ایا مسافرت علاج سردی روابط ماست؟

ماه پیش یه مسافرت یک هفته ای رفتیم لب ساحل...بعداز بازگشت کمی احساس بهتری داشتم به همسرم....
و البته اوقات تلخی هایی بوده و همسرم چاره رو در مسافرت دیگه میبینه
و دوباره همسرم درخواست مسافرت داره...ولی هرچی فکر میکنم فقط میتونم یکروز رو تحمل کنم...و خویشتن دار باشم...اصلا جلوی چشمم هست که میخوام حالشو بگیرم...تمیز دارم نرم نرم خردش میکنم...ادم بدی شدم...و نمیتونم از این حسم خلاص بشم
همینکه میبینه دارم باهاش گرم میگیرم دوباره بازیهاش رو شروع میکنه..میشه گفت دوست داره تو یه قالب خاص زندگی کنه که یکنفر مدام نازش رو بخره و قربون صدقه اش بره...منم که اصلا برعکس فکر میکنم و ازطرفی نمیخوام نابودش کنم ولی نمیتونم تامینش کنم...میترسم بریم مسافرت موضوعی پیش بیاد منم که طاقتم کم شده چیزی بگم پشیمون بشم..کاش میشد بخوابم و بیدار شم و ببینم همه چی تموم شده...

سلام آقای سالم

چه اوقات تلخی هایی بوجود اومد، منظور از بازیها چیه؟ اگر میشه یه توضیح بدین. ممنون

مشکل من با همسرم حول چند محور اصلی میچرخه
اول اینکه راجع به خواسته هاش مستقیما صحبت نمیکنه(یعنی به اصطلاح سیاست بخرج میده) که میراث مادرش هست(مثلا مادرش وقتی میخواد بیاد خونه ما زنگ میزنه به بچه های دیگه اش..اونا بما زنگ میزنن میگن که مامان میخواد بیاد خونتون دعوتشون کنید!) و البته اینطور نیست که بقیه اینطور نباشن وفقط همسر من اینطوریه..ولی من اینطوری نیستم و نمیخواستم همسر اینچنینی داشته باشم...چون خاطراتم درست بیادم نمیاد نمیدونم این موضوع رو چطور در خواستگاری مطرح کردم که بنظرم اومده خانمم این شخصیت موافق نظر من رو داره...
دوم اینکه نمیتونه قالب شخصیتی مستقل و مجری و مسئول در امور زندگی برای خودش خلق کنه و مدام دوست داره اون عروسک بی مسدولیت نانازی باشه که انتظاری ازش نره و توجه و محبت حتی در شرایط خرابکارانه اش داشته باشی...یه چیز تو مایه های اینکه من پدری باشم که یه دختر ملوس 4 ساله دارم!
سوم اینکه وقتی پای خانوادش به وسط میاد فلج مغزی میشه و نمیتونه درست فکر کنه و اشتباهات زیادی ازش سر میزنه
البته همه اینها نظرات من هست
در رابطه با محوراول داریم خرید میکنیم : منتظر هست من بگم از فلان چیز خوشم میاد بعد بخرم،در همین حین خودش از چیز دیگه ای خوشش میاد و ابراز نمیکنه و از خرید من استقبال نمیکنه و فکرش تو خرید خودش باقی میمونه.میگه اونیکه تو گفتی خریدیم رو میدم خواهرت من برم از اونی که خوشم میاد بخرم!!! میریم میبینم که سلیقه اش خیلی با سلیقه من فاصله داره به لحاظ رنگ بندی و طرح و مدل و من راضی نمیشم و دست آخر خرید نمیکنیم و به همین راحتی یکروزمون داغون میشه...و در نتیجه راهمون رو جدا میکنیم که هرکس برای خودش خرید کنه و در نتیجه دلخوری بیشتر...
در رابطه با قالب شخصیتی نمیدونم چقدر بپردازم ولی خیلی مفصل هست...در رانندگی ماهر نشده سپردم که حین رانندگی در سرعت بالا دستات رو از رو فرمون برندار که کنترل ماشین سخت میشه...بر میداره و راهنما میزنه و همراه راهنما فرمون رو هم میچرخونه...یکدفعه دیدم جیغ میزنه و ماشین اینور و اونور میشه و کم مونده بود بکوبه ماشین جلویی....منم که از بس بهش گفتم بیخیال این راهنما شو یا همونطور که دستت رو فرمون هست راهنما بزن ،دیگه داشتم از ناراحتی میترکیدم چرا حرفم رو جدی نمیگیره و اینطور داستان درست میکنه....یه مقدار برای کنترل استرسش کلا خودش رو به بیخیالی و بی مسئولیتی میزنه و یه "به من چه" میگه و خلاص میکنه. کارت بانکی رو سپردم بهش که هزینه ها رو مدیریت کنه و حداقل کمک حالم باشه که فکر همه چی رو من نکنم...همینطور خرج میکنه میگم حساب کردی اینا رو تو برنامه سنجیدی که لوازم واجبمون نمونه!؟ خیلی راحت میگه نه حساب نکردم یعنی آخر مسئولیت پذیری.
در رابطه محور سوم : قرار شده برای خانواده اش سوغاتی بخریم ... لابه لای خریدهای خودمون یکروز گذشته نه برای خودمون خرید کردیم و نه برای دیگران....معلوم شده تا خرید خانواده اش رو نکنه نمیتونه به خریدهای خودمون تمرکز بکنه و عجیب اینکه هرچی برای خانوادش میپسندم رو قبول نمیکنه!!بعد خودش میره یه چیز داغون تر که گرونتره میخره و راضی میشه و جالب اینکه خانوادشم از انتخاباش غالبا استقبال نمیکنن.
قرار برای مامانامون کادو بخریم...من برای مادرم یه چیز انتخاب کردم..میگه مثل اینو باید برای مامان خودش بخره چون ببینه میگه مال مادر شوهرت از مال من بهتره منم از اون میخواستم.... یا میگه چیزی اید بخریم که برای دوتاشون مثل هم باشن!!مادرش وسط مسافرت زنگ زده میگه فامیلا رفتن مسافرت ما تنها موندیم برای فردا شب میایید دیگه ..خانمم دیگه مغزش تعطیل شده بود وفکر برگشتن بود...

در ارتباط با بازیهاش:
خانمم یکسری رفتارها داره بعضی مواقع برای من آزار دهنده س
مثل اینکه غذایی درست کنه و بیاد ماتم بگیره که خراب کردم و من باید نازش رو بکشم و بگم اصلا خراب نشده و عالیه.حالا شما اینو به تمام کاراش تعمیم بدین...از روابطش با دیگران گرفته تا لباس پوشیدن و خریداش و نشت و برخاست و کارهای هنری که انجام میده و ... فقط وقتی من سرحال نباشم سعی میکنه خودش رو سرحال نگه داره که بمن انرژی بده بانشاط شم...همین که گرم بگیرم خودش شروع میکنه...بما نیومده هر دومون همزمان بانشاط باشیم...
اگر احساس کنه روابطمون رو به خوب شدن مشاوره یادش میره و بهانه میاره..همینکه میبینه وضع خرابه یاد مشاوره میفته....
در روابط عاشقانمون اگر من سرحال باشم کلا منو یادش میره فکر سرخوشی خودشه...اگر نه تلاش میکنه یه رابطه رقم بزنه تا خوشم بیاد....
کلا حدوسط نداره....
یا اون باید والد باشه یا من...نمیتونه دوتابالغ رو کنارهم تصور کنه به محض اینکه من بالغ میشم میره تو فاز کودک....
دیگه داره کم میاره...متاسفانه مشاورها هم بهمون وقت نمیدن و بازیمون میدن و این ماه و ماه بعد میکنن....

معمولا تو مسافرتها من خوش اخلاق میشم و با هرچی میسازم و اونم تقریبا اینطوریه و چون از عوامل مزاحم دوریم تا حدودی روابطمون خوب میشه.تقریبا همیشه بعد مسافرت طولانی روحیه مون خوبه.
ولی حل ریشه ای مسادلمون نیس
حاشیه زیاد رفتم و مفصل شد....با تشکر از وقتی که برای همدردی میگذارین

سلام.
چاره ی کار شما میدونید چیه؟ اینه که اینقدر بی رحمانه درمورد همسرتون فکر نکنید.
مغزش تعطیل میشه و فلان یعنی چی؟
درمورد سیاست، والله این چیزی که گفتین بیشتر به نظر من یکجور مظلومیت مادرانه بود. نمیدونم شاید من مثال شما رو درک نکردم، شاید چون این خجالت مادر خودم رو دیدم که روش نمیشه بره خونه ی بقیه، حتی اگه خیلی دلش تنگ بشه، بخاطر همین گاهی وقتا یه سری سیگنال هایی میده که ما بفهمیم و... آیا اینطوریه؟ کمی مهربانانه تر فکر کنید و ببینید آیا همچین قضیه ای هست؟ چون مثلا درمورد مادر من این قضیه بخاطر کمرویی و عذاب وجدان اینه که یه وقت زحمتی به ما نده.
چقدر بعضی از رفتار خانم شما شبیه منه... مثلا منم وقتی از کاری راضی نیستم همینجوری میشم. از اطرافیان نظر میخوام که آیا واقعا به همین بدی که خودم فکر میکنم هست؟ خودم همیشه وقتی مخاطب اینجور پرسش ها هستم هرگز دلم نمیاد طرف مقابل رو نگران تر کنم... طبعا خودم هم شاید با این پرسش فقط میخوام طرف مقابل خیالم رو راحت بکنه. (که میدونم اشتباهه ولی اون لحظه فقط میخوام یکی تاییدم بکنه) چرا اینجوری هستم؟ به نظر خودم بخاطر کمبود اعتماد به نفسه. کمی هم اضطراب و وسواسی که درمورد رفتارم با بقیه دارم. اینکه میخوام مطمئن بشم شوهرم ازم راضیه. تو دلش منو بی عرضه، دست و پاچلفتی و... نمیدونه. نمیگم خانم شما هم اینطوریه. فقط یه احتماله.
درمورد خرید کردن هم بعضی چیزایی که تعریف کردین رو منم دارم. یکی از آزاردهنده ترین رفتارهایی که شوهرم داره اینه که یکجوری برخورد میکنه انگار همه میخوان سر ما کلاه بذارن. انگار من یک احمقی هستم با کارت پر از پول که همه راحت میتونن همچی رو باهام دولاپهنا حساب کنن. نیاز دارم وقتی با ذوق خریدامو نشون همسرم میدم یک تعریفی چیزی ازش بشنوم، ولی بجاش مرتب درمورد قیمت و فلان میپرسه و چقدر گرون خریدی و فلان چیز ارزون تره... این رفتار هرگز از ذهن من پاک نمیشه، من یکی که به پنهان کاری رو آوردم.
میگید کارت رو دادین دست همسرتون که مدیریت کنه. نکنید لطفا... بذارید نگرانی های مالی برای خودتون بمونه، این فداکاری رو برای زندگیتون انجام بدین.
درمورد رابطه، چرا یکجوری میگید انگار در دوتا جبهه ی مخالف هستید؟ انگار یک نفر سرویس میده اون یکی استفاده میکنه و برعکس؟ چرا انگار لذت بردن رو نوبتیش کردین؟ اینکه حوصله ندارید لذت بردن خانم رو تحمل کنید و انگار اون رو یکجور خودخواهی میدونید، یا برمیگرده به دوست نداشتن خانم یا نداشتن آموزش کافی. اینکه میگید وقتی شما سرحالید میخواد لذت ببره، چه اشکالی داره؟ شاید بعداز مدت ها منتظر رابطه ایه که بتونه کمی به قول شما سرخوش باشه. چون میدونه اون لحظه شاید بعداز مدت ها شما حالتون خوبه و براش وقت میذارید. پس انتظار دارین کی نیازهاش برطرف بشه؟ درمقابل اگه ناراحت باشید میخواد کاری کنه شما خوشحال بشید. به نظر من این رفتارش رو خیلی بی رحمانه تفسیر میکنید.
درکل قضاوتتون درمورد همسرتون بی رحمانه و خالی از عشق و علاقه ست. مشکل ریشه ای شما همینه.

سلام
خیلی از موارد به دیدگاه شما بستگی داره
مثلا همین قضیه مادرشون من اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که ایشون روش نشده مستقیم بیاد خونتون که ابن کارو انجام دادن من جای شما بودم انقد باهاشون راحت و گرم برخورد میکردم که هر وقت دلش تنگ شد احساس کنه داره خوته بچه هاش میره نه خونه دامادی که تک تک موارد رو تجزیه تحلیل می کنه
دوم اینکه خانمها کلا گرایش دارن به این که نازشون کشیده شه مثلا همین غذا رو خودش می دونه خراب کرده ها اما از شما اعتماد به نفس می گیره همین که شما میگی عزیزم مهم نیست خودتو ناراحت نکن آروم میشه (گفتنش انقد سخته که تبدیل به یکی از بحران ها شده ؟؟!!)
در مورد خریدها و بقیه اخلاقها می تونید با مهربونی و صمیمیت ازش بخواین که اولویتش شما و زندگیه دونفرتون باشه و اون هم به مرور زمان بهتر میشه
در کل مشکل حادی ندارید
موفق باشید

متشکرم از توضیح مفصل شما

آقای سالم درباره ی اینکه خرید میکنین و چه چیزی نظر شما یا خانومتون هست چارش اینه خریدای مستقل داشته باشین. به اندازه و بنا به توان مالیتون. هیچ وقت فراتر از توان خرید نکنین و برای هر خرید مبلغ خاصی رو در نظر بگیرین.

وقتی سلیقه ها متفاوته و یکی از دو نفر لج میکنن بهتر هست جداگانه به خرید برن تا دلخوری پیش نیاد.

درباره کارت بانکی .. خرج رو بدست خودتون بگیرید.، به خانمتون مقداری خرج ماهیانه بجهت رفع نیاز در موارد شخصی بدین و باقی امور با خودتون باشه. اینطور میتونین به اوضاع مسلط باشین و دچار بی برنامگی نشین.
لیستی از مایحتاج یکماه منزل + قبوض+ قسط و ... تهیه و مبالغی رو براشون کنار بگذارین.

برای رفتارهای همسرتون و چگونگی مقابله درست با اون از خدمات این سایت بهره بگیرین. بی شک مشاوره تخصصی اون میتونه راهگشای خوبی برای شما باشه. من مایلم شما بصورت تخصصی و نه تجربی راهنمایی بشین

ابتدا ممنونم از مارگریتا به خاطر تحلیل و تمثیل جزیی نگرانه شون و راهنمایی مفید
پست قبلی من دو موضوعی رو بررسی کرده بود که من با خانواده همسرم مشکل دارم که بحث جداگانه ای داره ... و اون رفتار رو سیاست میدونم حالا با هر دلیلی.... راجع به خوب و بد بودن قضاوت نکردم و چیز دیگه ای هم الان نمیخوام اضافه کنم...تقریبا همه ادمهایی که ما باهاشون ارتباط داریم الان دیگه برای شب نشینی اومدن رو افت میدونن برای خودشون و دوست دارن دعوت بشن به ناهار یا شامی که البته قلبا میگم ما خیلی خوشحال میشیم....ولی انصافا زنگ بزنی دیگری این مطلب رو انتقال بده این دیگه افتضاحه و البته مختص خانواده ما نیس با همه همینطوری هستن.ولی بهرصورت سیاستی در جهت حفظ شان و احترام خودشون هست.
مطلب دوم که قبلا عرض کرده بودم این بود که من از همسرم نفرت داشتم که گویا این هست که علاقه ای نیست و اینکه میخوام ازش انتقام روزهای گذشته رو بگیرم که اینم بیانگر بیرحم بودن من هست و بحثی راجع به اون نیس
راجع به مسائل عاشقانه هم بحث جداگانه ای میطلبه،
اشاره من جنبه یک بعدی همسرم بود،یعنی اگر من نکنم اون کنارم هست وگرنه کنار وامیسته تا من انجامش بدم ودر تمام مسائل اینطوریه ...خصلتش اینطور نیس بیاد از گوشه کاری بچسبه و از همکاری کردن لذت ببره...و با این مثال خواستم عمق تاثیر این روحیه رو مطرح کنم تا مفهوم بشه تا چه حد مشکل داریم.
راجع به مسائل مالی هم تمام تقسیم بندی و میزان هزینه کرد برای هرچیزی رو مشخص کردم و طبق الگوی معلومی انجام میدیم ولی هزینه های جاری خونه و خودش رو اوایل زندگی من انجام میدادم چون به همه موجودی کابینتها و یخچال اشراف نداشتم...نصف شب یا وسط پخت غذا میگفت فلان چیز رو ندارم بهش پیشنهاد دادم ازینا که اطلاع کامل دارین شما لیست خرید ماهانه رو تهیه کن و حتی مبلغی برای احتیاجات فردی خودت لحاظ کن... راجع به خرید خانمم تا حالا محدودیت نگذاشتم مبلغ رو بهش اختصاص میدم چون میدونه پول برای خودش میمونه میگرده با بهترین قیمت خرید میکنه باقی پولش رو پس انداز میکنه...
راجع به اعتماد بنفس و ... تحلیل شما منطبق برایشون هست و ما هردو نسبت به این موضوع آگاهیم ... ولی نمیشه یکنفر همیشه تیپ افسرده بگیره و همسرش نازکش باشه و مدام کارش روتوش کردن باشه ... منم نیاز به انرژی گرفتن دارم خودتون تصور بکنید...
به قول بک مشاور زن خونه ژنراتور انرژی همه اعضای خانواده هست حالا بخوایم این جمله را هرطور توصیف کنیم این یک واقعیته .... همه باید تو خانواده مسئول باشن... همکاری بکنند ... بعضی از ادمها دست و پا چلفتی نیستن...ولی به خاطر هرچی که درمورد افراد مختلف علتش متفاوته....از جراتمندی کمتری برخوردارن و ترجیح میدن کاری رو انجام ندن و در ازاش پاسخگو هم نباشن(چون تجربه نکردن تا اشتباهاتشون اتفاق بیفته و براشون درس عبرت بشه گذاشتن تا موقعی که مجبور بشن انجام میدن و در نتیجه خرابکاریشون که عادی هم هست به چشم میاد)...فرار نرم از زیر بار مسئولیت و پاسخگویی...این یک حقیقته
تمام خانواده هایی که در اطراف ما هستن غذاهای سختشون رو میدن افرادی که تو فامیل ماهر هستن براشون میپزن و من برای اینکه مادرش تو خانوادش این فرصت رو بهش نداده از ترس ابروریزی.....با اینکه جلوی مهمونا کمی خجل میشیم پشتش وایستادم تا خراب کنه و یاد بگیره...ولی خودش بجای تلاش و تحقیق و پرس و جو برای رفع ایراد غذاش مدام میگه اینه که هس میخوان بخوان نمیخوان از سرشون هم زیاده!!این مسئولیت پذیری نیس ..منم که نقش حامی رو براش بازی کردم ..دیگه خود طرف هم باید از خودش یه چیزی نشون بده دیگه.
و با تشکر ازzendegiye movafagh به خاطر همراهی و سخنان متینشون
حمایت عزیزم مهم نیس خودتو ناراحت نکن برای چند موضوع در یک روز و به چه مدت برای یک مرد تو زندگی باید طول بکشه؟! چه وقت قراره خانم اقدامی جهت برطرف شدن و بهبود مسائل بکنه
متاسفانه ما چندسال هست ازدواج کردیم و یک مدت که دلهامون بهم نزدیک شده بود خرید رفتنمون بد نبود بعد شدت یافتن کدورتها عملا نزدیک شدن سلیقه ای وجود نداره..در عین اینکه من رو لباس با وقار و زیبا و گران قیمت برای همسرم نظر میدم..اون از خوش تیپ شدن و لباس روشن پوشین من در خرید ممانعت میکنه...البته در خرید خودش مشکل ما در تفاوت رنگ و مدل هست که اون مبخاطر تفاوت محیط اجتماعیمون هست..یعنی بعبارتی سلیقه خاصی نداره...مثلا لباسی رو تن کسی دیده یا خوشش اومده یا ازون تعزیف کردن میخواد بخره..برای خودش صاحب سبک نیست
و از sahar.66 ممنونم که همیشه با سعه صدر مباحث رو دنبال میکنن و صمیمانه پاسخ میدن
مورد اول رو که عرض کردم انجام میدیم منتها توی همون یک حوزه هم مشکل داریم...مورد دوم هم خانمم دوست داره کنارش باشم...من طاقتش رو ندارم...چون واقعا قبلا کمک حالش بودم در خریدهاش...کمی به تایید نیاز داره ولی اعصابم نمیکشه...خیلی تفاوت سلیقه داریم....
و درباره توصیه انتهایی تون من عین اینکه نا امید شدم ازینکه کسی بتونه کمکمون بکنه...بخاطر اینکه همدردی ندارم اینجا مسائلم رو مطرح میکنم ..البته دوستان بیشتر با همسرم همدردی میکنند :54:ولی اگر بدونم چه کسی با چه توانایی هستن حتما با مشاوره تخصصی هم ارتباط خواهم گرفت
سپاس از همه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سالم96

و از sahar.66 ممنونم که همیشه با سعه صدر مباحث رو دنبال میکنن و صمیمانه پاسخ میدن
مورد اول رو که عرض کردم انجام میدیم منتها توی همون یک حوزه هم مشکل داریم...مورد دوم هم خانمم دوست داره کنارش باشم...من طاقتش رو ندارم...چون واقعا قبلا کمک حالش بودم در خریدهاش...کمی به تایید نیاز داره ولی اعصابم نمیکشه...خیلی تفاوت سلیقه داریم....
و درباره توصیه انتهایی تون من عین اینکه نا امید شدم ازینکه کسی بتونه کمکمون بکنه...بخاطر اینکه همدردی ندارم اینجا مسائلم رو مطرح میکنم ..البته دوستان بیشتر با همسرم همدردی میکنند :54:ولی اگر بدونم چه کسی با چه توانایی هستن حتما با مشاوره تخصصی هم ارتباط خواهم گرفت
سپاس از همه

---

خواهش میکنم:72:
من هم به این دلیل عرض کردم مشاوره خصوصی برای شما بهتر هست. در مسایلی کاملا حق با شما هست و من اینو درک میکنم.
این لینک رو که در پایین میگذارم کلیک کنین و واردش بشین، در قسمت دوم آقای مدیر فرمودن چطور از امکانات مشاوره خصوصی بهره مند بشین. ↓

لینک استفاده از خدمات تالار همدردی

سلام
دوست عزیز یک ورق بر دارید و بنویسید در مسافرت چه اتفاقی می افته که هم شما رفتارتون بهتر میشه هم همسر؟
اولین مورد که در مسافرت به ذهن ادم میاد در دسترس بودن نیاز جنسی است و کنار هم بودن
بقیه موارد هم خودتون یاد داشت کنید

از

sahar.66 بابت لینکتون تشکر میکنم

سلام جناب omid12
خوشحالم که بالاخره مخاطبی مطابق با عنوان تاپیک پستی قرار داده
موارد چندی رو در پستهای قبلیم اشاره کرده بودم
و موردی که شما اشاره کردین جای توجه داره:
- در ارتباط عاشقانه های حین سفر، این عاشقانه ها نیستن که به گرمی روابط ما کمک میکنه...بلکه معمولا این گرمی که به دست میاد و در انتهای سفر به عاشقانه ختم میشه...ولی خاطراتشون برامون ماندگارن
-کنارهم بودن هم اشاره جالبی بود که شاید عامل ساده ای بنظر بیاد ولی با ناخودآگاه ما ارتباط موثری میسازه
-البته سفری که یکماه پیش رفتیم عاشقانه موردنظر شما رو نداشت ولی ما بعداز برگشت رابطه بهتراز قبل سفر داشتیم
-بنده به شخصه قبل ازدواج اهل سفر بودم و کمابیش برای اینکه سفر ناراحت کننده ای رو رقم نزنم میتونم،آموختم صبورتر باشم و از علایق و سلایق خودم کوتاه بیام ..البته نه کاملا...ولی اینها بخاطر اینه که هدف سفر رو کنارهم با دل خوش بودن میدونم و البته مدت سفر رو محدود میدونم و با خودم میگم این چند روز هم میگذره
-اما همسرم چندسال پیرم رو درآورده تا رفتارش رو تعدیل کنه اینقدر سفر رو راحت زهرمار میکنه که دیگه به خودم قول داده بودم سفر نریم...تا پارسال که من شروع به خسته شدن کردم و همون موضوع که میگم وقتی دیگه حال نداشته باشم احساس خطر میکنه و سعی میکنه حواسش باشه....اونم بخاطر تغییر محسوسی هست که زندگیمون کرده و میدونم حسرت حوصله و مهر و محبت سالهای قبل منو داره و فکر میکنه با اینکارا من به روزای قبل برمیگردم...البته ایراداتی هم دارم و داشتم که طبق روش خوداموخته شاید غالب انسانها سعی میکنه با تلخ کردن اوقات من، ازم امتیاز بگیره...و من هر دفغع بهش هشدار دادم تیشه به ریشه زندگیمون نزنه..و من هم بخوام مثل اون شروع کنم زندگیمون تمومه ها!چند مدت رعایت میکرد دوباره از سر میگرفت....الان نمیدونین چطوری رعایت میکنه...یکی نیست بگه چرا تو که میتونی این همه سال منو عذاب دادی؟!
-و مورد سوم راجع به لحظاتمون خودمون داریم تصمیم میگیرم و احساس نمیکنم بخاطر کسی یا چیزی مسیر و رفتار زندگیمون دستخوش تغییر میشه...مخصوصا که تو سفر میبینم زیاد سعی نمیکنه با خانوادش ارتباط برقرار کنه...
-وقتی به درونم مراجعه میکنم میدونم چرا اونو از قلبم بیرون انداختم...خودش هم میدونه ولی حاضر نیس کوتاه بیاد...مسافرت برای ما لحظات سرخوشی بحساب میاد...انگار دنیایی رو تجربه میکنم که خانمم با خودش این انگل خانواده اش رو حمل نمیکنه.....انگار لحظاتی هست که اون خانواده ش وجود خارجی ندارن.....اینارو که مینویسم و یادم میاد بخاطر خانوادش چه مسائلی رو فدا کرده میسوزم....
آیا تصور شما اینه که مسائلی که در مسافرت باعث حال خوب میشه رو میشه در زندگی جاری پیاده کرد تا حال خوبمون مختص مسافرت نباشه؟!
به دو دلیل نمیشه:
-اول من از اهداف زندگیم چطوری کوتاه بیام مگه صحبت یه روز و دو روزه!
-دوم خانمم نمیتونه تاثیرپذیرش رو از محیط خانوادگیش حذف کنه.....ما چندسال رو خانوادش کار کردیم با انواع روشها و همیشه در لحظه خداحافظی روابطمون عالیه...چند روز که میگذره چند نفر مریض هستن که نفوذ دارن روشون و میرن روابط رو بهم میریزن...عملا چندسال از وقت و انرژیمون رو تلف کردیم...
میدونین متاسفانه تو جامعه ای زندگی میکنیم که از قبل نوع ارتباط نوشته شده هست:یعنی سبک ارتباط با داماد تعیین شده هست و شما هرچقدر روی خود شخص تاثیر گذار باشین نمیتونین اطرافیان مغرضش رو هم تحت تاثیر داشته باشین....اگر بشه گفت همسر من برای زندگی با من چه اموزشهایی دیده بود....دو سال طول کشیده فقط من بتونم اثبات کنم اینا بدبینی و اینطوری تیس...حالا بماند الان تفییر کرده ولی من اب شدم تا اون به این نتیجه رسیده....

تعجب میکنم از افرادی که فکر میکنند با توهین کردن میتونند کسی رو دعوت به ادب بکنند.
نمیدونم کدوم قانونی گفته که اهانت کردن در دایره ادب میگنجد که دوستان از این روش استفاده کردند!

جناب سالم

با توجه به توضیحاتی که دادید از نظر بنده همسرتون ممکنه شخصیت وابسته داشته باشند.

افراد وابسته قدرت انتخاب و تصمیم گیری پایینی دارند و معمولا در خرید دچار مشکل می شوند و به قول خودتون سبک لباس پوشیدن خاصی ندارند و بیشتر هم لباسهایی در سبکهای مختلف رو با هم قاطی میکنند . من ناراحتی و خشم شما رو در مورد عدم مسئولیت پذیری همسرتون و کم بودن اعتماد به نفس و قدرت تصمیم گیری ایشون میفهمم.
من هم دارم با یک مردی با شخصیت وابسته زندگی میکنم. و مشکلاتی کما بیش مانند مشکلات شما رو دارم.این افراد فقط در صورتی به خودشون تکونی میدهند که به آخر خط برسند و احساس خطر جدی بکنند و فقط در این صورت هست که کاری در جهت بهبود شرایط انجام میدهند البته اون هم بصورت مقطعی و تا زمان بهبود اوضاع هست وبعد کم کم از زیر بار مسئولیتها شانه خالی میکنند. در زندگی باهاشون انگار که ذره ذره به ته دره ای سقوط میکنی بعد چند متر مونده به ته دره یهو میپری نزدیکی قله بعد دوباره شروع میکنی به سقوط. به قول شما در رفتارشون ثبات و حد وسط ندارند. همین دیروز به مشاورم میگفتم که در روابط عاطفی با همسرم به قدری بی ثباتی و و بالا و پایینهای ناگهانی هست که احساس میکنم یهو از داخل اب داغ من را میندازند داخل اب یخ و برعکس و در این این سرد و گرم شدنها این قلب من هست که بارها و بارها ترکهایی برمیداره که موجب فاصله گرفتن از همسرم میشه.

وابستگی همسرتون باعث میشه مشکلاتی در ارتباط با خانواده اش داشته باشید و این هم در شخصیتهای وابسته یک چیز معمول هست. و معمولا هم مادرانی دارند که نمایشنامه های حرفه ای و تکراری رو بازی میکنند مثل نمایشنامه مظلوم نمایی، ای وای جلوی فامیل ابرومون رفت، دلتنگی ها و هزار و یک فیلم و بازی دیگری که بچه های وابسته شون با این فیلمها گیج و منگ میکنند. بخاطر همین هست که در مسافرتها و با دور شدن از افراد و محیط ارامش به سراغ هر دو تون میاد. در مورد من هم همین طور هست. بارها و بارها مسافرتهایی رو تجربه کردم که با یک زنگ تلفن اوقاتمون تلخ شده و یا بعد از برگشتن به کامم زهر کردند.

بعد از مشاوره های فراوان و مطالعات زیاد به این نتیجه رسیدم که شخصیت کسی رو نمیشه تغییر داد. ما شاید بتونیم با تلاش فراوان و بعد از سالیان زیاد مقداری از مشکلات رو تعدیل کنیم ولی شخصیت همسر هامون تغییر نخواهد کرد . به مرور زمان وابستگی به خانواده کمتر میشه و در عوض وابستگی به همسر جایگزینش میشه. انگار در ارتباط باهاشون چاره ای جز پذیرش نقش والد نیست.

من و شما و امثال ما با بچه هایی طرف شدیم که انگار هیچ وقت قصد بزرگ شدن ندارند. انرژی فراوانی لازم هست برای براوردن توقعات فراوان و نیاز های مختلف روحی روانی و عاطفی این کودکان و صد البته انرزی مضاعفی برای لجبازیها و ازارها و قهر و اشتی ها و به قول شما خرابکاری های متعدد دیگرشون.

از خداوند برای خودم و شما و تمام هم دردهای دیگر صبر فراوان می طلبم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maadar

تعجب میکنم از افرادی که فکر میکنند با توهین کردن میتونند کسی رو دعوت به ادب بکنند.
نمیدونم کدوم قانونی گفته که اهانت کردن در دایره ادب میگنجد که دوستان از این روش

---

سلام خدمت دوست عزیز مادر من این قسمت از متنتون رو متوجه نشدم آیا منظورتون این هست که من به آقای سالم 96توهین کردم؟
اگر بله . که من توهینی نکردم فقط جمله ای رو که خودشون در متنشون به کار بردند رو نوشتم. راستش ناراحتی و خشم این آقا قابل درک هست و اینکه اومده احساستشو راحت توی این سایت بیان کنه هم سرجاش ولی قرار نیست کسی بیاد اینجا فحش بده کما اینکه با فحش دادن مشکل کسی حل نشده

واقعا نمیدونم شاید کلمه انگل برای بعضی ها خیلی انقدرعادی باشه و من زیادی حساسم و نمیتونم هضم کنم یه انسان عاقل و بالغ چنین ادبیاتی رو به کار ببره
و در فرهنگ ما به کسی که ازین واژه ها استفاده میکنه اونم در رابطه با خانواده میگیم بی ادب
حالا نمیدونم والا بی فرهنگیم یا فرهنگ عوض شده.
با تشکر

..انگار دنیایی رو تجربه میکنم که خانمم با خودش این انگل خانواده اش رو حمل نمیکنه.....انگار لحظاتی هست ....[/quote]
:97:

با سلام خدمت maadar بزرگوار
ممنون از همدردیتون:72: این بالاترین درجه همدردی بود که تمام این یکسال و نیم دنبالش بودم و برای کسب کردنش هزینه مالی و روحی زیادی دادیم.
انگار با من زندگی کردین...این همدردی شما ارامشی به من داد که حس انزجارم و لجاجتم رو خیلی تخفیف داد و احساساتم رو که نسبت به خیلی چیزا در گارد بسته ای قرار داده بود دوباره فعال کرد و نسبت به همسرم با محبت رفتار میکنم حتی با خانوادشون و این بلطف زحمتی بود که شما متقبل شدین و نوشتین....
بخاطر آرامشی که واسطه اون شما بودین صمیمانه سپاسگذارم و از خالق هستی براتون بهترینها رو آرزو دارم ..دعا میکنم عاقبت بخیر بشین:323:
شما فرشته ای بودین بری این روزگار من....الان احساس میکنم میتونم با همسرم به سفر برم ...



در رابطه با فردی که با سوء تفسیر تعمدی هم دراین تاپیک هم در تاپیک قبل من ، به راحتی اهانت میکنند،سعی کردم با توجه به اینکه –حضور من در تالار برای تخفیف دردهای خودم هست- برای دیگری دردی اضافه نکنم و پاسخی ندادم.
برای روشنگری کاربرانی که سوءتعبیر را مطالعه کردند عرض کنم "انگل خانواده فرد" با "خانواده انگل فرد" دو اصطلاح متفاوت هست.همسرم با خود حس و تلقی از خانواده اش رو حمل میکنه که در تصمیمات و رفتارهاش تاثیر منفی دارد و مثل یک بیماری زندگی ما را ضعیف میکند. و این موضوع را با لغت انگل معادل کردم(برای مفهوم انگل به ویکی پدیا مراجعه).وگرنه شاعران و بزرگان ادب پارسی و قران کریم با تمثیلهاشون از من بی ادبتر بحساب خواهند امد.
من در زندگی واقعی خودم با کسانی زندگی کردم که نزدیکترین افراد در برابر توهین ها و بی احترامی های که بمن میشد و میشه،سکوت میکردند و من بعد از تحمل یک مدت طولانی ازینکه عزیزان من واکنشی نشان نمیدادند در تقبیح رفتار وقیح دیگران با من و سکوت میکردند و این به اونا اجازه میداد دفعات بعد وقیح تر و گستاخانه تر باشند، بسیار آزرده شدم از عزیزانم.... خوشحالم که در این انجمن کسانی هستن که با اینکه وابستگی با من ندارند وجدانشون را معامله نمیکنند....

سلام

فکر می کنم کار کردن روی عزت نفس و اعتماد به نفس همسرتون بهتون کمک کنه.

اگه جایی شاغل بشن یا فعالیت اجتماعی را شروع کنن یا کاری برای خودشون راه بندازن می تونه موثر باشه.
یه بیزینس کوچیک که مجبور باشه فکر کنه، با بقیه مراوده داشته باشه، تصمیم بگیره، شکست بخوره، موفق بشه و ....

سلام و ممنون شیدا.

'گرامی

اومدم نظر خوب شما رو تصدیق کنم و کارهایی که تا اکنون انجام دادیم برای کنترل مسئله اعتماد بنفس و عزت نفس...شد یک صفحه A4 !
بنابراین خلاصه عرض کنم..خانمم هنوز به اون سطح نرسیده که خراب کنه و درس بگیره و بهنر بشه .. عمدتا پس از نتیجه نگرفتن ولو با دلگرمی من بخاطر اینکه نمیتونه با بقیه رقابت کنه رها میکنه و بهونه میاره....
بنابراین کلاسهایی رو که میرفت باهاش خونه کار میکردم و کمک فکری و عملی میدادم که سر همونها هم کلی باید حوصله میکردم که هم اختلاف سلیقه هامون هم اینکه برداشت خودش رو از تحلیل من برتر میدونست و میگفت تو میدونی یامن J
اما بحث دوم تعاملش با افراد اجتماع بود که تا اینجا بخاطر اینکه با افراد همکار یا همکلاسی اش به مشکل میخورد سه تا از کارهاش رو رها کرده بود...در واقع همیشه با افرادی از فامیلشون میرفت اینطور جاها یا یکی رو پیدا میکرد که اونها ازش دفاع میکردند تو محافل مختلف..و به عبارتی تقریبا هرگز خودش رو تو موقعیتی قرار نداده بود که بعنوان فرد پیشرو شناخته بشه و در برابر هجمه های مختلف ابدیده بشه....
و بعد ازدواج تقریبا ارتباطش با دوستنش خدشه در شده بود چون موجب ناراحتی من بود سوء رفتاری که باهاش داشتند و عزت نفسش رو نادیده میگرفتن و خیلی راحت به همسرم بی احترامی میکردند و قهر میکردند و باز همسر من بود که میرفت منت کشی اونا که دوباره دوست بشن!
ولی الحمدلله الان بلطف خدا ازین حیث بمقدار زیادی پیشرفت داشته و تجربه هایی که تو این چندسال کسب کرده تونسته بهش کمک کنه. و با اصرارهای من بالاخره بعداز دوسال دوباره الان مشغول یادگیری یکی از صنایع دستی هست و خب سرامد کلاسشون هست و البته با همکلاسیهاش درگیری داره ولی خب شخصیت پیدا کرده و مورد احترام جمعشون هست و میتونه با کمی افت و خیز رفتارش رو در جمع مدیریت کنه و کارهاش رو هم میفروشه....
البته باز بخاطر اینکه روحیات عجیب و غریب خانمم رو جمع و جور کنم بالاخره حاشیه هایی اضافه میکنه به زندگیمون(مثل درماندگیش وقتی قسمتی از کار رو نمیتونه جمع کنه ..یا قسمتی از کارش خراب میشه یا بعضی موارد نمیدونه باید چیکار کنه ..در بعضی نکات سلیقه ای .. از رفتاری که همکلاسیهاش دارن و وقتی شکست میخوره نمیخواد دیگه کلاس بره .. از اینکه بعنوان فرد موفق شناخته شده و وقتی شکست میخوره و کارش خراب میشه و ابروش بخطر میفته و از همه مهمتر میگه من دوتا کار رو نمیتونم با هم انجام بدم یا خونمون یا کارم و ازین جور چیزا) .. ولی بنظرم چیزی که اضافه میشه به کیفیت و شخصیت زندگیمون کمی بیشتر از معایبش خواهد بود انشاالله.....
بازم که زیاد شد .. ممنون میشم اگر نکته ای بود یاداور بشین ...