چگونه به همسرم کمک کنم تا رفتار جراتمندانه داشته باشه؟

با سلام و احترام :72:

همسرم رفتار منفعلانه ای داره و برای همه همین طور رفتار می کنه.این موضوع خیلی وقتا بینمون مشکل به وجود آورده.
همیشه حقش در همه جا ضایع میشه و دودش به چشم منم میره.
اوایل فقط کارانجام دادن زیادی و اینکه در مقابل کسی نمی تونست نه بگه خیلی برام آزار دهنده بود.

یه مدت به حال خودش گذاشتمش بلکه سرش به سنگ بخوره و بفهه که دیگران ازش سواستفاده می کنن اما خوب که نشد هیچ هنوز دوست داره منم مثله خودش کنه و همراهش باشم.

چند نمونه از کارهاش رو می گم:

1- با هر کس بیرون بریم چه با خانواده من چه خانواده خودش یا دوستامون ایشون همه کارها رو می کنه و دیگران می شینن و اگه کسی از داخل ماشینشم وسیله ای بخواد به همسرم سویچشو میده که براش ببره من خیلی ناراحت میشم که انقدر حرف گوش کنه.به اندازه یه بچه هم برا خودش ارزش قائل نمیشه.

2-هر کس هرجا بمونه یا چیزیش خراب بشه به ایشون میگه توی هر شرایطی که باشه خودشو می رسونه و اصلا نمی تونه بگه فعلا نمی تونم.

3-خیلی مراعات دیگران رو می کنه

4-مراسم عزای عمشون بود و یکی از عمه های دیگش شهرستانی هستن که با شهرمون 10 ساعت فاصله دارن خودشون هم 2 تا پسر و چهار تا دختر و دوماد دارن.از طرفی توی شهرشون هم تاکسی هست هم اتوبوس.می خواستن بیان عزا همسرم پاشو کرده بود توی یه کفش که من برم دنبال عمه بیارمش.

5-پدرشوهرم بین پسراش فرق میذاره و به برادر شوهرام که وضع مالیه خوبی دارن برا خونه خریدن کمک کرده ولی الان که ما می خوایم خونه بخریم با وجود اینکه می تونه ولی کمکی نمی کنه و همسرم هم هیچ اعتراضی نمی کنه تا بفهمه پدرش که ایشون ناراحته.میگه نمیتونم نشون بدم ناراحتم.


اینها چند مثال بود که زدم از این چیزها زیاده ایشون هیچ وقت برا خودش ارزش قائل نمیشه خیلی منفعله و همه ازش سو استفاده می کنن.ازتون راهنمایی می خوام که چکار کنم ایشون از این کارش دست برداره خیلی ناراحتمم از این قضیه.

ممنون از لطفتون:72:

دوستان به راهنماییتون نیاز دارم:72:

با سلام و احترام:72:

ممنونم از دوستانی که در تایپیک های من راهنمایی می کنن و خیلی هم مفید هستن و استفاده می کنم.
یادمه یه بار یکی از دوستان گفتن چون به شما دسترسی داریم به شما اینجوری می گیم و دیگران که باهاشون مشکل دارین اینجا نیستن تا به اونها هم راهنمایی کنیم.بسیار هم حرف درستی زدن.اما کاش بشه راهکار هایی هم ارائه بشه که بدونیم چطور رفتارهای اون ها رو تقویت نکنیم.

صبر کردن خوبه ولی من خودم معنیه صبر کردن درست رو نمیدونم.و گاهیم مثلا دوماه در مورد یه مشکلی صبر می کنم ولی یهوو تحملم تموم میشه و دعوا درست می کنم.
آیا منظور از صبر کردن انفعالی عمل کردنه؟یا اینکه چیز دیگه ایه ممنون میشم راهنماییم کنید.

صادقانه بگم گاهی فکر می کنم اینجا با اینکه پست های متعددی داریم در مورد اینکه منفعل نباشید اما گاهی یه سری دوستان به انفعال راهنمایی می کنن.

مثلا در یکی از تایپیک های خودم که عنوانش این بود رفت و آمد کنم یا نه دوستان خیلی قشنگ راهنمایی کردن و من تقریبا عیب کارمو فهمیدم و در جهت اصلاح خودم هستم اینکه باید خوش بین تر از قبل باشم و اگه گاهی نشد خوش بین باشم بهتره مدارا کنم و صبر.

یا اینکه شیدا جان بهم گفتم اگه همسرتون رفتار جراتمندی داشته باشه می تونه از کارهاش جلو دیگران دفاع کنه.

منم برای همین این تایپیک رو زدم می خوام به همسرم کمک کنم تا رفتار انفعالی نداشته باشه و جراتمند باشه.من قبلا فکر می کردم که با غر غر و نشون دادن اشتباه دیگران بهش بتونم بفهمونم که انقدر جلو دیگران بله چشم قربان نباشه . به ظاهر گاهی قبول می کرد ولی در نهایت توی موقعیتش که قرار می گرفت رفتار قبلش رو انجام میداد و جز بهم زدن آرامشم چیزی نصیبم نشد.

حالا هم می خوام راهکار درست رو بدونم و بفهمم که باید به جای غرغر کردن چطور رفتار جراتمندانه رو در همسرم به وجود بیارم.

با تشکر:72:

:47:

عزیزم مقالات خوبی درتالارهست در مورد رفتار جراتمندانه بخون و اگه میتونی پرینت کن به همسرت هم بگو بخونه من خودم تجربه ای در این مورد ندارم که بهت بگم اما فکر میکنم همسرت باید بدونه که رفتار جراتمندانه به معنی بی احترامی به دیگران نیست و میتونه در عین رعایت احترام به دیگران اجازه نده که حقوق خودش هم پایمال بشه و بهش بی احترامی بشه باید خودش بخواد و تلاش کنه تا بتونه تغییر کنه:72:

ممنون آرام عزیز که پاسخ دادین:72:

من مقالات رو خوندم ولی اگه پرینت بگیرم و بدم به همسرم نمی خونه چون فکر می کنه می خوام تغییرش بدم و مقاومت می کنه.من می خوام غیر مستقیم باشه.در مورد یه سری مشکلاتی که داشتیم راهکار صبر کردن و اینکه بهش محبتم رو بیشتر کردم تا ببینه من تغییر کردم اونم تغییر کنه نتیجه داد.ولی در این مورد انفعالش بیشتر هم شد و سعی در این داره منم همراه خودش کنه.

خیلی خوب میشه یه راه غیر مستقیم پیشنهاد بدین تا مشکلم حل بشه.

با تشکر:72:

سلام

اینجا باکمک شما دوستان عزیزم اشکالات کارو رو فهمیدم و مشکلات همسرم رو ه فهمیدم ولی اینکه مشکل شناسایی بشه کافی نیست.امیدوارم دوستان با نظراتشون بهم کمک کنند تا مشکل شناخته شده رو حل کنم :72:

عزیزم شما هیچ وقت نمیتونی کسی رو تغییر بدی و فکر تغییر دادن همسرت رو کاملا از سرت بیرون کن. همین طور که خودت میدونی اگه همسرت بو ببره که تو میخوای تغییرش بدی میفته رو دنده لج و وضع خرابتر میشه. البته نمیگم ناامید شو چون همیشه یه راهی هست اما سطح توقعت از تغییر دادن همسرت رو کاملا بیار پایین که اگه تلاش کردی و نتیجه نداد، خیلی تو ذوقت نخوره.
شما تنها کاری که میتونی انجام بدی فرهنگ سازیه. یعنی بدون اینکه همسرت از قصدت خبردار شه توی یه شرایطی قرارش بدی که خودش به سمت رفتار جراتمندانه متمایل شه. مثلا اگه اهل مطالعه هست، مقاله هایی که درمورد این موضوع هست رو پرینت بگیر اما مستقیما بهش نده، بذار یه جایی که ببینه و خودش کنجکاو شه بره بخونه. بعد اگر پرسید اینا چیه مثلا بگو نمیدونم، خونه رو که تمیز میکردم پیداشون کردم فکر کردم مال تو باشه. شاید مال دوستمه که دیروز اومده بود اینجا، جاشون گذاشته. یا اگه اهل فیلم دیدنه، فیلمایی رو پیدا کن که روی این مضمون تاکید دارن و بیار بگو یه فیلم خوب بهم معرفی کردن دوستام، بیا با هم ببینیمش. یا مثلا وقتی کسی رو میبینین که رفتار جراتمندانه داره بگو دمش گرم! چه خوب حق خودشو میگیره و... دیگه باید کمی خلاقیت داشته باشی و مربی باشی.
خلاصه شما فقط میتونی غیر مستقیم شرایطی فراهم کنی که خودش به این نتیجه برسه باید تغییر کنه. اگرم با همه اینا بازم نخواد عوض شه، از دست شما هیچ کاری برنمیاد.
گاهی واقعا به این میرسم که تمایل به تغییر و بهتر شدن واقعا یه نعمته که خیلیا ندارن!

سلام عزیزم اگر من ازابتدا جای شما بودم اصلاااااااا به روی خودم نمی اوردم که همسرم این مشکل رو داره اول بخودم میگفتم ایشون اینطوری یادگرفته و و چندین ساله اینطوری رفتار میکنه اما از طرفی هم دلم نمیخاد اینطور ادامه بده بنابراین چیکار میکردم؟؟؟؟؟

اول غیر مستقیم همونطور که خانم مهندس گفت بهش الگو میدادم و یا مثلا کسی که از حقش دفاع میکنه غیر مستقیم بدون اینکه ایشون احساس مقایسه کنه احساس خوبم نسبت به رفتارش رو نشون میدادم مثلا وااای افرین چقدر زیرکانه از حقش دفاع کرده و.....
یا چون خودم تقریبا جراتمندم مثلا براش یه موضوع رو که از حقم با کمال احترام دفاع کردم براش تعریف میکردم و میگفتم بببین چه زنی داری با سیاست بدون اینکه طرفش دلخور بشه با خنده جواب طرف داد و.....
اگر کوچکترین چیزی ازش میدیدم که از حقش دفاع میکنه اینقدر بزرگش میکردم و میگفتم افررررررررین چه شوهر شجاعی دارم یا چه شوهر زیرکی دارم و........ بهت افتخار میکنم
کم کم ایشون متوجه میشد باید چطر باشه البته گاهی هم زمان خوشی بهش میگفتم مثلا اگر فلان جا اینطور میگفتی بهتر بود اما قبلش حتما از خوبیاش بهش میگفتم بزرگش میکردم بعداین رو میگفتم
مثلاوقتی رفتین پیک نیک همه نشستن و به ایشون میگن وسیله بیار اون لحظه اصلا نباید چیزی،بگین به هیچ عنوان وقتی اومدین خونه مثلا بگو عزیزم خیلی خوبه کمک میکنی وسایلها رو میاری اما بعضی ها فکر میکنند این وظیفه شماست خودشون راحت میشینن و میگن فلانی میاره اینجوری اونا فکر کردن شما حالیت نیست نمیدونن ؟ه شما از سر مهربونی داری اینکار میکنی و تورو یه ادم سطح پایین میبینن که هرچی فگن شما باید غنجام بدی در حالی که من به شما افتخار میکنم و تو برای من خیلی با ارزشی و من دوست ندارم دیگران نسبت به تو اینطور تصوری داشته باشن اونها باید یاد بگیرن در یه پیک نیک همه باید کمک کنن نه فقط یه نفر ایندفعه شما هم مثل بقیه بشین اگر گفتن از ماشین وسیله بیار به طرف بگو بیا باهم بریم !!!!!! کم کم یادمیگیرن شما هم برخودت کسی هستی
یادت باشه جملات بالا رو زمانی بگو که پیک نیک با فامیل خودتون یا دوستان باشه چون اگر فامیل خودش باشه فکر میکنه شما با خونوادش مشکل داری گارد میگیره
البته یادت باشه در همین حد بگی و غرغر وبیش از حد تکرار نکنی چون نتیجه عکس میده
کم کم درست میشه زمان میبره
در ضمن منظور از صبر اینه که در مواقع عصبانیت ادم کاری یا چیزی نگه که بعدا پشیمون بشه اونلحظه بهتره سکوت کنهرو در وقت مناسب مثلا چند روز بعد بگه فلان چیز ناراحت شدم کاش اینطور رفتار میشد و......
بازم اگر خاستی جزیی تر بپرس تا انشاالله اگر قتونم بیشتر کمک کنم

سلام

همانطور که خانم مهندس گفتن نمیتوان دیگران رو تغییر داد چون انسان صاحب اختیار واراده هست و زمانی تصمیم به تغییر میگیرد که در خودش توان و زمینه و دلیل تغییر را احساس کند.

نمیشه همه مواردی رو که در بالا مثال زدید رو به عنوان رفتار متفعلانه شناخت.اخلاق گرا بودن و کمک به دیگران یک صفت خوب و انسانی هست البته اگر کسی این صفت رو از حد تعادل خودش خارج کند،رو تقویت نمیکنیم.


آنچه از شما به عنوان همسر ایشان توقع میرود ابتدا پذیرش نوع شخصیت و خلق و خوی او و گوشزد منطقی و با استدلال صرفا همون رفتارهایی هست که از حد تعادل خارج هست.در این موارد اگر استدلال شما کافی نباشد ممکن هست مورد قبولش واقع نشود.

نکته مهمتر تقویت واعتبار دهی به ایشان هست .از کارهای خوبش تعریف و تمجید کن و اینکه او رو فردی قوی و قابل اعتماد میدانی

سرزنش وتحقیر یا گوشزد رفتاری که منفعلانه نیست یا تکرار بیش از حد خطا بودن یک رفتار میتواند او را در برابر تغییر اون رفتار مقاوم کند. و بی تفاوت کند.

با سلام واحترام:72:

ممنونم از شما دوستان عزیزم که مثله همیشه نظرات خیلی خوبی دادید و بسیار مفید .

خانم مهندس عزیز ایده ی جالبی بود حتما این کارو انجام میدم دوست عزیز:72:

ستاره زیبای عزیز خیلی ممنون بسیار پیشنهاد های مفیدی دادین حتما عمل می کنم:72:

گر کوچکترین چیزی ازش میدیدم که از حقش دفاع میکنه اینقدر بزرگش میکردم و میگفتم افررررررررین چه شوهر شجاعی دارم یا چه شوهر زیرکی دارم و........ بهت افتخار میکنم
کم کم ایشون متوجه میشد باید چطر باشه البته گاهی هم زمان خوشی بهش میگفتم مثلا اگر فلان جا اینطور میگفتی بهتر بود اما قبلش حتما از خوبیاش بهش میگفتم بزرگش میکردم بعداین رو میگفتم

خیلی خوب بود حتما عمل می کنم. اما من وقتی ازش جلو دیگران تعریف می کنم منو ضایع می کنه و میگه بسه دیگه تمومش کن.یه بار که دلیل این کارشو پرسیدم گفت چون خواهرت از همسرش تعریف می کنه تو هم بعد اون شروع به تعریف کردن از من می کنی من ناراحت میشم خوشم نمیاد با هم مسابقه میذارین.اما من بارها بوده که هنوز خواهرم از همسرش تعریف نکرده شروع به تعریف از همسرم کردم ولی بازم منو ضایع کرده.تنها باشیم تعریف کنم ازش خوشحال میشه ولی توی جمع منو ضایع می کنه.

مثلاوقتی رفتین پیک نیک همه نشستن و به ایشون میگن وسیله بیار اون لحظه اصلا نباید چیزی،بگین به هیچ عنوان وقتی اومدین خونه مثلا بگو عزیزم خیلی خوبه کمک میکنی وسایلها رو میاری اما بعضی ها فکر میکنند این وظیفه شماست خودشون راحت میشینن و میگن فلانی میاره اینجوری اونا فکر کردن شما حالیت نیست نمیدونن ؟ه شما از سر مهربونی داری اینکار میکنی و تورو یه ادم سطح پایین میبینن که هرچی فگن شما باید غنجام بدی در حالی که من به شما افتخار میکنم و تو برای من خیلی با ارزشی و من دوست ندارم دیگران نسبت به تو اینطور تصوری داشته باشن اونها باید یاد بگیرن در یه پیک نیک همه باید کمک کنن نه فقط یه نفر ایندفعه شما هم مثل بقیه بشین اگر گفتن از ماشین وسیله بیار به طرف بگو بیا باهم بریم !!!!!! کم کم یادمیگیرن شما هم برخودت کسی هستی

بیشتر مواقع اینهارو بهش می گم اما میگه من نمی تونم برام این چیزها مهم نیست طرف خودش باید شعور داشته باشه اونم کمک بده من نمی تونم بشینم .خیلی از وقتها توقع داره منم مثله خودش کنه و ما دونفر بشیم مستخدم دیگران من نمی تونم قبول کنم که نه تنها تغییر نکنه بلکه بخواد منم تغییر بده.همش فک می کنم در آینده بچم پدره جراتمندی نداره.
آقای امین گرامی ممنون از راهنمایی سازندتون:72:

مانی تصمیم به تغییر میگیرد که در خودش توان و زمینه و دلیل تغییر را احساس کند.

به نظر شما این دلیل رو چطور میشه ایجاد کرد؟

آنچه از شما به عنوان همسر ایشان توقع میرود ابتدا پذیرش نوع شخصیت و خلق و خوی او و گوشزد منطقی و با استدلال صرفا همون رفتارهایی هست که از حد تعادل خارج هست

منم می خوام بدونم چطور گوشزد منطقی داشته باشم واستدلال کنم

با تشکر:72:

من یه تجربه ی تقریبا مشابه دارم ... همسرم من یه خواهر داره که ازش 8 سال بزرگتره که در واقع تو خانواده ش ایشون هم از نظر فکری و هم از نظر سنی به همسرم نزدیک تر بودن. به طوری که با هم مشورت های زیادی داشتن و تو امر ازدواج ما تقریبا همه ی هماهنگی ها بر عهده ی خواهر همسرم بود. بعد از ازدواج ما خواهر همسرم خواسته یا ناخواسته مشورت های زیادی میدادن در مورد زندگی مشترک ما که اکثرا تو دید من رنگ و بوی دخالت داشتن تا مشورت که البته بحثش از حوصله ی جمع خارجه.
من تو این زمینه خیلی تلاش کردم تا مقدار تاثیر پذیری همسرم از خواهرشون رو کمتر کنم، چون گاهی پیش میومد من از موضوعی در مورد زندگی خودمون کمتر از ایشون (یعنی خواهر شوهرم) خبر داشتم. برای همین وقتی یه بار خواهرشوهرم به همسرم تلفن زدن و داشتن در مورد مراسم ازدواج ما مشاوره ی کاملا داوطلبانه و مبتنی بر سلایق و علایق خودشون میدادن (!!!) این مسئله برام خیلی پررنگ شد. بعد از اینکه تماس تلفنی تموم شد با همسرم به نرمی و ملاطفت و کاملا منطقی توضیح دادم که ما باید به همه از جمله ی خونواده ی تو و خودم بفهمونیم که ما یک خانواده ی کاااااملا مستقلیم و تصمیم گیری ها بر عهده ی خودمونه، مگر اینکه خودمون مشورت بخوایم از دیگران! ما باید طوری رفتار کنیم که همه خونواده ی کوچیک و پرعشق ما رو به رسمیت بشناسن. من خیلی دوست دارم که تصمیم گیری با مشورت بین خودمون باشه و در نهایت تو باشی که به عنوان همسر من و مدیر خانواده م و بر اساس توانایی های زیادی که داری تصمیم نهایی رو بگیری:43:. پس بنابراین بیا و خودمون حریم زندگی خودمون از الان جوری حفظ کنیم که کسی از جمله خونواده ی من و خودت نخوان واردش بشن. (لازم به ذکره که خوانوده ی من هییییییچگاه هیچ دخالتی تو زندگی ما نداشتن فقط برای این اسم خونواده ی خودمو آوردم که بدونه هدفم جبهه گیری در مقابل خونواده ی اون نیست.)

نتیجه ش میتونم بگم فوق العاده بود ... همسر من که هررررررر چی برای خونه میخریدیم باید به همه گزارش میداد که کی گرفتیم و چند گرفتیم و ... با جواب های هوشمندانه به خواهرش فهموند که حد خودشو نگه داره!

در مورد مسئله ی شما هم فکر می کنم باید چنین راهکار مشابهی رو به کار ببرین. البته باید دید انگیزه ی کمک همسرتون به بقیه چیه ... بعضی افراد مهرطلب هستن و حاضرن به خودشون سختی بدن تا بقیه ازشون راضی باشن که در این مورد راه حلی سراغ ندارم.

اما در کل باید این حس رو بهشون القا کنین که: شان شما برای اینکه هر کسی بخواد برای انجام هر کاری چه کوچیک و بزرگ، بهت امر و نهی کنه خدشه دار میشه و پس فردا ممکنه ببینی حتی همین بچه های کوچیک هم دارن رفتار بزرگتراشون رو نسبت به تکرار میکنن و اون وقت برام خیلی آزار دهنده س که یه بچه به مرد زندگی من امر و نهی کنه. این در حالیه که من دوست دارم همسرم که من به عنوان یه کوه بزرگ میبینمش و تو همه ی زمینه ها برام تکیه گاهه، به دیگران هم نشون بده که باید انتظارات خودشون رو تعدیل کنن؛ چون من دوست دارم همه به همسرم احترام بذارن و این رفتاری که الان با شما دارن داره حرمت شما رو زیر سوال می بره.

یه نکته ی دیگه که به چشمم خورد این بود که همسر شما در مقابل تعریف های شما در جمع واکنش نشون میده. من تو گذشته ی خودم ناخودآگاه این کار میکردم ... حس اون لحظه م این بود که تعریفی که طرف مقابلم از من کرده اغراق امیز بوده و در پاره ای موارد هم خودم اعتماد به نفس نداشتم و فکر میکردم که تو اون جمع، بقیه از من بهترن یا گاهی هم خجالت میکشیدم که یه نفر از من تعریف کنه. اینا چیزایی بود که به ذهنم رسید ... البته یه فرضیه دیگه هم اینه که ممکنه این چیزا رو لوس بازی بدونه همسرتون!

خیلی ممنونم خانم مهندس:72:
حرفاتون برام خیلی جالب بود و خیلی خیلی مفید و کاربردی.خیلی قشنگ راهنماییم کردین ان شاالله منم بتونم خیلی عالی عملیشون کنم.در رابطه به دخالت خانواده همسر منم مشکل شما رو دارم که حتما راهی که گفتین رو اجرا می کنم.
:104::104::104::104::104::104:

ماشاالله به این همه سیاست :72:

ممنونم ازتون ... دیشب چون همسرم اومدن نشد ادامه ی پستمو بنویسم.
البته من مهندس خانوم هستم و با اون دوست دیگه که خانم مهندس هستن یه وقت اشتباه نشه :18:


تو این مشکل همسرتون، وقتی شما صحبتایی مشابه اون چیزی که من عرض کردم رو بفرمایید ممکنه خودش هم به این نتیجه برسه که رفتارش اشتباه بوده و باید اصلاحش کنه. منظور از اصلاح یعنی چی؟ یعنی اگه تو موقعیت مشابه قرار گرفت باید بتونه نه بگه، بدون اینکه خودش از این نه گفتن احساس ناخوشایندی بگیره ... اینجا فکر می کنم چون قراره تغییر رویه بده شاید جرات و جسارت کافی رو نتونه داشته باشه. این جرات و جسارت رو باید شما بهش بدید. مثل اینکه دقیقا قبل از اینکه خواین برین بیرون، یه جوری این بحث رو بهش یادآوری کنین و اگه تونست تو جمع عملیش کنه بهش لبخند بزنین یا حتی بهش یه پیامک لبخند بفرستین. چون ممکنه عذاب وجدان بگیره چرا من گفتم نه، یا اینکه خیلی زشت شد من بهش گفتم نه و از این قبیل افکار که کاملا هم طبیعیه... زمان میبره تا بشه این قضیه رو بین بستگان جا انداخت.

راه حل زیادی تو این زمینه به ذهنم نمیرسه انشاالله دوستان کمکتون می کنن.


اما در کل یه چیزی بگم اون چیزی که من از زندگی با همسرم یاد گرفتم اینه که مردا خیلی سخته براشون که بقیه فکر کنن اونا بچه ن. هم تو قضیه ی دخالت و هم تو این قضیه ی همسرتون باید بهشون القا کنین که وقتی "بقیه" دارن تو زندگیمون دخالت (با معنی درست دخالت البته) و امر و نهی (مشابه مثال هایی که فرمودین) می کنن "فکر می کنن" تو بچه ای باید بهت بگن: بکن نکن و یا اینکه تو صلاحیت اداره ی خونواده تو نداری که بدون اینکه خودمون بخوایم دارن بهمون مشورت میدن ...

این جمله ی " بقیه فکر میکنن" رو بااااید حتما بگین یعنی ممکنه بقیه فکر کنن اما من مطمئنم این طور نیست و شما مدیر زندگیمون هستی و من میتونم با خیال راحت با توجه به توانایی های زیادی که داری بهت تکیه کنم. اینطوری به رگ غیرتشون برمیخوره و شرایط بهتر میشه.