نارضایتی از خودم و زندگیم

سلام دوستان خوبم ، امیدوارم حالتون خوب باشه :72:

تا الآن که در تالار عضو بودم بیشتر خواننده پست ها بودم و کم و بیش هم از خودم نوشتم ..میدونم اینقدر مشکلات مهمتری در زندگی اعضای این تالار وجود داره که مسئله من شاید هیچ باشه ولی الآن احساس میکنم نیاز دارم تا راهنمایی بشم تا بتونم آروم تر بشم و زندگی خوبی رو شروع کنم.

ببینید من احساس میکنم زندگی بسیار متفاوتی به نسبت بقیه دارم ( حداقل به نسبت هم سن و سالان خودم ) ... میدونم همه یه سری مشکلاتی در زندگیشون دارن ولی زمانیکه میبینم دختر ها اینقدر شاد و پرانرژی فعالیت میکنند ، به خودشون میرسن ... ورزش میکنن.. کلاس های مختلفی ثبت نام میکنن...یه عالمه دوست خوب و شاد مثل خودشون دارن و باهاشون میرن بیرون ...من هم وقتی به خودم میام میبینم بیشتر وقتم یا خوابم ( چون قرص افسردگی مصرف میکنم و دکتر تجویز کرده ) یا برای گذران اوقاتم جلوی لب تاپ و اینترنت و گاهی هم فیلم ...
دوست هم یکی دارم و خب نمیشه گفت اینقدر صمیمی که هر وقت حوصله ام سر رفت بگم بریم بیرون و خب نمیخوام موجب اذیت کسی بشم ...برای همین احساس میکنم تنهام و زندگیم به بطالت میگذره ... از خانواده ام راضی ام ..خداروشکر .. همینکه فرزند خانواده خوبی هستم راضی ام ..
یکبار داشتم برای خانواده ام صحبت میکردم که پدرم گفت : آخه تو خودت نمیگردی دنبال دوست های بیشتری برای خودت بگردی و تا زمانی که اینطور پیش بری همینطور خواهی بود ..ولی من آخه در جامعه بودم ..مدرسه ..دبیرستان ...و الآن هم دانشگاه ... بخدا دخترایی که میبینم یه جوری هستن و با من جور نیستن ..چون حالا خیلی دختر ها عوض شدن ... خیلی زرنگ و کمی هم ناخالصی دارن ...اهل فخر فروشی هستن ... یا دوست پسر دارن ... حسودن ... برای همین من ترجیج میدم تنها باشم و خوشم نمیاد ازشون ...حتی اون هایی که حجابشون را هم حفظ میکنند خودم دیدم دوست پسر دارن ...به هیچکدومشون اعتماد ندارم...
بگذریم

مدتی هست که دارم ادای دختر های شاد و سرحال را در می آورم.... به قدری وسواس گرفتم که مرتب لباس هایم را تو ماشین میندازم و یا کیف و کفش هام رو مرتب میشورم و امان از روزی که یه پرز روی مقنعه ام باشه ... فکر میکنم اگر اینطوری بشه نزد مردم دیگه محبوب نیستم و دیگه کسی دوستم نخواهد داشت... انگار خودم نیستم ... یه سری لباس های جدید خریدم که توی خونه بپوشم ... با اینکه درونشون راحت نیستم ولی میگم باید عادت کنی تا تو هم مثل بقیه بهترین باشی و زندگیت از حالت یکنواختی و بیهوده بودن بیرون بیاد .
ویترین کتاب هام رو با دفت و حساسیت زیاد تمیز و مرتب میکنم و به سری لوازم تزئینی توش گذاشتم تا حالت زندگیم مثل بقیه آدمایی باشه که میبینم ... در حالیکه خودم همیشه لوازمم نا مرتب بود و به زور کتاب هام رو مرتب میکردم ولی الآن من انگار یکی دیگه شدم...

انگیزه و هدفی ندارم... شاد نیستم ... و از همه بیشتر از پیری میترسم ..امیدوارم به اون زمان نرسم ولی اگر هم رسیدم افسوس نخورم که یه زمانی که جوون بودم هیچکار مفیدی توی زندگیم انجام ندادم ...
یه مدت دنبال فلسفه زندگی بودم که چرا ما به این دنیا اومدیم و باید چکار کنیم تا زندگی خوبی داشته باشیم.

همه ی حرفام همین ها بود ... نمیدونم چطور از این وضع د ربیام ...میخوام خود خودم باشم ...با اینحال زندگی خوب و پر ثمری داشته باشم.
لطفا راهنماییم کنین.

هفت عزیزم
خدایش خیلی دوست دارم کمکت کنم
اما نامزدم مجددا دچار بحران شده
اگه انشاالله سپری بشه من میام اینجا
چندتا پیشنها مفید میدم که گمونم واست کمک کننده باشن

الان تمرکز ندارم هرچی بنویسم بدردنخوره

به به سلام خانم سون :328:

میدونی چیه سون جان آدما بعضی وقتا دچار بی هویتی میشن .
ژست میگیرن ، و سعی میکنن شبیه اون چیزی باشن که دوست دارن .
اما اونچه دوست میدارن کجا و اونچه هستن کجا .

گاهی هم این بی هویتی بخاطر ژست نیست بلکه ما از خودمون فاصله گرفتیم ،
آدما خیلی وقتا خودشونو گم میکنن . مثلا بپرسی فلانی چی دوست داری ؟ میگه نمیدونم یا میگه هیچی .

یا اصلا نمیدونه اینی که دوست داره خوبه یا بده .

به این میگن بی هویتی شاید یه اسم دیگه ای داشته باشه نمیدونم .
(ببخشید " بی هویتی " دشنام نیستا . من خودم چند وقت پیش خیلی بی هویت شده بودم نمیدونستم کدوم وری برم حالا )

راهش چیه که خودمون باشیم ؟ خودمونو پیدا کنیم ؟
راهش چیه که اونچه دوست میداریم بشیم ؟ درسته ؟ غلطه ؟

من قرمه سبزی دوست دارم ولی از یخچال وسایل آبدوغ خیار رو در میارم ، آخرشم شوربا از آب در میاد .
چه شود .. هیچ کس نمیخوره که :)) خودمونم دوستش نداریم .

پس
باید ببینیم وسایل قرمه سبزی رو داریم ؟ اگر داریم طعمش با مزاجمون سازگاره ؟
آب دوغ خیارم خوبه واقعا . باید به جایی برسیم که اگر املت هم باشیم خودمونو دوست داشته باشیم
و مطمئن باشیم اینی که هستیم درسته .

هر قدر شناخت شما روی مفاهیم بیشتر باشه به خودت نزدیکتر میشی و تصمیم میگیری به طور قطع چگونه باشی
یا حتی چگونه خودت رو تربیت کنی .

و روی مواضع خودت می ایستی با اعتماد به نفس .
یه بار اون موضوع رو میذاری کنار یا یه بار برای همیشه میچسبی بهش .

مثال : شما اعتقادی به لاکچری بودن ندارید میخواهی ساده و راحت باشی ، از طرفی شلختگی و بیکلاسی رو هم دوست نداری
پس دیگه کاری نداری فلانی یا فلان جا اکثرا لاکچری ان . شما لباس ساده و راحت خودتو میپوشی .

با این سادگی(سبکی که انتخاب کردی) احساس بد و بی اعتماد به نفسی نخواهی داشت .

ولی تا زمانیکه ندونی چی دوست داری با چی راحتی ، آیا این چیزی که دوست داری چیز مناسبیه یا نه چرا مناسب نیست ؟
چهطور میتونی با انجام دادنش حالت خوب باشه ؟

سون جان لباساتو انقدر ننداز توی لباسشویی ، استهلاک داره ها خراب میشه :))
وقتی تو میدونی لباست تمیزه و اتوی اون مناسبه چرا باید هی بشوری ؟
شاید یکی میخواد لباسش مثل خط کش باشه ، تو ببین درستش چیه همونو انجام بده .

سون جان طبیعیه که دوست داری با کسی رفت و آدم کنی که خط فکریتون باهم یکی باشه .
و برعکس با اونی که کلا توی باغ نیست بهت خوش نمیگذره .
تا اینجاش کاملا طبیعیه .

اما قحطی دختر خوبم نیومده که .
پس یا سخت میگیری یا به جایی که رفیق خوب پیدا کنی رفت و آمد نمیکنی یا ... ؟
احتمال خیلی کم عوامل دیگه ( انزوا - درون گرایی افراطی - افسردگی - و... )

فعلا همین
بازم بعدا مینویسم .

سلام
حس میکنم اینستاگرام زیاد میری و صفحه های بقیه رو میبینی و فکر میکنی تمام وقت مثل عکساشون هستن؟
یه چیز دیگه... من خودم محجبه ام دوست پسر هم نداشتم
اما الان که حتی متاهل شدم با دو تا از دوستای قدیمیم که اصلا سبک زندگیشون رو قبول هم ندارم در ارتباطم یکی از دوستام جدا شده و با یه مرد متاهل در ارتباطه( بارها بهش گفتم کارش غلطه و نتیجه ی کارشو میبینه)
یه دوست دیگه مم که زن و شوهر کلا در قید و بند هم نیستن
در کنار این دو تا که سبک زندگیشونو به هیچ وجه قبول ندارم
سه چهار تا دوست صمیمی دارم که دخترهای سالمی هستن اما حجاب نصفه نیمه دارن، دو تا دوست هم دارم که عین خودم هم محجبه اند و هم اهل روابط با نامحرم نیستند
شایدم من توی ارتباطاتم آدم سختگیری نباشم و این دوستیهام اشتباه باشه... اما اینکه بخایم فقط و فقط با ادمهایی که همه جوره مثل ما هستند معاشرت کنیم که خیلی محدود میشیم نمیشیم؟

سلام عزیزم
چرا فکر میکنی دنیا باید در اختیار شما و شبیه به افکار شما باش؟
اولین دلیل اینهمه استرس و بی انگیزگی اینه که دنیا و ادم هارو همونطور که هستن نمیتونی بپذیری و حتی خودتو . حس میکنم ایده ال گرایی افراطی دارین و میخواین در همه چیز درجه یک باشین در غیر اینصورت احساس کم بودن و پایین تر بودن از بقیه دارید
شاید اون ادمهایی که شما نمیپسندین فقط طرز نگاهشون به دنیا متفاوت باشه با شما
چرا فکر میکنی فرضا اونی که دوست پسر داره دختر بدیه؟
مرزای ذهنی خودتو بشکن .
بنظرم مطالعه و دیدن فیلمای معنا گرا خیلی بتونه کمکت کنه و دیدت گسترده تر کنه .اونوقت ادم ها رو با معیارای شخصی خودت نمیسنجی معیارات گسترده تر و منعطف تر میشن عزیزم و میتونی با قشر وسیع تری ارتباط بگیری
تنهایی الزاما بد نیست اما اگر دوست داری دوستای بیشتری داشته باشی یک باید منعطف تر باشی دو خیلی فکر ارتباط های عمیق نباشی

سلام دوستان خوب و مهربانم

ممنونم از اینکه وقتتون را گذاشتین و راهنمایی های بسیار خوبی کردین:72:

بهاره جان ان شاءالله حال نامزدتون بهتر بشه ... باشه عزیزم لطف میکنید نظرتون را بگید.

دوستان خوبم مسئله من که فقط محدود به دوست خوب نمیشه ... مثلا من در این دوره دانشگاهم دوستی داشتم که دختر خوبی بود ولی همیشه و همه جا پیش من بود و توقع داشت که وقتی صحبت میکنه من همیشه شنونده باشم و من پی بردم که چقدر وقتی برای خودم و سرم تو کار خودمه خوشحال ترم و لذت میبرم ... خیلی هم نسبت به اینکه من چکار میکنم کنجکاو بود و من هم جوابش را نمیدادم چون لزومی نمیدیدم ... همیشه از نظر درسی خودشو با من مقایسه میکرد و من گاهی حسادت را توش میدیدم ..بعد اینکه وقتی آدم دوستی داشته باشه ..انگار دست و پاش گاهی بسته میشه و من خوشم نمیاد و دوست دارم کار خودم را انجام بدهم ...برای همین گاهی که نظرم مخالف دیگری باش موجب دلخوری طرف مقابلت میشه که اصلا هم برای من مهم نیست.

من دختری هستم که احساساتی هستم و همینطور زودرنج که اگر رفتار ناشایستی از کسی ببینم دلخور میشم و خانواده ام هم میگن که ساده هم هستم به نسبت بقیه ...

گیسوکمند جان شما خودتون که در اجتماع هستین ...آیا واقعا جوّ جامعه را شاهدش هستین که چقدر پوشش ها و رفتارها ی دختر و پسر ها عوض شده ... آیا میشه حتی برای ارتباط چند کلمه ای هم کسی را انتخاب کرد؟ دیگه چه برسه به دوستی .
چه مکان هایی را شما برای یافتن دوست خوب سراغ دارین ؟

اینکه درباره انزوا و درون گرایی و افسردگی گفتین ..بله ...من در خانواده ای بزرگ شدم که رفت و آمد خیلی کمی با بقیه داریم ..همیشه اینطور بوده ... از اون خانواده های که شب ها برن خونه ی مادربزرگ و یه عالمه فامیل وبچه هاشون جمع بشن نداشتیم و البته کم جمعیت هستیم ...حتی من با این سن 22 سال اجازه ندارم که برم فروشگاه نزدیک خونمون تا خوردنی هایی که میخوام بخرم و حتما باید اینقدر التماس کنم تا اجازه بدن.... از بچگی هم همینطور بوده و همیشه با سرویس می اومدم و میرفتم و حق نداشتم خودم بیام و برم و همیشه شش دانگ حواس خانواده ام به من بود تا خدایی نکرده بلایی سرم نیاد و خداروشکر میکنم که به فکر من هستن . از این بحث بگذریم

من هم درونگرا هستم و هم برونگرا ...در موقعیت های مختلف تغییر میکنه ... ولی بیشتر درونگرا هستم .
افسردگی هم که خودم گفتم ...طی ماجرایی اینطوری شدم .

مثلا من اگر دوستان نیکیا خانم را داشته باشم یک لحظه تحملشون نمیکنم و زود ارتباطم را قطع میکنم باهاشون ...بخصوص اون خانمی که با مرد متأهل در ارتباطه ..چون من اعتقادات و باور هایی دارم ( میشه گفت چارچوب) که وقتی این موارد پیش بیاد من خودم را دور میکنم ...نه اینکه من آدمای اطرافم را نپذیرم ..اون ها همینند که هستند ولی من هم همین هستم و از بودن با چنبن افرادی بیزارم.
اینستاگرام ندارم ...فقط تلگرام دارم که نمیرم پروفایل بقیه رو چک کنم ...ولی در اینترنت مثلا چیدمان و تزئینات اتاق و کمد و اینارو میبینم تا الگو بگیرم و واقعا هم خوشم میاد از زیبایی .

ببینید بزار یه چیزی براتون بگم ..من دوست دارم یه زندگی خوب مثل بقیه داشته باشم ...مثل دیگران همونقدر پرانرژی و فعال باشم ... از لحظه و زمانم بیشترین استفاده رو ببرم ولی نمیدونم چه برنامه ای باید داشته باشم و این منو آزار میده وگرنه مشکل من نه دوست و رفیقه و نه شستشوی مرتب لیاس هام ..چن من همیشه هر جا رفتم تحسینم کردن و دوستم داشتن ولی من دوست دارم تحول بزرگ مثبتی توی زندگیم بوجود بیارم تا بعدا از اینگونه زندگی افسوس نخورم که چرا نعمت زندگی که خدا بهم داد به همین سادگی گذشت.
حرف زیاد دارم ...مشکلات زیاده ... ولی فعلا همینقدر بسنده میکنم

سلام
به نظر من شما مهار بزرگ نباش رو دارید که دارید رو شو با رانه دیگران رو از خودت راضی نگه دار می پوشونید
بزرگ نباش یعنی همین الان هم به شما احساس بزرگ بودن ندهند مثل کارهایی که خانواده دارن میکنند با شما
رانه دیگران رو از خودت راضی نگه دار یعنی چون میخوان اون مهارتون رو بپوشانید از این حربه استفاده میکنید در نا خود اگاهتان رانه ای که همش دلش میخواد دیگران ازش راضی باشن
البته گاهی رانه کامل باش هم دارید دوست دارید کامل باشید
اصلا بخاطر این افسرده شدید

با خانواده صحبت کنید
قرار داد اسمارت برای رفع مهار بزرگ نباش
شما که اینجوری هستید در گرو های بسیج مسجد عضو بشید
حتمی با هم مسافرت برید کلاسای مختلفی میزارن شرکت کنید
قرار داد اسمارت زمانشو مشخص میکنید طول مدت و عملی که میخوان انجام بدید که نشانه بزرگ شدن شما رو داره ذکر میکنید
اگر دوست داشتی یه قرار داد خوب بنویسی من کمکت میکنم

سلام خادم رضا عزیز :72:

صحبت هاتون درسته و تأیید میکنم ولی نمیدونم رانه حتما این هست که دیگران را از خودم راضی نگهدارم .

خادم رضا آره دقیقا مهار بزرگ نباش رو دارم ... از همون بچگی که همیشه مراقبم بودن و لحظه ای تنها جایی نمیتونستم برم ..تا به الآن که مثلا اگر بخوام برم خیابون یه چیزی بخرم حتما یک نفر از اعضای خانواده ام باید دنبالم بیاد وگرنه اجازه ندارم از خونه خارج بشم(اگر هم چیزی بخوام همون روز که منو نمیبرن بیرون ، میگن هر وقت حال داشتیم که مثلا ممکنه یکماه بعد بشه) فقط تنها اتفاق مثبت این هست که میتونم از دانشگاه تاکسی بگیرم بیام تا نزدیک های خونه ...که این هم بخاطر این اجازه دادن چون فاصله دانشگاه تا خونه خیلی زیاده ..فقط یک راه رفت خانواده منو میرسونه و برگشت باید با دوستم تاکسی سوار بشم و بیام...
در دوران تحصیلم توی مدرسه و حتی دانشگاه اگر اردویی بوده حق رفتن نداشتم مگر اینکه مسافت خیلی نزدیک باشه و هزار تا دبیر و آموزگار ما را مراقبمون باشن....در حالیکه دوست صمیمی من که تک فرزند بود و خانواده اش باید بیشتر حساسیت داشته باشن نسبت بهش ، هر وقت اردویی دور مثل مشهد و اینا باشه راحت خانواده اش اجازه میدن که بره ...
از این نظر من اغلب اوقات در خانه هستم و یه جوری خودمو سرگرم میکنم ... اگر بخوام برم بیون ممکنه کسی حال و حوصله نداشته باشه و از طرف دیگر که خودم به تنهایی اجازه ندارم ... دلیل هم این هست که جامعه بد شده و ...
و جالب اینجاست که تا یه چیزی هم میشه به من میگن یه نگاه به فلانی بنداز ... چقدر از تو هوشیار تر و زرنگ تره .... یا اگر اشتباهی انجام بدم میگن تو دیگه بزرگ شدی و نباید این اشتباه را میکردی .
رفتار هایی که با من دارن با صحبت هاشون متفاوته ..
به همین خاطر میشه گفت من اعتماد به نفس خیلی پایینی دارم به نسبت بقیه و سعی میکنم یه جور دیگه جبران کنم تا کسی متوجه نشه که درونم چخبر هست..
البته من سعی کردم به این وضع عادت کنم ...با اینکه سخته و هر بار خواسته هامو سرکوب کردم ولی خب به خانواده ام حق میدم که نگرانم باشن ...یه جوری هم خوشحالم که کسانی را دارم که به فکر من هستن و یه جوری هم خب محدود میشم .

در اصل مسئله من این نبود .
میخواستم برای زندگیم برنامه داشته باشم ...از کجا شروع کنم نمیدونم ؟ چطوری علائقم رو بفهمم ؟ اون چیزی که واقعا قلبا میخوام رو چطوری دنبال کنم ؟
شما ها برنامه روزانه تون چیه ؟ چه فعالیت هایی از صبح تا شب سعی میکنین انجام بدین ؟
اگر امکانش بود به من هم بگین.

سلام سون جان:72:
خوبی عزیزم

واقعا 22 سالته؟؟ پس چرا من فک میکردم 24 25 ای؟!!

ببین دوست من من اگه اشتباه نکنم ....چیری که پررنگه تو تاپیکت نداشتن دوسته صمیمی یا حالا تعداد زیاده....و اینکه
می خوای عمر مفیدی داشته باشی....و همین دوست و رفیق هم در این راستا می خوای....و کارهای روزانت و شرح کردی که علی رغم اینکه انجام میدی ولی راضیت نمیکنه....بهت حس خوب نمیده.....حق داری...و خوب کاذی کردی می خوای روش زندگیتو
عوض کنی....ولی ببین عزیز م .....می خوای عوض کنی....چطور می خوای مسیرو عوض کنی در حالیکه خودت عوض نمیشی؟؟؟!!!!!!دیدی تو جاده که می خواییم بپیچیم با جاده خودمون هم می پیچیم:biggrin-new:

پس باید ی سری راه نرفته رو بری .....کارهایی رو انحام بدیکه تاحالا انجام نمیدادی.... و .فقط ما بهت میتونیم معرفی کنیم و راههایی رو بشناسونیم و در نهایت خودتی که با توجه به روحیاتت انتخاب میکنی.....

- - - Updated - - -

اینکه پرسیدی کجا دوست پیدا کنی...دوست و هرحا میشه پیدا کرد......تو مترو اتوبوس.....کلاس های مختلف.....زبان اموزش شنا کلاس های هنری... مدرسه دانشگاه....فقط نه از بین کسایی که تو کلاس باهمین...مسیول کتابخونه دانشگاه هم میتونی دوست بشی... جمع های خانوادگی...دوست دوستت...فامیل های دوستت...این مسیله سختی نیست
واقعا می خوام بدونم جرا با کسی که دوست پسر داره دوست نمیشی....شوهر هم می خوای اینجوری انتخاب کتی؟؟؟.....بابا بی خیال....
((اون حرفتو تو صندلی داغ یادته؟؟؟بفرمایید برید;)
میترسم بهت اسیب بزنه....الان جاش نیست...ولی دلم می خواد ی سری چیزهارو بهت بگم شاید بدردت بخوره...))
این کار حتما درست نیست. (روش انتخاب دوست. ..محدودیت انتخاب دوست بهتره بگیم)....نشون به اون نشون که اینجا دوست داری ولی ایا همه ادمهای اینحا دلیل هایی که تو برای دوست نشدن داری ندارن؟؟؟؟,!!!!
تو اینحا همه بخش های ی ادم رو نمیبینی. برای همین دوست میشی....و کارت راه می افته باهاشون و لذت میبری از دوستیشون

اینکه میگی چون فلان اخلاق و دارن پس دوست نمی شم...من رو این شک دارم....درون گرا هم باشی باید دوست داشته باشی با این فرق که بهشون نزدیک نشی

- - - Updated - - -

با خانوادت حتما صحبت کن....البته خودت پذیرفتی این سبک زندگی رو....نمیدونم با خودت خوب خوب خوب فک کن... ببین واقعا دوست داری این سبک و؟؟؟...روراست باش با خودت...

دنبال کردن علایق و استعداد ها عمر رو به بطالت نمی گذرونن...

ببخشیدمنسجم نمینویسم
بازم میام

سلام الهه جان خوبی عزیزم ؟
خبری نبود یه مدت ازت خانم خانوما... چه میکنی با زندگی؟
دیگه خبری نبوده؟
آره عزیزم 22 سالمه .

ببینید نمیدونم فکر میکنم یه کم حرف اصلی را خوب نمیتونم بیان کنم تا موجب سوء تفاهم نشه.

