حس میکنم دیگه این زندگی فایده نداره

سلام خیلی وقت بود مهمان همدردی بودم خیلی استفاده کردم .
شوهرم فوق العاده حساس هست و همش داره بدتر و بدتر میشه هفته ای نیست که دعوا نداشته باشیم .من 36 سالمه و همسرم 39 سال من لیسانس و اون فوق لیسانس 9 سال ازدواج کردیم و دوتا دختر 6 و یکسال و نیمه دارم فکر میکنم الان داره فقط بخاطر بچها ادامه میده منم همینطور نمیدونم طلاق بگیرم چی میشه.دعوای دیروز ما از این قراره .
من دیروز تولدم بود و اون میدونست تولدمه اما یه تبریک خشک و خالی نگفت حالا دلیل هفتم اردیبهشت تولدشوهرم بود اما تو شناسنامه دهمه من فراموش کردم تا دهم که چون سیم کارتم به نامشه همراه اول تولدش رو تبریک گفت من هم انیقدر دو زاریم کج بو د که زنگ زدم بهش از سر کار میگم که چرا همراه اول تولدت رو تبریک گفته که گفت خب امروز تو شناسنامه تولدمه که تولدش رو بهش تبریک گفتم اما گفت دیگه فایده ای نداره تولدمن هفتمه نه دهم کلی عذرخواهی کردم پیام عاشقانه فرستادم ک گفت اینا از من و تو گذشته دیگه خراب کردی خرابترش نکن عصری اومد دنبالم که بریم کلاس زبان باز هم عذرخواهی کردم گفتم هرچی بگی حق داری مامانم زنگ زد گفت شب میاین اونجا که من گفتم اره چون میدونم شوهرم از خداشه همیشه دوست داره اما بعدش ک به شوهرم گفتم گفت نه نمیام زنگ زدم به مامان که نمیایم اونم ناراحت شد گفت غذا درست کردم به شوهر مگفتم گفت اگه قول میدی برام تولد نگیری میام چون دیگه فایده نداره که گفتمش نه دیگه نمیریم.

حالا روز سی ام تولدم بود تا عصری که یه تبریک خشک و خالی هم نگفت عصری رفتم پیشش گفت چرا ناراحتی گفتم یه تبریک هم بهم نگفتی گفت مگه سی و یکم نیست گفتم خودتی بعد منفجر شد گفت خیلی پررویی مگه تو گفتی هشت سال برات تولد گرفتم اما تو هیچوقت نگردی حالا شاید دو بار تو این هشت سسال یادم نبوده باشه میگه هیچوقت گفتم من که هم تبریک گفتم کلی عذرخواهی هم کردم فقط یه تبریک از تو میخواستم گفتم تو برایه تبریک خشک و خالی هم چرتکه میندازی فقط به من ک میرسی میگی من و تو نداره اما خودت چطور حساب کتاب میکنی هولم د اد بهم فحش داد ده بار گفت دیدی پارسال برات چه تولدی گرفتم گفتم مگه چیکار کردی یع کیک نیم کیلویی و یه جفت کفش مامانم اینا رو گفت که مامانم خودش غذا درست کرد آورد خونمون منم گفتم من میرم سرکار زحمت میکشم قسط مبل ها رو میدم اما تو تو خونه ای بیکار زحمات منو نمیبینی گفت سرم منت نذار مراقب حرفات باش گفتم چطور تو سر یه تولد ده بار سرم منت گذاشتی بعدش هم وسایلش رو جمع کرد و رفت بیرون.حالا من همیشه ولنتاین براش گل میخرم هدیه میخرم اون که نمیخره میگم طوریی نیست من خودم دوست داشتم اما اون اینجوری میکنه روز مادر برا مامانا کادو میخره اما برا من هیچ حتی یه تبریک 8هم نمیگه بهش میگم میگه ببخشی دستم خالی بود میگم در حد مامانا میگه نه آخه اینا خب کمه فکر میکنم راضیت نمیکنه میگم عیبی نداره اما اون ببینید چیکار میکنه
اصلا این چیزا باید از دل بیاد وقتی بده بستونه به چه درد میخوره
تو رو خدا بجها کمکم کنید د یگه خسته شدم نمیدونم چیکار کنم هر رور دعوا ناراحتی حس میکنم دیگه این زندگی فایده نداره هیچ علاقه ای به من نداره بهش پیام دادم گفتم میخوای طلاق بدی منم حاضرم میام توافقی امضا میکنم مهریه هم نمیخوام اما قهر نکن بیا ببینم چیکار باید بکنم اگه نمیای خونه بگو تا منو بچها هم بریم خونه مامان اینا بهشون قضیه رو بگم سی بار زنگ زدم قطع کرد دخترم کلی پیام صوتی براش فرستاد تا بالاخره ساعت 10 شب اومد خونه گفتم بیا با هم حرف بزنیم نیومد نمیدونم چیکار کنم دلم برا بچهام میسوزه واقعا اینکه بهش گفتم چرا یه تبریک ساده بهم نگفتی باید این کارها رو میکرد

تو رو خدا جواب بدین خیلی مستاصلم

سلام
شما خودت تولد همسرت رو سه روز بعد اونم با تقلب از همراه اول به زور یادت اومد
بعدا چرا از اینکه اون تا عصر یادش نبوده و فکر می کرده فردای اون روزه ناراحت شدی؟
اگر تولد همسرت یادت رفته که معلومه تاریخها زیاد یادت نمی مونه پس چرا مال خودت رو یادت موند

و اون قسمتش که همسرت گفته فکر می کردم فرداست ولی شما بهش گفتی خودتی، به نظرم خیلی حرف برخورنده ای هست

دیگه جرقه دعوا و بحث رو شما زدی وقتی آتش یه دعوا راه افتاد خود آدم هم توش می سوزه دیگه
بعد هم که اصلا کوتاه نیومدی و وسطش منت سرکار رفتن خودت و بیکاری همسرت رو هم اضافه کردی

نمی گم برخورد همسرت درست و بی نقص بوده ولی شما هم مرحله به مرحله درست وقتی که باید ادامه نمی دادی آتش رو تندتر و تندتر کردی

واقعا همیشه برام سوال بوده که روز تولد چرا برای بعضی آدمها انقدر مهمه که حتی چیزهای مهم و اساسی زندگی رو ممکنه فدای تبریک گفتن و نگفتن اون روز کنن

الان شما تا پای نوشتن در مورد طلاق توافقی هم رفتی به مهریه و چیزهای دیگه هم فکردی و حتی به همسرت گفتی سر یه چیز پیش پا افتاده و غیر ضروری

من از جریان دعواهای شما اطلاع ندارم ولی توی این موردی که نوشتی تقصیر شما به نظر بیشتر از همسرت میاد

ببخشید که پاسخی که نوشتم زیاد شاید باب میل شما نباشه

سلام
برای اینکه درک بهتری بتوانیم از موضوع ایجاد کنیم.
به شما یک تکلیف ارائه می کنم سعی کن با دقت انجام دهی.
۱- درخصوص سه حالت کودک ،والد،بالغ،مطالعه کن.
۲_ بعداز مطالعه رفتار خود را در همین ماجرائی که برای ما گفتی آنالیز کن ومشخص کن کجاها کدامیک از این سه حالت بوده

۳_ هرجا رفتاری حالت والد یا کودک بوده رادرنظربگیر وشکل بالف آنرا بگو.یعنی ببین اگر می خواستی در آن موارد بالغانه رفتار میکردی باید چکار میکردی

نتیجه را دقیق اینجا بیان کن

سلام خیلی ممنون خانم فکور .بله درسته من تاریخا اصلا یادم نمیمونه اگه به شوهرم گفتم چون اون همیشه یادش بوده و من تصور کردم اون میخواد تلافی کنه بخاطر همین اینقدر ناراحت شدم گفتم من که هزار بار عذر خواهی کرده بودم چرا آخرش میخواد تلافی کنه من اگه جای اون بودم اصلا این کار رو نمیکردم یا تهش میگفتم عزیزم تولدته مبارک باشه ببخشی یادم رفت بغلش میکردم اگه میخواست تلافی کنه باید عین رفتار خودم رو انجام میداد از ایتکه داره چرتکه میندازه و حساب و کتاب میکنه خیلی ناراحت شدم و بخاطر همین سرش منت گذاشتم چون اون ده بار گفت پارسال برات تولد گرفتم منم دیدم سرم منت میذاره گفتم بزار منم این کار رو بکنم در کل مشکلی که من دارم خیلی زود رنج و حساسه من نمیدونم با این زود رنجیش باید چکار کنم مثلا ما یکبار مهمونی دعوت بودیم ساعت یک و نیم بود هنوز اماده نشده بودیم به شوهرم گفتم تو باید بچه رو آماده کنی تا منم سریع آماده بشم باید من دستوری نبود خیلی بهش برخورد ناراحت شد که مگه وظیفه منه که میگی باید اماده کنی بچها رو من وظیفم نیسست و از این حرفا کلا اون روز تو مهمانی اوقاتش تلخ بود و همه بهش فهمیدن که این یه چیزیش هست مشکلی هم که هست اینه که وقتی از دستم ناراحت باشه و با هم حرفمون شده باشه کلا رفتارش با همه فامیل من سرد میشه و از چهرش همه چیز مشخصه

سلام خانم فرشته مهربان از اینکه به تاپیک من سرد زدید خیلی خوشحالم و ممنون
بله شما به نکته مهمی اشاره کردید فکر میکنم باید در این مورد مطالعه داشته باشم اما میشه بپرسم کجا باید مطالعه کنم اگه کتاب خاصی مد نظرتون هست ممنون میشم معرفی کنید
من خیلی زیاد گریه میکنم با کوچکترین چیزی گریم میگیره و این اعصاب شوهرم رو بهم میریزه و انتقادی که شوهرم بهم میکنه اینه که میگه بع عنوان زن خیلی پرخاشگرم . البته شوهرم تو ناراحتی سکوت و کم محلی میکنه و تو خودش میره و من برعکس اینحالتش اعصابم رو بهم میریزه.در کل بخاطر زود رنجیش من اگه کوچکترین حرفی حتی با عزیزم بهش بگم ناراحت میشه میگه غر میزنی در صورتیی که من فقط یه چیززی رو به خوبی بیان کردم در کل دوست داره همشه شاد باشم اگه حس کنه یکم ناراحتم سریع بهم میریزه و تو خودش میره و تهش من باید بیخیال موضوع بشم و کوتاه بیام
حقیقتش شوهر من تا چند سال اول بعد ازازدواج خیلی خوب بود ولی الان خیلی اخلاقش بد شده خودش یه جاهایی قبول داره میگه دیگه پیمونم پر شده تو پیمونم رو پر کردی باید یکی دو سال هیچی نگی خیلی خوب باشی تا من دوباره خالی بشم .لطفا بگین چیکار کنم بخدا خیلی خستم تو هفته دو تا سه بار رو عوا داریم اونم سر مسائل الکی همه بهم میگن خیلی شکسته شدی

سلام دوست خوبم.من فکر میکنم شما اگه یه مدت بی خیال باشی کم کم شوهرت هم حساسیتش کم میشه.به نظر من توی اینمدت که با هم زندگی کردید خب شما میدونید که شوهرت از چه چیزایی ناراحت میشه پس سعی کن یکم دقتت زیاد باشه میدونم با دو تا بچه و کار بیرون واقعا سخته منم مثل شما دوتا دختر با اختلاف سنی کم داشتم و کار بیرون و شوهری حساس مثل شوهر شما. ولی کم کم که فهمیدم چه چیزیایی ناراحتش میکنه اونا رو تکرار نکردم اینطوری دعواهاتون در طول سال کاهش پیدا میکنه.توقعات خودت رو هم پایین بیار ببین خودت رو بزار جای اون.تو بهش تبریک نگفتی اونم خواسته که عوضش رو دربیاره خب چرا ناراحت میشی؟ شوهرت مثل شوهر من فوق العاده منطقی هست یعنی حساب دو دو تا رو داره.شما به نکات مثبت شوهرت فکر کن و اینکه مثلا دعوا راه انداختی اونم رفت حالا نتیجش چی شد ناراحتی تو و دخترات.پس بخاطر دخترات که هم شده و هم بخاطر خودت اول وقتی ناراحتی از دست شوهرت با خودت بگو الان اگه مطرح کنم چه نتیجه ای داره بعد اگه دیدی فایده ای نداره کوتاه بیا تو که کوتاه بیایی کم کم شوهرت هم یاد میگیره.و اینکه همانطور که گفتم چیزایی که شوهرت روش حساسه رو یادت نگه دار.مثلا اون سال قبل واسه تولدت کیک خریده و کفش هر چند به چشم تو کم بوده ولی اون تمام حس و توجهش رو با اونا بهت نشون داده اگه بهش بگی مگه چیکار کردی مثل به کارد وسط قلبش زدی فکرشو بکن تو میگفتی آره راست میگی تو اینهمه برای من خوب بودی یا اصلا دیگه حرف تولد رو امسال نمیاوردی اون خودش میفهمید تو پشیمون شدی به هر حال این یه تجربه میشه واست.سعی کن کارهای کوچیک شوهرت رو بزرگ جلوه بدی مثل من تمام کارهای خونه و بچه ها رو برعهده نگیر تا خسته بشی و پرخاشگر. مردها خانم آرام و خوش اخلاق و شاد رو دوست دارن.بچه هات هم کوچیکن و حتما اذیت کن با توجه به شرایط جامعه هم شوهرت حتما خسته و بداخلاق میشه شما سعی کن یه مادر و زن نمونه باشی چطور بدون هیچ توقعی به دخترات مهر میورزی برای شوهرت هم اینطوری باش

سلام خیلی ممنون السای عزیز بله درسته حس میکنم شما دقیقا منو فهمیدین و درک کردین من خیلی نسبت به قبل بهتر شدم اما متاسفانه شوهرم خیلی پرخاشگر شده هر چی من خوب شدم اون بد شده . اخه حساسیتهاشو ناراحتیاش یکی دو تا نیست که دست روشون نذارم. من واقعا نمیخواستم دعوا راه بندازم انتظار داشتم بگه عزیزم تولدت مبارک بغلم بگیره سریع اروم میشدم اما اصلل فکر نمیکردم از کوره در بره بگه مگه تو واسه تولد من چیکار کرددی من که چیز ی ازش نخواسته بودم فقط دوست داشتم بغلم کنه
مسئله اینه که آدم باید تو زندگی گذشت داشته باشه یک چیزی که دید مورد تاییدش نبود حالا یه تذکر جدی بده و تمام اما شوهرم هر چیزی که میبینه که مورد پسندش نیست عصبی میشه .همین دیروز یه کاری کردم که عصبی شد من خودم خیلی حساسم اما من اگه جای اون ببودم بهش میگفتم اشتباه کردی ولی دیگه پیش اومده حالا تو فکر نباش ببینیم چیکار باید بکنیم . اینقدر مسسئله مهمی نبود که بخواد ناراحتی در بیاره . اما تا فهمید سریع تو موبایل voice فرستاد بعدش هم بهم زننگ زد که تو مامان خوبی نیسستی و داد زد گوششی رو قطع کرد خوب من خیلی دلم شکست گریه کردم .
بله درسته شوهرم زن خوش اخلاقو آروم دوست داره وقتی میبینه من خوبم اونن هم خوب میشه اما حقیقتش من سریع اشکم میاد پایین همون چیزیی که خانم فرشته مهربان گفتن کودک درونم قوی هست اما چطور میتونم بالغ درونم رو قوی کنم که بتونم تو شرایط ناراحتی منطقی رفتار کنم گریه نکنم چیزی نگم تا دعواهامون کمتر بشه و اینقدر حاد نشه .من اگه چیزی تو دلم باشه اما مطرح نکنم کعه مشکلی پیش نیاد چون تو دلم ناراحتم سریع شوهرم میفهمه میگه چته چرا ناراحتی و وقتی میگم چیزی نیست اون هم ناراهحت میشه اگه مشکلم رو هم بگم بازم ناراحت میشه انگار مشکلم الکیه یا با خود ش میگه باز هم ناراحت شده انگار نمیتونه خوب باشه اما خودش همش یا عصبیه یا ناراهحت . اصلا چیزی که هست انگار ما خودمون نمیتونیم به شخصه خوشحال باشیم برای خوشحال شدن دلیل میخوایم اما اماده ناراهحت شدن هستیم

لطفا راهنماییم کنیم چیکار کنم که اینقدر اشکم در مشکم نباشه چیکار کنم که بالغ درونم قوی بشه منطقی رفتار کنم بتونم تو ناراحتی سکوت کنم وقتی دعوا پیش میاد خیلی حرص نخورم وقتی میره بیرون بعد دعوا اینقدر گریه نکنم و تند و تند بهش زنگ نزنم یا وقتی در و میبنده اینقدر اصرار نکنمم که در و بازکن بیا با هم حرف بزنیم عین گنجشک پر کنده نباشم . یا در یک کلام چطور قوی بشم یه زن قوی .
چطور سیاست زنانه داشته باشم که بتونم شوهرم و اروم بکنم یه مرد آروم که دوسم داشته باشه نه عصبی و پرخاشگر .یعنی برای اینکه زندگی خوب باشه من باید اصلا ناراهحت نشم همش بگذرم خب ادمی زاد ناراحت میشه خسته میشه یعنی من حق ندارم نه خسته باشم نه ناراحت چون اون هم با ناراحتی و خستگی من ناراحت میشه چطور میتونم با وجود خستگی و ناراحتی هایی که تو دلمه شاد باشم
نمیدونم چطور باید منظورم رو بگم فکر کنم خوب نگفتم ببخشید . من یه زندگی شاد میخوام نه هر روز ناراحتی و دعوا که بخاطر بچها با هم زندگی کنیم لطفا کمکم کنید

سلام
شما هر مطلبی میشود گفت ولی نحوه ارائه و لحن گفتار و استفاده از کلمات مناسب در ارتباط خیلی موثر هست شما احساساتت را بروز بده نه اینکه طرف را تهدید به طلاق کنی اینجوری طرف برداشت غلط میکند و میگوید شما او را دوست نداری. از قدیم گفتن بفرما و بنشین و بتمرگ هر سه یک معنا را میدهد ولی بیان محترمانه و عادی و توهین آمیز هستند. خیلی ساده می توانید بگویید برایم لیوان آب بیآور. همین را به گونه ای دیگر میتوانید بیان کنید بگویید من به شدت تشنه هستم خود شوهرتان میفهمد و برایتان آب میآورد ولی در بیان اولی شما بطور آمرانه او را به عنوان یک مستخدم فرض کرده اید همین باعث دوری از هم میشود گفتن دغدغه ها خوب است فقط به گونه ای باشد که شوهرتان همراهتان شود نه در مقابلتان.
مثلا می توانستید بگویید من دوست دارم به خاطر اشتباههای قبل من را شماتت نکنی یا دوست دارم من را دوست بداری و کینه ای از من نداشته باشی دوست دارم با هم خوب باشیم و سعی کنیم احساسات همدیگر را درک کنیم من هم تلاش می کنم اشتباهات گذشته را دیگر نکنم تا رابطه دوستانه تری داشته باشیم.
قدرت کلمات زیاد هستند پس از بهترین کلمات در رساندن منظورتان استفاده کنید احساستان را بیان کنید بدون گروکشی بدون واسطه بگویید بیاید با هم همفکری کنید تا زندگی برایتان شیرین شود.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roya6

لطفا راهنماییم کنیم چیکار کنم که اینقدر اشکم در مشکم نباشه چیکار کنم که بالغ درونم قوی بشه منطقی رفتار کنم بتونم تو ناراحتی سکوت کنم وقتی دعوا پیش میاد خیلی حرص نخورم وقتی میره بیرون بعد دعوا اینقدر گریه نکنم و تند و تند بهش زنگ نزنم یا وقتی در و میبنده اینقدر اصرار نکنمم که در و بازکن بیا با هم حرف بزنیم عین گنجشک پر کنده نباشم . یا در یک کلام چطور قوی بشم یه زن قوی .
چطور سیاست زنانه داشته باشم که بتونم شوهرم و اروم بکنم یه مرد آروم که دوسم داشته باشه نه عصبی و پرخاشگر .یعنی برای اینکه زندگی خوب باشه من باید اصلا ناراهحت نشم همش بگذرم خب ادمی زاد ناراحت میشه خسته میشه یعنی من حق ندارم نه خسته باشم نه ناراحت چون اون هم با ناراحتی و خستگی من ناراحت میشه چطور میتونم با وجود خستگی و ناراحتی هایی که تو دلمه شاد باشم
نمیدونم چطور باید منظورم رو بگم فکر کنم خوب نگفتم ببخشید . من یه زندگی شاد میخوام نه هر روز ناراحتی و دعوا که بخاطر بچها با هم زندگی کنیم لطفا کمکم کنید

---

سلام عزیزم.
اینکه گفتی شوهرتون چندسال اول خیلی خوب بوده واقعا عالیه. یعنی ذاتا پرخاشگر نیست. شده تا حالا فحاشی کنه یا بهت ضربه بزنه وقتی دعوا می کنید؟
اگه اینا پیش نیومده بدون که اگه شما روی خودت کار کنی و آرامش داشته باشی مشکلتون حل میشه انشالله. اصلا نگران نباش. عجول هم نباش. شما علاوه بر اینکه زن و شوهر هستین دوتا بچه دسته گل هم دارین. فکر طلاق رو از سرت دربیار لطفا. اصلا حرفشم نزن. فعلا چند روز کاری به کار شوهرت هم نداشته باش. اونم مثل شما خسته است حتما.
من هنوز خودم درگیر مشکلاتم هستم و فکر میکنم صلاحیت اینو که بخوام راهی به شما ارائه بدم ندارم.
ولی ازتون میخوام مطالعه کنید و آگاهیتون رو بالا ببرید. کتابهای خیلی خوبی وجود دارن که چشم آدمو باز می کنن. چندتا کتابی که من خوندم و دارم برای دومین بار می خونمشون و تمرین می کنم می تونم بهتون معرفی کنم:
ازدواج بدون شکست ویلیام گلسر
روش های حل تعارض در روابط همسران: روح اله شمسا و زهره حسینی
زن امروز مرد دیروز : کیهان نیا
و آخری که به نظر من بهترین هم هست:
روانشناسی عزت نفس : ناتانیل براندن (تمرین های خیلی خوبی داره)

کلی مطلب هم توی اینترنت هست که می تونی بخونی. فقط کافیه اراده کنی و دنبالش باشی.

سلام خانم فرشته مهربان من در مورد رفتار کودک والد وبالغ مطالعه کردم فکر میکنم رفتار من بیشتر کودکانه است وقتی عصبانی میشم گریه میکنم تو ناراحتی جواب میدم کودکانه است چون این رفتار ناشی از شخصیت کودکانه است . حالا من میگم هر جاش که اشتباه فهمیدم لطف کنید بیاین ور اهنمایی کنید .
فکر میکنم اونجایی که من حس کردم داره تلافی میکنه و بخاطر اینکه من تبریک نگفتم اون هم تبریک نمیگه (والد ) درون من بود چون والد میگه تو زندگی زناشویی محبت کنید و حساب و کتاب نکنید تحت همین اعتقاد هم خیلی بهم فشار اومد و ناراحت شدم اما رفتار بالغانه:اینکه میپذیرفتم کارم اشتباه بوده که تولدش رو یادم رفته حالا به هر دلیل و جواب سلام :علیکه و اصلا انتظار نمیداشتم که بخواد تولدم رو به روم بیاره و نتیجش این بود که اگه تبریک نمیگفت ناراحت نمیشدم و اگه هم تبریک میگفت خیلی خوشحال میشدم.اما اونجا که وقتی بهش گفتم تولدمه گفت مگه فردا نیست به نظرم رفتارم کودکانه بود چون عصبانی شدم و گفتم تو دروغ میگی و بینمون مشاجره پیش اومد باز هم اگر میخواستم رفتار بالغ داشته باشم باید میپذیرفتم و چیزی نمیگفتم و بعدش هم که سرم منت گذاشت رفتار بالغانه : باید کشش نمیدادم و هیچی نمیگفتم تا مشاجره ای پیش نیاد
نمیدونم درست جواب دادم یا نه خانم فرشته مهربان لطفا اگه توضیحاتی هست بفرمایید
اما سوال اینکه ادم تو ناراحتی تو خودش بریزه و هیچی نگه خوبه و دعوایی پیش نمیاد اما هم اینکه خیلی سخته هم اینکه من میترسم دلم ازش چرکین بشه و توی دلم بخاطر رفتارش ناراحت باشم و باعث بشه رابطه بینمون سرد بشه.
لطفابچها بخاطر این تیکه آخر راهنماییم کنید که چیکار باید بکنم که این مشکل پیشش نیاد

سلام بازم یه مشکلی دیگه خواهشش میکنم جواب بدین
از سه شنبه تا جمعه شوهرم تهران بود (گفتم که بیکار شده یه سری جنس از آلمان اورده که هراز گاهی میره تهران تا بفروشه ) تو این مدت بچها پیش مامانم هستم چون من هم شاغلم تمام زحمتهای ما سر مامانمه بچها رو خیلی دوست داره و واقعا باعشق ازشون نگهداری میکنه اینو شوهرم هم همیشه میگه جمعه که ساعت 7 عصر برگشت من ظهر بچها رو بردم خونه مامانش چون خودم رفته بودم آرایشگاهی که نزدیک خونه مادرشوهرم بود عصری به شوهر م گفتم بیاد اونجا منه هم از راه آرایشگاه رفتم خونه مادر شوهرم چون بچها اونجا بودن بعد از یه مدت گفتم بریم خونه مامان اینا که وسایلم رو از اونجا بیاریم که دیگه میخوایم بریم خونه
وقتی رفتیم مامانم به خنده به شوهر م گفت روونیکا (دخترم که یکسال و نیم داره و تازه فقط اره و نه و بای بایی میکنه)خونه مامانت اینا که میخواسته خداحافظی کنه به مامانت خدا حافظی نکرده با همه بای بای کرده . بعدش دیدم شوهر م تو خودشه .داشتیم برمیگشتیم تو اسانسور بهش گفتم چی شده گفت مامانت از اینکه رونیکا با مامانم خداحافظی نکرده خوشحال شده دیدی به خنده گفت.حالا این در شرایطیه که مامانم سر کار بچها همیشه ذوق میزنه و حرکاتو کاراشون رو با ذوق بیان میکنه خیلی ناراحت شدم بهش گفتم تو که اخلاق مامانم رو میدونی چرا این حرف و میزنی بهار (دختر بزرگم که پنج سال و نیمشه )هنوز خونه مامانم که میره به مامان و بابام سلام نمیکنه (فکر کنم مامانم اینا لوسش کردت چون خونه مادرشوهرم اینا باهاش دعوا میکنن و بهار هم همیشه سلام میکنه با همشون)با اینحال همیشه مامانم با ذوق و خنده به شوهرم میگه بهار که یه سلامی به ما نمیکنه اما اگه کاری داشته باشه یا چیزی بخواد از من میخواد به من رو داره.
گفتم چرا ناراحت میشی گفت اگه خودت هم بودی ناراحت میشدی گفتم تو 10 ساله با این خانواده زندگی میکنی دیگه باید اخلاق مامانم رو بدونی بعدش چرا اینقدر همه چیزو سخت میگیری یکم خلقت رو ببر بالا.
گفتم منم قبلا خیلی از دست رفتارها ناراحت میشدم اما 10 سال تجربه زندگی بهم یاد داد که باید خیلی وقتا ندید بگیرم بگذرم تا خودم راحت زندگی کنم (من قبلا خیلی از دست خانواده شوهرم ناراحت میشدم خیلی حرص خوردم واقعا پییر شدم اما تهشش هیچی شوهرم تا چیزی میشه میگه تو اصلا با مادر من بدی . هیچی که نشد تازه من خراب شدم پیش شوهرم)اما همچی رو به خدا واگذار میکنم دگه به شوهرم نمیگم و مطمئنم خدا جواب خوبی و بدی رو میده.
بهش گفتم مامانت به نغمه (دختر خواهر شوهرم)همیشه میگه دستپخت مامان بزرگت بده دستپخت من بهتره یا اونجا فقط استانبولی میخ9ورین .حالا من ناراحت میشم . همین پنجشنبه افطاریو ختم صلوات داشتنن تسبیحا گره خورده بود مادرشوهر مبه نغمه گفت مامان بزرگت خرابشون کرده بعد نغمه گفت مامان بزرگم بلد نیست صلوات بفرسه فقط بلده برقصه. فکر کن اینقدر جلو بچه این حرفا رو زدن که دیگه بچه هم چی میگه. این رفتارا زشته خب اما مامان من که هیچوقت اینجور نیست تازه خودت که دیدی وقتی میخوایم بریم خونه مامانت اینا همش به بهار میگه مامان سلام کنی دست بدی .گفت چه ربطی به تو داره مگه به بچه تو گفته . گفتم خوب وقتی به نغمه میگه به بچه من هم میگه فقط جلو من نمیگه در کل این رفتار رفتار زشتیه اما من ناراحت نمیشم میگم ول کن بابا حوصله داری

اون هم دوباره ناراحت شد و گفت تا من یه چیزی گفتم تو یه چیز بدتر گفتی دوباره اخلاقش با من بد شد .کلا خسته شدم از این همه ناراحتی هاش از این خلق پایینش.اونجا که بودیم مامانم بهش گفت فلانی گفته فلان جای تهران همه مغازه هاش جنس خارجی فقط میفروشن و 10 یا 20 میلیون براشون پولی نیست دیدم تا هنوز حرف مامانم تمام نشده بواد با ناراحتی گفت حالا چطور شد که فلانی در مورد کار من حرف زد با حالت دعوا . به خدا به شوهرم گفتم هرکس دیگه جای مامانم بود ناراحت میشد اینقدر پر خاشگرانه تو حرف مامانم پریدی نمیدونم چرا اون ناراحت نمیشه شوهرم کفت نمیخوام تا جایی میرن بگن محمد از کارش اخراج شده .گفتم مه تو میدونی اونا همچین حرفی زدن گفت خوب حتما اونا گفتن که فلانی هم اینجوری گفته بهش گفتم تازه تو خودت هم اون روز به عموم گفتی شرکتمون تعدیل نیرو داشته منم توشون بودم گفت نه من همچین چیزی نگفتم.
فکرش رو بکن تازه دو ساعت بود از تهران اومده بود دوباره ناراحتی و دعوا :97:به خدا دیگه نمیکشم همش سر موضوعات الکی .من خودم خیلی عوض شدم خیلی چیزها ناراهحتم میکنه اما ندید میگیرم و میگذرم میگم زندگی ارزش نداره اما شوهرم خیلی بد شده

- - - Updated - - -

سلام بازم یه مشکلی دیگه خواهشش میکنم جواب بدین
از سه شنبه تا جمعه شوهرم تهران بود (گفتم که بیکار شده یه سری جنس از آلمان اورده که هراز گاهی میره تهران تا بفروشه ) تو این مدت بچها پیش مامانم هستم چون من هم شاغلم تمام زحمتهای ما سر مامانمه بچها رو خیلی دوست داره و واقعا باعشق ازشون نگهداری میکنه اینو شوهرم هم همیشه میگه جمعه که ساعت 7 عصر برگشت من ظهر بچها رو بردم خونه مامانش چون خودم رفته بودم آرایشگاهی که نزدیک خونه مادرشوهرم بود عصری به شوهر م گفتم بیاد اونجا منه هم از راه آرایشگاه رفتم خونه مادر شوهرم چون بچها اونجا بودن بعد از یه مدت گفتم بریم خونه مامان اینا که وسایلم رو از اونجا بیاریم که دیگه میخوایم بریم خونه
وقتی رفتیم مامانم به خنده به شوهر م گفت روونیکا (دخترم که یکسال و نیم داره و تازه فقط اره و نه و بای بایی میکنه)خونه مامانت اینا که میخواسته خداحافظی کنه به مامانت خدا حافظی نکرده با همه بای بای کرده . بعدش دیدم شوهر م تو خودشه .داشتیم برمیگشتیم تو اسانسور بهش گفتم چی شده گفت مامانت از اینکه رونیکا با مامانم خداحافظی نکرده خوشحال شده دیدی به خنده گفت.حالا این در شرایطیه که مامانم سر کار بچها همیشه ذوق میزنه و حرکاتو کاراشون رو با ذوق بیان میکنه خیلی ناراحت شدم بهش گفتم تو که اخلاق مامانم رو میدونی چرا این حرف و میزنی بهار (دختر بزرگم که پنج سال و نیمشه )هنوز خونه مامانم که میره به مامان و بابام سلام نمیکنه (فکر کنم مامانم اینا لوسش کردت چون خونه مادرشوهرم اینا باهاش دعوا میکنن و بهار هم همیشه سلام میکنه با همشون)با اینحال همیشه مامانم با ذوق و خنده به شوهرم میگه بهار که یه سلامی به ما نمیکنه اما اگه کاری داشته باشه یا چیزی بخواد از من میخواد به من رو داره.
گفتم چرا ناراحت میشی گفت اگه خودت هم بودی ناراحت میشدی گفتم تو 10 ساله با این خانواده زندگی میکنی دیگه باید اخلاق مامانم رو بدونی بعدش چرا اینقدر همه چیزو سخت میگیری یکم خلقت رو ببر بالا.
گفتم منم قبلا خیلی از دست رفتارها ناراحت میشدم اما 10 سال تجربه زندگی بهم یاد داد که باید خیلی وقتا ندید بگیرم بگذرم تا خودم راحت زندگی کنم (من قبلا خیلی از دست خانواده شوهرم ناراحت میشدم خیلی حرص خوردم واقعا پییر شدم اما تهشش هیچی شوهرم تا چیزی میشه میگه تو اصلا با مادر من بدی . هیچی که نشد تازه من خراب شدم پیش شوهرم)اما همچی رو به خدا واگذار میکنم دگه به شوهرم نمیگم و مطمئنم خدا جواب خوبی و بدی رو میده.
بهش گفتم مامانت به نغمه (دختر خواهر شوهرم)همیشه میگه دستپخت مامان بزرگت بده دستپخت من بهتره یا اونجا فقط استانبولی میخ9ورین .حالا من ناراحت میشم . همین پنجشنبه افطاریو ختم صلوات داشتنن تسبیحا گره خورده بود مادرشوهر مبه نغمه گفت مامان بزرگت خرابشون کرده بعد نغمه گفت مامان بزرگم بلد نیست صلوات بفرسه فقط بلده برقصه. فکر کن اینقدر جلو بچه این حرفا رو زدن که دیگه بچه هم چی میگه. این رفتارا زشته خب اما مامان من که هیچوقت اینجور نیست تازه خودت که دیدی وقتی میخوایم بریم خونه مامانت اینا همش به بهار میگه مامان سلام کنی دست بدی .گفت چه ربطی به تو داره مگه به بچه تو گفته . گفتم خوب وقتی به نغمه میگه به بچه من هم میگه فقط جلو من نمیگه در کل این رفتار رفتار زشتیه اما من ناراحت نمیشم میگم ول کن بابا حوصله داری

خونه مامانم که بودیم مامانم گفت فلانی گفته تهران یه منطقه ایش هست که فقط جنس خارجی خرید و فروش میشه یعنی خیلی پولدارن 10 یا 20 میلیون پولی براشون نیست دیدم یهویی با پرخاش زد تو حرف مامانم که حالا چطور شد که فلانی در مورد کار من حرف زد . بهش میگم رفتارتو لحنت خیلی تند بود من نمیدونم چرا مامانم اصلا ناراحت نمیشه و به دل نمیگیره .گفت اخه دوست ندارم بگن محمد اخراج شده گفتم مگه تو میدونی اونا اینو گفتن میگه خب حتما گفتن که فامیلتون هم اینو گفته بهش میگم تو خودت اون روز به عموم گفتی تعدیل نیرو داشتن من هم جزشون بودم خب شاید عموم گفته اونا هر روز پیش همن میگه نه من نگفتم
کلا دیگه خسته شدم فکر کن بعد از 4 روز تازه 2 ساعت بود که از تهران اومده بود چقدر ناراحتی و اختلاف به خدا من خیلی میگذرم خیلی چیزها قلبم رو میشکنه میشینم تو خلوت یا سر نماز گریه میکنم اما به شوهر م نمیگم میگم نمیخوام مشکلی پیش بیاد (قبلا خیلی از دست خانواده شوهرم ناراهحت میشدم خیلی اذیت شدم به شوهرم میگفتم تهش بعد از یه مدت گفت تو با مامان من بدی اصلا با مامان من مشکل داری یعنی همچی سر من خراب شد) دیگه هیچی نمیگم واگذار میکنم به خدا مطمئم خدا جواب خوبی و بدی ر و میده. اما برعکس شوهر من .نمیدونم حس میکنم تمام وجودش پر از خشم و ناراحتیه.
اگه میتونید کمکم کنید الان اشکم سرازیره که دارم مینویسم

سلام عزیزم
در اینکه شوهرت زودرنجه شکی نیست که این میتونه تا حدودی به خاطر شرایط کاریش هم باشه.

ولی شما هم نیازی نیست اینجوری عکس العمل نشون بدی.شما هم دربرابر شوهرت به شدت حساس و زودرنجی.میتونی از مهارتهای زنانه خودت استفاده کنی و بحث رو تموم کنی

مثلا وقتی راجع به مامانت اینجوری گفت با بیتفاوتی بگو مامانم اخلاقش همینجوری خودت که بهتر میدونی.

همین.دیگه تمومش می کردی و با خنده میگفتی حالا ول کنیم این حرفها رو.خیلی وقته هم ندیدیم.از خودت چه خبر.خیلی دلم برات تنگ شده بود.

به نظرت اینجوری بهتر نبود؟

سلام مرسی که به تاپیک من سرزدی بله به قول شما اینجوری بهتره . اما وقتی من میبینم نیم ساعت اونجا رفتیم تو خودش رفته و یا ایتکه مامانم گفت فلانی گفته اینجا جنس خارجی خوب میخرن یهویی حالت پرخاش گرفت خب ناراحت شدم بعدم میگم این همه خوبی های خانوادم رو نمیبینه دنبال یه چیزیه که تازه هی از دستشون هم ناراحت بشه خب زورم میاد. در صورتی که در مورد خانواده خودش هر کاری بکنن نه ناراحت میشه ن به من حق میده که ناراحت بشم. اگر هم میگفتم مامانم اخلاقش اینجووری خودت ک بهتر میدونی تازه ناراحت میشد میگفت به همین راحتی خوب برا خانواده خودت اینقدر راحت میگذری اما اگ خانواده من بود که اینجور نمیگفتی

سلام
همسرت حرفی زده بعدا شما حرفی که مادرشوهرت در مورد یکی دیگه زده رو برای تبرئه کردن مادرت استفاده کردی
به نظرم بهتر بود یه جور دیگه تبرئه اش می کردی
مثلا می گفتی مادرم به شیطنت و بچگی رونیکا اشاره داشته وگرنه خودش همیشه به بهار میگه رفتی خونه مادربزرگت اول سلام کن دست بده
و همیشه دوست داره بچه ها با مادربزرگشون روابط خوبی داشته باشن

یعنی یه جورایی از سوتفاهم درش می آوردی نه اینکه انتقاد از مادرت رو با انتقاد از مادرشوهر جواب بدی و بگی مادر من تازه حرفش به اون بدی حرفای مادر تو نیست

سوال قبلیت رو دوست دارم جواب بدم

اینکه آدم جواب همسرش رو نده و در گذر زمان دلش چرکین بشه از همسرش
نظر من اینه
جواب همسر رو در حالت عصبانیت و هیجان و خشم نباید داد بلکه باید کمی صبر کرد
وقتی خشم و هیجان فروکش کرد وقتی کمی فکر کردی و موضوع رو کامل در نظر گرفتی و همه ابعادش رو سنجیدی با جمله بندی فکر شده و درست باید سوتفاهم رو برطرف کرد

جواب باید داد گفتگو باید کرد ولی یه خرده با فکر و با تاخیر

اگر زمانی که یک مساله تنش زا به وجود میاد حدس میزنی که جوابت تنش رو بیشتر می کنه یه ذره صبر کن با تاخیر و فکر گفتگو کن
لازم نیست درجا یه جواب دندان شکن حواله طرف مقابل بشه

خصوصا که همسر شما الان بیکار هم هست و قاعدتا شرایط روحی عادی و درستی نداره
همینجوری هم تحت فشاره
مثل یک لیوان که وقتی پر شد با یک قطره اضافه هم سر ریز میشه ظرفیت همسر شما به دلیل بیکاری و مسائل ریز و درشت مربوط به اون خیلی کم شده شاید بشه گفت به انتها رسیده و طاقت کوچکترین حرف گزنده یا حرکت تندی رو نداره در حالی که شاید اگر شرایط عادی تر می بود همسر شما هم ظرفیت بیشتری می داشت

الان وقت جواب دندان شکن دادن و اره دادن و تیشه گرفتن نیست
الان وقت همدلی و بالا بردن اعتماد به نفس همسرته
تا این مرحله و این روزها بگذرن

خوب حرف آخر مادرت هم با غرور همسرت جور نبوده قاعدتا
اینکه همسرت فکر کرده مادرت به همه راجع به شرایط کاری همسرت توضیح داده و الان این حرفا راه حل های اطرافیانه
به غرورش برخورده
به نظرم در همون حد توضیح کافی بود که مادرم اتفاقی فهمیده که اونجا جنس خارجی می فروشن و به کسی مسئله کاری شما رو نگفته

بعدشم اگر همسرت همچنان توی فکر بود کمی رهاش می کردی تا حالت عادی بگیره

من اگر جای شما باشم حساسیت همسرم سر مسئله کارش رو به مادرم تذکر میدم که دیگه احیانا از این مکالمات اتفاق نیفته
برو کنار همسرت یه وقتایی همش مقابلش نباش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roya6

اون هم دوباره ناراحت شد و گفت تا من یه چیزی گفتم تو یه چیز بدتر گفتی دوباره اخلاقش با من بد شد .کلا خسته شدم از این همه ناراحتی هاش از این خلق پایینش.اونجا که بودیم مامانم بهش گفت فلانی گفته فلان جای تهران همه مغازه هاش جنس خارجی فقط میفروشن و 10 یا 20 میلیون براشون پولی نیست دیدم تا هنوز حرف مامانم تمام نشده بواد با ناراحتی گفت حالا چطور شد که فلانی در مورد کار من حرف زد با حالت دعوا . به خدا به شوهرم گفتم هرکس دیگه جای مامانم بود ناراحت میشد اینقدر پر خاشگرانه تو حرف مامانم پریدی نمیدونم چرا اون ناراحت نمیشه شوهرم کفت نمیخوام تا جایی میرن بگن محمد از کارش اخراج شده .گفتم مه تو میدونی اونا همچین حرفی زدن گفت خوب حتما اونا گفتن که فلانی هم اینجوری گفته بهش گفتم تازه تو خودت هم اون روز به عموم گفتی شرکتمون تعدیل نیرو داشته منم توشون بودم گفت نه من همچین چیزی نگفتم.
فکرش رو بکن تازه دو ساعت بود از تهران اومده بود دوباره ناراحتی و دعوا :97:به خدا دیگه نمیکشم همش سر موضوعات الکی .من خودم خیلی عوض شدم خیلی چیزها ناراهحتم میکنه اما ندید میگیرم و میگذرم میگم زندگی ارزش نداره اما شوهرم خیلی بد شده

- - - Updated - - -

سلام بازم یه مشکلی دیگه خواهشش میکنم جواب بدین
از سه شنبه تا جمعه شوهرم تهران بود (گفتم که بیکار شده یه سری جنس از آلمان اورده که هراز گاهی میره تهران تا بفروشه ) تو این مدت بچها پیش مامانم هستم چون من هم شاغلم تمام زحمتهای ما سر مامانمه بچها رو خیلی دوست داره و واقعا باعشق ازشون نگهداری میکنه اینو شوهرم هم همیشه میگه جمعه که ساعت 7 عصر برگشت من ظهر بچها رو بردم خونه مامانش چون خودم رفته بودم آرایشگاهی که نزدیک خونه مادرشوهرم بود عصری به شوهر م گفتم بیاد اونجا منه هم از راه آرایشگاه رفتم خونه مادر شوهرم چون بچها اونجا بودن بعد از یه مدت گفتم بریم خونه مامان اینا که وسایلم رو از اونجا بیاریم که دیگه میخوایم بریم خونه
وقتی رفتیم مامانم به خنده به شوهر م گفت روونیکا (دخترم که یکسال و نیم داره و تازه فقط اره و نه و بای بایی میکنه)خونه مامانت اینا که میخواسته خداحافظی کنه به مامانت خدا حافظی نکرده با همه بای بای کرده . بعدش دیدم شوهر م تو خودشه .داشتیم برمیگشتیم تو اسانسور بهش گفتم چی شده گفت مامانت از اینکه رونیکا با مامانم خداحافظی نکرده خوشحال شده دیدی به خنده گفت.حالا این در شرایطیه که مامانم سر کار بچها همیشه ذوق میزنه و حرکاتو کاراشون رو با ذوق بیان میکنه خیلی ناراحت شدم بهش گفتم تو که اخلاق مامانم رو میدونی چرا این حرف و میزنی بهار (دختر بزرگم که پنج سال و نیمشه )هنوز خونه مامانم که میره به مامان و بابام سلام نمیکنه (فکر کنم مامانم اینا لوسش کردت چون خونه مادرشوهرم اینا باهاش دعوا میکنن و بهار هم همیشه سلام میکنه با همشون)با اینحال همیشه مامانم با ذوق و خنده به شوهرم میگه بهار که یه سلامی به ما نمیکنه اما اگه کاری داشته باشه یا چیزی بخواد از من میخواد به من رو داره.
گفتم چرا ناراحت میشی گفت اگه خودت هم بودی ناراحت میشدی گفتم تو 10 ساله با این خانواده زندگی میکنی دیگه باید اخلاق مامانم رو بدونی بعدش چرا اینقدر همه چیزو سخت میگیری یکم خلقت رو ببر بالا.
گفتم منم قبلا خیلی از دست رفتارها ناراحت میشدم اما 10 سال تجربه زندگی بهم یاد داد که باید خیلی وقتا ندید بگیرم بگذرم تا خودم راحت زندگی کنم (من قبلا خیلی از دست خانواده شوهرم ناراحت میشدم خیلی حرص خوردم واقعا پییر شدم اما تهشش هیچی شوهرم تا چیزی میشه میگه تو اصلا با مادر من بدی . هیچی که نشد تازه من خراب شدم پیش شوهرم)اما همچی رو به خدا واگذار میکنم دگه به شوهرم نمیگم و مطمئنم خدا جواب خوبی و بدی رو میده.
بهش گفتم مامانت به نغمه (دختر خواهر شوهرم)همیشه میگه دستپخت مامان بزرگت بده دستپخت من بهتره یا اونجا فقط استانبولی میخ9ورین .حالا من ناراحت میشم . همین پنجشنبه افطاریو ختم صلوات داشتنن تسبیحا گره خورده بود مادرشوهر مبه نغمه گفت مامان بزرگت خرابشون کرده بعد نغمه گفت مامان بزرگم بلد نیست صلوات بفرسه فقط بلده برقصه. فکر کن اینقدر جلو بچه این حرفا رو زدن که دیگه بچه هم چی میگه. این رفتارا زشته خب اما مامان من که هیچوقت اینجور نیست تازه خودت که دیدی وقتی میخوایم بریم خونه مامانت اینا همش به بهار میگه مامان سلام کنی دست بدی .گفت چه ربطی به تو داره مگه به بچه تو گفته . گفتم خوب وقتی به نغمه میگه به بچه من هم میگه فقط جلو من نمیگه در کل این رفتار رفتار زشتیه اما من ناراحت نمیشم میگم ول کن بابا حوصله داری

---

سلام
ماشاءالله چقدر تفسیر و تحلیل میکنید یک تفسیرالمیزان ازرفتارهای شوهرتان نوشتید مردها اینقدر پیچیده فکر نمیکنند شما محبت به همسرت کن جواب میگیری دوم اینکه وقتی شما داستان حسین کرد شبستری برای شوهرت تعریف میکنی ناخودآگاه ذهنش مطلب اصلی را از دست میدهد ساده حرف بزنید زیاد دنبال توجیه نباشید فقط بگویید مادرتان چنین منظوری نداشته است در برخورد با مردان از جزییات زیاد حرف نزنید چون ذهن مردها کلی نگر هست و فقط با طولانی کردن حرف مفهوم کلی حرفتان را در نخواهد یافت.