لحن همسرم هنگام گفتگو با خانم های دیگر

سلام. مشکلی می خوام در موردش صحبت کنم ادبیات صمیمی همسرم با خانم های دیگست به طور مثال گاهی افرادی با آشنایی نه چندان قدیمی رو با پسوند جان صدا می زنه و عزیزم خطاب می کنه و این در حالیه که من اینو دوست ندارم هرچند برای خیلیا مهم نباشه. از این که خانمی مثلا ایشون رو با عنوانی ترکیبی از صمیمیت و رسمی بودن خطاب می کنه هم خوشم نمیاد. مثلا دکترجان! نمی دونم بعد از ضربه هایی که در نتیجه ی خطای همسرم خوردم از ریسمون سیاه و سفید می ترسم یا حساسیتم به حقه اما این چیزا حالم رو خراب می کنه. البته به همسرم چیزی نگفتم و نمی دونم گفتنش صحیحه یا نه. اما اضطراب زیادی رو به دوش می کشم در تنهایی. بهترین رویکرد چیه؟

بهشون بگین که ناراحت میشین از این رفتارا و ازش بخاین رعایت کنه

سلام
ببینید بی تفاوتی زیاد و حساسیت بالا هر دو میتونن به فروپاشی یک ارتباط منجر بشن .
بدبینی یا حساسیت زیاد و تجربه ی ترس و اضطراب باعث عکس العمل شما خواهد شد و در نتیجه همسرتون رو متوجه خواهد کرد و ممکن هست برای اون زندگی مشترک شبیه یک زندانی در بیاد که درونش محبوس هست و از طرف دیگر همانطور که گفتم بی تفاوتی هم در جای خودش آسیب رسان هست.

پس باید یک بررسی روی این موضع داشته باشیم؛
یکی از دلایلی که باعث میشه خانم ها برخی وقایع ساده و کوچک رو در ذهنشون تعبیر و تفسیر کنن و رفتارهای اشتباهی بروز بدند به مسئله ی « عزت نفس پایین » اونها برمیگرده.
بنابر این باید اینجا عزت نفستون رو تقویت و مهارت های زندگی رو بیش از گذشته یاد بگیرین.
http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=14259
http://www.hamdardi.net/thread-16926.html
http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=37224
http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=24724

احساسات واقعی خودتون رو بشناسین و اونها رو بپذیرین. شاید احساس ناراحتی شما از این نوع لحن صمیمانه به « ترس از طرد شدن» برمیگرده! و این ترس سبب ناراحتی و بروز برخی رفتارها میشه . ( نپذیرفتن این احساسات برمیگرده به بهمون ضعف در عزت نفس که باید روش کار کنین )
باید احساستون رو به همسرتون با لحن گرم و صمیمی بیان کنین طوری که حالت کنترل گری و امر و نهی بخودش نگیره و بتونه احساس شما رو بدرستی انتقال بده. عدم بیان احساسات و توجه به اونها ممکن هست منجر به انفجار شما و بروز رفتارهای غلط بشه.

از طرفی این موقعیت ها به دلایل مختلفی بوجود میاد؛
۱. ویژگی های شخصیتی همسرتون رو بررسی کنین، مثلا افراد برونگرا اعتماد بنفس و روابط اجتماعی بالایی دارن و این باعث معاشرت راحت و صمیمی اونها با سایرین میشه و بهیچ عنوان نیت بدی پشت این رفتار ندارن.

۲. گاهی بروز این موقعیت ها به سبب تنبیه همسر و یا نارضایتی از رابطه با همسر هست. یعنی اختلاف حل نشده ای بین اونها در جریان هست و یکی از همسران میخواد بدین شکل باعث آزار روحی طرف مقابل بشه یا نیازهای نادیده گرفته شده ای هست که چنین بروز میکنه و طرف مقابل بخودش برای بروز برخی رفتارهای کوچک چراغ سبز نشان میده.

۳. گاهی سرنخ به فرهنگ، باورهای دینی و در کل محیط رشد فرد برمیگرده. اینکه در چه خانواده ای با چه طرز فکری رشد پیدا کرده و چگونه حدود و مرزها برای اون کمرنگ شده و قبح یک رفتار ریخته و برای همگی عادی شده و این فرد حالا چنین چیزی رو با خودش وارد زندگی مشترک کرده .

سعی کنین از گزینه های گفتگوی مؤثر و صمیمانه، تبادل عاطفه و محبت ( توجه به نیازهای عاطفی، روانی و احساسی همسر ) و تقویت باورهای معنوی برای محکم کردن پایه های رابطه ی عاطفیتون بهره ببرین.

:72:

ممنونم. همسر من همیشه همین طور بوده. با این که خانواده ایشون به شدت سنتی هستن. منم علی رغم این که بسیار مقیدم اما در تمام این سالها هیچ وقت برخوردی نکردم و حساسیتی بروز ندادم. حتی یادمه یه بار یکی از همکلاسی های خانم دوران دانشگاهش به من می گفت خوبه نسبت به همسرت حساس نیستی! البته من اون خانم رو می شناختم و می دونستم انسان سالمی هستن و حد و حدود رابطه رعایت می شد. اما مسئله اینجاست من با همین تئوری، از جانب همسر خودم لغزش دیدم و این مرددم کرده. نمی گم الان خطایی می کنن اما فکر می کنم شاید همین سبک رابطه گیری سمت و سویی به تعامل می ده که ممکنه به تدریج اتفاقات دیگه ای رو پیش بیاره. از طرفی اگه به همسرم بگم یعنی ممکنه یه آقای چهل ساله تغییر کنه؟ یا گفتن من فقط باعث می شه همسرم به خاطر حساسیت من طوری پیش بره که من در جریان قرار نگیرم؟

سلام پرستو خانم عزیز وقتتو ن بخیر ؛

خانم سحر بهاری خیلی خوب راهنماییتون کردن ... متوجه هستم که این رفتار همسرتون باعث ناراحتی شما میشه ولی یه چیزی که من بهش رسیدم و در اطرافم دیدم این هست که صرفا مردی که رفتار خشک و رسمی با بقیه داره دلیل نمیشه آدم وفاداری باشه ...گاهی اوقات اون هایی که راحت تر هستن تعهدشون بالاتره .... بستگی به آدمش داره ...البته شما همسرتون را بهتر میشناسین ..

امیدوارم مسئله تون به خوبی برطرف بشه :72::72:

پرستو جان در مورد موضوعی که مطرح کردی من بین دوستانم و نزدیکانم هم خانم هایی دیدم که نسبت به این موضوع حساس بودن. پس فکر نکن که این حس رو فقط تو تجربه می کنی. مثلا یکی از دوستانم از اینکه همسرش با خانم های نامحرم دست میداد خیلی ناراحت بود. اوایل تو خودش می ریخت و ابراز نمی کرد. ولی بعد از مدتی با شوهرش مطرح کرد و همسرش اول مخالفت کرده بود و دلایل خاص خودشو آورده بود. ولی گویا پس از اون دیگه رعایت کرده بود.
اینم بگم در بعضی خانواده ها استفاده از این الفاظ عادیه و جزو فرهنگشونه. مثلا همسر منم با اینکه خیلی مقیده ولی بعضی از خانم های فامیلشون رو با پسوند جان صدا می کنه. البته من هیچ حساسیتی به این موضوع ندارم. چون به اندازه کافی سوژه برای حساسیت دارم :311:

به نظرم حساسیتتون رو کمتر کنید و البته اگه واقعا اذیت می شین خیلی دوستاه به شوهرتون بگین. مطمئنا اگه آرامش ذهنی شما براشون مهم باشه سعی می کنه رعایت کنه.

سلام
شما یه خواسته ای دارید از همسرتون ،،،
از منفعل بودن خارج بشید و مسئله تون را بیان کنید ،،
انباشه کردن این مسائل و توسعه این فکرها اذیتتون می کنه ،،،
ولی خب یه مسئله ای هست ،،اینکه شما حدس می زنید با گفتنش قضیه بدتر بشه ،،،
د رمورد تعارض ها مطالعه داشته باشید :


حل تعارض در زوجین ۱

حل تعارض در زوجین ۲

حل تعارض در زوجین ۳

حل تعارض در زوجین ۴

حل تعارض در زوجین ۵

حل تعارض در زوجین ۶




----------------------------------------------------------------------




روی یه طرحواره هم کار کنید :


طرحواره ی آسیب پذیری نسبت به ضرر

طرحواره ی آسیب پذیری نسبت به ضرر 2

طرحواره ی آسیب پذیری نسبت به ضرر 3

طرحواره ی آسیب پذیری نسبت به ضرر 4





یه طرحواره دیگه هم هست به نام بدبینی و منفی گرایی
بعضی موقع ها یه قضاوت یا یه فکر منفی در خودمون ایجاد می کنیم و اون را توسعه میدیم،،
این فکرها اینقدر ادامه دار میشه که باعث اضطراب میشه ،،،همین امر باعث میشه رابطه عاطفی همسران ، صدمه ببینه در آینده .



طرحواره منفی گرایی و بدبینی

طرحواره منفی گرایی و بدبینی 2

طرحواره منفی گرایی و بدبینی 3

طرحواره منفی گرایی و بدبینی 4

از همه‌ی دوستان ممنونم. من صفحات مربوط به عزت نفس رو مطالعه کردم و مشغول مشاهده‌ی ویدیوها هستم و دارم نت برداری می کنم و نکاتی رو یادداشت می کنم. فکر می کنم بهتره وقتی کامل شد جوابم رو ارائه بدم.
سون گرامی موافقم که هیچ چیز تضمینی بر بیراهه نرفتن نیست مشکل اینجاست که من در گذشته دیدم که ممکنه همسرم تعهدش رو خدشه دار کنه.
فرزانه جان در مورد حساسیت، خوب من هم خودم از اون افرادی هستم که چون خودم حدود خاصی رو رعایت می کردم دلم می خواست همسرم هم همین کار رو انجام بده اما این رو یه تصمیم شخصی قلمداد کردم و مثلا اگه همسرم به خانمهای اقوامش دست می ده نسبت به این رفتار هیچ حساس نیستم. فقط دلم می خواست این طور نبود. ناراحتی من نسبت به غریبه هاست. احساس می کنم وقتی کسی با همسر من صمیمی رفتار می کنه داره وارد حریمی می شه که به من هم مربوط می شه و وقتی همسرم به اون فرد نشون نمی ده ورودش اشتباهه داره به من بی تعدی می شه.
بعد از این که ویدیوها رو کامل ببینم میام و جواب کاملتری می دم

سلام
من با همسرم صحبت کردم. البته موضوع رو باز نکردم که فلان موقع با فلان خانم خیلی صمیمانه و خودمانی صحبت کردی خوشم نیومد اما گفتم من از این سبک محاوره ناراحت می شم. حتی گفتم ممکنه گفتن من به تو باعث بشه تو فقط جلوی من ملاحظه کنی و هیچ تضمینی نیست تغییر رفتار بدی اما من از چیزی آزار دیدم و ترجیح می دم در موردش بهت بگم. تصمیم در مورد بقیش با خودته. همسرم مدتی به فکر رفت و بعد گفت کار سختی نیست و چیز مهمی نیست که نتونم ازش بگذرم.
اما در مورد طرحواره های منفی گرایی، خوب باید شهامت به خرج بدم و بگم مجموعه ای که من توش بزرگ و تربیت شدم کلکسیونی از سخت گیری ها و بدبینی ها بود. البته من در مورد شخص همسرم متاسفانه با سوابقی روبرو شدم که این حال و نگاه خودم رو بی ربط به اون ها نمی دونم. قبلا تاپیکی در این زمینه داشتم.
الان نزدیک یک سالی هست که همسرم داره تلاش می کنه رضایت من رو جلب کنه و دلم رو به دست بیاره و از آن چه در توانشه می تونم بگم دریغ نمی کنه. اما متاسفانه من نمی تونم فراموش کنم رفتاری که در سال پیش ازش دیدم رو. شاید اگر رابطه خوبی نداشتیم و در مورد احساسی که بین هر دومون حاکمه ذره ای شک داشتم چرایی اتفاقاتی که پشت سر گذاشتیم این همه دربندم نمی کشید. گاهی با خودم فکر می کنم خوب یه آدم اشتباهی اومد و برای یه وسوسه تلاش کرد و حالا هم هرجا که هست خوب، تو زندگی ما که نیست! حتی خبر نداره من در چه حالیم. اما چیزی که باعث می شه همسرم رو محکوم کنم، اینه که همیشه و با همه مهربانانه و صمیمی رفتار می کنه و باعث می شه خیلی از افراد به خودشون اجازه بده هیچ حریمی برای رابطه شون قائل نشن. من یک سال و نیم پیش ماه های آخر بارداری خودم رو در شک گذروندم. فقط حس می کردم چیزی هست که همسرم از من پنهان می کنه و شبا تا صبح اشک می ریختم. توی اتاق عمل فقط فکرم درگیر این بود که چه کنم؟ بپرسم؟ چی بپرسم؟ دورانی تکرار نشدنی که می تونست بخشی از بهترین خاطرات من باشه به این نحو گذشت و من الان واقعا نمی دونم چه طور باید فراموش کنم؟ اصلا باید فراموش کنم؟ الان نسبت به یک سال پیش و حتی چند ماه پیش خیلی بهترم اما دلم برای تاوانی که سر هیچ و پوچ دادیم می سوزه. نه من چیزی به دست آوردم و نه همسرم. هرچند این تاپیک رو نزدم تا این حرف ها رو بزنم اما خواستم بگم شاید من اسیر طرحواره منفی نگری باشم اما توی این دوازده سیزده سال بهانه هایی هم برای رها کردن این حس و ترس پیدا کردم.

با سلام
ممنون از پاسختون
کار خوبی کردید باهمسرتون در این مورد صحبت کردید ،،،
همسرتون هم ان شاالله در این مسیر قرار می گیرند و بیشتر رعایت میکنند ،،
زن و شوهر ها باید خواسته هاشون را بهم بگن و در این مسیر تلاش کنند .( مدیریت حل تعارض)




در این باب چند مطلب به ذهن میرسه ، خدمتتون میگم :
- شخصیت همسرتون را آنالیز کنید ....ببنید ایشون درون گرا هستند یا برون گرا
بعضی موقع امکان داره ارتباط اجتماعی که همسرتون برقرار می کنه ...از نظر همین برون گرایی باشه و هیچ فکر و وسوسه ای در ایشون نباشه ،،
لذا درسته که همسرتون باید دقت کنه و کارشون درست نیست ....ولی مراقب باشید این فکر ها ، ظن اشتباه نزنه .....چون فکر گناه در مورد دیگران هم گناه هست .
لذا شاید از باب برون گرایی اینجوری هستند و با صحبت شما انشا الله بیشتر رعایت می کنند.
با والد درون وارد نشید ....با کودک شاد و بالغ بزرگسال برید جلو و خواسته هاتون را بگید .



-حساسیت زنانه هم هست ،،،صد البته شما حق دارید ،،کلا همسر آدم باید به شوهرش حساس باشه و این خیلی خوبه ،،،
ولی مراقب فکرها باشید .....اینکه فکرها در جهت منفی گسترش داده نشه ...که برآیند آن میشه اضطراب و بی اعتمادی




-یه مرزیندی در خودتون ایجاد کنید ،،،
به نظرم : هم حساسیت زیاد خطر داره و هم حساسیت کم و بی تفاوتی ( بی تفاوتی مثل این می مونه که گوشت را بندازیم جلوی گربه گرسنه )
مرز درست اعتماد به همسر مهمه که باید پیدا کنید
یکیش اینکه رابطه خودتون را هر روز بهتر از دیروز کنید ،،( از همه نظر )
داشته های خودتون را شکر بگید ....نقاط مثبت همسرتون را بیشتر پررنگ کنید و با هم در این مورد حرف بزنید -
بعدیش اینکه به ایشون اعتماد سالم بدید ....اگه مرد فکر کنه اعتمادی پیش همسرش نداره ...کار متعالی جلو نمیره !...
چک کردن های زیاد - مراقبت های افراطی ...مسیر را منحرف میکنه و اینکه : نقش خانم معلم و خانم ناظم را بازی نکنیم د رمقابل همسرمون .
در کل : اعتماد سالم با اعتماد زیاد و اعتماد کم فرق داره .





- بعضی موقع ها ، الگوها ی نادرست هم نقش داره ،،
اینکه درخانواده ها ی طرفین و خود شخص ؛ مرزبندی ها جوری دیگه تعریف بشه ،،
یه دفتر بردارید و دور از احساسات ، یه چک کنید،، و بنویسید ،،
بعضی موقع ها برون گرایی نیست ....بلکه یه الگوی اشتباه هست .
شاید این مورد اصلا نباشه ...ولی بیان کردم از این جهت هم بررسی کنید
البته مراقب باشید در تله فکر منفی نیافتید !
این قضیه ...قضیه ای نیست که بتونیم راحت ظن اشتباه کنیم .
یه مشاور خانواده می تونه در این زمینه کمکتون کنه.
حتما برید ....ارزشش را داره .







- روی عزت نفس و اعتماد به نفس کار کنید
روی طرحواره های زیر هم کار کنید :
-طرحواره طرد و رها شدگی
-طرحواره بی اعتمادی ، بد رفتاری
تو تاپیک زیر بیان شده تله های شخصیتی






-اینکه فرمودید فکر منفی ؛ به گذشته و محیط خانواده شما در کودکی مربوطه ،،، یه چیزی خدمتتون بگم :
از گذشته خارج بشید ،،و باهاش زندگی نکنید ...
تقصیر شما نبوده !
شاید تقصیر خانواده شما هم نبوده ،،،اونها هم شاید مثل الان ما برا فرزندانمون ،خیلی چیزها را نمی دونستند یا ندونند ...
نمی خوام در این مورد صحبت کنم که باید اونها تلاش می کردند و ما چرا باید بسوزیم و بسازیم ...دارم مطلب دیگه میگم ...امیدوارم بتونم برسونم منظورم را ،،،
اون موقعی که کنترلی به ضبط صوت فکرمون نداشتیم....یه چیزهایی تداعی شده در ذهنمون ،،،
اشکال نداره ،،،
ولی الان می تونیم کنترلش کنیم ،،
می تونید مهارش کنید این طرحواره را ...
می تونیم در اختیار خودمون بگیریمش و توسعه اش ندیم .
خدا هم جور دیگه کمک میکنه ...چه در این دنیا و چه در اونور ( اون دنیا )
احساس می کنم در زمان حال نیستید و همش در گذشته و آینده اید و این باعث میشه اضطراب داشته باشید .
زباله های فکری را با خودمون حمل نکنیم .( کلی میگم برا هممون )
کتاب نیروی حال + راز شاد زیستن کمک می کنه.
یاد خدا آرامشتون را زیاد می کنه .







-شما یه وظیفه ای از جانب خودتون دارید ،همسرتون هم از جانب خودشون ،،
از طرف خودتون اینکه ، تلاش و صبر در مسیر درست داشته باشید و از خدا بخواید زندگیتون در مسیر باشه ....
از خدا بخواید و نه از شوهر،،
تغییرات کوچیک در دراز مدت == تغییرات بزرگ
می تونید تو انجمن آزاد از مدیر همدردی هم مشورت بگیرید .






-به نظرم تاپیک های زیر را مطالعه داشته باشید :

چگونه همسران مشکلات،اختلافات و درگیریهای بین خود را حل کنند؟(1)

چگونه زوجین درگیری ها و مشکلات خود را حل کنند(2) - منافع کودکانه ---- منافع بالغانه

مهارتهاي كلامي زن و شوهر

مهارتهای ارتباطی بین زن و شوهر به تنهایی کافی نیست!!






در پناه خدا.

پرستوی عزیز در ادامه ی پست اولی که برای شما گذاشتم باید مطالبی رو عرض کنم.

همه ی افرادی که خیانت رو تجربه میکنن معمولا از اون بعنوان بدترین اتفاق در زندگی مشترکشون نام میبرن. شما هم مثل هر انسانی احساساتتون قابل درک هست و قطعا نمیشه اونها رو نادیده گرفت اما از نظر من خیانت میتونه یه تلنگر برای ترمیم رابطه ی زن و شوهر و شناخت بیشتر اونها از هم باشه .

باید به علل خیانت، عوامل تشدید کننده و پیشگیری، زمینه های یک خیانت، تضعیف کننده ها و کنترل کننده ها دقت بیشتری داشته باشیم.

بنظرم باید واقعیت ها رو شفاف تر ببینین. الان همسر شما دارن برای ترمیم اعتماد تلاش میکنن و وقتی از لحن ایشان صحبت کردین گفت: «کار سختی نیست و چیز مهمی نیست که نتونم ازش بگذرم.»
اگر قرار باشه این واقعیت ها رو در نظر نگیرین و همچنان بر مدار افکار و احساسات خودتون در گردش باشین باز هم شرایطی رو فراهم میکنین که همسرتون زن و زندگی مشترک براش دافعه ایجاد کنه.
همسرانی مثل شما که از خیانت آسیب میبینن باید آمادگی خودشون رو برای بخشش و گذشت نشون بدن تا اعتماد از دست رفته « ترمیم » بشه.
رابطه ی خوب زمانی خوب هست، که دو طرف نهایت تلاششون رو انجام میدن تا خوشبختی رو بار دیگر تجربه کنن. شما اگر نتونین روی افکار و احساسات خودتون کنترل داشته باشین روی زندگی شما در فضای بیرون اثر میگذارن و نمیتونین آنچنان که شایسته هست ظاهر بشین.

برای درک‌ بهتر یک مثال میزنم؛
در نگاه اول پرستو امروز مثل همیشه غذای مورد علاقه ی همسرش رو آماده میکنه و بنظر کار خوبی هست، اما چون در مسیر ترمیم آسیب ها آنچنان که باید قرار نمیگیره با بی میلی پای سفره میشینه، برای همسرش غذا رو نمیکشه، حرف نمیزنه، سرش پایینه و ...
حتما پیش خودش هم فکر میکنه من دارم درست عمل میکنم ، اما همسرش متوجه میشه که فضایی سرد و سنگین حاکم هست و بهترین غذا براش با بدترین غذا تفاوتی نمیکنه... حالا چنین فردی دنبال چی هست؟
دنبال یک فضای گرم و دلنشین باشه، اصطلاحا اگر نون و پنیر هست ولی بهش بچسبه.... و در چنین شرایطی کم کم ممکن هست با یک ساندویچ سرد، روی یه نیمکت آهنی به اونچیزی که دنبالشه برسه! ( اینجا چی به ذهن میرسه؟ همون تلاش زوج ها برای برآوردن نیازهای عاطفی و ... )
این صرفا یک‌ مثال بود.

بنظرم اگر زیر نظر مدیریت محترم باشین میتونین در مسیر بازسازی قرار بگیرین.

در گذشته هم مطالبی که لازم بود رو خدمتتون عرض کردم.:72:

(بعد از ضربه هایی که از خطای همسرم خوردم...) میشه بیشتر توضیح بدی؟