همسرم با یکی از خانم های همکارش داره میره ماموریت دو نفره

سلام
لطفا کمکم کنید
تایپیک های قبلیم توضیح دادم که من و همسرم 7 ماهه ازدواج کردیم و یک ساله عقد بودیم
خیلی همدیگرو دوست داریم
کار همسرم یه جوریه که ماموریت مجبوره گه گداری بره
هفته ی گذشته با یه اقا و یه خانم از همکاراش رفت ماموریت که با اینکه به روی خودم نمیوردم ولی ازینکه مثلا متوجه میشدم شبا سه تایی میرن این ور و اون ور گردش و رستوران و.. اذیت میشدم
دلم نمیخواد شوهرم با دختر و زن دیگه ای خوش بگذرونه حتی اگر به دید خودش صرفا کاری باشه
الان شوهرم هفته ی بعد میخواد با یه دختره از همکاراش دو تایی برن شمال برای یه کاری با ماشین
فکر کردن به این موضوع که اینا شش هفت ساعت تو ماشین دو تایی با همدیگه ان و بعدش مرتب و همه جا با همن منو خیلی ازار میده
دیروز شوهرم از دختره تعریف میکرد و میگفت خیلی دختر خوبیه و من هر چی سرش غر میزنم تو کار هیچی نمیگه و...منم اصلا به روم نیوردم که اذیت میشم
راستش بچه ها چند وقت پیش هم این دختره بعد تایم کاری زنگ میزد به شوهرم مثلا برای سوال و پیگیری کارا و یکی دو بار هم که همسرم با واحدی که این دختره توش کار میکنه دعواش شد این دختر کلا به واحدشون پشت کرد و طرف همسر منو گرفت !وقتی من بابت روابطشون اعتراض کردم و به همسرم گفتم بهش بگو بعد تایم کاری بهت زنگ نزنه و اصلا درک نمیکنم چرا باید انقدر برای تو مایه بذاره و.. نتیجه اش این شد که همسرم دیگه لاگ تماسای این دخترو پاک میکرد و هیچی ازش نمیگفت !
یه روز رفته بودیم سینما دیدم داره یه چیزی رو از گوشیش پاک میکنه و بهش گفتم چرا لاگ تماسای اون دختره رو پاک میکنی که یهو جا خورد و گفت از کجا فهمیدی و بعد هم گفت چون تو گیر میدی اینکارو میکنم و...
حس خوبی ندارم
یعنی دائم و مرتب دارم به تک تک لحظه هایی که اینا با همن و حرفایی که ممکنه بزنن فکر میکنم
ماموریت هم نمیشه نره یعنی بفهمه حساس شدم میره ولی ازم قایم میکنه
نمیدونم چی کار کنم
چون خودم هم مریض احوالم و فشار عصبی به شدت بدترم میکنه

سلام دوست عزیز
نمیشه شماهمدباهاش بری؟مثلا بگی منم دوست دارم هوایی تازه کنم واینجورحرفها
امااصلا اشاره ای به اون خانم نکنید که متوجه بشن نگرانیتون ازچیه

سلام
بنظرم توأم باهاشون برو، بگو من تنها اذیت میشم دوست دارم همراه تو باشم. اگه گفت مأموریت کاریه بگو فلانی با ماشین جدا بیاد مگه شما راننده شخصی مردمی.

ببخشین ولی چه کاریه که شوهرت با دختر و زن و ..، میره مأموریتش؟؟؟!! اگه میشه بفرمایین

پاییز جا من خودم شاغلم نمیتونم
ولی اگر بتونم هم مطمئنم مخالفت میکنه و نمیذاره و بدتر ازم قایم میکنه همش
اصلا نیازی نیست بگم به خاطر اون خانم خودش متوجه میشه چرا میگم منم ببر و مطمئنم جوابم اینه که ما سرمون شلوغه و گرفتاریم و نمیشه تو رو هم ببریم هی این کارخونه و اون کارخونه
چون قبلا سر یه ماموریت دیگه اش بهش گفتم منو ببر و نبرد حس میکنم شخصیتم خورد میشه و واقعا دلم نمیخواد حتی به زبون هم بیارم این بار
راستی اون خانم یه دختر 30 و چند ساله اس که شوهرم مرتب میگه کارش خیلی درسته و خیلی دختر خوبیه و... یعنی حتی شغل منو در مقایسه با اون شغل نمیدونه ! با اینکه من هم یه جای خیلی خوب کار میکنم و سمت خوبی دارم
این چیزا واقعا آزارم میده
البته من تا حالا از شوهرم ندیدم پاشو کج بذاره ها ولی دلم آشوبه
.یه موضوعی هم هست اینه که شوهرم واقعا منو خیلی دوست داره خیلی زیاد .تمام حواسش به منه و منم متقابلا همینم !
نمیدونم هی به خودم میگم بخواد کاری هم بکنه من میام تو ذهنش و منصرف میشه ولی ازون ور هم میگم وقتی اون دختر انقدر نزدیکه چه تضمینی هست
شوهر من مدیر فنی بازاریابیه شرکتشونه و اون خانم هم مسئول تضمین کیفیت اجناس و انبار و باید با هم برن
قبلا هم این خانم با مدیر یه واحد دیگه قزوین و چند جای دیگه دوتایی رفتن ولی من حس خوبی به رفتنش با شوهرم ندارم
یه جورایی ازون دختر متنفرم

با سلام و احترام
شما نیاز به قاطعیت بیشتری در بیان احساسات خودت داری و غیر از اینکه باید بیان کنی باید نشان دهی.

به همسرت بگو چنین روابطی به من آسیب می رساند. بگو که شاید اشکال از خود من باشد که روز به روز این مسائل افسرده و مضطربم می کند لذا نیاز به مداخله روان درمانی فوری دارم قبل از اینکه کارم به دارو درمانی و روانپزشک برسد.
خواهش می کنم برای درمان به مشاور خانواده رجوع کنیم.

در واقع ایشان باید دقیقا متوجه آسیبی که به شما وارد می شود ، بشود.
این با گفتن و غرغر کردن تنها فایده ای ندارد.
حتما باید این آسیب شما قاطعانه گفتگو شود.

اگرجالتان خیلی بد می شود و احساس شما اسیب می بیند. باید همسر شما ببیند.
اینکه شما در خود بریزید و از ترس اینکه پنهان کند خود را طبیعی نشان دهید او متوجه آسیب به شما نمی شود.

دقت کنید من نمی گویم خدایی نکرده همسرتان با آن دختر رابطه غیر کاری ممکن است داشته باشد.
بلکه حتی اگر کاری باشد باید ملاحظاتی داشته باشد که به شما آسیب نرسد.

اگر شما به بهانه خودتون او را هم همراه کنید و به جلسات مشاوره بکشانید نکات مغفول مانده که همسرتان توجه نمی کند برجسته می شود و او متوجه می شود کاری که او جدی نمی گیرد چقدر برای شما جدا آسیب رسان هست.

همچنین می توانید برای بیان قاطعیت خود بگویید. که:
عزیزم من نمی توانم شما را متوجه کنم تا چه اندازه حالم بد هست . اجازه بده از والدین من و شما هم در جلسه ای با هم صحبت کنیم شاید راهی برای بهتر شدن حالم پیدا شود.

این صحبت دوم را وقتی انجام بدهید که او تن به مشاوره ندهد


به هر حال یا باید خودتون قاطعانه صحبت کنید(قاطعانه معنی جر و بحث ، دعوا ، قهر و ... ندارد ، بلکه همین روشهای بالا که گفتم آن هم با لحن نرم)
اگر خودتون نمی توانید ناگزیر هستید با همسرتان صحبت کنید تا از بزرگان شما یا خانواده ایشون مداخله کنند.

سلام
خب پیشنهاد عملیاتی شما چی هست که اون خانم کار نکنه یا همسرتون ؟

برام جالبه خود شما شاغل هستید و این حق به خودتون میدید که کار کنید و اون وقت از کار کردن کس دیگر ایراد بگیرید به هر حال هر شغلی روابط خاص خودش میطلبه همون طوری که شما ممکنه سرکار با همکار مردتون رودر رو بشید همسرتونم یا همکار خانمتون رودررو میشه و بنا بر اقتضای شغل به ماموریت هم میرن .

خود کارکردن خانم ها تو جامعه این مشکلات در پی داره و از اون جا که خودتون شاغل هستید حتما حامی شاغل شدن خانم ها هستید بنابراین باید مزایا و معایب اونو در جامعه بپذیرید .

شما باید به همسرتون اطمینان داشته باشید در غیر این صورت نیاز به ماموریت و ... نیست .با حساسیت بیشتر باعث پیچیده تر شدن اوضاع میشید و از طرفی به همسرتون هم نشون میدید که بهشون اطمینان ندارید و این خودش میتونه زنگ خطری که برای زندگی مشترکتون باشه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad89

سلام
خب پیشنهاد عملیاتی شما چی هست که اون خانم کار نکنه یا همسرتون ؟

برام جالبه خود شما شاغل هستید و این حق به خودتون میدید که کار کنید و اون وقت از کار کردن کس دیگر ایراد بگیرید به هر حال هر شغلی روابط خاص خودش میطلبه همون طوری که شما ممکنه سرکار با همکار مردتون رودر رو بشید همسرتونم یا همکار خانمتون رودررو میشه و بنا بر اقتضای شغل به ماموریت هم میرن .

خود کارکردن خانم ها تو جامعه این مشکلات در پی داره و از اون جا که خودتون شاغل هستید حتما حامی شاغل شدن خانم ها هستید بنابراین باید مزایا و معایب اونو در جامعه بپذیرید .

شما باید به همسرتون اطمینان داشته باشید در غیر این صورت نیاز به ماموریت و ... نیست .با حساسیت بیشتر باعث پیچیده تر شدن اوضاع میشید و از طرفی به همسرتون هم نشون میدید که بهشون اطمینان ندارید و این خودش میتونه زنگ خطری که برای زندگی مشترکتون باشه .

---

کاش همدردی آپشن دیس لایک کردن رو داشت

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad89

برام جالبه خود شما شاغل هستید و این حق به خودتون میدید که کار کنید و اون وقت از کار کردن کس دیگر ایراد بگیرید به هر حال هر شغلی روابط خاص خودش میطلبه همون طوری که شما ممکنه سرکار با همکار مردتون رودر رو بشید همسرتونم یا همکار خانمتون رودررو میشه و بنا بر اقتضای شغل به ماموریت هم میرن .

شما باید به همسرتون اطمینان داشته باشید

---

mohammad89 ممنون از حضورتون ،
ایشون حق کار کردن رو ازون خانوم نمیگیرند ، و البته که مشکل کار کردن خانوم ها و آقایون کنار هم نیست .
مشکل حد و مرز است و حریم شخصی .

وقتی خانوم و آقا ماموریت مشترک دارند ، به معنی این نیست که با هم کیلومترها با ماشین شخصی برن ، بعدش هم در شهر مقصد باهم به تفریح بپردازند .
ما ربات نیستیم ، احساس داریم
این احساس وقتی کنترل میشه که میزان صمیمیت و نوع روابطمون کنترل بشه .

ما نباید پیش پیش نگران مسائلی باشیم که هنوز رخ نداده و این نگرانی رو به مراجع منتقل کنیم ، اما احتیاط هم شرط عقل است .
البته که خانوم ema به همسرشون اعتماد دارند ، اما این مانع از این نیست که همسرشون خط قرمزها رو رعایت نکنند .

مدیر همدردی بی نهایت از جوابتون ممنونم !
راستش فکر نمیکردم دغدغه ام اصلا امکان بیان داشته باشه
یعنی فکر میکردم خیلی غیر منطقیم و باید در هر صورتی همسرمو درک کنم .حتی اگر آزار ببینم اونم تا این حد چون دقیقا مشکل اینه که همسرم میگه باید به من و کارهام کاملا اعتماد کنی و هیچ شکی هم نکنی و همه چیو بسپری به خودم !و دقیقا علی رغم همه ی علاقه ای که بینمون هست ذره ذره اب شدن منو ندید میگیره و غیر منطقیه براش
این آخرین پستی میشه که من میتونم امروز بذارم بنابراین سعی میکنم همه ی موارد رو بگم
در جواب دوستی که نوشتن رفتارم درست نیست , من به همسرم اعتماد کامل دارم و تمام این مدت تمام تلاشمو کردم که هیچ وقت دغدغه و نگرانیمو منتقل نکنم با اینکه بی نهایت منو آزار میده بعضی روابطشون
مثلا تو محل کار من هیچ رسمی نداریم مبنی بر اینکه زن و مرد همه با هم خونه رو بپیچونیم و بریم گردش و... ولی همسرم اینا دارن و بارها هم بابت نرفتنش از طرف همکاراش مسخره شده و بعدش هم منتشو سرم میذاره که اونا با هم میرن فلان جا و من نمیتونم برم به خاطر زندگیمون منم هر بار تشکر میکنم ازش
همسر من همین ماموریت اخیری که رفت من بیمار بودم و در جریان هم بود بعد مثلا کل تماسش با من میشد یکی دو تا اس ام اس ساعت نه شب
بعد دیگه هر چی من زنگ میزدم جواب نمیداد و کلا ازش بی خبر بودم
بعد هم میگفتم کجا بودی میگفت با همکارام رفته بودیم گردش فلان جا تا ساعت دو اونم تو شرایطی که میدونست من بیمارم و تنهام
یعنی تا یازده صبح روز بعدش یه زنگ به من نمیزد
مثلا اگه تو عکسا بچرخه یه جای مناسب پیدا کنه که کنار خانم ها باشه بعدش میاد خونه غر میزنه تا اینکه یه بار که گفت بهش گفتم منم اینو رعایت میکنم و نه تنها غر نمیزنم لذت هم میبرم ! مهم نگاهت به مسئله اس و اینکه تو همش دلت میخواد نشون بدی در قید ازدواجت نیستی! خودش گفت بدم میاد بقیه بفهمن رعایت میکنم به خاطر حساسیت تو
دقیقا هم همینه
من درک نمیکنم چرا خانم های همکارش تلاش میکنن همسرم مثلا زن ذلیل نباشه و.. ! مثلا یه بار گفته بود باهاشون نمیره رستوران و یه خانم که تو واحد مالیشونه و خودش میگفت ده پونزده سال ازم بزگتره بهش گفته بود انقدر از زنت حساب نبر و نترس و اصلا فکر نکن ازت سره و برو این ور و اون ور وبهش رو نده و.. همسر من هم به اون خانم گفته بود زن من پا به پام کار میکنه و من دلم نمیاد بپیچونمش و تنها برم رستوران
ولی برای خود من قابل درک نیست که چرا یه زن باید به همکار مردش این حرفا رو بزنه ! من خودم ببینم همکار مردم به شدت پایبند زنشه لذت هم میبرم دیگه چرا باید بشینم بهش بگم ذلیل نباش و...بعد واقعا هم این حرفشون تاثیر داشتا
دقیقا فردای همون روز من مریضیم بدتر شده بود و همسرم صبح با اینکه دید چه قدر سخت راه میرم منو حتی تا جایی که همیشه میرسوند نرسوند و در طول روز هم هیچ خبری ازم نگرفت و وقتی شب بهش گفتم چه قدر اون روز اذیت شدم و گریه کردم کلی پشیمون شد
بچه ها من شوهرمو بی نهایت دوست دارم و تصور نبودنش هم برام سخته
در کنارش میدونم خیلی اهل مراعاته جلوی دیگران و خیلی غد و مغروره و تمام مدت دلش میخواد بگه بیشتر میدونه و میفهمه
برای همین نود درصد مواردی که رو موضوعی حساس میشم برای اینکه ثابت کنه بیشتر میفهمه اونکارو حتما انجام میده و دعوا هم بینمون راه میفته
مثلا در مورد تماساش همین همکار خانمش من دوبار بهش گفتم و هیچ تغییری توش ایجاد نکرد چون دقیقا معتقده خودش میفهمه داره چی کار میکنه و... دیگه اینکه من این وسط چه قدر عذاب میکشم رو بهش توجهی نداره ابدا و این دقیقا همون چیزیه که مدیر همدردی به خوبی متوجه شد
همین کارو میکنم و خیلی محکم احساساتمو میگم و این بار خیلی محکم روی حرفم میمونم
راستی بچه ها همسرم امروز بهم گفت اگر بهت گفتم با اون خانم میرم به خاطر این بوده که دیگه نمیخواستم ازت پنهون کنم و ازین پنهون کاریام پشیمونم و این بار خواستم بهت بگم ! دفعه های قبل من همش ازش میپرسیدم با کی میری ابدا اسمی ازین دختر نمیورد ولی حالا امروز من متوجه شدم که قبلا هم سفرهایی داشتن و به من نگفته ولی اصلا پی قضیه رو نگرفتم و به همون حرف خودش اکتفا کردم و انگار نه انگار که شنیدم
به نظرتون لزومی داره این ماجرا رو هم پیگیری کنم یا دیگه کلا قبل رو در نظر نگیرم؟؟

به این نکته توجه کنید که شما معلم و آموزگار همسرتون نیستید و نباید به ایشون بگید کار درست و اشتباه چیه .

اما می تونید ذر هر شرایطی احساساتتون رو عنوان کنید.

اینکه عملکرد ایشون فلان احساس رو به شما می ده و فلان احساس موجب آزار و رنجش شما می شه. اینکه تحمل شما یک آستانه ای داره و نمی تونید با این نمونه فشارها و احساسات کنار بیایید. اینکه از ایشون به عنوان همسرتون و همراه زندگی تون انتظار دارید شما رو درک کنه .

مدیر همدردی در جایی مثال خوبی زدند : گاهی همسر ما دچار بیماری آسم می شود ، عطر و ادکلن زدن و یا غذا سرخ کردن به ذات کار بدی محسوب نمی شه اما همسر ایشون به خاطر رعایت حال ایشون از روی اخلاق سعی می کند این موارد رو رعایت کند.

شاید همسر شما و اون خانوم خیلی هم رعایت کنند(گرچه در چنین شرایطی رعایت کردن بسیار کار دشواری است در چنین زمان هایی شیطان بد جور خوشحال است و دست به کار) و ما فرض را می ذاریم به رعایت کردن . اما این موضوع شما رو آزار می دهد ، شما روی چنین مواردی حساسیت دارید . دو نفری که همدیگه را خیلی دوست دارند حاضرند هر کاری بکنند که اسباب راحتی و آرامش همدیگر را فراهم کنند و از مواردی که موجب رنجش طرف مقابل می شود دوری کنند.

کار همسرتون به هیچ عنوان درست نیست و اینجور برنامه های کاری زنگ خطری هست برای شما!

این روابط عجیب توی ادارات و شرکت ها داره خانواده ها رو توی ایران داغون میکنه!

پس شک نکنید این حق شماست که ناراحت باشید و این ناراحتی رو همونطور که مدیر گفت ابراز کنید!

شما میفرمایید ایشان شما را دوست دارند
یعنی این مسئله را شما باور دارید که برای ایشان مهم هستید
بنظر بنده اولین و ساده ترین کاری که در محدوده ی دوست داشتن کسی هست سعی در درک کردن او هست
دو نفر که هم رو دوست دارند (این را روش تاکید میکنم چون خود شما هم ظاهرا روش تاکید داشتید) ، در گام نخست حس ارامش و اطمینان خاطر رو باید برای هم فراهم بیارند تا در این بستر ارام بشود حال خوبی داشت و با ناملایمات زندگی مواجه شد.
بنظر بنده به ایشان بفرمایید که شما به دنبال تغییر در رفتار ایشان به شکل مطلق نیستید بلکه علاقمند هستید ببینید و بشنوید برای دغدغه ای که برای شما شکل گرفته ایشان چه راهکاری به ذهنشان میرسد تا حس خوشایند و دلگرم کننده محبت و توجه ایشان را یکبار دیگه دریافت کنید و بچشید.
منظور بنده این است که اگر ایشان نمیتواند نرود به سفر یا در روابط کاریش تغییر خاصی ایجاد کند حداقل وسیله ی سفر و محل اقامت و سایر مواردی که میتواند جدا کند و برای شما هم با شواهدی که میاورند ارامش ایجاد کنند
به ایشان نفرمایید که چه بکنند یا چه نکنند به شکل صرف و مطلق ، اما حستان را بفرمایید و بگویید که انتظار دارید احساس شما برای ایشان دارای اهمیت باشد و این ارزش گذاری را در عمل هم بتوانید ببینید و پیشنهاد میکنم در این مسیر گفتگو از گریه و بی تابی و نشان دادن هرگونه درماندگی دوری کرده و محبت و احساس را چاشنی قرار دهید .
صبور و موفق باشید.

دوست عزیز من خودم به واسطه شغلی که دارم بارها مجبور شدم به ماموریت برم گاهی اوقات با یه همکار مرد گاهی اوقات هم با چند تا مرد گاهی با ماشین شرکت گاهی هم با هواپیما....البته من اونموقع نامزد بودم و قبلش هم که مجرد...ببینید این به نظر من خیلی به شخصیت اون افرادی که سفر میرن بستگی داره من کاملا در برخورد با آقایون مغرورم و اصلا به قول معروف باهاشون گرم نمیگرم و صمیمی نمیشم نه اینکه بگم الان متاهلم یا اونموقع نامزد داشتم نه..موقع مجردیم هم قاطی نمیشدم کلا خوشم نمیاد تو محیط کار..البته اینم بگم آقایونی که من باهاشون میرفتم ماموریت همه تقریباده سال از من بزرکتر بودن..البته یکی از این آقایون بسیار بسیار سرو گوشش میجنبه و به هر طریقی میخاس حداقل ارتباط کلامی صمیمی با من برقرار کنه ولی من پس میکشیدم چون تو ذاتم بود چون مقید بودم ...حتی یه بار با این آقا با هواپیما رفته بودیم که زدو پرواز تاخیر خورد سه ساعت..من کله سه ساعت رو رفتم نمازخونه فرودگاه شاید سه متر نمیشد اونجا ولی به خاطر اینکه نخام باهاش هم کلام بشم و زیادی صمیمی بشه دور شدم ازش...کلا سایلنت بودم تو هواپیما یا ماشین هم سرم تو کار خودم بود و هندزفری تو گوشم بود...وگر در شرایطی که در مورد مسایل کاری صحبت میکردیم..خلاصه خانمی شخصیت و ذات آدما تو این شرایط واقعا رفتارشون رو دیکته می کنه به نظر من

دوستان از همگی ممنونم
من دیشب با همسرم همون طور که گفتید در این مورد حرف زدم و تقریبا حل شد
برامون دعا کنید :72: