درگیری و کتک کاری شوهرم

سلام.امیدوارم بتونم از راهنمایی هاتون استفاده کنم و بهترین تصمیم رو بگیرم.
شوهرم خیلی بد رانندگی میکنه.خیلی وحشتناک.حتی سرعت بالا تو لاین مخالف.
کل فامیلای اونا و فامیلای ما حتی میدونن که رانندگیش وحشتناکه.امروز خارج شهر داشت رانندگی میکرد که بیایم خونه مامانم اینا.
حالا تو لاین مخالف میرفت؛لایی میکشید.وسط کامیونا میرفت.من از ترس گریه ام گرفته بود.هر چی میگفتم آرومتر برو گوش نمیداد.بعد یه ماشین از پشت بوق زد که شوهرم بره کنار.شوهرم کنار کشید ولی بعدش عصبانی شد از اینکه اون مرده چرا براش بوق زد شیشه رو پایین کشید کلی فحاشی کرد.براش لایی میکشید.رفت جلوش یه دفعه ترمز میکرد.خدا رو شکر اون مرده اهمیت نداد و به رانندگیش ادامه داد.بعد هم وقتی پلاک ماشینش رو دید از همشهریهای منه کلی بد و بیراه به ماها گفت.من چیزی نگفتم.چون دیدم خیلی عصبانیه و شاید اوضاع بد تر شه.
آخرا که دیگه داشتیم میرسیدیم جای بدی سبقت خطرناک گرفت.پلیس نگهش داشت.جریمه ش کرد.بهش نمره منفی داد.بعد اومد به من گفت به من پول بده به پلیس بدم.منم گفتم تو کیفم ندارم.
بعد گفتم آخیش خوب شد که جریمه شدی.دلم خنک شد.میدونم الان میگید نباید این حرفو میزدی ولی واقعا تو اون چند ساعت به گریه رسیده بودم.
بعد هیچی اومدیم و اومدیم نزدیک ده کیلومتر اونورتر داشتیم حرف میزدیم یک دفعه چنان دادی کشید سرم که اصلا نفهمیدم برا چی داد زد...
بعد شروع کرد تو ماشین به زدنه من.انقدر زد زد زد تو صورتم؛تو سرم.تو دهنم که حد نداشت.
اینم بگم من خیلی در برابرش ریزه میزه م.
بعد خیلی داشت میزد منم ترسیددم.گفتم باشه بس کن دیگه.نکن انقدر.ولم نکرد.من از درد گریه م گرفته بود.یه دفعه یه پلیس دیدم داد زدم آقا کمک....
کمک...
پلیسه سرش رو بلند کرد سریع شماره پلاک رو نوشت.بعد این عوضی تندتر رفت.بهش گقتم وایستا وایستا.انقدر گفتم نگه داشت.سوییچ رو گرفتم گفتم پیاده شو.برو خونتون.منم میرم خونمون.
من پیاده شدم که بشینم پشت فرمون.اونم پیاده شد انقدر زد زد با لگد با دست با مشت....
دیگه مردم گفتن ول کن آقا.
بعد منو پرت کرد تو ماشین.گازش گرفت اومد سمت خونه مامانم اینا.یه جا نگه داشت گفت برو دست و صورتت رو بشور .من نرفتم.دوباره گفتم برو خونتون.
نرفت.منو آورد دم خونه مامانم اینا.اومدم بالا به مامانم گفتم.اون پایین وایستاده بود.
.مامانم گفت تو حق نداشتی چنین کاری کنی و این حرفا.همون موقع خواهرش زنگ زد به خواهرش جریان رو گفتم.گفتم حرف اول و آخر من طلاقه.خواهرش زنگ زد و باهاش داد و بیداد کرد.اونم نشست تو خونمون .با مامانم حرف زد.بعد گفتم برو بیرون.نرفت.گفت میخوام با بابات حرف بزنم.رفت بیرون و آخر شب اومد.بابام صبح باهاش حرف زد و گفت چی شده؟
و اونم گفت.گفت من به حرفش گوش نمیدم و من وقتی ازش میخوام بچه دار شیم موافقت نمیکنه.
بابامم گفت شما خودتون الان مشکل دارین ؛بچه دار شین؟بابامم بعد گفت:اینجوری که نمیشه.دفعه چندمه که روش دست بلند میکنی.تو نمیتونی عصبانیتت رو کنترل کنی.
بعد منو صدا زد و گفت سحر تو نظرت چیه!
من گفتم من خیلی بهش فرصت دادم.همه کار برا زندگیم کردم.هر روشی که مشاور روانشناس روانپزشک گفت انجام دادم ولی اون اصلا همکاری نمیکنه.منم از توهین فحاشی کتک خسته شدم.من میخوام جدا شم.
بابام گفت تصمیم گیری به عهده سحره.
الان دو هفته اس خونه پدرم موندم.مادرش بهم زنگ زد و گفت اون نادونی کرده؛تو ببخش .تو بزرگواری کن برگرد ولی من گفتم راستش من تصمیم به جداییه.
خیلی اصرار کرد مجبور شدم بگم باشه فکرامو میکنم.
تصمیمم طلاقه.نمیدونم از پسش برمیام یا نه!

سلام اجی من به خودم و طرز فکرم مطمئن نیستم ولی به نظره من برنگردی بهتره.....اگ برگردی و یهو باردار بشی اون موقع برگشتنت خیلی سخت میشه یااینکه مجبور میشی تاآخره عمر بخاطره بچه هاتم ک شده تحمل کنی....
شوهره منم قول داد دیگ کارای بدشو تکرار نکنه ولی تا خرش از پل رد شد یادش رفت

دلیل این شدت عصبانیت همسرتون خب چی بوده؟ مشت و لگد آخه؟! هنوز هوا هم اونقدری گرم نشده آدم الکی انقدر آب روغن قاطی کنه.

من متوجه نشدم شما دیروز این اتفاق براتون افتاه ولی دو هفته هست منزل پدرتون هستین؟ یعنی قبل این اتفاق هم جدا بودین؟ برای چی؟ برای من ناواضح بود.

سلام.کلا آدم عصبی هست و با کوچکترین چیز بهم میریزه.دیروز این اتفاق نیفتاد .اگه نوشتم دیروز؛اشتباه نوشتم.دو هفته اس که این اتفاق افتاده.بعد این اتفاق خونه پدرم موندم.قبلا عصبانیتش رو سر خانوادش خالی میکرد.تو دوران عقد چند بار دیده بودم.ولی بعد عروسی حتی ناراحتی های بیرونش رو سر من خالی میکرد.کلا هیچ وقت حامی من نبود.همیشه پشت من و خانوادم پیش همه بد میگه.حتی زمانیکه بینمون بحثی پیش میاد به دوستش زنگ میزنه جلوی من از من بد میگه.این رفتارا واقعا برام غیر قابل تحمل شده

سحر خانم من خودمم آدم عصبی ای هستم و زود جوش میارم متوجه هستم کسی از چیزهای کوچیک یک مرتبه عصبانی میشه یعنی چی ولی عصبانیت همسر شما یک لحظه نبوده و ننوشتین چه صحبت هایی هم شده که داد و هوار کرده و بعدم تا این حد خشونت به خرج داده.

آدمی که زود قاطی میکنه رو باید یکم مراعاتشو کرد البته نه اینکه مجوز مشت و لگد زدن به همسرش رو تحت هر شرایطی هم که باشه داشته باشه ولی شما هم باید با مبالات باهاش صحبت کنید البته اگه قصد زندگی دارید. اگه قصد طلاق دارید که باید تا الان پزشکی قانونی جای کتک هارو نشون میدادید و مراحل قانونی خودشو طی کنید مسیرتون مشخصه. ولی اگه قصد زندگی دارید باید یکمم رعایت کنید. من خودم تو عصبانیت، همسرم دستش رو هم زیادی تکون بده یا کلا یکم بیش از حد جنبش داشته باشه یا زیاد حرف بزنه هم بدتر میشم. آرامش کامل میخوام تا از مود عصبانیت دربیام. اینکه مثلا افسر نگهش داشته بعد بهش میگین دلم خنک شد خب آدم نرمال هم عصبانی میشه دیگه چه برسه آدمی که مشکل عصبی بودن رو از قبل هم داره. حرفای دیگه تونم اگر به همین شکل هست خب شاید اگر عوضش کنین خیلی بهتر باشه.
بهترین کار وقتی همسرتون عصبانیه اینه که باهاش بحث نکنید یا سکوت کنید یا اگر اصرار داره جوابشو بدید باهاش مخالفت صریح نکنید یا حتی اگه خیلی بیراه نمیگه تاییدش هم بکنید طعنه و تیکه و دلم خنک شد مثلا مناسب حال آدم عصبانی نیست. به کارهایی که داره میکنه اون لحظه عکس العمل نشون ندید و صبر کنید آروم بشه. لایی کشیدن یا دعوا با بقیه تو عصبانیت پیش میاد اگر صبر میکردید و احتمالا یه سری حرفارو نمیزدید خودش آروم میشد.
کمک گرفتن از افسر تو خیابون هم من واقعا نمیتونم تجسم کنم همچین کاری کردین بدتر تحریکش کردین بزنه که!

اگه خواستید باهاش ادامه بدید بفرستینش دکتر آرام بخش مصرف کنه. کاملا و در همه مواقع اثربخش نیست ولی یکم اعصاب رو تعدیل میکنه سر هر چیز کوچیکی راحت جوش نیاره. مشت رو زن دیگه خیلی حرکت ناجوانمردانه ایه فرمون اتومبیل رو برای همین اصلا نباید در ماشین های تمام اتوماتیک در آینده هم برش دارن مشت رو میشه رو فرمون زد. روی زن که خیلی خطرناکه. ضربه به سر هم همینطور که نوشتید اینا کارهای خطرناکی هستن جدای از ناراحت کننده بودن کتک برای شما خانمها. از همسرتون بخواید یاد بگیره عصبانیت های در این حد شدید رو جای دیگه ای تخلیه کنه.

ممنون از شما.میدونم شاید اون حرف اینکه دلم خنک شد جریح ترش کرده ولی قبل از اون هم عصبی بوده.پیش مشاور رفتیم ولی متاسفانه همکاری نکرد.پیش روانپزشک هم رفتیم قرص مصرف میکنه.از عصبانیتش کم شده ولی باز هم فوق العاده عصبیه.
من همه راهها رو رفتم.با آرامش باهاش حرف زدم؛سکوت هم کردم ولی این رفتارام باعث شد که بی پرواتر بشه.اون موقع که از افسر کمک خواستم واقعا تو شرایط بدی بودم.خیلی ترسیده بودم.چون خیلی بد میزد.پزشکی قانونی رفتم.دومین باره که نامه گرفتم.همسرم قبل ازدواج با من با خواهرش و مادرش هم کتکاری داشته.اگر بگم قبل از کتکاری چیزی وجود نداشته که بخواد عصبی بشه شاید باور نکنید.نقطه صفر تا صد عصبانیتش انقدر به خاطر چیزای پوچ هست که سر کوچکترین چیز به اوج خودش میرسه

ببخشید من کارشناس نیستم ولی چون تاپیک های این مدلی زیاد دیدم خواستم یک تجربه ای بگم...من شوهری دارم بی نهایت آروم که اصلا آزادش به مورچه هم نمیرسه و تا الان یک مورد برای من اینجوری پیش اومده که از کوره در بره و سرم داد بزنه علتش هم خودم بودم و از اون به بعد دستم اوند که چکار کنم که خواستم به خانم های محترم بگم۱.مهم نیست یک مرد فرد آرومی باشه یا عصبی ،وقتی عصبانی باشه "هر کاری ممکنه بکنه"پس حواستون باشه به رفتارتون مقابل یک مرد عصبانی۲.هرگز موقع عصبانیتش چیزی نگید و غر نزنید که بدتر میشه و دودش تو چشم خودتون میره۳.وقتی عصبانیه پلیس جریمه کرده یا چیزی بگید حق با توعه حتی اگر حق باهاش نباشه تا یکم آروم بشه۴.گریه نکنید دارو بیداد نکنید تا بدتر اعصابش خورد نشه مردها به گریه زن ها خیلی حساس هستن۵.وقتی از جای دیگه عصبانیه سکوت بهترین راه حل هست و اگر از دست شما عصبانیه حق رو بهش بدین حتی اگر حق باهاش نباشه (بعدا میتونی حقتون رو بگیرید نگران نباشید!)۶.اگر از دست خانواده شما ناراحته و بدترین فحش هارو نثارشون میکنه باز هم بهش حق بدین(تمام این کارها مثل آب روی اتیش خشمه)۷.اگر در هنگام عصبانیت محیط رو ترک کرد دنبالش نرید(علت اینکه محیط رو ترک میکنه اینه که نمیخواد بعد شما آسیب بزنه اگر برید دنبالش و حرفی بزنید که تحریک بشه کتک حتمیه)۸.گاهی ممکنه یک مرد به قول خیلی از شما بی دلیل شمارو کتک بزنه اما مطمئن باشید در محیط کار یا خانوادش یا هر جای دیگه ای مشکلی براش پیش اومده،میدونم در این صورت هم حق کنک زدن نداره اما خب بعضی ها نمیتونن عصبانیت خودشون رو کنترل کنن و باید خشم رو جتی دیگه خالی کنن پس وقتی همسرتون از بیرون میاد مطمئن شید که حالش خوبه یا نه اگر حالش خوب نیست غر نزنید پر حرفی نکنید و فقط یک چایی براش بیارید (هیچ مردی هر چند عصبی و عصبانی دست روی زنی که براش میوه و چایی میاره و از همه مهم تر غر نمیزنه بلند نمیکنه)در آخر باید بگم اگر شوهری دارید وه دستش رو روی شما بلند کرده از این لحظه نه با زور و تهدید بلکه با سیاست و آرامش بهش اجازه این کارو ندیدن من دیدم افرادی رو که با مرد عصبی سالها زندگی کردن بدون اینکه یک خش رو بدنشون بیوفته رازشون هم عمل کردن به موارد بالا بودهدر پایان هم خاطره ای از همسرم که یک بار خیلی عصبانی بود میگم:یک بار شوهرم در محل کار نمیدونم چی شده بود که شدیدا عصبانی بود و قرار بود ظهر بیاد بریم جایی اوند و ناهار خوردی و راه افتادیم در حین آماده کردن وسایل بودم که همش گیر داد و گیر داد اما من فهمیدم که عصبانیه و اگر حرفی بزنم دعوای سختی صورت میگیره چیزی نمی گفتم و اعتراضی نمیکردم ایشون هم سخت به دنبال یک بهانه از طرف من بودن تا دعوا شروع بشه و تمام دقودلیشو سر من خالی کنه خلاصه من آتو ندادم تا اینکه پلیس به بهانه بیخودی نگه داشت و از ماشین پیاده شد و پلیس رو گرفت زیر بار کتک!!!خلاصه میخوام بگم شما سعی کنید نشین کیسه بکس شوهرتون اون خودش بالاخره یک کیسه بکس پیدا میکنه تا خودشو خالی کنه:58:موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tannha

ببخشید من کارشناس نیستم ولی چون تاپیک های این مدلی زیاد دیدم خواستم یک تجربه ای بگم...من شوهری دارم بی نهایت آروم که اصلا آزادش به مورچه هم نمیرسه و تا الان یک مورد برای من اینجوری پیش اومده که از کوره در بره و سرم داد بزنه علتش هم خودم بودم و از اون به بعد دستم اوند که چکار کنم که خواستم به خانم های محترم بگم۱.مهم نیست یک مرد فرد آرومی باشه یا عصبی ،وقتی عصبانی باشه "هر کاری ممکنه بکنه"پس حواستون باشه به رفتارتون مقابل یک مرد عصبانی۲.هرگز موقع عصبانیتش چیزی نگید و غر نزنید که بدتر میشه و دودش تو چشم خودتون میره۳.وقتی عصبانیه پلیس جریمه کرده یا چیزی بگید حق با توعه حتی اگر حق باهاش نباشه تا یکم آروم بشه۴.گریه نکنید دارو بیداد نکنید تا بدتر اعصابش خورد نشه مردها به گریه زن ها خیلی حساس هستن۵.وقتی از جای دیگه عصبانیه سکوت بهترین راه حل هست و اگر از دست شما عصبانیه حق رو بهش بدین حتی اگر حق باهاش نباشه (بعدا میتونی حقتون رو بگیرید نگران نباشید!)۶.اگر از دست خانواده شما ناراحته و بدترین فحش هارو نثارشون میکنه باز هم بهش حق بدین(تمام این کارها مثل آب روی اتیش خشمه)۷.اگر در هنگام عصبانیت محیط رو ترک کرد دنبالش نرید(علت اینکه محیط رو ترک میکنه اینه که نمیخواد بعد شما آسیب بزنه اگر برید دنبالش و حرفی بزنید که تحریک بشه کتک حتمیه)۸.گاهی ممکنه یک مرد به قول خیلی از شما بی دلیل شمارو کتک بزنه اما مطمئن باشید در محیط کار یا خانوادش یا هر جای دیگه ای مشکلی براش پیش اومده،میدونم در این صورت هم حق کنک زدن نداره اما خب بعضی ها نمیتونن عصبانیت خودشون رو کنترل کنن و باید خشم رو جتی دیگه خالی کنن پس وقتی همسرتون از بیرون میاد مطمئن شید که حالش خوبه یا نه اگر حالش خوب نیست غر نزنید پر حرفی نکنید و فقط یک چایی براش بیارید (هیچ مردی هر چند عصبی و عصبانی دست روی زنی که براش میوه و چایی میاره و از همه مهم تر غر نمیزنه بلند نمیکنه)در آخر باید بگم اگر شوهری دارید وه دستش رو روی شما بلند کرده از این لحظه نه با زور و تهدید بلکه با سیاست و آرامش بهش اجازه این کارو ندیدن من دیدم افرادی رو که با مرد عصبی سالها زندگی کردن بدون اینکه یک خش رو بدنشون بیوفته رازشون هم عمل کردن به موارد بالا بودهدر پایان هم خاطره ای از همسرم که یک بار خیلی عصبانی بود میگم:یک بار شوهرم در محل کار نمیدونم چی شده بود که شدیدا عصبانی بود و قرار بود ظهر بیاد بریم جایی اوند و ناهار خوردی و راه افتادیم در حین آماده کردن وسایل بودم که همش گیر داد و گیر داد اما من فهمیدم که عصبانیه و اگر حرفی بزنم دعوای سختی صورت میگیره چیزی نمی گفتم و اعتراضی نمیکردم ایشون هم سخت به دنبال یک بهانه از طرف من بودن تا دعوا شروع بشه و تمام دقودلیشو سر من خالی کنه خلاصه من آتو ندادم تا اینکه پلیس به بهانه بیخودی نگه داشت و از ماشین پیاده شد و پلیس رو گرفت زیر بار کتک!!!خلاصه میخوام بگم شما سعی کنید نشین کیسه بکس شوهرتون اون خودش بالاخره یک کیسه بکس پیدا میکنه تا خودشو خالی کنه:58:موفق باشید

---

ممنون عزیزم از راهنمایی هات.راستش حرفاتون رو کاملا متوجه شدم ولی یه وقتایی خسته میشم از اینکه همش باید مواظب باشم تا خدای نکرده شوهرم عصبانی نشه.همش تنم می لرزه.چون همیشه دنبال بهونه از طرف منه.یه بار نشد که من ناراحت باشم و اون بخواد مراعات کنه.کل زندگیم شده ترس و مراعات.برا همین یه وقتایی البته خیلی کم ناراحتیمو نشون میدم.شوهرم علاوه بر دست بزن داشتن فحاشی هم میکنه.اونم فحاشی های خیلی زشت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر22

ممنون عزیزم از راهنمایی هات.راستش حرفاتون رو کاملا متوجه شدم ولی یه وقتایی خسته میشم از اینکه همش باید مواظب باشم تا خدای نکرده شوهرم عصبانی نشه.همش تنم می لرزه.چون همیشه دنبال بهونه از طرف منه.یه بار نشد که من ناراحت باشم و اون بخواد مراعات کنه.کل زندگیم شده ترس و مراعات.برا همین یه وقتایی البته خیلی کم ناراحتیمو نشون میدم.شوهرم علاوه بر دست بزن داشتن فحاشی هم میکنه.اونم فحاشی های خیلی زشت.

---

کاملا میفهمم چی میگی میدونم سخته ولی اگر میخوای کار به اینجا نکشه و همه فامیل از اختلاف شما با خبر نشن باید کوتاه بیای زندگی همه اینجوریه همیشه باید یک نفر کوتاه بیاد و فکر هم نکن که کسی که کوتاه بیاد همیشه بدبخت تره برعکس کسی که کوتاه میاد وجدانش آسوده تره اما کسی که پرخاش میکنه و دست بزن داره همیشه عذاب وجدان داره همیشه از خودش ناراحته....خیلی وقت ها شوهرم خیلی کارها کرده یا خیلی حرف ها زده که من واقعا ناراحت شدم اما اصلا بروز ندادم و از یک فاجعه جلوگیری کردم مثلا اینکه به برادر شما فحش بده نه چیزی از کمالات برادر شما کم میشه نه چیزی به شوهر شما اضافه میشه پس خونسرد باشید...من کلا یک برادر دارم وقتی شوهرم بخاطر دلایل مسخره از برادرم که مثل پاره تنم میمونه غیبت میکنه و فحش میده منم تو دلم میگم همه اینا که گفتی خودتی بعد او روی شوهرم میگم اره عزیزم حق با شماست برادرم اشتباه کرده من اگر ببینمش حتما باهاش دعوا میکنم (الکی میگم که آروم بشه)بعد اونم میگه نه عزیزم ولش کن ارزش نداره حالا بچه ست یه کاری کرده...همین به راحتی ختم به خیر میشه...اینجوری نه آرامش شما بهم میخوره نه درگیری و خ ایی نکرده کتک کاری پیش میاد ...به جرات میگم با این رویه اخلاقی که پیش گرفتم ما اصلا با هم دعوا آنچنانی که بین دوستت آشنا و فامیل انگشت نما بشیم نداشتیم ...باور کن اینایی که میبینی زندگی آرومی دارن مطمئن باش همیشه یک نفر کوتاه اومده

Tannha:
کاملا میفهمم چی میگی میدونم سخته ولی اگر میخوای کار به اینجا نکشه و همه فامیل از اختلاف شما با خبر نشن باید کوتاه بیای زندگی همه اینجوریه همیشه باید یک نفر کوتاه بیاد و فکر هم نکن که کسی که کوتاه بیاد همیشه بدبخت تره...

کوتاه بیا!!؟؟؟ خانم محترم آخه این چه توصیه ای هست!!؟؟

خانم سحر شوهر شما یک بیمار روانی هست و نیاز به درمان داره. وظیفه شما معرفی ایشون به روانپزشک هست. اما اگر مقاومت میکنه شما مسولیت بیشتری ندارین و میتونید جدا بشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mehrdad_m

Tannha:کاملا میفهمم چی میگی میدونم سخته ولی اگر میخوای کار به اینجا نکشه و همه فامیل از اختلاف شما با خبر نشن باید کوتاه بیای زندگی همه اینجوریه همیشه باید یک نفر کوتاه بیاد و فکر هم نکن که کسی که کوتاه بیاد همیشه بدبخت تره... کوتاه بیا!!؟؟؟ خانم محترم آخه این چه توصیه ای هست!!؟؟خانم سحر شوهر شما یک بیمار روانی هست و نیاز به درمان داره. وظیفه شما معرفی ایشون به روانپزشک هست. اما اگر مقاومت میکنه شما مسولیت بیشتری ندارین و میتونید جدا بشید.

---

نمیدونم چرا تا صحبت از کوتاه اومدن میشه بعضی ها تا این حد موضع میگیرن...چرا فکر میکنید کوتاه اومدن یعنی بدبخت بودن و بیچاره بودن و تو سری خور بودن؟نمیدونم شما مجرد هستید یا متاهل اما حدس میزنم از زندگی متاهلی چیز زیادی ندونیدآقای محترم طبق اون چیزی که من به کرات در خانواده خودم دیدم مرد عصبانی نه با قهر و دعوا و تهدید و آبروریزی که با سازش درست میشه اونم نه کامل تا حدودی درست میشهحالا من به سحر خانم میگم اگر میخوای زندگی کنی پس همه فامیل رو از دعوا ها و اخلاق های شوهرت با خبر نکن تو که نمی تونی اونو تغییر بدی اما میتونی کاری کنی که عصبانی نشه(بازم میگم اگر میخوای باهاش زندگی کنی این کارها رو بکن وگرنه در طلاق به روی همه بازه و آسون ترین اما پر هزینه ترین راه ممکنه جه از نظر مالی چه معنوی)حالا برای اینکه عصبانی نشه باید بدونی حرف هاتو کی و چطوری بزنی تا دستش روت بلند نشه کوتاه اومدن معنیش این نیست که بشینی تو سری بخوری ولی صدات در نیاد ...اگر مردی یا زنی فرق نداره بی دلیل عصبانی بشه و پرخاش کنه بله یعنی مشکل روانی داره اما اکثر آدم ها بی دلیل عصبانی نمیشن یک چیزی یک حرفی یک حرومی باعث عصبانیتشون میشه خب حالا اگر اون چیز یا حرکت از جانب شماست که سعی کنید انجامش ندیدن یا حرفی نزنید که عصبانی بشه ولی اگر نه از جای دیگه عصبانی هست ولی میاد روی شما خالی میکنه بدونید تا وقتی باز خود شما چیزی نگید که باعث بشه بخاطر عصبانیت از بیرون دست روی شنا بلند بشه ،مشکلی پیش نمیاد. شما سعی کنید راه آروم کردن همسرتون رو باو بگیرید و به همه میگم اگر قصد طلاق ندارید هرگز کسی رو وارد دعواهاتون نکنید بی سروصدا حلش کنید حتی تا جایی که ممکنه پدر مادرهای بیچاره رو هم درگیر نکنید.بالاخره زندگی زناشویی یعنی سازش یک جاهایی زن کوتاه میاد و یک جاهایی مرد شما مطمئن باشید اگر تا مدتی جوری رفتار کنید که بشید زن ایدال شوهرتون ...شوهرتون هم از شما یاد میگیره و رفتارهایی که شنا دوست دارید رو از خودش نشون میده...والسلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tannha

نمیدونم چرا تا صحبت از کوتاه اومدن میشه بعضی ها تا این حد موضع میگیرن...چرا فکر میکنید کوتاه اومدن یعنی بدبخت بودن و بیچاره بودن و تو سری خور بودن؟نمیدونم شما مجرد هستید یا متاهل اما حدس میزنم از زندگی متاهلی چیز زیادی ندونیدآقای محترم طبق اون چیزی که من به کرات در خانواده خودم دیدم مرد عصبانی نه با قهر و دعوا و تهدید و آبروریزی که با سازش درست میشه اونم نه کامل تا حدودی درست میشهحالا من به سحر خانم میگم اگر میخوای زندگی کنی پس همه فامیل رو از دعوا ها و اخلاق های شوهرت با خبر نکن تو که نمی تونی اونو تغییر بدی اما میتونی کاری کنی که عصبانی نشه(بازم میگم اگر میخوای باهاش زندگی کنی این کارها رو بکن وگرنه در طلاق به روی همه بازه و آسون ترین اما پر هزینه ترین راه ممکنه جه از نظر مالی چه معنوی)حالا برای اینکه عصبانی نشه باید بدونی حرف هاتو کی و چطوری بزنی تا دستش روت بلند نشه کوتاه اومدن معنیش این نیست که بشینی تو سری بخوری ولی صدات در نیاد ...اگر مردی یا زنی فرق نداره بی دلیل عصبانی بشه و پرخاش کنه بله یعنی مشکل روانی داره اما اکثر آدم ها بی دلیل عصبانی نمیشن یک چیزی یک حرفی یک حرومی باعث عصبانیتشون میشه خب حالا اگر اون چیز یا حرکت از جانب شماست که سعی کنید انجامش ندیدن یا حرفی نزنید که عصبانی بشه ولی اگر نه از جای دیگه عصبانی هست ولی میاد روی شما خالی میکنه بدونید تا وقتی باز خود شما چیزی نگید که باعث بشه بخاطر عصبانیت از بیرون دست روی شنا بلند بشه ،مشکلی پیش نمیاد. شما سعی کنید راه آروم کردن همسرتون رو باو بگیرید و به همه میگم اگر قصد طلاق ندارید هرگز کسی رو وارد دعواهاتون نکنید بی سروصدا حلش کنید حتی تا جایی که ممکنه پدر مادرهای بیچاره رو هم درگیر نکنید.بالاخره زندگی زناشویی یعنی سازش یک جاهایی زن کوتاه میاد و یک جاهایی مرد شما مطمئن باشید اگر تا مدتی جوری رفتار کنید که بشید زن ایدال شوهرتون ...شوهرتون هم از شما یاد میگیره و رفتارهایی که شنا دوست دارید رو از خودش نشون میده...والسلام

---

متاسفانه همین طرز فکر امثال شماست که باعث شده طی سالها انقدر زنان و دختران ایرانی قربانی بدرفتاری و کتک و ازار بشن و صداشون هم در نیاد.

کوتاه اومدن و مدارا توی زندگی مشترک خیلی لازمه، جار زدن و همه جا بازگو کردن مشکلات زندگی زناشویی هم قطعا کمکی به حلشون نمیکنه... اما!

دوست عزیز متاسفانه شما یک مطلب رو درست متوجهش نیستید! عصبانی شدن یک نفر با اینکه همسرش رو زیر مشت و لگد بگیره خیلیی فرق داره!

اینروزا دیگه به غیر از بعضی کشورهای آفریقایی و دورافتاده، هر جای دنیا مردی روی زنش دست بلند کنه اونم به این شکل، قطعا چند سال میوفته زندان، اونوقت ما طرف رو تشویق به مدارا کنیم؟؟

تغییر شرایط بد اجتماعی باید از یک جایی شروع بشه وگرنه تا چند نسل دیگه هم اوضاع حقوق زنان در ایران همینه.

متاسفم که نظر شما اینه: هیسسس!! زن ها فریاد نمیزنند!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mehrdad_m

متاسفانه همین طرز فکر امثال شماست که باعث شده طی سالها انقدر زنان و دختران ایرانی قربانی بدرفتاری و کتک و ازار بشن و صداشون هم در نیاد. کوتاه اومدن و مدارا توی زندگی مشترک خیلی لازمه، جار زدن و همه جا بازگو کردن مشکلات زندگی زناشویی هم قطعا کمکی به حلشون نمیکنه... اما!دوست عزیز متاسفانه شما یک مطلب رو درست متوجهش نیستید! عصبانی شدن یک نفر با اینکه همسرش رو زیر مشت و لگد بگیره خیلیی فرق داره!اینروزا دیگه به غیر از بعضی کشورهای آفریقایی و دورافتاده، هر جای دنیا مردی روی زنش دست بلند کنه اونم به این شکل، قطعا چند سال میوفته زندان، اونوقت ما طرف رو تشویق به مدارا کنیم؟؟تغییر شرایط بد اجتماعی باید از یک جایی شروع بشه وگرنه تا چند نسل دیگه هم اوضاع حقوق زنان در ایران همینه.متاسفم که نظر شما اینه: هیسسس!! زن ها فریاد نمیزنند!!!

---

میشه بدونم شما محردین یا متاهل؟من میگم زیر پشتو لگد نرفتن راه داره اونم اینکه که وقتی طرف عصبانیه حرفی زده نشه یا کاری انجام داده نشه که عصبانیت منجر به خشونت بشه وگرنه منم گفتم اگر مردی بی دلیل اقدام به کتک زدن بکنه قطعا بیمارهو بد نیست بدونید الان همسر من که آزارش به مورچه هم نمیرسه اگر لز بیرون بیاد و عصبانی هم باشه و من بخوام حرفی بزنم که عصبانی تر بشه (مثلا از مادرش بد بگم یا به خودش بدوبیراه بگم بخاطر شلختگیش)شک نکنید احتمال اینکه عصبانیتش منجر به خشونت بشه بالاست...خب حالا من دو راه دارم یا وقتی از در میاد تو و عصبانیه حسابی غر بزنم و مغزشو بخورم و باعث بشم خدایی نکرده دستش روی من بلند بشه یا سکوت کنم هر وقت دیدم آرومه با زبون خوش گلایه کنم و حرف هایی که اون موقع میخواستم بزنم رو بزنمتو همین گروه هستن کسانی که میگن اگر اون لحظه فلان چیزو نمی گفتم دست روی من بلند نمی کرد یا اگر اون لحظه دنبالش راه نمی رفتم کتک نمیخوردم یا از این دست حرف ها...پس ببینید گاهی آدم باید خودش حواسش باشه تمام حرف من اینه وقتی مردی عصبانیه کاری نکنید که عصبانیت منجر به خشونت بشه هر حرفی و ناراحتی دارید بدارید وقتی بگید که عصبانی نیست.

با سلام خدمت همه ی دوستان
بخصوص اقای مهرداد و خانم تنها
ابتداعا عرض کنم بنده متاهل نیستم و اگه ملاک نافذ بودن نظر تاهل هست شاید بنده چندان نظرم به حقیقت های زندگی نزدیک نباشه
اما چون حس کردم یمقدار یک اختلاف نظر یا بهتر بگم سوتفاهم وسو برداشتی پیش امده خواستم نظرم رو خدمت دوستان بگم...
ببینید اقا مهرداد خانم تنها نمیگن که کتک بخورید و لبخند بزنید و دست شوهرتون رو هم ببوسید....حتی نمیگن نرید پزشکی قانونی و شواهد و مدارک رو نداشته باشید یا حتی نمیگن که به مراجع قضایی مراجع نکنید تا شوهر جدیت زن رو نبینه و متوجه نشه که این مملکت هم حتی علیرغم ضعف هایی که در بعد حقوق مدنی داره ، حساب کتابی داره و باید از حتی کوچکترین صدمه زدنی خدای نکرده ترس داشته باشه اونم ترس خیلی جدی..
بنابراین کسی حقوق زنان رو نه نادیده گرفته نه حق داره نادیده بگیره و نه در این دوره ای که ما زندگی میکنیم و الحمدلله اگاهی های حقوقی خوبی که داره شکل میگیره کسی به این حق مسلم نا آگاه هست ، حداقل کمتر کسایی از حقوقشون نااگاهن بنظر من ...
اما اونجوری که من برداشت کردم حرف خانم تنها این هست که خانم ها سهم خودشون رو در ایجاد درگیری ها چه لفظی چه خدای نکرده فیزیکی ایفا نکنن
یعنی اگر هر دو طرف قرار چند قدم بیان که به اون نقطه برسن ... خانم کمک نکنه همین ...!!! خوب شما انتظار دارین چه کامنتی بذارن بگن تا جاییکه میبینی حق خودته تو روش درا چون حقتهههه چون جواب های هویه صرفااا یا فقط و فقط به گزینه جدایی فکر کن چون کتک های خیلی بدی خوردی...
ضمن اینکه شما میدونید اقا مهرداد متاسفانه و متاسفانه و باز هم متاسفانه الان امار درگیری فیزیکی حالا با شدت و ضعف تو کشور ما انقدر ها هم پایین نیست شاید در شهر ها بخصوص شهر های بزرگ کمتر اونم شااااید باید مطالعه صورت بگیره تا قطعی بشه گفت اما متاسفانه هست حالا یکی شاید هر هفته ، یکی سالی یبار .....بنابراین باید یه درصددد بزرگ از جامعه ای که همین حالاشم طلاقش کم نیست کلا همین فردا زندگیشونو ببوسنو بذارن کنار ...طلاقی که هیچوقت برای هیچکس کم هزینه نیست و بنابراین ارزشش رو داره که قبل انتخاب این راه که باید راه اخر باشه همه ی زورش رو ادم بزنه و هر راهی که درسته امتحان کنه.
بذارید با یه مثال حرفم رو که احتمالا پیچیده شد ساده تر کنم ، فرض کنید اقا مهرداد شما دو دوست دارید که احتمال داره یه درگیری نمیدونم مثلا تو محیط کارتون بینشون شکل بگیره میدونید ممکنه اسیب ببینن اصلا اسیب جدی اصلا احتمال داره به جون هم حتی خطری رو توی اوج حالت عصبیشون متوجه کنن حالا حق با هر کدومم که باشه ... پیشنهاد نمیکنید که پرهیز کنن چون عصبانیت و خطر درگیری فیزیکی حتیخدای نکرده کشین کار به جای خطرناک یک ثانیس فقط ؟؟؟...
بنابراین عقل حکم میکنه از تحریک کسی که مستعد قتل هم هست ! دیگه بالاتر از قتل که نداریم ، خودداری کرد چون هیچکس بعد ها نمیتونه به جسم بی جان مقتول بگه انصافاااا حق با تو بود خوب کاری کردی تو روش درومدی !!! یا شما وقتی پشت فرمونی از روبه رو لاین شما داره شاخ بشاخ میاد از روبرو میگی حقوق مدنی (و در این مثال راهنمایی رانندگی) به من میگه این لاین لاین منه نه ترمز میکنم نه میکشم شونه خاکی !!!
متوجه منظور من شدید ؟؟ "هزینه هایی که پرداخت میکنیم" ... در نهایت چه هزینه هایی پرداخت میکنیم ؟! طلاق از بودن کنار این چنین همسری هزینش حالا روحی روانی جسمی مالی و... کمتره ؟(که این رو باید خانم سحر بهش فکر کنن و جواب بدن) اگه جواب مثبت بسم الله اگه ثبت احوال ( نمیدونم روند طلاق چیه حالا هر جایی که باید رفت )همین پنجشنبه بازه به شنبه نکشونید ، ولی قبلش خوب هزینه هارو سبک سنگین کنید چون توی این زندگی سالها هزییینه کردین.
خیلی نوشتم طولانی شد ببخشید اما جمله اخر ... این ایجاد ارامش و سکوت فقطططط کنترل بحرانه بعععله با شوهری که مثل اب خوردن وارد بالاترین فاز های عصبانیت میشه نمیشه یک عمر زندگی کرد ...بعد از کنترل بحران حتمااا باید وارد فاز درمان شد در شرایطی که حالت های شدید پرخاش بخصوص فیزیکی کنترل شده انشالله ...حالا اقدامات برای بهبود رو انجام بدن و خلاصه به سمت زندگی ایده الشون انشالله پیش برن
ووو اگرررررر "با تاکید" اگرررر ایشون این سهم خودش رو قدم های خودشو برنداشت برای اینکه همسرش حرکتی به این اشتباهی ازش سر بزنه و باز همسرشون ادامه داد حتماااا به توصیه شما اقا مهرداد بزرگوار باید جدی به سمت جدایی برن.
سو تفاهمی بود که پیش امده بود...
از خدا برای خانم سحر هم بهترین ها رو میخوایم هممون.
یاعلی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط @lirez@

با سلام خدمت همه ی دوستان
بخصوص اقای مهرداد و خانم تنها
ابتداعا عرض کنم بنده متاهل نیستم و اگه ملاک نافذ بودن نظر تاهل هست شاید بنده چندان نظرم به حقیقت های زندگی نزدیک نباشه
اما چون حس کردم یمقدار یک اختلاف نظر یا بهتر بگم سوتفاهم وسو برداشتی پیش امده خواستم نظرم رو خدمت دوستان بگم...
ببینید اقا مهرداد خانم تنها نمیگن که کتک بخورید و لبخند بزنید و دست شوهرتون رو هم ببوسید....حتی نمیگن نرید پزشکی قانونی و شواهد و مدارک رو نداشته باشید یا حتی نمیگن که به مراجع قضایی مراجع نکنید تا شوهر جدیت زن رو نبینه و متوجه نشه که این مملکت هم حتی علیرغم ضعف هایی که در بعد حقوق مدنی داره ، حساب کتابی داره و باید از حتی کوچکترین صدمه زدنی خدای نکرده ترس داشته باشه اونم ترس خیلی جدی..
بنابراین کسی حقوق زنان رو نه نادیده گرفته نه حق داره نادیده بگیره و نه در این دوره ای که ما زندگی میکنیم و الحمدلله اگاهی های حقوقی خوبی که داره شکل میگیره کسی به این حق مسلم نا آگاه هست ، حداقل کمتر کسایی از حقوقشون نااگاهن بنظر من ...
اما اونجوری که من برداشت کردم حرف خانم تنها این هست که خانم ها سهم خودشون رو در ایجاد درگیری ها چه لفظی چه خدای نکرده فیزیکی ایفا نکنن
یعنی اگر هر دو طرف قرار چند قدم بیان که به اون نقطه برسن ... خانم کمک نکنه همین ...!!! خوب شما انتظار دارین چه کامنتی بذارن بگن تا جاییکه میبینی حق خودته تو روش درا چون حقتهههه چون جواب های هویه صرفااا یا فقط و فقط به گزینه جدایی فکر کن چون کتک های خیلی بدی خوردی...
ضمن اینکه شما میدونید اقا مهرداد متاسفانه و متاسفانه و باز هم متاسفانه الان امار درگیری فیزیکی حالا با شدت و ضعف تو کشور ما انقدر ها هم پایین نیست شاید در شهر ها بخصوص شهر های بزرگ کمتر اونم شااااید باید مطالعه صورت بگیره تا قطعی بشه گفت اما متاسفانه هست حالا یکی شاید هر هفته ، یکی سالی یبار .....بنابراین باید یه درصددد بزرگ از جامعه ای که همین حالاشم طلاقش کم نیست کلا همین فردا زندگیشونو ببوسنو بذارن کنار ...طلاقی که هیچوقت برای هیچکس کم هزینه نیست و بنابراین ارزشش رو داره که قبل انتخاب این راه که باید راه اخر باشه همه ی زورش رو ادم بزنه و هر راهی که درسته امتحان کنه.
بذارید با یه مثال حرفم رو که احتمالا پیچیده شد ساده تر کنم ، فرض کنید اقا مهرداد شما دو دوست دارید که احتمال داره یه درگیری نمیدونم مثلا تو محیط کارتون بینشون شکل بگیره میدونید ممکنه اسیب ببینن اصلا اسیب جدی اصلا احتمال داره به جون هم حتی خطری رو توی اوج حالت عصبیشون متوجه کنن حالا حق با هر کدومم که باشه ... پیشنهاد نمیکنید که پرهیز کنن چون عصبانیت و خطر درگیری فیزیکی حتیخدای نکرده کشین کار به جای خطرناک یک ثانیس فقط ؟؟؟...
بنابراین عقل حکم میکنه از تحریک کسی که مستعد قتل هم هست ! دیگه بالاتر از قتل که نداریم ، خودداری کرد چون هیچکس بعد ها نمیتونه به جسم بی جان مقتول بگه انصافاااا حق با تو بود خوب کاری کردی تو روش درومدی !!! یا شما وقتی پشت فرمونی از روبه رو لاین شما داره شاخ بشاخ میاد از روبرو میگی حقوق مدنی (و در این مثال راهنمایی رانندگی) به من میگه این لاین لاین منه نه ترمز میکنم نه میکشم شونه خاکی !!!
متوجه منظور من شدید ؟؟ "هزینه هایی که پرداخت میکنیم" ... در نهایت چه هزینه هایی پرداخت میکنیم ؟! طلاق از بودن کنار این چنین همسری هزینش حالا روحی روانی جسمی مالی و... کمتره ؟(که این رو باید خانم سحر بهش فکر کنن و جواب بدن) اگه جواب مثبت بسم الله اگه ثبت احوال ( نمیدونم روند طلاق چیه حالا هر جایی که باید رفت )همین پنجشنبه بازه به شنبه نکشونید ، ولی قبلش خوب هزینه هارو سبک سنگین کنید چون توی این زندگی سالها هزییینه کردین.
خیلی نوشتم طولانی شد ببخشید اما جمله اخر ... این ایجاد ارامش و سکوت فقطططط کنترل بحرانه بعععله با شوهری که مثل اب خوردن وارد بالاترین فاز های عصبانیت میشه نمیشه یک عمر زندگی کرد ...بعد از کنترل بحران حتمااا باید وارد فاز درمان شد در شرایطی که حالت های شدید پرخاش بخصوص فیزیکی کنترل شده انشالله ...حالا اقدامات برای بهبود رو انجام بدن و خلاصه به سمت زندگی ایده الشون انشالله پیش برن
ووو اگرررررر "با تاکید" اگرررر ایشون این سهم خودش رو قدم های خودشو برنداشت برای اینکه همسرش حرکتی به این اشتباهی ازش سر بزنه و باز همسرشون ادامه داد حتماااا به توصیه شما اقا مهرداد بزرگوار باید جدی به سمت جدایی برن.
سو تفاهمی بود که پیش امده بود...
از خدا برای خانم سحر هم بهترین ها رو میخوایم هممون.
یاعلی.

---

ممنون آقای علیرضا و ممنون از دوستان دیگر آقا مهرداد و خانوم تنها..
حقیقتش من خیلی جلوی همسرم کوتاه اومدم.یعنی با کمک مشاور و روانشناس زندگیمو پیش بردم.در برابر فحشها و عصبانیتش جواب نمیدادم تا که آروم شه و این روند ادامه داشت که کلا شوهرم وقیح تر شد و حتی جلوی دیگران این رفتار زشتش رو انجام میداد.
یا وقتی دست روم بلند میکرد خانوادش میگفتن تو ببخش.یعنی هیچ وقت هیچ کس جلوی رفتار زشتش واینستاد.
بعد دوباره با کمک مشاور و روانشناس یه کم عکس العمل نشون میدادم.ولی بازهم همون بود.
پیش روانپزشک رفتیم بهش قرص داد مصرف میکرد بهتر شد ولی نه خیلی.
من خیلی زمان دادم.پنج سال از عقد و عروسیمون میگذره.اصرار به بچه دار شدنمون داشت ولی من نمیتونستم با این اوضاع قبول کنم.
فحاشی هایی که خیلی راحت به زبون میاورد و من واقعا اذیت میشدم.خیلی سخته که آدم از شوهره خودش چنین فحشایی بشنوه.
شوهرم جنون داره.موقع زدن میگفت میخوام بینیتو بشکونم.منم از ترس دستم رو صورتم بود که نزنه بشکنه.
زمانیکه تو خیابون روم دست بلند کرد و مردم میگفتن بسه نزن؛عزت نفسم از بین رفت.
هر چقدر فکر میکنم میبینم چرا با این آدم باید ادامه بدم!!!!!

یکی از علت های عصبانیت مربوط به ژنتیکه که با رجوع به خانوادش میتونین متوجه بشین

دومین علت به نحوه نگرش فرد نسبت به واقعیات جامعه ای که زندگی می کنه برمیگرده
بسیار پیش می یاد که یک فرد نسبت به یک مساله که در محیط بیرونی اتفاق می افته عصبی میشه
در حالی که دیگران از کنار آن مورد به راحتی عبور می کنند
تو این شرایط باید نوع نگاه و نگرش فرد را کشف کنیم و در پی اصلاح اون باشیم

نوع دیگر پرخاشگری در افرادی دیده می شود که در اصطلاح روان شناسی به اونا افراد سخت میگن
این افراد کسانی ان که از هر مساله ریز و درشتی عصبانی و پرخاشگری میکنن
و همیشه در طلب حق از دست رفته خود هستند
برای همین در مواجهه با افراد ضعیف تر از خود سعی در قدرت نمایی و عرض اندام دارند.

به همین دلیل در برابر همسر و یا فرزندان خود
بداخلاقی می کنند، تا فشارهای ناشی از سرخوردگی اجتماعی که در محیط های بیرونی براش اتفاق افتاده رو تخلیه کنن
اولین قدم برای مقابله رفتارهای پرخاشگرانه شوهر اینه که کمتر باهاش تعامل کنین

یعنی باید سطح ارتباطی خودت رو کم کنین تا متوجه بشه از رفتارش ناراحتین ..هر جور که تمایل دارین به شوهرتون بفهمونین از رفتارش ناراحتین و بهش مشاوره رو پیشنهاد بدین

اگه اینکارتون فایده ای نداشت از طریق خانواده اقدام کنین که باهاش صحبت کنن و درنهایت مشاوره رو بهش پیشنهاد بدن ..

اینو بدونین علت عصبانیتش یکی از موارد بالایی هستش که گفتم و باید رفع بشه

اگه تمام اینکاراتون فایده ای نداشت و مشاوره هم نمیاد و هم چنان سر جزئی ترین مسائل عصبانی میشه باهاش کنار بیاین منظور از کنار اومدن, تایید اون رفتار نیست, بلکه منظور پذیرش اون رفتار و سعی در هماهنگ شدن با مشکله ..چاره ای ندارین یا طلاق بگیرین یا باهاش هماهنگ بشین

مثلا وقتی شوهرتون با بی‌پولی, ترافیک,و.. روبه رو می‌شه و عصبانی میشه در چنین شرایطی بهتره رفتار خودتون رو طوری تنظیم کنید که اولا از عواملی که باعث بروز تنش می‌شه، پیشگیری بشه بعد زمینه کاهش اونو فراهم کنید

از خودتون بپرسید سهم من در به وجود آمدن شرایط عصبانیت و بددهنی همسرم چقدره؟ درواقع چه چیزی رو رعایت نمی‌کنید که موجب درگیری بیشتر می‌شه؟ مثلاً نابلدی در نحوه گفت‌و‌گو, ادامه دادن بحث در مواقع پرهیجان, انتقاد الکی,هم جوابی و...؟

اینو بدون وقتی فردی زود جوش میاره و بددهنی می‌کنه بهتره فقط شدت عصبانیتشو کم کنین گاهی با سکوت, گاهی همدلی و یا حتی عذرخواهی,نه اینکه در صدد دفاع از خود بربیای و بحثو را ادامه بدی و مدام ایراد بگییری.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط @lirez@

با سلام خدمت همه ی دوستانبخصوص اقای مهرداد و خانم تنهاابتداعا عرض کنم بنده متاهل نیستم و اگه ملاک نافذ بودن نظر تاهل هست شاید بنده چندان نظرم به حقیقت های زندگی نزدیک نباشهاما چون حس کردم یمقدار یک اختلاف نظر یا بهتر بگم سوتفاهم وسو برداشتی پیش امده خواستم نظرم رو خدمت دوستان بگم...ببینید اقا مهرداد خانم تنها نمیگن که کتک بخورید و لبخند بزنید و دست شوهرتون رو هم ببوسید....حتی نمیگن نرید پزشکی قانونی و شواهد و مدارک رو نداشته باشید یا حتی نمیگن که به مراجع قضایی مراجع نکنید تا شوهر جدیت زن رو نبینه و متوجه نشه که این مملکت هم حتی علیرغم ضعف هایی که در بعد حقوق مدنی داره ، حساب کتابی داره و باید از حتی کوچکترین صدمه زدنی خدای نکرده ترس داشته باشه اونم ترس خیلی جدی..بنابراین کسی حقوق زنان رو نه نادیده گرفته نه حق داره نادیده بگیره و نه در این دوره ای که ما زندگی میکنیم و الحمدلله اگاهی های حقوقی خوبی که داره شکل میگیره کسی به این حق مسلم نا آگاه هست ، حداقل کمتر کسایی از حقوقشون نااگاهن بنظر من ...اما اونجوری که من برداشت کردم حرف خانم تنها این هست که خانم ها سهم خودشون رو در ایجاد درگیری ها چه لفظی چه خدای نکرده فیزیکی ایفا نکننیعنی اگر هر دو طرف قرار چند قدم بیان که به اون نقطه برسن ... خانم کمک نکنه همین ...!!! خوب شما انتظار دارین چه کامنتی بذارن بگن تا جاییکه میبینی حق خودته تو روش درا چون حقتهههه چون جواب های هویه صرفااا یا فقط و فقط به گزینه جدایی فکر کن چون کتک های خیلی بدی خوردی...ضمن اینکه شما میدونید اقا مهرداد متاسفانه و متاسفانه و باز هم متاسفانه الان امار درگیری فیزیکی حالا با شدت و ضعف تو کشور ما انقدر ها هم پایین نیست شاید در شهر ها بخصوص شهر های بزرگ کمتر اونم شااااید باید مطالعه صورت بگیره تا قطعی بشه گفت اما متاسفانه هست حالا یکی شاید هر هفته ، یکی سالی یبار .....بنابراین باید یه درصددد بزرگ از جامعه ای که همین حالاشم طلاقش کم نیست کلا همین فردا زندگیشونو ببوسنو بذارن کنار ...طلاقی که هیچوقت برای هیچکس کم هزینه نیست و بنابراین ارزشش رو داره که قبل انتخاب این راه که باید راه اخر باشه همه ی زورش رو ادم بزنه و هر راهی که درسته امتحان کنه.بذارید با یه مثال حرفم رو که احتمالا پیچیده شد ساده تر کنم ، فرض کنید اقا مهرداد شما دو دوست دارید که احتمال داره یه درگیری نمیدونم مثلا تو محیط کارتون بینشون شکل بگیره میدونید ممکنه اسیب ببینن اصلا اسیب جدی اصلا احتمال داره به جون هم حتی خطری رو توی اوج حالت عصبیشون متوجه کنن حالا حق با هر کدومم که باشه ... پیشنهاد نمیکنید که پرهیز کنن چون عصبانیت و خطر درگیری فیزیکی حتیخدای نکرده کشین کار به جای خطرناک یک ثانیس فقط ؟؟؟...بنابراین عقل حکم میکنه از تحریک کسی که مستعد قتل هم هست ! دیگه بالاتر از قتل که نداریم ، خودداری کرد چون هیچکس بعد ها نمیتونه به جسم بی جان مقتول بگه انصافاااا حق با تو بود خوب کاری کردی تو روش درومدی !!! یا شما وقتی پشت فرمونی از روبه رو لاین شما داره شاخ بشاخ میاد از روبرو میگی حقوق مدنی (و در این مثال راهنمایی رانندگی) به من میگه این لاین لاین منه نه ترمز میکنم نه میکشم شونه خاکی !!!متوجه منظور من شدید ؟؟ "هزینه هایی که پرداخت میکنیم" ... در نهایت چه هزینه هایی پرداخت میکنیم ؟! طلاق از بودن کنار این چنین همسری هزینش حالا روحی روانی جسمی مالی و... کمتره ؟(که این رو باید خانم سحر بهش فکر کنن و جواب بدن) اگه جواب مثبت بسم الله اگه ثبت احوال ( نمیدونم روند طلاق چیه حالا هر جایی که باید رفت )همین پنجشنبه بازه به شنبه نکشونید ، ولی قبلش خوب هزینه هارو سبک سنگین کنید چون توی این زندگی سالها هزییینه کردین.خیلی نوشتم طولانی شد ببخشید اما جمله اخر ... این ایجاد ارامش و سکوت فقطططط کنترل بحرانه بعععله با شوهری که مثل اب خوردن وارد بالاترین فاز های عصبانیت میشه نمیشه یک عمر زندگی کرد ...بعد از کنترل بحران حتمااا باید وارد فاز درمان شد در شرایطی که حالت های شدید پرخاش بخصوص فیزیکی کنترل شده انشالله ...حالا اقدامات برای بهبود رو انجام بدن و خلاصه به سمت زندگی ایده الشون انشالله پیش برنووو اگرررررر "با تاکید" اگرررر ایشون این سهم خودش رو قدم های خودشو برنداشت برای اینکه همسرش حرکتی به این اشتباهی ازش سر بزنه و باز همسرشون ادامه داد حتماااا به توصیه شما اقا مهرداد بزرگوار باید جدی به سمت جدایی برن.سو تفاهمی بود که پیش امده بود...از خدا برای خانم سحر هم بهترین ها رو میخوایم هممون.یاعلی.

---

متشکر از توضیحات شما فکر میکنم خیلی بهتر از من تونستین منظورم رو برسونید...من نظر شمارو خوندم و نظر سحر خانم رو هم خوندم و پاسخ من به ایشون این هست که به قول شما حالا باد این وجود با شناختی که از همسرتون دارن طلاق هزینه کمتری داره یا سازش واقعا می طلبه که کمی فکر کنندر ضمن متاسفانه گل خوردیم توکل بخدا انشالا مساوی کنیم

ممنون از راهنمایی شما دوست عزیز
به نکات واقعا مهمی اشاره کردین.مساله عصبانیتش زمینه ژنتیکی داره.چون پدرشون خیلی عصبی بودن و البته هنوز هم هستن.از هر مساله ای هم زود ناراحت میشن و دق و دلیش رو سر من خالی میکنن.جزو افراد سخت هم به حساب میان.یعنی کلا تمام موارد بالا رو داره.
در مورد اینکه ناراحتیمو نشون بدم و تعاملم رو کمتر کنم این راه رو هم رفتم ولی چون در طول روز این رفتار عصبانیتش و یا فحاشی و توهیناش و متلکاش وجود داره به همین دلیل این ناراحتی های من و یا تعامل کمتر داشتن دیگه خیلی زیاد میشد.مجبور بودم خیلی حرفا و توهینها رو ندید حساب کنم در غیر اینصورت کل ماه رو باید باهاش سرسنگین بودم.
در مورد کم کردن عصبانیتش حقیقتا همه رفتاری رو نشون دادم ولی خودش حس میکرد که من دارم کوتاه میام و بخاطر بدتر شدن موضوع حرفی نمیزنم بعدها از رفتارم خیلی سو استفاده کرد و حتی جرات این رو پیدا کرد که توی جمع چنین رفتاری نسبت به من نشون بده و من باز سعی میکردم توی جمع اوضاع رو کنترل کنم ولی در واقع از درون خیلی اذیت میشدم.
شوهر من اصلا احساس زندگی دو نفره نداره؛اصلا آبرو دار نیست.جلوی همه هر رفتاری رو نشون میده و این منو آزار میده.خیلی باهاش با خوبی صحبت کردم ولی فایده ای نداشت.مشکل من فقط عصبانیت و کتک زدن و ... نیست.مشکل من شخصیت بچه گانش و مسولیت نپذیری و خیلی چیزای دیگه هم هست.

سلام
اگه خانوادت پشتت هستن هم الان و هم بعد طلاق
قطعا جدا بشی صلاح هست چون این ادم حتی درست بشه بعد بچه دار شدن باز اخلاقش شروع میشه و حتی بدترم میشه فکر جدایی باش چون بچه نداری
اگه ازش بچه دار باشی مجبور بسوزی بسازی
الان طلاق بگیر خلاص طرف هرچقدر ادم خوبی باشه وقتی اخلاق و رفتارش باهات درست نیست بعد یه مدت که عادی بشی براش بدتر هم میشه رفتارش خود دانی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر22

ممنون آقای علیرضا و ممنون از دوستان دیگر آقا مهرداد و خانوم تنها..
حقیقتش من خیلی جلوی همسرم کوتاه اومدم.یعنی با کمک مشاور و روانشناس زندگیمو پیش بردم.در برابر فحشها و عصبانیتش جواب نمیدادم تا که آروم شه و این روند ادامه داشت که کلا شوهرم وقیح تر شد و حتی جلوی دیگران این رفتار زشتش رو انجام میداد.
یا وقتی دست روم بلند میکرد خانوادش میگفتن تو ببخش.یعنی هیچ وقت هیچ کس جلوی رفتار زشتش واینستاد.
بعد دوباره با کمک مشاور و روانشناس یه کم عکس العمل نشون میدادم.ولی بازهم همون بود.
پیش روانپزشک رفتیم بهش قرص داد مصرف میکرد بهتر شد ولی نه خیلی.
من خیلی زمان دادم.پنج سال از عقد و عروسیمون میگذره.اصرار به بچه دار شدنمون داشت ولی من نمیتونستم با این اوضاع قبول کنم.
فحاشی هایی که خیلی راحت به زبون میاورد و من واقعا اذیت میشدم.خیلی سخته که آدم از شوهره خودش چنین فحشایی بشنوه.
شوهرم جنون داره.موقع زدن میگفت میخوام بینیتو بشکونم.منم از ترس دستم رو صورتم بود که نزنه بشکنه.
زمانیکه تو خیابون روم دست بلند کرد و مردم میگفتن بسه نزن؛عزت نفسم از بین رفت.
هر چقدر فکر میکنم میبینم چرا با این آدم باید ادامه بدم!!!!!

---

فکر میکنم این صحبتتون ماجرا رو برای برخی از دوستان در اینجا شفاف کرد!!!

امیدوارم با توکل به خدا بهترین تصمیم رو بگیرید.

سلام.حقیقتش خانوادم تا الان پشتم بودن و نمیدونم موقع اقدام جدی برای طلاق نظرشون هم همینه یا نه.ان شاالله که بتونم تصمیم درست بگیرم و محکم باشم.به شوهرم قبلا وابستگی زیادی داشتم چون قبل از ازدواج خیلی بهش علاقه داشتم و با اصرارهای من خانوادم راضی شدن که باهاش ازدواج کنم.ولی خب هر چی منطقی تر فکر میکنم این فکر تو ذهنم میاد که من هیچ آینده خوبی نمیتونم باهاش داشته باشم.مساله م رو اینجا مطرح کردم که شاید دوستان دیگر هم نظرات متفاوت و خوبی داشته باشن که تا اینجا خدا رو شکر راهنمایی های زیادی کردند و باعث شدن بیشتر فکر کنم.
احساس وابستگی کمی دارم ولی تا که ذهنم میخواد به یاد خاطرات خوبمون که البته خیلی کم بود بیفته فکر و ذهنم رو منحرف میکنم.

سلام.مادرشوهرم دو بار تماس گرفته که برگرد و ببخش.اون خطا کرده.تو بزرگواری کن.
ولی واقعا منطقم قبول نمیکنه

سلام
اینکه موقع عصبانی بودن شخصی بایستی مراعات کرد حرفی نیست ولی اینکه مردی از موضوعی عصبانی بشه و زنش رو کتک بزنه اصلا توجیهی نداره.سکوت و درک زمانی هست که من کار اشتباهی انجام بدم هر چند که درنظر خودم اشتباه نباشه یا اصلا کلا اشتباه نباشه ولی در نظر همسرم کار خطایی باشه و باعث عصبانیت طرف مقابلم باشه در اینحالت بهترین و ایده آل ترین عمل سکوت و صبر و مدارا هست.ولی اینکه من کیسه بوکس طرف مقابل باشم اصلا کار درست و منطقی نیست به نظر اینجانب حقیر حتما به اتفاق بزرگترها موضوع مطرح بشه تعهد بگیرید یک حقی مثل حق طلاق یا هر چی صلاح میدانید بگیرید و همچنین ایشان متعهد بشن معالجه بشن و درمان. وگرنه این حالات رو که تعریف کردید خدای نکرده اتفاقات ناگوار و غیر قابل جبران خواهد افتاد.فعلا بچه دار نشید وقتی موصوعی مثل جریمه ناراحتش کرده بهتره برای چنددقیقه حق رو به ایشان بدید و در وقت مناسب نصیحتش کنید.

سلام.ممنون از شما.حقیقتش جدا از کتک زدن و عصبانیت و توهین؛خیلی چیزای دیگه ای وجود داره که منو برای طلاق مصمم میکنه.اینکه پشت من و خانوادم پیش دیگران بد میگه.
وقتی مثلا از من ناراحت باشه دوستش بهش زنگ بزنه جلوی من از من بد میگه؛خب این مسایل خیلی منو ناراحت میکنه.کلا ما هیچ چیز شخصی نداریم.همه از تمام جزییات زندگی ما با خبرن.
اینکه من نتونستم هیچ وقت بهش تکیه کنم.اینکه هر جا نشست مثلا از جهاز من بد گفت و متلک انداخت.با اینکه جهازم خیلی خوب بود.ولی چون سلیقه من با سلیقه مادرش جور نبود هر نوع متلک و تیکه ای مینداخت.
هر چقدر فکر میکنم نقطه مثبتی برای ادامه نمیبینم.قرار شد نظر قطعیمو به مادرشوهرم بدم.بازم ممنون میشم نظرات دوستان رو در مورد تصمیم قطعی بدونم.

سلام عزیزم منم پدرم رفتاراش دقیقا شبیه رفتار همسر شما بود من و مادرم رو کتک میزد توی يه جمعی تحقیرم ميكرد من ب اولین خواستگارم جواب بله دادم و ازدواج کردم و راحت شدم از اون محیط ب نظرم اگه شما کوتاه بیای و حرفی نزنی تکلیف بچه هاتون چی ميشه من هشت ساله ازدواج کردم اما هنوزم گاهی اوقات ک ب یاد زندگیم تو خونه پدرم ميفتم ساعت ها گریه میکنم زندگیم تو خونه پدرم واقعا بد بود همه فامیل دلشون برای من میسوخت با رفتارهای پدرم کسی از فامیل پیشنهاد ازدواج نداشتم خدا رو هزاران بار شکر ک همسر خوب و مهربون بر خلاف پدرم دارم اما ب فکر بچه هاتونم باشين.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط اذرمیدخت

سلام عزیزم منم پدرم رفتاراش دقیقا شبیه رفتار همسر شما بود من و مادرم رو کتک میزد توی يه جمعی تحقیرم ميكرد من ب اولین خواستگارم جواب بله دادم و ازدواج کردم و راحت شدم از اون محیط ب نظرم اگه شما کوتاه بیای و حرفی نزنی تکلیف بچه هاتون چی ميشه من هشت ساله ازدواج کردم اما هنوزم گاهی اوقات ک ب یاد زندگیم تو خونه پدرم ميفتم ساعت ها گریه میکنم زندگیم تو خونه پدرم واقعا بد بود همه فامیل دلشون برای من میسوخت با رفتارهای پدرم کسی از فامیل پیشنهاد ازدواج نداشتم خدا رو هزاران بار شکر ک همسر خوب و مهربون بر خلاف پدرم دارم اما ب فکر بچه هاتونم باشين.

---

ممنون عزیزم.من بخاطر شرایط زندگیمون و اخلاقای شوهرم تصمیم به بچه دار شدن نداشتم.هر چند که همسرم خیلی اصرار داشت.خدا رو صد هزار مرتبه شکر که الان به آرامش رسیدید.