ببینید مطلب اصلی و تمام اون چیزی که توی دلمه این هست که من انگار زندگی نمیکنم ...روحم زنده نیست... شنیدی میگن مرده ی متحرک ؟ منم دقیقا همین هستم و از اینکه ثابت موندم و هیچ تغییر مثبتی توی زندگیم نیست بیزارم... یه مشکل مهمی که توی زندگیم هست این هست که چون دارو مصرف میکنم دست خودم نیست ..اون انگیزه و شوق و ذوق قبلا را برای انجام کارهام ندارم و بسیار اذیت میشم... برای همین وقتی بارها میبینم و چشم باز میکنم که چقدر هم سن و سالام شاد و پرانرژی هستند..دوستای خوب و پایه دارن برای مثلا کوهنوردی و یا کلاس های مختلف ... این همه فعالیت های مثبت دارن ...من هم وقتی به خودم نگاه میکنم میفهمم خیلی دارم از زندگی عقب میمونم و نمیخوام اینجوری باشه... یه جوری غبطه میخورم بهشون ... ان شاءالله زندگی همه خوب باشه ولی من هم میخوام از این حالت بیرون بیام و مثل قبلا همون آدم پر انگیزه باشم .... برای خودم یک زندگی خیلی خوب داشته باشم ... به خودم گفتم که : هفت ، تو باید حتی با این حالت یه فکری بکنی چون مگه چقدر زندگی میکنی توی این دنیا ؟ درسته دست خودت نبود که افسردگی گرفتی ولی اگه ازت پرسیده بشه که عمرت چطور گذشت و حتی خودت پیش خودت بعدا دودوتا چهارتا کردی و دیدی حتی یه عمل مثبت انجام ندادی ..چرا لحظه های زندگیت به بی مصرفی گذشت ؟
همه ی این فکرا رو دارم ... میخوام تغییر کنم در جهت مثبت ...
با کمک دوستان و تصمیم خودم میخوام علائقم را بنویسم توی کاغذ... ببینم واقعا چی و چه کاری میتونه به زندگیم کیفیت مثبت ببخشه.

خب ببین عزیزم الان این پست اخرت نشون میده که منظورت عدم شوق و شور به. زندکی(که البته ماهم درست فهمیده بودیم) و ی نشاطی که فک مکنی بقیه دارن ولی تو نداری...درست تا ااینجا؟؟؟؟

خب عزیزم اینکه کاری نداره همینکه مادخترافریده شدیم خوددش شور زندگیه....دختر خود به خود سر تا پاش شور زندگیه.......همش با خودم فک میکنم یعنی اگه من پسر بودم.....باز م انقدر لذت میبردم ؟؟!!!نه دیگه نمیبردم.....بعد میگم بیچاره این پسرها.....اصلا خبر ندارن زندگی اینی نیست که اینها میبینن:tongue:
کافیه ی کم هم مثله من دوز نارسیستیت بالا باشه دیگه تمومه.....از درخت میری بالا:311:
همچین فرمول میچیده ای نداره باور کن این شور زندگی
حالا دور از شوخی اینم بگم
گاهی هم میگم من خیلی صاف و ساده فک میکنم...انتظاری نداشتم از زندگی....برو ببین مردم چه کارها که نمیکنن جه چیزهائی که نمیدونن...تحصیلات معمولی کار معمولی تر.....من ی دختر معمولی ام با زندگی ساده توقع پایین.....اصلا نمیدونه دنیا چه خبره.....ولی بازم اخرش همین نارسیستیم میاد به کمک.....با روی تمام برمیگردم میگم اصلا همینی که هست خوبه...من خوبم....ادم باید معمولی باشه خدا هم اینجوری بیشتر دوست داره...چون از ماها بیشتر خلق کرده....میبینی دیگه تعداد ادم های عادی از ادم های خاص بیشتره:biggrin:

حالا تو هم قشنگ بیا با مثال بگومنظورت از تخول خاص و تغییر مثبت تو زندگی چیه......انتظار داشتی الان چه اتفاقایی بیفته. چه کارهایی میکردی که نکردی...اون موقعی که میگی انگیزه داشتی چی کار میکردی؟ تاحالا چه مهارتهایی یاد کرفتی رشته ات چیه علاقه ات استعداد ات. ازدواج ؟ازدواج چی ؟دوست نداری؟خیلی شور زندگی میده ها

ولی من برداشتم همونه که گفتم....چون دوست نداری و زتدگیت محدود شده به نت و خونه و خونواده....یکنواختی و ...درون گرا هم نیستی قشنگ از حرفات معلومه دلت ارتباط می خواد.....اگه بتونی حصاری ک تو پست اولت ازشون اسم بردی از بین ببری....به شور زندگی هم میرسی...مطمین باش....
همه هم تو ی ی سنی به این چالش‌ها رسیدن. حل میشه خیالت راحت سنی هم نداری که اخه....همش دو سال و چند ماه از من بزرگتری:biggrin-new:
پست های بچه هارو ی بار دیکه بخون بدون مقاومت ذهنی....

اهان ی چیز دیگه
جون من بالاغیرتا. این قرص مرص و بنداز دور...بابا جیه اخه هر کی از جاش پا میشه میگه من افسرده ام قرص مصرف میکنم

پ.ن.1
اون کتابی که ی بار بهت گفتم بخون و خوندی؟؟
اگه دوست داری اینم بخون...لحظات ناب زندگی
پ.ن2
راستی حالم پرسیدی:18: خوبم شکر از برکت دعاهای شما دوستای خوبم....و پرسیدی چه خبر....نمییدونم چرا این روزها هر کی به من میرسه با ی شیطنتی میپرسه چییی خبر؟چشاشون برقی میزنه ها:311: هیچی هنوز هیچ خبر
ولی قول میدم خبری بشه بیام اعلام کنم اینجا...تا. اون موقع شماها فقط دعا کنید...یعنی ی لحظه هم خدا رو ول نکنیدها..:311:

چون دارو مصرف میکنم دست خودم نیست ..اون انگیزه و شوق و قبلا را ندارم و بسیار اذیت می شم

من هم میخوام از این حالت بیرون بیام و مثل قبلا همون آدم پر انگیزه باشم ....

سلام هفت عزیز:72:

پس شما قبل از مصرف داروها، این مشکل رو نداشتی؟

چه مدته دارو استفاده می کنی؟ و از کی دچار این حالت شدی؟

سلام دوستان عزیزم ؛ وقتتون بخیر

واقعا ممنونم از همتون.

الهه جان خدا رو شکر که حالت خوبه ...ان شاءالله هر چه زودتر بیای و خبرای خوب بدی بهمون ..راستی شوخی کردی فکر کنم که 2 سال از من کوچکتری ..خودت نگفته بودی که 30 سالته؟

ببین الهه جان از نظر من توی زندگی من تحول مثبت این هست که زندگیم برنامه داشته باشه و براش هرکاری باشه انجام میدم ...میخوام مهارت ها و چیز های جدیدی یاد بگیرم ... خیلی از کارهایی که قبلا دوست داشتم را الآن نسبت بهش بی تفاوتم و خب این چیز خوبی نیست (مثل نقاشی و کارهای هنری دیگه ...حتی بدون کلاس خیلی لوازم قشنگی میتونم درست کنم که تر و تمیزم باشه)...
و دیگه اینکه درباره ازدواج گفتی... آره من دوست دارم ازدواج کنم ..خواستگار هم داشتم ولی خب همیشه یه موردی پیش میاد که شرایط با هم جور نیست و رد میکنیم ... بعد اینکه حتی اگر هم ازدواج بکنم باز هم مشکل دارم ... من یه کم حالت روحی خوب و حتی مهربون مثل قبلا ندارم ...ممکنه مدت ها کنار یک نفر بشینم و اصلا دلم نخواد باهاش صحبت کنم ( اینطوری نبودم ..یه بخشش بخاطر خلق درونی خودم و یه بخشش هم بخاطر افسردگی که دارم و دارو مصرف میکنم )
اونوقت اگر ازدواج کنم واون شور و نشاط را نداشته باشم خب همسر آدم اذیت میشه ... بخاطر همین خیلی دلم میخواد و امیدوارم این پروسه هر چه زودتر تموم بشه که من همون آدم قبل بشم و ازدواج کنم ... همه چیز دست خداست.

و دیگه اینکه الهه جان قرص هارو نمیتونم به دست خودم قطع کنم ... عوارض زیادی داره ..ممکنه دوباره حالم بد بشه ...یه دوره ای حال خوبی نداشتم ..مرتب گریه میکردم و همون افسردگی اومد سراغم که حملات وحشت زدگی هم به دنبال داشت دلیلش را هم میدونم .... دکتر داره تدریجی کم و سپس قطع میکنه ولی هنوز تموم نشده.

برات از خداوند بهترین هارو میخوام الهه جان ..موفق باشی


سلام ویژه به میشل عزیزم
امیدوارم حالت خوب باشه دوست خوبم

ببینید من همیشه یه کم آدم آرومی هستم ...و تا حد خیلی زیادی هم دمدمی مزاج ... یادمه قبلا که میرفتم دبیرستان ..اغلب روز ها با دوستم خوب بودم ولی یه روز دوست داشتم با هیچکدوم صحبت نکنم و اصلا حوصله نداشتم و یکی از دوستام میگفت چرا اینقدر سرسنگین شدی با ما ... ومن هم گفتم اصلا اینجوری نیست ... حال و حوصله امروز را ندارم .
میشه گفت تا حدی خلق واقعیم رو به آرومی میره و بخاطر افسردگی نبود .
قبل از مصرف دارو خیلی اکی بودم ... حالم خوب بود ... هیجانات زیادی نداشتم ولی از زندگی لذت میبردم و آروم بودم .

3 سال هست که اینطوری هستم و درست همین قدر شاید یه کم بیشتر ، دارم دارو های ضدافسردگی و آرام بخش میخورم ... دکترم یکبار بدون اینکه من ازش چیزی بخوام گفت یک وقت ناراحت نباشی که چرا با این سن کمت داری قرص میخوری ...خوب میشی و خودم برات قطع میکنم و دیگه اینکه میگفت : نمیدونی مردم چه مشکلاتی دارن ...همه بخاطر اینکه زودتر خوب بشن به روانپزشک مراجعه میکنن تا روانشناس...

سون جان حتما حتما حتما قرص هاتو به ی دکتر خوب دیگه نشون بده...فک میکنم تهران نیستید شده وقت بگیر بیار تهران
اصلا نقل قولی که ازش زدی .تا خوندم ی حسی پیداکردم...اصلا خوشم نیومد از حرفش...
جدی پیگیر باش سون:305:

اره عزیزم شوخی کردم سن و....من سی سالمه...تازه اشتباه نوشتم....تو هم خوب دقت نکردی...گفتم دو سال و چند ماه...تعداد ماهها هم حسابه دیگه...تازه باید میگفتم دو سال و چند ماه تو از من کوچیکتری...حالا ول کن اینهارو...
بیشتر مراقب سون ما باش:72:

تو این روزها و شبها از همه التماس دعا دارم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهه زیبایی ها

سون جان حتما حتما حتما قرص هاتو به ی دکتر خوب دیگه نشون بده...فک میکنم تهران نیستید شده وقت بگیر بیار تهران
اصلا نقل قولی که ازش زدی .تا خوندم ی حسی پیداکردم...اصلا خوشم نیومد از حرفش...
جدی پیگیر باش سون:305:

اره عزیزم شوخی کردم سن و....من سی سالمه...تازه اشتباه نوشتم....تو هم خوب دقت نکردی...گفتم دو سال و چند ماه...تعداد ماهها هم حسابه دیگه...تازه باید میگفتم دو سال و چند ماه تو از من کوچیکتری...حالا ول کن اینهارو...
بیشتر مراقب سون ما باش:72:

تو این روزها و شبها از همه التماس دعا دارم

---

سلام الهه جان ، امیدوام حالت خوب باشه :72:
عزیزم این دکتر من عالی هستن و خیلی براشون احترام قائلم ...چون اون زمان ک حالم خوب نبود داروهای هیچ دکتری نتونست مفید واقع بشه ولی ایشون خیلی زود تشخیص دادن و خدا به من کمک کرد که ایشون را باهاشون اشنا شدم...اتفاقا خیلی هم مهربان هستن و این صحبتشون بیانگر این بود که بیماری ام را برای خودم بزرگ نکنم و فکر نکنم همیشه اینطوری باقی میمونه.

باشه الهه جون دوست خوبم حسابی از خودم مراقبت میکنم ...اگر میخواستم خودمو به حال خودم رها کنم که هیچ وقت تاپیک نمیزدم که برای مسئله ام راه حل پیدا کنم .

موفق و سلامت باشی عزیز دلم :43:

سون عزیز
بهترین کار داشتن یه کار خوب
حتمی سر کار برو
اگر کار پیدا نکردید یک مهارت یاد بگیر و برو سر کار
آنقدر سرگرم و خوشحال میشی که درآمد دارید

ببین عزیزم
اولش اینو بگم متنفرم از نصیحت کردن و نصیحت شنیدن
ادمی که عقل سالم داشته باشه هرگز کسیو نصیحت نمیکنه جوگیر بازی درنمیاره

من فقط پیشنهاد میدم اگه بدردت خوردن که خوردن وگرنه حتما خودت بهتر میدونی

واسه اینکه تو خودت انگیزه ایجاد کنی و دوستای جدید پیدا کنی و شاد باشی اولش خودت یه حرکتی کن و برو دنبالش

من قبل اینکه اینجوری از پا دربیام مربی ایروبیک بودم
با فضای باشگاهای ورزشی اشنام
پیشنهادمه بری باشگاه
حالا چرا؟

اولا که خود ورزش باعث شادابی میشه و انرژی ادمو بالا میبره

ضمنا باشگاها فضای سالم دارن
دخترایی که دنبال وقت تلف کنی و کارای بد باشن معمولا باشگاه رو تحمل نمیکنن یا از همون اولش وارد همچی جایی نمیشن
بچه باشگاهیا معمولا مثبت ترن
دخترای سالم و باانگیزه ای هستن
فضای شادی داره مخصوصا ایروبیک
اونجا حتما دوستای خوب پیدا میکنی

میتونی با اونا بری بیرون یه عالمه برنامه های خوب داشته باشی
اگه شهرتون کوچیکه یا تو حومه هستی و نزدیکتون بیشه یا جنگل و کوه و دشت هست که چه بهتر
اکیپی با دوستات برین
واقعا خوش میگذره
البته قبل غروب چون فضاهای کوهی و درختی شباش خطرناکن
از لحاظ حمله دزد و ادم‌ مزاحم و سگ ‌ولگرد
که مورد اخریشو خود ‌من تجربه کردم

کلا تا خودت حرکتی نکنی اتفاق خاصی نمیفته
دوستای خوب که از اسمون نمیبارن
خود ادم باید بره پیداشون کنه

شک نکن خیلی دخترا هستن که دوس دارن با کسی شبیه تو دوست باشن مراوده پیدا کنن اما خب تو رو نمیشناسن
و تو میتونی خودت این زمینه اشنایی رو فراهم کنی
و به اون خوبایی که دوس دارن ادمی مث تو باهاشون رفاقت کنه کمک کنی از نعمت دوستی با تو برخوردار بشن
اینجوری خودتم انگیزه بیشتری پیدا میکنی
و رضایتت بیشتر میشه
هرچی انگیزه ادم بیشتر بشه حس رضایتش از زندگی هم بیشتر میشه
انگیزه و رضایتمندی باهم نسبت مستقیم دارن

ضمنا امشب شام غریبانه
بیاد ما باش منم بیادتم

سلام عزیزم :72:

اینطور که پیداست، این داروها مسبب حالاتی هستند که ازشون شکایت داری، و انرژی و شور زندگیت رو کاهش دادن. خودت هم همین نظر رو داری؟

می تونی بگی چه مشکلی برات پیش اومد که با استفاده از روش های روانشناختی نتونستی بهشون غلبه کنی و مجبور به دارو درمانی شدی؟

اگه واقعا نیاز به دارو درمانی بوده، واقعا سه سال براش زیاد نیست؟ اینقدر مشکل سهمگینی بوده؟

نظر دکترت در مورد قطع داروها چیه؟ برنامه ای برای قطعش دارید؟

سلام دوستان عزیزم :72:

شهادت مظلومانه امام حسین (ع) و اصحاب وفادارشون را به همتون تسلیت میگم و ان شاءالله عزاداری هاتون مورد قبول حق باشه .

بهاره جان خیلی ممنونم از پیشنهاد خیلی خوبی که دادین ... اوایل که افسردگی داشتم بهم پیشنهاد شد برم باشگاه و من رفتم و خیلی جوّش را دوست داشتم و واقعا حالم عوض میشد ولی چون زیاد از این ورزشای فیتنس و اینا خوشم نمی اومد چون کششی بود زود رها کردم ... همیشه پیاده روی را خیلی دوست داشتم ... نمیدونم ورزشای دیگه چطوری هستن ؟
ولی پیشنهاد خوبیه و یک نفر دیگر هم همین را بهم گفت ... همینکه حالم روبراه بشه برام خیلی مهمه.
ممنونم عزیزم ... ان شاءالله دوباره سرزنده و شاد باشی :43:


سلام میشل عزیزم :72:

آره عزیزم از حالات بی انگیزگی و بی تفاوتی که اغلبش بخاطر مصرف داروهاست ناراضی ام خیلی ... انگار آدم دیگه ای شدم..یه جوری هست که هم میخوام دیگه قطع بشه ولی ترس برگشت افسردگی و وسواس فکری را دارم...اصلا هر گاه درباره اش حرف میزنم حالم بهم میخوره و یاد قبلا می افتم خدارو شکر میکنم که دارم دارو میخورم چون استفاده اش خیلی خیلی بهتر از نبودنش هست.
اون زمان اصلا مراجعه به روانشناس بالینی کمک نمیکرد ...فقط و فقط دارو چون حالم بد بود ..همیشه هم میگن که اول باید دارو استفاده بشه و بعد مراجعه به روانشناس...من چون با دارو خیلی بهتر شدم بخاطر همین به روانشناس دیگه مراجعه نکردم .
آره میشل جان مشکل بدی بود و خدا بهم لطف کرد ... میگن اصولا درمان بیماری های روحی خیلی زمان میبره ..حتی ممکنه سال ها با ادم همراه باشه و فقط شدتش کاهش پیدا کنه.
دکترم یکی از داروهام را برنامه ای داد که به مرور کم میشه و سپس قطع میشه ... ولی بقیه را هنوز نه و گفته هر زمان که وقتش برسه برات کم میکنم ... چون حالات من را در هر جلسه زیر نظر میگیره .

سلام

سون جان مساله تو چند وجه داره
امیدوارم این باعث نشه خسته یا کلافه بشی یا ناامید بشی .

1- مصرف دارو و بحث افسردگیه نیازمند دارو

2- دوست یابی و دوست داشتن (اجتماع )

3 - شغل و هنر و مهارت

4 - هدف »»»

الف - هدف کوتاه مدت که انگیزشی هست .
ب - هدف ثابت یا به قول خودت فلسفه زندگی ، سبک زندگی «» علت اعتماد به نفس

هر کدوم رو باید توی ذهنت جدا جلو ببری .

1 - در مورد دارو که تحت نظری و پزشکت میگه چیکار کن .
به هر حال هر دارویی عوارضی داره و عوارض داروهای شما هم یه نوع بی تفاوتیه .

خانم سون جدا تب سنتی در این زمینه کم عوارض تر و نتیجه بهتری داره .
دکتر کرد افشاری و دکتر اسماعیلی اینا گوهرن واقعا و از دوستان دکتر خیر اندیش هستن . بیشتر نمینویسم خودت پیگیرش باش .
https://www.aparat.com/v/VaiHo این یک نمونه .
( من خودم چندساله گلاب و عرق بیدمشک و گل سرخ و زعفران رو در برنامه ام دارم . پیش میاد گاهی کم بخورم ولی هرگز قطع نمیکنم
اون اوایل که میخوردم مرتب و طبق برنامه بودم .)

2 - در مورد دوست یابی هم سوال کردی اینو بعدا مینویسم که پستم طولانی نشه .
خودش یه پست میشه .

3 - یکی از دوستان نوشتن که سرکار برید .
شغل یا کسب مهارت یا چیزی که بتونه شما رو به اجتماع بکشونه .
موقتی نباشه در طولانی مدت هم بتونید باقی بمونید .
اجتماعی که شما رو از لاک خودتون کمی بیرون بکشه و تا حدی معرفی کننده و رشد دهنده باشه .

خانواده اجازه نمیدن اشکالی نداره از پزشکتون یا مشاور بخواهید والدینتون رو متقاعد کنن .
( کارتون گیسو کمندو دیدی خودشو کشت تا مامان جادوگرش بذاره از خونه بره بیرون )
قرار نیست مثل کارتون عمل کنی ولی از راهش و خیلی جدی این کارو کنید چون همین اجتماع خودش شما رو پخته تر میکنه و بهتون آگاهی میده .

از فضای باشگاه ورزشی خوشت اومده ادامه ندادی چون ورزش کششی دوست نداری !
خودت گفتی دمدمی مزاجی اما اگر تعدیلش نکنی باید بی برنامگی و بی مهارتی رو بپذیری .
اگه نتونی کاری رو تموم کنی چهطوری میخوای ازش لذت ببری ؟

ورزش کششی دوست نداشتی یه رشته دیگه رو انتخاب کن مربی ات رو عوض کن باشگاهتو حتی
بالاخره بین همه اینها اونکه از بقیه بهتره ادامه بده .
یه روز به جایی میرسی که دیگه دوستش داری و لذت میبری چون تسلط داری .

(باز نگی مشکلت ورزش نیست ، این یه مثال بود که تعمیم بدی به بقیه مسایل :))

4 - هدف .
خلاصه پست شماره 3 که بازم روش تاکید میکنم اینه :
شناخت خودمون و علایقمون و تواناییمون ( استعداد) و بعدش انتخاب تصمیمی که این موارد را لحاظ کنه . تصمیمی با واقع بینی و معرفت .
اونوقت چون میدونیم منطق این تصمیم یا سبک زندگی چیه با اعتماد به نفس بهش عمل میکنیم .
و چون این سه مورد در تصمیمون هست پس ازش لذت میبریم .

در شرایطی که داری یه چیزایی ثابته ، چیزایی که قبل از دارو هم اوضاع چندان رضایت بخشی نداشت
و هنگام مصرف دارو هم که تعریف کردی
و بعد از قطع دارو هم همینطور .

نداشتن اهداف کوتاه مدت انگیزشی باعث میشه ندونی دقیقا چرا میری باشگاه ورزشی .
اگر چیزی مانع شد انگیزه نداشته باشی که این مانع رو کنار بزنی .

پس یکی از کمکهایی که به خودت میکنی همین تعریف اهداف کوتاه مدته

دکتر فرهنگ سمیناری دارن با عنوان " هدف " گاهی اگر اشتباه نکنم اسمش تغییر میکنه اگر نمیتونید شرکت کنید
سی دی هاشو تهیه کنید و گوش کنید .
نظرتون رو بگید .
شاید فایلهاش هم تو گوگل باشن مورد اخلاقی هم نداره دانلودش پرسیدم .
گوگل کنید " خانه تحول " و یا " سخنرانی دکتر فرهنگ از هدف "


----------------------
هدف کوتاه مدت رو بهش فکر کردی ؟
فلسفه زندگی که بهش فکر میکردی به کجا رسیدی ؟

کتاب زندگینامه خوندی ؟
خاطرات سفیر - استیو جابز - اینک شوکران ( زندگینامه یه شهید ) و.. هر چی هر شخصیتی
چی تونسته بهت بگه این شخصیت .. این آدم .. آخه چرا من نه ؟
منم بدون رویاپردازی و خیلی جدی میتونستم ها ..
شده تا حالا ؟

بنظر من باید سعی کنی بری تو جمع
ورزش های گروهی مثل باشگاه
یا وارد کار شدن تو رشته خودت
یا وارد گروه شدن هرگروهی مثل اشپزی به شدت توصیه می کنم بهتون


هرچقدر تنها تر بمونی بیشتر اذیت میشی بنظر من باید بری تو جمع و استقلال شخصیت برسی

سلام گیسوکمند عزیزم و آقای تلگرام ؛
امیدوارم ایام به کامتون باشه و سلامت باشین ؛

میدونید چیه ؟ همین انتخاب هدف هم خیلی دشوار و سخته ... به عنوان مثال بزارید براتون توضیحی را بدم ... من مطمئنم چه در رشته ی خودم مشغول به کار بشم و چه در کارهای هنری حتما معروف و مشهور میشم و راضی خواهم بود ولی نمیدونم کدوم بهتره ... در همه ی این امور استعداد دارم و میتونم پیشرفت زیادی بکنم ... از یک طرف دیگه یک مسئله ای هم هست که زمانیکه یک دختر ازدواج میکنه دیگه نمیتونه خودرأی باشه ..شریک زندگی داره ...فرزند داره ... در قبال فرزندانش مسئولیت داره ... مثلا من برم سر کار و فرزندم توی خونه تنها باشه و بعدا همیشه در ناخودآگاهش احساس تنهایی و خلأ داره ...بنظر من اون چیزی که بچه ها از والدینشون انتظار دارن پول و در رفاه کامل بودن نیست ..این هستش که پدر و مادرش کنارشون باشن و خانواده از نظر معنوی بتونه روح فرزندش رو غنی از احساسات خوب بکنه ...
واقعا نمیدونم تصمیم درست چیه ؟
من میتونم تا زمانیکه متأهل نشدم کارهای جانبی مثل رفتن به باشگاه و یادگیری مهارت را انجام بدم تا روحیه ی شادتری بدست بیارم و حتی اگر اینطوری نشه ورزش را بصورت انفرادی شروع میکنم حتما بخصوص زمانیکه برای سلامتی و کاهش استرس هم عالیه.
مهمترین دغدغه من زندگی کردن بود ... کیفیت زندگی خیلی مهمه ...ما نیامدیم توی این دنیا که بخوابیم و بخوریم و بریم ...حتما باید یک فعالیت مثبتی انجام بشه.

راستی گیسوکمند جان ... درباره هدف کوتاه مدت گفتین
به مدت یکماه هر شب پبش از اینکه بخوابم برنامه روز بعد را مینوشتم ...فعالیت های خیلی ساده مثل خواندن قرآن و ...
ولی نمیدونم شاید بخاطر همون تغییر حالات روحی رها کردم و خسته شدم و خودم را هم خیلی سرزنش میکنم که چرا اینطوری ام ؟
البته فعلا شروع ترم جدید خیلی نزدیکه و اینقدر سرگرم درس و دانشگاه خواهم بود که تنهاییم را فراموش میکنم و سرگرم میشم و چند نفر میبینم .

همه هم به من میگن تا لیسانس نگرفتی سراغ فعالیت جدید و کار نرو چون به درست خدشه وارد میکنه و حتما زمانیکه درسمم تموم بشه خب بهرحال باید برم مقطع بالا و اون هم مشکلات خودشو داره.

دعا کنید تا بتونم مسیر درست زندگیم و آنچه که منو به خوشبختی و آرامش و رضایت درونی میرسونه برسم

سلام هفت عزیزم،

حتما مشکلی که داشتی خیلی برات سخت بوده، خوشحالم که این دکتر کمکت کرده و الان خوبی. :72:

اما همونطور که می دونی داروها صرفا شرایط جسمی ما رو مساعدتر می کنن تا موقعیت بهتری برای مواجه شدن با مشکلاتمون و حل کردنشون پیدا کنیم.

تو مسیر زندگی اونقدر مشکلات هست، اونقدر چالش هست، که باید از هر چالش و درد و مشکلی برای قوی تر شدن استفاده کنیم تا بتونیم از عهده ی بعدیش بربیایم.

گیریم که دارو کمک کرد یکیش رو رد کنیم، بعدیا چی؟

تو هنوز اول راه زندگی هستی عزیزم. می دونی که باید یاد بگیری با مشکلاتت دست و پنجه نرم کنی و در مواجهه با هرکدوم اونقدر بزرگ بشی که برات برطرف بشه.

مثلا اگه یک مشکل ما رو افسرده می کنه، در واقع داره بهمون می گه: یا من رو از بین ببر و یا یاد بگیر با وجود من افسرده نباشی.

مشکلی که مضطربمون می کنه، داره بهمون می گه: یا منو از پیش روت بردار، و یا انسانی بشو که با وجود من هم آروم و مطمئن باشی.

تو خودت داری روانشناس می شی و خیلی بیشتر از من به اینها اعتقاد داری. پس چی باعث شده که به دارو درمانی اکتفا کنی و مراجعه ی مرتب به روانشناس نداشته باشی؟

سلام هفت

منهم دوستای کمی دارم و همین تعداد هم ازم دور هستن.
چند روز پیش که تعطیل بودم و هیچ برنامه ای نداشتم نشستم گریه کردم. واقعا ناراحت بودم. چرا سرنوشت من اینه؟ کار و کار و کار وقتی هم تعطیلم دوستی ندارم با هم بریم بیرون و خوش بگذرونیم.
این دوستایی هم که دارم از دبیرستان و دانشگاه برام مونده. و احساس میکنم بعد از دوره تحصیلی هیچ دوستی ای شکل نمیگیره . مگه اینکه خیلی سطحی باشه.
باشگاه رفتم ولی باهاشون غریبه بودم. کلاس موسیقی رفتم ولی خب تنها هنرجو من بودم. سرکار هیچ دوستی پیدا نکردم و واقعا انگار شدنی نیست. از هیچ کس خوشم نمیاد و با هیچ کس احساس قرابت ندارم و به احتمال زیاد این یه احساس دو طرفه ست .
گاهی وقتا خیلی پیش آمدا دست خودمون نیست. اینکه من اینجا زندگی کنم خارج از اختیارات من بوده و خب نمیشه کاریش کرد.

منم مثل تو فکر میکنم کار مثبتی انجام ندادم و روزام داره بیهوده سپری میشه.
ولی تصمیم دارم زبان بخونم. این تاپیک رو بخون . به آدم انگیزه میده
http://www.hamdardi.net/thread-36153.html

مسلما اگه زبان بخونم احساس مفید بودن میکنم و با یادگیری انرژی میگیرم و احساس زنده بودن میکنم.
چیز دیگه ای که شادم میکنه دویدنه. از باشگاه رفتن لذت نمیبردم ولی تا دلت بخواد از پیاده روی و دویدن لذت میبرم.
درست مثل اینه که یه قرص خوشحالی میخورم. همش بخاطر ترشح اندورفینه. جدی جدی حالت سرخوشی بهم دست میده .

سلام میشل عزیزم :72:

ممنونم از راهنمایی های خوبت دوست خوبم ... میشل جان جنس این مشکل و بیماری تفاوت داشت با اینکه مثلا یکی توی کارش شکست بخوره و یا دختری توی خانواده شوهرش بهش زخم زبان بزنند...اون ها همه جنبه ی بیرونی داشت ولی مشکل من روحی و درونی بود و هیچ راه مقاومتی در برابرش نداشتم تا بتونم خوب بشم ..گفتم که حالم خیلی بد بود...فقط خدا یاورم بود.
اصلا صحبت هم درباره اش اذیتم میکنه...

مدتیه بعد از این تاپیک جدید که زدم انگایزه بیشتری دارم ...فهمیدم باید چکار کنم...تشخیص علائق و دنبال کردن اونها ... کتاب هم دارم مطالعه میکنم..
هر کاری شده میکنم تا برنامه زندگیم سر و سامان پیداکنه.

میشل جان لطف داری عزیزم....ولی بنظر من خیلی از آدمها هستن که مدرک دانشگاه ندارن ویا رشته روانشناسی نداشتن ولی بهتر از همه میدونن چگونه زندگیشون را مدیریت کنن و همینطور مشاوره های خوب بدن.

برات سلامتی و آرامش خواهانم میشل جانم :203:

************************************************** ********************

سلام ناهید جان
امیدوارم حالتون خوب باشه:72:

چقدر حالات روحی شما هم به من نزدیکه ... من همیشه قلبا مردم را دوست دارم ولی من هم اون احساس قرابت که شما میگین من هم ندارم و خب این طبیعیه آدمایی باشن که روحیاتشون با ما جور نباشه ...مثلا من سکوت را بیشتر دوست دارم و گاهی هم کارهایی میکنم که حالمو خوب کنه و شاد بشم ولی اینطوری نیست که بخوام 24 ساعته حالم اکی باشه.
وقتی آدم با کسی دوست میشه اون طرف توقع داره که تو همیشه حوصله همه چیز را داشته باشی و همیشه باهاش خوش برخورد و خوب باشی ولی وقتی میبینم نمیتونم و با بودن با کسی بیشتر اذیت میشم تنهایی را بیشتر دوست دارم ...دوست داشتن که نه ولی از بین بد و بدتر ، بد را انتخاب میکنم.
من هم یه مدتی عاشق یادگیری زبان شده بودم ولی بنظر من اصول یادگیری اش اینطور نیست که در این آموزشگاه ها یاد میدن.

امیدوارم ناهید جان یه تحول مثبت خوب توی دلامون و زندگیمون اتفاق بی افته و عمیقا شاد باشیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط « 7 »

یه مدت دنبال فلسفه زندگی بودم که چرا ما به این دنیا اومدیم و باید چکار کنیم تا زندگی خوبی داشته باشیم.

---

یه خورده بیشتر صحبت کنید در این مورد ..
فلسفه زندگیتون را پیدا کردید؟

سلام cry عزیز ؛ امیدوارم حالتون خوب باشه :72:

چند وقت پیش رفتم خونه ی یکی از آشنایان نزدیکمون و رفتم سراغ کتاب هایی که در کتابخانه شان بود ...باورتون نمیشه ...نزدیک به 5 تا کتاب عالی پیدا کردم که واقعا پاسخگوی اون چیزهایی بود که من عمیقا دنبالش بودم ... احادیث امامان و سیره ی زندگیشون ... اهمیت فوق العاده ای که نماز در زندگی ما داره و موجب نجات انسانه ... خیلی حس خوبی بود وقتی در حال یادگیری بودم .

همین چند وقت پیش قبل از اینکه شب بخوابم چون میخواستم به یک خودشناسی برسم ...نشستم و موقعیت اجتماعی ،شرایط و خانواده ای که در اون بزرگ شدم رو مورد برسی قرار دادم و اینقدر خوشحال شدم که من چقدر خوشبختم و هزاران بار خدا را شکر کردم و یک لیست بزرگ از نعمت هایی که در احتیار دارم را نوشتم و بابت هر کدوم خداوند را شکر کردم ( شکر نعمت ، نعمتت افزون کند)

فقط تنها مسئله ای که هنوز به نتیجه نرسیدم این هست که آینده ی شغلی من چگونه باشه ؟
دوست دارم برم سر کار ولی خب در رشته ی خودمون خیلی سال طول میکشه تا بتونی معروف بشی و مراجع بیاد پیشم.
فکر این هستم چگونه یک کار خوب داشته باشم ؟ نمیخوام زندگیم بیهوده تلف بشه.

با سلام

یه چیزهایی می خوام براتون بنویسم ...نمی دونم چقدر می تونه براتون مفید باشه ..
مفید از اینکه چقدر این نوشته هایی که براتون می نویسم می تونه با درون و تفکرات شما آشنا باشه یا غریب ...


من افتخار این را داشتم با آدم های زیادی مصاحبه کنم ...
افرادی با اندیشه ها - هدف ها – شغل ها – درآمد ها و ادیان متفاوت...
آدم هایی با سختی ها و مشکلات مختلف...


بعضی از این افراد یه آرامشی داشتند ...آرامشی که انگار همیشه در اونها نهادینه شده بود
سختی های زندگی براشون جریان داشت ولی تو چشم هاشون یه آرامشی داشتند که این سختی ها دیده نمیشد
راز آرامش اون افراد تو فلسفه زندگیشون بود ..



فلسفه زندگی اون آدم ها کار – پول – ازدواج و دنیای پیرامونشون نبود ...
بلکه فلسفه زندگیشون را تو چیزهایی بالاتری برای خودشون تعریف کرده بودند..
مثلا یکی فلسفه اش این بود همیشه امید داشته باشه و نا امید نشه ..
فلسفه دیگری این بود که قوی باشه و او هم تحت هر شرایط ...واینکه اتفاق های زندگی پژمرده اش نکنه
دیگری فلسفه اش این بود که خودش را با اتفاق های زندگی سازگار کنه ..
تو قلب دیگری ..خدا و باور معنویش فلسفه زندگیش بود
و...

یه جورایی برای خودشون با باورهایشان یه عصایی درست کرده بودند که این عصا همیشه کمک حالشون بود ( فلسفه زندگی )
قبلا خونده بودم تفکرها باعث ایجاد تفاوت هاست ...
الان دیگه به این نتیجه رسیدم سر زندگی و شوق انسانها ، به فلسفه و باورهاشون بر می گرده ...نه سختی ها و مشکلاتشون .
اگه سرزندگی و شوق زندگی ماها به آسایش و آرزوهامون در ارتباط باشه ، یعنی باید بیشتر روی خودمون کار کنیم ..چون با نرسیدن به آرزوهامون این شوق را از دست می دهیم و میشیم به آدم افسرده .
من دیدم این افراد با سختی ها و مشکلاتشون باز چقدر شاد هستند و حس امید در اونها زنده ست ...




بعضی از ماها زندگی و خوشبختی را مقصدمون میدونیم.... و میگیم اگه به مقصد نرسیم ( هدفمون ) دیگه شاد نیستیم .
در حالی خوشبختی و زندگی در مسیر این جریان هاست -نه مقصدها .
مهم تلاش ما هست در این مسیر .
این یه اندیشه ای هست که کمک میکنه از کمال گرایی ( کامل گرایی ) هم فاصله بگیریم ...و در زمان حال باشیم !



...........................


آینده شغلی مسئله ای هست که اول از خودشناسی بیرون می یاد ...
شما باید خودتون را استعدادیابی کنید – سپس هدف گذاری کنید – تلاش کنید – توکل داشته باشید
باید زمان بگذارید برای این هدف ها ..
مهارت های لازم را یاد بگیرید و در مسیر شغلی تون قرار بگیرید.


فکر کنم روانشناسی می خونید ..
روانشناسی – معلمی ..شغل های خوبی برای خانم ها هستند و حتما موفق می شوید


- تو مهارت علمی باید خودتون را توسعه بدید ( دانشگاهی یا غیر دانشکاهی مرتبط با تخصص )
- زبان
-مهارت های هنری ( بد نیست یه روانشناس هنرمند هم باشه )
- مصاحبه با اساتید رشتتون برای موفقیت در زمینه کاری
- نویسندگی
-شعر بخونید ( حافظ - سعدی و...)
- ورزش
- از آینده نترسید

و....


آینده شغلی تون را با توجه به تخصصتون بذارید خدمت به مردم.
سپس تلاش کنید و خودتون را بسپارید به صاحب آرامش
مطمئن باشید در مسیر قرار می گیرید




در پناه حضرت حق.



..................

ببخشید 7عزیزم که تو تاپیکت نوشتم.cryجان میتونی به تاپیک منم سری بزنی ونظرت رو بگی

سلام cry عزیزم ، وقتتون بخیر ؛

خیلی ممنونم از زمانیکه گذاشتین و راهنمایی های به این خوبی کردین ... من چند وقتیه به این نتیجه رسیدم که باید زندگیم هدفمند باشه و شغل هم میتونه یکی از فاکتور هایی باشه که باعث بشه من از خودم رضایت داشته باشم و مفید واقع باشم ...در واقع اینکه دستم در جیب خودم باشه خوبه ...به طور واضح زندگی قبلی من که بیشتر با تنبلی بود را دوست ندارم ...هیچ انگیزه و خواسته ای نداشتم که خیلی برام مهم باشه ... اینکه بتونم خدمتی به مردم و حتی به خودم بکنم خودش یه دنیا ارزشمنده...شغل هایی که معرفی کردین هم خیلی عالیه و در فکرش هستم و پیگیر خواهم بود.

ان شاءالله همه زندگی پربار و مفید داشته باشند .
در پناه حق سلامت باشین :203: