چرا دچار تردید میشیم؟

من دوسالی هست که ازدواج کردم و 11 ماه بعد از عقد دقیقا نزدیک عروسی با همسرم (یعنی در اصل با خانواده ی همسرم ) به اختلاف خوردم و اونا دیگه نخواستن که من عروسشون باشم و همسرم هم ازشون حمایت کرد و گفت هرکاری دوست دارم بکنم چون اون فهمیده که ما بدرد هم نمیخوریم و بهتره راهمون رو جدا کنیم .چند ماه منتظرش موندم اما برنگشت و منو از همون روزهای اول از همه جا بلاک کرد که نتونم باهاش ارتباط برقرار کنم. من مجبورا مهریه رو به اجرا گذاشتم که برای طلاق اقدام کنم و اون هم برای اینکه مهریه من رو پرداخت نکنه قبل از شروع دادگاه ها از من به جرم فریب در ازدواج شکایت کیفری کرد و تهمت ها و انگهای زیادی به من نسبت داد تا بلکه فسخ نکاح رو بگیره . چیزی که واقعیت نداشت و توی همون جلسه رییس دادسرا متوجه نیت همسرم بخاطر فرار از مهریه شد و همونجا اعلام کرد که توضیحات همسرم اصلا کافی نیست و شکایتش مورد قبول نیست . من توی اون دادگاه به شدت تحقیر شدم و شکستم . تصمیمم رو برای طلاق قطعی کردم اما بعد از چند ماه همسرم برگشت واعلام کرد که اشتباه کرده و میخواد که زندگی کنه اما هنوز هم عقیده داشت که من مشکل دار هستم و اگر به شکایتش رسیدگی میکردن حق رو بهش میدادن. من دیگه نخواستم تو اون رابطه بمونم و الان که دیگه همه چیز به اخرش رسیده و طلاقم نزدیک هست نمیدونم چرا دچار تردید شدم؟
تصمیمم کاملا عقلانیه و مطمینم که تصمیم درستی گرفتم
اما گاهی وقتها دلم برای اون روزای خوبمون تنگ میشه چون ما هیچ بحث و مشکلی خودمون با هم نداشتیم .
نمیدونم چکار کنم !!!
به نظرتون این تردید و این حس و حال طبیعیه؟؟
دوستان میشه راهنماییم کنید

سلام خواهر عزیزم
کاش یه مقدار به علت به هم‌خوردن‌رابطه تون می پرداختید.
چه اتفاقی افتاده بود که خانواده همسرتون اصرار به جدایی داشتن؟
یکم بیشتر مساله رو باز کنید.

همسرم تک پسر هست و سه تا خواهر داره و به شدت اعضای خانواده بهم وابسته هستن و هیچ حریم خصوصی در اون خانواده وجود نداره . خانواده ش مرتب از من بدگویی میکردن و بین من و همسرم اختلاف مینداختن . منم متاسفانه سیاست های برخورد با خانواده ی شوهر رو نداشتم و برای اینکه رفتارم باعث حرف و حدیثی نشه ازشون فاصله میگرفتم و کمتر تو جمعشون میرفتم و این بیشتر باعث میشد که اونا فکر کنن که مثلا من قصد دارم پسرشون رو ازشون بگیرم . مادر همسرم به شدت کنترل گر هستن و از همه چیز حتی روابط خصوصی من و همسرم هم باید خبردار میشدن و اکر اعتراضی میکردم منو به بی عقل و بی تربیت متهم میکردن .
من از اینکه از اون خانواده بیرون اومدم خیلی هم خوشحالم چون همسرم اصلا حمایتم نمیکرد وچه بسا خودش دشمن مقابل من شده بود . حتی از من چند بار شکایت کرد و این برای من به شدت دردناک بود .
اما نمیدونم چرا این تردید منو درگیر کرده که نکنه اشتباه میکنم و همسرم به مرور رفتارش درست میشد
این تردید خیلی اذیتم میکنه
نمیدونم طبیعی هست یا نه ؟!

سلام. امیدوارم حالتون خوب باشه.
ببینید دوست عزیز، مغز انسان یه سری مکانیزم های خاص داره که در مواجهه با رویداد های مختلف به عنوان یه جور واکنش دفاعی ازشون استفاده میکنه. یکیش انکار و فراموشی اتفاقات منفی و تلخ گذشته و پررنگ جلوه دادن احساسات خوب و مثبت هست. مخصوصا مواقعی که شوکه شده و اتفاقی خلاف انتظار و دور از ذهن و البته تلخ افتاده. مغز برای کاهش بار منفی اون اتفاق و در حقیقت بالانس کردن خودش و برای اینکه بقای زندگی شخص رو تضمین کنه شروع میکنه به پاک کردن و کمرنگ جلوه دادن اون اتفاق و یاداوری حس و حال خوب. این البته خیلی خوبه و در مواقع مواجهه با بحران میتونه کمک کننده باشه اما برای کسانی که میخوان بر اساس اون اتفاق یه تصمیم مهم و اساسی برای زندگیشون بگیرن، مثل یه فیلتر عمل میکنه و حقیقت رو براشون سانسور میکنه.
من از همین چند خط صحبت های شما نکات مهمی رو متوجه شدم که هیچ توجیهی ندارن و اگر جای شما بودم لحظه ای مجال درنگ نمیدادم و قاطعانه تمومش میکردم.
ملموس ترین دلیل هم به نظر من اینه که وقتی کار یه رابطه به دادگاه و قانون و شکایت کشید، دیگه فاتحه اون رابطه خوندس. ازدواج بر پایه رابطه عاطفی و احساسی و عشق و فداکاری هست و در تضاد کامل با قانون و شکایت و قضاوته. شما اگر هر دو هم از کرده خودتون پشیمون باشید و برگردید به هم، در آینده قطعا با هر اختلاف نظر و دلخوری ای اولین مساله ای که به ذهنتون راه پیدا میکنه این خواهد بود که ایشون همونیه که رفت ازم شکایت کرد! نمیشه بهش اعتماد کرد!
البته اینها همه نظر شخصی من هست و صرفا خودم رو در جایگاه شما تصور کردم و از تصمیمی که میگرفتم گفتم ممکنه فرد دیگه ای بیاد خلاف این رو بگه و عقیده داشته باشه حتی با وجود این شرایط راه برای برگشت و فراموش کردن اونچه که اتفاق افتاده هست. آدما متفاوتن و قطعا تصمیمات متفاوتی خواهند داشت. تنها کسی که میدونه چی برات بهتره خود شما هستی! پس کاملا مسئولانه و منطقی با این موضوع برخورد کن و تصمیمت رو بگیر و البته مسئولیت عواقب تصمیمت، هر چیزی که هست رو هم کاملا بپذیر. تصمیم سر یک عمر زندگیته.
امیدوارم موفق باشی

آدمها خودشون همیشه میفهمن که راه درست چی هست و چکار باید بکنن اما گاهی وقتها اتفاقاتی که میفته آدم رو میترسونه .
من خودم تصمیم قطعی به جدایی گرفتم اما نمیدونم چرا انقدر دچار تردید میشم و به شدت غمگینم . هیچ چیزی از ته دل خوشحالم نمیکنه بعد از سالها به بزرگترین هدفمکه چند سال براش زحمت کشیده بودم رسیدم اما متاسفانه اصلا خوشحال نشدم .
نمیدونم با حس غمم چکار کنم

سلام
میتونید یکبار ایشان رو به عنوان همسر و با شرایط فعلی پیش امده با واقع گرایی محض و بدون وهم و خیال تصور کنید.( به عنوان همسر، پدر فرزند، خانواداشون رو و .... تو شرایط مختلف و تصمیم های مهم زندگی)

اگر خروجی وصال شما رو مثبت ارزیابی کرد میتونید به تردید هاتون بها بدین.

این شما هستین که باید ببینید میتونید به ایشان اعتماد مجدد بکنید یا خیر؟
شاید فردی مثل خانم مهندس نتونه گذشته رو از ذهنش پاک کنه ولی شما بتونید. تازه اگر بتونید، باید ببینید اگر گذشته نادیده انگاشته شد، ایشان شرایط و ملاک های رشد یافته شما و همسری برای زندگی موفق رو دارند یا خیر؟!

دیتا های فوق رو تهیه کنید، کنار هم قرار بدید و بعد بدون تردید میتونید تصمیم بگیرید.
در ضمن تو دنیای اما و اگر باقی نمونید. اگر فکر کردید همسرتون پتانسیل بهتر شدن رو داره، تو چند تا ازمایش و سوال و یا حتی شده مشاوره ایشان را محک بزنید.

سلام مجدد

نقل قول:

---

.

شاید فردی مثل خانم مهندس نتونه گذشته رو از ذهنش پاک کنه ولی شما بتونید.

---

ببینید موضوع فقط فراموش کردن نیست. ایشون گفتن که همسرشون زمانی که متوجه ناملایمات بین خونوادش و همسرش شده به راحتی قید ایشون رو زده و از همه جا بلاکش کرده! این دو حالت داره: ۱- ایشون به میل خودش این کارو کرده. این نشون میده که این آقا توانایی حل مسئله نداره و در مواجهه با مسائل، به جای تلاش برای پیدا کردن راه حل صورت مساله رو پاک میکنه. این اصلا خبر خوبی نیست و اگر خانم بخواد رابطه ش رو حفظ کنه مجبور میشه به دست کشیدن از نیازها و خواسته های خودش به صورت کامل و تبدیل شدن به فردی که همسرش میخواد و انتظار داره، مبادا ایشون یهو قاطی کنه و بزنه زیر همه چیز! تازه با این حال همیشه هم استرس خواهد داشت نکنه همسرش از جهاتی ازش ناراضی بشه... این زندگی روحش رو نابود میکنه و نتیجش افسردگی و یه حال وحشتناک بد خواهد بود.
۲- ایشون به میل خودش این کارو نکرده و توصیه خونوادش بوده. در این صورت هم اوضاع خوب نیست! چون نشون میده ایشون به بلوغ فکری و احساسی نرسیده و اصلا نمیدونه تعریف زندگی مشترک و تشکیل خانواده چی هست! در این صورت این خانم انگار فقط با این آقا ازدواج نکرده بلکه با تک تک اعضای خونوادش ازدواج کرده و مجبوره با همه اونها خودش رو هماهنگ کنه مبادا یکیشون ازش دلگیر بشه، در این صورت زندگی زناشوییش به فنا میره...
حالا شما خودتون رو بذارید جای این خانم و حجم احساس ناامنی و اضطرابی که بهتون دست خواهد داد رو تصور کنید... اینکه کوچیک ترین حرف خاله زنکی و برداشت بقیه از رفتار یا حرفش میتونه آینده رابطه زناشوییش رو تعیین کنه!!! مثل یه شکنجه میمونه...
البته من منکر تغییر و بهبود آدما نیستم، ولی شخصا به تغییر همچین فردی خوشبین نیستم و خیلی کم دیدم اتفاق بیفته. این دیگه به خود شخص بستگی داره که مصلحت بدونه یه فرصت دوباره بده یا نه...

نقل قول:

---

من خودم تصمیم قطعی به جدایی گرفتم اما نمیدونم چرا انقدر دچار تردید میشم و به شدت غمگینم . هیچ چیزی از ته دل خوشحالم نمیکنه بعد از سالها به بزرگترین هدفمکه چند سال براش زحمت کشیده بودم رسیدم اما متاسفانه اصلا خوشحال نشدم .
نمیدونم با حس غمم چکار کنم

---

امان از حال روحی بد...
خب طبیعیه این احساسات رو داشته باشید چون به تازگی یه شکست عاطفی رو به شکل خیلی دردناکی تجربه کردید. به خودتون سخت نگیرید! هر کس جای شما بود الان حال خوبی نداشت.
تنها توصیه ای که میتونم به شما داشته باشم اینه که حتما به یک روانشناس و یا مشاور متخصص مراجعه کنید چون خیلی ها وقتی تحت فشار هستند توانایی تحلیل درست و تصمیم گیری منطقی رو ندارند. ممکنه الان به خاطر احساسات منفی ای که دارید تصمیمی بگیرید و بعدا پشیمون بشید. پس حتما و حتما هم برای حال بدتون و هم برای مشورت در تصمیم گیری به یک مشاور متخصص و یک روانشناس خبره مراجعه کنید. اینجا و با چند خط نوشته نمیتونید مشاوره درستی بگیرید و اینکه افرادی که میان نظر میذارن از جمله خود من تخصصی نداریم و صرفا از مطالعاتی که داشتیم و تجارب شخصیمون صحبت میکنیم.

احساس ت‌طبیعیه همه بلاخره روزای خوب داشتند که دلشون براش تنگ بشه.
ولی تصمیم ت هم‌درسته.
شخصیت ایشون همونی هست که دیدی
اگر می تونی تو زندگی با همچین‌اخلاقی کنار بیای. زندگی کن.وگرنه رهاش کن.
چند سال بعد بخوای جدا بشی دردش و تاوان ش خیلی بیشتر از الانه

من ممنونم از همه ی دوستان که منو راهنمایی کردن و حتی همدردی کردند.
من خودم میدونم که همسرم قابل تکیه کردن نیست چون تو شرایط بحرانی نمیتونه درست تصمیم بگیره و زیر همه چیز میزنه . تعهد نداره البته مقصر هم نیست ایجوری بزرگ شده ٬ اما چیزی که باعث شد من برنگردم فقط شکایت فریب در ازدواجش بود که منو خیلی تحقیر کرد . میدونم که آقایون موقع طلاق میخوان از پرداخت مهریه فرار کنند اما اینکه با تهمت و برچسب زدن به من میخواست مهریه نده خیلی اذیتم کرد یعنی زیرپا گذاشتن اخلاقیات . چیزی که من هیچ وقت در همسرم نمیدیدم و همیشه به ظاهر به اخلاقیات خیلی پایبند بود . و همیشه ترس منو از طلاق میدونست و قول داده بود هیچ وقت در حقم نامردی نمیکنه اما ......
در اصل این موضوع منو دچار غم عجیبی کرده

با سلام
داشتن احساس غم از طلاق و جدایی خیلی طبیعیه.
هر چه به طلاق نزدیک تر می شی این فشار روحی بیشتر خواهد شد.
حتی اگر برای طلاقت ن بعد از این سختی ها و تحقیرها باز هم سوگواری کنید اصلا عجیب نیست. و این حق شماست.

اینکه همسر شما در کنار نقاط ضعفی که داشت و برای شما غیر قابل تحمل بود داشتن یک سری نقاط مثبت خارج از واقعیت نیست.

همین خصوصیات مثبت ایشون هست که شما با از دست دادنش دچار غم می شید.
هر کسی بر اساس توانایی ها و مهارت ها ش دارای یک سری نقاط مثبت و در اثر نداشتن یک سری مهارت ها و توانایی ها داری یک سری خصوصیات منفیه.
همسر شما به دلایلی از جمله تک پسر بودن و تحت تاثیر بودن خواهر ها و مادرشون فاقد یک سری مهارت ها هستند.
اما نکته مهم خود شما هستید اینکه در خودتان چقدر توانایی می بینید که با این مشکل همسرتون بتوانید سازگاری داشته باشید و تحمل و صبرتون و مهارت هاتون برای مدیریت چنین مشکلی آیا کافی هست؟
که البته این به کمک یک متخصص قابل تشخیصه.

تصمیمی که الان گرفتید بر اساس شناختی است که همسرتون از نقاط ضعفش به شما داده. آیا شما از توانایی خودتان اگر در زندگی با ایشون قرار می گرفتید مطمئن بودید که بتونید مدیریت کنید؟
اگر توانایی اش را ندارید بر تصمیمتان برای طلاق بمانید اما بررسی کنید خودتان را و اگر می بینید توانایی اش را دارید خوب یک فرصت دیگه به خودتان بدید.

ممنونم بی نهایت عزیز
بله خب همسرم پر از خوبی ها بود و من با تمام طرفداری هایی که از خانواده ش میکرد و من حق هیچ شکایتی از رفتار خانواده ش نداشتم اما راضی بودم و به خودم میگفتم خب هرکسی ی نقطه ضعفی داره دلیل نمیشه طلاق بگیرم . اما با شکایتی که از من کرد و به طور کامل بلاک کردنش که حتی من ی sms هم نمیتونستم بهش بدم چنان شوکی به من وارد کرد که من هنوز بعد از ۱ سال هنوز تو اون شوک اولیه باقی موندم .
خب من فهمیدم همسرم با اینکه کم سن و سال هم نیست اما توانایی حل مساله نداره و به راحتی زیر تعهدش میزنه . حتی برای فرار از این مساله به سمت تهمت زدن و برچسب زدن روی میاره . بله خب شما درست گفتید من توانایی این رو نداشتم که تو همچین خانواده ای زندگی کنم و از پس زندگی خودم بربیام . چون متاسفانه من همیشه به دروغگو بودن متهم میشدم و همسرم هیچ حرفی از من رو باور نمیکرد .
زندگی با این قشر از مردایی که به شدت وابسته هستن و مادرشون خداشون هست خیلی خیلی سخته
بخاطر همین من رفتم چون نمیتونستم بجنگم .


قطعا منم شاگرد ضعیفی بودم اما واقعا موندنش برام خیلی سخت بود
اما فعلا دلم میخاد از این همه غم بیام بیرون

عزیزم سلام
ببخشید اینطوری میگم ولی دلت برای شکایت کردن توهین تنگ شده؟؟؟
این آدم تا دنیا باقیه همینه و عوض نمیشه
رفتار شما هم که متاسفانه نتونستید باهاش کنار بیایید مخصوصا با خانوادش
از تعریفهای که کردید این بنظر میرسه که ایشون یه زن میخوان که اگر بهش توهین کنن قربون صدقه شوهرش بره و سکوت کنه بزنتش قربون صدقش بره خیانت کنه قربون صدقش بره و براش مهم نباشه بره از دستش شکایت کنه قربون صدقش بره شب خونه نیاد هر وقت اومد قربون صدقش بره آیا شما همچین آدمی هستید آیا روان شما آسیب نمیبینه
فقط برای یک ساعت برید بیمارستان اعصاب و روان پر از خانمهایی هستند که شوهراشون ناجور بودند جالب خود شوهر این وضعیت آورده حتی نیومده بودند خانمها رو با اینکه حالشون خوب بود ببرن
ما زنها قدر داشته هامون نمیدونیم همیشه فکر می‌کنیم یه چیزی کمه این وسواسم هست ها
تعصب بی‌جای خانواده های سنتی هم هست
اینکه طرف آنقدر بهش فشار جنسی و عاطفی اومده نمیدونه داره چی کار میکنه وقتی ازدواج کنه 99 درصد پشیمون میشه به همین سادگی
هیچ خبری تو شوهر داری نیست اگر خوب نباشه
اینو به همه زنها میگم تو رو خدا وابستگی به شوهر بد بزارید کنار
اگر زنی میدونه که اگر با مردی ازدواج کنه و روانش آسیب ببینه حروم ازدواج کنه با اون مرد
تا ازدواج نکردید فرصت غنیمت بدونید و جدا بشید

چون درکت کردم وظیفه خودم دونستم جوابتو بدم
عزیزم من دقت کرد بسشتر زن ها واسه این برمی گردن پیش همسر سابق یا عشق قبلیشون چون به شدت تنهان.
به شدت بی انگیزه ان و توی بیکاری یاد طرفشون میفتن.

با این که می دونن اون دادم درستی نیست اما برای فرار از تنهایی و مهم تر از همه روزایی که گذشته بر میگردن.
پس نکننننننننننننننننننننننن نن


چندتا راه پیش رو داری
سرکار بری
کلاس بری
دوستای جدید پیدا کنی
رابطه تو با دوستات قوی تر کنی
کلا کمتر خونه بمونی


دوستای قدیمی و صمیمی تو پیدا کن هر جمعه بیرون برو



راستی به ظاهرتم برس
برو ناخن بکار مژه بکار تا اعتماد به نفست برگرده و سرت گرم بشه


یه راه حل دیگم دارم بهش میگن فنگ شویی
سرچ کن کمکت می کنه

آیا با ناخن‌کاشتن و مژه کاشتن اعتماد به نفس برمیگرده!!
فنگ شویی!

خودشناسی در روابط عاطفی خیلی اهمیت داره. شاید لازمه خودتون رو بیشتر بشناسید و معیارها و ارزش هاتونو توی زندگی مشخص کنید تا بتونید تصمیم درست رو بگیرید.

عزیز ممنون از حرفاتون
اما مشکل من اصلا تنهایی نیست چون من به شخصه جز افرادی هستم که از تنهایی هم لذت میبرم . استاد دانشگاه هستم سرکار میرم باشگاه میرم مرتب با دوستان به تفریح و گردش هستم و اصلا احساس تنهایی ندارم که بخوام بخاطرش برگردم.
شاید من بیشتر دچار غم شدم در اصل عزت نفس من از بین رفته نه اعتماد به نفسم.

در ضمن دوست عزیزم شما مطمینید با کاشت ناخن و مژه اعتماد به نفس برمیگرده؟؟؟؟؟

سلام

وا کاوی قضیه و پیدا کردن ریشه غم برای شما هم میتونه مفید باشه و هم مخرب،

ممکنه ریشه غم در شما بر گرده به از دست دادن فرصت ها، از دست دادن آرزو ها، خراب شدن یک سری از کاخ ها ، خراب شدن اعتماد ها و غیره.

ممکنه غم شما ناشی از تحقیر باشه که شخصی و درونی هست و از جانب همسر و خانواده اش در وجود شما شکل گرفته و ممکنه تحقیر بیرونی باشه مثل تاثیر این اتفاق در مقابل خانواده تون و دوستان شما که شکست قلمدادش کنید.


بهترین راه برون رفت از غم و داشتن شا ی عمیق درونی. داشتن اهداف و آرزو های پایدار و تخریب ناشدنی هست،

اگر من آرزوی یک ماشین لامبورگینی داشته باشم، با تلاش و رسیدن بهش به ارزوم میرسم ولی اگر بفمم چیزی که میخواستم نبوده و من در انتخابم اشتباه کردم یک جور دچار غم میشم، اگر اون ماشین با تمام قابلیت هاش و دوست داشتن های من تو تصادف از بین بره من یه جور دچار غم میشم.
نگاه کنید مشکل از ماشین نبوده، مشکل از من بوده که شادی و غم خودم رو به یک هدف تخریب شدنی گره زده بودم.

اگر تو زندگی بتونید هدفی با معنا، پایدار و تخریب نشدنی پیدا کنید همیشه شاد هستید، منظورم از شادی لذت شنیدن یک جوک خنده دار نیستا !!!!!

در ادامه اگر هدف گذاری درستی داشتین، این دست از شکست ها رو به عنوان تجربه ای قلمداد میکنید که در رشد و تکامل شما قراره مفید واقع بشند. بر کسی پوشیده نیست اگر خانم مینا بدون حب و بغض و کینه باشه، قبل از عقد با بعد از عقدش میتونه کلی تجربه خوب و مثبت برای ادامه مسیرش داشته باشه.


حالا میریم سر تردید:

شما با توجه به شناخت خودتون فهمیدید شلوار لی براتون بهتر کار میکنه و علاقه تون به رنگ آبی هست.
در انتخاب بین چهار گزینه : 1. شلوار پارچه ای قرمز 2. شلوار پارچه ای آبی 3-شلوار لی آبی 4- شلوار لی قرمز
بدون تردید گزینه شماره 3 رو انتخاب میکنید. اگر از خودتون شناخت نداشتید ممکنه بود بین گزینه 2 و 3 مردد میشدین.


پس شناخت از خودتون خیلی میتونه مفید باشه. حالا اگر این شناخت رو با هدف پایدار مرحله قبل گره بزنید، تردید هاتون کمتر میشه در زندگی

نقل قول:

---

این بحث رو برای اینکه نمیدونم مذهبی هستین یا نه جدا مینویسم که دوست نداشتین مطالعه نکنید.

خداوند در قرآن کریم میفرماید اگر مصیبتی بر شما وارد شد صبر پیشه کنید که همانا شما از خدایید و به خدا باز میگردید.

در تفسیر جایی دیگر جناب علامه طباطبایی می فرمایند، بنده باید تسلیم خدا باشد و امور خود را به خدا واگذار کنید، در این شرایط معنای مصیبت برای عبد واقعی برابر با رنج و سختی نیست، معنای مصیبته به معنای اصابت و پیشامد است که از نظر انسان ها خیر و شر میتونه باشه ولی دیگر فرقی ندارد چون از خدا رسیده، و قطعا خیر است. در این حالت انسان ها واقف باید باشند که مشیت خدا در لوحی محفوظ برای بندگانش ثبت است، بندگان نیز با آگاهی به دو موضوع تسلیم شدن و سرنوشت مکتوب، از خیر ها شاد نمیشوند و از شر ها غمگین نخواهند شد.

حتی خیر و شر دشمنان آنها نیز نباید آنها را خوشحال یا ناراحت کند، چرا که از خداست.

جناب سعدی نیز میفرمایند:
زخم خونینم اگر به نشود به باشد

خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست

غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد

ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست


اگر حوصله داشتین این مقاله در مورد مولانا را نیر بخوانید:

http://dr-h-m.blog.ir/1394/05/02/%D8...A7%D9%86%D8%A7

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mvaz

سلام

وا کاوی قضیه و پیدا کردن ریشه غم برای شما هم میتونه مفید باشه و هم مخرب،

ممکنه ریشه غم در شما بر گرده به از دست دادن فرصت ها، از دست دادن آرزو ها، خراب شدن یک سری از کاخ ها ، خراب شدن اعتماد ها و غیره.

ممکنه غم شما ناشی از تحقیر باشه که شخصی و درونی هست و از جانب همسر و خانواده اش در وجود شما شکل گرفته و ممکنه تحقیر بیرونی باشه مثل تاثیر این اتفاق در مقابل خانواده تون و دوستان شما که شکست قلمدادش کنید.


بهترین راه برون رفت از غم و داشتن شا ی عمیق درونی. داشتن اهداف و آرزو های پایدار و تخریب ناشدنی هست،

اگر من آرزوی یک ماشین لامبورگینی داشته باشم، با تلاش و رسیدن بهش به ارزوم میرسم ولی اگر بفمم چیزی که میخواستم نبوده و من در انتخابم اشتباه کردم یک جور دچار غم میشم، اگر اون ماشین با تمام قابلیت هاش و دوست داشتن های من تو تصادف از بین بره من یه جور دچار غم میشم.
نگاه کنید مشکل از ماشین نبوده، مشکل از من بوده که شادی و غم خودم رو به یک هدف تخریب شدنی گره زده بودم.

اگر تو زندگی بتونید هدفی با معنا، پایدار و تخریب نشدنی پیدا کنید همیشه شاد هستید، منظورم از شادی لذت شنیدن یک جوک خنده دار نیستا !!!!!

---

سلام دوست عزیز
حرفاتون بسیار مفید بود .بله من غم بسیار دارم و ریشه ی غمم روهم میدونم و اون بخاطر تحقیرها و توهینهایی هست که از جانب همسرم و خانواده ش شدم من بسیار در رابطه با همسرم صادق بودم و معمولی ترین حرفا رو هم از روی صداقت زده بودم و همیشه ازش میخواستم من رو رها نکنه و کنارم بمونه چون من به شدت از اینکه از دستش بدم میترسم من همسرم رو نماد انسانیت و شرافت و وجدان میدونستم وقتی که خیلی ساده موقع عروسی بخاطر مسائلی که به من هیچ ربطی نداشت و خانواده ش بهم تهمت زدن و ازم شکایت کردن همسرم هم اونا روحمایت کرد و دقیقا نقطه ی مقابل من قرار گرفت و من را ماه ها رها کرد و میگفت اگر میخوای با من زندگی کنی باید بیای از تک تک اعضای خانواده م عذرخواهی کنی و مشکلات روانی داری و باید بری خودتو درمان کنی و هرموقع خوب شدی بیا .و بعد هم که ماجرای فریب در ازدواج پیش اومد و همه ی این اتفاقات انگار فشار زیادی روی من وارد کرد که کسی رو که مظهر انسانیت و وجدان میدونستم برای فرار از اون موقعیت هزار و یک تهمت به من زد تا خودشو از تقصیرات تبرئه کنه .
اینهمه تحقیر از طرف کسی که عاشقانه دوستش داری بسیار غم انگیز است . و اینکه طرف مقابل از کوچکترین حرفایی که با صداقت زده بودی علیه خودت استفاده کنه حس احمق و ابله بودن به آدم دست میده
و همه ی اینها باعث شد حتی وقتی برگشت من دیگه نخوام باهاش بمونم . و مطمینم تصمیم درست هست
اما نمیدونم چرا انقدر دچار احساسات متفاوت میشم و چه جوری میتونم کامل خوب بشم . دارم تمام تلاشمو میکنم و زیر نظر مشاور هستم تا حالمو بهتر کنم.. در ضمن هنوز هم طلاقمو نگرفتم و این موضوع هم بسیار نگرانم میکنه