بعد ار 5 سال تلاش...

سلام دوستان من خیلی تایپیک زدم و از مشکلاتم و حرفهای دلم گفتم و خیلی از دوستان حرفها و کمکهای مفیدی کردن ولی بیشتر دوستان هم تاکید بر مطیع بودن و ... بودن که به شخصه فکر میکنم مطیع بودن هم حدی داره ولی حرفهای maryam و madar عزیزو بعضی از دوستان که اسمشون یادم نیست برام مفید بودن.
من شوهرم خیلی خیلییییییی مشکلات داشتیم مثل تفاوت فرهنگی، بی اعتمادی، منعطف بودن من ،دیکتاتور و زورگویی بودن همسرم، خانواده اش که دخالت میکردند، با خانواده من بد رفتاری میکرد و مانع رفت امد من میشد و بزرگترینش زندگی کنار خانوادش بود که تغریبا دو ماه پیش بود که دیگه حالم از خودم زندیگیم بهم خورد و تصمیم گرفتم در سکوت کامل این زندگی ترک کنم و یک روز که همسرم تو خونه نبود دخترم برداشتم و با یه ساک رفتم خونه مادرم و فرداش درخواست مهریه کردم خدا میدونه چه سختی هایی که در مورد خودم دخترم نکشیدم همسرم تهدیدم کرد خانوادش هرچی از دهنشون در اومد بهم گفتن و فقط تو این وسط برادرم و برادر شوهرم عاقلانه و خونسرد سعی میکردند دوباره ما زندگی کنبم بعد از این که درخواست مهریه رو فرستادم تازه شوهرم متوجه شد که کجای کار و قضیه خیلی جدیتر از این حرفاست با حرفایی که شوهرم تو این 5 سال گفته بود فکر میکردم اگه من برم و جدا بشم هیچ وقت شوهرم دنبالم نمیاد و ار خدا خواسته اونم جدا مبشه ولی باور نمیکردم همون شوهری که سرکوب میکرد همون شوهری که همیشه میگفت من من من افتاده بود التماس یعنی الانم که مینویسم باورم نمیشه اومد گفت هر جور بگی قبول میکنم فقط من و دخترمون تنها نزار منم بعد از کلی برو بیا و مشاور رفتن که 5 جلسه پیش مشاور رفتیم همون شوهری که میگفت مشاور مال دیونه هاس خودش مایل بود بره مشاور منم بهش گفتم پام تو اون خونه نمیزارم و یه خونه جدا میخوام عین یه ادم معمولی باید برم بیرون برم خونه مادرم برم کلاس تفریحی بهم پول بدی به خانوادت اجازه ندی دخالت کنن و خیلی حرف دیگه که پیش مشاور قول داد و الان تغریبا یک ماه که دوباره با شوهرم اشتی کردیم ولی هنوز خونه مادرم هستم و اونم اکثر اوقات میاد اینجا و قرار یه خونه بگیریم و بریم سر زندگیمون
همه این دوباره امتحان کردنها و زندگی دوباره فقط فقط به خاطر دخترم هست.
الان صد در صد زندگیم درست نشده ولی 60-70 درصدش درست شده مشکلات عاطفی و اخلاقی و فرهنگی که میون من و شوهرم بود بهتر شده.
اگه اومدم بنویسن میخوام بگم ما ها ارزشمون خیلی زیادتر از این که یک فرد دیگه بخواد مارو له کنه و اگه ما به خودمون ارزش ندیم هیچ بنی ادمی ارزش نمیده حق گرفتنی نه دادنی حق خودتون بگیرین من خودم خیلی اذیت شدم خیلی دلهره کشیدم دخترم خیلی اذیت شد ولی الان هم از کاری که کردم ناراحت نیستم هنوزم از کاری کردم و تصمیمی که گرفتم خوشحالم.
شوهر من نه معتاد بود نه عیاش نه چیزی فقط مشکل مشکله اخلاقی و فرهنگی بود .
نمیدونم در اینده چه اتفاقی میافته ولی حداقل الان راحت زندگی میکنم و ارامش دارم.
هنوزم مشکلاتی دارم مشکلاتی با خانوادش ولی با زمان و کمک شما دوستان امیدوارم حل بشه

روش درست بود یا نه رو نظر نمیدم فقط سعیت را بکن زندگیت بهتر بشه.

وقتی ازدواج میکنی دیگه منی وجود نداره میشیم باهم بخندیم باهم شاد باشیم لذت ببریم.اصولا ما مردها یکم لذت میب یم س به سر همسرمان بگزاریم شخصی میگم خداوکیلی یکمش کیف میده غورشو بالا میاری خخخخ ولی بهتره همان یکم باشه. نه بیشتر! در هر صورت خیلی خوشحال شدم الان بهتر شده زندگیت مشاور رها نکن سعی کن زیربنایی مشکلانتان حل بشه نه فقط در ظاهر

واقعا خوشحال شدم ایشالله خوشبخت بشید.راشتی حواست به دخترت هم باشه.

با سلام واقعا خوشحال شدم بیشتر مشکلاتت حل شده محکم بایست و از حقت کوتاه نیا.

خوشبحالتون که جرات این کار رو داشتید و خوشحالم که همه چیز داره خوب پیش میره.

Khalagezy :
من چاره ای جز این نداشتم چون همسرم حرف من نمیخواست بفهمه و زیادی تند میرفت یه شوکی نیاز داشت همه ادمها تا یه چیزی از دست ندن یا احساس خطر نکنن به خودشون نمیان .
هنوزم مشکلاتم تموم نشده و مشکلاتم با خانوادش ادامه داره فعلا رفت امد زیاد نمیکنم ولی اصلا رفتارشون با من درست نیست و اصلا نمیدونن با یه عروس چه جوری برخورد میکنن یه رفتار معمولی ،توقع زیادی ندارم بعداز این ماجرا ها با اصرار همسرم رفتم خونه مادرش حتی یه چایی هم نیاورد غذا پخته بود برگشت به همسرم که اگه گشنه ای غذا بخور حتی به من طارف هم نکرد واقعا این اداها و رفتارها خیلی ناراحتم میکنه از طرفیم شوهرم بعد از این ماجرا ها مونده میان من خانوادش و فشار روحی میکشه و این موضوع ناراحتم میکنه از طرفیم زندگی تو خونه مادرم برا همسرم حتما سخت ولی چاره ای ندارم و نمیخوام به هیچ عنوان دوباره تو اون خونه برگردم. خلاصه مشکلاتم تموم نشده ولی حداقل از طرف شوهرم دیگه فشاری نمیبینم و تغریبا ارامش دارم.
اذر میدخت:
ممنونم مرسی من از حقم خیلی گذشتم و هنوزم میگزرم ولی دیگه نمیخوام از حق یه زندگی اروم و آرامش روحیم بگذرم.به هیچ عنوان.
Abs:
من وقتی از خونه در اومدم به امید برگشتن نرفتم و اگر شوهرم خودش تغییر نمیداد و پی به اشتباهاتش نمیبرد شانس دوباره به زندگیمون قبول نمیکردم حتی پیش مشاور هم گفتم بعداز این هم اگه واقعا برگردیم به روز اول من دوباره جدا میشم و این بارآسمونهم بیاد زمین قبول نمیکنم. شوهر من به خاطر مهریه نیست چون یک هفته بعد از درخواست مهریه برادرم گفته بود که من یک قرون هم مهریه نمیخوام و حاظرم به صورت توافقی تموم کنم ولی اون قبول نکرد بود من اگر درخواست مهریه کردم چون راه قانونی جز این نداشتم.
همسرم هم میدونه من این شانس دوباره رو فقط فقط به خاطر دخترم دادم چون واقعا همه چیز تموم شده میدیدم و اونجوری پیش میرفتم.

فعلا که یه زندگی نرمال و ایده الی داریم ببینیم تا بعد چی میشه و چی پیش میاد. حداقل پیش وجدانم راحتم تا آخرین نفس تلاشم میکنم.

سلام نگاد خانم. خیلی خیلی خوشحال شدم از دیدن تاپیکتون و خدا رو شکر میکنم که بالاخره یکی از کسانی که همیشه میومدیم و از مشکلاتش میخوندیم و تاسف میخوردیم و جز دعا کردن کار دیگه ای از دستمون برنمیاد، خودش دست به کار شد و تغییر بزرگی تو زندگیش ایجاد کرد. تصمیمتون درست یا غلط ولی هر چی بود نتیجه اش متفاوت بود. واقعا با چیزایی که از همسرتون نوشته بودین فکرشو نمیکردم که حتی بیاد دنبالتون. ولی این تلاشش برای برگردونتون نشون میده که دستتون داره این مطمعن باشید.
اگه 70درصد مشکلاتتون حل شده بقیه اش هم با گذشت زمان حل میشه به رفتارها و عکس العمل های خانوادش هیچ اهمیتی ندید هر چند ناراحت کننده باشه اتفاقا بزار شوهرت ببینه که چه رفتار زشت و زننده ای باهات دارن.
امیدوارم بقیه مشکلاتت هم هرچه سریعتر حل بشه.

حق گرفتنی است نه دادنی


سلام
تبریک میگم به شما . عجب رشدی کردی. چقدر اگاه و توانا و قدرتمند شدی. اون نگاد مظلوم و قربانی کجا و این نگاد توانا کجا؟

عزیزم توی تاپیک یکی از دوستان خوندم که بهش از قول من گفته بودی که حق گرفتنی هست نه دادنی. همون موقع فهمیدم که چراغی برات روشن شده و دیر یازود نور رو میبنی و سر از خاک بلند میکنی ولی هیچ فکر نمیکردم این اتفاق به همین زودی باشه و حالا من دارم برای یک زن توانا مینویسم.
راه درازی در پیش داری و مشکلات و پستی و بلندی زیادی خواهی داشت سعی کن این نونهال وجودت رو پرورش بدی و بهش شاخ و برگ بده و تبدیل شو به درخت تنومندی که زیر سایه اش دخترت در ارامش رشد کنه.
تا زمانی که برات خونه مستقل تهیه نشده برنگرد.
موفق باشی

دوست عزیز من بشدت به مشاوره نیاز دارم ولی همسرم اصلا زیربار نمیره...شما تهران تشریف دارید؟
میشه بگید کجا رفتید و پیش کدوم مشاور رفتین؟
البته اگه تبلیغ میشه ادرس ایمیل بدم برام ایمیل بزنید من قوانین سایت رو تو این مورد نمیدونم

........................................‌....... ...........


باسلام
ارسال ایمیل یا هر آیدی خلاف قوانین می باشد و کاربر خاطی مسدود میشود.

سلام madar عزیز واقعیتش حرفاتون تو تایپیک قبلی بی تاثیر نبود و واقعا از حرفای شما و maryam اترژی خاصی میگرفتم چون میدیدم الکی سعی تو سازش ندارین بلکه با دید باز و منطقی راه نشون میدین. ولی یه جرات یه جسارت یه انرژی نیاز داشتم که شکر خدا با کمک خدا این کار کردم هنوزم به صد درصد نرسیدم که کارم باعث شده زندگیم درست بشه یا نه ولی حداقل از اون شرایط راحت شدم. و واقعا خیلی سخت بود یعنی الانم که یادم میفته چه طوری در سکوت از خونه رفتم حتی بدون کلامی هنوزم استرس میگیرم. دوست ندارم تبدیل شم به اون ادم قبلی میخوام رفتار مناسب داشته باشم و در عین لطافت زنانه رفتار جراعت مندانه هم داشته باشم.

وضعیت الانم، با شوهرم رابطم خوب از لحاظ آزادی و بیرون رفتن دیگه باهام کاری نداره بهش خبر میدم و میرم.از نظر پول هنوز کاملا درست نشدیم ولی باز تغییر کرده. با خانوادم نه زیاد گرم نه سرد معمولی ولی با احترام برخورد میکنه. ولی همین که به خاطر من و دخترم اومده خونه مادرم فکر میکنم قدم بزرگی هستش تنها مشکلم خانوادش البته در مورد خانوادش با من کاری نداره نه میگه بیا بریم نه حرفی در مورد اونا میزنه ولی دوست ندارم به خاطر خانوادش باز برگردم سر خونه اول یعنی برگردم به شرایط قبلی واسه همین نمیدونم چیکار کنم باهاشون ارتباط برقرار کنم یا نه مثلا برای رفتن به خونه مادر شوهرم به شوهرم چیزی بگم یا اصلا بهشون زنگ بزنم یا نه اصلا نمیدونم رفتار درست تو این شرایط چیه بهم نظر بدین ممنون.اینم بگم که برادرش خیلی خیلی بهمون کمک کرد و عامل تغییر شوهرم تا این حد برادرش و احساس میکنم زندگی دخترم مدیدن برادرش هستم که باعث شد دخترم زیادتر عذیت نکشه و به عنوان بچه طلاق نباشه. منهم واقعا ادم بلند پروازی نیستم فقط دوست دارم مستقل و ازاد در عین حال تو یه چهارچوب مشخص زندگی کنم با احترام با ارامش با اعتماد.

Abs عزیز من تهران نیستم ولی این بگم اگه زندگی من رو به راه البته تغریبا، درسته مشاور خیلی خوب و مفید بود ولی عامل تغییر نبود بلکه عاملش این بود که شوهرم احساس از دست دادن کرد دخترش داشت از دست میداد زندگیش از دست میداد و دومیش برادرش بود که دیدش باز کرد نگاهش از اون زندگی سنتی گرفت و به سمت یه زندگی امروزی و مستقل هدایت کرد و خیلی خیلی کمک کرد سومیش هم اون واقعا من دوست داشته ولی من خودم تازه بعداز 5 سال تازه تازه متوجه میشم. اگه تمام این کاراش واقعی باشه واقعا مرد نمونه ای هستش به نطر من که خانوادش یعنی من دخترم رها نکرد بلکه حامی شد و واقعا برای من ارزشش اگه 10 درصد بود الان 100 درصد شد.فقط امیدوارم همه چیز واقعی باشه نه بازی.

به تایپیکهات سر میزنم ولی کلا به قول madar حقت بگیر کسی به تو حق نخواهد داد.

سلام

در مورد روابط با خانواده همسرت عجله نکن . فعلا نیازی نیست براش انرژی صرف کنی. هر وقت مجبور بودی برخورد داشته باشی با احترام برخورد کن ولی زیاد توجه نکن و فعلا فکر و وقتت رو صرف مسایل حساس تر و مهمتر کن که اولین و مهمترین و فوری ترینش موضوع خانه هست . من نمیدونم شما جند وقته با همسرتون توی خونه مادرت زندگی میکنید ولی این رو مطمینم که این روال به هیچ وجه به نفع شما نیست. مگر کرایه کردن یک خونه چند روز طول میکشه ؟ چرا شوهرتون اقدام نکرده؟ چرا مجبور هستید خونه مادر شما باشید؟ ایا احتمالش هست که شوهرتون برای برگرداندن شما و جلب اعتماد یا گول زدنتون به زمان نیاز داره و حالا داره با این کار برای خودش زمان میخره تا شما رو به نحوی به خانه مادرش برگردونه؟ ایا احتمال داره همچنان تحت تاثیر خانواده جرات نداره خانه تهیه کنه؟ این مسیله فوریتی هست. میدونم خوشتون میاد که یک مدت هم همسرتون با خانواده شما زندگی کنه یک جورهایی ادم دلش خنک میشه ولی در کل به ضرر شماست . تا ابها از اسیاب نیفتاده فشارها رو برای تهیه هر چه سریعتر منزل بیشتر کنید وگرنه ممکنه زحماتتون به باد بره.

سلام.دلیل کرایه نکردن خونه ببه خاطر اینکه قراره تا ماه بعد پول بگیره از جایی که کار کرده بعد خونه کرایه کنیم و بریم خودمم دوست ندارم خونه مادرم بمونم چون زیادیم راحت نیستم اللن تغریبا دو ماه اینجاییم و مخصوصا شوهرمم که میاد اصلا راحت نیستم ولی چاره ای ندارم جایی دیگه نیست بریم و نمیخوامم به هیچ وجه خونه خودمون برگردم. خودشم این میدونه و بهش گفتم بر نمیگردم.به خانوادشم گفتم. خانوادشم میدونن که میخوایم خونه بگیریم و فکر نکنم به خاطر مخالفت اونا باشه که شوهرم خونه نگیره. خودش که گفته الان پول کافی نیست و ماه بعد میتونه.
در مورد خانوادش و من هم شاید هم من زیادی رو خانوادش حساس شدم اونم فقط به خاطر اینکه خانوادش عامل نباشه دوباره روز از نو باشیم.یکی دوباری که تو این مدت رفتم جای ادمم نزاشتنم اصلا کاملا بلاجبار سلام خداحافظ. نه زنگ میزنیم نه حرف میزنیم.خودشم میدونم انتظار دارن من زنگ بزنم من برم اونا هم من جای ادم نزارن این روال عروس نگه داشتنشون.
تنهام نزارین الان بیشتر از هر موقعی نیاز دارم کمکم کنین چون شرایط ما الان شبیه اینه که تازه ازدواج کردیم این شوهرمم میگه که ما الان انگار تازه ازدواج کردیم و تازه همدیگر و میشناسیم و هر کاری برا زندگیمون از دستمون بر میاد بکنیم.
نمیخوام دیگه اشتباه کنم.

دوستان بهم نظر بدین
من الان با خانواده شوهرم رفت امد ندارم و هر بار که همسرم میره دخترمم میبره البته هفته ای یکبار برده ولی خودش هر روز میره سر میزنه اصلا نگفته تو هم بیا بریم چون اولش بهم گفت من اصلا بهت نمیگم بیا هروقت خودت خواستی بیا بعد اون نه من نگفتم نه اون. از طرفیم دوست ندارم به هاطر رابطه من و خانوادش میون من و همسرم بهم بخوره از طرفیم دوست ندارم خودم خورد کنم و الان نمیدونم چه رفتاری چه روالی و چه کاری بکنم بهتر. لطفا راهنمایی کنین به نظرتون تو ارتباط با خانواده شوهرم و رفت امد چه روالی بردارم چی کار کنم بهتر. مطمئنن صمیمی شدن من با خانواده همسرم انرژی مثبتی هست برای شوهرم. راهنماییم کنین تا با کارهای غلط دوباره این ارتباط خراب نکنم.

عزیزم سلام
من دقیقا یادم نمیاد مشکل شما با خانوااده همسرت چی بوده اما هرچی که باشه اونا رو نمیتونی برای همیشه بذاری کنار و دیر یا زود باید رابطه رو باهاشون برقرار کنی.نرفتن شما برای دخترت هم خوب نیست و در روحیه اش تاثیرت بدی میتونه بذاره....
برای اینکه رابطه ات با همسرت خدایی نکرده خراب نشه بخاطر خوشحال کردن همسرت و حفظ زندگیت این دفعه همسرت رو همراهی کن.مطمئن باش کسی نمیگه شما خرد شدی.بلکه این بزرگ منشی شما رو نشون میده .و همسرت هم قطعا قدردان محبتت خواهد بود.حتی به نظر من یک جعبه شیرینی هم بگیر .خودت هم بگیر.نه اینکه همسرت رو بفرستی بره بگیره و بده دخترت بده به مادر بزرگش.
این رابطه ها بالاخره باید درست بشه و اگر نشه ضرر میزنه قطعا.همسرت هم تا مدتی میذاره به عهده خودت و بعده مدتی کشمکش و جر و بحث شروع میشه.حتما برو و کینه ها رو از خودت دور کن.زیاد باهاشون صمیمی نشو و قهر هم نباش.حد تعادل رو رعایت کن و براشون همیشه یک عروس باقی بمون.نه دخترشون باش و نه غریبه...

سلام

اگر هنوز جهیزیه و وسایل زندگیتون رو از خانه مادرشوهرتون خارج نکردید و خانه تان همچنان به روال سابق پابرجاست ،ورود شما به اون ساختمان نمیتونه کار درستی باشه و امکان داره شوهرتون رو برای تهیه منزل اجاره ای سست کنه. ولی اگر اسباب و اثاثیه رو خارج کردید ، مریم جان توصیه های خوبی داشتند. من کمی نگران هستم که شما گرفتار عواطف و احساسات بشید و زحماتتون هدر بره. قبل از هر تصمیم و عملی عواطف رو کنار بگزارید مثل همین مورد که نگران رابطه عاطفی بین خودتون و همسرتون هستید که ممکنه همین ترس در روند تصمیم گیری تون اخلال ایجاد کنه. اول بدون هرگونه ترس و احساسات دیگر کاملا منطقی فکر کنید اگر دیدید مشکلی وجود نداره تصمیم بگیرید بعد میتونید هر قدر دلتون میخواد به عواطف شاخ و برگ بدید و لذت ببرید. از نظر خود من اجاره کردن یک خونه نه به زمان زیاد احتیاج داره نه پول زیادی که همسرتون نتونه از پسش بربیاد . البته شرایط اقتصادی خانواده رو شما بهتر میدونید . فقط دقت کنید هر چه سریعتر این منزل تهیه بشه و تا زمانی که به خونه خودتون نرفتید محتاط باشید و گرفتار احساسات نشید. من خودم جای شما بودم تا خونه ام تکمیل نشده بود به اون ساختمان قدم نمیگذاشتم و این رو هم صراحتا به همسرم میگفتم که دلیل نرفتن من قهر و دعوا با خانواده شما نیست بلکه من تصمیم گرفتم تا خونه کرایه نشده وارد اون ساختمان نشم. البته من توصیه نمیکنم شما عین این جملات رو به همسرتون بگید ، شما خودتون باید شرایط و موقعیت رو ارزیابی کنید و تصمیم بگیرید . همه ادمها و شرایط زندگیشون باهم فرق میکنه.
در ضمن یک نکته رو فراموش نکن هیچ وقت اجازه نده ترس هات باعث بشند به دیگران بخاطر کارهای اشتباهشون ، جایزه بدی.


جایزه دادن به اشتباهات دیگران ممنوع

ممنون مادر و مریم جان
واقعیتش اینه که خونه ای که ما قبلا زندگی میکردیم یعنی خونه پدر شوهرم تو بالاشهر خونه مادر من هم با 15 دقیقه فاصله البته با ماشین باز بالاشهر شهر خودمون هست و الان شوهر من نمی خواد با رفتن به پایین شهر خانوادش جور دیگه فکر کنن که اره لیاقت اینا پایین شهر بود ما هم کا جا داده بودیم لیاقتش نداشتن البته این حرفی که من از حرفای همسرم به این نتیجه رسیدم.برای کرایه خونه نو بالاشهر هم 70 الی 100 ملیون پول میخواد البته تمام رهن تا خونه بگیریم واسه همین همسرم فعلا یعنی تا اخر ماه بعد میگه نمیتونه باید از جایی که کار کرده پول بگیره. در مورد برگشتن به اون خونه قبلی شوهرم میدونه که این یه اتفاق غیر ممکنیه
تو این وسط من بیشتر به این فکر میکردم که به خاطر ارتباط من خانوادش میون من و شوهرم به هم نخوره که اونم خیلی فکر میکنم میبینم نرم بهتر چون اونا تا الان نه زنگ زدن نه خبر گرفتن منم پاشدم رفتم جای ادم نزاشتن واسه چی برم خودم کوچیک کنم فکرها و اتفاقات اینده خیلی اعذیتم میکنه مثلا با خودم فکر میکنم که چله بیاد اگه همسرم بگه بریم خونه مادرش ایا برم یا نه شایدم من خودم خیلی درگیر کردم ولی از بس که از اولین روز همیشه حرف سر خانواده بود هم مال من هم مال اون واقعا تو رفتارهام گیج میمونم. وقتی رفته بودیم مشاور، مشاور میگفت ایا شما جز حرف اطرافیان و خانواده حرف و مشکل دیگه ای ندارین که واقعا خیلی کم بود حرف هر دومون جز خانواده. وایقعا دلم نمیخواد با ندونم کاری ها و بی سیاست بازی باز زندگیم خراب کنم واقعا دوست دارم ادم محکم و با جرات در عین حال با لطافت زنانه باشم و وقتی حرف میزنم واقعا محکم و واضح و درست حرف بزنم چون میدونم خواه یا نخواه پیش خانوادش و اطرافیان حرفایی در مورد این اتفاقات میافته میخوام در عین ادب و احترام کولنده حرف بزنم از حقم دفاع کنم نه اینکه سست و بی جواب وایسم نگاه کنم
مثلا همین بکباری که رفتم پدر شوهرم خیلی با کنایه حرف زد دوست داشتم از حقم دفاع کنم ولی من فقط وایستادم و نگاه کردم. و همین رفتارهام که باعث میشه در حالیکه حق هستم و در حقم ظلم شده ولی ناحق دیده بشم و اینا اذیتم میکنه
شوهرم خودش خیلی تغییر داده و اونی که الان خودش باید تغییر بده منم. و اگه ندم باز این شانس دوباره رو از دست میدم.

راستی madar این حرف اخرت که نوشتی ترسهات باعث نشه به اشتباهات دیگران جایزه بدی میشه کمی واضح تر توضیح بدی یا مثالی بزنی ممنون بخاطر وقتی که میزارید.

سلام

در جواب توضیحی که خواسته بودید یک تاپیک ایجاد کردم با نام چگونه با دیگران از موضع ضعف برخورد نکنیم . منبع جمله ای که براتون گفتم با توضیح کامل در این تاپیک هست.امیدوارم کمکی براتون باشه.