خبر بارداری به خانواده همسر

سلام دوستان عزیز سایت خوب همدردی.
در تاپیک های قبلی در مورد اختلاف با خانواده همسر صحبت کرده بودم و راهنمایی هارو دریافت کردم ولی متاسفانه به دلیل برخوردهای مادرشوهر تقریبا یک و نیم سال هست که ارتباطی با ایشون ندارم و امسال فقط مراسم سالگرد پدرشوهرم شرکت کردم و دیدمشون که همچنان برخوردشون مثل سابق بود. همسرم با مادرشون روابط خوبی دارن و مرتب سر میزنن و پیگیرشون هستن. حالا که در آستانه ماه سوم بارداری هستم، راهنمایی میخواستم در مورد اینکه این خبر چطوری بهشون داده بشه؟ همسرم نگرانه برخورد مادرش هست چون یکسال گذشته ایشون خیلی تلاش کردن که زندگی ما بهم بخوره ولی خداروشکر ما تونستیم مدیریت کنیم و ایشون کمی بیخیال من بشن.
ممنون از اینکه راهنمایی میکنید.

به نظرم همسرتون باید بگن
زودتر هم بگین تا بهونه جدیدی دستشون نیاد
انشاالله وجود نوه دلشون رو نرم کنه

ممنون حیاط خلوت عزیز. بله همسرم میگن ولی لازمه که بعدش من ایشون رو ببینم مثلا برای عید برم خونشون؟ واقعا تصور اینکه دوباره باهاشون روبرو بشم برام خیلی سخته. دلیل اینکه تا حالا نخواستیم بگیم منتظر جواب آزمایشات غربالگری هستیم.

سلام و تبریک برای این تغییر مبارک!
ببینید شما قراره فرزندی به دنیا بیارید و تمام خوشی های دنیا رو براش بخواید پس اولین قدم اینه که دنیا براش جای صلح و شادی باشه و اولین نقطه ای باید شروع کنید از خانواده خودتونه،روابط رو با چاشنی کمی مصلحت و صبر میشه تلخ نکرد،بنظرم سعی کنید روابط رو قبل از زایمان عادی کنید که خاطره تلخ بعدها نداشته باشید و حضور خانواده همسرتون حتی اگر سطحی و ظاهری باشه به دلیل بی میلی و کدورت از طرف مادرشوهرتون ،بازهم داشته باشید.
نگران‌نباشید وقتی همسرتون اطلاع دادن ،بعدش سوای از هر واکنش با همراهی همسرتون چند ساعتی رو اونجا برید مثل یک دید و بازدید ساده،پیش فرضتون رو هم سردی و بی احترامی در نظر بگیرید که رفتارشون باعث نشه توو ذوقتون بخوره و فقط یک چیز رو برای خودتون واضح و روشن قرار بدید حضورم اینجا از روی عشق به فرزندی که توی بطنم دارم هست و همین جمله بار منفی و سرد این روابط رو‌کاهش میده.

سلام دوست عزیز
اول تبریک میگم بابت در راه بودن فرزند
ان شاالله به سلامتی این دوران سپری بشه

دوم اینکه به نظرم مدیریت این جریان رو به کل به همسرت بسپار
هر وقت خواست بگه
اگر نخواست نگه
اگر خواست بعد از گفتنش شما رو هم یه بار ببره اونجا اگرم نخواست نبره
کلا فکرت رو رها کن
تمرکزت رو روی بارداری بذار

خوبی و بدی و به طور کلی نتیجه زود یا دیر گفتنش رو بذار به عهده همسرت باشه

فعلا مهم خودتی و اون جنین و همسرت
فکرت رو درگیر خانواده ها نکن

با سلام و عرض تبریک این اتفاق شیرین:43:
شما فرمودین به این نتیجه رسیدین که
دوری و دوستی.
و یک سال و نیم گذشته.
ولی حالا صحبت از رفتن میزنین؟
یعنی منتظر بهونه ای بودین تا این فاصله رو بشکنین؟؟ و حالا اون بهونه رو دارین؟؟

من جای شما بودم نمیرفتم.
شما الان خواه ناخواه دچار عدم تعادل هورمونی هستین و‌ قطعا یکم زودرنج و حساس میکنه آدمو این عدم تعادل.

بهتره همین رویه رو ادامه بدین و دور باشین که این دوران هم به شکل بد سپری نشه.

من تاپیکهای قبلیتون یادمه، به نظرم خیلی زحمت کشیدین که به اینجا رسیدین، پس دستی دستی خرابش نکنین.

گفتنش به مادرشوهرتون هم هیچ مدل خاصی نداره، مثل حرفهای دیگه خیلی عادی بهشون بگن.
مگه قرار بود بابت این کار ازشون اجازه بگیرید یا چی‌ که حالا نمیدونید چطوری بگید.
آهان اگه جای شما بودم، فقط عید میرفتم یک ساعت جهت احترام حتی اگه بداخلاقی و بی احترامی ببینم.
شما هیچ وظیفه ای در قبال خانواده همسر ندارید که بخواین بابتش بی احترامی تحمل کنین، همین که همسرتون میره سر میزنه و رابطه‌ش برقراره کافیه و وظیفه فرزندی رو داره به جا میاره.
شاید هرکی جای شما بود همینم نمیزاشت ولی معلومه شما خیلی منطقی هستین.

ممنون دوستان خوبم، wisdom، فکور، الهه زیبایی ها و نیکی عزیز، خیلی خوشحال شدم راهنمایی هاتون رو دیدم و نگرانیم رو درک کردید.
با شناختی که بیشتر از پنج سال گذشته از مادرشوهر دارم میدونم که این خبر براشون ممکنه سنگین باشه چون تلاش زیادی کردن که نظر همسرم رو در مورد ادامه زندگی تغییر بدن. خوشبختانه من تو اوج اختلافات ازشون فاصله گرفتم ولی می‌دونم حتی یک درصد هم تو این یکسال و نیم نرم تر نشدن و همچنان تحت فشارهای روحی سابق هستن. فکور عزیز من هم با نظر شما موافقم و به همسرم گفتم هرجور صلاح میدونی بگو، حتی همسرم نظرش اینه که با مشاور صحبت کنه در مورد نحوه گفتن به مادرش، ولی من به ایشون میگم جای نگرانی نیست خیلی راحت برخورد کن. الهه زیبایی های عزیز من گاهی که خاطرات گذشته و اذیت های مادرشوهر برام یادآوری میشه به اندازه روز اول ناراحت میشم و اصلا دنبال برقراری رابطه با ایشون نیستم. همسرم هم از این وضعیت خیلی رضایت دارن چون مادرشون بهانه جدیدی برای ایراد گرفتن و .. ندارن. من فقط به این فکر میکنم که اگه لازم باشه عید رو تحمل کنم و نیم ساعتی دیدنشون برم شاید بعدها بخوان تنها نوه پسریشون رو ببینن. وگرنه اصلا علاقه ای به ارتباط دوباره ندارم چون مطمئنا من و ایشون به تفاهم نسبی نمی‌رسیم و من هیچ وقت نمیتونم بی احترامی هایی که به مادرم شد رو فراموش کنم و توقعی ندارم ایشون هم با شصت و پنج سال سن تغییر توی رفتارشون داشته باشن.

سلام
من منظورم این بود که
وقتی قهرید قهرید ادم توی قهر خبر از طرف نداره یا انتظار نداره چیزی ازش بدونه یا بیاد خبری رو بده ...نمیدونم چطوری بگم. کلا درک نکردم مشکلتونو.

فقط همسرتون در ارتباط هستن که
خب ایشونم میگن مامان به سلامتی دارم پدر میشم به نوه هات اضافه میشه فلان...
به نظر میرسه جلوی مادر شون خیلی احساس ضعف دارن...وگرنه خب خدا بهتون بچه داده گفتنش طریقه خاصی نداره.

من طرفدار صلح و آشتی و در عین حال ارامشم...این بچه میتونه صلح برقرار کنه
ولی اگه بعید میدونید اونها نرم شن پس رویه رو ادامه بدید.
اگر این ارتباط به ارامشتون لطمه میزنه پس همون سرسنگین باشین.
به قول دوستان الان دوره حساسی هم هست فکر خودتون سه تا باش.
اگر اونها خواستن صلح کنن استقبال کن پسشون نزنید
ولی بازهم اجازه به هم زدن استقلالتونو ندید.

زن ایرانی عزیز
به نظرم حتی در این حد که به همسرت بگی پیش مشاور برو یا نرو هم نه دخالت کن و نه فکرت رو درگیر کن
کلا به همسرت بگو هر طور خودت صلاح می دونی
ولی سعی کن نذاری اصلا بین شما و همسرت در این باره حرفی زده بشه
کلش رو به همسرت بسپار و اصلا بهش فکر نکن
به جاش برو مطالبی در مورد دوران بارداری و ... بخون
رمان بخون کتاب بخون
برای خودت باش

اگر این موضوع اینقدر برای همسرت بغرنج و سخته به نظرم باید خودش راه حلی پیدا کنه
چون ایشون مادر همسر شماست و مسلما همسر شما شناخت بهتری از ایشون داره
به بعدا هم فکر نکن
اگر خواست نوه رو ببینه خوب بیاد ببینه
قدمش به چشم
نخواستم نیاد
میل خودشه

ولی قرار نیست باعث درگیری فکری شما بشه
همسر شما شاید از اول نباید نظر مادرش رو انقدر پر رنگ میکرد تو زندگیش
ولی حالا که کرده خودش یه جوری شرایط رو مدیریت کنه
به هر حال تجربه ای میشه برای آینده ایشون

دوستان عزیزم ممنون از نظرات و پیشنهاداتتون‌‌. فکور عزیز ممنون که همیشه راهکارهای خوبی ارائه میدی. انشاالله بتونم بدون دغدغه این دوران سپری کنم.

سلام، دوستان خبر بارداری رو همسرم با یه جعبه شیرینی به مادرشون دادن و گفتن بیشتر شوکه شد و چند بار گفته باور نمیکنم تا در نهایت گفتن مبارکه. دیگه هیچ سوالی نپرسیدن و کسی هم از خانواده همسرم بهشون تبریکی نگفت حتی خواهرشون‌. همسرم خیلی ناراحت شدن مخصوصا زمانیکه دوستاشون ازشون می پرسیدن که مادرت حتما خیلی خوشحال شده!! تقریبا یه هفته ای هیچ تماسی با مادرشون نداشتن و مادرشون هم همینطور، تا اینکه امروز رفتن دیدنشون و بازهم هیچ واکنشی مادرشون نداشتن و همسرم هم گفتن من هم برخورد خاصی نداشتن و مثل همیشه بودم ولی کمی دو دل بودن که آیا لازمه بود ناراحتی رو ابراز کنن یا اینکه به روی خودشون نیارن و مثل سابق برخورد کنن. بهرحال راه دوم رو انتخاب کردن و به دیدن مادرشون رفتن. حالا من نمی‌دونم با این شرایط که ایشون برای بچه خودش ارزش قائل نیست آیا من عید برم دیدنشون یا همینطوری مثل خودشون بی تفاوت برخورد کنم، چون همسرم معتقده که بهتره عید بریم و خوب الان با این رفتار ایشون کمی برام سخته گرچه که انتظارش رو داشتم. خیلی تلاش میکنم فکرم رو از این قضیه رها کنم ولی واقعا گاهی فکرم درگیر میشه.

از عید دیدنی چه هدفی داری؟

اگه همسرت میگه عید بیا دیدن مادرم بهتره که برا ارامش خودت هم که شده بری و با همسرت سر این مورد بحث نکنی

اگه برخورد مادر با شما خوب بود بیشتر بمونین واگه سرد بود زود بیاین خونه خودتون

- - - Updated - - -

از عید دیدنی چه هدفی داری؟

اگه همسرت میگه عید بیا دیدن مادرم بهتره که برا ارامش خودت هم که شده بری و با همسرت سر این مورد بحث نکنی

