نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام خدمت همدردی های عزیز
من همون نام کاربری بی کران هستم چون همسرم خطم رو قطع کرده مجبور شدم حساب دیگه باز کنم
الان دوازده روزه من و دخترم خونه پدرم هستیم آخرین بار همسرم باهام تماس گرفت و گفت تا شنبه یعنی دیروز مهلت داری جهزیت رو جمع کنی وگرنه آتیش میزنم ولی دیروز هیچ خبری نشد
خط تلفن من که دوران نامزدیمون همسرم بهم داده بود ( اعتباری) رفته مصدود کرده به نظرتون چرا باید این کارو بکنه مگه یه خط اعتباری چه ارزشی داشت؟
سلام عزیزم، حالت چطوره؟:72:
برای قطعی سیمکارت که میفرمایین بنظرم چرای اون مشخص هست و اصلا بحث ارزشی بودن نیست .
همسر شما یکسری رفتارها دارن که طبق پست های مختلف در تاپیک قبلتون اکثرا هم نظر بودیم.
ایشون یکبار تماس گرفتن و تهدید کردن و الان سیمکارت رو مسدود کردن.
اما شما در این چند روز چقدر فکر کردین و چه تصمیماتی گرفتین؟
چقدر روی مشاوره های اینجا و مشورت های خانواده فکر کردین؟
درباره آنلاین شدنتون فرمودین ؛
مگر شما با نام کاربری آنلاین نمیشین؟
فرضا
username بی کران
(.......) Password
برای آمدن نیاز به شماره تلفن نیست. حتی در ثبت نام هم ایمیل نیاز هست.
شاید من اشتباه متوجه شدم اگر اینطور هست متشکر میشم یکی از دوستان توضیح بدن.:72:
سحر جون پسوردم رو فراموش کرده بودم بخاطر همون بعد از قطع کردن گوشیم مجبور شدم دوباره حساب جدیدباز کنم
بی کران جان
همسرت الان خیلی تعجب کرده که تو دوازده روز طاقت آوردی( امیدوارم واقعا طاقت آورده باشی و ز نزده باشی)
اصولا الان هر کاری میکنه تا ترس تو رو برگردونه و در سایه ی این ترس شما ،خودت رو هم برگردونه البته خوردتر و ضعیف تر و بی اعتماد به نفس تر...
حالا خودت باید تصمیم بگیری مثل هزار بار گذشته که ترسیدی و برگشتی و به دست و پاش افتادی رفتار کنی یا اینکه بری پیش مشاور و عزت نفست رو برگردونی و جور دیگه ای رفتار کنی...
رفتارهای شوهرت فقط برای خودت عجیبه اینجا هیچکس از رفتاراش تعجب نمیکنه و از همسرت انتظار رفتار بالغانه و درست رو نداره وقتی بارها و بارها با همون رفتارهای غلط موفق شده شما رو برگردونه...
ما آدما بیشترمون همینجوریم خدا نکنه یه روش غلط یکبار برامون جواب بده...
نیکیا جون ممنون از پاسختون
نه من اصلا بهش زنگ نزدم الانم که تلفنم رو قطع کرده . اینبار برنگشتم چون موقعی که توی التماس میکردم ببخشید غلط کردم دست روت بلند کردم من نمی خوام برم خونه مامانم با لگد بیرونم کرد و گفت دختره لات و... دست رو من بلند کردی ؟ تکلیفت رو روشن میکنم مثل دفعه های قبل نیست که چند روز بعد پاشی بیای خونه اینبار اگه بیای توی راه پله خودم می کشمت . بخاطر همین برنگشتم
عزیزم دلت رو به چی زندگی خوش کردی؟
یکی چند وقت پیش حرف جالبی بهم زد. میگفت زنها عاشق نمیشن؛ فقط از تنهایی میترسن.
به نظر من بعد از این همه دعوا و درگیری واقعا وقتش رسیده که یه اقدام جدی بکنی. با یه وکیل مشورت کن. دقیق نمیدونم اما فکر کنم اول باید بابت بیرون کردنت شکایت کنی و بعدم نفقه بخوای و... بزار اونم بفهمه باهاش شوخی نداری. بزار سه هفته بگذره بعد اقدام کن.
اگر شما و زندگی مشترک رو بخواد که کاری میکنه وگرنه ادامه یه ارتباط یه طرفه چه فایده‌ای داره؟
خیلی توی شرایط بحرانی هستم بخاطر خودم و دخترم اصلا دلم نمی خواد طلاق بگیرم بعد اون مشاجره هم اصلا راه برگشتی ندا رم . الان چهارده روزه که بلاتکلیف خونه پدرمیم . تا کی این روال ادامه داره نمیدونم
عزیزم بهتره به خونه تون برگردید.. از چی خجالت میکشید؟ یا از چه چیزی میترسید که برنمیگردین؟ این بلاتکلیفی ادامه خواهد داشت.... کسی که تا حالا نیومده دنبال تون و اصلا سراغی از بچه ش که پاره تنشه نگرفته مطمئن باشید نخواهد امد... تصمیم بگیرید که میخواید با این آدم زندگی کنید یا نه... اگر قصد زندگی دارید پس به خونه تون برگردید و این بچه طفلکی رو هم اذیت نکنید... برای فرزندتون اون مرد همیشه ی بابای خوبه که گاهی عصبانی میشه و همیشه براش اون پدر عزیزه
میدونم اگه برم خونمون استقبال ازم نمیشه مخصوصا که مشاجره آخرمون افتضاح بود . واینکه بهم گفت حق نداری مثل دفعه های قبل سرت رو بندازی برگردی خونه و ...
صبرچیزیه که تو زندگی شمانقشی نداره یاخیلی کمرنگه.کاری بارفتارهای همسرتون ندارم ولی شماهم خیلی عجولانه وباهیجان تصمیم گیری میکنین.همینها باعث شدند شخصیت و عزت نفستون درمقابل همسرتون پایین بیاد
تولد آرزوهای عزیز ممنون از پاسختون
منظورتون از اینکه عجولانه تصمیم گرفتم چیه ؟ به نظر شما توی مشاجرمون من مقصر بود ؟ الان راه کارم چیه؟
بی کران عزیزم
میشه لطف کنین بفرمایین در این و دو هفته به چه فکر کردین و چه تصمیماتی گرفتین؟
شماهیجانی رفتارمیکنید یعنی اگه اون داد بزنه شماهم میزنین اگه سیلی بزنه شمامشت میزنی و....این کارها یعنی به جای اینکه آتیش رو با آب خاموش کنی نفت بریزی روش.نتیجه این میشه همه جا را آتیش میگیره.
درمورد عجولانه رفتارکردنتون:بعد از هر دعوایی سریع عذاب وجدان میگیرین میخواهین هرجور شده باهمسرتون ارتباط بگیرین.این خیلی خوبه که شماهم سهم اشتباهاتتون رو میپذیرین ولی باید درستشون کنین.شما مثل یه دانش آموز که نمره امتحانیش بد شده باشه ولی فقط بگه امتحانمو خراب کردم بدون اینکه برای امتحان بعدی تلاش کنه رفتارمیکنید.
نتیجه اینکه فعلا صبر کنین همسرتون خشمش فروکش کنه بعد در یه شرایط آروم برای حل مشکلاتتون اقدام کنید در آخر باعزت واحترام به خونتون برگردین
ممنون از همه شما عزیزان بابت فرصتی که برام گذاشتین
تولد آرزوهای عزیز درسته من واقعا هیجانی رفتار میکنم و زود پشیمون میشم
سحر جون من توی این دو هفته خیلی با خودم کلنجار رفتم که آیا من مقصر بودم ولی وقتی مقایسه های شوهرم با خانم های دیگه یا سیلی زدنش یادم می افته با خودم میگم اونم بی گناه نبود خانوادم مخصوصا مامانم میگه باید برم شکایت کنم که شوهرم من و دخترم رو دوهفته هست آورده خونه پدرم و هیچ خبری ازش نیست خطم رو هم قطع کرده ولی من تا اسم شکایت و دادگاه و طلاق میاد می خوام از اضطراب بمیرم
بی کران عزیزم
همسر شما باید یاد بگیرن با احترام رفتار کنن، با احترام صحبت کنن.
باید یاد بگیرن که بعنوان یک مرد در حد معقول برای زندگی خرج کنن.
باید شما رو در زندگی ببینن و براتون ارزش قائل باشن.
شما وقتی واکنشی به تهدید ایشون نشون ندادی ، رفت سراغ سیمکارت و ناراحتی خودشو رو سیمکارت خالی کرد.
اگر بر میگشتین ناراحتی روی شما خالی میشد.
ایشون نیاز دارن که روی عیوب خودشون کار کنن و از بین ببرن و زندگیشونو حفظ کنن.
اگر شرایط جدایی رو ندارید دست نگه دارید و با شکایت بدترش نکنید.
الان بیشتر از بیست روزه من و دخترم خونه پدرمیم . هیچ خبری از همسرم نیست . حتی سراغ دخترش هم نیومده
سلام
ما توی این مدت خیلی کم از شما شناخت پیدا کردیم شناخت همسر شما از شما قطعا اگر بیشتر از ما نباشه کمتر از ما هم نیست...
شوهرتون میدونه شما الان مثل اسپند روی آتیشی و با محلی هاش بالاخره شما رو تسلیم میکنه... چرا باید بیاد دنبال شما و دخترش؟؟
قبلا هم گفتم رفتارهای شوهر شما فقط برای خودتون عجیبه برای ما کاملا قابل پیش بینیه...
بیکران جان جواب سحر66 رو ندادی؟ به ما بگوتوی این بیست روز به چه چیزایی فکر کردی؟ چقدر روی خودت کار کردی که صبورتر باشی؟ چه تصمیمهایی گرفتی؟
نیکیا جون بازم ممنونم ازتون
من توی این بیست روز خیلی سعی کردم صبور باشم و مثل دفعات قبل خودم برنگردم . ولی وقتی به طلاق فکر میکنم می خوام بمیرم . از این طرف هم مامانم همش اصرار داره که برم شکایت بنویسم که بیست روزه ما رو آورده خونه پدرم و خبری ازش نیست و ... ولی من اصلا نمی تونم
به نظر من مشکلات زندگی شما باید جدی حل بشه. اوضاع زندگی شما انقدر وخیم نیست که جدا بشید ولی نباید خودتون هم برگردید حالا که بحث به خانواده تون کشیده شده صبر کنید تا شوهرتون پاپیش بذاره دیر یا زود میاد. بعد به صورت جدی ازش مبلغی را به عنوان ماهیانه طلب کنید . خودتون را دست کم نگیرید اعتماد به نفس داشته باشید روی اعصابتون کنترل پیدا کنید . الانم به جای حرص خوردن هرروز یکبار سوره طلاق را بخونید هم آرومتون میکنه هم معجزه می کنه. با دخترتون برید پارک و سینما و فکرو خیال نکنید.
دوستهای همدردی موندم توی این وضعیت چیکار کنم خانوادم مخصوصا مامانم اسرار داره که یه اقدام جدی بکنم و دم به دم بهم گوشزد میکنه که کسی که بیست و چهار روزه که نه از تو نه از پاره تنش ( دخترش) خبری نگرفته باید باهاش جدی رفتار کرد . مخصوصا مامانم میگه که باهاش تماس بگیریم بگیم بیاد دنبال بچش . وظیفه ما نیست از بچش نگهداری کنیم تا بلکه یه تکونی به خودش بده ولی من نمی تونم از دخترم بگذرم . تا مثلا میگن شکایت کنم . البته پدرم میگه فقط صبر کن . خیلی توی شرایط بحرانی هستم لطفا کمکم کنید
سلام
به حرف بابات گوش کن
صبر داشته باش
بی کران تو زنی نیستی که بتونی الان طلاق بگیری... قدرتشو نداری و شاید اصلا صلاحت هم نباشه... پس دادگاه رفتن رو فراموش کن
دخترت رو هم اگر بدی به شوهرت دو روز نشده دلت تنگ میشه و به هوای دخترت برمیگردی خونه تون
صبر داشته باش...
سلام دوستای همدر ی
خیلی توی شرایط بدی قرار گرفتم مامانم پاش رو کرده توی یه کفش که باید بریم دادگاه و احضاریه برای همسرم بفرستیم مدام خاله هام و اطرافیان سرزنشم می کنند که تو باید شکایت کنی و جدی باهاش برخورد کنی و برای بچت نفقه بگیری کسی که نزدیک یک ماهه از بچش خبری نگرفته باید تربیتش کرد و ... امروز صبح مامانم به زور منو برد دادگاه تا با مشاوره دادگاه صحبت کنم اونم گفت شما باید براش احضاریه بفرستم برای نفقه بچه . منم از مامانم فرصت خواستم که هفته بعد بفرستم . من اصلا نمی خوام طلاق بگیرم از طرفی هم اصلا از شوهرم خبری نیست . به نظرتون چیکار کنم همه دارن سرزنشم می کنن که برم دادگاه
سلام . بچه تون چند سالشه؟ به اینم فکر کنید حضانت فرزند زیر هفت سال با مادر است . با توجه به اینکه شوهرتون الان عصبانیه شاید شکایت عصبانی ترش کنه . البته من بی تجربه تر از اونیم که شما را راهنمایی کنم .میترسم برای اینکه نفقه نده بیاد بچه را ببره.
دخترم الان چهار سالشه . نمیدونم تا کی باید اینطوری بلاتکلیف بمونم مخصوصا با پافشاریهای مامان . شوهرم دلش برای بچش هم تنگ نشده
بابای من همیشه میگه زنی که می خواد زندگی کنه نباید پاش به دادگاه برسه . به نظر من یهدمدت دیگه صبر کنید.حتی اگه صبرتونم تموم شد بهتره یه بزرگتر باهاش حرف بزنه و اتمام حجت کنه. دادگاه برا وقتیه که همه راه ها را رفتید و دیگه امیدی نیست.
همش دارم به اشتباهات خودم فکر می کنم . همش دارم خودمو سرزنش میکنم که بیشتر از اینا حجابمو رعایت می کردم و در مورد سایز شلوار و مانتوم بحث نمی کردم . من اصلا دوست ندارم طلاق بگیرم همسرم الان یک ماهه ازش خبری نیست شب ها از شدت اضطراب اصلا خواب ندارم . یعنی آخرش چی میشه به نظرتون من چیکار کنم؟
رابطه تون با خانواده شوهرتون چه جوریه ؟
شوهرتون چقدر از خانواده شون حرف شنوی دارن؟
رابطم با خانواده شوهرم خوب بود . البته من مادرشوهر ندارم و پدرشوهرم سنش خیلی بالاست و اکثرا ناخوش احواله فقط خواهرشوهرم بود . شوهرم اصلا از خانوادش حرف شنوی نداره و حرف حرفه خودشه
بی کران عزیز:72:
بعد از ماها فقط انلاین شدم که باشما جدی صحبت کنم
واقعا از پیامهات و اینکه خودت و مادرت نشستین و دقیقه ها و ساعتها و روزهای نبود همسرت را میشماری
ناراحت شدم. واقعا شما بعنوان یک مادر چی داری یاد اون طفل معصوم فرزندت میدی؟؟؟؟
واقعا این چه ظلمی هست که در حق خودت و دخترت میکنی؟؟
اخه مگه دنیا به اخر رسیده و هیچ راه و مسیر دیگه ایی برای زندگی توی این دنیا نیست که فقط شما منتظری این راه باز بشه و برگردی به اون شوهر و اون خونه و دوباره خفت و ذلت خودت و اون طفل معصوم را به آغوش بکشی.
لطفا بلند شو، بزرگ شو و به خودت رحم نمی کنی به اون بچه رحم کن.
قدم به قدم شروع کن روزنامه ها و نیازمندیها را بگرد با یک کار در منزل و کار ساده شروع کن برای خودت و فرزندت منبع درامدی ایجاد کن.
هفته ایی دو سه بار دست بچه ات را بگیر و به یک پارک و فضای سبز نزدیک خونتون برو و بزار هردو نفس بکشید و زندگی کنید ...
سعی کن از طریق این سایت و سایتهای دیگه اطلاعات و دانشت را در زمینه اعتماد به نفس و عزت نفس مطالعه کنی
لطفا حتما این کارها را در زمینه بازسازی و مستقل شدن خودت انجام بدی.
تمرکزت را از روی شوهرت و شمردن ساعتها و روزها بزاری کنار
حتما گزارش کارهایی که در این جهت کردی را اینجا بیا برامون بگو و خوشحالمون کن.
مطمین باش شما که تمرکزت را از همسرت برداری نتایج شگفت انگیزی میگیری و اونم سرو کله اش پیدا میشه
اونوقت که شما باید تصمیم بگیری با این فرد بی مسیولیت چطور برخورد کنی.
منونم از همه شما
همسرم امروز صبح به داداشم زنگ زد و گفت که دلش برای دخترش تنگ شده می خواد ببینه داداشم دخترم رو برد محل کارش و شوهرم اومد برد و به داداشم که تا دو ساعت میارم . به نظرتون چیکار کنم ؟ کار خوبی کردم بچه رو دادم؟
سلام عزیزم
بچه رو برگردوندن ؟
سلام همدردی های عزیز
ممنون بابت روزهایی کنارم بودید و راهنمایم کردید
اون روز که همسرم بچه رو برگردوند با بابام صحبت کرد و باهم برگشتیم خونه ولی به محض اینکه رسیدم خونه دیدم همه چیز شکسته حتی چند تا از صندلی مبلمان هم نبود کلی از وسایل شخص منو دور ریخته بود در جواب بهم گفت اونروز عصبانی بودم اگه خودت هم خونه بودی قتل می کردم خدا رو شکر که نبودی ولی قول میدم سر فرصت همه اینها رو بخرم
سلام دوست عزیز
قبلا اینجا یه کاربر دیگه داشتیم که فرقش با شما و زندگی و تصمیمات شما فقط نام کاربریش هست
http://www.hamdardi.net/search.php?searchid=3463285
قضیه شما این هست که فقط می خواید تاپیک باز کنید و هیجان تون رو تخلیه کنید و دوباره برگردید سر نقطه اول.
من جدایی رو به شما توصیه نمیکنم چون از پسش در حال حاضر برنمیاید.
ولی امیدوارم با افزایش مهارت هاتون، از قبیل افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس، کنترل هیجان، تمرین و مشاوره گرفتن در جهت افزایش هوش هیجانی تون بتونید حداقل از فاجعه ای همچون قتل جلوگیری کنید.
همینطور توصیه میکنم که در مورد دخترتون حتما مشاوره بگیرید، چون با میزان ترس و انفعال شما و رفتارهای همسرتون آینده خوبی در انتظارش نیست.
موفق باشید
واسم سواله که چطور میتونید با همچین آدمی زندگی کنید که دوباره برگشتیدنقل قول:
نوشته اصلی توسط بی کران 1
بازم هر کسی بهتر صلاح زندگیش و میدونه
امیدوارم در ادامه زندگی خوبی داشته باشید
من از پدر شما انتظار داشتم با گرفتن تعهد در حضور دو سه نفر از بزرگای فامیل اونها شوهرتون قول بدن مثل یک همسر رفتار کنن. اما ظاهرا نه والدین و نه خودتون خیلی نمیخواستین موضوع ادامه پیدا کنه. شما هم سریع شال و کلاه کردین و یا علی
در هر صورت آرزوی موفقیت براتون دارم
واقعا باورم نمیشه که تو این دوره و زمونه ، ادم بتونه با همچین خفتی زندگی کنه.
جالبه که فقط میاین اینجا تاپیک میزنین ، دوستان زحمت میکشن و دو متر تایپ میکنن و راهنمایی میکنن، اونوقت شما دو خط جواب میدین که آی وای میخوام برگردم ، دوس ندارم طلاق بگیرم ، یعنی زندگی ای که الان دارین از طلاق بهتره؟؟؟؟؟؟؟؟
چه جوری میتونین با همچین آدمی زندگی کنین، تصورش هم وحشتناکه این همه خفت و بی حرمتی و کتک و ....
مطمئنم هفته دیگه یه تاپیک جدید میزنین که شوهرم بازم از خونه انداختم بیرون و .....
بزرگترین مشکل شما اینه که به حرف هیچکس گوش نمیدین، نه اعضای اینجا و نه خانوادتون.