میخوام پدرم را با همه خصوصیاتش دوست داشته باشم

سلام

بابای من آدم حساس ، متشخص تمیز و مرتب که برای همه خیلی زیاد محترم . حدودا 65 سالش . بازنشسته است . تحصیلاتش سیکل . ببخشید بعضی چیزا شاید شنیدنش قشنگ نباشه اما باید حرفامو بزنم . بابام هیچوقت روی گوشاش و بینی اش مویی نیست خیلی مردای این سنی رو میبینم این چیزارو رعایت نمیکنن ولی بابا حواسش هست و مرتب تمیز میکنه . حمام هرروز میره .
اماااااااا صدای ملچ مولوچ موقع غذا خوردنش خیلی اذیتم میکنه . هورت کشیدن نوشیدنی هاش خیلی عجیب و غریب . انقدر که شدید هورت میکشه . با عجله غذا میخوره . ببخشید ولی جدیدا یاد گرفته آروغ میزنه اونم چی بلند ! تازه سرشم میگیره بالا و اصلا با یه حالت بدی .

تحمل این اخلاقاش خیلی زیاد برام سخت . حواسم باید مدام به خودم باشه که یه وقت عصبانیتم توی قیافم معلوم نشه . هرگز توی عمرش کسی بهش تذکر نداده یعنی خیلی کم تذکر شنیده . بچه اول خانواده بوده و پدر سالاری و از تذکر شنیدن بدش میاد . چند وقت پیش مامانم گفت از دستشویی میایی بیرون دستات خیس باشه ، به کلید برق دست نزن دستتو خشک کن .
با اینکه تنها بودن و من از توی آشپزخونه شنیدم جلوی جمع نگفت آروم گفت اما بابام بهش برخورد گفت شما منو نمیپسندید دیگه کارتون به جایی رسیده واسه من عیب و ایراد درست میکنید ! من نمیتونم بگم حتی در 2ماه گذشته کسی به بابا یه تذکر کوچیک داده باشه که انقدر با یه تذکر مامانم عصبانی شد . مامانمم کلا آدم صبور و آروم و بی صدا و سلطه پذیر . همیشه کاملا احترام بابا رو نگه داشته . میدونم نمیتونم یه انسان 65ساله رو تغییر بدم . میدونم هزار تا خوبی داره . خیلیا هستن از بابا مامانای پیرشون مراقبت میکنن و حتی حموم دستشویی هم میبرنشون .

نمیخوام ناشکری کنم اما خسته شدم انگار یه دنیا عصبانیت توی وجودم .دوست دارم با آرامش سر میز غذا بشینم غذا بخورم صداهای خوب بوهای خوب . دوست دارم یه بار بگم بابا یه ذره آرومتر هورت بکش انقدر قندای چایی رو توی دهنت خخرچ خخرچ نشکن انقدر سیب و میوه رو با صدا نخور آدم فکر میکنه آب میوه ها داره میپاچه به همه جا یا داره از لای دستاش میریزه انقد وحشتناک با صدا میخوره. دوست دارم بگم اینققققد گلوتو صاف نکن بخدا دارم بالا میارما .

دیگران منو آدم صبوری میدونن . خیلی وقتا بخاطر حوصله به خرج دادن صبر تشویق شدم . اما نمیدونم چرا این یه قلم انقد داره اذیتم میکنه . در ظاهر مثل بچه آدم میشینم غذامو میخورم حرف میزنم احترام میزارم و غر نمیزنم . کمکشون میکنم دکتر برن یا کاری داشته باشن حتما باهاشون میرم اما این مورد برام سخت . بعضی وقتام دوست دارم دست کم یه ماه دور شم از خونمون . افسردگی ندارم ورزش میکنم کار میکنم با دوستام بیرون میرم ولی...

سلام

ما انسان ها شامل ظاهر و باطن هستین.
کلیه زیر مجموعه های این دو مولفه یک انسان رو میسازه.

صرف نظر از اینکه یک انسان با ما نسبت داشته باشه یا نه، یک انسان محسوب میشه و مخلوق خالقی هست که در اون شخص تجلی کرده، روح خودش رو در اون دمیده.
ارزش والایی برای انسان قائل شده و نعمت ها و امانت هایی به انسان سپرده که باعث شده اشرف مخلوقات باشه.

یکی از این دلایل که انسان اشرف مخلوقات هست، اختلاف در کلیه خصوصیات مثبت ومنفی هست که باعث شده دو نفر عین هم نباشند، بر خلاف حیوانات که همه شبیه هم اند.

پس قبول این فرق ها و خصوصیات یک اصل باید برای ما محسوب شه. به طور همزمان باید هر شخصی روی خودش کار کنه، تا خصوصیات منفی خودش رو که باعث رشد و تعالیش میشه رو به مثبت تبدیل کنه. ولی فقط برای خودش، نه دیگران.

حالا میریم سراغ پدرتون.

درجه اول باید اختلاف انسان ها رو بپذیرید. در درجه دوم باید مثبت بینی رو در خودتون تقویت کنید.

مثال: 1. پدر جورابش بو میده، ( عکس العمل یک فرد منفی بین اینه که این مرد اصلا اداب نداره، اصلا به ما توجه نداره._ ( عکس العمل یک فرد مثبت اندیش، این پدر بنده خدا من اینقدر از صبح تلاش کرده و وقت نکرده پاش رو از کفش دربیاره بیرون)

مثال دوم: یاداوری گذشت ها و فداکاری های پدر: 1. برید جلوی یه کارخونه بایستید ببینید پدر ها چه طور برای خانواده خودشون تلاش میکنند 2. برید جلوی یه بیمارستان کودک ببینید یک پدر چه طور فرزندی رو که فقط سرماخورده رو این سو و انسو میبره 3. برید جلوی یه مدرسه ببینید یه پدر چه طور برای رشد فرزندش از وقت خودش میزنه و اون رو به مدرسه میاره 4. برید تو بازار ببینید پدر ها چه طور با سختی دارند برای خانواده اشون خرید میکنند.

همه اینها باعث میشه قدر یه پدر رو بیشتر بدونید. حالا اگر بادگلو هم بزنه، میشه زیباترین اواز روی زمین.
از طرفی هستند کسایی که پدرشون در قید حیات نیست و حاضرند فقط یکبار بدترین صدا و یا بدبوترین بوی پدرشون رو یکبار دیگه فقط حس کنند.

سلام ممنونم من حرفای دلمو زدم که هم قدری تخلیه شم هم میخوام بابامو دوست داشته باشم . چون میدونم نباید قدرنشناسی کرد اما بوی جوراب با این چیزایی که نوشتم فرق داره . نمیدونم چرا نمیتونم تحمل کنم .
من در درونم مثبت نگاه میکنم میگم بابا هزار تا خوبی داره کسانی رو یادآوری میکنم که پدر و مادراشونو نگه میدارن در درون میخوام مثبت باشم اما در واقعیت گاهی میخام بالا بیارم یا گاهی بهم میریزم .
جملتون خوب بود که گفتین باید باد گلو هم آواز خوشی باشه ، میخام بدونم کسی نه در ذهن خودش نه ، در عمل در واقعیت در احساس و واکنشش اینطوری بوده ?مثبت بوده ? شما تجربه اینطوری داشتید ? مرسی برای جمله های موثر و خوبتون .

سلام
اره خوب این چیز عجیبی نیست.
خیلی ها اینطورین
ولی هیچ شخصی حسن شما رو نداشته که بیاد در صدد رفعش بر بیاد.

شما فقط نیاز به تمرین دارین. نیاز با باز چینی اصول انسان شناختی خودتون دارید.

کمی هم باید از کمال گرایی فاصله بگیرید.

دوست عزیز از وقتی که گذاشتین ممنون استفاده کردم

سلام

احتمالا خشم های فروخورده ای در شما نسبت به پدر وجود داره و این چیزها ظاهر ماجراست.اگر براتون امکانش هست به یک روانشناس بالینی
مراجعه کنید تا مسأله رو ریشه ای حل کنه.

سلام

مستانه عزیز لطفا کلمه "میسوفونیا"رو سرچ کن و ببین نظرت چیه.

سلام مستانه جان

در قبال مساله باد گلو که گفتی میخواستم برا از تجربم بگم
همسر منم ظاهر خیلی اراسته ای داره اما در محیط خونه یک کارایی میکنه که منم یک زمانی حالم بد میشد مثل همین بادگلو سر غذا
بعد کم کم متوحه شدم مادرش و خواهراش هم کم و بیش اینکارو میکنن و بعد دیدم بابا این بندگان خدا همشون مشکل معده دارند. مخصوصا با افزایش سن رفلاکس های برخی معده ها شدیدتر میشه و مشکلات نفخ پیدا میکنند. وقتی فهمیدم که خود اون فرد اذیته که این صدارو مجبور میشه از خودش دربیاره دیگه رهاش کردم.
یکم درین باره مطالعه کن و در وضعیت غذای پدرت سعی کن دست ببری تا بتونی در آرامش معدشون کمکشون کنی:72:

اما در قبال ملچ ملوچه موقع خوردن و هورت کشیدن.... اینم بازم تجربه دارم:311: دوست من اینا همش عادته همین. و خیلی بده ما رو عادات بقیه تمرکز کنیم سعی کن باطن و حقیقت پدرتو دوست داشته باشی نه این ظواهر و رفتارهای از روی عادت... خیلی سخته مردی تو این سن بخوان بهش ایراد بگیرن که هورت نکش. اون کلی حال میکنه چایی رو مثلا هورت بکشه و اصلا فکر نمیکنه حال بقیه بد میشه... پس فعلا مشکل بیشتر ذهن و فکر شماست تا بنده خدا پدرت:43:
احتمالی که ارم گفت هم در نظر بگیر و ببین درون خودت نسبت به پدرت چه شرایطی داری
پیرو صحبت ام واز یک داستانی شنیده بودم که نمیدونم حقیقته یا نه اما شنیدنش خالی از لطف نیست
زنی همیشه از خروپف های همسرش شکوه داشت و همسرش هم قبول نمیکرد که چنین صداهای بلندی رو تو خواب داره. یک شب زن تا صبح بیدار موند و صدای خروپف همسرشو ضیط کرد تا بهش اثبات کنه چه صداهای ناجوری از خودش درمیاره اما همسرش صبح قبل اینکه بتونه بیدار بشه از دنیا رفت. این زن هرشب با صدای همون خروپفی که ضبط کرده بود هرشب میخوابید و حسرت اون افکار و ناراحتی های بیخودی که از همسرش میکشید رو داشت
واقعا دنیا خیلی کوتاهتر ازونه که حتی فکرشو بکنیم...
موفق باشی:72:

سلام به مستانه عزیز.
دوست خوبم همه اون چه که گفتی قابل درکه و من نمی خوام بگم فقط کافیه همه چیزو خوب تفسیر کنی و .... بهرحال مواردی که گفتی حالتو بد میکنه. بنظر من سعی کن توی ذهنت از صداهایی که می شنوی تصویرسازی کمتری کنی.
از طرف دیگه وقتی خیلی چیزی رو تجزیه و تحلیل کنی، بزرگتر میشه و نسبت بهش حساس تر میشی. گاهی اگه خیلی توی بهر چیزی نری بهتره.
ببخشید اینو میگم ولی من یادمه یکبار از طرف دانشگاه ما رو برای بازدید به جایی بردند، از همون لحظه ورود بوی ادرار تو فضا میومد اما من هیچ عکس العمل بدی نداشتم چون اصلا این بو رو نمی شناختم و وقتی سایرین گفتند متوجه علت اون شدم. قطعا اگر میفهمیدم و هی در موردش فکر میکردم تحمل برام سخت تر میشد.
دوم اینکه اگه میتونی براش یه نامه بنویس یا با مادرت صحبت کن که ایشون بهش بگه شاید بیشتر رعایت کنن. هر چی باشه، با اون بنده خدا راحت تر هستش.
راستی این موضوعی که میگی از بچگی ات وجود داشته؟ خواهر و برادرای دیگه هم داری؟ اونا چیکار میکنن؟
مواردی که به روشای بالا برطرف نشد رو میتونی یه وقتایی این ناراحتیتو نشون بدی با حفظ احترام. بهرحال پدر شما قصد ناراحت کردن شما رو نداره و شاید وقتی بفهمه حالت رو بد میکنه، یه فکری برای این عادتاش بکنه و حداقل کمتر بشه.

سلام کاملا احساس شما رو درک میکنم میخواهید باباتون همانطور قابل احترام وقابل قبول باشه،چون فکر میکنید برخی از رفتارهایی که انجام میده رفتارهایی نیست که از ارادش خارج باشه. احتمالا بیشتر هم نگرانید یه وقت این رفتارها رو جلوی کسانی که غریبه تر هستند انجام ندهد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mmastane

اما بابام بهش برخورد گفت شما منو نمیپسندید دیگه کارتون به جایی رسیده واسه من عیب و ایراد درست میکنید

---

کتاب زندگی رو صد صفحه تصور کنید.صد عدد عجیبیه هم عدد یقینه (میگیم صد درصد). هم عدد یک قرن.پدر شما شبیه پدر خیلی از ما ۶۵ صفحه از این صد صفحه رو دیده.چیزهایی رو با گوشت و پوست واستخون تجربه کرده که ما تجربه نکردیم. تعارفات و حساسیتهایی براش بی اهمیته که برای سن و سال ما هنوز خیلی مهمه .چیزهایی رو توی خشت خام میبینه که ما با سواد بالاتر نیمتونیم ببینیم.یک پدر بازنشسته قبل از بازنشستگی ،خانوادش به کار کردنش نیاز حیاتی داشتند حالا براش مهمه وقتی دیگه کار نمیکنه آیا خونواده براش همون ارزش و احترام سابق رو قائل هستند یا نه؟ آیا بخش زیادی از اون احترام فقط برای زمانی بود که کار میکرد ؟ خودش رو توی آئینه نگاه میکنه چروکهایی که توی ده سال گذشته بیشتر شده موهایی که سفید تر شه. شاید به نظر خودش الان کمتر جذاب شده حالا همین آدم ممکنه تعمدا حرکاتی کنه تا خانوادش رو بسنجه ببینه چقدر برای خودش ارزش واحترام قائلن.بازنشستگی و ورود به سنین کهنسالی یک بحرانه بعضی از خانواده رو درگیر خودش میکنه.


بنابراین پدرتون نیاز به صمیمت بیشتر،قربون صدقه بیشتر و محبت بیشتر داره
رفتارهایی از پدرتون که فکر میکنید نمیتونید تغییر بدید رو بپذیرید وقتی اون رفتار رو انجام داد بپذیرید ازش عبور کنید

با حرف زدن و رفتار کردنتون بهش ثابت کنید سلامتی و آرامشش چقد براتون مهمه اونوقت خودتون کم کم اثر این نوع نگاه رو متوجه خواهید شد.این کار نیاز به تمرین ،درک، حوصله وبردباری داره اما خودت هم احساس خیلی بهتری خواهی داشت.

خیلی تاکید دارم روی این مورد از پست امین:

نقل قول:

---

تعارفات و حساسیتهایی براش بی اهمیته که برای سن و سال ما هنوز خیلی مهمه

---

گذر زمان خیلی از حساسبتهای ما رو کم میکنه. حتما خودتم تجربه کردی، اگه تونستی یکیشو بگو.
در مورد خودم:از 18 تا 4 سال پیش از کوله پشتی استفاده نمیکردم چون فکر میکردم مال بچه هاست ولی الان اینطوری فکر نمیکنم و هرروز ازش استفاده میکنم.

نقل قول:

---

در ظاهر مثل بچه آدم میشینم غذامو میخورم حرف میزنم احترام میزارم و غر نمیزنم .

---

این که صبوری خیلی خوبه ولی سعی کن بی تفاوت بشی بهش نه اینکه بریزی تو خودت.
یه آزمایش کوچیک انجام بده. یه بار وقتی که خودت تنهایی روشای پدرتو برای غذا خوردن امتحان کن؛ اونوقت خودت تعجب میکنی که چقدر عادی به نظر میاد!! این شاید یه مقدار کمکت کنه که اونقدرام فاجعه نیست. اینکارو حتما انجام بده و نتیجشو بنویس. در حد یه میوه!
برای بی تفاوت بودنه اون لحظه ای که داره میره رو اعصابت ذهنتو منحرف کن یعنی به صدا فکر نکن. به خوبیای پدرت فکر کن، به اینکه این صدا عادیه، مدام با خودت تکرار کن این صدا عادیه، فوق العاده عادیه، به اینکه قبلا آزمایش کردی و چیز عجیبی نیست.... به غذا خوردن خودت تمرکز کن، به مزه ی غذاها، سعی کن هر مزه ای که حس کردی یه خاطره ای رو به یاد بیاری و به اون فکر کنی و کم کم دور بشی از سر سفره

سلام خیلی ممنونم که اینهمه حرفای خوبی زدید . توی دنیای واقعی که نمیشه این حرفارو به کسی گفت واقعا دوست داشتم بشنوم که این چیزا عادی یا غیر عادی . راه حلش چیه . فقط من این طوریم ؟ یا همه اینطورن ؟ بدون اینکه بدونم دنبال همین حرفایی که شما زدین بودم . فرشته اردیبهشت نمیتونم بگم عارضه میسوفونیا رو دارم چون چیزایی که نوشته بود خیلی شدید بود در حالیکه من نسبت به خیلی صداهایی که اطرافیانمو ممکن اذیت کنه اذیت نمیشم ولی صداهایی که بابام ایجاد میکنه برام غیرقابل تحمل . ( خخرچ خخرچ شکستن قند توی دهن )

مثلا سر کلاس همه اعتراض داشتن که به کلاس بغلی تذکر بدند که آرومتر درس بدهند اما صدای کلاس بغلی روی مخ من نبود. آقاامین حرفاتونو که خوندم اشکم دراومد خیلی خوب بود انگار حرفای دل بابا بود از زبون خودش .حس کردم چققققد دوسش دارم و دوست داشتنی . دوست داشتن بی قید و شرط ! اما یه چیزی . من گاهی میخوام قربون صدقه بابا برم البته به زبون خودش اما یه حالتی بینمون هست یه حالت خشک یه حالت که فقط احترام اصلا با شخصیت بابام جور نیست خیلی محبتایی که من بلدم . و اینگه انگار بابامم بیشتر دوست داره هی مخالفت کنه هی من بگم چشم . هی دستور بده هی من بگم چشم انگاری محبت رو توی این چیزا میبینه .

مثلا بعضیا محبتو توی این میبینن که هی برای زن و بچشون پول خرج میکنن. نمیتونم بهتر توضیح بدم . من الان با این حرفا انگیزه گرفتم آروم شدم میدونم تا چند وقت آرومم و بابا رو دوست دارم اما یه حسی بهم میگه اینا موقته . احساس میکنم اون چیزی که خانم ارم نوشتن (

خشم های فروخورده ای در شما نسبت به پدر وجود داره ) تا حدی درست باشه . زلال عزیز نامه چند بار به ذهنم رسید اماد میدونم با حساسیتی که بابا داره این حرفا اعتماد به نفسشو میترکونه . چون یه بار توی عمرش یکی بهش تذکری داده بود تاد مدتها همش میگفت و دربارش حرف میزد و از دست خودش ناراحت بود .

نمیخوام دلش بشکنه . شمیم عزیز ممنونم که انقدر راحت در مورد بادگلو باهام حرف زدی حس میکنم نیاز یکم در موردش با بقیه هی حرف بزنم تا برام عادی بشه . توی ذهنم این مسئله خیلی زشت و منفور . و امین راست میگه که من دوست ندارم بابام پیش بقیه این کارارو کنه . اقا رضا منم ازین جمله خیلی خوشم اومد و آرومم کرد ( تعارفات و حساسیتهایی براش بی اهمیته که برای سن و سال ما هنوز خیلی مهمه ) پس خیلی عجیب نیست . در مورد خودم اگه بخوام بگم مثلا من قبلا که بچه بودم یعنی 14 سالم بود دوست داشتم برای پیک نیک بریم جاهای معروف و از پارک محلمون بدم میومد برام اُفت داشت . الان دیگه مهم نیست . یا قبلا فکر میکردم کار بدی اگه بخوام از دینم دفاع کنم یا بحث پیش بیاد برام بد میشه . اما الان راحت این کارو میکنم هر کی ام دینمو دوست نداره مهم نیست مهم اینه دین من حقِّ . چیز دیگه ای یادم نمیاد .

یه بار دیگه از همتون ممنونم خیلی آرومتر شدم .