مشكلات من و شوهر و مادرش و برگشتنمون سر حاى اول زندگى

بچه ها سلام، نميدونم جريان مغازه اى كه ما زديم و يادتونه يا نه،
خلاصه اين بود ك من و همسرم يه مغازه شريكى خريديم و ايشون توش كاسبى راه انداخت و من خوشحال بىدم ك قراره يكم مستقل شه و از مغازه زير خونه مامانش بياد بيرون، كه كم كم متوجه شدم مادرشوهرم قراره بره اونحا پيشش كمك و داشتم تلاش ميكردم خودمو جا بدم ك خودم برم و به شوهرم نزديك شم، كه متاسفانه شوهرم يك روزم اون مغازه طاقت نياورد و شاگرد رو از روز ارل اونجا گذاشت و از روز اول برگشت مغازه زير خونه مامانش با وحود اون همه مخالفت من و بقيه.
و اينم بگم ساعت كارى ك ايشون ك پيش مامانشه هيچ تغييرى نكرد م هيچ، فقط معازه زير خونه مامانشو ١٠ شب ميبنده و ازونحا ميره مغازه جديد و ساعت ١٢:٣٠ مياد خونه، يعنى تو ذهن من فقط اينه ك داره از من و با من بودن ميزنه هميشه، از خونوادش يه ثانيه م كم نكرد.
حالا فشار اين فضيه كه ايشون مغازه نرفت يه روزم يه طرف روى من، كه واقعا بهم زور اومد و انتظارشو نداشتم، جريان مالى مون يه طرف؛ ك تا تومدم ارينكه پول منو به حسابم بريز هرماه حرف زدم چه قشقرقى به پا كرد يه طرف، ساعت كاريه زياد و تنهايى من يه طرف ك چند بار ازش خواهش كردم يه مسافرت بريم و من احتياج دارم و نشد يه طرف.

ما باهم خيلى خوب بوديم بازم ظاهرا، تا اين ده روز اخير ك دايييم دعوا، دعوا. يعنى من غر ميزدم ولى انصافا شوهرم كناو ميومد و جواب نميداد.
تا اينكه من فهميدم ايشون شبا ك داره مياد خونه، باز يه سر ميرن خونه مامانش اون سر شهر، بعد مياد!!! منم چند بار بهش گفتم اينكارا چيه من خونه تنهام خب منتظرتم ي رب زودتر بياى خوشحال ميشم، الان باز اين وسط خونه مامان چيه؟! اونم الكى دروغ ميبافت ك اره ميرم برقاى اون يكى مغازه مو خاموش كنم و منم باز دل خوش ميشدم شايد راس ميگه!!!

تا اينكه همون ١٠ ووز بيش يه برنامه نشون داد از يه مشاور ك از وابطه مادر و پسر حرف ميزد، داشت از عشق مادر و پسر بهم ميگفت و البته بنده خدا منظورش اين بود بعد ازدواج اين عشق بايد كنترل شه، ك شوهر من هيچييي ازين برنامه دستگيزش نشد جز اينكه عشق مادر و پسر چقد روياييه!!! منم برنامه رو از توى اتاق گوش ميكزدم چون دوس مداشتم چزى بگه و من هى بگم ببين با تواه، بببين تو اينطورى اى ك دعوا نشه.

اما ازون شب شوهرم ديگه ول كن نيس، كه تو رفتى تو اتاق چون ميدونى مادر عشق هر مرديه و حرفات روانشناسى نيست و ... خلاصه دعوا پشت دعوا. تا قبل برنامه لازقل شوهرم يه ترسى داشت و انقد از كارش دفاع نميكرد و جلو من جورى وانمود ميكرد ك من زندگيمو دوس دارم و رابطه من و مادرم اينطورى نيست و .... اما با اين دعواهاو حرفاى اون خانم دكتر، ديگه روشم تو روم وا شده و نميدونين چطورى از كاراش دفاع ميكنه..

تا اينكه ديشب ديدم برقاى مغازه زير خونه ماماتش خاموشخ و مامانشم مسافرته، منم ز زدم بهش گفتم اينحارو خاموش كردى؟! گفت اره مغازه حديده م صاف ميام خونه، گفتم حالا ك مامانت نيس پس برقم احتياجى نيس روشن بذارى چون كسى نيست بهش شب بخير بگى؟! اونم مثل كل اين هفته شروع كرد ديگه، ( قبلا الكى سعى ميكرد منو راضى كنه ك نميام نصف شب بع مادرم سر بزنم، كار دارم تو مغازه) اما ديشب ديگه رك و راست گفت اره اينهمه راهو به عشق مامانم ميرم اونحا دوباره، به توام مربوط نيس، من تا قيام و قيامت همينم با مادرم، حون ميدم براش و .... اينام از بچه ننگى ميست از هلاقه من و مادرمه بهم.
منم هرچى تو دلمومونده بود گفتم بهش ، كه تو يه معازه نتونستو اداره كنى، كه تو يه مسافرت با زنت نيمتونى برى، ك تو براى من هوو درس كردى هركار براى من ميكنى براى اونم ميكنى و .... هرچى ك اينحا درد دل ميكردم صاف بهش گفتم.
اونم گفت همينه ك هست، ميخواى بخواى نميخوايم ب درك.

منم گفتم ديگه پشت گوشتو ديدى منو ديدى ك روت وقت بدارم، ازين ب بعد منم اول عاشق بقيه م بعد تو. ديگه م بيشت نميخوابم.

هردفه م بحث ميكرديم ي شب جدا ميخوابيدم، بعد يا اون ميومدن از دلم در مياررد يا خودم ميرفتم سر حام، اما ايندفه ديگه قسم خوردم سمتش نرم، اونم ك با نقش مقدسه مادرش و اينحورى ك به خودش حق ميده عمرا بياد.

اما واقعا مهم نيست برام، من پشيمون ميشم بچه ها؟! خيلى بد شد ك رومون تو هم باز شد براى اين قضيه، اما تقصير من نبود، اون برنامه كم مم مارو هل داد اينورى و دل پر من. حالا اين تصميمى ك دارم ديگه پيشش نخوابم بده؟!
شايد يكم به خودش بياد عوض اينهمه زبون درازى لااقل.ميخوام كم كم ازش دور شم ديگه انگار شوهرى ندارم، اونم بازخيال راحت به خونوادش برسه. من هرچقد توضيح ميدم كسى نگفته مادرتو دوس نداشته باش، همه ما هاشق مادرمونيم، اون هى ميگه نه تو مادرتو دوس ندارى ميخواى منم نداشته باشم. هرچى ميگم وابستگى دوس نداشتم نيس، ميگه تو حسودى ميكنى، منو از دوستام جدا كردى، حالا نوبت مامانمه، فقط ميخواى مال تو باشم ، ك اونم من نميخوام.

شوهرم لجبازى نميكرد زياد چن وقت بود، اما كم كم داريم ميوفتيم رو دور قبلى. واقعا من ديگه عصبى شدم و هى بخث ميكنم باهاش، اونم بدتر از من هرچى از دهنش در مياد ميگه بهم.

سام بادی عزیز، همیشه یه چیزی برام سواله.
که چرا و چیه این زندگی رو دوس داری که توش موندی؟
من همیشه تاپیک های شما رو میخونم ، حق صد در صد رو میدم بهت ، واقعا تا الانش هم خیلی خانومی کردی.
فکر میکنم گاهی اینجور عصبانی شدن و داغ کردن خیلی لازمه ولی نه به قیمت شکستن حرمت ها.
اینکه که پیشش بخوابی یا نه رو من نمیدونم. خب همه روانشناسا تاکید میکنند که زن و شوهر تحت هر شرایطی باید پیش هم بخوابن ولی ببخشیدا شما خیلی کاراتون مثل زن و شوهرا نیست ، بازم عذرخواهی میکنم ولی رابطه همسرت و مادرش پیش شبیه زن و شوهراست و یه جورایی نفرت انگیزه دیگه.
چه عشق مادر و پسری مزخرفی که به قیمت خراب کردن زندگی یه دختر جوان تموم میشه، کاش هرگز چنین عشقی وجود نمیداشت ، ببخشید دیگه دارم عصبی میشم و ادامه نمیدم

سلام خانم سام بادی
عزیزم چندتا سوال ازت دارم. اگه دوس داری کمکت کنم لطفا پاسخ بده...
کجای رابطه ی همسرت و مادرش شما رو اذیت میکنه؟
صرف رابطشون باعث ناراحتی شماست یا عواقبی داره که شما از اون عواقب ناراحتید؟
منظورم رو واضحتر میگم....به رابطه ی همسرتون و مادرش حسادت میکنید؟؟؟ فکر میکنید توی قلب همسرتون باید فقط خودتون باشید و عشق همسرتون به مادرش مزاحم این توقعتون هست؟؟؟
یا اینکه بخاطر پیش آمدهایی که نتیجه ی این رابطه هست نارحتید و با اصل عشق همسرتون مشکل ندارید؟؟؟
آیا چنین رابطه هایی در خانواده ی شما بوده؟ یعنی مثلا شما همین قدر پدر و مادرتون رو دوست دارید یا کمتر؟؟
آیا تو خانواده ی شما مثلا پدرتون همین توجه رو به مادرش داشته؟
آیا برادراتون به مادرتون همین قدر توجه دارن؟

خانم سام بادی حس شما از یه جایی میاد ...ببینید ریشش از کجاست

اینم بگم....اگه شوهرتون بخاطر شما مادرشو که یه دونست تو دنیا و تمام زندگیش رو ازش گرفته و اونه که اولین زنی بوده که عشق رو باهاش تجربه رها کنه...دیگه امیدی به این مرد نداشته باش.....

و اینم بگم.... عشق تو دل آدما به یه شکل نیست....عشقی که به مادرش داره به عشقی که به شما داره اصلا شبیه نیست...اگه اینطور بود نگاه جنسی به مادرش داشت...در حالی که شما میدونید اینطور نیست....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط توانا

سلام خانم سام بادی
عزیزم چندتا سوال ازت دارم. اگه دوس داری کمکت کنم لطفا پاسخ بده...
کجای رابطه ی همسرت و مادرش شما رو اذیت میکنه؟
صرف رابطشون باعث ناراحتی شماست یا عواقبی داره که شما از اون عواقب ناراحتید؟
منظورم رو واضحتر میگم....به رابطه ی همسرتون و مادرش حسادت میکنید؟؟؟ فکر میکنید توی قلب همسرتون باید فقط خودتون باشید و عشق همسرتون به مادرش مزاحم این توقعتون هست؟؟؟
یا اینکه بخاطر پیش آمدهایی که نتیجه ی این رابطه هست نارحتید و با اصل عشق همسرتون مشکل ندارید؟؟؟
آیا چنین رابطه هایی در خانواده ی شما بوده؟ یعنی مثلا شما همین قدر پدر و مادرتون رو دوست دارید یا کمتر؟؟
آیا تو خانواده ی شما مثلا پدرتون همین توجه رو به مادرش داشته؟
آیا برادراتون به مادرتون همین قدر توجه دارن؟

خانم سام بادی حس شما از یه جایی میاد ...ببینید ریشش از کجاست

اینم بگم....اگه شوهرتون بخاطر شما مادرشو که یه دونست تو دنیا و تمام زندگیش رو ازش گرفته و اونه که اولین زنی بوده که عشق رو باهاش تجربه رها کنه...دیگه امیدی به این مرد نداشته باش.....

و اینم بگم.... عشق تو دل آدما به یه شکل نیست....عشقی که به مادرش داره به عشقی که به شما داره اصلا شبیه نیست...اگه اینطور بود نگاه جنسی به مادرش داشت...در حالی که شما میدونید اینطور نیست....

