آیا همه چیز باید منطقی باشد؟

سلام

سال نوتون مبارک امیدوارم سال خوبی برامون باشه
من 29 سال سن دارم لیسانس هستم شاغل نیستم و خانواده خوبو ارومی دارم برنامه ام برای امسال ادامه تحصیل هستش در واقع مطالعه برای کنکور ارشد و در صورت امکان مهاجرت.


من سالهاست این فروم رو میبینم میخونم پیشنهاد میکنم و واقعا دوسش دارم قبولش دارم ممنون میشم در مورد این مشکل من یک راهنمایی بفرمایید.

باتوجه به سنم من دیگه مثل قبل اجازه خوش بین بودن و رویایی فک کردن معیار گذتشتن برای خاستگارام رو ندارم این حسیه که اطرافیانم بهم میدن و خیلی دردناکه
اونا میگن یه اقایی فقط خوب بود کافیه پس معیارای من چی میشه؟!
من همیشه نسبت به همه خیلی مثبت برخورد کردم ولی من معتقدم کسی که از نظر من خوبه با معیارام صادقه همون تو ی هفته ده روز اشنایی مشخص میکنه

چرا من باید چون اوضاع مملکت ویرانست و اقایون موقعیت ازدواج ندارن معیارامو نادیده بگیرم؟بحث مالی جدا ولی معیارای دیگه هم مهم نیستن؟
مثل ی سری خصوصیات مثل رفتارو منش مثل ظاهر و ....

ایا من اشتباه میکنم؟ازدواج ایا یک مساله منطقی باید باشه و بعد ها خوشایند خواهد شد؟؟؟

سلام
فکر کنم قبل از داشتن معیار برای همسرتون برای خود شخصی تون معیار بگذارید. کنکور. خارج. کار. عروسی. قبول کنید شرایط سختی هست و این موضوع در زندگی تون مشهوده.


شخصی نگفته شما معیار نداشته باشید. اتفاقامعیار داشته باشید و سفت و سخت هم سرش بایستید. ولی نه هر معیاری. معیاری که بر گرفته از خودتون، علایق تون و جامعه باشه.
من معیار های شما رو متوجه نشدم، ولی بعید میدونم معیار های سختی داشته باشید. به نظر کمی از معیار هاتون بگید.



نگاه کنید بعضی وقتها ما ادمها به خودمون دروغ میگیم، یه دروغ هایی که خودمون هم باور میکنیم. مثلا قبول دارید فرعون بزرگترین دروغ رو به خودش گفت؟! چون خووش رو نشناخته بود و میگفت من خدام، ایا واقعا خدا بود؟ نه. ولی به خودش این دروغ رو گفته بود و بعد از باور پذیری به دیگران هم انتقال داد. عاقبت هم بدست خدای اصلی کشته شد و در اب فرو رفت.


حالا مثال فرعون به شما ربطی نداشت، ولی خواستم بگم عدم شناخت و معیار ها چقدر میتونه خطرناک باشه.
اگر معیارهاتوت مبتنی بر شناخت دقیق و صحیح باشه، هر شخصی گفت کوتاه بیا، انجامش ندین. چون اولین ضرر کننده شما یید و تاثیرات این ضرر بر همه اونهایی که میگفتن کوتاه بیا، میاد.

توصیه ام به شما اینه اگر مطالب ازدواج موفق مثل دکتر فرهنگ رو گوش نکردین گوش کنید. یا از این دست مطالب

نظر من اینه معیارهای الکی و غیرمنطقی خیلی میتونه آدمو عقب بندازه.
کاش یه چند تا از معیارهاتو میگفتی.

منم 28-29 سالمه با اینکه خاستگارام خیلی کم شدن و در دوره ای کاملا ناامید شده بودم ولی این بازم دلیل نمیشه پا رو خواسته هام بزارم.
مثلا یکی از بزرگترین مسائلی که هیچوقت حاضر نیستم تن بهش بدم و از نظر دیگران خیلی غیرمنطقی هست اینه که اصلا دلم نمیخواد با ازدواجم برم شهر دیگه برای زندگی چون مطمئنم افسردگی مطلق میگیرم، چرا باید تن به همچین ازدواجی بدم، اطرافیانم خودشون رو بکشن هم من این کارو نمیکنم چون مگه میخوام چند بار ازدواج کنم یا قراره چند سال زنده باشم.

ولی یه سری معیارهای غیرمنطقی که خیلی هم برام جدی نیستن اینه که مامان و بابای طرف جوون باشن!!!!! امروزی و باکلاس!!!!!
پوست طرف برنزه باشه!!!!!
امروز داشتم فکر میکردم که چقدر این معیارها مضحک هست.
باز کچلی و چاقی لاغری قابل درک تر هست.

خلاصه اینکه این موضوع ربط مستقیم به خودت داره.
صرف اینکه دیگران میگن فلانی پسر خوبی هست و از دستش نده ولی دلت باهاش نباشه و انتخاب قطعی خودت نباشه، سرنوشتت میشه مثل خیلی از تاپیک‌های این تالار

----------------------------------------------------

معیار مالی که خب دخترای به سن و سال من و شما قطعا نمیتونن برن با پسر از صفر شروع کنن.

واسه من که خیلی مهمه در این حد که دیشب یه خواب در همین راستا میدیدم.

حالا نه اینکه اول کار طرف خونه از خودش داشته باشه، یا ماشین فلان مدل، اینام یکم توقع زیادی هست به نظرم.
ولی منی که اوضاعم تو خونه بابام بدک نیست و خوب میخورم و میپوشم و 28 سال اینطوری زندگی کردم واقعا کابوسه از صفر شروع کردن.

ممنون از راهنماییتون

من معیارای عجیبی ندارم
مثلا من ی مرد با رفتارها و ظاهر مردانه میخام
ظاهرش ب دلم بشینه من اصلا سنمو نشون نمیدم و دوس دارم اونم خوشتیپ خاص نمیخام باشه فقط بزرگ تر بنظر نیاد
و....

داداشاس من از لحاظ علمی و درامدی سطح خیلی بالاییی دارن
من کسیو میخام در حد خانواده خودم نه حتما مالی ولی شخصیتی خب حق دارم بنظرم


در رابطه با برتامه هام خب خودتون ک میدونین وقتی شاغل نیسی وقتی زندگی زیادی میوفت رو چرخ یکنواختی باید یک برنامه ای براش ریخت منم تصمیم گرفتم درس یخونم مهاجرت هم یه برنامه برا 4-5 سال دیگس فقط گفتم که همه افکارم برای الان و ایندم رو بیان کرده باشم شاید لازم باشه

- - - Updated - - -

ممنون از راهنماییتون

من معیارای عجیبی ندارم
مثلا من ی مرد با رفتارها و ظاهر مردانه میخام
ظاهرش ب دلم بشینه من اصلا سنمو نشون نمیدم و دوس دارم اونم خوشتیپ خاص نمیخام باشه فقط بزرگ تر بنظر نیاد
و....

داداشاس من از لحاظ علمی و درامدی سطح خیلی بالاییی دارن
من کسیو میخام در حد خانواده خودم نه حتما مالی ولی شخصیتی خب حق دارم بنظرم


در رابطه با برتامه هام خب خودتون ک میدونین وقتی شاغل نیسی وقتی زندگی زیادی میوفت رو چرخ یکنواختی باید یک برنامه ای براش ریخت منم تصمیم گرفتم درس یخونم مهاجرت هم یه برنامه برا 4-5 سال دیگس فقط گفتم که همه افکارم برای الان و ایندم رو بیان کرده باشم شاید لازم باشه

اینکه توقع داری در سطح خانواده خودت باشه و این توقع هم مال خودت هست خیلی هم خوبه، هرچی سطح خانواده ها به هم نزدیکتر، خیلی هم بهتر.
مثلا خواهر من توقع داره چون شوهره خودش تحصیلات بالا داره، شوهره منم اونجوری باشه و این توقع کاملااااا بی جاییه هست، اون دیگه مسئله شخصی من حساب میشه که پسرایی که از یه حرفه سر در میارن برام جذاب ترن تا تحصیلات عالی.

کار خودتو پیش ببر، با خانوادت مشورت کن ولی نزار دیگران چیزی زیر گوشت بخونن، کاری که با من میکنن متاسفانه.

معیارهاتو بنویس، اینطوری تصمیم گیری هم برات راحت تر میشه.

خب من اولین چیزی که به نظرم اومد اینه که چرا باید یک دختر خانم ۲۹ ساله و از یک خانواده خوب بیکار و خونه نشین باشه؟ به نظرم اومد که خیلی جدی دنبال مهاجرت و حتی ارشد داخل هم نیستی و البته شاید برداشت من باشه.

شاید اگه سرکار بری با موردهای متناسب با معیارهات بیشتر آشنا بشی، معیارهات عجیب و غریب نیستند ولی محدودیت هایی همیشه برای ازدواج دخترها هست که ما اسمش رو میذاریم شانس یا تقدیر!

خواستگارهای سنتی که الان هم از کیفیت و هم از کمیتش کم شده:311: پس بهتره که شاغل بشی چون یک تیر و دو نشون هست هم امکان آشنایی با فرد مورد علاقه ات بالا میره و هم مشغله مفید و هدفمندی داری.

در مورد سوالت هم باید گفت که بله ازدواج یک مسئله منطقی است، به شدت منطقی. تنها تبصره اش به دل نشستن اولیه هست و مابقی موارد باید منطقی باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shahr_zad

من معیارای عجیبی ندارم
مثلا من ی مرد با رفتارها و ظاهر مردانه میخام
ظاهرش ب دلم بشینه من اصلا سنمو نشون نمیدم و دوس دارم اونم خوشتیپ خاص نمیخام باشه فقط بزرگ تر بنظر نیاد
و....

داداشاس من از لحاظ علمی و درامدی سطح خیلی بالاییی دارن
من کسیو میخام در حد خانواده خودم نه حتما مالی ولی شخصیتی خب حق دارم بنظرم

---

با سلام و احترام
به نظرم تا وقتی که معیارهایت اینطوری مبهم و کلی بیان شوند می توانند عجیب باشند یا نه به عکس می توانند طبیعی باشند.
شما برای اینکه دقیقتر به نتیجه برسید باید خیلی خیلی ریز و دقیق و عینی معیارهایت را فهرست کنی.
مثلا:
قد: حدود 180 سانتمتر
وزن: حدود 80 کیلو
وضعیت مالی: حدود 1 میلیارد غیر نقدی به صورت املاک و... داشته باشد و از نظر حقوقی ماهیانه مثلا 20 میلیون داشته باشد.
از نظر عملی: فوق لیسانس یا بالاتر
و ....

البته من صرفا به عنوان نمونه و مثال اینها را آوردم شما با توجه به خواسته ها و معیارهای خودت همه معیارهایت را عینی در ذیل بنویس.
به طوری که اگر فردی صرفا این معیارها را داشت شما قطعا قبولش می کنید و با او ازدواج می کنید و سایر مسائل برایت خیلی مهم نیست.

وقتی دقیق نوشتید آنگاه به بررسی معیارها و اعتبارسنجی آنها می توانید بپردازید.

سلام
اینکه که برادرای شما سطح علمی و درامد بالایی دارن چه ارتباطی به شما دارد ؟
تو یک خانواده یک نفر میتونه معتاد باشه و دیگری دکتر و مهندس
معیارهای شما باید منطبق با خودتون باشد نه برادرتون البته این منافاتی با هم کفو بودن خانواده ها نداره

پ.ن : البته به اشتباه خانم ها شرایط پدرشون با خواستگارشون میسنجن که حداقلش این کفویت و عدالت نیست نهایت اینه که شرایط پدرشون با پدر خواستگارشون سنجیده بشه در واقع شرایط دو خانواده سنجیده بشه یا شرایط خواستگار با شرایط پدرشون موقعی که خواستگاری رفت

سلام


به نظر من فرصتای ازدواجتون رو با بهانه های الکی سوخت نکنین .

اون چیزی که شما توی بیداری دنبالش هستین ، بقیه توی خواب هم نمیبینن !

مردی که ظاهر و موقعیت اجتماعی خوبی داشته باشه ، دنبال دختری با همین مشخصات میگرده و شاید حتی بهتر از خودش .

دختری که سنش بالا رفته و هنوز مجرده ، حتما سطح معیاراش از سطح خودش بالاتره . معیاراتون رو بر اساس داشته های خودتون تنظیم کنین

سلام دوست خوبم
دقیقا... منم خاسته های مالی غیر منطقی ندارم
کسی باشه که بدونم تا به الان تلاش کرده اهل اینده نگریه و پس انداز داشته و اینا همه در سطح سن خودش نه بابام
داداش منم 30 سالشه ولی همیشه تلاش کرده پولش باد اورده نیست در سطح سنیه خودش بنظرم واقعا ایده اله


ولی خب انقد اخلاقا و رفتارن به دلم نمیشینن که مالی نیاز به بررسی ندارن

ممنونم که بهم حق دادی:72::43:

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خندون

خب من اولین چیزی که به نظرم اومد اینه که چرا باید یک دختر خانم ۲۹ ساله و از یک خانواده خوب بیکار و خونه نشین باشه؟ به نظرم اومد که خیلی جدی دنبال مهاجرت و حتی ارشد داخل هم نیستی و البته شاید برداشت من باشه.

شاید اگه سرکار بری با موردهای متناسب با معیارهات بیشتر آشنا بشی، معیارهات عجیب و غریب نیستند ولی محدودیت هایی همیشه برای ازدواج دخترها هست که ما اسمش رو میذاریم شانس یا تقدیر!

خواستگارهای سنتی که الان هم از کیفیت و هم از کمیتش کم شده:311: پس بهتره که شاغل بشی چون یک تیر و دو نشون هست هم امکان آشنایی با فرد مورد علاقه ات بالا میره و هم مشغله مفید و هدفمندی داری.

در مورد سوالت هم باید گفت که بله ازدواج یک مسئله منطقی است، به شدت منطقی. تنها تبصره اش به دل نشستن اولیه هست و مابقی موارد باید منطقی باشه.

---

سلام روزتون بخبر
حقیقتش منم خیلی دوست دارم کار کنم ولی برای ساکنین شهرستانا لاقل شهر ما کار خوب تقریبا نیست منظور از کار خوب بحث سلامت محیط کاریش و ارزش و احترام کارمنداشه
بخاطر همین من بفکر دانشگاه رفتن و ادامه تحصیل افتادم

بدل نشستن خودش به تنهایی خیلی از معیارارو حل میکنه وگرنه منم با انتخابای کاملا احساسی مخالفم

ممنونم از همه عزیزانی که راهنمایی کردن من مدتها به اکانتم دسترسی نداشتم بابت نیمه کاره رها کردن این پست عذر خواهی میکنم

سلام سحر خانوم
اگر میخوای یه زندگی آروم داشته باشی
هیچ وقت ازدواج هدف ندون برای خودت معنی زندگیتو مشخص کن
اگر فرد مناسبی که همیارت بشه پیدا کردی در مسیر زندگیت که باهاش همیار شو
اگر پیدا نکردی زندگیتو کردی بهترین خودت باش سفرتو برو کار پیدا کن خوش باش فرد موفقی تو جامعه باش کمک دیگران باش حتی برو پیش بچه های یتیم و هم احساس شادی رو تو دل خودت بیار هم تو دل اون طفل معصوم ها
ازدواج حتی نمیشه معنای زندگی دونست

شهرزاد هستم:43:

واقعا همینطوره ازدواج دیگه نه تنها الویت زندگی من نیست الان دیگه حس میکنم جایگاهی هم برام نداره
اردواج اگه باعث ارامش و خوشبختی بشه قشنگ و لازمه
فک نمیکنم الان بشه همچین ازدواجی داشت...
به قول خودتون ارمشو باید خودت برا خودت بسازی خوشبختی رو هم همینطور شاید 30 سالگی سن خیلی مناسبی برای شروع نباشه ولی من ترجیح میدم بجای تحمل ی زندگی که ممکنه دوسش نداشته باشم خودم شروع کنم و دست به کار بشم