*::: در یک دل ،دو محبوب نمی گنجد :::*

http://www.hamdardi.net/imgup/5978355d315555abbb.jpg







بسم الله الرحمن الرحیم







خدایا ،،
دلم گرفت ز دور هجران ،،،
بیاااا بیاااا آرامش جان ،،،،،







چرا می گویند در یه دل دو محبوب نمی گنجد ؟

محبوب ها چیا هستند ؟

محبوب واقعی کیست ؟






آیا پدر - مادر - برادر - خواهر - همسر - فرزند - شغل - سلامتی ، زیبایی - شهرت - علم و .... محبوب های واقعی ما هستند ؟

اگر یه روزی اونها را از دست بدیم و یا بهش نرسیم ،، اون وقت چی ؟

شاید تمام نعمت ها کمکی باشند برای رسیدن به محبوب واقعی !

به راستی محبوب واقعی کیست ؟







خدایا ،،،

تو اون محبوبی هستی ، که همیشه کنارمونی ،،،

بی منت بخشنده و مهربانی ،،،

یکتایی،،

بی نیاز از مایی،، ،،







همه چیز در این دنیا رفتنی ست ،،،

و اونی که همیشه در کنارمونه ،،، خداوند مهربانه .

این اندیشه باعث میشه به جز خداوند ،،، به چیزی وابسته نشیم،،،،

این باعث میشه در سخت ترین شرایط هم ،،،، دلی شاد و آرومی داشته باشیم ،،،

وقتی دل محبوب واقعی را پیدا کرد ،،،بهتر می تونه با اتفاقات زندگی دوست باشه ،،،

وقتی دل محبوب واقعی را پیدا کرد ،،،افسردگی ها ،،غصه ها ،،در او راه نداره .




ان شالله به این مهم برسیم . :72:

سلام آقای باغبان

از اینکه دوباره به تالار اومدین خوشحالم .....
خوش اومدین
نوشته های شما همیشه راهنمای مناسبی هست برای اونایی که نیازمند کمک هستند.
امیدوارم بیشتر از بقیه ی وقت ها فعالیتتون رو در تالار شاهد باشیم :203:

« سلامت باشین »

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود

داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو

گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود

جان ز تو جوش می‌کند دل ز تو نوش می‌کند

عقل خروش می‌کند بی‌تو به سر نمی‌شود

خمر من و خمار من باغ من و بهار من

خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود

جاه و جلال من تویی ملکت و مال من تویی

آب زلال من تویی بی‌تو به سر نمی‌شود

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آن منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود

دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی

این همه خود تو می‌کنی بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو اگر به سر شدی زیر جهان زبر شدی

باغ ارم سقر شدی بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو سری قدم شوم ور تو کفی علم شوم

ور بروی عدم شوم بی‌تو به سر نمی‌شود

خواب مرا ببسته‌ای نقش مرا بشسته‌ای

وز همه‌ام گسسته‌ای بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو نباشی یار من گشت خراب کار من

مونس و غمگسار من بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود

هر چه بگویم ای سند نیست جدا ز نیک و بد

هم تو بگو به لطف خود بی‌تو به سر نمی‌شود

خیلی خوشحالم دوباره آقای باغبان رو تو تالارمیبینم:227:همه اون چیزی میخواستم بگم "7"عزیززحمتشو کشیدن گفتند

سلام آقای باغبان عزیز
تو این چند روز که خوب نبودن و فکرم زیاد درگیر بود
به نوشته های خوب شما احتیاج دارم تا بتونم آروم تر بشم و بهتر فکر کنم
خیلی فکرم درگیره
همیشه تو روزهایی که ناراحت بودم فقط خوبی شو از خدا خواستم و هیچ گله ای پیش خدا نبردم
چرا تو اون روزهایی که حالم خوب بود و همه چی داشت خوب پیش میرفت
درست زمانی که .........
باغبان عزیز سعی کن بیشتر بنویسی
ممنون

خوشحالم برگشتید:72::72::72:

داشتم دنبال تاپيك شهيد ميگشتم، چشمم به اين تاپيك خورد.

