با مادر شوهر بد اخلاقم چه کنم؟ احساس افسردگی می کنم.

با سلام خدمت دوستای عزیزم.من جدیدا عضو این سایت شدم و از مطالب آموزندش خیلی استفاده کردم و به نظرم رسید که منم مشکلم رو مطرح کنم و از مشاوره ی دوستای عزیزم استفاده کنم.
من ۲۶ ساله هستم و همسرم ۳۶ و دو سال هستش که ازدواج کردیم.من و همسرم مشکل خاصی با هم نداریم و تنها مشکلمون مادر ایشون هستن.:54::54: مادرشون خیلی آدم بد اخلاقی هستن و با این اخلاقشون زندگیمونو خیلی تحت تاثیر قرار دادن.از من انتظار دارن که هر روز برم پیششون و خونواده ی خودمو محل نذارم و فقط به ایشون توجه کنم.اگه چند روز نرم باهام خیلی بد برخورد می کنن تحویلم نمی گیرن و تیکه می اندازن.راستشو بخواین منم چون تو این چند وقته خیلی اذیت شدم سعی کردم که دفعات رفتنمو کم کنم چون این طوری خیلی آرامش دارم.هر موقع میرم پیششون تا چند روز حالم بده و همش با خودم کلنجار میرم و شایدم ناخواسته شوهرمو اذیت می کنم ولی خوب چه کنم دست خودم نیست.:302::302:.دفعه ی آخر که خونشون بودیم یکی از دوستای من و همسرم به من تلفن کردن که خونه ما بیان.ما هم مجبور شدیم خداحافظی کنیم و زود به خونمون بریم.به خاطر این مادرشوهرم خیلی عصبانی شدن چون که می خواستن که ما شام رو اونجا باشیم. و با همسرم بحثشون شد ولی من خواستم از دلشون در بیارم گفتم که شما شام تشریف بیارین منزل ما دور هم باشیم.ولی قبول نکردن و تقریبا هرچی دلشون خواست به بنده تحویل دادن و به دوستم توهین کردن وگفتن که تو از ما ارث می بری باید با ما صمیمی باشی(واقعا نمی دونم چه ربطی داشت ).
و بعد از این موضوع با اینکه من باردار هستم حالمم خیلی بده و اصلا نمی تونم از خونه برم بیرون ایشون حتی یه تلفنی هم نزدن که حالم رو بپرسن و تقریبا سه ماه هستش که بی خبریم با اینکه پنج دقیقه خونمون با هم فاصله داره.
ببخشید اگه متنم طولانی شد خیلی دلم پره ازشون.می خواستم راهنماییم کنین چه رفتاری باهاش در پیش بگیرم؟

دوستان کسی نیست راهنماییم کنه؟به کمک نیاز دارم واقعا نمی دونم چیکار کنم؟ اصلا دلم نمی خواد من پیشقدم بشم چون احساس می کنم خیلی خودمو کوچیک می کنم؟ تا کی می تونم در مقابل بی احترامیش سکوت کنم؟ البته آخرین بار خیلی سرد باهاش برخورد کردم و همین سرد برخورد کردنم باعث شد با همسرم قهر کنه( واقعا نمی دونم اون بیچاره چه گناهی داره) البته همسرم رفت و از دلش درآورد ولی همچنان با من قهر تشریف دارن سر این موضوع ساده.البته بی احترامی و توهینای مادرشوهرم خیلی زیاده این مورد فقط یه نمونش بود.واقعا درمونده شدم.البته چون اخلاقم یه جوری هست که به خانوادم بروز نمیدم که اونا ناراحت نشن ولی خودم دارم داغون میشم.به همسرم هم که میگم (البته می دونم نباید شکایت خانوادشو بکنم )میگه حالا این دفعه رو تو زنگ بزن حالش رو بپرس.ولی اصلا دلم نمی خواد اینکارو کنم.

خوب لالن سه ماهه ندیدیش دیگه چه مشکلی داری. راحت باش زندگیتو بکن. خودت دلت واسش تن شده ایا

ممنون نیم پز جان
درسته که الان سه ماهه ندیدمش ولی هر صبح که از خواب پا میشم یاد توهین ها و تحقیرای مادر شوهرم می افتم تا شب که می خوابم.خیلی ذهنم رو درگیر کرده، میگم چرا باید اینقد یه نفر بی عاطفه باشه که حتی یه تلفنم نکرده بعد به خودش که می رسه انتظار داره هر روز برم ببینمش.مطمینم اگه این کارو من انجام می دادم رسوای عالمم می کرد.

- - - Updated - - -

درسته که الان سه ماهه ندیدمش ولی هر صبح که از خواب پا میشم یاد توهین ها و تحقیرای مادر شوهرم می افتم تا شب که می خوابم.خیلی ذهنم رو درگیر کرده، میگم چرا باید اینقد یه نفر بی عاطفه باشه که حتی یه تلفنم نکرده بعد به خودش که می رسه انتظار داره هر روز برم ببینمش.مطمینم اگه این کارو من انجام می دادم رسوای عالمم می کرد

- - - Updated - - -

درسته که الان سه ماهه ندیدمش ولی هر صبح که از خواب پا میشم یاد توهین ها و تحقیرای مادر شوهرم می افتم تا شب که می خوابم.خیلی ذهنم رو درگیر کرده، میگم چرا باید اینقد یه نفر بی عاطفه باشه که حتی یه تلفنم نکرده بعد به خودش که می رسه انتظار داره هر روز برم ببینمش.مطمینم اگه این کارو من انجام می دادم رسوای عالمم می کرد

ببخشید من عجله داشتم و غلط املایی....
ترنم جان تو از رفتا مادر شوهر ناراحتی درسته؟ یعنی اینکه اون حرکاتی رو انجام میده که تو اذیت میشی سه تا راه داری
1- مثل اون رفتار کنی باهاش درگیر بشی فکرتو درگیر کنی و انرژیتو بذاری روش
2- کاملا ازش دوری کنی و مجبور شی بده بشی و خودتو جدا بگیری و به مرور شوهرتو حساس کنی
3- درایت به خرج بدی خودتو در معرض رفتارهاش قرار ندی و روابطتتو باهاش کنترل کنی
احترام خودتو نگه داری تو عروسی نه دختر طرف و عروس فقط وظیفه داره احترام مادرشوهرشو نگه داره و در روابط اون و پسرش مداخله منفی نکنه
روابط تو با خانوادت دوستات و بقیه افراد اجتماع به خودت و همسرت ربط داره نه هیچکس دیگه.. سعی کن مث یه شخص سوم به این قضیه نگاه کنی یه خانمی که ازدواج کرده واسه دیدن دوستاش از یه نفر غیر از شوهرش اجازه یا مشورت میگیره .. چه احساسی داری؟
رفت و امد به اندازه یه عروس کافیه
چی بهت بگم؟ بگم وای چه مادرشوهر هیولایی؟ نه اونم یه ادمه وقتی به یه ادم اجازه بدی ازت سواستفاده میکنه پس بهش اجازه سواستفاده نده موضع نگیر و بحث نکن درباره دلخوریات زیاد به شوهرت نگو ... البته نذار کاملا بی خبر باشه ولی مث یه مقصر باهاش حرف نزن ...
دیگه چیزی به ذهنم نمیرسه

سلام:72:
من حدسم اینه که زیادی خودتو درگیر قضاوت دیگران میکنی.

فکر میکنم اگر دیگران و قضاوتشون زیادی برامون مهم بشه یه جورایی هر چند خیلی خفیف اما برای خدا شریک قائل شدیم و کم کم خودمون هم مثل دیگران میشیم و در واقع درگیر بازی های روانی همدیگه میشیم و این بازیا ادامه داره و توقعات و ...
پیشنهاد من اینه که هم خودت رو در نظر داشته باش و هم به جا و درست به دیگری محبت کن اما نه به خاطر اینکه اگه نکنم ناراحت میشه یا فلان امتیاز و از دست میدم بلکه ببین کار خداپسندانه و انسانی و وجدانی چیه و اون طور رفتار کن.
اینطوری به مرور هم توقعات بیجای اطرافیان برطرف میشه و هم وجدان خودت راحت است چون بر اساس راستی و درستی و رضایت خدا رفتار کردی.

ان شاالله که با آرامش و سلامتی دوره بارداری را طی کنید.

نیم پز جان حرفات رو قبول دارم و همیشه خیلی حواسمو جمع می کنم که رفتار خاصی نکنم تا باعث سو برداشت بشه ولی طرف مقابل اگه بخواد خیلی راحت می تونه یه چیزی ازش برداره و به راحتی یه شری درست کنه.یه مثال می زنم من وقتی میرم اونجا سعی می کنم که کمتر حرف بزنم تا سو تفاهم پیش نیاد مثلا تلویزیون تماشا می کنم و ... با این روش ایشون بهونه اشون اینه که اصلا با ما گرم نمی گیره صمیمی نمیشه و...اگه برم باهاشون صحبت کنم و به اصطلاح گرم بگیرم شروع می کنن به گفتن این که عروس فلانی این کارو برا مادرشوهرش می کنه و ... تو هم باید از اون یاد بگیری مثل اون باشی من درستت می کنم و از این حرفا.یا مثلا وقتی اونجا هستم بعد غذا خوردن سعی می کنم ظرفا رو بشورم و تا حد امکان آشپزخونه رو تمیز کنم ولی راضی نمی شن هیچ موقع میگن عروس فلانی غذا رو هم درست می کنه:302::302:یعنی عملا هر کاری می کنم یه حرفی ازش در میاره که اذیتم کنه.یا مثلا یه بار اومده بود خونه ما چند نفری هم مهمون داشتیم یهو برگشت جلو مهمونا گفت که به نظرم بی حیا و بی شرفه هر زنی که بخواد از مردش تو خونه کار بکشه با این کارش می خواد اونو خورد کنه.:54::54:هر موقع هم به همسرم میگم ایشون میگه که تو اگه هر روز بری ببینیش این موضوع ها پیش نمیاد مامانم فقط می خواد تو هر روز بهش سر بزنی.واقعا درمونده شدم.
Zolalجان حرفای شما هم کاملا صحیح هست ولی واقعا دیگه نمی تونم حتی یه ذره بهش محبت کنم یعنی اصلا ته دلم راضی نمیشه از بس که با حرفا و کاراش منو رنجونده.درسته که باید بی تفاوت باشم ولی توی اون لحظه و اون موقعیت واقعا جز خود خوری کاری از دستم برنمیاد چون با توجه به اخلاقش اگه یه حرفی بزنم یه دعوای خیلی بزرگ درست میشه عملا باید ساکت بمونم.همیشه میگم ایشالا اون یکی عروسش مثل خودش باشه.:311::311:اینم بگم که تو فامیل خودشون با یکی دو نفرشون رابطشون خوبه با بقیه قطع رابطه کرده.مثلا بیست ساله با برادر خودش قهر تشریف دارن.

از دوستان عزیز کسی هست کمکم کنه؟:33::33::33:

تو مهمونی . وقتی میری مهمونی ظرف نشور خواهشا نشور اشپزخونه هم تمیز نکن. اگه کسی کمک بخواد بهت میگه. الانم یه درد واسه خودت بتراش بگو نمیتونم سرپا بمونم. خیلی مهم بهش سر بزنی؟ خودتو بزن به مریضی با یه تماس سر و تهشو هم بیار
ارزش خودتو حفظ کن که وقتی یه ظرف میشور صدبار بگن فلانی دستش درد نکنه ظرف شست.
یه ظرف میشور کمرددر بگیر دستات بسوزه بچه لگد بندازه اگه لازمه سردرد شو و اینا رو برشون بگو که بدونن:305:
دخترجان کار مفتی بی ارزشه ... میفهمی چی میگم؟
یه دردسر واسه خودت بتراش که وقت نکنی خونه مادرشوهرت بری هرچی که میتونی
بیکار نباش شده کل زندگیتو بندازی بیرون بشوری اما بیکار نباش
اقا من کار دارم.... وای زن بیچاره ام از صب تا شب مشغوله. اصلا و ابدا و هرگز گلایه به شوهرت نکن کاری کن که مادرشوهرت گلایه کنه و شوهرت جوابشو بده. مثلا یه کار برای شوهرت بکن. چه میدونم روابطط با شوهرت چطوریه یه کار بکن که شوهرت بدونه سرت خیلی شلوغه
اصلا هرروز برو دکتر
بابا خودتو بذار جای یه غریبه فک کن یه عروس اویزون از نظر خانواده شوهر چطوریه اون کارا رو نکن . ببین یه زن با کلاس و سر شلوغ چه شکلیه . اون شکلی شو میفهمی ایااااااااااااا

عزیزم میدونی مشکل چیه؟ میگه هر موقع میری خونه مامانت اینا،باید خونه ما هم بیای.چند وقت پیش یکی از فامیلاشون از شهر دیگه اومده بود مهمون،ما هم فرداش رفتیم به دیدنشون.جلوی مهموناشون خیلی خیلی بد برخورد کردو خیلی تیکه انداخت و اصلا محل نذاشت میدونی چرا؟؟؟؟؟ چون باید همون روزی که اومدن باید می رفتیم نه فرداش.:161::161: فک کن با این آدم چه جوری میشه تا کرد از هر حرکتی یه حرفی در میاره خیلی خستم کرده.
اصلا آدم این مدلی تو عمرم ندیدم نمی دونم پدرشوهرم چه جوری این همه عمر تحملش کرده؟
نیم پز جان رابطه ام با شوهرم خوبه ولی همیشه دعواهامون سر مادرشه بدون استثنا.همیشه میگه اگه تو زود زود بری ببینیش همه چی حل میشه و دیگه تیکه نمی اندازه.خیلی خوش خیاله بنده خدا:302::302:
یه بار از شرکت شوهرم اینا شامپو و صابون و ... دادن منم چون تو خونه داشتم گفتم بدم به مادرشوهرم من که لازم ندارم.می دونی دفعه بعد که منو دید چی گفت؟؟؟؟؟؟ گفت دستت درد نکنه شامپویی که دادی خیلی خوب بود موهای سگمون رو باهاش شستم.:161::161::161::161:
واقعا با این موجود نمی دونم چه جوری تا کنم؟ دیونه ام کرده.ببخشید که سر شما رو درد میارم ولی تنها کاری که از دستم برمیاد اینه که بیام و اینجا بنویسم هم خودم خالی بشم هم از شما دوستای عزیزم راهنمایی و مشورت بگیرم.

سلام ترنم عزیز

به نظر میرسه مقداری زودرنج و کم تحمل و نیز کم مهارت هستی .

دختر خوب قطع ارتباط با مادرشوهرت در حالیکه 5دقیقه باهات فاصله داره به بهونه بارداری اشتباه بزرگی هست و این کار به ضرر خودت ، همسرت و فرزند توی راهت هم هست. دست از

توجیه بردار ،هرچی بیشتر کشش بدی این رابطه سخت تر درست میشه. کینه ها رو دور بریز و به جای قهر و دوری کردن مدیریت بیشتری روی ذهن و رفتارت داشته باش و مهارت گفتگو و

جرئتمندی رو یاد بگیر. بعد 3ماه بهتره شما و همسرت و البته با تماسی که همسرت میگیره بهشون اعلام کنین که قصد دارین شام برین بهشون سربزنین . و دیگه هرگز با خانواده همسرت

قهر و دوری نکن که همونقدر که پدرومادر خودت برات ارزشمندند پدرومادر همسرت هم برای همسرت ارزشمندند.

به نظرم با پیشقدم شدن شما در این مساله بزرگواری خودت رو نشون میدی و همچنین حسن نیت خودت رو نسبت به خانواده همسرت به اونها و همسرت نشون میدی، انقدر توی این کار

خیر و خوبی هست که نگووو.حتی اگر مادرشوهرت ترش رویی کرد باز هم به خاطر مادربودن و بزرگتر بودنش و حقی که به گردن همسرت داره ندید بگیر . رفتار بزرگوارانه همیشه برنده هست

و تو رو پیش خدا و نیز همسرت خیلی عزیز میکنه و چون الان در دوران بارداری هم هستی ، آرامش خیال برات داره و راحت و سبک میشی.

مطالب زیادی داشتم که برات بنویسم اما دیدم توی این شرایطی که هستی بهترین اقدام همین هست که گفتم و فعلا مهارت یا تمرین دیگه ای مهم تر از برقراری مجدد این ارتباط نیست.

همیشه برای یادگرفتن مهارت های ارتباطی و زندگی وقت هست اما فعلا تمام تمرکزت رو بگذار برای بازسازی مجدد این ارتباط .

شما گفتی 3ماهه به دیدنشون نرفتی در حالیکه توی 2هفته اخیر 2تا عید بزرگ داشتیم چقدر بهونه خوبی بود که شما وهمسرت با یه جعبه شیرینی به دیدنشون می رفتین و

به خاطر علاقه زیاد اونها به حضور بیشتر شما شام رو هم اونجا میموندین.


:72::72::72::72::72::72::72::72::72:

ارم عزیز خیلی ممنون بابت راهنمایی بی نهایت خوبت.:72::72:
دوست عزیز من که قطع رابطه نکردم چون باردارم نمی تونم زیاد بیرون برم چون حالت تهوع شدید دارم به زور می تونم دکتر برم چه برسه برم خونه اونا چند ساعتی هم بمونم.دلخوریم هم از اینه که با علم به اینکه می دونن وضعیت من چطوریه هیچ کدومشون حتی یه زنگ به من نمی زنن حالم رو بپرسن.اونایی که میگن هر روز باید بیای سر بزنی بهمون چرا حالا که مریض شدم دیگه فراموشم کردن مگه خواستار صمیمیت نبودن؟ من که نمی تونم برم ببینمشون اونا می اومدن خوب؟ شما جای من بودی ناراحت نمی شدی؟؟دلت نمی شکست؟؟درسته الان که نمی بینمش فکرم نسبتا آرومه ولی بعدا مطمئنم که یه کاری می کنن بازم آدم بده من بشم.دست پیش رو می گیرن که پس نیفتن.
ارم عزیزم بزرگترین مشکل من دقیقا نداشتن جرات مندیه.از بچه گی هم همین طوری بودم.خیلی خجالتی و کمرو هستم.هر کی هر چی بگه تو خودم می ریزم و غصه می خورم.البته وقتی با این سایت آشنا شدم خیلی مطالب ارزشمندش به دردم خورده کارگاه جرات مندی رو خوندم و خیلی دارم رو خودم کار می کنم که پیادش کنم.

ارم عزیز خیلی ممنون بابت راهنمایی بی نهایت خوبت.:72::72:
دوست عزیز من که قطع رابطه نکردم چون باردارم نمی تونم زیاد بیرون برم چون حالت تهوع شدید دارم به زور می تونم دکتر برم چه برسه برم خونه اونا چند ساعتی هم بمونم.دلخوریم هم از اینه که با علم به اینکه می دونن وضعیت من چطوریه هیچ کدومشون حتی یه زنگ به من نمی زنن حالم رو بپرسن.اونایی که میگن هر روز باید بیای سر بزنی بهمون چرا حالا که مریض شدم دیگه فراموشم کردن مگه خواستار صمیمیت نبودن؟ من که نمی تونم برم ببینمشون اونا می اومدن خوب؟ شما جای من بودی ناراحت نمی شدی؟؟دلت نمی شکست؟؟درسته الان که نمی بینمش فکرم نسبتا آرومه ولی بعدا مطمئنم که یه کاری می کنن بازم آدم بده من بشم.دست پیش رو می گیرن که پس نیفتن.
ارم عزیزم بزرگترین مشکل من دقیقا نداشتن جرات مندیه.از بچه گی هم همین طوری بودم.خیلی خجالتی و کمرو هستم.هر کی هر چی بگه تو خودم می ریزم و غصه می خورم.البته وقتی با این سایت آشنا شدم خیلی مطالب ارزشمندش به دردم خورده کارگاه جرات مندی رو خوندم و خیلی دارم رو خودم کار می کنم که پیادش کنم.

ترنم جان منظورت این هست که دکتر استراحت مطلق داده بهت و این 3ماه حتی خونه مادر خودت هم نرفتی ؟ و همچنین هیچ جای دیگه غیر از دکتر نرفتی و نمیتونستی بری؟ تو کل این 3ماه حالت تهوع شدید داشتی؟ آخه 3ماه زمان کمی نیست .
در ضمن اگر نتونستی بری و به فرض حتی پا تو از خونه بیرون نذاشته بودی اما بهتر بود روز عید همسرت باهاشون تماس بگیره و بعدش شما هم صحبت کنی باهاشون و برای عرض تبریک و عذرخواهی بابت این وقفه و توضیح شرایط خودت با مادرشوهر و پدرشوهر تلفنی صحبت می کردی و بهشون میگفتی که خیلی دوست داری اونها بهت سربزنن و تو هم به محض بهتر شدن حتما برای ملاقات باهاشون میری اونجا.
بهشون میگفتی که حالا که داری مادر نیشی چقدر تو و همسرت به وجودشون نیاز دارین و علاقه مندین که درکنارهم باشین چون شما یه خانواده هستین.
و سوال دیگه اینکه ارتباط همسرت با خانوادش توی این 3ماه در چه حدی بوده؟ و مدیریت همسرت به عنوان واسطه مهم در این ارتباط طوری بوده که هر دو طرف آسیب نبینه؟

جان من تو این مدت ۳ ماه تنها جایی که رفتم مطب دکتر بوده و بس.مامانم هر روز خودش میاد به من سر می زنه و میره.
اصلا ته دلم راضی نیستم بهشون زنگ بزنم.چون از نظر من دلیلی برای زنگ زدن من وجود نداره.نمی خوام دیگه خودمو بیشتر از این کوچیک کنم.همسرم هر روز و روزی دوبار بهشون سر میزنه.اونا از همه چیز خبر دارن خودشونو زدن به کوچه علی چپ.والا یکسال پیش برای همسرم یه حادثه ای اتفاق افتاد و تو بیمارستان بستری شد.چند روز بعد از مرخص شدنش از بیمارستان مادرشوهرم دعوای بزرگی راه انداخت که چرا مادرت پدرت مثل مهمون میان دیدن پسرم و بعد میرن.اونا اصلا احساس مسئولیت ندارن نمی دونن که باید بیان و بمونن.در حالی که بیچاره مامان و بابام هر روز یا هر دو روز یکبار بهش سر میزدن.حالا این رفتار خودشو که می بینم بدتر حرصم می گیره.من تو عمرم آدمی با این همه عقده و کینه ندیدم.
والا شوهرم همه اینا رو می بینه به من که چیزی نمی گه و نمی دونم نظرش چیه در این مورد ولی کلا همیشه میگه مامانش اخلاقش اینجوریه و عوض نمیشه.
ارم جان خانواده شوهر من متاسفانه اصلا تو قید و بند دین و اینا نیستن و با شناختی که ازشون دارم فکر نمی کنم بدونن عید قربان چیه عید غدیر چیه.اصلا اعتقادی به هیچ چی ندارن و واسه همینه که دلشون انقد سخته و از خدا نمی ترسن.واسه همین روز معمولی و روز عید و اینا چندان فرقی به حالشون نداره.
ارم جان اگه طرف حساب من هرکسی به غیر از اینا بود حتما راهکار شما رو اجرا می کردم ولی چه کنم واسه اینا اصلا دستم به کار نمیره.

ترنم جان انشالله هر چه زودتر حالت خوب بشه و نی نی نازت رو تو بغل بگیری و این سختی ها برات به شیرینی تبدیل بشه.
ازت چنتا سوال دارم:
1ـ نقاط مثبت و منفی ادامه پیداکردن این ارتباط با این شکل از نظر شما چیه؟بدون درنظر گرفتن علت این قطع ارتباط جواب بده.
2ـ همسرت چه نظر و موضع گیری داره و برای بهبود اوضاع چه اقدامی کرده؟

خیلی ممنونم ارم عزیز.
به نظرم نکات مثبت این رابطه می تونه اینا باشه:
۱. اولا باعث رضایت همسرم میشه چون واقعا عذاب کشیدنش رو می بینم.
۲. احساس می کنم وجدان خودم راحت میشه.(نمی دونم چرا با اینکه من باعث بوجود اومدن این شرایط نیستم بازم عذاب وجدان دارم.از طرفیم غرورم اجازه نمیده پاپیش بذارم چون در اینصورت کاملا له میشم.)
نکته مثبت دیگه ای به ذهنم نمی رسه:58::58:
نکات منفی هم می تونه اینا باشه:
۱.دوباره رفت و آمد ها شروع میشه و مجدا تیکه انداختن های تموم نشدنی مادرشوهرم شروع میشه.
۲.همیشه استرس و نگرانی و خود خوریام شروع میشه.
۳. احساس می کنم اگه من پا پیش بذارم خیلی پرروتر از قبل میشه چون با خودش میگه دیدی هرکاری از دستم بر می اومد کردم ولی باز این دختره اومد پس جا داره که رفتارام بدتر بشه.چون در هر صورت دوباره برخواهد گشت.
اتفاقا همین امروز با همسرم بحثم شد در این رابطه.همسرم میگه مقصر هردوتاتون هستین. بهم میگه چرا خودتو گرفتی وقتی دیدیش، منم میگم به خاطر اینکه قبلش بهم توهین کرده بود پس چرا توهین کردن اون مشکلی نداره ولی من نباید ناراحت بشم؟؟ به خدا من تنها توقعم از این خانواده فقط احترامه هیچ چی دیگه نمی خوام ولی این کمترین حقو هم نمی تونم داشته باشم.همسرم میگه قانون خانوادشون اینه که عروس باید خیلی صمیمی باشه مثل دختر خانواده.میگه اونا عروسی مثل تو رو دوست ندارن چون باهاشون اخت نمیشی.باید هر روز بهش سر بزنی تنها در اینصورته که اونا دوستت خواهند داشت و میگه در اینصورت من تضمین میدم که کسی کوچکترین حرفی بهت نزنه و اگه پیش اومد من خودم باهاشون برخورد خواهم کرد ولی تا این کارو نکنی من زبونم کوتاهه در برابرشون.

ترنم خانوم باید ببینی که آیا این نکات مثبت که گفتی ارزش تلاش کردن برای برقراری مجدد این ارتباط رو داره یا نه؟ آیا نکات منفی که گفتی با کسب مهارت از جانب شما و همسرت قابل تعدیل شدن هست یا نه؟
قرار نیست توی یک ارتباط هردوطرف کاملا باب میل همدیگه رفتار کنند اما رعایت یکسری مسائل باعث میشه رابطه ای که برامون با ارزش هست از دست نره.
ضمن اینکه شما با نشون دادن اشتیاق برای برقراری مجدد ارتباط میتونی حسن نیتت رو به خانواده همسرت و درنتیجه همسرت نشون بدی و اینکار توی زندگی مشترکت اثرات خیلی خوبی داره.

و اما در مورد نحوه ارتباط با مادرشوهر
بهترین راه برای خنثی کردن کنایه و زخم زبون سکوت هست و حفظ احترام. تا مستقیما سوالی ازت نپرسیده یا حرفی نزده جوابی نده و در هرصورت سعی کن مودبانه جواب بدی.
ازطرفی به احساس زیر اون کنایه توجه کن ببین دلش ازچی ناراحته و اگر در توانت هست سعی کن رضایتش رو مورد توجه قرار بدی و گاهی هم مطابق میل او عمل کنی.
سعی نکن انرژیت رو در راه بدست آوردن رضایت کامل اونها به هدر بدی و همچنین اگر معمولا برخلاف رضایت اونها رفتار میکنی گوشه چشمی هم به خواست و رضایت اونها نشون بده.
سعی کن شامپو یا سایر وسایل اضافی منزل رو همسرت ازطرف خودش بهشون بده و خودت مستقیما اینکارو نکن.
اگر میدونی روی برای شام نموندن شما حساس شده از مهمونت عذرخواهی کن بگو الان مهمونی هستین و فردا درخدمتشون هستی. به نظرم به نتیجه اش می ارزه.
بگذار مادرشوهرت فکر نکنه در اولیت آخر هست و پسر و عروسش دوستش ندارن.
اگر عروس توی بعضی موارد هوای مادرشوهر و خواسته هاش رو داشته باشه معمولا تو سایر زمینه هام کمتر بهش گیر میده . مهم هست که گاهی حسن نیتت رو ثابت کنی .
بهشون نشون بده که برات مهم هستن.
بهشون بگو که دوست داری فرزندت رابطه خوبی با پدربزرگ و مادربزرگش داشته باشه.
تاکید میکنم سیاست های زنانه و رابطه خوب با مادرشوهر در درجه اول به نفع خودت هست و برای بهبود زندگی مشترک لازمه و منتی روی مادرشوهر یا کس دیگه نیست.
ترنم جان ببخش اگر پراکنده نوشتم چون با موبایل تایپ کردم دیگه نشد کامل تر بنویسم و برات دسته بندی کنم.
موفق باشی:72:

خیلی ممنون ارم جان حرفات واقعا خیلی انرژی مثبت میدن واسم.از دیروز تا حالا چندین بار خوندمشون.
سعی می کنم کارایی رو که گفتی رو انجام بدم شاید بکار بردنشون کمی زمان ببره ولی حتما یادم می مونن. امیدوارم که دوباره دلسردم نکنن.ما چهار سال عقد بودیم دوسالم هست که ازدواج کردیم.تو این ۶ سال خیلی کنایه ها ازش شنیدم. روز عروسیم منو به گریه انداختن سر بحثای خاله زنکی و خیلی چیزای دیگه.اینی که میگی سکوت کن من عین این ۶ سال رو سکوت کردم و واگذارش کردم به خدا ولی این آخریا نمی دونم چرا تحملمو از دست دادم نمیدونم دیگه چرا مثل سابق نمی تونم باز به روشون لبخند بزنم. انگاری حرفای این ۶ سال همش جمع شده تو دلم و دیگه جایی برا دوست داشتنشون نمونده.
هرچند که فک می کنم اگه این رابطه باز سر بگیره همه مشکلاتش باقیه و چیزی عوض نمیشه ولی به خاطر همسرم که شده تمام تلاشمو می کنم.

سلام دوست عزیز

من کاملا شما رو درک می کنم چون به وضعیتی مشابه این گرفتار شدم و متاسفانه یا خوشبختانه کسی حال مارو نمی فهمه مگر اینکه توی موقعیتش قرار بگیره. البته دوستان راهنمایی های خوبی کردن ولی تمام این راه حل ها بستگی به تو و طرف مقابلت داره.

گاهی وقت ها توی بعضی از خانواده ها بعد ازاینکه توهین می کنن به عروسشون عروس به روی خودش نیاره و رفت و آمد کنه اون خانواده رو شرمنده کرده این برای زمانی هست که حانواده از سطح درک بالایی برخوردار باشن. اما به نظرم خانواده ای که سطح درک بالایی داره عمدا موجب ناراحتی عروسش نمی شه.

همسرتون درست گفتن این خانواده شما رو دوست نداره حقیقتی تلخه که بخوای نخوای وجود داره پس بهتره بپذیریش . تو هر روز بری اونجا یا ماهی یه بار بری یا اصلا بری باهاشون زندگی کنی آدمی هستی که دوستت ندارن من فکر نمی کنم با رفت و آمد زیاد چیزی تغییر کنه اونم تویی که اینقدر حساسی و هر نگاه و حرفی رو تعبیر و تفسیر می کنی.

می دونی این راه حل شوهرت به درد خانومهای اجتماعی می خوره که دنبال شلوغی و مهمونی و بگو بخندند که تیکه ها و زخم زبون ها رو اصلا متوجه نمی شن نمی دونم با اینجور افراد برخورد داشتی یا نه. کسایی که جمع رو توی دستشون می گیرن و براشون مهم نیست که کی چه فکری در موردشون می کنه و فقط و فقط ابراز وجود می کنن و از این کار انرژی میگیرن. مادر شوهر شما هم دنبال یک عروس برون گرا و اجتماعی بوده و شما رو مطابق میلش نمی بینه. خوب هر کسی یه جوریه

الان دو راه داری بشی ترنم مورد علاقه مادر شوهر شلوغ و پرهیاهو و بی خیال نسبت به حرفها. یعنی 180 درجه تغییرکنی.
همین ترنم بمونی با شوهرت صحبت کنی و خیلی منطقی درخواستتو بگی. شوهرت تورو اینجوری دیده پسندیده. تو درون گرا و خانواده دوستی. مهربونی و حساس و خیلی مراقبی که خطایی ازت سر نزنه که کسی رو ناراحت کنه و این تورو پرتوقع می کنه. توقع داری بقیه هم همین طور باشن اصلا برای خودت قانون گذاشتی این از نوشته هات معلومه. من محبت می کنم اونا هم باید احترام بذارن. قانونت منطقیه اما برای خودت و البته منم اینجوری ام. اما عزیزم دنیا بر اساس قانون ها ما نمی چرخه. تو احترامت رو گذاشتی اما قانونی وجود نداره که اونا هم بذارن. پس بی خیال توهین ها و رفتارهاشون شو می دونم خیلی سخته اما داری روزای خوشت رو حروم می کنی واسه چند تا آدمی که متوجه هیچی نیستن و هیچی براشون مهم نیست جز خودشون.

به نظر من لازم نیست زنگ بزنی یا سر بزنی تو بیماری و بهانه خوبی برای خانواده همسرت هست تا ازت دلجویی کنن تا زمانی که خواسته هات رو به زبون نیاری هیچکس نمی فهمه. به شوهرت بگو من نمی تونم هر روز برم سر بزنم با تو میام هفته ای یه بار. برای زندگیت برنامه ریزی کن . بگو بعد از زایمان می خوام کلاس ورزشی یا هنری یا هر چیزی که مشغولت کنه بری.با دوستات باشی و بگو هر چیزی حدی داره هفته ای یکبار خونه مادر من و یکبار خونه مادر شما برای بقیه روزهات و ساعت هات برنامه ریزی کن و مشغول باش. البته نی نی میاد مشغول می شی. و بگو هر کسی می خواد بیشتر منو ببینه تشریف بیاره خونم من رو ببینه. چه مادر خودم چه مادر شما. در ضمن هر کسی اشتباهی می کنه باید یه جوری متوجه اشتباهش بشه و اگه شما مثل همیشه باشی و بری و بیای و ظرف بشوری اون هیچ وقت متوجه رفتار اشتباهش نمی شه و تو فقط خودخوری می کنی. پس به شوهرت نه با آه و ناله و گریه و نه با پرخواشگری خیلی منطقی و متین بگو از مادرش ناراحتی و تا زمانی که دلجویی نکردن نمی تونی ببخشیشون. بذار به روش خودشون دلجویی کنن ازت اون موقع قدرت رو هم بیشتر می دونن.

خودت رو عزیز بدون اعتماد به نفس داشته باش و انقدر نگران قضاوت دیگران نباش شما هر کاری کنی بخوان بد داستان بشی می شی پس چه بهتر بچسبی به زندگی خودت و ازش لذت ببری . یه دوست عزیز خیلی حرف خوبی به من زد آقای خاله قزی می گفت هیچ وقت به خاطر نفر سوم زندگیت رو به هم نریز . مادر شوهر نفر سوم چهارم شایدم پنجمه توی زندگیت نیار بذار جلوت و نفر اولش بکن.

اینارو کسی برات نوشته که بدتر از تو سرش اومده و از آدمایی کشیده که شاید اگه شما بودی اصلا قید ازدواج رو می زدی. دوستان اینجا و مشاوره و کتابهای مرتبط حالم رو بهتر کردن راهنمایی هایی که می کنم با درک کامل حال و هواته

مریم عزیز خیلی ممنون بابت وقتی که برام گذاشتی.چقد خوب که یه نفر حال منو درک کرد و نگفت تو کوتاه بیا.:104::104:
چند روز پیش به خاطر یه اتفاقی همه همه فامیلای همسرم تو خونه عموش جمع شده بودن و همسرم هم بایستی می رفت. چون از یه طرف دیر وقت بود و من نمی تونستم تو خونه تنها بمونم و هم مامانم اینا خونه نبودن مجبور شدم منم باهاشون برم.تو برخوردم با مادر شوهرم کاملا عادیه عادی برخورد کردم و اصلا به روم نیاوردم که دلخورم.البته همسرمم خیلی هوامو داشت خدایی.
فک کنین تو این جمع مرد و زن بزرگ و کوچیک همه بودن تقریبا ۳۰ نفر اینا می شدیم.یه لحظه یه نفر یه چیزی گفت که به مادرشوهرم برخورد.باورتون نمیشه چنان شری به پا کرد که خدا می دونه.چه چیزایی که نگفت چه فحشایی که نداد خلاصه یک آبروریزی کرد اون سرش ناپیدا.
بعد اون ماجرا وقتی رسیدیم خونه من خیلی فک کردم و به این نتیجه رسیدم که ایشون یک بیمار روانی هستن و کلا سختی هایی که تو زندگیشون کشیدن براش تبدیل به یه عقده شده.فهمیدم که کاری هم از دستم بر نمیاد و فقط می تونم دعا کنم خدا به راه راست هدایتش کنه راستش یه مقداری هم دلم به حالش سوخت.
تنها کاری که می تونم برای خودم انجام بدم اینه که خودمو به بی خیالی و نشنیدن بزنم و به قول مریم عزیز به خاطر نفر پنجم، زندگی عاشقانه خودمو خراب نکنم.( راستی اونجا که بودیم بهم گفت نیستی یه زنگم نزدی ببینی چیکار می کنم؟:102::102: منم خیلی محترمانه گفتم که ببخشید تو این مدت اصلا حالم خوب نبود و نمی تونستم.)