کمکم کنید دارم روانی میشم از این همه بی مهری

سلام
من یازده ساله ازدواج کردم و دو پسر دو ساله و چهار ساله دارم، همسرمو دوست دارم
هفته پیش یه دعوای حسابی با هم کردیم و حتی روم دست بلند کرد و اینقدر صداي داد و فریادمان بلند بود که همسایه هم متوجه شدن و خیلی آبروم رفت
همسرم خیلی واضح تو دعوا بهم گفت که دوستم نداره و از زندگیم برو بیرون منم گفتم من هیچ کجا نمی رم اگه خواستی خودت برو که لباس پوشید بره که من نذاشتم حتی بهم گفت که باید بکی غلط کردم کخ نرم و منم....
از اون هفته تا الان با هم قهریم من به شدت ازش دلخورم و برعکس همیشه که برای آشتی پیش قدم می شدم یه هفته بیشتره که حتی دلم نمی خواد نگاهش کنم و اونم مثه همیشه اصلا براش اهمیتی نداره و حتی ذره ای تلاش برای آشتی نمی کنه، از طرفی خیلی داغونم و کارم فقط شده گریه و دلم برای بچه هام می سوزه که اصلا حوصلشونو ندارم
خیلی خسته شدم از زندگیم تو این یازده سال خیلی با هم دعوا کردیم و حتی یه بارم همسرم بهم نگفته که دوستم داره و یا حتی یه عزیزم هم بهم نگفته از نظر عاطفی دارم کم می آرم و احساس می کنم دچار افسردگی شدم،
از طرفی اصلا و ابدا دوست ندارم برای آشتی پیش قدم بشم از طرفی هم به شدت درب و داغونم، حتی به طلاق هم فکر کردم ولی با وجود این دو تا بچه خودخواهی محض، واقعا از مهری های همسرم خسته ام، از نظر ظاهری خوبم و سی و سه سالمه
توروخدا بگید چی کار کنم، دارم روانی میشم

سلام اقلیما جان

خوبی؟

چی شده؟

میتونی شرح دعوا رو بنویسی و بخوایی که نقد بشی.

بلاخره ببینیم این دعوا از کجا اب خورده؟!!!

سلام عزیزم
خوبم ممنون
دعوامون سر این بود که هر وقت ما میریم خونه پدر و مادر من، همسرم یا ناراحته یا مریضه و خلاصه با اخم و تخم اونجا هست ولی برعکس وقتی با خانواده خودشه خوشحال و خندان و سرحال و بگو و بخندش به راهه و همچنین اگه عروسی یا هر چیزی از طرف من دعوت باشیم با ناراحتی و اخم می اد

سلاممممممم اقلیما جون. وای چقدر از دیدنت خوشحال شدم.
یادمه قبلنا خیلی فعال بودی و یادمه داشتی برای بارداری تلاش میکردی.
الان خوشحالم که دوتا پسرکوچولو داری. :72::72::72:
.
.
.
به جدائی فکر نکن. به قول خودت خودخواهی محضه. یادم هست قبلا هم همسرت به خانوادش خیلی وابسته بودن.
الان سعی کن کمتر بهش فکر کنی. من کارشناس نیستم. بهتره کارشناسای محترم تالار راهنماییت کنن. اما به نظرم تا اون موقع سعی کن خودتو آروم کنی. با غصه و گریه که کاری درست
نمیشه. این ویژگی بسیار بد تو خیلی از مردهای ایرانی (حتی همسر خودم) هست که انگار خانواده همسرشون، دشمن خونی شون هست. در صورتی که با خانواده خودشون ، گل و بلبل هستن. :47::47:

سلام اقلیمای عزیز
ناراحت نباش سعی کن حرفهای همسرت رو توی ذهنت مرور نکنی عصبانی بوده و مردها تو دعوا بی ملاحظه اند. تو الان یک مادری قوی باش جا نزن یه دور فیلم عروسی رو بذار و نگاه کن .یه کاغذ بردارو هر حرف خوبی که از همسرت شنیدی هر کار خوبی که در حقت انجام داده رو به یاد بیار و بنویس راهیه که بتونی راحت تر با بی مهری هاش کنار بیای دلت رو بزرگ کن و ببخش البته البته البته دنبال علت باش و به راحتی نگذر خوب فکر کن به نظر من این دعوا دو جنبه داره که باید دیده بشه یکی مربوط به موضوع دعواست( چرا رابطه خوبی با خونواده تو نداره) یکی هم مربوط به اینکه چرا این مساله رو نتونستید بدون دعوا حل کنی( ایکنه راجع به یک موضوع دلخوری و اختلاف پیش بیاد یا حتی بلند صحبت کنیم طبیعیه ولی اینکه دعوا و توهین بشه نه)
چند نکته:
1. راجع به موضوع دعوا من خودم این مشکل رو داشتم مشاورم راهنمایی های خوبی بهم کرد منم بهت میگم به دردت میخوره
ü هیچ وقت بده خونوادت رو پیش همسرت نگو حتی اگه از خونوادت خیلی ناراحتی
ü هیچ وقت نقاط ضعف خونوادت رو به همسرت نگو مثلا داداشم عصبیه بابام پولکیه و... حتی اگه واقعیت داره
ü به خونوادش احترام بذار و در مقابل احترام بخواه
ü در مقابل همسرت خیلی به خونوادت احترام بذار خیلی بیشتر از وقتی که حضور نداره
ü گاهی از طرف خونوادت حرفهایی به همسرت بزن که می دونی نزدیکشون میکنه مثلاً بگو مامان امروز جلوی بقیه گفت تو با پسرش براش هیچ فرقی نداری
"""" یه روز همسرم حرف جالبی بهم زد گفت مردها همون حسی رو به خونواده خانومشون دارن که زن ها به خونواده شوهرشون دارن""""" راجع به این حرف زیاد فکردم راستش من مشکلی با خونواده شوهرم ندارم ولی هیچ وقت اون طوریکه به خونواده خودم نزدیکم با اونها خوشحالم با خونواده شوهرم نیستم پس بی انصافی که همچین توقعی داشته باشم همین که احترام نگه داره کافیه زیاد حساس نباش که بدتر شه.
2. چرا این مسآله به یک دعوا رسید ؟کافی بود شما خیلی محترمانه و دوستانه به همسرتون بگید هر وقت میریم خونه مامانم اینا احساس میکنم ناراحتیو بهت خوش نمی گذره مشکلی برات پیش میاد که اذیتت میکنه؟ می تونم کمکت کنم؟ دوست دارم همونقدر که به من خوش می گذره به تو هم خوش بگذره اصلا لازم نیس تا موقع ضرورت مقایسه کنید نتیجه خوبی نداره . اگه گفت نه اینطور نیس رها کنید همینکه بدونه این براتون مهمه کافیه خودش بعداً اصلاح میکنه. توصیه می کنم به یک مشاور مراجعه کنید تا مهارتهای گفتگوی شما رو بهبود بده .
به امید روزهای خوش:72:

سلام به دوستای خوبم، ممنون مهربونی عزیر بابت احوال پرسیت
واقعیتش خیلی با خودم کلنجار رفتم بعدم به این نتیجه رسیدم که اصلا بهش خوش نگذره و هر طور دوست داره رفتار کنه و یه جورايي خودمو زدم به بیخیالی که رابطش این روزا با خانواده ام بهتر شده انگار
ولی بعد از اون دعوا، موضوع دعوا انگار به کل فراموش شد ولی خیلی چیزای دیگه کشیده شد وسط و روابطمون خیلی بد و تاریک شد، از نظر عاطفی خیلی داغونم، خیلی بهم کم محلی می کنه، احساس خیلی بدی دارم، امروز داشتم فکر می کردم تو این یازده سال حتی یه عزیرم ساده هم بهم نگفته چه برسه به.....
به شدت از نظر عاطفی داغونم و تشنه حتی یه اقلیما جان سادش هستم که تا حالا تو یازده سال به اندازه انگشتای دستم هم ازش نشنیدم، خیلی خسته شدم، کم آوردم
تاحالا هزاران بار ازش خواستم ولی بی فایده بوده، باورتون میشه امشب دوست داشتم می خواد بخوابه یه شب بخیر ساده بهم بگه ولی.....
گاهی می گم ادم بدبخت تر از منم هست
بدی من اینکه تو دعوا خیلی داد و بیداد می کنم و اصلا دست خودم نیس که چی کار می کنم البته همین فشار هایی که بهم می اد اینجوری میکنه منو که مثه بمب منفجر میشم و دیگه نمی فهمم چی کار می کنم، واقعا احساس ناتوانی می کنم، اینقدر بی مهری ازش دیدم به شدت به رابطه اش به خواهرش و مادرش حساسم، حتی اونروز که دست عموش رو گرفته بود و باهاش راه می رفت و حرف می زد، ته دلم خالی شد
توروخدا بهم بگید چی کار کنم،من بچه دارم، بچه هام نیاز به آرامش و خنده من دارند ولی نه ارومم نه خوشحال

سلام علیکم خدمت خواهرم خانم اقلیما
راستش من تازه عضو شدم و مجرد هستم و قطعا نظرم تخصصی نیست
ولی خواستم بگم به عنوان یک پسر جوون ، وقتی ادم خودش رو جای همسر شما میگذاره به این فکر میکنم که شما هم باید به عنوان یک خانم دوست داشتنی میبودید تا توقع داشته باشین دوست داشته بشین
بوضوح حس میکنم بزرگترین ناراحتی الان شما سیراب نشدن احساستون هست
ولی واقعیت اینه ما مردا برای خانمی که انقدر خوب روی مهارت هاش کار نکرده که دوست داشتنی باشه چندان سینه چاک نمیکنیم
بنابراین چاره ی کارتون ناراحتی و غصه نیست
روی رفتارتون کار کنید ، صبور باشید انشالله نتیجه میگیرین
برای شروع بنظر من روی دهن به دهن گذاشتنو حاضر جوابی به مردتون کار کنید مردا اینو برنمیتابن
ببخشید تخصصی نظر خاصی نداشتم چون نه تجربه تعهل دارم و نه سنوسال و تجربه ی بخصوصی
انشالله با اجرای راهنمایی های دوستان شادی زندگیتون برگرده.
یاعلی

سلام، خیلی ممنون بابت نظرتون
اتفاقا خیلی خوب بود پاسختان، انکار یه تلنگر بهم زدید
میشه بگید مهارت دوست داشته شدن رو برام
به نظر شما یه زن جز زیبایی ظاهری چه چیزی می تونه داشته باشه و چه رفتار و مهارتی می تونه داشته باشه تا دوست داشتنی باشه

حرفایی که در عصبانیت شنیدید رو ملاک قرار ندید. همینطور که شما ملاک قرار میدید عصبی بودن و دادو بیداد کردن شما هم از نظر همسرتون ملاک قرار گرفته.

خوبه که داره به سمت فراموشی اون دعوا میره رابطتون و همسرتون با خانوادتون حس کردید بهتر دارن میشن.

اصلا و اصلا و اصلا به طلاق حتی فکر هم نکنید. مشکل شما سادست و زندگیتون خیلی حیف تر از اینهاست مخصوصا بچه هاتون.

مشکلاتتون رو با آرامش و ناراحتیاتون رو با مهربونی مطرح کنید. مواقعی که عصبانی هستید این صحبتا رو به وقت دیگه ای موکول کنید.

زن برای همسرش باید مظهر لطافت و نرمی و مهربانی باشد و همینطور شوهر. پس یک زن جذاب و دوست داشتنی داد نمیزند و مشکلاتش را با مهارت بیشتری و فن بیان زنانه مطرح میکند.

در زندگی زنو شوهر ( اونم همراه 2 فرزند کوچولو و با نمک ) پیش قدم شدن در آشتی عیب نیست و کسر شان نیست بلکه شخصیت بخشنده شمارا نشان میدهد. منتها هنگام آشتی تمام حرفهای جدیتون و مشکلاتتون و گلگیها و خط قرمزهاتون رو با نهایت مهربانی و ظرافت زنانه مطرح کنید. در اصل آشتی کنید تا محبت دریافت کنید. منتها شرایط و فضای محبت رو ایجاد کنید تا بتونید اون محبت رو دریافت کنید. خجالت هم نداره. زندگی که این حرفارو نداره ..

گاهی کمی ناز و عشوه جادو میکنه. نیازهای همسرتون رو خوب میدونید. گاهی برای قدم اول و در اوج خجالت یک غذای خوشمزه و با محبت و دلجویی غیر مستقیم جادو میکند. تکنیک زیاده در این مورد. حیفه که قبل از امتحان این تکنیک ها حتی ذره ای به طلاق فکر کنید.

از مشکلات عبور کنید. سر مسائلی که مشکل هستند توقف نکنید. گاهی موقتا مشکل رو بهتره به بعده ها موکول کنید تا اول بستر مناسبی برای مطرح کردن و حل کردنش فراهم شود.

هر زنی دلبری رو بلده. مخصوصا شما که 11 سال زندگی کردید و رگ خواب همسرتون رو میدونید. از خودتون چهره پرخاشکر نسازید.

شمارو به یک ضرب المثل انگلیسی مهمان میکنم:

" عصبانی که بشی حقت رو از دست میدی "

مجددا سلام
خواهش میکنم ،
راستش جزئیات جواب این سوالو طبعا متاهل های عزیز درست تر میتونن راهنمایی کنن.
اما من خودم وقتی خانمای اطرافم رو میبینم اشنایان واطرافیان رو
خانمایی که انرژی مثبت بیشتری دارن ، کمتر از همه چیز گله دارن کمتر توی شرایط سخت زمینو زمانو بهم میریزن ، تحت هر شرایطی ادب و کلاس و دیسیپلین گفتاری و کلامیشون محفوظ میمونه حتی توعصبانیت یعنی کاری نمیکنن یا حرفی نمیزنن که بعدا پشیمون شن یا حداقل سعی میکنن کمتر اینجوری باشن ، ساده رفتار میکنن کنار بقیه ادما خودشونو ولو اگر بالاتر هم هستن نمیگیرن ، در عین حال همیشه هواسشون به خوش پوشی ، معطر بودن و... هست ، عیب جویی و تکبر ندارن در عین اینکه هر روزشون پر تلاش و روزای پرکاری دارن.
من خودم بشخصه انرژی مثبت رو بیشتر از هرچیزی دوست دارم اگه میتونین یکم شوخ باشین یکم از هوشتون کمک بگیرین برای اینکه لطیف تر صحبت کنید و حساب شده تر.
کمتر از زندگیای دیگه واتفاقات بیرون خونه حرف بزنید مردا کمتر حوصله شنیدن اینجور چیزارو دارن البته معمولا نه همشون.
سعی کنید شرایط منزل اروم باشه ، زبان تشکر کردن داشته باشین و...
به عنوان جمله اخر به نظر بنده خانم هایی که به خودشون تایم روزانشون اهدافشون علایقشون طرز فکرشون بها میدن در عین اینکه به طرف مقابل احترام میذارند و دلسوز بقیه هم در عین حال هستند ، یعنی ضمن اینکه ارزشمندی خودشون رو نشون میدند حداکثر احترام و ادب و شخصیت رو هم برای طرف مقابل قائل هستند ،شانس دوست داشته شدنشون رو بالا میبرند.
موفق باشید.

سلام اقلیما جان :72:

من هم با نظرات دوستان موافقم ...

مردها موقع دعوا یه ویژگی قلدری رو از خودشون به نمایش میذارن که در واقع بیشتر منحصر به جنس "نر" هست ... ذاتشونه شاید ته دلشونم واقعا چیزی نباشه ...

اینجور مواقع زن بهتره با قلدری مقابله به مثل نکنه چون اون وقت مرد در ضمیر ناخودآگاهش حس می کنه با یه نر دیگه طرفه و ناخودآگاه برخوردهاش میشه شبیه درگیری و خشونت با یک مرد دیگه ... (این چیزیه که همسرم برای خودم توضیح داده و شاید بتونه بهت کمکی کنه) ...

وقتی اون پرخاش می کنه یا حالت های عصبی نشون میده تو سکوت کن ... می دونم خیلی سخته ... مثلا فقط بگو عزیزم آروم باش ... ولی بعد از دعوا نتیجه بهتری می گیری و باعث میشی اون پیش خودش شرمنده بشه و حتی بیاد ازت عذرخواهی کنه ...

من خودم امتحان کردم جواب داده:wink:

در مورد خانوادشم بهترین راه اینه که اصلا حساسیت نشون ندی ... چون همه مردها به شدت رو خانواده شون تعصب دارن حتی اگر تو دلشون بدونن که خانواده شون ایراداتی داره !! این برای همه هست و فقط مخصوص من و تو هم نیست ...

تو جای خودتو تو دل شوهرت باز کن و حفظ کن ... همین کافیه ... اصلا هم محبت شوهرت به خانواده شو با محبتش به خودت مقایسه نکن چون اندازه ش مهم نیست مهم اینه که جنسش فرق می کنه ...

تو همسرشی مادر بچه هاشی و هیچکس و هیچ چیز نمی تونه این جا رو براش پر کنه نه مادر نه خواهر و نه عمو !! پس حساس نباش !!

سخنرانی های دکتر حبشی کلید مرد و اقتدار مرد رو گوش کن و مقاله هنر زن بودن رو بخون ... دوستان همینجا به من معرفی کردن و خیلی چیزها یاد گرفتم و واقعا استفاده کردم ...

غصه نخور درست میشه ...

خیلی خیلی ممنون بابت نظرهای خوبتون
اره بعد از یازده سال خوب قلق شوهرم رو می دونم، قلقش خانواده اش هستن، تعطیلات رو با خانواده اش بودیم بعدم خواهر همسرم بیمارستان بستری شد و من روز عملش کنارش بودم و همه اینا باعث شد همسرم دوباره خوب بشه، ولی من اصلا خوب نیستم آخه چرا باید به خاطر دیگران با من خوب باشه مطمئن هستم اگه تعطیلات رو با خانواده من بودیم الان اوضاع فرق می کرد،
احساس بدی دارم
همش احساس می کنم داره بهم ظلم میشه، بی عدالتی میشه، وقتی با خانواده اش هستیم یا مراسمی تو خانواده اش هست اینقدر مهربون و خوشحاله که نگو اینجور وقتا من براش میشم همسر ولی وقتی با خانواده من هستیم میشم یه غریبه همش دلم می خواد تلافی کنم و مثه خودش رفتار کنم ولی دلم نمی آد خوشیش رو خراب کنم
خیلی فکرم خسته شده، فکرم مریض شده، همش میره دنبال مقایسه، همش میره سمت اثبات برای بی مهری ها و نا عدالتی های همسرم، دلم می خواد به این چیزا که تنش زاست فکر نکنم ولی نمی شه بازم هی فکرم خراب میشه
وقتی فکر می کنم خیلی راحت می تونم دلبری کنم یا هرچیز دیگه ای چون رگ خواب همسرم رو می دونم، ولی دلم گرفته ازش، دلم باهاش یکی نیس که محبت بی چون و چرا کنم، احساس می کنم داره حق زندگی رو ازم می گیره
هر وقت از طرف خودم مهمانی دعوت شدم با چشم گریان رفتم و زهرمارم شده
بهم کمک کنید
به نظرتون من افسردگی گرفتم

سلام خانوم گل
امیدوارم با یاری خداوند مهربان این روزا تموم شه و شادی به خونتون برگرده
به نظر منم سعی کنین حرفای ایشونو در موقع عصبانیت ملاک قرار ندین ، بقول معروف تو دعوا حلوا خیرات نمیکنن
اگه ایشون شما رو دوس نداشتن هیچوقت ممکن با شما ازدواج نمیکردن ، بچه دار نمیشدن، و برا زندگیشون صبح تا شب تلاش نمیکردن و ببخشید ینو میگم دائما دنبال عیاشی و... بودن
شما سعی کنین زمان بدین تا یکم از عصبانیتتوم کم بشه
اما تو این مدت سعیتون این باشه محیط خونه براشون جذاب کنین
مثلا گل بخرین بذارین تو پذیرایی ، به خودتون برسین ، آهنگ شاد وا کنین ، غذاهای خوشمزه درست کنین
انشالاه که مشکلتون حل بشه دوست عزیز