روش خواهرم درسته یا روش من؟؟؟؟

با سلام واحترام:72:

چندوقتیه که دارم به بچه دار شدن فکر می کنم و همسرم هم خیلی اصرار دارن. حدود یه ماه هست که به اتفاق مادرم چکاب های قبل بارداری و دندان پزشکی رو انجام دادم . و خانواده خودم(مادرم و خواهرام)از تصمیمم خبر دارند و خانواده همسرم نمیدونن. من از همسرم خواستم نگه بهشتون فعلا.

من فرزند بزرگتر خانوادم و خواهرم که یک سال ازم کوچیک تره هم متاهل هستن.امشب خبردار شدم که بارداره.اصلا چیزی به ما نگفته بود که می خواد بچه دار شه.حتی مامانم رو هم در جریان نذاشته بود.

خونه مامانم بودم خواهرم با همسرش اومدن و خبر دادن من خیلی خوشحال شدم و رفتم بغلش کردم و تبریک گفتم و مامانم هم همین طور ولی مامانم اشک تو چشاش جمع شد و به خواهر گفت چرا منو در جریان تصمیمت نذاشتی و کمی دلگیر شد اما زیاد به روی خودش نیاورد و بیشتر شادی کردیم.

من خیلی خوشحال شدم اما یکم نگرانم که مردم فک کنن من نتونستم بچه دار شم با اینکه یه سال بزرگترم.نمیدونن که خودم نخواستم.
یکم از خواهرم دلگیر شدم که چرا بهم در مورد تصمیمش نگفته اما به روش نیاوردم.
اما من تا تصمیم گرفتم برا چکاب برم خواهرم رو در جریان گذاشتم و بهش گفتم و به مامانم هم گفتم.

از طرفی بهش حق میدم نگه چون ممکن بود حالا حالا ها نشه .اما چون من و خواهرم تقریبا سنگ صبور همیم ازش کمی دلگیرم اما جلوش فقط شادی نشون میدم.

حالا دارم با خودم فکر می کنم شایدم من ساده ام و نباید چیزی بهه خانوادم می گفتم.گاهی حس می کنم خیلی ساده ام.


نمیدونم..............

موضوع اینجاست که شما و خواهرت یکم تفاوت در شخصیت دارید
ایشون آدم مستقلی هست و خودش تصمیم میگیره و برای خودش و تصمیمش و ارزش گذاری روی تصمیمش معیارها و ارزش های درونی داره
ولی شما بسیار متفاوت عمل میکنی و عزت نفس بسیار پایینی داری و واسه تصمیم به تایید مادر و شوهر و مردم و بقیه داری
آخه یعنی چی میترسم مردم فکر کنن که بچه دار نمیشم!!!!خوب فکر کنن مگه فکر اونا تاثیری در زندگی شما داره؟من واسه اینکه اونا دیگه این فکر رو نکنن باید بهشون ثابت کنم که میتونم بچه دار بشم؟؟؟وای به حال اون بچه ای که قراره زیر دست شما بزرگ بشه خانوم خواهش میکنم به غیر آمادگی جسمی قبل بچه دار شدن آمادگی روانی مادر شدن رو هم کسب کنید

ناراحتی از حرف مردم بابت ازدواج خواهر برادر کوچکتر رو شنیده بودم٬ بچه دار شدن رو نه والا
راستش بنظر منم کار خواهرتون خیییلی بهتر بوده. اصلا خدای نکرده فقط یک درصد احتمال بدید یه نازایی یا تنبلی در همسرتون باشه٬ اینا رو مو به مو مادرتونم میفهمن. پس حریم خصوصی خانوادتون چی میشه؟

سلام

روش خواهرتون درسته.

شخصی ترین و خصوصی ترین مساله هر خانواده اقدام به بارداریه. مادر شما هرچقدر هم صمیمی و دلسوز تو این حریم راهی ندارن.

باسلام
ممنون از پاسختون دوستان عزیز:72:

بله درسته من اعتماد به نفسم پایین اومده و دلیلشم از نظر خودم اینه که ازدواج خواهرم نصبت به من موفق تر بوده .یه جور حس سرخوردگی دارم.قبلا اعتماد به نفسم بالاتر بود .
و دلیلشم مقایسه ای است که از اول من و خواهرم رو در فامیل می کردند و تا قبل ازدواج همیشه از همه نظر زیبایی درسی و همه چی من اول بودم ولی بعد ازدواج خواهرم خودم متوجه میشم بهش احترام بیشتری گذاشته میشه نصبت به من.این چیزها رو می بینم کمی غصه می خورم.

در رابطه به اینکه مامانم نباید در جریان قرار میدادم دلیلش این بود که ترسیدم مامانم متوجه بشن ناراحت بشن و دلشون بشکنه همونطور که دیشب کمی از خواهرم دلخور شدن.
اما الان می بینم که بهتره از این به بعد این تصمیم رو پنهان کنم و فکر کنند که فعلا منصرف شدم.اما نمیدونم چی بگم که دروغ نباشه.
اینکه مامانم رو در جریان نذارم بهم عذاب وجدان میده.

با سلام شما هنوز چيزي نشده در حال مقايسه هستيد خدا به داد روزي برسه كه بچه دار شديد حالا ميخواهيد بچه خواهر خودتونو با بچه خودتون مقايسه كنيد يا رفتار ديگران رو نسبت به اين دوتا بچه مقايسه كنيد
به نظرم فعلا بچه دار نشيد اول روي خودتون كار كنيد تا رفتار و گفتار ديگران روي شما تاثير نداشته باشه بعد
ببخشيد كمي تند صحبت كردم

سلام

همین مقایسه کردن ها افت های زندگی هستن.نیازی نیست شما همراه با مادرت چکاپ هات رو انجام بدی.شما یک زن مستقل و بالغ و متاهل هستی که خودش باید توانایی انجام کارهای شخصیش رو داشته باشه و اگر به کمکی احتیاج داشتی از همسرت کمک بگیر و حس پدری و مسئولیت پذیری در اون بیدار نگه دار.فردا پس فردا هر اتفاقی در مورد بچه ات بیفته میگه برو به مادرت بگو .
دوست خوبم قضیه بارداری یک قضیه کاملا وبسیار شخصیه.حتی مشاوری میگفت تا یکی دو ماه بعده بارداری هم به کسی چیزی نگین (اطرافیان) که اگر خدایی نکرده مشکلی بود دیگه هرکسی در جریان قرار نگیره..
دلیلی نداشته خواهر شما چیزی درمورد تصمیم شخصیش و روابطش با همسرش به شما بگه و کار درست رو ایشون کرده.پس حریم بین زن و شوهر چی میشه تکلیفش؟
شما باحفظ احترام به مادرت کم کم ایشون رو متوجه کن که شما مستقل تصمیم میگیرید و قرار نیست ایشون در جزییات تصمیم گیری شما قرار بگیره.اگر شما این حس رو در مادرت پر و بال بدی ممکنه به جایی برسه که ایشون در مورد جزیی ترین مسائل هم از شما بخوان که در جریان قرار بگیرن که صورت خوشی نداره.
این اتفاقا و توقعات کم کم حریم خانوادگی شما و همسرت رو دچار اختلال میکنه..

تشکر از لطف دوستانم که خیلی در زندگی بهم کمک کردن:72:
من اینجا خیلی چیزا یاد گرفتم و خیلی برام مفید بوده واقعا ممنونم:72:

مشکل اینجاست که من الان مادرم ماملا در جریانه که من قصد بارداری دارم ولی الان پشیمونم چرا منم گفتم و من هم باید نمی گفتم چون با شناختی که از مادرم دارم ایشون حالا که دیده خواهرم باردار شده همش ازم می پرسه چیکار کردین شد یا نشد؟

من خوشم نمیاد که سین جین شم.الان راهی هست که جوری بفهمند که منصرف شدم و دروغ هم نباشه؟

همون اول که گفتی حدود یه ماه چکاب های بارداری و دندون پزشکیو به اتفاق مادرت انجام میدین پیش خودم گفتم مگه میشه ...

بنظرم الانم نگران ناراحتی مادرت نباش و دیگه راجع به این موضوع توضیحی به کسی نده با ارامش از مادرت بخواه که دیگه سوال نکنه همین دلیلیو بیار که اعصابت خورد میشه و اینا و بگو هر وثت شد سوپرایزتون میکنمو میگم ... شما که تو یه موضوع به این خصوصی خوانوادتو در جریان قرار دادی در بقیه موارد چیکار میکنی پس ...
این اخلاق به مرور زمان به ضررت تمام میشه .. کلا بهتره دیگرانو زیاد در جریان زندگی متاهلی و زناشوییت قرار ندی فرقی نداره مادر باشه یا غریبه

صد در صد که روش خواهرتون درسته و اینکه ایشون الان به اتفاق همسرشون یه خانواده جدا هستن ، اینم روش خانوادشون هست که از تصمیماتشون کسی خبر دار نشه.
خب وقتی مادرت میپرسه چی شد ، در جواب بگو هر وقت خدا بخواد :|

خواهر خودم که باردار شد ، بعد دو ماه به من گفت ، من ازش خواهش کردم حداقل تا چهار پنج ماه به کسی چیزی نگه ، حتی پدر و مادرمون ، چون خدایی نکرده به هر دلیلی ، هر اتفاق بدی بیفته و ........ خانواده که ناراحت میشن ، مردم هم حرف در میارن گرچه هیچ اهمیتی نداره حرف مردم.
بعد از فهمیدن پدر و مادر که اصلا ناراحت نشدن ، خیلی هم خوشحال شدن.
ولی خب همین نگفتنِ این چیزا به نظرت یه سیاست جالبی هست.
حتی دیگه بعدش به فامیل هم خودمون چیزی نگفتیم ، همه از رو ظاهر خواهرم متوجه شدن و کسی ناراحت نشد و همه خوشحال شدن.

شما هم سعی کن به مرور زمان یکمی روش زندگیتو عوض کنی دوست عزیز ، به نفع خودت خواهد بود...
چه خوب شد حالا به خانواده همسرت چیزی نگفتی.

چون میخواید انشالله به زودی مادر بشید به جای مقایسه خودتون با خواهرتون بشینید کتابهای مربوط به تربیت بچه٬ راهنمایی های دوران بارداری٬ زایمان و نگهداری بچه رو بخوونید.
روی اعتماد بنفس و عزت نفس خودتون هم کار کنید. شما الان خوشبخت هستید. دلیلی نداره شادی الان رو با مقایسه خودتون با خواهرتون کمرنگ کنید‌. در هر مقایسه ای با خودتون بگید خدا رو شکر که خواهرم ازدواج خوبی داشته. حتم دارم که خیلی دوستش دارید.
جمله نهایی٬ خودتون رو دوست داشته باشید:72::72:

سلام
من پست بقیه دوستانو مطالعه نکردم شاید نظرم تکراری باشه

روش خواهرتون درسته
نه تنها مسئله ی بچه دار شدن ، کلا سعی کن مسائل مربوط به شما و همسرتو با خانواده ت مشورت نکنی
راهو براشون باز کنی ممکن هست براتون مشکل ساز بشه (دخالت)
الآن هم بهشون بگو پروسه بچه دار شدن طولانی هست سه ماه از قبل باید فولیک اسید مصرف کنید آزمایش های مخصوص رو بدید
و دیگه در این مورد صحبتی نکنید:305:
موفق باشی:72:

خیلی ممنون از نظرات دوستانم

این روزا در دیدارها یا تماس هایی که داشتم با خانوادم مامانم بهم می گفت که من تا به دیگران میگم دارم مادربزرگ میشم میگن مونا بارداره بعد می گم نه مریم(خواهرم) و بهشون میگم ان شاالله مونا هم تا یکی دوماه دیگه باردار میشه.منم در جوابشون میگم نه حالا بذارین مریم بچش دنیا بیاد ببینیم چی میشه(اما همزمان هم پیگیر باردار شدنم هستم اما به توجه به راهنمایی دوستان نمی خواهرم دیگه حتی مامانم بدونه)چون با اینجور حرفاش ناخواسته منو ناراحت میکنه.

