علیرغم دور بودن از این افراد وحشتناک عجیب و غریب باز هم از طریق دیگر همچنان در تلاشند که موجبات ناراحتی بنده را فراهم کنند و بنده هم فعلا تصمیم به قطع ارتباط گرفتم.
امیدوارم این تصمیمم درست باشه و این موضوع رو با خانمم مطرح کردم و ایشون اولش خیلی موافق نبود ولی بعدش موافقت کرد.
به ایشون گفتم اگر خودش میخواد، بره خونه مامانش اینا و کاری به من نداشته باشه و ایشون هم مثل همیشه گفت من تنها نمی روم و کلا نمی رویم. دیگه من اختیار رو دادم به ایشون هر وقت میخواد بره و ایشون هم گفت نمی ره و بهش گفتم که دوست ندارم بر اساس تصمیمات من تصمیم بگیره و خودش باید تصمیم مستقل بگیره ولی از ایشون خواستم که از من نخواد که به اون جهنم برم.

اتفاق عجیبی هم که افتاده علیرغم اینکه خانمم خیلی پیش فرزندانم نیست و فرزندانم خیلی با خانواده خانمم در ارتباط نیستند ولی فرزندانم خصوصا فرزند چهار ساله ام علاقه عجیبی به اونها دارند در عوض والدین من که بیشتر با فرزندان من هستند علاقه آنچنانی بهشون ندارند.
والله اعلم.

من که فکر نمی کنم تصمیمم اشتباه باشه چون رفتن به خونه اونها حالت منت کشی پیدا کرده و فکر می کنند هرکاری دلشون خواست میتونند با من بکنند و منم مجبورم برم اونجا و من هم دیگه فعلا نمی روم تا اونها متوجه بشوند هیچ اجباری نیست و فقط به احترام همسرم اونجا می رفتم که فعلا کنسله.

متشکرم از وقتی که برام گذاشتید.
اگر پیشنهادی و انتقادی در مورد تصمیمم دارید بفرمایید.

سلام
آقای ارشد اون مواردی رو که مدیریت برای شما در صفحه دوم نوشتن انجام دادین؟
:72:

جناب ارشد ما چند تا چیز را نمی دونیم - اول اینکه شما چطوری راهنمایی های اینجا را پیاده سازی میکنین و دوم اینکه واقعا خانواده همسر شما چه جور شخصیت هایی هستن و شاید واقعا دارن شما را اذیت می کنن .
چیزی که فرمودین و با این شرایط به نظرم ، ی مدت ارتباط را کم تر کنین ولی به کل قطع نکنین خب . سنگین تر باشین و رفتار جرات مندانه را تمرین کنین .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام
آقای ارشد اون مواردی رو که مدیریت برای شما در صفحه دوم نوشتن انجام دادین؟
:72:

---

سلام
ببینید اصلا بحث محدود کردن فرزندم نیست. من هرگز محدودش نکردم. مادر خانم من فکر می کنه چون شوهرش رو مطیع خودش کرده هرچی هم گفت منم باید مطیعش باشم و بگم چشم.
اصلا موجود عجیبیه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

جناب ارشد ما چند تا چیز را نمی دونیم - اول اینکه شما چطوری راهنمایی های اینجا را پیاده سازی میکنین و دوم اینکه واقعا خانواده همسر شما چه جور شخصیت هایی هستن و شاید واقعا دارن شما را اذیت می کنن .
چیزی که فرمودین و با این شرایط به نظرم ، ی مدت ارتباط را کم تر کنین ولی به کل قطع نکنین خب . سنگین تر باشین و رفتار جرات مندانه را تمرین کنین .

---

ببینید من حرفهاتون رو قبول دارم ولی مسئله ای که هست اینه که این موجود عجیب و غریب اصلا حرف حساب حالیش نیست. فقط هرچی خودش بگه ...
فکر کرده شوهرش رو مطیع خودش کرده حالا مثلا داره تلاش می کنه که بنده رو هم مطیع خودش کنه و هرچی گفت منم بدون چون و چرا بگم چشم.

اصلا خیلی اخلاقش وحشتناکه... من خیلی دلم برای خانمم می سوزه که اینقدر مظلومه و یه همچین مادری داره که به قول مادربزرگش میگفت اصلا نگاه به عروسم (مادر زن من) نکنید این اخلاقش اینطوری هست با دختراش ولی این یکی (اشاره به خانم من) رو من خودم بزرگ کردم و خیلی دختر خوبیه.

مثلا مادر خانمم رفته بود با مامانم تماس گرفته بود و وقتیکه مامانم خواسته باهاش حرف بزنه گفته هیچی نگید من تماس گرفتم و خودمم میخوام صحبت کنم. مامان بیچاره ما هم گوش داده بود و بعدش که نوبت بهش رسیده بود دیگه مادر خانم گفته بود شما اخلاق عجیب و غریب دارید. (اون به ما میگه ما اخلاقمون عجیب و غریبه!!!) مامان من گفته بود: ببینید اینکه اونها میخوان به فرزندشون یاد بدن که به هرکسی چی بگه مربوط به خودشونه و من نمی تونم بهشون بگم که به شما و دخترا و پسراتون چی بگه. اونم گفته بود آره می دونم اخلاق شما عجیبه!!!

زمانیکه ازدواج کرده بودیم. علنا جلوی همه گفته بود تا سه سال نباید بچه دار بشید و ما هم از اونجایی که قصدمون همین بود همین کار رو کردیم ولی این فکر کرده مثلا ما به حرفش گوش دادیم. بعد از سه سال هم هی دائم می اومد نزد خانمم و می گفت: شما باید حالا بچه دار بشید و این مکالمه رو خودم شنیدم که خانمم گفت آخه مامان باید همسرم (من) هم بخواد. مادر خانمم گفته بود تو چه کار به اون داری، اون هرچی گفت که نباید گوش به حرفش کنی....!!! این موضوع رو رفته بود با مامانم در میون گذاشته بود. مامان بنده هم گفته بود ببینید بچه دار شدن اونها به خودشون مربوطه. ما که نمی تونیم در زندگی شخصیشون دخالت کنیم. اونهم گفته بود شما ها کلا اخلاقتون مشکل داره...!!!

یه بار دیگه هم رفته بود به خانمم گفته بود: تو چرا با بچه ات نمیای شهرستان پیش ما؟ خانمم گفته بود: چون شوهرم میگه اونجا هوا خوب نیست و فلان و بهمان. مادر خانم هم گفته بود: مگه هرچی اون گفت تو باید گوش به حرفش کنی؟ برو خونه مادرشوهرت و جلوی اونها تو روی شوهرت وایسا و بگو من میخوام با بچه ام برم شهرستان پیش مادرم. اینطوری دیگه شوهرت جرات نمیکنه دعوات کنه و جلوی مادر پدرش حرفی بزنه. جلوی مادر پدرش بگو بچه مال منه و من هم حق دارم ببرمش شهرستان پیش مادرم...! خانمم گفته بود: اون که منو دعوا نمی کنه. فقط بهم گفته اگر مامان و بابات میخوان نوه شونو ببینند بیان مرکز استان. چون نوزاد سه روزه تو راه اذیت میشه. مامانشم گفته بود: تو خیلی احمقی که اینقدر گوش به حرف شوهرت می کنی!!!! اون با این حرفاش فقط میخواد حرف خودشو به کرسی بنشونه.

بعدشم یه روز اومده بود که مثلا با من آشتی کنند. بهم گفت: سه روز اول هفته باید دخترم و نوه ام بیان شهرستان و سه روز آخر هفته ام باشید شهر خودتون...! منم گفتم اصلا همچین کاری نمی کنیم.

یا مثلا اونها انتظار داشتند وقتی بچه نوزاد یکروزه به دنیا اومد من بذارم همه کوش و بغلش کنند. حالا با این موضوع مشکلی نداشتیم. مثلا دو نفر بودن، سه نفر بودند خیلی حرفی نبود. اینها یه جماعت هستند برای خودشون و از همه بدتر دخترهای لوسی مثل خودش بزرگ کرده (واقعا نمی دونم چرا خانمم الحمدلله اینطوری نیست) که با هم دعوا می کنند مثلا بچه رو اون یکی بغل میکنه، یکی دیگه میاد بچه رو میخواد بگیره بگه من خاله اش هستم و در نهایت مادره بیاد بگه برید کنار مال خودمه و وسط هم بچه ام گریه کنه. بچه نوزادی که ظریفه و باید ازش مراقبت بشه. منم جلوشونو گرفتم و گفتم حتی به خانواده خودمم نمی دم کوش و بغل و بوسش کنند. (اینو گفتم که مثلا خانمم ناراحت نشه که بچه رو به خانواده اش نمی دم و یواشی به خانواده ام گفتم مجبورم جلوی این طایفه مغول این کار رو بکنم تا بدشون نیاد) البته با این موضوع مشکلی ندارم. اونها هفت هشت ده نفر هستند و خیلی پر رو در حدی که قبل از وضع حمل خانممم باهم دعواشون میشد که بچه رو کی بغل کنه... و روز تولدش هم داشتن دعوا می کردند با هم که بچه مال کی هست و مادر خانم هم گفته بود بچه مال خودمه و خودم میبرمش شهرستان دیگه شماها نمیخواد بیایید... بعدشم زمان حاملگی گفته بود باید حتما بچه دختر باشه اگر پسر باشه پرتش می کنم پیش خودتون... !!! حالا اگه رو داده بودم که بچه رو می برد ولی من محکم وایسادم... و بهشون رو ندادم.

دیگه چی بگم؟؟؟ هر کاری بگید از این موجودات موذی بر میاد.

زمانیکه خانمم حامله بود. مثلا همه مادرها میان کمک بچه شون، نمیذارن سبک و سنگینی بلند کنه. این موجود هم بدون توجه به همه اینها گفته بود ما داریم میاییم مرکز استان، شما ناهار درست کنید. منم چیزی نگفتم و به خانمم گفتم در حد سبک یه خورشت درست کنه و خودمم کمکش دادم که خیلی اذیت نشه و از اونجایی که خانمم در این مواقع چون میدونه اخلاق خانواده اش رو بع من گفت کاری نداشته باشم و خودش غذا رو درست می کنه و منم از اونجایی که رنج نخوره دورادور هواشو داشتم.

حالا این قوم مغول از راه رسیدند و اومدن خانه ما. تصور کنید یه خانم حامله که دو دقیقه کار کنه کلا خسته میشه. خانم بیچاره منم برای اینکه من دلم نسوزه و اونها نفهمند هیچی نگفت و قشنگ معلوم بود خودشو شاد و بی درد نشون می داد. حالا وقت ناهاره. مادر خانم میگه برو یه صندلی بیار که کنار میز بذاریم تا بتونیم ناهار بخوریم. شما تصور کنید یه قوم مغول از راه رسیده، پیش خودشون نگفتند بابا جان خواهر ما میخواد برای ما صندلی بیاره و حامله است. بریم کمکش. همه مثل برج زهر مار نشستند و میخوان مثلا من رو ادب کنند که بجای خانمم برم و صندلی رو بیارم. منم با حالت جدی به همسرم گفت بیا بشین. هرکی صندلی خواست خودش میره میاره و اونها هم بدشون اومد و وقتی ناهار خوردند از خونه ما رفتند.

ظهر ماه رمضان دهان روزه اومدن خونه ما، ناهارشونو خوردن، ما هم با دهان روزه براشون ناهار درست کردیم. وقتی ناهارشونو خوردن رو می کنند به من میگن میوه هاتونم بیارید ما زود بخوریم کار داریم باید بریم. یکی نیست بهشون بگه مرگ بخورید، کوفت بخورید، با دهان روزه براتون ناهار درست کردیم و ظهر گرمای تابستان در دمای 45 درجه تیرماه رفتیم براتون تدارک دیدیم حالا میگید میوه تون رو هم بیاریم که باید زود بخورید و برید توی اتاق بخوابید؟؟؟


باز هم تعریف کنم از این قوم مغول بی سر و دست و پا؟؟؟

در مورد هر موجودی کتاب نوشته شده اعم از آدمهای بیشعور و عوضی و احمق ولی هنوز در مورد این مدل موجودات هنوز کسی نتونسته نسخه ای بپیچه.

شما می دونید چرا چند ساله خانه ما نیومدند؟ چون یه بار اومده بودند و منم چون پر رو بودند و میخواستند من ماشینمو از توی پارکینگ در بیارم و سوئیچ ماشینشونو دادن به من تا پارک کنم تو پارکینگ خودمون و منم گفتم متاسفم و پارکینگمون همانطوری که می بینید ماشین خودمون توش پارکه و دیگه هم جای پارکی نیست. مادره هم بهم گفت توی خیابون امنه!!! ماشینتون رو بزنید توی خیابون پارکینگتون آزاد میشه و ماشین ما رو پارک کنید.!!! منم در کمال جسارت سوئیچ ماشینشونو نگرفتم و رفتم کنار پله ها و گفتم خودتون هر جایی میدونید پارک کنید بیایید بالا منتظرتونیم. :81: رو بهشون ندادم و سنگین برخورد کردم.

بعدم وقتی اومدم بالا یه وسیله ای توی ماشین جاگذاشته بودند. حالا برای خودشون جماعتی هستند. رو کرده به من این مادر زن میگه برید از توی ماشنی ما فلان چیزو بیارید بکارمونه. منم گفتم من نمی تونم بیارم دیگه اونها الان چندین ساله خونه ما نیومدند.


بازم از این جماعت بگم؟؟؟ ببخشید می دونم قصد همتون کمک کردن به منه و اصلا به همین دلیل اومدم اینجا حرفامو زدم ولی به نظرم این افراد دیگه شورشو در آوردند.
الان هم خانمم روحیه خوبی نداره. اگر بریم خونه مادر زن که مثل یه برده باهام رفتار می کنند و نیش های زبونش امانم رو می بره و اگرم نرم خونشون که خانمم الان هیچی نمی گه ولی کاملا معلومه خیلی راضی به این موضوع نیست.

سلام آقای ارشد،
باعرض معذرت اگر یک‌کم تند حرف میزنم ولی شما در قالب میزبان خیلی توهین آمیز رفتار کردین و خودتونم بر حق میدونید،من لگر هنسرم این چنین رفتاری با خانواده م بکنه به هیچ عنوان ازش نمیپذیرم…مهمان حبیب خداست حتی اگر دستوری درخواستی رو بگن بازهم نباید نه گفته بشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط wisdom

سلام آقای ارشد،
باعرض معذرت اگر یک‌کم تند حرف میزنم ولی شما در قالب میزبان خیلی توهین آمیز رفتار کردین و خودتونم بر حق میدونید،من لگر هنسرم این چنین رفتاری با خانواده م بکنه به هیچ عنوان ازش نمیپذیرم…مهمان حبیب خداست حتی اگر دستوری درخواستی رو بگن بازهم نباید نه گفته بشه

---

سلام
اول تشکر بابت پاسختان.

دوم شما بهتر بود خودتان را جای بنده می ذاشتید و اظهارنظر می کردید. بله این حرفتان اگر در جایگاه بنده نباشید شاید بقول خودتان توهین آمیز باشه ولی لطفا خوب دقت کنید و بعد اظهار نظر کنید.
برای اینکه خوب موضوع را درک کنید من داستان را در قالب گفتگوی شما بیان می کنم و بعد بفرمایید من چه توهینی به شما کردم...

من میام منزل شما بعنوان مادرزن شما
به گوشی شما زنگ می زنم میگم بیایید پایین ماشینتونو از پارکینگ بیارید بیرون ما داریم میاییم میخواهیم پارک کنیم. شما هم میرید پایین و منتظرید تا من بیام. حالا من میام و ماشین روشن رو وسط پارکینگ رها کرده و هممون میخواهیم بریم بالا و سوئیچ رو می دهم به شما میگم خودتون ماشین ما رو توی پارکینگتون پارک کنید و ماشین خودتون رو هم بردارید بذارید توی خیابون چون خیابون امنه!!! و شما هم حرصتون در میاد و میرید کنار راه پله ها و می گید من نمی تونم ماشینمو شب بذارم تو خیابون، شما که میگید خیابون امنه، ماشینتونو توی همون خیابان امن پارک کنید و بیایید بالا منتظرتونیم و خودتون میرید بالا... این توهینه؟؟؟

شک می دونم حتی شما بتونید خونسردی خودتون رو حفظ کنید و با چنین رفتاری به روی خودتون هم نیارید که چه اتفاقی افتاده و خونسردی خودتون رو حفظ کنید. احتمال اینکه دعواتون بشه با من 100 درصد نباشه، 99 درصد هست....

همان کسی که گفته مهمان حبیب خداست، همان فرد هم حدیث داره که اگر بریم منزل شخصی و کارهایمان را بر او تحمیل کنیم، تا زمانیکه میاییم از منزلشون بیرون مورد لعن و نفرین ملائک هستیم. این رو چی میگید؟

نقل قول:

---

مهمان حبیب خداست حتی اگر دستوری درخواستی رو بگن بازهم نباید نه گفته بشه

---

یعنی شما اگر مهمانتون بیاد منزل شما و حرف زور بزنه. مثلا بچه شون بیاد دیوارهای تازه رنگ شده خونتون رو کثیف کنه، نوزاد یکروزه تون رو بگیرند و مثل توپ هی پاسش بدن به هم و به شما بگه ماشینتون رو ببرید بیرون ما میخواهیم جای شما پارک کنیم. ما فلان غذایی که شما درست کردید دوست نداریم چرا برامون فلان غذا رو درست نکردید و ... شما خیلی راحت میگید مهمان حبیب خداست و دقیقا مطابق خواسته اونها عمل می کنید؟ منم روز اول همین افکار رو داشتم ولی مطمئن باشید دو سه بار با چنین افرادی روبرو بشید رفتارتون تغییر می کنه.
تازه بعد هم همین حبیب خدا رو کنه به همسرتون و بگه اینطوری باید شوهرشونو بار بیارن و مهارش رو بکشند.

خیلی دوست دارم در چنین وضعیتی قرار بگیرید تا ببینم کی حبیب خداست؟؟؟!!! خدا نصیب شما و دشمنان من هم نکنه ... فاجعه است...

سلام
به نظرم نمیشه به شما کاملا حق داد تا زمانی که صحبت های طرف مقابل رو شنید.
اما به نظرم شما هم اشکالاتی دارید.
من فقط یه خواهر دارم.یعنی پدر و مادرم پسر ندارند و فقط دوتا داماد دارن.معلومه که این شرایط باعث میشه انتظار بره شوهر من یا شوهرخواهرم هواشونو داشته باشن.
امیدوارم به آرامش برسید

سلام آقای ارشد،

من پست 34 رو خوندم. و به نظرم همین برای شناخت موقعیت کفایت می کنه.

به نظر می رسه شما در جمع خونواده همسرتون یک فرد پیش پا افتاده هستید. جایگاه و احترام خاصی براتون قائل نیستند.

به اینها فکر کنید:

1 - خانواده همسرتون با همسرتون هم چنین رفتاری دارند؟

2 - غیر از خانواده همسرتون، رفتار بقیه با شما چطوره؟ همکارها، دوستان، آشنایان. در جمع های غیر از خانواده همسرتون منزلت اجتماعی ای که لازمه ی سن و موقعیت شما هست رو دارا هستید؟

3 - سوال 2 رو در مورد همسرتون هم جواب بدید.

------------------------------------------------------

اگه همه با شما چنین رفتارهائی دارند و جزء افراد رده پائین جمع های دیگه هم محسوب می شید، باید مسئله رو عمیقا در خودتون بررسی کنید. ببینید چی در شما هست که باعث می شه باهاتون مثل یه پسر 13، 14 ساله رفتار بشه (هرچند امروزه اگه این رفتارها رو با یه پسر 13 14 ساله هم داشته باشیم، آنچنان واکنشی نشون می ده که دیگه جرأت تکرار رو نداشته باشیم - اما در زمان های قدیم با نوجوان ها چنین رفتارهایی می شد و اونها هم اغلب گوش می کردن و براشون طبیعی تر بود).

اگر این مشکل رو فقط در خانواده همسرتون دارید، می شه گفت مسئله اصلی در همسرتون هست. ممکنه خونوادش ناخودآگاه شما رو هم در همون رده ی شخصیتی ای قرار دادن که همسرتون رو قرار داده بودن. ولی چه جمله قبل صادق باشه چه نباشه، همسرتون شخصیت منفعلی داره که نتونسته بین خونوادش جایگاه مناسبی برای همسرش طراحی کنه. چیزیکه مناسب شخصیت و انتظارات شما باشه و باعث بشه تعامل مثبتی بین شما و خونواده ایشون شکل بگیره.

کار خیلی خاصی هم قرار نبوده انجام بشه. فقط انتقال یک حس هست.

در مجموع، اگه ریشه ی این مسئله در شما باشه که می تونید برطرفش کنید و در طولانی مدت رفتار دیگران هم باهاتون تغییر می کنه. اما اگه ریشه در همسرتون هست، چون تغییرش سخته، بهتره همسرتون رو اینطور که هست بپذیرید. خودتون اونطور که راحت هستید و درست می دونید با خونواده همسرتون رفتار کنید ولی مانع ارتباط همسرتون باهاشون نشید. اجازه بدید هرموقع خواست به دیدارشون بره یا دعوتشون کنه، راحت باشه.

همه ی مسائل زندگی رو نمی شه حل کرد. اگه برای حل کردن بعضی هاشون خیلی اصرار و پافشاری داشته باشیم، بقیه ابعاد زندگی قربانی می شن. می شه بعضی از مسائل رو حل نشده پذیرفت و با درست عمل کردن در سایر ابعاد، اثرات منفی اینها رو به حداقل رسوند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hanie_66

سلام
به نظرم نمیشه به شما کاملا حق داد تا زمانی که صحبت های طرف مقابل رو شنید.
اما به نظرم شما هم اشکالاتی دارید.
من فقط یه خواهر دارم.یعنی پدر و مادرم پسر ندارند و فقط دوتا داماد دارن.معلومه که این شرایط باعث میشه انتظار بره شوهر من یا شوهرخواهرم هواشونو داشته باشن.
امیدوارم به آرامش برسید

---

سلام
متنتون رو خیلی جالب دیدم. شما از طرفی حرف بسیار منطقی زده اید که تا صحبتهای طرفین رو نشویم نمیشه قضاوت کرد.
از طرفی بطرز خیلی (ببخشید اینطور می گم) بی رحمانه ای به بنده می گویید دارای اشکالاتی هستم. یعنی برداشت من از حرف شما این است که چون آنها به من دستور داده اند تا خودروی شخصی ام را از پارکینگ خودم بیرون بزنم تا آنها خودروی خودشان را در داخل پارکینگ ما قرار دهند و من ناراحت شدم پس نتیجه گرفته اید من دارای اشکالاتی هستم. خب اینجا به یک مشکل بزرگ بر می خوریم. یک بار که من رفتم منزل مادر خانم، دقیقا همین رفتار را با آنها داشتم و آنها هم زیر بار نرفتند و گفتند خیابان ما مکان امنیست و لازم نیست ماشینتون رو بیارید داخل!!! توی همون خیابان پارک کنید. این در حالی است که جای پارکنیگ هم در منزل دارند.

بنا به صحبتهای شما پس خانواده همسرم هم چون این مشکل را دارند پس دارای اشکالاتی هستند. اما اینکه اشکالات چیست مدتهاست که بنده دنبالش هستم ولی در این قسمت ماجرا، مادر خانم قضیه را پیچانده و می گویند گذشته ها گذشته و دیگه نباید برگردیم به گذشته ها...!!! میگم میخوام اشکالمو بدونم که دیگه این مشکل پیش نیاد ولی مدام از این ماجرا طفره می روند. خیلی خوشحال می شوم بفرمایید اشکالات بنده چیست تا بنده را از این دره وحشتناک نجات دهید.

نه دوست من. نه از متن معقول اول شما و نه از متن به نظر بدون مطالعه دوم شما...

دوست خوبم؛ من در اینجا مطالب رو ننوشتم که کسی حق رو بهم بده. و دنبال حق نیستم. چیزی که بیشتر هدف من هست به آرامش رسیدن و داشتن دوستانی که بتونم حرفهامو بهشون بزنم تا کمی از نظر روحی آرام بشوم.

شما هم حرفهای مادر خانم بنده رو می زنید. البته که در ادعای حرفشون بسیار ماهرانه عمل می کنند ولی در اثبات آن عاجزند...! من دارای اشکالاتی هستم؟ بسیار خب می پذیرم. اصلا چه چیزی بهتر از این که مشکل از من باشد. چون من می تونم خودم رو تغییر دهم ولی تغییر دادن دیگران تقریبا محاله.

در عرایض بنده اگر دقت بفرمایید این موضوع گنجانده شده است که من مشکلی با تغییر خودم ندارم. اینکه برخی دوستان محبت کرده و نظر داده اند که سعی کنم بی تفاوت باشم بسیار توصیه خوب و مفیدی است ولی همانطور که عرض کردم مسئله اصلی اینجاست که با بی تفاوتی از بنده سوء استفاده می شود. مثلا مورد همین پارک کردن ماشین. خودم روز اولی که این حرکت را انجام دادند خب خیلی تعجب کردم ولی چون خیلی رودربایستی داشتم قبول کرده و ماشین رو در خیابان پارک کردم ولی دیدم هر دفعه که اهمیتی نمی دهم و به قول خودمان برای حل کردن مشکل کوتاه می آیم رفته رفته این دیدگاه بر خانواده حاکم شده است که باید مهار شوهر را کشید تا نخواهد قد علم کند. نمونه اش هم پدر خانمم که همانند یک موجود بیگناه مهارش کشیده شده و حق هیچ اظهارنظری در زندگی ندارد. حتی در تفریح رفتن هم بنده خدا نمی تواند بگوید کجا بروند کجا نروند.

یادمه چند سال پیش ما رفته بودیم شمال و وقتیکه برگشتیم مادرخانمم عزم شمال رفتن کردند. (البته این موضوع خیلی اتفاق می افته. مثلا ما ماشین می خریم اونها هم می خرند، ما اضافه حقوق گرفته بودیم حالا اونها بازنشسته اند ولی وقتی رفتیم خونه شون و مثلا خوشحالشون کنیم که مثلا اضافه حقوق گرفتیم دیدم در کمال تعجب مادر خانم داره میگه: ما نمی دونیم پولهامونو چه کار کنیم. از بس حقوقها رو دارند افزایش می دهند میخواهیم بریم یه خونه دیگری هم بخریم... :58:) مادری که اینقدر حسادت در زندگی دخترش داره تا اخرش کاملا معلومه چی میشه...

حالا تصور کنید ما اومدیم خونشون و من به پدرخانم گفتم اگر واجب نیست نرید شمال چون هوا اصلا خوب نیست و خودروی ما چندین مرتبه سر خورد و خیلی با احتیاط برگشتیم. در همین احوالات بودم که پدر خانمم گفت آره فایده نداره ریسک کنیم. باشه یه بار دیگه ... که ناگهان صدای دلخراش مادر زن از داخل آشپزخانه بلند شد که فلانی داری چی می گی؟ (رو به همسرش) ما باید بریم شمال و میریم. این چرت و پرتها چیه میگی که خطرناکه. ما باید بریم و کلی مقدمات سفر چیدیم. منم دیدم بنده خدا جوش آورده. گفتم: منظورم نیست که نروید. بلکه گفتم احتیاط کنید. یه خورده فیتیله اش رو کشیدم پایین. ی کم دیگه ادامه میدادم. دوتاییمونو می انداخت داخل حمام :311:

سلام جناب میشل

وقتی متنتون رو خوندم مثل یخ وا رفتم. وقتی مسکن می خوریم چه حسی داره بعدش؟ دقیقا این احساس رو پیدا کردم. واقعا بعضی چیزا چقدر پیش پا افتاده هستند ولی اینقدر آدم در پیچ و خم زندگی غلت می زنه که ساده ترین چیزها از ذهنش می پره. نمی دونم چرا این موضوع رو خودم متوجه نشده بودم. ممنونم از شما
خیلی جالب بود. خدا هرچی میخواهید بهتون بده...

نقل قول:

---

به نظر می رسه شما در جمع خونواده همسرتون یک فرد پیش پا افتاده هستید. جایگاه و احترام خاصی براتون قائل نیستند.

---

دقیقاً زدید به هدف... بعبارتی تشتنه محبتم ولی علیرغم اینکه در خانواده خودم محبت دیدم در خانواده همسرم ندیدم هیچ بلکه جسارت هم دیدم. فکر کنید بهم می گن چرا اینقدر هی با خواهرمون میای شهرستان. یه بار بذار تنهایی بیاد. به خانمم میگم من نمیام میگه نه من تنهایی نمی رم...

نقل قول:

---

خانواده همسرتون با همسرتون هم چنین رفتاری دارند؟

---

با همسرم که هیچ الان مدتی هست که با کل اقوامشون قهرند و اقوامشون ازشون دلگیرند. ولی اصلا به روی خودشون نمیارن. و همش میگن اخلاق من و خانواده ام مشکل داره. مثلا تصور کنید برای عروسی شون خانواده دامادهاشونو دعوت کردند ولی خانواده ما رو دعوت نکردند...! البته من اهل این حرفها نیستم ولی میخوام شخصیتشونو بهتون معرفی کنم. اصلا هم اهمیتی نمی دادم ولی احساس می کنم بی اهمیتی باعث شده خیلی هالو تصورم کنند. بخاطر همین نمیخوام الان مثل قبل بی اهمیت باشم.

یا مثلا زمان عروسی خودمون تا برقکش خونشون رو هم دعوت کردند. هرچی من میگفتم بابا اون دیگه چرا؟ میگفتن ما در همه مراسمامون عادتمونه به همه میگیم بیان. حالا در عروسی بقیه بچه هاشون عمدا جلوی من دارند میگن دیگه شلوغش نمی کنیم و سعی می کنیم فقط خودی ها رو دعوت کنیم و همسایه ها دیگه غریبه اند...

نقل قول:

---

2 - غیر از خانواده همسرتون، رفتار بقیه با شما چطوره؟ همکارها، دوستان، آشنایان. در جمع های غیر از خانواده همسرتون منزلت اجتماعی ای که لازمه ی سن و موقعیت شما هست رو دارا هستید؟

---

من اصولا خیلی ارتباطات کمی دارم و شخصیت درونگرایی دارم. ولی برخی دوستان حتی از من بعنوان استاد یاد می کنند و خیلی بهم احترام می گذارند. حتی همکلاسی هام. در اقوام خودمان بعنوان یک شخصیت الگو از من نام برده می شه. مثلا خاله دایی ها همه میگن ما میخواهیم بچمون بشه مثل فلانی (یعنی من).

نقل قول:

---

3 - سوال 2 رو در مورد همسرتون هم جواب بدید.

---

خیلی رفتار خوبی دارند و وجهه همسرم هم در جامعه خیلی خوبه و از ایشون بعنوان فرد خوبی یاد می شه.

نقل قول:

---

می شه گفت مسئله اصلی در همسرتون هست

---

آره خودمم همین رو حس کردم ولی باور نداشتم... :104:

نقل قول:

---

همسرتون شخصیت منفعلی داره که نتونسته بین خونوادش جایگاه مناسبی برای همسرش طراحی کنه. چیزیکه مناسب شخصیت و انتظارات شما باشه و باعث بشه تعامل مثبتی بین شما و خونواده ایشون شکل بگیره. کار خیلی خاصی هم قرار نبوده انجام بشه. فقط انتقال یک حس هست.

---

:104::104::104:

نقل قول:

---

بهتره همسرتون رو اینطور که هست بپذیرید.

---

آره پذیرفتم. :104::104::104:

نقل قول:

---

خودتون اونطور که راحت هستید و درست می دونید با خونواده همسرتون رفتار کنید

---

خب همین رو نمی دونم چه کار کنم. مثلا من از روزی که وارد این خانواده شدم اینقدر از این رفتارهای عجیب و غریب باهام انجام دادند که خیلی اعتماد بنفسم اومده پایین و بخاطر همین به خانمم گفتم که اونها هم که دوست ندارند من بیام خونشون پس من نمیام. اصلا تو کدام دامادی رو دیدی پاشه و سه چهار روز بیاد خانه مادر زنش ولی خانمم قبول نمی کنه و می گه اگه تو نیای منم نمی رم و بعدش میگه: "من دارم روی خودم کار می کنم که وقتی بدون بچه و شوهر رفتم خانه مادرم چطوری بتونم جلوی گریه ام رو بگیرم... " راستش یه خورده روی این حرفش شک کردم و احساس می کنم مادر و دختر روی هم ریختند...

البته خیلی کارها به ذهنم می رسه انجام بدم ولی از یه چی خیلی خیلی خیلی می ترسم و اون اینکه دلشون بشکنه و این قضیه باعث شده نتونم تصمیم قاطعی بگیرم.

نقل قول:

---

ولی مانع ارتباط همسرتون باهاشون نشید. اجازه بدید هرموقع خواست به دیدارشون بره یا دعوتشون کنه، راحت باشه.

---

اون که اصلا گفتم خودم با ماشین شخصی تا دم خونه مامانت می برمت و میام دنبالت. حتی نمیخواد با اتوبوس بری...

نقل قول:

---

همه ی مسائل زندگی رو نمی شه حل کرد. اگه برای حل کردن بعضی هاشون خیلی اصرار و پافشاری داشته باشیم، بقیه ابعاد زندگی قربانی می شن. می شه بعضی از مسائل رو حل نشده پذیرفت و با درست عمل کردن در سایر ابعاد، اثرات منفی اینها رو به حداقل رسوند.

---

:104::104::104::104::104:

سخنی از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

خیلی صحبتهاتون عالی بود.
مرسی مرسی مرسی مرسی
اصلا امیدی نداشتم امشب بیام به سایت سر بزنم ولی گفتم شاید یکی پیامی داده باشه میرم ببینم چیه وقتی پیام شما رو خوندم الان اومدم بیرون و چراغها رو روشن کردم و دائم متنتونو می خونم. احساس می کنم خدا داره باهام صحبت می کنه.
الهی بمراد دلتون برسید و همیشه دلشاد باشید.:72: