نمایش نسخه قابل چاپ
درود
من كارشناس ارشد مهندسي هستم و براي آزمون دكترا مي خونم. البته تقريبا به دليل مقاله و... بورس شدنم قطعيه. از دوستان عزيز مي خواستم بپرسم كه اختلاف سطح تحصيلي نسبتا زياد" مثلا ازدواج با يك خانوم ديپلمه" چه عواقبي رو براي من يا امثال من مي تونه داشته باشه و كلا آيا مردود هست يا خير؟
خوبه که به دنبال طرح همچین مسائلی هستی .تو یه زمانی که شرایط کار برای همه با هر سطح سوادی وجود داشت.شاید تحصیلات برای زن که مربی بچه هاست و بیشتر با درس و تربیت اونا ارتباط داره مهمتر بود .ولی الان که نیاز آدما به غیر از مادیات درزمینه ی کلامی هم بیشتر شده بهتره با کسی که اختلافی بیشتر از یه مرحله ندارن باشه.ولی قبول دارید که شعور آدما به دانشگاه رفتن نیست خیلی ها دید باز و روشنی دارن.به نظرم اون خانوم یا آقا ی تحصیلکرده که علاقه مند به یه خانم با سطح پایین تر میشه میتونه طرفشو ترغیب کنه به ادامه تحصیل و اونو با حمایتاش تشویق کنه تا اون هم از این عرصه جا نمونه.من کلا رد نمیکنم بستگی داره که آیا اون فرد تحصیلکرده میتونه طوری رفتار کنه که طرف مقابلش دچار سرخوردگی نشه یا نه ؟
من فکر میکنم برای ازدواج سطح فکر و سواد اجتماعی و درک دو نفر باید نزدیک باشه . برای این امر هم نزدیک بودن سواد آکادمیک لزومی نداره .
نظر بقیه دوستان
فرض رو بر این بذارید که امکان ادامه تحصیل برای اون خانوم وجود نداره. ممنون
سلام دوست عزیز. به نظر من یکی از مهم ترین ملاک هایی بود که بهش اشاره کردی . شما خودتان فرض کنید آیا موفعی که دیپلم داشتید و الان که دارید برای دکترا درس می خوانید طرز فکر شما یکی هست مسلما نه. پس اگر فردی با تحصیلات عالی با فردی که از نظر تحصیلات در سطح متوسط ازدواج کند باید در نظر داشته باشد که طرز فکر و عقاید آنها با یکدیگر تفاوت زیادی دارد بخصوص در مورد اداره خانه و تربیت فرزندان. در نتیجه اگر با چنین فردی ازدواج کرد یا باید گاهی آن فرد را افزایش دهد و یا باید طرز فکر خود را به او نزدیک سازد.
سورنای عزیز، بستگی به درک ایشون از زندگی داره، همیشه تحصیلات بالا دلیل بر درک بالا نیست. اگه با همچین موردی مواجه هستین بهتره به یه مشاور مراجعه کنید. اگر ایشون سن و سالشون هم در حد همون دیپلم هست یعنی یک دختر 18 ساله، به نظر من باید با حساسیت بیشتری به این قضیه نگاه کنید اما اگه اینطور نیست باید ببینید چقدر در اجتماع بوده اند، چه چیزهایی روی طرز فکرشون تأثیر گذاشته، به چه سمت و سویی کشیده شدن، هدفشون چیه و چه برنامه هایی برای زندگیشون دارن، آیا اگه در تحصیلات پیشرفت نکردن، در امر دیگه ای موفق بودن یا نه، یا اصلا به پیشرفت اعتقادی دارن یا زندگی راکد رو می پسندن، که اگه اینطور باشه جلوی پیشرفت شما رو هم خواهند گرفت و دچار اختلافات زیادی خواهید شد.
:72:
شاد گرامی نقاب عزیز و بقیه دوستان ممنونم.
شاد مشکل ایشون مشکل جسمی بوده که نتونستند تحصیل کنند.البته اصلا این مشکل ( نوعی معلولیت جسمی= مشکلات بینایی شدید) برای من مشکل ساز نیست. چون راجع بهش فکر کردم و کاملا آماده برای شروع زندگی با همچین مشکلی هستم.
پس دلیل قابل قبولی دارند برای این قضیه عدم ادامه تحصیل"لااقل از نظر من".مشکل سر اینه که من فکر می کنم بحث سر عدم درک به خصوص من از ایشون و نیازهای ایشون باشه. من تا به اکنون درگیر دانشگاه و کار بودم و شناخت خوبی از نیازهای یک دختر در این شرایط ندارم. البته قضیه هنوز اونقدرها جدی نیست. من به ایشون هیچ پیشنهادی رو ندادم و سعی کردم دورادور باشه رابطه تا عادتی و احساسی پیش نیاد به خصوص برای ایشون.مسما انتخاب من مخالفت بسیار شدید خونواده منو که به زیر استاد دانشگاه!!؟ و پزشک!!؟ راضی نیستند!!!! داره. اما چون دور زندگی می کنم از اونها این رو می تونم کم کنم.
از لحاظ درک مشترک با رفتن به مشاوره این موضوع قابل حل هست؟
دوستان کمک کنند.ممنون
مشاوره به شما کمک می کنه که متوجه بشید آیا می تونید با هم زندگی خوبی داشته باشید یا نه و بعد از این تشخیص طی جلساتی به شما و اون خانم شیوه صحیح طرز برخورد در زندگی مشترک و آشنایی پیدا کردن با نیازهای دو طرف و چگونگی رفع اونها رو آموزش میده.
در ضمن سعی کنید پیش مشاوری برید که امتحان شده باشه.
:72:
نمی دونم دنیای عجیبیه ولی به نظر من ما قبل از اینکه دختر باشیم یا پسر انسانیم و به بودن در کنار هم نیازمندیم / بدون دیدن شرایط همدیگه یه موقع به خودمون میام که علاقه مند شدیم به کسی که شاید هیچ کدوم از معیارایی که یه زمان برامون مهم بود رو نداره.
اون خانم در این مورد چه نظری دارن آیا قبول کردن اینکه از نظر تحصیلی از همسرشون پایین ترن باشن براشون قابل قبوله میتونن در آینده رفتار شما رو با خودشون تفاخر شما نسبت به خودشون ندونن؟./ولی به نظر من آدما رو نمیشه با هیچ مقیاسی اندازه گرفت وقتی دوست داشتن نه عشق (چون عشق از روی احساسه و دنبال دلیل منطقی برای خودش نمیگرده)ولی دوست داشتن با علمه به داشته ها ونداشته های طرف مقابله توی رابطه ی دو نفر وارد بشه چنان نیرویی به اونه میده که میتونن جلوی تمام مشکلات قد علم کنن./ ممکنه حرفای هم رو نفهمید چون خواسته های شما وسیع تر از اون چیزی خواهد بود که این خانم فکرمیکنن عدم رضایت خانواده و نداشتن حمایت عاطفی اونا برای این خانم که تازه وارد خانواده شما خواهند شد و استقبال سرداز طرف خانواده شما ممکنه ایشون رو دچار از دست دادن اعتماد به نفسشون کنه .وبا خودشون این فکرو بکنن که وجودشون مانع پیشرفت شما خواهد بود .و برای خودشون تو زندگی شما جایگاه ویژه ای نبینن.کاش از خصوصیات اون خانم بیشتر میگفتین ./
ایشون بسیار بسیار انسان پخته و کاملی هستند. گاهی به عظمتی که در صحبتهاشون وجود داره رشک می برم. از این که همسرم با یک برخورد نامناسب من زیر گریه نزنه و سعی در آروم کردن من داشته باشه و بعد از من بپرسه که دلیل این کارم چیه(منظورم صبر در ایشونه) (به طور متقابل من) همیشه احساس خوبی داشتم.
من نمی دونم چرا. اما دوست ندارم در زندگی رابطه سنتی ایجاد امنیت و آرامش همواره به دوش من باشه. زیباترین لحظه ها برای من لحظه هاییه که با هم در آغوش هم باشیم و نه همسرم در آغوش من!!! کسی هستند که می شه باهاشون صحبت کرد و برای صحبت تو ارزش قائلند و صبورانه گوش می کنند. حتی اگر راهکاری به ذهنشون نرسه. مهمتر از همه مقاومت اون در برابر مشکلات زیادی که باهاش سر وکله می زنند واقعا برای من قابل تحسینه. من همون قدر که برای همسرم ارزش قائل می خوام بشم همون قدر دوست دارم اون این ارزش رو برای خودش قائل باشه و محکم باشه. البته اینها رو من از گوشه کنار و از برخوردهاشون با خودم و بقیه فهمیدم.
تکه یخ گرامی ایشون اصلا از علاقه من به خودشون چیزی نمی دونند. صلاح هم در اینه که ندونند. چون یقینا ضربه می خورند. من در وهله اول باید این مشکلات اولیه رو در خودم و خونوادم حل کنم و بعد
سورنای عزیز، هر کس در انتخابش علاوه بر معیارهای اصلی، یک معیار اساسی داره که مانند فیلتر عمل می کنه، یعنی کسی که دارای اون معیار نباشه به هیچ وجه برای بررسی معیارهای دیگه انتخاب نخواهد شد. شما باید معیارهاتون رو در نظر بگیرید و مخصوصا اون معیار اساسی تون رو، من از صحبتهای شما هم در دیگر تایپیکها و هم در این موضوع احساس کردم معیار اساسی شما هم سهم بودن زن و شوهر در زندگی و هم پای هم بودن هست، شما دوست دارید همسرتون در عین حال که از لحاظ عاطفی به شما وابسته اس شخصیتی مستقل داشته و از شما انتظار نابه جا نداشته باشه. کسی که مسئولیت پذیر باشه و تمام مسئولیتهای زندگی رو به دوش شما نندازه و به سهم خودش مفید و همراه و یار باشه.
اینطور که گفتید این خصوصیات در این خانم موجوده پس ایشون از فیلتر معیار اساسی زندگی شما عبور کردن، حالا باید به سایر معیارهاتون برسید، اونها رو در ایشون بررسی کنید، ببینید واقعا چقدر براتون مهمه که همسرتون تحصیلاتش بالا باشه، آیا وجود چنین اخلاق خوبی باعث میشه که شما به هیچوجه در طول زندگی ایشون رو به خاطر نداشتن تحصیلات بالا حتی در درون خودتون سرزنش نکنید؟
اصلا فرض رو بگذارید بر اینکه اطرافیانتون همه با این قضیه مخالفت می کنن و به هر حال همیشه شما رو به خاطر انتخابتون شماتت خواهند کرد (نمی گم واقعا اینطوره فرض کنید) آیا اونقدر خصوصیات خوب دارن یا اونقدر به ایشون علاقه مند هستید که حرف هیچ کس کوچکترین تأثیری در زندگی شما نگذاره و آیا می تونید بهترین عکس العمل رو در مقابل اطرافیانتون نشون بدید که اونها قلبن به همسر شما احترام بذارن و دوستش داشته باشن؟
....
:72:
شاد گرامی با این انتخاب من خونوادم رو عملا از دست می دم.اونها نهایتا خیلی خشک با ایشون برخورد خواهند کرد"البته مادرم به حکم مادر بودنش با من احتمالا عاطفی برخوردشو ادامه می ده".مادر من حتی در باورش هم نیست که من همچین انتخابی رو بکنم. البته به دوری از اونها عادت کردم و احتمال خیلی زیاد قصد دارم (اگر بورس داخل نشم) برای همیشه خارج کشور برم.یقینا ایشون رو هیچ گاه سرزنش نمی کنم حتی در درون خودم. بله درست حدس زدید. من به یک زن به چشم یک دوست نگاه می کنم و (عذر می خوام) از لوس بودن یک زن متنفرم. "اطرافیانتون همه با این قضیه مخالفت می کنن و به هر حال همیشه شما رو به خاطر انتخابتون شماتت خواهند کرد" این فرض نیست. واقعیته. پذیرفتمش.نمی دونم اونم می پذیره که خونوادم رو فقط زمان خواستگاری و عروسی ببینه یا خیر.سوال دیگه اینه آیا مسائل دیگری هم غیر از مسائل معمول وجود داره که دقیقا نیاز مند یکسان یا مشابه بودن شرایط تحصیلی(بالنسه ) باشه ؟ من اینو نمی دونم
اگه ایشون ذهن بسته ای داشته باشن امکان داره در بعضی موارد دچار مشکل بشین، اما اگه ایشون اشراف کافی روی مسائلی که یک شخص در طول تحصیل با اون دست به گریبان میشه رو داشته باشن خیلی بهتره. شما میتونید خودتون تمام مسائل موجود رو برای ایشون توضیح بدید. اما امکان داره که خودشون در بعضی جاها احساس ضعف کنن، مثلا احساس کنن در مورد مسئله ای که شما در موردش صحبت می کنید اطلاعات کافی ندارن و همین امر باعث ناراحت شدنشون بشه، نمی دونم وضعیت ایشون به چه صورتیه اما بهترین کار اینه که شما تشویقشون کنید در زمینه ای که به اون علاقمند هستن پیشرفت کنن، البته اینو اجبار نکنید چون امکان داره احساس بدی بهشون دست بده...
بهتره اینطوری توضیح بدم، وقتی یه نفر احساس کنه در هیچ زمینه ای حرفی واسه گفتن نداره (البته ببخشید من شناختی نسبت به ایشون ندارم و مطمئن هستم که ایشون توانایی های زیادی دارن) احساس بدی بهش دست میده، فکر می کنه یه چیزی در وجودش کمه و مدام خودش رو سرزنش میکنه، شما باید کاری کنید که ایشون احساس کنن حداقل توانایی ایشون در یک زمینه با تحصیلات شما هم سطح هست، یعنی توانایی انجام کاری رو دارن که شما رو شگفت زده می کنه، و باعث افتخار شماس، شاید فکر کنید که همچین قضیه ای نیست و ایشون هم همینو بگه اما به مرور زمان این اتفاق خواهد افتاد.
این قضیه مخصوصا وقتی پررنگ میشه که احساس کنیم کفه ترازو زندگی به سمت یک نفر سنگین تره، ما همیشه در یک شرایط روحی به سر نمی بریم، طوری رفتار کنید که ایشون این انتخاب رو به حساب لطف و گذشت شما نذاره..
در طول مدت تحصیلتون تا اونجا که می تونید ایشون رو در جریان مسائل درسی تون بذارید حتی اگه مطمئن هستید که ایشون دقیقا متوجه صحبتهای شما نمیشن اما هیچ وقت این کار رو متوقف نکنید اجازه بدید ایشون هم سهمی در درس خوندن شما داشته باشه. و حتما و حتما در مورد مشکلاتی که ادامه تحصیل به همراه داره باهاشون صحبت کنید، شب زنده داری های احتمالی، زمان تحویل پروژه و ....
در ضمن قبل از هر چیز حتما در مورد برخورد خانواده تون باهاشون صحبت کنید، البته باز هم طوری این کار رو بکنید که این حس بهشون دست نده که باعث جدایی شما از خانواده تون هست و خودش رو مزاحم حس کنه.
:72:
کار خوبی کردی که بروز ندادی با نظرت هم موافقم که زن وشوهر به یاد هم و همراه هم باشن واقعا همسر و هم چراغ باشن نه یکی فقط احساسات خرج کنه و یکی فقط گیرنده باشه .هردو آنسان هستن به یه اندازه به احساس و عواطف نیاز دارن .کار دنیاست نمیدونم چی بگم .من امروز خیلی جدی فکر کردم دیدم تنها کسی که میتونه به ما کمک کنه بعداز خدا خودمونیم .چون با شناخت کاملی که از اخلاق خودمون داریم میفهمیم که تو موقعیت های مختلف چطور رفتار کنیم.من یه مورد شبیه تو میشناسم البته دراین مورد من آقا بعداز ازدواج طی طریق کردن و دکترای تخصصی گرفتن و شدن استاد یه دانشگاه معتبر در حالی که خانومشون زیر دیپلم بودن که با حمایت همسرشون الان ایشون هم مهندسی کامپیوتر میخونن البته نه از دانشگاه چندان معتبری .ولی به هر حال سه تا بچه دارن به خوبی و خوشی هم دارن زندگی میکنن .ولی فکر کن مثلا منو شما که درس خوندیم چه گلی به سر خودمون زدیم مثه همه آدمای دیگه داریم زندگی میکنیم با همون دقدغه ها و مشکلات ببین این خانم برات مهمتره یا آرزوهایی که داری براورده شدن اونا بدون این خانم برات ارزشی داره یا نه ؟یه سرم به ما بزنی بد نیست چون به راهای تازه رسیدم دوست دارم تو که تا حالا همراهیم کردی نظرتو بگی ...
سلام. مرسی کمکم کردی. من نمی دونم چطور بگم . این خانوم قبلا طلاق هم گرفتند!البته همسرشون ایشون رو رها کردند. به دلیل عیاشی و...
هر چند می دونم شاید باورش سخت باشه. اما برای من این هم چندان مهم نیست. فقط یخورده اوضاع خرابه برای اینکه با خونوادم صحبت کنم.
شاد من ایشون رو در بسیاری زمینه ها سرتر و بالاتر از خودم می دونم. همین که هیچ وقت ندیدم ایشون دستور بدن و چیزی رو از کسی طلب کنند برای من بسیار بسیار ارزشمنده. بارها حرکتهایی از ایشون دیدم که متحیر شدم از اینکه همچین انسانی هم وجود داره. البته از طرف اون هم چیزی ok نیست و شاید ایشون منو رد کنه.
میام بهت سر می زنم. چشم. حتماحتما.
*البته عياشي همسرشون
من طوري معمولا صحيت مي كنم كه ايشون احساس كنه فردي كه نيازمند تره من هستم و نه اون. البته فعلا در حد يك رابطه عادي و نه اصلا عشق وعاشقي
حالا باید تمام مسائل رو در نظر بگیرید، اعتقادات، سطح اجتماعی، سلایق، اهداف، نوع نگاه، و ... اینکه ایشون یه بار ازدواج نا موفق داشتن به علت عیاشی همسرشون به نظر من هم مورد منفی نمی تونه باشه، شاید اگه ایشون به زندگی با یه فرد عیاش ادامه میدادن می بایست مورد سوال واقع میشدن.
آقای سورنا در یک کلام شما هستید که میخواین با این خانم زندگی کنید، آیا ایشون کسی هست که بتونه انتظارات شما رو برآورده کنه و بهتون آرامش بده و آیا شما می تونید انتظارات ایشون رو برآورده کنید و به ایشون آرامش بدین؟ آیا این انتخاب بهترین انتخاب شماس (دو طرفه)؟ آیا از زندگی کردن در کنار هم لذت خواهید برد؟
شاد من واقعا نمي دونم چي بايد بهش بگم براي شروع همچنين رابطه اي.چطوري باهاش برخورد كنم كه اينو نشون بدم كه از ديد من ايشون به سر من زياد هم هست."چون واقعا اين حس رو دارم" نمي دونم مي تونم براي يك زن كه بالاخره درد كشيده است پناه خوبي باشم يا نه. هر حركت من خيلي تو اين مورد خطرناك مي شه و ممكنه يك برداشت غلط از رفتارهاي من روح درد كشيدشو بيشتر آزار بده. از اين واقعا منزجر مي شم از خودم .من برام خود خونوادم حل شدست. اما سخت مي تونم اونو راضي كنم به اينكه قبول كنه هيچ وقت بعد از ازدواج خونواده من رو نمي بينه. نمي دونم ..
علاقه و ابراز حقیقی اون بهترین راهه اما بهتون پیشنهاد می کنم قبل از انجام هر کاری با یک مشاور مشورت کنید، اجازه بدید یه مدت روابط شما زیر نظر مشاور باشه و هر دوتون با هم حضور داشته باشید، اینطوری ایشون هم بهتر به قصد قلبی شما پی می برن. بهتره جریان خانواده تون رو هم کم کم با ایشون در جریان بذارید، برای این کار هم از مشاور کمک بخواین، به هر حال مشاور با جلساتی که با ایشون میذارن بهتر از هر کس دیگه ای به روحیاتشون واقف میشن و به شما شیوه صحیح رو نشون میدن.
:72:
من بهشون رسمي پيشنهاد بدم. يعني ازشون خواستگاري كنم؟ يا اجازه بدم ايشون هم به شناخت برسند و بعد؟ يعني فقط پيشنهاد دوستي؟
سورنای عزیز قبل از انجام خواستگاری رسمی بهتره یکی دو جلسه حتما مشاوره رفته باشین، بهتره اول از احساستون باهاشون صحبت کنید، اصلا ببینید ایشون تمایلی برای شناخت بیشتر شما دارن یا نه. برای خواستگاری کردن که خانواده تون میان؟ یا حتی برای خواستگاری هم پا پیش نمیذارن؟ به هر حال اگه دیدید ایشون هم تمایل به آشنایی بیشتر به منظور ازدواج با شما رو دارن کم کم این قضیه رو با خانواده تون هم مطرح کنید. امیدوارم خانواده تون این قضیه رو بپذیرن و ایشون رو به عنوان عروسشون که نه به عنوان دخترشون قبول کنن...
:72:
شاد بسيار ممنونم. مانند يك خواهر بزرگوار به من كمك كرديد و فكر مي كنم به ديگران بسيار. مي شه دوباره رتبه مثبت داد؟!!
:D
ممنون سورنای عزیز، من فقط چیزی که فکر کردم می تونه براتون مفید باشه رو گفتم، امیدوارم که نتیجه بگیرید..
:72: :72:
من يكبار با خواهرم نه راجع به خودم كه همين طوري گفتم موضوع رو به شوخي" نظرمامان راجع به اينكه من با يك زن مطلقه ازدواج كنم چيه. اگر اون تمام معيارهامو داشته باشه" گفت مامان پسرشو مي بوسه مي ذاره كنار!!! شايد خواستگاري هم نيان. اصلا گيج شدم. تا آخر همين هفته موضوع رو به خواهرم مي گم ببينم چي كار مي شه كرد.
خودت رو بسپار دست خدا ازدواج خیلی هم که ما جونا سختش میکنیم سخت و وحشتناک نیست ما خیر سرمون اشرف مخلوقاتیم خدا به همون زبون داده که حرف بزنیم و دوتا گوش داده که بیشتر حرفای دل همدیگرو بشنویم پسر خوبی هستی امیدوارم خدا بهت کمک کنه و مطمئن باش که کمکت میکنه حتی اگه تو ازش نخواسته باشی ..
ممنونم
من هم به خدا سپردم. اميدوارم لياقت رسيدن به اون خانوم رو داشته باشم. تا چي پيش بياد
بهتر نیست با خود مادرتون به صورت کاملا دوستانه صحبت کنید؟ وقتی یک سخن دهن به دهن مطرح بشه احساس و جاذبه خودش رو از دست میده، البته من نمی دونم شما بهتر میدونید وضعیت ارتباط در خانواده تون به چه شکله.
یه پیشنهاد دارم، این آیه خیلی به من آرامش داده و کمکم کرده، شاید برای شما هم خوب باشه، آیات 25 تا 28 سوره طه،
رب اشرح لی صدری و یسر لی امری ....
میتونم بگم این آیات برای من کار معجزه رو کردن واقعا باعث آرامش میشن اگه به معنیش هم توجه کنید متوجه می شید:
پروردگارا شرح صدرم عطا فرما و کار مرا آسان گردان و گره را از زبانم بگشا تا مردم سخنم را خوش بفهمند.
قبل از صحبت کردن با مادر یا خواهرتون این آیات رو توی دلتون بخونید حداقلش اینه که با آرامش لازم صحبت می کنید.
:72:
ممنونم. من مي خواستم ببينم مزه دهن مادرم چطوريه( نه اينكه خواهرم با اون صحبت كنه=خواهرم واقعا راز داره) بعد باهاش صحبت كنم.
شبتون بخير. خيلي ممنونم
سلام
سورنای عزیز بهتون تبریک می گم بخاطر این احساس پاکتون
به نظر من نزدیک بودن سطح سواد خیلی مهمه ولی ازاون مهمتر تربیت خانوادگی و برخورد اجتماعی فرد چه بسا خیلی از آدم های تحصیل کرده هستند که نه از تربیت خانوادگی بویی بردند نه از برخورد اجتماعی
اگه می بینی این خانوم توی خانواده ی خوبی تربیت شده و رفتارش بهتون آرامش می ده و برخورد هاش براتون قابل قبول به نظر من مشکلی نیست
اما در مورد مطلقه بودنشون یکم شرایط سخت می شه و موضوع فرق می کنه شما خودتون تو جامعه هستین درسته که شما می گین همسشون عیاش بوده ولی جامعه اینو نمی گه جامعه فقط کلمه مطلقه رو می بینه به دلیلش کاری نداره اگر تصمیمتون جدیه با سیاست باید مادرتونو نرم کنین اینم بگم که به زمان احتیاج داره هم به خودتون هم به اون خانوم و هم به خانوادتون فرصت بدین
راستی یه چیزی چرا اول کار همه چی رو به مادرتون بگید؟ که تند برخورد کنه سعی کنید مادرتون رو چند بار با این خانو آشنا کنید بدون اینکه از دلتون و احساستون خبر داشته باشن بعد با تعریفی که از این خانم میکنید شاید به دل مادرتون هم نشست مثه فیلم های هندی ...شاید اصلا مادرتون با برخورد با ایشون متوجه سطح سوادشون نشن ازشون بپرسید که در موردشون چی فکر میکنن .بعد هم از حستون بگید و به مادر تون بگید اگه واقعا خوشبختی شما رو می خوان بدونن که شما در کنار ایشون احساس آرامش دارید فقط مواظب باشید که رابطه ی قبلی تون وبرخوردای نامناسب خانم قبلی که شاید به احساس شما کمتر از خودشون اهمیت میدادن باعث یه خلاء نبوده باشه که در سایه این خانم درصدد جبرانش باشید ..با کسی که گرم و سرد چشیده است هم مشورت کنید خیلی میتونه کمک کنه .غریبه یا از آشنایان دور باشه بهتره که احساسی نظر نده چون همه ما دوست داریم مجنون رو به لیلی برسونیم اگه دقت کرده باشید اکثرا شمارو تشویق کردیم که راههای مختلف رو امتحان کنید تا به ایشون برسد ولی همیشه هر رفتنی رسیدن نیست ..بشین خیلی مهربون و منطقی با خودت حرف بزن ببین دل و منطقت چی میگه ؟میگن قبل از ازدواج باید دو چشم دیگه قرض کرد هر چهارتاشو خوب باز کرد .بعد از ازدواج یه چشم رو بست و یه کی رو هم نیمه باز گذاشت تا به اون خوشبختی واقعی رسید ..خدا کمکت کنه .خوشحال میشم بازم یه سر به من بزنی ...
سلام و درود فراوان بر شما
من تازه با ابن سایت آشنا شدم ولی در همین مدت کوتاه شاهد ذکاوت نکته سنجی و همراهی های شما در حل مشکلات سایرین بودم از این رو تصمیم گرفتم نظر شخصیم رو با هاتون در میون بذارم بلکه انشاالله کمکی شه
اونچه سبب دوام زندگی مشترک میشه اینه که بتونین بیشتر و بیشتر به زندگی از دید همسرتون نگاه کنید یا در یه کلام دنیای ذهنی شما و ایشون بهم نزدیک باشه تحصیلات شرایط اجتماعی مشابه همه و همه برای ایجاد این امر هستن به عقیده من چیزی که شما رو نگران میکنه اینه که به خاطر نداشتن شناخت کافی از ایشون هنوز برخی از پارامترهای ذهنی ایشون براتون معلوم نیست پس اول قبل از هر کاری به دنبال بالا بردن شناختتون از ایشون با شید چرا که در این صورت نه تنها با اعتماد به نفس بیشتری جلو می رین بلکه بهتر می تونین با خانواده صحبت کنین
سلام دوست عزيز
اول نظر خودمو بگم : به نظر من شعور انسانها ممكنه كمي ارتباط با تحصيل و سطح سواد اون داشته باشه ولي همش اين نيست . چه بسيار انسانهايي كه به دلايلي نتونستند به تحصيلات عاليه برسند ولي انسانهاي فهيم و باشعوري بودند و چه انسانهايي هم هستند كه كه تحصيلات عاليه دارند ولي دريغ از يه ذره فهم و شعور اجتماعي . ( اميدوارم جسارت بنده را ببخشيد )
اينطور كه از نوشته هاي جنابعالي برمياد خوشبختانه نه شما جزء آن دسته تحصيل كرده ها هستيد و نه خانمي كه با شما دوست و آشنا هستند جزء آن دسته از افراد كم سواد و نابالغ . به نظر ميرسد هردوي شما در حال حاضر دو انسان فهيم و با شعور اجتماعي بالا هستيد و اين هم قابل تحسينه و هم سنگ بنايي براي خوشبختي هر انساني .
به نظر من به انتخابتون اصلا شك نكنيد . ولي يه خواهش از شما دارم خواهرانه و اون اينه كه قبل از اينكه حتي كوچكترين اشاره ايي به اين خانم محترم بكنيد اول مسئله را با خانواده خود مطرح كنيد و همه سنگهاتونو باهاشون وابكنيد . شايد لازم هم باشه كه شمشيرتان را از رو ببنديد . بعد كه همه دعواهاتونو كرديد و به نتيجه رسيديد ( حالا يا موافقت خانواده كسب ميشه يا نه و خودتون به تنهايي تصميم به اجراء ميگيريد ) اونوقت موضوع را با اين خانم درميان بزاريد . اينو ازتون خواهش ميكنم و به نوعي التماس . چون دقيقا مورد شما براي شخص بنده پيش اومده و جواني شبيه شما و درك شما در يه برهه از زندگي احساسشو با من مطرح كردند و فكر هم ميكردند كه ميتونند از پس خانواده شون بربيان ولي متاسفانه در مرحله عمل شدت عمل خانواده ايشان اينقدر بالا بود كه واقعا نتونستند از پس خانواده بربيان ( تازه من يه دختر خانم بودم نه يه زن مطلقه ) . و كار به جايي كشيد كه ايشون تصميم گرفتن تنهايي بيان خواستگاري و وقتي من مسئله را با خانواده ام مطرح كردم اينبار خانواده من بودند كه مخالفت كردند چون به اعتقاد خانواده من ازدواج فقط پيوند دو نفر نيست بلكه پيوند دو خانواده است و اگر قرار باشه يه خانواده طرف مقابل و خانواده اش را نپذيره اين رابطه بعدها به مشگل ميرسه و خلاصه سرتونوو درد نيارم نشد كه نشد و ما از هم فاصله گرفتيم ولي باور كنيد آسيبي به لحاظ روحي به من وارد شد كه تا سالها زندگيمو تحت شعاع قرار داد . ضمن اينكه متاسفانه حداقل رفاقت و دوستيشو هم از دست دادم چون ديگه خانواده ها ميدونستند شده بودند بلاي جون .
ضمنا پيشنهاد اون دوستمون هم كه گفته بود اول مادرتو با اون خانم آشنا كن بدون اينكه چيزي بهشون بگي شايد به دلشون نشست نيز عملي نيست چون ما هم دقيقا اول اين كار را كرديم و اتفاقا بنده خيلي هم به دل مادر و حتي ساير اعضاء اين خانواده نشستم ولي فقط در حد يه دوست . وقتي بحث ازدواج و انتخاب بنده بعنوان عروس و به قول خودشون وصله خانواده شدن كه اومد وسط قشقرقي به پا شد اون سرش ناپيدا .
بنابراين باز هم ازتون خواهش ميكنم اول از خانواده و سپس از خودت و توانايي ايستادگيت در مقابل اونها مطمئن شو بعد با اون خانم مطرح كن . خوشبختانه اون خانم مطلقه است و نياز به اذن خانواده نداره يعني خدا رو شكر مشكل بنده را ندارند . شايد اينجوري لااقل اگه به هم نرسيديد مجبور هم نباشيد كه اين دوستي پاك و خوب و صميميتونو هم از دست بديد .
در پناه حق باشيد .
سورنای گرامی واقعا باید به این دید شما به زندگی افرین گفت :104:
اما شاید بهتر باشه شما کمی بیشتر توضیح بدی تا بهتر بشه به شما کمک کرد
مثلا شما دقیقا چه مدته با هم اشنا هستین؟
و از چه راهی اشنا شدین؟الان با هم دوستین یا نه فقط مثلا رابطه کاری دارین؟
و اینکه این خانم چند سالشونه؟وچه مدته جدا شده اینو از این لحاظ میگم که ممکنه هنوز در التهاب جداییش باشه
و خیلی چیزا که حتما باید واسه خودت روشن کنی:72:
بسيار ممنونم.
من معلمشون بودم.
ايشون يك سال از من بزرگتره. با هم دوست نيستم به هيچ عنوان. فقط معلمشون بودم و رابطه برادرانه خواهرانه.دوساله جدا شده.
سيما من با خواهرم صحبت كردم. فكر مي كنم نشدنيه رابطه از طريق خونواده جلو بره. نمي دونم چي كار كنم....
بهنظرم از محالاته که خانوادتون راضی بشن حتی اگه خواهرتون با شما همراه شه مادرتون....
اما حرفه من اینه که ایا شما کامل این خانم را میشناسی
باید منطقی جواب بدین؟نوشته بودین چون تا حالا مشغول درس بودین از نیازهای دختر این سنی زیاد نمیدونین
حرفم اینه ایا وافعا نیازهای خودتون وچیزی که از همسرتون میخواین رو با این خانم مطابقت دادین؟
ایا این اولین رابطتونه/راستی شما چه مدت به این خانم درس میدادین؟والان هم درس میدین؟
كاترين گرامي نه اولين رابطم نيست. البته رابطه جنسي تا به حال نداشته ام. ببينيد فرصت شناخت اون چناني از ايشون اصولا وجود نداره.مگر در صحبتتهاشون.
مگه اينكه مستقيم بگم هدفم از اين قضيه چيه . كه دراين صورت هم مشكلي پيش مياد به اينكه اگر رابطه اي شروع بشه براي اينكه به اون ضربه اي وارد نشه( به دليل تجربه نامناسب قبليش) از طرف من نبايد قطع بشه( كه فكر مي كنم اين با اصل شناخت در تضاده)من هشت ماهمعلم ايشون بودم. الان نيستم. بيشتر ارتباط من با اون از طريق ايميل و گاها تلفنه. ايشون حتي در مورد خواستگارهاشون با من درد و دل مي كنند و نظر من رو مي پرسند!!!! به دليل زيبايي نسبيشون هنوز هم خواستگار دارند.من اصلي ترين نيازم به همسرم در ايشون يقينا وجود داره. روحي دلسوز و بدون ذره اي خودخواهي. (نه فردي كه از عاطفه - ارضا شدن احساسات خودش رو عاطفه خودش بدونه!!!)
البته اون طور كه من فهميدم قضيه براي خونواده من از يك خواستگاري نيومدن وخيمتره. اون طوري كه من فهميدم و جمله اي كه من شنيدم مبني بر اينكه " مامان مطمئن باش در اين صورت حتي نمي خواد ببينت و اون هم تو رو فراموش مي كنه!" جدي تر از يك چيزي مثل ابراز نارضايتي طبيعي مادر نسبت به انتخاب پسرشه!!
شما انسان بسیار باگذشتی هستین
اما واقعا باید شناخت بوجود بیاد و اینکه ایا در مورد دلیل جدایی اشون شما کاملا مطمئنی؟
یا فقط حرفهای ایشون رو شنیدین؟
احتمالا الان شما بشدت عاشق ایشون هستی و نتونی درست تصمیم بگیری میگم احتمالا شایدم اینطور نباشه
تو رابطه های قبلیتون ایا چیزی از طرفاتون دیدین که خیلی بدتون بیاد وچون الان این خانم اون خصلتو نداره بهش وابسته شده باشین؟