حتما به توصیه های مفیدتون که با مهربونیه زیاد برام نوشتین عمل می کنم ممنون از همگی

برای دردودل:ولی دوستان این روزا خیلی حس های بدی میاد سراغم خیلی زودرنج تر از قبل شدم معطلم بهانه گیر بیارم بزنم زیر گریه دلم خیلی گرفته.حس می کنم خیلی از زندگی عقبم.میدونم اشتباهه اما همش توی دلم خودمو با خواهرم مقایسه می کنم وو فک می کنم از همه لحاظ ازش عقبم با اینکه ازش یه سال بزرگترم.البته نا گفته نمونه که همسرم هم وقتی خبر بارداری خواهرم رو شنید ناراحت و دپرس شد و تا دو روز حرف نمیزد و بعدش گفت من همش فک می کنم الان فامیل شما میگن با اینکه من دوماد بزرگم اما با جناقم جلو تر از منه و تونسته خونه بخره بهترین درآمد رو داشته باشه والانم که زودتر بچه دار شدن.خیلی ناراحت بود.البته ناگفته نمونه که من و همسرم مشکلاتی داشتیم و من برای همون دوست داشتم اول اونها حل شن و بعد بچه دار شیم و خیلی هاش هم هنوز حل نشده اما اهمیتش کم تره و ان شاالله حل میشن.الان هم کمی همسرم رو مقصر میدونم اما سعی می کنم بروز ندم و همش دلداریش میدم تا شاد شه.

دیشب خیلی ناراحت بودم و رفته بودم دندان پزشکی و هزینش زیاد شد همش خودمو سرزنش می کنم برای هر چیزی مثلا اینکه میگم الان رفتم دندون پزشکی هزینم زیاد شد رحمم میاد به همسرم.
خیلی خودم خودمو اذیت می کنم حس می کنم یه سری وسواس فکری گرفتم.مثلا اگه مقابل قرآن باشم و مثلا پامو دراز کنم عذاب وجدان می گیرم یا اینکه قیچی یا چاقو دستم باشه حس گناه می کنم و همش استغفرالله میگم.

دوست دارم به خودم کمک کنم دیشب نشستم و روی برگه نوشتم از چیزهایی که باعث ناراحتیم میشه و برای هرکدوم یه راه حل نوشتم .و با خودم قرار گذاشتم برای مادر یکم به روحم برسم و حتما اینجا یه تایپیک باز کنم و راهنمایی بخوام و ان شاالله بتونم خودمو آماده کنم.

انشالله نگران نباش .. بچه ات با خودش خیر و برکت داره ببین چقد خوبه چقد تو همین مدت که فقط تصمیم گرفتی بچه دار بشی فکرای خوب کردی. عزیز دلم خوشبختی هم نسبی هست به جز خواهر شما خانمهایی هستن که نه تنها زندگی بهتری دارند حتی امکانات و توانمندی های بیشتری دارند اما حتما خوشبخت نیستند شاید هم باشند شما نمیتونید با همه دنیا خودتونو مقایسه کنید محکم باش شما دارید بخشی از اینده جهان رو میسازید مطمین باشید و اماده باشید که فرزندی عالی تربیت کنید:43::43::43:

خیلی ممنونم که بهم روحیه میدین از ته دلم برای عاقبت بخیری تون دعا می کنم

این یه ماه که چکاب ها و آزمایشات رو میدادم خیلی حالم خوب بود و احساس شادی می کردم اما الان که می بینم خواهرم با اینکه کوچیک تره زودتر باردار شده هم براش خوشحالم هم براا خودم ناراحتم.یه جور حس عجله دارم که زود بجنبم همش استرس دارم .میگم کاش جایی دعوت نشم تا دیگران بهم حرفی بزنن .میدونم نباید به حرف مردم اهمیت داد ولی بی ناراحت شدن هم نیست روم تاثیر میزاره.

فاصله شهرمون تا مشهد فقط 1 ساعته دیشب از همسرم خواستم منو ببره زیارت اما قبول نکرد و من داشتم اصرار می کردم منو ببره چون واقعا به زیارت نیاز داشتم اما سرم داد زد منم که معطل بهونه زدم زیر گریه و شروع کردم داد زدن به همسرم که تو مقصری من اینهمه از خواهرم عقبم اخه پارسال موقعیت خونه خریدنمون رو خراب کرد الانم انقد سر بچه دار شدن باهام لج کرد که 5 ساله ازدواج کردیم هنوز بچه نداریم.
جوابش در همه حرفا اینه پوووول ندارم.با اینکه میدونم درآمد خوبی داره

نمیدونم منظورتون ازینکه شوهرتون داره و نمیده چیه .. فقط چیزی که واضحه حسودی بیش از حد شما به دیگران مخصوصا خواهرتون که حتی حالتونو خراب میکنه ... شما خونه میخرین نه واسه خوتون بلکه به همه بگین من خونه دارم بچه میارین نه واسه اینکه خودتون میخواین بلکه چون دیگران بچه دارن شما هنوز ندارین حتما موارد دیگه ای هم هست ... هر کسی یه انتخابی کرده و شرایط زندگی خودشو داره .. سعی کن هدف از زندگیتو بیشتر درک کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط *مونا*

خیلی ممنونم که بهم روحیه میدین از ته دلم برای عاقبت بخیری تون دعا می کنم

این یه ماه که چکاب ها و آزمایشات رو میدادم خیلی حالم خوب بود و احساس شادی می کردم اما الان که می بینم خواهرم با اینکه کوچیک تره زودتر باردار شده هم براش خوشحالم هم براا خودم ناراحتم.یه جور حس عجله دارم که زود بجنبم همش استرس دارم .میگم کاش جایی دعوت نشم تا دیگران بهم حرفی بزنن .میدونم نباید به حرف مردم اهمیت داد ولی بی ناراحت شدن هم نیست روم تاثیر میزاره.

فاصله شهرمون تا مشهد فقط 1 ساعته دیشب از همسرم خواستم منو ببره زیارت اما قبول نکرد و من داشتم اصرار می کردم منو ببره چون واقعا به زیارت نیاز داشتم اما سرم داد زد منم که معطل بهونه زدم زیر گریه و شروع کردم داد زدن به همسرم که تو مقصری من اینهمه از خواهرم عقبم اخه پارسال موقعیت خونه خریدنمون رو خراب کرد الانم انقد سر بچه دار شدن باهام لج کرد که 5 ساله ازدواج کردیم هنوز بچه نداریم.
جوابش در همه حرفا اینه پوووول ندارم.با اینکه میدونم درآمد خوبی داره

---

لازمه یه مدت فرصت داشته باشین روی خودتون کار کنین و عزت نفس رو بالا ببرین. وقتی بچه بیاد این مقایسه ها هم شما رو داغون می کنه و هم بچه تون رو. سپاس گذار خدا باشین و دنیاتون رو بزرگتر ببینین. اومدیم و بچه خواهرتون از بچه شما خوشکل تر شد. اونوقت با این روحیه مقایسه گری شما بچه تون داغون میشه.
همه دنیا خواهر شما نیستن که. یکم دایره ارتباطتون رو بیشتر کنین. مگه فقط از یه راه میشه زندگی خوبی کرد؟؟ فقط از راه خونه خریدن و بچه دار شدن؟ ته زندگی مگه همینه؟
سعی کن خوبی های زندگیت رو ببینی و بیانش کنی. هرکس هم صحبتی در مورد بچه دار شدن کرد، بگو ما برنامه ریزی خاص خودمون رو داریم. هیچ کس حق دخالت تو زندگی شما رو نداره.

خیلی ممنونم از همتون:72:

امروز ناهار همسرم خونه نیومد .دیشب خیلی باهاش بد حرف
زدم عذاب وجدان گرفتم .خیلی دلم گرفته بود.مثلا می خوام صبوری کنم تحمل می کنم تحمل می کنم یهوو صبرم تموم میشه و هرچی توی دلمه بهش میگم و خوردش می کنم.فک می کنم معنیه صبر یه چیز دیگس من منفعلانه صبر می کنم که نتیجش این میشه.

نماز خوندم دلم کمی آرووم شد دعا کردم قرآن خوندم از خدا کمک خواستم.میدونم مقصر اصلی طرز فکر منه و حتما یه تحول اساسی باید انجام بدم.

نا گفته نمونه در چکاب ها تشخیص دادن من ویتامین دی بدنم کمه و من طزریقش رو پشت گوش انداختم . این کمبود ویتامین باعث میشه حس افسردگی کنی و عصبی می کنه.

امروز عصر رفتم داروخونه و گرفتمش و انجام دادم.

الانم کلی کار دارم که دیگه وقت حسادت و مقایسه ندم به خودم .دیگه خودمو آزار نمیدم.
کلی کار دارم باید به خودم برسم مطالعه کنم در زمینه بارداری و بچه داری هیچی بلد نیستم از همه مهمتر به روحم برسم و خودمو قوی کنم.:310:

اتفاقا یه تایپیک زدم توی بخش روانشناسی لطفا مثله همیشه کمکم کنید :72::72::72:
اینم لینکش:
موضوع: برای تقویت روحم به کمک شما دوستان عزیز نیاز دارم


برای همتون بهترین ها رو آرزو دارم :72:

مونا جان صبری که به دنبال ان ظفر نیاید درست نیست.صبر به معنی انفعال و تو دلت ریختن نیست.این واژه رو خوب متوجه نشدی....در مورد ویتامین دی هم بگم برات اکثر خانمها در کشور ما به دلیل زاویه تابش نور خورشید و ...کمبود این ویتامین رو دارن .نباید کمبود یک ویتامین در بدنت باعث این همه بهم ریختنت بشه...خویشتن داری رو تمرین کن و مطمئن باش هیچ دلیل نباید باشه که تورو عصبی کنه و بهم بریزه...وقتی همسر خوب و زندگی داری این چیزهای کوچک رو برای خودت بزرگ نکن و به خودت اجازه نده بخاطر کمبود یک ویتامین بهم بریزی.
اگر تو همین تالار یه چرخی بزنی میبینی که مشکلات عدیده ای دارن زن و شوهر ها...

پیشنهاد من به تو اینه که حتما با یک روانپزشک در مورد وسواس فکریت مشورت کن.

خیلی تشکر می کنم از دوستان عزیز که با نظرات مفیدشون بهم کمک کردن:72::72:

تشکر از مریم 123 عزیز و بهاره جون عزیز و آنیسا عزیز و نیم پز عزیز و ارکیده عزیز و اسم عزیز و Happy.girl.69 عزیز و ترنم عزیز و صبا عزیز و آقا مهدی گرامی

به لطف شما دوستان عزیزم تقریبا به جواب سوالم رسیدم :

1-در دوران مجردی من تمام چیزهایی که برام اتفاق می افتاد رو برای مامانم می گفتم و مامانم بهم می گفت من و تو مثله دو دوست هستیم و هرکاری هم که کردی حتی بدترین کار رو بهم بگو دعوات نمی کنم.منم اکثر چیزها رو براشون می گفتم مزاحمت تلفی مزاحمت خیابونی و یا هر چیزی . به نظرم برای دوران مجردی خوب بود ولی الان که متاهلم و به قول دوستان خانم بالغ و متاهل هستم لازم نیست ریز جزئیات زندگیمو برای مامانم بگم .باید اسرار خانواده دونفرمون رو نگه دارم و لزومی نداره اونها رو حتی برای مامانم بازگو کنم.

2-دیگه دلم آروم شده و کمی که فکر کردم دیدم هر بچه ای جایگاه خودش رو داره و اینکه نوه اول یا دوم یا چندم مهم نیست.مهم اینه که بچه خواهرهام و بچه من سالم باشن و ان شاالله بتونیم خوب تربیتشون کنیم.و اصلا و اصلا حرف مردم اهمیت نداره.مهم رضایت خداست.

3-من 5 سال از ازدواجم می گذره و خودم میدونم که دلیلم برای بچه دار نشدن اول شرایط مالیمون بوده که خداروشکر رو به بهبودیه و دوم شرایط تحصیلیم بود که اونم تموم شد و سوم این بود که من و همسرم اختلافاتی با هم داشتیم که اینجا قبلا تایپیک زدم براشون.و خیلی طول کشید که من به این نتیجه برسم که آیا زندگیه مشترکم رو ادامه بدم یا نه و اینکه یاد بگیرم چطوری باید اوضاع رو مدیریت کنم.می خواستم اول به نتیجه برسم مشکلاتمون تقریبا حل بشه و بعد بچه دار بشم.خداروشکر که زندگیم پتانسیل خوب شدن بهتر شدن رو داشت و همچنان هم با یاری خدا برای بهتر شدنش تلاش می کنم .:310:

4-روی عزت نفس و اعتماد به نفسم کار کنم.:303:


باز هم سپاس گذارم از لطفتون.:72:
زندگی هاتون پر از شادی و موفقیت:72::72:
زندگیاتون خدایی:43::72::72: