عذاب وجدان شدید،خسته م کرده

سلام
من چند وقت پیش با دوستی قرار گذاشتم همدیگر رو ببینیم
ایشون در مسیر آمدن به قرار تصادف کردن و فوت کردن
ای کاش من می مردم جاش
چون از اون روز زندگی برام دیگه معنا نداره
تو تک تک لحظات بیداریم و حتی خیلی از خواب هام مدام عذاب وجدان دارم و با خودم تکرار میکنم ای کاش هیچ وقت همچین قراری نمی ذاشتم
ای کاش نمی گفتم بیا بریم فلان جا و ...
نمی دونم تا کی می تونم ادامه بدم
اما واقعا خسته و درمونده م
حوصله ی هیچ کاری ندارم
نمی دونم چی کار کنم حتی شده ۱۰ ثانیه به این قضیه فکر نکنم و ازارم نده
ضربان قلبم بشدت بالا میره یهو احساس حمله خفگی بهم دست میده و ...
راهی هست بتونم یکم آروم تر بشم ؟

سلام به شما

لازمه به سؤالاتی پاسخ بدین تا بتونیم بهتر کمکتون کنیم؛

_ برای ما ننوشتین چند ساله هستین؟
_ محصل یا شاغلین؟
_ قبلا چنین حالاتی رو در اتفاق های دیگر تجریه کردین یا نه؟
_ سابقه ی افسردگی در خودتون یا خانواده دارین؟
_ ارتباط شما با والدینتون چطور هست و چه چیزی در این ارتباط چندین و چند ساله آزارتون میداده ؟
_ آیا امکان این رو دارین به روانشناس مراجعه کنین یا از مشاوره خصوصی سایت استفاده کنین؟

در پاسخ به سؤالتون که آیا راهی هست آرام بشین، باید بگم بله حتما راههای و توصیه هایی هست و از این بابت خاطرتون آسوده باشه، اما برای قدم اول بنظرم این احساس تقصیر و گناه باید مورد بررسی قرار بگیره، از گذشته ی شما تا زمان حال.

:72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام به شما

لازمه به سؤالاتی پاسخ بدین تا بتونیم بهتر کمکتون کنیم؛

_ برای ما ننوشتین چند ساله هستین؟
_ محصل یا شاغلین؟
_ قبلا چنین حالاتی رو در اتفاق های دیگر تجریه کردین یا نه؟
_ سابقه ی افسردگی در خودتون یا خانواده دارین؟
_ ارتباط شما با والدینتون چطور هست و چه چیزی در این ارتباط چندین و چند ساله آزارتون میداده ؟
_ آیا امکان این رو دارین به روانشناس مراجعه کنین یا از مشاوره خصوصی سایت استفاده کنین؟

در پاسخ به سؤالتون که آیا راهی هست آرام بشین، باید بگم بله حتما راههای و توصیه هایی هست و از این بابت خاطرتون آسوده باشه، اما برای قدم اول بنظرم این احساس تقصیر و گناه باید مورد بررسی قرار بگیره، از گذشته ی شما تا زمان حال.

:72::72:

---

ممنون
۲۷ سالمه
شاغل که اسنپ کار میکنم البته این چند وقت انقد حالم بده که نتونستم زیاد کار کنم
قبلا نداشتم از این حالت ها

ارتباط معمولی مشکل خاصی با خانواده ندارم

روانشناس رفتم اما هزینه هاش خیلی زیاد بود از پسش برنمیومدم
روانپزشک هم رفتم دارو دادن اما تاثیری نداشته و هر روز بدتر از دیروزم

- - - Updated - - -

همش دلم میخواد بخوابم شاید یکم مغزم اروم شه
اشتها اصلا ندارم

هیچ چیزی برام مهم نیست
دارم با کسی حرف میزنم اما تمام ذهنم پر از این هست که من باعث مرگ کسی شدم
قابل توصیف نیست
اما تمام لحظات بیداریم
تک تک ثانیه ها این فکر باهامه و آزارم میده

سلام دوست عزیز
مدتی پیش یکی از دوستان نزدیک من خودکشی کرد، متاسفانه من که احتمال چنین اقدامی رو میدادم، کمی منفعل عمل کردم،
تا مدتی ناراحت از دست دادنش بودم و بعدش عذاب وجدان که مقصرم،

با چند آیه از قرآن مواجه شدم که تدبیر همه امور دست خداست، مالک آسمان ها و زمین است،
منه جز جز جز چه طور میتونم در فوت یک انسان مقصر باشم، از طرفی با متنی مواجه شدم که چنین القا هایی از جانب شیطانه،

برای همین تصمیم گرفتم به آینده پیش رو نگاه کنم، به جای عذاب وجدان برم برای عزیز از دست رفته کاری بکنم، که خیلی بهش به دلیل خودکشی نیاز داره.

--------

به نظرم براش خیرات کن. چه کم چه زیاد مهم نیست به نیت اون انجام بده، اگر وضع مالی ات هم خوب نیست، کار مثبتی اگر می‌کنی به نیت اون انجام بده، مثلاً دست یه نابینا رو گرفتی بردی اونور خیابان، یا، براش دعا کن، اگر بازمانده ای داره، قرضی داره، کمک کن ادا شه، اینجوری براش رفاقت کن.

برادر سلام، خوبی؟
میتونم بگم تا حدودی حس و حالت و آشوبی که داری رو درک میکنم. خیلی بده آدم ذهنش همیشه مشغول باشه...

این حس و حال برای کسی رخ میده که حس مسئولیت بالایی دارن توی زندگیشون.
بیا و منطقی نگاه کن به این قضیه. تقصیر شما نبوده، برای شادی روحش یه کار نیک بکن. و قدر این حس و حالت رو بدون ، چوم انسان پاک دلی هستی که اینجوری فکر میکنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ardalan19

ممنون
۲۷ سالمه
شاغل که اسنپ کار میکنم البته این چند وقت انقد حالم بده که نتونستم زیاد کار کنم
قبلا نداشتم از این حالت ها

ارتباط معمولی مشکل خاصی با خانواده ندارم

روانشناس رفتم اما هزینه هاش خیلی زیاد بود از پسش برنمیومدم
روانپزشک هم رفتم دارو دادن اما تاثیری نداشته و هر روز بدتر از دیروزم

- - - Updated - - -

همش دلم میخواد بخوابم شاید یکم مغزم اروم شه
اشتها اصلا ندارم

هیچ چیزی برام مهم نیست
دارم با کسی حرف میزنم اما تمام ذهنم پر از این هست که من باعث مرگ کسی شدم
قابل توصیف نیست
اما تمام لحظات بیداریم
تک تک ثانیه ها این فکر باهامه و آزارم میده

---

سلام
شما در این موضوع تقصیری ندارید.
تدبیر همه ی امور دست خداست و اراده ی خدا بر این بوده که دوست شما اینطور از دنیا برن.

برای دوستتون سعی کنید دعا کنید. به قول ام واز از القائات شیطان هم پرهیز کنید.
به خدا امید داشته باشید که ان شاء الله حالتون خوب بشه...
زندگی همینه، هر انسانی یه جور خاصی از دنیا میره.
اگر جای شما با دوستتون عوض میشد باز هم ایشون مقصر نبودند.
خدا بیامرزتشون و توکل کنید به خدا

مرسی از همه

تمام این راه ها رو رفتم اما بازم برمیگردم سر جای اول
اینکه اگر من حتی نیم ساعت تایم قرار رو عوض میکردم الان اون زنده بود
و بهم حمله استرس دست میده
ناتوان میشم
از اینکه تا کی می تونم این روزا رو تحمل کنم
از این حجم تلخی که هیچ انتهایی برام نداره
انگار تک تک عصبای مغزم فقط شده این فکر
قابل توصیف نیست حالم واقعاً

باسلام

نقل قول:

---

راهی هست بتونم یکم آروم تر بشم ؟

---

بله راهی هست.اینکه بپذیریم عمر ادمها دست من و شما نیست!
میگن وقتی خداوند حضرت عزرائیل امر میکنه که
بندگانم را زندگی میبخشم تا روز معینی و تو ماموری در پایان این مقرری انان را قبض روح کنی
رو به خداوند میگه اینطوری که بندگان از من نفرت پیدا میکنن
و منو عامل مرگ شون میدونن
خداوند میفرماید نه چون مرگ هر کدام به عللی خواهد بود
یکی به بهانه کهولت سن یکی به بهانه سرطان یکی تصادف
یکی به بهانه ایست قلبی یکی به بهانه سکته مغزی یکی کرونا ..
حالا به این لبست شما تنظیم ساعت قرار رو هم اضافه کن.

جسارتا توصیه میکنم از فکر اون مرحوم بیرون بیایین و
جدی تر به این موضوع فکر کنید که
ریشه به وجود اومدن این حس و عذاب وجدان چیه
بیشتر شخصیت و روحیاتتون رو واکاوی کنید

متشکرم از توضیحتون

شما طی مراجعاتی که داشتین متخصص بهتون چه مطالبی رو انتقال داد؟

:72:

با سلام
بابت این اتفاقی که افتاده ،،منو در غمتون شریک بدونید .
خداوند بیامرزد .
بازگشت همه به سوی خداست .


......................................


این حسی که شما در توش هستید طبیعی هست ،،،یه مراحلی را داره از نظر روانشناختی که باید طی بشه.
این تاپیک را مطالعه بفرمایید :
روانشناسی مرگ - داغ عزیزان



......................................


نگرانی شما دوستتون را در اون دنیا ناراحت می کنه ،،،پس اگه دوست دارید دوستتون در اون دنیا اذیت نشه از ناراحتی شما ،با قدرت به مسیر زندگیتون در مسیر تعالی ادامه بدید ،،
تا دوستتون هم به شما افتخار کنه و خوشحال بشه ،،،تاپیک زیر کمک خوبی بهتون می کنه :
زندگی ، پس از زندگی

......................................


اتفاق ها به انسان سرازیز میشه ،،
ما نمی تونیم بر اساس " اگرها " زندگی کنیم ،،،
مثلا بگیم اگر زنگ نمیزدم - اگه زنگ می زدم ،اگه قرار میذاشتم ،اگه قرار نمی ذاشتم ،،،
پازل مرگ در دنیا ؛ جوری رقم می خوره که تمام اتفاق ها بر اساس پیمانه عمرمون انجام میشه بر اساس حکمت خدا .
مثل فردی که صبح میره سر کار و تصادف می کنه ،،،رئیس و کارکنان اون اداره بیاد بگه کاش نمی گفتم سر کار بیاد و ....
احتیاط هم مهمه ،،، هر فردی باید خودش رعایت کنه ؛ بعضی موقع ها خود فرد بی احتیاطی می کنه مثل گذر از خیابون -در رانندگی و....
ولی پیمانه عمر هم مسئله خودش را داره که ما انسانها از اون آگاه نیستیم .
بعضی موقع ها خود انسان هم نقشی نداره،،،مثل سیل - زلزله - مرگ های ناگهانی و....
یعنی طرف احتیاط هم می کنه ولی پیمانه اش پُر شده .
سوره مبارکه الحدید را مطالعه بفرمایید ( تفسیرش + تفکر به آیات )
بهتون آرامش میده .

روانشناسی که رفتم حرفام شنید و بعد گفت باید ذهنت رو تربیت کنی طوری که از این فکر فرار کنه و بترسه
برای این کار لازمه غرق بشی توی این افکار و تو اوج استیصال یکهو محکم بزنی روی دستت یا خودت رو نیشگون بگیری تا ذهنت یاد بگیره فکر به این موضوع تنبیه در پی داره و کم کم ازش فاصله بگیره
یک مدت این کار کردم اما بدتر شدم چون وقتی غرق میشم توی این افکار بیشتر بهم حمله استرسی دست میده

روانپزشک هم صحبت خاصی باهام نکرد
توضیح دادم مشکل رو
یکسری دارو برام نوشت همین

آقای اردلان ممکن هست این به گذشته شما مرتبط باشه و از این رو بنظرم بد نیست اگر باز هم مشورت با یک متخصص بگیرین.

اما به هر صورت شما بیاین و سهم خودتون رو در اتفاق بررسی کنین. بیشترین رنجی که ما میکشیم برای این هست اتفاقات رو همانطور که رخ دادن میذاریم لای پوشه و قرار میدیم تو قفسه ذهنمون و روی اون پرونده های نوشته های خاصی هست مثل مرگ دوستم . توش هم شرحی از اتفاق اونروزه و هیچوقت هم بهش سر نمیزنیم و بررسیش نمی‌کنیم، اما میبینیمش و رنج میکشیم.

سهم خودتون رو از ماجرا بیرون بکشین.
مثلا یه غذایی تهیه میشه و شما تو تهیه اون سهمی داشتین. فرضا موادش رو تأمین کردین. آیا میتونین بگین من از صفر تا صد خودم بودم و همه ی غذا به همت من انجام شد؟ نه
چون اون مواد رو آماده نکردین، اونا رو ترکیب نکرده و نپختین. سهم شما تنها خرید اون مواد بوده مثل گونی برنج، چند کیلو گوشت و ...
........................

این اتفاق هم همین هست، شما اونروز تماس گرفتین و دوستتون در راه آمدن تصادف کرد و به رحمت خدا رفت.
چند سؤال از خودتون بپرسین؛

_ من مطمئنم که اون عمرش تموم نشده بود و اون روز، روز آخر زندگیش نبود؟ اگر بله ، از کجا به این یقین رسیدم؟ خب ممکن بود تو خونه از پله بیافته، از پشت بوم بیافته، لقمه تو گلوش گیر کنه و دچار خفگی بشه، گاز گرفتگی براش پیش بیاد، سکته کنه، زلزله بیاد و زیر آوار بمونه ... حتی قبل اینکه از در بیاد بیرون و بیاد سر قرار با من.

_ حالا که زنگ زدم و آمد ، من تو اون صحنه رخ دادن حادثه حضور داشتم؟ من پشت اون فرمان بودم؟ من مسئول مراقبت از دوستم بودم یا خودش؟

_ آیا من در برابر اتفاقی که از اختیارم خارجه مقصر هستم؟ من یک انسانم با اختیارات محدودم اگر غیر از اینه جلوی زلزله و سیل و ... رو بگیرم و ایندفعه جان عده ای رو نجات بدم.

_ الان چکار میتونم بکنم؟ چطور میتونم حال او و خودم رو خوب کنم؟ حال کی با گریه و غم و انزوا خوب شده که حال ما خوب بشه؟

_ در ضمن برنامه ی زندگی پس از زندگی رو ببینید .
قسمتی که مربوط به آقای مهدی اسفندیاری بود جوانی از دنیای آنجا توصیه ای به مهدی اسفندیاری در رابطه با رفتار خانوادش کرد که بهتون کمتون میکنه.

و اینکه توصیه دوستان هم خوب بود . :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ardalan19

روانشناسی که رفتم حرفام شنید و بعد گفت باید ذهنت رو تربیت کنی طوری که از این فکر فرار کنه و بترسه
برای این کار لازمه غرق بشی توی این افکار و تو اوج استیصال یکهو محکم بزنی روی دستت یا خودت رو نیشگون بگیری تا ذهنت یاد بگیره فکر به این موضوع تنبیه در پی داره و کم کم ازش فاصله بگیره
یک مدت این کار کردم اما بدتر شدم چون وقتی غرق میشم توی این افکار بیشتر بهم حمله استرسی دست میده

---

***تکنیک مدیریت ذهن مراحل مختلفی داره
روانشناستون همه مراحل را بهتون نگفته ،،، یا شاید شما بقیه را اینجا ننوشتید :
1- تعهد به تغییر
2- سئوالات انگیزشی ( مثلا اگه تغییر نکنم چه اتفاقی می افتاد و .....)
3- قطع الگو
4- جایگزینی الگو
5- تکرار الگو
6- تست الگو
شما فقط مرحله 3 را انجام دادید ،،برای همین تغییری احساس نمی کنید .
علاوه بر روانشناسی معنوی ( بسیار مهمه ) ،تکنیک های روانشناختی این مسائل هم مهمه و کمک می کنه .
موارد بالا را از مشاور حضوری بپرسید .
مشاوری که به هر دو تسلط داشته باشه بهتره .
خود فرد مهمه که در بُعد معنوی خودش را تقویت کنه تا راحتر مسیر جلو بره براش .



***دارو درمان هست ولی شفا نیست .
باید یه دوره ای بر طبق صلاح مشاور اگه لازم بود ، دارو تجویز بشه تا نورون های مغز به شرایط عادی برگرده .
وقتی برگشت حالاباید برید سراغ شفا .
یعنی تمرینات روانشناختی ،،،،که این ، لازمه تلاش و تمرین و زمان هست .


موفق باشین .

ممنونم

به خدا هزار بار خودم توجیه کردم
اما مشکل اصلیم این هست که وقتی عمیق فوکوس میکنم رو این موضوع یهو حالم بد میشه ، ضربان قلبم میره بالا
نفسم میگیره
حالت تهوع و دلپیچه میگیرم

و آخر سر هم میرسم به اینکه اگر من جای قرار رو عوض نکرده بودم اون الان زنده بود
خاک بر سرم ، به خدا هیچ قصدی برای آسیب بهش نداشتم
گفتم اون ور شلوغه بیا بریم این ور

راهی، درمانی چیزی نیست بشه حافظه رو پاک کرد؟
چون دارم به استیصال میرسم

خب وقتی تو این اتفاق خودت را محاکمه کنی ( محاکه از چیزی که کامل آگاه نیستی بهش - مثلا آگاهی از حکمت خدا - پیمانه عمر و .....) حس مقصر بودن برات تداعی میشه
و طبیعتا این حس مقصر دونستن ،،حالتی نگران در وجودت را نجوا می کنه .
حس دلتنگی برای ما انسانها حس قشنگیه و نمیشه از انسانها گرفت و باید باشه ،،،
این طبیعی ست که به دوستمون و یا عزیزمون احساس دلتنگی داشته باشیم ،،،
ولی باید یاد بگیریم این چرخه ای از طبیعت هست و شاید این اتفاق برای همه ما بیافتد .
لذا باید همیشه آماده باشیم و کوله بارمون را سبک کنیم .
خیلی ها هستند الان هستن ،، ولی فردا این موقع زیر خاک .
شاید منی که دارم این مطالب را می نویسم فردا این موقع زنده نباشم .
قطار دنیا هر مسافری را در ساعت مشخص و در ایستگاه مشخص پیاده می کنه .
من تو این چند ماهه عموم - داییم - دختر داییم و چند تا از دوستان و عزیزان را به خاطر کرونا از دست دادم .
می خوام بگم به جای اینکه خودمون را محاکمه و دادگاهی کنیم و از چیزی که نمیدانیم و از حکمتش سر در نمی آوریم ...به جاش اتصال به هستی را یاد بگیریم .
مثلا بریم دو رکعت نماز هدیه براشون بخونیم - یا اعمال خوبی را انجام بدیم به نیت اونها .
اینجوری روح آنها در آرامش بهتری هست و صد البته ما هم آرامش بهتری می گیریم .

........................

مغز نمی تونه چیزی را پاک کنه
مغز اتفاق ها را کم رنگ می کنه .
کم رنگ شدن یعنی فراموشی .
فراموشی هم نعمت خوبی هست از طرف خداوند .
مخصوصا این اتفاق ها ،،،که با گذشت زمان این مسئله شدتش کم تر میشه برای انسان .
این تاپیک را بخونید کامل :
باغ غنی ذهن شما



سعی نکنید سریع یا کُند بیاین بیرون از این مسئله .
یه دوره ای داره که در پست اولم براتون نوشتم و تاپیکش را معرفی کردم براتون .
تاپیکتون را مرور داشته باشید
تاپیک های مطالعاتی خوبی و موارد مطالعاتی خوبی بهتون معرفی شده .
این فابل را ببین
اموات




حتما سعی کنید مشاوره حضوری را بلند مدت ادامه بدید .
در پناه خدا .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ardalan19

ممنونم

به خدا هزار بار خودم توجیه کردم
اما مشکل اصلیم این هست که وقتی عمیق فوکوس میکنم رو این موضوع یهو حالم بد میشه ، ضربان قلبم میره بالا
نفسم میگیره
حالت تهوع و دلپیچه میگیرم

و آخر سر هم میرسم به اینکه اگر من جای قرار رو عوض نکرده بودم اون الان زنده بود
خاک بر سرم ، به خدا هیچ قصدی برای آسیب بهش نداشتم
گفتم اون ور شلوغه بیا بریم این ور

راهی، درمانی چیزی نیست بشه حافظه رو پاک کرد؟
چون دارم به استیصال میرسم

---

بله درسته و برای همین حدس زدم حتما باید برید و تحت نظر متخصص باشین. بدیهی هست آنچه که برای شما مینویسیم یک راهنمایی ساده و یکسری گام های مفید هست اما بنظر هم نمیاد در شرایطی باشین که بتونین آنچه رو که میگیم عملی کنین.

من نمیدونم چه شهری زندگی میکنین اما پرس و جو کنین و تحت نظر یک متخصص دیگر برید و هر آنچه گذشته + مراجعاتی که داشتین رو ضمیمه کنین.

اگر میشد حافظه رو پاک کرد من نظرم این بود هیچ وقت پاک نکنین بجای فرار یا عدم مواجه، رویارویی صحیح رو باهاش انتخاب کنین. قهرمان ها همیشه در میدان مبارزه میکنن .
نگران نباشین ما هم اینجا درکنار شما هستیم، اگر مشکلی داشتین در خدمتتون هستیم.
:72:

قسمت و مقدرش بودی و هیچ ربطی به شما نداره

نمیدونم سریال ریحانه رو دیدی یا نه
یه دختر بود که نمیخواست با پسر داییش ازدواج کنه برای همین با شخص دیگه وصلت کرد و باعث مرگ همسرش شد و بعد به خاطر یه قضایایی زن همون پسردایی شد

یه همکار داشت خواهرم میگفت این یعنی قسمت
ازش هم که فرار کنی باز میاد سراغت ....

سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۵۶
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا لا تَكونوا كَالَّذينَ كَفَروا وَقالوا لِإِخوانِهِم إِذا ضَرَبوا فِي الأَرضِ أَو كانوا غُزًّى لَو كانوا عِندَنا ما ماتوا وَما قُتِلوا لِيَجعَلَ اللَّهُ ذٰلِكَ حَسرَةً في قُلوبِهِم ۗ وَاللَّهُ يُحيي وَيُميتُ ۗ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ
ترجمه:
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! همانند کافران نباشید که چون برادرانشان به مسافرتی می‌روند، یا در جنگ شرکت می‌کنند (و از دنیا می‌روند و یا کشته می‌شوند)، می‌گویند: «اگر آنها نزد ما بودند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند!» (شما از این گونه سخنان نگویید،) تا خدا این حسرت را بر دل آنها [= کافران‌] بگذارد. خداوند، زنده می‌کند و می‌میراند؛ (و زندگی و مرگ، به دست اوست؛) و خدا به آنچه انجام می‌دهید، بیناست.