تصمیم قطعی برای جدایی دارم، با مشکلاتش چطور کنار بیام؟

سلام، من حدودا 40 و همسرم 35 ساله هستیم، حدود 14 ساله ازدواج کردیم و الان 2 فرزند دختر 12 و 4 ساله داریم.
بنا به دلایل بسیاری من برای طلاق تصمیم جدی گرفتم و مراحل قانونی رو هم شروع کردم. اما مشکلاتی که خواهم گفت، ذهنمو به شدت مشغول کرده.
1. آینده‌ی بچه‌ها، مطالب خیلی متفاوتی وجود داره و من فقط دلم به این خوشه که از یک محیط پر استرس و تنش زا نجات پیدا می کنن.
2. مواجهه با خانواده مخصوصا پدر و مادرم که به شدت با این موضوع مخالفن
3. احساس خیلی بد من نسبت به همسرم که حتی نمیتونم حضورشو تحمل کنم و اصرار ایشون به ادامه رابطه

سلام

میتونم بپرسم دلایل شما چه هستن؟ لطفا برای هر علتی توضیح بدید
متشکرم



:72:

با سلام
یکی از کاربران قدیمی هم هستید. 13 ساله که عضو تالار هستین.
تاپیک هاتون رو اجمالی خوندم.
با توجه به موضوع تاپیک تون ، و اون سه موردی که بیان کردید به نظر می یاد در تصمیم گیری تردید دارید.
13 ساله پیش از مشکلات ریزی گفته بودین که تک به تک خیلی مهم نبودند ولی آون زمان بهتون توصیه شد نگذارید تلمبار بشن.
حالا مشکل حاد جدیدی پیش اومده، یا تلمباری از مشکلات ریز، طاقت شما را طاق کرده؟

خیلی ممنون از توجه شما
راستش نمیشه علت دقیقی گفت به همین راحتی. مشکلات ما مجموعه‌ی بزرگی از عدم تفاهمهای ریز و درشته.
من اصولا آدم درونگرا و آرامش طلبی هستم، دنبال ریسک، زیاده خواهی، پیشرفت به معنای افزودن به مقام و مال و... نیستم. این مسایل رو قبل از ازدواج هم در خواستگاری گفته بودم، اما ظاهرا ایشون همه‌ی اینا رو حمل بر تعارف و شکسته نفسی کرده بودن.
وصله‌ی ناجور مصداق واقعی رابطه‌ی بین ما بود. من دنبال کیفیت زندگی بودم ایشون کمیت. البته شغل و تحصیلات من ایشونو ترغیب میکرد چون اغلب هم دوره ای های من از نظر مالی و رتبه اجتماعی بسیار موفق هستند.
غیر از این موضوع، مساله روابط بین فردی و عدم الزام به رعتیت ادب در خانواده منو خیلی آزرد. داد زدن در خیابان، فحش دادن حتی به بچه ها برای ایشون کاملا عادی است، حتی فحشهای رکیک به بچه هام میده و این موضوع همیشه منو عذاب داده.
اعتیادش به تلگرام و واتساپ از حد گذشته و متاسفانه چیزی که منو واداشت که اقدام جدی بکنم، این بود که متوجه شدم با افرادی سکس چت داره و در حال رابطه (مجازی) است.
اگه تابحال بخاطر بچه‌ها به زندگی مشترک ادامه میدادم، الان اصلا نمیتونم
ضمنا اضافه کنم یکی از مسایل خیلی مهمی رو تا حالا تحمل کرده بودم، تغییر 180 درجه ای در عقایدش بود که اونو هم به خاطر بچه ها تحمل میکردم.

ماجرای سکس چت را کی متوجه شدید؟ ایشون چه توجیهی آوردند؟

من اصولا به حریم خصوصیش کاری نداشتم و شاید سالی یکی دوبار اونم با خودش و نه به قصد فضولی، یه نگاهی به موبایلش مینداختیم. اما این چند ماه اخیر به طرز خیلی ضایع و تابلویی مشکوک شده بود، دایما موبایلشو مخفی میکرد تا یکیو میدید، بداخلاقتر و بی اعصاب تر شده بود.
منم خیلی اتفاقی وقتی میخواستم یه چیزی از روی پاتختی بردارم چشمم به تلگرامش افتاد و کانتکتای ناشناس و اصرار زیاد که حتما باید نشون بدی و باقی ماجرا و دیدن محتوای چتها که واقعا منو نابود کرد
خودش میگه برای تفریح بوده، بخاطر کمبود محبت بوده، هیجانی بوده و دیگه تکرار نمیشه
اما من نمیتونم قبول کنم اصلا نمیتونم هضم کنم که با همچین آدمی دیگه توی یه جا باشم.
قسمت دردناکش برام این بود که با یکی روابط عاطفی هم به هم زده بود فقط یه هیجان جنسی نبوده متاسفانه.

تجربه خیانت به هر شکلی چه برای زن و چه برای مرد خیلی سخت و ناگواره.احساس شما نسبت به همسرتون کاملا طبیعی و قابل درکه، احساس خشم و نفرتی که دارید تجربه می کنید.

اما مساله ای که هست آینه در زمان خشم نباید هیچ تصمیمی گرفته بشه.

شما از لحاظ روحی به هم ریخته آید به همین علت هست که نمی تونید تصور درستی از مشکلات بعد از جدایی داشته باشید. و علاوه بر احساساتی که به شما تحمیل شده، حس ترس و سرگردانی رو مازاد اونها به دوش بکشید.

در چنین شرایطی بهتره هیچ تصمیمی نگیرید. هر تصمیمی چه ماندن و چه جدا شدن شما را بیشتر اذیت خواهد کرد و تحت فشار قرار خواهد داد.
بهتره به خودتون کمی زمان بدین.


و اما یک نکته راجع به آون رابطه عاطفی که ذهنتان را درگیر کرده، خیلی جدی نگیرید، آون چیزی که شما دارید از ماجرا می بینید در واقعیت چیز دیگه ای هست. متاسفانه در روابط مجازی داده هایی که به دست می یاد اصلا قابل استناد نیستند.

در اولین فرصت لطفا برای گرفتن مشاوره حضوری اقدام بفرمایید.

متشکرم

درباره بد دهانی یا فحاشی همسرتون مطلبی مینویسم و شما نظرتون رو بگین. سپس در پست های بعدی بسراغ موارد دیگر میریم؛

* یکی از مهمترین مسائل در مواجهه با چنین موقعیت هایی عدم مقابله به مثله، چون فرد درگیر هست و مقابله به مثل فقط اوضاع رو وخیم تر خواهد کرد.
عدم مقابله به مثل یعنی انتخاب سکوت و آرامش و بررسی بدور از تنش مسئله با همسر در زمان دیگر .

* مطلب بعدی از بین بردن زمینه های ایجاد ناراحتی و بددهنی هست. باید سعی کنید علل رو شناسایی کنید، مثلا بعضی افراد تمایل دارند شب ها بعد از صرف شام در اتاقی با نور کم دراز بکشن و موسیقی ملایم گوش کنن ... روشن کردن لامپ، سر و صدا و بر هم زدن آرامش باعث ناراحتی اون شخص خواهد شد.

* رفتارها و گفتارهای مثبت ایشون رو با تشویق و برجسته کردن تقویت کنین.

* نحوه ی تعامل صحیح با همسرتون رو یاد بگیرین تا بتونید به شیوه منطقی و قابل قبول درخواست های خودتون رو بیان کنین ( مثل پرهیز از بیان کلمات یا جملات منفی و آزار دهنده )

* سعی کنید به دغدغه ها، نیازها و نگرانی های همسرتون توجه کنید و اینکار با همدلی، گوش دادن به حرف ها و در نهایت شناسایی علاقه مندی ها و موارد مهم امکان پذیر هست. پیدا کردن راه هایی برای محبت، درک و حمایت از همسر اثر مثبتی بر رابطه ی شما خواهد گذاشت . در نظر داشته باشین یکی از مهم ترین علل اصلی پرخاشگری، ناکامی در تامین نیازها هست.

* امتیازهای بددهانی رو شناسایی و قطع کنین. مثلا بددهانی میکنه که شما تسلیم یک خواسته بشین! پرخاشگری یک نوع کنترل کردن دیگران هست.

* سعی کنین تا جایی که امکان پذیر هست رفتار و گفتار درستی داشته باشین و با افرادی اینچنین ارتباط برقرار کنین و اگر دور و بر شما افراد فحاش با پرخاشگر هستن ارتباطتتون رو کمرنگ کنین.

* در زمان های مناسب و آرام با همسرتون درباره تأثیرات منفی بددهانی صحبت کنین، اینجا مهم هست که شما نه انفعال رو انتخاب میکنید و نه پرخاش رو ، بلکه تبادل نظر صمیمانه رو بهترین راه تشخیص میدین.

دلایل فحاشی ناکامی ، الگوهای غلط، اجتماع، فقدان مهارت گفتگو، مسائل روانشناختی و ... هم هست.

:72:

سلام
سرکار خانم بی نهایت حرف خوبی زدن که فعلا تصمیم نگیرید.

ولی الان وقتش هست قوی باشید و خودتون رو قوی کنید که برای تصمیم گیری ها نه تنها تصمیم درستی بگیرید، بلکه راه درستی رو هم برای اون تصمیم طی کنید.



معمولا در این شرایط به هر تصمیمی در ایندا منجر بخواهد شد، استفادا از یه قانونی هست به اسم پل طلایی، یعنی اینکه همسرتون رو جوری تخریب نکنید که ایشون پل های پشت سرش رو تخریب شده بدونه.
مثلا این ماجرا رو جایی مطرح نکنید، تا ایشان در زندگی شخصی اش یا حتی احتمالا باخودتون، جای بازسازی داشته باشه. حتی اگرذبگی زندگی شخصی اش به شما مربوط نمیشه، اتفاقا مربوطه چون مادر بچه هاتون هست، اگر ایشان با خراب شدن وجه عمومی اش و خراب شدن پل های پشت سرش، بیشتر به سمت مسائل ناهنجار کشیده بشه آثارش شما رو هم درگیر خواهد کرد. ( بحث اخلاقی اش رو هم به کنار) .
حداقل روزنه امیدی برای برگشتش به زندگی و انگیزه برای بازسازی خودش قرار بدین. و این روزنه امید باید هوشمندانه باشه. که ایشان حس نکنه رفتارش جا افتاده هست و امکان تکرار براش وجود داره.
اگر چنید مهارتی ندارید حتما از مشاورین کمک بگیرید.


از طرفی رابطه ما با نبات و جماد تا حدودی یکسویه هست. یعنی ما می تونیم از ارتباط با طبیعت خشنود باشیم یا نه، ولی در رابطه با یک انسان، رابطه دو سویه هست. هر دو شخص بر هم و رفتار هاشون تاثیر میگذارند. ممکنه یکی کمتر و یکی بیشتر. پس تو رفتار های ایشون قطعا شما هم چه مستقیم و چه غیر مستقیم. چه با رفتار انفعالی و سکوت و چه با رفتار تهاجمی و کنشی تاثیر دارید.


پس تحت هر شرایطی برای تصمیم به جدایی و یا بازسازی شما نیاز دارید قوی بشید، از لحاظ روانشناختی و مهارت های لازمه.

مثلا موضوع درونگرایی شما و برونگرایی ایشان، می توانست با کسب مهارتهایی کنترل شود.
از این جنبه هم نیاز به مشاور دارید.



حالا فرض به مرحله تصمیم رسیدین. طریق اجرای اون به شدت حائز اهمیت هست که باز هم نیاز به مشاور مجرب داره.


نکته مهم: باب مذاکره برای ایشون باز باشه بهتره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* یکی از مهمترین مسائل در مواجهه با چنین موقعیت هایی عدم مقابله به مثله، چون فرد درگیر هست و مقابله به مثل فقط اوضاع رو وخیم تر خواهد کرد.
عدم مقابله به مثل یعنی انتخاب سکوت و آرامش و بررسی بدور از تنش مسئله با همسر در زمان دیگر .

---

اتفاقا من در بسیاری از واقع علیرغم عصبانیت شدید، مقابله به مثل نمی کنم. اما فحش دادن برای ایشون ظاهرا هیچ قبحی نداره و اینکه توی جمع باشه یا خلوت هم اصلا براش مهم نیست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* مطلب بعدی از بین بردن زمینه های ایجاد ناراحتی و بددهنی هست. باید سعی کنید علل رو شناسایی کنید، مثلا بعضی افراد تمایل دارند شب ها بعد از صرف شام در اتاقی با نور کم دراز بکشن و موسیقی ملایم گوش کنن ... روشن کردن لامپ، سر و صدا و بر هم زدن آرامش باعث ناراحتی اون شخص خواهد شد.

---

همسر من اخلاق بسیار غیر خطی و غیر قابل پیش بینی داره و سر هر مساله کوچیکی ممکنه از کوره در بره و اصلا هم هیچ نیروی بازدارنده ای نداره که جلوی خودشو بگیره. به راحتی و در هر موقعیتی داد میزنه و فحش میده. من همیشه اینو به حساب این گذاشتم که به خاطر تنفرش از منه ولی خودش اینو انکار میکنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* رفتارها و گفتارهای مثبت ایشون رو با تشویق و برجسته کردن تقویت کنین.

---

من در هر زمینه ای که خواسته (اغلب موارد) دستشو باز گذاشتم و اونم تونسته به علایقش برسه. مثل دوره های آموزشی، پیدا کردن کار مورد علاقش و ... اما در واقع علایق اون زمین تا آسمون با علایق من فرق دارن. از جزیی نرین مسایل مثل خوراکی ها و موسیقی و سبک زندگی تا مسایل اساسی مثل نگاه به زندگی و اهداف طولانی مدت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* نحوه ی تعامل صحیح با همسرتون رو یاد بگیرین تا بتونید به شیوه منطقی و قابل قبول درخواست های خودتون رو بیان کنین ( مثل پرهیز از بیان کلمات یا جملات منفی و آزار دهنده )

---

دوباره تکرار می کنم که همسرم غیر قابل پیش بینیه و با اینکه هزاران بار خواسته هامو بهش گفتم، اما اصلا توجهی نداره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* سعی کنید به دغدغه ها، نیازها و نگرانی های همسرتون توجه کنید و اینکار با همدلی، گوش دادن به حرف ها و در نهایت شناسایی علاقه مندی ها و موارد مهم امکان پذیر هست. پیدا کردن راه هایی برای محبت، درک و حمایت از همسر اثر مثبتی بر رابطه ی شما خواهد گذاشت . در نظر داشته باشین یکی از مهم ترین علل اصلی پرخاشگری، ناکامی در تامین نیازها هست.

---

یکی از چیزهایی که منو به طلاق مصمم کرده همینه که ما تقریبا نمی تونیم به هم همدل باشیم. نه اون منو درک میکنه و نه من ایشونو. دنیاهای ما خیلی فرق داره و متاسفانه ایشون یا موقع ازدواج شناختی از خودش نداشته و یا صرفا به هر دلیلی می خواسته ازدواج کنه و توجهی به شرایط و سبک زندگی من نداشته. خیلی از علاقه مندی های اون برای من چندش آوره و بالعکس. چیزهایی که اغلب غیر قابل تحمله و حتی همراهی کردنش هم عذاب آوره. خودم می دونم اینجا کسی مقصر نیست و مثل اینه که یکی از حلیم با شکر خوشش میاد و یکی از حلیم بدون شکر ولی مشکل اینجا شروع میشه که بخوای سلیقه ی خودتو تحمیل کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* امتیازهای بددهانی رو شناسایی و قطع کنین. مثلا بددهانی میکنه که شما تسلیم یک خواسته بشین! پرخاشگری یک نوع کنترل کردن دیگران هست.

---

من تقریبا در این مواقع تسلیم نمیشم و اینجوری نبوده که تنها راه پیش بردن کاراش بددهانی بوده باشه. قبلا هم گفتم ظاهرا برای ایشون (که فکر می کنم ریشه در تریبت خانوادگی داره) اصولا فحش دادن بد نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* سعی کنین تا جایی که امکان پذیر هست رفتار و گفتار درستی داشته باشین و با افرادی اینچنین ارتباط برقرار کنین و اگر دور و بر شما افراد فحاش با پرخاشگر هستن ارتباطتتون رو کمرنگ کنین.

---

یکی از چیزهایی که منو توی این زندگی آزار داد نگاه عجیب و غریب ایشون به اطرافیان بود. من آدمی بودم که از رفت و آمدهای خانوادگی لذت می بردم و خانواده ما بسیار پر رفت و آمد بوده و هست. اما ایشون به بهانه های بسیار این روابط رو به حد اقل رسوند طوری که حتی من سالی دو بار هم نمی تونم به خانه برادرم برم.
متاسفانه من گول ظاهر فرهنگی پدر و مادر ایشونو خوردم و ازدواج سنتی رو بر مبنای خوش بینی انجام دادم. اما یکی از علتهای اصلی مشکلات همسرم شاغل بودن پدر و مادرش (هر دو فرهنگی) و نداشتن تربیتی مناسب (مد نظر من) هست. در خانواده ایشون به میزان زیاد بی احترامی منداوله و عباراتی مثل کثافت و بی شعور و ... مثل نقل و نبات استفاده میشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

* در زمان های مناسب و آرام با همسرتون درباره تأثیرات منفی بددهانی صحبت کنین، اینجا مهم هست که شما نه انفعال رو انتخاب میکنید و نه پرخاش رو ، بلکه تبادل نظر صمیمانه رو بهترین راه تشخیص میدین.

---

خودش می دونه که من چقدر حساسم روی این موضوع، اما هیچ تمایلی برای برطرف کردن این اخلاقش نداره و همین موضوع هم یکی از دلایلیه که منو مطمین می کنه اون حتی به من علاقه ای هم نداشته و هیچ تمایلی برای بهتر کردن رابطه نداره.

در پاسخ به Mvaz محترم:
در مورد مشکل اخیر که گفتم عزم منو برای طلاق جدی کرد، هیچ کس یه جز من و اون از این و موضوع چیزی نمی دونه،‌ختی دختر بزرگم. حتی من نمی خوام توی دادگاه از این موضوع استفاده کنم و میخوام تاجایی که میشه به صورت توافقی و حتی اگه از طرف خودم به صورت یکطرفه بخوام جدا بشم از این قضیه استفاده نکنم.
مشکلم اینه که ایشون حاضر نیست جدا بشه و اصلا درکی از فشاری که روی منه نداره و از نظر خودش کارش اینقدرا هم مهم نبوده!

بخاطر همه ی فشارهایی که این چند سال روی من بوده، کم شدن صبر و تحملم، بزرگ شدن بچه ها و اینکه دیگه نمیشه چیزی رو اطشون مخفی کرد و .... من دیگه نمی خوام زندگی مشترک پر تنش و استرس رو ادامه بدم.
همه ی تلاشهایی که برای بهتر کردن رابطه انجام دادم بی نتیجه بوده. چندین مشاور خانواده رفتیم اما بی نتیجه بوده چون ایشون حاضر به تغییر چیری نیست و به اصطلاح خودشو مرکز دنیا می دونه.

تصمیم فعلی من طلاقه و سعیم اینه که در درجه ی اول بچه هام و بعد هم اطرافیانم کمترین آسیب رو ببینن. خواهش می کنم روی این موضوع به من کمک کنید.

از شما متشکرم توضیحات خوبی بود

اشاره کردین در خیلی از موارد تفاوت هایی دارین، تفاوت هایی که برای شما ناراحت کننده هست ولی برای همسرتون یک امر پذیرفته شدست. ( مثلا علاقه مندی ها )
میشه به گوشه ای از این تفاوت ها اشاره کنین. ( در هر بخشی که براتون آزار دهنده هست )

مثلا من فلان سبک موسیقی رو گوش نمیدم، خانمم برعکس من گوش میده.( با صدای بلند یا کم ).

:72:

سلام
شیطون دوست نداره ببینه جمع خانواده ها رو همش اتیش دعوا میندازه وسطشون کینه دشمنی به وجود میاره
ایت الکرسی زیاد بخونید
بعدشم یه مشاوره یه بزرگ تری با ایشون صحبت کنه همسرتون رو توجیه کنه که اگر همسرتو از دست بدی با این پتانسیلی که تو داری باید زن ازدواج موقتی مردم بشی
الان دخترش مونده پسرا و مردا نمیگیرن وای به حال زن مطلقه
یه خورده بشینه سر خونه زندگیش زبونشو مهربون تر کنه
شما هم بهش فرصت بدید همه همه زنها عیب ایراداتی دارن حالابعضیا کم بعضیا زیاد
اگر خودتونم دور از جون دنبال برنامه هایی مثل خیانت بودید به خدا نمیارزه شاید برای یک ساعت فقط خوشحالید بقیش ناراحتید شما هم بنشینید پای زندگیتون چند سال دیگه میخوان دوماد بیارید با توکل بر خدا ارزششو داره یکمی تحمل کنید البته در جهت بهبود تا این دوران هم بگزره
زن و شوهر که همش مال دوران خوشی هم نیستن بلخره ناخوشی داره پایین بالا داره کم زیاد داره شما ١٣ ساله با ایشونید حیفه جفت شما بخواید خرابش کنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mostafun

تصمیم فعلی من طلاقه و سعیم اینه که در درجه ی اول بچه هام و بعد هم اطرافیانم کمترین آسیب رو ببینن. خواهش می کنم روی این موضوع به من کمک کنید.

---

سلام آقامصطفی، خوبید؟

خوشحال شدم نام کاربریتون رو دیدم. امضای شما توی ذهنم حک شده. همیشه برای یک قدم بیشتر انرژی دارم...

اگه بیشتر در مورد آسیب هایی که محتمل می دونید صحبت کنید، هم ذهن خودتون بازتر می شه، هم کمک بهتری دریافت می کنید.

فکر می کنید چه آسیب هایی
شما
بچه ها
پدر و مادرتون
و همسرتون (اگه آسیب دیدن یا ندیدنش براتون اهمیت داره)
رو تهدید می کنن؟

خوب بهش فکر کنید، بعد برای ما هم توضیح بدید.

