یه دوست و همراه می خوام که برای ادامه ی تحصیلم و رسیدن به موفقیت بتونه کمکم کنه و بهم انگیزه و روحیه بده

سلام دوستان. راستش من یه مدتیه (حدود 4 ماه) که انگیزه و اراده ام رو برای هدفی که از ابتدای سال انتخاب کردم از دست دادم.
من لیسانس روانشناسی دارم اما به دلایل شخصی که خیلی هم مهم و واجب هست می خوام تغییر رشته بدم و تو یه رشته ی با درآمد بهتر ادامه ی تحصیل بدم. مثل پزشکی یا دندون پزشکی. شاید بگین این یه بلندپروازی غیر عاقلانه است اما هم اینکه من مجبور هستم این راه و ادامه بدم. ( چون شرایط زندگیم اینطور ایجاب می کنه) هم اینکه همچین هم به این رشته ها بی علاقه نیستم و از ابتدا به علوم تجربی و ریاضی علاقمند بودم اما خب نتونستم واردشون بشم. آی کیوی کافی رو هم فکر می کنم دارم و حیفم میاد که نخونم. مثلا من فقط دو هفته کتاب ریاضیات دوم تجربی رو خوندم و نمره ی 17 ازش گرفتم. درحالی که ابتدای کار که شروع کردم به خوندن، چون رشته ام تو دبیرستان انسانی بود و 5 سالی هم هست که فارق تحصیل هستم، ریاضیاتم در حدی ضعیف بود که نمی دونستم منفی 3 منهای 2 می شه چند. یا حتی اسم جذر و رادیکال رو یادم رفته بود و خیلی خیلی موارد ساده رو فراموش کرده بودم. پس برای خوندن ریاضی مجبور شدم برم از معلوماتِ دوره ی ابتدایی و سوم و چهارم ابتدایی شروع کنم به خوندن و اینطور نبود که فقط یه کتاب ریاضی دوم تجربی رو بخوام بخونم و تمام. حالا اون دو هفته هم روزی دو ساعت وقت می زاشتم واسه ریاضی و بقیه ی روز هم درسای دیگه. تا آخر تابستون هم اوضاع خیلی خوب بود و خیلی امید و انگیزه داشتم. حتی رفتم قلم چی هم ثبت نام کردم.
متاسفانه فکر می کنم یکی از دلایل بی انگیزگیم همین قلم چی باشه. نمی خوام مورد منفی راجع بهشون بگم اما مشاوری که با من در بدو ورود صحبت کرد کاملا منفی گرا حرف زد و گفت که نمی تونم بخونم و بی خود دارم تلاش می کنم و نیاز هست که حتی 5 یا 6 سال از عمرم و شب و روز زحمت بکشم و عرق بریزم تا بتونم قبول شم. حتی ثبت نامم نمی کرد و مجبور شدم دوباره برم تا راضی به ثبت نام بشه. آخرشم بهم گفت سنگ بزرگ علامت نزدنه!!
این درحالی هست که شهری که من توش ساکنم هیچ کلاس آموزشی و هیچ برنامه ی واقعی واسه آدمایی مث من نداره.
من تا پایان تابستون خیلی خوب کار می کردم. روزی حداقل 9 یا 10 ساعت مطالعه داشتم. اما چون هنوز تو ریاضیات ضعیف بودم و نمی تونستم تو آزمونا نمره ی خوب بیارم خیلی روی روحیه ام اثر منفی گذاشت و همش به حرفای اون مشاور فکر می کردم و اعتماد بنفسم می اومد پایین. پاییز که دیگه روزی دو ساعت بزور می خوندم. این اواخر هم دی ماه و اصلا نخوندم و قبل از اون یه روز در میون شاید یه ساعت می خوندم. درحالی که اتفاقعا الان درسا برام راحت تر از قبل شده. دو تا از سه تا کتاب زیست و تو همون تابستون خوندم. ریاضیات 2 و 3 و نصف پیش رو دوباره و کامل خوندم. فیزیک 2 کامل و نصف 3 با نصفی از فیزیک پیش و خوندم و کلا الان هر مسئله ای می خوام حل کنم راحت تر انجامش می دم. شیمی هم 2 و یکم هم از 3 خوندم. عربی و زبان رو هم مقدماتشون و خوندم. (اینا بیشترشون کار تابستونم هست البته غیر از ریاضی و فیزیک که تو پاییز هم ادامه دادم)
من می دونم برای طی کردن یه مسیر باید قدم به قدم پیش رفت اما هر چی می گذره ترس از شکست بیشتر تو وجودم رخنه می کنه و می ترسم وقتی شکست خوردم دیگران بگن حالا دیدی داشتی تلاش بی خودی می کردی. هر چی می گذره بیشتر حس می کنم نمی تونم انجامش بدم.
مشکل اصلیم هم الان این هست که خیلی بی حوصله شدم و این افکار باعث افسردگیم شده. دیگه حوصله ی درس خوندن ندارم و صبح ها دیر از خواب بیدار می شم و تا دیر وقت هم یک سره یا با موبایل یا لپ تاپ بازی می کنم (البته منظورم بازی واقعی نیست) یا اینکه خودم و با کارای خونه ام سرگرم می کنم.
من 28 ساله ام. 11 ساله ازدواج کرده ام. دو تا بچه هم دارم. 4 سالی هم هست که تو یه شهر غریب هستیم و این تنهایی خیلی باعث افسردگیم شده.
هدفم از عضویت تو این سایت این بود که کسی رو پیدا کنم که بتونه برام یه دوست اینترنتی و حتی تلفنی بشه که ارتباط مداوم داشته باشیم و بتونه کمکم کنه تا کم کم دوباره راه بیافتم و بازم به برنامه هام عمل کنم. من هدفم از ابتدا این بود که حداقل دو سال برای کنکور بخونم اما حالا حس می کنم همه ی اون دو سال می گذره و من هنوز از افسردگی خلاص نشدم. متاسفانه بعد از تابستون هیچ کدوم از آزمون ها رو شرکت نکردم درحالی که یه تومن برای ثبت نامشون پول پرداخت کرده بودم و حتی امتحانات دبیرستان هم ثبت نام کردم و نرفتم و کاملا بی اعتماد بنفس شدم.
لطفا اگه کسی می تونه کمکم کنه. من بیشتر از اینکه به راهنمایی های چند خطی نیازمند باشم، به یه دوست بااراده نیاز دارم که همراهم بشه و بهم انگیزه بده.

سلام بر سایه خانوم
خوبید؟؟
سایه خانوم اول بهتون تبریک میگم که یک هدف دارید در زندگیتون
سایه خانوم شما به پول این رشته نیازی دارید؟؟
اگر دارید که هیچ شده 6 سالم بخونید ارزش داره
اما رشته هایی هم هست که حقوقشون خوبه مثل برنامه نویسی زحمت دندانپزشکی رو هم نداره
حقوقشم خوبه مهندسم که میشید
اگر به اون احترامش نیاز دارید که مردم میزارن به موقعیت شما
فردی که بخودش احترام میزاره افسرده نمیشه اصلا این حق بخودش نمیده
بخودش این حق نمیده که بشینه یک گوشه غصه بخوره چون همه ادمها یه سری ضعفا دارن یه سری ارزو ها دارن که بهش نرسیدن
شاید حکمتی در نرسیدن ما باشه
حکایت اون کرم شد که به خدا شکایت کرد که چرا من یک کرمم چند وقت دیگه که پروانه شد خدا رو شکر کرد که یک روز کرم بود

موفق باشید سایه خانوم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayeh.

سلام دوستان. راستش من یه مدتیه (حدود 4 ماه) که انگیزه و اراده ام رو برای هدفی که از ابتدای سال انتخاب کردم از دست دادم.
من لیسانس روانشناسی دارم اما به دلایل شخصی که خیلی هم مهم و واجب هست می خوام تغییر رشته بدم و تو یه رشته ی با درآمد بهتر ادامه ی تحصیل بدم. مثل پزشکی یا دندون پزشکی. شاید بگین این یه بلندپروازی غیر عاقلانه است اما هم اینکه من مجبور هستم این راه و ادامه بدم. ( چون شرایط زندگیم اینطور ایجاب می کنه) هم اینکه همچین هم به این رشته ها بی علاقه نیستم و از ابتدا به علوم تجربی و ریاضی علاقمند بودم اما خب نتونستم واردشون بشم. آی کیوی کافی رو هم فکر می کنم دارم و حیفم میاد که نخونم. مثلا من فقط دو هفته کتاب ریاضیات دوم تجربی رو خوندم و نمره ی 17 ازش گرفتم. درحالی که ابتدای کار که شروع کردم به خوندن، چون رشته ام تو دبیرستان انسانی بود و 5 سالی هم هست که فارق تحصیل هستم، ریاضیاتم در حدی ضعیف بود که نمی دونستم منفی 3 منهای 2 می شه چند. یا حتی اسم جذر و رادیکال رو یادم رفته بود و خیلی خیلی موارد ساده رو فراموش کرده بودم. پس برای خوندن ریاضی مجبور شدم برم از معلوماتِ دوره ی ابتدایی و سوم و چهارم ابتدایی شروع کنم به خوندن و اینطور نبود که فقط یه کتاب ریاضی دوم تجربی رو بخوام بخونم و تمام. حالا اون دو هفته هم روزی دو ساعت وقت می زاشتم واسه ریاضی و بقیه ی روز هم درسای دیگه. تا آخر تابستون هم اوضاع خیلی خوب بود و خیلی امید و انگیزه داشتم. حتی رفتم قلم چی هم ثبت نام کردم.
متاسفانه فکر می کنم یکی از دلایل بی انگیزگیم همین قلم چی باشه. نمی خوام مورد منفی راجع بهشون بگم اما مشاوری که با من در بدو ورود صحبت کرد کاملا منفی گرا حرف زد و گفت که نمی تونم بخونم و بی خود دارم تلاش می کنم و نیاز هست که حتی 5 یا 6 سال از عمرم و شب و روز زحمت بکشم و عرق بریزم تا بتونم قبول شم. حتی ثبت نامم نمی کرد و مجبور شدم دوباره برم تا راضی به ثبت نام بشه. آخرشم بهم گفت سنگ بزرگ علامت نزدنه!!
این درحالی هست که شهری که من توش ساکنم هیچ کلاس آموزشی و هیچ برنامه ی واقعی واسه آدمایی مث من نداره.
من تا پایان تابستون خیلی خوب کار می کردم. روزی حداقل 9 یا 10 ساعت مطالعه داشتم. اما چون هنوز تو ریاضیات ضعیف بودم و نمی تونستم تو آزمونا نمره ی خوب بیارم خیلی روی روحیه ام اثر منفی گذاشت و همش به حرفای اون مشاور فکر می کردم و اعتماد بنفسم می اومد پایین. پاییز که دیگه روزی دو ساعت بزور می خوندم. این اواخر هم دی ماه و اصلا نخوندم و قبل از اون یه روز در میون شاید یه ساعت می خوندم. درحالی که اتفاقعا الان درسا برام راحت تر از قبل شده. دو تا از سه تا کتاب زیست و تو همون تابستون خوندم. ریاضیات 2 و 3 و نصف پیش رو دوباره و کامل خوندم. فیزیک 2 کامل و نصف 3 با نصفی از فیزیک پیش و خوندم و کلا الان هر مسئله ای می خوام حل کنم راحت تر انجامش می دم. شیمی هم 2 و یکم هم از 3 خوندم. عربی و زبان رو هم مقدماتشون و خوندم. (اینا بیشترشون کار تابستونم هست البته غیر از ریاضی و فیزیک که تو پاییز هم ادامه دادم)
من می دونم برای طی کردن یه مسیر باید قدم به قدم پیش رفت اما هر چی می گذره ترس از شکست بیشتر تو وجودم رخنه می کنه و می ترسم وقتی شکست خوردم دیگران بگن حالا دیدی داشتی تلاش بی خودی می کردی. هر چی می گذره بیشتر حس می کنم نمی تونم انجامش بدم.
مشکل اصلیم هم الان این هست که خیلی بی حوصله شدم و این افکار باعث افسردگیم شده. دیگه حوصله ی درس خوندن ندارم و صبح ها دیر از خواب بیدار می شم و تا دیر وقت هم یک سره یا با موبایل یا لپ تاپ بازی می کنم (البته منظورم بازی واقعی نیست) یا اینکه خودم و با کارای خونه ام سرگرم می کنم.
من 28 ساله ام. 11 ساله ازدواج کرده ام. دو تا بچه هم دارم. 4 سالی هم هست که تو یه شهر غریب هستیم و این تنهایی خیلی باعث افسردگیم شده.
هدفم از عضویت تو این سایت این بود که کسی رو پیدا کنم که بتونه برام یه دوست اینترنتی و حتی تلفنی بشه که ارتباط مداوم داشته باشیم و بتونه کمکم کنه تا کم کم دوباره راه بیافتم و بازم به برنامه هام عمل کنم. من هدفم از ابتدا این بود که حداقل دو سال برای کنکور بخونم اما حالا حس می کنم همه ی اون دو سال می گذره و من هنوز از افسردگی خلاص نشدم. متاسفانه بعد از تابستون هیچ کدوم از آزمون ها رو شرکت نکردم درحالی که یه تومن برای ثبت نامشون پول پرداخت کرده بودم و حتی امتحانات دبیرستان هم ثبت نام کردم و نرفتم و کاملا بی اعتماد بنفس شدم.
لطفا اگه کسی می تونه کمکم کنه. من بیشتر از اینکه به راهنمایی های چند خطی نیازمند باشم، به یه دوست بااراده نیاز دارم که همراهم بشه و بهم انگیزه بده.

---

قدم اول قبل از تعیین هدف خودشناسی واقع گرایانه هست و اینکه صرفا من رشته ای رو دوست دارم یا بهش نیاز دارم و حس هم می کنم میتونم کافی نیست! شما مراجعه کن به مشاور و تست های مختلف بده دتا توان خودت رو دقیق بدونی.
مساله دیگه اینه که ظاهرا شما تمامی راههای موفقیت خودت رو ختم به یه رشته خاص کردی که کار درستی نیست و باید بقیهی فرصت های زندگی خودت رو هم بشناسی /میتونی همسالان و دوستان خودت رو مطالعه کنی و فرصت های دیگه ای رو کشف بکنی /بنظر من اولین بودن در یک رشته متوسط بهتر از آخرین بودن یا پذیرفته نشدن در یک رشته عالی هست:72:

تغییر رشته کار ساده ای نیست مخصوصا برای کسی که متاهل هم باشه. حداقل چند سال نحصیل و بعد هم چند سال تجربه کاری نیاز داره. این ها سوای امکانات موردنیاز برای شروع کار مستقل مانند سرمایه، رقابت و ... است. اول فکر کنید برای خاطر خودتون (علاقه) می خواهید تغییر رشته بدید یا درآمد یا هر چیز دیگه. بعدش هم خوب بررسی کنید اولا می تونید در اون رشته شروع به تحصیل کنید و دوما با فرض شروع و موفقیت در تحصیل زمینه و امکانات رسیدن به هدف ناهئی تان را دارید؟

دوست اینترنتی و تلفنی به چه درد شما میخوره؟ شما باید از خانواده تان حمایت و تشویق بشید. دوستان اینترنتی که نمیان به همسر و فرزندان شما رسیدگی کنند.

بهتره این خواست شما از روی هوس یا نارضایتی از وضعیت زندگی تان نبوده باشه.

موفق باشید :72:

سلام
دوست عزیز شما هدفت رو وقتی مشخص کنی و بهش علاقه داشته باشی روحیه میگیری
اهدافت رو بیار رو کاغذ خیلی تاثیرش جالبه
اینکه تصمیم گرفتی پزشکی بخونی یا هر رشته دیگه دلیل نمیشه که نتونی یا بلند پروازی خطابش کنی
انسان اگه بخاد میتونه فقط کافیه هدف داشته باشه و تلاش کنه
اما اینم بدون هر هدفی سختیای خودشو داره تا بهش برسی و بعداز پشت سر گذاشتن سختیه که دلچسب میشه رسیدن به اون چیزی که میخای

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayeh.

سلام دوستان. راستش من یه مدتیه (حدود 4 ماه) که انگیزه و اراده ام رو برای هدفی که از ابتدای سال انتخاب کردم از دست دادم.
من لیسانس روانشناسی دارم اما به دلایل شخصی که خیلی هم مهم و واجب هست می خوام تغییر رشته بدم و تو یه رشته ی با درآمد بهتر ادامه ی تحصیل بدم. مثل پزشکی یا دندون پزشکی. شاید بگین این یه بلندپروازی غیر عاقلانه است اما هم اینکه من مجبور هستم این راه و ادامه بدم. ( چون شرایط زندگیم اینطور ایجاب می کنه) هم اینکه همچین هم به این رشته ها بی علاقه نیستم و از ابتدا به علوم تجربی و ریاضی علاقمند بودم اما خب نتونستم واردشون بشم. آی کیوی کافی رو هم فکر می کنم دارم و حیفم میاد که نخونم. مثلا من فقط دو هفته کتاب ریاضیات دوم تجربی رو خوندم و نمره ی 17 ازش گرفتم. درحالی که ابتدای کار که شروع کردم به خوندن، چون رشته ام تو دبیرستان انسانی بود و 5 سالی هم هست که فارق تحصیل هستم، ریاضیاتم در حدی ضعیف بود که نمی دونستم منفی 3 منهای 2 می شه چند. یا حتی اسم جذر و رادیکال رو یادم رفته بود و خیلی خیلی موارد ساده رو فراموش کرده بودم. پس برای خوندن ریاضی مجبور شدم برم از معلوماتِ دوره ی ابتدایی و سوم و چهارم ابتدایی شروع کنم به خوندن و اینطور نبود که فقط یه کتاب ریاضی دوم تجربی رو بخوام بخونم و تمام. حالا اون دو هفته هم روزی دو ساعت وقت می زاشتم واسه ریاضی و بقیه ی روز هم درسای دیگه. تا آخر تابستون هم اوضاع خیلی خوب بود و خیلی امید و انگیزه داشتم. حتی رفتم قلم چی هم ثبت نام کردم.
متاسفانه فکر می کنم یکی از دلایل بی انگیزگیم همین قلم چی باشه. نمی خوام مورد منفی راجع بهشون بگم اما مشاوری که با من در بدو ورود صحبت کرد کاملا منفی گرا حرف زد و گفت که نمی تونم بخونم و بی خود دارم تلاش می کنم و نیاز هست که حتی 5 یا 6 سال از عمرم و شب و روز زحمت بکشم و عرق بریزم تا بتونم قبول شم. حتی ثبت نامم نمی کرد و مجبور شدم دوباره برم تا راضی به ثبت نام بشه. آخرشم بهم گفت سنگ بزرگ علامت نزدنه!!
این درحالی هست که شهری که من توش ساکنم هیچ کلاس آموزشی و هیچ برنامه ی واقعی واسه آدمایی مث من نداره.
من تا پایان تابستون خیلی خوب کار می کردم. روزی حداقل 9 یا 10 ساعت مطالعه داشتم. اما چون هنوز تو ریاضیات ضعیف بودم و نمی تونستم تو آزمونا نمره ی خوب بیارم خیلی روی روحیه ام اثر منفی گذاشت و همش به حرفای اون مشاور فکر می کردم و اعتماد بنفسم می اومد پایین. پاییز که دیگه روزی دو ساعت بزور می خوندم. این اواخر هم دی ماه و اصلا نخوندم و قبل از اون یه روز در میون شاید یه ساعت می خوندم. درحالی که اتفاقعا الان درسا برام راحت تر از قبل شده. دو تا از سه تا کتاب زیست و تو همون تابستون خوندم. ریاضیات 2 و 3 و نصف پیش رو دوباره و کامل خوندم. فیزیک 2 کامل و نصف 3 با نصفی از فیزیک پیش و خوندم و کلا الان هر مسئله ای می خوام حل کنم راحت تر انجامش می دم. شیمی هم 2 و یکم هم از 3 خوندم. عربی و زبان رو هم مقدماتشون و خوندم. (اینا بیشترشون کار تابستونم هست البته غیر از ریاضی و فیزیک که تو پاییز هم ادامه دادم)
من می دونم برای طی کردن یه مسیر باید قدم به قدم پیش رفت اما هر چی می گذره ترس از شکست بیشتر تو وجودم رخنه می کنه و می ترسم وقتی شکست خوردم دیگران بگن حالا دیدی داشتی تلاش بی خودی می کردی. هر چی می گذره بیشتر حس می کنم نمی تونم انجامش بدم.
مشکل اصلیم هم الان این هست که خیلی بی حوصله شدم و این افکار باعث افسردگیم شده. دیگه حوصله ی درس خوندن ندارم و صبح ها دیر از خواب بیدار می شم و تا دیر وقت هم یک سره یا با موبایل یا لپ تاپ بازی می کنم (البته منظورم بازی واقعی نیست) یا اینکه خودم و با کارای خونه ام سرگرم می کنم.
من 28 ساله ام. 11 ساله ازدواج کرده ام. دو تا بچه هم دارم. 4 سالی هم هست که تو یه شهر غریب هستیم و این تنهایی خیلی باعث افسردگیم شده.
هدفم از عضویت تو این سایت این بود که کسی رو پیدا کنم که بتونه برام یه دوست اینترنتی و حتی تلفنی بشه که ارتباط مداوم داشته باشیم و بتونه کمکم کنه تا کم کم دوباره راه بیافتم و بازم به برنامه هام عمل کنم. من هدفم از ابتدا این بود که حداقل دو سال برای کنکور بخونم اما حالا حس می کنم همه ی اون دو سال می گذره و من هنوز از افسردگی خلاص نشدم. متاسفانه بعد از تابستون هیچ کدوم از آزمون ها رو شرکت نکردم درحالی که یه تومن برای ثبت نامشون پول پرداخت کرده بودم و حتی امتحانات دبیرستان هم ثبت نام کردم و نرفتم و کاملا بی اعتماد بنفس شدم.
لطفا اگه کسی می تونه کمکم کنه. من بیشتر از اینکه به راهنمایی های چند خطی نیازمند باشم، به یه دوست بااراده نیاز دارم که همراهم بشه و بهم انگیزه بده.

---

سلام دوست عزیز
بهتون تبریک میگم برای این تغییر جهت مثبت و بزرگ
من هم دارم برای قبولی تو رشته پزشکی یا دندون میخونم،رشته ام ریاضی بوده و ارشد مهندسیمو تموم کردم،روزانه و از دانشگاه خوب، اما نه شرایط کاری مناسبی برام هست و نه علاقه ایی به مدل محیط کاری این رشته دارم ،علاوه بر اینکه کار هم نیست!و درآمد و ساعت کار هم مناسب خانم نیست، بهترین رشته تو کشور ما الان و تا سالهای سال فقط پزشکی و پیراپزشکیه، مهندسیا هم اغلب فقط تو تهران و مراکز استان های بزرگ کار دارن وگرنه بقیه شهرا بیکارن ، منم شهرستانی ام و کلاس کنکور نمیتونم برم، خودم میخونم و چند جلسه ایی هم با یه دبیر عادی(غیر کنکوری) کلاس گرفتم ولی مفید نبود، قلم چی ثبت نام کردم و آزموناشو چه نخونده باشم چه خونده باشم شرکت میکنم، به شما توصیه میکنم حتما این کارو انجام بدید،
این که زیست و ریاضی دو و سه و فیزیک و شیمی سال دوم رو تونستید تو تابستون بخونید بعلاوه بخشی از کتابای دیگه فوق العاده اس و نشان از پشتکار خوبتون داره و مشخصه تواناییاتون بالاس
در مورد خودم بگم که با تراز خیلی پایین در ابتدای شرکت تو آزمونا الان جزو رتبه های برترم
الان روزانه ده ساعت درس میخونم و البته اینم بگم که مث شما روزای این شکلی هم داشتم، روزایی که دو سه ساعت میخوندمو پاک ناامید بودم و دائما وقتم با گوشی تلف میشد یا بیرون میرفتم یا آهنگ گوش میدادم ، من تا حدود زیادی درکتون میکنم و راهکارای خوبی هم براتون دارم که مطمینم براتون مثبت و تاثیر گذاره اگر به تاپیکتون سر میزنید بگید تا براتون بنویسم سر فرصت. موفق باشید

سلام.
اول مرسی از اینکه توجه کردید و پاسخ دادید. واقعا این مدت اصلا یک درصد هم فکرش و نمی کردم کسی به تاپیکم پاسخی بده. بخاطر همین هم چند باری که به فکرم زد سر بزنم، پشیمون شدم و سر نزدم. چون فکر می کردم با دیدن تاپیک خالی، فقط بیشتر ناراحت می شم. اما حالا واقعا خوشحالم که نه یکی بلکه چند تا پاسخ می بینم که این نشون می ده انسان های خوب هنوز هستن...
راجع به اون سوالتون، خب بله نیاز دارم. واقعیت اینه که من اصلا آدم جاه طلبی نیستم. هرگز از اون خانم هایی نبودم که وقتم و تو بازارها و مغازه ها تلف کنم. یا درمورد موارد بی اهمیت صحبت کنم. همیشه یه مورد مهم برای صحبت کردن در موردش داشتم. افکارم مهم بود. حرفهام مهم بود. همیشه برنامه ریزی داشتم. حتی یک ثانیه رو در شبانه روز هدر نمی دادم. بخاطر همین این وضعیت که الان توش هستم بدجوری ناراحتم می کنه.
دنبال آرزوهای دور و دراز و زندگی مرفه اصلا نیستم. اما خب متاسفانه زندگی از اول انگار در این مورد با من سرجنگ داشته. شاید خیال کنید که فقط آقایون هستن که گاهی اونقدر لازمه درآمد کسب کنن که اگه این درآمد و کسب نکنن زندگی چند نفر و تحت شعاع فقرشون قرار می دن. خب این اشتباهه. گاهی ممکنه یه خانم هم تو همچین موقعیتی قرار بگیره. من الان کاملا علم به این دارم که اگه نتونم موفق بشم و رک بگم درآمد خوب کسب نکنم، زندگی خودم نه، بلکه باید شاهد پسرفت چندین زندگیِ دیگه باشم. این که این چطور ممکنه رو بزارید به حساب مسائل شخصی و اینکه فکر نمی کنم اینجا جاش باشه که ازین مسائل صحبت کنم. فقط در این حد بهم اعتماد کنید که شاید اگر روزی به درآمد خوب رسیدم، اونقدر موقعیت درست و مفید واسه خرج کردنش دارم که پولی واسه یه جفت کفش هم برای خودم نمونه!
همسر من درآمد خوبی داره. زندگی خوبی هم برام ساخته و می دونم بهترش رو هم برای خودم و بچه هام خواهد ساخت. اما هم به این دلیلی که عرض کردم و هم به این دلیلی که شما گفتید من باید خودم به موفقیت برسم. راستش اینکه مورد احترام دیگران باشم برام تو کمترین درجه ی اهمیته. بلکه فقط این برام مهمه که هر لحظه ای که تو آینه به خودم نگاه می کنم، خودم بتونم به خودم احترام بزارم و زنی که تو آینه هست و لایق احترام بدونم. متاسفانه اونقدر خانم های ظاهربین و سطحی نگر زیاد شدن که مردم همه ی خانم ها رو به این چشم نگاه می کنن غافل از اینکه شاید خانم هایی هم هستن که از اول نوجوانی رویاشون رسیدن به هدف های بزرگ و انجام یه کار مهم در زندگی باشه. متاسفانه من از اون دخترهایی بودم که بشدت از فقر فرهنگی و ضد زن جامعه مون ضربه خوردم اما هنوز هم با اینکه نزدیک به سی سالم شده فکر می کنم باید این حصار و بشکنم و خودم و حداقل به خودم ثابت کنم. شاید نوجوون که بودم دوست داشتم یه تاثیرگذار جهانی بشم اما خب حالا بنظرم تنها ضرری که سن بالاتر بهم زده، این بوده که جهانم و کوچیکتر کرده. من هنوزم می تونم تاثیرگذار باشم اما تو جهان کوچیکتر خودم که بنظرم همون برام آرامش کافی رو میاره.
در مورد مهندسی خب بنظرم هم علاقه هم استعدادش و دارم. اطرافیانم هم مهندس های موفقی هستن و درآمدهای خیلی بالایی هم دارن اما می دونم که متاسفانه شرایطش برای من فراهم نیست. یعنی می تونم تحصیل کنم اما برای شاغل شدن حتما به دردسر می افتم. البته اینم می دونم که رشته های پزشکی هم دردسرهای شغلی خودشون و دارن و خیلی هم تحقیق کردم اما خب، حالا که هدفی رو انتخاب کردم، نمی خوام ازش دست بکشم. هر شغلی دردسرهای خودش و داره. هدف من راحت بودن نیست که اگه بود، اصلا قدم به این راه نمی زاشتم.
در مورد اون صحبت آخرتون هم راستش خودم گاهی بهش فکر می کنم اما بنظرم این فقط یه بهانه است. من به خدا ایمان دارم و به خاطر همین ایمانم می تونم تصور کنم که خدا اون آخر راه چه سوالی ازم می پرسه و من چی می گم.
- خدایا چرا من و بدبخت آفریدی که بدبخت زندگی کنم؟
- من تو رو قوی آفریدم. تو خودت، خودت و باور نداشتی. حالا تو بگو. چرا وقتی من تو رو قوی آفریدم، به بدبختی خودت راضی شدی و هیچ کاری نکردی؟!
- من خیال کردم این حکمت توئه.
- حکمت من ضعف و بدبختی تو نیست. کم کاری خودت و گردن من ننداز لطفا!
من فقط وقتی می تونم واقعا این و حکمت خدا بدونم که تا پایان عمرم تمام تلاش خودم و کرده باشم!
بازم مرسی از پاسختون. همین مکالمه ها خیلی کمکم می کنه روحیه ام و دوباره بدست بیارم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط omid12

سلام بر سایه خانوم
خوبید؟؟
سایه خانوم اول بهتون تبریک میگم که یک هدف دارید در زندگیتون
سایه خانوم شما به پول این رشته نیازی دارید؟؟
اگر دارید که هیچ شده 6 سالم بخونید ارزش داره
اما رشته هایی هم هست که حقوقشون خوبه مثل برنامه نویسی زحمت دندانپزشکی رو هم نداره
حقوقشم خوبه مهندسم که میشید
اگر به اون احترامش نیاز دارید که مردم میزارن به موقعیت شما
فردی که بخودش احترام میزاره افسرده نمیشه اصلا این حق بخودش نمیده
بخودش این حق نمیده که بشینه یک گوشه غصه بخوره چون همه ادمها یه سری ضعفا دارن یه سری ارزو ها دارن که بهش نرسیدن
شاید حکمتی در نرسیدن ما باشه
حکایت اون کرم شد که به خدا شکایت کرد که چرا من یک کرمم چند وقت دیگه که پروانه شد خدا رو شکر کرد که یک روز کرم بود

موفق باشید سایه خانوم

---

سلام.
اول مرسی از اینکه توجه کردید و پاسخ دادید. واقعا این مدت اصلا یک درصد هم فکرش و نمی کردم کسی به تاپیکم پاسخی بده. بخاطر همین هم چند باری که به فکرم زد سر بزنم، پشیمون شدم و سر نزدم. چون فکر می کردم با دیدن تاپیک خالی، فقط بیشتر ناراحت می شم. اما حالا واقعا خوشحالم که نه یکی بلکه چند تا پاسخ می بینم که این نشون می ده انسان های خوب هنوز هستن...
راجع به اون سوالتون، خب بله نیاز دارم. واقعیت اینه که من اصلا آدم جاه طلبی نیستم. هرگز از اون خانم هایی نبودم که وقتم و تو بازارها و مغازه ها تلف کنم. یا درمورد موارد بی اهمیت صحبت کنم. همیشه یه مورد مهم برای صحبت کردن در موردش داشتم. افکارم مهم بود. حرفهام مهم بود. همیشه برنامه ریزی داشتم. حتی یک ثانیه رو در شبانه روز هدر نمی دادم. بخاطر همین این وضعیت که الان توش هستم بدجوری ناراحتم می کنه.
دنبال آرزوهای دور و دراز و زندگی مرفه اصلا نیستم. اما خب متاسفانه زندگی از اول انگار در این مورد با من سرجنگ داشته. شاید خیال کنید که فقط آقایون هستن که گاهی اونقدر لازمه درآمد کسب کنن که اگه این درآمد و کسب نکنن زندگی چند نفر و تحت شعاع فقرشون قرار می دن. خب این اشتباهه. گاهی ممکنه یه خانم هم تو همچین موقعیتی قرار بگیره. من الان کاملا علم به این دارم که اگه نتونم موفق بشم و رک بگم درآمد خوب کسب نکنم، زندگی خودم نه، بلکه باید شاهد پسرفت چندین زندگیِ دیگه باشم. این که این چطور ممکنه رو بزارید به حساب مسائل شخصی و اینکه فکر نمی کنم اینجا جاش باشه که ازین مسائل صحبت کنم. فقط در این حد بهم اعتماد کنید که شاید اگر روزی به درآمد خوب رسیدم، اونقدر موقعیت درست و مفید واسه خرج کردنش دارم که پولی واسه یه جفت کفش هم برای خودم نمونه!
همسر من درآمد خوبی داره. زندگی خوبی هم برام ساخته و می دونم بهترش رو هم برای خودم و بچه هام خواهد ساخت. اما هم به این دلیلی که عرض کردم و هم به این دلیلی که شما گفتید من باید خودم به موفقیت برسم. راستش اینکه مورد احترام دیگران باشم برام تو کمترین درجه ی اهمیته. بلکه فقط این برام مهمه که هر لحظه ای که تو آینه به خودم نگاه می کنم، خودم بتونم به خودم احترام بزارم و زنی که تو آینه هست و لایق احترام بدونم. متاسفانه اونقدر خانم های ظاهربین و سطحی نگر زیاد شدن که مردم همه ی خانم ها رو به این چشم نگاه می کنن غافل از اینکه شاید خانم هایی هم هستن که از اول نوجوانی رویاشون رسیدن به هدف های بزرگ و انجام یه کار مهم در زندگی باشه. متاسفانه من از اون دخترهایی بودم که بشدت از فقر فرهنگی و ضد زن جامعه مون ضربه خوردم اما هنوز هم با اینکه نزدیک به سی سالم شده فکر می کنم باید این حصار و بشکنم و خودم و حداقل به خودم ثابت کنم. شاید نوجوون که بودم دوست داشتم یه تاثیرگذار جهانی بشم اما خب حالا بنظرم تنها ضرری که سن بالاتر بهم زده، این بوده که جهانم و کوچیکتر کرده. من هنوزم می تونم تاثیرگذار باشم اما تو جهان کوچیکتر خودم که بنظرم همون برام آرامش کافی رو میاره.
در مورد مهندسی خب بنظرم هم علاقه هم استعدادش و دارم. اطرافیانم هم مهندس های موفقی هستن و درآمدهای خیلی بالایی هم دارن اما می دونم که متاسفانه شرایطش برای من فراهم نیست. یعنی می تونم تحصیل کنم اما برای شاغل شدن حتما به دردسر می افتم. البته اینم می دونم که رشته های پزشکی هم دردسرهای شغلی خودشون و دارن و خیلی هم تحقیق کردم اما خب، حالا که هدفی رو انتخاب کردم، نمی خوام ازش دست بکشم. هر شغلی دردسرهای خودش و داره. هدف من راحت بودن نیست که اگه بود، اصلا قدم به این راه نمی زاشتم.
در مورد اون صحبت آخرتون هم راستش خودم گاهی بهش فکر می کنم اما بنظرم این فقط یه بهانه است. من به خدا ایمان دارم و به خاطر همین ایمانم می تونم تصور کنم که خدا اون آخر راه چه سوالی ازم می پرسه و من چی می گم.
- خدایا چرا من و بدبخت آفریدی که بدبخت زندگی کنم؟
- من تو رو قوی آفریدم. تو خودت، خودت و باور نداشتی. حالا تو بگو. چرا وقتی من تو رو قوی آفریدم، به بدبختی خودت راضی شدی و هیچ کاری نکردی؟!
- من خیال کردم این حکمت توئه.
- حکمت من ضعف و بدبختی تو نیست. کم کاری خودت و گردن من ننداز لطفا!
من فقط وقتی می تونم واقعا این و حکمت خدا بدونم که تا پایان عمرم تمام تلاش خودم و کرده باشم!
بازم مرسی از پاسختون. همین مکالمه ها خیلی کمکم می کنه روحیه ام و دوباره بدست بیارم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yyousefi1981