---

مرسى عزيزم از توجهت،
اصلا اصلا اصلا نميخوام مامانشو رها كنه، اين چه حرفيه اخه!!
من فقط حس ميكنم تمام حس هايى ك بابد از من بگيره ازيشون ميگيره. مثلا من بعد ازدواج ديگه خونه مامانم احسا كس راحتى نميكنم، اما شوهرم برعكس هنوزم مثه سابق خونه مامانشه.
يا اينكه خيليى از حرفاى زندگيمو مامانم خبر مداره، دايم خبر نداره من كجام و با كى هستم، اما مادر شوهرم خبر داره.
منم تقريبا هرروز دارم خبر مادرمو ميگيرم، اما كاملا حس استقلالو تو زندگيم حس ميكنم، حاى به جدا شدن ك فك ميكنم ميبينم دوس دارم مثل الان مستقل باشم و فقط به خونه مادرم سر بزتم روزى چند ساعر باهاش باشم.
ازين ك شوهرم مثل ي محرد كس ديگه رو داره براى درد دلش، ازينكه كس ديگه اى داره ك صد برابره من نگرانشه، ازينكه بيشتو وقت روز با مامانش خريد ميره و بيرون ميبرش اما كنار من فقط ميخوابه، اازينكه روزى صد بار بايد بهش سر بزنه، ازينكه با ما نياد سفر به همسرمم خوش نميگذره، از يينكه روزى صد بار بهم ز بزنن هزار تا مساله مالى و قضيت مورد بحث مشترك دارن، ولى من همه چيزم ازش مستقله، حتى ماشينم و پولم، در واقع صميميت بين شون خوشم نمياد. بلع واقعا به رابطه شون حسادت ميكنم و كاملا حس ميكنم شوهرم بند نافش به ابشون وصله و ازش حدا نشده.
بارها شده از سفر مياد با دوستاش ميره خونه مادرش و شب ميريم حونه، ولى من از هرجا ميرسم اول ميرم خونه خودم خستگى در ميكنم و بعد ميرم جاى ديگه. واقعا يك لحظه م حس اينكه شوهرم اول شوهر منه بعد پسر مادرش وو ندارم، و هميشه حس مكينم دو تا زن داره و من دوميم.

بله دقيقا به اين رابطه حسادت ميكنم و دلم ميخواد بيشتر قلب شوهرم مال من باشه، و بيشتر ترجه و نگرانيش و وقتش رو صرف كنه.
حتى گاهى ارزو ميكنم كاش ميوه هايى م براى خونه من ميخره فرقى كنه با خونه مامانش، ازينكه سعى ميكنه بين ما عدالت برقرار كنه و هركار براى من ميكنه براى اونم ميكمه بدم مياد، مثلا ميگم خب ما بيرونيم بره مامانت از سر كرچه ش ميره بخره، ميگه تو باشى ميرى؟ يا ز ميزنى من برم؟ پس اونم دلش ميخواد من برم.

تو خونه ما پدرم مادرشو خيلى دوس داره، هواشو داره، انا نديدم بدون مادرش سفر نتونه بره، يا از دورى مامانش گريه كنه، روزى يه ساعت سر ميزنه و خريدشو ميكنه و .... ك مادوم هميشه ناراحته ميگه چرا فقط بابات اينكاررارو ميكنه و بقيه پسرا هيچن، من دلدااريش ميدم ك جاى من باشى پس چى ميگى.

اما اما اما، من هميشه يادمه كه مادر شوهرم به شوهرش احازه نميداد به مادرش سر بزنه ، ولى پدر شوهرم تا پاى مرگ زنشو ول نكرد و عاشقش بود. الان دلم ميسوزه ك چرا اين زن براى مادر شوهر خودش اون توقعا رو از شوهر داشت و الان من...؟! اين مقايسه رو خيلى انجام ميدم.( هرچند وجدانم احازه نميده نذارم به مادرش سر بزنه، يا با اينكه زن امروزيه و همه كار بلده نذارم براش خريد كنه)
و رابطه ما با خونوادم اينه ك كاملا مستقل و بى توقعيم، بر عكس خونواده همسرم، ك ايشون درسشو ادامه نداد از روى وابستگى و مغازه شو نتونيشت اداره كنه بى مادرش.
همون قضيه تفاوت وابستگى و دلبستگى براى ايشون خيلى مطرحه

يه چيز ديگه كه حرصمو درمياره اينه، مادرش مسافرتم كه هست اتقد زندگيش گيره اونحاست ك بايد روزى چند باز سر بزنه، اما من وقتى سفرم تا من برنگردم اونم يه سر به خونه نميزنه،
يا چيز ديگه اينكه ميريم سفر همهش از مامانش وسايل ميخوا، مامان حوراب بده ، مامان حوله بده، مامانش بايد بره از تو ساك من بهش وسايل بده
يا عقلش فقط ميرسه چمدونه اونو ورداره
يا تو سفر با هم پچ پچ ميكنن هى
يا پولاشو ميده مامانش نگه داره ما بايد ازش بگيريم هى.
ميدونم خيلى حساس شدم، ولى ديگه . يه همچين چيزاى ريزى بعضى وقتا حرصمو درمياره نميدونم چيكار كنم

فك ميكنم چيزايى زن و شوهريمون و حسايى كه من بايد ازش بگيرمو با مامانش داره تقسيم ميكنه

سلام:
مشکل خیلی بزرگی نیست ... من اینجا مشکلات بزرگترم از دوستان دیدم. مثلا ییکی شوهرش معشوقه داره... اون یکی میخواد زن بگیره .... یکی پول نداره.... هر شب یه تاپیک جدید میبینم و به نظرم جای تعجب زیادی داره...مث تاپیک همون خانومی که بخاطر خونه میخواست شوهرش زن بگیره.... یا کسی که بخاطر یه زبان میخواست زنش رو طلاق بده.... من ابدا قصد توهین به کسی رو ندارم من عاشق کمک کردنم اونم بی نهایت ....:203:
اما واقعا گاهی انصاف نیست انقد زندگی رو به کام خودتون و همسراتون تلخ کنید....

همسر شما تنوع طلب هست؟؟؟؟
تا حالا مچش رو با دختری گرفتید؟؟؟
مواد مصرف میکنه؟؟؟
رفیق باز هست؟؟؟؟
تا حالا شمارو کتک زده؟؟؟؟
پول چی؟ بهتون به اندازه کافی میده؟؟؟؟
تا حالا تو زنگیتون هرچی خواستید بهتون داده؟؟؟؟؟
و راجب مادر شوهرتون:

تا الان دعوای لفظی داشتید؟؟؟
بددهن هست؟؟؟
صب تا شب شام و ناهار خونه شماست؟؟؟
تا حالا محبتی در حقتون کرده که به یاد موندنی باشه؟؟؟؟
جواب تموم سوالات منو یا به خودم بدید.... یا جوابش رو با خودت مرور کن و بعد نوشته منو دوباره بخون:

ببین این خیلی خوبه که عاشق مادرشه.... بذار یه چیزی یادت بدم مردی که مادرشو دوس داشته قطعا قابلیت تزریق عشق به زن و بچه اش رو هم داره....
شما زیادی به این قضیه حساسیت نشون میدی...
البته من تاپیک دیگه ای از شما ندیدم. چون زیاد نمیگردم. گاهی در حد دو تا تاپیک میخونم و کامنت میذارم. چون واقعا قصدم کمکه برا تموم دوستان....
خاطر همتونم برام عزیزه....
اما جدی میگم... بشین به این فک کن همسرتو واقعا دوسش داری؟؟؟ اونم دوست داره؟ اگه همسرت اعتیاد نداره و تنها عشق به مادرش داره خب چه اشکالی داره بذار بره دیدنش....
برعکس شمام محبت کن هم به خودش هم به مادرش... اینجوری عمیقا تو دل هردوشون نفوذ میکنی...

مگه قرار چندبار زندگی کنیم که همه میاین از مادر شوهراشون غول میسازن و زندگی رو تلخ مکینن... اونم یه ادمه مث بقیه... مث مادر خودت... ببین من جای تو باشم خیلی شیک و مجلسی با این قضیخ کنار میام... فقط یه بند انگشت سیاست زنونه میخواد. که تو دل شوهرت جا کنی خودتو....
یادت نره ادمای غر غرو زیاد تو دل برو نیستن... ادمای خاص و مهربون تا ابد تو دل بقیه جا دارن....
شما پدر شوهر نداری درسته؟؟؟ البته من حدس میزنم فقط....
اگه حدسم درست باشه. این یه چیز عادیه... پسری که سالها با مادرش بزرگ میشه و بلاخره حواسش به زحمات اون زن هست.... و عشق داره بهش.... اون مادرش هووی شما نیست...
حالا شما هی جای خوابتو عوض کن... فقط از دل شوهرت پرت میشی بیرون و جارو برا کینه و نفرت و عدم علاقه و حتی بقیه زنها باز میکنی...
به جای این کارا خداتو شکر کن که مشکلت خیلی هم بزرگ و جدی نیست... تو باید صبور باشی. با سیاست همسرتو جذب کنی. نه با عوض کردن جای خوابت ....


زندگی کنید دوستان... مادر شوهر غول نیست... فقط ما ادم ها داستان عروس و مادرشوهرو زیادی بزرگ کردیم.... فقط کافیه بیخیال باشیم و زندگی کنیم... شمام حواستو جمع کن...
به پیشرفت فکر کن به موفقعیت... به اینکه همسرت بت اعتماد کنه ناخوداگاه جذب شه سمتت... باهات برا اینده برنامه ریزی کنه... تصورش از تو یه تکیه گاه باشه برا روزای سخت...
ما انسانها اگه اول "خودسازی" کنیم. خودمون رو رفتارهامون رو از نو به روشی دیگر تغییر بدیم. کم کم ادمهای اطرافمون هم خواه ناخواه تغییر میکنن. محبت "محبت میاره" مخصوصا در مورد همسر... دوس پسر نیست که فردا بره درگیر یکی دیگه شه. و یادش بره. البته من اینهارو از زندگی شما حدس زدم که همسرتون اهل زن دیگه نیست.

این یه حقیقته گاهی مغز شدیدا درگیر چیزی میشه و هی بهش واکنش نشون میده.... مث آلرژِی که بدن یه آلرژن رو مد نظر میگیره و هی بهش واکنش میده.... الان شما بخوای نخوای این حس رو به اون خانوم داری... همش حس میکنی عشق همسرت تقسیم شده. برات کم میذاره و چیزای دیگه...
من میگم کم کم خودتو تغییر بده ... از کارای کوچیک شروع کن رو خودت سرمایه گذاری کن... رو اینکه خودتو بهترین کنی... یه برخورد قشنگ با اونا... خدا شاهده انعکاسشو میبینی....
همسرت کم کم کششش بهت زیاد میشه... و اون کم کم تمایلش به تو بیشتر از اون زن خواهد بود. فقط باید صبوری کنید...
دعا میکنم تموم مشکلاتت حل شه ...
امیدوارم حرفام ازار دهنده نبوده باشه. اما هدف من یا بقیه از نوشتن فقط "کمک" کردنه.... شاید من فقط این تاپیکو در نظر گرفتم و چیزی رو نمیدونم...بهرحال به دل نگیرید
در پناه حق:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dr-samira

سلام:
مشکل خیلی بزرگی نیست ... من اینجا مشکلات بزرگترم از دوستان دیدم. مثلا ییکی شوهرش معشوقه داره... اون یکی میخواد زن بگیره .... یکی پول نداره.... هر شب یه تاپیک جدید میبینم و به نظرم جای تعجب زیادی داره...مث تاپیک همون خانومی که بخاطر خونه میخواست شوهرش زن بگیره.... یا کسی که بخاطر یه زبان میخواست زنش رو طلاق بده.... من ابدا قصد توهین به کسی رو ندارم من عاشق کمک کردنم اونم بی نهایت ....:203:
اما واقعا گاهی انصاف نیست انقد زندگی رو به کام خودتون و همسراتون تلخ کنید....

همسر شما تنوع طلب هست؟؟؟؟
تا حالا مچش رو با دختری گرفتید؟؟؟
مواد مصرف میکنه؟؟؟
رفیق باز هست؟؟؟؟
تا حالا شمارو کتک زده؟؟؟؟
پول چی؟ بهتون به اندازه کافی میده؟؟؟؟
تا حالا تو زنگیتون هرچی خواستید بهتون داده؟؟؟؟؟
و راجب مادر شوهرتون:

تا الان دعوای لفظی داشتید؟؟؟
بددهن هست؟؟؟
صب تا شب شام و ناهار خونه شماست؟؟؟
تا حالا محبتی در حقتون کرده که به یاد موندنی باشه؟؟؟؟
جواب تموم سوالات منو یا به خودم بدید.... یا جوابش رو با خودت مرور کن و بعد نوشته منو دوباره بخون:

ببین این خیلی خوبه که عاشق مادرشه.... بذار یه چیزی یادت بدم مردی که مادرشو دوس داشته قطعا قابلیت تزریق عشق به زن و بچه اش رو هم داره....
شما زیادی به این قضیه حساسیت نشون میدی...
البته من تاپیک دیگه ای از شما ندیدم. چون زیاد نمیگردم. گاهی در حد دو تا تاپیک میخونم و کامنت میذارم. چون واقعا قصدم کمکه برا تموم دوستان....
خاطر همتونم برام عزیزه....
اما جدی میگم... بشین به این فک کن همسرتو واقعا دوسش داری؟؟؟ اونم دوست داره؟ اگه همسرت اعتیاد نداره و تنها عشق به مادرش داره خب چه اشکالی داره بذار بره دیدنش....
برعکس شمام محبت کن هم به خودش هم به مادرش... اینجوری عمیقا تو دل هردوشون نفوذ میکنی...

مگه قرار چندبار زندگی کنیم که همه میاین از مادر شوهراشون غول میسازن و زندگی رو تلخ مکینن... اونم یه ادمه مث بقیه... مث مادر خودت... ببین من جای تو باشم خیلی شیک و مجلسی با این قضیخ کنار میام... فقط یه بند انگشت سیاست زنونه میخواد. که تو دل شوهرت جا کنی خودتو....
یادت نره ادمای غر غرو زیاد تو دل برو نیستن... ادمای خاص و مهربون تا ابد تو دل بقیه جا دارن....
شما پدر شوهر نداری درسته؟؟؟ البته من حدس میزنم فقط....
اگه حدسم درست باشه. این یه چیز عادیه... پسری که سالها با مادرش بزرگ میشه و بلاخره حواسش به زحمات اون زن هست.... و عشق داره بهش.... اون مادرش هووی شما نیست...
حالا شما هی جای خوابتو عوض کن... فقط از دل شوهرت پرت میشی بیرون و جارو برا کینه و نفرت و عدم علاقه و حتی بقیه زنها باز میکنی...
به جای این کارا خداتو شکر کن که مشکلت خیلی هم بزرگ و جدی نیست... تو باید صبور باشی. با سیاست همسرتو جذب کنی. نه با عوض کردن جای خوابت ....


زندگی کنید دوستان... مادر شوهر غول نیست... فقط ما ادم ها داستان عروس و مادرشوهرو زیادی بزرگ کردیم.... فقط کافیه بیخیال باشیم و زندگی کنیم... شمام حواستو جمع کن...
به پیشرفت فکر کن به موفقعیت... به اینکه همسرت بت اعتماد کنه ناخوداگاه جذب شه سمتت... باهات برا اینده برنامه ریزی کنه... تصورش از تو یه تکیه گاه باشه برا روزای سخت...
ما انسانها اگه اول "خودسازی" کنیم. خودمون رو رفتارهامون رو از نو به روشی دیگر تغییر بدیم. کم کم ادمهای اطرافمون هم خواه ناخواه تغییر میکنن. محبت "محبت میاره" مخصوصا در مورد همسر... دوس پسر نیست که فردا بره درگیر یکی دیگه شه. و یادش بره. البته من اینهارو از زندگی شما حدس زدم که همسرتون اهل زن دیگه نیست.

این یه حقیقته گاهی مغز شدیدا درگیر چیزی میشه و هی بهش واکنش نشون میده.... مث آلرژِی که بدن یه آلرژن رو مد نظر میگیره و هی بهش واکنش میده.... الان شما بخوای نخوای این حس رو به اون خانوم داری... همش حس میکنی عشق همسرت تقسیم شده. برات کم میذاره و چیزای دیگه...
من میگم کم کم خودتو تغییر بده ... از کارای کوچیک شروع کن رو خودت سرمایه گذاری کن... رو اینکه خودتو بهترین کنی... یه برخورد قشنگ با اونا... خدا شاهده انعکاسشو میبینی....
همسرت کم کم کششش بهت زیاد میشه... و اون کم کم تمایلش به تو بیشتر از اون زن خواهد بود. فقط باید صبوری کنید...
دعا میکنم تموم مشکلاتت حل شه ...
امیدوارم حرفام ازار دهنده نبوده باشه. اما هدف من یا بقیه از نوشتن فقط "کمک" کردنه.... شاید من فقط این تاپیکو در نظر گرفتم و چیزی رو نمیدونم...بهرحال به دل نگیرید
در پناه حق:72:

---

براي كمك بهتره اول تايپكاشو بخوني شوهر اين خانم رفتارش اصلا معقول نيست مگه اين خانم ميگه مادرشو نديد بگيره فقط كمي استقلال ميخواد.كسي كه اينقدر وابستست نبايد ازدواج كنه بايد بمونه همون بيخ ريش مادرش
بي مسيوليتي هم حدي داره والا منم عصبي شدم از دست كارا ي شوهرت الهام جان چه برسه به تو
من بودم اين مرد رو كلا از زندگيم حذف ميكردم مگه چند سال زندم؟والا
البته به هيچ كس پيشنهاد جدايي نميدم ولي گمونم اين آدم درست بشو نيست

تا حالا با روانشناس در مورد مشکل همسرت صحبت کردی؟

منظورم مشاور خانواده نیستا.
روانشناسی که علت این همه وابستگی همسرت به مادرش را پیدا کنه و راه حل براش داشته باشه.

چون موضوع در سطح مهارتهای زناشویی و مشکلات رفتاری شما و ... نیست
همسرت به شکل بیمارگونه ای به مادرش وابسته است.
اینو باید با کمک روانشاس حل کنی یا حداقل مطمئن بشی که چاره ای نداره و بعد تصمیم بگیری.

مشاور نرو، روانشناس یا روانکاو خوب پیدا کن، برو پیشش ببین راه حل چیه.

بچه ها حالم خوش نيست، دو شب مهمون داشتيم يه زن و شهر جوون، من و شوهرم جدا خوابيديم، اون اقام فهميده بود با شوهرم صحبت كرده بود اين ديگه چ مدلشه چرا نميرى پيش زنت بخوابى و اونم درد ددلش باز شده بود.
اون اقام ي روز صب با من حرف زد، ك من با هميرت حرف زدم ازت ناراحته، گفته زن من مريضيه حسادت شديد داره، تا خودشو درمان نكنه منم ديگه نميخوام پيشش بخوابم. بك ساله دارم بهش خوبى ميكنم اون باز هى غر ميزنه و اديت ميكنه، ديگه خسته شدم از دستش.
اون اقا با منم كه حرف زد به منم خيلى حق داد، به همسرمم گفته بود همه چى به كنار، دعواى شما سر دير اومدنته ك اينحا ديگه حق با خانومته ك تو صب تا شب با مادرتى باز نصفه شب برى اونجا سر بزنى منطقى نيست.گفت حق دارى تو فاميلم اين حرفا هست ك تو چه عروس خوبى هستى دارى با يه سرى مسايل ميسازى، اما اونم يه سزى حرفا داره و .... گفت منم نصيحتش كردم اما ايندفه خيلى بهش برخورده و كوتاه بيا نيست.گفته حالا كه سر اين مساله باز شده تا تهش ميرم.
يع حورايى اونم انگار پديرفته كه نميشه،منظورش اينه ميخواستيم بهم يه فرصت بديم، كه داديم و ديديم نميشه، منم كم كاريامو جبران كردم كه عذاب وجدان نداشته باشم، خانومم خودش فهميد اخلاقاى خاصى داره.

به خدا وقتى باهام خوب بود حاضر بود جونمم بدم براى خودشو و زندگيمون، ولى تا سربه سرم ميذاره اعصابم نميكشه.
بچه ها ٧ سال از زندگيمو به مشاور رفتن و اين حرفا گذروندم. شيدا. جان خسته م. دلم ميخواد تموم شه ييجورايى، ناراحتم درست، دلم براش تنگ ميشه درست، يه سرى جاها بد اخلاقيام حلو چشمم مياد درست، اما خسته م. نميدونم كى و كجا، ولى دلزده شدم ازين رابطه.من مشكل ما يه چيزه،
شوهرم زمين تا اسمون با مرد ايده ال من فرق داره، و من دارم ميدارمش تو منگنه تا بشه شبيه چيزى كه ميخوام.
همين باعث شده به همه بگه به من گير ميده، منم به همه بگم حس كمبود دارم از سمتش. كم لطفى نكنم ٧ ماه باهم عالى زندگى كرديم و همه مشكلا دوباره با زدن مغازه جديد سر باز كرد،

پيش بقيه دوستاشم پشت سرم يه سرى حرفا زده ك خانوماشون بهم گفتن، دلم از دستش شكسته.به همه گفته زنم پيله س، نميذاره با دوستام باشم، نميداره با مادرم باشم، مريضه، خسوده، دروغ زياد ميگه راج به من و كارام.
فك كنم بايد روندو بدارم رو خودم كار كنم كه راه جدايى رو بپديزم، با همه عيبايى كه داشتم و دارم.

عزیزم چرا اینقدر سختش کردی؟ گفتی دوس نداری عدالت بینتون باشه...دوس نداری میوه هایی که میخوره برا شما و مادرش یکی باشه...گفتی حسادت میکنی و گفتی سعی میکنه عدالت رو برقرار کنه...میدونی عزیزم هنوز خیلی مونده تا محبت های مادرشو جبران کنه‌....بخصوص الان که مادرش همسرشو از دست داده واقعا همسرت داره آقایی میکنه‌‌...بهش افتخار کن..این مرد معنای عشق و وفا رو خوب فهمیده....
عزیزم دوستانی که بت میگن چطور تحمل کردی و این رفتار همسرت چندش آوره خیلی بعیده مادر باشن....خیلی بعیده پسر زن داده باشن..شما خودت اصلا مادری؟؟؟؟
میدونم دوستان قصدشون کمکه...اما من خودم هم مادرم هم اینکه گاهی دلم مثل سنگ تو سینه ام بهم فشار میاره که چرا بیشتر به مادرم محبت نکردم ...چرا بیشتر ندیدمش...چرا بیشتر هواشو نداشتم.....
مادر که میگم مطمئن باشن مادر جوان و مادر مسن زمین تا آسمون فرق داره.....مادر که بچش بزرگ میشه دیگه اونه که چشمش به راه بچست ....

بماند این حرفا.....اما مردت مرد زندگیه ....فقط به این خاطر میگم که قدر مادرشو فهمیده....ولش کنی مطمئن باش خدا تو رو تو زندگیش جبران میکنه...چون عملش حقه.....عزیزم چرا فکر میکنه تو از مادرش چیز بیشتری هستی؟؟؟؟

ببین اینجا دوتا مشکل هست یکی مقدار زیاد از حد حسادتت که نیاز هست درمان بشه....و یکی نیازت به داشتن روابط مستقل با همسرته
اینا قابل حله.....میتونم کمکت کنم هر دو رو حل کنی البته اگه خودت بخوای اگه نه نمیشه کاریش کرد
عزیزم حسادت ریشه در فکر کمبود داره....شما فکر میکنی عشق توی قلب شوهرت تقسیم شده و اگه مادرشو که رقیبت هست از بین ببری مابقی عشق شوهرت مال تو میشه.....آخه دختر خوب این فکر خیلی سطح پایینه....عشق همسرت به تو تنها ربطش به عشقش به مادرش اینه که هرچی عاشقتر مادرش باشه عاشقتر زنش میشه....اما اگه زنش بخواد جلوی عشق طبیعی مادر و پسرشو حتی اگه به آسمونا هم رسیده باشه و از نظر شما زیادیه که نمیتونه باشه ....اونوقت تنها نتیجش خروج خودتون از قلب شوهرتونه...البته در حالت عادی و طبیعی ...اما اگه همسرتون آدم عادی نباشه عشق مادرشو رها میکنه....
مسئله اینه که شما فکر میکنی در اصل شوهرت محبت زیادی میکنه به مادرش...اما هیچ حد و مرزی برای محبتش به خودتون درنظر نمیگیرید که بگید مثلا این کار شوهرم محبت زیادی به من بوده... اینکه باید میوه ایی که براتون میخره بهتر باشه دیگه حالت طبیعی نیست عزیزم....این حسادت به صورت بیماری و وسواس دراومده.....عزیزم داری ناشکری میکنی و نعمت آدمای ناشکر تباه میشه و از بین میره....همسرت تو زندگیش برکت رسیدگی به مادرشو رودریافت میکنه... اما عزیزم مواظب باش فکر شما بیماریه....اگه همسرت رو بخاطر کارش تنبیه کنی و بخوای جدا بشی دو حالت داره یا برای نگه داریت رابطشو با مادرش کم میکنه که بذر کینه تو دلش کاشته میشه و بعد یه درخت تنومندی میشه که سمش زندگیتونو میگیره یا اینکه تو رو رها میکنه و اونوقت زندگی پاداش حفظ عشق به مادرشو به هر شکلی که هست بهش میده....
عزیزم...دنبال تغیر همسرت نباش....دنبال درمان حسادت افسار گسیخته درون خودت باش گلم....
اینم بگم....رفتارت شوهرتو به مادرش حساستر و نزدیکتر کرده....بعدا اگه خواستی بت میگم چطور این اتفاق افتاده فقط میخوام بدونم اصلا تمایلی داری یا نه

سلام
پست شیدا رو دوباره بخون،
تاکید کرده که مشاور نه، روانشناس، در واقع مشکل زندگی شما به نظر من هم عدم مهارت شما نیست که مشاور و یا پاسخ های اینجا به شما کمک کنه، رابطه همسرت و مادرش اصلا طبیعی نیست و باید ببینی چنین مشکلی ریشه‌اش کجاست و آیا قابل برطرف شدن هست یا نه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آویژه

سلام
پست شیدا رو دوباره بخون،
تاکید کرده که مشاور نه، روانشناس، در واقع مشکل زندگی شما به نظر من هم عدم مهارت شما نیست که مشاور و یا پاسخ های اینجا به شما کمک کنه، رابطه همسرت و مادرش اصلا طبیعی نیست و باید ببینی چنین مشکلی ریشه‌اش کجاست و آیا قابل برطرف شدن هست یا نه.

---

واقعا اين دسته از دوستانى كه ميان ميگن من ميخوام شوهرم مادرشو ول كنه، يا مرد خوبيه چون پسر خوبيه، اتقد عصبانيم مسكنن كه نميتونم چيزى تايپ كنم

امروز داشتم مشورتى ك به خانوم مونا دادم راحه به مشكلش با شوهر و خونوادش ميدادم ميخوندم، دقيقا خودم از لحظه اى كه منفجر شدم ،عكس همه چيزايى كه گفتم به ايشون عمل كردم. و الان نفرتو تو قيافه همسرم از خودم ميبينم،
به ايشون گفتم طلاق واسه بچه ننه بودن خيلى مسخره س.
اما خودم دارم بهش فك ميكنم.
نميدونم با خودم چند چندم.
حالا كه سر بخث باز شده ديگه غرورم احازه نميده مردى رو كه خواسته هاى منو، اينمه مثه هر زنى دوس دارم اولين توجه و اولويتش من باشم رو مريضى ميدونه و باهام اينحورى رفتار ميكنه و پشت سرم اون حرفارو ميزنه دوست داشته باشم. واقعا تو خودم ميبينم كه خسته شدم و هيچ حسى بهش ندارم. خدا ميدونه، شايد پشيمون شم، اما الان به اين لاك تنهايى كه توش هستم احتياج دارم.

بچه ها روانشناس خوب و بد داره؟ يا اينكخ همه شوم يه درس خوندن و زياد فرقى مداره

somebody جان،

آره حتما بگرد و یه روانشناس خوب پیدا کن که پول و وقتت هدر نره.
شوهرت به نظر آدم وابسته ای میاد. تو پست قبلیت نوشته بودی که یه بار که مادرشوهرت مسافرت بود، از تو می پرسید مغازه رو چیکار کنه و خیلی مستاصل شده بود. در واقع اگر ایشون، شوهری بودن که برای تصمیم گیری ها مستقل عمل میکردن و فقط تو رسیدگی به خانواده افراط میکردن، باز قابل درک بود.

در مورد خودت هم برام عجیبه که چرا انقدر تو رفتارهات انفعال داری؟ چون توی انجام امورات زندگیت مستقل عمل میکنی، ولی به همسرت و خانوادش که میرسی رفتار انفعالی داری! تو یکی از پست هات نوشته بودی که تو دورهمی های زنونه مادرهمسرت حساب میکنه و بعد میگه پول شوهرت هست. انتظار داشتم به عنوان یه زن امروزی زیر بار همچین چیزی نری. نه اینکه با مادرشوهرت برخورد تند داشته باشی. اصلا. اما با قاطعیت باید این مساله رو با همسرت حل میکردی.
یکم روی رفتارهای خودت هم تمرکز و مطالعه کن تا بتونی از روانشناس کمک بهتری بگیری.

سلام
الهام جان هر چی لازم بود شیدا گفت ،،
خواستم یه نکته ای بگم ،

نقل قول:

---

اينکه مثه هر زنى دوس دارم اولين توجه و اولويتش من باشم

---

این جملات شما در بیان مشکلتون اینطور به ذهن مخاطب القا میکنه که مشکل حساسیت شماست
، چیزی که خانمهای امروزی بی مهارت دچارش هستن ،
درحالیکه مشکل همسرتون انقدر مشخص هست که فامیل هم متوجه شدن .
بنابراین در بیان مشکل اصلیتون دقت کنید ،
مشکل شما " وابستگی شدید همسرتون به مادرش هست "

و شاید در مرحله بعد روحیه سلطه طلبی مادر همسرتون
" پدرشوهرتون رو از ارتباط صمیمی طبیعی با مادرش منع میکردن
++ برای پسرش خونه مجردی فراهم میکنن تا بیشتر پیششون باشن
و حتی در سفر هم مدام در حال تماس با پسرشون و ابراز نیاز به پسرشون هستن !!! (اون هم یک زن مستقل ) "

در نتیجه شما فعلا حرفی از اولویت و توجه نزنید
باید مشکل رو طوری بیان بفرمایید که همسرتون خودش رو به چالش بکشه بلکم به فکر درمان باشن
یا اگر واسطه ای خواستن غیرمستقیم با ایشون صحبت کنن در مورد مشکل باز همینطور : مثال


* " همسرت یه زنه و به توجه نیاز داره" »» واکنش همسرتون : او یه حسوده و من بهش توجه دارم .
* " چی باعث میشه تو حتی نتونی به سفری بدون مادر بری و بهت خوش بگذره ، بدون عذاب وجدان ، بدون استرس "
»» احتمال به چالش کشیده شدن هست . حداقل اینکه مشکل اصلی شما در نظر او یا مخاطبی که قراره کمک کنه (روانکاو ) خیلی منطقی تر و مهم تره .

نکته بعدش اینکه خودتون رو سرزنش نکنید .شما در حد توانتون تلاشتون رو کردید ،
آرامش داشته باشید و از چیزی نترسید ، چرا که هنوز میشه تلاش کرد .

:)

سلام،
ميشه گفت رابطمون دقيقا رو همون نقطه ايه كه دفه پيش داشتيم جدا ميشديم، همسرم زده به سيم اخر.
دعوا پشت دعوا.
اگه يادتون بياد گفتم ايشون يه دوستى داره ك اصلا زوج سالمى نيستن، خانوم خيلى راحت مسافرت ميره و با پسرا بيرون ميره و ... همسرشم ميدونه و ... حدودا يك ساله با شوهر خودش رابطه نداره و ميگه دوس دارم با كس ديگه اى باشم!!!!نه ناهار ميذاره، نه خونه تميز ميكنه، همه اين كارا با شوهرشه.

هميشه همسرم پشت سر اين خانوم ميگفت زن درستو نبس، نه ناهار ميذارن نه شام، شوهرش حقشه طلاقش بده. نميدونم ميگفت تو اين مسافرتا دست گل به اب داده.

چن وقت بيش مثل اينكه شوهرم با دوستش حرف زده و گفته خوش ب حالت زنت ميره مسافزت هى و تو رو تنها ميداه، زن من پيله ست و هيچ جا نميره، ايندفه ك خانومت رفت جايى بگو زن منم ببره.
خانومش به من گفت اما من باور نكردم، با خودم گفتم اون ميدونه اين زن درستى نيس هيچ وقت نميداره من باهاش برم جايى، بعدشم ميدونه زندگى اينا چقد داغونه و ما سر اين قضيه به تفاهم رسيديم .
ديشب اينجا بودن، دوباره خانومش تو جمع مطرح كرد، شوهرم خيلى خوشحال شد گفت برو، منم گفتم من ميرم خونه خواهرم، هم نزديكتره هم اون خًوشحال ميشه. شوهرم گفت اگه براى من ميرى يه شب دو شب فايده نداره، يه ده روزى برو. گفتم باشه ي هفته ميمونم.
باز گير داد اصلاءد خونن خواهرت نزديكه، بايد برى يه حاى دور، با همين خانم دوستم بايد بزى، برى هرجا ميمونه توام ١٠ روز وايستى خرجتم هرچقد بشه ميدم، فقط دور باش.

بچه ها حيلى از برخوردش حلو اونا ناراحت شدم، بهش گفتم اونش به تو مربوط نيس ك ميخوام كجا باشم، ميخواى نباشم منم ميرم. ديگه م برنميكردم ب اين خونه، اگه تو اندازه يه هفته ازم بيزاى ، من اندازه تمام عمر ازت بدم مياد.

اومدم تو اتاق اشكام سرازيز بود، حتى حاضره برم كار بد بكنم ولى نباشم؟!؟ يعنى انقد ايزونم؟! اون ك با دوستاش هر از گاهى ميرفت شب بيرون بخوابه، ما سرش به تفاهم رسيده بوديم

بهدشم دوستش گفت ديدى حرفتو رسوندم؟! حال كن. شوهرمم ازش تشكر كرد. متم فقط اشكام ميومد تو اتاق از ينكخ جلوى اونا نقش يه زن پيلع رو داشتم ك شوهرش ميخواد نباشه.

اونا ك رفتن گفتم از فردا ظرفارو ميشورى، ناهارم ميخرى، اگه زنى كثه ايشون دوس دارى، از فردا ميشم لنگه زن دوستت.
صب پاشد همه ظرفارو شست، از بيرونم رفت ناهار بخره الان.
يعنى انقد بد بودم؟ ك ميخواد شبيه زن دوستش شم، اما اونى كه بودم نباشم؟!

من پیشنهادم این هست وارد این بازی بشی و با دوستش مسافرت بری اینطور طرف متوجه اشتباهش میشه

سلام من پست های شمارو دنبال میکردم و همیشه کلی حرص می خوردم. واقعا براتون ناراحت شدم. نمی خوام به آقایون توهین کنم همه یکسان نیستن اما بعضی از آقایون فکر میکنن که دیگه چی هستن به خودشون اجازه میدن همسرشونو جلوی جمع کوچیک و تحقیر کنن فکر میکنن که واقعا باید همه جا زورگو و ظالم باشن چون جسما قوی ترن.
من خودم تجربه مشاور رفتنو داشتم برای من فقط هزینه بر بود و هیچ فایده ای نداشت مشاور خیلی خوب و باتجربه پیدا کردن شاید بتونه موثر باشه اما نمی تونه مشکل شما رو حل کنه چون شما ایرادی نداری این اشکال از همسرتونه متاسفانه تو وجودش شکل گرفته و منبعش مادرشونه‌ و به نظرم وابستگی به این شدت بیمارگونس در حد نرمال و طبیعی خب رابطه مادر و فرزند خیلی خوبه و جنبه های مثبتی داره اما این حدی که شما میگید واقعا غیر طبیعیه. شما خیلی راه حل ها رو امتحان کردید به نظر من البته شاید درست نباشه چون من متخصص نیستم و تجربه کافی هم ندارم اما نظر شخصیمو میگم. مدتی خونتون نرید ولی چیزی که همسرتونم میگه انجام ندید شما باید شخصیت خودتونو حفظ کنید و چیزی باشید که خودتون میخواید حالا چون شوهر شما تحت تاثیر دوستشون از رفتار اون خانم خوشش اومده صرفا نمیشه به خاطر همسرتون مثل اون خانم باشید. اصلا یه مدت بیخیال شوهرتون باشید برید سفر وقتی هم برگشتید به زندگی خودتون فکر کنید و برنامه های جدید بریزید بدون همسرتون نشون بدید که ازش دلزده و خسته اید و فقط فکر خودتون باشید و به دیر و زود اومدن یا اینکه کجاس اهمیت ندید. نشون بدید میخواید مستقل باشید چون ایشون کار اشتباهی میکنه و باید بفهمه که به شما ضربه میزنه این طوری شوکه میشه و دو تا اتفاق میفته اگه همسرتون علاقه ای به این زندگی داشته باشه و شما رو دوست داشته باشه نرم میشه و سعی میکنه رضایت شما رو جلب کنه در غیر این صورت اگه اونم بیخیال شما بشه و نشون بده علاقه ای به این زندگی نداره پس به نظر من خودتو بیشتر از این زجر ندید خب بهتره زندگی مشترکشونو با مادرش داشته باشه.

سلام
من اگر جای شما بودم از همسرم می خواستم فعلا یه جوری از هم دور باشیم تا کمی فکر کنیم
به سفر با یه آدم ناشایست هم نمی رفتم مگه شوهر آدم حق داره چنین درخواستی بکنه
دیگه عفت و پاکی شما چیزی هست که خودت باید همیشه مراقبش باشی حتی اگر شوهرت عقلش به اینجاها نمی رسه
اون می تونه بره همون طبقه پایین خونه مادرش
قطعا تا الان همه چیز رو به مادرش گفته پس از نظر آبرو ریزی پیش مادرش مشکل خاصی وجود نداره

یه مدت فکر کن و اون هم فکر کنه ببینید این روند قابل تحمله یا نه
آیا شما می تونی باز هم تحمل کنی و یا آیا اون می تونه عوض بشه
ولی براش زمان بذارید که اونم نره و دیگه پیداش نشه مثلا دو هفته

بحث روانشناس هم نیاز به همکاری همسرت داره که نمی دونم همکاری می کنه یا نه
اگر می تونستی شرط بذاری که توی مدتی که دور هستید روانشناس هم برید خوب می شد
حتی اگر اصرار به طلاق هم داره بگو بعد رفتن پیش روانشناس در این زمینه فکرامو می کنم

به نظرم نیازم نیست بری خونه خواهرت اونا رو هم متشنج کنی به خاطر این شرایط

مرسى دوستاى خوبم.

شوهرم اصلا اصلا يه ذره م خودشو مقصر نميدونه، اگه نه شايد پا پيش ميذاشت تو اين مدت كه اشتى كنيم، اون معمولا قهر نميكنه قهرم كه بكنه ديگه تا تهش ميره و مطمعننا مساله خيلى حياتيه براش. برغكس من كه هميشه يه شب قهر ميكنم و باز صبحش يادم ميره.

االان مقصر صد در صد منم، همين رفتارى كه ميگين باهاش داشته باشم، كه بهش بى محلى كنم يعنى از كارات خسته شدم، الان اونم همين تزو داره با من. از ديد اون بخوام به قضيه نگاه كنم، من ديوونه م، حسودم، اونو از دوستاش حدا كردم و حالا ميخوام از مامانش جداش كنم، من خيلى لوسم ى همه ش گريه ميكنم و قهر ميكنم ، اون خيلى بزرگه و من بچه م و از بچه بازيام خسته شده. به عبارتى من مسئول اين قهريم كه سبك قهراى قديميمون پيش اومده و من زندگيمونو ك تازه داشت اروم ميشد با بهونه گيرى خراب كردم.

با اين شرايط به هيج وجه نميشه شرط براش گذاشت كه روانشناس بياد يا چيزى! تازه اون تو دعرا به من ميگفت بايد خودتو درمان كنى و حسادتو كنتزل كنى بعد بياى به اين زندگى.

من اون بحث اولويت كه ميگينو دارم، واقعا شايد اين قسمت عيب منه ولى نميخوام الكى اينحا عيبامو قايم كنم، واقعا دوس دارم يه حاهايى ببينم من تو اولويتم و زندگيمون براش عزيزه، بهرحال اون الان مسيول دو تا زندگيه، دوس دارم ببينم زندگى ك مهمتره زندگى خىدمونو. ك متاسفاته همه جا همه جا برعكسشو ميديدم.مثلا مادرشو خودش ميبره دكتر، اما من كه ميرم دكتر يادش نمياد حالمو بپرسه و خودم بهش ميگم نميپرسى دكتر چى گفت؟! و اينو وقتايى كه حرصم ميگيره تو روش ميارم.
يا روزى صدبارم گه مامانش بيا دنبالم و منو برسون ميره انا براى من نمياد و غر ميزنه، منم اينو هميشه ميگم، مثلا ميگم اگه مامانت بود سريع ميرفتى ولى چون منم نمياى.
ازين چيزا زياد هست، يعنى بخث وابستگى به كنار، بحث حس مسيوليت بيشترش به اون و حساسيت منم هست.

يه بحث يگه سياست مادرشوهرمم كه همه كاراشو انداخته گردن همسرم، مثلا مادر برزگ من نميداره پسراش براش خريد برن، ميگه كيدونم زنش ناراحت ميشه، يا خواهر شوهر خودم ميگه شوهرم براى مامانش چيزى نميخهره، ميدونه من حساسم، ولى خب ايشون خودش اعتراف ميكنه من از بى وسيله اى بميرن نميرم نميخرم، تا پسرم بياد بره!! و من ازين كاراش حرصم ميگيره ، ولى خب بايد قبول كنم اين بخش قصيه دو كنترل من نيست و من حق ندارم نظرى بدم. اون چيزيه بين خود مادر و پسر.
يا اينكه خيلى جاها باهمسرن دوتايى ميرن و منو نميبرن، مثه اين قديميا ك ميگن پسرم حاى شوهرمه، باهم ميرن مراسم عزادارى يا هيادت مريض و ... به منم ميگن تو نميشناسى. من اوايل ناراحت ميشدم اما الان ديگه عادت كرده بودم كار بدى نيست و طبيعيه.
بعضى وقتام كه ميبنيم باهم از خريد ميان، يجورى ميشم، باخودم ميگم من بايد با شوهرم برم خريد نه تو، ( خيلى وقتام به خدا اصن حسى ندارم، اما يه وقتاييم به اين فك ميكنم شوهرم انگار دو تا زن دازره، هرچيزى تو خونه من اتفاق ميوفته خونه مامانشم انحام بده، جز اينكه شب پيش هم خوابيم و روزا بيشتر مامانشو ميبينه)
من اين سفرر ميرم بچه ها، كه يه مدت دور باشيم از هم ، اما شوهرمم ميشناسم، اون الان داره منو تنبيه ميكنه و ول كن نيست.
منم راستش اگه قرار باشه برگردم به زندگى كج ى كوله قبلى، كه همه ش لحبازى و دعوا و تنهايى و رفيق بازياش باشه، ميدونم كه نميتونم تحمل كنم و دير يا زود به حدايى ميرسم.

واقعا تو نقطه اى ايستادم كه لنگ در هوام.كثل هميشه خودمو سرزنش ميكنم و اشكالام مياد حلو چشمم و اينكه من هميشه گند ميزنم.

سلام الهام جان
به نظر منم این سفر رو نرو!!یعنی چی که اون و دوستش وهمسرش به هدفشون برسن واسه دور کردن تو از شوهرت!
به شوهرت بگو اگه وجود من اینقدر آزارت میده چندروزی میرم خونه بابام یا اگه دوستی،اقوامی مطمئن داری برو.ولی باهمسردوستت نرو.
این سفر دوتا نتیجه داره!یکی اینکه همسرت بعدا بهت میکه تو بااون خانم مشکل دار رفتی ومعلوم نیست چکار کردین باهم پس به خودش اجازه میده خط قرمزها رو مثل گذشته رد کنه ورفیق بازی ودیدار با دوست دختر های دوستاش و....
یکی هم اینکه از این طریق دوستش وخانمس میخواد کنترلت کنه ودر جریان باشه کجایی وچکار میکنی!
برو جایی که ندونه چکار میکنی،خوشی یا ناخوشی!بزار بهت فکر کنه.
توی این مدت هم خوب فکر کن ببین واقعا اگه نمیتونی اینقدر روزهای جوونی ات رو هدر نده.هر چقدر هم که ایراد داشته باشی توی خیلی از موارد حق با توئه!اگه همسر من که معتقدم به پدر ومادرش وابسته ست یک درصد از کارهای همسر تورو انجام میداد یک لحظه هم نمیتونستم تحمل کنم.همسر من بااینکه وابسته ست اما کم کم یادش دادم که الویت اولش باید من باشم.ازش احترام خواستم توی جمع!خیلی روی این مسئله حساسم!خداروشکر خیلی رعایت میکنه.
یعنی چی که همسر آدم بره این طرف واون طرف پشت سرش حرف بزنه.ببخشیدها ولی شعور وغیرت هم خوب چیزیه والا.من نمیدونم مادر ایشون کی میخوان دیگه در حقش مادری کنن!!وقتی پیر شد دیگه نه زن مونده واسش نه بچه؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط paiize

سلام الهام جان
به نظر منم این سفر رو نرو!!یعنی چی که اون و دوستش وهمسرش به هدفشون برسن واسه دور کردن تو از شوهرت!
به شوهرت بگو اگه وجود من اینقدر آزارت میده چندروزی میرم خونه بابام یا اگه دوستی،اقوامی مطمئن داری برو.ولی باهمسردوستت نرو.
این سفر دوتا نتیجه داره!یکی اینکه همسرت بعدا بهت میکه تو بااون خانم مشکل دار رفتی ومعلوم نیست چکار کردین باهم پس به خودش اجازه میده خط قرمزها رو مثل گذشته رد کنه ورفیق بازی ودیدار با دوست دختر های دوستاش و....
یکی هم اینکه از این طریق دوستش وخانمس میخواد کنترلت کنه ودر جریان باشه کجایی وچکار میکنی!
برو جایی که ندونه چکار میکنی،خوشی یا ناخوشی!بزار بهت فکر کنه.
توی این مدت هم خوب فکر کن ببین واقعا اگه نمیتونی اینقدر روزهای جوونی ات رو هدر نده.هر چقدر هم که ایراد داشته باشی توی خیلی از موارد حق با توئه!اگه همسر من که معتقدم به پدر ومادرش وابسته ست یک درصد از کارهای همسر تورو انجام میداد یک لحظه هم نمیتونستم تحمل کنم.همسر من بااینکه وابسته ست اما کم کم یادش دادم که الویت اولش باید من باشم.ازش احترام خواستم توی جمع!خیلی روی این مسئله حساسم!خداروشکر خیلی رعایت میکنه.
یعنی چی که همسر آدم بره این طرف واون طرف پشت سرش حرف بزنه.ببخشیدها ولی شعور وغیرت هم خوب چیزیه والا.من نمیدونم مادر ایشون کی میخوان دیگه در حقش مادری کنن!!وقتی پیر شد دیگه نه زن مونده واسش نه بچه؟؟؟؟

---

منظورم از سفر رفتن، با اون خانم نيست، تنها ميرم خونه خواهرم، مطمعنم اونم خوشحال ميشه و اصنم چز غير طبيعى نيس ك برم پيشش، يعنى فك نميكنه دعوامون شده يا چيزى.
چون دقيقا دو تا هدفى كه از سفر گفتى رو قبول دارم. دقيقا.
براى همين دوس دارم جايى باشه كه ندونه چيكار ميكنم و دفه بعدى ازين خواسته ها ازم نداشته باشه، بدونه قرار نيست من هميشه جاى امن باشم و اونم با دوستاش خوش باشه و هركار ميخواد بكنم.

سام بادی عزیز سلام
خیلی وقته تاپیکهاتو دنبال میکنم و همیشه هم اینقد حرصم میگیره دلم میخواد بیام مادرشوهرتو خفه کنم(شوخی بود جدی نگیرین اینقد خشن نیستم).������
من تو پستات متوجه شدم داری اعتماد به نفستو از دست میدی و خودتم باورت شده داری گند میزنی ولی این فکرات اشتباهه.
من برعکس جو حاکم برسایت اصلا معتقد نیستم زن به هرقیمتی باید بسوزه و بسازه واسه همین از روز اول که درجریان زندگیت قرار گرفتم یه سوال بزرگ تو ذهنم میچرخید که شما چرا توهمچین زندگی ای موندی؟؟!!!!
اصلا نمیخوام پیشنهاد جدایی بدم اما شما اساسی ترین نیازهات به عنوان یه زن برآورده نمیشه پس چرا همچنان داری ادامه میدی و دارم میبینم روز به روز سرخورده تر میشی؟
بارها دیدم به شما گفته شده با قاطعیت روی حرفت وایسا درباره اینکه هنوز نمیفهمم تو مورد شما قاطعیت یعنی چی بحث نمیکنم اما قاطع بودن واسه فرد نرمال جواب میده نه همسر شما، ایشون حتی سرسوزنی خودشو مقصر نمیدونه که بخواد به رفتار شما اهمیت بده میخواد قاطعیت باشه یا محبت یا هررفتار دیگه.
والا من به عنوان یه زن اگه شرایط شما رو داشتم واقعا نمیتونستم تحمل کنم ببینم دارم با هوو زندگی میکنم اونم هوویی که هزاربرابر بیشترازمن مورد توجهه.
اصلا درک نمیکنم بعضی دوستان چطور میگن رابطه مادر و پسره و شما نباید حسادت کنید این رابطه اصلا نرمال نیست والا منم مادرشوهر دارم از مادر خودم گاهی بیشتر دوسش دارم چون میدونم هیچوقت تو زندگیم سرک نکشیده بااینکه ازهمه بچه هاش بیشتر به شوهر من وابسته اس اما یک بارهم نشده حس کنم با من رقابت میکنه.
همسرمم اینقد مستقل هست که اولویت هاشو خوب میشناسه بااین شرایط من به عنوان یه خانم مریض نیستم بخوام جلوی رابطه درستو بگیرم اما هم همسر شما و هم مادرش رفتارشون کاملا غلطه، اینجور که متوجه شدم توجهی از سمت همسرت نداری البته درکل گفتم ممکنه استثنا هم باشه، همسرت رفیق باز هست دوست دخترم داشته،به شدت وابسته و مامانی هست و... میشه بگی چی این مرد واسه شما جذابه؟؟!!!
یعنی اینقد منفعلی که این زندگی رو تحمل میکنی تازه به جاییم رسیدی میگی من گند میزنم و من خراب کاری میکنم؟والا هر کسی بود نمیتونست این شرایط رو تحمل کنه و به نظر من اینجا واقعا دیگه مقصر نیستی.
به نظر من با یه روانشناس خوب مشورت کن تاکید میکنم روانشناس! حداقل یه تصمیم قطعی و درست بگیر یا تمومش کن یا اگه میخوای بمونی اصولی و جدی جلو برو چون بااین شرایطی که داری تازمانی که مادرشوهرت هست همین آشو همین کاسه اس!
لطفا لطفا لطفا حتی یک هزارم درصد به بچه فک نکن و سفت و سخت جلوگیری کن همسر شما وقتی هنوز یه همسر خوب نیست قطعا پدرخوبی هم نخواهد بود چون هنوز به شکل بیمارگونه ای وابسته اس.
امیدوارم موفق باشی

سلام
هر وقت شوهرت گفت تو حسود یا غیر عادی هستی
بگو بیا بریم پیش یه روانشناس به عنوان یه نفر سوم بی طرف قضاوت کنه
هر روانشناسی که خودت در نظر گرفتی من میام
میام تا یه نفر بین ما قضاوت کنه که من غیرعادیم یا شما

راستش به نظر من هم این چرخه شما خیلی داره تکرار میشه

میشه از محاسن شوهرت هم بگی تا ما بهتر قضاوت کنیم اینکه چه خصوصیاتی داره که شما رو توی این زندگی نگه داشته

اگر خونه خواهرت راحتی برو
ولی یه مدت کوتاه بمون
به شوهرت هم اجازه نده بهت تحمیل کنه که کجا بری
در انتخابت قاطع باش
ولی بازم به نظر من اگر اون می رفت بیرون بهتر بود تا شما

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فکور

سلام
هر وقت شوهرت گفت تو حسود یا غیر عادی هستی
بگو بیا بریم پیش یه روانشناس به عنوان یه نفر سوم بی طرف قضاوت کنه
هر روانشناسی که خودت در نظر گرفتی من میام
میام تا یه نفر بین ما قضاوت کنه که من غیرعادیم یا شما

راستش به نظر من هم این چرخه شما خیلی داره تکرار میشه

میشه از محاسن شوهرت هم بگی تا ما بهتر قضاوت کنیم اینکه چه خصوصیاتی داره که شما رو توی این زندگی نگه داشته

اگر خونه خواهرت راحتی برو
ولی یه مدت کوتاه بمون
به شوهرت هم اجازه نده بهت تحمیل کنه که کجا بری
در انتخابت قاطع باش
ولی بازم به نظر من اگر اون می رفت بیرون بهتر بود تا شما

---

واقعا سوال خوبى بود،
اول راحع به پست قبلى ك دوست خوبم نظر داده ك وفيق بازن و دوست دختر داشتن، من اينو هيچ وقت نگفتم دوست دختر داره، انا وفيق باز بود، ك اونم بعد از اخرين حرفمون ك داشتيم جدا ميدشيم گذشات كنار و خيلى خيلى كم شد. يعنى از وقتى خونه مجرديشو دادن اجاره، ديگه خيلى كم شد. تا الان ك باز گير داده من برم جايى و تنها باشه.

اخلاقاى خوبش، ( من بعد از اخرين قهرمو كه ايشون عوض شد و خيلى كاراشو كم كرد ميگم)

با خونوادم خيلى خوب شده و بهشون احترام ميذاره واقعا( بحث چن تايى داشتيم اما خداروشكر حل شد و تا الان بى احترامى نكرده).
من يكم زود جوش ميارم و بعضى وقتا تيكه ميندازم و غرغرو ميشم ، اما اصن حوابمو نميده .

خيلى رقتا ميديدم ك ميبينه من ناراحتم ازينكه فلان مارو كردى برا مامانت براى من نميكنى، سعى ميكنه يكم باهام راه بياد كه رابطمون خراب نشه.(كارشو كنار نميذاره ، اما كل كل م نمكينه، ساكت ميشه كارشو ميكنه منم دلم ميسوزه بهش هيچى نميگم)

خيلى شوخه و اغلب ميگه و ميخنده و ...

ادم بامعرفتيه خيلى وفتا، مثلا ميبينم چقد رو قضيه اينكه به زن كسى نگاه نكنه يا گرم نگيره و اين حرفا حساسه .( البته بعضى وقتا ك مشروب ميخوره خيليم جلف ميشه)

دلسوزه، مخصصصوصا نسبت به اعضاى خونوادش، تا خارى به پاى كسى بره سريع ميشينه براشون گريه ميكنه، وولى بعضى جاهام ديده خونواده من مشكلى دارن خداييش كمك ميكنه( راحه ب مامانشم ميدونم خيلى وقتا دلش بهش ميسوزه)


اما اخلاق بدم داره:
مثلا مسافرت بيشتر از سه روز بشه طاقتش نمياد، هى ميگه دلم تنگ شد و .... و براى منى ك بزرگترين هدفم ميافرته خيلى سخته.يكم كلا ضد حاله، من دوس دارم بريم بگرديم هيجان داشته باشيم، اون فقط با دوستاشو خانوتدش خوشه، خوشش نمياد ازينكه باهم بريم گودش زياد يا مسافرت و اين حرفا.
خيلى خسيسه، خيلى حرص پولو ميزنه. مثلا يه كارت بهم داده، تا ازش ٥ تومن پول كم ميشه ز ميزنه چى خريدى.
بچه ننه س
خيلى درگيره كاره( كارشم كخ وصله به مامانش)
از درون خيلى احساساتيه ولى اصن كاراى رومانتيك انجام نميده ،زياد به من توجه نميكنه، محصوصا وقتى مريضم.در واقع حواسش به من ميس زياد، تو مهمونيا يا وقتى خونه تنهام و ...مثلا انقد ميگم دوس دارم بهم ز بزنى ، بعد صد بار گفتن ي شب ز ميزنه چيكار ميكنى و كجايى، بعدم يادش ميره تا سال بعد.
تو خونه تنبله، اصن حس ميكنم نسبت به خونمون هيچ حسى نداره، هرچى خراب شه يا بخوايم بهريم، اصن خوشش نمياد..
لجبازه ( جفتمون لجبازيم)

سلام عزیزم
چیزی که من تو نوشته هاتون میبینم اینه که شما خودت را قبول نداری ،درونا همش خودت را مقصر میدونی و انفعالتون هم برای همینه
و مساله دیگه وابستگی ذهنی زیادی به همسرتون دارین .یعنی همونطور که همسرتون بیمار گونه کنار مادرش مونده شما هم تا حدودی این مشکل دارین در رابطه با همسرتون(با تمام رفتارای همسرتون کنارش موندین و با خیلی مسایل کنار اومدین و تازه همسرتون طلبکاره از شما)
مشکلات شما تصمیمات قاطع میخواد . اونقدر قاطع که یا باعث اصلاح و رشد هر دوتون میشه یا باعث جدایی و یه زندگی جدید
چرا از جدایی و از دست دادن همسرتون میترسید؟ شرایطشو ندارین؟ حالا از نظر مالی یا پذیرش خانواده و..
یا فقط همین وابستگی مانعتون؟
من نمیخوام با این حرفها بگم طلاق بگیرید امایسری ترس و خلاهای درونی عمیق دارین که قدرت تغییر از شما گرفته و شما پابند این مدل زندگی کرده و باعث انفعالتون .

سلام سام بادی
چندباری تاپیکتون رو خوندم ولی نتونستم لحن مناسب پیدا کنم که به شما کمکی بکنه.منتها واقعا نمیتونم در برابر ازردگی دیگران که تحت تاثیرم قرار میده خیلی دووم بیارم و این جند جمله رو براتون مینویسم و پیشاپیش از استفاده بعضی از کلمات معذرت میخوام منظور خاصی ندارم منظورم رو نمیتونم برسونم.

یه مدت هست برای مسلط شدن به اعصابم بازی شطرنج میکنم و تا حالا متوجه دو سبک بازی شدم:
1-طبق قوانین و قواعد خاصی بازی میکنید و مهره ها هوای هم رو دارند و حتی جاهایی که حواسمون نیست مهره ها حواسشون بهم هست و موجب میشه غافلگیری خاصی اتفاق نیفته.
2-قواعد ساده رو کنار میگذارین و به خاطر مهارت بالایی که دارین مجموعه منظمی از حرکت های نامنظم رو طراحی میکنید که به نظر میاد حساب شده نیست و در واقع ارتباط ها بسیار پنهان هستند .و کاملا مشخص هست نیازبه تجربه و هوش بسیار بالایی داره.

اینها رو گفتم که عرض کنم:
1-برداشت بنده از زندگی شما و از تاپیکهای اولیتون این هست که شما اون قواعد ساده در زندگی رو برای مدیریت ساده ندید گرفتین و وارد یه زندگی با درجه ازادی زیادی شدین و سعی در به قبضه دراوردن شرایط داشتین و خب برای بنده اظهارنظر مشکل بود چون قواعد اولیه رو نمیدیدم تو ساختار زندگیتون که بخوام مبنا رو بر اون اساس بگذارم و نظری بنویسم.

حالا بخاطر علایقی یا شرایطی تمایل به انتخاب همسرتون داشتین و میخواستین که با ایشون باشین و تشکیل زندگی دادین و ادامه دادنش هم به همین شکل.برخلاف خیلی از تاپیکهای بقیه دوستان الان اختلافی بین تاپیک 93 و تاپیک 97 شما نمیبینم.همون حس و همون سبک تفکر و همون سبک نوشتن فقط یه ویژگی تون خیلی پررنگ تر شده و اون سماجت و پیگیر بودن و متکی به خود بودنتون هست که جای تحسین داره.

2-شما وارد فاز دوم بازی مناسب شدین چون برمبنای قواعد بازی نکردین، و اون تصمیمات در لحظه مناسب هست،که شرایطش عکس العمل نشون ندادن به یکسری از حرکاتهای همسرتون هست و در عوض تنظیم حرکتی هست که در ضمن اینکه ربطی به حرکتهای همسرتون نداره این معنا رو هم برسونه که در قبال تنهایی همسرتون، روش اتخاذ شده توسط شما امتیازی از همسرتون سلب بکنه.شما همیشه اینطور بازی کردین که اگر همسرتون فلان کار رو بکنه این شما هستین که امتیازی رو از دست میدین و اون باید بخاطر شما صرف نظر کنه.

هدفم از گفتن این عبارات این نیست که با همسرتون وارد یک بازی بشین که اخرش یکنفر بازی رو ببره.منتها بخاطر تنشهایی که دارین میخوام توصیه کنم شرایط رو طوری بچینید که حداقل در بوجود اوردن تنشها به یک مساوی رضایت بدین.و هر دو طرف بدونن که حرکت ازار دهنده ای که طرف مقابل رو در وضعیت نامناسب قرار بده در نهایت به تحمل یک شرایط نامناسب برای خودش منجر خواهد شد.

با توجه به اینکه فرمودین استاد لجبازی هستین هر دونفر .----. لجبازی یعنی واکنش مستقیم نشون دادن به هر حرکت طرف مقابل.چون طبق قواعد بازی نمیکنین این رفتار نمیتونه به طرفین بفهمونه که این پاسخ چی بود.بهتره رفتار دیگه ای رو اتخاذ کنید که هدفش چیزی غیر از اون مورد بحث باشه.مطمئنا موفق میشین.

بعد که راجع به تنش زایی به اتش بس رضایت دادین میتونید راجع به اصلاح رفتارهاتون و جلب رضایت هم فکر کنید و انرژی بدین بهم دیگه.

نکته:
تمام افراد رفیق باز و تمام افراد دارای رابطه خوب با مادر(مرد و زن نداره)، نسبت به کسی که بخواد این خوشی رو ازشون بگیره به چشم یک متجاوز نگاه میکنند و رفتارهایی رو تنظیم میکنند تا حال متجاوز رو بگیرن.و شکرخدا شما تا تونستین این تجاوز رو انجام دادین و الان تا نقش متجاوز رو کنار نگذارین محکوم هستین.

تصور کنید که همسرتون رو از دست دادین چون با شرایطی که تعریف کردین در واقع از دست دادین،بگذارین با این تصمیم اختیاری شما بتونید راجع به تصمیم گیریهاتون مسلط تر و بدون حس اویزون بودن عمل کنید،این حس اویزوون بودن رو حذف کنید کارهایی که میکنید نتیجه میده.اویزوون بودن شما برای از دست ندادن همسرتون هست.برخلاف اون چه که از همسرتون و اعتمادی که میفرمایید در ارتباط ایشون با جنس مخالف دارین،اویزوون بودن شما نشان دهنده همین حس عدم اعتماد و نگرانی شماس و موضوع دیگری هم هست مهرطلبی بیش از حد شما(که این هم نشئت گرفته از دوران مجردی و خانواده شماس) که در رقابت با دوستان و مادر همسرتون سعی کردین با حذف اونا این حس رو برای خودتون بدست بیارین و برچسب حسادت رو خواه و ناخواه برای خودتون ایجاد کردین.از ایشون به اندازه ای که میتونند مهرطلبی بکنید بیشترش میشه اینی که میبینید.

موفق باشین.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahtaban

سلام عزیزم
چیزی که من تو نوشته هاتون میبینم اینه که شما خودت را قبول نداری ،درونا همش خودت را مقصر میدونی و انفعالتون هم برای همینه
و مساله دیگه وابستگی ذهنی زیادی به همسرتون دارین .یعنی همونطور که همسرتون بیمار گونه کنار مادرش مونده شما هم تا حدودی این مشکل دارین در رابطه با همسرتون(با تمام رفتارای همسرتون کنارش موندین و با خیلی مسایل کنار اومدین و تازه همسرتون طلبکاره از شما)
مشکلات شما تصمیمات قاطع میخواد . اونقدر قاطع که یا باعث اصلاح و رشد هر دوتون میشه یا باعث جدایی و یه زندگی جدید
چرا از جدایی و از دست دادن همسرتون میترسید؟ شرایطشو ندارین؟ حالا از نظر مالی یا پذیرش خانواده و..
یا فقط همین وابستگی مانعتون؟
من نمیخوام با این حرفها بگم طلاق بگیرید امایسری ترس و خلاهای درونی عمیق دارین که قدرت تغییر از شما گرفته و شما پابند این مدل زندگی کرده و باعث انفعالتون .

---

سلام، ممنونم، اين چيزى ك ميگين دقيقا من دارم، يكى از دوستام كه هميشه باهاش درد دل ميكنم ميگه اون همونطور ك مرض گونه به مامانش وابسته س، توام به اون وابسته اى. مثلا هروق ميريم مسافرت دلش تنگ ميشه دركش نميكنم، بعد ياد وقتايى ميوفتم ك خودم بدون شوهر و با خونوادم ميرم حايى و تصور ميكنم قضيه رو، ك تصلا يهم خوش نميگذره حالشو شبيه سازى ميكنم، خب براى قطع اين وابستگى چكار بايد بكنم؟! واقعا واقعا بهش احتياح داوم، من بخش بيشتر روز تنهام و ايشون نيس، فقط وابستگيم ذهنيه، چ درمانى داره؟


جنتب هادى ممنون از پست خوبتون، ميشه بند ٢ رو بيشتر توضيح بدين؟! يعنى چى به مساوى قانع شم؟ يكم واضح تر ميگين؟! يكم گيج شدم و خيلى كنجكاو.

بچه ها همسرم در كمال تعععجب اومد سمت من و با من اشتى كرد و گفت بيا سر جات بخواب، منم خوشحال ازينكخ به اشتباهش پى برده و لااقل ازين به بعد ميشه روش حساب كرد ك واسه خيلى جيزا سعى كنه، ديگه هسچى به روش نياوردم فك ميكردم اوضا بهتر ميشه، تا اينكه ساعت ١٢ شب باز زد كجايى؟ گفتم خونه، در كمال پررويى گفرمن ميرم خونه مامانم يه سر به مغازه سر ميزنم ميام. واقعا از سادگى خودم بدم اومده، حتى سعى نميكنه ازم مخفى كنه بهد ازون دعواى مفصل،. هيچى انگار اون اشتى كرد و در واقع من تسليم شدم ، يعنى من ركب خوردم.
اما طبق قولى ك دادم ديگه ازش نميپرسم كجايى و كى مياى، انگار برام منم ميس، وقتيم خونه س ديگه اويزونش ميستم، شبا ك مياد من ميخوام بخوابم، يا مشغول كارى شم كه بدونه حضورش برام مهم نيست و به نبودنش عادت كردم.

بچه ها من امروز رفتم با روانشناس صحبت كردم،
نميدونم يكم بوام عجيب بود حرفاش،

مثلا تا ميخواستم يه چيزى تعريف كنم، ميگف من با كشاور خانواده فرق دارم، تو فقط ميخواى جريانهاى تلخ زندگيتو برام تعريف كنى و بخث رو از خط مستقيم خارج كنى. در واقع خودت تخليه ميكنى اما اطلاعات به درد بخور بهم نميدى!
از شوهرم ك گفتم، گفتم همه ش اونحاس، همه ش نگرانه مامانشه و اين حرفا،
گف خب باشه، تو چرا دخالت ميكنى؟! گفتم خب من زنشم ميخوام بيشتر با من باشه، كفت چ ساعتايى ميره؟ گفتم كل ساعت مغازه شو اونحاست، گفت تو دارى به چيزى دخالت ميكنى كه بهت مربوط نيس، براى تو شوهرت سر كاره، چكار دارى كه پيش مامانش نشسته يا اونو ميبره خريد يا هرچى؟!
گفتم خميشه با اون مشورت ميكنه، ميگه خب بكنه، تو كارى ب اونش نداشته باش، مشورت خودتو بده.
خيلى جالب ميگه اون قرار نيس مثه تو باشه، مستقل باشه، اون به هر دليلى ك ما نميدونسم وابسته س به مامانش و عاشقشه و خيلى خيلى دوسش داره و اينم به خودش مربوطه و تو حق ندارى نظر بدى يا بخواى عوضش كنى، مگه اينكه حايى براى تو كم بذاره،
هرچقد سعى كردم حرف بگم ميگفت نه اينا حساب نيس.
مثلا گفتن شب ميره باز خونه مامانش يه سك سك ميكنه باز مياد، ميگه خب ٥ دقيقه ديرتر اومدنش براى تو چ فرقى داره؟ من از خرفاى تو برداشت كردم فقط ميخواى با مامانش نباشه، حالا نيم ساعتم دير بياد مهم نيست،
ميگه تو يا ميگى شوهرم صد در صد مال من باشه يا كلا نباشه.
ميگم هرچى ميشه برا مامانش گريه ميكنه، ميگه ميتونى ازش بخواى حلو من گريه نكن، گريه تو حال من بد ميكنه و اطفا دور از من اينكارو كن.
گف ازدواج معنيش اين نيس ما توى هم حل شيم، اون به مادرش اين علاقه رو داره، با خونوادش همينقد صميمى بوده، نميشه چون تو اومدى همه رو بذارن كنار و وصل تو بشه، اين تفكر مال خاله زنكاس، نه زندگى مدرن امروزى.
فقط تنها چيزى ك ازم پديرفت اينه كه به ختطر وابستگيش نميتونه با من مسافرت بياد، ميگه تو اين حقو دارى از شوهرت بخواى مثلا ١٤ روز باهات بياد مسافرت و كنارت باشه، اگه نتونست اونوقت تو حق دارى،
( هرچقد پرسيد چرا دلش تنگ ميشه، براى چى؟! براى كى؟! من نتونستم جواب بدم و گفتم نميدونم واقعا)
قرار شد جلسات بعدى تحيليل كنيم اين مشكلات از كجا ريشه ميگيره.

گفت در اين ك همسرت يكسرى قرار دادهاى زندگى مشترك رو جدى نميگيره من شكى ندارم، ولى عكس العمل تو رو هم در مقابل ايشون نميشه تاييد كرد.

گف همسرت يكم افسرده س و وابستگى مرض گونه داره.
تو خيلى كنجكاوى ميكنى تو رابطه شوهر و مادرش، خيلى گير ميدى، خيلى رفتار ادمارو تحليل ميكنى و اينا فقط خود ازاريه.

گفتم شايد يخوام جدا شم، گف كسى ازت ايرادى نميگيره، بهرحال اين موضوع داره تورو اذيت ميكنه، شايد من و يا هركس ديگه رو انقد ازار نده، ولى تورو اذيت ميكنه، پس كسى نميتونه بگه حق دارى يا ندارى، زندگيه خودته.

سلام دوست عزیز
خیلی وقت بود میخواستم نظرمو در مورد مشکلتون بگم ولی فرصتش پیش نمی اومد تا امروز که نظر مشاورتونون رو گفتید و دیگه لازم دونستم حتما براتون پست بذارم

باید بگم من فکر میکنم مشاور خیلی خوبی رو انتخاب کردید راهنماییهاش کااااملا درست و بجا هست
ببین عزیزم خود من از جمله کسایی بودم که به این نتیجه رسیدم که ریشه خیلی از مشکلاتم به خاطر وابستگیم به همسرمه
از وقتی فهمیدم مشکل در اصل خود من هستم نه کس دیگه خیلی خیلی زندگیم به روال عادی برگشته
هر چند الان هم تا حدی با مادرشوهرم و وابستگی شوهرم به مادرش مشکل دارم ولی لااقل میدونم چطور باید برخورد کنم

اصل و اساس رو زندگی خودت و راحتی خودت رو در نظر بگیر... بیا کمی واقع بین باش... واقعااا واقعا ااگه شوهرت یک شب به جای نیم ساعت پنج دقیقه پیش مادرش بمونه به حال تو چه فرقی میکنه؟
آیا شوهرت اگه با مادرش رفت و آمد نکنه معنیش اینه که با تو خوب و خوش خواهد بود یا زندگی شما بهتر خواهد شد؟
میدونم سخته چون خودم این راه رو رفتم و باید بگم خیلی سخته
ولی تنها راه حلش در حال حاضر اینه که عینک و ذره بین رو از روی شوهرت و مادرش برداری... اگه میره پیش مادرش به این فک کن که الان سر کاره و فقط و فقط رو ذهن خودت کار کن....
کاملا با این قسمت از حرف مشاور موافقم که گفته فقط جایی میتونی شکایت کنی که این وابستگی شوهرت به مادرش تو زندگیتون خلل ایجاد کنه که در اون صورت میتونی خیلی واضح و شفاف از شوهرت بخوای که مثلا دوتایی برید مسافرت.

دوست عزیز عینک حساسیت رو از روی شوهرت و مادرش بردار
فعالیتهای خودت رو افزایش بده
ورزش کن و
تمام سعیت رو بکن که از وابستگی اشتباه و بیمارگونه ای که به شوهرت داری دست برداری
اونوقت میبینی که خودبخود مشکلات حل میشه
بهت قول میدم
فقط کافیه بخوای

Somebody عزیز خوبی؟؟؟
میدونم دفه ی پیش حرفام ناراحتت کرد. قصدم فقط کمک به خودت بود گلم...مشکلی که توضیح دادی اینه که میخواستی زن اول زندگی شوهرت باشی...واسه همین گفتی من اصلا نمیخوام مادرشو رها کنه....درسته عزیزم...این حس فوق العاده ایه که زن اول همسرت باشی....فقط یادت نره که الانم همینطوری...الانم تو ذهن شوهرت تو ملکه ی خونشی....ملکه ی عشقشی....اون به هیچ زن دیگه ای فکر نمیکنه.....قبلا گفتم دوباره هم بخاطر روی گلت میگم....اون مادرشو به چشم یه زن نمیبینه .... عشقی که به مادرش داره درست مثل عشقیه که به خودش داره....وقتی تو بخوای کمش کنه اون در واقع اینکار رو نمیکنه ...این مثل رفیق بازیش نیست دیگه که ترک کنه....ولی دور از چشم تو انجام میده ....یا برای رهایی از غرغرهات یا بخاطر روی گلت.....اما کم نمیکنه.....
اما بیا درباره ی خودت و احساست حرف بزنیم...نترس دختر ... تو براش فرق داری...عشقش به تو از یه جنس دیگست....لذت زندگیتو ببر ... اون مرد زندگیته....اصلا تمرکزت رو زندگیت باشه ....بازم میگم اون مادرشو یه زن نمیبینه....مادرش براش فرازمینیه....شاید تو احساست به مادرت اینقدر قوی نباشه....خب اون حسش قویه ...و به همین شدت به زنش هم حس قویی داره...و به همین شدت عاشق بچش میشه .... اصلا بعدا که دختر دار شدین و دیدی چقدر عاشقشه بازم میگی نفر اول زندگیش من نیستم؟؟؟؟ نمیگی....چون میدونی نگاهش به دخترش با نگاهش به زنش یه دنیا فرق داره.....درمورد مامانشم همینه.....
و یه توصیه جدی....هیچوقت نگو حس میکنم هوو دارم...این کلمه رو بکار نبر ...خدای نکرده از بس استفاده میکنی این کلمه رو تو زندگیت جذب میشه....اینقد نگو جدایی.....اگه تنها مشکلت با همسرت همینه باید بهت بگم تو خیلی خوشبختی..
عزیزم....ترست از یه کمبودی ناشی میشه....بزار دنیا رو به پای مادرش بریزه ...مگه حق مادرش این نیست...اون مرد زندگیه مادر خودشم هست....داره دنیا رو به پای تو هم میریزه‌.... به رابطه ی خودتون تمرکز کن و اصلا حرفی از رابطش با مادرش نزن بخصوص وقتی باهمین....الان درسته یخورده باهم بهم زدین و حرفایی رد و بدل شده وه دل هردوتون شکسته ولی در کل بنظرم مستعد یه زندگی فوق العاده این....امیدوارم موفق باشی عزیزم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط توانا

Somebody عزیز خوبی؟؟؟
میدونم دفه ی پیش حرفام ناراحتت کرد. قصدم فقط کمک به خودت بود گلم...مشکلی که توضیح دادی اینه که میخواستی زن اول زندگی شوهرت باشی...واسه همین گفتی من اصلا نمیخوام مادرشو رها کنه....درسته عزیزم...این حس فوق العاده ایه که زن اول همسرت باشی....فقط یادت نره که الانم همینطوری...الانم تو ذهن شوهرت تو ملکه ی خونشی....ملکه ی عشقشی....اون به هیچ زن دیگه ای فکر نمیکنه.....قبلا گفتم دوباره هم بخاطر روی گلت میگم....اون مادرشو به چشم یه زن نمیبینه .... عشقی که به مادرش داره درست مثل عشقیه که به خودش داره....وقتی تو بخوای کمش کنه اون در واقع اینکار رو نمیکنه ...این مثل رفیق بازیش نیست دیگه که ترک کنه....ولی دور از چشم تو انجام میده ....یا برای رهایی از غرغرهات یا بخاطر روی گلت.....اما کم نمیکنه.....
اما بیا درباره ی خودت و احساست حرف بزنیم...نترس دختر ... تو براش فرق داری...عشقش به تو از یه جنس دیگست....لذت زندگیتو ببر ... اون مرد زندگیته....اصلا تمرکزت رو زندگیت باشه ....بازم میگم اون مادرشو یه زن نمیبینه....مادرش براش فرازمینیه....شاید تو احساست به مادرت اینقدر قوی نباشه....خب اون حسش قویه ...و به همین شدت به زنش هم حس قویی داره...و به همین شدت عاشق بچش میشه .... اصلا بعدا که دختر دار شدین و دیدی چقدر عاشقشه بازم میگی نفر اول زندگیش من نیستم؟؟؟؟ نمیگی....چون میدونی نگاهش به دخترش با نگاهش به زنش یه دنیا فرق داره.....درمورد مامانشم همینه.....
و یه توصیه جدی....هیچوقت نگو حس میکنم هوو دارم...این کلمه رو بکار نبر ...خدای نکرده از بس استفاده میکنی این کلمه رو تو زندگیت جذب میشه....اینقد نگو جدایی.....اگه تنها مشکلت با همسرت همینه باید بهت بگم تو خیلی خوشبختی..
عزیزم....ترست از یه کمبودی ناشی میشه....بزار دنیا رو به پای مادرش بریزه ...مگه حق مادرش این نیست...اون مرد زندگیه مادر خودشم هست....داره دنیا رو به پای تو هم میریزه‌.... به رابطه ی خودتون تمرکز کن و اصلا حرفی از رابطش با مادرش نزن بخصوص وقتی باهمین....الان درسته یخورده باهم بهم زدین و حرفایی رد و بدل شده وه دل هردوتون شکسته ولی در کل بنظرم مستعد یه زندگی فوق العاده این....امیدوارم موفق باشی عزیزم

---

تواناى عزيز من از حرفات ناراحت نشدم، ولى نميتونم راجه به شوهرم لااقل و چيزايى كه دارم ميبينم حرفاتو بپديزم، همه ما مادرمونو دوس داريم، دليل نميشه ما نتونيم سه روز از مادرمون دور باشيم، يا صب تا شب با عذاب وجدان به سر ببيرم، يا شغل هممه مون بايد كنار مادرمون باشه اگه نه نميتونيم شغل ديگه ايى داشته باشيم چون بايد كمتر به مامانمون سرويس بديم،
عشق به مادر درسته ولى نه در حدى كه زندگى رو از حالت عادى خارج كنه

بايد بهت بگم حتى روانشماس هم نگفت شوهرت يه فرد طبيعيه كه داره عشق ميريزه پاى مادرش، بلكه گفت وابستگى مرض گونه داره،
منم بهت حق ميدم زندگى مستقل بخواى مثه هر فود ديگه اى، اما ازونجا كه ٧ سال با اين ادم زندگى كردى، بايد ببينى موندن با حفظ ارامشت كمتر بهت اسيب ميزنه يا جدايى.


توانا جان پس اتقد سعى نكنيد عشق مادر و پسرى رو طبيعى جلوه بدين، هزچيزى از حد خارج بشه صخبح نيست، حالا عشق به مادر يا فرزند يا هرچى، ميتونه اسيب زننده باشه

بچه ها از حرفاتوت دو تا چيزو راجه به خودم خيلى خيلى قول داوم،
مهرطلبي خيلى زيادم
وابستگى ذهنى به همسرم كه باهث شده همه جا منفهل عمل كنم و اقتدار نداشته باشم،
ميشه براى حلش كمكم كنيد؟

سلام عزیزم
در مورد حل مشکل وابستگیت اول باید دلیل و ریشش مشخص شه .ولی سعی کنید در نبود همسرتون خودتون مشغول کنید .ذهنتو درگیر کنی . سعی کنید یکم لذت یک نفره با خانواده با دوستان یا هر فعالیت دیگه ای که شادت میکنه تجربه کنی. حتی یه پیاده روی ساده یا خوندن کتاب مورد علاقه، یاد گیری یه حرفه ، رقصیدن .درست کردن نوشیدنی و کیک مورد علاقت .خلاصه هر چی شادت میکنه
کم کم از قوی شدن خودت لذت میبری .تکنیکای توقف ذهن هم خوبه هر وقت فکرت سمت رابطه همسرت و مادرت رفت میتونی ازونا برای متوقف کردنش کمک بگیری
همسرتون هم که هست تووجه و ابراز دلتنگی داشته باشین و بهش محبت کنید ولی غر نزنید
این روش زندگیتون اروم میکنه اما فکر نمیکنم وابستگی همسرتون کمتر کنه مگر در بلند مدت

بچه نا واقعا نميتونم با همسرم ارتباط برقرار كنم، همه ش بديهاش مياد حلو چشمم، اصن كلى حس بدى دارم بهش،حس ميكنم كسيه ك زندگيمو خراب كرده، همه ش حرفاى بدشو و بديهاشو با خودم تكرار ميكنم،
براى همين ديگه اعصابشو ندارم، روزى دو ساعت فقط خونه س اونم من دارم باهاش دعوا ميكنم اينو نذار اينجا ، اونو بذار اونجا و ....
حس ميكنم دارن بهم زور ميگن.

سلام دوست عزییز
سه تا از بدی های شوهرت که میاد جلو چشمت چیا هستن؟
حالا سه تا از خوبی های شوهرتو بگو

مشکل اصلی به نظر من وابستگی شوهرت به مادرش نیست.. لطفا در مورد رابطتون با هم برامون بیشتر بگید
تحصیلات خودت و شوهرت؟

سلام.من کلا تو فن بیان مشکل دارم و نمیتونم منظورم رو برسونم و پیچیده جمله بندی بندی میکنم.مشکل گیج شدن بخاطر نقص تاپیک بنده بوده و متاسفم.با اینحال این دو تا لینک رو براتون میگذارم که فکر کنم دریچه جدیدی در مدیریت خودتون هست و البته خودتون هم بخوبی به اون پی بردین و شاید غالب ادمها کمابیش با اونها درگیر باشند.

https://www.isna.ir/news/94082615694/

http://drkalantar.com/%D9%85%D8%B9%D...7%D8%A8%D8%B3/

سلام من نوشته هاتون رو هميشه دنبال کردم ب نظر من ی راه حل ب ذهنم ميرسه اونم اینکه اول از همه نذاريد مادر شوهرتون احساس کنه ک شما ازش بدتون مياد بذار فک کنه دوستش دارين مثلا ازش بخواين باهم برین بیرون و برای خریدتون نظر بده بعد ب همسرتون بگيد این روسری خیلی بهم مياد مامانت انتخاب کرده ب طور مثال من تا حالا روسری بنفش نداشتم نمیدونستم انقد بهم مياد از این ب بعد رنگ بنفشم میخرم بعد عکس العمل شوهرتون رو ببینید.راه دوستی رو باهاشون باز کنید مادر شوهر شما از اون آدمايي هستن ک اگه بفهمه شما دوست ندارید همسرتون زیادبهشون سر نزنه با شما بیشتر لج میکنه یا ب قولی روتون کم میکنه و ميگه حالا دیدی من زورم از تو بيشتره و اما راه حل دوم اینکه تمام زندگی همسرتون اينه که مادرم در چ حالی و ب نظرم شما نصف مسوليت همسرتون رو ب عهده بگیرید یعنی هر روز ب مادرش سر بزنيد اگه کاری داره براش انجام بدین خریدی داره برین واسش انجام بدین ب شوهرتون زنگ بزنید بگيد من خونه مامانتم یکم خرید داشت رفتم و اومدم ميخوام برم خونه میای خونه یا باز ميخوای بیای خونه مامانت منتظر بمونم از اینجا با هم بریم خونه.مادر شوهر شما ميخواد شما رو خط بزنه و همش دونفری با هم باشن اما اجازه نده با هم تنها بمونن این رو هم بگم شاید اوایل مادر شوهرتون روی خوش ب شما نشون ندن(با توجه ب شخصیتی ک از ايشون تو این مدت شناختمشون البته باصحبت های شما) اما شما سرسختی نشون بده تو این چن سال شما همش روب رو با همسرتون و مادرش جنگیدی اما اينا درکنارشون و از راه دوستی وارد شو.گاهی اوقات دعوتشون کن و مثلا یکی دو روزی نگهشون دار و ببینید مشکل خونه اومدن همسرتون حل ميشه يا نه؟ حداقل این ی راهم امتحان کنید جوابشم ب ما بدین.