روزهاي سخت مراحل جداشدن

سلام به همه دوستان
اين ايام رو تسليت ميگم
بعد از چهارسال سادگي من بالاخره جرات جدا شدن رو پيدا كردم
قبلا تاپيك هايي زيادي گذاشتم و بخشي از زندگيمو گفتم
الان كاملا به اشتباه هاي خودم اشراف دارم ولي همسر من اصلا قبول نداشت كه مشكل داره منم نشد كه بشه
الان بشدت ناراحت و عصباني هستم
محيط خونه پدريم بشدت برام آزاردهنده است
احساس شكست ميكنم برگشتم به چندسال پيشم ولي با يك اعصاب خراب
خانوادم اول ميگفتن جدا شو جدا شو ولي الان تا ببينن من ناراحتم طعنه ها شروع ميشه
صبح تا شب تو خونه ام
با اينكه تحصيلات ارشد دارم ولي هيچ كاري نمي كنم
از همه دوست ها وآشناهام بريدم
تازه مثل كسي كه خواب بوده بيدار شدم ميبينم همسر من مشكل جنسي داشت
از دست خودم عصبانيم كه تو اين دوره زمونه مگه ميشه كسي اين چيزها رو نداره
مادرم بهم طعنه ميزنه ميگه مگه كور بودي نديدي مرديش مشكل داره چرا انقدر طولش دادي
ولي من مثل كسي بودم وسط رينگ همش داره بهش حمله ميشه مهلت فكر كردن نداره
تا دلم ميخاد تنگ شه به خودم لعنت ميفرستم
يه بغضي دارم كه تبديل به خشم شده
بهم لطفا بگين چطور اين روزهاي سخت رو بگذرونم

ميگذره....
فقط زمان ميخواد... سخته.
روزي صد بار خاطرات خوب مياد جلوي چشمات بعد همه سختيا يه دفعه حمله ميكنه به ذهنت..... عصباني ميشي. از دست خودت. از اينكه اجازه دادي يكي بياد اينطوري زندگيتو به هم بريزه. ولي خودت رو ببخش! زخمي هستي. شكستي. خسته اي. با خودت مهربون باش. خودت خودت رو دلداري بده. چون فقط خودتي كه ميدوني و ميفهمي چي كشيدي! خودت خودت رو بغل كن و هواي خودت رو داشته باش!
سعي كت با كسي دهت به دهن نشي. اگه ادم معتقدي هستي زياد نماز بخون كه خيلي ارومت ميكنه.
تو خونه نمون. برو جاهاي خلوت. پياده روي كن. به طبيعت پناه ببر. موندن توي خونه تو اين مرحله يعني سم.
ولي ىيگذره. يه دفعه به خودت مياي ميبيني همه دردهات از بيت رفته. شده خاطره. شده امتحاني كه پشت سر گذاشتي و رفته كه ديگه برنگرده.

به حرف كسي كه اذيتت ميكنه هيچ اهميتي نده.
طول كشيده باشه. واسه جدايي هيچ وقت دير نيست. باااايد به اون قاطعيت لازم برسي. چون احساس پشيموني خيييلي از اين حسي كه الان داري بدتره.

برات دعا ميكنم عزيزم.
تو اين مراحل بودم و ميفهممت
همههه چي حل ميشه! مطمئن باش!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط تالين

ميگذره....
فقط زمان ميخواد... سخته.
روزي صد بار خاطرات خوب مياد جلوي چشمات بعد همه سختيا يه دفعه حمله ميكنه به ذهنت..... عصباني ميشي. از دست خودت. از اينكه اجازه دادي يكي بياد اينطوري زندگيتو به هم بريزه. ولي خودت رو ببخش! زخمي هستي. شكستي. خسته اي. با خودت مهربون باش. خودت خودت رو دلداري بده. چون فقط خودتي كه ميدوني و ميفهمي چي كشيدي! خودت خودت رو بغل كن و هواي خودت رو داشته باش!
سعي كت با كسي دهت به دهن نشي. اگه ادم معتقدي هستي زياد نماز بخون كه خيلي ارومت ميكنه.
تو خونه نمون. برو جاهاي خلوت. پياده روي كن. به طبيعت پناه ببر. موندن توي خونه تو اين مرحله يعني سم.
ولي ىيگذره. يه دفعه به خودت مياي ميبيني همه دردهات از بيت رفته. شده خاطره. شده امتحاني كه پشت سر گذاشتي و رفته كه ديگه برنگرده.

به حرف كسي كه اذيتت ميكنه هيچ اهميتي نده.
طول كشيده باشه. واسه جدايي هيچ وقت دير نيست. باااايد به اون قاطعيت لازم برسي. چون احساس پشيموني خيييلي از اين حسي كه الان داري بدتره.

برات دعا ميكنم عزيزم.
تو اين مراحل بودم و ميفهممت
همههه چي حل ميشه! مطمئن باش!

---

ممنونم از توجه تون
من همش از پشيموني ميترسم ولي بعد با خودم ميگن آخه پشيمون چي بشم
تو ذهنم همش ضد و نغيضه
ولي عقلم چاره ايي جز وكيل گرفتن و دادخواست دادن نديد
ديگه انقدر وقيح شده بود زنگ زد بابام كه فلان فلان شده بيا دخترت رو ببر
آدم نرمالي نبود از روز اول
منم اين آخرا مثل اون شدم

سلام عزیزم
منم اینروزا رو طی کردم میفهمم چه قدر سخته هنوزم بعد از دوسال اذیت میشم اما کمتر

امروزم خیلی گریه کردم یکی از مواردی که باعث شد گریه کنم مربوط به جداییم بود به هر حال آدمیم ،احساس داریم
اما
من از اول سپردم به خدا شما هم بسپار بخودش

نا امید نباش ان شاالله هر چی خیره پیش،بیاد
به این فکر کن این روزای سخت در مقابل مصیبتهایی که روز عاشورا به امام حسین و یارانش وارد شد اصلا چیزی نیست

سلام نسیم جان :72:

من نمی دونم دلیل جداییت چیه و چی شده که الان اینجایی ... واقعا نمی دونم شاید هم عاقبت ماجرا برات جدایی نباشه و بسلامتی برگردی به زندگیت ... اما در مورد حالتی که الان داری :

می خوام اینو بهت بگم که من هم توی چند ماه اخیر تمام این روزهای سخت رو داشتم و داشتم و داشتم و دارم ...

عزیزم اینو بدون که من و تو نه اولین کسانی هستیم که این شرایط رو تجربه می کنیم و نه آخریش ... برای خیییییلی ها پیش میاد ... پس خودتو نباز !! محکم باش !

احساساتت مخلوطیه از غم و خشم بطور همزمان ... می دونم ..

اینجایی که هستی آرامش نداری غمگینی حتی عصبانی هستی ولی از طرفی وقتی به پشت سرت نگاه می کنی با خودت میگی به کجا برگردم ؟؟ به جایی که ازش فرار کردم ... ؟؟؟ پس سعی کن با شرایطت کنار بیای و خودتو آروم کنی ...

ببین عزیزم این یه دردیه که باید تحملش کنی ... ناچاری به خودت اجازه بدی که حسش کنی و ردش کنی ...

بذار اینطوری بهت بگم ... دیدی وقتی یه جایی از پوستت میسوزه چقدر درد می کشی ... با پماد و داروی مسکن و اینا میتونی موقت یکم دردتو آروم کنی ولی زخمت برای بهبودی کامل به زمان نیاز داره ... یواش یواش خوب میشه تا روزی که دیگه اصلا حسش نمی کنی شاید فقط یه نشونه خیلی کمرنگ رو پوستت جا بذاره تا هر وقت نگاهت بهش افتاد یادت بیفته که حواستو جمع کنی دوباره بهت آسیب نرسه !!

حالا اینم همونه ... انگار دلت سوخته و قلبت آتیش گرفته ... واسه اینم می تونی از مسکن های موقت استفاده کنی ... مثلا بیرون بری ... فیلم تماشا کنی ... کتاب بخونی ... ولی زخم اصلیت فقط با گذشت زمان خوب میشه ... به زمان نیاز داره عزیزم ... فقط همین ...

از لحاظ روانشناسی التیام درد بعد از جدایی چند مرحله طبیعی داره که از سوگواری شروع میشه و به خود ارزشمندی ختم میشه ... تو الان اول مرحله سوگواری هستی ولی مطمئن باش این حالت همیشگی نیست و صد در صد مراحل طبیعی رو طی می کنی و به رهایی و شادی میرسی ... واسه همه همینه ...

عزیزم هر وقت دلت گرفت توی تنهایی خودت گریه کن ... آدم اینجور مواقع خیلی بغض داره بغضت رو خالی کن ... همینطور که تالین عزیز هم گفتن دعا و نماز خیلی خیلی می تونه آرومت کنه و بهت کمک کنه ... واسه منم همینطوره ... با خدای خودت راز و نیاز کن و ازش بخواه بهت آرامش و شادی بده ...

ای کاش خانواده ت پشتتو می گرفتن و ازت حمایت می کردن چون توی این روزها خانواده توی حفظ آرامش و تقویت روحیه شما خیلی خیلی می تونن موثر باشن ... اگر برات امکان داره از یه فامیل بزرگتر یا دوست خانوادگی یا همسایه دلسوز نمی دونم یه همچین کسایی که دور و اطراف هر خانواده ای پیدا میشن بخواه که با مادر یا سایر اعضای خانواده صحبت کنن و توجیهشون کنن که شرایط سخت شما رو درک کنن و بهتون سخت نگیرن و پشتیبانتون باشن ...

اگر خانواده کمک مناسبی نیستن می تونی از دوستان خوبت برای درددل کردن و آرامش گرفتن استفاده کنی ... مخصوصا دوستانی که بعد از جدایی تجربه زندگی موفقی داشتن خیلی خیلی می تونن توی اینطور مواقع کمک دهنده باشن ...

در کل تا زمانی که حالت کمی بهتر بشه و از این حالت بیرون بیای خودت رو مجبور به انجام کاری که برات سخته نکن ... فقط بذار آرام روزهات بگذرن ... مثلا اگر توی جمع اذیت میشی مجبور نیستی حتما توی جمع شرکت کنی توی تنهایی خودت آرام بگیر یا بالعکس ...
نسیم جان نوشتی که تحصیلات ارشد داری ... این عالیه تو یک خانم تحصیلکرده هستی چرا خودتو دست کم میگیری ؟؟ به نظرم به فکر کار باش هم ساعت هایی در روز رو بیرون از خونه و دور از خانواده سپری می کنی و ذهنت درگیر کار خودت میشه و تنوع فضایی برات ایجاد میشه ... هم به استقلال مالی میرسی که این خودش باعث میشه از لحاظ روحی هم قوی تر بشی... روزهای زیادی از عمر جوونیت رو گذاشتی و رفتی دانشگاه و زحمت کشیدی ... پس الان ازش استفاده کن!


همیشه وقتی توی یه شرایط سخت قرار می گیری به بدتر از اینش فکر کن اونوقت آروم میشی و می بینی که خدا چقدر دوستت داشته ... اگر الان توی این شرایط یه بچه بی گناه هم روی دستت بود چکار می کردی ؟؟

در کل هم واقعا خووووووب نگاه کن ببین طرفت چقدر ارزش داره ... با خودت منطقی فکر کن که کسی که تا این حد بهت آسیب زده ارزش غصه و دلتنگی داره آیا ... ؟؟؟ چرا روح و روان خودتو زخمی یه آدم بی لیاقت می کنی ؟؟؟؟

یه مثل هست که من خیلی بهش اعتقاد دارم : از قدیم گفتن برای کسی بمیر که برات تب کنه !!! اینو یادت نره !

تو کار درست رو انجام بده و راه درست رو برو ... در این صورت اگر طرفت مکرر خطا کرد دیگه اون مسئول رفتارهای خودشه و جای پشیمونی و غصه هم برای تو وجود نداره ...

اصلا هم اینطور به قضیه نگاه نکن که برگشتی به عقب ... تو توی مسیر طبیعی زندگیت ازدواج کردی و طرفت مناسبت نبوده جدا شدی و زندگیت همچنان رو به جلو ادامه داره ... به علاوه تو الان یک پختگی و ظرافت دیدی پیدا کردی که هرگز چند سال پیش نداشتی ... پس منفی به قضایا نگاه نکن !

إن شاءاللّه موفق باشی

ممنون از همه دوستان كه برام مينويسين
دليل اين تصميم اين بود كه ديگه تحمل فحاشي و كتك كاري رو ندارم
علناً از خونه بيرون ميكرد و من هربار دست از پا درازتر خودم برميگشتم
اين دعواي آخر تصف شب تا منو بيرون نكرد آروم نگرفت
يك كلام ديوونه بود
هيچ ارزشي تو اون زندگي نداشتم
من يه دختر ساده بودم كه قبل از اين آقا باهيچ پسري يك كلام حرف نزده بودم
از سادگي منو و خانوادم سواستفاده كرد
از اول توهم اين داشت كه ميخام از خونوادش جداش كنم
فكر ميكرد اگه يه شام بياد خونه ما چه منتي سره ما گذاشته
از روز اول حالش خوب نبود نمي دونم اصلا چرا با من ازدواج كرد
شايد دليل اصلي طلاق بايد خيانت اعتياد و اينطور چيزها باشه
ولي همسر من بچه بود
به بلوغ ازدواج نرسيده بود حل مسئله بلد نبود يك خودشيفتگي مسخره ايي داشت كه غير از مادرش هيچكس رو آدم حساب نميكرد در عين حال اصلا اعتماد به نفس نداشت و با تحقير دائمي من ميخاست خودشو بالا نشون بده
منم تحت اون محيط و شرايط بخش كودك وجودم به مبارزه باهاش مي پرداخت
البته اول طبق توصيه هاي دوستان خوب اينجا باهاش عمل ميكردم ولي اون هاليش نبود
مثلا اين اواخر بهم خرجي نمي داد من يه بار بهش گفتم تو مرد مني و تكيه گاهم دوست دارم از تو پول بگيرم نه از خانوادم، كمي پول اون موقع داد، ولي بعد از چند روز بدوبيراه به خانوادم كه ديدي بهت پول نميدن
خونوادم اصلا پاشو اون خونه نميذاشتن اينم با افتخار و فحاشي ميگفت مثل سگ از من ميترسين خانوادت جرات ندارن از صدكيلومتري اينجا رد شن
دايي مادرش فوت كرد بهم گفت بهش تسليت بگو منم گفتم ولي بعدش اينو از موضع ضعف من ميدونست
بيست روز بيست روز منو جا ميذاشت به بهانه مادرش ماموريت
تو اين چندسال بيشترين اضطراب و استرس رو ديدم
يك مهموني از طرف من مثل آدم نيومد يا نميومد يا اگر ميومد بعدش دعوا بود
نمي دونم شايد كاملا اشتباه دارم ميكنم ولي الان دوهفته است خونه پدرم هستم و اون انگار نه انگار
شايد راحت شده به خيال خودش
نمي دونم شايد معني زندگي مشترك اين بود
ولي من كنار اين آقا آرامش نداشتم
شايد من معني زندگي رو نمي دونم
به طرز عجيبي مثل سنگ شدم من قبلا يك لحظه اشكم خشك نميشد ولي الان اصلا دوست ندارم گريه كنم
خانوادم يك لحظه خوبن يك لحظه نه. زياد تقصير ندارن اوناهم تو همين جانعه زندگي ميكنن كه طلاق تابو هست از طرفي من خودم اصلا آينده روشني با اين آقا نمي ديدم
فعلا همه چيزم دست خودشه طلاهام پاسپورت و...
من با مانتو و لباس تو خونه ايي و شناسنامه ام از اون خونه درومدم
مثل يك سونامي بود تو زندگيم

سلام نسیم جان
حال بدت رو کاملا درک میکنم.منم این روزها رو گدروندم..این حس و حالت کاملا طبیعیه و نیاز به زمان داره.ولی باید به خودت کمک کنی.اگر کمک نکنی قطعا نمیتونی تحمل کنی و مشکلاتت روز به روز بیشتر میشه.به کنایه خانواده توجه نکن.اگر عکس العملی نشون میدن که ناراحتت میکنن مطمئن باش اونا هم از شرایط پیش امده ناراحتن و فکر میکنن اینجوری میتونن کمک تو کنن.متاسفانه متوجه نمیشن که این رفتار غلطه ولی الان چاره ای نیست.اگر بخواهی با خانوادت هم الان بجنگی اوضاع خراب تر میشه.
منم زمانی که برگشتم منزل پدریم، حرفی نبود که پدرم بارم نکنه.حتی اگر یک دقیقه منو میدید بدترین کنایه ها رو به من میزد....ولی چاره ای نبود.ادم بین بد وبدتر باید بد رو انتخاب کنه.کنایه های خانواده من می ارزید به کتک خوردن و زندگی با یه فرد بیمار....

ابدا فکر نکن برگشتی نقطه اولت.کلی تجربه و درس یاد گرفتی که میتونه بعدا مثل کلید طلایی در زندگیت باشه.
اگر واقعا میخواهی بلند بشی و بتونی این روزها رو بگدرونی باید به تجربه ها گوش کنی.خیلی وقتا مراجع حرف خودشون رو میزنن و کار خودشون رو میکنن.
من تو دورانی که گدروندم اولین کاری که کردم خیلی بیشتر از قبل ورزشم رو پیش بردم.با اینکه اصلا توان بلند شدن از رختخواب رو نداشتم ولی به هر بدبختی بود بیدار میشدم و حتی با صورت نشسته و صبحونه نخورده میرفتم باشگاه...همین باعث میشد روز به روز روحیه ام بهتر بشه.با این وجود همسر سابق من به شدت از لحاظ روحی ازارم میداد و یک پیامک میداد که عاشتم و دوباره دو ساعت بعد یه پیامک میداد که فلان فلان شده از زندگیم برو بیرون!! و این باعث میشد من دیر ریکاور کنم خودمو ولی به لطف خدا شد....

کار دیگه ای که کردم حاضر شدم با کمترین حقوق برم سرکار.صبح زود میرفتم و عصر میامدم خونه.همین باعث میشد سرکار فکرم درگیر کارم باشه و کمتر تو محیط خونه باشم.
پس به جای نشستن تو خونه و بحث و تنش برو سرکار.حتی شده برو یه جا تلفن فقط جواب بده.ولی محیطت رو عوض کن.

به خانوادت بگو من به شما پناه اوردم و نیاز دارم از لحاظ فکری بهم ارامش بدین.مدتی در مورد این قضیه نمیخوام باهاتون صحبت کنم.
ولی حتما یه دوست مطمئن پیدا کن و باهاش درد و دل کن.کسی که قضاوت نکنه و فقط شنونده باشه.
اگر بشینی تو خونه و زانوی غم بغل بگیری داغون و مریض میشی.اون موقع است که واقعا باختی.

ممنون عزيزم از همدرديت
اين هفته دادخواست مهريه و جهزيه ميده وكيلم
از طرفي نمي دونم جهزيه ام رو كجا بذارم از طرفي ميگم شايد همه رو خورد كنه چيزي دستم نگيره
ميترسم برم بيرون بياد روم اسيد بپاشه
همش ذهنم منتظر واكنش اوناس
البته واكنش اونا برام مهم نيست من فقط ميخام زودتر جدا شم و تكليفم روشن شه
مي دونم خيلي روزاي بدتري برام پيش مياد چون اونا بسيار لج باز و نفهم هستن
دلم ميخاد درس بخونم ولي اصلا تمركز ندارم با اين اوضاع جامعه اصلا دوست ندارم برم سره كار... بپرسن مجردي يا متاهل چي بگم؟ من هيچ وقت احساس نكردم متاهلم ولي الان شده باري برام
شوهر بچه من حالت خوشي به من زنگ نميزد چه برسه به الان
بدبخت منتظره ببينه من چي ميكنم واكنش نشون بده

نسیم جان من فکر می کنم دچار منفی نگری و کمبود اعتماد بنفس هستی ...
توصیه من اینه که حتما مشاوره حضوری از روانشناس مجرب بگیری ... عزیزم مدام داری از واژه های منفی استفاده می کنی و فکرهای منفی می کنی انگار نوشته های خوب و مفید بچه ها اثری روت نمیذاره !

برم سر کار ازم بپرسن مجردی یا متاهلی یعنی چی ؟؟ خب شما تا وقتی که رسما جدا نشدی متاهلی بعدش مجرد ... اگر جایی نیاز به توضیح بود خیلی قاطع میگی جدا شدم ...


ایییییینهمه خانم توی این جامعه دارن زندگی می کنن و اکثرا هم شاغلن ... چه مجرد چه متاهل و چه مطلقه ... نمیرم سر کار چون از جامعه میترسم یعنی چی ؟؟ خب قبل از شروع کار محل کارت رو می بینی و تحقیق می کنی ... این حرفا چیه ...

اینو یادت باشه تا زنی خودش با رفتارهاش اجازه نده هیچ مردی جرات تجاوز به حریم شخصی اون زن رو به خودش نخواهد داد ...

به نظرم مشکلات ذهنی و درونی تو در حال حاضر بیشتر از مشکلات محیطی و بیرونیت پررنگه و داره آزارت میده ...

باید بیشتر روی خودت کار کنی ...
موفق باشی گلم :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ملودی 94

نسیم جان من فکر می کنم دچار منفی نگری و کمبود اعتماد بنفس هستی ...
توصیه من اینه که حتما مشاوره حضوری از روانشناس مجرب بگیری ... عزیزم مدام داری از واژه های منفی استفاده می کنی و فکرهای منفی می کنی انگار نوشته های خوب و مفید بچه ها اثری روت نمیذاره !

برم سر کار ازم بپرسن مجردی یا متاهلی یعنی چی ؟؟ خب شما تا وقتی که رسما جدا نشدی متاهلی بعدش مجرد ... اگر جایی نیاز به توضیح بود خیلی قاطع میگی جدا شدم ...


ایییییینهمه خانم توی این جامعه دارن زندگی می کنن و اکثرا هم شاغلن ... چه مجرد چه متاهل و چه مطلقه ... نمیرم سر کار چون از جامعه میترسم یعنی چی ؟؟ خب قبل از شروع کار محل کارت رو می بینی و تحقیق می کنی ... این حرفا چیه ...

اینو یادت باشه تا زنی خودش با رفتارهاش اجازه نده هیچ مردی جرات تجاوز به حریم شخصی اون زن رو به خودش نخواهد داد ...

به نظرم مشکلات ذهنی و درونی تو در حال حاضر بیشتر از مشکلات محیطی و بیرونیت پررنگه و داره آزارت میده ...

باید بیشتر روی خودت کار کنی ...
موفق باشی گلم :72:

---

درسته عزيزم
ولي تا تكليفم مشخص نشه اصلا دنبال كارو اينا نميرم
يه دنيا دلم گرفته
تصور روزي كه برم محضر براي صيغه طلاق خيلي ميترسم
بعد دوباره به خودم ميگم مگه روزه عقدت خوش بودي
خيلي اشتباه كردم اينا زن نميخاستن
خودش و مادرش عروسك خيمه شب بازي ميخاستن
نمي دونم دردشون از روز اول چي بود كه كم كم منو از همه ميخاستن جدا كنن شايد گذر زمان معلوم كنه
وگرنه كدوم آدم نرمالي با زنش اينطور رفتار ميكنه
زنشو كتك بزنه از خونه بيرون كنه انتظار هم داشته باشه خودش برگرده
حالا شايد بعضي ها بگن ببين چي كارش كردي كه اينطور كرده

عصرش رفتيم پياده روي بعد برگشتيم خونه. بهم گفت مادر و برادرش ميان تهران بعد من گفتم خوب تعطيلاته من چند روز برم خونمون تو سرت گرم اوناس من نميخام تنها بمونم ( هميشه اينطوري بود كه وقتي خانوادش بودن دربست دراختيار اونا و من بايد تنها ميموندم)بعد شروع كرد دوباره فحش به خانوادم كه من بهم برميخوره اونا بيان تو بري و بعد با افتخار ميگفت من محل سگ به خانوادت نميذارم و فلان فلان شده ديدي يه ماه تهران بودن جرات نكردن از جلوي اين خونه رد شن بعد هي جروبحث بالا گرفت و من تو اطاق بودم يك دفه با اون هيكل گنده اش اومده محكم سيلي و لگد كه به چه حقي اسم مادرمو مياري منم ديدم دارم زيره دستش له ميشم همسايمون رو صدا زدم زنش اومد هي ميگفت نكن آقا آروم باش ولي هاليش نبود ديوونه شده بود تمام لباسهاي منو از كمد درآورد زد آينه رو شكوند هرچي دمه دستش بود ميزد ميشكست هيچكس حريفش نبود بعد هي پشت سره هم زنگ به بابام شهرستان فحش دادن پدرمادر بيچارم خواب بودن شوك شده بودن فكر ميكردن مزاحم تلفنيه بابا بهش گفته بود فلاني كي هستي بدتر جري شده بود كه تو يعني منو نميشناسي بعد تازه بابام متوجه شده بود هي بهش گفته بود آروم باش ولي اين رواني ول كن نبود بعد بابام زنگ زد خواهرم كه بياد دنبالم خواهرم اومد ديد چه آشفته بازاريه گفت آخه تو چقدر احمقي چرا اينو ول نميكني كه اين يك دفه از اطاق اومد بيرون حمله به خواهرم همسايه هي ميگفت نكنين ولي اين لباسامو پرت ميكرد ميگفت بابد از خونه من بره بيرون من هول هولكي مانتو پوشيدم با خواهرم اومدم و تا الان هيچ خبري ازشون نشد
واقعا از خودم بدم مياد كه اصلا چرا با اين آدم عمرمو تلف كردم منم كاملا مثل اون شده بودم

خيلي آدم چرت گويي بود
هيچ حرف خوبي نداشت بزنه
اينطو مردها چه تصوري دارن كه خانواده زن رو آدم حساب نكنن بعد خودشون فقط آدمن
گاهي ميگن شايد مشكل جنسي كه داشت باعث اين رفتارهاش باشه ولي مطمعن نيستم
منم از مادرش خوشم نميومد ولي كاري باهاش نداشتم و احترامش رو ميذاشتم ولي اين مردك دائم ميگفت مامانت فلانه بابات اينطوره خواهرت فلانه تا صداي منم درميومد مثل عهد دقيانوس سيلي و لگد نثارم ميكرد
من چرا بازيچه اين رواني شدم
گاهي دلم براش تنگ ميشه ولي بعد عصباني ميشم
يكي از دوستان ميگفت چندماه صبرميكردي بعد وكيل و دادخواست ميدادي
ولي من نمي تونم ديگه بيشتر از اين خورد شم ديگه بسمه

نسیم جان اگر بهت میگیم برو دنبال کار و و....برای حفظ روحیه ات هستش.وقتی روحیه ای قوی داشته باشی قطعا بهتر میتونی تصمیم بگیری.اما اگر بشینی تو خونه از لحاظ روحی خیلی بیشتر از اینا بهم میریزی و ممکنه به جایی برسی که کاملا مجبور بشی هرچی همسرت گفت رو بپذیری.کار به تو روحیه و استقلال فکری میده.
اصلا از الان با فکرای خراب ذهنتو داغون نکن.منم اون موقع ها فکر میکردم اگر بخوام برای صیغه طلاق برم محضر دو نفر باید زیر بغل منو بگیرن و منو ببرن !! انقدر که وحشت داشتم.اما روزگار و اتفاقات طوری برام رقم خورد که خودم برای گرفتن طلاقم کلی هزینه و دوندگی کردم و روزیکه میخواستم برم محضر از عجله زیادی که داشتم تا دم دماشین با دمپایی رفتم !!!
نمیگم طلاق خوبه...یا خم به ابرو نیار و ...غصه نخور و ...اینا دورانیه که باید بگذره .
اما برای اینده ات هیچ فکری نکن
اتفاقی که قراره بیفته میفته.چه تو این فکرا رو بکنی و چه نکنی.
من الان فکر میکنم کاش در اون دوران که داشتم له میشدم از اون همه فشار کمتر غصه میخوردم.من تو همون دوران ارشدم رو گرفتم و دکترا رو شروع کردم.اما با این حال بازم راضی نیستم و میگم اگر اون روزا و شبا به غصه نگذشته بود من میتونستم الان چند تا مدرک خوب و معتبر دیگه داشته باشم.

همونطور که گفتم من در جریان اصل و ریشه مشکلت نیستم عزیزم که بتونم نظر بدم ولی می تونم قاطع اینو بهت بگم که این رفتارت اشتباه بوده !

این درست نیست که تو به همسرت بگی چون خانواده ت دارن میان اینجا پس منم میرم خونه خودمون !! درستش اینه که هر کدوم از دو خانواده پیش شما میان شما به همراه هم ازشون پذیرایی کنید ... این کاری که می خواستی انجام بدی باعث میشه هیچکس خانواده دونفره شما رو به رسمیت نشناسه و شوهرتم به تنها مهمونی رفتن و تنهایی مهمان داری کردن عادت کنه و اونوقت دودش توی چشم خودت میره ...

البته عکس العمل همسرت هم اصلا و ابدا درست نبوده ...

من فکر می کنم اگر خواستید به زندگی تون برگردید هردوتون باید مهارت های زندگی رو یاد بگیرید ...

عزيزم كاره ما از اين حرفها گذشته بود
اينو بگم كه ميومدن تهران خونه خودشون
اون سالهاي اول من هي خودمو ميكشتم كه هرجا بريم باهم باشيم ولي نشد ميرفتيم شهرستان منو دمه خونه بابام پياده ميكرد حتي ساكم رو باهام از پله ها نمياورد بالا ميرفت تا روز برگشتن به تهران نميديدمش. كلي با عز و جز من اگه يه شب ميومد بعد مامانش بهش اجازه نميداد كه شب خونه ما بخوابه منم نميذاشتن برم اونجا برادراش اخم ميكردن كلا نرمال نبودن
حتي مادرش ميگفت اين هندي بازي ها چيه كه پيش هم بخوابين
خيلي زندگي مزخرفي داشتم
سره قضيه دوماه پيش كه تاپيك گذاشتم گفتم مادرش چقدر بهم توهين كرد و من گفتم حتي دايي مادرش فوت كرد تسليت به مادرش گفتم كه چقدر بد جوابم رو داد كه من گذاشتم به حساب بي شعوري خودش
ولي آخه چطور به خونواده من اون همه توهين و بي محلي كنه بعد من انگار نه انگار
بنظرم اين رفتارهاي مردسالاري ديگه جايي نداره
من به احترام متقابل اعتقاد دارم
ولي اينا تو باغ نيستن از روز اول هي ميگفت من تو رو آدم ميكنم
ميخام امتحان آيلتس ثبتنام كنم پاسپورتم دسته اونه
امكان داره نذاره برم سره كار
فعلا تا دادخواست نره براشون معلوم نيست چي پيش مياد

سلام دوستان
دلم خيلي غم داره
وكيلم ميگه شايد سالها طول بكشه از اين جدا شدي
اين چه مردي كه بود سره راه من قرار گرفت
دلم ميخاد بميرم

دوستان خوب سلام
من دارم كلاس زبان ميرم ولي خيلي از برخورد مردم ميترسيدم جلسه اول نگفتم اصلا مجردم يا متاهل ولي جلسه دوم خودم احساساتي شدم گفتم كه دارم جدا ميشم
احساس بدتري پيدا كردم حس كردم نگاهشون تغيير كرد
من ذهنم خيلي درگيره كه اين همه خشم شوهرم براي چي بود
شايد من بد رفتار كردم ولي پاسخ رفتارهاي اون خيلي شديد بود
گاهي ميگم مشكل جنسي شايد داشته
گاهي ميگم شايد هنوز نامزد فبليشو دوست داشته
يا شايد دوست دخترهاش ولش نمي كردن
اينو بگم كه پارسال كه پدرش فوت كرد پدرنامزد قبليش اومد فاتحه. اينا هم كلي به خودش مينازيدن كه ببين ما چه خوبيم كه با اين اتفاق بازم اومده. هميشه وقتي اسم دختره ميومد ميگفت اون خيلي خوب بود از عزيزم به من كمتر نگفت ميگفتم خوب چرا جدا شدين ميگفت دختره سنش كم بود و درس نخوندش رو انداختن گردن من!!!
حالا ميشه نظرتون بگين كه من به دختره تو اينستاگرام دايركت بدم بپرسم چرا جدا شين؟
بعدش اين مرد كه اصلا منو دوست نداشت و قبول نداشت چرا انقدر با من ادامه داد و منو خورد كرد
طعنه هاي خونوادم داره ديوونه ام ميكنم
بشدت با مادرم درگيرم
متلك ميگه براي بيوه آوردنمون گوسفند سر ببريم
من از مادرم بدم مياد چون ميبينم بيشتر رفتارهاي من تو زندگيم با شوهرم ناخودآگاه مثل مادرم بود
الان اوضام خيلي آشفته است
خواهش ميكنم راهنماييم كنين
من قبول دارم كه اشتباه هاي زيادي كردم ولي طرفم هم همراه نبود
اصلا نمي دونم با زندگيم چه كنم
تا ميبينن يكم حالم خوبه متلك ها شروع ميشه
ميگم بهشون خوب من الان چه كار كنم؟ گريه زاري؟ يا الكي بيخيال بودن؟ يا برگردم به اون زندگي كه منو نميخاد؟
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ميشه نظرتون رو بگين حتي اگه سرزنش هست

سلام نسیم جان

روزهای سختی رو میگزرونی . یک مادر نااگاه ده برابر یک طلاق به فرزندش اسیب میزنه. تجربه هایی مشابه تو رو داشتم. نمیدونم تصمیمت برای جدا شدن چه خواهد بود ولی میدونم که در هر ضورت باید تفکر درباره نظر و نگاه دیگران از مادرت گرفته تا رهگزران خیابان رو کنار بزاری و تلاش کنی برای کار و ادامه تحصیل و استقلال . در مورد زندگی شخصی ات هم نیازی نیست به دیگران توضیح بدی شما در حال حاضر متاعل هستید و هر کس پرسید میگید متاهل و اگر هم طلاق گرفتید میگید مجرد هستم و تمام و توضیح بیشتر نمیدید . حساسیت به نگاه مردم ویا طرز فکرشون هم مسیله ای هست که تو خودت دوست داری بوجود بیاری . هیچ جای نگرانی نیست . این فقط یک حساسیت بیخود هست یک بازی هست که خودت انجام میدی . شما نگاهت رو نسبت به خودت عوض کن خواهی دید که اصلا مردم نگاهی ندارن که حالا بخواد عوض بشه. مگر مردم بیکارن که به تو نگاه کنند ؟ اصلا موضوع تاهل یا تجرد شما حتی یک سلول از مغز همکلاسی هات رو هم مشغول نمیکنه . این تو هستی که به این مسیله فکر میکنی و این نگاه تو به خودت هست نه نگاه مردم.

و اما در مورد مادرت

متاسفانه انگار اونها بیشتر از شما از جدایی تون ضربه روحی متحمل شدند و دارند شما رو بخاطرش تنبیه میکنند . این بلا سر من هم اومد. من اصلا نفهمیدم سوگ طلاق چی هست چون انقدر مشغول دلداری و اروم کردن خانواده بودم که اصلا خودم فراموش شدم:311:

چند ماه همین جور درگیر بودم و خودم رو سرزنش میکردم و هدیه های گران قیمت میگرفتم براشون ولی بعد بیخیال شدم و فقط به حال و روز خودم رسیدگی کردم اونها هم هیچ وقت خوب نشدن . الان هم که نازایی دارم باز هم بدبختشون کردم و از داشتن نوه محرومشون کردم. یکی نیست بگه اخه من فرزند ندارم به خدا هم شکایت نمیکنم چه رسد به بنده خدا شما بخاطر نوه داری بچه ات رو عذاب میدی .این جور ادمها درست بشو نیستن. بیچاره شوهرم تا حالا یک بار هم نگفته تو باعث شدی من بچه دار نشم اون وقت پدر و مادرم سرزنش میکنند که ما نوه نداریم . میخوام بگم چاره ای نیست هیچ توقعی از خانواده ات برای حمایت عاطفی نداشته باش یعی کن خودت برای خودت کافی باشی .هر چقدر بیشتر بهشون نزدیک بشی بیشتر بهت اسیب میزنند. اگر امکاناتی دراختیارت میزارن مثل پول و مسکن و غیره استفاده بکن و سعی کن هر چه زودتر مستقل بشی .


با همسر سابق شوهرت هم کاری نداشته باش. به دردت نمیخوره چه خوب بگه چه بد بگه به هیچ دردی نمیخوره تو خودت بیشتر از اون تجربه زندگی با این اقا رو داری و بهتر از اون همسرت رو میشناسی .

سلام نسیم خانم...
نمیدونم چرا از تصمیمت خوشحال شدم.تاپیکتو که دیدم با خودم گفتم چه عجب!!!!
ببین،این حالات کاملا طبیعیه.تو روزهای سختی رو گذروندی و داری ازشون کنده میشی.مطمئن باش روزهای بعد از این قرار نیست دیگه به سختی اون روزها باشه... یکم روی خودت کار کن.یکم که نه...باید خیلی کار کنی تا بتونی از این مراحل سخت بگذری. همه اونایی که روزی جداشدن این احوال رو داشتن.مهم اینه که بعد از این مدت تو چجوری بشی...آدمی با اعتماد و عژت نفس بالا که اشتباهش رو پذیرفته در زندگیش...بهرحال نظر شخصیمو دارم میگم که به نظرم انتخابت آگاهانه نبوده و بیشتر احساسات توش دخیل بوده.همونطور که تا الان بخاطر احساسات باهاش موندی وگرنه عقل سلیم که این زندگی رو نمیپسنده...

و یا اینکه آدمی بشی ضعیف تر از قبل که بخاطر عدم اعتماد بنفس همه سرکوفتش میزنن و اونم پشیمونه کاش باهمون آدم میموندم ولی حرف نمیشنیدم.
تصمیمتو گرفتی پاش وایستا لطفا.با این لرزش های کوچیک روی این بند نازک پاتو عقب نکش و با قدرت از روش رد شو.تاپیک برای اعتماد و عزت نفس اینجا فراوان است.لطفا همشونو بخون و بهشون عمل کن.سعی کن برای تمریناتش وقت بذاری.به خودت بیشتر توجه کن.به ظاهرت..به حالات روحی و معنویت... نذار وقتت با فکر کردن به گذشته هم هدر بشه هم حالتو خراب کنه.
لطفا این جسارتی رو که پیدا کردی که از اون زندگی بیای بیرون پرورش بده تا بهت در مراحل بعدی زندگی که سختتر از این مرحله ای که توش بودی نیست کمکت کنه تا مشکلاتو کنار بزنی..
تشویق داری حالا که به فکر خودتی....:104:

خیلی کار خوبی میکنی که داری کلاس زبان میری. اگر بتونی در کنارش یه مشاوره هم بری خیلی خوبه. که در مورد شخصیت خودت شناخت پیدا کنی و برای آینده بهت کمک کنه.

طلاق اسمش بزرگ هست ولی اول از همه باید خودت باهاش کنار بیای. مثلا تو خوابگاه دانشجویی ممکنه با هم اتاقیت بعد از یه مدت مشکل پیدا کنی و دلت نخواد دیگه باهاش هم اتاقی باشی. ممکنه با یکی از دوستات بری مسافرت و اونجا عمیق تر با شخصیتش آشنا بشی و دیگه نخوای باهاش همسفر بشی. حالا بحث شما ازدواج هست. با یکی ازدواج کردی. حالا به این نتیجه رسیدی که خیلی با روحیات تو فاصله داره. یه عمر نمیتونی تحملش کنی. خب الان جدا بشی بهتره تا بچه دار بشی و ....
خانوادت هم اگر بهت کنایه میزنن از ضعف خودشون هست. اعتماد به نفسشون پایینه. مشکل از خودشون هست نه شما. سعی کن یه کاری پیدا کنی، حتی غیر مرتبط با رشته تحصیلیت. خودت رو از این فضا نجات بده.

ممنون از همه عزيزان كه برام وقت گذاشتين و نوشتين
متاسفانه تا وقتي طلاق كامل نشه وضعيت ماليم معلوم نيست و نمي تونم مستقل باشم
حتي انقدر اين آقا لج بازه امكان داره براي طلاق پول هم بخاد
تصميمم به طلاق جديه من براي ازدواجم انقدر درگير احساسات شدم كه هيچ كدوم از كارهاي ايشون رو نميديدم و الان ديگه نميخام احساسي باشم گرچه سخته
با خودم ميگم اگه روز اول آشنايي بود و اين آقا رو ميديدي اصلا انقدر ادامه ميدادي با تجربه و عقل الانت
اون هم هيچ تمايلي به اين رابطه نداره
اصلا از اول نميخاست و بزور مادرش ادامه ميداد كه هرچي ميگفتيم بابا پسرتون نميخاد مادرش ميگفت مگه ميشه اين دوره زمونه به بچه زور گفت كه اين كاملا به پسرش مسلط بود و كاش من بازيچه نميشدم
الان بيست روز از درواقع بيرون كردن من گذشته و انقدر طلبكاره اصلا نه تماسي گرفته نه چيزي بخاطر مادي بودنش هم حساب ها رو بسته و خودش براي طلاق اقدام نميكنه
من طبق تجربه پارسالم چاره ايي جز طلاق نديدم چون اون قصد تغيير نداره من اگه با كوچيك كردن خودم برميگشتم اگه بلايي سرم نمياورد حتما هفته بعدش دعوا بود دوباره
اين مرد اصلا تكيه گاه من نبود و هيچ وقت منو درك نكرد
نه احترام بلد بود نه معني ازدواج و تشكيل خانواده رو فهميده بود
فهميدن و نفهميدن كاملا انتزاعيه و هركي از ديدگاه خودش به طرف مقابل ميگه فهميده يا نفهميده
منم قطعا خطاهايي داشتم و نتونستم با اين آدم كنار بيام
فقط دلم ميخاست بفهمم دليل واقعي اين همه خشم و غضب و كينه اونم از روز اول چي بود كه روزبروز بيشتر شد
من محبت ميخاستم كه اين آقا بويي از انسانيت نبرده بود مثل انسان هاي نخستين با كتك و تحقير ميخاست منو ادب كنه
واقعا عمر تلف كردم يك بدشانسي آوردم كه متاسفانه از خانوادم گرفته تا جامعه دركش براشون سخته

نسیم جان این احساساتت کاملا طبیعیه...خودتو سرزنش نکن به خاطر این احساساتت.اما یادت باشه زیادی پرو بال نده.وقتی خودت مطرح میکنی در شرف جدایی هستم یعنی دامن میزنی به این شرایط.دلیلی نداره دیگران در مورد زندگی شخصی تو بدونن.اگر یک کلام بگی متاهلم (که واقعا هم هستی) حداقل دیگه نمیشینی در مورد قضاوت دیگران نسبت به خودت کلنجار بری.

صد در صد همسرت برای طلاق اقدام نمیکنه چون از لحاظ مالی خیلی ضرر میکنه.من نمیگم برو مهریه اجرا بذار و دادخواست طلاق بده و ...اما نظرم اینه که حالا که کار به این مراحل رسید بهتره جای پاتو از لحاظ قانونی محکم کنی.الان در هر صورت شما منزل رو ترک کردی و اصطلاحا " ناشزه " هستی و نفقه ای بهت تعلق نمیگیره و ممکنه عدم تمکین هم برات صادر بشه.بنابراین به جای زانوی غم بغل کردن و کلنجار رفتن های عاطفی و ...طی یک اظهار نامه به همسرت اعلام کن میخوام برگردم منزل.نتیجه این نامه هرچی شد پیش خودت نگه دار.
تنها اقدام مثبتی که میتونی انجام بدی همینه.هم قانویه و هم عاطفی.من صلاح نمیبینم کارهای دیگه ای مثل نفقه و مهریه و ...انجام بدی.

ضمن اینکه روند طلاق اصلا مشخص نیست.وکیل ها بدترین حالت رو همیشه میگن.مثل دکترا.تا اگر بهتر شد سرشونو بگیرن بالا و بگن ما این کار رو انجام دادیم.
یک پرونده طلاق میشناسم که تا 7 سال طول کشید و یک پرونده طلاق با همون مشخصات 6 ماه طول کشید.که این امر کاملا بستگی به قاضی و شلوغی دادگاه و ....داره.پس مجددا تاکید میکنم به اینده ای که هنوز هیچی در اون مشخص نیست فکر نکن.
منم تو اون دوران واقعا حال بدی داشتم.سرزنش های خانواده از یک طرف و احساسات خودم از طرفی دیگه.همسر سابق من بیمار بود.در اوج تنش زنگ میزد و قربون صدقه میرفت و میگفت شب میام برت میگردونم خونه...یکساعت بعد میگفت فقط طلاق...از طرفی میامد دم در خونه و با پدر و برادرم هم درگیر فیزیکی میشد و خیلی برام تنش افرین بود.به شرایط بدتر از این فکر کن و خداروشکر کن که مثلا همسرت مزاحمت های این چنینی ایجاد نمیکنه...وگرنه برات خیلی بدتر میشد تحمل شرایط.
این دوران میگذره...چه تو غصه بخوری چه نخوری...اخرش هم مشخص نیست.هرانچه خدا بخواد برات رقم میخوره.پس خودت رو بسپر به خودش و ازش بخواه بهترین راه رو جلوی پای تو بذاره.خدا جاش در دلهای شکسته است.تو الان نزدیکترین حالت رو به خدا داری.ازش بخواه...حضرت علی ع مفرمایند ما از اندوه شیعیانمون ناراحت میشیم و غصه میخوریم.به خودش توسل کن ..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

نسیم جان این احساساتت کاملا طبیعیه...خودتو سرزنش نکن به خاطر این احساساتت.اما یادت باشه زیادی پرو بال نده.وقتی خودت مطرح میکنی در شرف جدایی هستم یعنی دامن میزنی به این شرایط.دلیلی نداره دیگران در مورد زندگی شخصی تو بدونن.اگر یک کلام بگی متاهلم (که واقعا هم هستی) حداقل دیگه نمیشینی در مورد قضاوت دیگران نسبت به خودت کلنجار بری.

صد در صد همسرت برای طلاق اقدام نمیکنه چون از لحاظ مالی خیلی ضرر میکنه.من نمیگم برو مهریه اجرا بذار و دادخواست طلاق بده و ...اما نظرم اینه که حالا که کار به این مراحل رسید بهتره جای پاتو از لحاظ قانونی محکم کنی.الان در هر صورت شما منزل رو ترک کردی و اصطلاحا " ناشزه " هستی و نفقه ای بهت تعلق نمیگیره و ممکنه عدم تمکین هم برات صادر بشه.بنابراین به جای زانوی غم بغل کردن و کلنجار رفتن های عاطفی و ...طی یک اظهار نامه به همسرت اعلام کن میخوام برگردم منزل.نتیجه این نامه هرچی شد پیش خودت نگه دار.
تنها اقدام مثبتی که میتونی انجام بدی همینه.هم قانویه و هم عاطفی.من صلاح نمیبینم کارهای دیگه ای مثل نفقه و مهریه و ...انجام بدی.

ضمن اینکه روند طلاق اصلا مشخص نیست.وکیل ها بدترین حالت رو همیشه میگن.مثل دکترا.تا اگر بهتر شد سرشونو بگیرن بالا و بگن ما این کار رو انجام دادیم.
یک پرونده طلاق میشناسم که تا 7 سال طول کشید و یک پرونده طلاق با همون مشخصات 6 ماه طول کشید.که این امر کاملا بستگی به قاضی و شلوغی دادگاه و ....داره.پس مجددا تاکید میکنم به اینده ای که هنوز هیچی در اون مشخص نیست فکر نکن.
منم تو اون دوران واقعا حال بدی داشتم.سرزنش های خانواده از یک طرف و احساسات خودم از طرفی دیگه.همسر سابق من بیمار بود.در اوج تنش زنگ میزد و قربون صدقه میرفت و میگفت شب میام برت میگردونم خونه...یکساعت بعد میگفت فقط طلاق...از طرفی میامد دم در خونه و با پدر و برادرم هم درگیر فیزیکی میشد و خیلی برام تنش افرین بود.به شرایط بدتر از این فکر کن و خداروشکر کن که مثلا همسرت مزاحمت های این چنینی ایجاد نمیکنه...وگرنه برات خیلی بدتر میشد تحمل شرایط.
این دوران میگذره...چه تو غصه بخوری چه نخوری...اخرش هم مشخص نیست.هرانچه خدا بخواد برات رقم میخوره.پس خودت رو بسپر به خودش و ازش بخواه بهترین راه رو جلوی پای تو بذاره.خدا جاش در دلهای شکسته است.تو الان نزدیکترین حالت رو به خدا داری.ازش بخواه...حضرت علی ع مفرمایند ما از اندوه شیعیانمون ناراحت میشیم و غصه میخوریم.به خودش توسل کن ..

---

خيلي ممنونم مريم جان
وكيلم دادخواست مهريه و استراد جهزيه ميخاد بده ولي نمي دونم كي وقت دادگاه ميشه و ...
من اصلا وضعيت روحيم طوري نيست كه برگردم تو اون خونه و اصلا حاضر نيستم تمكين كنم كه اونم نميخاد مگه فقط براي اذيت كردن
در واقع از اونجا رانده و از اينجا مانده هستم
يه بغضي دارم كه داره خفه ام ميكنه
كاملا بي هدف شدم

نسیم جان من هم اگر اون روزها کسی درست راهنماییم میکردو اسیر عواطف و احساسات نمیشدم شاید تصمیمات درستی میگرفتم(در مورد مسائل مالی).

من یه چیز کلی میخوام بگم به همه کسایی که وکیل دارن...ببین وکیلا هدفشون صلح نیست.اونا فط میخوان زودتر قضیه رو قانونی حل کنن تا پولشون رو بگیرن.خودت فکر کن و خودت تصمیم بگیر.همه چیز رو به وکلیل نسپر.انقدر هم عجله برای برگردوندن جهیزیه نکن.استرداد جهیزیه غیر از اعصاب خوردی و کشمکش چیزی نداره.وکیل منم (که بعدا عزلش کردم چون ادم خوبی نبود) اصرار به استرداد داشت.فکر کردم دیدم اگر بخوام برم تو اون خونه و جهیزیه بیارم چقدر باید درگیری تحمل کنم و دادگاه و کلانتری و....فکرم نکن همسرت دو دستی جهیزیه رو بهت میده و میگه به سلامت.به هر حال درگیری خواهی داشت.یه درگیری غیر ضروری و بیخود...ضمن اینکه احتمال درگیری خانواده ها و ابروریزی و ...هم هست.

بذار یه مدت بگذره.نمیگم طلاق بگیر یا نگیر.اون تصمیم هستش که خودت باید بگیری.ولی زمان بده.چه میخوای جدا بشی و چه میخوای نشی.خودت رو از این تنش ها بکش بیرون.فکر کن اصلا ازدواج نکردی و یه دختر مجردی.
من تو همه دادگاهام گفتم حاضرم تمکین کنم و خودم به همسر سابقم گفتم با اینکه تو منو بیرون کردی و قفل در رو هم عوض کردی ولی بازم میخوام برگردم.خب اون موقع اون اقا فکر کرد تیرش به هدف خورده و گفت خودتم بکشی نمیذارم برگردی و من نمیخوامت وگرنه تو هلاک زندگی کردن با منی و ...و گفتن همین یک جمله یک نفقه 15 میلیونی گذاشت گردنش !! و چون نمیتونست پرداخت کنه راه طلاق برای من باز شد و سایر مسائل.

اون زمان من هم برام سخت بود نمیتونستم بگم میخوام برگردم.چون متنفر شده بودم ازش و غرورم خیلی خرد میشد ولی پا رو غرورم گذاشتم و این حرف رو زدم و همون حرف شد چاره راهه من.
یکم فکر کن نسیم جان..یکم منطقی باش .اگر داری میفتی تو مسیر دادگاه لازمه که هوشیار باشی نه منزوی و دل شکسته.ضمن اینکه تو همه کارها به وکیلت اعتماد نکن.اکثر وکیل ها هدفشون قیچی کردن زندگی های مشترکه...البته ایرادی به اونا نیست و شغلشون ایجاب میکنه...اما خودت از عقلت کمک بگیر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

نسیم جان من هم اگر اون روزها کسی درست راهنماییم میکردو اسیر عواطف و احساسات نمیشدم شاید تصمیمات درستی میگرفتم(در مورد مسائل مالی).

من یه چیز کلی میخوام بگم به همه کسایی که وکیل دارن...ببین وکیلا هدفشون صلح نیست.اونا فط میخوان زودتر قضیه رو قانونی حل کنن تا پولشون رو بگیرن.خودت فکر کن و خودت تصمیم بگیر.همه چیز رو به وکلیل نسپر.انقدر هم عجله برای برگردوندن جهیزیه نکن.استرداد جهیزیه غیر از اعصاب خوردی و کشمکش چیزی نداره.وکیل منم (که بعدا عزلش کردم چون ادم خوبی نبود) اصرار به استرداد داشت.فکر کردم دیدم اگر بخوام برم تو اون خونه و جهیزیه بیارم چقدر باید درگیری تحمل کنم و دادگاه و کلانتری و....فکرم نکن همسرت دو دستی جهیزیه رو بهت میده و میگه به سلامت.به هر حال درگیری خواهی داشت.یه درگیری غیر ضروری و بیخود...ضمن اینکه احتمال درگیری خانواده ها و ابروریزی و ...هم هست.

بذار یه مدت بگذره.نمیگم طلاق بگیر یا نگیر.اون تصمیم هستش که خودت باید بگیری.ولی زمان بده.چه میخوای جدا بشی و چه میخوای نشی.خودت رو از این تنش ها بکش بیرون.فکر کن اصلا ازدواج نکردی و یه دختر مجردی.
من تو همه دادگاهام گفتم حاضرم تمکین کنم و خودم به همسر سابقم گفتم با اینکه تو منو بیرون کردی و قفل در رو هم عوض کردی ولی بازم میخوام برگردم.خب اون موقع اون اقا فکر کرد تیرش به هدف خورده و گفت خودتم بکشی نمیذارم برگردی و من نمیخوامت وگرنه تو هلاک زندگی کردن با منی و ...و گفتن همین یک جمله یک نفقه 15 میلیونی گذاشت گردنش !! و چون نمیتونست پرداخت کنه راه طلاق برای من باز شد و سایر مسائل.

اون زمان من هم برام سخت بود نمیتونستم بگم میخوام برگردم.چون متنفر شده بودم ازش و غرورم خیلی خرد میشد ولی پا رو غرورم گذاشتم و این حرف رو زدم و همون حرف شد چاره راهه من.
یکم فکر کن نسیم جان..یکم منطقی باش .اگر داری میفتی تو مسیر دادگاه لازمه که هوشیار باشی نه منزوی و دل شکسته.ضمن اینکه تو همه کارها به وکیلت اعتماد نکن.اکثر وکیل ها هدفشون قیچی کردن زندگی های مشترکه...البته ایرادی به اونا نیست و شغلشون ایجاب میکنه...اما خودت از عقلت کمک بگیر

---

خیلی خیلی ممنونم مریم جان از راهنماییتون
راستش من همه چیزو سپردم به وکیل و بابام و یکی از اقوام که وکیل رو معرفی کرده
شوهر من خیلی بلده و اصلا اینطور نیست که ازاون من بتونم پولی بگیرم
فقط دلم میخاد زودتر از این وضعیت بلاتکلیفی دربیام
شوهر من اصلا گم و گور شده انگار نه انگار که این زندگی اونم بوده
متاسفانه وقت تلف کردم پای مردی که مردانگی نداشت
از مادرش تعجب میکنم که چطور براش مهم نیست زندگی پسرش از هم میپاشه
وقتی داستان دوستانی مثل شما و ملودی رو میخونم که حتی موقع دادگاه هم با هم در تماس بودین بیشتر ناراحت میشم که این موجود چرا واقعا اینطوری هست و اصلا گفتگو بلد نیست
این روزها همش دوران نامزی و عقد رو مرور میکنم و میبینم چقدر من احساسی عمل کردم
از خودم بدم میاد که انقدر دیوانه وار دوستش داشتم
مثل خدا میپرستیدمش
یادمه کلا عاجز بود و سره کوچکترین مسئله قهر میکرد و تا یه هفته منو بلاک میکرد همش میگم آخه با خودش چی فکر میکرد که تو نامزدی اون رفتارها رو میکرد
منم از اون موقع یاد گرفتم بعد از دعوا بهش زنگ نزنم
همیشه پدرم پادرمیونی میکرد
ولی اینبار بدترین توهین ها رو تلفنی به پدرم کرد که اصلا قابل قبول نیست
قبلا همیشه فحش به خانواده ام مثل نقل دهنش بود
آخه این که نشد زندگی
تو کلاس زبانم همش حسرت میخورم همه هم کلاسام متاهل ان و خوشحال
من کلا ناامیدم امسال 29ساله شدم و خانواده ما اولین دختری هستم که بعد از 4سال جدا میشه
این روزها فیلم "ملی و راه های نرفته اش" رو سینما داره میده. شخصیتش و زندگیش خیلی شبیه من هست

دعوا الني شد دوستان
وكيلم براي مهريه اقدام كرد
ولي همه چيز رو جابجا كرده و هيچي به نامش نيست
خيلي ميترسم .....

سلام علیکم و رحمته الله
خواهرم چند مساله رو خدمتتون عرض میکنم:
فکر نکنید طلاق چیز کوچیک و بی اهمیتیه، برای بعضی ها معضل و برای بعضی دیگه راه حله؛ پس درست تصمیم بگیرید.
گاها قبل از دادخواست هایی همچون استرداد جهیزیه، عدم تمکین، نفقه، طلاق و... راه برای برگشت هست اما بعدش یا راه بسته میشه و یا بسیار تنگ و باریک میشه. با قانونی شدن روند رابطه (به هر نحو) حرمت ها خیلی راحت شکسته میشه و راه برای هر نوع تهمت و افترا و آسیب به طرف مقابل باز میشه.
حالا در مورد روند قانونی چند نکته رو خدمتتون متذکر میشم:
وقتی دادخواست استرداد جهیزیه بدید باید سیاهه (امضا زوج و دو شاهد)، فاکتور و استشهاد داشته باشید علاوه بر اون روند رسیدگی هم زمانبر و نیاز به برخورد حضوری با شوهرتون داره.
برای دادخواست نفقه ممکنه شوهرتون دعوای متقابل طرح کنه مبنی بر تمکین و در این حالت باید آماده بشید برای حضور در زیر یک سقف با ایشون وگرنه ناشزه محسوب شده و علاوه بر از دست دادن نفقه شوهرتون امکان ازدواج مجدد پیدا میکنه البته اگر زمان برای شما مهم نباشه با استرداد جهیزیه و مکلف کردن شوهر برای تامین وسایل زندگی میتونید ایشون رو تحت فشار بزارید چراکه طبق قانون تامین وسایل اولیه زندگی بر عهده مرد هستش. ضمنا اگر شش ماه متوالی بعد از صدور رای ایشون نفقه ندن طبق یکی از شروط 12 گانه امضا شده در سند ازدواج (درصورتی که امضا کرده باشن) وکلیل در طلاق میشید و علاوه بر این میتونید از طریق کیفری حکم جلب بگیرید (حتی اگر یک ماه هم پرداخت نکنن).
برای دادخواست مهریه هم وقتی اقدام کنید قطعا ایشون محکوم میشن ولی مطمئن باشید متقابلا درخواست اعسار میدن و براشون یک پیش پرداخت و اقساط ماهیانه تعیین میشه (طبق درآمد ایشون و به شرطی که مالی به نام خودشون نداشته باشن).
در تمام مراحل میتونید درخواست قرار تامین خواسته بدید که حسابهای بانکی مسدود، امکان نقل و انتقال اموال سلب و اگر کارمندباشن یک چهارم حقوق ایشون توقیف میشه.
ضمنا اگر نقل و انتقالی در بازه زمانی شش ماهه قبل از هر دادخواست مالی انجام داده باشن قاضی موارد رو برای تعیین صوری بودن و فرار از دین بررسی میکنه و در صورت اثبات علاوه بر غیر نافذ بودن قرارداد حبس براشون میبره و در صورتی که نقل و انتقال بعد از دادخواست باشه به احتمال قریب به یقین محکوم به فرار از دین میشه.
نکته حائز اهمیت اینه که تمام موارد فوق زمانبر هستن و آیا ارزش داره عمرتون رو هدر بدید؟ وقتی طی مراحل دادرسی سنتون بره بالا بعد از طلاق آیا امکان ازدواج مجدد براتون هست و یا موارد مناسب سراغتون میان؟
طلاق شوخی نیست! متاسفانه در جامعه ما کما اینکه اسم طلاق کوچیک شده و ننگ اون از بین رفته ولی در عمل اصلا مساله کوچیکی نشده و دو طرف آسیب های جدی میبینن.
بازهم تاکید میکنم خوب فکر کنید؛ سریع جلو نرید؛ راه رو با دست خودتون ناهموار نکنید؛ با اهلش مشورت کنید؛ در همه موارد اعم از عاطفی، حقوقی و یا کیفری سعی کنید با شوهرتون توافق کنید تا از درگیری و جدل بی مورد جلوگیری بشه.
امیدوارم خداوند بلند مرتبه شما و همه کسانی که درگیری عاطفی، حقوقی و یا کیفری با شریک زندگیشون دارن رو به راه درست هدایت کنه و آرامش از دست رفته رو به زندگیشون برگردونه.
و من الله توفیق

سلام دوستان
اين چند روز كلي اتفاق افتاد
اون روز كه وكيلم رفت مهريه رو گذاشت اجرا و از حقوقش كم كردن و حساب هاشو بستن از اين كارها
بعد فرداش فوري خاله اش زنگ زد كه چرا اينكارو كردي و هم تو مقصري هم اون
قرار شد همو ببينيم
امروز با يك دوستش اومد
كلي صحبت كرديم و بظاهر ميگفت اشتباه كردم و بيا برگرد
گفتم چرا تا بحث مالي شده ياده زندگيت افتادي چرا خودت اول رفتي طلاها رو برداشتي كه جواب قانع كننده ايي نداشت
حالا من گفتم بايد فكر كنم
بابام گفت حق طلاق ميخايم قبول نكرد
من ميگم اكه برگردم و پرونده امو ببندم ديگه بعدش دستم بجايي بند نيست
حالا از شما دوستان خواهش ميكنم بگين چه كنم
از طرفي بابام كلي ناراحته كه اين همه پول وكيل داديم و كرديش بچه بازي و ديگه رو ما حساب نكن

سلام دوستان
خيلي به راهنماييتون احتياج دارم
من الان واقعا موندم چه كنم
از طرفي اينا ميخان كه با يه معذرت خواهي ساده من برگردم
ازطرفي هم من كلي خرج وكيل و مهريه كردم(حدود سي ميليون)
بابام خيلي نارحته داره سكته ميكنه
من الان مهريه رو ببندم ديگه دستم به جايي بند نيست
چون نقطه ضعف همسرم ادارش بود و وكيلم به اونجا رفته بود
وكيلم ميگه تا حق طلاق نداد برنگرد
الان واقعا به راهنماييتون نياز دارم

با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد
خواهرم؛ چطور 30 میلیون خرج کردید؟ مگه وکیل چقدر ازتون حق الوکاله گرفت؟ اصولا مبالغی مثل سه تا چهار میلیون رو به عنوان پیش پرداخت میگیرن بقیه رو هم بعد(البته تمام موارد با توجه به مبلغ مهریه کم و زیاد میشه)...
به هر روی میتونید پرونده مهریه رو نبندید و تا قطعی شدن مبلغ پیش قسط و اقساط ماهیانه کار رو ادامه بدید (بدوی بعد تجدید نظر و نهایتا دیوان عالی) بعد از صدور حکم قطعی حتما نیاز نیست برید اجرای احکام و حکم رو اجرا کنید.
بعید میدونم شوهرتون وکالت در طلاق رو بهتون بده چون در این حالت همه چیز رو باخته و اهرم فشار رو از دست میده...
ضمنا جهت اطلاعتون باید عرض کنم بستن پرونده مهریه (بدون بخشش و ابرأ) حق شما رو برای مطالبه مهریه از بین نمیبره ولی در صورتی که بخواهید دوباره درخواست بدید باید تمام مراحل و هزینه ها رو مجددا پرداخت کنید.
با توجه به شرایط شما دو راه متصوره:
1- ادامه دادن به پروسه مهریه برای تحت فشار قرار دادن شوهرتون برای توافق با طلاق (البته در اکثر موارد زن مجبور به بخشش مهریه در قبال انجام طلاق میشه)
2- توافق روی گرفتن وکالت در طلاق در ازای بخشش مهریه (کل یا بخشی) (هبه معوض)

باز هم تاکید میکنم با مصالحه کار رو به صورت برد-برد جلو ببرید...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saeed_9_12

با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد
خواهرم؛ چطور 30 میلیون خرج کردید؟ مگه وکیل چقدر ازتون حق الوکاله گرفت؟ اصولا مبالغی مثل سه تا چهار میلیون رو به عنوان پیش پرداخت میگیرن بقیه رو هم بعد(البته تمام موارد با توجه به مبلغ مهریه کم و زیاد میشه)...
به هر روی میتونید پرونده مهریه رو نبندید و تا قطعی شدن مبلغ پیش قسط و اقساط ماهیانه کار رو ادامه بدید (بدوی بعد تجدید نظر و نهایتا دیوان عالی) بعد از صدور حکم قطعی حتما نیاز نیست برید اجرای احکام و حکم رو اجرا کنید.
بعید میدونم شوهرتون وکالت در طلاق رو بهتون بده چون در این حالت همه چیز رو باخته و اهرم فشار رو از دست میده...
ضمنا جهت اطلاعتون باید عرض کنم بستن پرونده مهریه (بدون بخشش و ابرأ) حق شما رو برای مطالبه مهریه از بین نمیبره ولی در صورتی که بخواهید دوباره درخواست بدید باید تمام مراحل و هزینه ها رو مجددا پرداخت کنید.
با توجه به شرایط شما دو راه متصوره:
1- ادامه دادن به پروسه مهریه برای تحت فشار قرار دادن شوهرتون برای توافق با طلاق (البته در اکثر موارد زن مجبور به بخشش مهریه در قبال انجام طلاق میشه)
2- توافق روی گرفتن وکالت در طلاق در ازای بخشش مهریه (کل یا بخشی) (هبه معوض)

باز هم تاکید میکنم با مصالحه کار رو به صورت برد-برد جلو ببرید...

---

سلام
خيلي ممنونم از وقتي كه برام گذاشتين
درمورد هزينه بگم كه ما درخواست اعسار نداديم و وكيلمون خيلي حرفه ايي عمل كرده و هم زمان چند پرونده تشكيل داده براي مهريه و جهزيه و طلاي صندوق و بيرون كردن من و ...
الان همسر من كاملا معلومه چون ترسيده اومد سراغ من
وگرنه خودش قبلا پيش بيني ميكرد ولي نه با اين شدت
حالا از امشب بگم
اومد همسرم و ما كلا عادي برخورد كرديم نه الكي خوشحال بوديم و نه ناراحت و عصباني
با خودش برنامه داشت كه من باهاش برگردم
اول گفتم باشه ولي بابام خيلي ناراحت بود و داشت دق ميكرد اشاره داد كه نري و همه چيزو باختي اگه برگردي
خيلي نرم سره شب بهش گفتم چه تضميني ميده كه برگرديم و هفته بعد نشه همين داستان كه هي ميگه بايد تمرين كنيم و از اين حرفا ادعاي عاشقي. گفت تو چه ميخاي من اصلا نگفتم حق طلاق گفتم تو بگو چه پيشنهادي ميدي كه جواب نداد
ديگه شامو خورد و من به بهونه اينكه فردا كلاس دارم و تو ميري ماموريت و سختمه دوباره برگردم اينجا باهاش نرفتم
ولي خيلي بهش برخورد
بنظر خودش خيلي كاره بزرگي كرده كه دو بار اومده خونه ما
و حتما ميگه من دو بار اومدم دنبالت ولي نيومدي
باهاش قرار گذاشتم چهارشنبه كه برميگرده از ماموريتش بريم مشاوره ولي خيلي با ناراحتي و عصبانيت امشب رفت و شايد اصلا نياد ديگه
كاملا نقشه اش بهم خورد
حالا من نمي دونم چي ميشه
از طرفي اصلا نمي تونم به وضع قبل برگردم هرچقدر هم من خطاكار بودم ولي اگه الان برگردم ديگه تمومه خونوادم بيشتر نگران ميشن و من با شناختي كه از اين آدم دارم يه شبه درست نميشه هرچقدر كه من كوتاه بيام

- - - Updated - - -

مريم١٢٣ و ملودي عزيز و ديگر كارشناس هاي محترم كه تجربه اي دارين ازتون خواهش ميكنم راهنماييم كنين
واقعا خيلي اوضاع پيچيده ايي دارم

- - - Updated - - -

[QUOTE.
با توجه به شرایط شما دو راه متصوره:
1- ادامه دادن به پروسه مهریه برای تحت فشار قرار دادن شوهرتون برای توافق با طلاق (البته در اکثر موارد زن مجبور به بخشش مهریه در قبال انجام طلاق میشه)
2- توافق روی گرفتن وکالت در طلاق در ازای بخشش مهریه (کل یا بخشی) (هبه معوض)

باز هم تاکید میکنم با مصالحه کار رو به صورت برد-برد جلو ببرید...[/QUOTE]

من اگه واقعا همسرم بخاد زندگي كنه با گزينه دوم موافقم وگرنه با توجه به وضع قبلي كه داشتم گزينه يك
كه همسر من ميخاد با برد خودش و باخت من پيش بره

سلام نسیم جان
مهم نیست چقدر هزینه کردی .زندگیت مهم تر از این هزینه هاست.اما اما اما به یک نکته دقت کن.همسر تو از بحث های مالی ترسیده و تکون خورده.این قضیه هم میتونه مثبت باشه و هم منفی.البته بار منفیش بیشتره.چرا که به خاظر قضایای مالی به احتمال زیاد خواستار برگشتت شده و مثبت به خاطر اینکه شاید برگشتت بتونه شرایط رو درست کنه و همسرت بفهمه که از لحاظ مالی در خطره و نباید کاری کنه که جریان به اینجا بکشه.اما دقت کن...بدون هیچی برنگرد.براش شرط بذار.محکم و جدی بگو حق طلاق رو میخوام .بخصوص اینکهه پدرت هم عنوان کرده باید شما هم رو حرف پدرت حرف نزنی تا بی حرمتی نشه و همسرت هم بدونه که اگر دوباره بخواد منوال قبل رو پیش بگیره شما دیگه برای ادامه تلاشی نمیکنی..علاوه بر حق طلاق شرط مشاوره رفتن رو هم بذار.بگو باید باهم جلسات مشاوره و روان درمانی بریم.این دو تا شرط رو براش بذار اما بقیه مباحث رو ببند.مهریه و نفه و جهیزیه و ....
عجله برای گرفتن مهریه نکن.مهریه خودش کارهای طولانی داره و زمانبره. و اخر سرم قسط بندی میکنن و ...
ضمنا نیازی نیست با ناراحتی و دلخوری و ...با همسرت و خانوادش برخورد کنی.بهشون خیلی مودبانه اما مصمم بگو من همسرم رو دوست دارم اما باید به من امنیت روانی بده.اونم با حق طلاق و مشاوره امدن.
پ.ن :
نمیدونم چرا و چطور سی تومان خرج وکیل کردی...چند تا دادخواست بوده که سر جمع اگر خودت میدادی شاید به صد هزار تومن هم نمیرسید....
یک نکته رو هم اضافه کنم..من اگر جای تو بودم و شوهر و زندگیم رو دوست داشتم روی حق طلاق پافشاری نمیکردم.اما چون پدرت این قضیه رو مطرح کرده و اگر بهش عمل نکنید بی حرمتی به ایشون میشه.به نظرم اگر میبینی همسرت تنبیه شده و شرط مشاوره رو میپذیره بگو من باید پدرم رو راضی کنم که حق طلاق رو نگیرم.اینجوری هم حرمت پدرت حفظ میشه و هم میتونی از لحاظ روانی همسرت رو تحت فشار نذاری.چون مردها خیلی سخت حق طلاق رو میدن.
من موافق ادامه بحث مهریه نیستم.چون اجرا گذاشتن مهریه و حواشیش خیلی حرمت شکنی و جلب و زندان و اقساط و ابروریزی و ...داره.اگر واقعا تصمیم به جدایی داری این کار رو بکن.وگرنه نذار قبحش بریزه.

ضمنا ابدا مهریه رو نبخش.واسه همینه میگم روش مانور نده زیاد.اگر مهریه رو ببخشی دری به تخته بخوره همسرت میتونه در عرض چند ساعت بدون هیچ حق و حقوقی طلاقت بده.اصلا چرا مهریه رو ببخشی؟متوجه نمیشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام نسیم جان
مهم نیست چقدر هزینه کردی .زندگیت مهم تر از این هزینه هاست.اما اما اما به یک نکته دقت کن.همسر تو از بحث های مالی ترسیده و تکون خورده.این قضیه هم میتونه مثبت باشه و هم منفی.البته بار منفیش بیشتره.چرا که به خاظر قضایای مالی به احتمال زیاد خواستار برگشتت شده و مثبت به خاطر اینکه شاید برگشتت بتونه شرایط رو درست کنه و همسرت بفهمه که از لحاظ مالی در خطره و نباید کاری کنه که جریان به اینجا بکشه.اما دقت کن...بدون هیچی برنگرد.براش شرط بذار.محکم و جدی بگو حق طلاق رو میخوام .بخصوص اینکهه پدرت هم عنوان کرده باید شما هم رو حرف پدرت حرف نزنی تا بی حرمتی نشه و همسرت هم بدونه که اگر دوباره بخواد منوال قبل رو پیش بگیره شما دیگه برای ادامه تلاشی نمیکنی..علاوه بر حق طلاق شرط مشاوره رفتن رو هم بذار.بگو باید باهم جلسات مشاوره و روان درمانی بریم.این دو تا شرط رو براش بذار اما بقیه مباحث رو ببند.مهریه و نفه و جهیزیه و ....
عجله برای گرفتن مهریه نکن.مهریه خودش کارهای طولانی داره و زمانبره. و اخر سرم قسط بندی میکنن و ...
ضمنا نیازی نیست با ناراحتی و دلخوری و ...با همسرت و خانوادش برخورد کنی.بهشون خیلی مودبانه اما مصمم بگو من همسرم رو دوست دارم اما باید به من امنیت روانی بده.اونم با حق طلاق و مشاوره امدن.
پ.ن :
نمیدونم چرا و چطور سی تومان خرج وکیل کردی...چند تا دادخواست بوده که سر جمع اگر خودت میدادی شاید به صد هزار تومن هم نمیرسید....
یک نکته رو هم اضافه کنم..من اگر جای تو بودم و شوهر و زندگیم رو دوست داشتم روی حق طلاق پافشاری نمیکردم.اما چون پدرت این قضیه رو مطرح کرده و اگر بهش عمل نکنید بی حرمتی به ایشون میشه.به نظرم اگر میبینی همسرت تنبیه شده و شرط مشاوره رو میپذیره بگو من باید پدرم رو راضی کنم که حق طلاق رو نگیرم.اینجوری هم حرمت پدرت حفظ میشه و هم میتونی از لحاظ روانی همسرت رو تحت فشار نذاری.چون مردها خیلی سخت حق طلاق رو میدن.
من موافق ادامه بحث مهریه نیستم.چون اجرا گذاشتن مهریه و حواشیش خیلی حرمت شکنی و جلب و زندان و اقساط و ابروریزی و ...داره.اگر واقعا تصمیم به جدایی داری این کار رو بکن.وگرنه نذار قبحش بریزه.

ضمنا ابدا مهریه رو نبخش.واسه همینه میگم روش مانور نده زیاد.اگر مهریه رو ببخشی دری به تخته بخوره همسرت میتونه در عرض چند ساعت بدون هیچ حق و حقوقی طلاقت بده.اصلا چرا مهریه رو ببخشی؟متوجه نمیشم.

---

خيلي ممنونم مريم جان
من بخشي از مهريه رو در ازاي حق طلاق فقط ميبخشم نه همه رو
اگر هم برگردم قطعا همسرم راهاي گرفتن مهريه رو از من ميبنده
نمي دونم والا چرا انقدر هزينه شه ولي حالا داديم چون اون موقع واقعا همه چيز كات شده بود الان نمي دونم دقيقا تو مغز همسرم چي ميگذره
راستش نسبت به احساساتم بگم كه من قطعا اون عاشق چهارسال پيش نيستم و تقريبا بي تفاوت شدم
الان شنبه وقت دادگاه مهريه است
اينم تا سه شنبه تهران نيست
خيلي از طرف بابام و وكيلم تحت فشارم
از طرفي ميگم من خيلي به خونوادم هم از نظر روحي و جسمي و مالي ضربه زدم
الان نميشه همينطور برگردم
اينا هم حدود دو هفته ديگه مراسم فوت باباشو دارن. ميخان تا اون موقع قضيه جمع و جور شه
ولي قطعا اگه من برگردم بدون هيچي يك بازنده به تمام معنا هستم و هرچه بخام مثبت باشم و زندگيمو بسازم با توجه به اتفاق هاي گذشته نميشه

"مريم١٢٣ و ملودي عزيز و ديگر كارشناس هاي محترم كه تجربه اي دارين ازتون خواهش ميكنم راهنماييم كنين
واقعا خيلي اوضاع پيچيده ايي دارم"

نسیم جان :72:

برات دعا می کنم هر چه سریع تر به بهترین نتیجه ممکن برسی و از این حالت بحرانی بسلامتی بیرون بیای ...

واقعیتش من کارشناس نیستم و فقط در مواردی می تونم نظر بنویسم که تجربه مثبتی در اون زمینه داشته باشم که با منتقل کردنش کمکی به دوستان عزیزم کنم ... یا مهارتی رو یاد گرفته باشم که بتونم برای دوستان عزیزم اینجا بازگو کنم ...

در مورد مشکل شما واقعا نمی دونم راه حل درست چی می تونه باشه چون اولا من در جریان تاپیک های قبلت نیستم و اطلاع دقیقی از اصل مطلب و ریشه مشکلت ندارم ... و دوم اینکه خودم تجربه مشابهی مثل تو ندارم ...

من توی مورد خودم اصلا به دنبال حقوق مالی مثل نفقه و مهریه و غیره نرفتم ... فقط وقتی به بن بست رسیده بودم و مشکلاتم رو لاینحل می دیدم تمام حقوق مالی مو در قبال طلاق بخشیدم و اعلام کردم که از این زندگی میرم ... اونم در قبال خود طلاق نه حق طلاق ... و همسرم با ترس از دست دادن من و زندگیش بود که قدم جلو می گذاشت و تلاش می کرد در صورتی که هیچگونه فشار مالی روی دوشش نبود ... و خب این خیلی برای من با ارزش بود ...

البته تنش و دعوا و بالا پایین زیاد داشتیم این مدت ... خیلی جاها درگیر بازی های هیجانی کودکانه دو نفره شدیم(نوشتم برات که بدونی نباید وارد این بازی ها بشی) ... ولی ایشون از همون ابتدا (شخص خودش کاری به خانوده ش ندارم) برای بازگشت من به زندگی تلاش می کرد گرچه یه جاهایی عملکردش صحیح و موفق نبود ... ولی به شیوه خودش تلاش می کرد و خواستار بازگشت من به زندگی بود ...

که تازه من الان همینم پشیمونم و با خودم میگم ای کاش آستانه تحملم بالاتر بود و اسم طلاق نیاورده بودم و با رویکرد هوشمندانه تری زندگیمو به سمت اصلاح سوق می دادم ...

توی مورد شما مردی داره صرفا از ترس فشارهای مالی به زندگی بر می گرده ... من خودم شخصا اعتقادی به اینجور ترس ها و ساختن زندگی بر پایه فشار مهریه و مسائل مالی ندارم ... اطرافم نمونه هایی رو دیدم که مرد صرفا با فشار مهریه به زندگی برگشته اما بعد از مدتی اون زندگی در ظاهر وجود داشته اما در باطن به طلاق عاطفی تبدیل شده ...

شخصا اصلاح رابطه از طریق مشاوره های روانشناسی و یادگیری مهارت های زندگی رو براتون پیشنهاد می کنم که بهتر و موثر تر از هر فشار بیرونی عمل می کنه ...

عزیزدلم بیشتر از این راهنمایی بلد نیستم و فکر می کنم راهنمایی دوستان عزیز آقای 12 _9_ saeed و 123 maryam به اندازه کافی خوب و راهگشا بود ...

امیدوارم هر تصمیمی که میگیری در نهایت برات آرامش به همراه بیاره :72:

فکر میکنم وکیلتون یه مقدار سریع داره مساله رو جلو میبره؛ برای طرح انواع دعاوی مثل مهریه و امثالهم که مربوط به زندگی مشترک دو فرد میشه باید کمی تامل کرد و در صورتی که با تاخیر در طرح دعوی ضرری به موکل نمیرسه صبر نمود و یه مقدار زمان داد. میدون جنگ نیست که بخواییم سریع کار رو تمام کنیم.
وکیلتون باید برای شما تقاضای اعسار میداد تا از حق معافيت موقت از تاديه تمام يا قسمتي از هزينه دادرسي برخوردار میشدید!
به هر روی وکیلتون هرچه در چنته داشته رو فورا رو کرده و این فقط قضیه رو پیچیده تر میکنه.
در مورد پرونده بیرون کردن شما، شوهرتون تقاضای تمکین میده و در صورتی که از قبل شکایتی بابت ضرب و شتم و امثالهم ندارید محکوم به تمکین میشید (البته با استرداد جهیزیه و تقاضای شما دال بر فراهم نمودن وسایل زندگی و مسکن ایشون مجبور به تامین موارد مذکور میشن و مهلتی جهت عدم تمکین بدون ناشزه شدن به صورت قانونی برای شما فراهم میشه)
برای پرونده طلاها، در صورتی که مال خودتون باشه باید فاکتور خرید و شهادت چند نفر شاهد رو داشته باشید و آخر سر هم ممکنه به سوگند در حضور قاضی ختم بشه (معلوم نیست برنده باشید یا بازنده)
در مورد پرونده جهیزیه، حکم به استرداد میدن ولی باید سیاهه با امضای شوهرتون و دو شاهد داشته باشید وگرنه باید با فاکتور و شهادت شهود راستی ادعاتون رو اثبات کنید (وسایلی که قاضی رای به استرداد اونها میده بستگی به موارد مندرج در سیاهه و در حالتی که سیاهه نباشه بستگی به شهادت شهود و فاکتورها داره)
قضیه مهریه هم مشخصه و ایشون محکوم به پرداخت میشن ولی میزان پیش پرداخت و مبلغ اقساط رو قاضی تعیین میکنه.
من رویه کار رو زیاد صحیح نمیبینم چون اگر به لج و لجبازی برسه ایشون با کمک یه وکیل کارآزموده میتونه از طریق حیل قانونی باعث تطویل دادرسی بشه و چندین و چند سال از عمرتون رو در راهروهای دادگاه تلف کنه!
به طور کلی شما و شوهرتون واقعا نیاز به مشاوره حضوری با یک مشاور زبده دارید تا با کم شدن تنش به نتیجه درست برسید و در صورتی که واقعا امکان سازش نباشه به صورت توافقی با حداقل اختلاف و اتلاف وقت جدا بشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

اگر مهریه رو ببخشی دری به تخته بخوره همسرت میتونه در عرض چند ساعت بدون هیچ حق و حقوقی طلاقت بده.اصلا چرا مهریه رو ببخشی؟متوجه نمیشم.

---

البته این برداشت ناصحیح هستش و حتی در صورت بخشش کل مهریه در صورتی که طلاق از طرف مرد باشه مواردی مثل نفقه، اجرت المثل، نحله و تنصیف دارایی مطرح میشن و تا این موارد مشخص نشده و گواهی عدم سازش صادر نگردیده امکان طلاق نیست.
در مورد اجرت المثل باید قصد زن از انجام کارهایی که شرعا بر عهده اش نبوده عدم تبرع و همچنین طلاق به دلیل نشوز زن نباشه.
در مورد نحله هم اگر تعلق اجرت المثل به دلیل قصد تبرع محقق نشه، نحله تعلق میگیره.
تنصیف دارایی هم در صورت امضا شوهر برای اموالی که بعد از زندگی مشترک بدست اومده طبق نظر قاضی تا حداکثر نصف اموال به زن تعلق میگیره.
نفقه هم اگر زن ناشزه نباشه طبق نظر کارشناس تعیین میشه.
پس حتی در صورت بخشش مهریه سریعا کار به جاری شدن صیغه طلاق نمیرسه.
ضمنا خود بحث بخشش مهریه هم مفصله و مباحثی مثل ابرأ و... داره که اینجا جای مطرح کردنش نیست.

خيلي خيلي ممنونم آقاسعيد
درمورد جهزيه وكيلم سياهه با امضا و فاكتور و امضا و اينا داده كه دادگاهش هفته آينده است
من وكيلم اون موقع گفت ميخاي بترسونيش يا طلاق واقعي كه من واقعا اون موقع طلاق ميخاستم همينه كه عجله ايي شد
ولي يك دفه سر و كله شوهرم پيدا شد
اينش برام عجيبه
ميگم تو خودت كارهات رو كردي چي شده فيلت ياده هندستون كرده ولي جوابي نداره
نم
در مورد تمكين هم دوباره وكيلم نوعي اطهارنامه تهيه كرده كه ثابت كنه اون منو بيرون كرده
ولي الان دارن با من جنگ احساسي ميكنن
ديشب كه از خونمون رفت كاملا تو قيافه اش ديدم نقشه اش نگرفته

سلام دوستان
ديروز دوباره همسرم زنگ زد كه چرا نميري مهريه رو انصراف بدي
منم گفتم آخه اين همه اعتماد من از بين رفته به چه ضمانتي برگردم
گفتم يه بار همينطوري اعتماد كردم زنت شدم ولي الان نمي تونم
كه ميگفت دو بار اومدم دنبالت و كلي منت ميذاشت كه همين كافيه برگردي
يكم حرف زديم كه دوباره شروع كرد به عصباني شدن و تو ١١٠زنگ زدي و مهريه اجرا گذاشتي و...
گفتم آخه تو چاره ديگه ايي براي من نذاشتي
گفتم من داشتم راه خودمو ميرفتم و ميخاستم ازت جدا شدم كه تو سر و كله ات پيدا شد گفتم يه فرصت بهت بدم ولي همينطوري خشك و خالي نميشه
ميگه تو مادي هستي اومدي با من پول جمع كني
ولي اين خودش تا قضيه مهريه رو نفهميد ياده من نيافتاد
حالا اون ميگه من حق طلاق نميدم فقط ضمانت كلامي
منم واقعا منطق نميذاره كه از دادگاه انصراف بدم

كارشناس هاي محترم و دوستان من الان راه ديگه ايي دارم؟

سلام عزیزم
متاسفم بابت این اتفاق ،شاید اگه من ب جای شما بودم صبر وتلاشمو برای از بین نرفتن این زندگی بیشتر میکردم ب نظر من هم شما و هم همسرتون کاملا مقصر بودید شاید معنی زندگی مشترکو نفهمیدید الیته
ببخشید ب خاطر بکار بردن این کلمه تمام زندگیهای مشترک بحث و دلگیریو قهر وجوده داره اما مدیریت کردن این زمانها مهمه زمانهای ک باید صحبت میکردید سکوت کردید و زمانهایی ک باید سکوت میکردید صحبت کردیدزمانهای ک میدونستید بعد قهر باید خودتون برگردید منزلتون بهتر بود قهری وجود نداشته باشه گلم همیشه زمان بحث ی نفر باید کوتاه بیاد اگه این مورد رعایت نشه خیلی از نگفته ها گفته میشه و خیلی از حرمتها شکسته میشه عزیز جدایی واقعا سخته وبرای درک کردنش نیاز ب زمان داری اما لطفا هیچ زمان از تغییر نگاه و طرز فکر مردم بعد شنیدن طلاقت خجالت نکش خیلی از موارد طلاق باعثه ارامش و پیشرفت طرف مقابل میشه پس لطفا این ترس و نگرانیتو کنار بزار اما واقعا خوشحالم شدم بابت رفتن کلاس زبان ی زمانهای باید برای کمتر فک کردن ذهنتو مشغول کنی شاید برگشت همسرتون تا حدودی ب خاطر مسائل مالی باشه اما ب این نکته ام توجه کن حتما احساسی ب شما داره وگرنه هرگز برنمیگشت گلم مشاوره برای شما دو عزیز واقع نیازه پس لطفا عجولانه تصمیم نگیر اگ تو این کامنت صحبتی کردم ک باعث دلگیریت شد ب بزرگی خودت ببخش و از خدا میخوام بهترین راهو جلوی پات بزار

سلام ممنون دوستان
شايد از ديد شما اينطور باشه كه براي ساختن تلاشي نكردم
ما خيلي رفتارمون شبيه هم بود
همش عمل و عكس العمل
ولي همسر من آدم روبه راهي نيست
الان تا مهريه نرفته براش ياده من نيافتاده
نميگه قبلش كتكت زدم فحشت دادم فقط ميگه زنگ زدي١١٠
من خيلي سعي كردم موقع دعوا مديريت كنم ولي همسر من تو كتش حرف نميره. مثلا مادرش يهش گفت بود محيط رو ترك كن اينم موقع هر دعوايي چه مقصر چه غير مقصر ميذاشت ميرفت بعد كه خودش آروم ميشد برميگشت و اصلا به تلاش من براي حل مشكل توجه نمي كرد و انتظار داشت منم انگار نه انگار
ديگه كاره من از اين حرف ها گذشته
آخه چقدر اين آدم پر رو هست، ميگه چون سالگرد بابامه تو مردم آبروم ميره برگرد و اين همه راه كه رفتي بيخود هزينه كردي

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ملودی 94

"مريم١٢٣ و ملودي عزيز و ديگر كارشناس هاي محترم كه تجربه اي دارين ازتون خواهش ميكنم راهنماييم كنين
واقعا خيلي اوضاع پيچيده ايي دارم"

نسیم جان :72:

برات دعا می کنم هر چه سریع تر به بهترین نتیجه ممکن برسی و از این حالت بحرانی بسلامتی بیرون بیای ...

واقعیتش من کارشناس نیستم و فقط در مواردی می تونم نظر بنویسم که تجربه مثبتی در اون زمینه داشته باشم که با منتقل کردنش کمکی به دوستان عزیزم کنم ... یا مهارتی رو یاد گرفته باشم که بتونم برای دوستان عزیزم اینجا بازگو کنم ...

در مورد مشکل شما واقعا نمی دونم راه حل درست چی می تونه باشه چون اولا من در جریان تاپیک های قبلت نیستم و اطلاع دقیقی از اصل مطلب و ریشه مشکلت ندارم ... و دوم اینکه خودم تجربه مشابهی مثل تو ندارم ...

من توی مورد خودم اصلا به دنبال حقوق مالی مثل نفقه و مهریه و غیره نرفتم ... فقط وقتی به بن بست رسیده بودم و مشکلاتم رو لاینحل می دیدم تمام حقوق مالی مو در قبال طلاق بخشیدم و اعلام کردم که از این زندگی میرم ... اونم در قبال خود طلاق نه حق طلاق ... و همسرم با ترس از دست دادن من و زندگیش بود که قدم جلو می گذاشت و تلاش می کرد در صورتی که هیچگونه فشار مالی روی دوشش نبود ... و خب این خیلی برای من با ارزش بود ...

البته تنش و دعوا و بالا پایین زیاد داشتیم این مدت ... خیلی جاها درگیر بازی های هیجانی کودکانه دو نفره شدیم(نوشتم برات که بدونی نباید وارد این بازی ها بشی) ... ولی ایشون از همون ابتدا (شخص خودش کاری به خانوده ش ندارم) برای بازگشت من به زندگی تلاش می کرد گرچه یه جاهایی عملکردش صحیح و موفق نبود ... ولی به شیوه خودش تلاش می کرد و خواستار بازگشت من به زندگی بود ...

که تازه من الان همینم پشیمونم و با خودم میگم ای کاش آستانه تحملم بالاتر بود و اسم طلاق نیاورده بودم و با رویکرد هوشمندانه تری زندگیمو به سمت اصلاح سوق می دادم ...

توی مورد شما مردی داره صرفا از ترس فشارهای مالی به زندگی بر می گرده ... من خودم شخصا اعتقادی به اینجور ترس ها و ساختن زندگی بر پایه فشار مهریه و مسائل مالی ندارم ... اطرافم نمونه هایی رو دیدم که مرد صرفا با فشار مهریه به زندگی برگشته اما بعد از مدتی اون زندگی در ظاهر وجود داشته اما در باطن به طلاق عاطفی تبدیل شده ...

شخصا اصلاح رابطه از طریق مشاوره های روانشناسی و یادگیری مهارت های زندگی رو براتون پیشنهاد می کنم که بهتر و موثر تر از هر فشار بیرونی عمل می کنه ...

عزیزدلم بیشتر از این راهنمایی بلد نیستم و فکر می کنم راهنمایی دوستان عزیز آقای 12 _9_ saeed و 123 maryam به اندازه کافی خوب و راهگشا بود ...

امیدوارم هر تصمیمی که میگیری در نهایت برات آرامش به همراه بیاره :72:

---

ممنون عزيزم