** 54 دام در روابط بین زن و شوهر **

سلام ، در این تاپیک با یاری خدا می خوام‌خلاصه ای از این کتاب رو بنویسم ان شاءالله که مفید واقع بشه.

نویسنده : دکتر آلن فی
«کتاب خانه الکترونیکی کتابراه»
مقدمه :

آیا رابطه‌تان در معرض خطر قرار دارد؟ یا طراوت خود را از دست داده و کسل‌کننده شده است؟ یا شاید تاحدودی خوب باشد، اما احساس می‌کنید می‌تواند بهتر از این باشد. در حقیقت بیشتر رابطه‌ها کارامد نیستند یا به‌هیچ‌وجه کارایی ندارند، به‌یقین آن‌ها آن‌قدر که باید، خوب نیستند. چرا رابطه‌ها کارایی خود را از دست می‌دهند؟

ساده‌ ترین جواب این است که بیشتر زوج‌ها نمی‌دانند چطور باید عمل کنند تا رابطه‌شان کارامد شود. بیشتر اشخاص زندگی را بدون برخورداری از مهارت‌های لازم برای خلق و حفظ رابطه‌ای با کیفیت سپری می‌کنند.

استفاده از اصولی که در این کتاب آمده است، به شما کمک می‌کند این مهارت‌ها را فرا بگیرید و ارتباطتان را تا جایی‌که ممکن است، خوب و کارامد کنید.

با به‌ کارگیری این مهارت‌ها که براساس روان‌شناسی ارتباطی جدید هستند، خواهید دید که چطور رابطه‌ای ناموفق می‌تواند در مدت‌زمانی کوتاه، حتی بعد از سال‌ ها ناراحتی و نا خشنودی بهبود یابد و رشد کند

برای مدیریت بهتر رابطه‌ی خود، به تلاش و برنامه‌ریزی نیاز است؛ اما مزایای حاصل به زحمتش می‌ارزد. برای موفقیت در این زمینه، فقط سه مؤلفه لازم است: انگیزه، آگاهی و ابزارها

ادامه دارد...

دام اول :

بازگو‌یی گله و شکایت‌های گذشته


تجربه‌های منفی گذشته، به‌ ویژه کارهای ناخوشایندی را که همسرتان در قبال شما
انجام داده است، بازگو نکنید:

● به یاد می‌آورم که چطور به خواهرم توهین کردی.

● تو نمی‌خواستی ما بچه‌دار شویم و حالا من خیلی پیر شده‌ام.

در حالی که برخی رخدادها جزئی به‌ نظر می‌رسند و برخی خیلی مهم‌تر، مهم این است که به یاد داشته باشید گذشته گذشته و مرده است. گذشته تنها به دو طریق ارزشمند است:

1. یادآوری تجربه‌های خوشایند

2. یادگیری و کسب تجربه از اشتباهات

بازگویی ناخشنودی‌ها و حرف‌های قدیمی باعث دوری و آزردگی بین زوج‌ها می‌شود.

من می‌گویم به جای بخشیدن، فراموش کنید. فراموش کردن خیلی بهتر از بخشیدن است. بخشیدن یعنی این‌ که همسرتان اشتباه کرده و حق با شما بوده است. این رویه شما را در یک موقعیت اخلاقی برتر قرار می‌دهد و خود همین نیز موجب مشکل می‌شود.

اگر همسرتان در گذشته باعث آزردگی‌تان شده است، یا آن ‌را فراموش کنید یا ببینید آیا می‌توانید در زمان حال فایده‌ای در آن بیابید.

اگر می‌خواهید همسرتان به‌نحوی برای جبران آسیبی که به شما رسانده است کاری کند، محترمانه خواسته‌تان را از او درخواست کنید. برای این مشکل دو بخش وجود دارد:

1. آزردگی‌تان را بیان کنید.

2. آزردگی‌تان را احساس کنید.

و دو بخش نیز برای راه‌حل وجود دارد:

1. دیگر در مورد آن صحبت نکنید.

2. احساسات بدتان را خنثی کنید

اگر بتوانید به‌ گونه‌ای موفقیت‌ آمیز بر اشتیاقتان به بازگویی ناراحتی‌های گذشته‌ تان چیره شوید، شش مرحله برای مقابله با احساسات منفی وجود دارد:

1.از اهمیت یک رخداد به ویژه اگر رخدادی نادر بود، بکاهید و به آن توجه نکنید.

2. موارد مثبت موجود در ارتباطتان را در نظر بیاورید.

3. در نظر بگیرید که هر نقشی در آن حادثه داشته‌اید، به‌ احتمال زیاد نتوانسته‌اید قاطعانه عمل کنید.

4. فرض کنید همسرتان به عمد یا مغرضانه عمل نکرده است.

5. اگر امکان دارد، به‌روشی خوشایند از همسرتان بخواهید برای کاری که با شما کرده یا موجب آزردگی‌تان شده است، عملی جبرانی انجام دهد.

6.از خودتان بپرسید با چسبیدن به آزردگی چه چیزی به دست می‌آورید.

دام دوم :

عدم تأیید

شما هر قدر هم تلاش ‌کنید، نمی‌توانید از هر کاری که همسرتان انجام می‌دهد، قدردانی کنید. تأیید یا پذیرش کامل غیر واقع‌ بینانه است. از طرف دیگر، عدم تأیید مزمن در ارتباطاتی که مشکل دارند، متداول است.

«من از لباس‌هایت، طرز غذا خوردنت،
ولخرجی‌هایت، حساسیت‌ها، باز گذاشتن درِ کمد،
طرز حرف زدنت با بچه‌ها خوشم نمی‌آید.»

این فهرست می‌تواند همچنان ادامه داشته باشد. گاهی عدم تأیید غیرکلامی است، شاید به‌صورت اخم کردن یا ریشخند.

اگر می‌خواهید همسرتان تغییرات خاصی در خود به وجود آورد، ایرادی ندارد و می‌توانید به روش‌هایی سازنده‌ چنین تغییراتی را درخواست کنید؛

اما عدم تأیید کلامی یا غیرکلامی موجب رنجش و آزردگی می‌شود. به‌جای‌ این‌که عدم تأیید خود را در زمان حال ابراز کنید، تغییر عادتی را در آینده درخواست کنید.

پیت و اِمی از نظر مالی تحت فشار بودند، چون پیت تاحدودی هرچه دلش می‌خواست می‌خرید. اِمی مدام به پیت می‌گفت که عادات ولخرجی‌ اش را تأیید نمی‌کند.

اِمی همچنین از پیت انتقاد می‌کرد و او را مورد سرزنش قرار می‌داد و به‌طرزی ناخوشایند با آشنایان صرفه ‌جو مقایسه‌اش می‌کرد.

تأثیر مخرب روش مدیریت مالی پیت و عدم تأیید تند و نامناسب امی زمانی خنثی ‌شد که امی به ‌روشی مناسب از پیت ‌خواست که قبل از هر گونه خریدی با هم درباره‌ی آن صحبت کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند برای مرور مسائل مالی جلسات هفتگی تشکیل بدهند.

در اولین جلسه، پیت پذیرفت که درباره‌ی تمام خریدهای بالای
پنجاه دلارش با اِمی تبادل‌نظر کند و اِمی هم ‌موافقت کرد که از بیان عدم تأیید او خودداری کند. به‌علاوه، اِمی بازگشت پیت به رفتار قبلی‌اش را خیلی جدی نمی‌گرفت و مشوق گفتگوی سازنده‌ی مستمر بود.

درست همان‌طور که حذف اظهارات عدم تأیید مهم است، نادیده گرفتن اشتباهات جزئی همسرتان و آموختن این‌که چطور عاداتی را که از عادات شما متفاوت هستند تحمل کنید نیز اهمیت دارد. هر عمل همسرتان را به‌گونه‌ای ارزیابی نکنید که او در ترس مداوم از عدم تأییدتان زندگی کند

دام سوم :




انتقاد کردن

انتقاد پایه‌ی یادگیری بیشتر و رشد است. ما از طریق اظهار نظر‌هایی که از همسر، دوستان ، خانواده، معلمان، بچه‌ها، همسایه‌ها، درمانگران و حتی غریبه‌ها دریافت می‌کنیم، چیزهای بسیاری می‌آموزیم.
اما به‌ راحتی می‌توانید در روالی قرار بگیرید که از عادات، باورها، علایق و نحوه‌ی برخورد همسرتان با موقعیت‌ها انتقاد کنید.

چون ممکن است ندانید که در چنین دامی افتاده‌اید، به‌دقت به آنچه به همسرتان می‌گویید، به‌ویژه حرف‌های منفی‌تان، گوش دهید.

● تو بدجنس، احمق، تندخو، بی‌کفایت و... هستی.

● تو همسری خوب، مهربان، مناسب و... نیستی.

● تو نمی‌توانی هیچ کاری را درست انجام بدهی.

بسیاری از ما نمی‌خواهیم به ما گفته شود چه ایرادی داریم؛ اما انتقادی که سازنده و درست مطرح شود، به‌ویژه اگر پیشنهادهایی در جهت بهبود ارتباط مطرح کند، می‌تواند ارزشمند باشد.

درست و حتی ضروری است که احساسات منفی را ابراز کنید؛ اما درخواست تغییر خیلی بهتر از انتقاد است.

بیانِ «عزیزم، من به‌ راستی از تو بابت تمیز بودنت تشکر می‌کنم»، بهتر از «تو خیلی تمیز نیستی» یا «تو باید خودت را تمیز کنی» (معنای ضمنی انتقاد با خود دارد) است. چنین اظهاراتی به‌ هیچ تغییر مثبتی منجر نمی‌شوند و موجب بروز مشکلات هم خواهند شد.

دام چهارم

سرزنش دیگری و موجه جلوه دادن خود


● ما گم شدیم، چون تو مسیر درست را بلد نبودی.

● جانی مریض شد، چون تو به او اجازه دادی در هوای سرد بدون لباس گرم بیرون برود.

● حساب ما در بانک بی‌اعتبار شد، چون تو چک بی‌محل کشیدی

کارهای زیادی در زندگی و روابط درست از آب در نمی‌آیند و اغلب خیلی مشکل است که این چالش‌ها را بپذیریم یا با آن روبه‌رو شویم.
برای حل چنین مشکلاتی لازم است با هم همکاری کنید؛ اما سرزنش کردن احتمال هر‌گونه همکاری را ناممکن می‌سازد.

«ما در مسابقه‌ی تنیس باختیم، چون تو بد بازی کردی.»

حتی اگر این درست باشد که شما به‌ دلیل بازی بد همسرتان باختید، اگر او را سرزنش کنید چیزهایی خیلی بیشتر از بازی را خواهید باخت.


زمان‌هایی وجود دارد که مهم است علت وقوع برخی شرایط را توضیح دهیم تا از بروز مشکلاتی مشابه در آینده پیشگیری کنیم؛ اما به‌یاد داشته باشید هدف شما این است که ارتباطی با کمترین اشتباه به وجود آورید. اگر اشتباهی رخ داد، از آن تجربه کسب کنید یا آن را فراموش کنید. اتفاقی افتاده و تمام شده و گذشته است. به زندگی‌تان ادامه دهید.

سرزنش کردن همیشه بد است؛ اما اگر همسرتان را برای کاری که انجام نداده یا بابت موضوعی که تحت مسؤولیت شما بوده است سرزنش کنید، برای مثال بگویید: «تقصیر تو است که من چاق هستم، چون مدام خوراکی می‌خری»، بسیار مخرب است.

خیلی بهتر است که مسؤولیت اعمال خودمان را بپذیریم: «مقصر خودم هستم که پرخوری می‌کنم» یا «وقتی برای خرید می‌رفتی می‌بایست به تو یادآوری می‌کردم که زیادی خوراکی نخری».

تلاش برای اجتناب از سرزنش همسر ممکن است جلوه‌ای از سرزنش کردن خود را به خود بگیرد. برای مثال: «من مسؤولیت کامل این اتفاق را می‌پذیرم. اشتباه خودم بود، چون با تو خیلی خوب رفتار کردم. من نمی‌بایست به تو اجازه می‌دادم به دانشگاه برگردی تا حالا خیال کنی که از من باهوش‌تری.»

سرزنش ممکن است با دامی دیگر همراه شود: موجه جلوه دادن خود.
«اشتباه تو بود که ما گم شدیم؛ من می‌خواستم نقشه بیاورم» یا «تو از حرفم بد برداشت کردی؛ من خیلی روشن حرف زدم».

این‌که دست به دست یکدیگر بدهید تا از اشتباهات بعدی جلوگیری کنید، خیلی بهتر از سرزنش دیگری و موجه جلوه دادنِ خود است. در مواردی که همسرتان اشتباه می‌کند، به‌احتمال زیاد خودش به‌اندازه‌ی کافی احساس بدی خواهد داشت. حتی اگر رفتارش موجب حتی اگر رفتارش موجب آزردگی شما شده است، کمی از او حمایت کنید.

جین به‌طور اتفاقی بیل را پشت در قفل‌شده‌ی خانه منتظر می‌گذارد. بی‌تردید جین اشتباه کرده است؛ اما اگر بیل او را سرزنش کند، هر دو بازنده هستند.
به‌عنوان یک زوج بازنده هستند و بچه‌هایشان نیز به دلیل تنش موجود در خانه می‌بازند. از طرف دیگر، اگر بیل بگوید: «می‌دانم اتفاقی بود، اشکالی ندارد، ناراحت نیستم»، ارتباطشان خیلی بهتر خواهد ‌شد.

اگر جین این کار را تکرار کند، بیل می‌تواند بگوید: «خیلی مهم نیست و من می‌دانم خودت هم ناراحت هستی. بیا ببینیم می‌توانیم اقداماتی انجام بدهیم که دوباره چنین اتفاقی نیفتد»

دام پنجم

متهم کردن


زمانی‌که اشتباهی رخ می‌دهد، اگر همسرتان را بابت آن سرزنش کنید در واقع شما برای موضوعی که از آن خوشتان نمی‌آید یا احساس می‌کنید از نظر اخلاقی درست نیست، همسرتان را متهم می‌کنید یا با تهمت زدن به او حمله می‌کنید.

حرفی که می‌زنید چه حالت سرزنش داشته باشد و چه اتهام، ممکن است صحیح باشد؛ اما بازگویی یا نحوه‌ی مطرح کردنش مشکل‌ساز است. «تو بدون اجازه ماشینم را برداشتی»‌، «تو با فلانی سر و سری داری» نمونه‌هایی از اتهام است.

جان ساعت ده شب به آشپزخانه رفت تا دونات بخورد که متوجه شد چیزی از آن‌ها باقی نمانده است. او نمی‌دانست چه اتفاقی برای دونات‌ها افتاده است؛ اما همه‌چیز را زیر سر لیندا می‌دانست: «تو همه‌ی دونات‌ها را خوردی!»

همه می‌دانند که فریاد زدن موجب تولید دونات نمی‌شود و زندگی جان با متهم کردن لیندا به‌هیچ‌وجه بهبود نمی‌یابد. جان چه فریاد بزند و چه آرام باشد، دوناتی وجود ندارد.

او می‌تواند خودش را با حملات خشمگینانه‌اش ناراحت کند و موجب ترس و وحشت لیندا شود. بهتر است فوری مشکل را حل کند (می‌تواند بیرون برود و باز هم دونات بخرد یا به خوردن چیزی دیگر بسنده کند).

اگر چنین مواردی تکرار می‌شوند، برای مشکلات آتی راه‌حل‌هایی در نظر بگیرید: «چطور است برنامه‌ای تنظیم کنیم تا فردی که آخرین قوطی نوشابه یا بستنی یا دونات را می‌خورد، نام آن را روی فهرست خرید داخل آشپزخانه بنویسد.»

دام ششم

سین جیم‌ کردن همسر

کجا بودی؟ با چه کسی بودی؟ چرا دیر کردی؟ تلفنی با چه کسی صحبت می‌کردی؟»

همسرتان را درباره‌ی این‌ که کجا بوده و بابت اعمال یا انگیزه‌ هایش سؤال‌ پیچ نکنید، به‌ویژه‌ از او درباره‌ی خانواده، دوستان یا همکارانش توضیح نخواهید.

این‌که بدگمانانه از بچه‌ها درباره‌ی اعمال و کارهای همسرتان پرس‌وجو کنید نیز آسیب‌زا است، هم برای ارتباطتان و هم برای بچه‌هایتان.

اگر به تلفن جواب می‌دهید و کسی با همسرتان کار دارد، سؤالات زیاد درباره‌ی فرد تلفن‌کننده نیز مخرب است، مگر از شما خواسته شده باشد تلفن‌ها را بررسی کنید

سؤال‌ پیچ کردن به‌ معنی عدم اعتماد، مداخله یا کنترل افراطی همسرتان است.
هیچ‌ کس به حضور یک دادستان در خانه‌اش نیاز ندارد.

به جای سؤال‌ پیچ کردن، به حریم خصوصی همسرتان احترام بگذارید. به جای گفتن: «کجا بودی؟ با چه کسی بودی؟» می‌توانید بگویید: «خوبی؟ خوش گذشت؟ دلم برایت تنگ شده بود. خوشحالم که می‌بینمت.»

در ابتدا چنین روشی ممکن است دشوار باشد؛ اما با کمی تلاش در این مسیر به نتایج فوق‌ العاده‌ای خواهید رسید

دام هفتم

تهدید کردن

● دارم به تو اخطار می‌دهم. اگر یک بار دیگر این کار را بکنی، ترکت خواهم کرد.

● اگر مدام سر به‌ سرم بگذاری، کتکت خواهم زد.

● اگر دوباره این کار را بکنی، فکر رابطه‌ی جنسی را از سرت بیرون کن.

● به اداره‌ی مالیات خبر می‌دهم که از زیر پرداخت مالیات فرار می‌کنی.

● به بچه‌ها می‌گویم چه کارهایی با من کردی.

پیام اصلی در این دام این است که اگر کاری را که من دوست ندارم انجام بدهی، یا از انجام آنچه من می‌خواهم طفره بروی، تهدید به عمل تلافی‌جویانه می‌کنم.

اگر گاهی نیاز دارید از خودتان در مقابل اعمال آسیب‌ زای همسرتان محافظت کنید، احساساتتان را بیان کنید و توضیح دهید که می‌خواهید او در آینده‌ چگونه عمل کند.

لحن و روش آرام و منطقی مهم است. می‌توانید بگویید: «خیلی ناراحت می‌شوم وقتی به خانه می‌آیی و می‌بینم بوی سیگار می‌دهی. می‌دانم که از سیگار کشیدن با دوستانت لذت می‌بری؛ اما برای من خیلی دشوار است.

تصمیم گرفته‌ام اگر در آینده دوباره چنین اتفاقی بیفتد، از ورود تو به اتاقم جلوگیری کنم تا این‌که بوی سیگار از بین برود.»

به‌یاد داشته باشید، تهدید رفتاری پرخاشگرانه است؛ اما حمایت از خود عملی قاطعانه به‌شمار می‌رود

دام هشتم

اعتبار کسب کردن

وقتی تصمیم خوبی می‌گیرید یا کاری هوشمندانه انجام می‌دهید، آیا تمام تلاشتان را می‌کنید تا همه‌ از آنچه انجام داده‌اید مطلع شوند تا بتوانید اعتبار کسب کنید؟

یا بدتر از این، آیا شما اعتبار کسب می‌کنید در حالی که همسرتان شایسته‌ی آن است؟ یا می‌گذارید دیگران شما را تحسین کنند در حالی که عقیده‌ی اصلی از همسرتان بود؟ این موقعیتی است که درواقع بهتر است به جای گیرنده، دهنده باشید.

کسب اعتبار در محل کار ممکن است به‌ گونه‌ای مناسب قاطعانه و عملی باشد؛ اما در روابط صمیمانه آسیب‌ زا است، مگر همان میزان اعتبار را به همسرتان هم بدهید.

وقتی تلاش ‌کنید در خلوت و در جمع به همسرتان اعتبار ببخشید، احساسات بهتری خلق می‌کنید:
«عزیزم، این پیشنهاد عالی را تو مطرح کردی» یا «بدون تو نمی‌توانستم از پس این کار بر بیایم»، یا اگر با فردی دیگر صحبت می‌کنید، بگویید: «این موضوع اول به فکر همسرم رسید.»


دام نهم

حق دادن به‌خود

این گرایش که حق داشته باشیم و سعی کنیم آن را ثابت کنیم، از سلاح‌های اصلی در جنگ و دعواهای منیت‌های زوج‌هایی است که با هم رقابت و کشمکش دارند.

گاهی این رفتار فقط برای کسب تأیید و تحسین از جانب همسرتان است (ببین چقدر من باهوش هستم؟)، اما اغلب برای کسب برتری به کار برده می‌شود.

اگر شما و همسرتان به‌ جای همکاری با یک دیگر تک‌ رو باشید، به‌ احتمال زیاد به جای تبادل افکار و احساسات سعی می‌کنید یکدیگر را اصلاح و تکذیب کنید و تا سر حد مرگ از مواضع خود دفاع می‌کنید.

بتی: من به تو این اطلاعات را دادم.

دان: نه، تو به من چنین اطلاعاتی ندادی.

بتی: به طور حتم دادم.

در رابطه‌ای صمیمانه مهم نیست حق با چه کسی است، مگر این‌ که با تصمیم‌های مهمی سروکار داشته باشید، مانند: «آیا فرزندمان باید عمل جراحی قلب کند یا نه؟»

در برخی موارد، موضوع چندان جدی نیست؛ اما پیامد آن هنوز مهم است. «برای رسیدن به سالن تئاتر باید به سمت چپ بپیچم یا سمت راست؟» اگر به سمت نادرست بروید، ممکن است شروع نمایش را از دست بدهید.

مواردی وجود دارد که یکی از همسران حق دارد و دیگری اشتباه می‌کند. اما این نیاز که حق با شما باشد و سعی کنید نشان دهید که حق با شما است، مخرب است.

اظهاراتی همچون «حق با من است و تو اشتباه می‌کنی» یا «من که به تو گفته بودم»، موجب ایجاد فاصله بین طرفین می‌شود.

هر بار که به همسرتان تأکید ‌کنید حق با شما بوده و او اشتباه می‌کرده است، او را تضعیف و کم‌اهمیت جلوه می‌دهید.

در زندگی مشترک، به‌ یقین بهتر است که اشتباه کنید و آن را بپذیرید، نه این‌که حق با شما باشد و به خود ببالید.

اگر به‌ راستی شما درست می‌گویید، خیلی مهم است که از همسرتان حمایت کنید. «به‌نظرم در این مورد حق با من بود؛ اما اغلب حق با تو است. در هر صورت، این اهمیت ندارد.»

برخی اشخاص فقط منتظرند تا همسرشان اشتباهی مرتکب شود و سپس خوشحال شوند، رفتاری که یکی از بیمارانم آن را «پدیده‌ی مچ‌گیری» می‌نامید.

درک و فهم روان‌شناختی بالایی می‌طلبد که بگویید:
«شاید اشتباه کرده باشم»،
«شاید منظورم را خوب مطرح نکردم»‌، «ممکن است خوب متوجه نشده باشم».
و بیان عباراتی همچون «نمی‌دانم»، «اشتباه کردم» و «ببخشید»، به نفس قوی و سلامت روانی بسیاری نیاز دارد.

در‌حالی‌که برخی اشخاص خیلی فروتن و متواضع هستند، اشخاص زیادی برای گفتن همین جملات ساده به تمرین نیاز دارند

به‌طور معمول دو نفری که ارتباط صمیمانه‌ای
دارند و با هم زندگی می‌کنند، نمی‌توانند بر محور برنده ـ بازنده به ارتباط خود ادامه دهند

دام دهم

افسوس خوردن

اغلب عبارتی همچون: «اگر شرایط جور دیگری بود...»، «اگر کارم را از دست نمی‌دادم...»، «اگر در کشورمان می‌ماندیم...»، «اگر بچه‌مان مریض نمی‌شد...» و «اگر فقط آن خانه را خریده بودیم، خوشبخت می‌شدیم» را می‌شنویم.

هر قدر می‌توانید برای بهبود شرایط کاری انجام دهید.
در غیر این‌صورت شرایط را همان‌طور که هست بپذیرید و ارتباط خود را با افسوس خوردن بابت شرایطی که در زندگی وجود دارد، تخریب نکنید.

به جای این‌ که بابت کاری که می‌بایست در زندگی انجام می‌دادید زانوی غم بغل بگیرید، ببینید اکنون برای بهبود زندگی‌تان چه‌ کار می‌توانید بکنید. بدین‌طریق خوشحال‌تر خواهید شد.

افسوس خوردن به هیچ هدف سودمندی کمک نمی‌کند. این دام یادآور دیگری است که گذشته گذشته و تمام شده است. ما در زمان حال به سر می‌بریم و برای آینده برنامه‌ریزی می‌کنیم.

دام یازدهم

فراگیر دانستن عقیده خود

«روش من درست است»، «تنها نظر من منطقی است». عده‌ی کمی چنین قضاوت‌های مستبدانه‌ای دارند؛ اما نمونه‌های زیادی از این دام ارتباطی در زندگی روزمره وجود دارد.

«مارچوبه خوشمزه است» با «من عاشق مارچوبه هستم» خیلی فرق دارد. مارچوبه خوب یا بد نیست؛ برخی اشخاص آن را دوست دارند و برخی از آن متنفرند.

اگر گمان ‌کنید که فقط عقیده‌ی خودتان درست است یا سلیقه‌ی شما فوق‌العاده است، در مسیری قرار می‌گیرید که با هر کسی که با شما توافق نداشته باشد، مشکل پیدا ‌کنید.

«این فیلم افتضاح بود»، به‌طور ضمنی می‌گوید هر کسی که از آن خوشش بیاید احمق است. به تفاوت بین جملات زیر توجه کنید:

الف) من از این کتاب خوشم نیامد؛ اما همسرم از آن خوشش آمد. (خوب)

ب) این کتاب مزخرف بود؛ اما همسرم از آن خوشش آمد. (ضعیف)

عادت گفتن «من... را ترجیح می‌دهم»، «به نظر من...»، «من بر این باورم که...»، «شاید اشتباه کرده باشم اما...»، «حرف من این است که...»، «آن‌طور که من آن را می‌بینم...» و «برای من مطلوب بود» را در خود پرورش دهید

دام دوازدهم

یکی دانستن فرد با رفتارش

این دام شامل بیان اظهارنظرهای کلی درباره‌ی فرد است درحالی‌که در واقع درباره‌ی ویژگی یا رفتاری خاص صحبت می‌کنید. برای مثال، «جیم بی‌ملاحظه است».

حمله به جیم به‌عنوان فرد است و به‌طور ضمنی می‌گوید که بی‌ملاحظگی جزو طبیعت اصلی او است.

اما «جیم بدون من رفت و این رفتار بی‌ملاحظگی است»، حمله به رفتار است، نه به شخص. بهتر است بگویید: «به‌نظرم این نشانه‌ی بی‌ملاحظگی جیم بود که بدون من رفت.» و هنوز هم به طرز بهتری می‌توانید بگویید: «ای کاش جیم منتظر من می‌ماند.»

عبارت «تو احمق هستی» بسیار مخرب است در حالی‌که «کاری احمقانه‌ انجام دادی»، خیلی کمتر مخرب است.

این‌طوری دست‌ کم تمامیت فرد را مورد حمله قرار نمی‌دهید. خیلی سازنده‌تر است که بگویید: «وقتی رنگ را ریختی ناراحت شدم.»

این‌ که بگویید: «وقتی لورین مرا در مهمانی تحقیر کرد، ناراحت شدم»، خیلی بهتر از این است که بگویید: «لورین بی‌شعور است.»

حتی بدترین دشمن شما هم ویژگی‌های قابل تحسینی دارد، و به‌ یقین این در مورد همسرتان نیز صدق می‌ کند


دام سیزدهم

به کار گیری قانون تبعیض


آیا از همسرتان می‌خواهید طبق معیارهایی سخت‌تر از آنچه شما به کار می‌برید، عمل کند؟

«اگر مرا منتظر نگه داری عصبانی می‌شوم؛ اما اگر من دیر کنم ایرادی ندارد»، «اگر من با غریبه‌ها خوش‌ و‌ بش کنم ایرادی ندارد؛ اما تو نباید چنین کاری کنی»،

«اگر من ظرفی را روی پیشخوان آشپزخانه بگذارم خوب است؛ اما اگر تو بگذاری خدا به فریادت برسد»، «اگر والدینم بدون اطلاع قبلی به منزل ما بیایند ایرادی ندارد، اما والدین تو اول باید تلفن بزنند و خبر بدهند».

آیا تصور می‌کنید ایرادی ندارد که همسرتان پیاده برود یا سوار اتوبوس شود تا شما بتوانید با خودروی شخصی‌تان به کارتان برسید؟

و آیا درست است که آنچه دلتان می‌خواهد هر قدر هم گران باشد بخرید؛ اما اگر همسرتان چیزی معادل همان قیمت را بخواهد، توانایی خرید آن ‌را نداشته باشید؟

آیا اهمیت نشانه‌های بیماری همسرتان را دست‌کم می‌گیرید درحالی‌که اهمیت نشانه‌های بیماری خودتان را اغراق‌آمیز جلوه می‌دهید؟

در ارتباط خود از وجود معیارهای دوگانه آگاه باشید و به یاد داشته باشید که رابطه‌ی سالم به رفتار منصفانه وابسته است.

دام چهاردهم

نشان دادن رفتار فوق العاده منفی

زندگی هیجانی غنی، بخشی از یک رابطه‌ی خوب است.
حتی ‌گاهی جلوه‌ا‌ی قدرتمند از احساسات منفی می‌تواند سودمند باشد؛ اما احساسات منفی (مثل خلق‌وخوی عصبانی ، درخواست‌های ملتمسانه)
تنش و آشوب ایجاد می‌کند و باعث می‌شود همسرتان احساس کند مورد ظلم، فریب و بهره‌کشی قرار گرفته است.

من در کارم با زوج‌ها، آن‌ها را از به‌کارگیری احساسات و هیجانات منفی باز می‌دارم، زیرا بیماران پیش من می‌آیند تا به آن‌ها کمک کنم مشکلاتشان را حل کنند، نه برای تخلیه‌ی هیجانی.

درحالی‌که تخلیه هیجانی ممکن است به شما کمک کند برای لحظه‌ای احساس بهتری داشته باشید، هرچه احساسی‌تر و هیجانی‌تر باشید، کمتر قادر هستید شفاف‌تر فکر کنید.

نه‌ تنها امکان‌ پذیر بلکه ضروری است که بیاموزید چطور به‌آرامی ارتباط برقرار کنید تا بهتر با همسرتان همراه شوید.

خلق‌ و خو تا حدودی پایه‌ی زیست‌شناختی دارد و اشخاصی که برون‌ریزی هیجانی مخرب مکرر دارند، باید در پی درمان و مشاوره‌ی روانی باشند.

بعضی داروهای ضدافسردگی، داروهایی که برای تسکین اضطراب به کار می‌روند یا داروهایی که نوسانات خلقی را بازداری می‌کنند، می‌توانند در برخی موارد بسیار مفید باشند.


دام پانزدهم

به‌کارگیری زبان هیجانی منفی

آگاهی از تفاوت بین زبان توصیفی و زبان هیجانی اهمیت بسیاری دارد. در گرماگرم شور و هیجان، به‌ویژه وقتی درباره‌ی خودتان یا همسرتان صحبت می‌کنید، آیا گرایش دارید اغراق‌آمیز رفتار کنید؟

استفاده از زبان هیجانی برای بیان احساسات مثبت، ارتباطتان را غنی می‌سازد. استفاده از زبان هیجانی منفی، به‌ویژه در توصیف رفتار همسرتان، به ارتباط آسیب می‌رساند.

برای حذف احساسات نهفته‌ی منفی، شما باید زبان هیجانی منفی را به زبان توصیفی تبدیل کنید. زبان توصیفی درباره‌ی رخداد یا فرد، بیانی ساده و بدون هیجان ارائه می‌دهد.

سالی هر شب برای خانواده شام درست می‌کرد.
یک روز استیو به خانه آمد و یادداشتی به این مضمون یافت که سالی با دوستش به یک همایش رفته است و تا ساعت نُه نخواهد آمد.
همچنین از استیو می‌خواست که برای خودش و دخترشان شام درست کند. وقتی آن‌ها پیش من آمدند، استیو ماجرا را این‌گونه توصیف کرد:

استیو: او خانواده را رها کرد، او ما را گذاشت و رفت. (هیجانی)

من: منظورت این است که او یک شب بیرون رفت و از تو خواست برای خودت و دخترتان شام درست کنی؟ (توصیفی)

هنک و الن با هم دعوا کردند، الن خانه را ترک کرد و برای کسب آرامش به خانه‌ی والدینش رفت.

هنک: با کوچک‌ترین مشکلی که پیش می‌آید، اولین کاری که انجام می‌دهد این است که به خانه‌ی مادرش می‌رود.

من: منظورت این است که دیشب او چند ساعتی خانه را ترک کرد و به خانه‌ی والدینش رفت.

باربارا: او با هر زنی که به او بخندد خیلی گرم می‌گیرد.

من: منظورت این است که ماه گذشته وقتی با هم بیرون رفتید، او با برخی از زن‌ها صحبت کرد.

جین: وقتی او به مراسم تدفین مادرم نیامد فقط چون سفر کاری‌اش برایش مهم‌تر بود، خیلی ناراحتم کرد.

من: منظورت این است که وقتی او به مراسم تدفین مادرت نیامد، آزرده شدی.

مراقب زبان هیجانی منفی باشید. وقتی با احساساتی منفی رو به‌ رو می‌شوید، استفاده از زبان توصیفی را تمرین کنید. تأثیر خیلی بهتری خواهد داشت

دام شانزدهم

استفاده از اصطلاحات مبهم

استفاده از بیانات مبهم، به‌ویژه اگر منفی باشد، اشخاص را از یکدیگر دور می‌کند. جان به همسرش مری می‌گوید: «من زنی می‌خواهم که حمایت‌کننده باشد»،

اما یک عالم علم ارتباطات زناشویی می‌گوید: «من زنی می‌خواهم که حمایت‌کننده باشد، و منظورم از حمایت‌کننده این است که هر شب کمرم را ماساژ دهد، حداقل روزی یک بار به من بگوید دوستم دارد، مریض که هستم برایم سوپ جوجه درست ‌کند، به من بگوید باهوش، بااستعداد، سخاوتمند و جذاب هستم و در جلوی جمع با من مخالفت نکند.»

مفید است که واژه‌هایی همچون «بدجنس»، «احمق» و «بی‌وجدان» و همچنین واژه‌های مثبتی همچون «زندگی عادی»، «دوست‌داشتنی» و «شوهر خوب» را وقتی به‌گونه‌ای منفی به ‌کار برده می‌شوند، مانند نمونه‌های «حمایت‌کننده‌» که در بالا مطرح شد، به‌روشنی تعریف کنید.

از اصطلاحات منفی مبهم استفاده نکنید. تمام تلاشتان را بکنید تا به‌طور دقیق بگویید چه می‌خواهید، چه احساسی دارید و منظورتان چیست.

اگر متوجه شدید که می‌گویید: «تو نیازهای مرا رفع نمی‌کنی»
«من دوست دارم زندگی عادی داشته باشم»، «این ارتباط بیمار است» یا «من تعهد می‌خواهم»،
منظور خود را از «رفع نیازهایتان»، «زندگی عادی»، «ارتباط بیمار» و «تعهد»، برای همسرتان معلوم کنید


دام هفدهم

جدی گرفتن مسائل بی‌اهمیت

اگر تاکنون فیلمی از وودی آلن دیده باشید، ممکن است به یاد بیاورید که در آن‌ها مباحث روان‌شناختی، فلسفی یا فرهنگی به تمسخر گرفته می‌شوند.

جای مباحث مربوط به ناامیدی اصالت وجودی، اضطراب جهانی و دیگر مسائل و موضوعات انتزاعی و پررمز و راز در همایش‌های فلسفی است، نه در ارتباطات زناشویی و خانوادگی.

سؤالات و اظهارنظرهایی همچون موارد زیر اغلب به جای شفافیت، به سردرگمی منجر می‌شوند:

«من باید بفهمم چه کسی هستم»، «آیا تصور می‌کنی ما با هم ارتباط داریم؟»، «ارتباطمان به کجا می‌رود؟»، «آیا ارتباط ما هیچ معنایی دارد؟» یا «آیا ما برای همیشه با هم خواهیم ماند؟»

همانند استفاده از اصطلاحات مبهم، خیلی بهتر است که بگویید چه می‌خواهید و چه فکری می‌کنید، یا سؤال خاصی از همسرتان بکنید.

برای مثال، «دوستت دارم»، «من به تو اهمیت می‌دهم و امیدوارم تو نیز همین احساس را نسبت به من داشته باشی»، «من امیدوارم برای مدت‌های طولانی در کنار هم به خوبی و خوشی زندگی ‌کنیم».

به‌عقیده‌ی من، «آیا تصور می‌کنی ما با هم ارتباط داریم؟» بی‌معنا است درحالی‌که سؤال خاصی همچون «برای بهبود ارتباطمان چه کار می‌توانیم بکنیم؟» خیلی عملی‌تر است.

من شاهد رابطه‌های بسیاری بوده‌ام که در آن جدی گرفتن مسائل و موضوعات بی‌اهمیت به سردی، بن‌بست یا آشوب و تنش منجر شده است بی‌آن‌که روشنگری یا تغییری به همراه داشته باشد.

درباره‌ی مشکلات واقعی بحث کنید، به‌ویژه اگر ارتباطتان خوب پیش نمی‌رود و مسائل انتزاعی را به فیلسوفان و کمدین‌ها بسپارید

دام هجدهم

استفاده از مفاهیم روان‌شناختی

این دام شامل استفاده از مفاهیم روان‌شناختی علیه همسرتان است. ادوات روان‌شناختی ممکن است شکلی از برچسب زدن به همسرتان به‌عنوان فردی روان‌رنجور یا دچار اختلال به خود بگیرد، یا سؤالی توأم با الفاظی منفی باشد، مثل: «مشکلت چیست؟»


اگر در کلاس‌های روان‌شناسی شرکت کرده باشید، کتاب‌های روان‌شناسی خوانده یا تحت روان‌درمانی قرار گرفته باشید، به‌احتمال قوی در استفاده از این روش مهارت دارید.

سلاح‌های اصلی مفاهیم روان‌شناختی، برچسب زدن و تعبیر و تفسیر است.

برچسب زدن ممکن است این‌گونه مطرح شود: «تو طبیعی نیستی، خیلی بچه‌ای، هنوز بزرگ نشده‌ای، عصبی هستی، مریضی، شکاکی، تو روان‌پریشی بینابینی همراه با تمایلات جامعه‌ستیزی داری».

حتی عبارات معمولی‌تری مثل، «رفتارت عجیب، نابهنجار و... است» نیز مناسب نیست.
برخی اشخاص به جای گفتن، «تو... هستی»، از عبارت ملایم‌تر «تو... داری» استفاده می‌کنند. برای مثال، «تو مشکلات ریشه‌ای عمیقی داری» یا «تو نفس ضعیفی داری».

عده‌ای دیگر شکل «تو نیاز داری» را ترجیح می‌دهند: «تو به کمک نیاز داری» یا «تو به مادر نیاز داری»

کامل‌ترین احتمالات خلاقانه برای مفاهیم روان‌شناختی در تعبیر و تفسیر یافت می‌شود.
این روش پرخاشگرانه به‌نحوی سازمان‌دهی می‌شود که بینش روان‌شناختی عمیقی را انتقال ‌دهد.

تصوری از درک علت‌های رفتار مدنظر قرار می‌گیرد؛ برای مثال: «تو این را گفتی چون دراصل احساس ناامنی می‌کنی» یا «بدیهی است که از صمیمیت می‌ترسی و به‌ همین دلیل هم نمی‌خواهی ازدواج کنی» یا «معلوم است که احساسات خصمانه‌ی ناآگاهانه‌ای نسبت به زنان داری».

این‌ که به همسرتان بگویید چه مشکلی دارد، عمل نامناسبی است. چنین اظهارنظرهایی را با «چرا» همراه نکنید.


دام نوزدهم

مقایسه‌های منفی

شکل‌های متفاوتی از این دام وجود دارد:

1. مقایسه‌ی همسرتان با فردی که از او متنفر هستید یا شهرت بدی دارد: «درست مثل مادرت هستی» یا «مثل هیتلر دیکتاتوری».

2. مقایسه‌ی نامناسب همسرتان با شخصی که به خوب بودن معروف است، «نمی‌بینی لوئیس چطور با همسرش رفتار می‌کند» یا «چرا نمی‌توانی مثل لوئیس باشی؟»

3. مقایسه‌ی همسرتان با خودتان: «تو مرا نمی‌بینی که دارم این کار را انجام می‌دهم»، « نمی‌بینی وقتی دیر می‌کنی جیغ و فریاد می‌کشم»، «من چنین کاری با تو نمی‌کنم».

در‌حالی‌که ممکن است رفتار خاصی در قبال همسرتان نداشته باشید، به‌احتمال قوی کارهای دیگری انجام می‌دهید که به‌همان میزان ناراحت‌ کننده است.

4. مقایسه‌ی همسرتان با یک معیار فرضی: «چرا متناسب با سنت رفتار نمی‌کنی؟» یا «نمی‌توانی مثل آدم طبیعی رفتار کنی؟»

همچنین خیلی خطرناک است که شرایط نابرابر را با هم مقایسه کنید.
همسری که بیست سال با او زندگی کرده‌اید به هیچ وجه با فردی که تنها سه ماه است او را می‌شناسید و هفته‌ای یک بار او را می‌بینید، قابل مقایسه نیست.
مقایسه‌ی نامناسب همسرتان با نامزد قبلی‌ تان نیز بسیار مخرب است

دام بیستم

«نه» گفتن


«نه» گفتن یکی از معیارهای قاطع بودن در نظر گرفته می‌شود. با وجود این‌، در ارتباطات صمیمانه می‌تواند مهلک باشد.

اگر همسرتان درخواستی از شما بکند و شما بگویید «نه»، آسیب وارد بر او به این بستگی دارد که چقدر همسرتان به آنچه درخواست کرده است نیاز دارد، شما چطور «نه» می‌گویید و آیا همسرتان جواب شما را به‌عنوان طرد شدن در نظر می‌گیرد یا نه.

کل تأثیر متقابل پرسش و پاسخ، بخش مهم فرایند ارتباطی است. هر طور آن را کنترل می‌کنید، از «نه» گفتن اجتناب کنید.

این بدان معنا نیست که شما باید هر کاری همسرتان می‌خواهد انجام دهید. قبول و پذیرش کامل ناممکن و نامعقول است، بلکه یعنی تمام تلاشتان را بکنید که بگویید: «بله.»

به‌نظر می‌رسد برخی درخواست‌ها معقول و برخی نامعقول است. اگر آدمی هستید که پیوسته «نه» می‌گوید، دفعه‌ی بعد که همسرتان درخواستی از شما کرد، از خودتان بپرسید:

1. آیا به‌نظرم درخواستش منطقی است؟

2. آیا موجب آزار من یا دیگران می‌شود؟

3. آیا برای رابطه‌ی ما خوب است؟ آیا سطح محبت و احترام را بین ما افزایش می‌دهد؟

اگر بعد از پاسخ به این پرسش‌ها مشکلی با درخواست همسرتان ندارید، چرا به او جواب مثبت ندهید؟

اما اگر برای نپذیرفتن درخواست او دلیل موجهی دارید، راه‌های سازنده‌ای برای آن وجود دارد. در این‌جا نمونه‌هایی منفی و مثبت مطرح می‌شود:

* عزیزم، وقتی در مرکز شهر هستی می‌توانی چند تا مجله برایم بخری؟

1. نه، نمی‌خرم.

2. خودت بخر.

3. ترجیح می‌دهم نخرم.

4. نمی‌توانم

5. (دلیلی بیاورید) نمی‌توانم چون باید ساعت دو برگردم.

6. (با جمله‌ای مثبت شروع کنید) خیلی دوست دارم برایت مجله بخرم؛ اما نمی‌توانم چون ساعت دو باید برگردم.

7. (راه دیگری پیشنهاد کنید) یکی از بچه‌ها در راه بازگشت از مدرسه می‌تواند آن‌ها را برایت بخرد؟

8. (ترکیبی از 5، 6 و 7) خیلی دوست دارم؛ اما باید ساعت دو برگردم و خیال نمی‌کنم وقت داشته باشم. یکی از بچه‌ها می‌تواند در راه بازگشت از مدرسه آن‌ها را برایت بخرد؟

دام بیست و یکم

متوسل شدن به شخص سوم برای کسب حمایت

آیا به یاد می‌آورید که در ارتباط با همسرتان به شخص سوم مثل دوست، خویشاوند و درمانگر متوسل شده باشید؟

● من از تو می‌پرسم، آیا چنین کاری غیرمنطقی نیست؟ من از یک روز کاری سخت به خانه برمی‌گردم و تمام چیزی که می‌خواهم کمی آرامش و سکوت است. آیا خواسته‌ی زیادی دارم؟

● آیا واقعیت ندارد که لوسی دعوایی را که ما در مهمانی داشتیم، شروع کرد؟

اگر برای کسب حمایت از موقعیت خود متوسل به شخص سوم می‌شوید، هر جوابی هم دریافت ‌کنید باخته‌اید.

وقتی موقع صحبت با همسرتان پای نفر سوم را به میان بکشید، در واقع متغیر دیگری را وارد رابطه‌ی خود می‌کنید: «حتی دکتر وست هم گفت که حق با من است. می‌توانی از او بپرسی»
یا «حتی برادرت با من موافق بود». این دام شبیه دام شماره‌ی 9، حق دادن به خود است.

اگر با همسرتان اختلاف دارید، آن را بین خودتان حل کنید. اگر می‌خواهید پای شخص ثالثی را به رابطه‌تان باز ‌کنید، ابتدا مطمئن شوید او به جای این‌که شما را از هم دور کند، شما را به ‌هم نزدیک می‌ کند

دام بیست و دوم

بی اعتنایی

بی‌اعتنایی یا بی‌توجهی اشکال زیادی به خود می‌گیرد: واکنش نشان ندادن به آنچه همسرتان می‌گوید یا انجام می‌دهد؛

عدم پاسخگویی کلامی؛ نگاه نکردن به همسرتان؛ گذشتن از کنار همسرتان وقتی او در حال حرف زدن است؛
پشت کردن به همسرتان و صحبت با فردی دیگر؛ ناگهان موضوع را تغییر دادن؛
نادیده گرفتن موضوعاتی که برای همسرتان مهم هستند؛ نگاه کردن به دیگری وقتی با همسرتان هستید؛ و تظاهر به مشغولیت ذهنی وقتی همسرتان با شما است.

وقتی همسرتان سعی دارد با شما ارتباط برقرار کند و شما به خواب می‌روید، می‌تواند باعث بروز مشکل شود.

گاهی ممکن است برای چنین عادتی دلیلی زیستی وجود داشته باشد (اختلال خواب نیازمند به درمان، دیگر مشکلات پزشکی یا تأثیر جانبی دارو).

در این موارد، خوب است به همسرتان بگویید شما به آنچه او می‌گوید علاقه‌مند هستید؛ اما اضافه کنید که خیلی خوابتان می‌آید.

بی‌اعتنایی ممکن است شکل‌های فعال‌تری به خود بگیرد، مانند این‌که به‌طور مکرر حرف همسرتان را قطع ‌کنید یا گفتگو را انحصاری ‌کنید.

مشاهده‌ی چنین حالتی در خودتان مشکل است و شاید بد نباشد از دیگران، از جمله همسرتان، بخواهید درباره‌ی بی‌اعتنایی‌تان نظر بدهند. توجه داشتن یکی از اسرار زندگی اجتماعی و رابطه‌ی زناشویی موفق است.

دام بیست و سوم

عدم تقویت مثبت

وقتی همسرتان کاری انجام داد که خوشایند شما بود، به‌ویژه اگر رفتاری جدید بود، از فرصت استفاده کنید و او را برای انجام آن مورد تحسین قرار دهید.

گاهی یکی از مراجعان شکاکم می‌گوید: «چه کار باید بکنم؟ چون شوهرم سالی یک‌بار به گل‌ها آب می‌دهد باید به او مدال بدهم؟» اگر می‌خواهید او ماهی یک‌بار، سپس هفته‌ای یک‌ بار و در نهایت هر روز به گل‌ها آب بدهد، جواب مثبت است.
این توصیه مبتنی بر اصلی روان‌شناختی است که تقویت تقریب‌های متوالی یا شکل دهی نام دارد. شما ده درصد همسرتان را تحسین کنید و به احتمال زیاد بیست درصد به دست خواهید آورد و سپس بر میزان آن نیز افزوده خواهد شد.
اگر منتظرید که همسرتان حرفی مثبت بزند تا شما نود یا صد درصد به دست آورید، حالا حالاها باید منتظر بمانید.

برای اولین‌ بار بعد از پانزده سال زندگی مشترک، همسرتان سعی می‌کند تختش را مرتب کند. واکنش شما چه خواهد بود؟

1. اگر تمام کاری که می‌توانی بکنی همین است، خودت را به زحمت نینداز.

2. آن را نادیده می‌گیرید.

3. از کمکت سپاسگزارم.

همسرتان شام فوق‌العاده‌ای درست می‌کند که یک ساعت طول می‌کشد. گمان می‌کنید چه بگویید؟

1. چه شده که شام این‌قدر طول کشیده؟

2. این غذای فوق‌العاده‌ای است؟

یکی از خطرناک‌ترین ناکامی‌ها در ارتباط این است که موارد مثبت را عادی جلوه دهیم. برخی از ما به همسرمان واکنش مثبت نشان نمی‌دهیم حتی اگر صد درصد آنچه را می‌خواهیم به دست آوریم؛ اما وقتی ناراضی می‌شویم به‌سرعت واکنش نشان می‌دهیم. چنین رویکردی به‌یقین رابطه را تخریب می‌کند.

تشویق و تحسین تنها راه تقویت رفتار مطلوب همسرتان نیست. هر چه بگویید یا انجام دهید که همسرتان را خشنود ‌کند، می‌تواند آن رفتار را تقویت کند. کارایی آن این‌گونه است:

1. وقتی همسرتان کاری انجام می‌دهد که دوست دارید، به جای یک روز یا یک ماه بعد، همان لحظه با حرف یا عملی مثبت واکنش نشان دهید.
2. به‌نحوی از همسرتان حمایت کنید که برای او مهم باشد. دادن شکلات به همسری که چاق است، یا فرستادن گل برای همسری که به گل و گیاه حساسیت دارد، تأثیر خوشایندی نخواهد داشت.

فِرد نمی‌توانست درک کند که چرا ژانت در قبال کت خزی که برایش خریده بود، او را از عشق و محبت سرشار نکرده بود. فِرد در مطبم گفت: «او چه می‌خواهد؟ من کت خز برایش خریدم، پنج هزار دلار برای سفر اروپا هزینه کردم و هر شب او را برای شام بیرون بردم.»
جواب سؤال او این بود: «تشویق برای کارم، در آغوش گرفتن بیشتر، و شب‌ها زودتر به خانه آمدن.» شام‌ها و سفر به اروپا در اصل برای فِرد بود، و کت خز خیلی برای ژانت مهم نبود.
خیلی ناراحت‌کننده و در‌عین‌حال اتلاف وقت است که براساس باوری اشتباه فداکاری کنید و معتقد باشید که همسرتان نیز از آنچه انجام می‌دهید سود می‌برد.

رابطه باید پرورش یابد و تشویق (تقویت مثبت) پایه‌ی اصلی این فرایند است.

خوشبختی‌ تان را به دست اقبال نسپارید. از هر فرصتی برای تأثیرگذاری در رفتار همسرتان استفاده کنید، به‌نحوی که با حمایت موارد مثبت زندگی‌تان را بهتر کنید.


دام بیست و چهارم

بی‌اعتبار کردن درک و برداشت همسر


آیا پیوسته در تأیید و اعتبار بخشیدن به درک، اظهارنظرها، تعبیر و تفسیرها و یادآوری های همسرتان ناکام می مانید؟

فِرِد و نانسی از مهمانی به خانه برمی‌گشتند که فرد گفت: «آیا تعجب‌آور نبود که میج گفت دارد از دیک جدا می‌شود؟» نانسی به سردی پاسخ داد: «چنین حرفی زد؟ چه چیزی در مورد آن تعجب‌آور است؟»

اگر نانسی عادت داشت که به فِرِد اعتبار بدهد، ممکن بود بگوید: «بله، تعجب‌آور است»‌، «من این حرفش را نشنیدم؛ اما تعجب‌آور است»‌، «خیلی هم تعجب‌آور نیست چون اگر یادت باشد، چند هفته قبل او اشاره‌ای به این موضوع کرده بود» «چیزی شبیه این شنیدم، اما خیال می‌کردم او قصد داشته دیک را ترک کند اما بعد نظرش را تغییر داده».

موضوع این نیست که آیا شما با حرف همسرتان موافق هستید یا نه، یا این‌که تجربه‌ای مثل او دارید یا ندارید.

مجبور هم نیستید که هر بار همسرتان چیزی می‌گوید با او موافقت کنید. نکته این است که ارتباط برقرار کنید، صمیمی و حامی باشید و به‌جای این‌که همسرتان را از ادامه‌ی حرف زدن باز دارید، با هم گفتگو کنید.

روش دیگری برای بی‌اعتبار کردن درک و احساس همسرتان، این است که با گفتن چیزهایی شبیه «خیال نمی‌کنم خیلی هیجان‌انگیز باشد»، «موضوع جدیدی نیست، چند سال قبل در مورد آن شنیده‌ام»‌، «گمان نمی‌کنم خیلی مهم باشد»، شور و اشتیاق او را زایل ‌کنید.
بی‌اعتبار کردن درک و احساس همسرتان در جمع بدتر است.

دام بیست و‌پنجم

تنبیه رفتار مثبت

سر و کله‌ی این دام زمانی پیدا می‌شود که همسرتان کاری خوب انجام ‌دهد یا حرفی خوشایند بزند و بابت آن تنبیه ‌شود.

تنبیه اغلب شامل مخالفت یا انتقاد است. مادر من که خانواده‌اش را بیشتر از خودش دوست داشت، به گل‌هایی که در روز مادر به او هدیه می‌دادیم این‌گونه واکنش نشان می‌داد: «چه گل‌های قشنگی؟ آن‌ها گران هستند و بعد از چند روز خشک می‌شوند. شما نباید بیهوده پولتان را خرج کنید.»

برخی آدم‌های بدبین مشتاق این لطیفه هستند: «سلام گرگ بی‌طمع نیست.»
ناکامی در تشویق ویژگی‌های مطلوب همسرتان (دام شماره‌ی 23) یکی از روش‌های آسیب زدن به احساسات او است؛ اما تنبیه رفتار مثبت بدتر است. یک شیوه‌ی متداول تنبیه رفتار مثبت این است که حرفی حمایتی بزنید؛ اما آن را با بیان منفی دیگری تضعیف کنید:

● خیلی ممنونم که ظرف‌ها را شستی. خیال می‌کردم می‌میرم و این صحنه را نمی‌بینم.

● طی این بیست سال این اولین حرف خوبی بود که به من گفتی.

● این سرمایه‌ گذاری خوبی بود؛ خیلی ناراحت‌کننده است که چندین‌بار ضرر کردی.

شیوه‌های بسیاری برای پاسخ به کلمات و رفتارهای مثبت همسرتان وجود دارد.
همان‌طور که در دام شماره‌ی 23 مطرح کردم، حرف یا عمل دلنشین بهترین کار است؛ اما درجات متفاوتی از پاسخ مثبت وجود دارد. همسرتان ممکن است پاسخ مثبت ، خنثی یا ضعیف را به‌عنوان تنبیه تعبیر و تفسیر کند.

فرض کنید همسرتان می‌گوید: «تو فوق‌العاده‌ای (جذاب، با‌استعداد و …)» در جواب او چه می‌گویید؟

1. تو نمی‌دانی داری درباره‌ی چه چیزی صحبت می‌کنی. (حمله)

2. نه، نیستم. (مخالفت؛ شاید خصمانه یا به‌شیوه‌ای معتدل)

3. باید بچه‌ها را بخوابانم. (تغییر موضوع به دلیل بی‌اعتنایی ‌یا بی‌حوصلگی)

4. (هیچ پاسخی نمی‌دهید.)

5. می‌دانم. (خودمحور)

6. متشکرم. (تأیید مثبت)

7. تو هم فوق‌العاده‌ای. (حمایتی و پاسخ متقابل)

8. وقتی چنین چیزهایی به من می‌گویی، خوشحال می‌شوم. (واکنش مثبت)

آیا بدیهی نیست که استفاده‌ی مکرر از دو سه جمله‌ی آخر رابطه‌ی زناشویی‌تان را غنی می‌سازد؟ همچنین، شیوه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید به تجربه‌ی مثبت مشترک واکنش نشان دهید، مثل رفتن به سینما، بیرون غذا خوردن، ارتباط جنسی یا رفتن به تعطیلات.

1. اظهارات منفی درباره‌ی تجربه یا درباره‌ی همسرتان: «خوب بود، اما نه خیلی عالی»، «تو با آدامس جویدن آن را خراب کردی»، «چرا ده سال قبل آن را انجام ندادی؟»

همسر الف) متأسفم که از آن خوشت نیامد.

همسر ب) باید هم متأسف باشی.

2. چیزی نمی‌گویید.

3. مثبت اما از سر بی‌اعتنایی و بی‌احساسی: «خوب بود» یا «چیزی بود که من آن ‌را رابطه‌ی جنسی خوب می‌نامم»، یا «گراند کانیون زیبا است».

4. مثبت اما خودمحورانه: «اوقات خوبی داشتم» یا «عاشق غذای ایتالیایی هستم».

5. حمایتی: «نمایش فوق‌العاده‌ای انتخاب کردی» یا «تو همسر فوق‌العاده‌ای هستی.»

6. واکنش مثبت: «گراند کانیون عالی بود، اما بهترین بخش آن این بود که با هم بودیم»‌، «زندگی با تو فوق‌العاده است» یا «دوستت دارم».

آیا می‌دانید بیشتر اوقات کدام یک از این الگوها را به کار می‌برید؟ در شماره‌ها‌ی 2، 3 و 4 ایرادی وجود ندارد؛ اما اگر خواهان رابطه‌ای بهتر هستید، بیشتر از شماره‌ی 5 و 6 استفاده کنید. بدیهی است که «دلم برایت تنگ شده» از «تنها هستم» احساسی‌تر و صمیمانه‌تر است؟

در کل، وقتی همسرتان عمل مثبتی انجام می‌دهد یا تجربه‌ای خوشایند با هم دارید، موارد ناراحت‌کننده را حذف کنید و تا حد امکان مثبت رفتار کنید

دام بیست و ششم:

انجام عملی خوب اما با بدخلقی


آیا تاکنون عملی انجام داده‌اید که همسرتان را خشنود کنید و سپس ندانید چرا مورد قدردانی قرار نگرفتید؟ در این دام، کاری خوب انجام می‌دهید؛ اما به‌ روشنی می‌گویید که از انجام آن ناراحت هستید. از این‌ رو تجربه‌ی مثبت را برای همسرتان خراب می‌کنید.

سو: می‌خواهم این هفته برادرم را برای شام دعوت کنم.
مایک: خوب است. اگر دوست داری این کار را بکن، اما یک شب دیگر را نیز بیهوده هدر خواهیم داد.

خوب است که بگویید: «عزیزم، هفته‌ی خوبی نداشتم. ممکن است هفته‌ی دیگر برادرت را دعوت کنی؟» یا «عالی است. اما کلی کار دارم که باید انجام شود.
اشکالی ندارد بعد از شام چند ساعت زودتر بروم و به کارم برسم؟»

نکته این است که اگر تصمیم می‌گیرید کاری برای همسرتان انجام دهید، با روی خوش آن را انجام دهید یا اصلاً آن را انجام ندهید.
اگر همسرتان تصور می‌کند که شما به‌ راستی از این تجربه لذت می‌ برید در حالی که لذت نمی‌برید، او شما را خیلی خوب نمی‌ شناسد و شما می‌توانید دفعه‌ی بعد این باور را اصلاح کنید.

بیشتر ما با یک دست می‌سازیم و با دست دیگر خراب می‌کنیم. ما شرایط را نه‌تنها برای همسرمان بلکه برای خودمان نیز خراب می کنیم.


دام بیست و هفتم :

بی‌ارزش کردن مشارکت‌ها یا پیشرفت‌های همسر

● خوب، تو دکترا داری. چه چیز فوق‌ العاده‌ای در آن وجود دارد؟ با دکترایت که نمی‌توانی پول اجاره‌ خانه را بدهی.

● تو هیچ کاری به‌جز پخت‌ و‌ پز و مراقبت از بچه‌ها انجام نمی‌دهی. تو باید کمی تجربه از دنیای واقعی داشته باشی.

● گذراندن کلاس‌های پیانو، چه سودی برایت داشت؟

عادی جلوه دادن ویژگی‌های مطلوب همسرتان به‌اندازه‌ی کافی بد هست؛ اما فعالانه بی‌ارزش کردن آن‌ها خیلی مخرب است.

چند سال قبل، با یکی از دوستان باهوش و تحصیل‌کرده‌ام صحبت می‌کردم. یکی از اشخاصی که در نزدیکی ما حضور داشت با تحسین گفت که همسرش به‌راحتی زبان فرانسوی صحبت می‌کند.

دوستم به‌ نحوی که دیگران هم ‌شنیدند، به من گفت که یادگیری زبان خارجی بی‌ معنا است، چون یک زبان برای بیان عقاید فرد کافی است. اگر چه این مرد خود شیفته و خودبین در کارش اعتبار زیادی کسب کرده بود، می‌شود گفت هیچ ظرفیتی برای دوستی و عشق نداشت و انسانی ناخوشایند و ناراحت بود.

بی‌تردید همسرتان در ایجاد رفاه و مراقبت از سلامت خانواده مشارکت می‌کند، و او به‌ یقین پیشرفت‌ها و دستاورد های ارزشمندی دارد. هر وقت امکان دارد، از این مشارکت‌ ها و پیشرفت‌ ها حمایت به عمل آورید، حتی اگر در حیطه‌ هایی نیستند که شما درک می‌کنید یا از آن لذت می‌برید.
در کل، آن‌ ها را بی‌ارزش جلوه ندهید.

دام بیست و هشتم

توقع انگیزه‌های خالص

● تو حرف‌ های خوبی به من می‌ زنی چون می‌ دانی این حرف‌ ها خوشحالم می‌کند، نه چون به‌ راستی حرف دلت باشد.
● تو با من ارتباط جنسی داری فقط برای این‌که مرا ارضا کنی، نه چون به‌ راستی خودت هم خواهان آن باشی.

درحقیقت شما هرگز با اطمینان نمی‌دانید آیا همسرتان با تمام وجود عاشق شما هست یا نه، یا به‌راستی می‌خواهد کاری برایتان انجام بدهد یا نه. شما قادر به ذهن‌خوانی نیستید.

تمام آنچه می‌دانید همان چیزهایی است که همسرتان می‌گوید و انجام می‌دهد؛ حرف‌های کلامی و رفتارهایش. درحالی‌که اگر رفتار و احساسات همسرتان مثبت باشد خیلی خوب و پسندیده است.
بدون توجه به انگیزه‌ی همسرتان، رفتار خوب همیشه از رفتار آزاردهنده بهتر است. من ترجیح می‌دهم از زنی که دوستم ندارد خوش‌رفتاری ببینم تا این‌که زنی که مرا دوست دارد به‌گونه‌ای زننده‌ با من رفتار کند.

وقتی برای بهبود شرایط با هم همکاری می‌کنید، ممکن است فکر کنید: «اگر از ته دل خواهان بهبود ارتباطمان نباشد، ارزشی ندارد.» مهارت‌های جدید به‌ ندرت «خودبه‌خودی» هستند.

آمریکایی‌ها بدون تمرین زیاد به‌ طور طبیعی ژاپنی صحبت نمی‌کنند. نواختن پیانو، بازی تنیس و مهارت‌های ارتباطی زمانی شکل خودکار به خود می‌گیرند که به‌ خوبی تمرین شوند. همان‌طور که می‌دانید، تغییر رفتار اغلب به تغییر احساس منجر می‌شود.

اگر همسرتان کارهایی انجام بدهد که شما را خوشحال ‌کند، به‌نحوی معنای بیشتری با خود دارد. تمایل او به بهبود رابطه از این حقیقت که هر دو شما فقط به‌طور اتفاقی بیسبال یا تئاتر دوست دارید، ارزشمندتر است.


دام بیست و نهم :

به کار بردن «همیشه» و «هرگز»

● ما هرگز بیرون نمی‌رویم.

● ما همیشه یک‌جور مهر‌ورزی می‌کنیم.

● هر بار از تو سؤالی می‌کنم، توجهی نمی‌کنی.

آیا این حرف‌ها آشنا به‌نظر می‌آیند؟ اگر می‌خواهید حرفی منفی بزنید، بهتر است این‌گونه عمل کنید:

● این روزها خیلی بیرون نرفته‌ایم.

● ما اغلب به یک شیوه مهر‌ورزی می‌کنیم.

● بیشتر اوقات وقتی سؤالی می‌کنم، جواب نمی‌دهی.

درخواست آنچه می‌خواهید خیلی بهتر از اظهارات منفی‌ تان است:

● آیا اگر ما بیشتر بیرون برویم از نظر تو اشکالی دارد؟

● بیا دفعه‌ی بعد برای مهر‌ورزی از شیوه‌های دیگری استفاده کنیم.

● من به‌ راستی به نظرت اهمیت می‌دهم و دوست دارم بدانم در این مورد چه عقیده‌ای داری.

اگر متوجه شدید که چنین جملاتی می‌گویید: «تو هرگز یک کلمه‌ی مهربانانه به من نگفته‌ای»، « همیشه دیر می‌کنی»، « هرگز در امور بچه‌ها کمک نمی‌کنی»، از واژه‌های «اغلب» ، ‌«گاهی» ، «به‌طور مکرر» و «به‌ ندرت» استفاده کنید.

دام سی ام :

اطمینان ‌خاطر زورکی

● دوستم داری؟

● به من بگو که به‌جز من کسی دیگر را نمی‌بینی.

● به‌نظرت من آدم شکست‌خورده‌ای هستم؟

● از نظر تو، من جذابم‌؟

● به‌نظرت من باهوشم‌؟

در حالی‌ که شنیدن حرف‌های مثبت از همسرتان خوشایند است، وقتی بخواهید به زور احساساتش را از او بیرون بکشید، خوشایند نیست. به‌علاوه، آنچه تحت فشار گفته ‌شود ارزش چندانی ندارد.

به‌ یقین ایرادی ندارد که بپرسید: «امشب خوب به‌نظر می‌رسم؟» همچنین منطقی است که ‌گاهی به همسرتان بگویید: «خیلی برایم خوشایند است که به من بگویی ظاهرم فوق‌العاده شده.» اما درخواست مکرر برای دستیابی به اطمینان‌ خاطر موجب صمیمیت بیشتر نمی‌شود، بلکه این‌گونه خواسته‌ها تأثیر عکس دارد.

این موضوع در سراسر ارتباط با همسرتان جریان دارد:
وقتی احساس ناکامی، نیازمندی یا دلسردی ‌کنید، رفتارهایتان اغلب در قیاس با آنچه می‌خواهید نتیجه‌ی عکس خواهد داشت.


دام سی و یکم :

تعهدهای اجباری

در بیشتر موارد، تعهد دادن نشانه‌ی پختگی و عدم تعهد نشانه‌ی ناپختگی در نظر گرفته می‌شود. برخی تعهدها معنای اخلاقی و قانونی دارند؛ اما بیشتر تعهدها این‌گونه نیستند. بیشتر تعهدها تحت فشار گرفته می‌شوند و برخی تعهدها تنها در قراردادهای رسمی شکل می‌گیرند.

احساسات اشخاص و شرایط تغییر می‌کنند. در حالی‌ که علاوه بر برنامه‌ ریزی برای آینده باید تفاهم و توافق‌ های اولیه به‌ طور مستمر بین زن و مرد وجود داشته باشد، فشار به طرف مقابل که به شما تعهد بدهد اغلب فضایی اجباری خلق می‌کند و به آزردگی منجر می‌شود.

مهم‌تر این‌ که اگر برای آنچه می خواهید تعهدی وجود نداشته باشد، عملی شدن آن مبهم یا نامشخص خواهد بود. اگر از همسرتان بخواهید موافقت کند ظرف‌ها را بشوید یا سطل زباله را بیرون ببرد، درخواستی خاص و عملی است.

اما «از تو می‌خواهم به من قول بدهی که هرگز دوباره سیگار نکشی» یا «به من بگو که هرگز مرا ترک نمی‌کنی» می‌تواند موجب مشکلات جدی شود. چنین قول‌هایی اغلب واقع‌گرایانه و به‌اندازه‌ی کافی مشخص نیستند و ضمانت اجرایی ندارند.

خلاصه این‌که، اگر به همسرتان فشار بیاورید کاری را انجام دهد که نمی خواهد یا تمایل ندارد یا در انجام آن با مشکلات زیادی رو به‌ رو می‌شود، به‌ ویژه اگر موجب تعهد بلند مدت ‌شود، ممکن است در زمان حال رضایت و اطمینان پیدا کنید؛ اما شرایطی برای آزردگی و شکستن تعهدها در آینده به وجود می‌آورید.

دام سی و دوم :

توصیه‌های ناخواسته

وقتی به همسر خود بگویید چه چیزی درست یا غلط است، چه کاری باید انجام دهد یا چه چیزی برای او خوب است، به‌ ویژه اگر به حریم خصوصی او تجاوز کرده باشید بی‌ آن‌ که از شما خواسته باشد، می‌تواند به‌شدت ناراحت‌ کننده باشد.

لئو از الین توقع دارد غذا درست کند و الین هم مخالفتی ندارد؛ اما لئو نمی‌تواند به الین توصیه‌ نکند که نمک بیشتری در غذا بریزد یا کمتر کره مصرف کند، و به او یادآوری می‌کند که اگر به گوشت بیشتر حرارت بدهد خواهد سوخت.

یک روز وقتی الین خورش را در سطل زباله ریخت و به حالت عصبانیت خانه را ترک کرد، لئو شوکه شد.

پنی به موضوع سلامتی وسواس دارد و اَل را با توصیه‌ هایش در این‌ باره که باید ورزش کند، تغذیه‌ی مناسب داشته باشد و به‌طور مرتب تحت معاینات پزشکی قرار بگیرد، کلافه می‌کند. او همچنین توصیه‌ هایی در مورد سمی بودن هر آنچه ال می‌خورد، می‌نوشد و استنشاق می‌کند، مطرح می‌کند. او درک نمی‌کند چرا هرچه بیشتر توصیه
می‌کند ال کمتر گوش می‌دهد.

مارتا کمک‌ راننده‌ای حرفه‌ای است. وقتی تاد در حال رانندگی است، او بیشتر علایم جاده‌ای را برای تاد می‌خواند، گزارش‌های مربوط به عابران پیاده، موتورسیکلت‌ها، دوچرخه‌ها و همچنین شرایط آب‌ و‌ هوایی را به اطلاع او می‌رساند و به او یادآوری می‌کند چه زمانی آرام حرکت کند، عبور کند یا دور بزند. بعد از شش سال ازدواج، آیا تعجب‌آور است که تاد نخواهد وقتی با هم بیرون می‌روند، رانندگی کند؟

اگر احساس می‌کنید توصیه‌ی خوبی برای همسرتان دارید بهتر است بگویید
«می‌شود پیشنهادی بکنم؟» یا «عقیده‌ای دارم که ممکن است مفید باشد». حتی در این صورت هم عادت نکنید که بی‌جهت توصیه کنید، به‌ویژه در حیطه‌هایی که همسرتان بیشتر از شما اطلاعات دارد.

توصیه‌های ناخواسته به‌ویژه وقتی با لحن اجباری، اخلاقی یا انتقادی بیان ‌شود، باعث عصبانیت می‌شود. استفاده از بایدها و بایست‌ها اتهام‌آمیز است.

«تو باید به او بگویی که نمی‌خواهی آن‌ کار را انجام بدهی» در قیاس با «به‌نظرم خوب است که به او بگویی نمی‌توانی آن کار را انجام بدهی»، سازنده نیست.


دام سی و سوم :

دستور دادن


آیا شما نیز ‌گاهی با همسرتان مثل گروهبان ارتش رفتار می‌کنید و دستور می‌دهید و توقع اطاعت دارید؟

● به کمد من دست نزن!

● تلویزیون را خاموش کن!

● تلفن را قطع کن!

«به من دست نزن!» به‌ اندازه‌ی «وقتی این قسمت از بدنم را لمس می‌کنی احساس بهتری دارم» مهربانانه نیست. «داد نزن!» با «خواهش می‌کنم کمی آرام‌ تر صحبت کن» یکی نیست.
بدترین نمونه‌ها یادآوری می‌کنند که همسر شما از دستورتان سرپیچی کرده است.

● به تو گفتم که دیگر سیگار به این خانه نیاور!
● مگر نگفتم درِ یخچال را ببند؟

بچه که بودیم، یاد گرفتیم که بگوییم «لطفاً» و «متشکرم». برخی از این آموزه‌های قدیمی ارزش بسیاری دارند. درخواست کردن بهتر از گفتن است و خواهش کردن خیلی بهتر از دستور دادن.

دام سی و چهارم :

سوءاستفاده از اعتماد

اغلب همسران احساسات شخصی و اطلاعات حساس را با یکدیگر در میان می‌گذارند. حس اعتماد و باوری که مورد خیانت قرار نگیرد از پایه‌ های ارتباط صمیمانه است. ظرفیت افشای مسائل مربوط به خود از عناصر مهم سلامت ذهنی است؛ اما افشای مسائل دیگران، به‌ ویژه بدون موافقت آن‌ها، موضوع دیگری است.

آیا وقتی صحبت از اعتماد می‌شود، دهن لق هستید؟ وقتی عصبانی می‌شوید، آیا یکی از موضوعات حساس را بیان می‌کنید یا مسائل شخصی همسرتان را برای دیگران افشا می‌کنید؟ هر کسی ممکن است مطلبی از دهانش در برود؛ اما اگر چنین حالتی به‌صورت عادت در بیاید، می‌تواند موجب تضعیف رابطه شود.

وقتی بیان اسرار همسر ارادی و مغرضانه باشد، آسیب وارد خیلی شدید خواهد بود.
چارلی از کارش اخراج شد و نمی‌خواست جز جودی کسی از آن مطلع شود. وقتی او فهمید که جودی موضوع را به والدین خود گفته است و آن‌ها نیز به بهترین دوستان و به خواهر جودی گفته‌اند، آشفته و شوکه شد.

اگر احساس می‌کنید باید مطلب محرمانه‌ای درباره‌ی همسرتان را مطرح کنید، مطمئن شوید که آن فرد چیزی به دیگران نخواهد گفت؛ اما بهتر است که اطلاعات را پیش خودتان نگه دارید.


دام سی و پنجم :

بدگویی از همسر نزد دیگران

بدگویی از همسرتان نزد دیگران بذرهای اختلاف بین شما و همسرتان را تقویت می‌کند. اگر با همسرتان مشکل دارید، مشکل را با خود او حل کنید. به او بگویید چه مشکلی وجود دارد و دوست دارید چه تغییراتی صورت بگیرد.

در هر حال، تنشی که در هر رابطه وجود دارد باید گاهی تخلیه شود. هر کسی نیاز دارد احساساتش را ابراز کند، و اشخاصی که چنین کاری می‌کنند از کسانی که مسائل را در دل خود نگه می‌دارند، عملکردی بهتر خواهند داشت. بیشتر ما یکی دو دوست صمیمی داریم که می‌توانیم به آن‌ها اعتماد کنیم و هر مطلبی را به آن‌ها بگوییم.

مطمئن شوید که اگر از همسرتان نزد دوست تان بدگویی می‌کنید، دوست تان نسبت به شما و همسرتان نیت خوبی دارد. جیل نزد دوستش نانسی اعتراف کرد که کن او را کتک زده است. از آن پس اگرچه جیل و کن با هم آشتی کردند، نانسی با کن حرف نزد یا حتی وقتی او در خانه بود، به خانه‌ی نانسی نرفت.

این واکنش ممکن است وفادارانه باشد، اما دوستی که شما را دوست داشته باشد به حق شما احترام می‌گذارد و به جای این‌ که معیارهای خودش را به شما تحمیل کند، به تصمیم شما احترام می‌گذارد.

دام سی و ششم :

تلافی کردن

اگر احساس ‌کنید همسرتان به شما بد کرده است و ناامید، ناراحت، عصبانی و آزرده هستید، آیا تلافی می‌کنید؟ آیا در دل می‌گویید : «تلافی‌اش را سرش درخواهم آورد؟»
وقتی در پی انتقام‌ جویی باشید، خودتان را حقیر و ارتباطتان را تضعیف می‌کنید.
ممکن است همسرتان حرفی نامنصفانه زده یا کاری ناعادلانه انجام داده باشد و ممکن است شما حق داشته باشید که عصبانی باشید؛ اما هیچ‌ کس از تلافی کردنتان سود نخواهد برد.

اپریل خواهان رابطه‌ی جنسی بود؛ اما سای او را از خودش می‌راند چون عصبانی بود. اپریل نیز مدت چند هفته از برقراری رابطه‌ی جنسی امتناع کرد.
سای برای تلافی به همسرش گفت که اهمیتی ندارد چون به هر حال او آدم سرد و خشکی است.
سای می‌توانست به ارتباط جنسی رضایت بدهد و در زمانی دیگر مشکلشان را حل کنند.

یا اگر احساسات منفی‌اش در احساسات جنسی ‌او مداخله می‌کردند، می‌توانست به روشی سازنده این موضوع را پیش بکشد و سعی کند مشکل را در همان زمان حل کند.

احساسات آسیب‌ دیده‌ی اپریل درباره‌ی طرد شدن می‌توانست به روشی بهتر ابراز شود. سوءاستفاده از رابطه‌ی جنسی به‌عنوان سلاح، مخرب است.

سای به جای پیچیده کردن مشکل، می‌توانست توضیح دهد که او ناراحت بوده و اپریل را برای خالی کردن ناراحتی‌ اش مناسب دیده است. این نمونه نوعی از شرایط را توضیح می‌دهد که وقتی زوج‌ها در این دام می‌افتند، رخ می‌دهد.

اگر احساس می‌کنید آزرده شده‌اید، احساستان را بگویید؛ اگر احساس می‌کنید با شما بد رفتاری شده است، احساستان را بگویید؛ اگر می‌ خواهید همسرتان رفتار بدش را جبران کند، خواسته‌ تان را به او بگویید.
اگر می‌خواهید گام‌ هایی برای حمایت از خود بردارید، این کار را بکنید؛ و اگر می‌خواهید به ارتباطتان خاتمه بدهید، این کار را بکنید. اما تلافی کردن و انتقام گرفتن هیچ جایگاهی در کل رابطه‌ی صمیمانه ندارد.

دام سی و هفتم

بهانه ‌تراشی

● من نگران حسابرسی مالیاتی‌ ام بودم و به‌همین دلیل سالروز تولدت را فراموش کردم.

● جلسه‌ی بدی داشتم و آن‌ قدر ناراحت بودم که صورت‌ حساب‌ها را نپرداختم.

● ماشین خراب شد.

● رئیس باعث شد دیر کنم.

اگر موافق انجام کاری هستید، آن را انجام دهید. اگر قصد انجام کاری را ندارید، به‌ محض این‌ که فهمیدید شرایط تغییر کرده است، بگویید که قصد انجام آن را ندارید.

اگر موافقید که کاری را انجام دهید و بنا به دلیلی آن را انجام نمی‌ دهید، عذرخواهی کنید و به‌ نحوی برای همسرتان عمل جبرانی انجام دهید. هر کاری انجام می‌دهید، بهانه‌تراشی نکنید. عذرخواهی کردن از بهانه آوردن صمیمیت را بیشتر می‌کند.

با وجود این‌، اگر به‌طور مکرر توافق‌ هایتان را نادیده بگیرید، حتی عذرخواهی هم ارزش چندانی نخواهد داشت. بسیاری از اشخاص با عذرخواهی کردن بدون این‌که به‌ نحوی رفتارشان را تغییر دهند، فشار اخلاقی را از خود دور می‌کنند.

گاهی برای متقاعد کردن همسرتان توضیحات منطقی وجود دارد. اشخاص گاهی در ترافیک، موقعیت‌ های کاری و شرایط ناخواسته و اضطراری گیر می‌کنند؛ اما وقتی به‌ طور مکرر از مسؤولیت‌ ها شانه خالی کنیم یا بر طبق توافق‌ هایمان عمل نکنیم، به رابطه ضربه می‌زنیم. بهانه‌ تراشی تنها مشکلات را بیشتر می‌کند.


دام سی و هشتم :

دروغگویی

دروغگویی در ارتباطی صمیمانه یا پیوند زناشویی موجب تضعیف و تخریب رابطه می‌شود. حتی اگر همسرتان چیزی درباره‌ی دروغ نداند و هرگز آن را کشف نکند، به‌احتمال زیاد رابطه آسیب خواهد دید. شما همسرتان را بی‌ارزش می‌کنید و از این‌ رو، احترام کمتری برای او و خودتان قائل خواهید بود.

دروغگویی بی‌دلیل، یعنی وقتی حتی همسرتان شما را مورد بازخواست قرار نداده است باز هم دروغ بگویید، خیلی مخرب است. دروغ‌های آشکار آسیب‌ زاتر از دروغ‌های پنهانی هستند.

برخی همسران از همسر خود پرس‌ و جو می‌کنند تا فقط متقاعد شوند، نه این‌ که با واقعیت‌ های دردناک آن رو به‌ رو شوند. «من اهمیت نمی‌دهم که آیا به من خیانت کرده‌ای یا نه، فقط نمی‌خواهم چیزی درباره‌ی آن بدانم.» اگر به‌طور مکرر دروغ می‌گویید، ببینید آیا مواردی وجود دارد که در آن بتوانید بگویید: «ترجیح می‌دهم در مورد آن بحث نکنم»؟ بهتر است به جای این‌که دروغ بگویید، اصلاً چیزی نگویید.

دام سی و نهم :

وسواس در حقیقت گویی


ممکن است احساس کنید مهم است که با همسر خود به‌ طور کامل باز و صادق باشید و همه‌ ی فعالیت‌ ها و حتی خیال‌ پردازی‌ های خود را برای او آشکار کنید.

ارتباط‌ های کمی وجود دارد که بتواند این درجه از مشارکت را تحمل کند، و حتی در وسواسی بودن در حقیقت‌ گویی جلوه‌ هایی از خصومت نیز دیده می‌شود، به‌ ویژه وقتی آشکار سازی موجب ناراحتی ‌شود. برای من قابل درک نیست که چطور اشخاص درباره‌ی برخی اعمال خود نزد همسرشان اعتراف می‌کنند که برای همسرشان قابل پذیرش نیست و چنین اعمالی را تقبیح می‌کند.

اگر پنج سال قبل عمل نادرستی انجام داده‌ اید و حالا از لحاظ روان‌ شناختی احساس نیاز می‌ کنید که باید آن اتفاق را با کسی در میان بگذارید، بهتر است با یک درمانگر صحبت کنید.
اگر حادثه‌ا‌ی خاص تأثیر عمیقی در همسرتان گذاشته است، ممکن است افشای آن، عذرخواهی و جبران مافات، مفید باشد. هر چند، برای کاری که انجام شده است دیگر نمی‌توان کاری کرد.
اگر آن عمل آسیب‌ زا است، دوباره آن را انجام ندهید. اگر خبری ناراحت‌ کننده‌ را مطرح می‌کنید چون خواهان کمک همسرتان هستید (برای مثال، به مواد مخدر معتاد شده‌اید)، چنین مشارکتی ممکن است درست باشد و اطلاعاتی به همسرتان بدهد و او را قادر ‌سازد به نحوی سازنده پاسخ دهد.

حقیقت‌ گویی‌ های ناخواسته، بیجا، غیرضروری و ناراحت‌ کننده مهلک هستند. اگر به چنین کاری اصرار دارید، مقاومت کنید حتی اگر درمانگر یا گروه حمایتی‌ تان چیز دیگری به شما می گوید.


دام چهلم :


شکاک بودن

سیندی و باب چهار سال است که با هم ازدواج کرده‌اند. سیندی عاشق همسرش است و به طرق مختلف عشقش را به او نشان می‌دهد؛ اما او در شرف ترک باب است، چون وقتی تلفن زنگ می‌زند یا کسی شماره را اشتباه گرفته است، هر وقت مردی با سیندی حرف می‌زند، وقتی با دوستانش بیرون می‌ رود یا وقتی نیم‌ ساعت دیرتر از سرکار به خانه می‌آید، باب از عصبانیت از کوره در می‌رود. باب حتی چندین‌ بار کیف‌ دستی و کمد سیندی را به این بهانه که در جستجوی کلید ها است، وارسی کرده؛ اما در واقع در پی شواهدی برای خیانت سیندی بوده است.

شکاکیت یک واکنش هیجانی منفی براساس این باور است که شاید همسرتان با فردی دیگر در ارتباط باشد

بین آنچه در دنیا جریان دارد و آنچه در ذهن ما می‌گذرد، بین آسیب واقعی و آسیب خیالی، تفاوت زیادی وجود دارد. یکی از اصول اصلی درمان جدید این است که حوادث و رخدادها نیستند که موجب ناراحتی ما می‌شوند، بلکه باورها و تعبیر و تفسیرهای خودمان هستند.

به‌ علاوه، اهمیت در مواردی است که درون ارتباط رخ می‌دهد، نه بیرون از آن. اگر همسرتان مدت زمان زیادی را کنار شما سپری می‌کند و بیشتر از همیشه با شما خوب رفتار می‌کند، تنها چیزی که باید بدانید، همین است. ناراحت شدن از خیال‌ پردازی‌ ها و گمانه‌ زنی‌ ها اتلاف وقت است.

برخی اوقات، موضوع نمادین و براساس گمانه‌ زنی‌ های طرفین است. بیشتر اشخاص به جای مسائل واقعی به موضوعات نمادین توجه می‌کنند و ما به جای این‌که واکنشی واقع‌ گرایانه داشته باشیم، واکنشی احساسی از خود بروز می‌دهیم.

پرس‌وجوهای شما ممکن است همسرتان را برنجاند و او آن را توهین‌ تلقی کند.

شکاک بودن یعنی فقدان اعتماد به خودتان و به همسرتان. این نمونه‌ی دیگری از واکنش هیجانی است که به‌احتمال زیاد درست همان نتیجه‌ای را که از آن می ترسید به دست خواهد داد

دام چهل و یکم :

به خود گرفتن نامعقول

غیر منطقی بودن بخشی از زندگی است و در هر شخص و هر رابطه‌ا‌ی وجود دارد، از جمله ارتباط خود شما. همه‌ی ما گاهی حرف‌ هایی غیرمنطقی ، نامعقول و مخرب می‌زنیم.

اگرچه خطرناک است که به رفتار همسرتان بر چسب «نامعقول» بزنید، زمان‌هایی وجود دارد که باید بدانید چطور به خلق‌ و خو و اعمال ناراحت‌کننده‌ ی همسرتان واکنش نشان دهید.
غیر منطقی بودن چیست؟ بیشتر خطاها در این بخش، به‌ ویژه آن‌ هایی که شامل حملات شخصی مستقیم و تعمیم‌ گرایی‌ های منفی می‌شوند ، نامعقول هستند. اغلب ابراز عقیده‌ی صادقانه درباره‌ی هر مسأله‌ای نامعقول نیست.

گفتن «تو نفرت‌انگیزی» نامعقول است (به دام شماره‌ی 11 رجوع کنید). حتی عبارت خاص‌ تری مثل «وقتی دندان‌ هایت را خلال می‌کنی خیلی نفرت‌ انگیز است» نیز نامعقول است، چون برخی اشخاص ممکن است آن را نفرت‌انگیز ندانند. شاید آن‌ها از دیدن آن خوششان نیاید؛ اما درظاهر اهمیتی نمی‌دهند.
عبارت «من از عمل خلال کردن دندان‌ هایت متنفرم» نامعقول نیست، چون بیان صادقانه‌ای از واکنشی شخصی است.

بی‌شک این هم روش خوشایندی برای ابراز واکنش و احساس شخصی نیست؛ اما منطقی است.

وقتی اعمال و بیانات نامعقول را شخصی ‌کنیم، نتایج هیجانی شدیدی به‌ بار می‌آورد، به‌ ویژه وقتی آن‌ها باعث آسیب جدی نشوند.

البته اگر همسرتان حرف‌های منفی نامعقول نزند بهتر است؛ اما عدم واکنش هیجانی شما نیروی قدرتمندی برای تغییر رفتار آزاردهنده‌ی او خواهد بود.

چطور باید با رفتار نامعقول برخورد کرد؟ باید واقع‌ بینانه با آن برخورد کرد. اگر شما درمانگر بودید و بیمارتان می‌گفت که شما بی‌کفایت، احمق، زشت، دروغگو هستید، آیا حرف‌های او را جدی می‌گرفتید و واکنش هیجانی نشان می‌دادید یا سعی می‌کردید درک کنید چرا بیمارتان ناراحت و آشفته است؟

اگر چه شما در واقع درمانگر همسرتان نیستید، به‌نحوی شما و او درمانگر یکدیگر هستید و می‌توانید از واکنش معقول و آرام در برابر رفتار هیجانی یکدیگر سود ببرید. وقتی همسرتان از کنترل خارج می‌شود، فرصت دارید که به او و ارتباطتان کمک کنید.

دام چهل و دوم :

عدم پذیرش مسؤولیت برای احساسات خودتان

اگر از کاری که همسرتان انجام داده است ناراحت هستید، این حقیقت را بپذیرید که
مجبور نیستید ناراحت و آشفته باشید. باور کنید یا نکنید، شما می‌توانید احساسات و واکنش‌ های خودتان را کنترل کنید، اگر به‌اندازه‌ی کافی مهم باشند و شما بدانید چطور باید عمل کنید.

آدم‌ های مختلف به بعضی رخدادها واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند. حادثه‌ای موجب تحریک واکنشی می‌شود؛ اما موجب واکنشی خاص در شما نمی‌شود.

اگر می‌خواهید ارتباطی دشوار را به‌گونه‌ای مؤثر کنترل کنید، لازم است که بر احساسات منفی‌ تان مسلط شوید. اولین گام در تسلط بر احساسات این است که مسؤولیت آن‌ها را بپذیریم. به خودتان بگویید:

1. «من مجبور نیستم ناراحت و آشفته شوم.»
2. «من خودم با تعبیر و تفسیر منفی این رخداد باعث ناراحتی‌ ام می‌شوم.»

3. «در بیشتر این موقعیت‌ها آسیبی جدی‌ به من وارد نشده است.»

«تو من‌ را ناراحت می‌کنی» با «وقتی آن حرف را زدی خیلی ناراحت شدم» خیلی فرق دارد.
«مادرت روزم را خراب کرد»مشابه این جمله «من از شام شب عید لذت نبردم چون حرف‌های مادرت را توهین‌ آمیز دیدم» نیست.
رفتارهای دیگران ممکن است موجب تحریک احساسات ما شوند؛ اما تنها علت تحریک نیستند.

ضرورتی ندارد به‌خاطر حرف یا عمل دیگران، روزتان را خراب کنید. اگر به حرفی همچون «او کاری کرد که احساس کردم زشت هستم» باور دارید، پس آن فرد بر زندگی هیجانی شما کنترل زیادی دارد. هیچ‌ کس جز خودتان نمی‌تواند در شما احساس زشت بودن به وجود بیاورد.

اگرچه احساسات مثبت نیز تحت کنترل شما هستند، اغلب اهمیت چندانی ندارد که مسؤولیت آن‌ها را نیز بپذیرید. شما به‌یقین ناراحت نمی‌شوید وقتی همسرتان می‌گوید:
«تو باعث می‌شوی احساس کنم خیلی جذاب هستم»، حتی با این بیان «وقتی با تو هستم احساس جذابیت می‌کنم» صحیح‌تر است.
اگر همسرتان با شما سرد برخورد کند و شما احساس ناراحتی و عدم جذابیت ‌کنید، خیلی بهتر است در دل بگویید: «من خودم را ناراحت می‌کنم» یا «من به خودم اجازه می‌دهم ناراحت شوم». یا به جای این‌ که بگویید: «تو مرا ناراحت می‌کنی و باعث می‌شوی احساس کنم جذاب نیستم»، بگویید:
«وقتی دیروز نخواستی با من بمانی ناراحت شدم.»

دام چهل و سوم

حمله به ارتباطات اساسی همسرتان

حمله به والدین، برادر، خواهر، بهترین دوست، همکاران یا حتی همسر قبلی همسرتان، موجب بروز مشکلات می‌شود و به ارتباطتان آسیب می‌رساند. تا حد امکان با چنین اشخاصی خوب رفتار کنید مگر آن‌ها سعی داشته باشند به رابطه‌ی شما با همسرتان آسیب بزنند و موفق هم شده باشند.

اگر آن‌ها سعی می‌کنند و موفق نمی‌شوند، با فشار آوردن به همسرتان به آن‌ها کمک نکنید. خوب رفتار کردن با این افراد بدان معنا نیست که زندگی‌ تان را صرف خشنودی آن‌ ها
کنید یا هر آخر هفته با آن‌ها باشید، بلکه نکته‌ ی مهم این است که آن‌ها را تحقیر نکنید یا به آن‌ها حمله و توهین نکنید.

شما فردی آزاد هستید و حق دارید آن‌ها را ببینید یا نبینید. موضوع این است که چطور از این حق خود دفاع می‌کنید.

اگر شما به خانواده و دوستان همسرتان اهمیت نمی‌دهید، او را تشویق کنید طبق سلیقه‌ی خودش با آن‌ ها رفتار کند، و اگر برای او مهم است که شما نیز به او بپیوندید، برای خوشحال کردنش به او بپیوندید، حداقل گاهی. فقط چون خواهر همسرتان را دوست ندارید، ارتباط خود را با او خراب نکنید.

باد و جیل دو سال بود که با هم ازدواج کرده‌ بودند. باد همیشه به والدین و خواهر بزرگ‌ ترش، پتی، نزدیک بود. خواهرش بدخلق، عصبانی، زودرنج و سرخورده بود چون ازدواج نکرده بود.
به‌ علاوه، او کار نمی‌کرد و بیشترین حمایت مالی را از باد دریافت می‌کرد. او پیوسته بدخلقی می‌کرد و به‌روشنی نشان می‌داد که جیل را تأیید نمی‌کند. او به‌طور مستقیم عدم تأییدش از جیل را مطرح می‌کرد.

وقتی باد و جیل نامزد بودند، پتی سعی کرده بود نامزدی آن‌ها را به‌هم بزند. جیل از پتی عصبانی بود و پیوسته باد را بابت توجه به خواهرش و تحمل رفتارهای منزجر کننده‌ی‌ او تحقیر می‌کرد. آنچه جیل نمی‌توانست درک کند این بود:

1. هر کسی با یک چمدان وارد ارتباط می‌شود. پتی چمدان باد بود و جیل وقتی وارد ارتباط شده بود، این را می‌دانست.

2. آنچه مهم بود این نبود که باد با پتی چه رفتاری داشت، بلکه مهم این بود که او چطور با جیل رفتار می کرد

3. باد در بین این دو قرار گرفته بود. اگر جیل موقعیتی را که باد در آن قرار داشت درک و از او حمایت می‌کرد، باد صمیمیت بیشتری نسبت به او احساس می‌کرد و به‌ احتمال قوی از خواهرش بیشتر فاصله می‌گرفت.

4. اگر جیل ارتباط خود را با پتی محدود می‌کرد و به جای واکنش شخصی، به روش بالینی یا واقع‌ بینانه واکنش نشان می‌داد، زندگی‌ اش خیلی راحت‌تر می‌شد.

5. حتی اگر می‌توانست بین باد و پتی تفرقه بیندازد، باد از او آزرده می‌شد.

6. علاوه بر جیل، کسی دیگر هم هست که به باد نزدیک است و می‌تواند بدون این‌که باد حالت دفاعی بگیرد، رفتار پتی را مورد بحث قرار دهد. مشاوره با درمانگر ممکن است به باد کمک کند به‌گونه‌ای مؤثرتر رفتار خواهرش را کنترل کند.

دام چهل و چهارم :

مراقبت افراطی

● من می‌دانم چه چیزی برای تو بهتر است.

● این کار را به من واگذار کن، من خودم به همه‌ چیز رسیدگی می‌کنم.

● لازم نیست درباره‌ی این امور چیزی بدانی.

● فقط این‌ جا را امضا کن.

برخی از ما از این‌ که مورد مراقبت و حمایت قرار بگیریم، لذت می‌بریم. ممکن است حتی از این‌ که دیگران به جای ما تصمیم بگیرند، احساس آرامش کنیم؛ اما بیشتر اوقات این‌ طور نیست و وقتی زیادی نقش حامی را به خود بگیرید، همسرتان را تحقیر می‌کنید و این تأثیر را به وجود می‌آورید که او قادر به مراقبت از خودش نیست.

گاهی یکی از شما کل امور مالی را مدیریت می‌کند یا وظیفه‌ی رانندگی را بر عهده می‌گیرد یا همه‌ی تعمیرات مکانیکی خانه را انجام می‌دهد. این تقسیم کار عملی است، چون هر دو شما به‌ یقین در انجام کارهای مشخصی بهتر عمل می‌کنید.

زمانی مشکلات بروز می‌کنند که شما تصمیم به کنترل افراطی بگیرید و مدیریتی برخورد ‌کنید، و همسرتان بخواهد از آنچه در زندگی‌اش جریان دارد مطلع باشد.

لیزا و هاروی هر دو شاغل‌اند و علاوه بر این، لیزا بیست‌ و پنج هزار دلار از بیمه‌ی عمر پدرش هم دارد. هاروی همه‌ ی پس‌انداز مشترکشان را سرمایه‌ گذاری کرده است و وقتی لیزا در این‌ باره اطلاعاتی می‌خواهد، هاروی عصبانی می‌شود. نگرش هاروی این است که او متخصص است و لیزا باید به او اعتماد کند.

اغلب، این موضوع ربطی به اعتماد ندارد، بلکه به احترام متقابل و مشارکت مربوط است. وابستگی وابستگی است، قیمومیت قیمومیت است، و همسر همسر است.
اگر گرایش دارید که بیش از حد حمایتی و سلطه‌ جویانه عمل کنید، تمام تلاشتان را بکنید تا به‌ طور مشترک تصمیم بگیرید، و آن‌جا که شما مسؤول بخش خاصی هستید، تا حد امکان مسائل را برای همسرتان توضیح دهید.

دام چهل و پنجم :

حرف زدن به‌ جای همسر


این‌ که به دیگران بگویید همسرتان چه می‌خواهد، چه فکری می‌کند یا چه دوست دارد در حالی‌ که خودش حضور دارد، می‌تواند ناراحت‌ کننده باشد. صحبت کردن به جای همسرتان حتی وقتی او حضور ندارد نیز می‌تواند مشکل‌ ساز باشد، به‌ ویژه اگر به‌ درستی دیدگاهش را بیان نکنید.

جوآن و سارا در حال صحبت درباره‌ی جایی هستند که قرار است به‌ اتفاق همسرانشان در آن‌جا شام بخورند. جوآن غذای ایتالیایی را پیشنهاد می‌کند که شوهر سارا آن را دوست ندارند،اما سارا می‌گوید: «برای جیم فرقی نمی‌کند.» بهتر بود سارا می‌گفت: «من از جیم می‌پرسم و به تو خبر خواهم داد.»

وقتی درباره‌ی این دام صحبت می‌شود، برخی همسران پیوسته در این دام می‌ افتند و برخی هم نه. حتی اگر حق با شما باشد، بهتر است به همسرتان اجازه دهید خودش حرف بزند.

گاهی صحبت به جای همسر جنبه‌ی تحقیر‌آمیز دارد. «به او کتاب ندهید، هرگز آن را نمی‌خواند.» من اغلب این نوع حرف‌ها را در جلسات زوج درمانی می‌شنوم.
برای مثال، همسری می‌گوید: «من مایلم کاری را که شما می‌گویید انجام بدهم؛ اما او علاقه‌ای به آن ندارد.» در این‌ گونه مواقع، پاسخم این است: «اجازه دهید خودش صحبت کند.»


دام چهل و ششم :

تصمیم‌ گیری‌ های یک‌ جانبه

شما هر روز صد ها تصمیم می‌گیرید. بیشتر این تصمیم‌ ها تأثیری در همسرتان ندارد. برای مثال، تصمیم می‌گیرید به جای کفش‌ مشکی، کفش‌ قهوه‌ای بپوشید یا ناهار خود را به جای این‌ که پشت میزتان بخورید، با کار فرمایتان بخورید؛ اما برخی تصمیم‌ ها در همسرتان تأثیر می‌گذارد و گاهی تأثیر بدی هم می‌گذارد.

ران می‌خواست سهام بخرد و بی‌ آن‌ که به ویکی بگوید، از حساب مشترکشان ده‌ هزار دلار برداشت کرد. مدت کوتاهی بعد، سهام سقوط کرد. آرتور و پم برای دیدن خودرو رفتند و تصمیم گرفتند کاتلس سفید بخرند. چند روز بعد، آرتور سفارش داد و رنگ آبی آن را انتخاب کرد چون کاتلس سفیدی که آن‌ها در نمایشگاه دیده بودند فروخته شده بود.

ران می‌ دانست که پم خودروی سفید می‌خواهد. با وجود این، قبل از خرید با او مشورت نکرد. السی بلیت تئاتر خرید اگرچه می‌دانست تد به تئاتر علاقه‌ای ندارد. در همه‌ی این موارد، همسری که مورد مشورت قرار نگرفته است احساس آزردگی می‌کند.

در برخی موارد می‌دانید همسرتان چه می‌خواهد و در مواردی هم نمی‌دانید. گاهی همسرتان ممکن است به شما اجازه‌ی تصمیم‌گیری بدهد یا حتی اصرار به چنین کاری داشته باشد.
گاهی اشخاص تصمیم‌ هایی یک‌ جانبه می‌گیرند و تا لحظه‌ی آخر به همسر خود نمی‌ گویند. ترودی خیلی ناراحت می‌شود وقتی اِد مجبور است برای کارهای تجاری به سفر برود. اِد برای اجتناب از چنین شرایط ناراحت‌ کننده‌ ای تا لحظه‌ی آخر منتظر می‌ ماند و سپس موضوع را به ترودی می‌گوید.

همسرتان حق دارد درباره‌ی هر تصمیمی که می‌ گیرید و در زندگی او تأثیر می‌گذارد با‌خبر باشد، مگر به‌گونه‌ا‌ی دیگر ترجیح دهد.

همیشه همسرتان را از هر گونه تغییر مهمی که می‌خواهید به‌ وجود بیاورید آگاه کنید، حتی اگر به‌ طور مستقیم در او و زندگی‌ اش تأثیر نگذارد. اگر تصمیم‌ گیری مربوط به خود شما باشد ضرورتی ندارد از همسرتان اجازه بگیرید؛ اما اگر به او خبر دهید و حتی با هم مشورت کنید، فضا و احساسی مثبت خلق می‌کنید.

لو با برادرش هماهنگ کرد که آخر هفته به آتلانتاسیتی بروند. وقتی باربارا متوجه‌ تصمیم آن‌ ها شد، گفت: «ما به این سفر نخواهیم رفت، همین که گفتم.» خیلی بهتر می‌ شد که لو قبل از برنامه‌ریزی، با باربارا هماهنگ می‌کرد و در این‌ صورت شاید باربارا می‌گفت: «خیلی دوست دارم با تو بیایم؛ اما در هتل‌ های آن‌ جا خیلی راحت نیستم. آیا جای دیگری هست که بتوانیم برویم؟» این مثال تفاوت بین روش ناسازگارانه و روش مشترک را نشان می‌دهد.

دام چهل و هفتم :

تعبیر و تفسیرهای مغرضانه


اگر همسرتان سالگرد ازدواجتان را به یاد نیاورد، یعنی علاقه‌اش را از دست داده!! ، یا‌ آن‌ قدر در کارش غرق بوده‌ که نمی‌ توانسته به فروشگاه برود و هدیه‌ای بخرد، آیا هدیه‌ی خوبی سفارش داده و هنوز به دست شما نرسیده، یا برای آخر هفته مهمانی غافلگیر کننده‌ای تدارک دیده یا شاید هم به‌ سادگی فراموش کرده است؟

وقتی تعبیر و تفسیرهای مغرضانه در رفتار شما نسبت به همسرتان تأثیر می‌گذارد، سعی کنید با این پرسش که آیا عمل همسرتان به‌راستی همان معنایی را دارد که شما مدنظر دارید، تعبیر و تفسیرهای خود را اصلاح کنید.

این‌ که چقدر خوب بتوانید با همسرتان همراه و همگام شوید، به فرضیه‌ هایی که درباره‌ی او می‌ سازید بستگی دارد. وقتی او عصبی و تندخو است، از یک طرف می‌توانید فکر کنید «او بد‌ذات است»‌، « از من عصبانی است»‌، « از من متنفر است»
و از طرف دیگر، ممکن است به خودتان بگویید: «او خسته است»‌، «حالش خوش نیست» یا «روز سختی داشته است».

اگر تعبیر و تفسیر شما مغرضانه است، از خودتان بپرسید آیا هیچ توضیح دیگری می‌تواند وجود داشته باشد؟ اگر بلافاصله توضیح دیگری به ذهنتان نرسید، مدتی درباره‌ی آن فکر کنید.
اگر لازم است، از قلم و کاغذ استفاده کنید. برای مثال، همسرتان به‌سادگی ممکن است فراموش کند چون عادت نداشته است طبق توقع شما عمل کند. ممکن است عادت مطلوب تعریف کردن یا به‌ یاد آوردن سالروز تولد ها و سالگرد ها را کسب نکرده باشد.

تعبیر و تفسیر استفاده کنید، احساس فریب‌خوردگی نخواهید کرد همسرتان نیز احساس گناه نمی‌کند، و هر دو شما می‌توانید انرژی‌ تان را بر خلق عادتی جدید و خوشایند متمرکز کنید.

اگر از اعمال و رفتار (یا فقدان اعمال) همسرتان تعبیر و تفسیر ملایمی به عمل آورید، احساس بهتری خواهید داشت و ارتباط تان راحت‌ تر پیش می‌رود. این بدان معنا نیست که بد رفتاری همسرتان توجیه‌ پذیر است؛ اما اگر می‌ خواهید برداشت‌ های مغرضانه داشته باشید، صحت و درستی آن را با همسرتان بررسی کنید، تا بدبینی به‌ مدت طولانی در ذهنتان باقی نماند.

سپس دو گام اولیه برای تغییر عادت به تعبیر و تفسیرهای مغرضانه وجود دارد:

1. چند توضیح و تفسیر ملایم و مناسب‌ تر را در نظر بگیرید. (او حرفم را نشنید، او نگران بچه‌ها بود.)

2. برداشت منفی‌ تان را با همسرتان بررسی کنید. (وقتی از محل کار به من تلفن نکردی، خیال کردم شاید عصبانی هستی. آیا مشکلی پیش آمده؟)
از تعبیر و تفسیر و برداشت‌های مغرضانه اجتناب کنید. زندگی را مشکل‌تر از آنچه هست نکنید

دام چهل و‌هشتم :

سوء استفاده از نقاط ضعف‌ همسرتان

آیا ‌گاهی که همسرتان نا امید است، اشتباه می‌ کند، چیزی را نمی‌ داند یا احساس درماندگی می‌ کند، او را اذیت و تحقیر می‌ کنید؟ یا وقتی به درد سر می‌افتد، به او کمکی نمی‌کنید؟

مورت اعتماد چندانی به توانایی جنسی‌ اش ندارد. وقتی برای حالت نعوظ به مشکل بر می‌ خورد، هریت به او می‌گوید که نمی‌ تواند وی را ارضا کند. هریت تلاش می‌کند روش‌های دیگر ارتباطی را بیاموزد: «این مشکل تو نیست، مشکل ماست و ما با هم آن را برطرف خواهیم کرد»‌، «شاید عملکردت در این حیطه فوق‌العاده نباشد؛ اما راه‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانیم با هم از ارتباط جنسی لذت ببریم». این روش برای هریت نیز مفید است تا راه‌های متنوع ارضای جنسی را بیاموزد.

راه‌ های بسیاری وجود دارد که همسران بتوانند از نقاط ضعف یکدیگر سوء استفاده کنند، و همه‌ی این راه‌ ها برای هر یک از آن‌ها و هم چنین برای ارتباط شان مخرب است.

امیلی در ریاضیات توانمند است. دن به دانشگاه برگشته است و در درس جبر مشکل دارد. امیلی به دن پیشنهاد کمک نمی‌دهد و وقتی دن درخواست می‌کند، امیلی بهانه ای می آورد.

فران در مهمانی نمی‌ تواند اسم کسی را به یاد آورد و از جری می‌پرسد. جری می‌داند اما وقتی فران سؤال می‌کند، ناراحت می‌ شود و به فران نمی‌ گوید.
لوئیز بدون کمک سام کار کوچکی را آغاز کرده است. سفارش‌ ها از راه می‌رسد؛ اما گردش پول نقد لوئیز به‌طور موقت با مشکل مواجه می‌شود و او به چند هزار دلار پول نیاز پیدا می‌کند.
سام که بیش از صدهزار دلار در سال درآمد دارد، پیشنهاد کمک نمی‌ کند و امیدوار است که لوئیز درخواستی از او نکند.

فیل که به‌ شدت علاقه دارد خود را اصلاح کند و نسبت به انتقاد سازنده پذیرا است، اغلب به جای «انرژی» می‌گوید «انرجی» و چند خطای تلفظی دیگر نیز دارد. جودی که معلم انگلیسی است و از طرفی هم می‌داند فیل در حال یافتن شغل است و باید کار فرمایان را با حرف‌ هایش تحت تأثیر قرار دهد، ایراد او را رفع نمی‌کند.

یکی از ارزش‌ های عالی برقراری ارتباط این است که از استعدادها، آگاهی‌ها و تلاش‌ها به نفع یکدیگر استفاده شود.

رقابت و فقدان حمایت نه‌ تنها احساس دوری و بیگانگی در همسرتان به‌وجود می‌ آورد، بلکه فرصت‌ اصلاح و رشد خود را نیز از دست می‌دهید.

دام چهل و نهم :

گله و شکایت

بسیاری از اشخاص به من گفته‌ اند یکی از اهداف برقراری ارتباط این است که مردم احساسات شان را تخلیه کنند و به‌ نحوی گله و شکایت‌ هایشان را بر زبان بیاورند. آن‌ها باور دارند که زندگی سخت است و هر کسی به محیطی امن نیاز دارد تا خودش را تخلیه کند.
در حالی که این موضوع تا حدی حقیقت دارد، راه‌ هایی وجود دارد که بتوانید بدون غر زدن درباره‌ی حوادث، احساسات خود را بیان کنید.
گله و شکایت روشی برای انتقال احساسات بدتان است تا به همسرتان فشار بیاورید احساس گناه یا مسؤولیت کند، برای شما دل بسوزاند یا برایتان کاری انجام دهد.

این شیوه‌ ای غیر مستقیم برای رسیدن به خواسته‌ ها است و موجب دوری بین همسران می‌ شود. دیدگاه من این است که هدف مهم‌ تر برقراری ارتباط، حمایت و احترام متقابل است.

از همه‌ی دام‌ های فهرست‌ شده در این بخش، گله و شکایت می‌تواند یکی از مخرب‌ ترین آن‌ ها باشد. این دام به طور کلی در سه طبقه جا می‌گیرد:

1. شکایت درباره‌ی دنیای بیرونی: «کارم نفرت‌ انگیز است، اتوبوس شلوغ و بدبو بود، گرما وحشتناک است و دیگر نمی‌توانم این وضع را تحمل کنم.»

2. شکایت درباره‌ی همسرتان: «غذا را سوزاندی، هر وقت به دیدن خانواده‌ام می‌رویم مثل شلخته‌ها به‌نظر می‌رسی.»

3. شکایت درباره‌ی حالت جسمانی یا روان‌ شناختی‌ تان. بیشتر اشخاص عادت دارند حالت‌ های درونی‌ شان را مطرح کنند و اغلب با جزئیات کامل: «یبوست دارم؛ شکمم خوب کار نمی‌کند؛ موهایم می‌ریزد؛ چین و چروک دارم؛ عصبی و افسرده‌ام...»

با این‌ که بیشتر اوقات بیان موضوعات خوب رابطه‌ ها را غنی می‌سازد، زمان‌ هایی وجود دارد که جلوه‌ی افراطی خود شیفتگی فرد را نشان می‌دهد.

به یاد داشته باشید، بین شکایت کردن، گزارش حوادث و خواهان توصیه و کمک بودن تفاوتی فاحش وجود دارد. اشخاص اغلب حوادث روز را بدون گله و شکایت گزارش می‌کنند.
این‌ که خواستار توصیه یا کمک همسرتان باشید می‌تواند مفید باشد: «به نظر تو باید درباره‌ی جیغ و فریادهای رئیسم چه کار کنم؟»
چنین سؤالاتی درست هستند و شما را در برخورد با مشکلات خاص تان تنها نمی‌گذارد، به‌ طوری که می‌ توانید از استعداد های اعضای خانواده نیز استفاده کنید.

در مطرح کردن چنین درخواستی هم هیچ اشکالی وجود ندارد: «عزیزم، ممکن است به من یک قرص آسپرین و یک لیوان آب بدهی ؟ سرم درد می کند»

برای بیشتر زوج‌ ها، حال‌ و‌ هوای شب با شیوه‌ی استقبال خانگی تعیین می‌شود. اگر با گله و شکایت شروع کنید، به‌ احتمال زیاد بین خود و همسرتان فاصله‌ی احساسی خلق می‌کنید. می‌توان گفت تاحدودی همیشه بهتر است با خبرهای خوب شروع کنید

دام پنجاهم :

پیش‌ بینی‌ های منفی

آیا تا کنون گفته‌ اید: «اگر خوب باشد، دوامی نخواهد داشت» یا «اگر بد باشد، هرگز بهتر نخواهد شد»؟ گهگاهی می‌ شنوم: «می‌دانم که او می‌ خواهد مرا ترک کند» یا «می‌دانم که او فقط منتظر است پول و پله‌ای به هم بزند و از من طلاق بگیرد.»

گاهی من با تضاد هایی رو به‌ رو می‌شوم. برای مثال، زمانی که اشخاص برای کمک به مطبم می‌آیند و می‌گویند: «از درمان، کاری برای بهبود ارتباطمان برنمی‌آید، دیگر امیدی به ادامه‌ی این رابطه نیست.»

بدبینی، به‌ یقین شما را در مسیری قرار می‌ دهد که به ارتباط تان پایان خواهید داد؛ اما اگر ادامه‌ی رابطه را انتخاب کرده‌اید و می‌خواهید آن را بهتر بسازید، وجود یک چشم داشت مثبت و قاطعانه مهم است

(«جایی که اراده‌ وجود داشته باشد، راهی هم وجود خواهد داشت»، «من می‌دانم که هر دو ما سخت می‌ کوشیم تا شرایط را بهتر کنیم»).

اشخاص خوش‌ بین که توقعات مثبتی دارند، خیلی بیشتر از کسانی که توقعات منفی دارند موفق می‌ شوند، حتی اگر در ابتدا ناراحت بوده‌اند. تنها مسأله‌ ای که اهمیت دارد خواسته‌ی شما است و این‌ که چطور آن را به دست ‌آورید.
دیدگاه بد بینانه جایگاهی در این طرح ندارد. ویژگی‌ پیش‌ بینی منفی این است که به واقعیت می‌ پیوندند؛ یعنی پیش‌ بینی منفی به احتمال زیاد پیامدها و نتایج منفی به بار خواهد آورد.

برخی اشخاص که دیدگاه بدبینانه دارند از افسردگی رنج میبرند و می توانند از کمک حرفه‌ای سود ببرند. اما بیشتر ما طبق عادت درباره‌ی همسرمان یا درباره‌ی ارتباط مان پیش‌ بینی‌ های منفی می‌کنیم. این کار را نکنید.

دام پنجاه و یکم :

بازداری همسرتان از انجام کاری که برای او مهم است

جو دوست دارد چهارشنبه‌ شب‌ ها با دوستانش به بولینگ برود. آنا از این سرگرمی جو ناراحت است و علاوه بر این‌ که دلش برای او تنگ می‌ شود، احساس می‌کند جو دوستانش را به وی ترجیح می‌دهد.

از طرف دیگر، آنا سه‌ شنبه‌ شب‌ ها کلاس ادبیات دارد و نمی‌ تواند در آن شب‌ ها با جو شام بخورد. جو این شرایط را دوست ندارد و به او فشار می‌ آورد تا کلاس‌ هایش را رها کند.

در رابطه‌ های خوب، همسران یکدیگر را تشویق می‌ کنند تا فعالیت‌ های خاص خودشان را انجام دهند. وقتی درباره‌ی فعالیت‌ های همسرتان فکر می‌ کنید، مهم است که تفاوت بین محرومیت آسیب‌ زا و ناراحتی‌ های خفیف را درک کنید.

اگر همسرتان کار خود را به روشی انجام می‌ دهد که به شما صدمه می‌ زند، این با کاری که شما ترجیح می‌ دهید او انجام ندهد، فرق دارد.
ضروری است وقتی همسرتان به‌ روشنی مسؤولیت‌ ها و توافق‌ های اولیه‌ تان را نادیده می‌ گیرد، محکم در مقابلش بایستید و تا هر وقت که لازم است مقاومت کنید؛ اما وقتی همسرتان احساس ‌کند در انجام کاری که دوست دارد آزاد است و شما نیز در این مسیر او را تشویق می‌کنید، برای ارتباط تان خیلی بهتر خواهد بود. در ارتباط خوب، همسران از فعالیت‌ های یکدیگر حمایت می‌کنند.

البته پرداختن به سرگرمی مورد علاقه‌ تان می‌تواند شکل افراطی به خود بگیرد. لوئیس هر یکشنبه و هر دوشنبه‌ شب از تلویزیون فوتبال تماشا می‌کند، پنج‌شنبه‌ شب‌ها را با دوستانش سپری می‌کند و شنبه‌ ها را هم کار می‌کند. اگرچه این سبک زندگی برای مجردها و حتی برخی زوج‌ها قابل اجرا است، برای کارلا بسیار طبیعی است که احساس محرومیت کند.

مالی عاشق بازی فوتبال است و شب‌ های دوشنبه و پنج‌ شنبه و تمام شنبه‌ ها در باشگاه بازی می‌کند، درحالی‌ که همسرش والی که زیاد اهل بیرون رفتن نیست و ماندن در خانه را ترجیح می‌دهد، احساس نا امیدی می‌ کند که نمی‌ تواند آن‌ طور که دوست دارد با مالی وقت بگذراند.
اگر فعالیت همسرتان موجب ایجاد شرایطی سخت برای شما می‌ شود، سعی کنید به‌ نحوی با هم به توافق برسید؛ اما او را کلافه نکنید، و مانع از آن نشوید که نتواند به آنچه به‌ راستی برایش مهم است، دسترسی داشته باشد

دام پنجاه و دوم :

ذهن‌خوانی

همه‌ ی ما تا حدودی ذهن‌ خوانی می‌ کنیم. به‌ احتمال زیاد شما درباره‌ی معنای رفتار همسرتان یا آنچه می‌ خواهد، احساسی که دارد یا برنامه‌ های پیش‌ رو‌یش، فرضیه‌ سازی و تعبیر و تفسیر هایی می‌ کنید.
فرضیه‌ سازی نکنید، به‌ ویژه اگر منفی باشد. قبل از این‌ که از همسرتان ناراحت شوید یا احساسات و حقوقش را زیر پا بگذارید، موضوع را با او در میان بگذارید.

دو خطای ذهن‌خوانی وجود دارد:

الف) خواندن ذهن همسرتان:

● بدیهی است که نمی‌ توانی مرا تحمل کنی.

● تو حرفی نزدی و من هم خیال کردم نمی‌ خواهی به مهمانی بروی.

● فکر کردم نمی‌ خواهی از ماشین استفاده کنی و به تیم گفتم آن را ببرد.

ب) فرض می‌کنید همسرتان می‌تواند ذهن شما را بخواند:

● خیال کردم می‌ دانی من ناراحت هستم.

● خیال کردم کاملاً روشن است که خواهان محبت هستم.

● تو می‌ بایست می‌ دانستی که امشب کلاس دارم.

به‌ اندازه‌ی کافی اختلافات واقعی وجود دارد. دیگر نیازی نیست سوء تفاهم‌ های بیشتری اضافه کنید.

راهکار اصلی: وقتی درباره‌ی فکر، احساس، خواسته‌ها یا منظور همسرتان شک و تردید دارید، از او بپرسید! و وقتی از همسرتان توقع دارید بداند چه چیزی فکر می‌ کنید، چه می‌ خواهید، چطور احساس می‌ کنید و چه منظوری دارید، آن را به شانس نسپارید. قاطع باشید! به او بگویید.

دام پنجاه و‌سوم :


اجازه‌ی دخالت دادن به عوامل بیرونی


مداخله‌ی عوامل بیرونی ممکن است به دست اقوام، دوستان یا همکاران صورت بگیرد، کسانی که شرایطی به‌ وجود می‌ آورند که باید با آن زندگی کنید یا اوقات با یکدیگر بودنتان را خراب می‌کنند.

ممکن است مخل آرامش، غذا خوردن، رفتن به تعطیلات و برنامه‌ هایتان شوند و حتی زندگی جنسی‌ تان را خراب کنند. شما یک زندگی در خانه و یک زندگی در بیرون از خانه دارید. ممکن است به دلایل اقتصادی ضروری باشد که زمان زیادی را بیرون از خانه سپری کنید، یعنی بیشتر از زمانی که برای کار در طول هفته در نظر گرفته شده است.

هم کمیت و هم کیفیت زمانی که با همسرتان هستید، مهم است. در هر حال به دیگران اجازه ندهید همان زمان زیاد یا کمی را که با یکدیگر سپری می‌کنید، خراب کنند.

در بیشتر رابطه‌ ها، بچه‌ها مشکل اصلی هستند. در برخی رابطه‌ ها هم همکاری که برای عقد قراردادهای کاری یا موارد ضروری تلفن می‌کند، می‌ تواند زمان با هم بودن شما را خراب کند.

برخی اوقات مزاحمت‌ ها برای یکی از همسران قابل قبول‌ تر است تا برای دیگری. اگر همسرتان مقصر است، او را تهدید یا محدود نکنید. هیچ‌ گونه بهانه‌ ای را برای مزاحمت‌ های احتمالی نپذیرید. به روشی قاطعانه، از طریق گفتگو، سعی کنید راه‌حل رضایت‌ بخشی برای مشکل پیداکنید.

ناراحت‌ کننده‌ ترین موارد شامل مزاحمت‌ هایی است که هیچ‌ یک از همسران خواهان آن نیست.

فهرستی از مداخله‌ ها یا مزاحمت‌ هایی که تصور می‌کنید زمان باهم بودنتان را خراب می‌کند، تهیه کنید. ببینید در مورد هر یک از آن‌ها چه کارهایی می‌توانید انجام دهید.

گاهی راه‌ حل به‌ سادگی خرید یک تلفن گویای ارزان‌ قیمت است. این تلفن شما را قادر می‌سازد به تلفن‌ ها گوش دهید و تنها به آن‌ هایی که ضروری هستند و نباید به تأخیر انداخته شوند جواب دهید.

زوج‌ های زیادی درِ اتاق خوابشان را قفل نمی‌کنند و از این‌که بچه‌ها ناگهانی وارد می‌شوند و مزاحم زمان خصوصی آن‌ها می‌شوند، شکایت می‌کنند. اگر لازم است برای موارد کاری ضروری در محل کار حضور داشته باشید، از کسی بخواهید جای شما پاسخگو باشد. برای برخی ساعات حتی وقتی در خانه هستید از پرستار بچه کمک بگیرید.

اگر شما کسی هستید که مخل زمان با هم بودنتان هستید، راهی پیدا کنید که آن را برای همسرتان جبران کنید.
شما این قدرت را دارید که به هیچ‌ کس و هیچ‌ چیزی اجازه‌ی دخالت در زمان با هم بودنتان را ندهید. برای حفظ شادمانی ارتباط تان هرکاری لازم است، انجام دهید.

دام پنجاه و چهارم (آخر)

وانمود می‌کنید خواهان ارتباط بهتری هستید در حالی که این‌طور نیست


برخی از ما ممکن است بگوییم: «من می‌خواهم ارتباطمان بهتر شود» یا ممکن است نزد درمانگر یا مشاور ازدواج برویم
بی‌ آن‌ که به‌ راستی بخواهیم شرایط را بهتر کنیم. در این حیطه خودفریبی بدترین خطا است.

از خودتان بپرسید آیا چنین دامی برای شما به کار می‌ رود. عجیب این است که برخی اشخاص نمی‌ خواهند ارتباط شان بهتر شود، چون درصورت تغییر و بهبود ارتباط، شاید مجبور شوند کارهایی انجام دهند که خواهان آن نیستند یا به احساسی دست پیدا کنند که از آن‌ هراس دارند.

برخی از ما از صمیمیت خیلی زیاد ناراحتیم و رابطه‌ی جنسی مکرر با همسر را خیلی خوشایند نمی‌دانیم. عده‌ای دیگر آن‌ قدر عصبانی و آزرده‌اند که هرگز آسیب‌های گذشته را فراموش نمی‌کنند.

خیلی ناراحت‌ کننده است که ببینید همسری به‌ شدت تلاش می‌ کند تا شرایط را بهبود بدهد درحالی‌ که هیچ تغییر و بهبودی در ارتباط به دست نمی‌آید، چون همسر دیگر انگیزه ندارد یا درگیر گذشته‌ی خود است.

باز هم می‌گویم، مراقب باشید که این سؤال را از خودتان بکنید، نه این‌که به جای همسرتان جواب دهید. خود فریبی در این مورد می‌تواند به درد و ناراحتی و بهای سنگینی منجر شود.