قدم اول قبل از تعیین هدف خودشناسی واقع گرایانه هست و اینکه صرفا من رشته ای رو دوست دارم یا بهش نیاز دارم و حس هم می کنم میتونم کافی نیست! شما مراجعه کن به مشاور و تست های مختلف بده دتا توان خودت رو دقیق بدونی.
مساله دیگه اینه که ظاهرا شما تمامی راههای موفقیت خودت رو ختم به یه رشته خاص کردی که کار درستی نیست و باید بقیهی فرصت های زندگی خودت رو هم بشناسی /میتونی همسالان و دوستان خودت رو مطالعه کنی و فرصت های دیگه ای رو کشف بکنی /بنظر من اولین بودن در یک رشته متوسط بهتر از آخرین بودن یا پذیرفته نشدن در یک رشته عالی هست:72:

---

خب اول مرسی که توجه کردید به پیام من.
درسته حق باشماست. اما من فکر می کنم به اندازه ی کافی سال های سال وقت صرف خودشناسی کردم و خیلی هم درگیر این مساله بودم اتفاقعا. هم از لحاظ روانی و هم از لحاظ هوش و استعداد خیلی همیشه خودم و امتحان و تجزیه و تحلیل می کردم اما متاسفانه من تو شهر کوچیکی هستم و اون مشاورهایی که شما ازشون گفتید اینجا پیدا نمی شن. پس همه چیز به خودم بستگی داره. شاید اوایل شک داشتم که آیا توان این کار و دارم یا نه اما حالا مطمئن هستم که توانش و دارم. این و فقط زنی درک می کنه که با وجود دو تا بچه و متاهل بودن و تنها بودن و مشکلات دیگه، بازم بتونه فقط یک روز، 9 ساعت درس بخونه و فکرش و متمرکز کنه.
تست هوش هم تقریبا دو سال پیش گرفتم. آی کیوی 145 رو نشون داد که فکر می کنم بد نیست. ولی الان نمی دونم دقیق.
در مورد رشته ها و زمینه های دیگه که گفتید، راستش من 28 سالمه و تمام این مدت، از زندگی عادی یه زن جدا بودم. خوشگذرانی های ساده ی زنانه رو همیشه در زندگیم کنار گذاشتم. خودم و به سختی انداختم و تو چند تا رشته و زمینه واقعا تلاش کردم اما متاسفانه موفق نشدم. پس می تونید مطمئن باشید که حداقل تو دو زمینه ی دیگه که علاقه هم بهشون داشتم، نهایت تلاش خودم و کردم اما فقط برای خودم ناامیدی به بار آوردم. پس فکر کردم که شاید از اول راهم اشتباه بوده. این که بخوای از صفر شروع کنی به نظرم بد نیست. این بده که اصلا نخوای شروع کنی!

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sadafdarya

سلام
دوست عزیز شما هدفت رو وقتی مشخص کنی و بهش علاقه داشته باشی روحیه میگیری
اهدافت رو بیار رو کاغذ خیلی تاثیرش جالبه
اینکه تصمیم گرفتی پزشکی بخونی یا هر رشته دیگه دلیل نمیشه که نتونی یا بلند پروازی خطابش کنی
انسان اگه بخاد میتونه فقط کافیه هدف داشته باشه و تلاش کنه
اما اینم بدون هر هدفی سختیای خودشو داره تا بهش برسی و بعداز پشت سر گذاشتن سختیه که دلچسب میشه رسیدن به اون چیزی که میخای

---

مرسی ازت عزیزم واقعا پیامت برام دلگرم کننده بود. مرسی از توجهت. حتما این کار و می کنم. متاسفانه با مواردی که توضیح دادم هنوزم بعضی دوستان مثل همون مشاور قلم چی با من صحبت کردن و تو پاسخشون این پیام هویدا بود که تو نمی تونی!
مرسی از پیام زیبات بازم ممنون:72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

تغییر رشته کار ساده ای نیست مخصوصا برای کسی که متاهل هم باشه. حداقل چند سال نحصیل و بعد هم چند سال تجربه کاری نیاز داره. این ها سوای امکانات موردنیاز برای شروع کار مستقل مانند سرمایه، رقابت و ... است. اول فکر کنید برای خاطر خودتون (علاقه) می خواهید تغییر رشته بدید یا درآمد یا هر چیز دیگه. بعدش هم خوب بررسی کنید اولا می تونید در اون رشته شروع به تحصیل کنید و دوما با فرض شروع و موفقیت در تحصیل زمینه و امکانات رسیدن به هدف ناهئی تان را دارید؟

دوست اینترنتی و تلفنی به چه درد شما میخوره؟ شما باید از خانواده تان حمایت و تشویق بشید. دوستان اینترنتی که نمیان به همسر و فرزندان شما رسیدگی کنند.

بهتره این خواست شما از روی هوس یا نارضایتی از وضعیت زندگی تان نبوده باشه.

موفق باشید :72:

---

مرسی بابت توجه دقیقتون.
اول بگم که بله متوجهم چی میگید و قبول دارم. خیلی هم در مورد این موارد فکر کردم نهایتا به این نتیجه رسیدم که تنها کاری که می تونم واقعا انجام بدم اینه که تمام تلاشم و بکنم. حالا اینکه بتونم به موفقیت کامل برسم، نمی تونم آینده رو پیش بینی کنم. تا وقتی وارد یه رشته نشم نمی تونم بفهمم از پسش برمیام یا نه. اما خب فکر می کنم درآینده بیشتر حمایت همسر و خانواده ام و داشته باشم و از لحاظ شغلی مشکل چندانی واسم پیش نیاد. مشکل اصلی من الان داشتن روحیه ی عالی برای تحصیل و ادامه دادن مسیر هست.
در مورد دوست هم. اگر دقت کنید من گفتم که 4 سال هست در شهر غریب هستم. اینجا متاسفانه هیچ دوست و خانواده ای واسم وجود نداره. خیلی هم تلاش کردم که یه دوست خوب پیدا کنم اما تنها نتیجه ای که واسم داشت این بود که فهمیدم تمام تبلیغاتی که از مهمون نوازی ایرانی ها و شهرستانی ها می شه همش پوچ و باد هواست. واقعیت اینه که هیچ کس با یه آدم غریب تو یه شهر غریب دوستی نمی کنه و مردم مهمان نوازی رو اصلا و ابدا بلد نیستن!
پس گزینه ی خانواده و دوستان رو بزارید کنار کاملا!...هیچ کس نیست. فقط خودم هستم. باید روی پای خودم وایسم.
در مورد رضایت و نارضایتی از زندگیم...خب من از زندگیم ناراضی ام. شکی درش نیست. اما زندگی شخصی خودم. نه از زندگی زناشویی و خانوادگیم. من از خودم ناراضی ام!...
و ناگهان،
دلت می گیرد.
از فاصله ی آنچه که می خواستی،
و آنچه که هستی!
این همه ی نارضایتی منه. امیدوارم درک کنید. بعلاوه اینکه من پیشنهاد دوستی از طرف یکی از رتبه های برتر که خودشون الان مشغول تحصیل دندون پزشکی هستن هم داشتم که خیلی هم سعی می کرد کمک کنه بهم اما خب، چون ایشون آقا بودن، قبول نکردم. ضمن اینکه اگر صرفا دنبال یه دوستی هرز و ساده بودم، خیلی اپلیکیشن ها بنظرم برای اینکار هست که استفاده ازشون هم ساده تره تا اومدن تو این سایت و توضیح این موارد!
بعلاوه من از اینکه یه دوست حضوری داشته باشم خیلی هم استقبال می کنم اما دوستی که اینترنتی و تلفنی هم باشه، بنظرم می تونه هر لحظه از شبانه روز در کنارم باشه و با هم باشیم و دوریمون کمتر شه. به خاطر همین روی تلفنی و اینترنتی تاکید کردم. امیدوارم بد برداشت نشه.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط razieh181

سلام دوست عزیز
بهتون تبریک میگم برای این تغییر جهت مثبت و بزرگ
من هم دارم برای قبولی تو رشته پزشکی یا دندون میخونم،رشته ام ریاضی بوده و ارشد مهندسیمو تموم کردم،روزانه و از دانشگاه خوب، اما نه شرایط کاری مناسبی برام هست و نه علاقه ایی به مدل محیط کاری این رشته دارم ،علاوه بر اینکه کار هم نیست!و درآمد و ساعت کار هم مناسب خانم نیست، بهترین رشته تو کشور ما الان و تا سالهای سال فقط پزشکی و پیراپزشکیه، مهندسیا هم اغلب فقط تو تهران و مراکز استان های بزرگ کار دارن وگرنه بقیه شهرا بیکارن ، منم شهرستانی ام و کلاس کنکور نمیتونم برم، خودم میخونم و چند جلسه ایی هم با یه دبیر عادی(غیر کنکوری) کلاس گرفتم ولی مفید نبود، قلم چی ثبت نام کردم و آزموناشو چه نخونده باشم چه خونده باشم شرکت میکنم، به شما توصیه میکنم حتما این کارو انجام بدید،
این که زیست و ریاضی دو و سه و فیزیک و شیمی سال دوم رو تونستید تو تابستون بخونید بعلاوه بخشی از کتابای دیگه فوق العاده اس و نشان از پشتکار خوبتون داره و مشخصه تواناییاتون بالاس
در مورد خودم بگم که با تراز خیلی پایین در ابتدای شرکت تو آزمونا الان جزو رتبه های برترم
الان روزانه ده ساعت درس میخونم و البته اینم بگم که مث شما روزای این شکلی هم داشتم، روزایی که دو سه ساعت میخوندمو پاک ناامید بودم و دائما وقتم با گوشی تلف میشد یا بیرون میرفتم یا آهنگ گوش میدادم ، من تا حدود زیادی درکتون میکنم و راهکارای خوبی هم براتون دارم که مطمینم براتون مثبت و تاثیر گذاره اگر به تاپیکتون سر میزنید بگید تا براتون بنویسم سر فرصت. موفق باشید

---

سلام راضیه جان. مرسی از توجهت. واقعا خوشحال شدم وقتی پیامتون و دیدم.
بله حتما مشتاق شنیدن راهکارهاتون هستم. اگه دوست داشته باشید بیشتر با هم آشنا شیم. واقعا صحبت هاتون برام روحیه آور و تاثیرگذار بود. در مورد رشته های مهندسی و ریاضی که گفتین بله درک می کنم چون قبلا در موردشون تحقیق کردم و درسته محیط کارشون هم سخته برای خانم ها بیشتر مناسب نیست. بخصوص اینکه بنظرم تو زندگی بچه هاشون هم تاثیر منفی می زاره. چون یه جورایی احساس می کنم روحیه شون رو زبر می کنه.
حتما منتظر پیامتون هستم. بازم مرسی از توجهت. امیدوارم موفق باشی رشته ای که می خوای قبول شی عزیزم.:72::72::72:

سلام ببنید شما اول باید تمام جوانب رو بسنجید
اول اینکه باید ببینید همسر شما موافق هست یا نه؟ دوم اینکه درس خوندن شما چه تاثیری رو بچه هاتون میزاره؟ سوم اینکه وظایفتون نسبت به همسر و فرزندان میتونید کامل انجام بدید یا نه؟
به نظر من و با توجه به حرفاتون شما قصد محافظت از یک سری از افراد رو در زندگیتون چه حال چه آینده میخواید داشته باشید و دنبال استقلال مالی هستید

نه دنبال قلم چی برید نه گزینه 2 و ....
خودتون با توجه به شرایطتتون و تواناییتون برای خودتون برنامه ریزی کنید
شما اراده کافی ندارید برای طی این مسیر بسیار دشوار شما نیاز به یک انگیزه قوی دارید این انگیزه و امید رو در این میبنید که اطرافیانتون بهتون انرژی لازم بدن زمانی که کم میارید
اما باید تمرکزتون روی هدفتون بزارید این درس خوندن برای چی هست؟آینده من به کجا میخوام برسم؟ باید از چه افرادی حمایت کنم؟ هر روز هر ثانیه باید به هدفتون فکر کنید
از هر چی افکار منفی دوری کنید هر هدف سختی به آسونی بدست نمیاد

در اطراف من موارد متعددی رخ داده به چشم خودم دیدم کسی رو که تو سن 32 سالگی از زندگی و درآمدش راضی نبود رفت و خوند دندون پزشک شد
یا اساتیدی رو دیدم که به دانشجوی یک موسسه غیر انتفاعی میگفتن امکان نداره ارشد بتونی جای خوبی قبول بشی و حداقل چند سال عقبی از دیگران ولی همون شخص در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تهران تونست در یک رشته بسیار خوب قبول بشه از نظر خیلیا معجزه بود ولی فقط به خاظر پشت کار این فرد بود
یک مورد دیگه هم دوستی که 4 سال برای پزشکی خوند حتی سربازی هم رفت آخر امسال در کنکور تونست پزشکی قبول بشه اونم در سن 25 سالگی

همه چیز ممکن هست فقط اراده میخواد
به هدفتون ایمان داشته باشید ناامید نشید از افرادی که موج منفی میدن دوری کنید

این مطلب که لینکش روقرار میدم میتونه برای شما مفید باشه از این دست افراد فراوان هستند

https://www.konkooriha.com/2017/05/0...C%D8%B1%D8%A8/


موفق باشید:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amirhossein96

سلام ببنید شما اول باید تمام جوانب رو بسنجید
اول اینکه باید ببینید همسر شما موافق هست یا نه؟ دوم اینکه درس خوندن شما چه تاثیری رو بچه هاتون میزاره؟ سوم اینکه وظایفتون نسبت به همسر و فرزندان میتونید کامل انجام بدید یا نه؟
به نظر من و با توجه به حرفاتون شما قصد محافظت از یک سری از افراد رو در زندگیتون چه حال چه آینده میخواید داشته باشید و دنبال استقلال مالی هستید

نه دنبال قلم چی برید نه گزینه 2 و ....
خودتون با توجه به شرایطتتون و تواناییتون برای خودتون برنامه ریزی کنید
شما اراده کافی ندارید برای طی این مسیر بسیار دشوار شما نیاز به یک انگیزه قوی دارید این انگیزه و امید رو در این میبنید که اطرافیانتون بهتون انرژی لازم بدن زمانی که کم میارید
اما باید تمرکزتون روی هدفتون بزارید این درس خوندن برای چی هست؟آینده من به کجا میخوام برسم؟ باید از چه افرادی حمایت کنم؟ هر روز هر ثانیه باید به هدفتون فکر کنید
از هر چی افکار منفی دوری کنید هر هدف سختی به آسونی بدست نمیاد

در اطراف من موارد متعددی رخ داده به چشم خودم دیدم کسی رو که تو سن 32 سالگی از زندگی و درآمدش راضی نبود رفت و خوند دندون پزشک شد
یا اساتیدی رو دیدم که به دانشجوی یک موسسه غیر انتفاعی میگفتن امکان نداره ارشد بتونی جای خوبی قبول بشی و حداقل چند سال عقبی از دیگران ولی همون شخص در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تهران تونست در یک رشته بسیار خوب قبول بشه از نظر خیلیا معجزه بود ولی فقط به خاظر پشت کار این فرد بود
یک مورد دیگه هم دوستی که 4 سال برای پزشکی خوند حتی سربازی هم رفت آخر امسال در کنکور تونست پزشکی قبول بشه اونم در سن 25 سالگی

همه چیز ممکن هست فقط اراده میخواد
به هدفتون ایمان داشته باشید ناامید نشید از افرادی که موج منفی میدن دوری کنید

این مطلب که لینکش روقرار میدم میتونه برای شما مفید باشه از این دست افراد فراوان هستند

https://www.konkooriha.com/2017/05/0...C%D8%B1%D8%A8/


موفق باشید:72:

