اشعار کاربران

با پیشنهاد سرکار سحر بهاری قرار شد این جستار رو درست کنم. دوستان میتونن اشعاری که خودشون سرودن رو اینجا بذارن. دوستانی هم که دستی به شعر دارند خیلی خوب میشه اگه ما رو راهنمایی کنند تا پیشرفت کنیم:72:.

چراغ اول رو خودم روشن میکنم:18:.

- - - Updated - - -


عشق نهان
نوشین لَبِ من رفت و غمش بر دل و جان ماند
لبخند سَمن رفت و به دل اشک و فغان ماند

هر آنکه به میدان حبیبی قدمی داشت
زین قافله هر لحظه چو خونین جگران ماند

پوشیده نَماند مه رویت پَسِ پرده
رازی چو تو زیبا ز رقیبان نه نهان ماند

خورشید رخت تا به دلم پرتو بیفکند
آرام دلم تا به ابد دل نگران ماند

بیمار غمت را به شفا نیست لزومی
جز درد غمت از مَنِ مسکین چه نشان ماند؟

ایام جوانی همه با دوست بسر شد
بشکستم و صد حیف نه این ماند و نه آن ماند

در عشق نصیبم همه غم بود و غمی نیست
آنکس که نبودش غم عشقی به زیان ماند

فرهادم و در کوه غمی خفته و لیکن
شکر آنکه ز ما قصه ی شیرین به جهان ماند

پر کرده قدح ساغرم از باده و لیکن
هوش از سر من برد و به سر عشق نهان ماند

پ. ن. مصرع یازدم رو با الهام از مصرعی از حافظ گفتم. "اوقات خوش آن بود که با دوست بسر شد"

سلام ، با تشکر از شما برای این تاپیک ارزشمند:72:
این شعر بنظرم خیلی خوب سروده شده و باید بشما تبریک گفت چون بسیار آهنگین و دلنشین هست. :104:
مخصوصا مصرع ؛

فرهادم و در کوه غمی خفته ولیکن
شکر آنکه زِ ما قصه ی شیرین به جهان ماند...

من رو یاد نظامی گنجوی و قصه ی فرهاد میندازه... که بسیار خوب در یک بیت بیانش کردید.

.................................................. ...............
اگر چه در طبع شاعری بپای شما و دوستان نمیرسم اما به رباعی علاقه مندم. یک رباعی دو، سه روز پیش گفتم اگر در این رباعی عیبی هست بگین تا بر طرف کنم ، ممنون

عشق کجا، دل و دلدار کجاست
پس در این شهر، طبیب دل تب دار کجاست؟

امشب ای عشق به کدام دل تو فرود آمده ای؟
که سالهاست دلم در طلب جام شفاست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام ، با تشکر از شما برای این تاپیک ارزشمند:72:
این شعر بنظرم خیلی خوب سروده شده و باید بشما تبریک گفت چون بسیار آهنگین و دلنشین هست. :104:
مخصوصا مصرع ؛

فرهادم و در کوه غمی خفته ولیکن
شکر آنکه زِ ما قصه ی شیرین به جهان ماند...

من رو یاد نظامی گنجوی و قصه ی فرهاد میندازه... که بسیار خوب در یک بیت بیانش کردید.

.................................................. ...............
اگر چه در طبع شاعری بپای شما و دوستان نمیرسم اما به رباعی علاقه مندم. یک رباعی دو، سه روز پیش گفتم اگر در این رباعی عیبی هست بگین تا بر طرف کنم ، ممنون

عشق کجا، دل و دلدار کجاست
پس در این شهر، طبیب دل تب دار کجاست؟

امشب ای عشق به کدام دل تو فرود آمده ای؟
که سالهاست دلم در طلب جام شفاست

---

سلام
ممنون از لطف شما

در مورد شعر شما اگه نظر منو بخواید بدونید باید بگم شعرتون خیلی خوبه، هم شعرتون آهنگ خوبی داره و احساس خوبی به آدم میده هم محتوای خوبی داره هم کلمات خوبی به کار بردید. معنی مصرع اول رو من کامل متوجه نشدم ممنون میشم بگید. یه نکته های هست که اگه در اشعارتون به کار ببرید به نظرم بهتر از این هم خواهد شد
سعی کنید توی دو بیتی چون کلن دو بیت هست قافیه رو تکرار نکنید توی بیت اول کجاست تکرار شده(اگه ردیف هم حسابش کنیم بازم، هم توی بیت اول، هم توی بیت دوم جفت و جور نمیشه)
مورد دوم هم وزن شعر هست که باید رویش کار کنید. توی وزن شعر باید تعداد هجاها یکسان باشه و توی نظم خاصی بیاد، زمانی که مصرع اول سروده میشه باید مصرعهای دیگه هم طبق همون وزن سروده بشن. من سوادم خیلی زیاد نیست ولی سعی میکنم اون چیزایی که بلدم رو بهتون بگم بعدن شعر شما رو بسنجیم باهاش.
توی فارسی سه تا هجا داریم
هجای کوتاه: مثل که(کِ)، به (بِ)، تو (تُ) ... این هجا رو توی شعر با u نشون میدن(بعضی اوقات هم با نقطه)

هجای بلند: مثل با، او، تا، را، ... این هجا رو با _ در شعر نشون میدن

هجای کشیده: مثل دار، بار، داشت، نیست، مهر... این هجا رو توی شعر با _ u نشون میدن یعنی هجای کشیده مثل یه هجای بلند+هجای کوتاه هست نقشش.

حالا یه بیت رو انتخاب کنیم که نشون بدیم وزن دو تا مصرع یکسان هست
چه رفتن ها که می ارزد به بودن های پوشالی
چه آغوشی؟ چه امیدی به این احساس تو خالی


اگه مصرع اول رو بخوایم هجابندی کنیم اینطور میشه
چ ِ/ رف/ تن/ ها/ ک ِِ/ می/ ار/ زد/ ب ِِ/ بو/ دن/ها/ی ِِ/ پو/ شا/ لی
یا اگه کد بندیش کنیم اینطوری میشه
u _ _ _ u _ _ _u _ _ _ u _ _ _

مصرع دوم
چ ِِ/ آ/ غو/ شی/ چ ِِ/ ام/ می/ دی/بَ/ رین/ اح/ سا/ س ِِ/ تو/ خا/ لی
u _ _ _ u _ _ _ u _ _ _u_ _ _

الان دقت می کنید نظم هر دو مصرع دقیقا یک جور هست اگه چهار تا چهار تا هجاها رو جدا کنیم هر دو یکسان هستن و تکرار میشه یک الگو.
u / _ _ _ u / _ _ _ u / _ _ _ u_ _ _

الان بیت اول شما رو بررسی کنیم
عشق کجا، دل و دلدار کجاست
عشق(هجای کشیده _u) کجا( کُ+جا u _) دل و( د ِ لُ u u) دل دار کجاست( دل +دار+کُ + جاست که میشه هجای بلند + هجای کشیده +هجای کوتاه + هجای کشیده
هجای اخر مصرع همیشه هجای بلند محسوب میشه پس هجای جاست کشیده نیست و بلند محسوب میشه پس در نهایت اینطوری میشه _ _u u _)
من پایین u رو با نقطه نشون میدم راحتتره نوشتنش
_ . . _ . . _ _ . . _

حالا مصرع بعدی
پس/ دَ/ رین/ شهر/ طَ / بی/ ب ِِ/ د ِِ/ ل ِِ/ تب/ دار/ کُ/ جاست
که میشه
_ . _ _ / . . _ . / . . _ _ / . . _

مصرع دومتون(با تغییر خیلی ناچیزی) وزنش خیلی عالی هست
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
الان اگه دقت کنید مصرع اولتون یازده هجا دارد در حالی که مصرع دوم پانزده هجا


استعداد شما توی شعر خیلی خوبه و وزن رو میتونید خیلی سریع یاد بگیرید و ممکنه توی چند تا شعر اول اول یه کم سخت به نظر بیاد ولی بعدن راحتتر میشه. ولی در هر صورت شما استعدادش رو دارید و من تشویقتون میکنم که بیشتر شعر بگید.

خواهش میکنم، متشکرم

مصرع اول منظورم این هست خبری ندارم عشق، دل ( من ) و دلدار ( محبوب من ) کجا هستن . انگار که هر سه پراکنده شدن... و نمیدونم کجا باید پی اونها بگردم.
درباره ی رباعی چیزی که منو جذبش میکنه همین قافیه هست. در مصرع اول و دوم و چهارم مگر الزامی نیست؟ منظور شما این هست که میشد بجای کلمه ی ( کجاست ) کلمه ی دیگری قرار میدادم؟ و من تکرار کردم یا کجاست رو در مصرع چهارمم قرار میدادم؟
مثلا رباعی خیام ؛

ای كاش كه جای آرمیدن بودی

یا این ره دور را رمیدن بودی

كاش از پس صد هزار سال از دل خاك

چون سبزه امید بر دمیدن بودی


.....................................

عشق کجا، دل و دلدار کجاست
پس در این شهر، طبیب دل تب دار کجاست؟

امشب ای عشق به کدام دل تو فرود آمده ای؟
که سالهاست دلم در طلب جام شفاست

شما اگر این این شعر رو تغییر بدید چطور مینویسین؟

بله در مورد هجا هم اشاره ی خوبی کردین، باید حتما در شعر رعایت بشه.
بزرگترین مشکل من همین ( فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن ) هست. نمیتونم چطور میتونم خوب یاد بگیرم، چون ذهنی جلو میرم و به آهنگ کلمات توجه میکنم نمیدونم تا چه حد درست هست؟

اگر امکانش هست به تمرین بدید تا انجام بدم . مثلا کلمه بدین تا بتونم دو بیتی یا رباعی ازش بسازم. یا رباعی و دوبیتی اشتباه و حتی غزل بدید تا اشتباهاتش رو تصحیح کنم و بتونم باد بگیرم.

بعد من یه سؤال دیگرم دارم، مثلا این مصرع رو ببینین؛

( از من نصیحت بشنو ای دل که روزگار همینه )

خودم فکر میکنم آهنگش خوبه ولی دو تکه هست قسمت اولش حالت کهن دار ( از من نصیحت بشنو ای دل ) اما قسمت دومش روان و امروزی هست ( که روزگار همینه ) . این مدل شعر گفتن صحیحه؟ بنظر شما مشکلی ایجاد نمیکنه؟

ممنون:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

خواهش میکنم، متشکرم

مصرع اول منظورم این هست خبری ندارم عشق، دل ( من ) و دلدار ( محبوب من ) کجا هستن . انگار که هر سه پراکنده شدن... و نمیدونم کجا باید پی اونها بگردم.
درباره ی رباعی چیزی که منو جذبش میکنه همین قافیه هست. در مصرع اول و دوم و چهارم مگر الزامی نیست؟ منظور شما این هست که میشد بجای کلمه ی ( کجاست ) کلمه ی دیگری قرار میدادم؟ و من تکرار کردم یا کجاست رو در مصرع چهارمم قرار میدادم؟
مثلا رباعی خیام ؛

ای كاش كه جای آرمیدن بودی

یا این ره دور را رمیدن بودی

كاش از پس صد هزار سال از دل خاك

چون سبزه امید بر دمیدن بودی


.....................................

عشق کجا، دل و دلدار کجاست
پس در این شهر، طبیب دل تب دار کجاست؟

امشب ای عشق به کدام دل تو فرود آمده ای؟
که سالهاست دلم در طلب جام شفاست

شما اگر این این شعر رو تغییر بدید چطور مینویسین؟

بله در مورد هجا هم اشاره ی خوبی کردین، باید حتما در شعر رعایت بشه.
بزرگترین مشکل من همین ( فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن ) هست. نمیتونم چطور میتونم خوب یاد بگیرم، چون ذهنی جلو میرم و به آهنگ کلمات توجه میکنم نمیدونم تا چه حد درست هست؟

اگر امکانش هست به تمرین بدید تا انجام بدم . مثلا کلمه بدین تا بتونم دو بیتی یا رباعی ازش بسازم. یا رباعی و دوبیتی اشتباه و حتی غزل بدید تا اشتباهاتش رو تصحیح کنم و بتونم باد بگیرم.

بعد من یه سؤال دیگرم دارم، مثلا این مصرع رو ببینین؛

( از من نصیحت بشنو ای دل که روزگار همینه )

خودم فکر میکنم آهنگش خوبه ولی دو تکه هست قسمت اولش حالت کهن دار ( از من نصیحت بشنو ای دل ) اما قسمت دومش روان و امروزی هست ( که روزگار همینه ) . این مدل شعر گفتن صحیحه؟ بنظر شما مشکلی ایجاد نمیکنه؟

ممنون:72:

---

سلام
بله منظورم اینه که کجاست اگه قافیه باشه( که در اصل کجا قافیه هست که در مصرع اول کجا هست در مصرع دوم هم کجا هست که با شفا در مصرع چهارم هم قافیه هست ولی توی مصرع اول و دوم قافیه ها تکراری هست و بهتره عوض بشه)
مثلا در شعر خیام "بودی" در واقع میشه ردیف شعر و آرمیدن، رمیدن و دمیدن هم هم قافیه هستند که سه تا کلمه متفاوت هستن.

در مورد شعر شما. مثلا در مصرع اول احتمالا شما میخواستید بگید که عشق و عاشق و معشوق همه گم هستند و معلوم نیستند کجا هستند و در مصرع بعدی دنبال طبیب دل تبدار میگردید و یه کمی انگار فاصله معنایی داره بین دو مصرع. البته اگه اشتباه میکنم اصلاح کنید. توی بیت دوم هم در مصرع اول دارید میگید که ای عشق امشب بر کدام دل تو فرود اومدی و بعذش میگین که دلتون سالهاست به دنبال جام شفاست. البته یه جوری دیگه هم میشه دید که بگید من سالهاست که دنبال جام شفا هستم(همون عشق) حالا ای عشق که من دنبالتم تو کجایی و بر کدوم دل فرود اومدی که از من پنهان هستی که فکر کنم منظورتون همین باشه.


در مورد تغییر شعرتون، راستش منم استعداد شعریم زیاد نیست که که دقیقا شعر شما رو از روی کلمات خودتون تغییر بدم. این رو از روی وزن مصرع دوم شما گفتم

درد عشقست و دلم از غم هجرش به دعاست
پس در این شهر طبیب دل تب دار کجاست

عشق من آمده ای بر دل اغیار فرود؟
که قرار ِِ دل ِِ من رفته به دنبال شفاست

در مورد وزن توی اینترنت پی دی افهای خوبی هست ولی پیشنهاد من اینه که اول بشینید بدون توجه به معنی فقط سعی کنید جملاتی رو بگید که وزنش درسته حتی اگه بی معنی هست و این رو هی تکرار کنید در اخر ریتمش رو واقعا پیدا میکنید

مثلا سعی کنید این ریتم رو تکرار کنید
u _ _ _u _ _ _ u_ _ _u _ _ _
مثلا چند نمونه من براتون مینویسم

ندانستم همو غافل که این دیوانه زنجیری

شود حاصل نخی چون او نخوان با من نوایی بد

چه با من کرده این گوشی که یادش بر دلم افتاد

عروسی با چنین تزیین کجا پیدا کنی جانم

شبی گویا دلم با او سخن میگفت و میخندید

تبی کردم چنان سوزان که عالم در خودش انکار


شما هم همینا رو تکرار کنید برای این وزن خاص اصلن هم به معنی توجه نکنید و بعد خواهید دید چقدر ریتم رو بدون اینکه به هجا خیلی فکر کنید به کار میگیرید، بعدن وزنهای دیگه رو هم با همین رویه امتحان کنید.
فعلن این جملات من رو هجابندی کنید ببینید درسته بر طبق همون توضیحات.
سرکار سحر بهاری منم خودم دو ماه بیشتر نمیشه شعر میگم و استعداد ذاتی شعر هم ندارم پس نا امید نشید و ادامه بدید.


در مورد به کار بردن جملات کهن و امروزی در کنار هم، شهریار میگه سعی کنید شعر رو به زبانی که در بین مردم رایج هست بگید ولی برای ما که شاعرای حرفه ای نیستیم به نظرم اشکال نداره نداره. من خودم خیلی سخت نمیگیرم، بعضی اوقات وزن رو هم تغییر میدم گاهی و گاهی هم یه وزن جدید میسازم روی اون شعر میگم. به نظرم اشکال نداره ولی اگه رعایت کنید طرفدار بیشتری پیدا میکنید.

بله کاملا درست میگین، طبق شواهد من باید تمرین کنم و دستور رو در سراییدن رعایت کنم.
شعری که تغییر دادین بنظرم خیلی خوب شد ، متشکرم.:104:
هنر امری نیست یک شبه حاصل بشه و واقعا برای دو ماه پیشرفت شما عالی هست و بنظرم استعدادش رو دارید که بین شعرا حضور داشته باشین. میتونید در سایت شعر ثبت نام کنین و اونجا کارهای شما دیده بشن. امیدوارم این مسیر باعث شکوفایی و شناساندن شما به مخاطبان بشه مخصوصا کسانی که بدنبال شاعر خوب برای کارهای هنری هستن.
من انشالله در فرصت های بعدی که تمرین کردم و واژه ها رو بهتر کنار هم چیدم باز هم اینجا پست میگذارم.
:72:

نا امید

دل اسیر کید دهر و تیغ او بر جان ما
اشک غم با گرد غربت سرمه مژگان ما


گر ز لطف چرخ گردون بهره ای بر ما نبود
دست یزدان را چرا دیگر ندید دستان ما؟


شعله ها زد آتش دل بر فلک اما چه سود
گلسِتانی هم نشد این آتش هجران ما


در دل شب های تیره کرده ام صد آرزو
آرزو هم خنده ها زد بر شب گریان ما


حاصل اشک سحرگاه و دل شیدا چه شد
در سیه چالی سپیدی زینت چشمان ما


نور دیده گر برفت اما چه غم شاید به خواب
چند روزی باشد آن شیرین سخن مهمان ما

این شعر رو با پیشنهاد یکی از دوستانم برخی بیتهاش رو تغییر دادیم، سپاس از جناب سیستانی. این شعر دومین شعر من بود که خیلی از خدا و روزگار شاکی بودم و در نا امیدی سروده بودمش.

برون شد از پرده آن راز تو
نه این غنا و نه آن نیاز تو

بچشم خویشتن نکته ها دیده ام
که در رقصند همه با ساز تو
............

عرض احترام:72:
ببینید این مصرع ها و آهنگشون و وزن ها و ... چطور هست، آیا پیشرفتم خوب بوده یا باز تلاش کنم؟ ممنون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

برون شد از پرده آن راز تو
نه این غنا و نه آن نیاز تو

بچشم خویشتن نکته ها دیده ام
که در رقصند همه با ساز تو
............

عرض احترام:72:
ببینید این مصرع ها و آهنگشون و وزن ها و ... چطور هست، آیا پیشرفتم خوب بوده یا باز تلاش کنم؟ ممنون

---

سلام سرکار سحر بهاری
در مورد شعرتون باید بگم که قشنگه
محتوای شعرتون واقعا قشنگه و فضای که توی شعرتون هست خوبه ‌‌اهنگش هم قشنگه.

ولی وزنش رو باید بهتر بشه
وزن مصرع اول شما مفاعلن فاعلاتن فَعَل هست و باید بقیه مصرعها هم مثل این باشه(اگه نیاز هست میتونم کمی بیشتر حرف بزنم در حد سوادم)

اما پیشرفتتون خوبه واقعا، و همیشه سعی کنید بهتر از قبل باشید حتی اگه شاعر حرفه ای شدید:72:

ممنونم از لفطتون:72:
بله حتما، لطفا بیشتر توضیح بدید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

ممنونم از لفطتون:72:
بله حتما، لطفا بیشتر توضیح بدید .

---

سلام
باشه حتمن.
مصرع اول شما اینه
برون شد از پرده آن راز تو
حالا اینو بخوایم تقطیع هجایی کنیم اینطوری میشه
بُ/رون/ شُ/ دز/ پر/د ِِ/ آن/ را/ ز ِِ/ تُ
حالا چرا من میگم این وزنش میشه مفاعلن فاعلاتن فَعَل
اگه بیایم تقطیع هجایی همینو در نظر بگیریم اینطور میشه
مَ/فا/ ا ِ/لن/ فا/ اَ/ لا/تن/ فَ/َاَل
بُ/رون/ شُ/ دز/ پر/د ِِ/ آن/ را/ ز ِِ/ تُ

الان اگه دقت کنید میبینید که شعر شما روی همین وزن هست
مثلا هجای اول شعر شما بُ هست که با هجای اول مفاعلن که مَ یکی هست منظورم طول هجا هست که یکسانه، مثلا طول هجاهای تو، که، به، یکسانه، وقتی هم که هجا بندی میکنیم اینطوری مینویسیم تُ، ک ِِ، ب ِِ
هجای دوم شما "رون" هست که با هجای فا در مفاعلن که هجای دوم باشد یکسانه از نظر طول.
ممکنه که سوال بشه که رون سه حرف داره ولی فا دو حرف چجوری اینا طول یکسانی دارند؟ هر موقع حرف "نون" در اخر کلمه اومد و ساکن بود اون حساب نمیشه، مثل کلمه بُُرون که "نون" توی اون ساکن هست و توی هجابندی به جای "بُ/رون" باید "بُ/ رو / لحاظ بشه (منظورم این نیست که خونده نمیشه ها منظورم اینه که هنگامی که طول هجا رو حساب میکنید نون رو حساب نکنید اگه ساکن هست)

حالا مصرع دوم
نه این غنا و نه آن نیاز تو

نَ/آن/غ ِِ/ نا/ اُ / نَ/ آن/ نی/ یا/ز ِِ/ تُ
الان وزن این میشه
مفاعلن فعلاتن فاعلن

الان میبینید که وزن این مصرع دوم شما خیلی نزدیک مصرع اوله و جای تبریک داره به شما، ولی یه کمی متفاوته تفاوتش اینه که اولی فاعلاتن داره دومی فعلاتن
فا/ اَ/لا/تن
فَ/اَ/لا/تن

نَ/این/غ ِِ/ نا/ اُ / نَ/ آن/ نی/ یا/ز ِِ/ تُ
دقیقا اون قسمتی که جدا کردم میشه فعلاتن.
که البته خیلی حالا حساسیت نداشته باشید در این مرحله و شاعرای بزرگ در حد حافظ و سعدی و شهریار هم گاها از این دست تغییر وزن ها دارن.
قسمت دوم تغیر وزن مال بخش آخره
که توی بخش اول فَعَل هست
بُ/رون/ شُ/ دز/ پر/د ِِ/ آن/ را/ ز ِِ/ تُ
ولی برای مصرع دوم اینطور هست
نَ/این/غ ِِ/ نا/ اُ / نَ/ آن/ نی/ یا/ز ِِ/ تُ
هست حالا مصرعهای بعدی
به چشم خود نکته ها دیده ام
اینو اگه تقطیع هجایی کنیم اینطوری میشه
ب ِِ/ چش/ م ِِ/ خیش/تن/ نک/ ت ِِ/ ها/ دی/ د ِِ/ ام

هجای خیش با بقیه فرق داره یعنی نه کوتاه هست مثل"تو، به، که" نه بلند هست مثل "با، از، تا، بان(اگه نون رو ساکن در نظر بگیریم) در واقع این یه هجای کشیده هست یعنی من طولش صوتی که از دهان ما در میاد به اندازه یه هجای بلند +هجای کوتاه هست، پس باید اونو اینطور هجا بندی کنیم
ب ِِ/ چش/ م ِِ/ خی/ش/تن/ نک/ ت ِِ/ ها/ دی/ د ِِ/ ام
الان وزن این شعر میشه مفاعلن مفاعیلُ مستفعلن
یعنی اگه بخوام اینو تقطیع هجایی کنم اینطوری میشه
مَ/فا/اِ /لن/ مَ/ فا/ ای/ لُ/ مس/تف/اِِ/ لن
ب ِِ/ چش/ م ِِ/ خی/ش/تن/ نک/ ت ِِ/ ها/ دی/ د ِِ/ ام
میبینید که وزن شعر خیلی تغییر کرد

یه کمی تغییرات کوچولو لازم هست صبر کنی​د کامل بشه

کلی براتون در ادامه توضیح دادم سرکار سحر بهاری ولی سیو نشد:302:

حتمن براتون مینویسم دوباره بعدن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

ممنونم از لفطتون:72:
بله حتما، لطفا بیشتر توضیح بدید .

---

سلام
ادامه پست قبلی رو اینجا مینویسم متاسفانه هر چی نوشته بودم گویا ذخیره نشده

هجای خیش با بقیه فرق داره یعنی نه کوتاه هست مثل"تو، به، که" نه بلند هست مثل "با، از، تا، بان(اگه نون رو ساکن در نظر بگیریم) در واقع این یه هجای کشیده هست یعنی من طولش صوتی که از دهان ما در میاد به اندازه یه هجای بلند +هجای کوتاه هست، پس باید اونو اینطور هجا بندی کنیم
ب ِِ/چش/ م /خی/ش/تن/ نک/ ت ِِ/ها / دی/ د ِِ / ام


الان وزن این شعر میشه مفاعلن مفاعیلُ مستفعلن
یعنی اگه بخوام اینو تقطیع هجایی کنم اینطوری میشه

مَ/فا/اِ /لن/مَ/ فا/ ای/ لُ/مس/تف/اِ /لن

ب ِِ/چش/ م ِِ/خی/ش/تن/ نک/ ت ِ /ها/ دی/ د ِِ / ام

که خیلی متفاوت از دو مصرع قبلی هست

مصرع بعدی رو اگه بخواهیم همینطور بررسی کنیم به صورت زیر میشه(ببخشید من با کامپیوتر قدیمیمون تایپ میکنم نمیتونم اعراب گذاری رو بذارم امیدوارم مشکلی پیش نیاد)

ک/در/رق/صند/ ه/م/ با/سا/ز/ت

الان صند یه هجای کشیده محسوب میشه و باید اینطور توی هجابندی بیاد

ک/در/رق/صن/د/ ه/م/ با/سا/ز/ت

الان وزن این شعر اونطور که من میفهمم اینطور هست(یه کم سخته وزن این بیت رو تشخیص دادن برای من)

فعولن مفاعل مستفعلن

ف/او/لن/م/فا/ا/ل/مس/تف/ا/لن

ک/در/رق/صن/د/ ه/م/ با/سا/ز/ت

که نزدیک به وزن مصرع سوم هست.

سرکار سحر بهاری طبع و ذهنتون نشون میده که طبع شاعری واقعا دارید و فقط کمی باید مسلط بشید به وزن که این هم فقط با کمی تلاش قابل دستیابی هست. از طرفی شاعرای بزرگ فارسی معمولا توی وزن های شناخته شده شعر میگند و تا جایی که من میدونم وزنی به صورت فعولن مفاعل مستفعلن وجود نداره، البته خب شعر شما اهنگ خوبی داره و لزومی نداره الزاما ما خودمون رو مقید کنیم به وزن های های که شاعرای بزرگ توی اونها شعر سرودن و من یه بار خودم یه شعری سرودم که خیلی خودم خوشم اومد ازش و فکر میکردم شعر جالبیه(هنوزم فکر میکنم بهترین شعر من اونه) ولی وقتی اونو برای یه شاعر حرفه ای سرودم بهم گفت شعر تو وزنش برای من خیلی نامانوسه و من کمی ناراحت شدم ولی زیاد حساسیت به خرج ندادم و هر موقع لازم باشه از وزنهای که خودم دوست دارم استفاده میکنم اینو واسه این گفتم که رنجیده خاطر نشید از دست من.
مصرعهای اول شما وزنش میخوره به وزنهای شعر فارسی
وزن مصرع اول شما اینه که به خودی خود قشنگه
مفاعلن فاعلاتن فعل
اینو میشه به این تغییر داد که جزو شعرهای فارسی هست
مفاعلن فاعلاتن مفاعلن فاعلاتن

مثلا مصرع اول رو اینجوری بگید به این وزن نزدیک تر میشه
برون شد از پرده آن راز سر به مهر تو

ب/رون/ش/دز/پر/د/ آن/را/ز/سر/ب/مه/ر/ت

م/فا/ا/لن/فا/ا/لا/تن/م/فا/ا/لن/ف/عل

درسته بخش اخر به صورت ناقص فعل اومده تا فعلاتن، اما این ناقص سازی ها چیز متعارفی هست در اخر مصرع، فقط باید در همه ی مصرعها لحاظ بشه به ناقض سازی به صورت یکسان اعمال بشه

یا مصرع سوم رو اگه به این صورت زیر کمی تغییر بدیم

به چشم خویش، بسی نکته دیده ام ز دوست

وزنش میشه
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعل

ب/چش/م/خیش/ ب/ سی/نک/ت/دی/د/ام/ز/دوست

بازم چون خیش هجای کشیده هست باید به صورت زیر باهاش رفتار کنیم

ب/چش/م/خی/ش/ ب/ سی/نک/ت/دی/د/ام/ز/دوست

که شبیه وزن مورد نظر هست


ب/چش/م/خی/ش/ ب/ سی/نک/ت/دی/د/ام/ز/دوست
م/فا/ع/لن/ف/ع/لا/تن/م/فا/ع/لن/ف/عل


فقط یه نکته ای هست بگم اگه دقت کرده باشین من هجای دوست در انتهای مصرع رو که هجای کشیده هست رو به همون صورت خودش به کار بردم. یه قاعده ای هست که میگه هجای اخر مصرع هر چی که باشه همیشه هجای بلند حساب میشه
مثلا کلمه "تو" در انتهای مصرعهای شما که هجای کوتاه هست چون اخر مصرع اومده بلند حساب میشه و یا هجای دوست در اخر مصرع بالا هر چند که هجای کشیده هست ولی چون اخر اومده هجای بلند حساب میشه.

سرکار سحر بهاری اومدوارم مفید بوده باشه براتون توضیحاتم و اگه سوالی داشتید بپرسید خوشحال میشم اگه بلد بودم جواب بدم. من یه پی دی اف دارم که همه ی این توضیحات رو داده و خیلی ساده گفته ولی نمیدونم چطور اپلودش کنم.

خیلی متشکرم از لطفتون:72:
نه رنجیده نمیشم باید اشتباهاتم رو بدونم و تلاش کنم یاد بگیرم . بسیار زحمت کشدید و قدردانم.
برای هجاها، وزن و ... من به شعرهای مختلف نگاه کردم از نظر شما آیا در این مصرع ها این موارد رعایت شدند؟ چون من با موسیقی به شعرها گوش میدم و شاید اشتباهم همینجاست که نمیتونم کامل موارد دستوری رو در سراییدن رعایت کنم. دو مثال از پاپ و سنتی میارم ؛

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی چون کاروان رود
فغانم از زمین بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی اسیر عشقم چنان که دانی
رهائی از غم نمی توانم تو چاره ای کن که میتوانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد

ترانه سرا: رهی معیری / آواز دشتی موسیقی سنتی ایرانی ( بنان )

.................................................. .................

وقت پرستیدن کی لایقت بوده
انقدر رویایی کی عاشقت بوده
دنیا خرابت شد اینو به کی میگی
من عاشقت بودم دنیارو چی میگی

ترانه سرا: روزبه بمانی / آهنگ : مرز ( مهدی یراحی )

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

خیلی متشکرم از لطفتون:72:
نه رنجیده نمیشم باید اشتباهاتم رو بدونم و تلاش کنم یاد بگیرم . بسیار زحمت کشدید و قدردانم.
برای هجاها، وزن و ... من به شعرهای مختلف نگاه کردم از نظر شما آیا در این مصرع ها این موارد رعایت شدند؟ چون من با موسیقی به شعرها گوش میدم و شاید اشتباهم همینجاست که نمیتونم کامل موارد دستوری رو در سراییدن رعایت کنم. دو مثال از پاپ و سنتی میارم ؛

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی چون کاروان رود
فغانم از زمین بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی اسیر عشقم چنان که دانی
رهائی از غم نمی توانم تو چاره ای کن که میتوانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد

ترانه سرا: رهی معیری / آواز دشتی موسیقی سنتی ایرانی ( بنان )

.................................................. .................

وقت پرستیدن کی لایقت بوده
انقدر رویایی کی عاشقت بوده
دنیا خرابت شد اینو به کی میگی
من عاشقت بودم دنیارو چی میگی

ترانه سرا: روزبه بمانی / آهنگ : مرز ( مهدی یراحی )

:72:

---

سلام
ممنون لطف دارین
این قواعدی که گفتم رو قواعد وزنی هست که رسم هست که در اشعار رعایت بشه ولی به این معنی نیست که همه ی شاعران اون رو رعایت می کنند (البته چیزی در شعر فارسی وجود داره به نام اختیارات شاعری که به شاعرها این امکان رو میده که گاهی وزن شعر رو کمی تغییر بدن ولی این تغییرات خودش قاعده داره که یکی از مورداش رو من بهتون گفتم که هجای اخر هر چیزی که باشه هجای بلند محسوب میشه)

این اشعاری که شما اوردید در واقع توی دسته ترانه قرار می گیرند و توی ترانه سرایی لازم نیست اینقدر سختگیری کنیم و میشه طول ابیات رو تغییر داد و حتی نحوه ی خوندن خواننده تاثیر میزاره روی اهنگ شعر.
در مورد ابیات رهی هم هین هست که البته تا حدود زیادی وزن در یک بیت رعایت شده ولی لازم نبوده در همه ی ابیات این وزن بیت اول بیاد. ترانه "شد خزان، گلشن آشنایی" رو هم ببینید همین هست ولی در غزلهای رهی دیگه چنین اختیار تغییری وجود نداره و وزن رعایت میشه مگر در ابیات بسیاری کمی تغییر وجود داشته باشه که ممکنه با اختیارات شاعری توضیح داده بشه.
پس توی ترانه سختگیری شعر وجود نداره ولی در ادامه یه ابیاتی میارم که نشون میده حتی شاعران بزرگ هم گاهی وزن رو رعایت نمی کنند ولی هدف من این بود وارد اینها نشیم و ابتدا ببینیم وزن یعنی چی و بعدا که وزن رو شناختیم ممکنه ادم خودش کمی وزن رو به دلخواه تغییر بده.

مثلا این بیت حافظ رو نگاه کنید

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده ی عصمت برون آرد زلیخا را

حالا اگه هجابندی کنیم اینطور میشه

م/نز/آن/حس/ن/رو/زف/زون/ک/یو/سف/داشت/دا/نس/تم

اینجا داشت هجای کشیده هست و باید اون رو به صورت دا/شت نگاه کنیم، اینجا هر چند هجای شت هرچند دو حرف هست اما چون هر دو ساکن هستند به عنوان یه هجای کوتاه نگاه میشه، کلن دیگه هجای های کشیده چه سه حرف باشند چه چهار حرف چه پنج حرف همیشه به عنوان یه (هجای بلند+ هجای کوتاه) در نظر گرفته میشند{ با یه استثنا که کلمات سه حرفی اگه اخرش "نون" ساکن باشه هجای کشیده حساب نمیشه و هجای بلند حساب میشه که توی مصرع اول شعر شما هم بود (برون=ب/رون)

حالا شعر حافظ رو اگه با این نکته تقطیع هجایی کنیم به این صورت میشه

م/نز/آن/حس/ن/رو/زف/زون/ک/یو/سف/دا/شت/دا/نس/تم

وزن این مصرع میشه
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

م/نز/آن/حس/ن/رو/زف/زون/ک/یو/سف/دا/شت/دا/نس/تم

م/فا/ای/لن/م/فا/ای/لن/م/فا/ای/لن/م/فا/ای/لن

حالا مصرع بعدی

که عشق از پرده ی عصمت برون آرد زلیخا را

ک/عش/قز/پر/د/ی/عص/مت/ب/رون/آ/رد/ز/لی/خا/را

ناینجا اگه دقت کنید توی بلاک اول سبز رنگ وزن فعلاتن هست به جای مفاعیلن
یعنی هم هجای اول و هم هجای دوم کوتاه هستند
د/ی/عص/مت
ف/ع/لا/تن
ولی مفاعیلن فقط هجای اولش کوتاه هست
م/فا/ای/لن

اینجا برای اینکه وزن شعر حافط رو درست کنند از اختیارات شاعری استفاده می کنند و هجای "ی" رو باید کشیده بخونیم کمی، مثلا اینطوری پرده ییی. باید کمی کشیده بخونیمش تا طول صوتی که از دهنمون بیرون میاد برابر بشه با یه هجای بلند. این یه نمونه میشه از اختیارات شاعری.


حالا وضعیت بدتر اینه که بیایم یه بیت دیگه ی همین شعر رو نگاه کنیم

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ (اینجا "در" در واقع روی د ضمه وجود داره به معنای مروارید)

حالا اگه این رو تقطیع هجایی کنیم اینجوری میشه

غ/زل/گف/ی/ ا/در/ سف/تی/ بی/یا / ا/ خش/ب/خان/حا/فظ

اینجا منظورم از "ا" در واقع o به انگلیسی هست و ضمه داره

غ/زل/گف/ی/ ا/در/ سف/تی/ بی/یا / ا/ خش/ب/خان/حا/فظ

اینجا یه توی بلاک اخر باید حرف "ی" رو کمی بکشیم تا وزنش بشه مفاعیلن
اما تغییر وزن اساسی توی بلاک سوم هست که اصلن مفاعیلن نیست و در واقع مستفعلن هست
بی/یا/ا/خش
مس/تف/ع/لن

حالا یه بیت از رهی معیری رو انتخاب کنیم

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

وزن این شعر فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن هست
مصرع اول رو تقطیع هجایی کنیم اینطوری میشه

یا/د/ای/یا/می/ک/در/گل/شن/ف/غا/نی/داش/تم

بازم داش هجای کشیده هست و باید اینجوری هجابندی کنیم

یا/د/ای/یا/می/ک/در/گل/شن/ف/غا/نی/دا/ش/تم

این وزنش کاملا میخوره به وزن شعر

یا/د/ای/یا/می/ک/در/گل/شن/ف/غا/نی/دا/ش/تم
فا/ع/لا/تن/فا/ع/لا/تن/فا/ع/لا/تن/فا/ع/لن

اما مصرع دوم کمی متفاوت هست
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

در/می/یا/ن/لا/ل/ا/گل/آ/شی/یا/نی/داش/تم (بازم اینجا "ا" منظورن o هست چون کامیوتر من حروف اعراب داره نداره، امیدوارم مشکلی نداشته باشید.)

در/می/یا/ن/لا/ل/ا/گل/آ/شی/یا/نی/دا/ش/تم

الان میبینید که نه بلاک اول و نه دوم و نه سوم هیچکدوم فعلاتن نیست. ولی ما وقتی شعر رو میخونیم خیلی متوجه تغییر وزن شعر نمیشیم.


میخوام بگم شاعرای بزرگ هم گاهی وزن رو به دلخواه رعایت نمیکنند ولی خب اونها خودشون میدونستند این چیزها رو. واسه همین من گفتم اول کاری به این شعرها نداشته باشیم و قواعد رو بگیم بعدن خودتون وقتی قواعد رو شناختید راحتر میتونید کمی وزن رو هم تغییر بدید.

امیدوارم مفید بوده باشه:72:

چه خون کردی دل ما را ولی دل از وفا نگذشت
گذشتی از من مسکین شدی شمع شب اغیار

حبیبی بی وفا چون تو کجا یادی کند از ما
که بر کویت نظر دارند و داری عاشقان بسیار

ز خاطر برده ای روزی که پیمان وفا بستیم!!!
کنون با دیگران اما، کنی بر عاشقی اصرار

دلم در شوق وصل او، قدم در کوی او بگذاشت
ندانستم که درد عشق، چنین آسان شود دشوار

دمی با دلبرم نگذشت و بخت از بخت ما برگشت
خدایا طالع ما کِی؟ شد اندر هجر یار اجبار

نرفت از یاد من یادش، که یادم در پی آزار
به خاطر آرَدم یادش به کنج خلوتم هر بار

زبان از شکوه جورت به لب مشکل فرو بستیم
که سوزد عالم از آتش از این ناگفته ها اسرار

بیاور باده ای ساقی که مست از آن شود دلها
که جام هجر سهمم بود از این دنیای محنت بار

سلام
با تشکر از شما برای راهنمایی های ارزشمندی که داشتین، متاسفانه مجالی برای تمرین نداشتم و درگیر مشغله های روزمره بودم. واقف هستین که شاعری، نقاشی و ... در درجه ی اول نیازمند آرامش و زمان مناسب هست.

اما من فکر میکنم باید در قالب ترانه ادامه بدم ، نظر شما چی هست؟ چون نمیخوام خیلی درگیر قواعد بشم تا راحت تر کلمات جاری بشن.
اگر در این باب راهنمایی دارید لطفا بفرمایین.

این دو بیت رو هم جدید گفتم، یعنی تا به ذهنم رسید یادداشت کردم گرچه میدونم بی نقص نیست.


ای یار در این دیار رهگذران، فراوانند
دلربایی ها و عشوه ها، هر زمان دارند

مبادا دلت طعمه ی این رهگذران شود
که آنچه را تو‌ میدانی، دگران نمیدانند

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام
با تشکر از شما برای راهنمایی های ارزشمندی که داشتین، متاسفانه مجالی برای تمرین نداشتم و درگیر مشغله های روزمره بودم. واقف هستین که شاعری، نقاشی و ... در درجه ی اول نیازمند آرامش و زمان مناسب هست.

اما من فکر میکنم باید در قالب ترانه ادامه بدم ، نظر شما چی هست؟ چون نمیخوام خیلی درگیر قواعد بشم تا راحت تر کلمات جاری بشن.
اگر در این باب راهنمایی دارید لطفا بفرمایین.

این دو بیت رو هم جدید گفتم، یعنی تا به ذهنم رسید یادداشت کردم گرچه میدونم بی نقص نیست.


ای یار در این دیار رهگذران، فراوانند
دلربایی ها و عشوه ها، هر زمان دارند

مبادا دلت طعمه ی این رهگذران شود
که آنچه را تو‌ میدانی، دگران نمیدانند

:72:

---

سلام

من به عنوان به ادم اماتور خودمم چیزی که برام مهمه حس توی شعر هست تا وزن. ولی خب به هرحال وزن در شعر کلاسیک مبنا هست.

من که خودم دیگه تصمیم گرفتم شعر نگم:) ولی خب شما ادامه بدید.
البته توی ترانه هم تا حدودی وزن رعایت میشه.
من پیشنهادم به شما اینه که شعر سپید بگید، البته خب خیلی سخته شعر سپید خوب گفتن. ولی شما توانایی ش رو دارید. شعرهای شاملو رو بخونید خیلی خوبه در این مورد. توی شعر سپید اگه ذهن خلاقی داشته باشه ادم، میشه شعرهای خیلی خوبی بگه که شما دارید.

با اجازتون من یه کمی تغییر دادم شعرتون رو

در دیار دل ِ ما یار، بسی رهگذرانند
دلربا سیرتُ در عشوه گری تابانند
دل مبادا که شود طعمه ی این رهگذران
که تو دانی همه این رهگذران حیرانند

مصرع اولش کمی خوب نشد، ببخشید به هرحال.