مشکلات و مسائل مجرد بودن!

مجرد بودن برای هر کدام از ما معنا و مفهوم متفاوتی دارد. برای بعضی از آدمها، مجرد بودن شیوه زندگی شان است. اما برای اکثریت ما، مجرد بودن جنگی مداوم با خوشبینی است. می‌گویند امید از درون انسان سرچشمه می‌گیرد. ما طوری ساخته نشده ایم که زندگی خود را به تنهایی سپری کنیم. برای زاهد تارک دنیا این می‌تواند نوعی عبادت به حساب آید اما برای ما برابر با مرگ و فناست.

مجرد بودن چندان ساده نیست. اول از همه به این معناست که وظیفه کل تصمیم گیری هایمان در زندگی بر عهده خودمان است. نمی توانیم برای تصمیم گیری با کسی مشورت کنیم چون هیچکس اینقدر به ما نزدیک نیست که از او کمک بگیریم. ممکن است به دوستانمان اعتماد کنیم اما حتی نزدیک ترین دوستانمان هم قادر نخواهند بود جای همسرمان را برایمان پرکنند. به همین علت فقط به خودمان بستگی دارد که هر روز چه کاری انجام دهیم، سر کار برویم یا نه، شام چه بخوریم، آخر هفته را با دوستانمان به گردش برویم یا نه یا با چه کسانی حشر و نشر کنیم.

وقتی عصرها از سر کار به خانه برمی گردیم، کسی نیست که منتظرمان باشد و به ما خوشامد بگوید. مجبوریم شام را به تنهایی آماده کنیم، دوش بگیریم، و زندگیمان را در خلوت خود، و گاهی در کنار دوستان یا سر کار بگذرانیم. یکی از بزرگترین مشکلات مجرد بودن این است که نمی توانیم افکارمان را آن زمان که نیاز داریم با کسی مطرح کنیم. ممکن است بتوانیم اینکار را در جمع دوستان و آشنایان تاحدودی انجام دهیم، اما این کمتر از آن درک و دلسوزی است که همسرمان می‌تواند به ما داشته باشد.

همه دوست داریم تا بتوانیم با همسرمان بحث کنیم، با او حرف بزنیم، با او فکر کنیم و برای آینده نقشه بکشیم. اما وقتی مجرد باشیم از همه اینها محروم خواهیم ماند. ممکن است قرارملاقات ها و روابط عاشقانه تاحدی این خلاء را پر کند اما همه اینها موقتی است و ما هنوز تنها خواهیم ماند. یک برنامه تلویزیونی هست که دوست داریم در موردش با کسی حرف بزنیم اما فقط می‌توانیم فردا صبح آن را در محل کار با همکاران مطرح کنیم. مشکل یا بیماری خاصی داریم که دوست داریم کسی از آن باخبر شود، اما به چه کسی می‌توانیم آن را بگوییم؟ دوستان و خانواده هرکدام نقشی در زندگی ما خواهند داشت اما هیچکدام قادر به پر کردن این تنهایی مجرد بودن نیستند.

غذا پختن برای یک نفر هم مشکلات خاص خود را دارد و تجربه وحشتناکی است. پختن یک غذای خوشمزه و درست حسابی چه لذتی دارد وقتی کسی نیست که آنرا با او صرف کنید؟ آپارتمانتان نیاز به وسایل جدید دارد اما کسی نیست که با او در این زمینه مشورت کرده و تصمیم بگیرید. و البته مسئله نیاز جنسی که از همه اینها جدی تر و مهمتر به نظر می‌رسد.

روابط نزدیک مستلزم همراهی، درک متقابل، همدلی، دوستی، و البته عشق است. اما ما باید این خلاء درونی را به تنهایی پر کنیم. وقتی جوانتر هستیم با مسائل مختلفی سروکار داریم که از اهمیت این مشکل می‌کاهد اما هرچه سنمان بالاتر میرود، می‌فهمیم که دیدن عجایب جهان به تنهایی واقعاً خالی از لذت است.

مجرد ماندن در جامعه ما که همه را به ازدواج تشویق و ترغیب می‌کند و تمرکز افراد روی آن است، جلب توجه می‌کند. چرا باید مجبور شویم در هتل پول اتاق دوتخته را بدهیم وقتی یکی از تخت ها بلااستفاده می‌ماند؟ وقتی با دوستان متاهل خود بیرون می‌رویم هم این احساس تنهایی را بیشتر حس خواهیم کرد. معمولاً به مهمانی های شبانه دعوت نمی شویم چون کسی را نداریم که در آنجا همراهیمان کند و گاهی هم مجبور می‌شویم با کسی که دوستانمان سعی کرده اند با ما جفت کنند و هیچ علاقه ای به او نداریم همراهی کنیم.

جامعه بزرگسال ایران تقریباً %33 مجرد است و این میزانی قابل توجه است. بعلاوه در بسیاری از مناطق صنعتی، افراد مجرد یک بازار کار تازه به حساب می‌آیند. وقتی ما آخر هفته به گردش می‌رویم، زوج های بسیاری را می‌بینیم و متعجب می‌شویم که چه چیز آنها ر ا به سمت هم کشیده است درحالیکه ما سراپا جواهرهایی هستیم که کسی تابه حال موفق به کشف آن نشده است.

از اینرو، مجرد بودن به معنای خوشبین بودن است. یعنی در مواجهه با مشکلات و بدبختی های زندگی باز هم مثبت بیندیشیم. این مشکلات و بدبختی ها خود را در افکاری نشان می‌دهند که در پس ذهن شما زمزمه میکند، "چی می‌شد اگر...." چی می‌شد اگر فردا با یکنفر روبه رو می‌شدم، چی می‌شد اگر که زندگیمان را به تنهایی سپری می‌کردیم و دیگر به هیچکس روبه رو نمی شدیم، چی می‌شد اگر هیچوقت عاشق نمی شدیم، چی می‌شد اگر هیچکس به ماعلاقه مند نشود، چی می‌شد اگر قرار باشد تا آخر عمر مجرد بمانیم و ....و این آن زمزمه هایی است که سعی میکنیم هر روز آنها را خاموش کنیم و خوشبین باقی بمانیم.

خوش بینی از این دانش کلی نشات می‌گیرد که اکثر ما بالاخره با کسی مواجه میشویم، و مرد یا زن ایدآل زندگیمان را پیدا میکنیم. اما هرچه سنمان بالاتر می‌رود، نگرانیمان هم بیشتر می‌شود و کم کم می‌ترسیم. اگر قرار است که با همسر ایدآلمان روبه رو شویم، اینکار باید قبل از اینکه خیلی از سنمان بگذرد اتفاق بیفتد. دوست داریم این اتفاق وقتی بیفتد که ما در عنفوان جوانی هستیم. و هرچه چین و چروک های دور چشممان بیشتر می‌شود، می‌فهمیم که داریم پیر می‌شویم. اما هنوز مجرد مانده ایم.

مجرد ماندن تاحدی مثل یک پیروزی می‌ماند، به این معنی است که ما از مشکلاتی که از قرار گذاشتن با این و آن ناشی می‌شود، انتخاب های نادرست، و تنهایی در یک رابطه بد خودمان را دور نگه داشته ایم. این یعنی ما هنوز می‌توانیم خودمان انتخاب کنیم و سمت و سوی خودمان را حفظ کنیم. اختیار سرنوشتمان دست خودمان است. اما با همه این حرفها ما را از پا درمی آورد. پذیرفتن آن سخت است اما اکثریت ما دوست نداریم که مجرد بمانیم. یعنی درواقع از مجرد ماندن تنفر داریم.

ما از مجرد ماندن متنفریم چون نمی توانیم چیزی را با کسی شریک شویم. نمیتوانیم تصویر زیبایی را از یک زندگی خوشبخت با همسر ایدآل را از ذهنمان پاک کنیم. دوست داریم که برای کسی وقت بگذاریم و کسی را خوشحال کنیم. دوست داریم دوست بداریم، و می‌خواهیم این فرصت را به ما بدهند که عاشق شویم. ما آماده ایم اما این اجازه را به ما نمی دهند. مجرد ماندن حس نیاز درونی ما را به بخشیدن و فدا کردن بیشتر کرده و ناکامی ما را نیز بیشتر جلوه می‌دهد.

مجرد بودن همیشه به معنای هر شب مهمانی رفتن، رابطه های نامحدود، نداشتن مسئولیت، و زندگی بی خیال 25 سالگی نیست. در مجرد بودن مسئله انتخاب نیست، مسئله محیط است. همیشه فکر می‌کنیم که اگر اینجا نبودیم و چنین زندگی نداشتیم، مطمئناً مجرد نمانده بودیم.

با قرار گذاشتن با افراد جدید سعی می‌کنیم این امید را در درونمان زنده نگه داریم. می‌فهمیم که نوری در انتهای این تونل به چشم می‌خورد. و چون آخرین خواستگارمان آنی نیست که ما می‌خواهیم، پس این یعنی راهمان را درست انتخاب کرده ایم. این راهی است که خیلی از ما با تجرد خود کنار می‌آیند. ما هر کاری می‌کنیم تا امیدها و آرزوهایمان را زنده نگه داریم. خودمان را متقاعد می‌کنیم که مجرد ماندن انتخاب ما بوده است و منتظر هستیم تا با فرد ایدآل خود روبه رو شویم. این واقعیت دارد، این دقیقاً همان کاری است که انجام می‌دهیم. اما این زمزمه ها ادامه می‌یابد، ساعت جسممان بلندتر تیک و تاک می‌کند، موهایمان کم پشت تر میشود، اما می‌دانیم که آخر به هدفمان می‌رسیم. هنوز امیدواریم که برسیم.

مجرد بودن یعنی زندگی کردن با حس ناکامی و ناامیدی که افراد کمی می‌توانند جفت خوبی برای ما باشند. ما پاسخ سؤالاتی مثل اینکه چرا تنها هستیم را نمی دانیم. حتی گاهی اوقات از خودمان می‌پرسیم که چرا من؟ پرا من باید تنها بمانم؟ این آن چیزی نبوده که ما برای آینده مان درنظر گرفته بودیم. اما چرا این اتفاق افتاده است؟ کجای کار اشتباه بوده است؟ آن دخترها یا پسرهای خوب و خوشگل کجا رفته اند؟ شاید چنین کسانی اصلاً وجود نداشته اند و همه این مدت ما خودمان را گول می‌زدیم. اما بعد بعضی از دوستانمان به ذهنمان می‌آیند که روابطی بسیار عالی دارند. و به این ترتیب بیشتر خودمان را زیر سؤال می‌بریم. حتی قضاوت و انتخابمان را هم زیر سؤال می‌بریم و با خود می‌گوییم که شاید فرصت های خوب را برای داشتن یک رابطه ایدآل از دست داده ایم. شاید خیلی وسواسی عمل کرده ایم؟ شاید همه تقصیرها گردن خودمان بوده است. اما مطمئناً اینطور نیست.

وقتی تعطیلات و مناسبت های سالانه، عید، ولنتاین، کریسمس و ... پیش می‌آید تازه می‌فهمیم که مجرد بودن چه طعم تلخی دارد. اما هر سال هنوز این امید را داریم که تا آخر آن سال از تجرد خارج شده و نامزد کنیم.

افراد متاهل همیشه تصور می‌کنند که مرغ همسایه غاز است. افرادی که روابط زناشویی خوبی ندارند همیشه در حسرت آزادی دوران تجرد هستند. آنها از مشکلات و نابسامانی های مجردی بودن آگاهی ندارند و فکر می‌کنند اگر مجرد بودند وضعیت بهتری داشتند. شاید هم حق با آنها باشد. اما آنچه که اهمیت دارد این است که در انتخاب خود نه باید تعجیل کنیم و نه تعلل. اگر بدانیم که از زندگی چه می‌خواهیم و برای ازدواج با فکر باز و منطق خوب تصمیم بگیریم هیچوقت از کار خود پشیمان نخواهیم شد.

الینا جان مرسی از مقاله خوبت .
من این مشکلات مجردی را خیلی خوب درک میکنم .
البته نه در ولنتاین ! و کریسمس ! بلکه در عید نوروز و ماه رمضون و ... وقتی فامیل میگن : خوب دیجیتال من شما کی میخوای زن بگیری . یا وقتی سر شام و ناهار هر کی بازنش هست و من تنها . :47:

با این اوضاع رسوم کثیف و عادی جلوه کننده ازدواج،با این مشکلات شخصیتی آدمی که با اوییم و نیز خودمان،با این مشکلات اقتصادی،با این آینده نا معلوم،با این عدم فرصت کافی جهت شناخت طرف مقابل مجردی بهشتی است که بسیاری را در آن راه نیست.
غذا از انواع خورشت و چلو و پلو از بیرون،لباس ماشین لباسشویی و خشک شویی،فرصت کافی برای مطالعه و اندیشیدن،سگ دو نزدن الکی برای پر کردن شکم دیگران،عدم درگیری و جنگ اعصابی که در بیشتر خانواده ها هست،عدم ضربه ناشی از طلاق که 25% امکان وقوعش هست،با توجه به پس اندازی که می توان کرد و از آن بهره برد،با این احساس گناهی که از بچه درست کردن و به این جهان کثافت آوردن به آدمی دست خواهد داد،با توجه به تنراحتی از دست دادن فرزندان یا دوری آنها و بی وفایی شان در پیری آدم،با این دخالتهای دیگران در زندگی آدم و با عنایت به این چشم و همچشمی که در همه رواج دارد،تجرد آزادی است و بهشتی است که سراسر رهایی و آسودگی است.
با توجه به اینکه عده ای به دستورات دینی کاری ندارند و با عنایت به آزادی ازدواج موقت زیر بار مسولیتی رفتن که امکانات و اختیاراتش را نداریم،حماقت است.اگر من هر مسئولتی دارم،باید حداقل امکانات و تجهیزات و نیروی های لازم برایم مهیا باشد.
بله،تا بیست،بیست و پنج سال پیش ازدواج خوب بود،چون همه چیز و همه کس ساده بودند،اما اکنون که نه سنتی و نه مدرن هستیم و چیزی هستیم میان این دو یا بهتر بگویم چیزی عجیب غریب بهتر است بی خیال ازدواج شویم.ازدواجی که از همان اول به دلیل آداب و رسوم جاری بر پایه جهل و نادانی بسته می شود.
در خوبی تأهل شکی نیست،اما تأهل با کمترین شرایط اولیه اجتماعی و بیرونی همسو با آن،نه تأهل همین جوری و الابختکی و با این آدمها و این شرایط.نباید خودمان را با آماری که معلوم نیست مبنای علمی دارند و با حرفهایی یکجانبه و دلخوشکنک گول زد،اگر بحث تنهایی است که فی الحل تنهایی را بسیار ساده و بدون زیر بار ازدواج رفتن می توان حل کرد و دارند حلش می کنند.
از سوی دیگر شما این را در نظر بگیرید که بسیاری نمی توانند سالهای سال به یک کس یا وضع عادت کنند یا راضی شوند،انسان به شخصه خودش آرزو هایی دارد که با ازدواج منافات دارد.دنیا فرق کرده است و عده ای که هر روز تعدادشان فزونی می یابد دیگر همان کار پدران و نیاکانشان را چون فقط آنها کرده اند،نخواهند کرد و البته نمی کنند.

دوستان گرامی و بویژه الینا خانم،برای بهره گیری بیشتر و بهتر لینک اصلی مطلب را که از سایت:تهران دیتا است را می آورم:
forum.tehrandata.com/showthread.php?p=213001

دوستان گرامی من هم ملتمسانه می خوام لینک مطالب رو فراموش نکنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گرد آفرید

با این اوضاع رسوم کثیف و عادی جلوه کننده ازدواج،با این مشکلات شخصیتی آدمی که با اوییم و نیز خودمان،با این مشکلات اقتصادی،با این آینده نا معلوم،با این عدم فرصت کافی جهت شناخت طرف مقابل مجردی بهشتی است که بسیاری را در آن راه نیست.
غذا از انواع خورشت و چلو و پلو از بیرون،لباس ماشین لباسشویی و خشک شویی،فرصت کافی برای مطالعه و اندیشیدن،سگ دو نزدن الکی برای پر کردن شکم دیگران،عدم درگیری و جنگ اعصابی که در بیشتر خانواده ها هست،عدم ضربه ناشی از طلاق که 25% امکان وقوعش هست،با توجه به پس اندازی که می توان کرد و از آن بهره برد،با این احساس گناهی که از بچه درست کردن و به این جهان کثافت آوردن به آدمی دست خواهد داد،با توجه به تنراحتی از دست دادن فرزندان یا دوری آنها و بی وفایی شان در پیری آدم،با این دخالتهای دیگران در زندگی آدم و با عنایت به این چشم و همچشمی که در همه رواج دارد،تجرد آزادی است و بهشتی است که سراسر رهایی و آسودگی است.
بله،تا بیست،بیست و پنج سال پیش ازدواج خوب بود،چون همه چیز و همه کس ساده بودند،اما اکنون که نه سنتی و نه مدرن هستیم و چیزی هستیم میان این دو یا بهتر بگویم چیزی عجیب غریب بهتر است بی خیال ازدواج شویم.ازدواجی که از همان اول به دلیل آداب و رسوم جاری بر پایه جهل و نادانی بسته می شود.

---

گردآفرید گاهی (به خصوص در مورد شما و خانوم شاد) می خوام که ای کاش امکان دادن رتبه معروفیت مجدد بود.گاهی اونقدر شیوا و کامل صحبت می کنید که من پیش خودم می گم ای کاش این صحبتها رو من می گفتم!
در دروه ای که یک دست ما را سنت بسته و دست دیگر ما را مدرنیته ازدواج تا حدودی بی معنیست. نمی توان گفت کسانی که ازدواج نمی کنند با مشکلات زیادی درگیر هستند و دوستان متاهل خیر. من گاهی در هراس از ازدواج و شرایط و مشکلات بسیار زیاد آن به سر می برم و عملا ازدواج خود رو مرتب به تاخیر می اندازم.
به گفته شما
معمولا ازدواجی که از همان اول به دلیل آداب و رسوم جاری بر پایه جهل و نادانی بسته می شود.

تمام صحبت های این دوست عزیز نویسنده ی مقاله بیانگر دیدگاه یک خانم به امر تجرد است. بنده به عنوان یک پسر مجرد اصلاً با جملات شما همذات پنداری نکردم و خود را به مشکلات عنوان شده مبتلا ندیدم. البته تجرد همیشه همرا با مشکلاتی هست. مایلم که مقاله ای هم نوشته شود که بیانگر نگرش یک مذکر به مجرد بودن است. فکر می کنم در این صورت موانع ازدواج خیلی با موانع ذکر شده در این مقاله متفاوت باشد.

گردآفرید عزیز در اینکه ازدواج هم مشکلاتی دارد شکی نیست ولی تاهل هر چه باشد دارای هدف است با این وضع نابسامان و جامعه مجرد آینده را چگونه میبینید؟

مجردی مزایای خودشو داره و معایب خودشو همینطور تاهل
بستگی به روحیه خود شخص و آداب وسنن خانوادش داره ولی به هر حال انسان مجرد یه روزی به نتیجه میرسه که به یه همدم نیاز داره
دوره مجردی آزادی راحتی بدون دغدغه بدون مسئولیت اما گاهی که مشکل داری نیاز مبرم به دردل داری دردی که نمیتونی به نزدیکترین دوستت بگی اونجا احساس کمبود میکنی اما تاهل پر دردسر سرت شلوغه اگرم که از نظر مالی کمی مشکل داشته باشی که هیچ ........... اما وقتی خسته و کوفته از کار روزمره میخوای برگردی خونه میدونی یکی با عشق خالص منتظر ورودت به خونه است و همه چیز تو خونه برات مهیاست .
در هر حال هردو دوره خوب و با حالا اما به وقتش ....................

مینا خانوم اینی که شما می گی درسته!ولی نه اینکه یکی منتظرت باشه که خستگی تو نفهمه ازت بخواد درکش کنی باهاش صحبت کنی باهاش بیرون بری جنازه که اومدی خونه بگیری بخوابی! فردا دوباره همین طوری. .اصولا اگر تمامی مواردی که از زندگی مشترک می خوام لحاظ نشه دلیلی برای این حجم وحشتناک مشکلات و مسئولیتها به عنوان یک مرد ندارم!! درد دلو می شه با یک دوست دختر! هم در میون گذاشت.
من با winter موافقم. از دید یک پسر مجرد می خوام به این قضیه نگاه بشه. (به عنوان یک تاپیک) . علتش اینه که به خصوص عمده دوستای تحصیل کرده من به دلیل همین مشکلات حتی در سن 30-32 سالگی قصد ازدواج رو هم ندارند. یقینا انسان موجودی منفعت طلبه و کار درستی هم هست که امروز خودتو فدای یکی دو سال پیریت که به همدم نیاز داری نکنی!!

شما میتونی با دوست دخترت مشکلات جنسی رو مطرح کنی (معذرت میخوام) یا بعنوان مثال حتما میخوای ازدواج موقت داشته باشی که مشکلات خودشو داره به هر حال میتونی مشکلات روحیتو با دوست دخترت درمیون بزاری زندگی که همش نق زدن و غر غر شنیدن و دعواکردن نیست
هر چقدرهم که مجرد بمونی یه روزی تصمیم میگیری ازدواج کنی از دید اقایون حرف زدم ببین دوست دختر و چیزای دیگه وابستگی و مشکلاتش حاد تر از مشکلات ازدواج مگر اینکه ادم بی قید وبندی باشی البته جسارت نمیکنم کلی میگم اما اگرمقید باشی و گناه برات سخت باشه عزیزم سریعتر ازدواج میکنی

ببینید برای افرادی با دید مذهبی صیغه تعریف شده. حالا شاید از دید عرف گناه باشه اما از دید مذهب گناه نیست. اگر ازدواج تنها باعث بشه که من برای خوشبختی یک نفر دیگه تلاش کنم ! خوب خیلی دلیل قانع کننده ای برای انسان و موجود زمینی نیست. من بسیار ازدواج رو پاک می دونم.ولی از دید من به عنوان یک پسر تا زمانی که ازدواج به این شکل سنتی خاص خودش باشه( پسره می ره می گه قول می دم خوشبختت کنم) پشیزی ارزش نداره. دو نفر کنار هم دیگه باشن نه یکی پناه اون یکی!! شاید دخترخانومها هم نظری برای این داشته باشن که ازدواج منافع اونها رو هم بهشون نمی ده که البته من از دید یک پسر گفتم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sorena_arman

ببینید برای افرادی با دید مذهبی صیغه تعریف شده. حالا شاید از دید عرف گناه باشه اما از دید مذهب گناه نیست. اگر ازدواج تنها باعث بشه که من برای خوشبختی یک نفر دیگه تلاش کنم ! خوب خیلی دلیل قانع کننده ای برای انسان و موجود زمینی نیست. من بسیار ازدواج رو پاک می دونم.ولی از دید من به عنوان یک پسر تا زمانی که ازدواج به این شکل سنتی خاص خودش باشه( پسره می ره می گه قول می دم خوشبختت کنم) پشیزی ارزش نداره. دو نفر کنار هم دیگه باشن نه یکی پناه اون یکی!! شاید دخترخانومها هم نظری برای این داشته باشن که ازدواج منافع اونها رو هم بهشون نمی ده که البته من از دید یک پسر گفتم.

---

شما به شدت به این مسئله حساس شدین که زن فقط مرد رو میخواد واسه ارضای نیازهاش
باور کنین اینطوری نیست
و اگر هم حس میکنین اینطوریه بدونین یکی از نیازهای اساسی یک زن اینه که حس کنه مردش کنارش خوشبخته:16:
بگذریم از ادمهای خودخواه که همیشه و در هر جنسی هست
اگرم متوجه نشه که مردش خوشبخت نیست هم دیگه مشکل از درک پایین هست که بازم کم هست
شما زنها رو موجودات لوس و زیاده خواهی میدونین این کلیت نداره

کاترین یک سوال
شما تا حالا از مردی شنیدید که بگه من جوونیمو به پای این خانوم ریختم و...این قضیه خیلی مرسومه بین خانومها.بعد از مشکل دار شدن زندگی کاری که مرد می کنه رو جز وظایف طبقه بندی می کنند. سختی که یک زن می کشه در زندگی مشترک رو جز جوونی تلف شده. چرا هیچ وقت یک مرد همچین حرفی رو نمی زنه؟ غیر از اینه که سطح توقعات وانتظارات یک مرد از زندگی مشترک بسیار نرمالتر از یک زنه( البته به طور متوسط-و منظور من توقعاتی نیست که برآورده می شه سطح توقعات رو منظورمه اعم از اونهایی که برآورده می شه و اونهایی که نمی شه)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sorena_arman

کاترین یک سوال
شما تا حالا از مردی شنیدید که بگه من جوونیمو به پای این خانوم ریختم و...این قضیه خیلی مرسومه بین خانومها.بعد از مشکل دار شدن زندگی کاری که مرد می کنه رو جز وظایف طبقه بندی می کنند. سختی که یک زن می کشه در زندگی مشترک رو جز جوونی تلف شده. چرا هیچ وقت یک مرد همچین حرفی رو نمی زنه؟ غیر از اینه که سطح توقعات وانتظارات یک مرد از زندگی مشترک بسیار نرمالتر از یک زنه( البته به طور متوسط-و منظور من توقعاتی نیست که برآورده می شه سطح توقعات رو منظورمه اعم از اونهایی که برآورده می شه و اونهایی که نمی شه)

---

سورنای گرامی این صحبت یه چیزی متاسفانه مثه تمام سنتهای ما شده که جا افتاده و کسی به درست و غلط بودنش کاری نداره
چه اهمیتی داره این حرف وقتی زندگی تباه شده ؟
حالا خانومه واسه تخلیه خودش همه جا میگه من جونیمو هدر دادم
تو اون زندگی مرد هم با قلدری و زورگوی حق خودش رو از این بی انصافی میگیره و زنه هم با حرف تخلیه میشه
توی زندگی نرمال و عاشقانه چنین چیزهایی وجود ندارد
اینهایی که شما از زنها میگی یک ناهنجاریهایی هست و طبیعی نیست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sorena_arman

کاترین یک سوال
شما تا حالا از مردی شنیدید که بگه من جوونیمو به پای این خانوم ریختم و...این قضیه خیلی مرسومه بین خانومها.بعد از مشکل دار شدن زندگی کاری که مرد می کنه رو جز وظایف طبقه بندی می کنند. سختی که یک زن می کشه در زندگی مشترک رو جز جوونی تلف شده. چرا هیچ وقت یک مرد همچین حرفی رو نمی زنه؟ غیر از اینه که سطح توقعات وانتظارات یک مرد از زندگی مشترک بسیار نرمالتر از یک زنه( البته به طور متوسط-و منظور من توقعاتی نیست که برآورده می شه سطح توقعات رو منظورمه اعم از اونهایی که برآورده می شه و اونهایی که نمی شه)

---

سورنای گرامی این صحبت یه چیزی متاسفانه مثه تمام سنتهای ما شده که جا افتاده و کسی به درست و غلط بودنش کاری نداره
چه اهمیتی داره این حرف وقتی زندگی تباه شده ؟
حالا خانومه واسه تخلیه خودش همه جا میگه من جونیمو هدر دادم
تو اون زندگی مرد هم با قلدری و زورگوی حق خودش رو از این بی انصافی میگیره و زنه هم با حرف تخلیه میشه
توی زندگی نرمال و عاشقانه چنین چیزهایی وجود ندارد
اینهایی که شما از زنها میگی یک ناهنجاریهایی هست و طبیعی نیست

---

اهمیتش در اینه که این به یک باور تبدیل شده.
این موضوع در سنت ما وقتی درست بود که زن یک موجود دوم در زندگی محسوب می شد و نه شریک زندگی! و الان صحبتهایی مبنی بر پناه بودن مرد و من به عنوان عروس!!! هزار تا آرزو داشتم که ازشون گذشتم و به خاطر زندگیم تو دلم خفشون کردم و اینها در زندگی مشترک باید فراموش بشه. اینا مال قصه هاست.همون قصه هایی که یک زن با لباس سفید می رفت خونه همسرش و با لباس (کفن سفید ) میومد بیرون. الان 25%-30درصد طلاق داریم. یعنی خانومها اونقدر هم این قضیه طلاق گرفتن براشون دشوار نیست.(مثل قدیم) مال سنت مسخره و عصر حجری ما.
من با شما هم عقیده ام که به مرور داره برطرف می شه این نوع دید. ضمن اینکه از تعصبات بی مورد آقایون کاسته می شه و دیگه یک مرد به زنش به چشم اسیر نگاه نمی کنه(این رو قبول دارید؟)
من واقعا تصور می کنم برای بهتر شدن شرایط ازدواج بهتریه 3-4 سالی تمام ازدواجها به تاخیر بیفته. دوران گذار بسیار بدی رو داریم تجربه می کنیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مینا 22

هر چقدرهم که مجرد بمونی یه روزی تصمیم میگیری ازدواج کنی از دید اقایون حرف زدم ببین دوست دختر و چیزای دیگه وابستگی و مشکلاتش حاد تر از مشکلات ازدواج مگر اینکه ادم بی قید وبندی باشی البته جسارت نمیکنم کلی میگم اما اگرمقید باشی و گناه برات سخت باشه عزیزم سریعتر ازدواج میکنی

---

باور کنید سخت تر نیست. شما در یک رابطه ای که می دونی یه روز باید قطع بشه انتظارات محدودی رو باید جواب بدی! دیگه زندگیت دست خودته. کار می کنی برای خودت و برای کسب درآمد- به خونوادت می تونی کمک کنی. به اطرافیانت. می تونی تفریح بری( به دید منفی نگاه نکنید. یک ایرانگردی بدون انتظار اینکه تو هتل فلان جور بخوابی فقط در قبل از ازدواج امکان پذیره) من تصورم اینه که بعد از ازدواج همه چیز خیلی پیچیده و دشوار می شه. به خصوص برای یک پسر که ساده تر و مستقیم تر فکر می کنه وواقعا براش نوع فاز فکری یک دختر بسیار سخته. یه مثال ساده بزنم. قانون کلی پسرها: وقتی اعصابشون به هم می ریزه ازش بپرسید چطوری گلم؟ کمکی از دست من برمیاد؟ یا می گه آره یا نه.اگر بگه نه معمولا کم پیش میاد که بعدا این که بهش کمک نکردید رو نشونه بی توجهی شما بدونه. پس شناخت پسرها خیلی راحت تره.
من با دوست قبلی خودم اصلا نمی دونستم چه حرفیو کی باید بزنم که اون برداشتی که خوبه رو ایشون بکنه.واقعا گاهی اوقات سرسام می گرفتم.گاهی اوقات کمک می خواست وقتی بهش می گفتم کمک می خوای می گفت نه ولی منظورش آره بود. و گاهی اوقات می گفت آره و ... خیلی سخت بود. نمی دونم آقایون در زندگی مشترک چی کار می کنن. شاید بی تفاوتی طی می کنند که من خوشم نمیاد دریک رابطه پاک از بی تفاوت بودن

دقیقا همینطوره دوره گذار وحشتناک
کاش لااقل سنتی کامل بودیم نه اینکه الان بعضی پسرا هزارتا ببخشید کثافت کاری میکنن ولی بازم حتما زنشون باید باکره باشه
این یعنی چی/واقعا واسه کسی این هضم میشه
و این عقاید پوچ و خرافات بیهوده که زن با لباس سفید میاد و...
اما الان این وضع واقعا برای زنان سختتره
این همه نگاه هرزه این همه فریب توی جامعه اسلامی؟؟؟؟؟؟؟:47::47::47::47::47::47:

احمقها فکر می کنند خدا هم به راحتی می بخشه..خداوند زناکار رو برای زناکار حلال می دونه. و اگر مردی زنا کنه حکم رسمی قرآن (سوره نور-آیه3) اینه که زن باکره برای اون حرامه!! ثانیا می خواد خودشو فریب بده. آخه اگر مرد خراب بود باید یک زنی هم خراب شده باشه دیگه!!ثالثا مگر فقط بکارت نشونه پاکی زنه؟ یعنی یک دختر نمی تونه به روشهای دیگه نزدیکی داشته باشه؟
من فکر می کنم بهتره به سمت مدرنیته بریم جلو. یاد بگیریم شفاف زندگی کنیم.شفاف و مرد وزن در باورهامون بمیره. انسانها با همدیگر زندگی می خوان کنن

حرص ادم از همینه اخه توی غرب هم از این کارا میکنن ولی دیگه واسشون باکره و... معنی نداره اما اینجا نه...
اخه ادم باید چقدر احمق باشه
و تازه بعضیا هم که با فریب دختر رو بیچاره میکنن اخه این اصلا ادمه
باز صد رحمت به ادمی که میره دنبال اهل این کار نه یه دختر بیچاره رو فریب بده
چه کشوری داریم:104:

و تازه بعضی ها با فریب پسرا رو بیچاره می کنن ایضا!!
کلا زندگی در خارج از این سنتهای پوچ و بیهوده که هر روز متوجه می شویم چقدر ما رو در بند خود کرده بسیار زیباتره. روزی که نیازی به حضور 300 نفر در مرحله شروع زندگی دو نفر نباشه!!

سورنلی گرامی قبول کنید که مشکلات خانم ها در ایران خیلی بیشتر از مرداست
میتونید تصور کنید نگاه هرزه کسی روی شماست ما این وضعو داریم تحمل میکنیم
گول زدن دختران با نام عشق برای تمتع جنسی از اونا در حالی که هیچ کجا به این هدف مخ دخترو نمیزنن
وبا عقاید احمقانه بعضیا شاد بودن دخترو دلیل بر جلفی اون میدونن
هیچ دختری غروب و شب نمیتونه بیرون بره
هروقت بیرونی متلک میشنوی (با توجه به تیپهای مختلف خانم ها متلک های مختلف)
و...
خدایا پناه بر تو:203:

من فکر می کنم بحث داره به انحراف میره. موضوع بر سر این بود که آیا مجرد بودن از دید خانم ها و آقایان یکسان است و آیا مشکلات یکسانی را برایشان دارد؟ آیا اصلاً با شرایط موجود تجرد بهتر است یا تاًهل؟ اگر تفاوتی بین دیدگاه آقایان و خانمها به امر تجرد وجود دارد این تفاوتها کدامند؟ در ضمن خانم کاترین قضاوت کلی کار صحیحی نیست. من خود اگر روابط خارج از ازدواج را برای خودم بلامانع ببینم دختری را که اینچنین است به هیچ وجه ملامت نمی کنم. زیرا که معتقدم هر آنچه که را برای خود می پسندم برای دیگران نیز باید بپسندم.