---------------------------

چون مادر او را به مكتب فرستاد، درسوره لقمان به این آیت رسید: «أنِ اشکُرلی و لِواِلدَیکَ» یعنی شکر گوی مرا و شکر گوی مادر و پدر را چون معنی این آیه بدانست نزد مادر رفت و گفت:

نقل قول:

---

«در دو خانه کدخدایی چون کنم، یا از خدا در خواه تا همه آن تو باشم یا مرا به خدابخش تا همه آن او باشم مادر گفت: تو را در کار خدا کردم و حق خود به تو بخشیدم».

---

اين سرگذشت كلي بايزيد بسطامي بود، بايزدي مهر مادرش در دل داشت و در جستجوي ذات خدا. از شاگردان امام صادق بود. در بيان كرامات او همين بس كه، بعد از شش سال كسب فيض در كنار استادي چون امام صادق (ع) ، حضرت به بايزيد ميفرمايند از روي طاغچه كتاب را به من بده. بايزدي پاسخ ميدهد كدام طاغچه، كه امام صادق متعجب ميشوند: بايزدي تو 6 سال اينجا رفت و آمد داري و اكنون پاسخ ميدهي كدام طاغچه؟ بايزيد جواب ميدهد كه من شش سال براي كسب علم و كمال خدمت شما بودم نه دانستن مكان طاغچه! كه حضرت به ايشان ميفرمايند تو به مقامي بس بالا دست يافته اي.


------------
روزي مادر بايزيد از او درخواست آب ميكند، تا بايزيد آب را خدمت مادر مياورد، مادر خوابشان ميبرد، بايزد نيز با ظرف آب كنار مادر به انتظار مينشيند تا او از خواب بلند شود و آب را ميل كند. ( منظور كه حب و احترام مادرش چقدر زياد بوده)

نم نم به جايي ميرسد كه براش سوال پيش مياد، در دل دو محبوب ميگنجد؟ كدام را انتخاب كند؟ كه متن ابتداي پست را مجدد مطالعه كنيد!




پ ن : من متن رو با ادبيات خودم نوشتم، بهترش اينه كه از تذكره الاولياء بخونيدش و مثل ما نخونده كس نباشيد.

سلام :72:


محبوب مطلق فقط اوست وهرجا محبوبي هست بخاطراينست كه نشاني ازآن محبوب مطلق دراو هست ( دکتر حسین الهی قمشه ای )


داستان حضرت یوسف (ع) خیلی آموزنده ست ،،،

یکی از آموزنده ترین مفهوم ها : "" در یک دل دو دوست نمی گنجد ""


https://www.aparat.com/v/je6n8/%D8%A...86%D8%AC%D8%AF



:72:

سلام

یکی دیگه از بحث های آموزنده در ادامه تاپیک، شاید داستان اجازه دادن امام حسین ع به پسر رعنا و رشیدش برای به میدان جنگ رفتن باشه:

تا که اکبر با رخ افروخته
خرمن آزادگان را سوخته

آمد و افتاد از ره با شتاب
همچو طفل اشک بر دامان باب

کای پدر جان همرهان بستند بار
ماند بار افتاده اندر رهگذار

دیر شد هنگام رفتن ای پدر
رخصتی گر هست باری زودتر
.......


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


در جواب ار تنک شکر قند ریخت
شکر از لب های شکر خند ریخت
گفت: کای فرزند مقبل آمدی
آفت جان، رهزن دل آمدی
کرده‌یی از حق؛ تجلی ای پسر
زین تجلی، فتنه‌ها داری بسر
راست بهر فتنه، قامت کرده‌یی
وه کزین قامت، قیامت کرده‌یی
نرگست بالاله در طنازیست
سنبلت با ارغوان در بازیست
از رخت مست غرورم می‌کنی
از مراد خویش دورم می‌کنی
گه دلم پیش تو گاهی پیش اوست
رو که در یک دل نمی‌گنجد دو دوست
بیش ازین بابا! دلم را خون مکن
زاده‌ی لیلی؛ مرا مجنون مکن
پشت پا، بر ساغر حالم مزن
نیش بر دل؛ سنگ بر بالم مزن
خاک غم بر فرق بخت دل مریز
بس نمک بر لخت لخت دل مریز
همچو چشم خود به قلب دل متاز
همچو زلف خود، پریشانم مساز
حایل ره، مانع مقصد مشو
بر سر راه محبت، سد مشو
لن تنالوا البر حتی تنفقوا
بعد از آن؛ مما تحبون گوید او
نیست اندر بزم آن والا نگار
از تو بهتر گوهری، بهر نثار
هرچه غیر از اوست، سد راه من
آن بت ست و غیرت من، بت شکن
جان رهین و دل اسیر چهر تست
مانع راه محبت، مهر تست
آن حجاب از پیش چون دورافکنی
من تو هستم در حقیقت، تو منی
چون ترا او خواهد از من رو نما
رو نما شو، جانب او، رو، نما

سالک بگذشته از خیل خیال
پیش عقل آمد بجسته از عقال
گفت ای دستور حل و عقد ملک
نیست رایج بی تو هرگز نقد ملک
خرقهٔ‌تکلیف دین بر قد تست
تا بحد نیستی سر حد تست
ذرهٔ‌گر نیستی بگرفتئی
ذرهٔ تکلیف نپذیرفتئی
اقبل و ادبر خطاب تست خاص
گاه در قیدی و گاهی در خلاص
چون شود در نیستی چشم تو باز
اقبلت گرداند از خود پاک باز
چون شوی در عین هستی دیده ور
ادبرت هر دم کند قیدی دگر

شیخ عطار در کتاب مصیبت نامه شعری دارد با مضمون فوق


در چرایی استفاده عطار از "اقبل و ادبر" آمده است که ارجاع به حدیث قدسی زیر است:

نقل قول:

---

لَمَّا خَلَقَ اَللَّهُ اَلْعَقْلَ‏ اِسْتَنْطَقَهُ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ‏ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ ثُمَّ قَالَ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي مَا خَلَقْتُ خَلْقاً هُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْكَ وَ لاَ أَكْمَلْتُكَ إِلاَّ فِيمَنْ أُحِبُّ أَمَا إِنِّي إِيَّاكَ آمُرُ وَ إِيَّاكَ أَنْهَى وَ إِيَّاكَ أُعَاقِبُ وَ إِيَّاكَ أُثِيبُ

---

که در توضیح می آید زمانی که عقل خلق شد و با عالم هستی آشنا گردید، عقل چنان با عالم انس و وابستگی گرفته بود، چشمانش جایی دیگر را نمیدید. خدا با عقل به سخن در میاید و به اون میگود، بیا ( فاقبل) و عقل بی درنگ به اطاعت رب خود می شتابد و سپس به اون میفرماید برو ( فادبر) . سپس در ستایش و چرایی خلقت عقل توضیحاتی میآید.

ولی منظور عطار از

گاه در قیدی و گاهی در خلاص
چون شود در نیستی چشم تو باز
اقبلت گرداند از خود پاک باز
چون شوی در عین هستی دیده ور
ادبرت هر دم کند قیدی دگر

این است که ای عقل خو گرفته با هستی، این منم (خدا) که همه هستی از من است، محبوب اصلی منم، بیا و از عالم و قید و بند خلاص شو و سپس با حب و حق من مجدد پا به عرصه هستی گذار



منبع:

ابراهیمی دینانی ، برنامه معرفت، شبکه 4، مورخه 97/1/6

سلام

حُب خدا و حب دنیا ضد هم هستند. ( منظور از حب دنیا : اشاره به وابستگی ها و تعلقات دنیوی دارد )
اگر قلبی از حب دنیا مملو شد، از عشق خدا خالی می‌شود و اگر قلبی از عشق به خدا پر گردید، از حب دنیا خالی می‌شود.
در یک دل دو محبّت متضاد نمی‌گنجد.
محبت پدران و مادران ، فرزندان و برادران و خواهران ، همسر ، اقوام و....بسیار خوب است و نشانه‌ی زنده بودن عواطف انسانی؛
همه اینها کمکی هستند برا رسیدن به یار اصلی !
اما هنگامی که این محبت رو در روی محبت خدا قرار گیرد، ارزش خود را از دست می‌دهد؛



لذا خداوند در آیه 24 سوره توبه می‌فرماید:

قُلْ إِنْ کَانَ آبَاؤُکُمْ وَ أَبْنَاؤُکُمْ وَ إِخْوَانُکُمْ وَ أَزْوَاجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَ مَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یأْتِی اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لاَ یهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ
بگو: اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و قبیله‌ی شما و اموالی که به دست آورده‌اید و تجارتی که از کسادش می‌ترسید و مساکن مورد علاقه شما در نظرتان؛ از خدا و پیامبرش و از جهاد در راه او محبوب‌تر است؛
در انتظار این باشید که خدا عذابش را بر شما نازل کند و خدا جمعیت نافرمانبردار را هدایت نمی‌کند».




در این جا این سؤال مطرح است که اگر محبّت دنیا چیز خوبی نیست، چرا در قرآن می‌خوانیم:
(رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنیا حَسَنَةً و فِی الآخِرَة حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ) (آیه 201 سوره بقره )؛ و در آن هم حسنات و نیکویی‌های دنیا و هم نیکویی‌های آخرت را از خداوند می‌خواهیم؟
جواب این است: دنیایی که برای ما جنبه‌ی وسیله را داشته باشد، برای سعادت آخرت، ممدوح و پسندیده است،
اما ،،، اگر دنیا هدف باشد، توقفگاه انسان می‌شود و خود اصالت پیدا می‌کند، که در این صورت دنیا مذموم و ناپسند است.




http://www.hamdardi.net/imgup/597835f156ccf64816.jpg

:72:



http://www.hamdardi.net/imgup/597835f156d908491d.jpg

سلام
حب دنیا رو چه طور میشه بیرون کرد؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mvaz

سلام
حب دنیا رو چه طور میشه بیرون کرد؟

---

.................


سلام



*از یه بنده خدایی شنیدم می گفت :
اگه به دنیا و آرزوهامون علاقمند و وابسته هستیم و می خوایم این حب را برداریم ،،باید براش یه جایگزین پیدا کنیم ،،
یه جایگزنی که از دنیا بهتر باشه ،،،
برا پیدا کردن جایگزین و تحقیق تو این موضوع ،،، باید دیدگاه های مختلف را بررسی کنیم :
- به دنیا تفکر کنیم ( محدودیت ها ، مشکلات و خوبی هایش را پیدا کنیم )
- در مورد خداوند هم بیاندیشم و تحقیق کنیم
( این تحقیقات بدون تعصب و آگاهانه باشه )


*باید یه عصایی پیدا کنیم که تو سختی ها بهش تکیه بدیم
اون چه عصایی می تونه باشه !
چیزی که همیشه پیشت باشه ،،
یه عصایی انتخاب کنیم که جاودان باشه !



*به نظرم یکی از دلایلی که شاید برای ما سخت باشه ، اینکه فکر می کنیم رسیدن به حب خدا نیازمند حب ها و یا آرزوهای دنیوی ست ( ازدواج - ثروت و ....)
ولی خدا یه عشقی هست که لازمه اون یه دل عاشقه
اون دل را باید پیدا کنیم و در خودمون پرورش بدیم ،،
بندگی خدا - دوری کردن از گناه - روزی حلال - یاد مرگ - امام زمان (عج ) - بخشش خود و دیگران و تلاش برا آینده و ...
بدونیم همه تو زندگیشون یه درخت غمی دارنند و هر انسانی در مسیر زندگیش یه مسائلی داره،،اینکه بدونیم دنیا نمیمونه و زندگی ابدی در دنیا نیست .
وقتی دل عاشق شد ( خدا را پیدا کرد به نام محبوب ) ،،در سختی ها و مشکلات نگاه دیگه ای داره ،،، جوری میشه که رقابت اصلا براش مهم نیست و از دنیای دنیوی ها دور میشه .
هر قدم که بر داریم خداوند قدم های بیشتری سمت ما بر میداره و این از مشخصات یه عاشق واقعیست ....چون خدا یه عاشق واقعییست .
چرا ما عاشق اون نباشیم .




یه مسئله ای هست که باید کار کنیم
خدا ان شالله کمکمون کنه .:72:

:72:



حال دنیا را بپرسیدم من از فرزانه‌ای ،،،
گفت : یا خوابی است یا وهمی است یا فسانه‌ای

گفتمش احوال عمرم را بگو تا عمرچیست ،،،
گفت : یا برقی است یا شمعی است یا پروانه‌ای

گفتمش اینان که می بینی چرا دل بسته‌اند،،،
گفت یا خوابند یا مستند یا دیوانه‌ای.




آنچه در آیات و روایات، در مذمت دنیا آمده است به این معنا نیست که دنیا به خودی خود ناپسنداست، بلکه نحوه استفاده از آن می‌تواند ناپسند یا نیکو باشد؛
یعنی اگر به دنیا دل ببندیم و علاقه به زینت آلات و زیبایی‌های آن باشیم ( وابستگی و غرق تعلقات و آرزوها ) ، و ما را از آخرت و کارهای خیر باز بدارد، مذموم و ناپسند است .
زهد، ترك دنيا نيست ،،
بعضی ها می ‌پندارند كه براي بهره‌مندی از زندگي آخرت، بايد زندگی دنيا را به كلی كنار گذاشت و ترك نمود.
خداوند هيچ‌گاه نفرموده كه دنيا را رها كنيم، بلكه فرموده‌اند: دل به آن مبنديم و فريفته‌ آن نشويم ،،
هدف اين بوده، كه ما را متوجه كنند كه لذتهايی بسيار بالاتر و بيشتر در پيشِ روی انسانها وجود دارد كه قابل مقايسه با لذتهای دنيا نيست.




به راستی شادی واقعی چیست ؟ ،،
اگه شادی واقعی خودمون را در دنیا و آرزوهای دنیوی مون برافراشته کنیم ،،آیا اون بنا استوار هست ؟
دنیا ، بنای محکمی نیست . :72:

سلام ببخشید

فرمودین از راه های دوری از حب دنیا و تعلقاتش بندگی کردن هست، بنده واقعی چه خصوصیاتی داره؟

و اینکه فرمودین بخشش خود، اینم اگر فرصت کردین یه توضیح بدین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mvaz

سلام ببخشید

فرمودین از راه های دوری از حب دنیا و تعلقاتش بندگی کردن هست، بنده واقعی چه خصوصیاتی داره؟

و اینکه فرمودین بخشش خود، اینم اگر فرصت کردین یه توضیح بدین

---

................

سلام اخوی
خواهش می کنم

یه جا می خوندم نوشته بود :
" عبد" از نظر لغت به انسانی گفته مي شود كه سر تا پا تعلّق به مولا و صاحب خود دارد؛
بندگی خدا میشه » تسلیم خدا بودن اون هم دست بسته !! ( تو قوانین - عبادت - اتفاق ها و ....)


به قول آیت الله بهجت (ره ) بندگی خدا یعنی به حلال و حرام خدا مقید بودن و رعایت کردنشون
این هم تماشا بفرمایید :
https://www.aparat.com/v/81tk4/%D8%B...87%D8%AC%D8%AA



جایی دیگر شنیده بودم :
وقتی دل آسمانی نباشه ...پروازی نیست !
اگه دل سبک باشه از ناخالصی ها ، اون وقت پرنده آماده پروازه ،،
اگه آدم سبک نباشه ، فرشته ها نمی تونند حملش کنند و تو آسمان ها ببرنند .
دل سبک هم یکیش به نظرم میشه : بخشش خود و دیگران .
اگه ما خودمون را نبخشیم چگونه می توانیم دیگران را ببخشیم .
یکی از دلایلی افسردگی و عدم آرامش پایدار در ما انسانها همینه به نظرم ،،،اینکه زباله های فکری زیادی را با خودمون نگه می داریم و سنگین هستیم ( ناخالصی ها )


بعضی موقع ها دیگران به ما بدی می کنند ،،
بعضی موقع ها ما به دیگران بدی می کنیم ،،
بعضی موقع ها هم ما هستیم که به خودمون بدی می کنیم ،،،
باید اول خودمون را ببخشیم و از گذشته یاد بگیربم و سعی کنیم زمان حال و آینده خودمون را با روحیه مثبت و تعالی پیش ببریم ،،، و از طرفی بدانیم نا امیدی گناه بزرگی هست .
شیطان بعضی موقع ها از این بُعد وارد میشه ( اینکه خودت را نبخش - دیگران را نبخش - امیدی نیست و ....)
به نظرم راز آرامش در دل های سبک و متعالی ست . ( بُعد معنوی انسان )




http://www.hamdardi.net/imgup/597835f17333f0afff.png

http://www.hamdardi.net/image/jpeg;b...QNuuTJkyq//9k=
:33
آیت الله مجتهدی "ره" / دنیای فانی



http://www.hamdardi.net/imgup/597835f174b21ab5df.jpg

http://www.hamdardi.net/imgup/597835f33022483c1f.jpg

http://www.hamdardi.net/imgup/5978360465dc0633ff.jpg

رهایی از تمام دلبستگی ها و وابستگی ها ،،،،درسی هست که در ماجرای حضرت ابراهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع) به تمام جهانیان داده شد .
درسی که می گوید : در یک دل دو محبوب نمی گنجد ،،،
آزمایش سختی که هر دو بزرگوار به خوبی ازش بیرون آمدن ،،،
خدا ان شالله به همه ما کمک کنه ،،،کمک کنه که گرفتار دنیا و آرزوهامون نباشیم . :72:

آرزو و هدف های زندگیمون را به اندازه ای بالا نبریم که با نرسیدن بهشون ناامید و یا به پوچی برسیم .
سعی کنیم همیشه یه حد تعادل در آرزوها و اهداف و دلبستگی هامون داشته باشیم .
آرزوها و اهداف ما ،،،معبود ما نیستن ،،،
آرزوها و اهداف ما ،،،محبوب واقعی ما نیستن ،،،
محبوب های دیگر ( اعضای خانواده - همسر - دوست - شغل و ...) همه خوبن ، ولی همه اینها کمکی هستن برای رسیدن به محبوب واقعی و لزوما شرط اصلی نیستن .
معبود فقط خداست و در یک دل دو محبوب نمی گنجد .
نمایش و حقیقت اصلی در عالم دیگری هست و نباید بگذاریم این دنیا و آرزوهامون حقیقت اصلی را از ما دور کنه .
باید همه کار کنیم روی خودمون و از خدا هم کمک بخوایم به ما کمک کنه .:72:


این گلدانها را آب دادید؟! _ آیت الله بهجت(ره)

:72:
http://www.hamdardi.net/imgup/5978364d25168a7875.png
:72:

:72:


http://www.hamdardi.net/imgup/5978364d27cc32d040.jpg




خیلی از پریشانی ها ، گرفتاری ها و آشوب های ذهنی و روحی که ما آدم ها با خودمون حمل میکنیم در همین هست ، چون از این اصل غافلیم .
خدا به هممون کمک کنه .:72:

چگونه انسان مؤمن می داند که آخرت پایدارتر از دنیاست و در بسیارى از اوقات این علم و آگاهى خود را زیر پا مى گذارد و آلوده گناهان و جرائمى مى شود؟

*پاسخ این سؤال یک جمله است، و آن غلبه شهوات بر وجود انسان، و سرچشمه غلبه شهوات نیز حبّ دنیا است.
حبّ دنیا، اعم از حبّ مال، مقام، شهوت جنسى، تفوق طلبى، برترى جوئى، تن پرورى، انتقام جوئى، و مانند اینها، گاه، چنان طوفانى در روح انسان ایجاد مى کند که تمام معلومات او را بر باد مى دهد،و حتى گاه، حس تشخیص او را از میان مى برد، و در نتیجه، حیات دنیا را بر آخرت مقدم مى دارد.
این که در روایات اسلامى کراراً حبّ دنیا به عنوان سرچشمه تمام گناهان شمرده شده است، یک واقعیت عینى و محسوس است که در زندگى خود و دیگران بارها آن را آزموده ایم.
بنابراین، براى قطع ریشه هاى گناه، راهى جز این نیست که حبّ و عشق دنیا را از دل بیرون کنیم.
باید به دنیا همچون وسیله اى، گذرگاهى، پلى، و یا همچون مزرعه اى بنگریم.



*ممکن نیست عاشقان دنیا بر سر دو راهى «وصول به متاع این جهان و نیل به رضاى خدا»، دومى را مقدم شمرند.
اگر پرونده هاى جنائى را بنگریم، واقعیت حدیث فوق را در آنها به خوبى مشاهده مى کنیم.
هنگامى که علل جنگ ها، خونریزى ها، کشت و کشتارها (حتى میان برادران و دوستان) را مورد توجه قرار مى دهیم، جاى پاى حبّ دنیا در همه آنها مشهود و نمایان است.
اما، چگونه مى توان حبّ دنیا را از دل بیرون کرد، با این که ما همه فرزند دنیائیم، و علاقه فرزند به مادر، یک امر طبیعى است؟!
این نیاز به آموزش فکرى، فرهنگى و عقیدتى و سپس تهذیب نفس دارد و از جمله امورى که مى تواند بالاترین کمک را به سالکان راه در این مسیر کند، ملاحظه عاقبت کار دنیاپرستان است.
فراعنه با آن همه قدرت و امکانات مالى، سرانجام چه کردند؟
قارون از این همه گنج هائى که کلید آنها را چندین انسان نیرومند به زحمت مى کشیدند، چه اندازه با خود برد؟!
قدرت هاى عظیمى را که در عصر و زمان خود به چشم خود دیدیم، که با نسیمى دفتر زندگانیشان بر هم خورد، و با یک گردش لیل و نهار از تخت قدرت فرو افتادند، و کاخ ها و ثروت هایشان را گذاردند و گریختند، و یا زیر خاک پنهان شدند، خود بهترین واعظ و معلم ماست.



*از امام على بن الحسین(علیهما السلام) پرسیدند: افضل اعمال نزد خدا چیست؟
فرمود: ما مِنْ عَمَل بَعْدَ مَعْرِفَةِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَعْرِفَةِ رَسُولِهِ أَفْضَلُ مِنْ بُغْضِ الدُّنْیا:«هیچ عملى بعد از معرفت خداوند و رسولش افضل از دشمنى با دنیا نیست»
آنگاه افزود: زیرا براى حبّ دنیا شعب بسیارى است، و معاصى نیز شعب بسیارى دارد، اولین چیزى که با آن معصیت خدا شد، تکبر ابلیس بود، در آن زمان که ابا کرد، «تکبّر» ورزید و از کافران شد.
سپس «حرص» بود که سرچشمه معصیت (و ترک اولاى) آدم و حوا گشت، در آن زمان که خداوند متعال به آنها فرمود:
«از هر جاى بهشت مى خواهید بخورید، ولى نزدیک این درخت (ممنوع) نشوید که از ستمکاران خواهید بود» ولى آنها به سراغ چیزى رفتند که به آن نیاز نداشتند! و همین براى فرزندان آنها تا روز قیامت باقى ماند; چرا که غالب چیزهائى را که انسان مى طلبد به آن نیازى ندارد (نیازها غالباً منشأ گناه نیستند، آنچه منشأ گناه است، هوس ها و امور زائد بر نیاز است)
سپس «حسد» بود که سرچشمه گناه فرزند آدم شد، نسبت به برادرش حسد ورزید و او را به قتل رساند.
و از شعب آن : حبّ زنان ، حبّ بقاء ، حبّ ریاست، حبّ راحتى، حبّ سخن، حبّ برترى، و حبّ ثروت است، اینها هفت خصلتند که همگى در حبّ دنیا جمع اند .



منبع :
تحلیلى بر حدیث «حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة»