نمیدونم حسم چیه؟

سلام دوستان عزیز


چند وقتیه میام تو این انجمن مطالبو میخونم واقعا دوستانی که نظراتون. میذارن دستشون درد نکنه.
من خودم بعد ماه رمضون خواستگاری داشتم که به خاطر اینکه دانشگاهم هنوز تموم نشده بود نمیخواستم بیان خونمون.
بعد اینکه درسم تموم شد و با اصرار این خانواده اومدن خاستگاری .اینا اواسط تابستون اومدن خاستگاری. اوایل من با شرایط ایشون مشکل داشتم یکی اینکه کنار پدر و مادرشون زندگی میکردن البته تو واحدی جدا. دوم اینکه کارشون به صورت رسمی نبود. اما با گذشت زمان و آشناییکه ایجاد شد متوجه شدم از نظر اخلاقی دقیقا همون چیزی هستن ک من میخواستم . بعد از مدتی من تصمیم داشتم جواب نه بدم ولی بنا به دلایلی خواستم بیشتر آشناا بشیم.
ایشون اصرار داشتن که دو ماه برای آشنایی کافی بوده و عقد رو زودتر بگیریم که من مخالفت کردم و گفتم که عقد بمونه برا بعد ماه صفر. خانواده ایشون خیلی اصرار کردن برا نشون و این حرفا. که من مخالفت نکردم که کاش میکردم.
اوایل هیچ حسی به ایشون نداشتم با گذر زمان بهتر شدم ولی بعضی مواقع حس میکنم اشتباه کردم و این فرد برا من مناسب نیست. از یه طرفی هم احساس میکنم دیگه هیچ راه برگشتی هم ندارم
به طرز وحشتناکی ایشون با احساس هستن و وابسته شده ولی من در حد ایشون نیستم. ایشون اصرار دارن هر روز همو ببینیم ولی خب من به دلیل کارم و اینکه دوست دارم کلاسای زیادی برم و قت نمیکنم .و ایشون ناراحت میشن.
بعضی اوقات خیلی حس خوبی بهشون دارم وولی مواقعی میشه کاملا بی حس یا اصلا بدمم میاد از بعی رفتاراشون.
خواهشا کمکم کنید
اعصابم واقعاا خرد شده . خیلی سردرگمم.

سلام
منم این مشکل رو داشتم در رابطه با یکی از خواستگارا..‌دقیقا حالت رو میفهمم..‌اگه اشتباه نکنم اون طور که باید به دلت نیست
این که بهش حسی نداری یعنی با شیش گوشه دلت قبولش نکردی
دختر اگه طرف باب دلش نباشه اما از نظر عقلی تاییدش کنه خیلی طول میکشه تا بتونه جواب مثبت بده و به عنوان شوهر قبولش کنه...این جور موقع ها خیلی سخت میگذره..من میفهممت... ‌مخصوصا این که طرفت خیلی احساساتیه و همه چی رو تموم شده مبینه... من که جواب رد دادم چون هر کار کردم نشد که دوستش داشته باشم، به نظرم عجله نکن و وقت بذار ..باید بفهمی که می خواهیش یا نه ..برای همین یه مدت کلاس ها رو کنسل کن و حالا که خانواده ها هم در جریانند..چند جلسه دیگه با هم حرف بزنین و بیرون برو... اگه بعدش بازم دیدی حسی نداری شاید بهتره جواب رد بدی...توی کاغذ خصوصیات خوب و بدش رو بنویس و امتیاز بده بر اساس معیارهات اگه بالای هفتاد درصد نمره گرفت ردش نکن و بیشتر فکر کن ولی اگه خیلی کم نمره گرفت انوقت راحت تر میتونی بگی نه.....و این فکر رو از سرت بیرون کن که راه برگشتی نداری...یعنی چی این حرف اخه دخمل گل:72:
تا وقتی رسما عقد نشدین هر کدوم میتونید منصرف بشین و حق طبیعی هست...انشالله هر چی خیره بشه:72:

سلام.
این حس و حال برا اینه که عاشقش نیستی... اون ادم رو عقلت قبول کرده نه دلت... که باید تسلیم یکی یا هردوش شی.... حس ادمها متفاوت هست ممکنه یکی رو دوس داشته باشیم خیلی هم بخوایم اما عشق نباشه... برعکس یکی رو دیوونه وار بخوایم. شما عاشق نیستی همین...
یا سعی کن بهش علاقمند شی که من میتونم بگم درصدش کمه.. چون اون ادم احساستی هست به جای اینکه بتونه کمی رو دلت عطش بیاره داره از خودش میرونه تورو.....
ما عاشق کسی میشیم که گاهی جدی تر و مغرورتر گاهی مهربون و با احساس باشه...
یکم تلاش کن برا اینکه به دلت بشینه... اگه نشد گناه داره نذار بیشتر از این وابسته بشه...
موفق شی خانوم گل

اگه تصمیمت قطعی نشده ، بهش امید واهی نده و بگو باید بیشتر فکر کنی.

سلام

چیزهائی که شمارو از ایشون دور میکنه رو بنیسید..

از چه رفتارهای ایشون زیاد خوشتون نمیاد..؟

دلتون میخواد باهاش کات کنین یا این رفتارهاش اصلاح بشه همونی میشه که میخواین؟

از بودن کنار ایشون لذت میبرین؟

از اینکه بغلتون کنه حس خوبی بهتون دست میده؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط المای

سلام
منم این مشکل رو داشتم در رابطه با یکی از خواستگارا..‌دقیقا حالت رو میفهمم..‌اگه اشتباه نکنم اون طور که باید به دلت نیست
این که بهش حسی نداری یعنی با شیش گوشه دلت قبولش نکردی
دختر اگه طرف باب دلش نباشه اما از نظر عقلی تاییدش کنه خیلی طول میکشه تا بتونه جواب مثبت بده و به عنوان شوهر قبولش کنه...این جور موقع ها خیلی سخت میگذره..من میفهممت... ‌مخصوصا این که طرفت خیلی احساساتیه و همه چی رو تموم شده مبینه... من که جواب رد دادم چون هر کار کردم نشد که دوستش داشته باشم، به نظرم عجله نکن و وقت بذار ..باید بفهمی که می خواهیش یا نه ..برای همین یه مدت کلاس ها رو کنسل کن و حالا که خانواده ها هم در جریانند..چند جلسه دیگه با هم حرف بزنین و بیرون برو... اگه بعدش بازم دیدی حسی نداری شاید بهتره جواب رد بدی...توی کاغذ خصوصیات خوب و بدش رو بنویس و امتیاز بده بر اساس معیارهات اگه بالای هفتاد درصد نمره گرفت ردش نکن و بیشتر فکر کن ولی اگه خیلی کم نمره گرفت انوقت راحت تر میتونی بگی نه.....و این فکر رو از سرت بیرون کن که راه برگشتی نداری...یعنی چی این حرف اخه دخمل گل:72:
تا وقتی رسما عقد نشدین هر کدوم میتونید منصرف بشین و حق طبیعی هست...انشالله هر چی خیره بشه:72:

---

خیلی ممنون دوست عزیز از توجه و راهنماییتون
میدونید من از نظر اخلاقی میدونم که فقط با شخصی با اخلاق ایشون کنارمیام. البته بعضی از کاراشونم هست که خب اول خیلی خوب بود ولی الان کمی باعث میشه که تو فکر برم و نگران بشم. مثلا این که هر چی من میگم بی چون و چرا اکثرا قبول میکنن. ینی میگه همونی میشم که تو میگی. بعد اینکه میگم احساس میکنم راه برگشتی ندارم به خاطر این هست ک شهر ما نسبتا کوچیکه و اکثر آشناها فهمیدن من نشون ایشونم و حتی تاریخ عقد هم مشخص شده. بعد اینکه من از اول با کارش مشکل داشتم و بعدا گفتم اشکالی نداره ولی الان خیلی میره رو مخم. هی میگم اگه کارش و از دست بده چی میشه؟ یا انقد پشت کار نداره که برای کار بهتری تلاش کنه. من میتونستم با شرایطی که دارم با شخصی ازدواج کنم که حداقل از نظر کاری بهتر از ایشون بود و از این حرفا
میدونید فعلا به اون حس نرسیدم که ایشون قهرمان زندگی منن و همه چیز با ایشونه که خوب میشه . جدیدا هم وقتی دیر جوابشونو میدم انقد ناراحت میشن میگن احساس میکنم دگ کلا نمیخوایی دگ جوابمو بدی و میخوایی بری. انقد ناراحت میشه من فقط عذاب وجدان میگیرم. ببخشید این سوالو میپرسم وولی شما بعد رد اون خواستگارتون چیکار کردین؟چه حسی داشتین؟ خانواده چه برخوردی داشتن؟

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dr-samira

سلام.
این حس و حال برا اینه که عاشقش نیستی... اون ادم رو عقلت قبول کرده نه دلت... که باید تسلیم یکی یا هردوش شی.... حس ادمها متفاوت هست ممکنه یکی رو دوس داشته باشیم خیلی هم بخوایم اما عشق نباشه... برعکس یکی رو دیوونه وار بخوایم. شما عاشق نیستی همین...
یا سعی کن بهش علاقمند شی که من میتونم بگم درصدش کمه.. چون اون ادم احساستی هست به جای اینکه بتونه کمی رو دلت عطش بیاره داره از خودش میرونه تورو.....
ما عاشق کسی میشیم که گاهی جدی تر و مغرورتر گاهی مهربون و با احساس باشه...
یکم تلاش کن برا اینکه به دلت بشینه... اگه نشد گناه داره نذار بیشتر از این وابسته بشه...
موفق شی خانوم گل

---

ممنون از نظرتون دوست عزیز
میشه بگید چیکار میشه کرد تا بیشتر به دلم بشینه؟

- - - Updated - - -

یکی اینکه همش میگه از صب تا شب فقط با هم باشیم. میگه فقط کل وقتتو با من بگذرون. هر دفعه که ببینمش خوبه ولی وقتی موقع این میشه که من برگردم انقد میگه میشه نری واقعا عصبی میشم. از نظری ظاهری بگم که گوز میکنه راه میره بهش که میگم ی چند لحظه خوبه ولی بازم گوز میکنه. بعد من خودم آدمیم همش دنبال پیشرفتم و همش به فکر ارتقا دادن زندگیم ولی ایشون به هر چیزیکه دارن راضین و میگن اینارو ول کن از زندگی لذت بببر. این خوبه ولی همیشه که نمیشه در حال خوش گذرونی بود.
بعضی اوقات واقعا حس میکنم که کات کنم کلا که عواقب بعدیش واقعا منو میترسونه و از این کار منصرفم میکنه . گاهی هم منکر این حقیقت نمیشم، از اینکه هست واقعا حالم خوبه.

درد دلی با خدا
خدایا ما از مورد توجه قرار نداشتن فرارییم
بعد امثالی مثل ایشون ناراحت که نامزدش دوست داره هر روز ببیندش موقع خداحافظی اسرار بر ماندن میکنه

سلام
من فکر میکنم خدا یه بار به بنده هاش اجازه خوشبختی میده
البته تا تعریف شما از خوشبختی چی باشه

ایا شما فکر نمیکنید که زمان خوشبختیتون فرا رسیده

سلام دوست عزیز
من و اون خواستگارم هم کفو هم نبودیم یعنی وقتی امتیاز بندی میکردم تو خلوت خوبی ها و بدی هاش رو کمتر از پنجاه درصد می گرفت ...مثلا نه تحصیلات نه شغلش و حتی از نظر خانوادگی... بعد جدا از این قضیه ...ظاهرشم به دلم نبود..تصور این که بغلم کنه حال خوبی نداشت برام و بیشتر گریه ام میگرفت..خب ادم ازدواج میکنه تا کنار همسرش خوش باشه و لذت ببخشه و لذت ببره
ولی خب خواستگارم خوبی هایی هم داشت از جمله خیلی زیاد خواهان وصل بود و دوستم داشت و این که فن بیان خیلی خوبی داشت و اهل مطالعه بود..یعنی این قد زبون داشت که حتی مامان و بابا رو هم راضی کرده بود و کلا اهل مناظره و گفتگو بود..این ویژگی ایش خیلی خوب بود اون قد که من چندین جلسه باز هم ادامه دادم و همدیگر رو دیدیم ولی هر چه تلاش کردم که به دلم بشینه و دوستش داشته باشم نشد که نشد..منم بدجور عذاب وجدان داشتم ..خیلی دوره سختی بود..من قاطعانه ردش می کردم ولی اون پیگیر بود و اصرار که وقت بذاریم... پسر بدی نبود ولی من اگه زنش میشدم هیچ کشش و میلی بهش نداشتم..این قدر هم ریش براش مهم بود که من گاهی میگفتم میشه لطفا سری بعد ریش هاتون رو بزنید که من قیافه بدون ریش اتون ببینم که میگفت نه ..و به خاطر پوستم باید ریش باشه..نمیدونم پوستش چه مشکلی داشت..خلاصه که توی بد مخمصه ای بودم..حتی مادرش هم اصرار داشت که انگشتر نشون بیارن و یه عقد محضری کنیم..
نهایتا خیلی محترمانه بهش حقیقت رو گفتم..اگه از نظر ظاهری به دلم میبود در مورد بقیه شرایطَش تعدیل میکردم معیارهام رو چون برام دوست داشتن اش پوشش میداد بقیه چیزها رو..اما وقتی نه ظاهرش برام دلنشینه نه از بقیه نظرها هم کفو ایم..با اینکه تحت فشار بودم از طرف هر دو خانواده و بعد از جواب ردم کلی سرزنش شدم ولی این کار رو کردم ..چون نمیخواستم هم خودم هم ایشون رو اذیت کنم تو زندگی... خداروشکر بعد یه سال خبر ازدواج اون اقا رو شنیدم و خیلی خوشحال شدم چون پسر خوبی بود فقط به دلم نبود..من هنوز مجردم ولی از رد اون اقا پشیمون نیستم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط المای

سلام دوست عزیز
من و اون خواستگارم هم کفو هم نبودیم یعنی وقتی امتیاز بندی میکردم تو خلوت خوبی ها و بدی هاش رو کمتر از پنجاه درصد می گرفت ...مثلا نه تحصیلات نه شغلش و حتی از نظر خانوادگی... بعد جدا از این قضیه ...ظاهرشم به دلم نبود..تصور این که بغلم کنه حال خوبی نداشت برام و بیشتر گریه ام میگرفت..خب ادم ازدواج میکنه تا کنار همسرش خوش باشه و لذت ببخشه و لذت ببره
ولی خب خواستگارم خوبی هایی هم داشت از جمله خیلی زیاد خواهان وصل بود و دوستم داشت و این که فن بیان خیلی خوبی داشت و اهل مطالعه بود..یعنی این قد زبون داشت که حتی مامان و بابا رو هم راضی کرده بود و کلا اهل مناظره و گفتگو بود..این ویژگی ایش خیلی خوب بود اون قد که من چندین جلسه باز هم ادامه دادم و همدیگر رو دیدیم ولی هر چه تلاش کردم که به دلم بشینه و دوستش داشته باشم نشد که نشد..منم بدجور عذاب وجدان داشتم ..خیلی دوره سختی بود..من قاطعانه ردش می کردم ولی اون پیگیر بود و اصرار که وقت بذاریم... پسر بدی نبود ولی من اگه زنش میشدم هیچ کشش و میلی بهش نداشتم..این قدر هم ریش براش مهم بود که من گاهی میگفتم میشه لطفا سری بعد ریش هاتون رو بزنید که من قیافه بدون ریش اتون ببینم که میگفت نه ..و به خاطر پوستم باید ریش باشه..نمیدونم پوستش چه مشکلی داشت..خلاصه که توی بد مخمصه ای بودم..حتی مادرش هم اصرار داشت که انگشتر نشون بیارن و یه عقد محضری کنیم..
نهایتا خیلی محترمانه بهش حقیقت رو گفتم..اگه از نظر ظاهری به دلم میبود در مورد بقیه شرایطَش تعدیل میکردم معیارهام رو چون برام دوست داشتن اش پوشش میداد بقیه چیزها رو..اما وقتی نه ظاهرش برام دلنشینه نه از بقیه نظرها هم کفو ایم..با اینکه تحت فشار بودم از طرف هر دو خانواده و بعد از جواب ردم کلی سرزنش شدم ولی این کار رو کردم ..چون نمیخواستم هم خودم هم ایشون رو اذیت کنم تو زندگی... خداروشکر بعد یه سال خبر ازدواج اون اقا رو شنیدم و خیلی خوشحال شدم چون پسر خوبی بود فقط به دلم نبود..من هنوز مجردم ولی از رد اون اقا پشیمون نیستم

---

بازم ممنون. خیلی خوبه که شما زودتر به نتیجه رسیدید. خودم احساس میکنم ویژگی کمال گراییم باعث این افکار شده ولی واقعا هیچ جوره نمیتونم کنترلشون بکنم. من برادرای دگ دارم. همیشه پیش خودم میگفتم همسر من باید سرتر از برادرام باشه که البته هم سطح اند ولی برادرای من اهل تلاش و بالا کشیدن خودشون و ایشون قانع به وضعیت موجود. خداروشکر که حس پشیمانی ندارید انشالله که شما هم خوشبخت باشین :72::72::72:

من فقط میخوام در مورد همین قسمت نظر بدم...
این که میگی به شرایط موجود قانع هست ، میتونه از یه جنبه خیلی هم خوب باشه ، اینکه انسان ناشکری نیست ، حریص نیست ، البته خدایی نکرده منظورم این نیست هرکی دنباله پیشرفته یعنی حریص هست.
منظورم اینه که این ویژگی ایشون یه پوئن مثبت هم حساب میاد.

ولی خب به نظرم نمیشه به همین راحتی گفت که ایشون دنبال پیشرفت نیست.
خیلی وقتا آدمها به یه جرقه یا شارژ روحی نیاز دارن ، یه جورایی یه مشوق منظورمه ، نمیدونم چه جوری توضیح بدم ، یکم بیانش سخته برام ، مثلا ممکنه وارد زندگی بشه ، ببینه میتونه نیازهای همسرشو برآورده کنه وچون قراره خرج همسر و فرزند آیندشو بده باعث بشه دنبال شغل بهتری بره و ..... (باز نتونستم اونجوری که میخوام مفهوم برسونم)

و اینکه در این مورد با خود ایشون صحبت کنید ، شاید ایشون هم یه برنامه های تو ذهنش باشه و بخواد بعدا اجرا کنه.
هیچوقت و تحت هیچ شرایطی همسر و برادراتون رو باهم مقایسه نکنید ، این چند نفر همشون انسان های جداگانه ای هستن ، با طرز فکر و توانایی های متفاوت از هم ، پس اصلا نمیشه قیاس کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سردرگم55

- - - Updated - - -

یکی اینکه همش میگه از صب تا شب فقط با هم باشیم. میگه فقط کل وقتتو با من بگذرون. هر دفعه که ببینمش خوبه ولی وقتی موقع این میشه که من برگردم انقد میگه میشه نری واقعا عصبی میشم. از نظری ظاهری بگم که گوز میکنه راه میره بهش که میگم ی چند لحظه خوبه ولی بازم گوز میکنه. بعد من خودم آدمیم همش دنبال پیشرفتم و همش به فکر ارتقا دادن زندگیم ولی ایشون به هر چیزیکه دارن راضین و میگن اینارو ول کن از زندگی لذت بببر. این خوبه ولی همیشه که نمیشه در حال خوش گذرونی بود.
بعضی اوقات واقعا حس میکنم که کات کنم کلا که عواقب بعدیش واقعا منو میترسونه و از این کار منصرفم میکنه . گاهی هم منکر این حقیقت نمیشم، از اینکه هست واقعا حالم خوبه.

---

سلام

ممنون از پاسخ گوئی

چیزهائی که نوشتین مقدار زیادیش واسه تازگیه رابطه تونه.. اینکه انقد وابسته تونه نشون از علاقه زیادشون هستش و باید خوشحال باشین.. و این مقدار به مرور زمان نرمال خواهد شد..

در مورد پیشرفت هم بگم که الان ایشون دوس داره بیشتر با شما باشه و خوش بگذرونه ولی زیر سقف که برین و ببینه خرج زندگی زیاده خودش کم کم به فکر خواهد افتاد..

در کل دلایلتون برا کات کردن زیاد مهم نیستند و اینها به مرور زمان عادی خواهند شد ..

فقط عیب بزرگی که در ایشون هستش ابراز علاقه بیش از حد هستش که باعث میشه شمارو فراری بده..