دو روی سکه من!!! دافعه ام بیشتر از جاذبه ام هست . راه حل!!

سلام

دیگه فکر کنم کامل من رو بشناسید.

خیلی حرف دارم برای گفتن و بیشتر از اون هم تمایل دارم نظرات دوستان رو بدونم.

من یک شخصیت کمال گرا ، منظم ، دقیق ، ریز بین ، احساسات قوی ، بسیار مهربان ، منعطف وبا ظاهری مذهبی و خط مشی سیاسی کاملا مشخص و تعریف شده دارم.

این خصوصیات مثبت یه روی سکه دیگری هم دارند که در تعاملاتم با دیگران (همسرم ، بستگان، دوستان، همکاران،همسایه و حتی همین محیط مجازی به یک سری مشکلات برخورد کنم.

که نمود بیشترش در زندگی خصوصی و با همسرم مشخصه .

در مقابل شخصیت کمال گرا یک منتقد درونی دارم که همه چیز و همه کس از زیر تیغش رد می شوند و گرچه در لایه تکنیکی تا حدی تونستم روش کنترل داشته باشم ولی در لایه احساسی درگیر هستم و همین موجب یک حالت انزوا خفیفی در من شده.

در مقابل خصوصیت منظم و دقیق و ریز بین ،خصوصیت ایراد گیر و سخت گیرم به من انرژی خیلی زیادی وارد می کنه که در مقابل بی نظمی ها و اشتباهات دیگران بتونم یک رفتار طبیعی به دور از انتقاد داشته باشم. که البته در رابطه با همسرم فکر می کردم خیلی این رو تونستم کنترل کنم اما متاسفانه اخیرا در طی مشکلی که با هم پیدا کرده بودیم متوجه شدم خیلی هم موفق نبوده ام به گونه ای که حتی به همسرم هم آسیب رسوندم و در کاهش اعتماد به نفسش نقش بسزایی داشتم.

در مقابل احساسات قوی و مهربانیم ، نگرانی و اضطراب و به دنبال اون بدبینی مسایل آزار دهنده ای بوده که بیشتر خودم رو اذیت کرده .

و همین طور ظاهر مذهبی و عقاید سیاسیم موجب شده که نتونم با کسانی که در این زمینه با من هم عقیده نیستند یک تعامل پویا و بعضا در مواردی صمیمی داشته باشم.

این بود یک نمای کلی.

به صورت موردی در طول تاپیک اگر لازم شد مثال هایی برای واضح شدن مسایلم و پیدا کردن راه حل خواهم زد.

اما نیاز های من:

نیاز دارم شاد باشم ، و این شادی وانرژی را به دیگران انتقال دهم.

از این منتقد درونی خسته شده ام.

روابطم را با اطرافیان اصلاح کنم و گپ های موجود رو شناسایی کنم .(من حتی نتونستم بعد از چند سال با همسایه هامون رفت و آمد داشته باشم)



خیلی حرف دارم برای گفتن اما نمی خوام پست اولم طولانی بشه به خاطر همین در ادامه بقیه موارد رو بیان می کنم.

ممنون از همراهی شما.

سلام خانم بي نهايت

چقدر سخت ميگيريد ، يكم راحت تر بگيد

منظورم ادبياتي كه روان تر باشه، سليس تر باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

سلام



در مقابل شخصیت کمال گرا یک منتقد درونی دارم که همه چیز و همه کس از زیر تیغش رد می شوند و گرچه در لایه تکنیکی تا حدی تونستم روش کنترل داشته باشم ولی در لایه احساسی درگیر هستم و همین موجب یک حالت انزوا خفیفی در من شده.

در مقابل خصوصیت منظم و دقیق و ریز بین ،خصوصیت ایراد گیر و سخت گیرم به من انرژی خیلی زیادی وارد می کنه که در مقابل بی نظمی ها و اشتباهات دیگران بتونم یک رفتار طبیعی به دور از انتقاد داشته باشم. که البته در رابطه با همسرم فکر می کردم خیلی این رو تونستم کنترل کنم اما متاسفانه اخیرا در طی مشکلی که با هم پیدا کرده بودیم متوجه شدم خیلی هم موفق نبوده ام به گونه ای که حتی به همسرم هم آسیب رسوندم و در کاهش اعتماد به نفسش نقش بسزایی داشتم.

---

منظورتون رو ميشه از اين دو تا بند بهتر بگيد؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohamad.reza164

سلام خانم بي نهايت

چقدر سخت ميگيريد ، يكم راحت تر بگيد

منظورم ادبياتي كه روان تر باشه، سليس تر باشه.




منظورتون رو ميشه از اين دو تا بند بهتر بگيد؟

---

سلام

سعی می کنم راحت تر بگم.

به عنوان مثال از همسرم گرفته تا نگهبان مجتمع، دوست و همسایه ،پست های دوستان در تالار ، در یک مهمانی و رفتار میزبان ، یک همسفر در تاکسی اونم یک مسیر کوتاه ، زمانی که با کسی که در ارتباطم ذهنم به صورت اتوماتیک وار در حال تحلیل اون فرد هست .

یک تحلیل گر سیستم پیوسته به دنبال بررسی سیستم و پیدا کردن نقاط ضعف سیستم و نیازهای اون سیستم هست و همین طور به دنبال راه حل. این دید رو من نسبت به اطرافیانم دارم.
مثل یک مدیری که انگار می خواد یک کسی رو استخدام کنه نشسته پشت میز ، و مراجعین رو بر انداز می کنه. واز بین این همه مراجعه کننده فقط یک نفر رو انتخاب می کنه.

در صورتی که نه من مدیر هستم و نه دیگران مراجعه کننده ، گرچه به دیگران این رو نشون نمی دم اما در لایه احساسی حس خوبی برای برقراری ارتباط با آنها ندارم . و این موجب شده که افراد بسیار کم و خاصی از صافی ذهن من عبور کنند و همین موجب شده که ارتباط هایم بسیار محدود بشه.

البته عقاید مذهبی وسیاسی ام هم سوراخ های این صافی رو تنگ تر کرده .

سوال اصلا برام پیش اومده اصلا لزومی داره آیا دایره ارتباط های من وسیع بشه؟

به عنوان مثال من با خانواده همسرم در ارتباط نیستم ، من حتی شماره جاری هام ، برادر شوهر هام و خواهر شوهر هام رو ندارم.

خیلی از رفتارهاشون برای من قابل قبول نبود و همیشه بهشون انتقاد داشتم اونها غیر مذهبی هستند و به کل همه چیزمون با هم تفاوت داشت . اما بعد از این همه سال این رو نقطه ضعف خودم می دونم که چرا نتونستم با این همه تفاوت یک رابطه حداقلی رو باهاشون حفظ کنم.

مثال می زنم مباحثی که بین اونها مطرح بود مباحثی بود همیشه ازقبیل ، رژیم لاغری ، جدید ترین مدل فشن مو ، ناخن ، مد لباس ، برای فلان مجلس مختلط طراحی فلان لباس، پیگیری سریال های ماهواره ای ، درکنار این ها مباحثی چون گله گذاری ها و حرف زدن پشت سر همدیگر ، کش پیدا کردن یک مساله بسیار ساده ، و......
اتفاقا این رو هم بگم دوستشون دارم چون مهربونند ، شادند، پر انرژی هستند اما نمی تونستم با توجه به شخصیت ام و عقایدی که دارم یک رابطه پویا با هاشون داشته باشم چون حرف مشترکی باهاشون نداشتم.

بهتر بگم نتونستم مدیریت کنم. اون منتقد درونی من اونها رو نپذیرفت.

الان در مورد همسایه هامون به یک شکل دیگه .

در مورد همسرم هم بیشتر نقدم بهش وارد بوده توی همه مواردجوری که اونقدر اشتباهات همسرم توی زندگیمون پررنگ شده ونقاط مثبت کم رنگ که همسرم خودش رو سراسر اشتباه می بینه وروی اعتماد به نفسش تاثیر گذاشته.
به عنوان مثال الان من اصفهانم هم به من خیلی سخت داره می گذره هم به همسرم که اونجا دست تنها داره تعمیرات انجام می ده اون هم در این شرایط مالی که داریم عکس فرستادن از تغییرات توی عکس ها متوجه شدم که گل های سرامیک ها را کاشی کار توجه نکرده و سرامیک ها بدون در نظر گرفتم نقش گل ها کار شده ، خوب عکس العمل من در این شرایط این بوده که همسرم باید بیشتر حواسش رو جمع می کرده که چنین اشتباه فاحشی رخ نده ، چرا سرامیک کار اینقدر سهل انگاری کرده ، چرا همسرم بی توجه بوده .
کاری هست که شده چرا من باید اینقدر درونا اذیت بشم ؟ به جای اینکه به همسرم بگم عزیزم خسته نباشی خیلی اذیت داری می شین معلومه خیلی خسته شدین که دیگه گل ها رو چپ و راست کار کردید !!! به همسرم گفتم آخه حواستون کجا بوده؟

اثر این حرف می دونم چی می شه یک تخریب چند ریشتری برای همسرم که باز هم یک اشتباه دیگه .

الان می فهمم چرا همسرم در سورپرایز کردن من اینقدر اکتیو هست چون من آدم سخت گیری هستم و تمام تلاشش این هست که احساس رضایت من رو به دست بیاره.

ولی درونا من راضی نیستم با تمام تلاش هایی که در این رابطه روی خودم انجام دام و از لحاظ تکنیکی سعی کردم درست رفتار کنم ولی این احساس درونی ام منتقل شده و نتیجه اش شده اینکه همسرم عقیده داره من ایشون رو تحقیر می کنم.

توی مهمانی ها همیشه شنونده هستم ، از جلب توجه بیزارم چون خودم یک منتقد قوی هستم همیشه نگرانم که رفتارم موجب انتقاد دیگران بشه. به همین دلیل بسیار محافظه کارم.

اتفاقا توی تستم گفته بود خودنما هستم .یکی از خودنمایی های من می تونه این باشه که نمی خوام مورد نقد واقع بشم . از نقد شدن مضطرب می شم. به خاطر همین خیلی آهسته و روی خط راه می رم .انگار همیشه با یک کفش پاشنه بلند در حال رفتن هستم و باید دایم مراقب باشم که درست راه برم که زمین نخورم.


دلم می خواد اینقدر سخت گیر نباشم. اینقدر تحلیل نکنم. بی نظمی برام اینقدر مهم نباشه. اشتباهات دیگرون اینقدر به چشم من نیاد.از اشتباه کردن خودم اینقدر نترسم. بدبین نباشم. در روابطم با دیگران سیال باشم بدون اینکه عقاید و اصولم رو زیر پا بذارم.

عاشق عشق ورزیدنم به همه اطرافیانم اما مانع دارم.

سلام

علی رغم اینکه مشکلتون رو خیلی جلو بردید اما خود مشکل خیلی ساده و قابل حله ،
تنها پیچیدگیش اینه زیادی طولانی شده و جلوی عمیق شدنش گرفته نشده که به لایه های زیرین شما نفوذ نکنه .
( ورود به ناخودآگاه )

به طور کلی :
به نظرم چند تا بحث کلی هست که باید با تمرین و شناخت عنوان این مباحث، از ناخودآگاهتون بیرونشون کنید .

1- تعصب
2- پذیرش
3 - نگاه از بالا به پایین
4- امر به معروف و نهی از منکر
5- نیازسنجی رابطه

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
به طور کلی :

تعصب :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

ظاهر مذهبی و عقاید سیاسیم موجب شده که نتونم با کسانی که در این زمینه با من هم عقیده نیستند یک تعامل پویا و بعضا در مواردی صمیمی داشته باشم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

به عنوان مثال از نگهبان مجتمع و مسافر تاکسی ، ذهنم به صورت اتوماتیک وار در حال تحلیل اون فرد هست .

