سه دقیقه در قیامت « تجربه ای نزدیک به مرگ »

بسم الله الرحمن الرحیم

سه دقیقه در قیامت ( تجربه ای نزدیک به مرگ )

انتشارات شهید ابراهیم هادی

مقدمه

یکی از بزرگ ترین راز ها و ناشناخته ترین پدیده ها مرگ است. مرگ واقعیتی است غیرقابل انکار و آدمی از اولین روزهای حیات فکری خویش به تأمل در ماهیت مرگ پرداخته و این کاوش همچنان ادامه دارد و ادیان به طرق مختلف سعی کرده‌اند که این پدیده را برای انسان ها روشن تر سازند. اما برای دانشمندان هنوز مرگ عرصه ای اسرار آمیز است ولی برای برخی انسانها اتفاقاتی رخ می‌دهد که اصطلاحاً به آن اتفاق تجربه نزدیک به مرگ می گویند
یعنی خروج روح از کالبد مادی و گشت و گذار در عالم معنی.

آن چه در این تجربه ها روی می‌دهد سست شدن ارتباط روح و بدن مادی است که در پی ضعف این رابطه ، روح ، آزادی می‌یابد و مشاهداتی نائل می‌شود که پیش از آن برایش میسر نبوده . در سال‌های اخیر نظر دانشمندان به خصوص در کشورهای غربی به بررسی پدیده ای به نام تجربه‌ های نزدیک به مرگ جلب شده است
حتماً شما داستان‌ هایی را از کسانی که از آستانه مرگ به زندگی برگشته‌اند شنیده یا خوانده اید مثلا برخی افراد دچار ایست قلبی شده و روحشان از بدنشان خارج گردیده و سپس در اثر یک اتفاق یا شوک روح دوباه به بدن برگردد.

این سوالی است که برای بسیاری مطرح است!
تجربه‌های نزدیک به مرگ چیست؟ برخی کارشناسان این تجربه ها را زائیده فعالیت های غیر طبیعی مغز در نقاط بحرانی دانسته و آن را نتیجه نرسیدن اکسیژن به مغز بر اثر ایست قلبی و به‌ هم‌ ریختگی شیمیایی مغز خواندند!

در پاسخ به این گروه باید به این واقعیت اشاره کرد که از نظر دانش پزشکی مقدار فعالیت مغزی افراد را در هر لحظه می توان با نوار مغزی (ای ای جی) اندازه‌گیری کرد بسیاری افراد در حالی تجربه نزدیک به مرگ داشته‌اند که نوار مغزی آنها یک خط صاف را نشان می‌داده از نظر پزشکی این هنگامی اتفاق می افتد که سلول های مغزی هیچ فعالیت الکتریکی ندارد در چنین شرایطی مغز توانایی تشکیل فکر و ایجاد تصور و تجسم را نخواهد داشت.

تعداد زیادی گزارش وجود دارد که در آن ، تجربه کننده در حالی که فاقد هر گونه علائم حیات بوده ، توانسته اتفاقاتی که در دنیای فیزیکی رخ می داده ، مثلا فعالیت های پزشکان در اتاق بیمارستان بر روی بدن او یا حرف های اطرافیان را به طور دقیق ، دیده و شنیدن و بعد از احیاء آن ها را با ذکر جزئیات بازگو کند!
حتی کسانی که کور مادرزاد بودند توانسته اند در حین تجربه ی خود به راحتی پیرامون خود را ببینند

تجربیات نزدیک به مرگ ، در بسیاری از افراد ، تأثیرات و تغییرات عمیقی داشته است. این تجربه ها اثرات عمیق روی شخصیت و جهان بینی افراد تجربه کننده می گذارد.
شخصی پس از چاپ اول این کتاب تماس گرفت و گفت : من در شهر کوچک مان ، در یک فروشگاه خدمات نرم افزاری کار می کردم .
با این که به نماز و مسائل دینی توجه داشتم اما این اواخر بیشتر کارم فروش فیلم های مستهجن شده بود !

تا این که ماجرایی نزدیک به مرگ برایم پیش آمد ، من مشاهده کردم تمام افرادی که به آن ها فیلم فروختم ، به چه مشکلات اخلاقی و... دچار شدند.
من دیدم که هر یک نفر که از من فیلم می خرید ، بار سنگینی را بر دوش من می نهاد!
باری به سنگینی یک بلوک سیمانی ! کمرم طاقت نداشت. داشتم از بار سنگینی که بر دوشم بود ، از پا در می آمدم که یک باره اجازه بازگشت دادند. من از روز بعد به دنبال افرادی راه افتادم که به آن ها فیلم فروخته بودم. به هر سختی بود آن ها را راضی می کردم که دیگر سراغ این مسائل نروند...

تغییرات این افراد همیشه در جهت مثبت بوده ، مانند احساس هدف دار بودن آفرینش ، احساس مسئولیت ، تغییر شغل و نحوه ی زندگی و‌گاهی وقف کردن زندگی خود به امور خیریه ، مهربان تر و‌صبور تر شدن ، ترک‌اعتیاد و...حتی در غرب که همه چیز بر اساس مادیات تعریف می شود این تجربه کنندگان بسیار معنوی می شوند.

با بیان این مقدمه سراغ یکی از کسانی می رویم که تجربه ای خاص داشته است. کسی که برای چند دقیقه از دنیای مادی خارج می شود و با التماس به این دنیا بر می گردد ! خاطرات زیبای او در نوع خود بی بدیل است.

این کتاب در مورد فردی است که جانباز و از مدافعین حرم است . او در جریان یک عمل جراحی برای مدت سه دقیقه از دنیا می رود و سپس با شوک ایجاد شده در اتاق عمل ، دوباره به زندگی بر می گردد. اما در همین زمان کوتاه چیزهایی دیده که درک آن برای افراد عادی سخت است !

ادامه دارد...
«کتابخانه الکترونیکی طاقچه»

پ.ن : لطفا در این تاپیک‌ پستی ارسال نکنید تا نظم تاپیک حفظ بشه . سپاس گذارم

گذر ایام

پسری بودم که در مسجد و پای منبرها بزرگ شدم. در خانواده ای مذهبی رشد کردم و در پایگاه بسیج یکی از مساجد شهر فعالیت داشتم. در دوران مدرسه و سال های پایانی دفاع مقدس ، شب و روز ما حضور در مسجد بود.
سال های آخر دفاع مقدس ، با اصرار و التماس و ناله به درگاه خداوند ، سرانجام توانستم برای مدتی کوتاه ، حضور در جمع رزمندگان اسلام و فضای معنوی جبهه را تجربه کنم.

راستی ، من در آن زمان در یکی از شهرستان های کوچک استان اصفهان زندگی می کردم. دوران جبهه و‌جهاد برای من خیلی زود تمام شد و‌حسرت شهادت بر دل من ماند.

اما از آن روز ، تمام تلاش خودم را در راه کسب معنویت انجام می دادم. می دانستم که شهدا ، قبل از جهاد اصغر ، در جهاد اکبر موفق بودند ، لذا در نوجوانی تمام همت من این بود که گناه نکنم.

وقتی به مسجد می رفتم ، سرم پایین بود که نگاهم با نامحرم برخورد نداشته باشد.
یک شب با خدا خلوت کردم و خیلی گریه کردم. در همان حال و هوای هفده سالگی از خدا خواستم تا من آلوده به این دنیا و زشتی ها و گناهان نشوم .

بعد با التماس از خدا خواستم که مرگم را زودتر برساند.
گفتم : من نمی خواهم باطن آلوده داشته باشم. من می ترسم به روزمرگی دنیا مبتلا شوم و عاقبت خودم را تباه کنم.
لذا به حضرت عزرائیل التماس می کردم که زودتر به سراغم بیاید!
چند روز بعد ، با دوستان مسجدی پیگیری کردیم تا یک کاروان مشهد برای اهالی محل و خانواده شهدا راه اندازی کنیم .
با سختی فراوان کارهای این سفر را انجام دادم و قرار شد ، قبل از ظهر پنج شنبه ، کاروان ما حرکت کند . روز چهارشنبه ، با خستگی زیاد از مسجد به خانه آمدم .

قبل از خواب ، دوباره به یاد حضرت عزرائیل افتادم و شروع به دعا برای نزدیکی مرگ کردم.
البته آن زمان سن من کم بود و فکر می کردم کار خوبی می کنم.
نمی دانستم که اهل بیت ما هیچ گاه چنین دعایی نکردند. آن ها دنیا را پلی برای رسیدن به مقامات عالیه می دانستند.

خسته بودم و سریع خوابم برد نیمه های شب بیدار شدم و نماز شب خواندم و خوابیدم بلافاصله دیدم جوانی بسیار زیبا بالای سرم ایستاده از هیبت و زیبایی او از جا بلند شدم و با ادب سلام کردم ایشان فرمود با من چه کار داری چرا اینقدر طلب مرگ می کنی! هنوز نوبت شما نرسیده !

فهمیدم ایشان حضرت عزرائیل است ترسیده بودم اما با خودم گفتم اگر ایشان انقدر زیبا و دوست داشتنی است پس چرا مردم از او می‌ترسند می‌خواستند بروند که با التماس جلو رفتم و خواهش کردم مرا ببرند.

التماس های من بی فایده بود با اشاره حضرت عزرائیل برگشتم به سر جایم و گویی محکم به زمین خوردم در همان عالم خواب ساعتم را نگاه کردم رأس ساعت ۱۲ ظهر بود و هوا هم روشن بود موقع زمین خوردن نیمه چپ بدن من به شدت درد گرفت در همان لحظات از خواب پریدم نیمه شب بود می خواستم بلند شوم اما نیمه چپ بدنم شدیداً درد میکرد خواب از چشمانم رفت این چه رویایی بود واقعاً من حضرت عزرائیل را دیدم؟ ایشان چقدر زیبا بود!؟

روز بعد از صبح زود دنبال کار سفر مشهد بودم . همه سوار اتوبوس ها بودند که متوجه شدم رفقای من حکم سفر را از سپاه شهرستان نگرفته‌اند سریع موتور پایگاه را روشن کردم و با سرعت به سمت سپاه رفتم.

در مسیر برگشت سر یک چهار راه راننده پیکان بدون توجه به چراغ قرمز جلو آمد و از سمت چپ با من برخورد کرد آنقدر حادثه شدید بود که من پرت شدم روی کاپوت و سقف ماشین و پشت پیکان روی زمین افتادم

نیمه چپ بدنم به شدت درد می کرد راننده پیکان پیاده شد و بدنش مثل بید می لرزید فکر کرد من حتماً مرده ام. یک لحظه با خودم گفتم: پس جناب عزرائیل به سراغ ما هم آمد آنقدر تصادف شدید بود که فکر کردم الان روح از بدنم خارج می شود

به ساعت مچی روی دستم نگاه کردم ساعت دقیقه ۱۲ ظهر بود نیمه چپ بدنم خیلی درد میکرد یکباره یاد خواب دیشب افتادم با خودم گفتم این تعبیر خواب دیشب من است من سالم می مانم حضرت عزرائیل گفت که وقت رفتنم نرسیده.

زائران امام رضا (ع) منتظرند. باید سریع بروم. از جا بلند شدم. راننده پیکان گفت: شما سالمی! گفتم: بله. موتور را از جلوی پیکان بلند کردم و روشنش کردم. با اینکه خیلی درد داشتم به سمت مسجد حرکت کردم.

راننده پیکان داد زد: آهای ، مطمئنی سالمی ؟
بعد با ماشین دنبال من آمد . او فکر می کرد هر لحظه ممکن است که من زمین بخورم. کاروان زائران مشهد حرکت کردند . درد آن تصادف و‌کوفتگی عضلات من تا دو هفته ادامه داشت.

بعد از آن فهمیدم که تا در دنیا فرصت هست باید برای رضای خدا کار انجام دهم و دیگر حرفی از مرگ نزنم. هر زمان صلاح باشد خودشان به سراغ ما خواهند آمد ، اما همیشه دعا می کردم که مرگ من با شهادت باشد.
در آن ایام ، تلاش بسیاری کردم تا مانند برخی رفقایم ، وارد تشکیلات سپاه پاسداران شوم. اعتقاد داشتم که لباس سبز سپاه ، همان لباس یاران آخر الزمانی امام غائب از نظر است.

تلاش های من بعد از چند سال محقق شد و پس از گذراندن دوره‌های آموزشی در اوایل دهه ۷۰ وارد مجموعه سپاه پاسداران شدم این را هم باید اضافه کنم که من از نظر دوستان و همکارانم یک شخصیت شوخ ولی پرکار دارم یعنی سعی می‌کنم کاری که به من واگذار شده را درست انجام دهم اما همه رفقا می‌دانند که حسابی اهل شوخی و بگو بخند و سرکار گذاشتن و ... هستم و می گفتند که هیچکس از هم نشینی با من خسته نمی شود.

در مانورهای عملیاتی و در اردوهای آموزشی، همیشه صدای خنده از چادر ما به گوش می رسید. مدتی بعد، ازدواج کردم و مشغول فعالیت روزمره شدم.

خلاصه اینکه روزگار ما مثل خیلی از مردم به روزمرگی دچار شد و طی می شد روزها محل کار بودم و معمولا شبها با خانواده برخی شبها نیز در مسجد و یا هیئت محل حضور داشتیم سال‌ها از حضور من در میان اعضای سپاه گذشت یک روز اعلام شد که برای یک ماموریت جنگی آماده شوید سال ۱۳۹۰ بود مزدوران و تروریست‌ های وابسته به آمریکا در شمال غرب کشور و در حوالی پیرانشهر مردم مظلوم منطقه را به خاک و خون کشیده بودند آنها چندین ارتفاع مهم منطقه را تصرف کرده و از آنجا به خودروهای عبوری و نیروهای نظامی حمله می‌کردند.

هر بار که سپاه و نیروهای نظامی برای مقابله آماده می‌شدند نیروهای این گروهک تروریستی به شمال عراق فرار می کردند شهریور همان سال و به دنبال شهادت سردار جان‌ نثاری و جمعی از پرسنل توپخانه سپاه نیروهای ویژه به منطقه آمده و عملیات بزرگی را برای پاک‌سازی کل منطقه تدارک می دهند

ادامه دارد...

مجروح عملیات

عملیات به خوبی انجام شد و با شهادت چند تن از نیروهای پاسدار ارتفاعات و کل منطقه مرزی از وجود عناصر گروهک تروریستی پژاک پاکسازی شد

من در آن عملیات حضور داشتم از اینکه پس از سالها یک نبرد نظامی واقعی را از نزدیک تجربه می‌کردم حس خیلی خوبی داشتم آرزوی شهادت نیز مانند دیگر رفقایم داشتم. اما با خودم می گفتم:ما کجا و شهادت ؟! دیگر آن روحیات دوران جوانی و عشق به شهادت در وجود ما کمرنگ شده

در آن عملیات به خاطر گرد و غبار و آلودگی خاک منطقه و ... چشمان من عفونت کرد آلودگی محیط باعث سوزش چشمانم شده بود این سوزش حالت عادی نداشت پزشک واحد امداد قطره را در چشمان من ریخت و گفت: تا یک ساعت دیگه خوب می شوی.

ساعتی گذشت اما همین طور درد چشم مرا اذیت می‌کرد چند ماه از آن ماجرا گذشت عملیات موفق رزمندگان مدافع وطن باعث شد که ارتفاعات شمال غربی به کلی پاک سازی شود نیروها به واحدهای خود برگشتند

اما من هنوز درگیر چشم هایم بودم بیشتر چشم چپم اذیت می کرد حدود ۳ سال با سختی روزگار گذراندم در این مدت ها صدها بار به دکترهای مختلف مراجعه کردم اما جواب درستی نگرفتم تا اینکه یک روز صبح احساس کردم که انگار چشم چپ من از حدقه بیرون زده درست بود در مقابل آینه قرار گرفتم دیدم چشم من از مکان خود خارج شده حالت عجیبی بود

از طرفی درد شدیدی داشتم همان روز به بیمارستان مراجعه کردم و التماس می کردم که مرا عمل کنید دیگر قابل تحمل نیست کمیسیون پزشکی تشکیل شد عکس ها و آزمایش های متعدد از من گرفتند و در نهایت تیم پزشکی که متشکل از یک جراح مغز و یک جراح چشم و چند متخصص بود

اعلام کردند یه غده نسبتاً بزرگ در پشت چشم تو ایجاد شده فشار این غده باعث جلو آمدن چشم گردیده به علت چسبندگی این غده به مغز کار جداسازی آن بسیار سخت است و اگر عمل صورت بگیرد یا چشمان بیمار از بین می‌رود و یا مغز او آسیب خواهد دید. کمیسیون پزشکی خطر عمل جراحی را بالای ۶۰ درصد می‌دانست و موافق عمل نبود

اما با اصرار من و با حضور یک جراح از تهران کمیسیون بار دیگر تشکیل و تصمیم بر این شد که قسمتی از ابروی من را شکافته و با برداشتن استخوان بالای چشم به سراغ غده در پشت چشم بروند عمل جراحی من در اوایل اردیبهشت ماه ۱۳۹۴ در یکی از بیمارستانهای اصفهان انجام شد عملی که شش ساعت به طول انجامید

تیم پزشکی قبل از عمل بار دیگر به من و همراهان اعلام کرد به علت نزدیکی محل عمل به مغز و چشم احتمال نابینایی و یا احتمال آسیب به مغز و مرگ وجود دارد برای همین احتمال موفقیت عمل کم است و فقط با اصرار بیمار عمل انجام می‌شود

با همه دوستان و آشنایان خداحافظی کردم با همسرم که باردار بود و در این سال‌ها سختی های بسیار کشیده بود وداع کردم از همه حلالیت طلبیدم و با توکل به خدا راهی بیمارستانی در اصفهان شدم وارد اتاق عمل شدم حس خاصی داشتم احساس می کردم که از این اتاق عمل دیگر برنمیگردم تیم پزشکی با دقت بسیاری کارش را شروع کرد من در همان اول کار بیهوش شدم

پایان عمل جراحی

عمل جراحی طولانی شد و برداشتن غده پشت چشم با مشکل مواجه شد پزشکان تلاش خود را مضاعف کردند برداشتن غده همانطور که پیش‌بینی می‌شد با مشکل جدی همراه شد آنها کار را ادامه دادند

و در آخرین مراحل عمل بود که یکباره همه چیز عوض شد احساس کردم آنها کار را به خوبی انجام دادند دیگر هیچ مشکلی نداشتم آرام و سبک شدم چقدر حس زیبایی بود درد از تمام بدنم جدا شد یکباره احساس راحتی کردم سبک شدم با خودم گفتم خدا را شکر از این همه درد چشم و سر درد راحت شدم

چقدر عمل خوبی بود با اینکه کلی دستگاه به سر و صورتم بسته بود اما روی تخت جراحی بلند شدم و نشستم برای یک لحظه زمانی که نوزاد و در آغوش مادر بودم را دیدم از لحظه کودکی تا لحظه ای که وارد بیمارستان شدم برای لحظاتی با همه جزئیات در مقابل من قرار گرفت و چقدر حس و حال شیرینی داشتم .

در یک لحظه تمام زندگی و اعمالم را دیدم! در همین حال و هوا بودم که جوانی بسیار زیبا با لباس سفید و نورانی در سمت راست خودم دیدم او بسیار زیبا و دوست داشتنی بود نمی‌دانم چرا اینقدر او را دوست داشتم می خواستم بلند شوم و او را در آغوش بگیرم

او کنار من ایستاده بود و به صورت من لبخند می زد محو چهره او بودم با خودم می گفتم چقدر چهره اش زیباست! چقدر آشناست. من او را کجا دیده ام ؟!

سمت چپم را نگاه کردم عمو و پسر عمه ام ، آقا جان سید (پدربزرگم) و ... ایستاده بودند عمویم مدتی قبل از دنیا رفته بود پسر عمه ام نیز از شهدای دوران دفاع مقدس بود. از اینکه بعد از سالها آنها را می‌دیدم خیلی خوشحال شدم.

زیر چشمی به جوان زیبارویی که در کنارم بود دوباره نگاه کردم من چقدر او را دوست دارم چقدر چهره اش برایم آشناست یکبار یادم آمد حدود ۲۵ سال پیش... شب قبل از سفر مشهد... عالم خواب... حضرت عزرائیل... با ادب سلام کردم. حضرت عزرائیل جواب دادند.

محو جمال ایشان بودم که با لبخندی بر لب به من گفتند برویم ؟ با تعجب گفتم: کجا؟ بعد دوباره نگاهی به اطراف انداختم دکتر جراح ماسک روی صورتش را درآورد و به اعضای تیم جراحی گفت مریض از دست رفت. دیگه فایده نداره... بعد گفت: خسته نباشید. شما تلاش خودتون رو کردید ، اما بیمار نتونست تحمل کنه.

یکی از پزشکان گفت دستگاه شوک رو بیارین... نگاهی به دستگاه‌ ها و مانیتور اتاق عمل کردم همه از حرکت ایستاده بودند!
عجیب بود که دکتر جراح من ، پشت به من قرار داشت، اما من می‌توانستم صورتش را ببینم حتی می فهمیدم که در فکرش چه می گذرد

من افکار افرادی که داخل اتاق بودند را هم می‌فهمیدم. همان لحظه نگاهم به بیرون از اتاق عمل افتاد من پشت درب اتاق را می دیدم برادرم با یک تسبیح در دست نشسته بود کنار درب اتاق عمل و ذکر می گفت. خوب به یاد دارم که چه ذکری می گفت.

اما از آن عجیب تر اینکه ذهن او را می‌توانستم بخوانم! او با خودش می گفت خدا کند که برادرم برگرده او دو فرزند کوچک دارد و سومی هم در راه است و اگر اتفاقی برایش بیفتد ما با بچه‌هایش چه کنیم؟ یعنی بیشتر ناراحت خودش بود که با بچه‌های من چه کند!؟ کمی آن طرف‌تر داخل یکی از اتاق‌های بخش یک نفر در مورد من با خدا حرف میزد! من او را هم می‌دیدم.

داخل بخش آقایان، یک جانباز بود که روی تخت خوابیده و برایم دعا می‌کرد. او را می‌شناختم قبل از اینکه وارد اتاق عمل شوم با او خداحافظی کردم و گفتم که شاید برنگردم این جانباز خالصانه می گفت : خدایا من را ببر اما او را شفا بده. اون زن و بچه دارد اما من نه. یک باره احساس کردم که باطن تمام افراد را متوجه می‌شوم

نیت ها و اعمال آن ها می بینم و... بار دیگر جوان خوش سیما به من گفت برویم؟ از وضعیت به وجود آمده و راحت شدن از درد و بیماری خوشحال بودم فهمیدم که شرایط خیلی بهتر شده اما گفتم : نه !

خیلی زود فهمیدم منظور ایشان مرگ من و انتقال به آن جهان است . مکثی کردم و به پسر عمه ام اشاره کردم بعد گفتم: من آرزوی شهادت دارم .من سالها به دنبال جهاد و شهادت بودم حالا اینجا و با این وضع بروم؟!

اما انگار اصرارهای من بی فایده بود باید میرفتم همان لحظه دو جوان دیگر ظاهر شدند و در چپ و راست من قرار گرفتند و گفتند برویم. بی اختیار همراه با آنها حرکت کردم لحظه‌ای بعد خود را همراه با این دو نفر در یک بیابان دیدم !

این را هم بگویم که زمان اصلا مانند اینجا نبود. من در یک لحظه صدها موضوع را می فهمیدم و صدها نفر را می‌دیدم! آن زمان کاملا متوجه بودم که مرگ به سراغم آمده. اما احساس خیلی خوبی داشتم .

از آن درد شدید چشم راحت شده بودم. پسر عمه و عمویم در کنارم حضور داشتند و شرایط خیلی عالی بود . در روایات شنیده بودم که دو ملک از سوی خدا همیشه با ما هستند حالا داشتم این ملک را می دیدم چقدر چهره آنها زیبا و دوست داشتنی بود دوست داشتم همیشه با آنها باشم .

ما با هم در وسط یک بیابان کویری و خشک و بی‌آب و علف حرکت می کردیم کمی جلوتر چیزی را دیدم! روبروی ما یک میز قرار داشت که یک نفر پشت میز نشسته بود آهسته آهسته به میز نزدیک شدیم !

به اطراف نگاه کردم سمت چپ من در دور دست ها چیزی شبیه سراب دیده می‌شد اما آنچه می دیدم سراب نبود و شعله‌های آتش بود! حرارتش را از راه دور حس می‌کردم.

به سمت راست خیره شدم در دور دستها یک باغ بزرگ و زیبا یا چیزی شبیه جنگل های شمال ایران پیدا بود نسیم خنکی از آن سو احساس می‌کردم به شخص پشت میز سلام کردم با ادب جواب داد منتظر بودم می خواستم ببینم چه کار دارد

این دو جوان که در کنار من بودند هیچ عکس العملی نشان ندادند حالا من بودم و همان دو‌جوان که در کنارم قرار داشتند جوان پشت میز یک کتاب بزرگ و قطور را در مقابل من قرار داد!

حسابرسی

جوان پشت میز ، به آن کتاب بزرگ اشاره کرد. وقتی تعجب من را دید ، گفت : کتاب خودت هست ، بخوان . امروز برای حسابرسی ، همین که خودت آن را ببینی کافی است.
چقدر این جمله آشنا بود . در یکی از جلسات قرآن ، استاد ما این آیه را اشاره کرده بود « اقرا کتابک ، کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا » این جوان درست ترجمه همین آیه را به من گفت.
نگاهی به اطرافیانم‌ کردم . کمی مکث کردم و‌ کتاب را باز کردم. بالای سمت چپ صفحه اول ، با خطی درشت نوشته شده بود : « 13 سال و 6 ماه و 4 روز »

از آقایی که پشت میز بود پرسیدم : این عدد چیه ؟
گفت : سن بلوغ شماست . شما دقیقا در این تاریخ به بلوغ رسیدی. توی ذهنم بود که این تاریخ یکسال از پانزده سال قمری کمتر است . اما آن جوان که متوجه ذهن من شده بود گفت : نشانه های بلوغ فقط این نیست که شما در ذهن داری. من هم قبول کردم.

قبل از آن و در صفحه سمت راست ، اعمال خوب زیادی نوشته شده بود . از سفر زیارتی مشهد تا نمازهای اول وقت و هیأت و احترام به والدین و... پرسیدم : این ها چیست ؟ گفت : این ها اعمال خوبی است که قبل از بلوغ انجام دادی. همه این کارهای خوب برایت حفظ شده.

قبل از اینکه وارد صفحات اعمال پس از بلوغ شویم ، جوان پشت میز نگاهی کلی به کتاب من کرد و‌گفت : نمازهایت خوب و‌مورد قبول است. برای همین وارد بقیه اعمال می شویم.

یاد‌ حدیثی افتادم که پیامبر (ص) فرمودند : نخستین چیزی که خدای متعال بر امتم واجب کرد ، نمازهای پنج گانه است و اولین چیزی که از کارهای آنان به سوی خدا بالا می رود ، نمازهای پنج گانه است و نخستین چیزی که درباره آن از امتم حسابرسی می شود نمازهای پنج گانه می باشد.

من قبل از بلوغ ، نمازم را شروع کرده بودم و با تشویق های پدر و‌مادرم ، همیشه در مسجد حضور داشتم.
کمتر روز پیش میامد که نماز صبحم قضا شود. اگر یک روز خدای ناکرده نماز صبحم قضا می شد ، تا شب خیلی ناراحت و افسرده بودم . این اهمیت به نماز را از بچگی آموخته بودم و خدا را شکر همیشه اهمیت می دادم.

وقتی آن ملک ، یعنی جوان پشت میز به عنوان اولین مطلب این گونه به نماز اهمیت داد و بعد به سراغ بقیه اعمال رفت ، یاد حدیثی افتادم که معصومین فرمودند : اولین چیزی که مورد محاسبه قرار می گیرد نماز است . اگر نماز قبول شود ، بقیه اعمال قبول می شود . و اگر نماز رد شود.....

خوشحال شدم . به صفحه اول کتابم نگاه کردم. از همان روز بلوغ ، تمام کارهای من با جزئیات نوشته شده بود ،. کوچکترین کارها. حتی ذره ای کار خوب و بد را دقیق نوشته بودند و صرف نظر نکرده بودند .

تازه فهمیدم که « فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره » یعنی چه. هر چی که ما اینجا شوخی حساب کرده بودیم ، آن ها جدی جدی نوشته بودن !
در داخل این کتاب ، در کنار هر کدام از کارهای روزانه من ، چیزی شبیه یک تصویر کوچک‌ وجود داشت که وقتی به آن خیره می شدیم ، مثل فیلم به نمایش در می آمد. درست مثل قسمت ویدئو در موبایل های جدید ، فیلم آن ماجرا را مشاهده می کردیم. آن هم فیلم سه بعدی با تمام جزئیات! یعنی در مواجهه با دیگران حتی فکر افراد را هم می دیدیم. لذا نمی شد هیچ‌ کدام از آن کارها را انکار کرد.
غیر از کارها حتی نیت های ما ثبت شده بود . آن ها همه چیز را دقیق نوشته بودند. جای هیچ‌ گونه اعتراضی نبود.
تمام اعمال ثبت بود. هیچ حرفی هم نمی شد بزنیم. اما خوشحال بودم که از کودکی ، همیشه همراه پدرم در مسجد و هیأت بودم . از این بابت به خودم افتخار می کردم و‌خودم را از همین حالت در بهترین درجات بهشت می دیدم.

همین طور که به صفحه اول نگاه می کردم و به اعمال خوبم افتخار می کردم ، یک دفعه دیدم ، یکی یکی اعمال خوبم در حال محو شدن است !

صفحه پر از اعمال خوب بود اما حالا تبدیل به کاغذ سفید شده بود !
با عصبانیت به آقایی که پشت میز بود گفتم : چرا این ها محو شد مگه من این کارهای خوب رو‌ نکردم؟
گفت : بله درسته ، اما همان روز غیبت یکی از دوستانت رو کردی . اعمال خوب شما به نامه عمل او‌ منتقل شد.

با عصبانیت گفتم چرا ؟ چرا همه ی اعمال من ؟
او هم غیر مستقیم اشاره کرد به‌حدیثی از پیامبر (ص) که می فرماید : سرعت نفوذ آتش در خوردن گیاه خشک به پای سرعت اثر غیبت در نابودی حسنات یک بنده نمی رسد.

رفتم صفحه بعد . آن روز هم پر از اعمال خوب بود . نماز اول وقت ، مسجد ، بسیج ، هیأت و رضایت پدر و مادر و...

فیلم تمام اعمال موجود بود، اما لازم به مشاهده نبود.
تمام اعمال خوب مورد تأیید من بود. ان زمان دوران دفاع مقدس بود و خیلی ها مثل من بچه مثبت بودن . خیلی از کارهای خوبی که فراموش‌کرده بودم تماما برای من یادآوری می شد.

اما با تعجب دوباره مشاهده کردم که تمام اعمال من در حال محو شدن است!
گفتم این دفعه چرا؟ من که در این روز غیبت نکردم! جوان گفت : یکی از رفقای مذهبی ات را مسخره کردی. این عمل زشت باعث نابودی اعمالت شد

بعد بدون این که حرفی بزند ، آیه سی ام سوره یس برایم یادآوری شد : روز قیامت برای مسخره کنندگان روز حسرت بزرگی است « یا حسرة علی العباد ما یأتیهم من رسول الّا کانوا به یستهزؤن »
خوب به یاد داشتم که به چه چیزی اشاره دارد.
من خیلی اهل شوخی و‌خنده و سر کار گذاشتن رفقا بودم . با خودم‌ گفتم : اگه این طور باشه که خیلی اوضاع من خرابه.

رفتم صفحه بعد ، روز بعد هم کلی اعمال خوب داشتم. اما کارهای خوب من پاک نشد. با اینکه آن روز هم شوخی کرده بودم، اما در این شوخی ها ، با رفقا گفتیم و‌ خندیدیم اما به کسی اهانت نکردیم . غیبت نکرده بودم ، هیچ گناهی همراه با شوخی های من نبود . برای همین شوخی ها و‌خنده های من به عنوان کار خوب ثبت شده بود . با خودم گفتم‌ خدا رو‌شکر . یاد حدیثی افتادم‌ که امام حسین (ع) می فرماید : برترین اعمال بعد از اقامه نماز ، شاد کردن دل مؤمن است ؛ البته از طریقی که گناه در آن نباشد

خوشحال شدم و رفتم صفحه بعد، با تعجب دیدم‌که ثواب حج در نامه عمل من ثبت شده ! به آقایی که پشت میز نشسته بود با لبخندی از سر تعجب گفتم حج؟ من در سنین نوجوانی مکه نرفتم!

گفت : ثواب حج ثبت شده ، برخی اعمال باعث می شود که ثواب چندین حج در نامه عمل شما ثبت شود . مثل اینکه از سر مهربانی به پدر و مادرت نگاه کنی. یا مثلا زیارت با معرفت امام رضا (ع) و...

اما دوباره مشاهده‌ کردم که یکی یکی اعمال خوب من در حال پاک شدن است! دیگر نیاز به سؤال نبود . خودم مشاهده کردم که آخر شب با رفقا جمع شده بودیم و مشغول اذیت کردن یکی از دوستان بودیم ،یاد آیه ۶۵ سوره زمر افتادم که می فرمود : « برخی اعمال باعث حبط (نابودی) اعمال (خوب انسان) می شود »

به دو نفری که در کنارم بودند گفتم : شما یک کاری کنید ! همین طور اعمال خوب من نابود می شود! سری به نشانه ی نا امیدی و این‌که نمی توانند کاری انجام بدهند برایم تکان دادند.

همین طور ورق می زدم و اعمال خوبی را می دیدم که خیلی برایش زحمت کشیده بودم ، اما یکی یکی محو می شد. فشار روحی شدیدی داشتم. نابودی همه ثروت معنوی ام را به چشم‌ می دیدم. نمی دانستم چه‌ کنم.

هر چه شوخی کرده بودم اینجا جدی جدی ثبت شده بود . اعمال خوب من همه از پرونده ام خارج می شد و به پرونده دیگران منتقل می شد.

نکته دیگری که شاهد بودم اینکه هر چه به سنین بالاتر می رسیدم ، ثواب کمتری از نمازهای جماعت و هیأت ها در نامه عملم می دیدم ! به جوانی که پشت میز نشسته بود گفتم : این روزها من همگی نمازهایم را به جماعت خواندم . من در این شب ها هیأت رفته ام. چرا این ها در نامه عملم نیست ؟ رو به من کرد و گفت:
خوب نگاه کن هر چه سن و سالت بیشتر می شد ریا و خودنمایی در اعمالت زیاد می شد . اوایل خالصانه به مسجد و هیأت می رفتی اما بعدها مسجد می رفتی تا تو را ببینند. هیأت می رفتی تا رفقایت نگویند چرا نیامدی ! اگر واقعا برای خدا بود چرا به فلان مسجد یا هیأت که دوستانت نبودند نمی رفتی ؟

نیت

« و کتاب اعمال آنان در آنجا گذارده می شود پس گنهکاران را می بینی در حالی که از آنچه درآن است ترسان و هراسان هستند و می‌گویند : وای بر ما این چه کتاب است که هیچ عمل کوچک و بزرگ را کنار نگذاشته ، مگر اینکه ثبت کرده است. اعمال خود را حاضر می‌بینند و پروردگارت به هیچکس ستم نمی‌کند » (کهف 49)

صفحات را که ورق می زدم وقتی عملی بسیار ارزشمند بود آن عمل درشت در بالای صفحه نوشته شده بود در یکی از صفحات به صورت بسیار بزرگ نوشته شده بود کمک به یک خانواده فقیر !

شرح جزئیات و فیلم آن موجود بود ، ولی راستش را بخواهید من هرچه فکر کردم به یاد نیاوردم که به آن خانواده کمک کرده باشم!
یعنی دوست داشتم اما توان مالی نداشتم که به آنها کمک کنم. آن خانواده را می‌شناختم آنها در همسایگی ما بودند و اوضاع مالی خوبی نداشتند
خیلی دلم می خواست به آنها کمک کنم برای همین یک روز از خانه خارج شدم و به بازار رفتم به دو نفر از اعضای فامیل که وضع مالی خوبی داشتند مراجعه کردم من شرح حال آن خانواده را گفتم و اینکه چقدر در مشکلات هستند اما آنها اعتنایی نکردند.

حتی یکی از آنها به من گفت : بچه این کارا به تو نیومده این کار بزرگترهاست. آن زمان ۱۵ سال بیشتر نداشتم وقتی این برخورد را با من داشتند من هم دیگر پیگیری نکردم اما عجیب بود که در نامه عمل من کمک به آن خانواده فقیر ثبت شده بود.

به جوان پشت میز گفتم من که کاری برای آنها نکردم. او هم گفت تو نیت این کار را داشتی و در این راه تلاش کردی اما به نتیجه نرسیدی برای همین نیت و حرکتی که کردی در نامه عملت ثبت شده.

بعدها حدیث رسول گرامی اسلام در نهج الفصاحه (ص ۵۹۳ ) را دیدم « خدای والا می‌فرماید : وقتی بنده من کاری نیکی اراده کند و نکند یا نتواند انجام دهد آن را یک کار نیک برای وی ثبت می کنم» البته فکر و نیت کار خوب در بیشتر صفحات ثبت شده بود.

هر جایی که دوست داشتم کار خوبی انجام دهم ولی امکانش را نداشتم اما برای اجرای آن قدم برداشته بودم در نامه عمل من ثبت شده بود.

ولی خدا را شکر که نیت های گناه و نادرست ثبت نمی‌شد در صفحات بعدی و جای جای این کتاب مشاهده می‌کردم که چنین اتفاقی افتاده یعنی نیت‌های خوب من ثبت شده بود البته باز هم مشاهده کردم که اعمال خوبم با اشتباهات و گناهانی که هیچ منفعتی برایم نداشت از بین رفته و به قول معروف آش نخورده و دهان سوخته.

هر چه جلو میرفتم نامه عملم بیشتر خالی می شد خیلی از این بابت ناراحت بودم از طرفی نمی دانستم چه کنم.

ای کاش کسی بود که می‌توانستم گناهانم را به گردن او بیندازم و اعمال خوبش را بگیرم اما هر چی می گذشت بدتر می شد.

جوان پشت میز ادامه داد وقتی اعمال شما بوی ریا بدهد پیش خدا ارزشی ندارد کاری که غیر خدا در آن شریک باشد به درد همان شریک می‌خورد .
اعمال خالصت را نشان بده تا کار شما سریع حل شود مگر نشنیدی « الاعمال بالنیات. اعمال به نیت ها بستگی دارد »

نجات یک انسان

همینطور که با ناراحتی کتاب اعمالم را ورق می زدم و با اعمال نابود شده مواجه می شدم. یک باره دیدم بالای صفحه با خط درشت نوشته شده نجات یک انسان ! خوب به یاد داشتم که ماجرا چیست. این کار خالصانه برای خدا بود به خودم افتخار کردم و گفتم خدا را شکر این کار را واقعاً خالصانه برای خدا انجام دادم.

ماجرا از این قرار بود که یک روز در دوران جوانی با دوستانم برای تفریح و شنا کردن به اطراف سد زاینده رود رفتیم رودخانه در آن دوران پر از آب بود و ما هم مشغول تفریح بودیم.

یک بار صدای جیغ یک زن و فریادهای یک مرد همه را میخکوب کرد یک پسر بچه داخل آب افتاده بود و دست و پا میزد هیچکس هم جرأت نمی‌کرد داخل آب بپرد و بچه را نجات دهد من شنا و غریق نجات بلد بودم آماده شدم که به داخل آب بروم اما رفقایم مانع شدند آنها می‌گفتند اینجا نزدیک سد است و ممکن است آب تو را به زیر بکشد و با خودش ببرد خطرناک است و ...

اما یک لحظه با خودم گفتم فقط برای خدا و پریدم توی آب. خدا را شکر که توانستم این بچه را نجات بدهم هرطور بود او را به ساحل آوردم و با کمک رفقا بیرون آمدیم پدر و مادرش حسابی از من تشکر کردند خودم را خشک کردم و لباسم را عوض کردم.

آماده رفتن شدیم خانواده این بچه شماره تماس و آدرس من را گرفتند این عمل خالصانه خیلی خوب در پیشگاه خدا ثبت شده بود من هم خوشحال بودم لااقل یک کار خوب با نیت الهی پیدا کردم می دانستم که گاهی وقت ها یک عمل خوب با نیت خالص یک انسان را در آن اوضاع نجات می‌دهد.

از اینکه این عمل خیلی بزرگ در نامه عملم نوشته شده بود فهمیدم کار مهمی کرده‌ام . اما یکباره مشاهده کردم که این عمل خالصانه هم در حال پاک شدن است!

با ناراحتی گفتم مگه نگفتی فقط کارهایی که خالصانه برای خدا باشه حفظ میشه خوب من این کار رو فقط برای خدا انجام دادم پس چرا داره پاک میشه؟ جوان پشت میز لبخندی زد و گفت درست میگی اما شما در مسیر برگشت به سمت خانه با خودت چه گفتی!؟

یکباره فیلم آن لحظات را دیدم انگار نیت درونی من مشغول صحبت بود من با خودم گفتم خیلی کار مهمی کردم اگه جای پدر و مادر این بچه بودم به همه خبر می‌دادم که یک جوان به خاطر فرزندمان خودش را به خطر انداخت اگه من جای مسئولین استان بودم یک هدیه حسابی تهیه می‌کردم و مراسمی ویژه می‌گرفتم.

اصلاً باید روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها با من مصاحبه کنند . من خیلی کار مهمی کردم. فردای آن روز تمام این اتفاقات افتاد! خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها با من مصاحبه کرده استاندار همراه با خانواده آن بچه به دیدنم آمد و یک هدیه حسابی برای من آوردند ...

جوان پشت میز گفت ابتدا برای رضای خدا این کار را کردی اما بعد خرابش کردی آرزوی اجر دنیایی کردی و مزدت را هم گرفتی. درسته؟ گفتم راست میگی همه اینها درسته بعد هم با حسرت گفتم چیکار کنم؟ دستم خالیه جوان پشت میز گفت خیلی‌ها کارهاشون رو برای خدا انجام می‌دهند اما باید تلاش کنند تا آخر این اخلاص را حفظ کنند . بعضی ها کارهای خالصانه را در همان دنیا نابود می‌کنند .

سفر کربلا

حسابی به مشکل خورده بودم اعمال خوبم به خاطر شوخی‌های بیش از حد و صحبت‌های پشت سر مردم و غیبت‌ها و ... نابود می‌شد و اعمال زشت من باقی می ماند البته وقتی یک کار خالصانه انجام داده بودم همان عمل باعث پاک شدن کارهای زشت می شد چرا که در قرآن آمده بود « ان الحسنات یذهبن السیئات »

زیارت های اهل بیت ، بسیار در نامه اعمال من تاثیر مثبت داشت البته زیارت های با معرفتی که با گناه آلوده نشده بود اما خیلی سخت بود هر روز ما دقیق بررسی و حسابرسی می‌شد.

کوچکترین اعمال مورد بررسی قرار می‌گرفت. همینطور که اعمال روزانه ام بررسی می‌شد به یکی از روزهای دوران جوانی رسیدیم. اواسط دهه هشتاد. یک باره جوان پشت میز گفت : به دستور آقا اباعبدالله (ع) پنج سال از اعمال شما را بخشیدیم این ۵ سال بدون حساب طی می‌شود.

با تعجب گفتم : یعنی چی گفت یعنی پنج سال گناهان شما بخشیده شده و اعمال خوب هم باقی می‌ماند نمیدانی چقدر خوشحال شدم اگر در آن شرایط بودید لذتی که من از شنیدن این خبر پیدا کردم را حس می کردید ۵ سال بدون حساب و کتاب! گفتم علت دستور آقا برای چی بود!؟ همان لحظه به من ماجرا را نشان دادند .

در دهه هشتاد و بعد از نابودی صدام بنده چندین بار توفیق یافتم که به سفر کربلا بروم در یکی از این سفرها یک پیرمرد کرو لال در کاروان ما بود مدیر کاروان به من گفت می‌توانی این پیرمرد را مراقبت کنی و همراه او باشی؟ من هم مثل خیلی‌های دیگر دوست داشتم تنها به حرم بروم و با مولای خودم خلوت داشته باشم ، اما با اکراه قبول کردم.

کار از آنچه فکر می کردم سخت‌تر بود این پیرمرد هوش و حواس درست حسابی نداشت او را باید کاملاً مراقبت می‌کردم اگر لحظه ای او را رها می کردم گم می شد خلاصه تمام سفر کربلای ما تحت الشعاع حضور این پیرمرد شد این پیرمرد هر روز با من به حرم می آمد و بر می گشت.

حضور قلب من کم شده بود چون باید مراقب این پیرمرد می بودم روز آخر قصد خرید یک لباس داشت فروشنده وقتی فهمید که او متوجه نمی شود قیمت را چند برابر گفت من جلو آمدم و گفتم چی داری میگی این آقا زائر مولاست چرا اینطوری قیمت میدین! لباس قیمتش خیلی کمتره خلاصه اینکه من لباس را خیلی ارزانتر برای این پیرمرد خریدم با هم از مغازه بیرون آمدیم من عصبانی و پیرمرد خوشحال بود با خودم گفتم عجب دردسری برای خودمون درست کردیم.
این دفعه کربلا به ما حال نداد یک باره دیدم پیرمرد ایستاد رو به حرم کرد و با انگشت دست من را به آقا نشان داد و با همان زبان بی زبانی برای من دعا کرد جوان پشت میز گفت با دعای این پیرمرد آقا امام حسین (ع) شفاعت کردند و گناهان ۵ سال تو را بخشیدند.

باید در آن شرایط قرار می گرفتید تا بفهمید چقدر از این اتفاق خوشحال شدم صدها برگه در کتاب اعمال من جلو رفت اعمال خوب این سال ها همگی ثبت شد و گناهانش محو شده بود.

آزار مؤمن

در دوران جوانی در پایگاه بسیج شهرستان فعالیت داشتم روزها و شبها با دوستانمان با هم بودیم شب های جمعه همگی در پایگاه بسیج دور هم جمع بودیم و بعد از جلسه قرآن فعالیت های نظامی و گشت و بازرسی و ... داشتیم در پشت محل‌ پایگاه بسیج قبرستان شهرستان ما قرار داشت ما هم بعضی وقت ها دوستان خودمان را اذیت می کردیم البته تاوان تمام این اذیت ها را در آن جا دادم.

برخی شب های جمعه تا صبح در پایگاه حضور داشتیم یک شب زمستانی برف سنگینی آمده بود یکی از رفقا گفت کی جرأت داره الان بره تا ته قبرستون و برگرده!؟ گفتم این که کاری نداره من الان میرم او هم به من گفت باید یک لباس سفید بپوشی من سر تا پا سفید پوش شدم و حرکت کردم .

خس خس صدای پای من بر روی برف از دور هم شنیده می‌شد من به سمت انتهای قبرستان رفتم آخر قبرستان که رسیدم صوت قرآن شخصی را از دور شنیدم یک پیرمرد روحانی که از سادات بود شب های جمعه تا سحر در انتهای قبرستان و در داخل یک قبر مشغول تهجد و قرائت قرآن می شد فهمیدم که رفقا می‌خواستند با این کار با سید شوخی کنند می‌خواستم برگردم

اما با خودم گفتم اگه الان برگردم رفقا من را متهم به ترسیدن می کنند برای همین تا انتهای قبرستان رفتم هرچه صدای پای من نزدیکتر میشد صدای قرائت قرآن سید هم بلندتر می شد از لحن او فهمیدم که ترسیده ولی به مسیر ادامه دادم تا اینکه به بالای قبری رسیدم که او در داخل آن مشغول عبادت بود یکباره تا مرا دید فریادی زد و حسابی ترسید. من هم که ترسیده بودم پا به فرار گذاشتم پیرمرد سید رد پایم را در داخل برف گرفت و دنبال من آمد

وقتی وارد پایگاه شد حسابی عصبانی بود من هم ابتدا کتمان کردم اما بعد از او معذرت خواهی کردم او هم با ناراحتی بیرون رفت حالا چندین سال بعد از این ماجرا در نامه عملم حکایت آن شب را دیدم نمی دانید چه حالی بود ، وقتی گناه یا اشتباهی را در نامه عمل می‌دیدم خصوصاً وقتی که کسی را اذیت کرده بودم از درون عذاب می‌کشیدم

از طرفی در این مواقع باد سوزان از سمت چپ وزیدن می گرفت به طوری که نیمی از بدنم از حرارت آن داغ می شد وقتی چنین اعمالی را مشاهده می کردم به گونه ای آتش را در نزدیکی خودم می‌دیدم که چشمانم دیگر تحمل نداشت.

همان موقع دیدم که آن پیرمرد سید که چند سال قبل مرحوم شده بود از راه آمد و کنار جوان پشت میز قرار گرفت سید به جوان گفت من از این مرد نمی گذرم او مرا اذیت کرد و مرا ترساند من هم گفتم به خدا من نمی دونستم که سید در داخل قبر داره عبادت میکنه جوان رو به من گفت اما وقتی نزدیک شدی فهمیدی که ایشون داره قرآن میخونه چرا همون موقع برنگشتی؟

دیگه حرفی برای گفتن نداشتم خلاصه پس از التماسهای من ثواب دو سال عبادت های مرا برداشتند و در نامه عمل سید قرار دادند تا از من راضی شود دو سال نمازی که بیشتر به جماعت بود دو سال عبادت را دادم به خاطر اذیت و آزار یک مؤمن اینجا بود که یاد حدیث امام صادق (ع) افتادم که فرمودند : «حرمت مؤمن از کعبه بالاتر است»

در لا به لای صفحات اعمال خودم به یک ماجرای دیگر از آزار برخوردم شخصی از دوستانم بود که خیلی با هم شوخی می‌کردیم و همدیگر را سر کار می‌گذاشتیم یکبار در یک جمع رسمی با او شوخی کردم و خیلی بد او را ضایع کردم خودم هم فهمیدم کار بدی کردم برای همین سریع از او معذرت خواهی کردم چیزی نگفت گذشت تا روز آخر که می خواستم برای عمل جراحی به بیمارستان بروم دوباره به همان دوست دوران جوانی زنگ زدم و گفتم فلانی من خیلی به تو بد کردم یک بار جلوی جمع تو را ضایع کردم خواهش می کنم من را حلال کن

من ممکنه از این بیمارستان برنگردم بعد در مورد عمل جراحی گفتم و دوباره بهش التماس کردم تا اینکه گفت حلال کردم ان شاءالله که سالم و خوب برگردی آن روز در نامه عمل همه ماجرا را دیدم جوان پشت میز گفت این دوست شما همین دیشب از شما راضی شد اگر رضایت او را نمی گرفتی باید تمام اعمال خوب خودت را می دادی تا رضایتش را کسب کنی مگه شوخیه آبروی یک مؤمن را بردی

بعدها مطلبی از رسول گرامی اسلام (ص) دیدم که تاثیرگذار بود روزی آن حضرت به کعبه نگاه کردند و فرمودند « ای کعبه ! خوشا به حال تو خداوند چقدر تو را بزرگ و حرمتت را گرامی داشته و به خدا قسم حرمت مؤمن از تو بیشتر است زیرا خداوند تنها یک چیز را از تو حرام کرده ولی از مؤمن سه چیز را حرام کرده مال، جان و آبرو تا کسی به او گمان بد نبرد »

حسینیه

می خواستم بنشینم و همان جا زار زار گریه کنم برای یک شوخی بی مورد دو سال عبادت هایم را دادم برای یه غیبت بی‌مورد بهترین اعمال من محو می شد! چقدر حساب خدا دقیق است! چقدر کارهای ناشایست را به حساب شوخی انجام دادیم و حالا باید افسوس بخوریم! در این زمان جوان پشت میز گفت شخصی اینجاست که چهار سال منتظر شماست

این شخص اعمال خوبی داشته و باید به بهشت برزخی برود اما معطل شماست با تعجب گفتم از کی حرف می زنید یکی از پیرمردهای امنای مسجدمان را دیدم که در مقابلم و در کنار همان جوان ایستاده خیلی ابراز ارادت کرد

و گفت کجایی چند ساله منتظر تو هستم بعد از کمی صحبت این پیرمرد ادامه داد زمانی که شما در مسجد و بسیج مشغول فعالیت فرهنگی بودید تهمتی را در جمع به شما زدم برای همین آمدم که حلالم کنید آن صحنه برایم یادآوری شد من مشغول فعالیت در مسجد بودم کارهای فرهنگی بسیج .

این پیرمرد و چند نفر دیگر در گوشه ای نشسته بودند بعد پشت سر من حرفی زد که واقعیت نداشت او به من تهمت بدی زد او نیت ما را زیر سوال برد عجیب تر اینکه زمانی این تهمت را به من زد که من ابتدای حضورم در بسیج بود و نوجوان بودم آدم خوبی بود اما من نامه اعمالم خیلی خالی شده بود به جوان پشت میز گفتم درسته ایشان آدم خوبی بوده اما من همینطوری از ایشون نمیگذرم دست من خالیه هر چه می‌توانی ازش بگیر

تازه معنای آیه ۳۷ سوره عبس را فهمیدم « هر کسی در روز جزا برای خودش گرفتاری دارد و همان گرفتاری خودش برایش بس است و مجال این نیست که به فکر کس دیگری باشد » جوان هم رو به من کرد و گفت این بنده خدا یک وقف انجام داده که خیلی با برکت بوده و ثواب زیادی برایش می آید او یک حسینیه را در شهرستان شما خالصانه برای رضای خدا ساخته که مردم از آنجا استفاده می‌کنند

اگر بخواهید ثواب کل حسینیه اش را از او می گیرم و در نامه عمل شما میگذارم تا او را ببخشید با خودم گفتم ثواب ساخت یک حسینیه به خاطر یک تهمت ! خیلی خوبه . بنده خدا این پیرمرد خیلی ناراحت و افسرده شد اما چاره‌ای نداشت ثواب یک وقف بزرگ را به خاطر یک تهمت داد و رفت به سمت بهشت برزخی برای تهمت به یک نوجوان یک حسینیه را که با اخلاص وقف کرده بود داد و رفت اما تمام حواس من در آن لحظه به این بود که وقتی کسی به خاطر تهمت به یک نوجوان چنین خیراتی را از دست می‌دهد و ما که هر روز و هر شب پشت سر دیگران مشغول قضاوت کردن و حرف زدن هستیم چه عاقبتی خواهیم داشت !

ما که به راحتی پشت سر دوستان و آشنایان خودمان هر چه میخواهیم می‌گوییم! باز جوان پشت میز به عظمت آبروی مومن اشاره کرد و آیه ۱۹ سوره نور را خواند « کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان رواج یابد برای آنان در دنیا و آخرت عذاب دردناکی است »
امام صادق (ع) در تفسیر آیه می فرماید هرکس آنچه را درباره مؤمنی ببیند یا بشنود برای دیگران بازگو کند از مصادیق این آیه است.

اعجاز اشک

ایستاده بودم و مات و مبهوت به کتاب اعمالم نگاه می‌کردم انگار هیچ اراده‌ای از خودم نداشتم هیچ کار و عملم قابل دفاع نبود فقط نگاه می کردم یکی آمد و دوسال نمازهای من را برد دیگری آمد و قسمتی از کارهای خیر مرا برداشت و ...

بلاتشبیه شبیه گوسفند که هیچ اراده ای ندارد و فقط نگاه می کند و من هم فقط نگاه می کردم چون هیچگونه دفاعی در مقابل دیگران نمی شد کرد در دنیا انسان هرچند مقصر باشد اما در دادگاه از خود دفاع می‌کند و با گرفتن وکیل و ... خود را تا حدودی از اتهامات تبرئه می‌کند اما اینجا مگر می‌شود چیزی گفت فقط نگاه می کردم حتی آنچه در فکر انسان بوده برای همه نمایان است چه رسد به اعمال انسان برای همین هیچ کس نمی تواند بی دلیل از خود دفاع کند

در کتاب اعمال خود هر چقدر گناهانی را دیدم که مصداق این ضرب‌المثل بود: آش نخورده و دهان سوخته! شخصی در مقابل من غیبت کرده یا تهمت زده و من هم در گناه او شریک شده بودم چقدر گناهانی را دیدم که هیچ لذتی برایم نداشت و فقط سرافکندگی برایم ایجاد کرد

خیلی سخت بود .خیلی! حساب و کتاب خدا به دقت ادامه داشت. اما زمانی که بررسی اعمال من انجام می‌شد و نقایص کارهایم را می‌دیدم گرمای شدید از سمت چپ به سوی من می‌آمد حرارتی که نزدیک بود تمام بدنم را بسوزاند اما... این حرارت تمام بدنم را میسوزاند طوری که قابل تحمل نبود همه جای بدنم می سوخت به جز صورت و سینه و کف دست هایم برای من جای تعجب بود چرا این سه قسمت بدن نمی‌سوزد

لازم به تکلم نبود جواب سوالم را بلافاصله فهمیدم من از نوجوانی در هیأت و جلسات فرهنگی مسجد محل حضور داشتم پدرم به من توصیه می‌کرد که وقتی برای آقا امام حسین (ع) و یا حضرت زهرا (س) و اهل بیت (ع) اشک میریزی قدر این اشک را بدان اشک بر این بزرگان قیمتی است و ارزش آن را در قیامت می فهمیم پدرم از بزرگان و اهل منبر شنیده بود که این اشک را به سینه و صورت خود بکشید و این کار را می‌کرد من نیز وقتی در مجالس اهل بیت (ع) گریه می کردم اشک خود را به صورت و سینه ام می کشیدم

حالا فهمیدم که چرا این سه عضو بدن نمی‌سوزد نکته دیگری که در آن وادی شاهد بودم بحث اشک و توبه به درگاه الهی بود من دقت کردم که برخی گناهانی که مرتکب شده بودم که در کتاب اعمال نیست آنجا رحمت خدا را به خوبی حس کردم بعد از اینکه انسان از گناه توبه می‌کند و دیگر سمتش نمی‌رود گناهانی که قبلاً مرتکب شده کاملاً از اعمالش حذف می شود

قطعا اگر کسی حق الناس بدهکار است اما از طلبکار خود بی اطلاع است با دادن رد مظالم برطرف می‌شود اما حق الناسی که صاحبش را بشناسد باید در دنیا برگرداند اگر یک بچه از ما طلبکار باشد و در دنیا حلال نکرده باشد باید در آن وادی صبر کنیم تا بیاید و حلال کند.

بیت المال

از ابتدای جوانی و از زمانی که خودم را شناختم به حق الناس و بیت المال بسیار اهمیت می دادم پدرم خیلی به من توصیه می‌کرد که مراقب بیت‌ المال باش مبادا خودت را گرفتار کنی از طرفی من پای منبر ها و مسجد بزرگ شدم و مرتب این مطالب را می‌شنیدم لذا وقتی در سپاه مشغول به کار شدم سعی می‌کردم در ساعاتی که در محل کار حضور دارم به کار شخصی مشغول نشوم

اگر در طی روز کار شخصی داشتم و یا تماس تلفنی شخصی داشتم به همان میزان و کمی بیشتر اضافه کاری بدون حقوق انجام می‌دادم که مشکلی ایجاد نشود با خودم می‌گفتم حقوقی کمتر ببرم و حلال باشد خیلی بهتر است

از طرفی در محل کار نیز تلاش می‌کردم که کارهای مراجعین را به دقت و با رضایت انجام دهم این موارد را در نامه عملم می دیدم جوان پشت میز به من گفت خدا را شکر که بیت المال بر گردن نداری و گرنه باید رضایت تمام مردم ایران را کسب می‌کردی

اتفاقاً در همانجا کسانی را می دیدم که شدیداً گرفتار هستند گرفتار رضایت تمام مردم !گرفتار بیت المال ! این را هم بار دیگر اشاره کنم که بُعد زمان و مکان در آنجا وجود نداشت یعنی به راحتی می توانستم کسانی را که قبل از من فوت کرده‌اند ببینم یا کسانی را که بعد از من قرار بود بیایند

یا اگر کسی را می‌دیدم لازم به صحبت نبود به راحتی می فهمیدم که چه مشکلی دارد یکباره در یک لحظه می شد تمام این موارد را فهمید من چقدر افرادی را دیدم که با اختلاس و دزدی از بیت المال به آن طرف آمده بودند و حالا باید از تمام مردم این کشور حتی آنها که بعدها به دنیا می آیند حلالیت می طلبیدند

اما در یکی از صفحات این کتاب قطور یک مطلبی برای من نوشته بود که خیلی وحشت کردم یادم افتاد که یکی از سربازان در زمان پایان خدمت چند جلد کتاب خاطرات شهدا به واحد ما آورد و گذاشت روی طاقچه و گفت:

اینها باشه اینجا تا سربازهایی که بعداً میان در ساعات بیکاری استفاده کنند کتاب‌های خوبی بود یک سال روی طاقچه بود و سربازهایی که شیفته شب بودند یا ساعات بیکاری داشتند استفاده می‌کردند بعد از مدتی من از آن واحد به مکان دیگری منتقل شدم

همراه با وسایل شخصی که می بردم کتاب‌ها را هم بردم یک ماه از حضور من در آن واحد گذشت احساس کردم که این کتاب‌ها استفاده نمی شود شرایط مکانی جدید با واحد قبلی فرق داشت و سربازها و پرسنل کمتر اوقات بیکاری داشتند لذا کتاب‌ها را به همان مکان قبلی منتقل کردم و گفتم اینجا باشه بهتر استفاده میشه

جوان، پشت میزش اشاره به این ماجرای کتاب‌ها کرد و گفت این کتاب‌ها جزو بیت‌المال و برای آن مکان بود شما بدون اجازه آنها را به مکان دیگری بردی اگر آنها را نگه می داشتی و به مکان اول نمی آوردی باید از تمام پرسنل و سربازانی که در آینده هم به واحد شما می آمدند حلالیت می‌طلبیدی

واقعاً ترسیدم با خودم گفتم من تازه نیت خیر داشتم من از کتاب‌ها استفاده شخصی نکردم ، به منزل نبرده بودم بلکه به واحد دیگری بردم که بیشتر استفاده شود خدا به داد کسانی برسد که بیت‌المال را ملک شخصی خود کرده‌اند

در همان زمان یکی از دوستان همکارم را دیدم ایشان از بچه‌های با اخلاص و مؤمن در مجموعه دوستان ما بود مبلغ قابل توجهی را از فرمانده خودش به عنوان تنخواه گرفته بود تا برخی از اقلام را برای واحد خودشان خریداری کند اما این مبلغ را به جای قرار دادن در کمد اداری در جیب خودش گذاشت

روز بعد در اثر یک سانحه رانندگی درگذشت حالا وقتی مرا در آن وادی دید به سراغم آمد و گفت خانواده فکر کردند که این پول برای من است و آن را هزینه کرده‌اند تورو خدا برو به آنها بگو این پول را به مسئول مربوطه برساند من اینجا گرفتارم تو رو خدا برای من کاری بکن

تازه فهمیدم که چرا برخی بزرگان اینقدر در مورد بیت‌المال حساس هستند راست می‌گویند که مرگ خبر نمیکند!
در سیره پیامبر گرامی اسلام نقل است : روز حرکت از سرزمین خیبر ناگهان به یکی از یاران پیامبر تیری اصابت کرد و همان دم شهید شد یارانش همه می‌گفتند بهشت بر او گوارا باد خبر به پیامبر (ص) رسید

ایشان فرمودند من با شما هم عقیده نیستم زیرا عبایی که بر تن او بود از بیت المال بود و او آن را بی اجازه برده و روز قیامت به صورت آتش او را احاطه خواهد کرد
در این لحظه یکی از یاران پیامبر گفت من دو بند کفش بدون اجازه برداشته‌ام حضرت فرمود آن را برگردان وگرنه روز قیامت به صورت آتش در پای تو قرار می گیرد.

صدقه

در میان روزهایی که بررسی اعمال آنها انجام شد یکی از روزها برای من خاطره ساز شد چون در آن وضعیت ما به باطن اعمال آگاه می شدیم یعنی ماهیت اتفاقات و علت برخی وقایع را می‌فهمیدیم چیزی که امروزه به اسم شانس بیان می شود اصلاً آنجا مورد تأیید نبود بلکه تمام اتفاقات زندگی به واسطه برخی علت ها رخ می داد.

روزی در دوران جوانی با اعضای سپاه به اردوی آموزشی رفتیم کلاس های روزانه تمام شد و برنامه اردو به شب رسیده نمی دانید که چقدر بچه های هم دوره را اذیت کردم بیشتر نیروها خسته بودند و داخل چادرها خوابیده بودند من و یکی از رفقا می رفتیم و با اذیت کردن آنها را از خواب بیدار می کردیم برای همین یک چادر کوچک به من و رفیقم دادند و ما را از بقیه جدا کردند.

شب دوم اردو بود که باز هم بقیه را اذیت کردیم و سریع برگشتیم چادر خودمان که بخوابیم. البته بگذریم از اینکه هرچه ثواب و اعمال خیر داشتم به خاطر این کارها از دست دادم وقتی در اواخر شب به چادر خودمان برگشتم دیدم یک نفر جای من خوابیده!

من یک بالش مخصوص برای خودم آورده بودم و با دوعدد پتو برای خودم یک رختخواب قشنگ درست کرده بودم و چادر ما چراغ نداشت و متوجه نشدم چه کسی جای من خوابیده فکر کردم یکی از بچه‌ها می‌خواهد من را اذیت کند لذا همین طور که پوتین پایم بود جلو آمدم و یک لگد به شخص خواب زدم
یک باره دیدم حاج آقا که امام جماعت اردوگاه بود از جا پرید و قلبش را گرفته و داد می زند کی بود؟ چی شد؟

وحشت کردم سریع از چادر آمدم بیرون بعدها فهمیدم که حاج آقا جای خواب نداشته و بچه‌ها برای اینکه من را اذیت کنند به حاج آقا گفتند که این جای حاضر و آماده برای شماست.

اما لگد خیلی بدی زده بودم بنده خدا یک دست به قلبش بود یک دستش به پشتش حاج آقا آمد از چادر بیرون و گفت: الهی پات بشکنه ، مگه من چیکار کردم که اینجوری لگد زدی! اومدم جلو و گفتم حاج آقا غلط کردم ببخشید من با کسی دیگه شما را اشتباه گرفتم اصلا حواسم نبود که پوتین پام کردم و ممکنه ضربه شدید باشه.

خلاصه اون شب خیلی معذرت خواهی کردم بعد به حاج آقا گفتم شرمنده شما برید بخوابید من میرم تو ماشین میخوابم. فقط با اجازه بالش خودم رو برمیدارم. چراغ برداشتم و رفتم توی چادر همین که بالش رو برداشتم دیدم یک عقرب به بزرگی کف دست زیر بالش من قرار داره.

حاج آقا هم اومد داخل و هر طوری بود عقرب را کشتیم حاجی نگاهی به من کرد و گفت جون من را نجات دادی اما بد لگدی زدی هنوز درد دارم من هم رفتم توی ماشین خوابیدم روز بعد اردو تموم شد و برگشتیم.

روز بعد من در حین تمرین در باشگاه ورزش های رزمی پایم شکست اما نکته جالب توجه این بود که ماجرای آن روز در نامه عمل من کامل و با شرح جزئیات نوشته بود

جوان پشت میز به من گفت آن عقرب مأمور بود که تو را بکشد اما صدقه ای که آن روز دادی مرگت را به عقب انداخت همان لحظه فیلم مربوط به آن صدقه را دیدم.

عصر همان روز خانم من زنگ زد و گفت فلانی که همسایه ماست خیلی مشکل مالی دارد هیچ چیزی برای خوردن ندارند اجازه می‌دهی از پول‌هایی که کنار گذاشتیم مبلغی بهشون بدم؟ گفتم آخه من پول ها رو گذاشتم برای خرید موتور! اما عیب نداره هر چقدر می خواهی بهشون بده.

جوان گفت صدقه مرگ تو را عقب انداخت اما آن روحانی که لگد خورد ایشان در آن روز کاری کرده بود که باید این ضربه را می‌خورد ولی به نفرین ایشان پای تو هم شکست.

بعد به اهمیت صدقه دادن و خیرخواهی برای مردم اشاره کرد و آیه ۲۹ سوره فاطر را خواند: « کسانی که کتاب الهی را تلاوت می کند و نماز را برپا می دارند و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم پنهان و آشکار انفاق می‌کند تجارت (پرسودی) را امید دارند که نابودی و کساد در آن نیست»

یا حدیثی که امام باقر (ع) فرموده اند: صدقه دادن هفتاد بلا از بلاهای دنیا را دفع می کند و صدقه دهنده از مرگ بد رهایی می یابد.

البته این نکته را باید ذکر کنم به من گفته که صدقات، صله رحم، نماز جماعت و زیارت اهل بیت و حضور در جلسات دینی و هر کاری که خالصانه برای رضای خدا انجام دهید جز مدت عمر حساب نشده و باعث طولانی شدن عمر می گردد.

گره‌ گشایی

بیشتر مردم از کنار موضوع مهم حل مشکلات مردم به سادگی عبور می‌کند. اگر انسان بتواند حتی قدمی کوچک در حل گرفتاری بندگان خدا بردارد اثر آن را در این جهان و در آن سوی هستی به طور کامل خواهد دید .

در بررسی اعمال خود مواردی را دیدم که برایم بسیار عجیب بود مثلا شخصی از من آدرس میخواست من او را کامل راهنمایی کردم او هم دعا کرد و رفت و نتیجه دعای او را به خوبی در نامه عمل مشاهده کردم.

یا اینکه وقتی کاری برای رضای خدا و حل مشکل مردم انجام می‌دادم اثر آن در زندگی روزمره مشاهده می‌شد اینکه ما در طی روز حوادثی را از سر می گذرانیم و می گویم خوب شد این طور نشد یا می‌گویم خدا را شکر که از این بدتر نشد به خاطر دعای خیر افرادی است که مشکلی از آنها برطرف کردیم.

من هر روز برای رسیدن به محل کار مسیری را در اتوبان طی می‌کنم همیشه اگر ببینم کسی منتظر است حتما او را سوار می کنم. یک روز هوا بارانی بود که زنی با یک ساک پر از وسایل زیر باران مانده بود با اینکه خطرناک بود اما ایستادم و او را سوار کردم.

ساک وسایل او گلی شده و صندلی را کثیف کرد اما چیزی نگفتم. پیرزن تا به مقصد برسد مرتب برای اموات من دعا کرد و صلوات فرستاد بعد هم خواست که کرایه بدهد که نگرفتم و گفتم هرچه می خواهی بدهی برای اموات ما صلوات بفرست

من در آن سوی هستی بستگان و اموات خودم را دیدم آنها از من به خاطر دعاهای آن پیرزن و صلوات هایی که برای شان فرستاده حسابی تشکر کردند این را هم بگویم که صلوات واقعاً ذکر و دعای معجزه گری است آنقدر خیرات و برکات در این دعا نهفته است که تا از این جهان خارج نشویم قادر به درکش نیستیم.

پیامبر اکرم صلی الله فرمودند: گره گشایی از کار مؤمن از ۷۰ بار حج خانه خداوند بالاتر است .
ثمرات این گره گشایی آنجا بسیار ملموس بود بیشتر این ثمرات در زندگی دنیایی اتفاق می‌افتد یعنی وقتی انسان در این دنیا خودش را به خاطر دیگران به سختی بیاندازد اثرش را بیشتر در همین دنیا مشاهده خواهد کرد

یادم می‌آید که در دوران دبیرستان بیشتر شب‌ها در مسجد و بسیج بودم جلسات قرآن و هیئت که تمام می شد واحد بسیج بودم و حتی برخی شب‌ها تا صبح می ماندم و صبح به مدرسه میرفتم یک نوجوان دبیرستانی در بسیج ثبت نام کرده بود او چهره زیبا داشته و بسیار پسر ساده ای بود.

یک شب پس از اتمام فعالیت بسیج ساعتم را نگاه کردم یک ساعت به اذان صبح بود بقیه دوستان به منزل رفتند من هم به اتاق دارالقرآن بسیج رفتم و مشغول نماز شب شدم همان نوجوان یکباره وارد اتاق شد و سریع در کنارم نشست وقتی نمازم تمام شد با تعجب گفتم چیزی شده؟

با رنگ پریده گفت هیچی شما الان چه نمازی میخونی گفتم نماز شب قبل اذان صبح مستحب است که این نماز را بخوانیم خیلی ثواب دارد گفت به من هم یاد میدی به او یاد دادم و در کنارم مشغول نماز شد اما می دانستم او از چیزی ترسیده و نگران است بعد از نماز صبح با هم از مسجد بیرون آمدیم

گفتم اگه مشکلی برات پیش اومده بگو من مثل برادرت هستم.
گفت: روبروی مسجد یک جوان بدکاره منتظرم مانده بود و با تهدید می خواست من را به خانه اش ببرد و حتی تا نیمه شب منتظرم مانده بود. من فرار کردم و پیش شما آمدم.

روز بعد یک برخورد جدی با آن جوان بدکاره کردم و حسابی او را تهدید کردم آن جوان بدکاره دیگر سمت بچه های مسجد نیامد این نوجوان هم با ما رفیق و مسجدی شد البته خیلی برای هدایت او وقت گذاشتم خدا را شکر الان هم از جوانان مؤمن محل ماست.

مدتی بعد دوستان من که به دنبال استخدام در سپاه بودند شش ماه یا بیشتر درگیر مسائل گزینش شدند اما کل زمان پیگیری استخدام بنده یک هفته بیشتر طول نکشید تمام رفقای من فکر می‌کردند که من پارتی داشتم اما آنجا به من گفتند زحمتی که برای رضای خدا برای آن نوجوان کشیدی باعث شد که در کار استخدام کمتر اذیت شوی و کار شما زودتر هماهنگ شود البته این پاداش دنیایی اش بود پاداش آخرتش در نامه عمل شما محفوظ است.

حتی به من گفتند اینکه ازدواج شما به آسانی صورت گرفت و زندگی خوبی داری نتیجه کارهای خیری است که برای هدایت دیگران انجام دادید من شنیدم که مأمور بررسی اعمال گفت کوچک ترین کاری که برای رضای خدا و در راه کمک به بندگان خدا کشیده باشید آنقدر در پیشگاه خدا ارزش پیدا می‌کند که انسان حسرت کارهای نکرده را می خورد...

یک روز همسرم به من گفت دختری را در مدرسه دیده ام که از لحاظ جسمی خیلی ضعیف است چندین بار از حال رفته و ...

پیگیری کردم یک دختر یتیم و بی سرپرست است میای امروز به منزل ایشان برویم ؟آدرس شان را بلدم. با هم راه افتادیم در حاشیه شهر وارد یک منزل کوچک شدیم که یک اتاق بیشتر نداشت هیچ گونه امکانات رفاهی در آنجا دیده نمی‌شد یخچال و یک اجاق گاز در کنار اتاق بود.
مادر و دو دختر در آن خانه زندگی می کردند پدر این دختر ها در سانحه رانندگی مرحوم شده بود به بهانه خوردن آب سر یخچال رفتم هیچ چیزی در این یخچال نبود سرم داغ شده بود

خدایا چه کنم خودم شرایط مالی خوبی نداشتم چطور باید به آنها کمک می‌کردم فکری به ذهنم رسید به سراغ خاله ام رفتم همسر شهید و انسان مؤمن و دست خیری بوده و هست او را به منزل آنها آوردم شرایط منزلشان را دید خودم نیز کمی کمک کردم و همان شب برای آن دو دختر کاپشن و لباس مناسب خریدیم.

خاله ام آخر شب با کلی وسایل برگشت و یخچال آنها را پر از مواد غذایی کرد در ماه‌های بعد تا توانست زندگی آنها را تأمین نمود وقتی در آن سوی هستی مشغول بررسی اعمال بودم مشاهده کردم که شوهرخاله ام به سمت من آمد او از رفقایم بود که شهید شد و در کنار دیگر شهدا در بهشت برزخی ، عند ربهم یرزقون بود.

به من که رسید در آغوشم گرفت و صورتم را بوسید خیلی از من تشکر کرد وقتی علت را سوال کردم گفت توفیق رسیدگی به آن خانواده یتیم را شما به همسر من دادی

نمیدانی چه خیرات و برکاتی نصیب شما و همسر من شد خدا می‌داند که با گره‌گشایی از کار مردم چه مشکلات دنیایی و آخرتی از شما حل می شود. یاد حدیث نورانی امام صادق (ع) افتادم که فرمودند : هر کس یک حاجت برادر مؤمن خود را برآورده کند خداوند در قیامت صدهزار حاجت او را برآورده کند که یکی از آنها بهشت است و دیگر آن که ایشان او را به بهشت بفرستد (اصول کافی جلد ۲ ص ۳)

با نامحرم

خیلی مطلب در موضوع ارتباط با نامحرم شنیده بودم اینکه وقتی یک مرد و زن نامحرم در یک مکان خلوت قرار می‌گیرند نفر سوم آنها شیطان است یا وقتی جوان به سوی خدا حرکت می کند شیطان با ابزار جنس مخالف به سوی او می‌آید و...
یا در جای دیگر بیان شده که در اوقات بیکاری شیطان به سراغ فکر انسان می رود و ...

خیلی از رفقای مذهبی را دیده‌ام که به خاطر اختلاط با نامحرم گرفتار وسوسه های شیطان شدند و در زندگی دچار مشکلات شدند این موضوع فقط به مردان اختصاص ندارد.

زنانی که با نامحرم در تماس هستند نیز به همین دردسرها دچار می‌شوند اینجا بود که کلام حضرت زهرا (س) را درک کردم که می فرمودند: بهترین حالت برای زنان این است که (بدون ضرورت) مردان نامحرم را نبیند و نامحرمان نیز آنان را نبینند .

شکر خدا از دوره جوانی اوقات بیکاری نداشتم که بخواهم به موضوعات اینگونه فکر کنم و در همان ابتدای جوانی شرایط ازدواج برای من فراهم شد اما در کتاب اعمال من یک موضوع بود که خدا را شکر به خیر گذشت

در سال‌های اولی که موبایل آمده بود برای دوستان خودم با گوشی پیامک می‌فرستادم بیشتر پیام‌های من شوخی و لطیفه و ... بود آن زمان تلگرام و شبکه‌های اجتماعی نبود لذا از پیامک بیشتر استفاده میشد.

رفقای ما هم در جواب برای ما جک می‌فرستادند در این میان یک نفر با شماره ای ناآشنا برای من لطیفه های عاشقانه می‌فرستاد من هم در جواب برای او جک می فرستادم نمی دانستم این شخص کیست یکی دو بار زنگ زدم اما گوشی را جواب نداد اما بیشتر مطالب ارسالی او لطیفه های عاشقانه بود برای همین یک بار از شماره ثابت به او زنگ زدم به محض اینکه گوشی را برداشت و بدون اینکه حرفی بزنم متوجه شدم که خانم جوان است بلافاصله گوشی را قطع کرده از آن لحظه به بعد دیگر هیچ پیامی برایش نفرستادم و پیام هایش را جواب ندادم

یادم هست با جوان پشت میز خیلی صحبت کردیم بارها در مورد اعمال و رفتار انسان‌ها برای من مثال میزد همینطور که برخی اعمال روزانه مرا نشان می‌داد به من گفت نگاه حرام و ارتباط با نامحرم خیلی در رشد معنوی انسان ها مشکل ساز است.

مگر نخوانده ای که در در آیه ۳۰ سوره نور می فرماید: به مؤمنان بگو چشم های خود را از نگاه به نامحرم فرود گیرند.
و یا امام صادق (ع) در حدیثی نورانی می فرماید نگاه حرام تیری مسموم از تیرهای شیطان است هر کس آن را تنها به خاطر خدا ترک کند خداوند آرامش و ایمانی به او می‌دهد که طعم گوارای آن را در خود می‌یابد.

بعد به من گفت اگر شما تلفن را قطع نمی کردی گناه سنگینی در نامه اعمالت ثبت می‌شد و تاوان بزرگی در دنیا میدادی جوان پشت میز وقتی عشق و علاقه من را به شهادت دید جمله ای بیان کرد که خیلی برایم عجیب بود او گفت اگر علاقه مند باشی و برای شما شهادت نوشته باشند هر نگاهی حرامی که شما داشته باشید ۶ ماه شهادت شما را به عقب می‌اندازد.

خوب آن ایام را به خاطر دارم اردوی خواهران برگزار شده بود به من گفتند شما باید پیگیر برنامه‌های تدارکاتی این اردو باشی. مربیان خواهر کار اردو را پیگیری می‌کند اما برنامه تغذیه و توزیع غذا با شماست در ضمن از سربازها استفاده نکن

من سه وعده در روز با ماشین حامل غذا به محل اردو می‌رفتم و غذا را می کشیدم و روی میز می چیدم و با هیچ‌ کس حرفی نمیزدم شب اول یکی از دخترانی که در اردو بود دیرتر از بقیه آمد و وقتی احساس کرد که اطرافش خلوت است خیلی گرم شروع به سلام و احوالپرسی کرد

من سرم پایین بود و فقط جواب سلام را دادم روز بعد دوباره با خنده و عشوه به سراغ من آمد و قبل از اینکه با ظروف غذا از محوطه اردوگاه خارج شوم مطلب دیگری گفت و خندید و حرف‌هایی زد که...

من هیچ عکس العملی نشان ندادم خلاصه هر بار که به این اردوگاه می‌آمدم با برخورد شیطانی این دختر جوان روبه‌رو بودم اما خدا توفیق داد که واکنشی نشان ندادم شنیده بودم که قرآن در بیان توصیف این گونه زنان می فرمایند: «ان کیدکن عظیم ، مکر و حیله برخی زنان بسیار بزرگ است»

در بررسی اعمال وقتی به این اردو رسیدیم جوان پشت میز به من گفت اگر در مکر و حیله آن زن گرفتار میشدی
به جز آبرو ، کار و حتی خانواده ات را از دست می دادی. برخی گناهان اثر نامطلوب این گونه در زندگی روزمره دارد

یکی از دوستان همکارم فرزند شهید بود خیلی با هم رفیق بودیم و شوخی می‌کردیم یک بار دوست دیگر ما به شوخی به من گفت تو باید بری با مادر فلانی ازدواج کنی تا با هم فامیل بشوید.
اگه ازدواج کنی فلانی هم میشه پسرت. از آن روز به بعد سر شوخی ما باز شد من دیگه این رفیق را پسرم صدا میکردم هر زمان به منزل دوستم می رفتیم و مادر این بنده خدا را می‌دیدیم ناخودآگاه می خندیدیم در آن وادی وانفسا پدر همین رفیق من در مقابلم قرار گرفت

همان شهیدی که ما در مورد همسرش شوخی می‌کردیم ایشان با ناراحتی گفت چه حقی داشتید در مورد یک زن نامحرم و یک انسان اینطور شوخی کنید؟

باغ بهشت

از دیگر اتفاقاتی که در آن بیابان مشاهده کردم این بود که برخی بستگان و آشنایان که قبلا از دنیا رفته بودند را دیدار کردم یکی از آنها عموی خدابیامرزم بود او در بیمارستان هم کنارم بود

او را دیدم که در یک باغ بزرگ قرار دارد سوال کردم عمو این باغ زیبا را در نتیجه کار خاصی به شما دادند گفت من و پدرت در سنین کودکی یتیم شدیم پدر ما یک باغ بزرگ را به عنوان ارث برای ما گذاشت شخصی آمد و قرار شد در باغ ما کار کند و سود فروش محصولات را به مادر ما بدهد اما او با چند نفر دیگر کاری کردند که باغ از دست ما خارج شد آنها باغ را بین خودشان تقسیم کردند و فروختند

البته هیچکدام آنها عاقبت به خیر نشدند. در اینجا نیز همه آنها گرفتارند. چون با اموال چند یتیم این کار را کردند .حالا این باغ را به جای باغی که در دنیا از دست دادم به من داده‌اند تا با یاری خدا در قیامت به باغ اصلی برویم و اشاره به درب دیگر باغ کرد و گفت این باغ دو درب دارد

که یکی از دربهای باغ برای پدر شماست که به زودی باز می‌شود. در نزدیکی باغ عمویم یک باغ بزرگ بود که سرسبزی آن مثال زدنی بود این باغ متعلق به یکی از بستگان ما بود به خاطر یک وقف بزرگ صاحب این باغ شده بود همین طور که به باغ خیره بودم یکباره تمام باغ سوخت و تبدیل به خاکستر شد

این فامیل ما بنده خدا با حسرت به اطرافش نگاه می‌کرد من از این ماجرا شگفت زده شدم با تعجب گفتم چرا باغ شما سوخت او هم گفت پسرم همه اینها از بلایی است که پسرم بر سر من می آورد او نمی‌گذارد ثواب خیرات این زمین وقف شده به من برسد

این بنده خدا با حسرت این جملات را تکرار می‌کرد بعد پرسیدم حالا چه می‌شود چه کار باید بکنید گفت مدتی طول می‌کشد تا دوباره با ثواب و خیرات باغ من آباد شود به شرطی که پسرم نابودش نکند

من در جریان ماجرای او و زمین وقفی و پسر ناخلفش بودم برای همین بحث را ادامه ندادم آنجا می توانستیم به هر کجا که می‌خواهیم سر بزنیم یعنی همین که اراده می کردیم بدون لحظه ای درنگ به مقصد می‌رسیدیم پسرعمه ام در دوران دفاع مقدس شهید شده بود یک لحظه دوست داشتم جایگاهش را ببینم بلافاصله وارد باغ بسیار زیبای شدم

مشکلی که در بیان مطالب آنجاست عدم وجود مشابه در این دنیا است یعنی نمی دانیم زیبایی‌های آنجا را چگونه توصیف کنیم کسی که تاکنون شمال ایران و دریا و سرسبزی جنگل‌ها را ندیده و هیچ تصویر و فیلم از آنجا مشاهده نکرده هرچه برایش بگویم نمی تواند تصور درستی در ذهن خود ایجاد کند

حکایت ما با بقیه مردم همین گونه است اما باید به گونه‌ای بگویم که بتواند به ذهن نزدیک باشد من وارد باغ بزرگی شدم که انتهای آن مشخص نبود از روی چمن‌ها عبور می کردم که بسیار نرم و زیبا بودند بوی عطر گلهای مختلف مشام انسان را نوازش می داد درختان آنجا همه نوع میوه ای را در خود داشتند میوه های زیبا و درخشان.

من بر روی چمن ها دراز کشیدم گویی یک تخت نرم و راحت و شبیه پرقو بود. بوی عطر همه جا را گرفته بود نغمه پرندگان و صدای شرشر آب رودخانه به گوش می‌رسید اصلاً نمی شود آنجا را توصیف کرد.

به بالای سرم نگاه کردم درختان میوه و یک درخت نخل پر از خرما را دیدم با خودم گفتم خرمای اینجا چه مزه‌ای دارد؟ یک باره دیدم درخت نخل به سمتم خم شد من دستم را بلند کردم و یکی از خرماها را چیدم و داخل دهان گذاشتم نمی‌توانم شیرینی آن خرما را با چیزی در این دنیا مثال بزنم

در اینجا اگر چیزی خیلی شیرین باشد باعث دلزدگی می‌شود اما آن خرما نمی دانید چقدر خوشمزه بود از جا بلند شدم دیدم که چمن ها به حالت قبل برگشت به سمت رودخانه رفتم در دنیا معمولاً در کنار رودخانه‌ها زمین گل آلود است و باید مراقب باشیم تا پای ما کثیف نشود اما همین که به کنار رودخانه رسیدم دیدم اطراف رودخانه مانند بلور زیباست

به آب نگاه کردم آنقدر زلال بود که تا انتهای رود مشخص بود دوست داشتم بپرم داخل آب اما با خودم گفتم بهتر است سریعتر بروم به سمت قصر پسر عمه ام ناگفته نماند آن طرف رود یک قصر زیبای سفید و بزرگ نمایان بود نمی‌دانم چطور توصیف کنم با تمام قصرهای دنیا متفاوت بود چیزی شبیه قصرهای یخی که در کارتونهای دوران بچگی می‌دیدیم

تمام دیوارهای قصر نورانی بود می خواستم به دنبال پلی برای عبور از رودخانه باشم اما متوجه شدم که اگر بخواهم می توانم از روی آب عبور کنم از روی آب گذشتم و مبهوت قصر زیبای پسر عمه ام شدم وقتی با او صحبت می‌کردم می‌گفت ما در اینجا در همسایگی اهل بیت هستیم

ما می‌توانیم به ملاقات امامان برویم و این یکی از نعمت‌های بزرگ بهشت برزخی است حتی می توانید به ملاقات دوستان شهید و شهدای محل و دوستان و بستگان خود برویم.

جانبازی در رکاب مولا

سال ۱۳۸۸ توفیق شد که در ماه رجب و ماه شعبان زائر مکه و مدینه باشم. ما مُحرم شدیم و وارد مسجد الحرام شدیم بعد از اتمام اعمال به محل قرار آمدم روحانی کاروان به من گفت سه تا از خواهران الان آمدند شما زحمت بکش این سه نفر را برای طواف ببر.

خسته بودم اما قبول کردم سه تا از خانم‌های جوان کاروان به سمت من آمدند تا نگاهم به آنها خورد سرم را پایین انداختم یک حوله اضافه داشتم یک سر حوله را دست خودم گرفتم و سر دیگرش را در اختیار آنها قرار دادم گفتم من در طی طواف نباید برگردم.
حرم الهی هم به خاطر ماه رجب شلوغ است شما سر این حوله را بگیرید و دنبال من بیایید

یکی دو ساعت بعد با خستگی فراوان به محل قرار کاروان برگشتم در کل این مدت اصلا به آنها نگاه نکردم و حرفی نزدم وظیفه ای برای انجام طواف آنها نداشتم اما فقط برای رضای خدا این کار را انجام دادم در روزهایی که در مکه مستقر بودیم خیلی ها مرتب به بازار می رفتند ، اما من به جای این گونه کارها چندین بار برای طواف اقدام کردم

ابتدا به نیت رهبر معظم انقلاب و سپس به نیابت شهدا مشغول شدم و از فرصت‌ها برای کسب معنویات استفاده کردم در آن لحظاتی که اعمال من محاسبه می‌شد جوان پشت میز به این موارد اشاره کرد و گفت به خاطر طواف خالصانه ای که همراه آن خانم ها انجام دادی ثواب حج واجب در نامه اعمالت ثبت شد!

بعد گفت ثواب طواف هایی که به نیابت از دیگران انجام دادی دو برابر در نامه اعمال خودت ثبت می شود اوایل ماه شعبان بود که راهی مدینه شدیم یک روز صبح در حالی که مشغول زیارت بقیع بودم متوجه شدم که مأمور وهابی دوربین یک پسربچه را که می‌خواست از بقیع عکس بگیرد را گرفته جلو رفتم و به سرعت دوربین را از دست او گرفتم و به پسربچه تحویل دادم

بعد به انتهای قبرستان رفتم من در حال خواندن زیارت عاشورا بودم که به مقابل قبر عثمان رسیدم همان مأمور وهابی دنبال من آمد و چپ چپ به من نگاه می کرد یکباره کنار من آمد و دستم را گرفت و به فارسی و با صدای بلند گفت چی میگی داری لعن می کنی گفتم نخیر دستم را ول کن

اما همین طور داد می زد و با سر و صدا بقیه مأمورین را دور خودش جمع کرد در همین حال یکدفعه به من نگاه کرد و حرف زشتی را به مولا امیر المؤمنین (ع) زد من دیگر سکوت را جایز ندانستم تا این حرف زشت از دهان او خارج شد و بقیه زائران شنیدند دیگر سکوت را جائز ندانستم یکباره کشیده محکمی به صورت‌او زدم

بلافاصله ۴ مأمور به سر من ریختند و شروع به زدن کردند یکی از مأمورین ضربه محکمی به کتف من زد که درد آن تا ماه ها اذیتم می‌کرد چند نفر از زائرین جلو آمدند و مرا از زیر دست آنها خارج کردند و سریع فرار کردم اما در لحظات بررسی اعمال ماجرای درگیری در قبرستان بقیع را به من نشان دادند و گفتند شما خالصانه و فقط به عشق مولا علی (ع) با آن مأمور درگیر شدی و کتف شما آسیب دید
برای همین ثواب جانبازی در رکاب مولا علی (ع) در نامه عمل شما ثبت شده است

شهید و شهادت

در این سفر کوتاه به قیامت ، نگاه من به شهید و شهادت تغییر کرد. علت آن هم چند ماجرا بود. یکی از معلمین و مربیان شهر ما در مسجد محل تلاش فوق‌العاده‌ای داشت که بچه ها را جذب مسجد و هیئت کند و خالصانه فعالیت می‌کرد و در مسجدی شدن ما هم خیلی تأثیر داشت

این مرد خدا یک بار که با ماشین در حرکت بود از چراغ قرمز عبور کرد و سانحه شدید رخ داد و ایشان مرحوم شد من این بنده خدا را دیدم که در میان شهدا و هم درجه آن ها بود توانستم با او صحبت کنم ایشان به خاطر اعمال خوبی که در مسجد و محل داشت و رعایت دستورات دین، به مقام شهدا دست یافته بود در واقع در دنیا شهید زندگی کرد و به مقام شهدا دست یافت

اما سؤالی که در ذهن من بود تصادف و عدم رعایت قانون و مرگش بود! ایشان به من گفت من در پشت فرمان ماشین سکته کردم و از دنیا رفتم و سپس با ماشین مقابل برخورد کردم هیچ چیزی از صحنه تصادف دست من نبود.

در جای دیگر یکی از دوستان پدرم که اوایل جنگ شهید شده بود و در گلزار شهدای شهر ما به خاک سپرده شده بود را دیدم اما خیلی گرفتار بود و اصلاً در رتبه شهدا قرار نداشت تعجب کردم تشییع او را به یاد داشتم که در تابوت شهدا بود و ... اما چرا ؟ خودش گفت من برای جهاد به جبهه نرفتم من به دنبال کاسبی و خرید و فروش بودم که برای خرید جنس به مناطق مرزی رفتم که آنجا بمباران شد بدن ما با شهدای رزمنده به شهر منتقل شد و فکر کردند من رزمنده ام.

اما مهمترین مطلبی که از شهدا دیدم مربوط به یکی از همسایگان ما بود خوب به یاد داشتم که در دوره دبستان بیشتر شب‌ها در مسجد محل کلاس و جلسه قرآن و یا هیئت داشتیم آخر شب وقتی به سمت منزل می آمدیم از یک کوچه باریک و تاریک عبور میکردیم از همان بچگی شیطنت داشتم با برخی از بچه ها زنگ خانه مردم را می‌زدیم و سریع فرار می‌کردیم

یک شب من دیرتر از بقیه دوستانم از مسجد راه افتادم وسط همان کوچه بودم که دیدم رفقای من که زودتر از کوچه رد شدند یک چسب را به زنگ یک خانه چسباندند صدای زنگ قطع نمی شد یکباره پسر صاحبخانه که از بسیجیان مسجد محل بود بیرون آمد

چسب را از روی زنگ جدا کرد نگاهش به من افتاد او شنیده بود که من قبلا از این کارها کرده ام برای همین جلو آمد و مچ دستم را گرفت و گفت باید به پدرت بگم چیکار می کنی هرچه اصرار کردم که من نبودم و ... بی فایده بود او مرا به مقابل منزلمان برد و پدر مرا صدا زد

آن‌ شب همسایه ما عروسی داشت توی خیابان و جلوی منزل ما شلوغ بود پدرم وقتی مطلب را شنید خیلی عصبانی شد و جلوی چشم همه حسابی مرا کتک زد این جوان بسیجی که در اینجا قضاوت اشتباهی داشت چند سال بعد و در روزهای پایانی دفاع مقدس به شهادت رسید این ماجرا و کتک خوردن به ناحق من در نامه اعمال نوشته شده بود

به جوان پشت میز گفتم من چطور باید حقم را از آن شهید بگیرم او در مورد من زود قضاوت کرد و گفت لازم نیست که آن شهید به اینجا بیاید من اجازه دارم انقدر از گناهان تو ببخشم تا از آن شهید راضی شوی بعد یک باره دیدم که صفحات نامه اعمال من ورق خورد گناهان هر صفحه پاک می شود و اعمال خوب آن می‌ماند خیلی خوشحال شدم ذوق زده بودم

حدود یکی دو سال از اعمال من اینطور طی شد جوان پشت میز گفت راضی شدی گفتم بله عالیه البته بعدا پشیمان شدم چرا نگذاشتم تمام اعمال بدم را پاک کند اما باز بد نبود همان لحظه دیدم آن شهید آمد و سلام و روبوسی کرد خیلی از دیدنش خوشحال شدم گفت با اینکه لازم نبود اما گفتم بیایم و حضوری از شما حلالیت بطلبم هرچند شما هم به خاطر کارهای گذشته در آن ماجرا بی تقصیر نبودی.

حق الناس و حق النفس

از وقتی که مشغول به کار شدم حساب سال داشتم یعنی همه ساله اضافه درآمدهای خودم را مشخص می کردم و یک پنجم آن را به عنوان خمس پرداخت می‌کردم با اینکه روحانیان خوبی در محل داشتیم اما یکی از دوستانم گفت یک پیرمرد روحانی در محل ما هست بیا و خمس مالت را به ایشان بده و رسیدش را بگیر

در زمینه خمس خیلی احتیاط می کردم خیلی مراقب بودم که چیزی از قلم نیفتد من از اواسط دهه هفتاد مقلد رهبری معظم انقلاب شدم یادم هست آن سال خمس من به ۲۰ هزار تومان رسید یکی از همان سال ها وقتی خمس را پرداخت کردم به آن پیرمرد تاکید کردم که رسید دفتر رهبری را برایم بیاورد

هفته بعد وقتی رسید خمس را آورد با تعجب دیدم که رسید دفتر آیت‌الله ... است گفتم: این رسید چیه اشتباه شده من به شما تاکید کردم مقلد رهبری هستم او هم گفت فرقی نداره با عصبانیت برخورد کردم و گفتم باید رسید دفتر رهبری را برایم بیاوری من به شما تأکید کردم که مقلد رهبری هستم و می‌خواهم خمس من به دفتر ایشان برسد

او هم هفته بعد یک رسید بدون مهر برایم آورد که نفهمیدم صحیح است یا نه از سال بعد هم خمس خودم را مستقیم به حساب اعلام شده توسط دفتر رهبری واریز می کردم یکی دو سال بعد خبر دار شدم این پیرمرد روحانی از دنیا رفت و بعدها متوجه شدم که این شخص خمس چند نفر دیگر را هم به همین صورت جابجا کرده

در آن زمانی که مشغول حساب و کتاب اعمال بودم یک باره همین پیرمرد را دیدم خیلی اوضاع آشفته ای داشت در زمینه حق‌الناس به خیلی ها بدهکار و گرفتار بود بیشترین گرفتاری او به بحث خمس برمی‌گشت برخی آدم‌های عادی وضعیت بهتری از این شخص داشتند

پیرمرد پیش من آمد و تقاضا کرد حلالش کنم اما اینقدر اوضاع او مشکل داشت که با رضایت من چیزی تغییر نمی کرد من هم قبول نکردم. در اینجا بود که جوان پشت میز به من گفت این هایی که می بینی این کسانی که از شما حلالیت می‌طلبند یا شما از آنها حلالیت می طلبی کسانی هستند که از دنیا رفته اند. حساب آنها که هنوز در دنیا هستند مانده تا زمانی که آنها هم به برزخ وارد شوند حساب و کتاب شما با آنها که زنده اند بعد از مرگشان انجام می‌شود

و دوباره در زمینه حق الناس با من صحبت کرد و گفت وای به حال افرادی که سالها عبادت کرده اند اما حق الناس را مراعات نکردند اما این را هم بدان اگر کسی در زمینه حق‌الناس به شما بدهکار بود و او را در دنیا ببخشید ده برابر آن در نامه عملت ثبت می‌شود اما اگر به برزخ کشیده شود همان مقدار خواهد بود

اما یکی از مواردی که مردم نسبت به آن دقت کمتری دارند حق الله است می‌گویند دست خداست و ان شاءالله خداوند از تقصیرات ما می‌گذرد حق الناس هم که مشخص است اما در مورد حق النفس یعنی حق بدن تقریباً حساسیتی بین مردم دیده نمی‌شود

گویی حق بدن را هم خدا بخشیده! اما در آن لحظات وانفسا موردی را در پرونده ام دیدم که مربوط به حق بدن (حق النفس) می‌شد در روزگار جوانی با رفقا و بچه‌های محل برای تفریح به یکی از باغهای اطراف شهر رفتیم کسی که ما را دعوت کرده بود قلیان را آماده کرد و با یک بسته سیگار به سمت ما آمد

سیگار ها را یکی یکی روشن کرد و دست رفقا می داد من هم در خانه ای بزرگ شده بودم که پدرم سیگاری بود اما از سیگار نفرت داشتم آن روز با وجود کراهت اما برای اینکه انگشت‌ نما نشوم سیگار را از دست آن آقا گرفتم و شروع به کشیدن کردم

حالم خیلی بد شد خیلی سرفه کردم انگار تنگی نفس گرفته بودم بعد از آن هیچ وقت دیگر سراغ قلیان و سیگار نرفتم اما در آن وانفسا این صحنه را به من نشان دادند و گفتند تو که میدانستی سیگار ضرر دارد چرا همان یک بار را کشیدی تو حق النفس را رعایت نکردی و باید جواب بدهی

همین باعث گرفتاری ام شد در آنجا برخی افراد را دیدم که انسان های مذهبی و خوبی بودند بسیاری از احکام دین را رعایت کرده بودند اما به حق النفس اهمیت نداده بودند آنها به خاطر سیگار و قلیان به بیماری و مرگ زودرس دچار شده بودند و در آن شرایط به خاطر ضرر به بدن، گرفتار بودند

تشکیل خانواده و صله رحم

در مورد اهمیت تشکیل خانواده شاید لازم به هیچ گونه تذکر نباشد درست است که قبول بار خانواده کار سخت و سنگینی است اما در روایات ما ازدواج سنت پیامبر اسلام معرفی شده و تکامل نیمی از دین انسان منوط به ازدواج و تشکیل خانواده است

وقتی هم که فرزندی متولد شود خیرات و برکات بر اهل خانه نازل می شود خداوند در آیه ۳۱ سوره اسراء در مورد رزق و روزی خانواده می‌فرماید : «ما آنها و شما را روزی می دهیم» در این آیه روزی همسر و فرزندان قبل از انسان بیان شده به تعبیری باید گفت بسیاری از برکات و روزی ها به خاطر وجود اولاد به سوی انسان نازل می شود البته این را هم باید اشاره کرد که تمام امور دنیا به خصوص همین تشکیل خانواده با سختی و گرفتاری همراه است چرا که خداوند در آیه ۴ سوره بلد می‌فرماید : « به درستی که ما انسان را (همواره) در سختی و رنج آفریده ایم » یعنی حال دنیا اینگونه است که با سختی‌ها و مشکلات آمیخته شده

اما در آن سوی هستی مشاهده کردم که هر بار انسان در کنار خانواده و همسر خود قرار می گیرد خیرات و برکات الهی بر او نازل می گردد برای همین است که پیامبر اسلام فرمودند: در پیشگاه خداوند تعالی نشستن مرد در کنار همسر خود از اعتکاف در مسجد من (در مدینه) محبوب تر است . از طرفی بسیاری از خیرات انسان توسط فرزند برای او ارسال می شود شاید هیچ باقیات الصالحاتی بهتر از فرزند صالح برای انسان نباشد

برای همین است که امام رضا (ع) می‌فرماید : وقتی خداوند خیر بنده اش را بخواهد وی را نمی میراند تا فرزندش را ببیند .
بنده از نوجوانی یاد گرفتم که هر کار خوبی انجام می‌دهم یا اگر صدقه می دهم ثواب آن را به روح تمام کسانی که به گردن من حق دارند از آدم تا خاتم و تمام اموات شیعه و پدران و مادرانم نثار کنم در آن سوی هستی پدربزرگم را همراه با جمعی که در کنارش بودند مشاهده کردم آنها مرتب از من تشکر می‌کردند و می‌گفتند ما به وجود اولادی مثل تو افتخار می‌کنیم خیرات و برکاتی که از سوی تو برای ما ارسال شده بسیار مهم و کارگشا بود ما همیشه برایت دعا می کنیم تا خداوند بر توفیقات تو بیفزاید

در میان بستگان ما خیلی از افراد در فامیل ازدواج می‌کنند من هم با دختردایی خودم ازدواج کردم از طرفی من در میان فامیل معروف هستم که خیلی اهل صله رحم هستم زیاد به فامیل سر میزنم و تلاش می‌کنم که تا جایی که امکان دارد مشکلات بستگان را برطرف نمایم
عمه ای دارم که مادر شهید است همان که پسرش در اتاق عمل بالای سرم بود تمام فامیل به من می‌گویند که تو پسر این عمه هستی از بس که به عمه سر میزنم و تلاش در راه حل مشکلات ایشان دارم خاله نیز همسر شهید است بیشتر مواقع به دنبال حل مشکلات آنها هستم دیگر بستگان نیز به همین صورت تا جایی که در توانم هست برای حل مشکل فامیل اقدام می کنم برکت این مطلب را هم در زندگی خود دیده‌ام

دعای خیر اهل فامیل همواره مشکل گشای گرفتاری‌ هایم بوده حتی به من نشان دادند که در برخی موارد حوادث سختی که شاید منجر به مرگ می شد با دعای فامیل و والدین من برطرف شد چرا که امام صادق (ع) می فرماید: صله ارحام ، اخلاقرا نیکو ، دست را با سخاوت دل و جان را پاک و روزی را زیاد می‌کند و مرگ را به تاخیر می‌اندازد .
در جای دیگری پیامبر اکرم (ص) فرمودند : کسی که با جان و مالش به دنبال صله رحم باشد خداوند متعال اجر صد شهید را به او عطا می‌کند.

یا زهرا (س)

خیلی سخت بود حساب و کتاب خیلی دقیق ادامه داشت ثانیه به ثانیه را حساب می‌کردند زمان‌هایی که باید در محل کار حضور داشته باشم را خیلی با دقت بررسی می‌کردند که به بیت‌المال خسارت زده ام یا نه ؟

خدا را شکر این مراحل به خوبی گذشت زمان هایی را که در مسجد و هیئت حضور داشتم محاسبه کردند و گفتند دو سال از عمرت را اینگونه گذراندی که جزو عمرت محاسبه نمی کنیم یعنی باز خواستی ندارد و می توانی به راحتی از این دو سال بگذری.

در آنجا برخی دوستان همکارم و حتی برخی آشنایان را می‌دیدم بدن مثالی آنهایی را در آنجا می دیدم که هنوز در دنیا بودند می‌توانستم مشکلات روحی و اخلاقی آنها را ببینم عجیب بود که برخی از دوستان همکارم را دیدم که به عنوان شهید راهی برزخ می شدند و بدون حساب و بررسی اعمال به سوی بهشت برزخی می‌رفتند

چهره خیلی از آنها را به خاطر سپردم جوانی که پشت میز بود گفت برای بسیاری از همکاران و دوستانت شهادت را نوشته اند به شرطی که خودشان با اعمال اشتباه توفیق شهادت را از بین نبرند به جوان پشت میز اشاره کردم و گفتم چه کار می‌توانم بکنم که من هم توفیق شهادت داشته باشم

او هم اشاره کرد و گفت در زمان غیبت امام عصر (عج) زعامت و رهبری شیعه با ولی فقیه است. پرچم اسلام به دست اوست همان لحظه تصویری از ایشان را دیدم عجیب اینکه افراد بسیاری که آنها را می‌شناختم در اطراف رهبر بودند و تلاش می کردند تا به ایشان صدمه بزنند اما نمی توانستند من اتفاقات زیادی را در همان لحظات دیدم و متوجه آنها شدم اتفاقاتی که هنوز در دنیا رخ نداده بود خیلی ها را دیدم که به شدت گرفتار هستند حق الناس میلیون‌ها انسان به گردن داشتند و از همه کمک می خواستند اما هیچ کس به آنها توجه نمی کرد

مسئولینی که روزگاری برای خودشان کسی بودند و با خدم و حشم فراوان مشغول گذران زندگی بودند حالا غرق در گرفتاری بودند و به همه التماس می‌کردند بعد سؤالاتی را از جوان پشت میز پرسیدم و او جواب داد مثلاً در مورد امام عصر (عج) و زمان ظهور پرسیدم

ایشان گفت باید مردم از خدا بخواهند تا ظهور مولایشان زودتر اتفاق بیفتد تا گرفتاری دنیا و آخرتشان برطرف شود اما بیشتر مردم با وجود مشکلات ، امام زمان (عج) را نمی خواهند اگر هم بخواهند برای حل گرفتاری دنیایی به ایشان مراجعه می‌کنند

بعد مثالی زد و گفت مدتی پیش مسابقه فوتبال بود بسیاری از مردم در مکان‌های مقدس امام زمان (عج) را برای نتیجه این بازی قسم می‌دادند. من از نشانه های ظهور سؤال کردم از اینکه اسرائیل و آمریکا مشغول دسیسه چینی در کشورهای اسلامی هستند و برخی کشورهای به ظاهر اسلامی با آنان همکاری می‌کنند و ...

جوان پشت میز لبخندی زد و گفت نگران نباش این ها کفی بر روی آب هستند نیست و نابود می‌شوند شما نباید سست شوید نباید ایمان خود را از دست دهید مگر به آیه ۱۳۹ سوره آل عمران دقت نکرده ای «ولاتهنوا ولاتحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنین » در این آیه خداوند متعال می فرماید : سست نشوید و غمگین نباشید شما اگر ایمان داشته باشید برترین ( گروه انسان ها) هستید

نکته دیگری که آنجا شاهد بودم انبوه کسانی بود که زندگی دنیایی خود را تباه کرده بودند آن هم فقط به خاطر دوری از انجام دستورات خداوند! جوان گفت آنچه حضرت حق از طریق معصومین برای شما فرستاده است در درجه اول زندگی دنیایی شما را آباد می کند و بعد آخرت را می سازد

مثلا به من گفتند اگر آن رابطه پیامکی با نامحرم را ادامه می‌دادی گناه بزرگی در نامه عملت ثبت می‌شد و زندگی دنیایی تو را تحت‌الشعاع قرار می داد در همین حین متوجه شدم که یک خانم با شخصیت و نورانی پشت سر من البته کمی با فاصله ایستاده اند از احترامی که بقیه به ایشان گذاشتند متوجه شدم که مادر ما حضرت فاطمه زهرا (س) هستند

وقتی صفحات آخر کتاب اعمال من بررسی می‌شد و خطا و اشتباهی در آن مشاهده می‌شد خانم روی خودش را برمی گرداند اما وقتی به عمل خوبی می رسیدیم با لبخند رضایت ایشان همراه بود تمام توجه من به مادرم حضرت زهرا (س) بود من در دنیا ارادت ویژه ای به بانوی دو عالم داشتم مرتب در ایام فاطمیه روضه خوانی داشتیم

و سعی می‌کردم که همواره به یاد ایشان باشم ناگفته نماند که جد مادری ما از علما و سادات بوده و ما نیز از اولاد حضرت زهرا (س) به حساب می آمدیم حالا ایشان در کنار من حضور داشت و شاهد اعمال من بود نه فقط ایشان که تمام معصومین را در آنجا مشاهده کردم

برای یک شیعه خیلی سخت است که در زمان بررسی اعمال امامان معصوم در کنارش باشند و شاهد اشتباهات و گناهانش باشند از اینکه برخی اعمال من معصومین را ناراحت می کرد می خواستم از خجالت آب شوم خیلی ناراحت بودم بسیاری از اعمال خوب من از بین رفته بود چیز زیادی در کتاب اعمالم نمانده بود از طرفی به صدها نفر در موضوع حق الناس بدهکار بودم که هنوز به برزخ نیامده بودند

برای یک لحظه نگاهم به دنیا و به منزل خودمان افتاد همسرم که ماه چهارم بارداری را می‌گذراند بر سر سجاده نشسته بود و با چشمانی گریان خدا را به حق حضرت زهرا (س) قسم می‌داد که من بمانم نگاهم به سمت دیگری رفت داخل یک خانه در محله خود ما دو کودک یتیم خدا را قسم می دادند که من برگردم آنها به خدا می گفتند خدایا ما نمی‌خواهیم دوباره یتیم شویم این را بگویم که خدا توفیق داد که هزینه‌های این دو کودک یتیم را می دادم و سعی می‌کردم برای آنها پدری کنم

آنها از ماجرای عمل خبر داشتند و همین طور با گریه از خدا می خواستند که من زنده بمانم به جوانی که پشت میز بود گفتم دستم خالی است نمی‌شود کاری کنی که من برگردم نمی‌شود از مادرمان حضرت زهرا (س) بخواهی که مرا شفاعت کند شاید اجازه دهند تا من برگردم و حق الناس را جبران کنم یا کارهای خطای گذشته را اصلاح کنم

جوابش منفی بود اما باز اصرار کردم گفتم از مادرمان حضرت زهرا (س) بخواه که مرا شفاعت کنند لحظاتی بعد جوان پشت میز نگاهی به من کرد و گفت به خاطر اشکهای این کودکان یتیم و به خاطر دعاهای همسر و دختری که در راه داری و دعای پدر و مادرت حضرت زهرا (س) شما را شفاعت نمود تا برگردی

به محض اینکه به من گفته شد برگرد یک باره دیدم که زیر پای من خالی شد تلویزیون های سیاه و سفید قدیمی وقتی خاموش می شد حالت خاصی داشت چند لحظه طول می‌کشید تا تصویر محو شود مثل همان حالت پیش آمد و من یکباره رها شدم

بازگشت

کمتر از لحظه ای دیدم روی تخت بیمارستان خوابیده ام و تیم پزشکی مشغول زدن شوک برقی به من هستند دستگاه شوک را چند بار به بدن من وصل کردند و به قول خودشان بیمار احیا شد روح به جسم برگشته بود حالت خاصی داشتم هم خوشحال بودم که دوباره مهلت یافته ام هم ناراحت بودم که از آن وادی نور دوباره به این دنیای فانی برگشته‌ام

پزشکان بعد از مدتی کار خودشان را تمام کردند در واقع غده خارج شده بود و در مراحل پایانی عمل بود که من سه دقیقه دچار ایست قلبی شدم بعد هم با ایجاد شوک مرا احیا کردند من در تمام آن لحظات شاهد کارهایشان بودم پس از اتمام کار مرا به اتاق مجاور جهت ریکاوری انتقال داده و پس از ساعتی کم کم اثر بیهوشی رفت و درد و رنج ها دوباره به بدن برگشت

حالم بهتر شد توانستم چشم راستم را باز کنم اما نمی‌خواستم حتی برای لحظه‌ای از آن لحظات زیبا دور شوم من در این ساعات تمام خاطراتی را که از آن سفر معنوی داشتم را با خودم مرور میکردم چقدر سخت بود چه شرایط سختی را طی کردم من بهشت برزخی را با تمام نعمت‌هایش دیدم من افراد گرفتار را دیدم من تا چند قدمی بهشت رفتم من مادرم حضرت زهرا (س) را با کمی فاصله مشاهده کردم.

من مشاهده کردم که مادر ما چه مقامی در دنیا و آخرت دارد برایم تحمل دنیا واقعا سخت بود دقایقی بعد دو خانم پرستار وارد سالن شدند تا مرا به بخش منتقل کنند آن‌ها می‌خواستند تخت چرخدار مرا با آسانسور منتقل کنند همین که از دور آمدند از مشاهده چهره یکی از آنان واقعاً وحشت کردم

من او را مانند یک گرگ می دیدم که به من نزدیک می شد مرا به بخش منتقل کردند برادر و برخی از دوستانم بالای سرم بودند یکی دو نفر از بستگان ما می‌خواستند به دیدنم بیایند آنها از منزل خارج شده و به سمت بیمارستان در راه بودند

من این را به خوبی متوجه شدم یک باره از دیدن چهره باطنی آنها وحشت کردم بدنم لرزید به یکی از همراهانم گفتم تماس بگیر و بگو فلانی برگرده تحمل هیچکس را ندارم احساس می‌کردم که باطن بیشتر افراد برایم نمایان است اعمال و رفتار و...

به غذایی که برایم می‌آوردند نگاه نمیکردم میترسیدم باطن غذا را ببینم اما از زور گرسنگی مجبور بودم بخورم دوست نداشتم هیچ کس را نگاه کنم برخی از دوستان آمده بودند تا من تنها نباشم اما نمی دانستند که وجود آنها مرا بیشتر تنها می کرد و بعد از ظهر تلاش کردم تا روی خودم را به سمت دیوار برگردانم میخواستم هیچ کس را نبینم

اما یکباره رنگ‌ از چهره ام پرید من صدای تسبیح خدا از در و دیوار می شنیدم دو سه نفری که همراه من بودند به توصیه پزشک اصرار می کردند که من چشمانم را باز کنم اما نمی دانستند که من از دیدن چهره اطرافیان ترس دارم و برای همین چشمانم را باز نمی کنم آن روز در بیمارستان با دعا و التماس از خدا خواستم که این حالت برداشته شود من نمی‌توانستم این گونه ادامه دهم با این وضعیت حتی با برخی نزدیکان خودم نمی‌توانستم صحبت کرده و ارتباط بگیرم خدا را شکر این حالت برداشته شد و روال زندگی من به حالت عادی بازگشت

اما دوست داشتم تنها باشم دوست داشتم در خلوت خودم آنچه را در مورد حسابرسی اعمال دیده بودم مرور کنم تنهایی را دوست داشتم در تنهایی تمام اتفاقاتی که شاهد بودم را مرور می کردم چقدر لحظات زیبایی بود آنجا زمان مطرح نبود آنجا احتیاج به کلام نبود با یک نگاه آنچه میخواستی منتقل می‌شد آن جا از اولین تا آخرین را می‌شد مشاهده کرد من حتی برخی اتفاقات را دیدم که هنوز واقع نشده بود

حتی در آن زمان برخی مسائل را متوجه شدم که گفتنی نیست و در آخرین لحظات حضور در آن وادی برخی دوستان و همکارانم را مشاهده کردم که شهید شده بودند می خواستم بدانم این ماجرا رخ داده یا نه از همان بیمارستان توسط یکی از بستگان تماس گرفتم و پیگیری کردم و جویای سلامتی آنها شدم

چند تایی را اسم بردم گفتند: نه، همه رفقای شما سالم هستند تعجب کردم پس منظور از این ماجرا چه بود من آنها را در حالی که با شهادت وارد برزخ می شدند مشاهده کردم چند روزی بعد از عمل وقتی حالم کمی بهتر شد مرخص شدم اما فکرم به شدت مشغول بود چرا من برخی از دوستانم که الان مشغول کار در اداره هستند را در لباس شهادت دیدم

یک روز برای اینکه حال و هوایم عوض شود با خانم و بچه‌ها برای خرید به بیرون رفتیم به محض اینکه وارد بازار شدم پسر یکی از دوستان را دیدم که از کنار ما رد شد و سلام کرد رنگم پرید به همسرم گفتم این فلانی نبود ؟ همسرم که متوجه نگرانی من شده بود گفت چی شده آره خودش بود!
این جوان اعتیاد داشت و دائم دنبال کارهای خلاف بود برای بدست آوردن پول مواد همه کاری می‌کرد گفتم این مگه نمرده؟ من خودم دیدم که اوضاع و احوالش خیلی خراب بود مرتبه به ملائک خدا التماس می‌کرد حتی من علت مرگش را هم می‌دانم

خانم من با لبخند گفت مطمئن هستی که اشتباه ندیدی حالا علت مرگش چی بود گفتم اون بالای دکل مشغول دزدیدن کابلهای فشار قوی برق بود که برق اون رو میگیره و کشته میشه خانم من گفت فعلاً که سالم و سرحال بود آن شب وقتی برگشتیم خونه خیلی فکر کردم پس نکنه اون چیزهایی که من دیدم توهم بوده دو سه روز بعد خبر مرگ آن جوان پخش شد

بعد هم تشییع جنازه و مراسم ختم همان جوان برگزار شد من مات و حیران مانده بودم که چی شد از دوست دیگرم که با خانواده آنها فامیل بود سؤال کردم علت مرگ این جوان چی بود گفت بنده خدا تصادف کرده من بیشتر توی فکر فرو رفتم اما من خودم این جوان را دیدم او حال و روز خوشی نداشت اعمال و گناهان و حق‌الناس و...
حسابی گرفتارش کرده بود به همه التماس می‌کرد تا کاری برایش انجام دهند چند روز بعد یکی از بستگان به دیدنم آمد ایشان در اداره برق اصفهان مشغول به کار بود لابلای صحبت او گفت چند روز قبل یک جوان رفته بود بالای دکل برق تا کابل فشار قوی را قطع کنه و بدزده ظاهرا اعتیاد داشته و قبلا هم از این کارها می‌کرده

همان بالا برق خشکش میکنه و مثل یک تکه چوب پرت میشه پایین! خیره شده بودم به صورت این مهمان و گفتم فلانی رو می گی؟ گفت : بله خودشه، پرسیدم شما مطمئن هستید ؟گفت آره خودم اومدم بالا سرش.
اما خانواده اش چیز دیگه گفتند

نشانه ها

پس از ماجرایی که برای پسر معتاد اتفاق افتاد فهمیدم که من برخی از اتفاقات آینده نزدیک را هم دیده‌ام نمی دانستم چطور ممکن است! لذا خدمت یکی از علما رفتم و این موارد را مطرح کردم

و ایشان هم اشاره کرد که در این حالت مکاشفه که شما بودید بحث زمان و مکان مطرح نبوده لذا بعید نیست که برخی موارد مربوط به آینده را دیده باشی بعد از این صحبت یقین کردم که ماجرای شهادت برخی همکاران من اتفاق خواهد افتاد.
یکی دو هفته بعد از بهبودی من پدرم در اثر یک سانحه مصدوم شد و چند روز بعد دار فانی را وداع گفت خیلی ناراحت بودم اما یاد حرف عموی خدابیامرزم افتادم که گفت این باغ برای من و پدرت است به زودی به ما ملحق می‌شود.

در یکی از روزهای دوران نقاهت به شهرستان دوران کودکی و نوجوانی سر زدم به سراغ مسجد قدیمی محل رفتم یاد خاطرات کودکی و نوجوانی برایم تداعی شد یکی از پیرمرد های قدیمی مسجد را دیدم سلام و علیک کردیم و برای نماز وارد مسجد شدیم یکباره یاد صحنه‌ هایی افتادم که از حساب و کتاب اعمال دیده بودم

یاد آن پیرمردی که به من تهمت زده بود و به خاطر رضایت من ثواب حسینیه اش را به من بخشید این افکار و صحنه ناراحتی آن پیرمرد همینطور در مقابل چشمانم بود با خودم گفتم باید پیگیری کنم و ببینم این ماجرا تا چه حد صحت دارد

هر چند می دانستم که مانند بقیه موارد این‌هم واقعی است اما دوست داشتم حسینیه ای که به من بخشیده شد را از نزدیک ببینم به آن پیرمرد گفتم فلانی را یادتون هست همون که چهار سال پیش مرحوم شد گفت بله خدا نور به قبرش بباره چقدر این‌مرد خوب بود این آدم بی سر و صدا کار خیر می کرد آدم درستی بود مثل اون‌حاجی کم پیدا میشه

گفتم : بله اما خبر داری بنده خدا چیزی توی شهر وقت کرده مسجد ، حسینیه؟ گفت نمیدونم ولی فلانی خیلی باهاش رفیق بود اون حتما خبر داره الان هم توی مسجد نشسته بعد از نماز سراغ همان شخص رفتیم که ذکر آن مرحوم شد و سؤالم را دوباره پرسیدم این بنده خدا چیزی وقف کرده این پیرمرد گفت : خدا رحمتش کنه دوست نداشت کسی خبردار بشه اما چون از دنیا رفته به شما می گویم ایشان به سمت چپ مسجد اشاره کرد و گفت این حسینیه را می‌بینید که اینجا ساخته شده همان حاج آقا که ذکر خیرش را کردیم حسینیه را ساخت و وقف کرد

نمیدونی‌ چقدر این حسینیه خیر و برکت داره الان هم داریم بنایی می‌کنیم و دیوار حسینیه رو برمیداریم و ملحقش می‌کنیم به مسجد تا فضا برای نماز بیشتر بشه من بدون اینکه چیزی بگویم جواب سؤالم را گرفتم بعد از نماز سری به حسینیه زدم و برگشتم و پس از اطمینان از صحت مطلب از حقم گذشتم و حسینیه را به بانی اصلی اش بخشیدم

شب با همسرم صحبت می کردیم خیلی از مواردی که برای من پیش آمده باورکردنی نبود با لبخند به خانمم گفتم اون لحظه آخر به من گفتند به خاطر دعاهای همسرت و دختری که تو راه داری شفاعت شدی به همسرم گفتم این هم یک نشانه است اگه بچه دختر بود معلوم میشه که تمام این ماجراها صحیح بوده در پاییز همان سال دخترم به دنیا آمد

اما جدای از این موارد تنها چیزی که پس از بازگشت ترس شدیدی در من ایجاد می کرد و تا چند سال مرا اذیت می‌کرد ترس از حضور در قبرستان بود من صداهای وحشتناک می شنیدم که خیلی دلهره آور و ترسناک بود اما این مسئله اصلاً در کنار مزار شهدا اتفاق نمی‌افتاد در آنجا آرامش بود و روح معنویت در وجود انسان ها پخش می شد لذا برای مدتی به قبرستان نرفتم

و بعد از آن فقط صبح های جمعه راهی مزار دوستان و آشنایان می‌شدم اما نکته مهم دیگری را که باید اشاره کنم این است که من در کتاب اعمالم و در لحظات آخر حضور در آن دنیا میزان عمر خودم را که اضافه شده بود مشاهده کردم به من چند سال مهلت دادند که آن هم به پایان رسیده

من اکنون در وقت‌ های اضافه هستم اما به من گفتند مدت زمانی که شما برای صله رحم و دیدار با والدین و نزدیکان می‌گذاری جزو عمر شما محسوب نمی شود همچنین زمانی که مشغول بندگی خالصانه خداوند یا زیارت اهل بیت هستی جزو این مقدار عمر شما حساب نمی‌شود

مدافعان حرم

دیگر یقین داشتم که ماجرای شهادت همکاران من واقعی است در روزگاری که خبری از شهادت نبود چطور باید این حرف را ثابت می کردم؟ برای همین چیزی نگفتم اما هر روز که برخی همکارانم را در اداره می دیدم یقین داشتم یک شهید را که تا مدتی بعد به محبوب خود خواهد رسید ملاقات می‌کنم

هیجان عجیبی در ملاقات با این دوستان داشتم می خواستم بیشتر از قبل با آنها حرف بزنم من یک شهید را که به زودی به ملاقات الهی می‌رفت می‌دیدم اما چطور این اتفاق می افتد آیا جنگی در راه است
۴ ماه بعد از عمل جراحی و اوایل مهرماه ۱۳۹۴ بود که در اداره اعلام شد کسانی که علاقمند به حضور در صف مدافعان حرم هستند می توانند ثبت نام کنند

جنب و جوشی در میان همکاران افتاد آنها که فکرش را می‌کردم همگی ثبت‌ نام کردند من هم با پیگیری بسیار توفیق یافتم تا همراه آنها پس از دوره آموزش تکمیلی راهی سوریه شوم آخرین شهر مهم در شمال سوریه یعنی شهر حلب و مناطق مهم اطراف آن باید آزاد می‌شد نیروهای ما در منطقه مستقر شدند و کار آغاز شد که مرحله عملیات انجام شد و ارتباط تروریست‌ها با ترکیه قطع شد محاصره شهر حلب کامل شد

مرتب از خدا می خواستم که همراه با مدافعان حرم به کاروان شهدا ملحق شوم دیگر هیچ علاقه‌ای به حضور در دنیا نداشتم مگر اینکه بخواهم برای رضای خدا کاری انجام دهم من دیده بودم که شهدا در آن سوی هستی چه جایگاهی دارند لذا آرزو داشتم همراه با آنها باشم کارهایم را انجام دادم وصیتنامه و مسائلی که فکر می‌کردم باید جبران کنم انجام شد

آماده رفتن شدم به یاد دارم که قبل از اعزام خیلی مشکل داشتم با رفتن من موافقت نمی شد . اما با یاری خدا تمام کارها حل شد ناگفته نماند که بعد از ماجراهایی که در اتاق عمل برای من پیش آمد کل رفتار و اخلاق من تغییر کرد یعنی خیلی مراقبت از اعمال انجام می‌دادم تا خدایی نکرده دل کسی را نرنجانم حق الناس بر گردنم نماند. دیگر از این شوخی‌ها و سرکار گذاشتن ها و... خبری نبود

یکی دو شب قبل از عملیات رفقای صمیمی بنده که سالها با هم همکار بودیم دور هم جمع شدیم که یکی از آنها گفت شنیدم که شما در اتاق عمل حالتی شبیه مرگ پیدا کردید ! خلاصه خیلی اصرار کردند که برایشان تعریف کنم اما قبول نکردم من برای یکی دو نفر خیلی سربسته حرف زده بودم که آنها باور نکردند لذا تصمیم داشتم که دیگر برای کسی حرفی نزنم

جواد محمدی، سید یحیی براتی، سجاد مرادی، عبدالمهدی کاظمی، برادر مرتضی زارع و شاه سنایی و ... در کنار هم بودیم آنها مرا به یکی از اتاق‌های مقر بردند و اصرار کردند که باید تعریف کنی من هم کمی از ماجرا را گفتم رفقای من خیلی منقلب شدند خصوصاً در مسئله حق الناس و مقام شهادت.

چند روز بعد در یکی از عملیات ها حضور داشتم در حین عملیات مجروح شدم و افتادم جراحت من سطحی بود اما درست در تیررس دشمن افتاده بودم هیچ حرکتی نمی توانستم انجام دهم کسی هم نمی توانست به من نزدیک شود شهادتین را گفتم در این لحظه منتظر بودم با یک گلوله از سوی تک تیرانداز تکفیری به شهادت برسم

در این شرایط بحرانی عبدالمهدی کاظمی و جواد محمدی خودشان را به خطر انداختند و جلو آمدند آنها خیلی سریع مرا به سنگر منتقل کردند خیلی از این کار ناراحت شدم گفتم برای چی این کار رو کردید ممکن بود همه ما را بزنند جواد محمدی گفت: باید بمانی و بگویی که در آن سوی هستی چه دیدی چند روز بعد باز این افراد در جلسه خصوصی از من خواستند که برای ایشان از برزخ بگویم

نگاهی به چهره تک تک آنها کردم گفتم چند نفر از شما فردا شهید می‌شوید سکوتی عجیب در آن جلسه حاکم شد با نگاه‌های خود التماس می‌کردند که من سکوت نکنم . حال آن رفقا در آن جلسه قابل توصیف نبود من تمام آنچه دیده بودم را گفتم از طرفی برای خودم نگران بودم نکند من در جمع این ها نباشم اما نه. ان شاءالله که هستم

جواد با اصرار از من سوال می‌کرد و من جواب می‌دادم در آخر گفت چه چیزی بیش از همه در آن طرف به درد ما می‌خورد گفتم بعد از اهمیت به نماز با نیت الهی و خالصانه هرچه می توانید برای خدا و بندگان خدا کار کنید روز بعد یادم هست که یکی از مسئولین جمهوری اسلامی در مورد مسائل نظامی اظهارنظری کرده بود که برای غربی‌ها خوراک خوبی ایجاد شد

خیلی از رزمندگان مدافع حرم از این صحبت ناراحت بودند جواد محمدی مطلب همان مسئول را به من نشان داد و گفت می‌بینی پس فردا همین مسئولی که اینطور خون بچه‌ها را پایمال می‌کند از دنیا می رود و می گویند شهید شد خیلی آرام گفتم آقا جواد مرگ این آقا را دیدم او در همین سال‌ها طوری از دنیا می‌رود که هیچ کاری نمی‌توانند برایش انجام دهند حتی مرگش هم نشان خواهد داد که از راه و رسم امام شهدا فاصله داشته.

چند روز بعد آماده عملیات شدیم جیره جنگی را گرفتیم و تجهیزات را بستیم خودم را حسابی برای شهادت آماده کردم من آرپی‌جی برداشتم و در کنار رفقایی که مطمئن بودم شهید می‌شوند قرار گرفتم گفتم اگر پیش این ها باشم بهتره احتمالاً با تمامی نفرات همگی باهم شهید می‌شویم

نیمه‌های شب هنوز ستون نیروها حرکت نکرده بود که جواد محمدی خودش را به من رساند او کارها را پیگیری می‌کرد سریع پیش من آمد و گفت الان داریم میریم برای عملیات و خیلی حساسیت منطقه بالاست او می‌خواست من را از همراهی با نیروها منصرف کند من هم به او گفتم چند نفر از این بچه‌ها به زودی شهید می‌شوند از جمله بیشتر دوستانی که با هم بودیم من هم می‌خواهم با آنها باشم بلکه به خاطر آنها ما هم توفیق داشته باشیم

دستور حرکت صادر شد من از ساعت ها قبل آماده بودم سر ستون ایستاده بودم و با آمادگی کامل می خواستم اولین نفر باشم که پرواز می کند هنوز چند قدمی نرفته بودیم که جواد محمدی با موتور جلو آمد و مرا صدا کرد خیلی جدی گفت سوار شو که باید از یک طرف دیگه خط‌شکن محور باشی باید حرفش را قبول می‌کردم

من هم خوشحال سوار موتور جواد شدم ده دقیقه ای رفتیم تا به یک تپه رسیدیم به من گفت پیاده شو زود باش بعد جواد داد زد : سید یحیی بیا. سید یحیی سریع خودش را رساند و سوار موتور شد من به جواد گفتم اینجا کجاست ؟خط کجاست ؟ نیروها کجایند ؟جواد هم گفت این آرپی‌جی را بگیر و برو بالای تپه اونجا بچه ها تو را توجیه می‌کنند رفتم بالای تپه و جواد با موتور برگشت این منطقه خیلی آروم بود تعجب کردم از چند نفری که در سنگر حضور داشتند پرسیدم باید چیکار کنیم خط دشمن کجاست یکی از آنها گفت بگیر بشین اینجا خط پدافندی است باید فقط مراقب حرکات دشمن باشیم

تازه فهمیدم که جواد محمدی چیکار کرده روز بعد که عملیات تمام شد وقتی جواد محمدی را دیدم گفتم خدا بگم چیکارت بکنه برای چی من را بردی پشت خط لبخندی زد و گفت تو فعلاً نباید شهید بشی باید برای مردم بگویی که آن طرف چه خبر است مردم معاد را فراموش کرده‌اند برای همین جایی بردمت از خط دور باشی

اما رفقای ما آن شب به خط دشمن زدند سجاد مرادی و سید یحیی براتی که سر ستون قرار گرفتند اولین شهدا بودند مدتی بعد مرتضی زارع بعد شاهسنایی و عبدالمهدی و... در طی مدت کوتاهی تمام رفقای ما که با هم بودیم همگی پر کشیدند و رفتند درست همانطور که قبلا دیده بودم جواد محمدی هم بعدها به آنها ملحق شد بچه‌های اصفهان را به ایران منتقل کردند من هم با دست خالی از میان مدافعان حرم به ایران برگشتم با حسرتی که هنوز اعماق وجودم را آزار می‌داد

مدافعان وطن

مدتی از ماجرای بیمارستان گذشت پس از شهادت دوستان مدافع حرم حال و روز من خیلی خراب بود من تا نزدیکی شهادت رفتم اما خودم می‌دانستم که چرا شهادت را از دست دادم به من گفته بودند که هرگونه نگاه حرام حداقل ۶ ماه شهادت آنان که عاشق شهادت هستند را عقب می اندازد روزی که حاضر در سوریه بودیم پرواز ما با پرواز آنتالیا همزمان بود

چند دختر جوان با لباس هایی بسیار زننده در مقابل من قرار گرفتند و ناخواسته نگاه من به آنها افتاد بلند شدم و جای خودم را تغییر دادم هر چه می خواستم حواس خودم را پرت کنم انگار نمی شد اما دیگر دوستان من در جایی قرار گرفتند که هیچ نامحرمی در کنارشان نباشد این دختران دوباره در مقابلم قرار گرفتند نمی‌دانم شاید فکر کرده بودند من هم مسافر آنتالیا هستم

هرچه بود گویی ایمان و اعتقاد من آزمایش شد گویی شیطان و یارانش آمده بودند تا به من ثابت کنند هنوز آماده نیستی با اینکه در مقابل عشوه های آنها هیچ حرف و هیچ عکس‌العملی انجام ندادم اما متأسفانه نمره قبولی از این آزمون نگرفتم در میان دوستانی که با هم در سوریه بودیم چند نفر دیگر را می شناختم که آنها را جزو شهدا دیده بودم می دانستم آنها نیز شهید خواهند شد

یکی از آنها علی خادم بود علی پسر ساده و دوست داشتنی سپاه بود آرام بود و با اخلاص. توی فرودگاه در جایی نشست که هیچ کسی در مقابلش نباشد تا یک وقت آلوده به نگاه حرام نشود در جریان شهادت رفقای ما علی مجروح شد اما همراه با ما به ایران برگشت من با خودم فکر می‌کردم که علی به زودی شهید خواهد شد اما چگونه و کجا؟

یکی دیگر از رفقای ما که او را در جمع شهدا دیده بودم اسماعیل کرمی بود او در ایران بود و حتی در جمع مدافعان حرم حضور نداشت اما من او را در جمع شهدایی که بدون حساب و کتاب راهی بهشت می شدن مشاهده کردم من و اسماعیل خیلی با هم دوست بودیم یکی از روزهای سال ۹۷ به دیدنم آمد یک ساعتی با هم صحبت کردیم

اسماعیل خداحافظی کرد و گفت قرار است برای مأموریت به مناطق مرزی اعزام شود رفقای ما عازم سیستان و بلوچستان شدند مسائل امنیتی در آن منطقه به گونه‌ای است که دوستان پاسدار برای مأموریت به آنجا اعزام می‌شدند. فردای آن روز سراغ علی خادم را گرفتم گفتند رفته سیستان یک باره با خودم گفتم نکند باب شهادت از آنجا برای او باز شود سریع با فرماندهی مکاتبه کردم و با اصرار تقاضای حضور در مرزهای شرقی را داشتم اما مجوز حضور ما صادر نشد

مدتی گذشت با رفقا در ارتباط بودم اما نتوانستم آنها را همراهی کنم در یکی از روزهای بهمن ۹۷ خبری پخش شد خبر خیلی کوتاه بود اما شوک بزرگی به من و تمام رفقا وارد کرد. یک انتحاری وهابی خودش را به اتوبوس سپاه می‌زند و ده‌ها رزمنده را که مأموریت شان به پایان رسیده بود به شهادت می رساند. سراغ رفقا را گرفتم روز بعد لیست شهدا ارسال شد علی خادم ، اسماعیل کرمی هر دو در میان شهدا بودند. البته بعد از شهادت دوستانم راهی مرزهای شرقی شدم مدتی را در پاسگاه‌های مرزی حضور داشتم اما خبری از شهادت نشد

یک روز دو پاسدار را دیدم که به مقر ما آمدند با دیدن آنها حالم تغییر کرد من هر دوی آنها را دیده بودم که بدون حساب و در زمره شهدا و با سرهای بریده شده راهی بهشت بودند برای اینکه مطمئن شوم به آنها گفتم نام هر دوی شما محمد است، درسته؟ آنها تأیید کردند و منتظر بودند که من حرف خود را ادامه دهم اما بحث را عوض کردم و چیزی نگفتم

من در اداره مشغول به کار بودم با حسرتی که غیر قابل باور است یک روز در نمازخانه اداره دو جوان را دیدم که در کنار هم نشسته بودند جلو رفتم و سلام کردم خیلی چهره آنها برایم آشنا بود به نفر اول گفتم من نمی‌دانم شما را کجا دیدم ولی خیلی برای من آشنا هستید میتونم فامیلی شما را بپرسم ؟ نفر اول خودش را معرفی کرد تا نام ایشان را شنیدم رنگ از چهره ام پرید یاد خاطرات اتاق عمل و... برایم تداعی شد

بلافاصله به دوست کناری او گفتم نام شما هم باید حسین آقا باشه درسته ؟ او هم تأیید کرد و منتظر شد تا من بگویم که از کجا آنها را می شناسم اما من که حال منقلبی داشتم بلند شدم و خداحافظی کردم خوب به یاد داشتم که این دو جوان پاسدار را با هم دیدم که وارد برزخ شدند و بدون حسابرسی اعمال وارد بهشت شدند هر دو با هم شهید شدند در حالی که در زمان شهادت مسئولیت داشتند

باز به ذهن خودم مراجعه کردم و چند نفر دیگر از نیروها برای من آشنا بودند ۵ نفر دیگر از بچه‌های اداره را مشاهده کردم که الان از هم جدا و در واحدهای مختلف مشغول هستند اما عروج آنها را هم دیده بودم .۵ نفر با هم به شهادت می‌رسند چند نفری را در خارج اداره دیدم که آنها هم ...

هرچند ماجرای سه دقیقه حضور من در آن سوی هستی و بررسی اعمال من خیلی سخت بود و آن لحظات را فراموش نمی‌کنم اما خیلی از موارد را سالها پس از آن واقعه در شرایط مختلف به یاد می آورم چند روز قبل در محل کار نشسته بودم چاپ اول کتاب انجام شده بود یکی از مسئولین از تهران برای بازرسی اداره ما آمد که وارد اتاق ما شد و سلام کرد و پشت میز آمد و مشغول روبوسی شدیم مرا به اسم صدا کرد و گفت چطوری؟ من که هنوز او را به خاطر نیاورده بودم گفتم الحمدلله گفت ظاهراً مرا به جا نیاوردی؟

سال قبل در فلان اداره برای مدت کوتاهی با شما همکار بودم من کتاب سه دقیقه در قیامت را که خواندم حدس زدم که ماجرای شما باشد درسته؟ گفتم بله و کمی صحبت کردیم ایشان گفت یکی از بستگان من با خواندن این کتاب خیلی متحول شده و چند میلیون رد مظالم داده و به عنوان بازگشت حق الناس و بیت المال کلی پول پرداخت کرده بعد از صحبت های معمول ایشان رفت

و من مشغول فکر بودم که او را کجا دیدم یکباره یادم آمد او هم جزو کسانی بود که از کنار من عبور کرد و بی حساب وارد بهشت شد او هم شهید می‌شود دیدن هر روزه این دوستان بر حسرت من می افزاید خدا نکند مرگ ما شهادت نباشد به قول‌ برادر علیرضا قزوه :

وقتی که غزل نیست شفای دل خسته
دیگر چه نشینیم به پشت در بسته
رفتند چه دلگیر و گذشتند چه جان سوز
آن سینه زنان حرمش دسته به دسته
می گویم و می دانم از این کوچه تاریک
راهی ست به سرمنزل دلهای شکسته
در روز جزا جرئت برخاستنش نیست
پایی که به آن زخم عبوری ننشسته
قسمت نشود روی مزارم بگذارند
سنگی که گل لاله به آن نقش نبسته