وسواس همسرم و غذا نخوردن پسرم منو به جنون کشیده

سلام عزیزان لطفا کمک کنید عاجز و درمانده شدم به قدری استرس و تنش ایجاد شده برام که نمیدونم از کجا شروع کنم۲۸ سالمه و شوهرم ۳۰ سالشه یک پسر دو سال و ۸ ماه دارم دو تا مشکل اساسی در زندگی دارم اول اینو بگم با همسرم مشکل خاصی نداریم اما به شدت تو خودشه با هیچ کس ارتباط نمی گیره فقط و فقط دوست داره با هم باشیم با هیچکس دیگه رفت و آمد نکنیم و در جمع ها حتی جمع های خانواده خودش بی نهایت گوشه گیره و هیچ دوست صمیمی نداره (که من فکر میکنم ژنتیکی هست چون مادرش هم دقیقا همینجوریه)...برعکس برادر هاش فوق العاده پر انرژی و اجتماعی ....یکم از نظر ذهنی هم کنده یعنی خیلی دیر مسائل رو تحلیل میکنه و بی نهایت یک بعدی فکر میکنه البته از نظر شغلی کارش خوبه که لازمه بگم اگر پدرش نبود این کارم نداشتحالا مشکل اینجاست که میگه علت اینکه من خیلی غیر اجتماعی و کسل هستم و جتی به تو و بچه هم به اندازه کافی توجه نمیکنم(تو خونه همش روی تخت تو گوشیشه)اینه که من گلوم چرک داره و این چرک تا بالا پیشونیم رفته(تمام استدلال هاش در همه زمینه ها همین قدر احمقانه ست)به خاطر همین تز که داده چندین و چند بار دکتر رفته ینی تقریبا هر هفته دکترها و کلی هزینه میکنه و حتی من چند بار که باهاش رفتم دکتر جلو دکتر وضعیتش رو خیلی وخیم میکنه و خیلی چیزها رو دروغ میگه تا دکتر وارو های سنگین بده بعد بیاد به بقیه بگه من حالم اصلا خوب نیست!...جوری روی بدنش و جسمش حساس شده که دائم جلو اینه ست و همش بدنش دو با من مقایسه میکنه میگه پشت تو صافه گلو تو صورت یه داخلش مال من زرده و از این دست کارها...اوایل من خیال کردم دوست داره جلب توجه کنه برای همین باهاش همراهی میکردم فکر میکردم اگر باهاش همدردی کنم و براش غصه بخورم حس نیاز به توجهش از بین میره ولی بدتر شد...حالا من دیشب بهش گفتم اگر رفتی دکتر باز اگر باز روی ظاهر و بدم حساس شدی هر مشکلی داشتی دیگه نزدیک من نیا من نمیخوام شریک کارهای احمقانه تو باشم(خیلی حساسه اگر من بهش توجه نکنم داغون میشه)...گفتم دیگه حتی رفتی دکتر به من نگو فقط در یک صورت باهات همکاری میکنم که بدی پیش روانشناس...بعدش قهر کردم دیگه حرف نزدیم...الان من موندم چکار کنم بخدا درمانده شدم عاصی شدم اعصاب برام نمونده...از یک طرف پسر بچه ای دارم وه سه سالشه ولی جز شیر چیزی نمیخوره الان دو هفته ست شیر بهش نمیدم بلکه غذا بخوره ولی فقط آب میخوره دکتر هم بردم تقویتی داد وقتی بهش میدم بالا میاره،...روزانه ده نوع غذا میپرم براش ولی همه رو باید بریزم دور چون نمیخوره گریم میگیره از کارش خس تنهایی دارم حس میکنم تو این زندگی تنهام و بار همه چیز رو دوش منه ترو خدا کمک کنید...

پ.ن:خیلی وقت ها وقتی پسرم میره پیشش سرش داد میزنه منم ناراحت میشم با پسرم دعوا میکنم و میگم حق نداری بدی پیشش....دوستان فقظ مادری که بچش غذا نمیخوره میفهمه من چه عذابی می کشم حاضرم سرطان داشته باشم ولی پسرم غذا بخوره ...شبا که گرسنه میخوابه بیدار میشم ببینم زنده ست یا نه بخاطر این مساله غذا از گلو منم پایین نمیره همش میگم یک ذره بچه گرسنه باشه بعد من بشینم غذا بخورم که چی بخدا اینارو میگویم دلم خونه میگرم کبابه...

سلام
همسرتون در برابر این رفتارش به جز شما از کی بازخورد می گیره؟ از اول این طور رفتار می کرد یا رفته رفته به این سمت پیش رفت؟



در مورد کوچولوتون هم می تونم بگم حالت رو می فهمم اما برای نعمت بزرگ سلامتیت شکایت نکن عزیزم. این مشکل گذراست. من مادر بچه ای بودم که بنا به دلایلی بسیار سبک متولد شد و دو بار به اتاق عمل رفت و به شدت بد غذا بود. اما الان که چهار سال از اون روزا گذشته همه چیزش مثل بچه های دیگست. آرامش داشته باش و از غذا زدش نکن. مطمئن باش تمام تلاش هایی که براش می کنی یه جا جواب می ده. مطمین شو فقر آهن نداشته باشه. برای علاقمند کردنش به خوردن چیزایی غیر از شیر از شربت های خوشمزه ی خونگی استفاده کن. عرق نسترن یا بهارنارنج رو براش شیرین کن. با علاقه غذا بخور و اصلا با گریه بهش غذا نده. با خودش برو فروشگاه و به انتخاب خودش براش غلات صبحانه بخر. عکسای روی جعبه ها برای بچه ها جذابه. یه سری کتاب هم هست که خوب نمی شه اینجا معرفی کنم اما اگه از دکتر بخوای حتما بهت معرفی می کنه تا اشتهاش بهتر بشه. یه سری دارو های گیاهی هم هستن که البته من هر کدوم رو استفاده کردم یکی دو روز جواب گرفتم اما به نظرم ارزشش رو داشت. بهبود این شرایط ذره ذره حاصل می شه عزیزم. اما جای نگرانی نیست. مهم ترین چیز اینه که هرگز جلوی بچه نگی غذا نمی خوره. اصلا جلوی خودش در مورد این چیزا صحبت نکن. مطمئناً این که احساس می کنی تو این مسیر تنهایی تو خستگیت خیلی تاثیر داره اما حتی اگر همسرت باهات همکاری نمی کنه فراموش نکن همین سقف بالای سرت و نون توی سفره ای که داری آرزوی بزرگ خیلیاست.

سلام

همسرتون مشخصه باید بره پیش روان شناس. تست هوش هم بده بهتره.

* بچه رو در تنگنا نگذارید. گشنه اش بشه خودش غذا میخوره. سفره یا پارچه پهن کنید و بشقاب غذاش رو بدید دستش (حتما غذائی باشه که دوست داره). اگر ماست یا هر چیزی دوست داره هم بدید "خودش" با غذاش قاطی کنه هرجور دوست داره با قاشق یا دست بخوره. محیط رو هم شاد نگه دارید.

* هم غذا شدن با بچه های هم سن و سال خودش می تونه روی اشتها و غذا خوردن بچه تاثیر بگذاره.

* (بچه رو دور از استرس و دعوا نگاه دارید)

موفق باشید :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Parastou

سلام همسرتون در برابر این رفتارش به جز شما از کی بازخورد می گیره؟ از اول این طور رفتار می کرد یا رفته رفته به این سمت پیش رفت؟ در مورد کوچولوتون هم می تونم بگم حالت رو می فهمم اما برای نعمت بزرگ سلامتیت شکایت نکن عزیزم. این مشکل گذراست. من مادر بچه ای بودم که بنا به دلایلی بسیار سبک متولد شد و دو بار به اتاق عمل رفت و به شدت بد غذا بود. اما الان که چهار سال از اون روزا گذشته همه چیزش مثل بچه های دیگست. آرامش داشته باش و از غذا زدش نکن. مطمئن باش تمام تلاش هایی که براش می کنی یه جا جواب می ده. مطمین شو فقر آهن نداشته باشه. برای علاقمند کردنش به خوردن چیزایی غیر از شیر از شربت های خوشمزه ی خونگی استفاده کن. عرق نسترن یا بهارنارنج رو براش شیرین کن. با علاقه غذا بخور و اصلا با گریه بهش غذا نده. با خودش برو فروشگاه و به انتخاب خودش براش غلات صبحانه بخر. عکسای روی جعبه ها برای بچه ها جذابه. یه سری کتاب هم هست که خوب نمی شه اینجا معرفی کنم اما اگه از دکتر بخوای حتما بهت معرفی می کنه تا اشتهاش بهتر بشه. یه سری دارو های گیاهی هم هستن که البته من هر کدوم رو استفاده کردم یکی دو روز جواب گرفتم اما به نظرم ارزشش رو داشت. بهبود این شرایط ذره ذره حاصل می شه عزیزم. اما جای نگرانی نیست. مهم ترین چیز اینه که هرگز جلوی بچه نگی غذا نمی خوره. اصلا جلوی خودش در مورد این چیزا صحبت نکن. مطمئناً این که احساس می کنی تو این مسیر تنهایی تو خستگیت خیلی تاثیر داره اما حتی اگر همسرت باهات همکاری نمی کنه فراموش نکن همین سقف بالای سرت و نون توی سفره ای که داری آرزوی بزرگ خیلیاست.

---

همسرم از پدرش خیلی حساب میبره ولی جلو ایشون اصلا همچین لوس بازی هایی درنمیاره گاهی وقت ها هم که میگم به پدرت میگم سریع خودشو جمع میکنه این یعنی میدونه کارش اشتباهه ولی نمیفهمم چرا انجام میدهمادرش اصلا اهل دخالت و اینکه بخواد بهش یاد بده چکار کنه نیست هر چند مادرش هم اهل قرص و دارو هست یعنی برای هر مشکل کوچک و بزرگ میره دکتر جوری که تمام دکتر هارو می شناسه و اسم تمام دارو هارو با عوارض و کارلردشون میدونه و همسر منم متاسفانه داره همینجوری میشه کلا به قرص اعتقاد دارناینکه این مساله از کجا شروع شد دقیق نمیدونم فقط میدونم همسر من تو هر بازه زمانی یک چیزی بوده که بهش گیر بده و بگه اگر این مشکل حل بشه دیگه من اوکیم و میشم مرد خانواده مثلا یک بازه میگفت اگر فلان قدر پول داشته باشم دیگه میشم یک آدم شاد و با اعتماد به نفس وه خداروشکر اون پول جور شد اما باز یک چیز جدید جایگزین کرد گفت اگر فلان ماشینو میخریدم اوکی میشدم باز ماشین خرید گفت اگر قوز پشتم(اصلا پشتش قوز نداره ولی خودش میگه داره)درست بشه من دیکه عالی میشم باز گفت اگر بشم ۸۰ کیلو اخلاقم از این رو به اون رو میشه الانم که بیشتر از یک ساله به چرک گلو و پیشانیش گیر داده میگه من مغزم یک ایرادی داره علتش هم اینه که چرک داره باید این چرک رو خالی کنم بعد بیا ببین من چقددددددر تغییر کردمبعد من دو ماه پیش یک سقط ناخواسته داشتم مردم و زنده شدم ولی از ترس اینکه اونم خودشو به مریضی نزده صدام در نیومد چون ببینه من مریضم اونم خودشو میتدازه تو رختخوابامروز عصر باهاش حرف زدم و گفتم تو باید بری روانپزشک و گفت باشه فرصت بده یک هفته تمام دردهامو بنویسم تا بدم همه رو بگم به دکتر و اینکه کلی حرف دیگه زدم یهو از این رو به اون رو شد گفت راست میگی پاشد رفت بچه رو برو پارک ولی خب من میدونم کلا این حرف ها برای چند ساعت اثر داره باز روز از نو روزی از نوادم خوبیه گذشته سختی داشته خیلی پدر مادرش براش سخت گیری گردن و من سعی کردم همه حوزه آزادش بذارم تا بقیه عمرش رو اون جوری باشه که دوست داره ولی به نظرم اشتباه کردم که آزاد گذاشتمش...آها اینم بگم اوایل خیلی لاغر بود و زیاد تیپش خوب نبود از وقتی چاق و خوش تیپ و عضله ای شده روی بدنش حساس شده انگار میخواد همه چی تموم باشه یک شخصیت کمال طلب هم داره ینی ممکنه بخاطر کمال طلبیش باشه؟؟برای غذا نخوردن بچه هم باید بگم وقتی میبینم هم سنو سالهاش غذا میخورن میوه میخورن ولی این لب به چیزی نمی زنه کباب میشم دوست دارم بمیرم اون لحظه به کی بگم که سه سالشه اما آب به میوه نزده...چند بار آزمایش گرفتم کمبود ویتامین اینا ندارهیکم امیدوار شدم با حرفهاتون خیلی ها میگفتن بچه بد غذا تا آخر بد غذا میمونه

تو پست قبلی می خواستم بگم مکمل از دکتر بخواه بهت معرفی کنه که اشتباه شده!


متاسفانه رفتار همسر شما تا حد زیادی ریشه در تربیتش داره. همین که تمایل به رفتن پیش دکتر داره و می خواد بگه یه مشکلی در کاره خیلی کمک کنندست. به هر حال خیلیا اصلا قبول نمی کنن ایرادی هست و راضی نمی شن پیش پزشک یا مشاور برن. یه موردی که به نظر من می رسه اینه که باید تو رفتار مثبتش واکنش خوبی نشون بدی و بهش توجه کنی تا تشویش بشه و حس دیده شدنی که تو تمارض احتمالی دنبالش هست رو بگیره. مثلا همین که بچه رو برد پارک، خوب درسته که بچه ی خودش بوده و هر پدری وظیفه داره به فکر تفریح بچش باشه، اما ازش با آب و تاب تشکر کن و بگو فرصت پیدا کردم به فلان برنامه ای که داشتم برسم و بعد هم هی اشاره کن که چه قدر روحیه بچه عوض شده!

ممنون از پاسخگویی شما آقای یک دوست...به نظر شما ریشه مشکل همسر من چیه آیا قابل درمان هست؟(در مورد روانشناس خیلی مصمم هستم و به هیچ وجه کوتاه نمیام)هر جور غذایی درست میکنم میدارم جلوش کاملا خونه رو پر عدا میکنه ولی لب نمی زنه منم که میام جلوش بخورم که مثلا ترغیب بشه حالشو بهم میزنه ...بله در جمع کنار پیشنهاد اینکه در جمع غذا بخوره رو چند نفر دیگه ام داده بودن دنبال یک مهد هستم که وقت ناهار ببرمش اونجا بخوره...محیط خونه کاملا آروم هست از نظر شخصیتی بچه فوق مهربون و پرشور و نشاطی هست و به جرات میگم تاحالا دعوا ما رو ندیده چون ما واقعا نشده زیاد دعوا کنیم فقط بحث میکنیم اونم حالت گفتو گو...همسرم نسبت به من خیلی آروم هستخانم پرستو عزیز متشکر از پاسخگویی شما متاسفانه تا الان فهمیدم وقتی به همسرم زیادی توجه میکنم بیشتر میره سراغ رفتارهای وسواس گونش ولی وقتی باهاش دعوا میکنم و میگم منو از دست میدی کاری میکنی دوست نداشته باشم سریع خودشو جمع میکنه چون واقعا دوست نداره منو از دست بده گاهی خیلی دلم براش میسوزه...خودش هم داره اذیت میشه نمیدونم چکار کنم...

سلام

غیرعادی بودن ایشون که براساس گفته های شما واضح است. ولی اینکه چرا اینطور شده اند و چطور به حالت عادی برگردند متخصص باید نظر بده.

بچه تون رو از لحاظ وزن، قد، شنوائی، چشم، هوش ... دارا بودن مواد لازم در بدن و اینجور چیزها توسط دکتر چک کنید. اگر چک کنید و دکتر عادی تشخیص بده نباید نگران باشید. اگر هم مشکلی باشه دکتر راهکار هم بهتون میده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

سلامغیرعادی بودن ایشون که براساس گفته های شما واضح است. ولی اینکه چرا اینطور شده اند و چطور به حالت عادی برگردند متخصص باید نظر بده.بچه تون رو از لحاظ وزن، قد، شنوائی، چشم، هوش ... دارا بودن مواد لازم در بدن و اینجور چیزها توسط دکتر چک کنید. اگر چک کنید و دکتر عادی تشخیص بده نباید نگران باشید. اگر هم مشکلی باشه دکتر راهکار هم بهتون میده.

---

بله متشکر...خداکنه مثل دفعات قبل از روانپزشک فرار نکنه و واقعا بیاد...واقعا ازدواج سنتی خیلی کار اشتباهی هست و اینکه گذشته شخص خیلی مهمه بعضی ها میگن گذشته طرف به خودش مربوطه ولی اگر اون گذشته روی آینده شخص تاثیر بذاره به همسر شخص هم مربوط میشه ...با همه خوبی هایی که همسرم داره اگر من از گذشته ایشون و شیوه های تربیتی ایشون مطلع بودم امکان نداشت با ایشون زیر یک سقف برمبه جرات میگم تو این سالهایی که ازدواج کردیم من هر لحظه ش مشغول رفع کردن کم و کاستی های اخلاقی ایشون بودم که اگر والدین ایشون اون زمان از شیوه های درستی استفاده میکردن الان منم خوشبخت بودم.واقعا الان بعد این چند سال من ده کیلو از اول ازدواج کم کردم از بس حرص خوردم و ایشون ۳۵ کیلو اضافه کردن و به وزن ابدال رسیدن هر هی منو می بینه میگه چقدر شکسته شدی ولی اون روز به روز جوون تر میشه.گفتن اینکه به خودت برس و این چیزها راحت همه میگن اما وقتی شوهری دارم که جز جسم خودش و روح خودش به فکر چیزی نیست و بچه ای که... چطور شاد باشمتقریبا هر دو ماه همه چیزو چک میکنم جالبه که وزنش زیاد هم هست به هر کی میگم چیزی نمیخوره باور نمیکنه چون مساله حمله و کمبود ویتامین و خون هم نداره خداروشکر ولی خب اینکه چیزی نمیخوره واقعا ناراحتم میکنه

سلام دوست عزیز،

با توجه به مشکل همسر شما، دارودرمانی رویکرد مناسبی نیست، بنابراین به "روانپزشک" مراجعه نکنید. شما که نمی خواید اینبار همسرتون به داروهای اعصاب وابسته بشه.

به روانشناس یا مشاور خانواده مراجعه کنید. ترجیحا کسی رو پیدا کنید که در هر دو زمینه ی بالینی و خانواده تخصص داشته باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام دوست عزیز،با توجه به مشکل همسر شما، دارودرمانی رویکرد مناسبی نیست، بنابراین به "روانپزشک" مراجعه نکنید. شما که نمی خواید اینبار همسرتون به داروهای اعصاب وابسته بشه.به روانشناس یا مشاور خانواده مراجعه کنید. ترجیحا کسی رو پیدا کنید که در هر دو زمینه ی بالینی و خانواده تخصص داشته باشه.

---

اتفاقا به این بعد قضیه هم فکر کردم ولی آیا میدونید همسرم فقط و فقط به خاطر اینکه یک قرص بگیره و این قرص براش معجزه کنه حاضره بده روانپزشک؟ینی میگه من برم یک قرصی بده که استرس رو لز من دور کنه و شاد و پر انرژی و اجتماعی باشم!!! میگم خب اگر همچین چیزی باشه چرا افراد به اعتیاد رو بیارن چرا افسردگی بگیرن همه میرن یکی یه دونه از این قرص ها که شما میگی میخورن خلاص ...حرف تو مغزش نمیره که جالبه بدونید این طرز تفکر از زبان یک آدم تحصیل کرده با جایگاه اجتماعی بالا بیرون میاد واقعا متاسفم برای خودم با این شوهر گردنمهمسر من الان خانواده من که می بینه شادن خاله ها و پسرخاله ها و پسردایی ها و دختر خاله ها و دایی ها که جمع میشن میگن میخندن میرقصن ایشون لام تا کام با کسی حرف نمی زنه استدلالش هم اینه که چون اونا پول دارن و از نظر جسمی مشکل ندارن شادن !!در صورتی که ایشون هم همه حوزه سالم و خوش تیپ هستن هم واقعا از نظر مالی چیزی کم نداریم فقط اضافه هم نداریم ینی یک خونه و یک ماشین با مبلغی پس انداز داریم و هر چیزی که بخوابیم میخریم و مسافرت هم میرسم ولی مثل اونا مثلا دوتا خونه یا چند تا ماشین نداریم که از نظر من اصلا مهم نیست ولی ایشون براش خیلی مهمه و تا پدر شوهر دختر خاله منو به خاک نماله آروم نمی گیره...بخاطرش با تمام خانواده قطع رابطه هستم و فقط عروسی ها اونم به زور و تهدید میاد ...یک حسادت عجیبی داره اگر بک نفر که از نظر مالی از خودش پایین هست بیاد خونمون اینقدر شاد و راحته و شوخی میکنه تحویل میگیره که کیف میکنم ولی وای به روزی که یک نفر بالا تر خودش ببینه...میدونم از بحث اصلی منحرف شدم ولی من جایی خوندم ریشه وسواس روی سلامتی استرس و اضطراب هست اینارو گفتم که بگم نکنه علتش این مسائل مالی باشه؟ینی ممکنه تا این حد بهش فشار اومده باشه؟

دوستان خوبم سلام خیلی ردی حرف های شما فکر کردم حقیقت مشکل غذا خوردن پسرم تا حدودی حل شده (لااقل الان سیب زمینی و عدس و برنج میخوره خداروشکر من به همینم راضی ام)و اما همسرم ...خیلی باهاش حرف زدم البته حرف زدن های شبانه و در خلوت وقتی پسرم خوابه از نقطه قوت زندگی ماست و باعث میشه بهتر هم و نیازهای همو بشناسیم .من خیلی فکر کردم تا بار یک تحلیل درست از همسرم برسم میخوام برای شما تشریح کنم تا اگر لطف کنید و کمکم کنید.همسرم گذشته بدی داشته شکی درش نیست ،نتونسته خودش رو بروز بده به گفته خودش مادر و پدرش قط ازش درس و نمره میخواستن هیچ گونه کلاس ورزشی و هنری شرکت نکرده با هیچ دوستی حتی تا سر کوچه نرفته و کلا از نظر اعتماد به نفس و اجتماعی بودن مشکل داره خب من سعی کردم هیچ وقت ازش انتقاد نکنم همیشه ازش تعریف میکنم و اگر میخواد کاری رو انجام بده تشویقش میکنم حتی اگر از نظر من کارش درست نباشه(نمیدونم کارم درسته یا نه اگر اشتباهه بگید لطفا.بخاطر همین تا حدود زیادی به من وابسته ست اگر روزی باهاش قهر کنم یا بدونه ازش یا از چیز دیگه ناراحتم مثل یک جوجه مریض میوفته یک گوشه و من واقعا دلم براش میسوزه چه وقت هایی که اینجوری عمگینه چه وقت هایی که با ذوق از آرزوهاش میگه.حالا مشکل اساسی همسر من اینه که نمیتونه چی لز زندگی میخواد هر چند وقت یک بار به یک چیز به صورت کاملا افراطی پیله میکنه و میوفته دنبالش و شبانه روز ازش حرف میزنه و تحلیل میکنه و منو هم درگیر میکنه ساعت ها حرف میزنه و منم برای اینکه بدونه پشتش هستم با همون ذوق و شوق باهاش همراهی میکنم جتی اگر تو دلم اصلا خوشم نیاد از اون کار بعد یک مدت هم که کلی ازش حرف زده ول میکنه و حتی وارد عمل هم نمیشه صبر نمیکنه تا نتیجه کارش رو ببینه مثلا میگه میخوام بدم تو بورس فلان کنم ال کنم بل کنم کلی پول بابت کلاس و این چیزها میده کلی سرمایه میبره بعد یهو دیدی روز بعدش ول کرد با کلی ضرر یا میره ۲۰۰ پول باشگاه میده کلی وسیله ورزشی میخره روزها و ساعت ها از ورزش و تناسب اندام حرف میزنه حتی کلی کلیپ از حرکت های ورزشی که میکنه نشونم میده بعد دو روز میره ول میکنه برای کلاس خوانندگی و موسیقی هم همین بساطه دکتر دفتنش هم همیشه براهه...یعنی زندگی ما به قدری تحت شعاع این تصمیمات آنی و مسخره قرار گرفته که اصلا وقت نمیشه از منو اهداف من حرف بزنیم البته من خودم اعتماد به نفس خوبی دارم و هر هدفی داشته باشم زیاد در موردش با کسی حرف نمی زنم سعی میکنم روی راه های رسیدن به هدفم تمرکز کنم تا حاشیه ها وای همسرم دقیقا برعکسه فقط میخواد در مورد هدفش صحبت کنه و تایید یکیو داشته باشه اگرم تاییدش نکنم که میره تو خودش و همش یک گوشه دراز می کشه...راستش من از این رفتارها خسته شدم چندین بار بهش گفتم ولی اون انگار چیزی جز از این شاخه به اون شاخه پریدن و پرحرفی و گرفتن تایید من نمیخواد و زیاد به حرف های من اهمیت نمیده. حقیقت حس میکنم با یک مرد ببخشید بی عرضه که اصلا شبیه مردها نیست بیشتر شبیه پسر بچه هاست ازدواج کردم تو یک جمع هیچوقت حس نمیکنم یک مرد کنارمه(البته اینو هرگز بهش نگفتم)توی خونه حس نمیکنم کسی پشتمه راستش یه جورایی مطمئن هستم اگر مشکلی داشته باشم نباید ردی ایشون حساب کنم(البته دوست دارم بهم بگید چکار کنم که حس امنیت و آرامش داشته باشم کنارش).مثلا یک مثال که در مورد اینکه نمیتونم در مواقع سختی روش حساب کنم اینه که من زایمان کرده بودم و خانمها خوب میفهمن ‌ه علاوه بر سختی های بچه داری و درد هایی که آدم داره،احتیاج به توجه هم داره اما ایشون تمام مدت رفتن داخل یک اتاق دیکه به شدیدا وانمود میکردن که سرماخوردگی شدید دارن(همه میدونستن داره دروغ میگه حتی پدرش باهاش دعوا کرد که به زنت توجه کن)من واقعا سرخورده شدم نزدیک یک سال بخاطر این بی توجهی هاش ازش به شدت کینه داشتم.موارد دیگه ای هم پیش اومد که من واقعا به کمک احتیاج داشتم ولی ایشون نه تنها کنار من نبودن بلکه قوز بالا قوز شدن اما من هیچوقت نتونستم کارهاش تلافی کنم .حالا میخوام لطفا بهم بگید چطور از این مرد با این خصوصیات یک تکیه گاه برای خودم درست کنم؟آها اینم بگم اصلا اهل کادو خریدن نبود منم لز این اخلاقش خیلی بدم میومد که برای هر مناسبتی منو میبرد کادو میخریدن برای خودم اونم به اصرار من وگرنه اصلا یادش نمیبود. سر این موضوع دعواها داشتیم و اونم با هر دعوا مقاوم تر شد تا اینکه من کلا بیخیالش شدم و یک بار رفته بودن بیرون بدون مناسبت براش یک هدیه کوچک خریدم اومدم خونه خیلی زیبا کادو کردم وقتی لز بیرون اومد دید اشک تو چشماش جمع شد گفت عزیزم حالا میفهمم که تو میگفتی دوست دارم سورپرایز بشم یعنی چی ،هیچکس تا حالا به من اینجوری غافل گیرانه هدیه نداده بود که بفهمم تا جه حد آدم خوشحال میشه ...خلاصه خیلی خوشحال شد و از اون به بعد همیشه برای من سورپرایز داشت و این مساله حل شدمیخوام بگم ایشون درسته خیلی اشتباه دارن و خودشون هم به خیلی از این اشتباهات واقف هستن ولی خب ذات خوبی هم دارن دوست دارن درست بشن اما راهش رو بلد نیستن چون درست تربیت نشدن و من میخوام به کمک شما از ایشون یک مرد ایدال بسازم اگر میدونستم انعطاف این کارو ندارن مطرح نمیکردم ولی مطمئنم میشه ....منتظر نظرات قشنگتون هستم پیشاپیش ممنون

درسته در برابر مشکلات بقیه مشکل من خیلی ناچیز هست ولی انگار سایت همدردی کلا سوتو کور شده حتی به مشکلات خیلی بد هم پاسخ داده نمیشه حجم تمام پاسخ ها افتاده گردن آقای یک دوست...پس فرشته مهربان،باغبان و بقیه کجا..

سلام دوست عزیز. بله واقعا اینجا سوت و کور شده. من خودم درمورد مشکلات و مسائل خودم خیلی گیجم با اینکه دوستان زیادی راهنماییم کردن اما همچنان درگیرم شاید چون مسئله من خیلی پیچیده شده دیگه نمیدونم چی درسته چی غلط. پیش مشاورم رفتم اما با یکی دو جلسه مشکل من حل نمیشد متاسفانه هزینه ی مشاوره ام واقعا سرسام آوره، بنابراین خیلی خوبه که بتونیم بیشتر از نظرات دوستان باتجربه استفاده کنیم چه خوب میشد فعالیتشون بیشتر بود. اشتیاق شما برای حل مشکلتونو کاملا درک میکنم و هیچ مشکلی نیست که قابل حل نباشه ولی متاسفانه یه سری از خصایص از کودکی شکل میگیره و به راحتی قابل تغییر نیست و روان شناسا معتقدن که ۷۰ رصد شخصیت افراد در کودکی شکل میگیره. بهتون توصیه میکنم کتاب مردی به نام اوه رو بخوانید شاید متوجه منظور من بشید چون تا حدودی منو یاد مشکلات شما می اندازه. به نظر من در درجه اول باید سعی کنید ایشونو درک کنید و کینه و ناراحتی رو به دلتون راه ندید و اینو همیشه در نظر بگیرید که انسان خوش قلبی همسر شماست بیشتر خوبی هاشو برای خودتون تکرار کنید این برای آرامشتون بهتره. تا جایی که می تونید با کارهای غیر منطقی همسرتون مخالفت کنید. شما گفتید که اگه باهاشون قهر کنید یا بدونن که تاییدشون نمی کنید به شدت تحت تاثیر قرار میگیره پس تا جای ممکن با هر کار غیر منطقی همسرتون مخالفت کنید و همه جا همراهیش نکنید مثل تربیت یه کودک که وقتی کار اشتباهی انجام میده یا بی محلی کنید یا تنبیه ،و در برابر کارهای خوبشون براشون هدیه بگیرید یا تشویقشون کنید. من تجربه یا علم اینو ندارم که بگم این راه حل ها رو انجام بدید چون چنین مشکلاتی رو باید با مراجعه به روان پزشک حل کنید البته بدون دارو، ولی به نظرم مطالعه مقاله یا کتاب بهتون کمک میکنه و من اینطوری فکر میکنم شاید بتونید از کارهای غیر منطقی همسرتون جلوگیری کنید اما نمی تونید شخصیت کلیشون رو تغییر بدید و یک تکیه گاه برای خودتون درست کنید و راه سختی رو در پیش دارید. بیشتر خواستم باهاتون همدردی کنم. امیدوارم مشکلتون حل شه موفق باشید.

سلام توصیه می شود شما هم استرس و وسواس زیادی دارین برید برای درمان اقدام کنید