---

فرض کنیم او بی دین است ، شما دیندار ، در روابطتون بهش نیاز دارید ؟
به شما چقدر مربوط است ؟

نگاه از بالا و تعصب و پذیرش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

در لایه احساسی حس خوبی برای برقراری ارتباط با آنها ندارم .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

اون منتقد درونی من اونها رو نپذیرفت.

---

نگاه از بالا و تعصب و پذیرش و امر به معروف

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

خیلی از رفتارهاشون برای من قابل قبول نبود و همیشه بهشون انتقاد داشتم اونها غیر مذهبی هستند و به کل همه چیزمون با هم تفاوت داشت

---

به عنوان مثال من با خانواده همسرم در ارتباط نیستم ، من حتی شماره جاری هام ، برادر شوهر هام و خواهر شوهر هام رو ندارم.

نگاه از بالا و تعصب و پذیرش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

مباحثی که بین اونها مطرح بود مباحثی بود همیشه ازقبیل ، رژیم لاغری ، جدید ترین مدل فشن مو ، ناخن ، مد لباس ، برای فلان مجلس مختلط طراحی فلان لباس، پیگیری سریال های ماهواره ای ، درکنار این ها مباحثی چون گله گذاری ها و حرف زدن پشت سر همدیگر ، کش پیدا کردن یک مساله بسیار ساده ، و......
اتفاقا این رو هم بگم دوستشون دارم اما نمی تونستم با توجه به شخصیت ام و عقایدی که دارم یک رابطه داشته باشم چون حرف مشترکی باهاشون نداشتم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

سوال اصلا برام پیش اومده اصلا لزومی داره آیا دایره ارتباط های من وسیع بشه؟

---

پاسخ :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

نیاز دارم شاد باشم ، و این شادی وانرژی را به دیگران انتقال دهم.

---

ادامه در پست بعد ..

خانم بی نهایت

چرا الگوهایی مثل ائمه خیلی راحتتر می توانستند یک گناهکار را بپذیرند و با ایشان مهربان باشند و ارتباط داشته باشند
اما یاران امام خیلی براشون پذیرش افراد گنه کار سخت بود و حتی شاید برخورد تند هم با ایشان داشتند ؟

برخورد انسانهای بزرگ با انسانهای معمولی همواره در کمال مهر بوده ،

نقل قول:

---

http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png نوشته اصلی توسط بی نهایت http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png
در لایه احساسی حس خوبی برای برقراری ارتباط با آنها ندارم .

---

قطعا اهداف شما و ارزشهایتان متعالی است !

زبانم لال من شما را با یارانی که نمیتوانستند گنهکاران را بپذیرند مقایسه نمی کنم و
صدالبته افراد اطرافتان را با گنهکاران مقایسه نمی کنم

دقت بفرمایید ، ائمه را الگوی شما قرار دادم و برخورد بزرگواران را ،،

فیلم اخراجی ها را شاید دیده باشید ،
رابطه فرمانده ای که نماز شبش در اوج خستگی جبهه به راه بود با مجید سوزوکی که به واجبات اعتنایی نداشت .

آیا دو قطب این رابطه شخصیت نزدیک به همی داشتند ؟ اعتقادات یکسانی داشتند ؟
هدف یکی خدا بود و هدف دیگری فریب دادن پدره دختر مورد علاقه اش !

ادامه دارد .....

نقل قول:

---

http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png

نوشته اصلی توسط

بی نهایتhttp://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png

خیلی از رفتارهاشون برای من قابل قبول نبود و همیشه بهشون انتقاد داشتم اونها غیر مذهبی هستند...

---

دقت بفرمایید شما میخواستید انتقاد کنید
یعنی شما میخواستید امر به معروف کنید

اما سوال میپرسید ، آیا اصلا نیاز به ارتباط با ایشان دارید ؟

مگر امر به معروف خواسته شما نبوده ،
آیا با کناره گیری و در واقع نه کنارکشیدن خود ، بلکه طرد کردن آنها
این مهم محقق شدنی است ؟

آیا انتقاد فقط جملات را به زبان آوردن است ؟

نمیشد به دغدغه های پوچ فامیلتان ( مدل لباس و لاک ناخن و.. ) اینطور انتقاد کرد که :


با آنها و در کنار آنها باشی ، محبت کنی و اجازه دهی محبت کنند
با آنها شاد باشی و حتی به رنگ لاک ناخنشون نظر بدی ،

اما در مسافرت وسط همان دوره همی پوچ ، هنگام نماز
وسط سرمای یک روستا ، با آب یخ وضو بگیرید و نمازتان را بخوانید

این عمل یک انتقاد تند و یک امر به معروف است !!
اگر پذیرشی از سمت آنها وجود داشته باشد !!

شنیدید که میگن شما حرف را بنداز وسط ، صاحب حرف خودش برش میداره !
همیشه نیاز به بیان جملات نیست ، گاه باید جملات را اجرا کرد عمل کرد و به نمایش گذاشت .

(دقت بفرمایید این عمل یک تزویر و ریا نیست ، شما وظیفه همیشگیتان را با همان اهداف متعالی انجام می دهید .)

برای دغدغه هایی که ازش کناره گیری کردید و ربطی به اهداف متعالی شما ندارد

میشد دوست آنها باشی ، بی نهایت باشی ، خودت باشی
تا یک روز که از شهادت شهیدی مظلوم ناراحت هستید ،
یا هر موضوعی شبیه به این که این روزها شاهد هستید

برایشان از ناراحتیتان بگویید ....
این بیان ناراحتی عادی دوستانه

این مکالمه کوتاه که به ظاهر ابراز احساس شماست به فامیل
بیان دغدغه شماست و مقایسه دغدغه های پوچ و متعالی!!!!


ادامه دارد ....

بی نهایت جان شما فرزند دارید
و البته توصیه اکید مشاورین است که مراقب ارتباطات و روابطتان باشید
هر کسی را نباید به حریم مقدس خانواده راه داد ،

اما می شود هیچ کس را راه نداد ؟
نمی شود مدیریت کرد ؟
نمی شود حد و مرز قرار داد ؟

نقل قول:

---

http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png

نوشته اصلی توسط

بی نهایتhttp://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png

ظاهر مذهبی و عقاید سیاسیم موجب شده که نتونم با کسانی که در این زمینه با من هم عقیده نیستند یک تعامل پویا و بعضا در مواردی صمیمی داشته باشم.

---

خانم بی نهایت
در یک خانواده هم همه عقاید سیاسی یکسان ندارند ،
اگر شما مجرد بودید و دختر خانه ی پدر ،
و خواهرتان یا برادرتان یا خواهرزاده برادرزاده تان عقاید یکسانی با شما نداشتند ، چه میکردید ؟

انتقاد زبانی و بحث برای متقاعد کردن تا کجا ؟ ( تا == مقصد / هدف )
طرد کردن دیگران تا کجا ؟

گیسو جان پست هاتون رو دارم می خونم وقطعا با دقت بیشتری مرور خواهم کرد چون تک تک نظرات برام ارزشمند هست.

فقط خواستم این مطلب رو بگم که اتفاقا من بیشتر از همه به خودم هم انتقاد دارم . و اگر توجه کرده باشید نوشته بودم ظاهر مذهبی. یعنی من خودم رو مذهبی نمی دونم .

چون از خودم رضایت ندارم من حتی قصد امر به معروف رو هم نداشتم.

اتفاقا از اونجایی که خودم رو خیلی ضعیف می دیدم تنها راهی که حس کردم می تونم از همین یه ذره عقیده ای که دارم محافظت کنم کناره گیری بود.

ولی با اینکه می دونم خودم خیلی نقطه ضعف دارم ، اما این نگاه انتقادی به همه چیز و همه کس همیشه با منه.

واتفاقا شاید یکی از دلایل صمیمی نشدنم با اطرافیانم همین ترس از انتقاد اونها باشه چون می دونم خودم هم خیلی ایراد دارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

فقط خواستم این مطلب رو بگم که اتفاقا من بیشتر از همه به خودم هم انتقاد دارم .

و اگر توجه کرده باشید نوشته بودم ظاهر مذهبی. یعنی من خودم رو مذهبی نمی دونم .

چون از خودم رضایت ندارم

واتفاقا شاید یکی از دلایل صمیمی نشدنم با اطرافیانم همین ترس از انتقاد اونها باشه چون می دونم خودم هم خیلی ایراد دارم.

---

نقل قول:

---

http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png

نوشته اصلی توسط

گیسو کمند http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png

2- پذیرش »»» هدف

---

ابتدا به انتقادتون و هدف از انتقاد رو بررسی کنید
برای اینکه زودتر بهش برسید ، اول این انتقاد به دیگران رو بررسی کنید ..

شنیدید میگن ورزش نمیکنم ولی ورزشکارها رو دوست دارم
متدین نیستم ولی متدینین رو دوست دارم
مومن نیستم ولی مومنین رو دوست دارم !

گیسو کمند عزیز ، گفته بودید روی این انتقاد ها تمرکز کنم.

برای شفاف تر شدن مساله لازمه توضیح بدم که من زبونی به کسی انتقاد نمی کنم این ها فقط جنبه ذهنی داره که روی احساسات من تاثیر گذاشته که در نهایت باعث کناره گیری من از ارتباط با سایرین شده.

اما در زندگی شخصی ام من رو به یک چالش شدیدی برای تغییر کشیده، با توجه به مشکلاتی که با همسرم دارم متوجه شدم این یه قسمتش بر می گرده به همین منتقد درونی ام نسبت به اطرافیان و خاص تر به همسرم.

در مورد همسرم نمی شه ازش فاصله بگیرم چون هم به ایشون وابسته هستم و هم به خاطر بچه هام نمی خوام کمترین آسیبی از این بابت بهشون وارد بشه.

در زندگی ام با تمام نقاط قوتی که دارم با وجود این همه گذشت و همراهی با همسرم ، عاطفی بودنم ، با وجود همه تلاش هایی که برای حفظ زندگی مون دارم انجام می دم به نظرم روز به روز بیشتر دارم همسرم از خودم دفع می کنم. و اگر ایشون توی این زندگی هست به خاطر شاید اون احساس دینی است که نسبت به همراهی های من در زندگی داره.

زمانی که سر پیکان رو گرفتم به خودم متوجه شدم این فقط مربوط به زندگی شخصی من نمی شه بلکه کلا در ارتباطم با دیگران از اول این مشکل رو داشته ام و هر جایی نتونستم کسی را بپذیرم به کل ازش کناره گیری کردم وخوب هیچ تبعاتی هم برایم نداشت چون راحت ذهنم رو ازش پاکسازی می کردم.

اما از اونجایی که حفظ خانواده یکی از ارزش هام حساب می شه نتونستم اون رویه رو در پیش بگیرم. منظورم کناره گیریه. هستم اما به سختی .
این سختی ناشی از اونه که من نتونستم بپذیرم.
هنوز دارم به صورت ذهنی انتقاد می کنم.
واین برمی گرده به همون کمال گرایی ام. بر می گرده به روحیه تحلیل گری من. به نظم و ریزبینی . به اینکه هر چیزی باید سر جای خودش باشه. به بدبینی و اضطراب نهفته ایی که اکثرا با منه.
توی این چند سال خیلی تلاش کردم که این خصوصیات رو تعدیل کنم .

به نظرم خیلی ضعیف عمل کردم.

سلام بی نهایت جان

من از دید خودم به صورت مساله شما نگاه میکنم اگر صحیح نیست بفرمایید که بتونیم بهتر نظر بدیم.

به نظر من عمده مسائل شما ناشی از تعصب هست و ترس! به یه چیزهایی اعتقاد دارید و فکر میکنید درست ترین هست و اگر کسی به درست ترین شما اعتقاد نداشته باشه یه دیدگاه بالا به پایین بهش دارید. چون بهتون وعده داده شده که شما بهترید!! در واقع آدم ها رو با یه مرز جدا میکنید اونایی که تو گروه شمان؛ اونایی که نیستند! از اونایی که همگروه تون نیستند فاصله می گیرد تا برسید به صفر! اونایی که تو گروه تون هستند باز دوباره تقسیم میشن بر اساس اونچه که شما فکر میکنید درسته!

منظروم فقط اعتقادات مذهبی نیست وکلیات هست ولی پله اول اعتقاد مذهبی هست, ترس از کجا نشأت می گیره؟
از اینجا که اگر شکی مثلا به اعتقادات مذهبی بیافته گناهگار هستید و عواقب سختی واستون داره؛ این فکر در مورد سایر مسائل هم ملکه ذهنتون شده. یعنی به جورایی تو یه دور تسلسل وار گیر کردید. از آدم ها فاصله می گیرید تا از شک ها دور بشید؛ آدم ها رو توی ضمیر ناخودآگاهتون تحقیر میکنید چون مطمئنید که برتر هستید.

(عزیزم اینو بگم که من دارم اینقدر صریح تحلیل میکنم جسارت نشه ها! واسه من دقیقا شبیه مساله ریاضی هست قضیه؛ خدای ناکرده حس بدی بهتون دست نده)

اگر حرفام رو قبول دارید بگید که بریم سراغ راه حل.
:72:

ممنون صبا جان

اتفاقا به نظرم حتی اگر واضح تر می گفتید بهتر می بود . از این بابت ازهمه کسانی که می خوان در این تاپیک پست بذارند استقبال می کنم. چون می خوام خودم را به چالش بکشم .

شاید با مثال راحت تر بتونم مساله رو عنوان کنم.

من خودم را بهترین نمی دونم . اما یک سری معیار و میزانی در همه موارد دارم که بر می گرده به آموزه های دینی که از کودکی به من آموزش داده شده.

و در درستی اونها هیچ شکی ندارم . به عنوان مثال

دین می گوید:
غیبت نکن
ظلم نکن
دروغ نگو
فحش نده
ریا نکن
فریب نده
خوش قول باش
خوش اخلاق باش
مردم آزاری نکن
همسایه آزاری نکن
مال یتیم نخور
انفاق کن
قرض بده
به والدین و سالمندان احترام بگذار
دست دیگران را بگیر
حرص نزن
عدالت داشته باش
شهادت دروغ نده
حق مردم را نخور
تهمت نزن
سخن چینی نکن
نگاه به زن مردم نکن
با مرد نامحرم هم بستر نشو
مشروب نخور
آدم نکش
زنا نکن
تجسس نکن
ظن بد مبر
عفو کن
مقابل ظلم بایست جهاد کن
میانه رو باش
به اندازه وسع خود تکلیف انجام بده
صله رحم کن
علم بیاموز
به چیزی که علم نداری پیروی نکن
امر به معروف و خوبی کن
نهی از منکر و زشتی کن
در سیاهی لشکر ظلم نباش
و هزاران هزار برنامه دیگر دین.....

(این رو از پست مدیر توی صنذلی داغ کپی کردم)

تمام تلاشم به رعایت اینها بوده و میدونم که اتفاقا خیلی هم ضعیف عمل کرده ام.

انتقاد های درونیم از دیگران بیشتر روی این موارد هست .

و بیشتر هم روی مواردی که در تعاملات اجتماعی دین روی اونها سفارش کرده .

به عنوان مثال کسی که راحت دیگران رو قضاوت می کنه پشت سرشون اونها را مسخره می کنه و بعد ادعای با اخلاق بودن داره ، ذهن من داره اون رو نقد می کنه و برخی از این افراد رو از دایره ارتباطیم حذف می کنم.

همسایه ای که پشت سر همسایه ها غیبت می کنه و در زندگی دیگران تجسس می کنه و حرف ببر و بیار می کنه رو از دایره ارتباطیم حذف می کنم.

همکاری رو که با زرنگی از سایرین برای پیشرفت خودش سوئ استفاده می کنه و فقط به دنبال منافع شخصیش هست در حال نقدش هستم .

در مهمانی کسی که در حال فخر فروشی و جلب توجه دیگران هست در ذهنم در حال نقدش هستم.

در حالی که با خیلی از این افردا از نزدیک رابطه ای هم ندارم.

اما همین منتقد بودنم موجب شده که در رابطه با نزدیک ترین فرد زندگی ام یعنی همسرم به مشکل بر بخورم و چون بیشترین ارتباط را با ایشون دارم دایم در حال بررسی درست و نادرست رفتارهاش باشم. گرچه خیلی سعی کردم تعدیلش کنم و در رفتارم نمود پیدا نکنه اما انگار خیلی موفق نبودم .


از تحقیر کردن بسیار بیزارم فکر می کنم بیشتر ازشون عصبانی وبیزار می شم .

اما در مورد ترسی که گفتیداکثرا نسبت به آینده نگران هستم واز این بابت در روابطم بسیار اجتیاط می کنم چون می ترسم به خودم ، بچه هام و زندگیم آسیبی وارد بشه.

به نظرم با این توضیحات تا حد زیادی تصویر ذهنی شما نزدیک باشه.

در مورد مثلا جاری هام و یا خانواده همسرم از اونجایی که خیلی تفاوت ها زیاد بود می ترسیدم که روی خودم ، همسرم و یا تربیت بچه هام اثر منفی بذاره همون طور که گذاشت.
چون خودم آدم قویی نیستم اونها روی من اثر گذاشتن یه مدت توی مسایل عبادیم ضعیف شدم ، توی خونمون ماهواره آوردند و نصب کردن . اون موقع فقط یک بچه داشتم . پسرم شبکه های ماهواره ای می دید. درگیر سریال های ماهواره ای شده بودم و .....

زمانی که یک فرد با یک سری احکام شرعی که سر لوحه زندگی اش بوده و از کودکی با اونها بزرگ شده باشه وقتی در معرض چنین تغییراتی قرار بگیرد چار سرگردانی ، لغزش ومشکلاتی فراتر و با شیب تندتر نسبت ب افرادی که از اول رویه زندگیشون به همین منوال بوده دچار می شود.

از این بابت یکی از شاخه هایی که موجب شده ارتباطم رو محدود کنم بر می گرده به مثالی که به اون اشاره کردم.

ترس از تاثیر پذیری برخلاف آموزه های دینی.

توی پست قبلی هم موارد دیگه را اشاره کردم مثل ترس از اینکه در ارتباط با یک آدم فضول وکسی که حرف ببر بیار می کنه زندگیم دچار تشنح بشه.

در خیلی موارد هم لزوما هیچ ارتباط نزدیکی شاید وجود نداشته باشه واصلا شرایطش هم پیش نیاد اما این دید انتقادی وجود داره.

اما در مورد همسرم شدتش زیاده انتقاد ذهنی که نسبت به عملکردش چه در رابطه با دیگران چه در رابطه با خودم و بچه ها دارم .

همه اینها موجب شده که شاد نباشم. از خودم راضی نباشم. یک فشاز زیاد ذهنی رو تحمل کنم. دیگران رو از خودم دور کنم. در روابطم با کسانی که در این سلوک نباشن به مشکل بر بخورم.

وموردی که خیلی هم از اون بابت ناراحت هستم تاثیریه که روی همسرم گذاشتم .

سلام خانم بینهایت

راستش با توجه به مواردی که شما از خودتون نوشتید و پست هایی که ازتون دیدم فکر می کنم افرادی مثل شما رو کم و بیش اطرافم دیدم.

منم فکر می کنم مشکل اصلی شما تعصب هست.این تعصب میتونه در مورد همه چیز باشه .البته در مورد مذهب و سیاست نمود بیشتری پیدا می کنه.

ببینید همون طور که خدا ما انسانها رو بسیار متفاوت از هم و با عقاید و رفتارهای متنوع آفریده ما هم باید این تفاوت ها رو بپذیریم.

اگر غیر از این بود ما همه با عقاید مشخص و شبیه به هم به وجود می آمدیم و اصلا قشنگی انسانها به همین متفاوت بودنشون هست.

شما صاحب یک نوع عقیده مذهبی و سیاسی هستید و همه رو با این عقیده نقد می کنید.

مثلا در مورد مذهب،آدمها ممکنه مذهبی یا غیر مذهبی باشند.آدمهای مذهبی ،پیرو مذاهت متفاوت هستند و حتی آدمهای مذهبی با یک نوع مذهب هم با توجه به برداشتشون از

دستورات اون مذهب بسیار متفاوت فکر و رفتار می کنند.

شما باید در مرحله اول یاد بگیرید انسانها رو با همین تفاوت هاشون دوست داشته باشید. دلیل نداره اگر کسی مثل من فکر نکنه آدم بدی باشه.

در مورد رفتارهایی هم که از دیگران میبینید و آزارتون میده به این فکر کنید که ممکنه شما هم رفتارهایی داشته باشید که دیگران قبول نداشته باشند.

اتفاقا به نظر من تفکرات متعصبانه در مورد خود مذهب هم ایجاد دافعه می کنه و افرادی مثل شما که ظاهر مذهبی دارید با پذیرش آدمها و مهر و محبت جاذبه بیشتری برای عقایدتون

میتونید ایجاد کنید.

بسیار انسانهای مذهبی یا غیرمذهبی هستند که بدون توجه به عقاید دیگران آدمها رو دوست دارند و بهشون محبت می کنند و حتی خودشون رو وقف دیگران می کنند.

همه ما انسانها پر از اشتباهات مختلف هستیم.بهتره به جای قضاوت دیگران تمرکزمون روی خودمون و خطاهای خودمون باشه.

این رو هم در نظر بگیرید که ممکنه شما از روی ظاهر فردی یا از روی یک رفتارش در موردش قضاوت بد بکنید ولی در باطن اون آدم بسیار بیشتر از شما به خدا نزدیک تر باشه.

در پایان این رو هم بگم اینکه شما دنبال بررسی و تحلیل و اصلاح خودتون هستید بسیار ارزشمند هست. خیلی از آدمهای اطرافم مخصوصا آدمهای متعصب رو میبینم که بسیار به خودشون

مطمئن هستند و حتی یک لحظه به ذهنشون خطور نمیکنه ممکنه اونها هم در عقاید و رفتارهاشون دچار اشتباه بشن.

خیلی وقتها ممکنه به خاطر همین طرز فکر دل اطرافیانشون رو بشکنن و اونا رو آزار بدن .و گناه این به نظر من بیشتر از خیلی گناهای دیگه هست.

ممنون آنیتای عزیز از پستی که گذاشتی.

اتفاقا تمام حرف هات رو قبول دارم و انسانیت و رعایت اخلاق برای من از همه چیز مهم تره .

اینکه همه آدم های دورو برم رو دوست دارم . حتی همان خانواده همسرم که ازشون مثال زدم .

معیار من برای نقدی که توی ذهنم هست یک قسمتش بر می گرده به دستورات دینی ، من مشکلم با دیگران دیندار یا بی دین بودن اونها نیست که بخوام خودم رو از اونها بالاتر بدونم.

اتفاقا یکی از صمیمی ترین دوست های من که بیشتر از 15 ساله با ایشون در ارتباط هستم و حتی بعد از ازدواج هم همسرانمون رو با هم آشنا کردیم ورفت و آمد خانوادگی داریم نه از لحاظ مذهبی و نه از لحاظ خط مشی سیاسی مثل هم نیستیم . اما خصوصیاتی که داره برام خیلی ارزشمنده اینکه راز داره ، خیر خواهه، صادقه ، اهل غیبت کردن و تمسخر دیگران نیست ، بسیار منظم و دقیقه ، با ادب و مهربونه ، حرمت ها را حفظ می کنه و خیلی خصوصیات مثبت دیگه. اما نه حجاب می گیره نه نماز می خونه و حتی عقاید سیاسیش کاملا با من متفاوته.

دوستان بیشتر فوکوس کردن روی عقاید مذهبی وسیاسی در کنار این دقت و نظم و کمال گرایی که دارم هم هست اینکه هر چیزی باید طبق اصول پیش بره .
حساسیت زیادی که روی تمیزی ، پاکی و نجسی دارم.
حساسیتی که روی رعایت احترام و حریم های افراد دارم.

همه اینها در کنار هم باعث شده که ناخودآگاه توی ذهنم اطرافیان رو نقد کنم، و مثل یک سیستم کامپیوتری بدون هیچ پروسسی باگ های افراد رو ببینم.

از این ذهن منتقد خسته شدم.

از اینکه همسرم هر کاری می کنه آخرش توش باگ پیدا می کنم و خیلی هاش ور بروز نمی دم اما رفتارم باعث شده خودش بفهمه ناراضی ام.

می دونم هر کس شخصیت خودش و دین و اعتقادات خودش را داره چی کار کنم که زیبایی ها رو بیشتر ببینم.

استرس و ترس هام را کنترل کنم.

وقتی افراد زیر ذره بین من هستند احساس می کنم من هم زیر ذره بین دیگران هستم به خاطر همین خودم و ارتباط هام رو محدود کردم و نمی تونم اونجور که هستم باشم . همیشه خودم رو برای حفظ از انتقاد دیگران محدود می کنم.

ریشه اینها می تونه بدبینی هم باشه. نگرانی از آینده. نگرانی از آسیب دیدن. نگرانی از دست دادن داشته هام این داشته ها می تونه اعتقاداتم باشه تا همسرم و بچه هام و آرامش نسبی که در زندگی دارم.

یک پیله ای پیچیدم دور خودم و عزیزانم که هم دارم خودم رو آزار می دیم هم عزیز ترین آدم زندگیم رو.

این باعث شده اون شادی و انرژی که لازمه داشته باشم تا به اطرافیانم هم بدهم ازش بی بهره باشم. همین طور که آدم ها اطرافم از دورو برم کم شدن همسرم هم داره ازم دور می شه.

سلام

میخواستم با مثال های مختلف و در لفافه با شما صحبت کنم ولی وقتی خوندم که خودتون هم تمایل دارید بصورت شفاف صحبت بشه نظرم تغییر پیداکرد و حس کردم که میتونم به وضوح نظرم رو بگم بدون اینکه باعث ناراحتی شما بشم. امیدوارم که فکر درستی کرده باشم .

من اضطراب بسیار عمیقی در شما میبینم که زمینه ساز وسواس و کنترل گری شماست. تا جایی که بتونید و توان و قدرت دارید و جامعه اجازه میده ، اطرافیان رو در چهار چوب باورهاتون کنترل میکنید و بدون در نظر گرفتن تفاوتها میخواهید یکسان سازی انجام بدیدو هر جا که قدرت کنترل و به نوعی زور و اجبار ندارید ، ارتباط رو قطع میکنید و از محیط جدا میشید و این باعث انزوای شما میشه. حالا این وسواس شما در زمینه اعتقادات مذهبی نمود بیشتری پیداکرده و مورد پذیرش نظام سیاسی جامعه هم هست و نوعی امنیت ایجاد میکنه و میتونید با داشتن وجهه ای موجه از نظر عرفی و اجتماعی ، کنترلگری بکنید و این نیاز درونی خودتون رو که حقیقتش ارتباطی با مذهب نداره و نوعی اختلال هست رو ارضا بکنید.

ترس از انتقادشدن و تحقیرکردن دیگران از جمله همسرمیتونه علایمی از خودشیفتگی باشه. ولی در این مورد مطمین نیستم که در شما وجود داره یا نه. نیاز به بررسی بیشتر هست. افراد خودشیفته بخاطر ضعف درونی که دارند بدنبال یک منبع دیگر و بزرگتری از خودشیفتگی هستند که خودشون رو در قالب اون بیشتر محافظت کنند و چون جامعه و نظام سیاسی ایران مذهبی هست . این امکان وجود داره که شما به علت اضطراب شدید که دارید در قالب مذهب و سیاست یک محیط امن و یک نوع محافظ به دور خودتون کشیده باشید تا از انتقاد به دور باشید و شاید هم در جوار این قدرت اجتماعی و مذهبی و سیاسی کسی نتونه از شما انتقاد کنه.

اینها مواردی هستند که خودتون باید با اگاهی و علم و توانایی هایی که دارید بررسی کنید و به یک نوع خودشناسی برسید و دلیل واقعی رفتارهاتون رو بررسی کنید.

نظر نهایی من این هست که در مورد وسواس و کنترل گری و خودشیفتگی از منظر روانشناسی مطالعه کنید و علایم و نشانه هاش رو بشناسید و خودتون رو یک بررسی کامل بکنید . این بررسی باید کاملا علمی و روانشناسی باشه نه اعتقادی و مذهبی.

سلام

خانم بي نهايت من از ديروز دارم سعي ميكنم مواردي رو مطرح كنم، روي كاغذ آوردم، ولي اينقدر غير متمركز و دسته بندي نشده است كه قابليت عنوان كردن نداره.

اومدم ديدم خانم گيسوكمند دسته بندي از نوع خودشون انجام دادن،

فكر ميكنم به خاطر اينكه چندتا مشكل شما همزمان مطرح كردين، اين اتفاق افتاده.

درسته كه جمع چند مورد و همگرايي اونها باعث بروز مشكلي در شما شده كه عنوان ميكنيد ولي فكر ميكنم بايد خودتون دسته بندي اش كنيد و جدا جدا راهنمايي بگيريد.

مثلا يكي موضوع كمال گرايي.

همين يكي رو به تنهايي جلو ببريد.

------------------------

فعلا چندتا نكته بحث به ذهنم ميخوره :

1- با اين مشخصاتي كه از شما متوجه شديم، بعيد ميدونم سر انتخاب همسر از چنين عمل نكرده باشيد. يعني قطعا خيلي از ملاك هاي شما رو پاس كردن.

خوب پس صرفا براي همسرتون ميمونه يك سري مهارت ها و ايجاد پذيرش در خودتون

و دوري از كمالگرايي

2- در ارتباط با دوستتون كه چند سال هست دوستين، اگر خانم بينهايت فعلي با تفكرات و چهارچوب هاي كنوني اش در مقابل ايشان قرار ميگرفت، باز هم به عنوان دوست انتخاب ميكردين؟

3- طريقه شكل گيري دوستي تون چه جوري بود؟

با سلام و احترام
چند نکته ذیل می تونه هم در فهم و تئوری و هم در عمل کردن به روشی که کمک کننده باشد دخیل باشد

1 - مسائل و مرزهای قرمز دین تمرکزش روی خویشتن هست. گاهی وقتی به خودمان توجه و دقت می کنیم اصلا وقت نمی کنیم کسی را بررسی کنیم. گرچه هرگز بررسی دیگران به صفر نمی رسد. اما وقتی وزنه کار روی خودمان متمرکز شود انرژی ما روی خودمان خرج می شود و کمتر در تخریب ارتباطی نقش بازی می کند.


2 - بینش شما در طرح مسئله خودتون بسیار تحسین بر انگیز هست. همین فهم مسئله و دغدغه سهم بالایی در حل مشکل شما دارد. همیشه گفتم فهم صورت مسئله بیش از نیمی از جواب را در خود دارد.


3 - از آنجا که به خاطر تیپ شخصیتی هر کدام از ما ، عمری به یک سبک خاص عمل کرده ایم. برای تغییر آن نیاز به شکستن عادتهای قبلی داریم.
ذهن آنالیزگر، ذهن انتقاد گرد، ذهن ریز بین و ذهنی که افکار اتوماتیک و وسواس گونه در مورد درست و غلطی کارها و دیدن نقاط ضعف دارد حالا عادت کرده است.
پس برای شکست این عادتها نیاز به روش داریم.
روش عکس کارهای فعلی ذهن هست.







چه کار کنیم.

الف ) از این بعد دفترچه ای داشته باشیم که ریز و درشت نقاط مثبت و نقاط قوت افراد را حتی اگر اتفاقی از آنها سر زده است یادداشت کنیم.



ب) برای خود تکلیف کنیم که شاکر باشیم. یعنی در مورد هر مسئله حتی کوچک و مثبت در مورد دیگران تشکر کنیم. و سعی در قدردانی و جبران کنیم.



ج) در تکلیف بالا، برای نقاط مثبت و کارهای خوب خود هم تشویق در نظر بگیرم



د) در مورد نقاط ضعف و منفی و اشتباهات و اهمالکاری همسر و نزدیکان و عزیزانمان توجیه مثبت بتراشیم. یک خوش بینی (حتی افراطی ، چرا که ما به عکس آن عادت داشته ایم.)



هـ) در مورد مسائل آزارنده دیگران، منفی های دیگران با توقف فکر، با برچسب مثبت زدن، با مشغول کردن خودمان سریع بگذریم و آنالیز نکنیم.




و) سمت سوی مطالعه خود را با کتابهایی که در مورد رفع بدبینی و رفع عیبجویی هست مخصوصا جنبه احادیث و آیات دارد سوق دهیم.



ز) تحقیقاتی برای خود شکل دهیم مخصوصا در بستر اینترنت بدنبال جستجوی آیات خوش بینی، مثبت اندیشی، و بخشش ، عفو و امیدواری و مقالات مرتبط باشیم.



ح) از آنجا که انسان به چیزهایی که مشغول هست یا فکر می کند و تمرکز می کند کم کم مبتلا شده و عادت می کند، اینگونه کارهایی که در بالا گفتم کم کم سبکی از تعامل و تفکر و رفتار را در شما شکل می دهد که انرژی بخش هست.

ببخشید بنده به خاطر سرعت عمل مطالب را باز نکردم، خودتون می توانید در مورد هرکدام از این بندها بررسی بیشتر بفرمایید.

سلام بر بی نهایت عزیز:72::72::72::72:

من یک اعتقادی دارم و شدیدا بهش رسیدم که "همه آدمها خاکستری هستند هیچ آدمی سفید خالص یا سیاه خالص نیست" خوب مطلق یا بد مطلق نداریم همه درجاتی از خوبی و درجاتی از بدی رو دارن. شاید گاهی یک نفر خیلی به نظرم وارسته اومده بعد که پای حرفهاش نشستم دیدم رگه هایی از بدخواهی و حسادت در مورد دیگران توی حرفهاش وجود داره و فقط من از روی ظاهرش قضاوت کردم.

البته گاهی ممکن هست یک نفر آنچنان باعث عذاب آدم بشه که کلا نشه باهاش صمیمی بود ولی یه رابطه ظاهری و سطحی رو میشه حفظ کرد

الان با مادران دوستان پسر بزرگم در ارتباط هستم و رفت و آمد داریم
مثلا یکیشون خیلی از خودش و شوهرش تعریف می کنه (شوهرش پزشکه و ظاهرا معتقده که دور بعدی نماینده مجلس میشه) ولی به نظرم همین یه اشکال نباید باعث بشه من باهاش ارتباطم رو قطع کنم. همینکه خودش با من تماس می گیره و ابراز تمایل می کنه که بیاد خونمون. همینکه خیلی دوست داره پسرش رابطش با پسر من عمیق تر بشه. همینکه وقتی پیش هم هستیم یکی دو ساعتی از دغدغه های فکریم کم میشه و ذهنم رهاست به نظرم نکات بسیار مثبتی هستند.
خوب من می تونم لحظاتی که اون بیش از حد در تعریف از خودش و همسرش اغراق می کنه رو تحمل کنم یا اصلا بحث رو عوض کنم

دختر خالم استرالیاست و کلا از نظر دینی هم اعتقاداتش با من متفاوته خوب چه اشکال داره اگر وقتی من باهاش هم صحبت هستم بحث رو به مسایل دینی نکشونم و راجع به مواردی که بین ما مشترک هست صحبت کنم

از کجا معلوم یک روز من هم به اعتقادات اون نرسم یا حداقل به بعضی اعتقاداتش نزدیک نشم

اگر فکر می کنی بی اعتقادی اونها ممکنه شما رو تحت تاثیر قرار بده خوب باید روی اعتقاداتت کار کنی و محکمشون کنی و قبل از دیدار با اونها این موارد رو با خودت تکرار کنی که در رابطه با فلان مورد و فلان مسئله مراقب باش یا حتی اگر اثر منفی بر بچه ات گذاشتن بعد از برگشت به خانه با صحبت اون اثر منفی رو خنثی کنی

شاید رفت و آمد با خویشاوندانی با اعتقادات کم برای بچه شما به مراتب بهتر از ارتباط با افرادی توی کوچه و خیابون باشه که از اصل و نسبشون اطلاعات دقیقی نداری

فیلترت رو از روی همه بردار

این دفعه به ذهنت فقط اجازه آنالیز نکات مثبت رو بده هرجا یه مورد منفی رو بهت یادآوری کرد به خودت نهیب بزن که فلانی فلان اخلاق خوب رو هم داره چرا فقط این ایرادشو داری می بینی

البته به نظرم الان شما یه دیدگاه افراطی پیدا کردی نسبت به خودت و شرایط اونقدرهام که میگی بد نیست

نمیدونم این حرفها بهت کمکی می کنه یا نه ولی به هر حال خواستم نظرم رو برات بنویسم

ممنون مادر عزیز از اینکه وقت گذاشتید ، صحبت هاتون برام قابل تامل بود ، مخصوصا قسمت کنترل گری که به اون اشاره کردید صحیحه . البته مدت هاست که با این خصوصیت خودم آشنایی دارم و روش دارم کار می کنم و یکی از راه هایی که خیلی در این راه به من کمک کرده پیدا کردن حوزه نقش و مسوولیت های خودم و واگذار کردن مسوولیت های هر کس به عهده خودش هست.

اما یک مطلب دیگری هم توی مطالبتون بود که با بررسی اش در خودم به اون سلطه گری قضاوت گری که در وجودم هست رسید ، قضاوت و نقد دیگران و عدم بخشش اونها که با توجه به راهکار مدیر باید برم سراغ تحقیقات و مطالعه مخصوصا اونهایی که مربوط می شه به احادیث مربوط به عفو ، گذشت، خوش بینی و اون قدر تکرارشون کنم تا بشه ملکه ذهنم و این ذهن انتقادگرم رو اصلاح کنم.

قسمت زیادی از نقدتون وارده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohamad.reza164

2- در ارتباط با دوستتون كه چند سال هست دوستين، اگر خانم بينهايت فعلي با تفكرات و چهارچوب هاي كنوني اش در مقابل ايشان قرار ميگرفت، باز هم به عنوان دوست انتخاب ميكردين؟

3- طريقه شكل گيري دوستي تون چه جوري بود؟

---

ممنون هم از این پست و هم پست قبلی تون که باعث شد من بیشتر و عمیق تر خودم رو واکاوی کنم.

2-دوستی ما از یک همکاری ساده شروع شد و ناگزیر بودیم با هم در ارتباط باشیم به مرور و گذشت زمان با خصوصیات هم آشنا شدیم و اونقدر خصوصیات مثبت ایشون زیاد بود که از همنشینی و هم صحبتی با ایشون احساس آرامش داشتم.البته خصوصیات منفی هم دارند اما خصوصیات مثبتشون بیشتره. با توجه با اینکه ایشون در مقابل خصوصیات منفی من بسیار صبور و با مدارا و سخاوتمندانه برخورد می کردند.

1- الان که نگاه می کنم شاید اگر شرایط محیطی به گونه ای نبود که ارتباط ما به صورت اجباری ادامه دار می شد شاید در همون نگاه اول ذهن انتقاد گر من مانع از ادامه ارتباط می شد و مجال شناخت و مدارای بیشتر نمی داد.

فکور عزیزم ، ممنون اتفاقا حرف هات کمک کننده بود لزوما در یک ارتباط قرار نیست همه چیز اکی باشه ، و باید روی اعتقادات خودم بیشتر کار کنم این می تونه سهم بزرگی در کاهش ترس و اضطراب من بشه.

و تشکر ویژه از مدیر همدردی که همیشه نظراتشون برای بنده در این موارد فصل الخطاب بوده.

-----------------------------------------------------
از تمرینات و شروعی که کردم

1- توی ذهنم افرادی که بیشترین حس منفی رو نسبت بهشون داشتم دارم لیست می کنم و خصوصیات مثبتشون و جاهایی که می شد ازشون تشکر کنمو نکردم را مرور می کنم تا در شرایط مشابه ازشون تشکر کنم.

2-همسرم باهاشون تماس گرفتم در حین اینکه داشتند مطالبی راجع به روند تعمیرات و احوالات خودشون می گفتند ذهن منتقد من در حال نقدش بود و پیدا کردن باگ های مربوطه ......نذاشتم ذهنم ادامه بده و ازشون بابت زحماتی که دارند در این رابطه می کشند تشکر کردم و بابت فشاری که دارند تحمل می کنند خدا قوت گفتم.

3- برادرم یک دعوت سر دستی کرده که توی این مدت که اصفهانم یک روز برم خونشون، خوب خانم ایشون جزو اون دسته افرادیه که خیلی ذهن آنالیزگر ومنتقدم نسبت به ایشون فعاله و مسایلی بوده که نتونستم ببخشمش، با توجه با اینکه توی این چند روز هم برادرم بارها گفته خانمم کمرش درد می کنه و نمی تونه کار کنه ، موندم برم خونشون یا نه. موقعیت خیلی خوبیه بتونم خودم رو محک بزنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام

1 - مسائل و مرزهای قرمز دین تمرکزش روی خویشتن هست. گاهی وقتی به خودمان توجه و دقت می کنیم اصلا وقت نمی کنیم کسی را بررسی کنیم. گرچه هرگز بررسی دیگران به صفر نمی رسد. اما وقتی وزنه کار روی خودمان متمرکز شود انرژی ما روی خودمان خرج می شود و کمتر در تخریب ارتباطی نقش بازی می کند.


2 - بینش شما در طرح مسئله خودتون بسیار تحسین بر انگیز هست. همین فهم مسئله و دغدغه سهم بالایی در حل مشکل شما دارد. همیشه گفتم فهم صورت مسئله بیش از نیمی از جواب را در خود دارد.


3 - از آنجا که به خاطر تیپ شخصیتی هر کدام از ما ، عمری به یک سبک خاص عمل کرده ایم. برای تغییر آن نیاز به شکستن عادتهای قبلی داریم.
ذهن آنالیزگر، ذهن انتقاد گرد، ذهن ریز بین و ذهنی که افکار اتوماتیک و وسواس گونه در مورد درست و غلطی کارها و دیدن نقاط ضعف دارد حالا عادت کرده است.
پس برای شکست این عادتها نیاز به روش داریم.
روش عکس کارهای فعلی ذهن هست.

---

چندین بار فقط همین 3 مورد رو خوندم.

1- تا قبل از اینکه بیام همدردی به کل روی هوا سیر می کردم احساساتم ، رفتارهام ، و واکنش هام دیمی بود فقط بز اساس یه سری تعالیمی که دیده بودم و محیطی که توش بزرگ شده بودم . یه حالت سعی و خطا.

بعد از اینکه اومدم همدردی ، بیشتر مطالبی که یاد گرفته بودم رو به جای اینکه روی خودم بررسی کنم روی دیگران بررسی می کردم با اینکه شعارم خودسازی بود.

این مطلب واقعا برام خیلی مفیده سر پیکان به خودم ، چیزی که ازش صحبت می کردم ولی عملا سر پیکان اکثرا دیگران بوده.

2- خیلی ممنون مخصوصا در این شرایطی که از لحاظ روحی خیلی به هم ریخته هستم چنین تحسین هایی ، مشوق انرژی زایی است که به من انگیزه بیشتری برای مبارزه می ده. از دقت نظرتون سپاسگذارم.

3- شکستن این عادت ها برام خیلی سخته. مخصوصا که عمری این عادت ها موجب تخریب ارتباطی زیادی شده . از جلب توجه همیشه بیزار بودم. حتی همینکه به یکدفعه دیگران متوجه تغییرات مثبتم بشن من رو وارد یک فاز دفاعی می کنه. برای این مورد نیاز به کمک دارم. ممنون.

بی نهایت جان خوشحالم که قراره انشاالله از ارتباطاتت لذت ببری :310:

یه کوچولو تردید داشتم و نگران که نکنه اشتباه نوشتم ولی پست مدیر رو که دیدم فهمیدم اشتباه نبوده
خصوصا گزینه دوم : پذیرش »» «« هدف

میدونی بی نهایت

خیلی وقتها ما میخواهیم با یه تحلیل پیچیده و خیلی علمی و چهطور بگم "وزین" مواجه بشیم
در صورتی که مسائل خیلی راحتتره ، این عمل بهش هست که زمانبر یا اراده زیاد میخواد .

کمالگرایی ، انتقادگری ، کنترل گری اینا همش برای همون هدفه ، که خودتون گفتید نهایتا "نتونستم بپذیرم"
"پذیرش "
"درک متقابل " رو هم مطالعه کنید .

و اینکه یه هدف یا نکته رو هم بهش اشاره داشتید "بخاطر اینکه بتونم / ترسیدم که ایمانم رو حفظ کنم "
" ثبات "

** درک متقابل + ثبات :

وقتی یک نفر رو میبینم که ظاهرا به مسائلی بی اعتنا است و پایبند نیست ، حتی بی ادبه و آداب معاشرت نداره و...
به یک چیز فکر میکنم

اگر من در خانواده و شرایط او بودم چهطور رفتار کرده بودم !!
اگر من در خانواده و شرایطی که در آن بزرگ شدم نبودم ، چهطور میشد !!

سلام بی نهایت عزیزم
خوشحالم که تاپیکت داره عالی پیش میره.من منتظربودم ببینم دوستان چی مینویسن که دیدم واقعا نکات خوبی گفته شد که واسه منم مفیدبود.
لطفا همینطورادامه بده.بی نهایت به نظرم روی مهارت کلامی کارکن.سعی کن کلمات محبت آمیزبیشتری به کارببری.
میتونی بری خونه برادرت وبامحبت وصحبتهای گرم فضارودلنشین کنی وحتی به خانمش هم کمک کنی اگه میدونی که واقعا مشکل داره که زیادتوی دردسرنیفته.بی نهایت حس میکنم ازنشست وگفتگوهای زنانه فراری هستی!!آخه چرا؟مثلا بازن برادرت کلی صحبت کن درموردبچه ها وآینده شون.بی نهایت همین بچه هاوقتی بزرگ بشن اقوام وفامیل میخوان.تنهاکه نمیشه!

یکی ازعروسهای فامیل ما خیلی خیلی مذهبی هستش وکلا زن وشوهرطلبه هستن.دیگه شماخودت تصورکن چه جوری هستن.امااین خانم اینقدرخودش روباخوش رویی توی دل همه جاکرده که اگه توی یه مهمونی نیاد همه منتظرمیمونن وزنگ میزنن که بیاد وگرنه بدون اون لطفی نداره و....توی صحبتها بیشترشنونده ست.کم پیش میادحرف بزنه.اماخب حرفهایی که می نه هم دلنشینه.مثلا یه حرفی ازش من شنیدم که شش سال ازش میگذره امااینقدربهم چسبید که ازاون این حرفوشنیدم که نگو.خیلی منعطفه!وهمین باعث شده که گه گاهی هم حرفهایی درباره اعتقاداتش بگه همه بااحترام قبول میکنن.خودِمن چندین بارازش راهنمایی گرفتم.

بی نهایت جان شماهم میتونی ارتباطات روبابقیه داشته باشی ودرحین حفظ اعتقاداتت خیلی هم انعطاف نشون بدی وآدمهاروجذب کنی.به نظرم بخشی ازاون شادابی که میخوای به دست بیاری درگروهمین برقراری ارتباط هاست.چون بایدانرژی مثبت بدی تادرمقابلش هم دریافت کنی.باخانواده همسرت هم بیشترارتباط داشته باش.شماکه همیشه پیششون نیستی که روی تربیت بچه هات تاثیربزاره.تازه اگه قرارباشه بچه هاتوی یه محیط بکروپاستوریزه بزرگ بشن پس کجا بدی روازخوبی تشخیص بدن؟بایدهمه چی روتجربه کنن.

سلام

از مدير ممنون كه نظراتشون رو اينجا دادن به نظرم يكي از تاپيك هاي خوب باشه، به شرطي كه خانم بي نهايت ادامه اش بدن.

---------------

خوشبختانه آدم باهوشي هستين . لازم نيست منظورم رو از سوالاتم بگم.

چندتا موضوع به ذهنم ميرسه به صورت تيتر وار ميگم.

1- خانم شيدا تعريف خوبي دارن. " خوب هايي كه از زندگي لذت نميبرند"

اين تعريف رو مي خوام از موسيقي كمك بگيرم. دوستاني كه شروع به يادگيري موسيقي ميكنن به دو روش ميرن جلو، يكي از طريق گوش هست و ديگري به صورت تئوري(نت خواني و ...)

دوستاني كه از طريق گوش جلو ميرن، ملودي آهنگ رو ميشنوند، شعر آهنگ رو ميشنوند، و با صداي نت ها هم آشنا هستن، همون ملودي رو بر روي ساز پياده ميكنند. ممكنه چند پرده بالا يا پايين بنوازند، ولي از موسيقي لذت ميبرند و اغلب موقع نواختن موسيقي چشم هاشون رو ميبندند و سر خودشون رو با آهنگ تكون ميدن.

در طرف مقابل اشخاصي هستن كه ( گوش ضعيف تري دارن و با شعر زياد آشنا نيستن) در قالب نت و تئوري موسيقي ميان بالا، موسيقي رو به نواختن در ميارن و تا حد خودشون لذت ميبرن، چرا چون از قوائد نوشته شده پيروي كردن ولي از خود موسيقي ممكنه لذت نبرده باشند.

حالا هر كدوم مزايا و معايب خودش رو داره، يه نوازنده حرفه اي بايد بتونه هر دوش را با هم جلو ببره، بايد تشخيص بده كجا با گوش بره جلو ( مثلا بداهه نوازي) و كجا با نت بره جلو ( مثلا نواختن هجا ها و يا گروه نوازي) .

نتيجه من اينه كه شما هم بايد يه تفكيك داشته باشيد.

چهارچوب هاتون خوبه و پسنديده. ولي بايد بتونيد اين چهار چوب ها رو براي هر بخشي تفكيك كنيد، شايد جايي لازم نباشه اصلا از چهار چوب هاتون بهره ببريد.

مثلا حضور در جمعي كه دارن غيبت ميكنن، نبايد باعث بشه شما به اون جمع هرگز نريد، بلكه بايد بريد، در درجه اول زياد توجه نكنيد، ولي نم نم تو بحث هاشون شركت كنيد و بحث رو از غيبت بيرون كنيد. اونها قطعا پذيرش شما رو خواهند داشت.

فيلم سر به مهر رو ديديد؟

ولي حضور در جمعي كه كار خلاف ميكنند، لزوما بايد نفي بشه.

2- قدرت خودتون رو بالا ببريد. من قضيه ماهواره رو خوب متوجه نشدم. شما تو جمعي بودين كه ماهواره داشتن و شما هم مجبور شدين ماهواره بخرين؟

همونجور كه مدير گفت چهار چوب هاي شما و اعتقاد هاتون در درجه اول شخصي هست. يعني منه نوعي ميتونم با فاميلامون كه ماهواره داره رفت و آمد كنم ولي لزومي نداره خودم هم زير بار خريدش برم!
در ضمن به فرض كه رفتم، ماهواره هم خودش تفكيك پذير هست و اين قدرت و مديريت شما است كه از مزاياش استفاده كنيد نه از مضراتش.

جمع بندي موارد 1 و 2:

به نظرم در كنار چهار چوب هاتون در تعامل و ارتباط با ديگران، يك قدر مطلق براي خودتون درست كنيد، مثل يه كارخونه مثبت سازي. نكته و خصوصيات ديگران رو بگذاريد تو اون قدر مطلق بعد جذبش كنيد و يا دفع اش كنيد. از طرفي ما هميشه از آدمهاي خوب چيزي ياد نميگيرم، بعضي وقت ها از متضاد ها هم ياد ميگيريم ( پند لقمان رو يادتونه؟ ادب رو از كه آموختي؟ .........)


3- پذيرش

سعي كنيد به خودتون بقبولونيد يه سري چيز ها شخصي ان. مثلا خط سياسي طرف.

شما اگر خدا نكرده يه مريضي براتون پيش بياد يه دكتري به پستتون بخوره كه نقطه مقابل اعتقاد و يا مشي سياسي شما باشه، نميريد براي معالجه پيش اش؟

خوب ميريد. چرا؟ چون ميگيد من از اون نفع ميبرم و اعتقاداتش به من سرايت نميكنه.

( هر چند كه متاسفانه بعضي مذهبي ها اينجا ميان ميگن، خدا جون شكرت كه پاداش عبادات منو دادي و اين كافر رو وسيله اي بهبودي من)

پذيرش آدمها رو در خودتون تقويت كنيد.

( من هم دفتري دارم كه آتئيسته، كتمان نميكنم تمايل داشتم شخصي بود كه هم سو با تفكرات من بود و باعث رشد مستقيم من ميشد. ولي اين طرف رو پذيرفتم چرا چون، مهمترين ملاك براي هم دفتر خوب بودن براي من انسان بودن طرف بود. نه اعتقاداتش.
هر روز هم با هم بحث ميكنيم و تو سر و كله هم ميزنيم، آخر هم هيچ كدوم متقاعد از حرف هاي هم نميشيم، ولي آخرش من براش چاي ميبرم يا اون براي من ميوه پوست ميكنه.)

4- فرض كنيد سيگار كشيدن از سوي شما مطرود هست. همسرتون خدا نكرده سيگاري بشه، چه ميكنيد؟ در انتها قطعا ميپذيريد، ممكنه با تنش همراه باشه، ولي ميپذيريد چون همسرتون نكات مثبتي هم داره، پدر بچه هاتونه و از همه مهمتر هدف مهمي تو زندگي داريد كه به اتفاق هم محقق ميشه ( سيگار كشيدن ايشان هم تاثيري حادي بر اهداف شما نخواهد داشت).
ولي اينجا شما اجبارا پذيرش داشتيد. تلاش كنيد نكات مثبت رو بيشتر ببينيد و منفي رو كمتر ( تو زندگي شخصي منظورمه ها) يه مثال خوبي تلويزيون پارسال تبليغ ميكرد، يادتونه؟
خانومه اولش ميگفت، خونه ما قدر آلونكه، خيلي كوچيكه! همش نق ميزد ولي تو صحنه بعدي همون خانم رو نشون ميداد با افكار مثبت، ميگفت درسته خونه ما كوچيكه ولي توش صفا و صميميت( اين جاشو دقيق يادم نيس چي ميگفت) هست .

5 به بعد رو شايد بعدا نوشتم


ببخشيد زياد شد

سلام پاییزه عزیزم ،

ممنون از پستی که گذاشتی و ممنون از اینکه تشویقم کردی تا تاپیک باز کنم.

درست حدس زدی از هر نوع حرف خاله زنکی فراریم . تجربه های خوبی در این رابطه نداشتم.

آقای محمدرضا164 قسمت موسیقیایی نظرتون رو متوجه نشدم ، وبا بقیه نظراتتون موافقم .ممنون.

گیسو جان ممنون از اینکه پیگیر تاپیکم هستی اتفاقا یکی از چیز هایی که موجب شد به تاپیک زدن فکر کنم پست شما در حال و احوال بود.

ولی من منظورتون رو از هدف متوجه نشدم می شه بیشتر توضیح بدید؟

توی همین پست لازم می دونم از تمام دوستانی که توی تاپیک حال و احوال با من همدلی کردن وبهم قوت قلب دادن صمیمانه تشکر کنم از دوستانی که مشترک انجمن بودن به صورت خصوصی تشکر کردم از دوست خوبم eram , و همین طور الهه زیبایی ها ی عزیز هم همین جا تشکر کنم.

برای دوستانی که مساله ای شبیه بنده دارند :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

و) سمت سوی مطالعه خود را با کتابهایی که در مورد رفع بدبینی و رفع عیبجویی هست مخصوصا جنبه احادیث و آیات دارد سوق دهیم.



ز) تحقیقاتی برای خود شکل دهیم مخصوصا در بستر اینترنت بدنبال جستجوی آیات خوش بینی، مثبت اندیشی، و بخشش ، عفو و امیدواری و مقالات مرتبط باشیم.

---

موضوع گذشت:

امام على عليه ‏السلام :


- گذشت، اُوج بزرگواريهاست.

- بدترين مردم كسى است كه خطاى ديگران را نبخشد و عيب را نپوشاند.

- (بدى يا خوبى را) به نيكى پاداش ده و از بدى درگذر، به شرط آن كه به دين لطمه ‏اى نزند يا در قدرت اسلام ضعفى پديد نياورد.

- تو را سفارش مى ‏كنم به مداراى با مردم و احترام به علما و گذشت از لغزش برادران (دينى)؛ چرا كه سرور اولين و آخرين، تو را چنين ادب آموخته و فرموده است : «گذشت كن از كسى كه به تو ظلم كرده ، رابطه برقرار كن با كسى كه با تو قطع رابطه كرده و عطا كن به كسى كه از تو دريغ نموده است».


- عفو و گذشت به همان اندازه که در اصلاح شخص بزرگوار موّثر است شخص فرومایه را تباه می کند.


رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله :

- هنگامى كه بندگان در پيشگاه خدا مى ‏ايستند، آواز دهنده ‏اى ندا دهد: آن كس كه مزدش با خداست برخيزد و به بهشت رود. گفته مى ‏شود: چه كسى مزدش با خداست؟ مى ‏گويد: گذشت كنندگان از مردم.
- هر كس پر گذشت باشد، عمرش طولانى شود.

- از يكديگر گذشت كنيد، تا كينه‏ هاى ميان شما از بين برود.


- آيا شما را از شبيه ترينتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند: هر كس خوش اخلاق‏تر، نرم‏خوتر، به خويشانش نيكوكارتر، نسبت به برادران دينى ‏اش دوست‏دارتر، بر حق شكيباتر، خشم را فروخورنده‏ تر و با گذشت‏ تر و در خرسندى و خشم با انصاف ‏تر باشد.


- پروردگارم هفت چيز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد.

- هر كس از خطاها درگذرد، خدايش از او درگذرد و هر كس گذشت كند خدا نيز از او گذشت كند.

امام رضا عليه السلام :

- هرگز دو گروه با هم روياروى نشدند، مگر اين كه با گذشت ترين آنها پيروز شد.


- درباره آيه «پس گذشت كن گذشتى زيبا...» فرمودند: مقصود، گذشت بدون مجازات و تندى و سرزنش است.

امام حسين عليه ‏السلام :

- با گذشت‏ ترين مردم، كسى است كه در زمان قدرت داشتن، گذشت كند.

امام صادق علیه السلام:


- آيا به شما بگويم كه مكارم اخلاق چيست؟ گذشت كردن از مردم، كمك مالى به برادر (دينى) خود و بسيار به ياد خدا بودن.

- سه چیز است که در هـر که بـاشـد آقـا و سـرور است: خشـم فـرو خـوردن ،گذشت از بدکـردار، کمک و صله رحـم بـا جـان و مـال.

سلام

از شناخت درمانی هم بهره بگیر یعنی مثلا قدرت تحلیل گری وریز بینی ات را ببر به سمت زاویه های مثبت هر پدیده وماجرا وآدمی که غالبا هم پنهان به نظر می رسد.مثلا ببین در مواجهه با فلان فردی که سنخیتی باتو ندارد چه حکمتی از نظر درس آموزی وبه رشد رسیدن نهفته.مثلا من در مواجهه بافلانی تمرین صبر میتوانم داشته باشم.بافاصله گرفتن این فرصت راازدست می دهم.وتمرکز برهمین تورا ،هم بی توجه میکنه به ضعفهای او ، هم جهت وهدف تعاملت را مثبت وشیرین میکند.

نکته دیگر تقویت قدرت پذیرش هست.افراد را از نزدیکترین تا دورترین را همانطور که هستند بپذیریم وبی توقع باشیم....درنتیجه سازگاری ما روز به روز بیشتر میشود وآرامش بیشتری نصیب می بریم.

به همین اندازه خود را ومیزان توانایی خود را وضعفهای خودرا هم مهربانانه بپذیریم وبرای این پذیرش از این اصول شناختی بهره ببریم که هیچ کس کامل نیست، من از خدا خداترم که میگه لایکلف الله نفسا الا وسعها،این همه در ارتباط با خدا ناسپاسی داریم او با ما چگونه است؟یاد بگیرم با خودم مهربانتر باشم

ودیگر اینکه ریشه نگاه های بیرونی ما به دیگران به نگاه درونی ما به خود وارزشی که به خود می دهیم بر میگردد.این منتقد با همه ایراد گرفتنهاش اززندگی ودیگران فرفکن احساس ما نسبت به خود است.حتی فرار از انتقاد شنیدن وواکنشهای دفاعی از اینجاست که با عنوان ضعف اعتماد به نفس در لایه پذیرش وباور خود هرآنگونه که هستیم بر می گردد.
در پذیرش خود باش،به خودت مهربورز،به خودت خدمت کن،.....تا در بیرون جلوه اش را درتعامل بادیگران ببینی

سلام ممنون فرشته جان از توجهت و مثل همیشه از دقت نظزی که داری لذت می برم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

از شناخت درمانی هم بهره بگیر یعنی مثلا قدرت تحلیل گری وریز بینی ات را ببر به سمت زاویه های مثبت هر پدیده وماجرا وآدمی که غالبا هم پنهان به نظر می رسد.مثلا ببین در مواجهه با فلان فردی که سنخیتی باتو ندارد چه حکمتی از نظر درس آموزی وبه رشد رسیدن نهفته.مثلا من در مواجهه بافلانی تمرین صبر میتوانم داشته باشم.بافاصله گرفتن این فرصت راازدست می دهم.وتمرکز برهمین تورا ،هم بی توجه میکنه به ضعفهای او ، هم جهت وهدف تعاملت را مثبت وشیرین میکند.

---

اتفاقا بعد از خوندن پست آقای محمد رضا 164 و مطلبشون راجع به هم دفتریه آتئیستشون و سخن ماندگار لقمان همین مطلب شما به ذهنم رسید که بارها و بارها قبلا راجع به این موضوع صحبت کرده بودید .

اما من در روابط خودم لحاظشون نمی کردم. اینکه من پیله ای به دور خودم بپیچم همیشه یک کرم ابریشم باقی خواهم ماند برای پروانه شدن لازمه از این پیله بیرون بیام.

فکر می کردم ارتباط نداشتن من رو محافظت می کنه در صورتی که ارتباط نداشتن و طرد کردن آدم ها روز به روز من رو شکننده تر و ضعیف تر می کرد.

برای قوی شدن لازمه که بتونم افراد رو همون جور که هستند بپذیرم و دوستشون داشته باشم.

برای رسیدن به ثبات (مطلبی که گیسو جان گفتند ) لازمه که خودم رو در معرض نسیم و باد قرار بدم تا با هر تکانی ریشه در خاک محکم تر کنم ، و در زمان طوفان به ثبات رسیده باشم.

و اینکه درست می گید من با خودم مهربان نیستم ، وبیشتر از همه از خودم ناراضی هستم. این مطلبی که گفتید برام خیلی ارزشمنده.

دو سال پیش که مشاوره می گرفتم به من گفته شد شما ذهن تحلیل گر، ریز بین و دقیقی دارید در اون زمان اتفاقا خیلی خوشحال شدم فکر کردم مشاور دارن من را تحسین می کنند و این یک نقطه قوتی است که جزو امتیازات بنده هست.

الان متوجه می شم که یک ذهن تحلیل گر ، ریز بین و دقیق رو اگر نتونی مهارش کنی چقدر می تونه تخریب کننده باشه.

فرشته جان احساس خوبی ندارم ، سال ها آدم ها را از خودم رنجوندم و دور کردم .

دوران دبیرستان یکی از بهترین دوستانم رو
دوران دانشگاه..
از همکاران...
خانواده همسرم...
زن برادرهام...

برخوردی که با پدر همسرم داشتم و از خودم رنجوندمش
حتی توی همین تالار دوستانی که همیشه به من به محبت و توجه داشتند اما با سردی هام از خودم دورشون کردند.

یک موج منفی بزرگی به طرفم هجوم آورده .

از پیله در اومدن برام خیلی سخته.

دیدن این همه آدم هایی که دور و برم هست و از من رنجیده اند.

یه جورایی یه حس مقاومت در من هست .

اینکه از این به بعد مراقب باشم برام راحت تره . اما درست کردن روابط تخریب شده من رو مضطرب می کنه و در من یک حالت دفاعی وجود داره.

سلام
الآنم داری سخت میگیری.
از آموزه های دینی استفاده می کنم که میگه وقتی ندانسته اشتباهی را مرتکب شدیم برما حرجی نیست.تو نمی دونستی عزیزم که داری اشتباه می کنی در مورد دیگران وبدان که تو هم تنها نیستی بسیاری از ماها همین اشتباهات را داریم مهم فهمیدنته .....باید خودشناسی وتغییر را آنقدر شیرین بدانی وموهبتی بزرگ ببینی که بشه دوای درد ناراحتی از اشتباهات.

خودتو ببخش و از خدا یاد بگیر که در مقابل اقرار ما به اشتباه وطلب ببخشش نه فقط می بخشدبلکه تبدیل به حسنه می کند.یادت نرفته که گفتم وقتی اشتباهی بخصوص ندانسته از ما سر می زند وپی به اشتباه که بردیم آنرا بپذیریم .......خدا طوری آنرا برای ما محل فرصت وبهره خیر گرفتن قرار میده که گاهی بعضی از ما بخاطر برکتهای این پذیرش تصور میکنیم کارخدا بود که ما خطا کنیم که این بهره ها راببریم....که اگر با نگاهی که خدارا مبرا از چنین نقصی ببینه نظر کنیم میفهمیم نه این نیست که اشتباه من کار خدا بوده که فلان ثمرات را داره بلکه پذیرش من نزد خدا چنان ارزشمنده که تبعات شر آن اشتباه را از من به سوی بهره های خیر برگردانده.

غرور ودرابعاد فربه تر آن تکبر آفت بزرگیه واز نظرمن میراث شیطان است.آنقدر زدودن تکبر در قوام شخصیت وانعطاف پذیری مهم هست که توبه را ارزشمند کرده چون توبه یعنی پذیرش وانعطاف.....وهمه وعده های لطیف ومشفقانه دربرابر توبه وپذیرش برای ان است که مادر احساس گناه وسخت شدن وناامیدی ناشی از آن نمانیم که سخت گیری که سر به خودرهاسازی مخرب میزند را موجب می شود.
این پذیرش وروراستی وبدور از غرور خود را نقد کردن موهبت بزرگیه ونزد خدا ارزشمندخرابش نکن با سخت گیری در حق خودت بافشار روحی وذهنی ناشی از کش دادن احساس گناه که خودآزاریست خداپسندنیست.

خداتر از خدایی؟
خان می بخشد ای خانزاده تو هم خود را ببخش

لذت ببر از این درک وپذیرش واز مسیر تغییر ودست وپنجه نرم کردن وکشتی گرفتن باعاداتی که میخواهی از خود دورشون کنی

سلام ، من خودم واقعا در عمل این طور نیستم و از باب خیرخواهی برای مومن دارم چیزی می نویسم .

1-
امام صادق عليه السلام : كونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَيرِ ألسِنَتِكُم ، لِيَرَوا مِنكُمُ الوَرَعَ وَالاِجتِهادَ وَالصَّلاةَ وَالخَيرَ ، فَإِنَّ ذلِكَ داعِيَةٌ http://www.hadithlib.com/imgview/pav.gif .


امام صادق عليه السلام: مردم را با غير زبان خود دعوت كنيد، تا پارسايى و سخت كوشى و نماز و خوبى را از شما ببينند؛ زيرا اينها، خود [بهترين] مبلّغند.

2-
ذهن مبدا قضاوت ها ، مقایسه ،بسیاری از خواستن ها و .... هست ، در ضمن نرم افزاری هست که امنیتش خیلی کم هست و براش یه ویروس نویس حرفه ای وجود داره به نام شیطان و البته نفس اماره، در نتیجه خودش نمی تونه مبدا تصحیح بسیاری از باگ هاش باشه ، راه حل آرامش شما در کنار تکنیک های ذهن فقط رفع باگ های ذهن نیست(چون کار سخت و نهایتا کم دوامی هست) بلکه توقف حرکت ذهن حداقل در بخشی از زندگی روزانه ، تجربه توقف حرکت ذهن کِی قبلا داشتین :
مثلا اون موقع که با طبیعت وسیع و عظیم در ارتباط بودید ،مثلا کنار دریا ،روی یه کوه ، تماشای آسمون توی شب تمیز ، و شاید بشه گفت یکی از مهمترین اونها محبت های عمیق کلامی و جسمی ،و نهایتا اگر توفیق یار باشه(و قرار نیست اصلا به خودتون فشار بیارین) بهترین اونها فراغت و آزادی ذهن موقع عبادات هست که برای دستیابی بهش هم نیازمند یه برنامه نرم مداوم توی خود عبادات هست به طوری که روح احساس راحتی با اونها بکنه و دوم تصحیح و تعمیق آرامش در خود زندگی روزمره که گفتم اگر سعی کنین تجربه های عبور از ذهن روبیشتر کنین بهتر بهش می رسین

3-
(قضاوت شخصی، امر به معروف و نهی از منکر ، خیرخواهی):
هر سه تا رو لطفا توی یه بسته به هم مرتبط ببینید، اولا قضاوت مراتب مختلفی داره ، این که بعضی ها در چارچوب قصارها مختلف در رسانه های مختلف قضاوت کردن رو کلا نفی می کنن روش درستی هست ؟ آیا می شه این طور زندگی کرد که هیچ قضاوتی نکرد ؟ (موضوع مهمی رو توی سفسطه های ذهنی مدیر همدردی بیان کرده بودن و من هم کمی در حد بضاعت خودم کمی بسطش داده بودم که لینکش این جاست : http://www.hamdardi.net/thread40382-3.html)
دریافت من از مشورت ها و مطالعه ای که داشتم در مورد موضوع قضاوت و وجه دینی اون این هست که ما نسبت به رفتارهای منفی افراد بدون تهییج هیجانات منفی در خودمون باید یه قضاوت منصفانه و خویشتندارانه داشته باشیم تا بتونیم رفتار درست خودمون رو در ارتباط با شخص دیگه تنظیم کنیم ولی این قضاوت نباید به صورت تعمیم جزء به کل که -یکی از عادت های ذهنی ماست-موجب قضاوت در مورد کلیت اون فرد بشه.

مثلا در دوست یابی اگر من دیدم که کسی اهل مشروبات یا حتی کمتر اهل دود هست آیا باید کل موضوع قضاوت برای پاسخ به موضوع دوست یابی رو بی خیال بشم و بگم اصل این هست که من نباید مردم رو قضاوت کنم و در نتیجه فیلتر های عقلایی در دوست یابی رو تعطیل کنم چون نباید رفتار های مردم رو قضاوت کرد؟! پس باید چه کار کنم ؟ آیا باید کلا موضوع ارتباط با اون شخص رو منتفی کنم ؟ خب اگر شرایط شغلی،همسایگی و ... اجازه نداد باید چه کار کنم؟

پس برای تنظیم رابطه ،من نیازمند به یک سیستم قضاوتی هستم که معطوف به هدف رابطه باشه ، مانیفست این قضاوت ها بیشتر باید ریشه در عقلایی بودن،مذهب و امور دینی و فرهنگ و رسومات و شرایط زندگی شخص داشته باشه .
خیلی خب پس عقلایی نیست که رابطه دوستی با یک اهل دود داشته باشم و شاید اصلا منطقی نباشه که رابطه نسبتا جدی با یه کسی که اهل مشروب هست داشته باشم ولی ولی ولی
این جا نباید دچار قضاوت تعمیم یافته بشم که یه فرد اهل مشروب هیچ مولفه شخصیتی خوبی نداره و طوری قضاوت کنم که دچار آسیب هایی مثل سرزنش گنهکار (البته تا تا زمانی که گناه ملکه اون نشده و در البته نمود و بروز خارج از محیط شخصی اش پیدا نکرده) نا امید کردن شخص از رحمت خدا و،عجب و غیره بشم.
این موضوع مخصوصا پاشنه آشیل بسیاری از مذهبیون هست مخصوصا در امور سیاسی و البته حجاب ، ما باید با سعه صدر بسیار بیشتری با عقاید سیاسی متفاوت یا مخالف خودمون برخورد کنیم (به طور مثال مراجعه کنین به سخنرانی آقا در جمع حوزیون خراسان شمالی) ، بسیار بزرگ تر از اون فلسفه رفتار حضرت امیر (ع)در کوچه بنی هاشم (یعنی ببنید سعه صدر تراز اسلامی باید تا کجاها باشه مخصوصا در امور سیاسی اجتماعی در جامعه اسلامی)

و اما در نهایت این که گفتم این سو موضوع رو با هم ببینید ، شما در امر به معروف و مخصوصا نهی از منکر ابتدا یه قضاوت دارین ،خب اگر هیچ قضاوتی از خوبی یا بدی نباشه که اصلا کل موضوع ساقط میشه ، ولی اصل موضوع و مطلب با آدم هایی که ما باهاشون نوعا در ارتباط هستیم -و دشمن بشریت و خدا نیستن - برای این که انجام تکلیف و ادای حق کرده باشیم اصل اساسی داشتن نیت خیرخواهی نسبت به طرف مقابل مون هست ،این که شما فقط بخواین از یه تفکر سیاسی به حق یا یک شخص که براتون خیلی محترم هست فقط دفاع کنین و نسبت به شخص مقابل دچار جبهه گیری و دافعه بشین (و مهم هست که آدم نسبت به چیز درست غیرت و تعصب داشته باشه) تمام حق رو رعایت نکردین(و تازه اگر دچار مِراء و جدل بیهوده بشین که به شدت هم ازش نهی شدین- احادیث ذیل موضوع مراء رو جستجو کنین)

در قضیه امر به معروف و نهی از منکر یه حقی هست و اون حق کسی هست که شما دارین بهش مشورت می دین یا سعی می کنین مسیر درستی رو پیش پاش بذارین ، این همه سعه صدر ،خیرخواهی و نرم خویی نسبت مردم در رسول اکرم-ص- (و تمام پیامبر های دیگه چه این که حضرت یونس-یه لحظه نسبت به وظیفه صبوری کردن در برابر نادانی مردم بی تابی کردن و چهل سال در شکم ماهی بودن)برای چیه؟ نرم خویی و سعه صدر ائمه بی نهایت و مخصوصا امام حسین (ع) در قضیه کربلا برای چیه و تا کجا ؟

در قضیه نهی منکر آقای ماندگاری یه مثال زدن خیلی خوب بود ، گفتن نهی از منکر مثل این می مونه که شما یه خیابون بن بست رو رفتین و حالا مجبورین کل مسیر برگردین اگر توی راه کسی رو ببنیند که به اون سمت میره میرید با خیر خواهی بهش می گین که مثلا آخر این راه این طور هست ،اگر همین حرف رو با یه حالت تحریک آمیز و لجاجت برانگیز بزنین طرف ازتون به این راحتی قبول نمی کنه ولی اگر احساس خیر خواهی در شما بکنه از شما تشکر هم می کنه ، پس شرط خیرخواهی و سعه صدر رو در امر به معروف و نهی از منکر فراموش نکنین .

سلام
خیلی خسته ام.
سال خوبی داشته باشید.
خدانگهدار

سلام بی نهایت جان.

از چی خسته ای ؟
امیدوارم شما هم سال خوبی رو داشته باشی و خستگی این روزها توی سال جدید حسابی از تنت در بره.

سلام خانم بی نهایت



ان شالله که حالتون خوب باشه
خستگی جسمی با 2 ساعت استراحت خوب میشه ،،،
خستگی فکری ،،خستگی ای هست که ما را زیاد خسته میکنه ،،،
بعضی فکرها را نباید با خودمون حمل کنیم ،،،چون سنگین میشیم و خسته ،،،
خودتون را آزاد کنید ،،،



یه برگه بر دارید از سیستم حل مسئله استفاده کنید ،،،
مهم ترین چیزی که الان فکر شما را درگیر کرده چست ؟
تو کاغذ بنویسید و سپس براش راه حل پیدا کنید ،،،
راه حل را اجرا کنید ،،،
در آخر راه حل را بازنگری کنید که آیا جواب میدهد یا خیر ،،،( اگر جواب نداد یه راه جل دیگه ،،،این قدر راه حل ها را امتحان کنید تا کلید را پیدا کنید )
وقتی حل شد ،،بریم سراغ بعدی ،،،
این شیوه همون شیوه تمرکز روی مسائل هست ،، یعنی دونه دونه،،



آسون بگیرید بانو بی نهایت ،،، و با یه برنامه ریزی بلندمدت با مسائل روبرو بشید ،،،و اون را با کمک خانواده و مشاوران ،،،، و صد البته لطف پروردگار ،،،،حل کنید.
انشا الله با خوشحالی و با انرژی عالی وارد سال جدید بشید و سال جدید خوبی را آغاز کنید ،
این تاپیک تون را هم ادامه بدید ،،،به نظرم تاپیک مفیدی هست.



.....................................


این روزا خب خانم ها خسته هستند ،،،مخصوصا مادران گرامی ،
خانم بی نهایت ،،،
خستگی مادرانه مدالت




در پناه حضرت دوست :72:

سلام خانم بی نهایت

یادمه چند سال پیش شروع کردید به یه تغییرات جدیدی بخشی از اون تغییرات خوب بود اما روش اصلیتون من رو نگران کرد همون موقع یک پستی براتون گذاشتم اما خیلی زود بود یا نتونستم منظورم رو برسونم.خیلی خلاصه تر میگم هم در امور مذهبی هم در امور اجتماعی بیشتر به صورت افقی شاخص تعیین کردید تا عمودی.شاخصهای افقی همون شاخصهایی هست که تا الان گفتید.بسیاری باید و نباید که قبل از هر چیز این نگاه خود شما رو محدود میکند.

مقداری از عکس العملهای شما در برابر معیارهاتون طبیعی و درسته اما بخش زیادی هم همونطور که خودتون گفتید مساله ساز شده براتون.

اما نگاه عمودی چیه؟

توجه به دل،توجه به عمق،به نظرم خستگی الان شما یک نعمته یک هدایت کننده ست.توی پستهای شما روزنه هایی از این نگاه عمقی هم دیده میشد اما بهش بها ندادید.همانطور که خود شما میدانید لازم نیست ما همه چی رو چه در دانش دینی چه در دانش غیر دینی و اجتماعی بدانیم براساس عمر و تجربه محدود یه چیزهایی یاد میگیریم اما عمق آن مهم است.خیلی از کتابهای عرفانی و ادبی به نکته های عمقی توجه میکند و اون سخت گیری که در برداشت دینی ما هست رو کم میکند مثال نمیزنم چون پستم طولانی میشه.

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
و از شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می‌گردد جهان بر مردمان سختکوش

وان گهم درداد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان می‌گفت نوش

با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش

سلام به همه دوستان خوبم
در سال جدید برای همه دوستان بهترین احوال را آرزو می کنم.

Eramعزیز ممنون هستم از توجهت الان کمی بهتر م و در ادامه توضیح خواهم داد که چه شد.

آقای hamed_kr پستون برای بنده هم قوة قلبی بود و هم هدایت گر و بسیار ممنونم. نکات ارزنده ای در آن بود که حتما مد نظر خواهم گرفت.
آقای باغبان به نکته خوبی اشاره کردید یک قسمت از احوالات بنده بر می گرده به فشار بالای کاری خانه تکانی و اینکه خودم را محدود کرده بودم در زمان.
آقا امین حق با شماست بنده یک لیست بلند بالا از بایدها و نباید هایی دارم که فقط به عادت گونه آنها را انجام می دهم و از این بابت بسیار به من سخت می گذرد و به قول فرشته مهربان عزیز به خود بسیار سخت می گیرم.
و بیشتر از همین حیث سخت گیری به خودم هست که به دیگران مخصوصا همسرم سخت می گیرم.
این بایدها و نباید ها حتی در خود من باید عمیق و ریشه ای شود که این همه انجام دادن یا ندادن آنها چه از جانب خود من چه از جانب دیگران ذهن من را درگیر نکنه.
احوالات روزهای گذشته من به همین باید هایی بود که برای خودم تعریف کرده بودم و از این حیث به همسرم هم سخت می گرفتم نتایجش می شد مشاجرات مداومی که تمامی نداشتن.
پست حال و احوال فرشته مهربان عزیز همان مشکل من بود آرامشی که ایشان در پس نتوانستن ها، بی نظمی ها برای خودشان به ارمغان آورده بودند ومتاسفانه من نقطه مقابل فرشته مهربان بودم.
یعنی چی؟ فشار کاری بالا، نظم دهی سر یک زمان تعیین شده، رضایت نداشتن از پیشرفت کاری که خارج از توان من بود، رضایت نداشتن از احوالات خودم و در نتیجه متوقع بودن از همسرم که نهایتش می شد گلایه و غر زدن به همسرم که در پس این مشاجرات و درگیری و حرف هایی که دل رو آزرده می کنه.
احساس می کردم چرا این تاپیک را زدم تازه زندگی ام متشنج تر شده.
اما با بررسی و مشاوره ای که گرفتم این شد که؛
در شرایطی که فشار احساسی بالا باشه که این نشأت گرفته از سخت گیری های خودم بود موجب این بالا و پایینی ها می شود.
زندگی در جریانه. و باید یاد بگیرم آسان تر بگیرم.

به قول آقای مدیر همدردی
گاهی زیاد نیاز نیست کاری برای زندگی کنیم. فقط کافی هست خیلی کاری نکنیم.
تحلیل هم نکنیم.
زندگی ادامه خواهد داشت و ما هم خستگیمون کم می شود.

خانم بی نهایت ، قبلا پستهایتان را خواندم ، فکر میکنم شما بتونید برای تعادل به هم خورده اینجانب
در تاپیکم کمک کنید .
ببخشید مجبور شدم اینجا ازتون خواهش کنم ، ممنونم ،

آقای ammin اگر اینجا رو خوندید ، ممنون میشم شما هم اگر نکته ای به ذهنتون رسید بفرمایید .
از صراحت شما ممنونم . و برای هر نقدی آماده هستم .
اینجا