---

سلام. مرسی بابت توجه و راهنمایی عالی تون.
باید بگم که بله خب همسرم راضی هست. اگر رضایت ایشون نبود که اصلا به همچین هدفی فکر هم نمی کردم. البته خب اول کار، خیلی موج منفی زیاد بود. بخصوص از سمت همسرم. مخالفتی نمی کرد اما با رفتارش نشون می داد که بهم ایمان نداره. البته من روانشناسم و می دونم که نباید از آدم های اطرافمون انتظار داشته باشیم به خودی خود بهمون باور داشته باشن. من چندسالی بود که فارق التحصیل شده بودم و همسرم فکر می کرد بیش از حد از فضای درس و تحصیل دور شدم. بعد از مدتی که تلاشم و می دید، می فهمیدم که ایمانش بهم بیشتر شده. تا حدی از لحاظ روانی حمایتم می کرد و این و کاملا متوجه می شدم که خیلی هم خوشحال هست. اما هنوز من و هدفم رو جدی نگرفته. متاسفانه ایشون چندان روحیه ی حمایت گری و امیددهی ندارن. اهل تشویق نیستن و هیچ وقت هم تعریف و تمجید الکی نمی کنن و درکل، من برای داشتن اعتماد بنفس، بیشتر باید به خودم و موفقیت های خودم متکی باشم. البته خب شکایتی نیست. این یه چیز طبیعیه و درستش هم همینه. اما چون قبلا تو یه زمینه هایی با شکست مواجه شدم همش می ترسم که اینم بشه یه شکست بزرگ دیگه تو زندگیم.
حق با شماست. اصلا نباید تو هیچ آزمونی ثبت نام می کردم. خودم هم به همین نتیجه رسیده ام. احتمالا برای سال بعد هم فقط آزمون های نزدیکِ کنکور و ثبت نام کنم. چون همین که تو آزمونی شرکت می کنم و ترازم پایین تر از دیگران می شه خیلی اثر منفی روی روحیه ام می زاره و کلا از درس خوندن زده می شم چون فکر می کنم هرچقدر تلاش کنم بی فایده است. درحالی که همزمان اینم می دونم که من بیشتر از دیگران تلاش کردم و پیشرفتم هم به طور نسبی بیشتر بوده اما باز هم نمی تونم به این افکار بد غلبه کنم.
اما در مورد تاثیر تحصیلم روی بچه هام. خب نمی گم که تاثیر نداشته. بنظر من هدف یکی از اعضای خانواده بخصوص پدر یا مادر، هدف کل اعضای خانواده هست و همه تو بد و خوبش سهیم هستن. اما واقعیت اینه که روحیه ی من با خانه داری صرف، سازگار نیست. بعد از 11 سال زندگی مشترک این و فهمیده ام که اگه کاری نکنم، باید هر روز بیشتر از روز قبل افسرده شم. افسردگی مادر هم یعنی افسردگی کل اعضای خانواده. و تاثیرش به مراتب بدتر از محصل و شاغل بودن مادره. البته خب روحیه ام طوری هم نیست که 24 ساعته بخوام درگیر درس یا کار بشم. تا بحال هم تمام سعی ام و کرده ام که چیزی برای خانواده ام کم نذارم اما هنوز هم از آینده مطمئن نیستم. بله. همیشه به این فکر می کنم که ممکنه به خانواده ام لطمه بزنم. با توجه به وجودِ این ریسک همچین تصمیمی گرفتم و تنها کاری که می تونم انجام بدم اینه که تمام تلاشم و برای لطمه نخوردنِ خانواده ام انجام بدم. تا بحال که هر روزی که خوب درس خوندم، شادتر بودم و خانواده ام هم شادتر بودن. حالا سوای از اینکه تو این چندماهه تازه فهمیده ام که اگه ریاضیات و نمی خوندم، درآینده حتی نمی تونستم تو ساده ترین درسهای بچه هام بهشون کمک کنم. به همین خاطر تو هر مقطعی اگه ترک تحصیل کنم، می دونم که از درسی که خونده ام و زمانی که گذاشته ام پشیمون نمی شم.
در مورد انگیزه ای که گفتید کاملا حرفتون و قبول دارم و درسته. دوره ی تابستون من واقعا انگیزه ی عالی داشتم. تمام مواردی که گفتید تو وجودم بود. اهدافم هم اول تابستون واقع گرایانه تر بودن واسه ی آخرش. اما متاسفانه مشاوره با افراد اشتباه، باعث شد اهدافی بیش از حد توانم برای خودم تعیین کنم و با نرسیدن بهشون، روحیه و از دست بدم...
ممنون بابت صفحه ای که لینک کردید و مواردی که گفتید. من در مورد آقای رحمانی تا چند روز پیش خبر نداشتم و وقتی فهمیدم واقعا چند روزی ذهنم و درگیر کرده بود که هنوز هم بهش فکر می کنم. حتما اون صفحه رو می خونم.
بازم مرسی ازتون :72:

صحبتاتونو در جواب سایر دوستان خوندم، صحبتاتون شخصی رو به من معرفی کرد که باید یه کار بزرگ انجام بده وگرنه تا همیشه افسوسش باهاش میمونه، آدمای خاصی مث شما باید کارای خاص بکنن.
شک نکنید که تصمیم شما قطعا به نفع همسر و فرزنداتونه پس به افرادی که موج منفی میدن که بشین خونه داری کن یا بچه هاتو بزرگ کن که اونا دکتر مهندس شن توجه نکنید،موفقیت شما موفقیت اوناس، شما هنوز سنی ندارید همین پارسال یه خانم از آشنایان دورمون با چهل سال سن پزشکی روزانه قبول شد!ایشونم دوسال براش وقت گذاشتن، اول اینکه تصور اینکه هدفتون دور از دسترسه رو کاملا از ذهنتون خارج کنید، خیلیا تونستن شمام میتونید، دوم اینکه از چیزی که میترسید بزنید تو دلش، و سوم اینکه با قدمهای کوچیک شروع کنید، اما پیوسته.
برای شروع دوباره پیشنهادهای من برای شما ایناس(اگر کسی در ابتدا که تصمیم گرفتم درس بخونم این توصیه هارو بهم میکرد واقعا کلی وقت برام ذخیره میشد) :
فعلا راجب دروس زیست شیمی و عربی صحبت میکنم بعدا راجب بقیه درسها هم در حد معلومات و تجربیات خودم (که قطعا کامل نیست) صحبت میکنیم ایشالا، اول از همه راجب منابع این دروس، واسه شمایی که رشتتون انسانی بوده یا منی که ریاضی بودم و زیست نخوندیم بهترین کتاب که با زبان ساده و خیلی قابل فهم و کاملا ترکیبی تالیف شده کتاب های زیست شناسی "فاگوزیست"ه،اول از همه اینارو تهیه کنید، از سال دوم شروع کنید دوباره و کتاب درسی تمیزی داشته باشید که نکاتو توش منتقل کنید مخصوصا کنار شکلا، این کتابا بنظر من فوق العاده جذاب آموزش داده زیستو، البته فقط درسنامه اس و برای تست باید یه کتاب منبع تست هم داشته باشید ، بنظر من کتاب های "نشر الگو" یا " آی کیو گاج" خیلی مناسبن، تستارو دونه دونه حل کنید، یعنی بعد از هر دونه تست جوابشو کامل بخونید بعد برید سراغ تست بعد ، خیلی سر صبر و حوصله، تستارو حتماااا علامت دار کنید ، یعنی اگه نکته ایی داره علامت خاصی کنار سوال بذارید نکاتو هم یادداشت کنید، اصل یادگیری زیست موقع تست زدن به این شیوه اس، دو فصل اول زیست دوم جذابیت ندارن ، دلسردتون نکنه برسید به فصلای بعد همونجور که خوندید میبینید چه دنیای قشنگیه بدن انسان، فقط به خودتون بگید من هدف دارم و وقتشم به اندازه کافی دارم ، (اگه هدفتون کنکور ۹۸ه)،فعلا اینطور زیستو از سر شروع کنید به خوندن و اگه سوالی به صورت جزئی تر راجب نحوه درس خوندن یا منبع یا هر چیز دیگه داشتید بپرسید خوشحال میشم سهمی در موفقیتتون داشته باشم(چون میدونم شما قطعا موفق میشید)
در مورد شیمی؛شما این درس رو هم در طی دوران دبیرستان نخوندید الانم گویا خیلی سمتش نرفتید فعلا، این درس نسبتا درسیه که به آموزش احتیاج دارید اما نه معلمای مدرسه، اونا سبکشون درس دادن یه کتاب در طی یه سال تحصیلی و به شیوه کاملا تشریحیه که برای کنکور جواب نمیده، کتاب درسی تو درس شیمی مث زیست مهمه ولی واقعا ناکافیه، یه توصیه عالییی براتون دارم ، به این لینک مراجعه کنید
https://sanatisharif.ir/
برید قسمت درس شیمی و تدریس شیمی استاد محمدرضا آقاجانی رو از صفر تا صد دانلود کنید، ایشون یکی از مدرسای عالی کنکوری شیمی هستن و این سایت هم اصلا کارش اجرای عدالت آموزشی در سراسر کشوره، تدریسای عالیی برای تمام دروس داره،از صفر شیمی دوم رو به صورت کاملا کنکوری تدریس میکنه، فیلم دیدن برای وقتایی که اصلا انگیزه کتاب دست گرفتن ندارید یه روش خیلی خوبه، چون خودبخود جذبش میشید و گوش میکنید خصوصا اینکه هر قسمتش هم بین نیم تا ۴۵ دقیقه بیشتر نیس، امیدوارم به هیچ وجه برای دانلود این تدریسها دست دست نکنید ، اگه قسمت به قسمت باهاش پیش برید شیمیرو خواهید خورد!
یادتون باشه شیمی و زیست تضمین میکنن موفقیتتونو.
در مورد کتاب تستی که از روش تست شیمی بزنید هم آی کیو گاج کتاب خوبیه، تستای شیمی رو هم بصورت آموزشی بزنید یعنی دونه دونه جوابهارو بخونید و نکته هارو استخراج کنید.شیمی تعداد فصلاش پایینه کلا ۱۲فصله هر سه سال، توش به تسلط میرسید با این روش،
در مورد عربی هم همین کارو بکنید از همین سایت تدریس آقای مهدی جلادتی رو دانلود کنید، اینکه اسم استادارو هم میگم چون تدریسای مختلفی از اساتید مختلف هست که به تجربه اینها بهترینا بودن ، عربی رو هم تضمین میکنم با این فیلما پیش برید و دونه دونه بعد از هر فیلم تستای اون بخشو بزنید هیچ مشکلی نخواهید داشت،کتاب تست من گاج سفید عربیه،
ببینید شاید شمام از اون دست افراد باشید که تا به الان همیشه با خودشون گفتن فیلم دیدن راه درس خوندن نیست!اگه اینطوره بهتون تاکید میکنم امتحانش کنید چون نظرتون برمیگرده،
فعلا راجب این سه درس اینایی که گفتمو تهیه کنید و به امید خدا استارت دوباره رو بزنید خود راه بگویدت که چون باید رفت.

با سلام و احترام
از دیدگاه تخصصی بنده این مراجع و مشکلش و تاپیک ایشان اگرچه در نگاه اول با عنوان مشاوره تحصیلی جلب نظر می کند. اما پیچیدگی های دارد که نیاز به مشاوره حضوری دارد.
عدم حمایت همسر در تحصیلات وی
عدم ارتباط با خانواده و دوستان و محیط
احساس غربت
در خواست یک دوست برای انگیزه و ....
تمام سرنخ ها بر می گردد که مراجع مشکلش را حس می کند اما هدف گزاری برای مشکلش را به خطا رفته است.
اگر مراجع تمایل دارد این تاپیک را ادامه دهد پیشنهاد می دهم از پست بعد فقط و فقط در مورد نقل قول زیر که من گرفته ام و او در اول تاپیک خود گفته است توضیح دهد. چون بدون باز شدن آن بقیه کاربران به خطا رفته و در اشتباهی می افتند که خود شما از قبل افتاده اید و نتوانسته اید از آن خارج شوید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayeh.

به دلایل شخصی که خیلی هم مهم و واجب هست می خوام تغییر رشته بدم

---

پس ما منتظر هستیم در مورد دلایل شخصی شما که البته خیلی هم مهم و واجب هست بشنویم. به هیچ مراجعی نمی توان کمک کرد مگر اینکه اولویت های واجب و مهم او دقیقا شنیده شود و درک شود.


اگر هم نمی توانید دلایل شخصی ات را منتشر کنید یا حضوری به یک مشاور مراجعه کنید یا از طریق انجمن خصوصی و تخصصی عضو شوید و پیگیری کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط razieh181

صحبتاتونو در جواب سایر دوستان خوندم، صحبتاتون شخصی رو به من معرفی کرد که باید یه کار بزرگ انجام بده وگرنه تا همیشه افسوسش باهاش میمونه، آدمای خاصی مث شما باید کارای خاص بکنن.
شک نکنید که تصمیم شما قطعا به نفع همسر و فرزنداتونه پس به افرادی که موج منفی میدن که بشین خونه داری کن یا بچه هاتو بزرگ کن که اونا دکتر مهندس شن توجه نکنید،موفقیت شما موفقیت اوناس، شما هنوز سنی ندارید همین پارسال یه خانم از آشنایان دورمون با چهل سال سن پزشکی روزانه قبول شد!ایشونم دوسال براش وقت گذاشتن، اول اینکه تصور اینکه هدفتون دور از دسترسه رو کاملا از ذهنتون خارج کنید، خیلیا تونستن شمام میتونید، دوم اینکه از چیزی که میترسید بزنید تو دلش، و سوم اینکه با قدمهای کوچیک شروع کنید، اما پیوسته.
برای شروع دوباره پیشنهادهای من برای شما ایناس(اگر کسی در ابتدا که تصمیم گرفتم درس بخونم این توصیه هارو بهم میکرد واقعا کلی وقت برام ذخیره میشد) :
فعلا راجب دروس زیست شیمی و عربی صحبت میکنم بعدا راجب بقیه درسها هم در حد معلومات و تجربیات خودم (که قطعا کامل نیست) صحبت میکنیم ایشالا، اول از همه راجب منابع این دروس، واسه شمایی که رشتتون انسانی بوده یا منی که ریاضی بودم و زیست نخوندیم بهترین کتاب که با زبان ساده و خیلی قابل فهم و کاملا ترکیبی تالیف شده کتاب های زیست شناسی "فاگوزیست"ه،اول از همه اینارو تهیه کنید، از سال دوم شروع کنید دوباره و کتاب درسی تمیزی داشته باشید که نکاتو توش منتقل کنید مخصوصا کنار شکلا، این کتابا بنظر من فوق العاده جذاب آموزش داده زیستو، البته فقط درسنامه اس و برای تست باید یه کتاب منبع تست هم داشته باشید ، بنظر من کتاب های "نشر الگو" یا " آی کیو گاج" خیلی مناسبن، تستارو دونه دونه حل کنید، یعنی بعد از هر دونه تست جوابشو کامل بخونید بعد برید سراغ تست بعد ، خیلی سر صبر و حوصله، تستارو حتماااا علامت دار کنید ، یعنی اگه نکته ایی داره علامت خاصی کنار سوال بذارید نکاتو هم یادداشت کنید، اصل یادگیری زیست موقع تست زدن به این شیوه اس، دو فصل اول زیست دوم جذابیت ندارن ، دلسردتون نکنه برسید به فصلای بعد همونجور که خوندید میبینید چه دنیای قشنگیه بدن انسان، فقط به خودتون بگید من هدف دارم و وقتشم به اندازه کافی دارم ، (اگه هدفتون کنکور ۹۸ه)،فعلا اینطور زیستو از سر شروع کنید به خوندن و اگه سوالی به صورت جزئی تر راجب نحوه درس خوندن یا منبع یا هر چیز دیگه داشتید بپرسید خوشحال میشم سهمی در موفقیتتون داشته باشم(چون میدونم شما قطعا موفق میشید)
در مورد شیمی؛شما این درس رو هم در طی دوران دبیرستان نخوندید الانم گویا خیلی سمتش نرفتید فعلا، این درس نسبتا درسیه که به آموزش احتیاج دارید اما نه معلمای مدرسه، اونا سبکشون درس دادن یه کتاب در طی یه سال تحصیلی و به شیوه کاملا تشریحیه که برای کنکور جواب نمیده، کتاب درسی تو درس شیمی مث زیست مهمه ولی واقعا ناکافیه، یه توصیه عالییی براتون دارم ، به این لینک مراجعه کنید
https://sanatisharif.ir/
برید قسمت درس شیمی و تدریس شیمی استاد محمدرضا آقاجانی رو از صفر تا صد دانلود کنید، ایشون یکی از مدرسای عالی کنکوری شیمی هستن و این سایت هم اصلا کارش اجرای عدالت آموزشی در سراسر کشوره، تدریسای عالیی برای تمام دروس داره،از صفر شیمی دوم رو به صورت کاملا کنکوری تدریس میکنه، فیلم دیدن برای وقتایی که اصلا انگیزه کتاب دست گرفتن ندارید یه روش خیلی خوبه، چون خودبخود جذبش میشید و گوش میکنید خصوصا اینکه هر قسمتش هم بین نیم تا ۴۵ دقیقه بیشتر نیس، امیدوارم به هیچ وجه برای دانلود این تدریسها دست دست نکنید ، اگه قسمت به قسمت باهاش پیش برید شیمیرو خواهید خورد!
یادتون باشه شیمی و زیست تضمین میکنن موفقیتتونو.
در مورد کتاب تستی که از روش تست شیمی بزنید هم آی کیو گاج کتاب خوبیه، تستای شیمی رو هم بصورت آموزشی بزنید یعنی دونه دونه جوابهارو بخونید و نکته هارو استخراج کنید.شیمی تعداد فصلاش پایینه کلا ۱۲فصله هر سه سال، توش به تسلط میرسید با این روش،
در مورد عربی هم همین کارو بکنید از همین سایت تدریس آقای مهدی جلادتی رو دانلود کنید، اینکه اسم استادارو هم میگم چون تدریسای مختلفی از اساتید مختلف هست که به تجربه اینها بهترینا بودن ، عربی رو هم تضمین میکنم با این فیلما پیش برید و دونه دونه بعد از هر فیلم تستای اون بخشو بزنید هیچ مشکلی نخواهید داشت،کتاب تست من گاج سفید عربیه،
ببینید شاید شمام از اون دست افراد باشید که تا به الان همیشه با خودشون گفتن فیلم دیدن راه درس خوندن نیست!اگه اینطوره بهتون تاکید میکنم امتحانش کنید چون نظرتون برمیگرده،
فعلا راجب این سه درس اینایی که گفتمو تهیه کنید و به امید خدا استارت دوباره رو بزنید خود راه بگویدت که چون باید رفت.

---

سلام مجدد. مرسی بابت راهنمایی های خوبتون.
خب فاگوزیست های پایه رو خوندم البته الان دیگه نیاز به دوره کردن دارم که یه جورایی باید دوباره از اول بخونم. ژنتیک به زبان آدمیزاد رو هم کنارش خوندم و تستاش و زدم. اما زیست پیش و زیاد نخوندم. بیشتر رو همون زیست بدن انسان کار کردم. تست هم زیاد نزدم چون کتاب تست مناسب نمی شناختم. از همون تست های قلم چی استفاده کردم.
شیمی هم. شیمی 2 رو 4 بار حسابی خوندم! یعنی بعد از یک بار که خوندم، رفتم سراغ شیمی 3 اما دیدم پایه ام هنوز ضعیفه و نمی تونم تو شیمی سه با مهارت پیش برم. این بود که برگشتم دوباره و دوباره و دوباره 2 رو خوندم. واقعا مرسی بابت کتاب ها و ویدئوهایی که معرفی کردین. حتما همه رو تهیه و دانلود می کنم. اوایل کار از فیلم های آموزشی زیاد استفاده می کردم اما بعدها دیدم خیلی هاشون فقط وقت تلف کردن هست. اما اگه فیلمی باشه که ارزش وقت گذاشتن و داشته باشه چرا که نه. حتما می بینم.
بازم منتظر راهنمایی های خوبتون هستم بخصوص درمورد درسهای دیگه مثل ریاضی و فیزیک و زبان. دوباره می گم که دوست دارم ارتباطمون بیشتر بشه. نمی دونم می تونم اینجا لینک بزارم یا نه. اما این لینک و برای شما می زارم. لطفا توجه کنید. مرسی.
https://persianblog.ir/posts

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
از دیدگاه تخصصی بنده این مراجع و مشکلش و تاپیک ایشان اگرچه در نگاه اول با عنوان مشاوره تحصیلی جلب نظر می کند. اما پیچیدگی های دارد که نیاز به مشاوره حضوری دارد.
عدم حمایت همسر در تحصیلات وی
عدم ارتباط با خانواده و دوستان و محیط
احساس غربت
در خواست یک دوست برای انگیزه و ....
تمام سرنخ ها بر می گردد که مراجع مشکلش را حس می کند اما هدف گزاری برای مشکلش را به خطا رفته است.
اگر مراجع تمایل دارد این تاپیک را ادامه دهد پیشنهاد می دهم از پست بعد فقط و فقط در مورد نقل قول زیر که من گرفته ام و او در اول تاپیک خود گفته است توضیح دهد. چون بدون باز شدن آن بقیه کاربران به خطا رفته و در اشتباهی می افتند که خود شما از قبل افتاده اید و نتوانسته اید از آن خارج شوید



پس ما منتظر هستیم در مورد دلایل شخصی شما که البته خیلی هم مهم و واجب هست بشنویم. به هیچ مراجعی نمی توان کمک کرد مگر اینکه اولویت های واجب و مهم او دقیقا شنیده شود و درک شود.


اگر هم نمی توانید دلایل شخصی ات را منتشر کنید یا حضوری به یک مشاور مراجعه کنید یا از طریق انجمن خصوصی و تخصصی عضو شوید و پیگیری کنید.

---

سلام به مدیر عزیز. مرسی بابت راهنمایی تون. درسته حق باشماست. فقط اینکه بگم اگر اجازه بدین ترجیح می دم این تاپیک و تو همون موضوع تحصیلی ادامه بدم. سعی می کنم دیگه حاشیه نرم. هرچند تمام تلاشم و کردم اما مجبور شدم بعضی موارد و به صورت گذرا هم شده بهش اشاره کنم.
اما بازم می گم حق با شماست. در صورتی که بخوام در مورد اون موارد مهم صحبت کنم، حتما به اون قسمت مشاوره ی خصوصی که گفتین مراجعه می کنم و عضوش می شم. بازم مرسی از راهنمایی تون. خیلی خوبه که سایت هایی مثل این سایت فعالیت می کنن. تا همین جاش هم که از دوستان راهنمایی گرفتم، خیلی برام خوب و مفید بوده.
ممنون از زحماتتون.:72:

[QUOTE=sayeh.;441300]سلام مجدد. مرسی بابت راهنمایی های خوبتون.
خب فاگوزیست های پایه رو خوندم البته الان دیگه نیاز به دوره کردن دارم که یه جورایی باید دوباره از اول بخونم. ژنتیک به زبان آدمیزاد رو هم کنارش خوندم و تستاش و زدم. اما زیست پیش و زیاد نخوندم. بیشتر رو همون زیست بدن انسان کار کردم. تست هم زیاد نزدم چون کتاب تست مناسب نمی شناختم. از همون تست های قلم چی استفاده کردم.
شیمی هم. شیمی 2 رو 4 بار حسابی خوندم! یعنی بعد از یک بار که خوندم، رفتم سراغ شیمی 3 اما دیدم پایه ام هنوز ضعیفه و نمی تونم تو شیمی سه با مهارت پیش برم. این بود که برگشتم دوباره و دوباره و دوباره 2 رو خوندم. واقعا مرسی بابت کتاب ها و ویدئوهایی که معرفی کردین. حتما همه رو تهیه و دانلود می کنم. اوایل کار از فیلم های آموزشی زیاد استفاده می کردم اما بعدها دیدم خیلی هاشون فقط وقت تلف کردن هست. اما اگه فیلمی باشه که ارزش وقت گذاشتن و داشته باشه چرا که نه. حتما می بینم.
بازم منتظر راهنمایی های خوبتون هستم بخصوص درمورد درسهای دیگه مثل ریاضی و فیزیک و زبان. دوباره می گم که دوست دارم ارتباطمون بیشتر بشه. نمی دونم می تونم اینجا لینک بزارم یا نه. اما این لینک و برای شما می زارم. لطفا توجه کنید. مرسی.
https://persianblog.ir/posts

- - - Updated - - -

سلام
پس واقعا عالی پیش رفتید تا الان،باریکلا، اینکه تو آزمونا نتیجه خوبی نگرفتید دلیلشو چی میدونید؟ میتونستید سوالای زیست پایه یا شیمی دو رو جواب بدید؟ اگه تونستید که عالیه ولی اگر نتونستید دلیلش فقط میتونه این باشه که تست زیادی کار نکردید،بنظر من که فعلا پیش رو شروع نکنید فعلا پایه هارو دوره کنید و تست بزنید ،خواهر خودم دانشجوی پزشکیه و پسر عموم امسال رتبه ۹تجربی بود، به اتفاق همین منابع رو تایید میکنن، زیست نشر الگو به نظر اکثریت یکی ازبهترین اما سختترین مجموعه تستارو داره و اگه بتونید همینجور که فاگوهارو درست حسابی خوندید اینارم قشنگ دونه به دونه و تست به تست حل کنید جوری که تمام نکاتشو بررسی و تجزیه تحلیل کنید بنظرم قبولیتونو تضمین کردید،فیلم هم درسته خیلیاشون وقت تلف کردنن ولی اینایی که گفتم واقعا عالی ان و البته اگه شما برای کنکور ۹۷ برنامه داشتید جایی برای فیلم دیدن نبود ولی الان وقتتون زیاده سعی کنید همه چیزو پایه ایی و اساسی یاد بگیرید،
البته قبولی فقط بخشیش منابع درسته بخش بیشتریش روحیه قبول شدنه، باید ایمان داشته باشید به خودتون و پیوسته پیش برید ،فقط برنامتون رو رها نکنید،
در مورد زبان انگلیسی کاش بگید سطحتون در چه حده؟ راستش من خودم سطح زبانم خوبه و اکثرا صد میزنم واسه همین ترجیح دادم فقط یه منبع خوب داشته باشم و اونو چندین دور بخونم، کتاب زبان انگلیسی جامع کنکور از دکتر شهاب اناری، این کتاب از همه حیث بهترینه به نظر من، اما اگه سطحتون بالا نیست تقریبا تنها درسیه که بنظرم معلم گرفتن توش مفیده، از تجربه دختر عموی کنکوریم بگم که زبانو پارسال ۱۰درصد زد ولی امسال با چهار ماه کلاس رفتن البته از نوع کنکوری و خصوصی تو آزمونای آزمایشی درصدای بالا و خوبی میزنه و کاملا براش ساده شده، معلم ایشون یه معلم ساده مدرسه بودن، و کار خاصی هم نکردن از لغات کتابای دوره راهنمایی شروع کردن و هر جلسه ازشون میپرسیدن لغاتو و قواعدم درس به درس به همین صورت و از یه جایی به بعد باهم مینشستن ریدینگ و کلوز تست حل میکردن، به همین سادگی، زبان کلا درسیه که اگه تو یه بازه چند ماهه دائم باهاش باشی توش سریع رشد میکنی.
من رو لینک کلیک کردم ولی متوجه نشدم چطور باید با شما مرتبط باشم !ببخشید.

سلام

از بین پاسخهایی که داده شده فقط یک نفر به خانم سایه موقیعت فعلیش رو گوشزد کرد.اقای امیر حسین

ببین دوست عزیزم
هیچ وقت تصور نکن اگر یک پزشک بشی پولت از پارو میره بالا و ....
من یکسال پزشکی خوندم و بعدش رهاش کردم.چون به زور خانوادم انتخاب کرده بودم.
الان همه دوستانم فارغ التحصیل شدن .اونایی که پزشک عمومی موندن خبر دارم که یکیشون بوتیک لباس زده...یکیشون ارایشگاه زده ...یکیشون مدیر یه بخش خصوصی شده و یکیشونم تو یه درمانگاه با یه حقوق معمولی داره کار میکنه
پزشک شدن اسون نیست.
شیفتهای طولانی داره
درس های سخت داره
شما میتونه مثلا 48 ساعت بچه هات رو ول کنی و بری بیمارستان؟

هر سنی و هر موقیعتی برای کاری تعبیه شده

ادم باید ببینه الان در این موقیعتی که هستم کدو کار بیشتر به نفعمه

شما دو تا دسته گل داری
هیچ چیز مهم تر از به ثمر رسوندن این بچه ها نیست.
ی
ادمه ما سال اول پزشکی که بودیم 8 صبح دانشکده بودیم تا 9 شب.هنوز درسامون تئوری بودی و اونجوری سخت نبود

میتونی خونه و زندگی و همسر و بچه هات رو رها کنی این همه ساعت؟
که نتیجه اش بشه چی؟

اگر دنبال لفظ "خانم دکتر" شنیدنی هیچی توش نیست.

شما میتونی ارشد و پی اچ دی بگیری که هم دکترا گرفته باشی و هم انقدر فشار بهت نیاد.

فرزندان شما نیاز به کانون گرم خانواده و مهر مادری دارن.همسر شما یک زن کدبانو و مادر میخواد

حالا شما پزشکم بشی.یه پزشک خبره هم بشی.در هر صورت مجبوری کم بذاری از خونه و همسر و بچه ها....چه فایده بچه هات ارامش نداشته باشن؟
بچه هات نبودت رو حس کنن؟
خونه زندگیت بهم ریخته باشه؟
غذای گرم و اماده نداشته باشی؟
یه همسرت نتونی برسی؟

من روز اول به همسرم گفتم اگر روزی بچه دار شدیم من درس و کارمو میبوسم میذارم کنار.چون من تو خانواده ای بزرگ شدم که مادرم از اول معلم و شاغل بود .باور کن روزهایی تو ذهنم هست که یاداوریش برام عذاب اوره.روزهایی که نیاز به مادرم داشتم ولی مادرم سرکار بود...درسته کمک خرج پدرم بود و هست همیشه و من هیچ وقت بهش نگفتم چقدر از اون نبودنهاش من و برادرم عذاب کشیدیم اما الان به عنوان کسی که تجربه کردم میگم هرگز این کار رو با بچه هات نکن.
موفق باشی

[QUOTE=razieh181;441312]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayeh.

سلام مجدد. مرسی بابت راهنمایی های خوبتون.
خب فاگوزیست های پایه رو خوندم البته الان دیگه نیاز به دوره کردن دارم که یه جورایی باید دوباره از اول بخونم. ژنتیک به زبان آدمیزاد رو هم کنارش خوندم و تستاش و زدم. اما زیست پیش و زیاد نخوندم. بیشتر رو همون زیست بدن انسان کار کردم. تست هم زیاد نزدم چون کتاب تست مناسب نمی شناختم. از همون تست های قلم چی استفاده کردم.
شیمی هم. شیمی 2 رو 4 بار حسابی خوندم! یعنی بعد از یک بار که خوندم، رفتم سراغ شیمی 3 اما دیدم پایه ام هنوز ضعیفه و نمی تونم تو شیمی سه با مهارت پیش برم. این بود که برگشتم دوباره و دوباره و دوباره 2 رو خوندم. واقعا مرسی بابت کتاب ها و ویدئوهایی که معرفی کردین. حتما همه رو تهیه و دانلود می کنم. اوایل کار از فیلم های آموزشی زیاد استفاده می کردم اما بعدها دیدم خیلی هاشون فقط وقت تلف کردن هست. اما اگه فیلمی باشه که ارزش وقت گذاشتن و داشته باشه چرا که نه. حتما می بینم.
بازم منتظر راهنمایی های خوبتون هستم بخصوص درمورد درسهای دیگه مثل ریاضی و فیزیک و زبان. دوباره می گم که دوست دارم ارتباطمون بیشتر بشه. نمی دونم می تونم اینجا لینک بزارم یا نه. اما این لینک و برای شما می زارم. لطفا توجه کنید. مرسی.
https://persianblog.ir/posts

- - - Updated - - -

سلام
پس واقعا عالی پیش رفتید تا الان،باریکلا، اینکه تو آزمونا نتیجه خوبی نگرفتید دلیلشو چی میدونید؟ میتونستید سوالای زیست پایه یا شیمی دو رو جواب بدید؟ اگه تونستید که عالیه ولی اگر نتونستید دلیلش فقط میتونه این باشه که تست زیادی کار نکردید،بنظر من که فعلا پیش رو شروع نکنید فعلا پایه هارو دوره کنید و تست بزنید ،خواهر خودم دانشجوی پزشکیه و پسر عموم امسال رتبه ۹تجربی بود، به اتفاق همین منابع رو تایید میکنن، زیست نشر الگو به نظر اکثریت یکی ازبهترین اما سختترین مجموعه تستارو داره و اگه بتونید همینجور که فاگوهارو درست حسابی خوندید اینارم قشنگ دونه به دونه و تست به تست حل کنید جوری که تمام نکاتشو بررسی و تجزیه تحلیل کنید بنظرم قبولیتونو تضمین کردید،فیلم هم درسته خیلیاشون وقت تلف کردنن ولی اینایی که گفتم واقعا عالی ان و البته اگه شما برای کنکور ۹۷ برنامه داشتید جایی برای فیلم دیدن نبود ولی الان وقتتون زیاده سعی کنید همه چیزو پایه ایی و اساسی یاد بگیرید،
البته قبولی فقط بخشیش منابع درسته بخش بیشتریش روحیه قبول شدنه، باید ایمان داشته باشید به خودتون و پیوسته پیش برید ،فقط برنامتون رو رها نکنید،
در مورد زبان انگلیسی کاش بگید سطحتون در چه حده؟ راستش من خودم سطح زبانم خوبه و اکثرا صد میزنم واسه همین ترجیح دادم فقط یه منبع خوب داشته باشم و اونو چندین دور بخونم، کتاب زبان انگلیسی جامع کنکور از دکتر شهاب اناری، این کتاب از همه حیث بهترینه به نظر من، اما اگه سطحتون بالا نیست تقریبا تنها درسیه که بنظرم معلم گرفتن توش مفیده، از تجربه دختر عموی کنکوریم بگم که زبانو پارسال ۱۰درصد زد ولی امسال با چهار ماه کلاس رفتن البته از نوع کنکوری و خصوصی تو آزمونای آزمایشی درصدای بالا و خوبی میزنه و کاملا براش ساده شده، معلم ایشون یه معلم ساده مدرسه بودن، و کار خاصی هم نکردن از لغات کتابای دوره راهنمایی شروع کردن و هر جلسه ازشون میپرسیدن لغاتو و قواعدم درس به درس به همین صورت و از یه جایی به بعد باهم مینشستن ریدینگ و کلوز تست حل میکردن، به همین سادگی، زبان کلا درسیه که اگه تو یه بازه چند ماهه دائم باهاش باشی توش سریع رشد میکنی.
من رو لینک کلیک کردم ولی متوجه نشدم چطور باید با شما مرتبط باشم !ببخشید.

---

سلام راضیه جان. مرسی واقعا بابت وقت و انرژی ای که واسم صرف می کنی. از تک تک پست هایی که واسم می زارین روحیه می گیرم. واقعا فکر نمی کردم اصلا خوب پیش رفته باشم اما کم کم دارم به خودم امیدوار می شم. راستش من نمی تونستم زیاد به دروس عمومی برسم. بخاطر همین دروس عمومی رو صرفا بر حسب اطلاعاتی که از گذشته به خاطر داشتم می زدم. با این حال هر بار درصد کل دروس عمومیم با توجه به اینکه اصلا سراغ زبان نمی رفتم، چهل الی پنجاه درصد بود. ولی بازم بنظرم خیلی تاثیر داشت تو کم شدن ترازم. فیزیک و ریاضیم هم با اینکه خیلی واسشون وقت می زاشتم اما کم می زدم. بعد از تابستون اون چند تا آزمونی که شرکت کردم ریاضی رو بهتر زدم اما شیمی کمتر. شیمی دو رو تو تابستون یکی دو باری تو آزمونا حل کردم که اونم نتیجه ی رضایت بخشی نداشت چون همون طور که گفتم ضعیف بودم توش. اما بعد از تابستون دیگه سر جلسه های آزمون وقتم به ریاضی و فیزیک می رفت و به شیمی نمی رسیدم. در کل فعلا سرعت تست زنیم تعریفی نداره. ولی تقریبا همیشه از زیست راضی بودم. بالای شصت درصد می زدم. یبارم حتی صد درصد زدم که خیلی خوب بود بنظرم چون اون بار، هیچ تستی ازش حل نکرده بودم و تمرین تست زنی نداشتم واسش. فقط فاگو خونده بودم. دفعات دیگه اش هم در حد سه چهار تست زمانم می رسید که تمرین کنم نه بیشتر. پس فکر می کنم اگه فرصت بیشتر داشته باشم زیستم و عالی می تونم بزنم. البته با کمک شما دوست عزیز.:72:
نمی دونم مشکل لینکم چی بود. بهرحال این جیمیل من هست. خوشحال می شم بهم یه ایمیل بفرستید یا تو هنگ اوت اددم کنید مرسی. sayehj383
در مورد سطح زبانم واقعا نمی دونم چی باید بگم. گرامر و که کلن فراموش کردم و باید از صفر بخونم. اما لغت و درک مطلب و ریدینگ بنظرم بهتر از گذشته ام و زیاد مشکل پیدا نمی کنم باهاش. درکل در حد متوسطم دیگه. مشکل اینجاست که من وقت کافی ندارم. البته می تونم روزی هشت تا نه ساعت وقت بزارم ولی بنظرم کمه. اینطور نیست؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام

از بین پاسخهایی که داده شده فقط یک نفر به خانم سایه موقیعت فعلیش رو گوشزد کرد.اقای امیر حسین

ببین دوست عزیزم
هیچ وقت تصور نکن اگر یک پزشک بشی پولت از پارو میره بالا و ....
من یکسال پزشکی خوندم و بعدش رهاش کردم.چون به زور خانوادم انتخاب کرده بودم.
الان همه دوستانم فارغ التحصیل شدن .اونایی که پزشک عمومی موندن خبر دارم که یکیشون بوتیک لباس زده...یکیشون ارایشگاه زده ...یکیشون مدیر یه بخش خصوصی شده و یکیشونم تو یه درمانگاه با یه حقوق معمولی داره کار میکنه
پزشک شدن اسون نیست.
شیفتهای طولانی داره
درس های سخت داره
شما میتونه مثلا 48 ساعت بچه هات رو ول کنی و بری بیمارستان؟

هر سنی و هر موقیعتی برای کاری تعبیه شده

ادم باید ببینه الان در این موقیعتی که هستم کدو کار بیشتر به نفعمه

شما دو تا دسته گل داری
هیچ چیز مهم تر از به ثمر رسوندن این بچه ها نیست.
ی
ادمه ما سال اول پزشکی که بودیم 8 صبح دانشکده بودیم تا 9 شب.هنوز درسامون تئوری بودی و اونجوری سخت نبود

میتونی خونه و زندگی و همسر و بچه هات رو رها کنی این همه ساعت؟
که نتیجه اش بشه چی؟

اگر دنبال لفظ "خانم دکتر" شنیدنی هیچی توش نیست.

شما میتونی ارشد و پی اچ دی بگیری که هم دکترا گرفته باشی و هم انقدر فشار بهت نیاد.

فرزندان شما نیاز به کانون گرم خانواده و مهر مادری دارن.همسر شما یک زن کدبانو و مادر میخواد

حالا شما پزشکم بشی.یه پزشک خبره هم بشی.در هر صورت مجبوری کم بذاری از خونه و همسر و بچه ها....چه فایده بچه هات ارامش نداشته باشن؟
بچه هات نبودت رو حس کنن؟
خونه زندگیت بهم ریخته باشه؟
غذای گرم و اماده نداشته باشی؟
یه همسرت نتونی برسی؟

من روز اول به همسرم گفتم اگر روزی بچه دار شدیم من درس و کارمو میبوسم میذارم کنار.چون من تو خانواده ای بزرگ شدم که مادرم از اول معلم و شاغل بود .باور کن روزهایی تو ذهنم هست که یاداوریش برام عذاب اوره.روزهایی که نیاز به مادرم داشتم ولی مادرم سرکار بود...درسته کمک خرج پدرم بود و هست همیشه و من هیچ وقت بهش نگفتم چقدر از اون نبودنهاش من و برادرم عذاب کشیدیم اما الان به عنوان کسی که تجربه کردم میگم هرگز این کار رو با بچه هات نکن.
موفق باشی

---

سلام. مرسی واقعا بابت پیام دلسوزانه تون. راستش خودم هم خیلی وقت ها به این مواردی که شما گفتی فکر می کنم. مادر خودم هم شاغل بود. اما وضعیتی که الان توش هستم هم تعریف چندانی نداره. حالا بگذریم که چرا این حرف و می زنم.
حرفی که در مورد پزشکی زدم فقط یه مثال بود اگر نه هیچ وقت هدف من پزشکی نبود. شاید دندون پزشکی اما پزشکی نه! چون خیلی در موردش تحقیق کردم. خیلی بهش فکر کردم. دقیقا به خاطر همین مواردی که شما گفتی خطش زدم. حتی اگه هیچ کدوم ازین معایب و نداشت و قرار بود من فقط یک شب شیفت وایسم و بچه هام و رها کنم، هرگز این کار و نمی کردم! چون خودم خیلی حساسم رو این مورد و همون اول کار هم به همسرم، هم به مشاور گفتم هر زمان ببینم داره به خانواده ام آسیب می رسه، از همون جا کار و کنار می زارم. اما هم رشته های تجربی خیلی گسترده هستن و می تونم بینشون رشته ای رو انتخاب کنم که هم آینده داشته باشه هم به خانواده ام فشار زیادی نیاد و هم اینکه یه جورایی این کنکور دادنه و ادامه ی تحصیل شده یه جور محک زدنِ خودم. حالا دلایلش و تو پست های قبل هم کم و بیش توضیح دادم که حتی اگه کنکور هم ندم، همین که تحصیل می کنم، برام شادی آور و رضایت بخش و مفیده حتی برای بچه هام.
اما در کل حرف شما رو رد نمی کنم. درست می گید. من ممکنه آسیب بزنم به روحیه ی بچه هام. البته ممکن هم هست واسشون مفید باشه. کسی نمی تونه هیچ کدوم و دقیق بگه. من یه زمانی بود که با مهد کودک کاملا مخالف بودم و فکر می کردم خیلی روحیه ی بچه رو خراب می کنه تا اونجا که به جایی رسید که بچه هام گوشه گیر شدن. خیلی رفتارهای بد پیدا کردن. مهارت های اجتماعی شون پایین اومد. خودم دیگه حوصله شون و نداشتم چون یکسره باهاشون تو یه خونه بودم. بعد فکر کردم شاید خوب باشه مهدم امتحان کنم. امتحان کردم و خیلی هم رضایت داشتیم همه مون. هم بچه ها هم خودم. البته کاری نکردم که کاملا بچه ها ازم جدا شن.
پس در این مورد هم نمی تونم با قطعیت آینده رو پیش بینی کنم. ولی می تونم بگم قطعا اگه ادامه ی تحصیل ندم ضرر هایی به زندگی خودم و دیگران می رسه که ممکنه جبران ناپذیر باشه. حالا بماند که چه ضررهایی. شما اگه تمام پست ها رو خونده باشید متوجه شدید که من دنبال پولدار شدن نیستم و هیچ وقت فکر نکردم قراره پولم از پارو بالا بره. الان کاملا از اوضاع بازار کار رشته های پزشکی خبر دارم و با این حال تصمیمم و گرفتم.
از اینکه بشینم و ویرانی ها رو تماشا کنم خسته شدم. دوست دارم تلاشم و بکنم. حتی اگه نتونم سهمی تو درست کردن این ویرانی ها داشته باشم، لااقل می خوام وقتی به گذشته نگاه کردم، با خودم بگم من همه ی تلاشم و کردم! اما مطمئناً با این روحیه ام کاری نمی کنم زندگی همسر و بچه هام به ویرانی برسه. ضمن اینکه فکر می کنم اگه کاری نکنم هر روز افسرده تر می شم و اینکه شما فکر کنی با یه پیام من می شم یه مادر شاد و سرزنده و پر انرژی یه فکر اشتباهه. هر انسانی برای انرژی گرفتن و به تبع، بخشیدنِ اون انرژی نیاز به یه سری موارد خاص خودش داره. من 11 ساله تلاش کردم زنی باشم که به خانه داری و زندگی تو یه اتاق و بچه داری راضی باشه اما نشد...فکر می کنم آسیبی که یه مادر شاغل به زندگی بچه ها و همسرش وارد می کنه خیلی کمتر از آسیبیه که یه زن افسرده وارد می کنه. زنی که نه حوصله ی خودش و داره نه بچه ها و همسرش. زنی که حتی لبخند نمی زنه. دل و دماغ هیچ کاری رو نداره حتی نوازش بچه هاش چه رسه درست کردن یه محیط شاد و تمیز و غذای خوب و فلان...نه! نمی تونم همچین مادر و همچین همسری باشم. می خوام لااقل تلاشم و کرده باشم و اینقدر از خودم احساس نارضایتی نداشته باشم.
بازم ممنون از پیامتون.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayeh.

سلام. مرسی واقعا بابت پیام دلسوزانه تون. راستش خودم هم خیلی وقت ها به این مواردی که شما گفتی فکر می کنم. مادر خودم هم شاغل بود. اما وضعیتی که الان توش هستم هم تعریف چندانی نداره. حالا بگذریم که چرا این حرف و می زنم.
حرفی که در مورد پزشکی زدم فقط یه مثال بود اگر نه هیچ وقت هدف من پزشکی نبود. شاید دندون پزشکی اما پزشکی نه! چون خیلی در موردش تحقیق کردم. خیلی بهش فکر کردم. دقیقا به خاطر همین مواردی که شما گفتی خطش زدم. حتی اگه هیچ کدوم ازین معایب و نداشت و قرار بود من فقط یک شب شیفت وایسم و بچه هام و رها کنم، هرگز این کار و نمی کردم! چون خودم خیلی حساسم رو این مورد و همون اول کار هم به همسرم، هم به مشاور گفتم هر زمان ببینم داره به خانواده ام آسیب می رسه، از همون جا کار و کنار می زارم. اما هم رشته های تجربی خیلی گسترده هستن و می تونم بینشون رشته ای رو انتخاب کنم که هم آینده داشته باشه هم به خانواده ام فشار زیادی نیاد و هم اینکه یه جورایی این کنکور دادنه و ادامه ی تحصیل شده یه جور محک زدنِ خودم. حالا دلایلش و تو پست های قبل هم کم و بیش توضیح دادم که حتی اگه کنکور هم ندم، همین که تحصیل می کنم، برام شادی آور و رضایت بخش و مفیده حتی برای بچه هام.
اما در کل حرف شما رو رد نمی کنم. درست می گید. من ممکنه آسیب بزنم به روحیه ی بچه هام. البته ممکن هم هست واسشون مفید باشه. کسی نمی تونه هیچ کدوم و دقیق بگه. من یه زمانی بود که با مهد کودک کاملا مخالف بودم و فکر می کردم خیلی روحیه ی بچه رو خراب می کنه تا اونجا که به جایی رسید که بچه هام گوشه گیر شدن. خیلی رفتارهای بد پیدا کردن. مهارت های اجتماعی شون پایین اومد. خودم دیگه حوصله شون و نداشتم چون یکسره باهاشون تو یه خونه بودم. بعد فکر کردم شاید خوب باشه مهدم امتحان کنم. امتحان کردم و خیلی هم رضایت داشتیم همه مون. هم بچه ها هم خودم. البته کاری نکردم که کاملا بچه ها ازم جدا شن.
پس در این مورد هم نمی تونم با قطعیت آینده رو پیش بینی کنم. ولی می تونم بگم قطعا اگه ادامه ی تحصیل ندم ضرر هایی به زندگی خودم و دیگران می رسه که ممکنه جبران ناپذیر باشه. حالا بماند که چه ضررهایی. شما اگه تمام پست ها رو خونده باشید متوجه شدید که من دنبال پولدار شدن نیستم و هیچ وقت فکر نکردم قراره پولم از پارو بالا بره. الان کاملا از اوضاع بازار کار رشته های پزشکی خبر دارم و با این حال تصمیمم و گرفتم.
از اینکه بشینم و ویرانی ها رو تماشا کنم خسته شدم. دوست دارم تلاشم و بکنم. حتی اگه نتونم سهمی تو درست کردن این ویرانی ها داشته باشم، لااقل می خوام وقتی به گذشته نگاه کردم، با خودم بگم من همه ی تلاشم و کردم! اما مطمئناً با این روحیه ام کاری نمی کنم زندگی همسر و بچه هام به ویرانی برسه. ضمن اینکه فکر می کنم اگه کاری نکنم هر روز افسرده تر می شم و اینکه شما فکر کنی با یه پیام من می شم یه مادر شاد و سرزنده و پر انرژی یه فکر اشتباهه. هر انسانی برای انرژی گرفتن و به تبع، بخشیدنِ اون انرژی نیاز به یه سری موارد خاص خودش داره. من 11 ساله تلاش کردم زنی باشم که به خانه داری و زندگی تو یه اتاق و بچه داری راضی باشه اما نشد...فکر می کنم آسیبی که یه مادر شاغل به زندگی بچه ها و همسرش وارد می کنه خیلی کمتر از آسیبیه که یه زن افسرده وارد می کنه. زنی که نه حوصله ی خودش و داره نه بچه ها و همسرش. زنی که حتی لبخند نمی زنه. دل و دماغ هیچ کاری رو نداره حتی نوازش بچه هاش چه رسه درست کردن یه محیط شاد و تمیز و غذای خوب و فلان...نه! نمی تونم همچین مادر و همچین همسری باشم. می خوام لااقل تلاشم و کرده باشم و اینقدر از خودم احساس نارضایتی نداشته باشم.
بازم ممنون از پیامتون.

---

سلام مجدد

همونطور که جناب اقای مدیر گفتن در نوشته های شما مسائلی هست که باید باز بشه و شما به نصیحت ایشون توجه نکردی..منم هم بعد از ارسال پستم دیدم پست ایشون رو .

الان پستی که شما در جواب من دادی بیشتر قضیه ای رو که اقای مدیر بهش تکیه داشتنو پررنگ کرده و شما داره سر درد و دلت باز میشه

خیلی چیزها گنگه در نوشته های شما

از چی داری دقیقا فرار میکنی؟
چرا باید افسرده باشِی؟
چرا برای اثبات خودت بدترین راه رو انتخاب میکنی؟
چه وضعیتی توش هستی که احساس رضایت نداری؟
چرا به جایی رسیدی که خودت مینویسی: من ممکنه آسیب بزنم به روحیه ی بچه هام" اما بازم راه خودتو میری

از جمله های عجیبی استفاده میکنی در نوشته هات:

بگذریم که چرا این حرفو میزنم
بماند که چرا این کارو میخوام بکنم
و ......

میدونی عملکرد اقای مدیر چطور بود؟
مثل مریضی که میره دکتر و علائم سرماخوردگی داره.یک دکتر معمولی (مثل من) داروی سرماخوردگی و ..میده اما یکی مثل مدیر همدردی (یک متخصص با تجربه) میگه برو یک ازمایش خون اول بده تا به درونت پی ببرم و بعد دارو بدم.
به این نکات توجه کن

میدونید چرا من نمیام بپرسم برای چی این تصمیمو گرفتید و اصلا دلیلتون چیه و چرا فلان رشته رو نمیخونید و چرا رشته خودتونو ادامه نمیدید و....؟ چون میدونم هر کسی شرایط و دغدغه های خودشو بهتر از بقیه میشناسه، شما تصمیمی گرفتید ،در کل هم تصمیم مفید، قابل قبول و فوق العاده مثبتیه، حالا لابد شرایطی هم بوده که این تصمیمو برای شما یکی از بهترین گزینه ها کرده، چرا بجای کمک فقط بترسونم شمارو؟ بله راه سخته ولی مگه قراره همه چیز راحت باشه، راههای راحت واسه آدمای راحت طلبه و البته برای کسایی که به نتایج کم قانعن، البته اصلا جای تعجب نیست خب نتیجه این فرهنگ راحت طلبی تو جامعه ما ایرانیا که کاملااا واضحه! یه ملت شب وروز سختی میکشن میشن ژاپن میشن کره یه ملت هم دنبال راحتی ان و امسالشون از سی سال پیششون عقبترن! خصوصا خانمای ایرانی عادت کردن به تنبلی، اینکه دغدغه نداشته باشن و کمترین زحمت رو بکشن و همسرشون براشون زندگی بسازه، واقعا اینکه همش به شما میگن به فکر خونوادتون باشید منو کلافه میکنه! شما شاد باشید خونوادتون شاده شما موفق باشید اونا موفقن، کی گفته هر کی پزشکی یا هر شغل پر زحمت دیگه ایی بخونه دیگه زندگی شخصیش لنگ میمونه؟! من بین میزان فعالیت خانم و فعالیتای علمی و شغلی رابطه معنی داری نمیبینم، هم زن شاغل موفق تو امر خونواده میشناسم هم خونه دار موفق، بعلاوه کی گفته ما خانما محکوم به از خود گذشتگی هستیم در همه موارد؟! البته اگه درس نخوندن رو از خود گذشتگی اسم بذاریم! که این طورم نیست! البته شما گویا دندان پزشکی مد نظرتونه که میتونم بهتون بگم به اندازه یه لیسانس عادی دردسر داره، قبول شدنش منظورم نیست، درسای ساده و دوره کوتاه تر و ساعت کاری مناسب و حتی تو شهرستانا درآمد بیشتر، دندون پزشک و پزشک تو فامیلای خود من فراوونه، یکی از این آقایون دندون پزشک خیلی واضح بهمون گفت ماهی صد میلیون درآمدشه، گرچه باید بیشترم باشه! لطفا کسی که در مورد درآمد این صنف اطلاع دقیق نداره به من حمله نکنه الان������تحقیق بفرمایید قبلش.
خیلیا به من میگن ۲۶سالته خاستگارم داری ازدواج کن و اینم پشت بندش اضافه میکنن که "تو تاهل آدم راحتتر درس میخونه" حالا اگه متاهل بشم و بگم میخوام درس بخونم میگن به فکر زندگیت باش! خخخخخخخ کلا گرفتاری شدیم.ببخشید به حاشیه رفتم .

خواهش میکنم عزیزم، امیدوارم واقعا حرفام همینجور که گفتید تاثیر مثبت داشته باشه،
۸ ، ۹ساعت برای این پنج ماهی که به کنکور ۹۷مونده هم کم نیست حتی،البته واقع بینانه اش اینه که برای رشته های پیراپزشکی مثل پرستاری کم نیست، ولی برای یک سال و پنج ماهی که به کنکور ۹۸ مونده خیلی زیادم هست، اینکه زیستو بدون تست و فقط تشریحی خوندن بین شصت تا صد میزنید معرکه اس! پس بهترش کنید با تست زدن، شما باید این درصدو "تثبیت" کنید رو یه درصد بالای ۸۰، کتابای نشر الگورو دارید؟
پس خوشبختانه زبانتونم در سطح پایین نیستید، اینکه گرامر فراموشتون شده خیلی طبیعیه برای منم به همین صورت بود پس با کتاب دکتر اناری شروع کنید گرامر به خاطرتون میاد و دایره لغتی که برای کنکور نیاز دارید گسترده میشه و با تمرین وتست سرعتتونم بالا میره.
راستی شیمی رو از رو چه منبعی خوندید؟
در مورد ریاضی و فیزیک هم صحبت خواهیم کرد ایشالا.

یه نکته :
تا تست نزدید اینجور فرض کنید که این مطلبو اصلا نخوندید! به اهمیتش توجه کنید! کتابای تستو بخورید!
یه توصیه :
آزمون ۷ فروردین قلم چی رو بدون اینکه نتیجه براتون مهم باشه شرکت کنید، این آزمون از کل مباحث سال دومه، اصلا سعی نکنید همه مباحثشو بخونید ! تو این یه ماهی که تا این آزمون فرصت دارید تا هر جا که میرسید زیست و شیمی و زبان و عربی بخونید البته هر فصل و هر درسو با تستاش! و با آسودگی و فراغ بال تو جلسه شرکت کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام مجدد

همونطور که جناب اقای مدیر گفتن در نوشته های شما مسائلی هست که باید باز بشه و شما به نصیحت ایشون توجه نکردی..منم هم بعد از ارسال پستم دیدم پست ایشون رو .

الان پستی که شما در جواب من دادی بیشتر قضیه ای رو که اقای مدیر بهش تکیه داشتنو پررنگ کرده و شما داره سر درد و دلت باز میشه

خیلی چیزها گنگه در نوشته های شما

از چی داری دقیقا فرار میکنی؟
چرا باید افسرده باشِی؟
چرا برای اثبات خودت بدترین راه رو انتخاب میکنی؟
چه وضعیتی توش هستی که احساس رضایت نداری؟
چرا به جایی رسیدی که خودت مینویسی: من ممکنه آسیب بزنم به روحیه ی بچه هام" اما بازم راه خودتو میری

از جمله های عجیبی استفاده میکنی در نوشته هات:

بگذریم که چرا این حرفو میزنم
بماند که چرا این کارو میخوام بکنم
و ......

میدونی عملکرد اقای مدیر چطور بود؟
مثل مریضی که میره دکتر و علائم سرماخوردگی داره.یک دکتر معمولی (مثل من) داروی سرماخوردگی و ..میده اما یکی مثل مدیر همدردی (یک متخصص با تجربه) میگه برو یک ازمایش خون اول بده تا به درونت پی ببرم و بعد دارو بدم.
به این نکات توجه کن

---

خب اول اینکه بگم بنظرم بایدها و نبایدهای زندگیم و بیشتر از همه خودم باید تعیین کنم. ضمن اینکه همچینم بی مشورت و مشاوره انتخابم و انجام ندادم. قبلش مشورت گرفتم مشاوره رفتم بارها و بارها. اما هیچ کس به اندازه ی خودش به زندگی و روحیات خودش اشراف نداره. من دقیقا می دونم کدوم راه برای زندگی خودم و بچه هام بدترین و کدوم یکی بهترینه. تنها انتظاری هم که از خواننده های این تاپیک داشتم این بود که لااقل تو این مورد بهم اعتماد داشته باشن تا بحث ادامه ی تحصیلم بی خودی به بیراهه کشیده نشه. اما ظاهراً شما فقط به خودت و تشخیص و قضاوت زودهنگام خودت اعتماد داری و نوشته های من و اصلا با دقت نخوندی وگرنه هیچ کدوم ازین سوالات واست پیش نمی اومد.
من دارم از چی فرار می کنم؟ بارها تو نوشته هام گفتم. واقعا حوصله ی گفتنش دیگه برام نمونده فقط در همین حد بگم که دارم از آینده ی بد فرار می کنم. آینده ی بد چه از لحاظ روحیات درونی خودم چه از لحاظ خانوادگی و ...دارم از درجا زدن فرار می کنم. از اینکه تا آخر عمر متکی به دیگری باشم. از اینکه شخصیت مستقل خودم و نداشته باشم. از اینکه چشم امیدم همیشه به دیگران باشه. من متنفرم از اینکه برای راه رفتن نیاز باشه دست کسی دیگه ای رو بگیرم. حتی اگه اون شخص همسرم باشه که خیلی هم دوستم داره و بی منت کنارمه. ضمن اینکه این موفقیت من می تونه موفقیت چندین نفر باشه نه فقط خودِ من. متاسفانه خانم ها همیشه فراموش می کنن که باید دارای شخصیت مستقل از همسر و خانواده باشن. همسر من موقعیت اجتماعی و شغلی بالایی داره و اون احترامی که خیلی از خانم ها دارن شاید من دو برابر و سه برابر داشته باشم اما همش به خاطر همسرم هست. به نظر من همون طور که به یه آقا می گن بگو خودت کی هستی نه پدرت، به یه خانم هم باید گفت بگو خودت کی هستی نه همسرت!
غیر ازین چیز خاصی نیست که اینقدر شما بزرگش می کنی. بنظرم همه ی آدم ها باید ازین موارد فرار کنن. فرار کردن از موارد بد، خیلی هم خوبه.
چرا باید افسرده بشم؟ این و دیگه بیشتر از قبلی هم توضیح دادم. اگه با توضیحات قبلی متوجه نشدی پس دیگه لازم به توضیح نیست. ضمن اینکه من خیلی تعجب می کنم از خانم هایی که هیچ هدفی تو زندگی ندارن. هیچ راه درستی رو نمی رن. هیچ کاری انجام نمی دن که لااقل پیش خودشون بگن این یه کار بزرگ بود. حتی تربیت بچه هاشونم سرشار از اشکال و ایراد هست و در کمال تعجب افسرده هم نمی شن!!(البته می شن ولی خودشون قادر به تشخیصش نیستن!)...تنها تشخیصی که می تونم درموردشون بدم، اینه که واقعا در جهل مرکبن.
بدترین راه؟! الان دقیقا شما چطوری تشخیص دادی که این بدترین راه برای منه؟ چقدر مگه من و خانواده و شرایط و درونیات و گذشته و خیلی موارد دیگه از من و می شناسی و آگاهی داری که همچین تشخیصی دادی؟ لطفا با دلیل منطقی بگو. احتمالات و بزار کنار. ضمن اینکه بنظر خودم که اگه آینده ی من خوب باشه به تبع آینده ی بچه هام هم تضمین می شه.
سوال بعدیتون در مورد وضعیتی که توش هستم...خب بازم بی اعتمادی شما رو می رسونه. بنظر شما، اگر وضعیت خوبی بود، به اصطلاح، چرا باید سری که درد نمی کنه رو دستمال ببندم؟! ببین دیگه این بی اعتمادی تا چه اندازه گسترده است! من این بی اعتمادی رو حتی تو پیام جناب مدیر هم حس کردم اما عنوان نکردم. تو جواب اون آقا هم که فوراً من و متهم کرده بودن به خیانت به همسر و خانواده، گفتم که نارضایتی از وضعیت زندگی زناشویی خودم ندارم. چه از لحاظ روانی چه از لحاظ مالی و...نارضایتی من فقط از خودمه. ضمن اینکه بازم می گم اگر حتی این نارضایتی نبود، بازم باید این مسیر و انتخاب می کردم به دلایل دیگه ای.
سوال بعدیتون یه جوابی داره در حد یه کتاب! که مثل خیلی موارد دیگه فکر می کنم اینجا جاش نیست که گفته بشه. حتی جفت پیام های شما رو هم الزامی نمی دیدم که نه جوابی بدم نه بحثی کنم چون فقط منحرفم می کنه از هدف اصلیم از زدن تاپیک. فقط این موردم بگم در موردش که شما بازم خوب نخوندی نوشته ی منو. اگه دوباره بخونی متوجه می شی که من دارم یه احتمال خوب یا بد رو بجای یه قطعیت بد انتخاب می کنم. دارم یه بد یا حتی یه خوب رو بجای بدتر انتخاب می کنم. پس تصمیم عاقلانه ای هست. هر چند که فکر نکنم اصلا شما به عقل من اعتماد داشته باشی!
در مورد اون جملات عجیب هم گفتید. عزیزم کجاش عجیبه؟! فیلم تخیلی که نمی سازم. من فقط نمی خوام یه سری مسائل و که بنظرم جاش اصلا اینجا نیست بی خودی باز کنم. ضمن اینکه هر کسی می تونه و مختار هست تا حدی که بخواد و لازم بدونه دیگران رو در جریانِ جزئیات زندگی شخصیش قرار بده. من از ابتدا قصد مشاوره ی تحصیلی داشتم همچنان هم مقصودم همینه. خود جناب مدیر هم گفتن که مسائل شخصی باید تو قسمت مشاوره ی خصوصی مطرح شه. پس لزومی نمی بینم بگم. من می خوام برای ادامه ی تحصیلم روحیه بگیرم و کم و بیش هم موفق شدم. اما فکر می کنم این حاشیه رفتن ها، تاپیک و از مسیر اصلی منحرف می کنه.
من نمی خوام یه سری مسائل و که می دونم تموم شده هستن و اگه بخوام دوباره بازشون کنم، بشدت روحیه ام و تخریب می کنن، بی جهت مطرح کنم. مطمئن باش اگه کوچکترین تاثیری روی بالا رفتنِ روحیه ی الانم و تحصیلم داشتن مطرحشون می کردم. حالا شما که این و از من قبول نمی کنی چون! اعتماد نداری!
حالا اینکه شما یا دوستانتون چه تجربه ای داشتین نمی تونه به طور قطع تجربه ی منم بشه. شما نباید ترس خودت رو القا کنی به من. من یه شب تا 4 صبح داشتم به حرفای شما فکر می کردم پس همچین بی فکر هم از کنار حرفاتون نمی گذرم. آره. قبول دارم که شاید اینم بشه یه شکست دیگه تو زندگیم. اما ترجیح می دم مسابقه بدم و شکست بخورم تا اینکه مثل یه ترسو، وسط مسابقه جا بزنم!
ضمناً عزیزم من حرف بدی نزدم که اینقدر شما رو ظاهراً عصبانی کرد. ببخش اگه ناراحت شدی. بدرود.
از مخاطب های این تاپیک هم عذر می خوام بخاطر این چند تا پست که زیاد ربطی به بحث نداشت و اگر سرتون و درد آوردم. تکرار نمی شه.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط razieh181

میدونید چرا من نمیام بپرسم برای چی این تصمیمو گرفتید و اصلا دلیلتون چیه و چرا فلان رشته رو نمیخونید و چرا رشته خودتونو ادامه نمیدید و....؟ چون میدونم هر کسی شرایط و دغدغه های خودشو بهتر از بقیه میشناسه، شما تصمیمی گرفتید ،در کل هم تصمیم مفید، قابل قبول و فوق العاده مثبتیه، حالا لابد شرایطی هم بوده که این تصمیمو برای شما یکی از بهترین گزینه ها کرده، چرا بجای کمک فقط بترسونم شمارو؟ بله راه سخته ولی مگه قراره همه چیز راحت باشه، راههای راحت واسه آدمای راحت طلبه و البته برای کسایی که به نتایج کم قانعن، البته اصلا جای تعجب نیست خب نتیجه این فرهنگ راحت طلبی تو جامعه ما ایرانیا که کاملااا واضحه! یه ملت شب وروز سختی میکشن میشن ژاپن میشن کره یه ملت هم دنبال راحتی ان و امسالشون از سی سال پیششون عقبترن! خصوصا خانمای ایرانی عادت کردن به تنبلی، اینکه دغدغه نداشته باشن و کمترین زحمت رو بکشن و همسرشون براشون زندگی بسازه، واقعا اینکه همش به شما میگن به فکر خونوادتون باشید منو کلافه میکنه! شما شاد باشید خونوادتون شاده شما موفق باشید اونا موفقن، کی گفته هر کی پزشکی یا هر شغل پر زحمت دیگه ایی بخونه دیگه زندگی شخصیش لنگ میمونه؟! من بین میزان فعالیت خانم و فعالیتای علمی و شغلی رابطه معنی داری نمیبینم، هم زن شاغل موفق تو امر خونواده میشناسم هم خونه دار موفق، بعلاوه کی گفته ما خانما محکوم به از خود گذشتگی هستیم در همه موارد؟! البته اگه درس نخوندن رو از خود گذشتگی اسم بذاریم! که این طورم نیست! البته شما گویا دندان پزشکی مد نظرتونه که میتونم بهتون بگم به اندازه یه لیسانس عادی دردسر داره، قبول شدنش منظورم نیست، درسای ساده و دوره کوتاه تر و ساعت کاری مناسب و حتی تو شهرستانا درآمد بیشتر، دندون پزشک و پزشک تو فامیلای خود من فراوونه، یکی از این آقایون دندون پزشک خیلی واضح بهمون گفت ماهی صد میلیون درآمدشه، گرچه باید بیشترم باشه! لطفا کسی که در مورد درآمد این صنف اطلاع دقیق نداره به من حمله نکنه الان������تحقیق بفرمایید قبلش.
خیلیا به من میگن ۲۶سالته خاستگارم داری ازدواج کن و اینم پشت بندش اضافه میکنن که "تو تاهل آدم راحتتر درس میخونه" حالا اگه متاهل بشم و بگم میخوام درس بخونم میگن به فکر زندگیت باش! خخخخخخخ کلا گرفتاری شدیم.ببخشید به حاشیه رفتم .

خواهش میکنم عزیزم، امیدوارم واقعا حرفام همینجور که گفتید تاثیر مثبت داشته باشه،
۸ ، ۹ساعت برای این پنج ماهی که به کنکور ۹۷مونده هم کم نیست حتی،البته واقع بینانه اش اینه که برای رشته های پیراپزشکی مثل پرستاری کم نیست، ولی برای یک سال و پنج ماهی که به کنکور ۹۸ مونده خیلی زیادم هست، اینکه زیستو بدون تست و فقط تشریحی خوندن بین شصت تا صد میزنید معرکه اس! پس بهترش کنید با تست زدن، شما باید این درصدو "تثبیت" کنید رو یه درصد بالای ۸۰، کتابای نشر الگورو دارید؟
پس خوشبختانه زبانتونم در سطح پایین نیستید، اینکه گرامر فراموشتون شده خیلی طبیعیه برای منم به همین صورت بود پس با کتاب دکتر اناری شروع کنید گرامر به خاطرتون میاد و دایره لغتی که برای کنکور نیاز دارید گسترده میشه و با تمرین وتست سرعتتونم بالا میره.
راستی شیمی رو از رو چه منبعی خوندید؟
در مورد ریاضی و فیزیک هم صحبت خواهیم کرد ایشالا.

یه نکته :
تا تست نزدید اینجور فرض کنید که این مطلبو اصلا نخوندید! به اهمیتش توجه کنید! کتابای تستو بخورید!
یه توصیه :
آزمون ۷ فروردین قلم چی رو بدون اینکه نتیجه براتون مهم باشه شرکت کنید، این آزمون از کل مباحث سال دومه، اصلا سعی نکنید همه مباحثشو بخونید ! تو این یه ماهی که تا این آزمون فرصت دارید تا هر جا که میرسید زیست و شیمی و زبان و عربی بخونید البته هر فصل و هر درسو با تستاش! و با آسودگی و فراغ بال تو جلسه شرکت کنید.

---

راضیه جان بازم ممنون بخاطر حمایتت و بخصوص به خاطر اعتمادی که به من داری. یک دنیا سپاس:72:
امروز هم حسابی از حرفاتون روحیه گرفتم. امیدوارم ارتباطمون ادامه دار بشه. اون مواردی هم که سوال کردین و تلفنی صحبت کردیم. ببخشید من دیروز نمی تونستم پیام بفرستم به دلیلی که بهتون گفتم. امروز گفتم بی ادبیه اگه جواب اینهمه محبتت و ندم. امیدوارم همیشه موفق باشی عزیزم.
از جناب مدیر هم تقاضا می کنم اگه امکانش هست طی یکی دو روز آینده این تاپیک و به طور کل حذف کنن. چون به هدفی که می خواستم ازش رسیدم. واقعا از شما و همه ی عوامل و مشاور های عزیز این سایت تشکر و سپاسگذاری می کنم. چقدر خوبه که وقتی تو اوج احساس تنهایی هستی، هنوز هم حضور بعضی انسان های خوب و مهربون رو کنارت حس کنی. من به طور اتفاقی نبود که با این سایت آشنا شدم. بلکه به قصد کمک و راهنمایی گرفتن سرچ کردم و این سایت رو از بقیه ی سایت ها مناسب تر دیدم. بی نظیر هستید واقعا مرسی:72:

سلام

دوست عزیزم چرا انقدر عصبی هستی ؟! فکر نمیکنم این همه پرخاشگری اونهم در مقابل محبت ادمهایی که بدون هیچ چشمداشتی دارن خالصانه یاریت میکنن رفتار درست و انسانی باشه.

من جایی از پستم حس نکردم عصبی شده باشم.چون زندگی شخصی شماست و من هم خواستم بهت کمکی کرده باشم.اونهم صرفا از روی دلسوزی و نه چیز دیگه ای.

اینکه ازت خواستم (طبق سفارش اقای مدیر) که به اصلیات بپرداز ی و نه فرعیات فکر نمیکنم نشونی از عصبانی شدن من نسبت به شمایی که نمیدونم کی هستی و چکاره هستی و کلا منفعت و ضرری از سمت شما شامل حال من نمیشه ، باشه.

در هر صورت حفظ ادب و احترام نسبت به ادمهایی که وقتشون رو در اختیار ادمهای دیگه میذارن یک وظیفه ساده انسانیست که گویا شما توان این قضیه به این سادگی و کوچکی رو هم نداری.پس سایر مباحث پیشکش.

نگاهی به جملاتت بنداز :

اگه با توضیحات قبلی متوجه نشدی پس دیگه لازم به توضیح نیست(من به شما بدهکار نیستم که با لحنی طلبکارانه برخورد میکنی)

چقدر مگه من و خانواده و شرایط و درونیات و گذشته و خیلی موارد دیگه از من و می شناسی و آگاهی داری که همچین تشخیصی دادی؟(هدف صرفا کمک بوده نه دشمنی با شما.اینکه هرکی به نفع شما چیزی میگه باشه عزیز و محترم و کسی که با شما مخالفت میکنه بشه دیو دو سر یکمی جای تامل داره)

شما نباید ترس خودت رو القا کنی به من.(شما اگر اینقدر ضعیف هستی که با شنیدن یک جمله از سمت من که حرفامو قبول نداری ترس در وجودت میفتی که واویلا.)

جفت پیام های شما رو هم الزامی نمی دیدم که نه جوابی بدم نه بحثی کنم چون فقط منحرفم می کنه از هدف اصلیم از زدن تاپیک(خیلی لطف کردی که پیام هامو جواب دادی و منت سر این حقیر گذاشتی!!!)


7الی 8 ساله که توی همدردی عضو هستم اما تا امروز این کم لطفی رو از هیچ کابری دریافت نکرده بودم.واقعا سایه جان بی نظیری !!


موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام

دوست عزیزم چرا انقدر عصبی هستی ؟! فکر نمیکنم این همه پرخاشگری اونهم در مقابل محبت ادمهایی که بدون هیچ چشمداشتی دارن خالصانه یاریت میکنن رفتار درست و انسانی باشه.

من جایی از پستم حس نکردم عصبی شده باشم.چون زندگی شخصی شماست و من هم خواستم بهت کمکی کرده باشم.اونهم صرفا از روی دلسوزی و نه چیز دیگه ای.

اینکه ازت خواستم (طبق سفارش اقای مدیر) که به اصلیات بپرداز ی و نه فرعیات فکر نمیکنم نشونی از عصبانی شدن من نسبت به شمایی که نمیدونم کی هستی و چکاره هستی و کلا منفعت و ضرری از سمت شما شامل حال من نمیشه ، باشه.

در هر صورت حفظ ادب و احترام نسبت به ادمهایی که وقتشون رو در اختیار ادمهای دیگه میذارن یک وظیفه ساده انسانیست که گویا شما توان این قضیه به این سادگی و کوچکی رو هم نداری.پس سایر مباحث پیشکش.

نگاهی به جملاتت بنداز :

اگه با توضیحات قبلی متوجه نشدی پس دیگه لازم به توضیح نیست(من به شما بدهکار نیستم که با لحنی طلبکارانه برخورد میکنی)

چقدر مگه من و خانواده و شرایط و درونیات و گذشته و خیلی موارد دیگه از من و می شناسی و آگاهی داری که همچین تشخیصی دادی؟(هدف صرفا کمک بوده نه دشمنی با شما.اینکه هرکی به نفع شما چیزی میگه باشه عزیز و محترم و کسی که با شما مخالفت میکنه بشه دیو دو سر یکمی جای تامل داره)

شما نباید ترس خودت رو القا کنی به من.(شما اگر اینقدر ضعیف هستی که با شنیدن یک جمله از سمت من که حرفامو قبول نداری ترس در وجودت میفتی که واویلا.)

جفت پیام های شما رو هم الزامی نمی دیدم که نه جوابی بدم نه بحثی کنم چون فقط منحرفم می کنه از هدف اصلیم از زدن تاپیک(خیلی لطف کردی که پیام هامو جواب دادی و منت سر این حقیر گذاشتی!!!)


7الی 8 ساله که توی همدردی عضو هستم اما تا امروز این کم لطفی رو از هیچ کابری دریافت نکرده بودم.واقعا سایه جان بی نظیری !!


موفق باشی

---

خانمم از حرف های من ناراحت نشو. شما سوال پرسیدی. منم جواب سوالاتت و دادم. عصبی هم نبودم. حالا اینکه شما تو چه شرایط روحی پیام من و خوندی احتمالا روی برداشتت تاثیر داشته. اتفاقعا اینکه جواب سوالاتت و دادم فقط به این دلیل بوده که بهت احترام بزارم تنها و تنها به این دلیل که بهرحال توجه کردی به تاپیک من. مرسی ازت. حالا اگه شما متوجه این احترام نیستی. مشکل من نیست. ولی خوشحالم از اینکه بالاخره داری متوجه میشی که هر آدمی یه زندگی شخصی هم داره! همون طور که من خیلی سوالات از شما نپرسیدم راجع به زندگی شخصی تون و تصمیماتی که گرفتی رو زیر سوال نبردم شما هم نباید این کار و بکنی. من این تاپیک و نزدم تا تصمیماتم زیر سوال بره. اونم تصمیمی که طی سالها با سنجیدن خیلی مواردی که اصلا شما ازش آگاهی نداری گرفتم و تنها انتظارم از دیگران اعتماد به تصمیمم هست نه زیر سوال بردنش. من برای اینکه دیگران بهم بگن نمی تونم، باهاشون مشورت نمی کنم. هیچ کس دوست نداره دیگران بهش بگن تو ناتوانی، تو ضعیفی، تو باید وابسته باشی، تو باید ناتوانی و ضعف و وابستگیت و قبول کنی و الکی خوش باشی! (اگه دقت کنی، مشورتی که به من دادی در واقع همین ها رو می گفتی فقط با یه بیان دیگه. بنظرت خوبه واقعا؟!) هر چند اگه اونقدری که شما توصیف کردی من ضعیف بودم پس تنها جوابی که باید به شما می دادم این بود که آره حق با شماست و من کلا تصمیمم اشتباه بود و کنار می زارم و ضعیف هستم و فلان. درحالی که دیدی که همچین چیزی نبود و همچین صحبتی نشد. اگر به شما در مورد القا کردن ترست اخطار دادم فقط به این خاطر بود که وقتی شما میای با همچین لحن قطعی و محکمی به یه نفر مثلا مشورت بدی ( درحالی که مشاوره اصول خاص خودش و داره و کار شما بیشتر دستور دادن بود تا مشاوره و کمک کردن و دلسوزی) پس باید توجه کنی که صحبتی که می کنی ممکنه چه تاثیری روی طرف مقابلت داشته باشه. حالا فرض کن اگه انسان دیگه ای بغیر از من بود که به اندازه ی کافی ضعیف باشه و تحت تاثیر صحبت هات قرار بگیره تا چه اندازه می تونی توی زندگیش به سمت سقوط سوقش بدی! وقتی صحبتی می کنی باید عواقبش و مد نظر بگیری عزیزم. صحبت مشاوره ای به این سادگی نیست که شما بیای طبق تجربیات شخصی خودت و شکست های گذشته ات برای زندگی دیگری تصمیم گیری کنی. شما یبار دیگه نوشته های خودت و بخون اون وقت متوجه می شی واقعا این وسط کی کم لطفی کرده، کی عصبی بوده، کی به خیلی موارد بی توجه بوده، کی خواسته کنجکاوی بی مورد کنه، یا حاشیه بره و از اصل دور بشه. اینطور که مشخصه اصل و حاشیه کاملا برای من و شما متفاوته. حالا اینکه تشخیصش باید به عهده ی کی باشه رو کاری ندارم اما ظاهراً شما از همون اول متوجه اصل موضوع نشدی!
دفعه ی بعد خواستی به کسی کمک کنی، خیال نکن علم غیب داری و همه چیز و می دونی و دیگران فقط باید املایی که شما می گی رو دیکته کنن. اتفاقعا این تجربه ی خوبی برات شد و فکر می کنم پاسخ هایی که بهت دادم خیلی هم مفید بوده واست. چون هر چند که هنوز هم بنظرم به طور کامل متوجه نشدی من چی میگم و برداشت های اشتباه زیادی داشتی اما کم و بیش تو این پیامت یه رنگ و بویی از درک کردن دیدم.
اتفاقعا بنظرم خودت خیلی به کمک احتیاج داری چون حس می کنم شدیدا از کمبود اعتماد بنفسِ مفید رنج می بری! و در عوض یه خودبزرگ بینی کاذب برای خودت ساختی. (اینم کمک من به شما از نوع کمک کردن های خودت. اگه شیرین هست نوش جانتون اگر تلخ بود پس به من حق بده)
شما فقط یه نگاه به نوشته هات بنداز ببین من و به چند چیز متهم کردی: ترسو بودن. فراری بودن. افسرده بودن. مادر بد بودن. همسر بد بودن. خودخواه بودن( ازین لحاظ که خیال می کنی دنبال زندگی آنچنانی برای خودم هستم)، بی ادب بودن، عصبی بودن، انسان نبودن! و و و... کاملا مشخصه اینجا کی عصبی و پرخاشگر و بی ادب بوده! با این اوصاف حتی عصبی هم شده باشم فکر می کنم حق داشتم. هر چند که من پاسخی که به شما دادم بعد از دو یا سه روز از خوندن پستتون بود و بنظرم به اندازه ی کافی برای آروم بودن وقت داشتم.
گفتی بی نظیرم. مرسی. ولی اینطور نیست. من بی نظیر نیستم. اما من کم نظیر هستم! ولی بنظر من شما نه بی نظیری نه کم نظیر. مثل شما بسیار هست عزیزم! درسته. من به آدم هایی مثل شما زیاد برمی خورم و اتفاقعا دلیل این کم شدنِ اعتماد بنفس تو تحصیلم هم همین صحبت های اشتباه از آدم هایی مثل شما بوده. اتفاقعا اون مشاور قلم چی هم دقیقا مثل شما بود. همون اول صحبتم هم گفتم. سرشار از موج منفی و جملاتی که به من پیام نتونستن می داد که باعث شد من تقریبا 4 ماهم رو از دست بدم. مطمئن باش یه بار دیگه این اشتباه و تکرار نمی کنم. البته اگه بتونم از اشتباهِ قبلیم به طور کامل بیرون بیام. متاسفانه امواج منفی همیشه بیشتر از امواج مثبت هستن.
ولی شما احتمالا دفعه ی بعد که به آدمی مثل من بربخوری، هفت هشت سالِ دیگه هم بگذره. اما احتمالا هیچ وقت متوجه صحبت های اون طرف هم نخواهی شد. چون هم صحبت های خودت بشدت جبهه گیرانه است هم فکر می کنی دیگران هم جبهه گیرانه دارن باهات صحبت می کنن. درحالی که اگه بی طرفانه صحبت های من و بخونی حتی شاید خودت هم به خودت باور پیدا کنی و اینقدر خودت و ضعیف و وابسته ندونی. شاید تونستی اعتماد بنفس پیدا کنی و از این به بعد حتی تو همون محیط خونه ی خودت هم دست به کارهای بزرگ بزنی. کارهایی که خیال می کنی چون زن هستی قادر به انجامشون نیستی. مشکل شما دقیقا این هست که خیال می کنی فقط مردها قوی هستن و زن ها قدرتی ندارن. درحالی که من فکر می کنم زن ها صدها برابر مردها قدرتمند هستن. من می دونم مادر بودن و همسر خوب بودن دو تا کار بزرگه اما اینم می دونم که در برابرِ قدرتی که یه زن داره، کافی نیست! خوب هست ولی کافی نیست! یه زن خیلی فراتر از اینها می تونه عمل کنه. دقیقا همین طرز تفکر، فرقِ اصلی بین من و شماست! من می تونستم بی تفاوت از کنار پیامت بگذرم و حتی همون اول هم جوابت و ندم. اون وقت می فهمیدی معنی بی ادبی چی هست. حالا فکر می کنم به اندازه ی کافی بهت احترام گذاشتم. احترام هر کسی دست خودشه. فکر نمی کنم دیگه بخوام به کسی احترام بزارم که نه احترامی به من می زاره نه اعتمادی بهم داره.
حالا هر چقدر می خوای بنویس. بنظرم این جمله رو دوست داری بشنوی تا آروم شی: حق با شماست. تمام.

با سلام

کاربر محترم sayeh

پست آقای مدیر را دقت کنید :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
از دیدگاه تخصصی بنده این مراجع و مشکلش و تاپیک ایشان اگرچه در نگاه اول با عنوان مشاوره تحصیلی جلب نظر می کند. اما پیچیدگی های دارد که نیاز به مشاوره حضوری دارد.
عدم حمایت همسر در تحصیلات وی
عدم ارتباط با خانواده و دوستان و محیط
احساس غربت
در خواست یک دوست برای انگیزه و ....
تمام سرنخ ها بر می گردد که مراجع مشکلش را حس می کند اما هدف گزاری برای مشکلش را به خطا رفته است.
اگر مراجع تمایل دارد این تاپیک را ادامه دهد پیشنهاد می دهم از پست بعد فقط و فقط در مورد نقل قول زیر که من گرفته ام و او در اول تاپیک خود گفته است توضیح دهد. چون بدون باز شدن آن بقیه کاربران به خطا رفته و در اشتباهی می افتند که خود شما از قبل افتاده اید و نتوانسته اید از آن خارج شوید



پس ما منتظر هستیم در مورد دلایل شخصی شما که البته خیلی هم مهم و واجب هست بشنویم. به هیچ مراجعی نمی توان کمک کرد مگر اینکه اولویت های واجب و مهم او دقیقا شنیده شود و درک شود.


اگر هم نمی توانید دلایل شخصی ات را منتشر کنید یا حضوری به یک مشاور مراجعه کنید یا از طریق انجمن خصوصی و تخصصی عضو شوید و پیگیری کنید.

---

تاپیک شما در این مسیر نیست !
سعی کنید مشاوره حضوری داشته باشید .
یا از طریق انجمن خصوصی و تخصصی ادامه دهید ( انجمن آزاد )





از طرفی با توجه به این پست :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayeh.

از جناب مدیر هم تقاضا می کنم اگه امکانش هست طی یکی دو روز آینده این تاپیک و به طور کل حذف کنن. چون به هدفی که می خواستم ازش رسیدم.

---

تاپیکتون بسته میشه ،،

خدمت بزرگوار شما بگیم ، با توجه به قوانین همدردی تاپیک حذف نمیشه ،،، می توانید عضو انجمن آزاد بشید و به اونجا منتقل بدید



با تشکر .:72: