مشکلات من با خودم

سلام از ساعت 4:30 صبح تا الان دارم با خودم برای زدن تاپیک کلنجار میرم...
حتی جرات مواجهه با حقیقت رو ندارم
طبق رسم همدردی یک توضیح از ظواهر امر میدم ولی لطفا تاپیک هامو تونستین یک نگاهی بندازین من 28 سالمه و همسرم 35 و پسرم دو سالو نیمشه ما سنتی و با دوره آشنایی خیلی کوتاه بدون شناخت قبلی ازدواج کردیم تحصیلاتمون من ارشد و همسرم دانشجو دکتری

من قبول دارم که الان نسبت به 9 سال گذشته در اوج درست شدن ارتباطم با همسرم قرار دارم اما... اما در پستوی ذهنم همیشه طلاق بوده قبلا که خیلی از شبها خوابشو میدیدم و ایمان قلبی داشتم یکروزی طلاق میگیریم اما الان هم با اینهمه تلاش و تغییرم بازم در ته ذهنم طلاقه و ته ذهنم اینه همسرمو دوست ندارم... خیلی دردناکه این حقیقت که بعد نه سال همسرمو دوست ندارم... اینکه الان تازه دارم اینارو میگم به خاطر بعد جدید زندگیمه که پسرمه. روابط منو همسرم روی اعصاب من اثر میذاره و مستقیم تو اخلاق با پسرم اثر گذاشته...
همین الان از این افکار گریم گرفت و دارم با اشک مینویسم
واقعا نمیدونم چی باید بگم از میشل و همه تحلیلگران سایت خواهش میکنم به دادم برسن خفه شدم ازین افکار

حس آدمی که مورد تجاوز روحی و مالی قرار گرفته دارم (من دیگه نگفتم جریان اون خونه که بابام میخواستن بخرن چی شد یعنی اصلا روم نمیشد بیام بگم اینهمه شماها حرف زدین و آخرش هم بابام خونرو خریدن و نصفشم به نام شوهرم شد البته به اندازه یک و نیم دونگشو خود شوهرم قسط میده... آره من خیلی ضعیفم من عرضه هیچی ندارم چیکار کنم؟) من به همسرم گفتم این اتفاق صورت بگیره چه حالی میشم و چه افکاری پیدا میکنم اما جز پول بادآورده براش چیزی مهم نیست

پدر و مادرم هم حس دینشون به ما تمومی نداره و تا همه اموالشون رو به نام ما نزنن ولکن ما نیستن

ازینکه همسرم چیزی که بقیه میبینن با چیزی که من میبینم اینهمه فرق داره حالم بده. ازینکه همسرم و خانوادش روز به روز دارن از اعتقادات فاصله میگیرن و پسر من تو این محیطه حالم بده و این انتخاب نفهمانه من بوده که گریبان پسرم رو میگیره شاید اگه پسرم نبود اینهمه حالم بد نبود چون خودم به خودی خود دیگه ازین مرز رد شدم که بقیه برام بی اهمیت شدن چیکار میکنن و چی میگن و حتی درباره من چی میگن حتی به طرز شاید بی رحمانه ای همسرم هم برام بی اهمیت شده که داره چقدر افت میکنه و از خدا دور میشه...

ازینکه زندگی مشترک ما به خودی خود دلخوشی واس من نداره و هرونچه از خوبی ازش کسب کردم دستاوردهای شخصی بوده حالم بده ازینکه به هیچکدوم از چیزای یکه دوست دارم نمیتونم برسم حالم بده...
دلم میخواست زندگی عادی داشتم و الان دوباره بچه دار میشدم... دلم میخواست ادامه تحصیل بدم سر کار برم... اما هیچکدوم مناسب شراطم نیست

ازینهمه عذاب وجدان بی ثمر خستم

ما از ابتدای عقد روابطمون به غلط پیش رفت شاید اگه کمی یکیمون درایت و عقلش بیشتر بود شاید حداقل روابط عاطفی بهتری الان داشتیم... خیلی درد ازون زمان ها رو دلمه که امشب همش بهم هجوم اورد... درد اینکه منی که ارتباط با نامحرم در حد صفر مطلق بوده و یک رابطه عاشقانه خیلی ملایم و یواش رو میخواستم با همسرم پیش ببرم در عرض کمتر از یک ماه بعد عقد رابطه جنسی کامل اونم به زور و به شکل تجاوز برقرار شد... حس کودک آزاری ازون دوران دارم... میدونم محرم هم بودیم اما انسانیت چی میشه؟ من تو این نه سال هنوز نتونستم کامل این جریان رو هضم کنم حتی اینجا اولین باره تو عمرم دارم بیانش میکنم با اینکه بارها پیش مشاور و روانشناس رفتم
البته اثراتش فقط غیرمستقیم و ناخوداگاه تو زندگیمونه و شاید غیر امشب آخرین باری که یاد اون روزها بیفتم خیلی خیلی قبل باشه


تاحالا بیش از 6 روانشناس رو درین 9 سال پیششون رفتم ولی متاسفانه هیچکس که مناسب باشه پیدا نکردم و حالا اکه قیمتها نجومی شده بازم میخوام برم اما تحقیق که میکنم پیش کی برم به نتیجه نمیرسم. یک روان درمانگر پیدا کردم که تعریفشو میکرد یک نفر اما جلسه 300 تومن بود خب من نقدینگی اینجوری ندارم فوقش بتونم بدون اینکه همسرم بفهمه ماهی 100 تومن کنار بذارم برای روانشناس

حتی دقیق نمیدونم سوالم چیه؟ شاید سوالم اینه من یک حال بد از اول ازدواجم به طور مستمر درین نه سال داشتم و دارم که فقط به طور جوی بهتر میشه اما اساسش ثابته. خب چیکار کنم حالا؟

سلام

مسائل و مشکلات شما تنوع دارن بهمین دلیل باید جداگانه بررسی بشند تا به نتیجه دلخواه برسید. ( مسائل مالی, تفاوت های اعتقادی, تفاوت در نگرش, روابط جنسی و ... )

ابتدا به مسائل مالی میپردازیم؛

دعوت میکنم به مختصری از جملات خودتون در این تاپیک و تاپیک های گذشته نگاهی بندازین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

پدر و مادرم هم حس دینشون به ما تمومی نداره و تا همه اموالشون رو به نام ما نزنن ولکن ما نیستن

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

آخرش هم بابام خونرو خریدن و نصفشم به نام شوهرم شد

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

من از اولین روز نامزدیمون تمام هدیه ها و سکه هارو به همسرم میدادم(برای اینکه حس اقتدارشو تامین کنم)/ شوهرم سکه هارو به اون (برادر شوهر ) میفروخت و در قبالش پول دریافت میکرد!

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

پدر من یک زمین که الان ۱ میلیلارد ارزششه سالها پیش خریده بودن به نام من و میگفتن ازدواج کردی خرجاتو از رو این پول میدم.
متاسفانه بعد ازدواجم این جریانو به همسرم گفتن که یک زمین فلان جا به نام دخترمه.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

پدر من هم که خودش ازینطرف به من میگفت من حاضرم نصف خونه رو بدم منم دیگه کوتاه اومدم و یک خونه به نام من خریداری شد طوریکه نصف بیشترشو بابام دادن( اونا میگفتن چون بازسازی لازم داره باید بابات بیشرشو بده) و بقیه همسرم دادن و درقبالش گفتن مهرتو برو ببخش (313تا) که منم بخشیدم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

پدرم میگفتن من پولایی که برات خرج کردم از قیمت زمین کم میکنم و بقیش که سیصد میلیونه میذارم برات کنار هروقت خواستی بدم که هرچی گفتم بابا باید این چرخه تموم شه ما باید خودمون زندگی کنیم فایده نداشت و بابام اومدن اون حرفارو گفتن و ازون روز بیچاره شدم باز همسرم میگه تو سیصد میلیون داری و من واسه صد تومن پول ماشین موندم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

من در یک کارخونه که به طور فامیلی احداث و مدیریت میشه سهام دارم. خب هرچند وقت یکبار سود سهام رو میدن و من تا الان مستقیم این پولو نگرفتم
یعنی یا نگرفتم یا مثلا برام با اون پول چیزی خریدن پدرم و هدیه دادن و به همسرمم گفته نشده این پول سود سهاممه

---

در جامعه ی ما غالبا تامین هزینه های زندگی و یا برقراری رفاه با مردان هست. بنظر میرسه شما ؛

1. نسبت به حقوق قانونی و معنوی خود ناآگاه هستین.
2. والدین شما با دخالت های مکرر و نابجای مالی مشکلات شما رو دو چندان کردند.
3. تقویت بنیه مالی توسط شما باعث بالا رفتن توقعات شوهر و سستی ایشان در نقش خوشون در زندگی مشترک هست.
4. انفعال بیش از حد شما در برابر مسائل مالی
5. انفعال شما در رسیدگی به مسائل زندگی مشترک و دخالت های بیرونی

طبق قانون در عقد دائم نفقه زن شامل؛

مسكن، لباس، غذا، اثاث، هزینه درمان, داشتن خدمتکار و … هست که بر عهده شوهر هست ( حتی اگر زن از نظر مالی غنی یا دارای درآمد و شغل دولتی باشد.)

در ضمن قبل از هر مشاوره مجازی و بیرونی طبق تاپیک های قبل گفته بودین؛

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

مشاوره قبل ازدواج به من گفت که این اقا شخصیتی متکبر و خود رای دارن و موافق ازدواج نبودن.اما نمیدونم چرا من به شدت رام ایشون بودم و برام جذاب بودن.
به هرحال من با خواست خودم ازدواج کردم.

---

پس لازم هست با فراگیری یکسری آگاهی ها و مهارت ها و گام به گام و تدریجی اثرات نامطلوب برخی مسائل رو بر زندگی و روان خودتون رو کاهش بدید.

در برابر مسائل مالی؛

1. نه منفعل عمل کنید و نه پرخاشگر
2. اجازه بدید همسرتون توانایی ها و اقتدار خودش رو در زمینه مالی کشف کنه. ( با تقویت روحیه, تشویق, برقراری آرامش و گفتگوی موثر )
3. از والدینتون تشکر کنین و تقاضا کنین تمامی کمک های مالی و هدایای گران قیمت و ... رو برای مدتی قطع کنند. ( در حساب جداگانه ای نگهداری کنند )
4. برای اندک پول هایی که در دست شماست اهدافی تعیین کنین تا توقعی پیش نیاد. مثلا ثبت نام در یک کلاس هنری و خرید ملزومات هنر مد نظر
5. در برابر توقعات مالی همسرتون به ایشون بفرمایید من به توانایی ها, لیاقت ها و تلاش های تو ایمان دارم و افتخار میکنم با داشتن تو توقعی از کسی ندارم .
و ...

:72:

سلام شمیم
رابطه شما ابتدا خوب شکل نگرفته و اون انتظاراتی که از همسرت داشتی برآورده نشده. این دلخوری کهنه رو نباید این همه با خودت بکشی. آیا در موردش با همسرت حرف زدی؟

سلام شمیم الزهرا
خوبی ؟
در مورد فکری که گفتی به سرت میزنه طلاق بگیری یه چیزی یادم افتاد من و همسرم هر از گاهی تو ماشین به سخنرانی هایی که دوست داریم گوش میدیم اقای فاطمی نیا تو یه جایی گفتند :
یک عالمی زنی داشته که فوق العاده بداخلاق بوده و هیچ آدابی هم سرش نمیشده حتی بعضی وقت ها کتکش میزده شاگرداش ازش میپرسن چه دلیلی داشته که این همه مدت به طلاق فکر نکرده میگه من دارم برای خدا زندگی میکنم و با خودم عهد بستم که نگذارم زندگی بپاشه و از طرفی میترسم با طلاق گرفتن یک بلایی هم سرم نازل بشه.

شمیم جان به نظرم تکلیفت رو با طلاق یک سره کن تا زمانی که فکرش تو سرت بچرخه همه چیزو خراب میکنه... و همش در حال راه در رو هستی.
مرحله بعد پذیرش هست بپذیر که همسرت همینه با این خصوصیات و قرار نیست تغییر کنه رنگش این مدلیه تمرین کن ببین میتونی کامل با تمام کاستی هاش بپذیری و خودتو اذیت نکنی؟

در مورد تربیت نگران چی هستی؟تو نهایتا مسوول رفتار خودت هستی که خوب باشی ومطمان باش نهایتا خداست که هدایتش رو روزی بنده هاش می کنه ... اگر اینطور نبود حضرت موسی در کنار فرعون چه باید میشد؟

یعنی اگر برای اینکه درست تربیت بشه میخواهی جدابشی فکر درستی نیست اصلا اینطور نیست که برای تربیت درست همه چیزباید ایده ال باشه.

تو از میشل خواستی بیاد بنویسه به نظرم همین که بری تاپیک هاش رو بخونی و قدرت پذیرشش رو ببینی یه تمرین بزرگ میاد دستت.

بیا و یه مدت رو افکارت تمرین کن ...چطوره؟

سلام بچه ها ممنونم جواب دادین
سحر بهاری من خودم که میدونم ریشه مسایل مالی اشتباهات منو خانوادم بوده که اینطور متوقعش کرده اما یک سر ماجرا هم طماعی و طلبکاری همسرم بوده که دامن به جریان زده که قبلا هم در هر ماجرا گفتم مثل همین خونه آخری که پدرم منصرف شدن و پولشونو جایی لازم داشتن اما یک آتیشی شوهرم به پا کرد که پدرم خسارت خوردن و واس ما خونه خریدن این رفتارها و حرفای شوهرمه که حالمو ازش بد میکنه چون دیدم نزدیکانم خانواده هایی مدل پدر و مادرم که دامادها یا قبول نمیکردن یا بعدا پس میدادن و به شکل یک لطف بزرگ کاراشون میدیدن نه مثل شوهر من که از عالم و آدم طلب داره....
و کیه که نددونه مسیول مالی خونه مرده... بگذریم فعلا من در زمینه مالی فقط حال بد دارم وگرنه ماجرایی به کمک خدا دیگه پیش برام نمیاد و حسابی پدر و مادرم و شیرفهم کردن و اونا هم مواظبن حرف نابهجایی نزنن که ماجرای جدیدی شروع بشه

آویژه منظورت از دلخوری کهنه اگه مسایل جنسیه که چندسال اول زندیگمون باهاش حرف میزدم چون درست نمیشناختمش اما حالا یاد گرفتم واس هیچی روش حساب نکنم چون کلا آدمیه که نه دلش میخواد کمکی به حال من بکنه نه بلده و راحت پشت آدمو خالی میکنه. اون اوایل از حال بدی که ماه های اول عقدمون داشتم براش گفته بودم و اونم خیلی عصبانی شدو گفت مگه با پسر 16 ساله ازدواج کردی که بیاد باهات رابطه بدون جنسی داشته باشه من اینهمه سال صبر نکرده بودم که وقتی زن گرفتم هم باز صبر کنم! اصلا معنی تدریج در رابطه و کلا محبت بدون رابطه جنسی رو نمیفهمه. اون زمان فقط خودش مهم بوده و کاری که میخواسته میکرده الان هم بخوام باهاش حرف بزنم جواباش میدونم. من یاد گرفتم حالمو فقط خودم خوب کنم و انتظاری از همسرم نداشته باشم اینجوری حتی حالمم بهتره

فرشته من تا الان کلا با حرفای اساتیدی مثل آقای پناهیان و عالی و ... زندگیمو تونستم نگه دارم وگرنه با اون دوران عقد فاجعه ای که من داشتم کدوم دختری حاضر به خونه رفتن میشد... تو همینجا مشابه شرایط خودمو دیدم که چقدر راحت جدا شدن و همه سایت هم حقو به اون جدایی میدادن... البته که ضعف شدید در عملکردم هم یکی از دلایل مهم موندنم بوده فرشته مثلا من تکلیفمو یکسره کردمو طلاق کنار گذاشتم سالهاست اما ته ذهن و قلبم اینه... نتونستم ارزویی که دارمو بخشکونم. درست مثل یک رویا دوره برام که همسرم نباشه... وقتایی که سفر میره یا خیلی دیر از سر کار میاد واقعا روزهای خیلی بهتری دارم و این حس برام دردناکه که دوست دارم نباشه... درسته بازم باید پذیرشم بره بالاتر اونقدر که حتی روش زندگی که پسرم داره از خانواده شوهرم یاد میگیره رو هم بپذیرم...کار سختیه خیلی...

خیلی غم رو دلمه:47: چون پسرم هم داره یاد میگیره مثل باباش منو حساب نکنه

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

در ضمن قبل از هر مشاوره مجازی و بیرونی طبق تاپیک های قبل گفته بودین؛



پس لازم هست با فراگیری یکسری آگاهی ها و مهارت ها و گام به گام و تدریجی اثرات نامطلوب برخی مسائل رو بر زندگی و روان خودتون رو کاهش بدید.


:72:

---

ببخشید اینجارو نفهمیدم. هم نفهمیدم ربط اینکه قبل ازدواج مشاورم سرنخ های زیادی از مسایل همسرمو بهم داده بود و من درکش نکردم به اینجا چی بود و هم نتیجه ای که گرفتین که پس یک سری مهارت کسب کنم چه ربطی به حرف مشاورم داشته و چه مهارتی و چطوری؟
ممنون:43:

نقل قول:

---

تو همینجا مشابه شرایط خودمو دیدم که چقدر راحت جدا شدن و همه سایت هم حقو به اون جدایی میدادن... البته که ضعف شدید در عملکردم هم یکی از دلایل مهم موندنم بوده فرشته مثلا من تکلیفمو یکسره کردمو طلاق کنار گذاشتم سالهاست اما ته ذهن و قلبم اینه... نتونستم ارزویی که دارمو بخشکونم. درست مثل یک رویا دوره برام که همسرم نباشه

---

شمیم ببین با احساسات اگر بخواهی زندگی کنی هر روز یه هوایی میاد سمتت باور کن همه اینطورن . حالا برای همین بیا یه چارچوب بساز برا خودت .برای همین میگم تکلیفت رو یکسره کن
انگار که اومدی تایید طلاق بگیری !!!
شاید خیلی ها بگن طلاق بگیر بعضی ها هم بگن نه...
ولی واقعا خودت باید به یک اطمینان برسی و احساساتت رو کنترل کنی.

ببین تو هنوز هم از همسرت ناراحت هستی سر همون مسایل عقد ... ولی به این فکر کن که اون اینقدر بلد بوده اینقدر از زن ها شناخت داشته ...

شمیم جان زندگی زناشویی پر از اشتباه و دلخوری هست اگر تو دل بمونه میپوسه و حال ادم رو بد می کنه.

ببین من خودم خیلی دلخوری داشتم از همسرم بعضیاش که یه مدت خیلی ناراحتم میکردن ولی کاملا درون خودم حلش کردم رفت همسرم هم هنینطور ناراحتیاشو از من دور ریخت.
تو فکر میکنی اشتباه و دلخوری فقط تو رابطه شما بوده؟ خیلی از مردها تو رابطه جنسی اون اول کاری اشتباه میکنن و نمیدونن زن ها چقدر حساسن ...

البته منظور من این نیست که همسرت اشتباه نکرده ها نه حرف من خودتی که بدونی با ناراحتیات چه کنی ... .


حالا خوبه که دلخوریات رو نوشتی دل تو حساس و لطیفه نذار اینقدر رنجور بمونه یه فکری کن.

خب حالا میخوایی چیکار کنی ؟بیا و غم هات رو بگو و دلت رو سبک کن :)
خودتی که باید هوای دلت رو داشته باشی خانم:72:

یه سوال:زمانی بوده که همسرت رو دوست داشته باشی و منتظرش باشی زودتر بیاد خونه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

سحر بهاری من خودم که میدونم ریشه مسایل مالی اشتباهات منو خانوادم بوده که اینطور متوقعش کرده اما یک سر ماجرا هم طماعی و طلبکاری همسرم بوده که دامن به جریان زده

---

سلام
لطف بسیار، بی توجهی و انفعال در مسائل مالی مضرراتی در پی داره؛ ( علاوه بر اینکه لطف به وظیفه تبدیل میشود )

۱. ایجاد بستر برای تنبلی و‌ عدم تلاش مؤثر
۲. بروز توقعات بیشتر
۳. عدم مسئولیت پذیری در درازمدت
۴. جا به جایی نقش ها
۵. خشونت و اختلاف
و ...
پس در اینجا شما و خانواده نقش پر رنگ تری نسبت به همسرتون داشتید . خانواده هایی که داماد در اون کمک رو رد یا قدرددانی میکنن ( اندازه ) رو اکثرا نگه میدارن. یعنی اجازه میدند داماد یا پسر بتواند اقتدار و استقلال مالی بدست بیاورد بدون توقع از دیگران و این محبت ها گهگاه و کم را صرفا یک هدیه بداند.از طرفی هم کفو بودن دو خانواده و دختر و پسر از نظر مالی، دینی، فرهنگی و ..، ) اثر گذار هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

ببخشید اینجارو نفهمیدم. هم نفهمیدم ربط اینکه قبل ازدواج مشاورم سرنخ های زیادی از مسایل همسرمو بهم داده بود و من درکش نکردم به اینجا چی بود و هم نتیجه ای که گرفتین که پس یک سری مهارت کسب کنم چه ربطی به حرف مشاورم داشته و چه مهارتی و چطوری؟

---

ببینید شما وقتی به مشاور مراجعه میکنید یکسری نکات رو بشما عرض میکنند با توجه به آنالیز خودتون و تحقیقات شما به جمع بندی میرسید. در همین جمله عرض کردین ایشان برای من جذاب بودند و من بشدت رام شده بودم ! همین دو مورد کافی بود که اگر غیر از تکبر و خود رأی بودن ایراداتی دیگر وارد هست شما متوجه نشید یا ساده عبور کنید و در زندگی مشترک باهاش روبرو بشین.

مهارت هایی که بصورت مشروح در دل مقالات سایت و تاپیک های متعدد گنجاده شدند، از طرفی در برخی کتابها یا سیدی های آموزشی، آگاهی های فردی درباره حقوق زن از نظر دینی و قانونی و مطالبی که در پست قبل به اون اشاره داشتم.
اگر در باب این مسئله به پذیرش و انگیزه تغییرات جدید رسیدید، به مسائل دیگری که اشاره کردید بپردازیم.:72:

سلام مجدد ممنون بچه ها اینقدر برام وقت میذارین

فرشته فکردی الان اگه کل این سایت که هیچ همه دنیا هم بهم بگن باید طلاق بگیرم. من طلاق میگیرم؟ واقعا طلاق هم عرضه میخواد من همیننم ندارم.

من کلا حالت زدگی پیدا کردم ازش نکه فقط واس مسایل عقدمون مگه الان خوش خلق و مهربونه که مشکلم فقط همون دوران باشه...
واقعا فرشته حرفات خیلی خواهرانه و آرام بخشه ممنون که درد دلمو گوش میکنی :72:

متاسفانه از همون فردای عقدمون حس های منفی من با دیدن دوگانگی حرف و عمل خودش و خانوادش شروع شد و روز به روز بیشتر شد... اینکه دلم بخواد زودتر ببینمش نمیدونم یادم نمیاد. ولی منتظر اومدنش بودم که حوصلم سر رفته باشه

سحر جان جریان زندگی ما اونطوری نیس که شوهر من تلاش مالی نکنه من هروقت ازم از نکات مثبت همسرم پرسیدن اولین و بزرگترینش بدون شک تلاش زیادی مالی و شم اقتصادی خوبه. همیشه هم خیلی خوب واس من خرج کرده و ادم بی مسیولیتی در قبال مسایل مالی من نیست اینو خودم همیشه میگم اما در کنارش میخواد از بابام پول بگیره! و به چشم سرمایه بهش نگاه میکنه. اولین قدمش رو اتفاقا خودش گذاشت همون اوایل عقد خودشو باباش مطرح کردن که پدر من با اونا شریک شه و خونه ای بخرن برای زندگی ما (خیلی خودشون ندار نشون دادن در حالیکه الان میبینم چقدر باباش اموال داشته و رو نمیکرده تا پدر زن ها خرج کنن)... نه عزیز کلا دیدش به ازدواج با من توش مسایل مالی بود حتی ازش یکبار پرسیدم بهم گفت مسلمه از پوین های مثبت تو وضعیت مالی پدرت بوده و اگه میخواست این پول به ما نرسه که دیگه پوین مثبت نبود!
اینو واضح چشم تو چشم بهم گفت از ملاکاش بوده

برادرش هم همینطوری ازدواج کرد زنش خیلیییییی ازشون پولدارتره با این تفاوت که هرکار کردن نتونستن از پدر جاریم خونه بگیرن. (درحدی که پدرشوهرم هم دخالت کرد و با پدر جاریم حرف زد ولی بازم نتونستن).. البته اونا هم هدایای گرون مثل ماشین و غیره بهش دادن ولی بیش ازین نه چون جاریم خیلی از من توانمندتر و عاقلتره....

این دیدگاه خانوادشه. پسر خالش الان در شرف ازدواجه شوهرم داشت به مامانش میگفت بگردین یک زن پولدار واسش پیدا کنین لاااقل خونه داشته باشه از خودش... یک پسر خاله دیگشم پارسال ازدواج کرد اونم زنش خیلی پولدار بود و همون اول عقدشون پدرش یک زمین تو جای خوب شهر به نامش کرد که پسرخالش تازه با کمک خود اون خانم (شاغله و شغل با درامدی داره) شروع به ساختش کرده برای منزل خودشون. جالبه نقطه مشترک همه این ازدواجا این بوده که دختر پولدار با ظاهری که قشنگ نیست...(خانواده همسرم اغلبشون ظاهر خیلی خوبی دارن)

بدبختی من ظاهر خوب هم داشتمو ازدواجم این بود اونقدر که یادمه یکی از مشاورایی که اوایل ازدواجم رفتم بهم گفت واقعا تو چه ضعفی داشتی با این ظاهر و خانواده ای که داری باهاش ازدواج کردی؟ :47:

گفتین اگه تا اینجا پذیرش داشتم برین سراغ بعدیا من نتونستم هنوز بپذیرم چیزایی که بالا گفتمو هنوزم اذیتم از یادآوری مطالب بالا ولی درون حد نیس که بخواد قاطی کنمو نخوام زندگیو ادامه بدم

چون میدونم همین فشار و ساختن و تلاشی که من درین سالها داشتم منو به خدا نزدیکتر کرده و ازین بابت خداروشاکرم

در حیطه مهارت های زندگی بله هرچی کار کنم بازم بیشتر باید کار کرد ولی نسبت به نه سال گذشته واقعا بهتر شده عملکردم در همه ابعاد و اینو خیلی ریز تو برخی از اعمال مثبت شوهرم که قبلا نبوده میتونم بفهمم بازم اگه مهارت مشخصی رو مد نظرتونه که توش ضعیفترم بهم بگین
ممنونم خانم سحر بهاری خیلی زحمت کشیدین حتی تاپیک های قبلیمم نگاه کردین:72:

خواهش میکنم

ببینید شما از این مسیر ها حرکت کنین؛

1. نه منفعل عمل کنید و نه پرخاشگر
2. اجازه بدید همسرتون به توانایی هایی خودش ایمان و باور داشته باشه.
3. از والدینتون تشکر کنین و تقاضا کنین تمامی کمک های مالی و هدایای گران قیمت و ... رو برای مدتی قطع کنند. ( در حساب جداگانه ای نگهداری کنند )
4. برای اندک پول هایی که در دست شماست اهدافی تعیین کنین تا توقعی پیش نیاد. مثلا ثبت نام در یک کلاس هنری و خرید ملزومات هنر مد نظر
5. در برابر توقعات مالی همسرتون به ایشون بفرمایید من به توانایی ها, لیاقت ها و تلاش های تو ایمان دارم و افتخار میکنم با داشتن تو توقعی از کسی ندارم .
6. از همسرتون بابت چیزهایی که از دسترنج خودش تهیه کرده تشکر کنین و در ایشان روحیه ی استقلال مالی و بی توقعی رو پرورش بدید.
و ...

شما نیازی به یادآوری خاطرات منفی و ناراحت کنننده ندارین چون قطعا شادیها و نعمات دیگری در زندگیتون هست که روزهای زیادی طول میکشه بابت هر کدام شگر گزار باشید و عشق و علاقتون به همسر و زندگی مشترکتون بیش از پیش بشه.

نیاز دارید؛
* مثبت اندیش باشید.
* تمرکزتون رو بر روی اهداف، سوژه های خوب و جدید و آینده بگذارید.
* از پرداختن به گذشته خودداری کنید.
* آنچه که از دید شما در زندگی مشترکتون مثبت و ارزشمند هست رو یادداشت کنید .
* تفاوت های خانوادگی و فرهنگی رو بپذیرید .
و ...
هر وقت تمایل داشتید با هم مسائل بعدی رو بررسی میکنیم:72:

شمیم الزهرای عزیزم،

سه تا مورد به نظرم می رسن.

اول اینکه تلاش کن این حقیقت که همسرت رو از ته قلبت دوست نداری رو کاملا درک کنی. اینکه عشق و محبت در صورتی می تونه وجودت رو گرم کنه که یه سری ویژگی های فکری و روانی و شخصیتی در طرفِ مقابلت وجود داشته باشه. چیزهایی که در عمل وجود ندارن.

این حقیقت به اون اندازه ای که ترسناک به نظر می رسه، خطرناک نیست. نه برای تو، نه برای رابطتون و نه برای همسرت. پس ازش فرار نکن. حقیقتِ امیال و احساساتِ خودت رو کامل برای خودت روشن کن (برای اینکار وقت بذار)، طوریکه خوبِ خوب حسشون کنی. و بعد هم حقیقتِ همسرت رو.

درسته که ما تلاش می کنیم با کسی ازدواج کنیم که از یه سری جوانب برامون مطلوبیت داشته باشه و خوشایند باشه. اما اینطور نیست که حتی اگه اساسِ مطلوبیتِ یه فرد فرو بریزه، اساسِ ارتباطی که با ازدواج شکل گرفته هم از بین بره.

بنابراین اولا از حقیقت اجتناب نکن.

دوما بعد از اینکه خیلی خوب با حقیقت مانوس شدی، یه کاغذ بردار و مزایا و معایبِ ادامه ی زندگی با شوهرت و مزایا و معایت جدایی رو درش لیست کن.

باز هم باید بگم نگرانِ چیزی نباش. تعدادِ این مزایا و معایب تعیین کننده ی جدایی نیست. چون وزنِ هرکدوم از مواردی که می نویسی، مهم تر از تعداده.

ممکنه آدم در یه کاری فقط یک مزیت ببینه و صد تا عیب. اما باز هم بصورت آگاهانه تصمیم به انجام اون کار بگیره. چون وزنِ همون یک مزیت بیشتر از همه ی اون معایب بوده.

برای اینکار هم خوب وقت بذار. هیچ عجله ای نیست. اما واقعا همه ی موارد رو بررسی کن.

و یک چیزی در عرضِ این دو مورد هست که از هردوشون مهم تره. و اون معناست.

ببین چه کارهایی روحت رو پاک و روشن می کنن. در انجامِ اونها مداومت کن. و وقتی روحت روشنه، بذار آزاد باشه و معنای این زندگی لمس کنه.

وقتی هم معنا برات روشن شد و هم نسبت به شرایط و مزایا و معایبش آگاهیت بالا رفت، یه چیزی درت رخ می ده که حالت رو خوب می کنه:

عزتِ نفست می ره بالا و از نظر احساسی و عقلی به سطحی از استقلال می رسی که خودت ستون و محورِ حیاتِ خودت می شی. اهداف و امیال و خواسته های معنوی و مادیت (بعنوان زیر مجموعه ای از همون اهداف معنوی) اونقدر ارضاء و تقویت و مشغولت می کنن که یهو نگاه می کنی می بینی چه مسائل و آدمهایی که قبلا بهت چیره بودن و حالت رو بد می کردن که الان اصلا قدشون بهت نمی رسه. چه آدم هایی که نیاز داشتی بهشون تکیه کنی که حالا تکیه گاهشون شدی.

(ادامه)... چه آدم هایی که دوستشون نداشتی و حالا از صمیم قلبت بهشون احساس محبت می کنی. چه آدم هایی که فکر می کردی خدا دوستشون نداره، و حالا با تمام وجودت عشقی که خالقشون بهشون داره رو حس می کنی. چه آدم هایی که مانع رشد معنوی و مادیت بودن، و حالا ابزارِ رشد معنوی و مادیت هستند.

خلاصه دنیای ما آدمها یه چیز جامد نیست. یه چیزیه وابسته به چگونگی و ماهیتِ خودمون.

معذرت میخوام خانم شمیم الزهرا ی عزیز.
واقعا عصبانی شدم و از خوندن تایپیکتون ذهنیتم نسبت به شما به هم ریخت و با توجه به سطح درک و فهمی که از شما سراغ دارم و هر از چند گاهی پست های شما رو تو تایپیکهای مختلف خوندم و تو اونها درایت و سطح فهم بالای شما برام اثبات شده بود این مشکلات شما برام قابل هضم نبود و به همین دلیل واقعا ناراحت شدم.
حق نداشتم این طور صحبت کنم باهاتون. به هر حال خودتون به اندازه کافی ناراحت هستین.
به مدیر گزارش دادم حذف کنن پیامم رو.
امیدوارم مثل یک خواهر مهربون من رو ببخشید و بدونید من دوستتون دارم.

سلام بچه ها ممنونم بازم از توجهتون
سحر جان نکاتتو سعی میکنم بفهمم و اجرایی کنم (قسمت بالای پستت حقیقتا من کامل اجرا کرده بودمو ماجرای خونه پیش اومد و به این نتیجه رسیدم که پیشگیری باید کرد...)
درسته خیلی مهمه تمرکزم بر مثبت ها باشه. باید همش به خودم یادآوری کنم اگر مطلب یا تایپیکی برای مثبت اندیشی دیدین که به دردم میخوره بهم معرفی کنین
بله تمایل دارم ممنون میشم بقیه مسایل رو هم نظرتون بگین:72:

میشل نازنین یعنی من تایپیک بزنم شما جواب ندی حقیقتا بهم برمیخوره:18::43: آخییش یک نفس راحت کشیدم وقتی اسمتو دیدم...

یک حس آرامبخش از قسمت اول حرفت بهم دست داد اینکه منم حق دارم کسی که از نظر روحی فکری به عقیده من نزدیک نیست رو دوست نداشته باشم... واقعا کاش همینو عمیقا درک کنم اینجوری حتی ابراز محبتم به همسرم قشنگتر میشه چون میدونم من بهش محبت میکنم وظایفم انجام میده اما نه به خاطر ارضای نیاز عاطفی خودم بلکه به خاطر زندگیم و حس خوبی که به همسرم میده که همه اینا روح منو ارضا میکنه...

نکات مثبت و منفی رو اینجا بنویسم یا واس خودم؟

خداروشکر کلاسی پیدا کردم که منو ازین دنیا میبره کاملا... اما متاسفانه تا مهر تعطیله و شاید خلا اون کلاس باعث هجوم حال بد بهم شده چون متاسفانه من مداومت بر اجرا و فهم مطالب اون کلاس از وقتی تعطیل شده نداشتم... که اینم ریشش باید بررسی بشه و بتونم درمانش کنم و باید بیشتر به روشن شدن و پاکی روحم بپردازم...
درسته منم تلاشم به همین چیرگی روح بر مادست اما خیلی اوقات میلغزم و البته گاهی هم موفقم


زندگی خوب عزیز اینکه شما زحمت بکشید حرفای منو بخونید و بعد هم جواب بدین یعنی خیلی لطف داشتین که میخواستین کمکی به من کرده باشین و من ابدا چیز ناراحت کننده ای ازتون ندیدم:72:
خیلی جاهای صحبتتون متوجه نشدم و حتی یک بر داشتی کردم که جای دیگه از صحبتتون به متضادش رسیدم
در کل من ابدا هیچوقت بحمدلله شکوه ای نداشتم که شرایطم ناحقه چون خدا حقه و هرکس هرجایی که هست به حق اونجاست (ظواهر امر مادیاتن که گذران و ماله همین امروز و فردای این دنیا زورگذرن که همونم ریز به ریز و دقیق همشون حکمت دارند و بیخودی نیستند)

ازینکه جوری حرف زدم که شما همسرمو گودزیلا خطاب کنین واقعا از خودم بدم اومد. من این تاپیکو برای رفع حال بد و کمک در تغییر نگرشم زدم و مسلما اومدم از منفی ها صحبت کردم و اگر عزیزی هم ازم سوالی از مثبت ها میکرد قطعا مثل تاپیک های گذشتم بهش جواب میدادم. فکنم کاملا واضحه با پستام و کمیتشون و مدت زمان بین ارسال تاپیک ها و موضوعات و... که خییلی برام سخته تاپیک بزنم و کلا حرف بزنم و با کلی کلنجار رفتن خودمو وادار میکنم که حرف بزنم...

در کل من این مفاهیم از حرفاتون متوجه شدم که مطمئن نیستم همین منظورتون بوده یانه. کلا من سخت چیزای غیر مستقیم میفهمم لطفا مستقیمتر صحبت کنین

1. سهم خودم در مشکلاتم حذف میکنم و میخوام خودم رو قربانی جلوه بدم
2.غر میزنم که وجدانم ساکت بشه.
3. در قبال پسرم مادری نمیکنم
4. صادق نیستم

اگر منظور شما همین موارد بود یا بیش ازین برام توضیح بدین و اینکه در قبال مورد یک شما راهنماییم کنین که سهم بیشتری رو متوجه بشم (که از نظر خودم خیلی سهم دارم)
مورد 2 نمیفهمم از نظرتون وجدان من چی میگه که من با آه و ناله ساکتش میکنم؟ از چی ساکتش میکنم؟ و مورد 4 هم توضیح بدین چون اساسا نظری دربارش ندارم و درکش نکردم در چه حیطه دروغ گفتم یا حقیقت رو نگفتم؟ که البته حدس میزنم منظورتون همون نادیده گرفتن سهم خودم در زندگی باشه

اولین باری که عمیقا این درد رو حس کردم که همسرم رو دوست ندارم یادمه تو حال و احوال پست گذاشتم و ازینکه این موضوع حتما بر کل اعمال من در زندگی مشترککم سایه داشته و اثر داشته خیلی ناراحت بودم که البته میشل خیلی جالب بهم فهموند که اصلا این محبته مهم نیست مهم اینه من نقش خودم رو در هستی و زندگی مشترک فارغ از احساس شخصیم ایفا کنم و رو عواطف خودم هم شناخت درست داشته باشم و هم تسلط... خدا عواطف رو به عنوان یک ابزار)abzar) به ما دادند که به اشتباه گاهی افرادی مثل من خودشون ابزار عواطف میشن...
ممنون:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

سلام بچه ها ممنونم بازم از توجهتون
سحر جان نکاتتو سعی میکنم بفهمم و اجرایی کنم (قسمت بالای پستت حقیقتا من کامل اجرا کرده بودمو ماجرای خونه پیش اومد و به این نتیجه رسیدم که پیشگیری باید کرد...)
درسته خیلی مهمه تمرکزم بر مثبت ها باشه. باید همش به خودم یادآوری کنم اگر مطلب یا تایپیکی برای مثبت اندیشی دیدین که به دردم میخوره بهم معرفی کنین
بله تمایل دارم ممنون میشم بقیه مسایل رو هم نظرتون بگین:72:

---

براتون لینک هایی رو بعدا ارسال میکنم.
خب پس بریم سر مسئله اعتقادی و فرهنگی ...:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

ازینکه همسرم و خانوادش روز به روز دارن از اعتقادات فاصله میگیرن و پسر من تو این محیطه حالم بده

---

قبلا عرض کرده بودین:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

روز به روز بیشتر به تفاوت های اعتقادیمون پی میبرم و خیلی اذیت هستم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

ما در خیلی زمینه ها اختلاف داریم.از روابط خانم و آقا، موسیقی،نماز سر وقت،نگاه به نامحرم،حضور در مجلس گناه...
در هر مسئله ای ما تفاوت داریم.من مذهبی و همسرم مرد راحتیست .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

ایشون خانواده پر جمعیت با پدرو مادری مذهبی اما متاسفانه به جز یک خواهرشون بقیه بچه ها کمتر به مسائل اعتقادی اهمیت میدن
وایل اولین اختلافات سر مسائل مذهبی بود. سر نوع مجلس .اینکه اقایون نامحرم از نظر من نباید میومدن به من کادو بدن و داخل مجلس خانمها بشن....

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

کم کم به عمق تفاوت فرهنگی رسیدم.زن از نظر ایشون تفاوت زیادی در عمل با مرد نداره.ساعت دوازده شب تنها به من میگفت بیا خونمون(با ماشین خودم) و اصلا باورش نمیشد این کار اشکالی داره.محیط کار اینده من در کارخونه و... هست و خودم اصلا دوست ندارم اما همسرم میگن چرا نباید بری؟مگه چه فرقی داره... خلاصه این تفاوت ها در مهمونی ها ، دوستان همسرم... هم بود که خدارو شکر کم کم برای من کم اهمیت تر شد.

---

ما در قرآن کریم, روایات و ... داریم که شما نمیتونید کسی رو اجبار کنید در موارد اعتقادی و مذهبی شبیه بمن باش, آنگونه که من میخواهم. بلکه توصیه شده با گفتار و رفتار درست و بالا بردن علم و آگاهی از دین دیگران رو مجذوب اعمال مذهبی کنیم. ( حالاخواه بپذیرند یا نه .. در اینصورت شما مسئول اعمال ایشان نیستید )

این مهم در سایه صبر و خویشتن داری, پرهیز از تنش, انتقال و بررسی برخی مسئله ها از جنبه ی دینی به سایر موارد(1), ارتباط نزدیکتر با افراد مذهبی و متدین, خوش رویی و تفکر مثبت, تمرکز بر جنبه های خوب و ارزشمند همسر و زندگی مشترک و ... امکان پذیر هست.

(1)
منظور از انتقال و بررسی برخی مسئله ها از جنبه ی دینی به سایر موارد یعنی اینکه مثلا در تربیت فرزند از نظر دینی توصیه های ارزشمندی وجود دارند اما از نظر روانشناسی و ... هم مطالبی در راستای همان توصیه های دینی وجود دارند که نتنها اکثرا منافاتی ندارند بلکه مهر تاییدی بر شیوه تربیت دینی فرزند شما هست. در اینصورت همسر شما میپذیرند که نتنها از جنبه ی دینی بلکه از جنبه ی علمی و آموزشی فلان موارد به نفع فرزند من است.
و به همین ترتیب سایر موارد دیگر در زندگی...

تفاوت از نظر فرهنگی هم برای شما همین هست یعنی ابتدا پذیرش این مسئله که انسانها با تفاوت در کنار هم زندگی میکنند.( همان گونه که هستند بپذیرین )
اما در اینمورد ببینید آیا همسرتون فرد برون گرایی هستن؟ افراد برون گرا اغلب معاشرت بالایی دارند و همین باعث میشه روابط اجتماعی بهتری داشته باشند و این به دلیل روحیات اونهاست.

اما روش شما در برخورد با چنین شرایطی مهم هست
* ابتدا بررسی رفتار ها و گفتارها و نقش خودتون در رابطه زن و شوهری و بهمین منوال برطرف کردن عیوب احتمالی
* همراهی و همدلی با همسر و برقراری احساسات خوب. آنچنان که همسر شما میپسندند. مثلا ( پوشش های رنگی و جذاب مطابق میل همسرتون در خانه, همراهی در شوخی و خنده, تفریحات دو نفره, توجه به نیازهایی که برای همسرتون در محیط خصوصی مطرح هست )
* کاهش حساسیت در برخورد با شرایط و پرهیز از امور حدسی
* گفتگوی صمیمانه و بیان احساسات و قرار دادن حد و مرز برای ارتباط با نامحرم
* و اینکه همسرتون رو بابت رفتارهای دیگران سرزنش نکنید.

اگر مشکلی در این قسمت نیست و تمایل دارید بریم سر مسئله ی بعدی...:72:

/

سلام.
واقعا معذرت میخوام ازتون دوست عزیز.
لازمه یک بار دیگه توضیحی مختصر بدم بهتون.
من به لحاظ روحی تو شرایط گیجی و گمی هستم و برای همین برداشت هام از صحبت هاتون بد بود و با توجه خیلی کم به حرفای شما نظر شخصی مو گفتم.
در واقع با خودم مشکل دارم و روز به روز نسبت به آقایونی که جرات می کنن با وجود اینکه خودشون برتری نسبت به خانم ها ندارن به یک زن توهین میکنن حساس شدم. جوری که دلم میخواد سر همه ی زن ها و من جمله خودم داد بزنم که ازخواب غفلت بیدار بشن و بدونن چیزی کم ندارن. بعد هم میگم اعتنا نکن چون واقعا چیزی کم ندارم و نیازی به رقابت یا حرف اضافه نیست. این شده که دو سالیه بی اعتنایی به همه چیز و همه کس رو انتخاب کردم. کامل دنبال اهداف شخصیمم و فکرای خودمو دارم و گوشم یک در و دروازه اس.
همین امروز یک آقایی وجودش رو نشون داد و حرفی زد که لایق مادر و خواهر خودش بود و نه من و در کل خانم ها و دور از جون همه ی آقایون که چنین افراد بی لیاقتی اسم اونها رو هم خراب کردن!!!
نیم ساعتی ناراحت شدم و فکر کردم این آدم لیاقت این رو داره که فکرمو بابتش خراب کنم و جوابش برام نه بود. لبخندی زدم و بی اعتنایی کردم و باهاش صحبت هم کردم. شناختی که ازش پیدا کردم اینه. اما خشم درونم خاموش نشد. نه از اون بلکه از خودم که چرا با تفکر فحاشی به دیگران و بی عرضه گی و کارگری باید همنشین و همکار باشم؟ شاید وقتشه که این پیله بی اعتنایی رو پاره کنم و نکنه روزگار سختی که داشتم من رو پروانه ای آماده پرواز کرده باشه و خودم خبر ندارم؟
هدفم از این توضیح این بود که کاملا متوجه بشین لحن و کلامم متناسب با مشکل شما نبود و این درد درونی منه.قطعا دغدغه ی شما چیز دیگه ای هست.
اما خوب هم تفکر شما و هم تفکر من یک جورهایی فرار هست. شما با طلاق و من با پیشرفت.
در کل رفتن چیزیه که به من و شما آرامش میده نه موندن.
اینجاست که باید بیاییم صادقانه بشینیم پای درد و دل خودمون و خودشناسی بکنیم.
یک سری اصول هست که باید با هم مرور کنیم. اولیش اینه که
متاسفانه آدم هایی که من و شما رو آزار میدن جایی نمیرن!!! همیشه با ما هستن. چون خود ما هستیم که چنین شخصیتی داریم.
حالا شما طلاق هم بگیری باز هم فایده نداره. اونچه که آزارت میده تو اطرافیانت وجود داره.فرد عوض میشه اما درد نه.
بعد از شناخت نقاط ضعف خودمون باید آسیب هایی که خوردیم رو بشناسیم مثلا یک تجاوز جنسی مساوی با مرگ روانی یک فرده .کاملا موضوع جدی ای هست. اون طور که توضیح دادید در مصداق تجاوز محسوب میشه و لطفا و لطفا جدی بگیرید و سعی کنید اثراتش رو از خودتون دور کنید. اثراتش ار بین نمیره ولی کم رنگ میشه.
باید سعی کنیم شخصیت اطرافیانمون رو هم بشناسیم.
شخصیت همسر شما با توجه به اونچه که توضیح دادید goal oriented یا متمرکز روی هدف و جنگجو هست. بنابراین همیشه در جنگه!! لباس رزم به تن داره و خشمش یک باره سرریز میشه.همواره به فکر پیروزی هست.
شما اصلا جنگجو نیستین!!! برای همین رفتارهای ایشون شما رو آزار میده. جلو شمشیرش بدون پوشش مناسب ایستادید.
برای کمک به خودتون
درد ها و رنج های گذشته رو با خودتون حمل نکنید در حالی که بچه نیستین!!! راحت میتونید پاکش کنید و لازمه اش اینه که فرار نکنید.
عقاید مذهبی تون سطحی هست و عمق دین که در واقع ساختن یک مومن موفق و سربلند و آزاده هست رو فراموش کردین و به ظواهر امر چسبیدین. مومن بی پول و بدون توانایی جنگیدن مومن نیست.
احتیاجات واقعی فرزندتون مبنی بر آموزش روابط اجتماعی صحیح با هر قشری چه با دین و چه بی دین و همچنین آموزش مسائل مهم مالی رو فدای ظواهر دین مثل اخلاق و نماز و ... می کنید و نتیجه اش یک جوان بی عرضه ای هست که تو سن ۳۰ سالگی تازه نشسته آخوندا رو فحش میده!!! این مسئله تو اکثر خانواده های دیندار وجود داره متاسفانه.
پس نترسید بذارید با تجربه بزرگ بشه.
در مورد دادگاه وجدان انسان هر وقت به خودش دروغ میگه درونش دعوا به پا میشه.
من رضایت از زندگی رو تو کلام شما حس میکنم.۶۰ درصد حدودا تخمین میزنم. چون بیشتر از ۵۰ هست و بعد ۹ سال عدد واقعا خوبیه.
اما چیزی که من فکر میکنم اینه که خوشحال نیستید.
وجدانتون درد داره.
همسرتون خوبی هایی داره ولی دردی از شما دوا نمی کنه.شما میفهمید و هی دارید به خودتون دروغ می گید که نه خوبه و آقا هست و .... اما مثلا یک شوهر پولدار در حالی که شما احتیاجی به پول ندارید واقعا ارزشی داره؟
یک مرد وقتی شما رو آزار جنسی داده و فقط به فکر خودشه واقعا ارزشی داره در حالی که خیلی راحت میتونید طلاق بگیرید و همسری دیگه انتخاب کنید ؟
همسر شما خیلی چیزها داره اما فایده اش برای شما چیه؟
به خودتون دروغ نگید. جواب این سوال رو پیدا کنید.

سلام عزیزم

داشتم تلفنی صحبت می کردم و چند تا صفحه جدید باز کردم، حالا می بینم این صفحه ریفرش شده و هرچی نوشته بودم پاک شده...... قلبم گرفت، باید برم ببینم چطور می تونم این ضایعه ی عظیم رو فراموش کنم... http://kolobok.us/smiles/artists/con...ockingbaby.gif

فقط در موردی سوالت: از نظر من الزامی نداره که اینجا بنوسی (مگراینکه در موردی نیاز به همفکری داشته باشی).

برمی گردم... http://www.thesmilies.com/love/10800000.gif

سلام دوستان
ممنون از پاسخ هاتون
ببخشید دیر جواب میدم حال مناسب و فرصت کافی نداشتم
میشل من یکبار یک پیام بلند بالا واس گیسو کمند(چقد دلم براش تنگ شده کجاست اخه:47:) نوشتم و ارسال که زدم کلا پرید! اینقد ناراحت شدم که فقط براش نوشتم اینطوری شده و هیچوقت دیگه دوباره حرفامو نگفتم از ناراحتی:grief: کاملا میفهمم چه سخته:47: تو سعی کن قوی باشی دوباره حرفاتو بگی (من بعد ازون مصیبت بزرگ دیگه کلا تو ورد مینویسم و بعد کپی میکنم اینجا:18:)

دوست خوب سحر بهاری نمیدونم چرا حرفاتون مخصوصا این قسمت های اخر که با ستاره هست برام مثل حرفای قشنگیه که درک خاصی ازش نمیکنم. ملموس نیست مثلا گفت و گوی صمیمانه با همسر درباره حد نامحرم منظورتون دقیقا چجور و چیه.
به جز خانوادش که روشون خیلی حساسه و اصلا راهی براش فعلا نداشتیم در امور دیگه اغلب تفاهمات ناگفته ای ماباهم داریم. مثلا همسر من به یکسری مسایل که برای من مهمه چون براشون اصلا قابل درک نیست اهمیت نمیدن و من کوتاه میام و به یکسری اهمیت میدن با اینکه خودشون انجام نمیدن مثال: داریم میریم سینما و اذان میگن همسرم میگن میتونی بری نماز بخونی منم میرم تو سالن بعدش بیا (قبلا اصلا چنین اجازه ای نمیداد) یا شب هایی مثل قدر قبلا اغلب خونه بودیم یا با اکراه و بداخلاقی جایی میومدو تاکید میکرد منکه قبول ندارم واس تو میام. اما الان با روی باز میگه تو برو من خونه راحترم و منم میرمو هردو راضییم.

درقبال همراهی و همدلی من سعیمو میکنم ولی بعضی کارا و جاها واقعا جوری حالمو بد میکنه که همراه خوبی ننمیتونم باشم و وانمود کنم الان به من خوش میگذره مثال: همسرم و برادرش و خواهراش و خواهرزاده هاش همه با مایو میرن استخر (ویلای پدرشوهرم تقریبا هر هفته میریم) حال خیلی بدی پیدا میکنم از دیدن این صحنه ها و فقط سعی میکنم سرمو با پسرم گرم کنم اما چون پسرم دوست داره بیاد کنار استخر اونارو نگاه کنه اغلب مجبورم منم اونجا باشم اونم با چادر تو آفتاب و گرما:54: تا الان هم هیچ راه حلی پیدا نکردم. صحبت با همسرمو حذف کنین که ابدا نمیشه بهش گفت که وضعیت اونا برای من ناراحت کنندست فقط در قبال گرما بهم گفت میتونی هروقت خواستی تو نیای و بری خونه مادرت. که من دوبار اینکارو کردم و اون مستقیم به رو نیاورد ولی خیلییی عصبانی بود و اخلاقش بدتر شده بود و مشخص بود ازینکه تنها بره ناراحته درحالیکه خیلی پیشنهاد خوبی خودش داده بود.

این جریانات منو برای تربیت پسرم خیلی نگران میکنه چون حیا و خودکنترلی از همین کوچیکی شکل میگیره....
البته گاهی هم حرفای میشل میاد تو ذهنم و خودمو رها میکنم در آغوش خدا و به اون میسپارم همه چیو...

زندگی خوب عزیز من نمدونم چرا کلا حرفای شماهم برام گنگی زیادی داره البته قسمتی که گفتید پسرم با تجریه بزرگ میشه خیلی خوب بود واقعا منم از خدا میخوام این شرایط اونو در راه بندگی خدا محکمتر کنه و ایمانش ریشه ای تر باشه
فکنم چاره ای ندارم جز اینکه بپذیرم همینه که هست! تو کلاه خودتو محکم بچسب که باد نبره:303:

شمیم الزهرای عزیز سلام:72:

من هیچ توصیه ای برای برون رفت از شرایط فعلی ت نمی خوام داشته باشم. چون رویکرد من به زندگی شما کاملا با اصول این تالار متفاوت هست و البته خب شما هم تو این تاپیک درخواست کمک برای تحمل شرایط دارید نه چیز دیگری.

فقط دو تا چیز رو ملتمسانه ازت خواهش میکنم:

1) لطفا دیگه بچه دار نشو.
2) لطفا کمی از ثروت پدری ت، و نه پول همسرت رو برای مشاوره تخصصی و حضوری صرف کن . البته که اصلا منظورم زوج درمانی نیست. مشاوره ای جهت خودشناسی، مشاوره ای که بهت کمک کنه احساساسات مختلف خودت از جمله خشم، استرس، افسردگی، ترس و ... رو در خودت بشناسی و از هم تفکیک کنی.

:72::72::72:

سلام، شمیم، به قول صبا، چارچوب‌های اینجا و حتی گمان می‌کنم خودت، اونقدر سفت و سخته که مطمئن نیستم نوشتنش درست باشه.
خوشحالم که نوشتی با همسرت در اغلب موضوعات چالشی به یک تعادل نسبی رسیدید، پیشنهاد می‌کنم دست کم در مورد حجاب و ارتباط با بقیه، صرفا به حداقل‌های ممکن کفایت کن تا کمتر اذیت بشی. دلیلی نداره با چادر زیر آفتاب، کنار استخر بنشینی و این سختی رو به جان بخری، اون هم وقتی تحمل چنین رنج روحی رو نداری و از اینکه بقیه مثل تو نیستند اینقدر اذیت می‌شی. هیچ ایرادی نداره مثلا با مانتو و روسری در جمع آشنایان بنشینی و پاهات رو بذاری تو آب، با همون لباسی که تنته و با بچه کمی آب‌بازی کنی. اتفاقا برعکس چیزی که فکر می‌کنی، من مطمئنم پسرکوچولوت، وقتی این دین‌داری سخت تو رو ببینه، در آینده برای انتخاب مسیر تو چالش خواهد داشت. گذشته از اون، حیا و خودکنترلی هیچ ربطی به مناسک دینی نداره. اون چیزی که برای من و شما این همه برجسته کردند فقط جنبه کوچکی از دینه. یعنی همین مناسک و کارهای عبادی ظاهر. اینها همه برای اینه که یه سری اخلاقیات رو درونی‌سازی کنه. اون اخلاقیات، هدف اصلیه نه این پوسته. یعنی شما اگر بتونی اون عصاره اخلاقیات رو به پسرکوچولو یاد بدی، کفایت می‌کنه.
امیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم. :72:

- - - Updated - - -

سلام، شمیم، به قول صبا، چارچوب‌های اینجا و حتی گمان می‌کنم خودت، اونقدر سفت و سخته که مطمئن نیستم نوشتنش درست باشه.
خوشحالم که نوشتی با همسرت در اغلب موضوعات چالشی به یک تعادل نسبی برسید، پیشنهاد می‌کنم دست کم در مورد حجاب و ارتباط با بقیه، صرفا به حداقل‌های ممکن کفایت کن تا کمتر اذیت بشی. دلیلی نداره با چادر زیر آفتاب، کنار استخر بنشینی و این سختی رو به جان بخری، اون هم وقتی تحمل چنین رنج روحی رو نداری و از اینکه بقیه مثل تو نیستند اینقدر اذیت می‌شی. هیچ ایرادی نداره مثلا با مانتو و روسری در جمع آشنایان بنشینی و پاهات رو بذاری تو آب، با همون لباسی که تنته و با بچه کمی آب‌بازی کنی. اتفاقا برعکس چیزی که فکر می‌کنی، من مطمئنم پسرکوچولوت، وقتی این دین‌داری سخت تو رو ببینه، در آینده برای انتخاب مسیر تو چالش خواهد داشت. گذشته از اون، حیا و خودکنترلی هیچ ربطی به مناسک دینی نداره. اون چیزی که برای من و شما این همه برجسته کردند فقط جنبه کوچکی از دینه. یعنی همین مناسک و کارهای عبادی ظاهر. اینها همه برای اینه که یه سری اخلاقیات رو درونی‌سازی کنه. اون اخلاقیات، هدف اصلیه نه این پوسته. یعنی شما اگر بتونی اون عصاره اخلاقیات رو به پسرکوچولو یاد بدی، کفایت می‌کنه.
امیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم. :72:

اگر منظورتون اینه که برای رسیدن به اصل مطلب میشه گاهی پوسته رو بی خیال شد نظرتون کارشناسانه نیس.
یا اینکه اینها یه بعد کوجیک دینه..
بهتون پشنهاد میکنم نظراتتون رو با یک کارشناس دینی مطرح کنید تا اعتقادات اشتباه یاد دیکران ندید.
این حرف منم ربطی به این نداره که پاشو به اب بزنه یا نزنه.. چادر بپوشن یا نه...
دلایل تون درست نیست.
هر گناهی اگر کوچک شمرده بشه میشه گناه بزرگ.چرااا چون بعضی ها نیان یگن یه بعد کوچیک از دینه...
از دین تعاریف شخصی نکنید...

نگین، پیشنهاد می‌کنم یک‌بار دیگه پست منو بخون، کجا کسی رو به گناه کوچیک با بزرگ دعوت کردم؟ منظور من دقیقا همون چیزی هست که نوشتم:
در فضایی که پذیرا نیست، کافیه شخصا و فقط خودمون خط قرمزهای دین رو رعایت کنیم و به حداقل‌ها کفایت کنیم و لازم هم نیست بقیه رو مجبور کنیم راه ما رو برن.

سلام دوستان خوبم
میشل قسمتی از پستم که مخاطبش شما بودی کاملا با لحن طنز لطفا بخونی:310:
سحر جان یادم رفت برای پست قبلیتون بگم که همسر من اصلا روانشناسی رو علم نمیدونن که بشه در جایی بهش استناد کرد...
آویژه صبا و رنگین عزیز خیلی ممنونم که هر کمکی ازتون برمیاد ازم دریغ نمیکنین

صبا جان چند وقته دنبال یک روانشناس خوبم ولی متاسفانه کسی که جایی رفته باشه و بهم معرفی کنه هنوز پیدا نکردم. توان اینکه بخوام کلی حرف بزنم واس یک نفر بعد بفهمم اصلا فرد مناسبی نبوده و پولمم حروم شده اصلا ندارم ولی جدیتر باید دنبال یک متخصص باشم (آخرین نفری که رفتم پیشش چند سال پیش منو با این قیافه محجبه دید و بهم میگفت عزیزم و اسم کوچیکمو بدون هیچ پسوند پیشوند خانمی صدا میکرد و از همسرم بد میگفت به جای کمک کردن کلا حالم ازین مشاوره رفتنم بد شد و بعد اون تصمیم گرفتم تحقیق درست حسابی کنم قبل رفتن پیش مشاور)

بله منم مورد اولتو بهش رسیدم گرچه احساسم خیلی اوقات بهم فشار میاره ولی با یاداوری اوایل تولد پسرم به خودم تلنگر میزنم...


آویژه جون من اینقدر راه های مختلف رو تو این 9سال امتحان کردم که نگو. یکیش هم اکتفا به حداقل ها بوده (البته مثال شما حداقل نبود ولی من اصل حرفتون رو مد نظر میگیرم) نتیجه این شد که فقط حال خودم خراب شد ازینکه به خاطر رضایت یک نفر دیگه دارم از خدا دور میشم. و الان خیلی حال بهتری و حتی عملکرد بهتری نسبت به گذشته دارم. به قول شما مناسک برای من حکم اون انرژی روحی که میشل میگه رو داره و منو پرتوان تر میکنه در زندگی مشترکم.

من سعی میکنم به قول معروف لپ مطلب رو از حرفای شما عزیزان یاد بگیرمو به کار ببرم. اما برای اینکه کسی سو برداشت نکنه همینو میگم که اصل جریان نه اخلاقیاته نه مناسک اینا همشون ابزارن برای اون هدف اصلی... و اخلاقیات باید ریشه و پایه باشه که اگه نباشه کلا خانه از پایبست ویرانه به فرمایش خود پیامبر ص (در جریان اون مردی که خیلی ظاهر دینداری داشت و وقتی از دنیا میره پیامبر ص به حالش دلسوزی میکنند و میگن بدا به حالش چون در خانوادش بدخلق بوده) و حرف شما کاملا درسته که اونچه باید پسر من اساسی یاد بگیره اخلاقیاته که واقعا نباشه هیچی نمیشه روش ساخت...

منظور من از حیا اینه: وقتی کودک از ابتدا بدن عریان بقیه رو ببینه یا بقیه بنشو ببینن قبح این براش میریزه و وقتی بزرگتر بشه حیا کمتری داره تا اینکه از ابتدا مادر برای فرزندش حریم بذاره و مثلا موقع تعویض پوشک و لباس و دستشویی رفتن مواظبت کنه و خودش و بقیه هم موقع تعویض لباسشون حریم داشته باشن حیا درش درونی میشه (حیا فقط عمل نیست گفتارهای بی پروا هم میتونهه از همین کودکی قبحش بریزه). خیلی واضح من اینو در خانواده همسرم میبینم که بچه های کوچیک براشون پوشوندن عورت معنایی نداره و این کلا تو فرهنگشونه که اشکالی نداره بچس! و همونا بزرگ میشن میشن خواهرشوهر من که با لباس زیر جلو همسرم میاد و جلو نامحرم هم میتونه با تاپ بیاد (الزاما اینا ربطی به مناسک دین نداره. میشناسم کسی حجاب نداره ولی جلو محارمش هم باهمون بلیز شلواری میاد که جلو نامحرما میاد یعنی درونا حیا داشته ولی اعتقاد به حجاب نداره و برعکسش هم هست که حجاب جلو نامحرمش کامله ولی جلو محارمش با پوشش خیلی بدی میاد که حیا درونیش کمتره)

درهرحال میدونم هرکس عقایدش متفاوته من فقط میخوام در شرایط فعلی بتونم بهتر زندگی کنم و اصلا نگفتم میخوام کسی رو تغییر بدم واقعا هیچوقت همچین چیزی تو ذهنم نبوده و در همین موضوع اخیر ذهنم باید راحت شه و اصلا نبینم چی اطرافم میگذره به قول آویژه منکه خط قرمزهارو رعایت میکنم.

البته من قبل از پسرم اهمیت کارهای اطرافیانم (اعتقادی) کمتر بود و هرچی ناراحتی بود کاملا به حسادت زنانه مربوط بود نه دین (مثالش همون پوشش دختر خاله همسرم و دست دادنشه. فقط واس من اینکه با همسرم و جلوش چطوریه مهم بود که ربطی به دین نداشت و حسادت زنانست یعنی اگه همسرم در اون محیط نبودو اون خانم با یک لباس خیلی لختی بود برام اهمیت خیلی کمی داشت) و الان هم فکر میکنم یک بخشی از جریان نگرانی بابت تربیت پسرمه و بازهم یک بخشش حسادت زنانست! که سعی میکنه بره در پوشش تربیت فرزند!

- - - Updated - - -

نمیدونم چرا صفحه قبل تاپیک که میرم از کاربریم خارج میشه و نمیتونم برای پست هاتون تشکر بزنم

سلام. راستش مطالبی که میخوام بنویسم ممکنه خیلی به اصل مشکل شما مرتبط نباشه اما امیدوارم یه تلنگر ذهنی باشه براتون که بتونید سرنخ حل مشکلاتتون رو پیدا کنید.
اول در مورد پسرتون. ببینید یه جمله ای هست که میگه بچه ها نیازی به تربیت شدن ندارن اونا همون کاری رو میکنن که پدر و مادرشون انجام میدن. پس شما لازم نیست نگران تربیت فرزندتون باشید همین که توی تربیت و پرورش خودتون موفق باشید بچه هم یاد میگیره از شما. علاوه بر اون، از نظر من اینکه بچه شما توی شرایطی قرار گرفته که از همین اول میتونه با دو نوع طرز فکر و فلسفه زندگی متفاوت آشنا بشه و ببینه به رشدش هم کمک میکنه و موفق تره از بچه ای که توی یه محیط ایزوله با یک سری اعتقاداتی که بهش تزریق میشه بزرگ شه. من خودم توی اون محیط ایزوله بزرگ شدم! و میدونم دارم راجع به چی حرف میزنم. بعدها که بزرگ تر شدم هیچ حس خوبی نداشتم و همش دنبال حقیقت زندگی بودم به جایی رسیدم که یه مدت کلا به وجود خدا هم شک داشتم و با کلی تحقیق و مطالعه و انرژی که صرف کردم تونستم برای خودم به یه چهارچوب اعتقادی برسم که این بار بهش ایمان دارم. اما فرزند شما از همین اول میتونه هر دو روی سکه رو ببینه و با سرشت خودش انتخاب کنه. همه ما یه خدای درون داریم که نمیگذاره گمراه بشیم و همه گمراهی ها و راهای نادرست به خاطر دخالت انسانه. پس نگران پسرتون نباشید و تمام تلاشتون روی خودسازی باشه که بتونید الگوی کامل و قابل اتکایی براش باشید.
مطلب دوم در مورد خودتونه. من با لفظ «حسادت زنانه» ای که به کار بردید فهمیدم توی چه حجمی از انکار احساساتتون دارید دست و پا میزنید! عزیز من حسادت زنانه یعنی چی؟ هر کسی جای شما بود توی اون شرایط حالش بد میشد چرا احساسی که درونتون به حق ایجاد شده رو با کلماتی ابراز میکنید که انگار ناحق بوده؟ اصلا من نمیدونم این واژه های بی معنا رو کی میسازه میندازه تو دهن مردم! هر کس هست اصلا نیت خوبی نداره٫...
شما اول باید با درون خودتون به صلح برسید و همه احساساتتون رو بدون قضاوت و سرکوب احساس کنید و لمسشون کنید و بهشون اجازه بدید ابراز بشن. بعد به یه آرامشی میرسید که میتونید اون موقع صدای خدای درونتون رو که تا حالا توی هرج و مرج درونتون گم شده بود بشنوید و اون خودش راهنماییتون میکنه که توی هر شرایطی بهترین عملکرد رو داشته باشید.
در مورد مشاور هم اگر احساس نیاز میکنید من تعریف مرکز مشاوره دانشگاه شهید بهشتی رو خیلی شنیدم و خانم هایی اونجا هستند که تخصصشون زوج درمانی هست. کلینیک ارگانیک مایندد هم کارشون خیلی علمی هست ولی از نظر اعتقادی با شما یه کمی متفاوتن. خانه توانگری زیر نظر دکتر شیری و بنیاد فرهنگ زندگی سهیل رضایی هم خیلی خوبن.میتونید توی شبکه های اجتماعی هم پیداشون کنید. موفق باشید :72:

سلام شمیم جان،دوست خوب همیشگی ام:72:
من الان توی صفحه اول دارم مینویسم واست،نمی‌دونم چرا مدتیه توی صفحات آخر تاپیکها لوگین نمیشم!!!؟امیدوارم این پست سرحال ارسال بشه

شمیم جان،مامان نگران ‌ودلواپس!اول از همه آرامشت رو بااون ارتباط قوی ای که با خدا داری به دست بیار!حداقل دستاوردت از ایمان واعتقاداتت باید همین آرامش باشه
میدونم چی میگی وچه فکرهایی میکنی!پیش خودت میگی تا خالا حرص خودمو میخوردم الان باید حرص بچه مو هم بخورم!پیش خودت میگی بچه نبود واسم مهم نبود که چکار میکنه ولی نمیکنه!اما الان این احساس مسولیتت داره تو رو از پا درمیاره!
من الان خودم درگیرمشکلاتی هستم با تربیت بچه ام میدونم چقدر برای یک مادر سخته وقتی به اینجا برسه که دیگه نمی‌دونم باید چکارکنه!

تفاوتت توی زمینه های مختلف با همسرت که دیگه واسه خودت وما قابل درکه!اما پسرت!
شمیم چقدر با بچه ات بازی میکنی توی خونه؟وقتی دوتایی تنهایین چه برنامه هایی دارین؟چرا احساس میکنی پسرت حسابت نمیکنه؟مگه واسش وقت نمیزاری؟بچه ها طرف اونی هستن که ازش محبت ببینن وبازی و بازی وبازی وبازی....واسه پسرت خاطره های خوب درست کن اینقدر باهاش صمیمی بشو که هیچکس نتونه این صمیمیت رو باره نگرشی که داره از بین ببره!چه موافق تو چه مخالف تو
من خیلی از خانواده هارو دیدم که پدرومادر باهم اختلافات وتفاوتهای زیادی دارن ‌وبچه هاتون هم ایرادی ندارن
یادت باشه حتی اگه تو هم مثل همسرت بودی بازهم نمیتونستی تضمین بدی که بچه تون مثل خودتون بشه این دیگه ثابت شده است
پس لذت ببر از این دوران وتلاشت رو با لذت انجام بده نه باحرص وغر وانرژی منفی که بچه ها خیلی بهتر از بزرگ‌ها این احساسات رو متوجه میشن
واسه پسرت فرشته مهربان آسمانی باش که حتی اگه شبیه خودت نشه همیشه ازت به خوبی یاد کنه چه جلوی خودت چه پشت سرت.زندگی رو واسش سخت نکن جلوی بچگی اش رو نگیر!ازش توقع نداشته مثل آدم بزرگ‌ها درکن کنه!!!

شمیم جان شاید اگه بازهم بچه بیاری هیچکدوم اخلاق‌هاشون شبیه تو نشه اما تو لذت رو از مادر بودن ببر ثمره وعاطفه مادری رو از عمق جانت به بچه ها داشته باش
هرچند نکته امیدوارکننده اینه که بچه ها بیشتر تحت تاثیر مادرها هستن تا پدرها!مگه اینکه همسرت به جای تو همه اون کارهایی که گفتم رو درحق پسرت میکنه
اینو نمیگم که خدایی نکرده احساس رقابت کنی باهمسرت دراین زمینه!!اتفاقا واست مهم باشه که با پدرش هم صمیمی ‌و دوست باشه ‌همیشه احترام گذاشتن رو یادش بدین

شمیم جان منظورم از معنا یک چیز خیلی خاص نیست که صرفا در حالاتِ روحی خاصی به قلب و ذهنِ آدم میاد. مثلا این معناست:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

...اینجوری حتی ابراز محبتم به همسرم قشنگتر میشه چون میدونم من بهش محبت میکنم وظایفم انجام میده اما نه به خاطر ارضای نیاز عاطفی خودم بلکه به خاطر زندگیم و حس خوبی که به همسرم میده که همه اینا روح منو ارضا میکنه...

---

البته جا داره بیشتر به کنهِ این حرفت توجه کنی و برای خودت روشن تر و ملموس ترش کنی. اما همینجوری هم مشخصه یکی از چیزهایی که به زندگیِ تو (منظورم زندگی زناشویی نیست) معنا می ده، اینه که حضورت حال و زندگی همسرت رو بهتر کنه. روحت ارضا می شه، چون معنای حالِ خوب همسرت، رضایتِ پروردگارته. نه فقط رضایتش از تو، بلکه رضایتش از اینکه یکی از مخلوقاتِ عزیزش در شرایط بهتریه، در حال بهتریه.

ما معمولا در شرایطِ بهتر، انسان های بهتری می شیم. درسته؟ و تو اینو حس می کنی که با کارهای هرچند کوچیک برای همسرت، داری کار بزرگی از دیدِ خالقش انجام می دی.

من به اینجور چیزها می گم معنای زندگی. اینا به رابطه عمق می دن و باعث می شن همه چی تحتِ تاثیر رفتارهای طرف مقابل نباشه. یه وقتایی می شه که اون آدم عصبیه یا قلبش سیاه می شه و تعمدا رفتار بدی می کنه، اما تو اسیرِ اون فضا نیستی، تو در اون آدم چیزی رو می بینی که فراتر از اخلاق و رفتار و اهدافشه. و اتفاقا همین به تدریج اون آدم رو هم تغییر می ده. هرچند این تغییرِ رفتارش با شخصِ تو اصلا هدف نبوده. تو هدف دیگه ای داشتی که در همون لحظه برآورده شده.

اینا رو در توضیحِ پست اولم نوشتم. در اصل همه ی چیزیکه می خوام بگم، در همون پسته.

در مجموع: هم تو و هم همسرت با وجود تفاوت هاتون، با وجود اینکه دل خوشی از همدیگه ندارید، و با وجود اینکه خیلی راحت می تونستید از همدیگه جدا بشید، و بعد از جدایی هم شرایط خوبی داشته باشید، با همدیگه موندید. این برای من نشونه ی اینه که این زندگی برای هر دو نفرتون معناداره. یعنی ارزش هایی رو براتون محقق می کنه که باعث میشن نخواید ازش دل بکنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

منم حق دارم کسی که از نظر روحی فکری به عقیده من نزدیک نیست رو دوست نداشته باشم

---

بله کاملا درسته. البته من فکر می کنم تو همسرت رو دوست داری، اما هوای قلبت غبارآلوده و صاف نیست که محبت حقیقی ای که بهش داری رو حس کنی.

قسمتِ آخر پست زندگی خوب هرچند شاید به واقعیت اشاره نکنه، ولی به هرحال یه چیزِ درستی هم انگار توشه. اینکه وقتی خوبی های همسرت رو می گی، اون خوبی ها چیزهایی هستند که با توجه به شخصیتی که ازت سراغ داریم، برات زیاد ارزشمند نیستند. چیزهاییکه اگه بی خیالشون بشی، اونوقت ممکنه اون عوامل واقعی رو لمس کنی. یعنی اگه از این دوست داشتنِ ذهنی دست برداری، خودت رو به چیزی مجبور نکنی، و از حقیقت نترسی، احتمالا بعد از مدتی، محبت قلبی و خالصانه ای که بهش داری رو کشف می کنی. البته تو هم درست می گی که اینجا ازت نخواستید ویژگی های مثبت همسرت رو بگی. ممکنه خیلی چیزها باشن که ما ازشون خبر نداریم.

پستِ خانم مهندس هم توضیحِ همینهاییه که من دارم می گم. لطفا خیلی با دقت بخونش.

خب... فکر کنم همینا رو می خواستم بگم. بعلاوه ی اینکه اگه یه وقت تاپیک زدی و دیر یا زود سروکله ی من پیدا نشد، بدون که یا ندیدم یا چیزی به عقلم نرسیده که گفتنش بهتر از نگفتنش باشه.

....

راستی صبا چرا به شمیم التماس می کنی دیگه بچه دار نشه؟ چطور مطمئنی وضعیت خونه ی شمیم و همسرش اونقدر بده که جا داره برای انسانی که اونجا به دنیا میاد و رشد می کنه احساس ترحم کنی؟

میخواستم بگم ببخشید که پستم پراز غلط املایی ونگارشی وفنی وغیره ست!!!اصلا یه کلمه هایی توی پستم هست که معنی جملات رو عوض میکنه ‌متاسفانه من تا چندین ساعت بعد از ارسال امکان رویت پستم رو نداشتم چه برسه به ویرایش!!
معذرت میخوام فعلا کاربری من دچار مشکل شده مثل اینکه!!

سلام دوستان خوبم پست هاتون رو چندین بار خوندم روشون فکر کردم و خیلی چیزا دستم اومد اما مشکل وارد شدن به سایت داشتم نمیتونستم جواب بدم

خانم مهندس ممنونم از حرفاتون مطلب اول کاملا حرفتون قبول دارم و شاید به خاطر ضعف ها و کاستی های خودمه که برای پسرم نگران میشم و فرافکنی میکنم روی همسرم و خانوادش...
مطلب دوم من فکر میکردم انکار یعنی چیزی رو که میدونیم اما قبول نمیکنیم. اما من خودم میگم که حس بدی دارم ازون جریانات نمیدونم اسم این حس چیه شاید اسم اشتباهی براش گذاشتم که گفتم حسادت زنانه. بله من اغلب دارم خودمو سرزنش میکنم که تو نباید ناراحت میشدی تو نباید اینجا اینقدر دربارش فکر کنی.... راستش نمیتونم به خودم حق بدم جتی اون زمان که میشل درباره دوست نداشتن همسرم گفت خیلی حرفش به دلم نشست اما بعدش باز میدیدم که به خودم حق نمیدم که کسیو دوست نداشته باشم! واقعا درگیری درونیم همیشه زیاد بوده خب چیکاری میتونم بکنم؟

من تهران زندگی نمیکنم متاسفانه دسترسی هم به تهران ندارم که مراکزی که گفتین برم.

پاییزه مامان نازنین نمیدونی چقدر حرفات برام خوب بود. البته شرایط من به اون راحتی که فکر میکنی نیست که نصف روز بچه دست من باشه و بتونم باهاش بازی کنم... از زمانی که پدرش بیاد خونه تلویزیون روشن میشه و کارتون گذاشته میشه تا اخر شب که پسرم بخوابه و حرف زدن باهمسرم و دلیل اوردن واس زیان این کار اصلا نتیجه نداشته چون همسرم میگه من فلان ساعت منرل نبودم و وفتی میام دیگه حوصله صدای بچه و اینارو ندارم و حق منه ارامش داشته باشم.
من یکسری کارا رو امتحان کردم اینکه شام و میوه و همه چی رو از قبل اماده کنم تا وقتی همسرم میاد فقط با پسرم بازی کنم که سمت تلویزیون نره اما بلاخره سمت باباش میره و کلا خیلی بازی های تماسی دوست داره که باباش هم بیزاره و سر من داد میزنه بیا اینو بگیرش...

اینکه گفتم پسرم حسابم نمیکنه چون گاهی میبینم به شیوه باباش سرم داد میزنه یا مثل باباش برای هرچیزی منو صدا میکنه براش بیارم....

اینجوری پسرم معتاد تلویزیون شده و من از صبح که بیدار میشه تلاش میکنم اونو به بازی بکشونم! تا تلویزیون ول کنه عصرها در تلاشم برنامه بچینم از خونه بریم بیرون چون خونه براش مساویه با تلویزیون! حتی صبحها هم اغلب روزا میبرمش بیرون که البته تونستم تا حدی از تلویزیون دورش کنم ولی تا باباشو میبینه سریع تلویزیون میخواد و باباش هم براش میزنه (شبکه پویا نمیبینه کلی کارتون های با کیفیت روز دنیا باباش دانلود کرده که اونارو میبینه واس همین خیلی جذابیت براش داره و خود باباش هم میشینه کنارش و نگاه میکنه و شاید همین کار باباش باعث شده اینقدر لذت ببره از بودن باباش. البته تقریبا هفته ای یکروز تا دوروز هم با باباش بیرون میریم و بازی میکنیم. اینو گفتم که نگین همش از منفی های همسرم میگم و میخوام مظلوم نمایی کنم)

برخی از جملاتت خیلی روم اثر داشت پاییزه پستتو چندبار خوندم و بازهم میخونم...

میشل جان اره من خودم به این مطلب که خوبی هایی همسرم داره که برای من خیلی ارزشمند نیست کاملا واقفم... و این یک امر دو طرفست که منم خوبی هایی دارم که از نظر همسرم اصلا خوب نیست ولی از نظر یک مرد دیگه خوبی محسوب بشه...

فکنم صبا منظورش این نبود که فضای خونه ما مناسب بچه نیست. منظورش این بود من هنوز ظرفیت و توان این اتفاق برام حاصل نشده بود که کاملا قبولش دارم و البته شاید هیچوقت هم حاصل نشه. من خودم رو وقتی یک زن کامل تصور میکنم میبینم میتونم با همین همسر یک زندگی خیلی بهتر و موفق با بچه های زیاد داشته باشم.

اما من هنوز که هنوزه بعد اینهمه تلاش وقتی همسرم داد میزنه تپش قلب میگیرم. یا هنوز موقعی میخوام با همسرم درمورد مطلبی که میدونم خوشایندش نیست یا حتی مطمین نیستم که خوشایندش هست یا نه حرف بزنم استرس میگیرم هنوز هم از خیلی چیزا میگذرم چون میترسم دربارش با همسرم حرف بزنم... (گرچه خیلی بهتر شدم ولی از 100 درصد میشه گفت الان 30 درصد درست شدم)