نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستای گلم.
مدتی بود بیخبر بودم ازتون. توی ذهنم بود بیام یه تاپیک بزنم در مورد صبر کردن. دوست دارم تجربیاتتون رو برای افزایش تحمل و صبر بدونم. چیکاد کردین و چه روشها و تکنیکهایی رو بکار بردین که صبرتون در برابر اتفاقات بالا رفت؟
حقیقتش من خودم در مقابل صحبتهای اطرافیانم اگه یه مقدار غیرمنطقی به نظرم بیان، سریع واکنش نشون میدم و عصبانی میشم. چطور میشه در این مواقع صبرمونو ببریم بالا؟؟؟؟
سلام
اقا غلام چه موضوع سختی رو روش تمرکز کردی، احسنت.
صبر چندین نوع داره وبسیار گسترده است و اغلب در دام بی صبری می افتیم.
شمابیشتر در چه موضوعی نمیتونی صبور باشی، یه توضیحی بده.
مثلا بری تو صف نانوایی و شلوغ باشه؟
مثلا اگر شخصی یه خواسته ای داشته باشه که برنامه منظمت رو خراب کنه؟
مثلا اگر برای رسیدن به مقصد یا هدفی سخت باشه صبر کنی و مضطرب شی؟
یا همون توضیح خودت در برنتابیدن سخنان اطرافیان؟
سلام ام واز جان، از مواردی که گفتی، موزد دوم یه مقدار عصبانیم میکنه. کلا درباره چیزایی که نیاز به صبر کررن داره، صبرم اتفاقا خوبه، چون کاراش و برنامه ریزیاش دست خودمه. ولی وقتی یکی بر خلاف برنامه هام حرفی بگه یا یکی حرفی رو بزنه که به نظرم غیرمنطقی بیاد یا حرفی رو بزنن که دروغ بنظر بیاد، نمیتونم جلوی خودمو بگیرم. خب میدونم که این عصبانی شدن کار درستی نیست، ولی راه حل چیه ....نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mvaz
سلام
وقت بخیر
صبر تعریف خاص خودشو داره
یک وقت صبر بر بلاهایی که خدا داده مثل دور از جون داغ فرزند یا ملخ زدن مزرعه یا زلزله اومدن
ولی یک وقت اصلا صبر معنا نداره وقتی ادما بلا میارن رو سر ادمای دیگه
اینجا چند تا مساله به وجود میاد
اول چقدر ادم زور داره پاسخ این ادمهارو بده
ایا این بلایی که از دست ادمها سرش اومده تقصیر خودش بوده یا نه
خودش چقدر مقصر در به وجود اومدن این مساله
رفتارهای تکراری که موجب تحقیر خود میشود رو بزارد کنار
تحمل خود طرف چقدر است ایا ممکن به روانش اسیب برسد
حتمی خود شما هم میتونید مصداقش رو پیدا کنید
مثلا اقا غلام همیشه طوری صحبت میکنه و از کلمات اجبار مثل باید حتمی استفاده میکند که دیگران ناخوداگاه بر ضدش صحبت میکنند و ایشون در مقابل این برخورد عصبانی میشن
این یک مثال بود البته
این حرف من نیست حرف صد تا روانشناس مجرب است زندگی جایی زیباست با کسی زیباست که تو رو خوشحال تر بکنه شاد تر بکنه احساس بهتر داشته باشید لذت از زندگی رو بتونی ببری حالا شاید انتخابت بین بد و بدتر باشه مثلا تنهایی یا با دوستان
سطح منطق خودت را وسیع کن .یعنی وقتی حرف دیگران را غیر منطقی دیدی اول برو ببین منطق خودت چقدر وسیع هست و چقدر وسع داره . طبیعتاً همه میگن منطق خودشون درسته .اگه هر کی بگه منطق خودش درسته نمی تونیم در محیطمون معاشرت و زندگی کنیم که . دقیقا همین کار یکه خودم در زندگیم کردم . یعنی یه زمانی بود دیدم همه چرا منطقشون اشتباه هست در مقابل من . بعد به خودم گفتم مگه میشه همه اشتباه کنند . فهمیدم شاید منطق خودم ایراد داشته باشه. حق اشتباه به خودم و دیگران - حق اشتباه به منطق خودم و منطق دیگران را قبول کردم . مشکل از کمال گرایی خودم بود . یعنی فاجعه سازی می کردم. فاجعه سازی یکی از مشکلات کمال گرا ها هستش . اشتباه دیگران و اشتباه خودمون فاجعه نیست . کی هست تو این دنیا از ما مردمان بگه اشتباه نکرده و نمی کنه . حتی افراد بزرگ تاریخ در زمان عصر حال و گذشته اشتباه داشتند و تو تاریخ هست.
ما تو دنیای اجتماعی زندگی می کنیم . تو محیط اجتماعی اخلاق های مختلف و نظرهای مختلف هست . یه خورده باید مدیریت کنیم .
نمی دونم ازدواج کردید یا نه شما . این مسائل خودشو تو ازدوج و همسر داری خیلی نشون میده . مثلا اگه ازدواج نکرده باشی ، دو روز دیگه زنت یه چیزی بگه و با منطقت جور نباشه اگه نتونی خودت را کنترل کنی اوضاع برات بد میشه . یا مثلا میری خونه مادر زنت ، اقوام زنت یه مطلبی بهت میگن که غیر منطقی هست و با منطقت جور نیست ، نمی تونی قطع ار تباط کنی که یا از کوره در بری ، و مثلا بگی مادر زن تعطیل – دایی و عمو زنم تعطیل . یا مثلا من برم پیش خانواده شوهرم بگم مادر شوهر تو مهمانی یه حرف غیر منطقی زد و باید هر چی تو دلم هست خالی سرش کنم و بگم مادر شوهر تعطیل از فردا و با شوهر درگیر بشم .
خشم ارزش خودممون را کم میکنه . از اون طرف صبر و بردباری ارزش ما را زیاد . اینو تو زندگیم فهمیدم و تجربه زندگی من بود که گفتم بهتون . هر فردی روش خودشو داره . این روش را خودم بیشتر می پسندم و برا ی من کاربرد داره . یعنی احساس می کنم صبر و بردباری ارزشم را میبره بالا . شاید در فردی دیگه با توجه به باورهاش فرق کنه .
در مردا خشم یه خورده از خانم ها بیشتره . و طبیعتشون هست تا حدودی .در بعضی جاها خشم غیر طبیعی میشه . اگه خشم شما غیر طبیعی هست حتما یه مشاور حضوری برید . شاید لازم باشه دارو درمانی بشه یه مدت . و یا آزمایشاتی انجام بدید برای چکاپ بیشتر . بیشترش با تکنیک های رفتاری و بالینی حل میشه و دارو در زمان حاد هست . در شما فکر نکنم حاد باشه اینجور که میگید . با تمرین می تونید کاهش بدید . یه خورده اولش باید سختی بکشید و تلاش کنید ، بعد براتون لذت بخش هست . منم تو این مسئله مشکلاتی داشتم گاهی اشتباه هم میکنم از نظر خشم ، و از دستم بعضی موقع ها در میره . ولی یاد گرفتم فاجعه سازی نکنم و از گذشته یاد بگیرم ، یه کاغذ بردارم ببنیم چرا مثلا قاطی کردم و سر شوهرم داد زدم و بنویسم . بعدها با این روش فهمیدم زیاد مسئله پیچیده نبوده و خودم فاجعه سازی کردم . موقعیکه تو خشم سکوت کنی و صبر و بردباری داشته باشی احساس شادتری داری . اینو امتحان کردم و امتحان کنید
تو مبحث کمال گرایی و عزت نفس کار کنید .خشم ارتباط زیادی با کمال گرایی و عزت نفس داره . با مشاور حضوری صحبت کنید . با یه مشاور خانم صحبت کنید . در این مبحث یه مشاور خانم با شما صحبت کنه بهتره حضوری در دفتر مشاوره .
ممنونم از نظرتون. اتفاقا من حق اشتباه رو هم به خودم میدم و هم به دیگران. اتفاقا خیلی زندگی شیرین میشه وقتی ببینیم اشتباه کردن هم جزئی از زندگی هست. ولی من حس میکنم یه جورایی رفتاری هست که در ناخوداگاهم قرار گرفته، وقتی یکی حرف غیرننطقی میزنه، جوابشو میدم و معمولا هم یه مقدار صدام میره بالا. چرا؟ چون من مثلا کلی مطالعه کردم، کلی وقت گذاشتم، بعد طرف میاد بدون هیچ تحقیقی یه حرف الکی میزنه و اصرار هم میکنه که حرفش درسته. چون من به حزف خودم ایمان دارم، عصبانی میشم میبینم یکی روی باد هوا حرف میزنه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Niagara
البته اینم قبول دارم که در این موارد اگه با طمانینه بگیم اکی حرف شما متین!!! این باعث افزایش ارزش وجودیمون میشه. ولی خب چه کنم که در مقام عمل، یه مقدا میلنگم.
سلام.
توی این قضایای بحث کردن، شبیه بابای من هستید. بابای منم خیلی اهل مطالعه است و وقتی کسی چیزی میگه که مستند و مستدل نباشه، مثل شما باهاش شروع به بحث میکنه و صداشم یکم میره بالا.
این رو باید در نظر بگیرید که هر کی آگاه تر باشه، درد هم بیشتر میکشه. بیشتر دلش میسوزه. به خاطر همینه که شما صبرتون رو از دست میدید.
ازطرفی این مدل بحث ها، بیشتر سر مسایل اعتقادی و ارزش ها و طرز تفکرات پیش میاد. توی اینجور مسایل شخصا به این نتیجه رسیدم که نمیشه یه قالب ثابت به عنوان قالب درست در نظر گرفت و نمیشه سعی کرد همه رو در اون قالب جا داد. اینجور مسایل، مسایلی بسیار سیال هستند که برای هر شخص، بسته به فرهنگی که توش بزرگ شده و حتی تجربیاتی که تو زندگیش داشته، زخم هایی که خورده، چیزهایی که به دست آورده و .... میتونه شکل متفاوتی بگیره.
در اینجور مسایل اینکه بپذیریم هر کی اعتقاد خودش رو داره، و همچنین بپذیریم اگر من مطالعه کرده ام برای به چالش کشیدن اعتقادات و طرز فکرم و به اگاهانه انتخاب کردن و رشد خودم بوده، و اصلا لزومی نداره بخوام هر چه میدونم رو به اصرار به طرف مقابل بقبولونم. مگر اینکه طرف مقابل مشتاق و مایل به دانستن طرز فکر ما و بعد فکر کردن بهش و به ننیجه رسیدن باشه. که البته باز هم به خاطر سیال بودن این مسایل، شاید به نتیجه ای متفاوت از ما برسه.
اما اگر بحث در مورد مسایل علمی و تجربی است، به جای جوش آوردن، میشه منبع مطالعاتی رو بهش معرفی کنید تا اگر نظرش اشتباهه تصحیح کنه. ولی باز هم اگر خودش خواست.
بله خوب طبیعی هستش . بعضی موقع ها خشم از دستمون در میره ولی باید مدیریتش کنیم .نقل قول:
نوشته اصلی توسط gholam1234
به نظرم مطالعه زیاد ارتباطی نداره با خشم . درک دونسته ها مهم تره . هر چی آدم بیشتر بدونه و دونسته هاش را بیشتر درک کنه ، کم تر جرو بحث می کنه . هر چند بدونه طرف اشتباه می کنه .
بیشتر جدل ها در زندگی اجتماعی بخاطر ثابت کردن حرف خود به دیگران هست . چه جور بگم یه جور منیت در ما آدم ها در زندگی اجتماعی . معمولا آدم های باسواد و پخته سکوت بیشتری می کنند در بحث ها و دلیلی در جدل نمی بینند . بیشتر بحث ها ی متوالی برای عدم کنترل های درونی هست . احتمالا والد درون قوی ای داری . سعی کنید بالغ درونتون را قوی کنید . با بالغ والد درون را مدیریت کنید که نیاز هست با مشاور در این موضوع صحبت کنید . البته نمی دونم در تالار مقاله هست در این موضوع یا نه اگه بتونید در این موضوع بالینی مقاله های مرتبط را بخونید خوبه و تاثیر داره براتون ، البته همراستا با کمال گرایی . کمال گرایی و باید ها ی ما و انتظار باید های ما از دیگران خودش برامون خشم و اضطراب می یاره . برای خودتون راهکار جریمه و پاداش قرار بدید . وقتی عصبانی شدید مثلا خودتون را جریمه کنید . و وقتی کنترل کردید به خودتون پاداش بدید .
هدف شما این نیست که به دیگران ثابت کنید اشتباه می کنند . هدف شما اینکه چطوری صبر را حاکم کنید در خودتون هر چند می دونید طرف اشتباه می کنه . این خودش مهارتهایی را می طلبه . بعضی موقع ها باید بیای عقب - بعضی موقع ها باید بیای جلو - بعضی موقع باید وسط باشی، همه اینها نیازمند تمرین هست .تمرین والد و بالغ درونی بالینی .
تکنیک والد و بالغ را حضوری از مشاور بپرسید . با تمریناتی که بهتون میده و تلاش شما در این مسیر پیشرفتی خوبی می کنید .
امیدوارم این مطالب کمکی کرده باشه بهتون .
عمده دلیل صبر نکردن و زود عصبانی شدن و اصطلاحا زود جوش اوردن، بخاطر عدم تمرین هست! ما تمرین نمیکنیم که صبر داشته باشیم. وقتی کسی حرفی زد که به مذاق ما وش نیومد، نباید زود از کوره در بریم. باید اینو بپذیریم که n نفر وجود داره با n طرز تفکر، نمیشه همه مثه هم فک کنن.
تمرین
تمرین
تمرین
هیچ اخلاقی نیست که با تمرین کردن نشه فرا بگیریش ....
یه تجربه بگم از صبر نکردن :
من این هفته برادرزاده همسرم که کارفرما ساختمون هم هست دو تا پست بی ادبانه گذاشت در مورد من و همسرم و...
منم یه جوابی بهش دادم که کلا دنیا ریخت به هم
الان میگم کاش صبر کرده بود م
به نظرم ما نباید سکوت رو تمرین کنیم در مقابل حرف بی ادبانه بلکه باید الگوی رفتار قاطع رو یاد بگیریم و منفعلانه رفتار نکنیمنقل قول:
نوشته اصلی توسط اورانوس1399
عصبانیت از انتظار داشتن میاد
وقتی ما انتظار داریم دیگران ما رو درک کنند
روزی که ما از هیچکس توقع نداشته باشیم مطمانن روزی است که ما هیچ وقت عصبانی نمیشویم
خادم رضا عزیز ، رفتار قاطع خوبه . ولی باید مواظب باشیم رفتار قاطع با پرخاشگری و منیت اشتباه نشه . که فکر کنم معمولا میشه . سکوت یه تکنیک بالغانه هستش عزیز که تکنیک های خودش را داره . منفعلانه نیست .نقل قول:
نوشته اصلی توسط خادم رضا
بله صحبت شما هم درست است ضرب المثلی میگوید اگر مهارت رفتار قاطع رو ندارید حداقل شعور سکوت رو داشته باشید
ولی منظور بنده صرفا رفتار قاطع بود
رفتار قاطع پرخاشگری و قلدر بازی ندارد
رفتار قاطع به ما کمک میکند هم حق خودمان را ببینیم هم حق دیگران
مثلا شما در نظر بگیرید کارمندی که میخواهد برود مسافرت و مدیرشم از این موضوع با خبر است
اخر وقت چند تا پرونده میاره میزاره رو میز کارمندش
کارمند الان باید چه بگوید
بهترین جوابی که میدهد که بعد از مرخصی به پرونده ها رسیدگی میکند
هم حق خودش را دید هم حق طرف مقابل رو
رفتار قاطع یک مهارت یادگرفتنی است یعنی باید زمان بزارید و اموزش ببینید
من چندین بار رفتار قاطع داشتم ولی چون جواب نداد
تبدیل شد به پرخاش و...
خیلی از خودم عصبانیم
همه هم میگن تقصیر تو هست
جالبه همه هرچی دلشون خواست میگن ولی انتظار جواب ندارند
کاش یاد بگیریم یه چیزی میگیم منتظر جواب هم باید باشیم
رفتار قاطع خوبه، ولی به شرطی که پی ش رو نگیرین. محکم نظرتونو بگین و ادامه ندین بحثو. درجا نظرتونو بگین و بذارین طرف خودش واسه خودش تجزیه و تحلیل کنهنقل قول:
نوشته اصلی توسط حیاط خلوت
- - - Updated - - -
یکی از موارد مهم در مقوله صبر کردن، تمایل به کنترل گری افراد پیرامونمون هست.
من خودم همیشه دوست داشتم بقیه مثه من فکر کنن، مثه من رفتار کنن، مثه من بیندیشن. یه حس کنترل گری روحی، روانی، عاطفی .... ولی بعد یه مدت دیدم این حس باعث مسشه صبر و تحملم رو در معاشرت با ادمای اطرافم زود از دست بدم. چیکار کردم؟؟؟
به این باور رسیدم که ادمای اطرافم رو من نمیتونم تغییر بدم، اونا هر جوری که دوست دارن میتونن فکر کنن، بهتره که من روی فکر خودم کار کنم! این باعث شد که صبرو تحملم در برابر نظریات اطرافیانم بالاتر بره. البته دارم روش ار میکنم و نمیشه گفت کامل این مشکل رو برطرف کردم ...
یه نکته خیلی جالب که از ادمای با سن و سال بالا یاد گرفتم، اینه که آدما رو بایستی در برخوردامون به دو دسته تقسیم کنیم، یکی انسانهایی که عزیزای دلمونن و برخورد زیاد داریم باهاشون، برای این دسته خیلی باید بها بدیم به رفتارهامون. دسته دوم انسانهایی هستن که ممکنه در طول عمرمون یه بار باهاشون برخورد داشته باشیم. برای اینا لزومی نداره برای هر چیزی که بهمون میگن واکنش نشون بدیم و یا سعی کنیم طرز فکرشونو عوض کنیم، چون اینا انسانهایی هستن که گذرا هستن ...
Anyone can become angry —that is easy. But to be angry with the right person, to the right degree, at
the right time, for the right purpose, and in the right way —this is not easy.