و فکر می کنید برای مقابله با هرکدوم از اون آسیب ها چه امکاناتی در اختیار دارید؟ چطور می تونید باهاشون مقابله کنید یا برطرفشون کنید؟

و اینکه: تصمیمتون در مورد بچه ها چیه؟ با شما زندگی کنن یا مادرشون؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام آقامصطفی، خوبید؟

خوشحال شدم نام کاربریتون رو دیدم. امضای شما توی ذهنم حک شده. همیشه برای یک قدم بیشتر انرژی دارم...

اگه بیشتر در مورد آسیب هایی که محتمل می دونید صحبت کنید، هم ذهن خودتون بازتر می شه، هم کمک بهتری دریافت می کنید.

فکر می کنید چه آسیب هایی
شما
بچه ها
پدر و مادرتون
و همسرتون (اگه آسیب دیدن یا ندیدنش براتون اهمیت داره)
رو تهدید می کنن؟

خوب بهش فکر کنید، بعد برای ما هم توضیح بدید.

و فکر می کنید برای مقابله با هرکدوم از اون آسیب ها چه امکاناتی در اختیار دارید؟ چطور می تونید باهاشون مقابله کنید یا برطرفشون کنید؟

و اینکه: تصمیمتون در مورد بچه ها چیه؟ با شما زندگی کنن یا مادرشون؟

---

خواهشمندم خیلی با دقت تصمیم بگیرین. چون تصمیمی که میگیرین خیلی خیلی فرق داره با یکی که هنوز مجرده یا حتی کسی که عقد کرده و حتی حتی کسی که سرخونه زندگیش رفته تازه. من نمیگم طلاق بگیرین یا نگیرین، ولی میگم همانطور که میشل گفتن به آسیبهای این قضیه قشنگ با دقت نگاه کنین.
یه مورد مهم دیگه اینه که نوع نگاه شما به این قضیه چطور هست؟ آیا با پیش فرض حل مسئله دارین میرین جلو؟ آیا میشه روی بعضی خطاها چشم پوشی کرد؟ چون میگم وضعیت شما با توجه به فرزندانتون و مدت زمان ازدواجتون یه مقدار نسبت به بقیه متاهلان حساستره.

امیدوارم هر چی براتون خیره اتفاق بیفته. واقعا سخته واقعا ...

سحر بهاری:
راستش تفاوتهای ما خیلی زیاده، از مسایل خیلی جزیی مثل بیرون رفتن، مهمانی، خرید تا مسایل مهم اعتقادی و هدف زندگی. کلا انگار دوتا دنیای متفاوتیم. توی تربیت بچه ها، انتخاب محل زندگی، همه اینها چیزاییه که با جنگ و دعوا راجع بهش بحث میشه و معمولا هم من کوتاه میام.

خادم رضا:
ممنون از توجه شما، اگه مشکل فقط همین بود، شاید میشد براش فکر کرد و هیچ کس نمیتونه بگه که از خطا مصونه، اما این موضوع فقط آتش مشکلات قبلی رو شعله ور تر کرده و من هرجور فکر میکنم ننیتونم باهاش کنار بیام.

میشل:
ممنون از توجه شما، طببعیه بچه ها نمیتونن مشکلات ما رو بفهمن و دلشون میخواد پدر و مادرشون با هم باشن، از طرفی محیط پرتنش خونه داره اثراتشو رو بچه ها میذاره و من اونو از پرخاشگری و بی حوصلگیشون میبینم. پدر و مادرم هم طبیعیه که ناراحت باشن و همینطور ه گفتم چون دلیل اصلی عصبانیت خودمو به اونا نخواهم گفت، راضی کردنشون برام خیلی سخته.

Gholam1234:
ممنون از توجهت، مشکلات ما زمینه‌ی طولاني داره و من شاید چند سال به این مدضوع طلاق فکر ميکردم و اتفاق اخیر باعث شد که مصمم بشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mostafun

تصمیم فعلی من طلاقه و سعیم اینه که در درجه ی اول بچه هام و بعد هم اطرافیانم کمترین آسیب رو ببینن. خواهش می کنم روی این موضوع به من کمک کنید.

---

سلام


درباره ی انتخاب ها

یکسری انتخابها ذاتا اشتباهن ، مثل اینکه شما الان با سن 40 سال بخواهید با یه خانم 20 ساله ازدواج کنید یا با یه خانم 50 ساله ازدواج کنید .
اما یکسری انتخابها بسته به شرایط میتونه درست یا غلط باشه ،،
که جامعه ی ما هنوز نتونسته متوجه این بخش بشه ، چه در پزشکی چه در روانشناسی

اگر الان یک نفر بیاد توی همدردی یا هر جایی بگه من قصد ازدواج دارم و میخوام همسرم زیبا باشه (همون تعریف عرف از زیبایی )
یک سری میان نفی میکنن و میگن سیرت مهمه زیبایی عادی میشه
یکسری میان میگن شما حق داری زیبایی مهمه

در واقع هر دو گروه دارن درست میگن اگر چه هیچ کدوم منطقی فکر نمی کنن .
منطق میگه : زیبایی برای کسی که به یه درکی رسیده در نتیجه به یه سلیقه ای رسیده که طبق اون سلیقه ، فضایل اخلاقی براش به شدت جذابن و ظاهر چندان مهم نیست ،،
اما برای کسی که هنوز به اون سلیقه نرسیده و ممکنه تا آخر عمرش هم به اون سلیقه نرسه ، شاید اگر همسرش زیبا باشه چند سال بعد این زیبایی عادی بشه
اما اگر این آدم با این سلیقه و تفکر ، همسرش زیبایی های ظاهری رو نداشته باشه تا آخر عمرش هم این ظاهر براش عادی نخواهد بود .

نکته اینجاست که ما باید به یه شناخت دقیقی از خودمون و شرایطمون رسیده باشیم تا بدونیم چه انتخابی چقدر برامون مناسبه .
طلاق ، معیار سطح رفاه اقتصادی (بالا یا پایین ) ، معیار زیبایی ، انتخاب یکسری مشاغل ، ازدواج با مطلقه ، انتخاب محل زندگی و خیلی موارد دیگه به همین صورت هستن .

درباره طلاق

ممکنه برای یه خانواده حتی اگر مشکل حاد بود ، آسیب طلاق بیشتر از آسیب ادامه باشه . و برای یکی دیگه برعکس باشه .
باید این نکات بررسی بشن :

****** فکر کنیم الان 3 سال از طلاق گذشت ، از ما میپرسن چقدر برای حفظ زندگیت تلاش کردی ( تلاش درست) ؟
ما باید بتونیم بگیم " من صد در صدِ توانم تلاش کردم ، همه ی راهها رو رفتم و نشد .

اگر نتونیم اینو اینطوری جواب بدیم ، عذاب وجدان و پشیمونی ما رو آزار میدن درست مثل همین آزاری که قبل از طلاق متحمل هستیم .
برعکس اگه بتونیم اینو اینطوری جواب بدیم ، ازتمام تلاشی که کردیم خوشحال خواهیم بود حتی اگر نتیجه مثبتی نداشته باشه .

*** اگه ما الان توی این زندگی بخاطر شرایط مالی ، اختلاف با خانواده همسر و کلا کم و کاستی های زندگی حالمون بده ، بعد از طلاق هم حالمون بده
منتها فقط علت هاش متفاوته .
اگه ما قبل از طلاق با وجود شرایط مالی سخت ، اختلاف با خانواده همسر و کلا کم و کاستی های زندگی ، قوی باشیم ، بتونیم مدیریت کنیم
به کارامون برسیم مرثیه سرایی نکنیم ، برنامه ریزی کنیم ، بتونیم بخندیم بتونیم اگه اراده کنیم خوشحال باشیم
( حتی اگه یه غمی توی دلمونه - قرار نیست آلزایمر بگیریم مشکلاتو فراموش کنیم یا همیشه خوش باشیم ولی باید حالمون طبیعی باشه - همه عالم و آدم نفهمن دردمون چیه )
اگه قبل از طلاق اینطور باشیم بعد از طلاق هم همینه .

*** ما باید قبل از طلاق به تمام این 3 سال فکر کرده باشیم ؛
به تمام مشکلات احتمالی و توان تحملمون برای سازگاری ، پس چقدر نیاز داریم خودمون رو دقیق بشناسیم ،،

مثل اینکه کجا زندگی میکنیم ، آیا در اونجا آرامش داریم ؟
خواهر برادر پدر یا مادری توی اون خونه داریم که باهاشون مشکل جدی داشته باشیم از نظر فرهنگ و...
اندازه رفت آمد فامیل به اونجا اگه زیاده - می تونیم کنار بیاییم
یکی درونگراست ، خانواده برون گرا هستن ، این اهل سفرهای آخر هفته نیست خانواده میخوان هر هفته سفر برن و... .

شما الان دو تا بچه دارید ، بچه ها توی این سن به هیچ عنوان نباید ساعتهای طولانی تنها بمونن ،
و ببخشید اینو میگم اگه ممکنه ساعتی رو دو تایی باهم تنها باشن ، اصلا این اتفاق نباید بیافته
من خودم چند سال پیش خیلی اصرار کردم که خواهرام دوره های تربیت جنسی کودک و نوجوان دکتر فرهنگ رو شرکت کنن
بعد ازون دیگه تحت هر شرایطی نمیذارن بچه هاشون تنها باشن ( البته این کار خیلی نامحسوس انجام میشه نباید بچه ها حساس بشن )

بازم ببخشید اینو میگم یک نفر ذهنش دغدغه و مشغولیتهایی داره که به راحتی میتونه مسائل جنسی رو مدیریت کنه اصلا بهش فکر نکنه،
یکی خودشو میشناسه و میدونه که کنترل این مسئله براش سخته

یکی با توجه به موقعیت های دوران تجرد سابق میدونه جدا بشه احتمال اینکه ازدواج بعدی اگه خدا بخواد موفقیت آمیز و حتی عالی باشه ، بالاست
یکی میشینه بررسی میکنه میبینه همین ازدواج سابق هم تنها موقعیتش بوده
نکته اینجاست که
نه بترسیم و فکر کنیم بعد از طلاق قراره مادام العمر مجرد بمونیم و مجردی هم مساوی است با بدبختی
و نه روی موقعیتهای طلایی فرضی و خیالی برنامه ریزی کنیم ، فکر نکنیم بعد از طلاق حتما ازدواج عالی خواهیم داشت .

امروز توی هر خانواده ای یکی از نزدیکان جدا شده . این مساله جذام ، نادر و عجیب حتی نامعقول نیست .
(کاری با اون خانواده هایی که اصرار دارن به طرق مختلف بگن میت ما سکته کرده فوت شده کرونا نگرفت برای ما حرف در نیارید ! ندارم . گویا کرونا باعث آبرو ریزیه ! )
همونطور که معاملات مسکن و شراکت شغلی و غیره این روزها با شکست های زیاد و خیانت و... مواجه شده
ازدواج هم ازین معضل مستثنی نمونده
چون شناخت افراد سخت تر از قدیم شده ، ارزش ها تغییر کرده - امروز متدینِ فردا مرتد . امروز زاهده فردا ولخرج .

*** با توجه به شرایط خودتون بازم باید موارد بیشتری رو بسنجید .

درباره خانواده تون


خانواده ها دوست ندارن شکست بچه هاشونو ببینن ، قدیمی تر ها شکست رو مساوی با پایان می دونن
چند تا از آشناهای ما کرونا گرفتن ، ازشون پرسیدن کرونا گرفتید حالتون خوبه ؟ بهترید ؟ به طرف برخورده میگم من کرونا نگرفتم چرا برای آدم حرف در میارید !
بنابراین برای سنتی تر ها یکسری مسائل کمی سخته ،
باید درکشون کنیم و بهشون حق بدیم .


اگه شما بعد از طلاق حالتون خوب باشه ، خانواده هم خیلی زود با این موضوع کنار میان و فراموش میکنن
اگه ببینن شما لاغر شدید ، ناراحتید ، توی جمع نیستید و... اونهام خیلی غصه میخورن .


سعی نکنید به هر دلیلی مهمونی خانوادگی یا هر رفت و آمدی رو محدود کنید ، اینطوری اون حساسیت ایجاد شده ( که روی هر کسی که به تازگی درگیر بحرانی شده باشه وجود داره ) زودتر تموم میشه و فامیل هم زودتر فراموش میکنن ، خودتون هم بعدتر ها راحت ترید
دیگه حساسیتی وجود نداره و راحتد میتونید به یه مهمونی یا سفری که مایل نیستید ، نرید .
چون قبلا روحیه ی خوبتون و شرایط عادیتون به بقیه ثابت شده .


*** توسل کنید ، توکل کنید . توسل خیلی مهمه . کلا شرایط رو تغییر میده . به هر کدوم از ائمه ع و یارانشون که انس دارید یا همشون توسل کنید . این خاندان انقدر کرم دارن که یه جواب سلام خشک و خالی رو هم تمام و کمال میدن . چه رسد به توسل .


*** نهایتا بعد ازینکه خوب فکراتونو کردید و اقدامات لازم قانونی و.. رو کردید ، دیگه بذارید روند طلاق یا ادامه ی زندگی مشترک خودش جلو بره -
یعنی اگه توهمت شنیدید آروم باشید ،
اگه شنیدید که طرف میگه بچه ها رو میگیرم آروم باشید ،
واسطه نفرستید واسطه ها خراب کاری میکنن حتی اگه نیت خیر داشته باشن ،
فعلا بیشتر ازین برای طلاق تلاش نکنید ،
همونطور که فعلا برای ادامه ی زندگی مشترک تلاش نمی کنید .


بذارید یه مدت کوتاهی ( یه ماه - دو ماه ) اینطور بگذره
شاید همه چی خود به خود درست شد به سمت ادامه زندگی مشترک
شاید همه چیز درست شد به سمت طلاق
ان شاالله نهایتا راضی باشید .

بله متشکرم

خب باید خدمت شما عرض کنم ؛

* در قدم های اول سعی کنین به توافق برسین.
مثلا شما و همسرتون میخواین مهمونی برین، شما تصمیم میگیرین منزل پسرداییتون برید و خانمتون میگه نه! باید بریم منزل مادرم.

اینجا باید به توافق برسین، در این توافق قرار نیست شما یا همسرتون از علایقتون دست بکشین و یا یکیتون عقب نشینی کنه، بلکه قرار هست حتما مهمانی برید و بهتون خوش بگذره! پس روز قبل یه مسابقه ترتیب میدین و هر کسی تو مسابقه باخت باید بره مهمونی منزل کسی که طرف برنده پیشنهاد داده. بجاش هفته ی بعد یا چند روز بعد میرید خونه ی پیشنهادی طرفی که باخته. این کار به تقویت مهارت ارتباطی و همینطور گفتگو و در نهایت حل مسئله کمک خواهد کرد.

* به خاطر داشته باشین در زندگی مشترک تفاهم صدرصدی امکان پذیر نیست، در واقع ما یاد میگیریم انتظاراتمون رو از هم متعادل کنیم و در عین حال به ساختار متفاوت وجودیمون ( زن و مرد ) متوجه باشیم .

_ ( در مورد ساختار وجودی یادتون میاد همسرتون با محل کارتون تماس میگرفت و شما هم از این بابت ناراحت بودین؟
اینجا زن نیاز به شنیده شدن داره، نیاز به توجه داره، مطلبی رو میخواد برسونه! و شما هم از اون طرف کار دارین و وقت ندارین ببینین دقیقا نیاز همسرتون چی هست ) در نهایت هم اون ناراحت میشه و هم شما!
باید نیاز رو بررسی کنین و ببینین علت این عمل چه هست. اگر همسرم توجه بیشتری میخواد وقتی سرکارم بهش پیام بدم و در واقع این نیاز رو هر چند کم برطرف کنم، اون هم دیگه مرتب تماس نمیگیره.

_ ما هدفمون در زندگی مشترک ذره بین دست گرفتن به منظور پیدا کردن تمامی تفاوت ها و تغییر دادن طرف مقابل نیست، بلکه باید در نظر بگیریم هیچ فردی عاری از عیب و ایراد نیست ( یعنی ۲۰ نیست ) ما در واقع میخوایم در کنار همسرمون به آرامش برسیم، که این خودش هنرمندی میطلبه.

* نسبت به باورها و نگرش همسرتون منصف باشین. شاید پشت هر مسئله ای دلایلی نهفته هست ، باید این دلایل رو شناسایی کرد ، گفتگو کرد و طرف مقابل رو آگاه و هدایت کرد.

* تاکید بیش از حد روی معایب یا موارد منفی شما رو از خوبی ها و اشتراکات دور خواهد کرد. باید سعی کنین خوبیهای همسرتون رو هم برجسته کنین و اونها رو در نظر بگیرین. بعد از شناسایی این خوبی ها با خرید هدیه، در آغوش کشیدن و کلمات محبت آمیز سبب تقویت رفتارهای مثبت در همسرتون بشین. زمانی که رفتارها و گفتار درستی دارن تحسین و تعریف رو فراموش نکنین. مثلا تو امروز خیلی عالی بودی خوشحالم همسری مثل تو فهمیده دارم .

* سعی کنین همسرتون و خودتون رو بهتر بشناسین ( نقاط قوت و ضعف، ترس ها، علایق، احساسات و ... ) اینها به شما کمک میکنن همدیگر رو درک کنین.

* شنونده ی خوبی برای سخنان همسرتون باشین تا حدی که این جرأت رو داشته باشن که بتونن بدون نگرانی از سرزنش، تمسخر، توهین و در کل تنش تمامی آنچه که در ذهنشون هست رو برای شما بیان کنن و نیازهاشون رو تعریف کنن و همچنین نگرانی از عکس العمل شما نداشته باشن.)
این هم بر میگرده به اینکه شما تحمل خودتون رو بیش از پیش بالا ببرین و آرامش و صبر رو اولویت خودتون قرار بدین.

یکی از دلایل ارتباطات اینترنتی ( که متوجهش شدین )

همین نشانه به دنبال گوشی برای شنیدن و یک گفتگوی بدون تنش هست.
این چیزی هست که بارها و بارها پیش میاد گاهی برای فرزندان، گاهی برای پدران و مادران جوان... بدینصورت که افرادی در اینترنت سعی میکنن اعتماد دیگران رو جلب کنن و نقش سنگ صبور رو بازی کنن... بشنون و همدردی کنن و نشون بدند که درکشون میکنن و از همون کانال وارد زندگی اون شخص بشن و در نهایت ارتباط هر روز عمیق و عمیق تر بشه تا جایی که اونفرد بتونه کنترل زندگی شما از پشت سیستم در دنیای واقعی بدست بگیره.

_ از طرفی باید نیازهای جنسی همسرتون رو مورد توجه قرار بدین. اجازه ندین تفاوت ها یا معایبی که متوجه ایشون هست مثل بددهنی موجب فاصله گرفتن شما از هم بشه . این فضای خالی میتونه به شما و ایشان و زندگی مشترکتون آسیب وارد کنه.

در حال حاظر بهترین فرصت رو دارین که بخشش همسرتون رو منوط به دریافت مشاوره کنین تا ایشان هم معایبش رو اصلاح کنه و فرصتی برای خودسازی و بازگشت به زندگی درست پیدا کنه. این بزرگترین فرصت نجات زندگی مشترک شماست.

مطالب بیشتری باشه براتون باز مینویسم

سلام علیکم
در مشاجرات خانوادگی یک نکته مهم رو باید همیشه مد نظر داشت:
**هیچ وقت یک طرف مقصر صد در صد نیست**
شاید خیلی ساده باشه که طرف مقابل رو بخاطر خیانت، بد اخلاقی و هزاران عامل دیگه سرزنش کرد؛ ولی سوال مهمی که اینجا مطرح میشه نقش شما در این موارد هست که چقدر تسهیل گر چنین رویدادهایی بودید؟!
شاید زندگی کردن با کسی که دچار خیانت شده و یا بخاطر تفاوت های فردی فاحش فرسنگ ها از آدم دوره خیلی سخت باشه ولی به طور قطع و یقین اگر به عنوان یک مساله و چالش بهش نگاه کنید همه چیز عوض خواهد شد و اونوقت می بینید ارزش داره که تلاش کنید تا به راه حل مساله برسید ولو اون راه حل طلاق باشه.
ببینید خیانت زوجین و خانواده های نابسامان که دچار طلاق عاطفی هستند برای فرزندان شرایطی بسیار زیان بارتر از خانواده های تک سرپرست دارن.
به نظر من که از دور قضیه رو میبینم شما در یک بازه طولانی ممکنه صرفا اختلاف ها رو تحمل کرده باشید و الان بخاطر بار روانی اون شرایط و پایین اومدن آستانه تحمل با برخورد به یک دست انداز (هرچند بزرگ) شقه دیگه مساله یعنی طلاق رو انتخاب کردید.
در اولین گام کمی صبر پیشه کنید و به جای تصمیم فوری برای طلاق (با توجه به حجم عظیم تبعات این تصمیم) با مراجعه به یک متخصص زوج درمانی سعی کنید مساله رو منطقی حل کنید. البته متذکر میشم حل مساله صرفا به معنی سازش نیست و گاها طلاق جواب مساله است. شما در حضور یک روانشناس مجرب سعی خواهید کرد راه حل رو پیدا کنید و با فرآیند حل مساله و تصمیم گیری در این امر به صورت اصولی و منطقی برخورد میکنید. در واقع بعد از ساختن و یافتن تمام شقوق، با سنجیدن تمام شرایط بهترین تصمیم رو برای وضعیت فعلی و لحاظ کردن آینده خود و فرزندانتون می گیرید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mostafun

ممنون از توجه شما، طببعیه بچه ها نمیتونن مشکلات ما رو بفهمن و دلشون میخواد پدر و مادرشون با هم باشن، از طرفی محیط پرتنش خونه داره اثراتشو رو بچه ها میذاره و من اونو از پرخاشگری و بی حوصلگیشون میبینم. پدر و مادرم هم طبیعیه که ناراحت باشن و همینطور ه گفتم چون دلیل اصلی عصبانیت خودمو به اونا نخواهم گفت، راضی کردنشون برام خیلی سخته.

---

آقامصطفی دل نخواستن و ناراحت شدن آسیب های مهمی نیستن و با گذر زمان کم رنگ می شن. بدتر از مرگ که نیست، حتی ناراحتی ناشی از مرگ عزیزان هم برطرف می شه.

شما یا حوصله نداشتید برای ما بنویسید، یا واقعا به طیف آسیب های طلاق آگاهی ندارید.

اگه حالت اوله که هیچی، اما حالت دوم خطرناکه.

من یک سوال از شما دارم
ایا ایشون مادر خوبی برای فزندانتون هستند
اگر بله پس حداقل بخاطره اینده فرزندانتون به ایشون زمان بدید
عجله هم نداشته باشید در تصمیمهاتون
یک باغبان اول بذر عشق در دل زمین میکارد و هر روز ازش مراقبت میکنه
تا کم کم درخت شکل میگیره درختی که حالا نتنها از سایش بلکه موجب اکسیژن میشه به این میگن دید باغبانی داشتن هر رابطه خوبی با دیگران حتی با والدین که انقدر مهربان هستند انرژی و صبر میخواد صبر زیبا صبر جمیل حتی در قران امدست
صبر جمیل یعنی اینکه در جهت بهبود قدم بر داریم به سمت زیبایی و خدا چون منبع زیبایی یعنی به سمت خدا با روی گشاده
الان فکر میکنید نظر خدا چی میتونه باشه
خدا گفته اصلاح بخشش امیدوار و البته به سلامتی شما لطمه وارد نشه

ما نمیتونیم قطعی به شما بگیم که چی کار کنید و چطوری چون عالم به ظرفیت شما نیستیم
ولی هر کاری میکنید جوانب احتیاط رو بررسی کنید
احتیاط یعنی چی یعنی تقریبا همین که دوستان اشاره کردند
اینده خودتون و فرزندانتون و خانوادتون رو مد نظر داشته باشید
سعی کنید با تکنیکهای روانشناسی صبر زیبا داشته باشید
و حتمی مشاوره حضوری داشته باشید

امیدوارم تمام شیعیان علی بن ابیطالب بحق این روز عزیز دلشون خوش باشه

سلام
پستهای من و شما همزمان شد ،،
درباره ی این نکته ،،

نقل قول:

---

****** فکر کنیم الان 3 سال از طلاق گذشت ، از ما میپرسن چقدر برای حفظ زندگیت تلاش کردی ( تلاش درست) ؟

ما باید بتونیم بگیم " من صد در صدِ توانم تلاش کردم ، همه ی راهها رو رفتم و نشد .

---

نوشتید درباره ی طلاق چند ساله دارید فکر میکنید
پس باید بتونید الان به این سوال جواب مشخص (کلی گویی نباشه ) بدید .
سعی کنید حداقل روی یه کاغذ تلاشتون رو برای هر مشکلی تفکیک شده بنویسید .
اگر نتونید بنویسید یعنی یا تلاشی نشده یا شما انرژیتونو در جهت درستی صرف نکردید ،،
باید بتونید جلوی پشیمونی و عذاب وجدان آیندتونو بگیرید .

** اینکه من رفتم مشاوره لزوما تلاش نیست ،،
اینکه من کجای مشکلاتو پذیرفتم و باهاش کنار اومدم ،، تلاشه ،،
یا مثلا اینکه من برای کدوم مشکل او ، رویه و رفتارمو تغییر دادم تلاشه .

البته احتمالا شما این حرفا رو نمی شنوید ،،
یا نمی تونید درک کنید ،،
چون عصبانی هستید .

تا زمانی که عصبانی هستید ، ذهنتون قفل شده ، امکان پردازش نداره.
تا زمانی که زخمی هستید (زخمی از خیانت ) ، از واقعیت دورید . یعنی همه ی پردازش های مغزتون از افکار منفی تاثیر میگیره نه از افکار سالم .

بنابراین بدون شک بهترین کار اینه که اگه واقعا میخواهید طلاقتون هم مثل ازدواجتون شکست دیگه ای نباشه ، موفقیت آمیز باشه
الان اصلا فرصت مناسبی برای تصمیم گیری نیست
بهترین کار الان ترمیم این زخمه . هیچ کاری نکنید . بذارید یکم زمان بگذره .
13 سال صبر کردید ، یک سال دیگه هم روش .

پ.ن وقتی کسی توی پروسه ی یه انتخاب یا تصمیم ، توی موقعیت "انجام" قرار میگیره ، کانالای دیگه یا راههای دیگه توی ذهنش بسته میشه

فقط به انجام اون کار فکر میکنه ، بدون اینکه خودش متوجه بشه نمیتونه راههای دیگری رو تحلیل کنه ، نمیتونه اصلا به هیچ انتخاب یا تصمیم دیگه ای فکر کنه
خودش هم اینو نمی دونه .
بنابراین دوستانی که دارید زحمت میکشید و به استارتر کمک میکنید روی همین تصمیم و همین موقعیت یعنی "انجام طلاق " صحبت کنید زودتر به نتیجه میرسید .
درباره بعد از طلاق صحبت کنید ، ایشون الان اصلا نمیتونه پردازش کنه تحلیل کنه که حل تعارض ، صمیمیت با همسر و هر انتخاب و راهکار دیگه ای چی میگه . این مغز الان فقط طلاقو میفهمه .

ضمن تشکر از همه‌ی همراهان، به خاطر سختیهای تایپ با موبایلم و محدودیت همدردی، از تاخیر در پاسخگویی عذر میخوام.
گیسو کمند:
راستش انتخاب ما از اول اشتباه بوده، خودم تا حدی و خانومم مطمئنم که هیچ شناختی از علایق واحساسات واقعیش نداشت. صرفا به تعارفات کلیشه ای زمان خواستگاری اعتماد کردم. در واقع یه انتخاب اشتباه و یه رابطه‌ی اشتباه که ادامه دادنش فقط فرسایش هردوطرف و بچه‌ها رو به دنبال داره. در مورد طلاق هم من خیلی وقته بهش فکر میکنم و اصلا حالا که تصمیم جدی گرفتم و چند تا مشورت حقوقی هم گرفتم، احساس می کنم حالم بهتر شده مثل یه زندانی که روزنه‌ای برای رهایی پیدا کرده. من همه‌ی تلاشمو فقط برای بچه ها انجام دادم تا زندگی رو حفظ کنم، اما میبینم که داره به ضرر اونا تموم میشه. فک کنم پدر و مادرم هم وقتی ببینن حال من و نوه ها بهتره کمتر غصه بخورن

سحر بهاری:
خودم میدونم که تفاهم صددرصد غیر ممکنه، اما باید بین تعارض ها حداقل معامله‌ای صورت بگیره تا رابطه ادامه پیدا کنه. متاسفانه علایق و سلیقه‌ی ما اونقدر متفاوت بود که همون تفاهمی هم که به خاطر رودروایسی و محبت نوپای بین خودمون رعایت میکردیم خیلی زود محو شد. اختلاف دیدگاه بیشتر از چیزیه که بشه باهاش معامله کرد و رابطه رو حفظ کرد.
من نمیخوام روی خانومم عیب بذارم و بازم تکرار میکنم ما خیلی متفاوتیم، نه تفاوت ذاتی بین زن و مرد بلکه توی روحیه و احساسات، توی گفتگوهامون کلا از یه زاویه دیگه به هم نگاه میکنیم. مثلا اگه از دوران کودکی یه خاطره بگم از دلتنگیهام، به جای درک من و موقعیت احساسی من، فوری علیه مادرم جبهه میگیره و شروع میکنه به ترغیب من به انتقام‌جویی!
شاید در مورد اتفاق اخیر منم خیلی مقصر باشم، اما واقعا نمیتونیم از نظر احساسی ارتباط بگیریم. از نظر من ایشون اون احساسات زنانه که من در خانواده طرف خودمون و حتی کتابها و فیلمها خوندم و دیدم نداره.
Saeed 9-12:
ممنون از توجه شما، منم تاثیر رفتار خودمو انکار نمی کنم، اما در یک رابطه‌‌ی اشتباه بالاخره هردوطرف از نقش بازی کردن خسته میشن. برای همین میگم تلاش برای حفظش نتیجه ای نداره و دوباره مشکلات شروع میشن.

میشل:
من مدت زیادی به طلاق و مشکلاتش فکر کردم، اما واقعا چاره ای ندارم، به همین دلیل اومدم اینجا تا اگه کسی تجربه ای داره از اون استفاده کنم. درواقع دنبال یه همدردی واقعی هستم. بازم میگم طبق مطالعاتی که داشتم، میدونم بچه ها آسیب میبینن، اما شرایط گر استرس و تنش داخل خونه آسیبش بیشتره، برای همین قصد دارم دختر بزرگمو ببرم مشاوره مخصوص همین موضوع.
خادم رضا :
من اصلا منکر نقش مادری و زحمتایی که کشیده نیستم، اما ادامه روند تربیتی رو اصلا قبول ندارم و دارم میبینم به بچه ها داره فشار میاد و تناقضهای تربیتی زیادی توی خونه وجود داره.

با سلام و احترام



شاید یکی از بزرگترین مواردی که تو بعد این تصمیم ها ، فرزندان درگیرش میشن اینکه وارد تله ای میشن ،،تله ای از جنس ترس و دغدغه های فکری ،،
یه ترسی شاید در وجودشون بره ، ترسی از جنس احساس نا امنی ،،،اینکه پذیرفته نشن ،،تنها باشن و همدمی نداشته باشن ،،
که باعث بشه یه فقدانی در وجودشون نجوا کنه ، که اگه پر نشه و چون در داخل هم پر نمیشه (چون هیچ فردی جای پدر و مادر اصلی را نمیگیره ) ،،شاید مجبور بشن از بیرون د رجستجوی اون باشن ،،،
بنابراین شاید در تصمیم های آینده شون امکان داره ، سردی ها – اشتباهات، مدل های اشتباه رفتاری پدر و مادرها ،، که به هر دلیل که نتوانستند با هم ادامه بدن را شبیه سازی کنند ،،
شاید فرزندان یه روزی برسند که بگنند : آره ما هم نامزد کردیم – ازدواج کردیم ولی سرنوشتمون مثل مامانم شده ،،مثل بابام شده ،،
آره همسرم هم سرده - بی عاطفه ست و ...



تلاش کنید فرزندان زخم پدر و مادرها را حمل نکنند ،،
اینکه یاد بگیرنند ترس پدر و مادرها را حمل نکنند ،،
داغ پدر و مادرا را حمل نکنند ،،
اینکه تو مسائل زندگیشون یاد بگیرند نقش قربانی را بازی نکنند و مسئولیت خودشون و آینده شون را قبول کنند ،، و نگن من موفق نشدم به خاطر جدایی پدر و مادرم ،،
به دخترهای 12 و 4 ساله تون بگید بدونند اونها گناهی نداشتند ،، و یاد بگیرنند این مسائل را با خودشون حمل نکنند ،،
می تونید ؟


این مسائل را نگاه کنید آقا مصطفی و شاید خیلی مسائل دیگه ،،
توسعه زندگی الانتون هم نگاه کنید با چالش های خودش ،،،همه می دونیم هر گلی یه خاری هم دارد ،،،
ان شالله هر تصمیمی میگیری به صلاح ات باشه .



..................

داشتم تاپیک هاتون را می خوندم
نمی دونستم تاپیک دعا از شما شروع شده ..... تا الان هم ادامه داره با ورژن ها ی مختلف :)
هم راستای با راهنمایی خوبی که الان بچه ها داشتند ،،،،،،تو انجمن آزاد از مدیر همدردی هم مشورت بگیرید ،
http://www.hamdardi.net/payments.php
مشترکین آزاد را انتخاب کنید و مراحلش را برید و در تاپیک خصوصی از مدیر مشورت بگیریبد
و یا مشاوره حضوری را داشته باشید برا رهنمایی بیشتر



عیدت هم مبارک
در پناه خدا.:72:

متشکرم

شما تا اینجا با گوشه ای از پیامدها و مشکلات پس از طلاق ( توسط دوستان ) آشنا شدین و همچنین راه حل هایی رو هم بهتون پیشنهاد دادیم.

پیامد های فردی، خانوادگی ،اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی
و اینها به اینجا ختم نمیشه و شما وقتی در مرحله های مختلف ( حین طلاق و پس از اون قرار میگیرین ) خودتون و فرزندانتون ممکن هست درگیر مسائل متعددی بشین که من از بیان اونها صرف نظر میکنم.
بنظرم ما وقتی پیامد ها و مسائل طلاق رو بررسی میکنیم در واقع پیام هایی به شخص میرسونیم؛

۱. ببین، بترس، عقب نشینی کن و باهاش زندگی کن.
۲. فلان مسائل رو بدون، خودت رو از این جهات قوی کن و جدا شو . ( مثلا از نظر اقتصادی )

هر دوی این موارد غلط هست، چون در هر صورت شما با فردی طرف هستین که یا میخوادجدا شه یا دوباره روز از نو و روزی از نو.
باید حتی الامکان سعی کنیم معایب و مشکلات رو بررسی کنیم و اگر معایبی متوجه طرف هست به اونها بپردازیم، اصلاح کنیم و سپس نتایج رو بررسی کنیم.

آقا مصطفی بنظر من اشتباه اینترنتی همسرتون و یا دلیل برخی فحاشی ها و ... این هست که ایشون نیاز دارن از جانب شما فهمیده بشن، مورد توجه قرار بگیرن، نیازها رو بسنجین و با اطمینان دست در دست شما قدم در راه اصلاح بگذارن ( همانقدر که شما نیازمندین ). اینکه شما بصورت کلی میگین فلانی با من تفاوت هاش بسیار هست، در واقع هیچ کسی رو به اقناع نمیرسونین !
شما از کودکیتون میگین و انتظار دارین همسرتون فلان عکس العمل رو نشان بده اما اون شما رو ترغیب به انتقام جویی میکنه. اینجا باید ببینیم شما به ایشان از کودکی چه پیام هایی رساندین و والدینتون رو چگونه برای ایشان تشبیه کردین.
مثلا من بشما میگم آقا مصطفی دیروز تو محل کار اوضاع خیلی بدی بود و شما میتونین همین تکه از حرف من رو تفسیر کنین ( حتما درگیری پیش آمده _ کسی اوضاع جسمیش دچار مشکل شده _ کسی اخراج شده و ... )

شما نباید سعی کنین ( همینی که هست ) رو بپذیرین . باید سعی کنین هر کدام جداگانه روی خودتون کار کنین و در کنار تفاوت ها نقاط اشتراک رو پیدا کنین، معایب رو شناسایی و سپس اصلاح کنین.

اگر تلاشتون رو کردین و نتیجه ای ندیدین، ضرری نمیکنین چون خودتون رو در مسیر اصلاح قرار دادین و در اینصورت با مشورت تصمیم دیگری بگیرین. قبلا عرض کردم بهترین فرصت هست بخاطر اشتباه اینترنتی همسرتون
شرط رو‌ مراجعه ایشان و اصلاحش بگذارین و خودتونم باهاش قدم بردارین تا فکر نکنه فقط خودش مشکل داره و همسرش کوچکترین عیبی در موردش مطرح نیست

:72: