نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
میدونم برای یک پسر عجیبه ولی من بشدت از رانندگی متنفرم.
تئوریشو بار اول قبول شدم اما اون 12 جلسه و اون امتحان عملیش برام خیلی عذاب بود.
خانوادم اصرار دارن که دوباره برم امتحان اما من واقعا بدم میاد چون نه اعصابشو دارم نه وقتشو( بخاطر کلاس هام) ولی متاسفانه این موضوع خیلی رو اعصابمه.نمیدونمم چرا؟
خودم دوست دارم 10 سال دیگه براش اقدام کنم ولی میدونم اون موقع هم باز اقدامی نمیکنم.از طرفی گواهینامه هم بگیرم پشت ماشین نمیشینم فقط دکوره.
راهکارتون چیه؟ منظورم اینه که کلا باید چیکار کنم؟
سلام.
شما چند سالتونه؟
از ماشین های مدل بالا خوشتون میاد یا نه؟
چرا از رانندگی متنفرید؟ متنفرید یا میترسید؟
سلام
من 29 سالمه و از رانندگی بدم میاد . با وجود اینکه تو کارم موفقم ولی خوشم نمیاد از رانندگی . جالبه این موضوع برای خانم ها خیلی مهمه و فکر میکنه پسری که رانندگی نمیکنه بی عرضه هست
من 19 سالمه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Pooh
نه احساسی ندارم. یعنی نه خوشم میاد نه بدم میاد.
خودمم نمیدونم چرا متنفرم. متنفرم. ترس رو نمیدونم.
سلام
موضوع جالبی می تونه باشه حرف های شما .
در کل دنیا ، معمولاَ در آموزش رانندگی بیشتر بر مهارت هدایت خودرو از یک طرف و از طرف دیگر بر شناخت آیین نامه تکیه می شود.
مدیر سیاستگذاری شورای اروپایی ایمنی حمل و نقل ، موضوع جالبی به نام چارچوبی به نام “هدف آموزش رانندگی” مطرح کرد که چرا رانندگی می کنید ؟
و اینکه هدف شما در زندگی چیست و چگونه آن می تواند بر رانندگی شما تاثیر بگذارد؟
حالا به نظر خود شما هدف آموزش برای شما چیست !
و نکته دیگر ماجرا ..............
فقط از اینکه بعد از چند بار امتحان دادید منصرف شدید ؟ اگر برای مرتبه ی اول قبول می شدید الان تنفر نداشتید ؟
سوالات مطرح شده ، کمک خوبی برای تعیین هدف به شما خواهد کرد .
موفق باشید .:72:
سلام.نقل قول:
نوشته اصلی توسط lord.hamed
هدف از آموزش آشنا شدن با مهارت رانندگی و توانایی کنترل ماشین هستش.
من از اول متنفر بودم اما شدتش کمتر بود. 12 جلسه عملی اعصابمو خرد کرد. امتحان هم یکبار دادم بعدش دیگه نرفتم.
اگر بار اول هم قبول میشدم بله بدم میومد. گواهینامه رو میگرفتم اما رانندگی هیچ وقت نمیکردم.
سلام
چرا الان این تنفرتون براتون مهمه ودرباره اش تاپیک زدین؟
بنظرمن راه حلش مشخصه بی خیال گرفتن گواهینامه بشیدوقتی که میگیداگه بگیرید هم دکوره براتون
همه که نبایدرانندگی بلد باشن البته خیلی خوبه بلدباشیدوبعضی جاهالازمه ولی وقتی دراین حداذیتتون میکنه ولش کنید
شنا خیلی خوبه که بلد باشیم ولی مگه همه بلدن؟ خودمن عاشق شناهستم یه دوره آموزشی هم رفتم ولی ترس زیادی که ازآب دارم باعث شده یادنگیرم
من چندتامرد میشناسم که گواهینامه ندارن رانندگی ام اصلا بلد نیستن
دخترعمه خودمم ازطرف مادرش تحت فشاربود برای گرفتن گواهینامه واینکه ازبقیه عقب نباشه ولی یه ترس عجیبی ازرانندگی داشت که بخاطرش برای همیشه قیدرانندگی رو زده ولی این موضوع رو پذیرفته وباهاش کناراومده چندساله
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط شاپرک 114
خواستم نظرات سایر کاربران رو هم بدونم برای همین تاپیک زدم.
بیشتر خانوادم اصرار میکنن اما وقتی دیدن علاقه ای ندارم اصرار ها کمتر شد ولی همچنان هست.
من شنا اتفاقا بلدم و خوب هم شنا میکنم اما این رانندگی شده بلای جون.
ممنون.
خب رانندگی در آینده خیلی به درد آقایون میخوره . فک کنین در آینده با زنو بچتون بخواید برید مسافرت اگر شما رانندگی نکنید پس کی بکنه مگه اینکه خانومتون مثل مرد رانندگی کنه تو جاده و مسافرت وهمه جا... مسئولیت ها هم بدوش ایشون میافته .
گواهینامه گرفتن که کار سختی نیست تمرین که مربی پیشتونه کلاج ترمزم داره یه امتحانه که فوقش چند بار بدید بالاخره قبول میشید . اصلش بعدشه که باید تنها بشینید .
بنظر من شما گواهینامتون رو بگیرید حتی اگر هم فعلا پشت فرمون نشینید چون سن که بالا بره آدم دیگه نمیره سراغش و تنبل تر میشه .
من خودم از رانندگی خیلی میترسیدم بعد از اینکه گواهینامه گرفتم 4 5 سال ننشستم ولی خیلی دلم میخواست فقط ترسم خیلی زیاد بود یروز تصمیم گرفتم هر طور شده تنها بشینم یادمه دست و پام پشت فرمون میلرزید :311: ولی رفتم دور زدم . میرفتم دنبال یکی از دوستام بعد میرسوندمش میومدم خونه . تا سه روز همینطور با ترسو لرز رفتم بعد از سه روز یهو ترسم ریخت . راننده نشده بودم و دیگه نمیترسیدم کلاج ترمز دستم امده بود . سر یک ماه خیلی خوب یاد گرفتم ... الانم که خودمو شوماخر میدونم تا سر کوچه بدون ماشین نمیرم از تنبلی :227:
کلا ریشه ترسه ... فقط باید ترسش بریزه که تنها راهش تمرینه ... سعی کنید به جای تنفر و گول زدن خودتون با این ترس مبارزه کنین . چون رانندگی به کارتون میاد و یادگیریشم اصلا سخت نیشت فقط تمرین میخواد . در آینده بچتونم دلش میخواد پدرش رانندگی بلد باشه:305:
به نظر من بیخیالش شو. چرا وقتی که از یه کاری تا این حد تنفر داری به زور میخوای واسه خودت انگیزه درست کنی؟
درسته که رانندگی یک مهارتیه که چه زن و چه مرد باید یاد داشته باشن اما واسه یادگیری هر چیزی باید یه کشش و علاقه ای باشه.
به نظرم خودت رو اجبار نکن و این باید رو از ذهنت حذف کن. بذار هر موقع که بهش تمایل پیدا کردی برو دنبالش.
من که نمیدونم برای چی از رانندگی متنفری؟علتش رو باید بررسی کنی.
من دخترم و تو جاده هم میشینم و ترسی از رانندگی ندارم ولی علاقه ای هم بهش ندارم. به نظرم آدما با هم فرق میکنند یکی رو هم میشناسم عاشق رانندگیه.
کلا این قضیه رو بسپر به زمان.
من خودم گواهینامه دارم و دفعه اول قبول شدم و ترسی از رانندگی ندارم !! فقط از این کار بدم میاد تقریبا تمام خانم ها مثل همین خانم anisa فکر میکنن مردی که رانندگی نمیکنه بی عرضه هست (حالا مستقیم که نگفته ولی این برداشت میشه )و تو ذهنشون همیشه این هست که باید یک ماشینی باشه و یک اقایی هم به عنوان راننده شخصی در خدمنتشون ! حالا اگر ماشین نباشه نمیشه زندگی کرد ؟ البته خب خانم ها اکثرا اهن پرستن حالا ماشین میخواهد باشه یا طلا و جز ملاک های اصلی شون هست
ماشالا چه راحت قضاوت میکنید .شما اگر با خانوم ها مشکل دارید ربطی به رانندگی نداره هااا ... در کل جمله ی اخرتون بحث مفصل دیگه ای داره که جاش اینجا نیست ..نقل قول:
نوشته اصلی توسط hamed2009
برداشتتون از حرفم کاملا اشتباه بوده ... بنظر من رانندگی برای آینده هر شخصی میتونه مفید باشه مرد و زن هم نداره ... همسر من از صبح تا شب مشغول کاره ... عملا هم خیلی نیاز به ماشین نداره با یه تاکسی میتونه بره و برگرده . کل کارای بیرون از منزل و خریدای خونه با منه ... اگر ماشین نداشتم خیلی برام سخت میشد تقریبا امکان پذیر نبود که انجام بدم ... خیلی وقتا شب جایی برم پیاده امنیت کافی نداره ولی با ماشین راحت میرم ..
بیاد ندارم همسرم منو جایی رسونده باشه یا منو جایی با ماشین برده باشه به غیر از یکی دو بار مسافرت ... چون شغلش این اجازرو بهش نمیده ... پس من ازدواج نکردم که راننده با ماشین داشته باشم .. قبل از ازدواجمم خودم ماشین داشتم .
از نظر من دو حالت وجود داره : فردی که ممکنه زیاد از رانندگی خوشش نیاد ولی در مواقع لزوم رانندگی میکنه و نمیگه اصلاااا نمیشینم.
و فردی که از رانندگی میترسه و اصلا رانندگی نمیکنه .
پ.ن1 : شخصی که نترسه ممکنه از رانندگی خوشش نیاد ولی بعضی مواقع رانندگی میکنه . پس بنظر من اگر ترسی وجود داره باید با این ترس مبارزه کرد حتی اگر هم زیاد ازینکار خوشتون نمیاد . همچنین ترس نشان بی عرضگی فرد نیست ... افراد موفقی هستند که ممکنه از انجام بعضی کارها بترسند ... پس لطفا برداشت های نابجا نکنبد.
پ.ن2 : کسانی هستند که توانایی مالی ندارن برای خرید ماشین اونا بحثشون جداست .
سلام اقا حمید
شبتون بخیر
به نظرم این نوشته شما در شأن خودتون و این انجمن نیست پس تو نوشته هاتون دقت کنید
"البته خب خانم ها اکثرا اهن پرستن حالا ماشین میخواهد باشه یا طلا و جز ملاک های اصلی شون هست "
به نظر من دوست داشتن ثروت یا هر چیزی مرد و زن نداره
خانمی رو خیلی دوست داشتم
چند وقت پیش فهمیدم با اقایی ازدواج کردن که اوضاع مالی نسبتا خوبی دارن
در صورتی که از اوضاع زندگی من اطلاع دقیقی نداشت و با همون اقا ازدواج کرد
نمیدونم شاید به خاطر همین موضوع با اون اقا ازدواج کرد شاید هم نه
ولی به نظرت این فکر درسته که الان من بیام در مورد تموم خانم ها این فکر و بکنم
که همشون تو ازدواج فقط به دنبال زندگی راحت و مرفه هستن و فقط وضع مالی طرف مقابلشون واسشون مهم هست ؟
بگذریم
چی شده که فکر میکنید از رانندگی تنفر دارید ؟
حتما در گذشته تون اتفاقی افتاده که باعث شده الان اینطور فکر کنید
نامزد خودم و مثال میزنم
چند سال قبل با ماشین پدرش تصادف بدی داشت و خوشبختانه به خودش چیزی نشد
از همون موقع دیگه اصلا رانندگی و کنار گذاشت و همیشه ترس داشته که دوباره رانندگی کنه
وقتی دلیل اینکه از ماشینم استفاده نمیکرد و ازش میپرسیدم همش تفره میرفت
بالاخره فهمیدم یه ترسی از گذشته درونش شکل گرفته و باعث میشه که فکر کنه اتفاق گذشته حتما در آینده هم اتفاق میافته
وقتی فهمید واسش ماشین ثبت نام کردم انقدر دلشوره گرفته بود و میگفت هیچ وقت سوارش نمیشم
ولی به مرور یه کاری کردم که اون ترسی که از گذشته در درونش شکل گرفته بود کم کم از بین بره
خودش هم اصلا فکر نمیکرد اینقدر راحت بتونه دوباره رانندگی کنه
هر چیزی تو زندگیمون چه ناشی از ترس یا بدبینی یا همین نفرت یه ریشه ای در گذشته داشته که باعث شده الان اینطور فکر کنیم
پس سعی کنید دنبال دلیل اصلی بگردید که باعث شده این تنفر در درون شما به وجود بیاد
اون موقع میتونید کم کم این حس تنفر و از بین ببرید
موفق باشید:72:
دوستان سلام
ممنونم که جواب دادید و راهنمایی کردید. اینکه چرا بدم میاد رو نمیدونم. فقط میدونم بدم میاد.
تصمیم خودمو گرفتم. قیدشو میزنم تا موقعی که به قول یکی از کاربران کشش و علاقش در من ایجاد بشه یا زمانی که واقعا احساس نیاز یا اجبار از طرف جامعه رو به معنای واقعی حس کنم.اگر هم نشد که نشد دیگه.به هرحال تجربش کردم و این مهمه.
ممنون.