نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
خواهری دارم که بسیار بددهن است. با کوچکترین تحریکی دعوا راه می‌اندازد و الفاظ رکیک بکار میبرد. حتی با پدرو مادرم بسیار بی ادبانه رفتار میکند. از دستش آسی شدیم.
در همین سایت موضوعی دیدم که یکی از کاربران محترم سایت مشکل مشابهی داشتن. رفتارهای ذکر شده در آن پست خیلی مشابه رفتارهای خواهرم است.
ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.
سلام بر شما
چند سؤال دارم، لطفا جداگانه پاسخ بدید؛
۱. خواهرتون چند ساله هستن ؟
۲. محصل هست یا شاغل؟
۳. مجرد هست یا متأهل؟ سابقه ی بهم خوردن رابطه ی عاطفی یا متارکه داره؟
۴. چند خواهر و برادر هستین؟
۵. بدنبال چه موقعیت هایی ایشان دعوا رو شروع کرده یا بددهنی میکنن؟
۶. بیماری خاصی دارن یا داروی خاصی مصرف میکنن؟
۷. شکایت و ناراحتی والدینتون از چه چیزی در ایشان هست؟
۸. رابطه ی ایشان با شما و سایرین خواهر و برادرها چگونه هست؟
۹. تابحال به گلایه ها و دغدغه های ایشان یا درد و دلش توجه کردین؟
۱۰. آیا دوستانش رو میشناسین؟ اونها بنظر چگونه افرادی هستن؟
۱۱. اگر ایشان مجردن و منبع درآمدی ندارن ، ماهیانه چقدر پول جیبی دریافت میکنن؟
۱۲. واکنش پدر و مادر شما در دعواها چی هست؟
:72:
نقل قول:
نوشته اصلی توسط سحر بهاری
سلام
۱. ایشون 33 و من خواهر بزرگترش هستم 35
۲. کارشناسی ارشد گرفته. قبلا در شرکت دوست پدرم کار می کرد. دعوا کرد اومد بیرون.
۳. مجرد. چند بار با افرادی برای ازدواج آشنا شد ولی بهم خورد. به دلایل مختلف (به همونها هم بی احترامی می کرد)
۴. دو برادر بزرگتر متاهل، یک برادر بزرگتر مجرد که تنها زندگی می کنه. من و خواهرم که پیش پدر و مادر هستیم.
۵. با هر کسی که حرف زور بزنه. یا بهش گیر بده. مثلا وقتی یکی از همکارانش پشت سر ایشون حرف زشت زده بود خواهرم بهش پیامهای خیلی زشت داد و از کارش اومد بیرون. یا وقتی دختر همسایه یک کار زشت انجام داد خواهرم رفت توی کوچه جلوی چشم همه با دختر همسایه گلاویز شد، به هم حرفهای رکیک زدند و کتک کاری کردند. توی ترافیک یک آقایی بهش هو کرد، خواهرم شیشه رو داد پائین داد زد و بهش فحش زشت داد. وقتی پدرم نصیحتش می کنه خواهرم بهش می گه اینا تقصیر توئه. به مادرم می گه عرضه نداری از من دفاع کنی. توی تمام این موقعیت ها باید شماها پشت من باشید ... .
۶. خیر
۷. مادر و پدرم بهش می گن سرتو بنداز پائین و زندگیتو کن. از چیزی ناراحتی نکن. اعتراض نکن. پدر و مادر من زیاد گیر می دن.
۸. با من نسبتا خوبه (بعد از کشمکش های فراوان) با برادرام گاهی صمیمی و گاهی بهشون تیکه میندازه و تحقیرشون می کنه. (وقتی خیلی کوچک بودیم هم یکبار با من دعوا کردیم یادم نیست سرچی. دستای منو محکم گرفته بود و چشماش گرد شده بود. ترسیده بودم) حالا این رفتارها بدتر هم شده. یک مدت طولانی همه چیز آروم و خوبه ولی با یک تحریک کوچک این رفتارهای وحشتناک را انجام می ده.
۹. بله. خیلی. ما زیاد با هم حرف می زنیم. یک مدت خوبه ولی یهو میاد خونه با عصبانیت می گه با فلانی دعوا کردم، یا با گریه میاد و می گه هیشکی پشت من نیست. من بهش می گم: دیروز با هم حرف زدیم. خبری از این مسائل نبود. چی شد تو رفتی بیرون دعوا کردی؟ میگه: مردم به من گیر می دن. (همه چیو باید تلافی کنه)
۱۰. افراد معمولی. بعضیاشون خیلی از خانواده شون ناراضی اند و بعضیاشون عادی.
۱۱. ایشون نیاز مالی نداره چون پدرم تامینمون می کنه.
۱۲. پدر و مادر من بسیار آرومند و هیچ وقت موافق کارهای اینچنینی نیستن. همیشه می گن ما آبرومون رفت و این دختر ما رو نابود کرد. ...
- - - Updated - - -
حرفای خواهرم گاهی خیلی هم درسته و حق با ایشونه ولی من می گم چرا با این رفتار و الفاظ زننده؟
حتی وقتی پدرم بخواد از معرکه دوش کنه یا نصیحتش کنه به پدرم بسیار توهین می کنه.
متشکرم
در مورد بددهانی خواهر شما خب دلایل فحاشی متعدد هست ( عزت نفس پایین، زورگویی، تحریم، مستور کردن ترس و استرس، الگوهای غلط از خانواده و اجتماع، تبعیض، سرخوردگی، ناکامی، مسائل روانشناختی و ... ) هست و من نظرم این هست که در برابر ناهنجاری های که از رفتار خواهرتون ذکر کردین بیش از گذشته با صبر و مهر برخورد کنین و ایشان رو مجاب کنین به روانشناس بالینی مراجعه کنن و نگرانی های اون رو در مراجعه به متخصص برطرف کنین.
اما چند توصیه دارم؛
* یکی از مهمترین مسائل در مواجهه با چنین موقعیت هایی عدم مقابله به مثله، چون فرد درگیر هست و مقابله به مثل فقط اوضاع رو وخیم تر خواهد کرد.
عدم مقابله به مثل یعنی انتخاب سکوت و آرامش و بررسی بدور از تنش مسئله با ایشان در زمان دیگر بدون درخواست کنترل خشم ( چون بیشتر عصبانی میشن ) .
* مطلب بعدی از بین بردن زمینه های ایجاد ناراحتی و بددهنی حداقل در منزل هست. باید سعی کنید بستر رو شناسایی کنید، مثلا بعضی افراد تمایل دارند شب ها بعد از صرف شام در اتاقی با نور کم دراز بکشن و موسیقی ملایم گوش کنن ... روشن کردن لامپ، سر و صدا و بر هم زدن آرامش باعث ناراحتی اون شخص خواهد شد.
* رفتارها و گفتارهای مثبت ایشون رو با تشویق و برجسته کردن تقویت کنین.
* یک راه موثر برای پیشگیری از بددهنی و خشم، افزایش مهارت‌های ارتباطی هست. مهارت‌های ارتباطی خوب یکی از عوامل ایجاد احساس رضایتمندی در روابط خواهد بود.
مهارت های گفتگوی درست، مهار خشم، تخلیه ی انرژی منفی ( بصورتی که آسیب به کسی نزنه ) به ایشان کمک خواهد کرد.
* سعی کنید به دغدغه ها، نیازها و نگرانی های ایشان توجه کنید و اینکار با همدلی، گوش دادن به حرف ها و در نهایت شناسایی علاقه مندی ها و موارد مهم امکان پذیر هست. در نظر داشته باشین یکی از مهم ترین علل اصلی پرخاشگری و بددهانی، ناکامی هست.
* امتیازهای بددهانی رو شناسایی و قطع کنین. مثلا بددهانی میکنه که شما تسلیم یک خواسته بشین! پرخاشگری یک نوع کنترل کردن دیگران هست.
* سعی کنین تا جایی که امکان پذیر هست رفتار و گفتار درستی داشته باشین و با افرادی اینچنین ارتباط برقرار کنین و اگر دور و بر شما افراد فحاش با پرخاشگر هستن ارتباطتتون رو کمرنگ کنین .
* در زمان های مناسب و آرام با خواهرتون درباره تأثیرات منفی بددهانی صحبت کنین، شما تبادل نظر صمیمانه رو بهترین راه تشخیص میدین.
* ایشون رو ملامت نکنین، گذشته رو پیش نکشین و بهش برچسب نزنین.
:72:
باسلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط سحر بهاری
ممنون از توضیحات عالی. فکر میکنم همه دلایلی که شمردید صدق میکنه.
یک مدت پیش مشاور رفت. یک وقتهایی خیلی خوب میشه.
یک مشکل دیگه که هست ایشون خیلی پرحرفه. وحشتناک. هیچ وقت از حرف زدن خسته نمیشه. شاید یکی از دلایل پرخاشگریش همین باشه. بعد از صحبت فراوان، هی به حرفها و رفتارهای دیگران که در گذشته انجام دادن بدبین میشه.
لطفا بفرمایید چطور این پرحرفی ازبین میره؟ حتی اگه نتونم جواب تلفن بدم پیامک میزنه و یک کیلومتر پیام می‌نویسه.
ممنون
سلام.
امیدوارم حالتون خوب باشه.
خواهرتون از کودکی این چنین بوده اند یا در سنین بزرگسالی این حالت بروز پیدا کرد؟ منظورم پرخاشگری ایشونه.
آیا در کودکی فرد خیلی حرف گوش کنی بود یا افرادی بوده اند که بهش خیلی زور بگن؟
مطمینید اگر براتون حرف میزنه، درد اصلیش رو هم میگه؟ آیا تا حالا به نظرتون اومده مساله ای درون خودش آزارش بده که قادر به بیانش نباشه؟ مثلا سابقه تجاوز.... یا هر چیزی که اسیبی دیده باشه ولی نتونسته باشه از خودش دفاع و محافظت کنه؟
اگر کتاب بهش معرفی کنید میخونه؟ اگر میخونه به نظرم کتاب «وضعیت آخر» رو خودتون بخونید و بعد بهش بگید خیلی کتاب باحالی بوده و خوشتون اومده. اگر تمایل نشون داد، بدید ایشون هم بخونه.
میفرمایید حرفهاش گاهی کاملا درسته. آیا میتونید مثلا اگر از رفتاری از اعضای خانواده شاکی است و درست میگه، به طور غیرمستقیم در تغییر رفتار اشتباه خانواده اقدامی انجام بدید؟
شغلی که داشتند، به تمایل خودشون بوده یا مثلا پدرتون پیدا کرده و گفته برو؟
آیا هرگز تجربه ی فاصله گرفتن طولانی مدت از جمع خانواده داشته اند؟ مثلا زندگی در خوابگاه دانشجویی؟ اگر پاسخ مثبت هست، آیا در اونجا هم پرخاشگریشون به همین شدت بوده؟
استعدادها و علایق سرکوب شده ای (به هر دلیلی، مثلا ممانعت خانواده، محدودیت مالی و ...) داشته اند؟
سلام. ممنونم :72:
در کودکی یک مقدار پرخاشگری و حالت لوس بودن داشت ولی زیاد نبود. به مرور زیاد و شدید شد. مثلا یادمه که یکبار قرار بود با هم جایی بریم. از صبح قرار گذاشته بودیم که ساعت ۷شب خونه باشیم و با هم بریم مهمونی. ایشون ساعت ۸ و نیم اومد. عملا نشد بریم. دعوای شدید کرد و گفت من اومدم خونه، تو نبودی. درحالیکه من خونه بودم و منتظر ایشون بودم.... برادرم بهش گفت من شاهدم که نیومدی خونه و تارا رو کاشتی. بعدش خواهرم ساکت شد.
چند سال پیش مادرم پیش ایشون از من تعریف کرد. خواهرم عصبانی شد و بهش توهین کرد. گفت تو نباید تارا رو به چشم من بکشی. تو اینو تایید می‌کنی؟ این خوبه و من بدم؟ ... با منم بحث و توهین کرد تا اینکه عصبانیتش بالا گرفت. جیغ میزد، فحش رکیک میداد و رفت سمت آشپزخونه میخواست چاقو برداره. مادرم به زور نگهش داشت.
از این رفتارهای وحشیانه کمابیش داشته و داره.
بله. از بزرگترها خیلی حرف شنوی داشت و میترسید ازشون. الان گاهی رفتار بزرگترها در گذشته رو تعریف میکنه و میگه اینا ما رو میزدن و زور میگفتن.
نمی دونم. ممکنه فرض شما درست باشه و درد اصلی را نگه! همیشه که حرفای بد تعریف نمیکنه، ولی حتی بعداز خاطرات خوب، حرفای ناراحت کننده و خاطرات زورگویی و زیاده خواهی و بی ادبی دیگرانو میگه و بعداز کلی حرف زدن وقتی خسته شد، صداش بالا میره و حرفای منفی میرنه و گاهی با کلمات رکیک از این افراد حرف میزنه.
در مورد کتاب، ممنون. حتما
درمورد تغییر رفتار خانواده، گاهی اوقات میشه و تغییر میکنن ولی معمولا توجهی به حرف دیگران ندارن چون اوضاع زندگی اونها خوبه و هرکاری که دلشون بخواد انجام میدن. و اگرم کسی بخواد نظری بده توجهی ندارند حتی اگه حرف راست باشه.
شغل به تمایل خودش بود.
خیر، هیچ وقت از خانواده دور نبوده. حتی یک شب.
دختر بااستعداد و باهوشیه. کدوم یک از ما استعداد سرکوب شده نداریم؟ :) خیلی جاها خانواده باهاش همراهی نکردن برای بروز علایق و استعدادها ش.
من میگم حالا که شرایط به دلخواه ما نیست، حداقل خودمون مریض نشیم و اوضاعو بدتر نکنیم. ولی ایشون نمیتونه این شرایط و بپذیره.
بازم ممنونم از وقتی که می‌گذارید و راهنمایی میکنید :72:
خواهش میکنمنقل قول:
نوشته اصلی توسط Tara99
ممکنه مسئله پرحرفی مربوط به شخصیت اضطرابی، وسواسی یا اختلال دو قطبی باشه. چه بهتر هست در اسرع وقت خواهرتون برای بررسی بیشتر و تشخیص و درمان به متخصص مراجعه کنن.
در مواجهه با پرحرفی خواهرتون بنظرم ایشون رو اقناع کنین، مثلا من الان کار دارم و فرصتم کم هست.خلاصه کن چی میخوای بگی؟
:72:
سلام
وقت بخیر
احتیاج به یک روانشناس بالینی دارن تا ایشون چکاپ کنند
مثلا طبق نظریه فروید کسانی که تا دو سالگی شیر مادر نمیخورن بددهن میشوند
باید از بیس بررسی بشوند
اینکه زیاد صحبت میکنند طبق نظر روانپزشکها شاید دلیلش افسردگی باشه شایدم نباشه باید ایشون بررسی بشوند
البته این گفته که شیر مادر این حرفا برای بلاد کفر که مرفه بیدردن
جامعه ایران که رشد قیمت ١٠٠ درصدی همه چیز روزانه شده ادم نمیتونه چی بگه
سلام وقت بخیر
همونطور که دوستان گفتن بهترین راهش استفاده از یک مشاوره مجرب هست، ولی قبلش نیاز به خواست و اراده ایشان و داشتن انگیزه برای بهبود هست. صد البته ایشان باید ابتدا بداند که این رفتارش یه مشکل است و اراده بهبود داشته باشد.
........
حال به نظرم چند مورد میرسه که از کانال شما و پدر و مادرتون میگذره.
1. نکته مثبتی که در حرف هاتون بود ارتباط خوب شما دو نفر با همه، حداقل به نظر میرسه شما میتونید با ایشان در تعامل های زیادی باشید.
2. افزایش اعتماد به نفس و ارائه محبت های به جا و کنترل شده نسبت به ایشان از طرف شما و علی الخصوص خانواده تون.
3. توجه به مسائلی که دغدغه ایشان است.
حداقل برای شنیدن و صحبت راجع بش وقت گذاشته بشه.
4. در زمان های عصبانیت ایشان نه رفتار قهری و متقابل نشان بدین و نه کم محلی کنید.
با ارامش و خونسردی با ایشان رفتار کنید و به مرور به ایشان القا کنید حل مسائل از کانال ارامش و احترام میگذره.
5. اگر خشونت ایشان ریشه در یک رفتار تدافعی در مواقعی که فکر میکنن تحت فشار هستن و یا زمانی که برای اثبات حرفشان و یا پوشش گذاشتن بر اشتباهشان دست به عصبانیت میزنند، باید به مرور رفتاری از خود نشان دهید که درک میشوند و قرار نیست مورد هجمه قرار گیرند و در صورت استفاده از یک رفتار منطقی همه چی اروم خواهد شد
6. اگر هر روز سعی بر این دارید که به ایشان بفهمانید تو عصبی هستی و نقاط ضعف اش رو بهش گوشزد میکنید، دست نگه دارید.
و جایگزین این نقاط ضعف به ایشان نقاط مثبتشان را نشان دهید و اثر بخشی کارهاش رو در صورتیکه مثبت هست نمایان تر کنید.
7. اگر ایشان خود از رفتارش پشیمان میشود ، یک نکته مثبت هست و در اینده در محبت امیز ترین فضای ممکن بهش بگید به مثال من دوست ندارم خواهر خوبمو نا اروم ببینم و یا وقتی ارومی دوست داشتنی تر هست دوست دارم بیشتر بیام به سمتت.
8. هیچ وقت در زمان عصبانیت پل های پشت سرش رو خراب نکنید، یه راهی برلی برگشتش باقی بگذارید و حتی شده ان راه رو بهش پیشنهاد بدهید که از آن مسیر برگردد.
9. اگر در گذشته از این رفتار عصبانی اش متضرر شده و موقعیتی را از دست داده که هم اکنون افسوسش را میخورد، باید راه و روش برای تجربه گرفتن از گذشته، کنار گذشتن گذشته و در نهایت ساختن اینده بهش القا کنید.
......
بهبود این رفتار در یک فرآیند مستمر و بلند مدت اتفاق میافته، که هیچ وقت نباید نا امید بشید.
سلام. ممنونم از پاسخگوییتون. گاهی با مشاور صحبت میکنه. اگه مشکل دوقطبی باشه حتما بهش میگن.نقل قول:
نوشته اصلی توسط سحر بهاری
برای پرحرفی، به تذکر من توجه نمیکنه.
تشکر از شما که وقت می‌گذارید :72:
- - - Updated - - -
سلام. ممنونم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط خادم رضا
همه ما دو سال کامل و به اندازه، شیر مادر خوردیم.
روانشناس بالینی یک دوره کوتاه مدت براش قرص تجویز کرد، بهش نساخت و دکتر گفت احتیاجی به قرص نداری.
سلام. ممنون از پاسخگوییتوننقل قول:
نوشته اصلی توسط Mvaz
ایشون قبول نداره که بددهنی کار اشتباهیه. یک وقتایی قابل کنترل نیست ولی یک وقتایی عمدا از این کلمات استفاده میکنه تا خودشو قوی نشون بده.
درمورد نکاتی که فرمودید:
۱. بله، با من نسبتا ارتباط خوبی داره. گاهی میل به تندخویی داره، ولی خودشو کنترل میکنه. و بعداز اینکه آروم شد با هم درمورد مشکلی که پیش اومده بود حرف میزنیم.
۲. خانواده به کسی غیراز خودشون توجه ندارن. براشون مهم نیست.
اعتماد بنفس خواهرم گاهی خیلی زیاد و گاهی خیلی کمه.
۳.دغدغه های ایشون گاهی در حوزه ایشون نیست. مثلا از رفتار اشتباه یک بچه هم الگو میگیره
۴.اگه کسی کوچکترین اذیت یا بی احترامی کنه، ایشون به هیچ وجه به اون فرد احترام نمی‌ذاره و حتی انتظار داره ما هم به اون فرد جواب بدیم و بی احترامی کنیم. باید تلافی کنه حتی بدتر از اون و ادامه دار.
۵.خیلی از مسائل خونه ما حل نمیشن. مثلا دیشب یکم دیر اومد خونه. مادرم به من گفت: ببین ساعت ۹ و نیمه هنوز نیومده خونه!!! من گفتم: مامان ایشون بچه نیست. الان هم آنقدر دیروقت نیست که اینطوری نگران میشید. تازه زنگ هم زدی داره میاد. بعدش مادرم خندید و گفت: خب باشه. پس نگران نباشم...
مطمئنم اگه این حرفو به مادرم نمیگفتم وقتی خواهرم رسید خونه با نگرانی می‌رفت بهش می‌گفت: آخه دخترم این وقت شب تو کجا کار داری؟ تو رو خدا یکم زودتر بیا خونه!!!!
این دیگه واقعا گیر دادن به یک دختر ۳۳ ساله است که خودش میتونه کارهاشو انجام بده. همیشه این اعصاب خردی رو برای بیرون رفتن خواهرم دارن. منم گاهی دیر میام ولی اگه بگن چرا دیر میای ناراحت نمیشم. فوقش میگم: باشه، دفعه بعد زود میام. اما خواهرم برآشفته میشه و حتی ممکنه الفاظ ناجور استفاده کنه و از همون شب تا فردای اون روز حرف بزنه و آخرشم یک دعوای حسابی کنه.
۶.وقتی ازش تعریف میکنم خیلی خوشحال میشه.
۷.همون موقع پشیمان نمیشه. بیشتر وقتها کمی که از موضوع میگذره، خودش ناراحت میشه و میگه خیلی تند رفتم، کاش اصلا فلانی رو نمی‌دیدم یا فلان جا نمی‌رفتم.
۸.موقع عصبانیت نمیشه باهاش حرف زد. یکبار به مادرم توهین کرد (مادرم گاهی بد جوری به آدم گیر میده) و بسمتش رفت. طوری که من ترسیدم و سرش داد زدم. به منم فحش داد. میخواست بیاد سمت من و بزن بزن کنه. که خودشو نگه داشت. هنوزم وقتی یاد اون صحنه میفتم (که به سمت مادرم رفت) دلم میگیره.
۹.اصلا چنین حرفی نمیشه بهش زد. چون میگه وقتایی هم بوده که درست و کامل رفتار کردم ولی کسی قدر ندونسته!
تشکر از شما که راهنمایی کردید
ببخشید من صحبتی میکنم کوچیک همه هستم
دوست عزیز ایشون تا واقعا سرشون جایی به سنگ نخوره و متوجه نشه کنترل نکردن عصبانیت چه عواقبی داره نمیتونه با احساس پشیمونی بزرگی که بهش دست میده برای این مشکلشون راه حلی پیدا کنه
من نمیدونم چیزی به نام کلاس کنترل خشم تو این مملکت وجود داره یا نه .... باید خشم خودشون کنترل کنند چون میتونه عواقب سنگینی داشته باشه
ایشون که از در خونه در میان و عصبانی بخاطر هر مسیله ای که قبلا داشتن و نتونستن با خودشون حل کنن ممکنه شخصی جلوشون در بیاد که چندین برابر عصبانی تر از ایشون باشه و اونموقعست که یک فاجعه بوجود میاد
همه ما مشکلات داریم به هر نحوی من خودم تاچندین سال قبل خیلی عصبانیتم شدید به شکلی که زمین زمان بهم میدوختم اینقدر به خودم فشار آوردم که متاسفانه دودش ب چشم خودم رفت حالا بماند که چی شد ولی عصبانیت بدترین چیزی که میتونه تو وجود یه نفر باشه و همه رو با آدم دشمن میکنه و هیچ سودی نداره
باید ایشون در آن واحد کنترل خشم کنن و اینکه در کنارش کاری که دوست دارن انجام بدن تا بتونن آرامش خودشون بدست بیارن
ایشالا موفق باشید و خواهر جنابعالی هم بتونن مسیر زندگی خودشون پیدا کنن:72:
چقدر خوب
خوب که خودشونم قبول دارن و دارو استفاده میکردن همین یک نکته مثبت است
کسی که قبول میکند دارو استفاده کند حتمی میتونن اگر بخوان با کمک یک روانشناس بالینی این عادت رو کنار بگزارند
ببین عزیز انسان لایه لایست یعنی عصبانیت الانشون نبینید لایه های زیرین رو بهش توجه کنید
هرچی که ما بهش علاقه داریم و تکرارش میکنیم دلیلهای دیگه ای داره
مثلا وقتی کوچک بودند از پدر و مادر اسیبی رسیده بهشون یا احساس امنیت نمیکردند ?
سلام. ممنونم از پاسخگوییتون.نقل قول:
نوشته اصلی توسط sa3er
بله، مواردی پیش اومده که عصبانیت براش نتیجه خوبی نداشته. ولی می گه باید «باید از حقم دفاع کنم... شماها اشتباه می کنید که اینجور وقتها چیزی به طرف نمی گید.»
اگه زورش نرسه و نتونه از خودش دفاع کنه به برادرم زنگ می زنه و جریانو تعریف می کنه تا اون به فریادش برسه. و یک بار هم برادرم رفت و کم مونده بود دعوا بالا بگیره.
کاشکی خودش عضو سایت بود، صحبت های شما رو می خوند و خودش فکر می کرد.
تشکر از شما
سلام. تشکر بابت توضیحاتتوننقل قول:
نوشته اصلی توسط خادم رضا
ایشون نسبت به روانشناس نظر منفی نداره. ولی می گه مشکل با رفتن پیش روانشناس حل نمی شه. اون روانشناس هم قرص داد ولی گفت اگه بهت نساخت نخور. بهش گفته بود شما مشکلی نداری که بخوای قرص مصرف کنی.
خب من می دونم که گاهی دیگران واقعا رفتار آزاردهنده ای دارند. ولی نمی شه که با همه بحث و دعوا کرد. همش می گه: «چرا با فلانی نباید دعوا می کردم؟ چرا می گی اینجا باید چیزی نمی گفتم؟ ...» هر دلیلی میارم باز دنبال دلیل دیگه ای می گرده که رفتار خشن و پرخاشگرانه اش رو توجیه کنه.
در کودکی بچه های بزرگتر (یعنی برادرام و دخترای بزرگ فامیل) بچه های کوچکتر رو سرکوب می کردند. حتی کتک می زدند. و یا زور می گفتن. الانم گاهی همینطوره. (من و خواهرم خیلی توی چشم بودیم همیشه)
برای انتخاب رشته، پدرم اجازه نداد اون رشته ای که مورد علاقشه انتخاب کنه. بعدا که سر کار رفت، محیط کاریشو دوست نداشت. درباره خواستگارانش علاوه بر اینکه خودش بداخلاقی می کرد، خانواده هم کمک نکردند.
اینها همگی باعث شدن که اخلاقش تندتر بشه و احساس عدم امنیت داشته باشه
خواهش میکنم
شاید ایشون بخاطره رفتارهای خشن در کودکی اسیب دیدن و والد درونشون که اینه ای از بزرگترهاست وقتی مشکلی از کسی میبینند تند برخورد میکنند چون از دست والد درونشون خشمگینن و از دست افرادی که دعواش میکردن
در حقیقت از اون طرفی که در بچگی دعواشون میکرده ناراحتن و والد خودشون نه از اون فردی که اشتباه کرده
و سوالشون اینه چرا همه اشتباه میکنند و من حق اشتباه نداشتم و دعوام میکردند
با سلام. ممکنه همینطور باشه که می فرمایید. چون گاهی می گه «کاش همونجا جواب فلانی رو می دادم... اینجور آدما رو باید حالی کنی و کتکش بزنی ...» از این قبیل جملاتی که برازنده آدم نیست.نقل قول:
نوشته اصلی توسط خادم رضا
از وقتی توی این سایت مساله رو مطرح کردم، خواهرم آرومه. و خودشم می گه نمی دونم چرا مدتیه احساس خوبی دارم و نمی خوام حسمو خراب کنم! شاید برنامه یا هدف جدیدی برای خودش در نظر داره که روی روحیه اش تاثیر خوب میذاره
امیدوارم این حس در ایشون تداوم داشته باشه و دیگه اون حالتها بهش دست نده.
از همگی ممنونم :72::72::72: التماس دعا