نمایش نسخه قابل چاپ
تاپیک مخصوص خانومهاست. یک دختر در یک زندگی در قبال تامین مالی، تامین امنیت، عاطفه و توجه از چه چیز خود می گذرد. به عبارت دیگر وظیفه ای که شما خانوم محترم به دوش خودتون می دونید در قبال همسرتون چیه؟ ممنون می شم باز کنید و به کلمه آرامش که من تفسیرش رو هنوز نمی دونم که رسیدید به صورت باز و بسیط بفرمایید.
سورنای عزیز، مثل همیشه سوالهاتون حول و حوش این خانمهای مغروره!
اکثر خانمها، اونطور که من دیدم و شناختم، اونهایی که شاغل هستن، قسمتی از بار زندگی روی دوش اونهاس، خیلی ها هم هستن که همسرانشون مانع از خرج کردن حقوقشون در خانه میشن (از جمله همسر خود من که شدیدا از این کار بدش میاد و احساس میکنه بهش توهین شده!)، علاوه بر اون بعد از خستگی زیاد، دنبال پخت و پز غذا و مرتب کردن خونه هستن و وای به حال اینکه بچه هم داشته باشن، بعضی شبها تا 4 صبح بیدارن که بچه شون بخوابه..بعضی وقتها همسران اونها بهشون کمک میکنه اما اینو وظیفه خودش نمیدونه و لطف میدونه، در اکثر مواقع هم همسرانشون پاشون رو روی پاشون انداختن و جلوی تلوزیون دراز کشیدن و دریغ از اینکه یه نمکدون سر سفره بذارن یا بردارن، دریغ از اینکه وقتی خانمشون شب تا صبح بیداره، یه بار که به پهلو می چرخن جای خالی همسرشون رو کنارشون حس کنن... البته بعضی از آقایون همونطور که گفتم اینطوری نیستن و پا به پای همسرشون کار می کنن. روزهای تعطیل هر دو تعطیلن و سرکار نمیرن، اما خانمها سر کار خانه داریشون هستن و مرخصی بی مرخصی مگه اینکه آقای محترم لطفی کنن و بگن مثلا امشب شام با من!
از لحاظ عاطفی هم خانمها همیشه باید شارژ باشن، حتی اگه خونه رو سرشون خراب شده باشه، باید با لبخند در رو به روی همسرشون باز کنن و به قول معروف خستگی رو از تن همسرشون بیرون بیارن، بعد هم آقا اگه از استقبال خوشش اومد که لبخند میزنه و سرش رو تکون میده و اگه خوشش نیومد شروع می کنه که چرا بوی غذا توی خونه میاد، چرا مبل کج شده؟ چرا لباست این رنگیه؟ چرا مدل موهات این شکلیه؟ چرا تلوزیون روشنه؟ و.... خلاصه این جور مواقع حرف برای گفتن زیاد گیر میارن. حالا اینا به کنار اگه آقا محل کارش دعواش شده باشه، تا شب اشک خانمش رو در نیاره آروم نمیشه و بعد با افتخار بهش میگه که تو که اشکت دم مشکته، ولی خانم باید همه اینا رو تحمل کنه، چون به هیچ وجه نباید از قصد موجبات دلخوری همسرش رو فراهم کنه به هر حال باید درک کنه که همسرش یه انسانه ولی نباید این انتظار رو متقابلا داشته باشه.
سورنای عزیز، خیلی یک طرفه دارید به موضوع نگاه میکنید، فکر میکنید چند درصد از خانمها از زندگیشون راضی هستن؟ فکر می کنید چند درصد از خانمها به اون چیزی که فکر می کردن رسیدن؟ من اصلا دوست ندارم اینطوری به این قضایا نگاه کنم، من وقتی همسرم رو دوست دارم هر کاری که لازم باشه براش میکنم، به هیچ وجه هم منتظر پاداش از اون نیستم، هر وقت این احساس برام پیش بیاد میتونم بفهمم که همسرم رو مثل قبل دوست ندارم، زندگی مشترک داشتن آسون نیست اما مجرد بودن خیلی آسونه، در برابر مشکلاتی که توی زندگی برای آدم پیش میاد مشکلات دوران مجردی بازیه، وقتی یک نفر از دو طرفین آسیبی بهش میرسه کل زندگی زیر فشار میره، طرف مقابل هم آسایشش رو از دست میده، همه تلاشش رو می کنه که به همسرش کمک کنه، همه هم و غمش اینه که همسرش رو راضی و خشنود ببینه حتی اگه به قیمت از دست رفتن خشنودی خودش باشه، اونوقت شما اومدین ترازو گذاشتین ببینین کفه کدوم طرف سنگین تره؟ شما به زندگی مشترک فکر نمیکنین، به زندگی فکر می کنین که دو نفر میخوان با هم زورآزمایی کنن. سورنای عزیز، زندگی مشترک یعنی همه چیز مشترک، یعنی بدون توقع از طرف مقابلمون برای زندگیمون تلاش کنیم، وقتی دو نفر دنبال گرو گرفتن باشن زندگیشون با لجبازی سپری خواهد شد. زندگی مادرای ما زندگی بود که توش مادرانمون فدا میشدن، زندگی بود که همه جوره همسرانشون رو تأمین می کردن و در عوض مثل یه خدمتکار بابت این خدماتی که میدادن پول روزانه می گرفتن و بقیه نیازهاشون رو هم فراموش می کردن، صداشون در نمیومد که مبادا روی حرف همسرشون حرفی زده باشن، اما دختران امروز شاهد فدا شدن مادرانشون بودن، گفتن خیلی خوب ما هم میریم سر کار، اون مزدی که قراره شما به ما بدین رو خودمون در میاریم، فقط دیگه زورگویی نکنید، توقع بیجا نداشته باشید، ما رو بنده و اسیر خودتون ندونید...
در ضمن کسی که ازدواج میکنه تا به آرامش برسه بزرگترین اشتباه رو می کنه، آرامش چیزی نیست که ارمغان ازدواج باشه، کسی که در زمان مجردیش آرامش نداره، در زمان متأهلی هم آرامش نخواهد داشت، هیچ کس جز من نمی تونه منو آروم کنه، این اشتباه محضه که از شخصی غیر از خودمون انتظار آرام کردن رو داشته باشیم، اینکه حضور شخصی باعث آرامش ما میشه هیچ ربطی به اون شخص نداره، خود ما هستیم که با دیدن یک سری از افراد احساس آرامش میکنیم و به خودمون اجازه میدیم که آروم باشیم.
آقای سورنای عزیز، این دفعه هم تند رفتم، اما عوضش نمیکنم، ... یه سوال ازتون دارم، اگه شما خودتون خانم بودین چی کار می کردین که خانمهای الان نمی کنن؟؟
:72:
shad عزیز، از مطلبی که نوشتید کاملا مشخص هست که هم تجربه پشتش هست هم انصاف و هم درک متقابل. برام خیلی مفید بود. به خصوص به مطلبی که در مورد رسیدن به آرامش اشاره کردین دید من رو به کلی عوض کرد. حق با شماست! هیچ کس به غیر از من نمی تونه منو آروم کنه.
خانوم ساحل من در تاپیکتون چیزی رو دیده بودم که الان برای شاد می ذارم" زن همه ناز است و مرد همه نیاز" شاد باز هم عقیده دارید زورآزمایی در کار نیست؟ همه دخترها مثل شما فکر می کنند؟ من می تون قسم بخورم به تعداد انگشتان دستم مثل شما ندیدم.
حرفهاتون رو خوندم شاد گرامی. با اکثرشون موافقم. من اسم همچین مردی رو هم انسان نمی ذارم.
یک دختر در زندگی مشترک از چه چیز خود می گذرد؟
سوالتون چند پهلوست... یه دختر در زندگی مشترک باید از چه چیزی بگذرد؟
آقای سورنا، شما با چه چیز این جمله مشکل دارید؟! من هنوز هم میگم زن مظهر نازه و مرد مظهر نیاز! به نظر شما دلیل نازه زن چی می تونه باشه؟ دلم می خواد جواب این رو از شما بشنوم!نقل قول:
نوشته اصلی توسط sorena_arman
با سلام به نظر من هیچ فرقی بین زن و مرد نیست و اگر در دینی مطالبی در این مورد آمده شما برگردید به زمان انتشار آن و سطح تفکر مردمان آن زمان
مرد و زن مکمل یک دیگر هستن ولی شما این را به صورت از دست دادن امکانات خود و یا اسارت میدانید
من کار در خانه و یا آشپزی و بچه شستن را از عیوب نمیدانم و اگر وقت داشته باشم هر کاری که لازم باشه میکنم تا زنم بتواند لذت و آرامش
بیشتری ببرد و شادابی او شادابی من و بچه من - زندگی سالم بایستی دوطرفه باشد و گرنه پیش نمیرود
آقای sorena فکر کنم شما با یه دختر پرتوقع یا کیسه دوز آشنا هستید که اینقدر دلتان پر است. همه مثل هم نیستند. هم مردانی هستند که قربانی شدند و همینطور زنانی .
منم با مثل من موافقم ،خیلی بد بین هستیننقل قول:
نوشته اصلی توسط مثل من
سلام:
موضوع جالب است ..بر خلاف دوستان که جواب دادن من فکر می کنم خوب شد این تاپیک رو باز کردید..این به شما کمک می کنه از بدبینی به خانم ها تا حدی راحت باشید..
از نظر من به قول خانم شاد در زندگی مشترک اصلا زور آزمایی مطرح نیست ..زن و مرد که برای جنگیدن با هم ازدواج نمی کنن..برای رسیدن به کمال است ..برای رسیدن به اوج..اوج خوشبختی ...نه جنگ..و به قول خانم شاد باید همه چیز مشترک باشه..این حرف که یک زن از چی می گذره صحیح نیست قرار نیست کسی از چیزی بگذره اگر بخواد این طور باشه که آدم مجرد می مونه و همه چیزو برای خودش نگه می داره..نه سورنا گرامی این طرز فکر صحیحی نیسن و بر خلاف شما که می گید تعداد این خانم ها کمه اصلا هم م نیست..هرکس در زندگی کشترک و ازدواج در فکر تعالی طف مقابل خود و رسیدن هر دو طرف به آرامش است حالا به هر صورتی که از دستش بر بیاد..چه کار کردن ..چه کارهای خونه و چه هزاران هزار چیز دیگه....اگر خانمی عشق و عاطفه و حتی نهایتا جسم خود را به فردی می بخشد در قبال آن هزاران چیز به دست می آورد..که مهمترینش شادی و خوشبختی و رضایت همسرش هست..اینکه اون می خنده شاده و دوستش داره....
زندگی ترازو چرتکه نیست که ما هی حساب کنیم من اینو دادم تو چی دادی..این طرز فکر 100 درصد غلطه....
از این دسته خانم ها هم زیادن..سورنا گرامی به نظر تو ,تو دنیا چیزی با ارزش تر و مقدس تر از لبخند کسی که دوستش داری هست؟از اینکه سالم باشه و تو چشمات نگاه کنه و پا به پات تلاش کنه؟
زندگی 2 طرفه است کسی از چیزی نمی گذره..هردو باهم همه چیز به دست می یارن...آرامش و خوشبختی و هزاران چیز دیگه....
این نظرات منه..نگی هم شعاره چون اصلا نیست این تمام چیزیه که من بهش اعتقد و ایمان راسخ دارم.......
ا
سورنا جان من با نوع سئوال و طرح آن مشكل دارم .
قرار نيست در يك ازدواج ترازو با خود حمل كنيم تا ببينيم چه چيزي مي گيريم و چه چيزي مي دهيم .و يا دائم به ترازو نگاه كنم كه كفه كدام طرف سنگين تر و يا سبك تر است . كافي است در اين راه من درست باشم و طرف مقابل هم همين تصميم را داشته باشد . يا من به عنوان فرد قبول دارم كه پا در راهي بگذارم كه تمام منافع و مشكلات آن را با ديگري سهيم شوم و يا خير ؟( رعايت معيارهاي اوليه )
در صورت ترديد كه اصلا نبايد اين كار را انجام بدهم و اگر هم قبول كردم كه زندگي ام را با تمام كمي و كاستي هايش با يك آقايي شريك شوم . ديگر فاتحه داستان مال من و مال تو و خانه من و خانه تو و توقع و ... خوانده است .
يك سري مسائل در اين زندگي مشترك است اما يك سري از مسائل هم فردي است مثل علائق شخصي بنده و يا طرف مقابل من .
اينجاست كه بحث حريم ها پيش مي آيد . آقا دلش مي خواهد و دوست دارد فوتبال نگاه كند و مثلا بنده از فوتبال خوشم نمي آيد . ايشان بايد به علاقه خودشان بپردازند و بنده هم مثلا در آن زمان به كتاب خواند ن و يا به تالار آمدن خودم مي پردازم .
حالا بحث پيش مي آيد دامنه اين علائق تا كجا مي تواند باشد تا جايي كه مخل آسايش و آرامش هم نباشيم و صدمه ايي هم متوجه كانون خانواده نباشد ( مثلا اگر آقا مي خواهد با دوستان ش برود ترياك بكشد و يا خانم بازي و يا خانم مي خواهد برود فالگير و رمال و ... ) كه دامنه علائق اينگونه افراد قطعا سالم نيست پس بحث ما روي اين افراد نيست . ما داريم در مورد زندگي هاي سالم صحبت مي كنيم .
ما قرار است در كنار هم تنها زندگي كنيم و البته با يك سري اهداف مشترك مثل داشتن خانه - ماشين - بچه و..... و يك سري هم اهداف فردي داريم مثل ادامه تحصيل و..... كه اهداف فردي هم قطعا نبايد مخل آسايش و ارامش زندگي باشد .
قرار نيست در يك زندگي مشترك نه مرد از چيزي بگذرد و نه زن . اين دو نفر قرار است كنار هم بدون جنگ اعصاب زندگي كنند . جايي كه بحث ما به من و تو تفكيك شود و بحث توقع پيش بيايد و به اصطلاح بشود "مال من - مال تو ، كار من - كار تو ، خانه ي من - خانه ي تو ، براي من - براي تو " از آن استخراج شود دقيقا اين سئوال شما هم معنا مي يابد و كاملا هم سئوال به جا و درستي خواهد بود اما تا قبل از آن اهداف ازدواج چيزي به غير از تفكيك ها و توقعات بي جا و .... است . اصلا اگر وارد بحث توقع و تفكيك ها و به نوعي چيزي را در گرو چيز ديگر قرار دادن با مفاهيم ابتدايي ازدواج مقاير است .
مختصر ميگم از هر چيزي كه به زندگي و همسرش و هر چيزي كه براي هردوشون مهمه لطمه ميزنه!!
با همه حرفهای شاد عزیز موافق صد در صدم ... شاد عزیز حرف دل من را زد...
با همه حرفهای شاد عزیز موافق صد در صدم ...
با همه حرفهای شاد عزیز موافق صد در صدم ...
با همه حرفهای شاد عزیز موافق صد در صدم ...
گرامیان فکر نمیکنید تاپیک واسه چند ماهه پیشه؟! :300:
سلام:
مثل من گرامی..
حق با شماست....والا من که مال قبلی رو نگگاه کردم دیدم 6 اردیبهشت هست مطلب نوشتم....جالبه خودم تو قسمت طرز استفاده از تالار این نکته رو به همه گوشزد کردم....!!!!
ولی عجب حیف به نظرم بحث جالبی بوده اون موقع نصفه ول شده.....
ولی حق با شماست...