اگه برخورد مادر با شما خوب بود بیشتر بمونین واگه سرد بود زود بیاین خونه خودتون

سلام
بازم بهت توصیه می کنم فکرت رو رها کن
اگه همسرت میگه بریم
شما هم برو
به مدت کوتاه
و اگه همسرت میگه نریم شما هم نرو

کلا برای آرامش بین خودت و همسرت قدم بردار
با مواردی که پیش اومده اینکه اون خانم دوست داره شما بری یا نری اهمیتی نداره
فقط رابطه خودت و همسرت و آرامش شما

اگر رفتی فقط برای احترام به حرف و نظر همسرت داری میری و برخورد اونها هم مهم نیست که سرد باشه یا نباشه چون برای اونها نرفتی و به خاطر همسرت رفتی
فکر کن داری میری یه کار یا وظیفه که ممکنه مطلوب هم نباشه انجام بدی

اونا تبریک بگن یا نگن
خوشحال بشن یا نشن
مهم نیست
کلا بهشون فکر نکن نه فکر مثبت و نه فکر منفی

من جای همسرت هم بودم زیاد فکرمو درگیر نمی کردم
ولی به هرحال این انتخاب همسر شماست

شما انتخاب کن که آرامش داشته باشی بدون هیچ فکری در مورد این افراد

سلام دوستان عزیز همدردی. همسرم قبل از عید با مادرش هماهنگ کرده بود که ما میایم و البته ایشون هم طبق گفته همسرم بی میل نبوده و استقبال کرده. بعد از سال تحویل حدود نیم ساعت رفتیم. من کاملا عادی و مثل قبل برخورد کردم ولی ایشون بنظرم کمی استرس داشت و مدام میخواست نشون بده که خیلی خوشحاله و اوضاع عالیه. روز سیزده بدر هم باغشون دعوت کردن با یکی از خاله های همسرم و با اینکه بخاطر شرایط و کرونا نمی‌خواستم بریم ولی به همسرم گفته بودن تو فضای باز میشینیم. برخوردشون پیش خواهرشون معمولی بود ولی در مورد بچه دار شدن ما ایشون اصلا بروی خودشون نیاوردن و کاملا عادی برخورد کردن. تو باغ هم با خواهر و بچه هاشون یه جا جمع شدن که من علاقه ای به حضور پیش اونا نداشتم و اونا هم چیزی نگفتن و کاملا جدا نشسته بودیم. درکل رفتار مادرشوهر هم مثل قبل بود نه بی توجهی نه تحویل، کاملا معمولی، منم همینطور. حالا این هفته تولد ایشون هست و پارسال چون همسرم فراموش کرده بود ایشون خیلی دعوا کردن و مدتی همسرم تحت فشار بود چون سالهای قبل من از قبل برنامه ریزی میکردم. حالا امسال همسرم میگه که باهم گل ببریم. ولی اصراری هم نداره برخلاف عید دیدنی که اصرار داشتن. خواستم در این مورد راهنمایی کنید. چون قرار نیست ارتباط من و مادرهمسر مثل قبل باشه، فقط در حد مناسبات، آیا لازمه برای تبریک تولد به منزلشون برم؟ همسرم نظرش اینه که ماهی یه بار در حد سر زدن باهم بریم و بقیه اوقات همسرم تنها بره. خواستم نظر شما دوستان عزیز رو بدونم. با توجه به شرایطم که نمیخوام خیلی فکرم درگیر این مسائل باشه.

با سلام
باتوجه به اینکه نتیجه گرفتین که دوری و دوستی
پس
ی تلفن کافیه
برای اینکه نه سیخ بسوزه نه کباب. بهونه خوب هم اینه که
کروناست و قرتطینه و فلان و اینا.
و ی چیز خیلی مهم که البته نظر منه اینکه
من موافق تنهایی رفتن همسر به جایی نیستم تو دراز مدت چیز خوبی ازش درنمیاد. منظور م به انزوا کشیده شدن یک طرف هست.
خصوصا که الان تازه دارین بچه دار میشین و میرین تو دوران شیرین بچه که
همه دلشون میخواد بچه رو ببینن و .... البته میگم شاید سلیقه ایه.